Vetvritet aktori Bekim Fehmiu

[tomaras]

Dëshminë më të mirë për respektin që gëzon aktori Bekim Fehmiu tek artdashësit e vërtetë shqiptarë e dëshmon ky artikull i shoqëruar me foto.
Marrë nga Kosova Sot:

[Sami Hyseni]

Sa po me vjen keq dhe po me dhimbset ne njfare mynyre, aq edhe po nevrikosem.
Po, pse zoti Fehmiu nuk pati vend ne Kosove te jetoj deri ne vdekje?

[Rina_87]

..............

[Kënga]

Sa po me vjen keq dhe po me dhimbset ne njfare mynyre, aq edhe po nevrikosem.
Po, pse zoti Fehmiu nuk pati vend ne Kosove te jetoj deri ne vdekje?

NUk i dha ai Kosoves?!!!
Po cka i dha Kosova atij?!Flas per kohen mbas luftes.Ngriti ne skene debilë, qe me se paku jane artiste .Artistet e medhej i shtypi,ndrydhi .Aty (Jugosllavi) u ngrit ,.Aty "gabimisht " u dashurua ne shkine.Krijoi familje gabimisht me te.Gabimi iu "shperblye".Por te flasim tash per te sikur per nje armik,vertet turp eshte.

[Kënga]

........................

[Kënga]

Sa Perket mua Bekim Fehmiu ka qen nje JUGOSLAV i vertet me shpirt e me zemer. Ati gjdoher i vinte sikur mare me u shpreh Shqip

Kurse ne Krahasim me
Eliza Dushkun
James Belushin
Ata Jan KRENAR plotsisht qe kan Gjak Shqiptari me krenari e shprehin neper skena te botes edhe qe jan gjenerata e Dyt ne Gurbet.

PSE KTA U SHPREHEN SI SHQIPTAR PO PATEN SUKSES?
AI QE MUNDOHET TA FSHEH SE KUSH ASHT GJDOHER ESHTE HUMBES

Mandej i krahasoj edhe Aktor tjert nderkombtor te cilin mburren me at perkatsi kombtare
Disa nga tyre jan

Sean Connery SKOCEZ
Gerald Butler SKOCEZ
Colin Farrel IRLANDEZ
Russel Crowe AUSTRALIAN
Nicole Kidman AUSTRALIAN
Cherlize Theron Africa Jugore

shum shum te tjer

Kta jan te kallur mbas vendet te tyre dhe shum her e kan rezatu ket ne jeten private publike edhe ne Filmografin
http://www.youtube.com/watch?v=EzfnGOg6LR8

oreeeeeeeee beje krahasimin ti ku ishte Bekimi e ku keta.E din ti qe 50 % te potencialit per te qen edhe me i MADH,e humbi vetem me ate se deshi qe gjithmon te przantohet si shipetar.Ishte i vetedishem qe ai qendrim i rrit edhe krenarine shipetare,por e ule ne anen e karietes.Ammaaannn sa patriot qe paskemi ketej.
Ndoshta me i njohur do ishte sikur te dilte dhe te vras nje shka.Phaaaaaaaaaaaa ironi se jo mahi!!!

[neptun]

kosovar2006,
flm per ate insert nga ju tube dhe me te vertete eshte krenari te shohesh njerzit tane si Eliza Dushku, xhejms Belushi dhe shume te tjere duke folur me mburrje dhe krenari per te qenurit e tyre si shqiptar. Vec njr gje ketu po harrohet: Serbia kurre nuk ka qene dhe nuk eshte Amerike sa i perkete te te drejtave te njeriut. Ju ende po mendoni se shqiptari e ka pasur lehte e ku ne zemer te Serbise ne Beograd!! Zotnij, shqiptari e ka pasur te veshtire jo vetem ne Beograd por kudo tjeter ne Ballkan. E ka pasur te veshtire edhe ne Kosove, edhe ne Shqiperi. Lexoni pak historine dhe shikoni se sa aksione sulmuese luftarake i ka ndermarre ushtria serbe per te asgjasuar popullin dhe vendin tone qe nga viti 1912 e ketej! A nuk e keni te qarte se ka luftuar me atomin e fundit te fuqise per zhdukjen e tere popullit tone! Ne kete lufte, Bekimi doli fitues, doli fitues kenga e tij, Bekime, Bekime, doli fitues se ai nuk pranoi asnje shperblim nga nje regjim okupues dhe gjakatar. Kjo neve na ben krenar, e ben krenar edhe familjen e tij, e ben krenar mbar popullin tone.

