Millosh Kopiliqi

[alibaba]

Te marrim shembull vetem periudhen e fundit te ngjrjeve ne kosvë qe nga viti 1991 qe te biem ne te njejtin kontekst si ne ate te vitit 1371 kur turqit rrexuan administraten serbe ne kosovë, sollen komiser turq ku duhej te mirreshin me pagesen e tatimeve deh dergumjen e te rinjeve ne ushtrie turke, pra situata ishte njesoj si pushtimi i kosoves nga Millosheviçi serb

Unë nuk di për ndonjë pushtim turk para betejës së Fushë-Kosovës. Ja ke fut kot.

Pajaziti kishte bere marreveshje te ngjajeshme me pare edhe me nje princ bizantine te cilit i kishte premtuar fronin nese ai do e vriste babain e tij poashtu edeh ky do e vriste ne te njejten kohe sulltanin dhe me ne fund keta dy princa te rinje te ndanin Bizantin mes tyre !

Edhe kjo është pikë'risht një gjë palidhje që nuk ia vlen të përmendet.

Më lart thuhet qartë që Millosh Kopiliqi krijoi një Urdhër Kalorësiak, i krahasueshëm me Templarët, Teutonët etj. Ky Urdhër kishte si qëllim kryesor të vriste Sulltanin dhe t'i ndalte hovin Osmanëve.

Nuk e kuptoj pse ke dëshirë që këtë trimëri të Milloshit t'a paraqesësh si komplot të ndyrë të Pajazitit.

Mos ia humb vlerat njerëzve tanë. Milloshi ishte i betuem për me vra Sulltanin. Edhe e vrau. Pse po i ngatërron gjanat me Pajazita e komplote e hamama të hyrës?

[alibaba]

Po ke wikipedia Urdherin e Dragoit e nxjerr pas betejes se Fushe Kosoves.

Njëri nga 12 kalorësit, i vetmi që shpëtoi gjallë nga kalorësit e Urdhërit, iku tek Lazari e pastaj në Hungari ku filloi t'i trajnojë bijtë e fisnikëve, dhe këta më pas e restauruan.

Në wikipedia si gjithëmonë shumë gjëra hiqen e shumë tjera shtohen. Urdhëri i Dragoit ku bënte pjesë Drakulla i përket një kohe pak më vonë, dhe ishte thjesht restaurim i atij të mëparshmit.

[bklyn_kid]

Edhe sot i njof doshqiptar ka Kolashini me emra Vasil e Stanisha.

[Kreksi]

...O alibaba, Une nuke ia fus kot pa patur referanca, megjithese nuk po dua qe edhe kete tem ta mbushim me shkrime ne gjuhet e huaja....
Une nuk i kam faj askujt nese ai nuk e njehe si duhet historin e kesaj kohe....
Ti the, eja te flasim per Millosh Kopiliqin, qe pra, po flasim....shiko pra referancat ne gjuhet tjera...perpiqu qe te mesosh edhe diçka tjeter qe nuk e dijmi, edhe ju that se nuk eshte e nevojshme te flitetet e te riperseritet per gjerat qe i dijmi por te flasim enigmat qe na mundojne, ti zberthejmi ato me bised te hapur.
Ti ke te drejt te ngulesh kembe me tri fjal tuajat; Milloshi, qe per mua eshte Milosao eshte shqiptar, pajtohem, ama folna pra diçka tjeter qe tjeret nuk e dijn kete periudh qe edhe lexuesi te mesoje diçka te re nga keto postimet tona, se ashtu si thuani ju edhe gjyshi im keshtu si ti e ka ditur historin....

...qe ketu poshte meso gjera te reja po deshe;

http://picasaweb.google.fr/dartre93/...leDuKosovo1389

[xfiles]

Është ai trimi drenicak që e vrau Sulltanin.

I lumte dora.

[alibaba]

...qe ketu poshte meso gjera te reja po deshe;

Unë frangjishten nuk e di. Veç çato sene ça po i thu ti janë m'ut, janë bullshit.

Boll me burr i dheut me këto budallakina. Je tuj ja hup njerit vlerat e veta. Ti tash po na nxjerr Milloshin si shpijun e agjent. Kur e paska pushtu Turqia Kosovën para betejës së FushëKosovës?? Kjo s'ka ndodh kurrë, mos ia fut kot. S'ka kurrë'farë dokumentesh që Turqia e pushtoi Kosovën para 1389.

Unë nuk kam çka me lexu këso shkrime jashtë çdo logjike. Se i konvenu Pajazitit osht tjetër çashtje, por mos e përziej Milloshin ti këtu.

