Universiteti i Prishtinës mbush 40 vjet

[Kosovelli]

UP ndërtoi strategjinë teorike dhe praktike për dije dhe liri

Fatmir Sejdiu

- Fjala e Presidentit të Republikës së Kosovës, në shënimin e 40 vjetorit të themelimit të Universitetit të Prishtinës -

I nderuari rektor, z. Mujë Rugova,
I nderuari kryetar i Parlamentit, z. Jakup Krasniqi,
Të nderuar ministra, përfaqësues të institucioneve dhe partive politike, përfaqësues diplomatikë,
Udhëheqës të Akademisë së Shkencave dhe të Arteve të Kosovës,
Përfaqësues të kultit,
Te nderuar profesorë dhe studentë të Universitetit të Prishtinës,
Kolegë të mi,
Të nderuar pjesëmarrës,

Sot është ditë e veçantë - e shënojmë 40 vjetorin e themelimit të Universitetit të Prishtinës. Kremtja, megjithëse u përket pikësëpari profesorëve dhe studentëve, ajo po kaq fuqishëm përjetohet edhe nga qytetarët e vendit tonë.

Fillimi i punës së Universitetit të Prishtinës ishte shtytë për krijimin e specialistëve të profileve nga fusha e filologjisë, arteve, shkencave sociale, matematiko-natyrore, juridike, ekonomike, teknike, të mjekësisë, të bujqësisë etj. Institucioni akademik do t’i shërbente zhvillimit socio-kulturor dhe ekonomik të Kosovës dhe në këtë kontekst veçmas shqiptarëve si popullsi shumicë.

Fati i zhvillimit të vendit tonë ishte i lidhur me punën dhe shtrirjen e Universitetit, sepse ai ndërtoi strategjinë teorike dhe praktike për dije dhe liri. Dija i dha jetë lirisë dhe të dyja bashkë u vunë në shërbim të të mirës për të gjithë. Ajo krijoi bazën për zhvillimin e shtetit dhe në këtë mënyrë e forcoi perspektivën tonë.

Këtë moto Universiteti i Prishtinës e promovoi që nga themelimi, dhe kjo mund të kuptohet më së miri nga fjala e prof. dr. Dervish Rozhajës, rektorit të parë, mbajtur më 15 shkurt 1970 në Prishtinë:
“Themelimi i Universitetit të Prishtinës është ngjarje historike. Një hap kualitativ përpara në progresin e mëtejshëm të gjithanshëm të shoqërisë. Zhvillimi i fuqishëm i shkencës sjell ndryshime përkatëse në koncepcionin dhe pozitën e saj në shoqëri. Në vend të shkencës si aktivitet i ndarë nga jeta, sot kemi depërtimin e saj në të gjitha poret e jetës”. (përf. citati)

E theksoj këtë fragment ceremonial të akademik Rozhajës, për të vlerësuar angazhimin e qindra profesorëve dhe punonjësve të Universitetit, përkushtimin për punën kërkimore–shkencore, thellimin dhe modernizimin e procesit të mësimdhënies, si dhe daljen në krye të kërkesave për lirinë dhe prosperitetin e Kosovës.

Me këtë rast kthejmë kujtesën tonë për të respektuar të gjithë profesorët dhe studentët e Universitetit të Prishtinës, të cilët punuan në proceset e krijimit dhe të realizimit të aspiratës për liri dhe mëvetësi nacionale, duke u nisur nga vitet ‘60, ‘80 dhe ’90.

Po kështu, vlerësojmë kontributin studimor të mijëra studentëve që u diplomuan në fakultete dhe shkolla të larta dhe si ekspertë eminentë, dijen e tyre e zbatuan jo vetëm në Kosovë, por edhe në Maqedoni, Luginë të Preshevës, Rozhajë e Novi Pazar, Mal të Zi dhe në shumë vende të botës.