[drague]

Sa po me vjen keq dhe po me dhimbset ne njfare mynyre, aq edhe po nevrikosem.
Po, pse zoti Fehmiu nuk pati vend ne Kosove te jetoj deri ne vdekje?

Sa keq po me vika, qe nuk te paska vet ty.

shkoni bre n'Shqipni kerkoni azil

[ricky_ch]

kosovar2006,
flm per ate insert nga ju tube dhe me te vertete eshte krenari te shohesh njerzit tane si Eliza Dushku, xhejms Belushi dhe shume te tjere duke folur me mburrje dhe krenari per te qenurit e tyre si shqiptar. Vec njr gje ketu po harrohet: Serbia kurre nuk ka qene dhe nuk eshte Amerike sa i perkete te te drejtave te njeriut. Ju ende po mendoni se shqiptari e ka pasur lehte e ku ne zemer te Serbise ne Beograd!! Zotnij, shqiptari e ka pasur te veshtire jo vetem ne Beograd por kudo tjeter ne Ballkan. E ka pasur te veshtire edhe ne Kosove, edhe ne Shqiperi. Lexoni pak historine dhe shikoni se sa aksione sulmuese luftarake i ka ndermarre ushtria serbe per te asgjasuar popullin dhe vendin tone qe nga viti 1912 e ketej! A nuk e keni te qarte se ka luftuar me atomin e fundit te fuqise per zhdukjen e tere popullit tone! Ne kete lufte, Bekimi doli fitues, doli fitues kenga e tij, Bekime, Bekime, doli fitues se ai nuk pranoi asnje shperblim nga nje regjim okupues dhe gjakatar. Kjo neve na ben krenar, e ben krenar edhe familjen e tij, e ben krenar mbar popullin tone.

Ah me këto llomotitje...çfarë shpërblimi refuzoi ai,
kur tërë djersën dhe potencialin e tij ia dhuroi
Sërbisë! Ah punë të madhe paska bë!
Njerëzit po i shikojnë vetëm disa gjeste të vogla
të tij, e atë më kryesoren nuk po e shohin:
deri sa Kosova ishte në flakë ai qëndron në Sërbi!
Ai han bukën me çetnikë, e ti bre Zotëri tregon joa kanga
jo hamami, jo leshi!

[tomaras]

Bekimi që nuk e merituam


Imer Mushkolaj
Dy rreshta testamenti i dhanë vulë një të vërtete të njohur, por të mohuar. Gjysmë shekulli më parë, Bekim Fehmiu po shëtiste Kosovën me shfaqje të Abdurrahman Shalës. Po luante shqip. Këtë fakt, ai e kishte vënë si P.S. në testamentin e tij. Si për t’iu përgjigjur disa kolegëve artistë të Prishtinës, të cilët për dekada me radhë kishin propaganduar dhe ishin përpjekur ta njollosin Bekimin e madh, duke trumbetuar se ai nuk kishte luajtur asnjëherë shqip.

Rrjedhimisht, sipas mendjes së tyre të sëmurë, ai nuk mund të ishte shqiptar. Me logjikën e tyre primitive, ata kishin prodhuar edhe të tjera shpifje të ulëta. Me lehtësi të padurueshme kishin thënë, jo vetëm njëherë, se Bekimi kishe refuzuar të luante në shfaqjet dhe filmat e tyre, se ishte njeri me të cilin nuk mund të punohej e çka jo tjetër.