[white-knight]

Pushtimet e para osmane në Shqipëri

Sulmet e ushtrive osmane për pushtimin e viseve shqiptare nisën në mesin e viteve 80 të shek. XIV. Të udhëhequra nga bejlerbeu i Rumelisë, Timurtash Pasha, në vitin 1385 ushtritë osmane, pasi morën Sofjen, u futën në Shqipëri dhe pushtuan qytetet e Shtipit, të Përlepit, të Manastirit dhe të Kosturit. Në dokumente perëndimore dhe osmane të shek. XIV-XV për qytetet e Shkupit, të Manastirit, të Kosturit, të Janinës etj., si dhe për Fushë-Dardaninë shprehimisht është shënuar se ato ishin "në Shqipëri" apo "në tokat shqiptare".
Në muajin gusht të vitit 1385 Balsha II i shkruante Republikës së Venedikut se zotërimet e tij ishin nën sulmet e përditshme të ushtrive osmane dhe se ato kishin shkaktuar një pështjellim të madh te nënshtetasit e tij. Kur Balsha II ishte i zënë në konflikt me mbretin e Bosnjës, Tvërtkon (1376-1391), për çështjen e zotërimit të Kotorrit, një ushtri e fuqishme osmane, e komanduar nga Timurtash Pasha, në shtator të vitit 1385 u fut me shpejtësi në thellësi të tokave shqiptare. Balsha II së bashku me një grup fisnikësh të udhëhequr prej tij, mobilizuan me shpejtësi një pjesë të ushtrisë dhe u dolën përpara osmanëve në fushën e Savrës (pranë Lushnjës). Në betejën e Savrës, që u zhvillua më 18 shtator 1385, forcat ushtarake shqiptare u thyen dhe vetë Balsha II gjeti vdekjen. Fitorja e betejës i dha mundësi ushtrisë osmane që të pushtonte Beratin, Krujën etj., të cilat i mbajti përkohësisht, derisa ua lëshoi zotëruesve të mëparshëm. Inkursionet e tyre u shtrinë edhe në Shqipërinë e Epërme deri në Lezhë, si dhe në Shqipërinë e Poshtme. Në vitin 1386 osmanët pushtuan Nishin dhe pas një viti Selanikun, që e mbajtën përkohësisht në duart e tyre, deri më 1403.
Për disa familje fisnike të njohura, si Balshajt, Muzakajt etj., beteja e Savrës shënoi rënien e tyre nën vasalitetin osman, i cili në fillim qe i dobët dhe herë-herë formal. Pa kaluar shumë kohë nga disfata që pësuan në fushën e Savrës, Balshajt rifilluan të ndiqnin një politikë të pavarur. Në vitin 1388, Gjergji II Balsha, krahas forcave ushtarake të sundimtarëve të Rashës e të Bosnjës, mori pjesë në betejën që u zhvillua në Beliqë (Bosnjë) dhe forcat e tij luajtën një rol të rëndësishëm në thyerjen e ushtrive osmane, të komanduara nga L`alla Shahini. Kjo fitore nxiti Karl Topinë dhe Muzakajt që të shkëpusnin lidhjet e tyre të vasalitetit ndaj osmanëve.
Intensifikimi i sulmeve të ushtrive osmane dhe zgjerimi i vrullshëm i pushtimeve të tyre në Ballkan bënë që sundimtarët ballkanas të linin mënjanë grindjet e konfliktet ndërmjet tyre dhe të mendonin e të projektonin aksione të përbashkëta ushtarake për të mbrojtur zotërimet e veta. Në vitin 1387 u krijua një koalicion i gjerë ballkanik, ndërkohë që më 1388 sulltani përqendroi forca të shumta në Plovdiv për të vijuar pushtimet në Ballkanin Qendror.
Knjazi serb i Rashës, Llazari Hrebelanoviçi mori nismën dhe ftoi sundimtarët e tjerë ballkanas që të bashkonin forcat e tyre për të ndalur marshimin osman. Thirrjes së tij iu përgjigjën disa prej sundimtarëve shqiptarë, si Gjergji II Balsha, sundimtar i Shkodrës, Teodor II Muzaka, zot i Beratit dhe i Myzeqesë, Dhimitër Jonima, zot i trevave përgjatë rrugës tregtare Lezhë-Prizren, Andrea Gropa, zot i Ohrit dhe i rajoneve rreth tij, sundimtarë të Shqipërisë së Poshtme etj. Me ta u bashkuan edhe sundimtarë të tjerë ballkanas, si vojvoda rumun Mirçea, bani kroat Ivan Horvat, mbreti Tvërtko I i Bosnjës, sundimtari i Kosovës Vuk Mlladenoviqi, që zakonisht njihet me mbiemrin Brankoviçi (Vuk Brankoviçi) etj. Zotërimet familjare i kishte në pjesën veriore të Drenicës dhe të Fushë-Dardanisë. Pas vdekjes së Vukës në tetor 1398, jeta politike në zotërimet e tij u decentralizua.
Trupat shqiptare kishin një peshë të rëndësishme në forcat e koalicionit ballkanik. [b]Kronikat osmane, që përshkruajnë këtë ngjarje, theksojnë numrin e madh të ushtrisë së Gjergjit II Balsha dhe e cilësojnë atë si njërin prej tre sundimtarëve kryesorë të koalicionit antiosman[7/b], krahas knjazit Lazar dhe vojvodës Vllatko Vukoviqit, komandant i ushtrisë së mbretit Tvërtko I të Bosnjës.
Në qershor të vitit 1389 ushtritë e koalicionit ballkanik u bashkuan në Fushë-Dardani (Fushë-Kosovë). Në çastin e fillimit të betejës, V. Brankoviçi i largoi trupat e veta nga koalicioni. Më 15 qershor ballkanasit zhvilluan një betejë të përgjakshme me focat osmane të komanduara nga sulltan Murati I. Pas disa sukseseve të para të ushtrive të koalicionit, fitorja në këtë betejë anoi përfundimisht nga osmanët, por me humbje njerëzore të mëdha nga të dyja palët. Gjatë zhvillimit të betejës luftëtari Milosh Kopili vrau sulltan Muratin I. Për hakmarrje osmanët vranë robërit e luftës,duke përfshirë knjaz Llazarin e Milosh Kopilin, . Në këtë betejë mbeti i vrarë Teodori I Muzaka, si dhe shumë bashkëluftëtarë të tij dhe shqiptarë të tjerë. Beteja e Fushë-Dardanisë dhe akti heroik i Milosh Kopilit lanë mbresa të fuqishme te shqiptarët e Kosovës, të cilët i përjetësuan ato në këngë popullore.
Disfata e koalicionit ballkanik në betejën e Fushë-Dardanisë të vitit 1389 pati rrjedhime të rënda për popujt e Gadishullit të Ballkanit. Ajo i dha fund krijimit të koalicioneve ballkanike të gjera kundër pushtuesve osmanë dhe sulltanit pasardhës, Bajazitit I (1389-1402), të njohur me cilësimin Rrufeja (Jëlldërëm), i lehtësoi rrugën për pushtime të reja në Ballkan.