Të nderuar pjesëmarrës,

Në këto 40 vjet Universiteti i Prishtinës dha kontribut të qenësishëm në fushën e arsimit, të shkencës dhe arteve, shtylla këto, të ngritjes së identitetit modern të shtetit tonë, Republikës së Kosovës.

Universiteti e ngriti vetëdijen për njeriun e arsimuar si një faktor themelor të krijimit të një shoqërie të lirë, humane dhe demokratike.

Duke promovuar konceptin bashkëkohor të reformimit dhe menaxhimit, universiteti u bë korrespondues me vlerat konkurruese në tregun e dijes, jo vetëm në shkallë nacionale, por edhe universale.

Me pranimin e Deklaratës së Bolonjës Universiteti i Prishtinës bëhet edhe formalisht pjesë e komunikimit midis universiteteve në hapësirën evropiane të arsimit të lartë. Do të jetë me interes të ketë sa më shumë projekte të përbashkëta me partnerë akademikë jashtë vendit, në mënyrë që të ndërtohet koncepti i Universitetit jo vetëm si konsumues dhe i financuar, por edhe si prodhues dhe financues.

Dua të them me këtë rast, se ende nevojitet më shumë dëshirë dhe veprim praktik për të ndryshuar qasjen tradicionale të punës në Universitet. Ndërlidhja e studimeve dhe hulumtimeve me kërkesat e tregut të punës dhe strategjinë e zhvillimit nacional dhe global, mbetet një nga synimet kryesore për të ardhmen.

Për këtë arsye, ligjvënësit dhe qeveritarët, duke krijuar politika nxitëse të zhvillimit të arsimit të lartë, ndihmojnë realisht të ardhmen më të mirë të qytetarëve dhe të shtetit tonë.

Të nderuar pjesëmarrës,

Në Kosovë tashmë ndiqen politika liberale në arsimin e lartë. Arsimi i lartë është e drejtë e realizuar në gjuhën shqipe, serbe, turke, boshnjake. Ne duam që secili qytetar të ketë mundësinë për të arritur maksimumin shkencor dhe profesional. Këto politika duhet përparuar dhe stimuluar, mbasi ende jemi vendi me mesatare më të ulët të përfshirjes së të rinjve në arsimimin e lartë. Të rinjtë tanë duan arsimin dhe ne këtë jemi të obliguar t’ua mundësojmë.

Që nga 1 tetori i këtij viti në Prizren do të fillojë punën edhe Universiteti i dytë publik në Kosovë. Ndërkohë, në vitet e fundit është zhvilluar një rrjet shumë i rëndësishëm i institucioneve private të arsimit të lartë. Në të ardhmen priten investime të rëndësishme edhe në ngritjen e institucioneve me profilizime të reja.

Besoj, të gjitha këto do të ndikojnë në rritjen e konkurrencës universitare dhe ofrimin e cilësisë më të lart ani pse tregu i dijes në Kosovë po bëhet gjithnjë e më i hapur, dinamik dhe gjenerues. Në të, pozita e Universitetit të Prishtinës, si universiteti i parë dhe me një traditë kaq frytdhënëse, duhet të ruhet dhe forcohet me punë dhe ndryshim të përhershëm, reformim thelbësor, investime në ngritjen e kuadrove të reja, investime në modernizimin e procesit kërkimor-shkencor dhe të kushteve më të mira për mësim dhe banim të studentëve.

Jam shumë i bindur se këtë do ta bëjë Universiteti i Prishtinës dhe në këtë projekt do të ketë përkrahjen e merituar.

Urime edhe një herë për 40 vjet të punës së Universitetit të Prishtinës!
E ndjej si privilegj që vitin e parë të studimeve e kam filluar në Universitetin e Prishtinës.
Ju faleminderit!

[Kosovelli]

UP, farkëtare e militantëve të paepur të lirisë

Jakup Krasniqi

- Fjalë rasti e kryetarit të Kuvendit të Kosovës, në solemnitetin e 40-vjetorit të themelimit të Universitetit të Prishtinës -

I nderuar rektor, zoti Mujë Rugova,
I nderuar president, zoti Fatmir Sejdiu,
Të nderuar pedagogë dhe studentë,
Zonja dhe zotërinj

Kam kënaqësinë e veçantë të jem sot në këtë përvjetor jubilar të themelimit të Universitetit të Prishtinës.

