Si i thonë shqip?

**BOKE** · 15-09-2010, 14:50

Postuar më parë nga Sueda

Si i thuhet ne Shqip extravagance?

Varet se perse e perdor si fjale, por kuptimet kryesore do ishin Teprim, Shperdorim, Ekzagjerim.

**Station** · 15-09-2010, 14:53

Postuar më parë nga Sueda

Si i thuhet ne Shqip extravagance?

Shpesh perdoret per te treguar "Tejkalim te mases"

**ajzberg** · 15-09-2010, 15:36

Postuar më parë nga kapllani

Me tund kokën për mendimin tim nuk duhet medoemos me pasë kuptimin negativ, dmth me "sillë kryet" (siç thom unë për vete). Me tund në përgjithësi thotë se e ban diçka të dridhet, të ngethet kështu nuk del nga kjo fjalë kuptimi i silljes së kokës horizontalisht.

Kurse me sillë e rrok ma mirë, për mendimin tim. Nejse, ngase s'paska nji shprehje të caktueme mund ta thotë gjithkush siç don.

Sa i përket punës së leximit, e ke të drejtë. Por pikërisht këtu e kam nji pikë kritike, asht mjeri e madhe që shum fjalë më duket që po ekzistojnë vetëm nëpër faqet e librave dhe kurr nuk gjallen vërtetë tu'i përdorë në mediat.

Unë do ta kisha marrë gjermanishten si nji mostër shembulli për përdorimin e fjlaëve dhe shprehjeve të larmishme në mediat, por edhe nëpër libra.

Këtu shihet se kujdesja për gjuhë asht tepër e shpërfillun në rajonet ku flitet shqipja.

Mund te thuhet dhe DINSHUMI dikur kam pas lexuar nje liber per femije qe perkthyesi e kishte shqiperuar DIN PAKU dhe DIN SHUMI
ça ban nji përkthyes kur don me gjetë nji fjalë të përshtatshme për nji fjalë shum banale të gjermanishtes si ps. "Besserwisser"? A ta parafrazoj gjatas tue thanë gjithmon "kyfarë njreiu që din gjithçka ma mirë se të tjerët"?

Shum kollaj kishim me mundë me e përkthye: Ma-mirë-dijes = mamirëdijes (mëmirëdijes), ose "gjithçka-dijes".

Në ketë pikëpamje ngurrojnë shum njerëz të letërsisë, ndonëse shpikja e fjalëve të reja asht metodë ma e sigurtë me i dalë zot gjuhës e me ndalue tëhuejzimin e kësaj. Asht gja e njohun sa shpejt fjalët e anglishtes moderne bahen shprehi tek folësit e gjuhëve të hueja.

Dikur kam pas lexuar nje liber ne shqip me titull DIN PAKU e DIN SHUMI

**chino** · 15-09-2010, 18:02

Postuar më parë nga kapllani

Me tund kokën për mendimin tim nuk duhet medoemos me pasë kuptimin negativ, dmth me "sillë kryet" (siç thom unë për vete). Me tund në përgjithësi thotë se e ban diçka të dridhet, të ngethet kështu nuk del nga kjo fjalë kuptimi i silljes së kokës horizontalisht.

Kurse me sillë e rrok ma mirë, për mendimin tim. Nejse, ngase s'paska nji shprehje të caktueme mund ta thotë gjithkush siç don.

Mire, por nese tund koken nenkuptohet ne dy drejtimet, kemi situaten qe duhet per pershkruhet edhe me tej kuptimi, duhet pasi qe thua "tundi koken" duhet shtuar "mohimthi" apo "pohimthi". Me lehte eshte te krijohen - si ne gjuhe tjera - fjale separate per te dyja.

Sa i përket punës së leximit, e ke të drejtë. Por pikërisht këtu e kam nji pikë kritike, asht mjeri e madhe që shum fjalë më duket që po ekzistojnë vetëm nëpër faqet e librave dhe kurr nuk gjallen vërtetë tu'i përdorë në mediat.

Ke te drejte, por ka njerez qe te japin nje bindje tjeter. Kur per shembull e degjoj Lisen Bashkurtin si flet, qe e adhuroj shume per pastertine dhe pasurine e te shprehurit, bindem se me degjim/lexim te mediave pasurohet gjuha. Ka shume shembuj tjere. Duhet te klasifikojme autoret, veprat apo mediat, ka lliterature te mirefillte, ka literature koti.

Unë do ta kisha marrë gjermanishten si nji mostër shembulli për përdorimin e fjlaëve dhe shprehjeve të larmishme në mediat, por edhe nëpër libra.

Këtu shihet se kujdesja për gjuhë asht tepër e shpërfillun në rajonet ku flitet shqipja.

Njejte mendoj. Gjermanishtja duhet marrur shembull per fjalekrijimtari. Pothuajse nuk ka fjale qe lind diku ne bote, per te cilen nuk krijohet brenda nje kohe te shkurte adekuatja gjermane. Mundesia e gjere per krijim te kompozitave ne Gjuhen Gjermane eshte ndihmese e madhe ne kete drejtim. Sic ke treguar edhe ti nga fjala "besser" (me mire) dhe "wisser" (dijes) krijohet nje fjale e re. Kompozitat jane mundesi e mire e fjalekrijimtarise pa e humbur gjuha shume origjinalitetin, sepse merr fjale ekzistuese dhe krijon me bashkimin e tyre fjale te reja. Mesohet me lehte. Kuptohet me lehte. Ndryshe do ishe i detyruar te "shpikesh" nje fjale te paqene deri tani. Nje qe duket me e huaj, ndaj mesohet me veshtire.

ça ban nji përkthyes kur don me gjetë nji fjalë të përshtatshme për nji fjalë shum banale të gjermanishtes si ps. "Besserwisser"? A ta parafrazoj gjatas tue thanë gjithmon "kyfarë njreiu që din gjithçka ma mirë se të tjerët"?

Shum kollaj kishim me mundë me e përkthye: Ma-mirë-dijes = mamirëdijes (mëmirëdijes), ose "gjithçka-dijes".

Në ketë pikëpamje ngurrojnë shum njerëz të letërsisë, ndonëse shpikja e fjalëve të reja asht metodë ma e sigurtë me i dalë zot gjuhës e me ndalue tëhuejzimin e kësaj. Asht gja e njohun sa shpejt fjalët e anglishtes moderne bahen shprehi tek folësit e gjuhëve të hueja.

Fort shembull i bukur. Me mire nuk shkon.