Pushtuesit osmanë e kthyen në vasal të tyre sundimtarin e Kosovës, Vukë Brankoviçin, të cilin, në fillim të vitit 1392, e detyruan t'u dorëzonte Shkupin, e më pas Zveçanin (kështjellë pranë Mitrovicës) etj. Me marrjen e Shkupit, osmanët përforcuan pushtetin e tyre në pjesën lindore të Shqipërisë Qendrore (Maqedonia e sotme), veçanërisht nëpër rajonet fushore të lumit Vardar, që ishin nga më të begatat e Ballkanit. Pozicioni gjeografik shumë i favorshëm i Shkupit, ku kryqëzoheshin rrugët më të shkurtra që lidhnin kryeqytetin e Perandorisë Osmane me të gjitha tokat shqiptare dhe me rajonet e tjera të Ballkanit, nxitën sulltanët osmanë që ta bënin atë bazë ushtarake shumë të fuqishme, duke e shpallur Pashasanxhak, d.m.th. vend-rezidencë e bejlerbeut të Rumelisë.
Ndërkaq osmanët ishin përpjekur për zgjerimin e pushtimeve të tyre në Shqipërinë Qendrore. Qysh në vitin 1385 ata u kishin marrë Muzakajve qytetin e rëndësishëm të Kosturit, kurse rreth vitit 1394 u morën Gropajve Ohrin, të cilin nuk e mbajtën dot për një kohë të gjatë. Ky qytet buzë liqenit kishte fortesë të fuqishme dhe një pozicion shumë të favorshëm për kontrollin e peshkimit në liqen e në dajlanet e shumta të lumit Drin në Strugë, ku tregtohej me shumicë peshku i thatë që përgatitej aty. Për zotërimin e rajonit të liqenit dhe dobësimin e pranisë së fisnikëve shqiptarë aty, osmanët vendosën administratën e tyre në Ohër dhe rrënuan tri kështjellat e tjera, të Strugës, të Pogradecit e të Starovës, që ishin në roje të liqenit dhe të rrugëve që gjendeshin pranë tij.
Në kushtet e mungesës së një kishe kombëtare shqiptare, që do të ndikonte shumë në ruajtjen e unitetit fetar te shqiptarët, një pjesë e konsiderueshme e fisnikërisë dhe e shtresave të tjera, që jetonin në Shkup, Manastir dhe në qytete të tjera të viseve lindore, filluan të përqafonin masivisht islamizmin. Që në fund të viteve 60 të shek. XV mbi 60% e banorëve të Shkupit e të Manastirit ishin myslimanë. Kurse te sllavët, që kishin kishën e tyre kombëtare, nuk u përhap procesi i islamizimit. Në regjistrat kadastralë osmanë të shek. XV thuajse asnjë spahi nuk ka të shënuar cilësimin se është serb apo sllav, ndryshe nga shumë të tjerë që mbajnë mbiemrin Shqiptari (Arnauti).
Konvertimi në islamizëm i shqiptarëve i shkëputi shumë prej tyre nga ndikimi i kishave ortodokse sllave e greke (që liturgjinë e mbanin në gjuhën sllave dhe greke), duke ndërprerë kështu vrullin e procesit shekullor të sllavizimit e të greqizimit të shqiptarëve. Gjithashtu islamizimi u dha mundësi shqiptarëve që të integroheshin në jetën e Perandorisë Osmane dhe të ruanin, deri në një farë mase, pozitat e tyre ekonomike e politike.
Pasi e konsoliduan pushtetin osman në viset lindore të Shqipërisë Qendrore, trupat osmane nisën sulmet në drejtim të rajoneve perëndimore e bregdetare, si dhe të Shqipërisë së Epërme dhe asaj të Poshtme, sulme që i vazhduan pa ndërprerë nga viti 1385 deri në vitin 1402 për t`i rifilluar pas një dhjetëvjeçari. Pasi morën Zveçanin, më 1393 osmanët arritën të pushtonin po përkohësisht Shkodrën, Ulqinin, Dejën e Krujën, të cilat i mbajtën deri më 1395. Po në fund të shek. XIV ata morën përkohësisht Janinën dhe pushtuan krahinat e Korçës e të Përmetit. Zgjerimi i pushtimeve osmane në Shqipëri u ndërpre përkohësisht pas betejës së Ankarasë, të zhvilluar më 20 qershor 1402, ku trupat osmane pësuan një disfatë të rëndë dhe sulltan Bajaziti I (1389-1402) ra rob në duart e ushtrive fitimtare mongole të udhëhequra nga Timurlengu. Pas kësaj beteje, për një dhjetëvjeçar, jeta politike e Perandorisë Osmane u përfshi nga konflikte të ashpra ndërmjet tre djemve të Bajazitit I për trashëgimin e fronit, konflikte që përfunduan me ardhjen në pushtet të Mehmetit I (1413-1421). Sulltani i ri riaktivizoi politikën pushtuese edhe në drejtim të Ballkanit dhe të Shqipërisë.
Para se sulltan Mehmeti I të vinte në pushtet, në vitin 1412 ushtritë osmane sulmuan Novobërdën dhe e mbajtën të rrethuar për një kohë të gjatë, por nuk e morën dot, sepse mbrojtësit e saj luftuan me guxim. Ushtritë e sulltan Mehmetit I, me vdekjen e Niketë Topisë, në fillim të vitit 1415 pushtuan Krujën, gjatë vitit 1417 i morën Beratin Teodor Muzakës dhe Kaninën bashkë me Vlorën Rugina Balshës, kurse në vjeshtë të vitit 1418 pushtuan Gjirokastrën, kryeqendrën e zotërimeve të Zenebishëve.
Fitorja e trupave osmane në betejën e Fushë-Dardanisë të vitit 1389 dhe konsolidimi i pushtetit të tyre në fund të shek. XIV në qytetin e Shkupit, në rajonet e lumit Vardar si dhe pushtimi i Krujës, i Beratit, i Gjirokastrës etj., lehtësuan pushtimet e mëtejshme osmane në Ballkan e në Shqipëri dhe shtuan panikun në radhët e sundimtarëve ballkanas, shumë prej të cilëve u bënë vasalë të sulltanëve. Në Shkup u vendos selia e bejlerbeut të Rumelisë, që ishte komandanti i përgjithshëm i ushtrive osmane për pjesën evropiane të saj. Me një personalitet të tillë ushtarak e politik shumë të fuqishëm të Perandorisë Osmane duhej të përballeshin vazhdimisht fisnikët shqiptarë. Krahas tij ata duhej të përballeshin edhe me pinjollët e shumtë të familjes së fuqishme të Evrenozëve. Qysh kur nisën pushtimet e para osmane në Shqipërinë Lindore, në fund të shek. XIV, e deri në fund të shek. XV, kur ranë në duart e tyre edhe kështjellat e fundit në tokat shqiptare, ato të viseve perëndimore, në të gjitha betejat e aksionet e rëndësishme ushtarake të ushtrive pushtuese u shquan si komandantë ushtarakë osmanë një varg pinjollësh të familjes Evrenozi që jetonin në Shkup. I pari i tyre ishte Evrenoz-Beu (Pasha Jigit beu), i cili kishte pushtuar Thesalinë; emrin e tij e përdorën gjatë shekujve si mbiemër djemtë, nipërit e pasardhësit e tjerë të tyre.