Historia e veprimtarisë së Universitetit tonë nuk është e gjatë po të krahasohet me universitetet tjera evropiane, sepse paradoksalisht ai u themelua vonë, por rrallë mund të gjenden shembuj të vështirësive nëpër të cilat ka kaluar ai gjatë jetës së tij. Vetë lindja me aq dhembje dhe vonesë e Universitetit, ishte shprehje e politikës së regjimit të egër pushtues, i cili objektiv historik kishte më shumë se mbajtjen në obskurantizëm mesjetar të popullit tonë arsimdashës.

Shumica prej nesh në këtë sallë, në njëfarë mënyre, jemi bijtë intelektualë të këtij Universiteti, por edhe mbrojtësit e tij nga rrebeshet e pareshtura dhe të pamëshirshme.

Historia e Universitetit është e pandashme dhe një me historinë e dyzet vjetëve të fundit të Kosovës. Universiteti i ri dhe i brishtë i Prishtinës së zymtë, nuk ishte thjeshtë vetëm një tempull drite në errësirën e robërisë, por mbi të gjitha një farkëtare e militantëve të paepur të lirisë. Studentët ishin të ndërgjegjshëm për fatin dhe gjendjen e Kosovës, prandaj jetën studentore e lidhnin me këtë fat dhe në shërbim të kauzës së madhe të çlirimit, si dalzotës të atdheut dhe popullit të vet.

Studentët kosovarë nga këto dyer shpërthyen si uragan në rrugë e në sheshe më 1968, më 1981 dhe në vitet vijuese, për të kërkuar të drejtat legjitime të Kosovës dhe të popullit të saj. Lëvizja studentore e vitit 1997 ishte prishje e kodit të paqes me sunduesin dhe preludi i Luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.

Regjimi pushtues e mbante vazhdimisht në shënjestër Universitetin tonë, sepse aty e shihte rrezikun, por edhe fundin e vet. I ashtuquajturi diferencim më 1981, filloi pikërisht në Universitet. Beogradi pasi i bënte kualifikimet më të rënda Universitetit, si “çerdhe e nacionalizmit”, “irredentizmit” e “terrorizmit”, sulej mbi të, duke përndjekur pedagogët e studentët, duke ndaluar literaturën dhe financimin, duke imponuar programet mësimore dhe duke mbyllur dyert e objekteve të tij, të ngritura me djersën e punonjësve kosovarë. Por Universiteti ynë mbijetoi, sepse i përkiste së ardhmes, kurse regjimi së kaluarës.

Universiteti i Prishtinës tash dhjetë vjet vepron i lirë dhe plot dy vjet në Kosovën e pavarur. Vendi ynë ka ndryshuar shumë dhe bashkë me të edhe Universiteti. Ai është në proces të reformimit të suksesshëm, për t’u bërë një institucion i lartë modern arsimor, i nivelit evropian. Ky qëllim përbën prioritetin e lartë të institucioneve tona, sepse Kosova ia ka borxh Universitetin e ri rinisë së mrekullueshme të saj.

Duke ju uruar gëzuar festën e madhe të dritës së diturisë, dyzetvjetorin e Universitetit, ju dëshiroj sukses në misionin e shenjtë të edukimit të brezit tonë të ri!

[_MALSORI_]

edhe temen e universitetit e paske perlyer...sdo mend...universitetin e prishtines e ka krijuar partia demokratike...dhe duhet me i thene dy fjale per te....ana kur flet mcusi kakup qe besa vaj medet per universitetin

[MARGUS]

ma me rendesi paskan qene militantet qe kan qen studentet me te dobet te ketij universiteti dhe shumica e tyre kurr nuk kan kryer gje! sesa njerezit qe kontribuan ne hapjen dhe punun pedagogjikke me vitet te tera ne ket universitet.
Askund nuk eshte permend asnje kolos i dijes shqiptare qe me vite te tera mesuan dhe percjollen gjenerata te tera te rinjesh!