Të hënën, disa nga ta ishin në Kinemanë ABC, ku për Bekimin po bëhej më e pakta që mundej për një kolos arti. As që e kishin pritur se Bekim do t’i “demantonte” për së vdekuri. Me dy rreshta testamenti, pas fjalëve më të mira për emrat më të mëdhenj të skenës dhe filmit kosovar. Emra me të cilët u ngjit në skenë gjatë kohës sa ishte pjesë e Teatrit të Kosovës.

Para se të niste rrugën drejt famës botërore, drejt majave të suksesit, që këta kinseartistë as që guxonin t’i mendonin. Sepse ishin të vegjël, në shpirt e në mendje. Bekimi për ta ishte i paarritshëm dhe të vetmet “armë” në duar iu kishin mbetur shpifjet, shantazhet, intrigat e rrenat.

Jo pak njerëz iu besuan dhe krijuan mendim aspak real për Bekimin. U desh që ai të shkojë nga kjo botë, për ta kuptuar sa i madh kishte qenë, ç’merita kishte pasur e sa krenarë na kishte bërë. Gjithandej, në dërrasa teatri e në sheshe xhirimi. Por, jo të gjithë e patën të lehtë të përballen me të vërtetën për Bekimin. Sikur u kishin besuar si shumë të paqenave për të.

Kuvendi nuk denjoi të mbante një minutë heshtje në kujtim të tij. Me gjuhën e mësuesve të katundeve të harruara u tha se kërkesa do të duhej të kalonte nëpër procedura. Kjo i bie që dikush nga deputetët të bëjë kërkesë dy javë përpara, për të mbajtur një minutë heshtje për dikë që do të duhet ndërruar jetë!

Nuk është për t’u çuditur me plot kiç deputetë, të cilëve rastësisht iu ka rënë rruga kah Kuvendi, por është për të ardhur keq për njerëz të kulturës, të veshur me petk deputeti, të cilëve nuk iu dëgjua zëri në këtë rast. Një minutë heshtje nuk u mbajt. Dhe mirë bënë që nuk e mbajtën. Sepse, vetëm do ta kishin fyer Bekimin e ndjerë. Vetëm do ta kishin fyer kujtimin për të, për njeriun të cilin asnjëherë nuk u kujtuan ta takojnë për së gjalli, ta ftojnë e ta nderojnë.

E patën, por nuk e deshën. Apo ndoshta u frikësuan se përpara tij do të ktheheshin në identitet: njerëz pa dinjitet, pa nder, njerëz makiazh. E Bekimi ndodhej aty, pak metra larg tyre: në Kinemanë ABC, të cilën këta tipa e vizitojnë zakonisht për të shitur pallavra nëpër akademi përkujtimore, shik e me kravata, të ulur në rreshtat e parë. Të hënën, ky soj nuk u pa në mbledhjen komemorative. Dhe bënë mirë që nuk erdhën, sepse nuk iu kishte mbetur fytyrë të vinin.

Bekimi nuk ka nevojë për ta, siç nuk pati as për së gjalli. Janë ata, ata dhe të tjerë, që tash përpiqen të marrin të paktën një grimë nga lavdia e tij. Qoftë edhe duke dërguar telegrame ngushëllimi me një ditë vonesë, mbase në mëdyshje se a duhet fare dërguar telegram. Sepse, Bekimi nuk ishte i tyre: ai nuk kishte luajtur asnjëherë shqip - sipas atyre që kinse bëjnë art në moçalin “kulturor”, pjesë e të cilit Bekimi kurrë nuk u bë.

Ashtu siç e zgjodhi rrugën e suksesit, Bekimi e zgjodhi edhe vdekjen, edhe përjetësinë. Si për t’ua kujtuar sa të vegjël janë të gjithë atyre që u përpoqën ta bëjnë të vogël, ai vendosi që hiri i trupit të tij të prehet në Lumbardhë të Prizrenit. Për të rrjedhur gjithmonë. Dhe, si për t’i lënë të tjerët në moçal. Aty ku edhe e meritojnë. Me ca kallame që rriten e bien dhe me erën që rëndë kundërmon.

Zoti na bekoi me dhuratë të çmuar, por ne nuk e merituam. Bekim, na fal që je yni!