p.s S ka pasur pushtim te Kosoves para 1389

[alibaba]

Knjazi serb i Rashës, Llazari Hrebelanoviçi mori nismën dhe ftoi sundimtarët e tjerë ballkanas që të bashkonin forcat e tyre për të ndalur marshimin osman.

Mua më duket interesant që në këngën popullore, thuhet se Sulltani i drejtohet direkt Millosh Kopiliqit, dhe është ky që u bën thirrje mbretërve ballkanas për të nisur luftën, përderisa ata bëjnë naze.

[alibaba]

Këtu është Millosh Kopiliqi me përkrenaren e Dragonit, duke bërë në radhën e tij betimin solemn për luftën që përgatitej.

[Kreksi]

Pushtimet e para osmane në Shqipëri

p.s S ka pasur pushtim te Kosoves para 1389

Fjala ishte per kosoven e jo per Shqiprine, nejse ju dhe alibaba kundershtoni kete te vertete edhepse e sjella nje link aty ne albume rrethe kesaj qeshtje une pra paskam humbur kohe se koti me muaj te tere duke bere kerkime, besoj se nje dite do bindeni edhe ju se turqit e kishin ne sundim kosoven menjehre pas Betejes se Marices me 1371 ku serbet mbeten vasal te turqve.

Tek e fundit une do vazhdoj edhe me tej te mbroj kete te vertete ku besoj se do dele nje antar se paku qe do mbeshtete shkrimet e mija....

shendet

P.S; une nuk e kam ndermend fare qe t'ju dergoj linke apo referanca, te vegjel nuk jeni, beni kerkime edhe ju qe te bindeni !

[alibaba]

P.S; une nuk e kam ndermend fare qe t'ju dergoj linke apo referanca, te vegjel nuk jeni, beni kerkime edhe ju qe te bindeni !
_____________

E ke prish temën mer plak e ke dhi. Bravo të qoftë se ia arrite qëllimit. Dhe ia arrite qëllimit jo pse je aq i aftë po për shkak se po mungon fshisa. E ke mbush temën me borllog. Tema u hap për qëllim edukativ, kush mundet të sjellë diçka, por jo gjëra të kota, hipoteza pa lidhje.

[white-knight]

Fjala ishte per kosoven e jo per Shqiprine

Besoj se artikulli me fjalen Shqiperi nenkupton te gjitha trojet shqiptare ne pergjithsi.
Sa per pushtimin e Kosoves perpara 1389 qeshte hera e pare qe e degjoj dhe me duket mjaft e cuditshme.Po ti referohemi edhe historise se fqinjve tane nuk ndryshon shume nga e jona ne kete aspekt(per vitin),pervec pervetesimit dhe uljes se vlerave te shqiptarve ne ate beteje.

[Kreksi]

Perkundrazi i nderuar, une postova shenime te rendesishme dhe te vlefshme, jo kunder shiptarve por mu kunder doktrines serbe se gjoja Beteja e kosoves per ta ishte fundi i botes, unepra solla ketu fakte tjerra se si serbet ishin te kyqur plotesishte nene administraten serbe nja 16 vite para Betejes se kosoves dhe se ishin te detyruar qe ti paguanin taksa sulltanit poashtu ti sherbenin edhe rekrute ne ushtrine turke per pushtime te metejshme, keshtu ishte kontrata...
Ju tani mund te hedhni poshte kete rrefimin tim qe ju duket ndoshta absurde por mungesa e dijes dhe e informimit, te me falni nuk vjen nga une por nga te tjeret qe nuk kan bere hulumtime te duhura ne kete qeshtje.
Mjafton te ju ceku nje shkrim qe vendosa para ca muajve ne kete forum...
une nuk sjelli lajme koti pa patur arsyje, nuk me intereson se a ka apo nuk ka mbeshtetes shkrimi imi, kryesorja eshte qe une sjelli vetem se gjera qe tjeret nuk i njohin dhe mu per ate per juve keto njoftime jane te pa njohura, ndoshta se nga arsyeja se une mirem me keto qeshtje me shume se tjeret dhe ate me dekada e jo prej se egziston interneti...!
Historin per te kuptuar dhe pervetsuar duhet dhen nje mund i madh, duhet bere kerkime me vite, jo me muaj, duhet analizuar dhe nxjerrur me ne fund nje perfundim te asaj epoke sikur se ju te ishit ne ate epoke, pra historia duhet ndier nga mbrenda....
Une propozova ketu vetem nje veshtrim qe te tjeret nuk e kan llogaritur apo e kn anash kaluar kete periudh; çka ndodhi pas betejes se Marices ?
Pas shume e shume kerkimesh nxora mendimin tim qe mjerishte alibaba e quan ***, gjoja se ia kam dhier temen !!!
Kur te hapesh tema duhet t'iu dalesh zot atyre e alibaba na iu del zot vetem me dy fjalë; ma ke prish temen, mire zoteri, na thuaj pra ti, si ishte situata ne ballkan pas betejes se Marices me 1371 ?
Sa i perket Millosh Kopiliçit qe ti e quan keshtu ndersa une e kam mesuar ndryshe se ai quhej ne dokumentet latine te asaj kohe Milosao Kobilitci, një dardane qe vrau sulltan Muratin...pra kujt ti them e kujt ti tregoj gjera te panjohura sot, atyre qe s'kan lidhje me historin ?
Per mua s'ka rendesi fare a me beson apo jo ndonjeri, krysorja e theme ate qe duhet thene !

shendet

[alibaba]

Perkundrazi i nderuar, une postova shenime te rendesishme dhe te vlefshme,

Çfarë të rëndësishme? Çfarë të vlefshme? Komplet jashtë logjike. Ti po tregon histori alternative. Nuk ke nevojë të na tregosh se serbët paskan qenë vasalë të turqve duke e shtrembëruar historinë. Tregoje këtë gjë duke fol të vërtetën, por jo duke shtrembëru historinë.

Kur te hapesh tema duhet t'iu dalesh zot atyre e alibaba na iu del zot vetem me dy fjalë; ma ke prish temen, mire zoteri, na thuaj pra ti, si ishte situata ne ballkan pas betejes se Marices me 1371 ?

More s'kam çka dal zot për këto budallakina që ke sjellë ktu. Lëri këto sene. NUK KA PAS KOSOVË TË PUSHTUME PREJ TURKUT PARA 1389. EDHE PIKË. S'KE KURRËFARË DOKUMENTESH.

Sa i perket Millosh Kopiliçit qe ti e quan keshtu

Po bre kështu quej, po shka ki ti tash? Kështu e kanë knue shahirat me çifteli. Kështu i tham edhe unë.

Une propozova ketu vetem nje veshtrim qe te tjeret nuk e kan llogaritur apo e kn anash kaluar kete periudh; çka ndodhi pas betejes se Marices ?

Hej dudo, a e din ku osht Marica bre??

Hej zgate pak gishtin tregues, e rrehe zverkun me të. A e ke idenë për çfarë po flet?? A e din ku osht Marica e ku osht Kosova??

[alibaba]

Suksesi i madh i turqve në Betejën e Maricës më 1371, zhbëri perandorinë mesjetare bullgare dhe nemanjide. Tashti si forcë në Ballkan, që mund të merret në konsideratë se do t'i pengonte sulmet turke ishin vetëm principatat arbërore dhe principatat serbe (e Vuk Brankoviqit dhe Lazar Grebelanit). Në këto kushte Kosova u bë së shpejti njëra ndër fushëbetejat vendimtare midis koalicionit të krishterë të udhëhequr nga Lazar Grebelani, e cila priste në Fushë-Kosovë (në vendin e bashkimit të dy lumenjve, Llap e Sitnicë), për t'i bërë ballë usntrisë osmane në krye me Sulltan Muratin I. Këtu më 15 qershor (sipas kalendarit të ri më 28 qershor), u zhvillua një betejë e madhe. Për këtë ngjarje janë ruajtur fare pak njoftime relevante të kohës. Këtej, me kalimin e kohës, duke u plotësuar kohë pas kohe ato nga anale, kronika e gjenealogji të mëvonshme, fatkeqësia e Kosovës vishet me të dhëna sa interesante, aq edhe subjektive të mitologjizuara. Pikërisht, është kjo arsyeja që historiografia ende nuk ka mundur ta dallojë Kosovën historike nga Kosova e mitologjizuar dhe legjendare.

http://www.agimi.com/modules.php?nam...=print&sid=517

[alibaba]

Kreks të lus publikisht, ndërpeje këtë fantazi. Tema i dedikohet jetës personale të Millosh Kopiliqit, me dokumente të besueshme.

Tema NUK ËSHTË HAPË PËR NJË KËNDVËSHTRIM NDRYSHE.

TEMA NUK ËSHTË HAPË PËR NJË HISTORI ALTERNATIVE.

[Kreksi]

Mire o alibaba, si u be qe te dyt si Bajaziti dhe Millosh Kopiliqi ti kene grat motra dy bijat e Llazarit ?
Pra siç e thash, pas betejes se marices ne bullgari me 1371 ballkani veç ishte futur nene ombrellen e sulltanit ku secili princ i ketyre vendeve ballkanike duhej ti japi diçka sulltanit, ushtar, gra si dhe ari...
Pra Milica vajza e madhe e Llazarit ishte martuar per te birin e sulltanit, Bajazitin e dyta Vuksava per Millosh Kopiliqin qe sipas kesaj del se keta te dy dhendurret e Llazarit kane rene ne pajtim se bashku per nje qellim...dhe mu per ate Milloshin e shmangin kreret e luftes se kosoves sepse ky kishte lidhje te mira me bajazitin...
ky eshte nje version i historise se Milloshit i cili ishte me origjine nga Novi Pazari tjeter gje eshte qe juve as kjo histori as tjetra nuk ju pelqen.
Deri sa Milloshi del me origjine nga Novi Pazari ka shume mundesi qe te jete edhe nga Drenica, kryesorja ne vepren e tij Prosper Merime thote se ai kishte hasur ne nje dorshkrim serbe te shkurter qe e kishte shkruar qe i perkete kohes se Milloshit.
kryesorja Milosao Kopiliqi nuk na delka serbe, kjo eshte e vertete.

[alibaba]

Mire o alibaba, si u be qe te dyt si Bajaziti dhe Millosh Kopiliqi ti kene grat motra dy bijat e Llazarit ?

Gruaja e Milloshit quhej "Llatinka" që dmth Katolike, pra ishte shqiptare dhe jo bija e Car Llazarit.

Pra siç e thash, pas betejes se marices ne bullgari me 1371 ballkani veç ishte futur nene ombrellen e sulltanit ku secili princ i ketyre vendeve ballkanike duhej ti japi diçka sulltanit, ushtar, gra si dhe ari...

Nuk pushtohet i tërë Ballkani me një betejë atje ke Marica. Marica ka qindra kilometra largësi nga Dardania. Në betejën e Maricës humbën VETËM Uglesha dhe Vukashini, DHE vetëm këta, DHE askush tjetër. A e ke të qartë??

Pastaj vazhduan pregatitjet për të marrë pjesën tjetër, siç e dimë të gjithë.

Pra Milica vajza e madhe e Llazarit ishte martuar per te birin e sulltanit,

A e sheh se i ngatërron gjërat. Milica ishte gruaja e Lazarit, kurse bija e saj Olivera u dhurua në haremin e Bajazitit.

Pra Milica vajza e madhe e Llazarit ishte martuar per te birin e sulltanit, Bajazitin e dyta Vuksava per Millosh Kopiliqin qe sipas kesaj del se keta te dy dhendurret e Llazarit kane rene ne pajtim se bashku per nje qellim...

Dhe në fund del se ky "qëllim" i Millosh Kopiliqit paska qenë që ushtria osmane të vijë të rrethojë Kopiliqin, dhe të masakrojë gjithë fisin e Milloshit.

ky eshte nje version i historise se Milloshit i cili ishte me origjine nga Novi Pazari tjeter gje eshte qe juve as kjo histori as tjetra nuk ju pelqen.

Po pra, sa interesant, ca thonë nga Novipazari ca thonë nga Maqedonia. Po jo o daj çfarë Novi-pazari.

Aj a kan drenicak, në Drenicë e ka pasë kryeqendrën kështjellën e Tushillës që e ka pas trashëgim nga të parët, aty ka pas kullën, çifligjet e veta, aty i ka lind babë e babgjysh. Milloshi është prej atij fisi të lashtë, që nuk mbahet mend të ketë ardhur nga ndonjë vend tjetër. Është nga fisi i Gashit, që dominon në Drenicë, dhe që ka prejardhje nga kështjellat e lashta ilire.

Deri sa Milloshi del me origjine nga Novi Pazari ka shume mundesi qe te jete edhe nga Drenica,

Hmmmm, paska mundësi a??

Për çfarë mundësish je kah flet? Unë jam duke ndërtuar bedenat e kështjellës, ti e lodh kokën ku të gjejmë gurët për të bërë themelet.

Unë shqip po shkruaj për gjithë ato histori që janë ruajtur nga populli, po tregoj për kullën e Milloshit që ende i ka themelet, dhe kur të teket ty os zotëri, eja shkojmë i shohim. Dhe kur të teket ty zotëri eja shkojmë e shohim Pusin e Millosh Kopiliqit, shkojmë i shohim pinjollët e kësaj familje që jetojnë në Kopiliqin e Poshtëm në Drenicë, Komuna e Skenderajt.

Kurse ti thu "paska mundësi që të jetë nga Drenica".

A di çka më mirë mos shkruj fare.

[Kreksi]

Gruaja e Milloshit quhej "Llatinka" që dmth Katolike, pra ishte shqiptare dhe jo bija e Car Llazarit.

Nuk pushtohet i tërë Ballkani me një betejë atje ke Marica. Marica ka qindra kilometra largësi nga Dardania. Në betejën e Maricës humbën VETËM Uglesha dhe Vukashini, DHE vetëm këta, DHE askush tjetër. A e ke të qartë??

Pastaj vazhduan pregatitjet për të marrë pjesën tjetër, siç e dimë të gjithë.

A e sheh se i ngatërron gjërat. Milica ishte gruaja e Lazarit, kurse bija e saj Olivera u dhurua në haremin e Bajazitit.

Dhe në fund del se ky "qëllim" i Millosh Kopiliqit paska qenë që ushtria osmane të vijë të rrethojë Kopiliqin, dhe të masakrojë gjithë fisin e Milloshit.

Po pra, sa interesant, ca thonë nga Novipazari ca thonë nga Maqedonia. Po jo o daj çfarë Novi-pazari.

Aj a kan drenicak, në Drenicë e ka pasë kryeqendrën kështjellën e Tushillës që e ka pas trashëgim nga të parët, aty ka pas kullën, çifligjet e veta, aty i ka lind babë e babgjysh. Milloshi është prej atij fisi të lashtë, që nuk mbahet mend të ketë ardhur nga ndonjë vend tjetër. Është nga fisi i Gashit, që dominon në Drenicë, dhe që ka prejardhje nga kështjellat e lashta ilire.

Hmmmm, paska mundësi a??

Për çfarë mundësish je kah flet? Unë jam duke ndërtuar bedenat e kështjellës, ti e lodh kokën ku të gjejmë gurët për të bërë themelet.

Unë shqip po shkruaj për gjithë ato histori që janë ruajtur nga populli, po tregoj për kullën e Milloshit që ende i ka themelet, dhe kur të teket ty os zotëri, eja shkojmë i shohim. Dhe kur të teket ty zotëri eja shkojmë e shohim Pusin e Millosh Kopiliqit, shkojmë i shohim pinjollët e kësaj familje që jetojnë në Kopiliqin e Poshtëm në Drenicë, Komuna e Skenderajt.

Kurse ti thu "paska mundësi që të jetë nga Drenica".

A di çka më mirë mos shkruj fare.

Une po te besoj o alibaba, po te besoj se edhe para teje e kam ditur ku i ka kullat Milosao Kopiliqi, e di qe kali i tij quhej sharan, te gjitha keto qe i permende i di por ketu ne forum duhet te flasim edhe per gjerat qe nuk i dijmi ose i kemi mesuar nga tjeret me vonë, ndoshta versione tjera por eshte e drejta e lexuesit te thote fjalen e fundit, i beson apo nuk i beson...se perpos kengeve popullore ndoshta ka njerez qe dojne te mesojne diçka edhe me gjeresishte per kete hero kombtar !
Qe per shembull, per mua eshte interesant se si e kane pare autoret perendimor figuren e Milosaos, njeri nder ta eshte edhe nje botim i Prosper Merime, autor francez i cili ka hasur ne nje dorshkrim te tillë dhe e beton ne vepren e tij.
Pra ka mjaftë shkrime per kete hero qe besoj lexuesit tonë ne kete forum do i interesonte te dije edhe me shume se sa nga kenget popullore...
Pra sa me shume gjurmojmi eshte ne te miren tone, nuk e di une se ku e shef te keqen ti ?
Ne nje shkrim tjeter kam hasur ne nje shkrim te nje autori, poashtu francez i cili kah fundi i shekullit te XIX viziton tyrben e Sulltan Muratit, ai pohon se Bajaziti, i biri i sulltanit, kishte urdheruar qe ne te njejtin varrë me sulltanin te varroset edhe dora e djatht e Milosaos, si shenje zie...pra ne varrin e sulltanit ndoshta sot kemi mundesi te gjejmi edhe eshtrat e dores se djathte te heroit tonë !
Ketu ne kete tem keni postuar edhe freska serbe, qe s'ka me keq, kurse mua me bjen ne qafe pa asnje arsyeje....

Nuk e di se ku shifni ju negativizem ne shkrimet e mija sa qe te me urdheroni me qortim qe mos te shkruaj më ne kete tem ?

[alibaba]

Une po te besoj o alibaba, po te besoj se edhe para teje e kam ditur ku i ka kullat Milosao Kopiliqi, e di qe kali i tij quhej sharan, te gjitha keto qe i permende i di por ketu ne forum duhet te flasim edhe per gjerat qe nuk i dijmi ose i kemi mesuar nga tjeret me vonë,

Dhe ka me vite që je tuj shkrujt ktu në forum, edhe i ke ditë këto sene, edhe kurrë s'tka shkue menja me i shkru kto sene ktu, me ju kallxue njerzve pak se kush a kan Millosh Kopiliqi. Edhe ma e keqja që je drenicak, nuk tka shkue menja me shkrue diçka për venin tan.

E ke prit me vite deri sa unë t' shkruj, e ti mu çue me ba lesh e li.

O shoq, lej njerzit ne t'i lexojnë këto çka s'i dinë, se për çato teori sllavo-franceze i dinë te tanë. Nuk ki nevojë me shkru fantazi të gjithkujt. Se teori ka sa dush. Tash këtu janë mijëra anëtarë, secili e merr nga ni teori prej dikujt, edhe mushet tema me lloj-lloj teorish, dhjetëra teori, qindra argumente, mijëra debate e përleshje të panevojshme.

Qe per shembull, per mua eshte interesant se si e kane pare autoret perendimor figuren e Milosaos, njeri nder ta eshte edhe nje botim i Prosper Merime, autor francez i cili ka hasur ne nje dorshkrim te tillë dhe e beton ne vepren e tij.

Çfar' dorëshkrimi?

Kur thu dorëshkrim i tillë, për çka e ke fjalën. Na e dina që jeton në Francë, po tash s'ke nevojë t'u jepësh shumë rëndësi francezëve. Është plotësisht jo-logjike, që të merrësh për bazë autorë francezë, që kanë jetuar 500 vite pas Millosh Kopiliqit. Ata nuk dinë kurgja, ata shkrujnë ose fantazi, ose teori të pabazume.

Këto nuk janë burime historike. Burime historike janë ato që' u shkruajtën, në kohën kur ndodhi lufta ose nja 20-50 vite më vonë, por jo më vonë se kaq.

Pra sa me shume gjurmojmi eshte ne te miren tone, nuk e di une se ku e shef te keqen ti ?
Ne nje shkrim tjeter kam hasur ne nje shkrim te nje autori, poashtu francez i cili kah fundi i shekullit te XIX viziton tyrben e Sulltan Muratit, ai pohon se Bajaziti, i biri i sulltanit, kishte urdheruar qe ne te njejtin varrë me sulltanin te varroset edhe dora e djatht e Milosaos, si shenje zie...pra ne varrin e sulltanit ndoshta sot kemi mundesi te gjejmi edhe eshtrat e dores se djathte te heroit tonë !

Tash ça muj met than une ty? Sa ka ranci kjo?
Pse nuk logjikon pak?

Nji autor francez që jeton 500 vite pas Betejës së Kosovës, e që s'ka lidhje me kry për atë kohë, përveç atyre që ka lexu, sepse nuk është dëshmitar okular.

Unë nuk po di me çfarë truni punon ti. Njeri normal, duhet me pyet: Kadale pak, kah i erdh këtij ideja që dora Milloshit qenka aty? A ka naj fakt? Qysh u ba qi qe 500 vjet kurrkush nuk tha kështu, tash ky mas 500 vjete e paska zbulue? Qysh e zbuloj ky kit pun?

Krekso nuk punohet kshtu. I teket ni francezi me fantazue diçka për betejën e Kosovës e ti mule me shkru në FSH. E pse? Veç pse je tuj jetue në Francë. Për ate je tuj iu dhanë kaq randësi francezëve, e qi për mue nuk vlejn pesë pare (në këtër rast).

Pra sa me shume gjurmojmi eshte ne te miren tone, nuk e di une se ku e shef te keqen ti ?

E keqja osht qi nuk je tuj gjurmue kurgja. Je tuj shkru fantazi të francezëve, që jetuan 500 vite mas kësaj beteje e nuk mujn me ditë ma shumë se sa kanë ditë ata që kanë jetu atëherë, e që e kanë përjetu këtë luftë.

Ketu ne kete tem keni postuar edhe freska serbe, qe s'ka me keq, kurse mua me bjen ne qafe pa asnje arsyeje....

Unë nuk jam tuj të ra në qafë. Unë jam tuj t'kallxu qi këto gjana shka i ki prue ti ktu, jan romane e novela franceze, nuk jan histori. Je tuj shkru në temën e gabume. Këto gjana shkruj atje në forumin e letërsisë.

Këta francezët ja kan ba sikur ai anglezi, shkoj në Rumuni e nijti prej rumunëve për Kontin Drakulla qi a kanë trim i madh kundra turqve, e u çue e shkrujti ni roman, ku e nxurr Drakullën si ni Vampir, e qi s'ka kurrfarë lidhje me realitetin. U kthye në Angli e botoj veprën edhe i mushi xhepat pare.

Për çata nuk ki nevojë me iu dhanë ranci ktyne farë novelistav e romancierav qi shkrujn fantazina veç sa me thanë diçka. Kuptoje qi nuk je tuj shkru histori. Nuk janë histori kto ça i ke pru.

Ajo afreska nuk osht serbe as greke e as shqiptare. Oshte nga Hilandari, me të cilin Gjon Kastrioti kishte marrëdhënie të ngushta, e ku shërbeu si prift Reposhi, madje aty u varros.

Hilandari është i gjithë krishterëve të Ballkanit të asaj kohe, nuk ke nevojë me përzie me serbë.