[Kosovelli]

edhe temen e universitetit e paske perlyer...sdo mend...universitetin e prishtines e ka krijuar partia demokratike...dhe duhet me i thene dy fjale per te....ana kur flet mcusi kakup qe besa vaj medet per universitetin

e po kaproz ky kupa ja kall mushknit juve...

[MARGUS]

mereni me mend kur nje mesus katundi mban fjalim per universitet,kjo vetem te kosovaret ndodh!!!!

[_MALSORI_]

e po kaproz ky kupa ja kall mushknit juve...

lumt na per mcusa si kakupja e per shikas si ti....e ardhmja e kosoves eshte e sigurte.....

[Linguisti]

Kurrë falë mos i qofsha!

Më shumë ka prodhuar sherr ky institucion, se sa dobi.
Sikur të mos ishte themeluar fare, shumë pozitë më të mirë e më të lakmuar do të kishim patur sot. Paj përte se me mijëra intelektualë janë profiluar në atë subjekt dhe prapseprap shteti na udhëhiqet nga të pashkolluarit. Që do të thotë se edhepse disa nga oligarkia dominuese aty këtu posedojnë arsimime të kualifikuara e gjegjëse, për shkak të papjekurisë së nivelit njerëzor e për shkak antikombtarisë së theksuar e prepotente, ata dëshmojnë qartë se ai universitet në asnjë mënyrë nuk i ka përmbushur aspiratat e përshpresuara të masës së gjërë popullore, dhe asisoji pa dyshim automatikisht edhe kategorizohet si projekt esencialisht i dështuar!
Robëria nuk është fenomen i lehtë për asnjë popull. Rrugëtimi i mundimshëm e shekullor drejt clirimit dhe lirisë përfundimtare duhet të konceptohet me maturi dhe me mencuri apropriative. Të drejtat njerëzore elementare janë ato më primare të cilat duhet të e preokupojnë një të okupuar. Ato institucionale të konsideruara në proces si fakultative, nuk duhet kurrë të i tejkalojnë përmasat e aftësive objektive të të okupuarit, për menaxhim të drejtë.
Që të gjithë nga ne e dimë mirë se në atë universitet që nga themelimi e deri në periudhën e masave të dhunshme, kanë diplomuar disa mijëra studentë. Shumë nga ta mjerisht, pa merita të duhura kompetente. Profesorët e fabrikuar në universitete të kryeqendrave tjera të shtetit të shpërbërë federativ, të verbuar nga "patriotizmi" i nënvetëdishëm nxitues, pak brengoseshin se cfarë kuadro do të dalin nga ajo pamendësi e tyre e romantizmit stihik nacional. Dhe realiteti pastaj si që edhe supozuar, katastrofik. Të paaftësuarit, tentojnë të aftësojnë breze të reja. Absurditet i shkallës së lartë. Ndërkohë që rezultatin e tërë atij eksperimenti të gabuar, e kemi të servuar si përditëshmëri të pamohuar, në jetën tonë të mizorshme, të sotme konkrete. Ai eksperiment përndryshe në prapaskenën e tij të kamufluar, kishte edhe karakter mjaft të potencuar politik. Cdo manipulim e lëvizje në sistem, ishte nën survejimin konstant të shërbimeve agjenturore të pushtetit qëndror. Asgjë nuk lihej për surprizë. Aparati udhëheqës komunist e dinin mirë se me dështimin e këtij projekti arsimor, eventualisht e në kohë të imponuar, medoemos do të dështoj edhe iniciativa e ngritjes së cështjes kombëtare. Ata të marrë nuk ishin. Por të shkathët, dhe dredhakë.
Për të mos cekur më tutje, se një numër i konsiderueshëm i profesoratit ishte anteriorisht i nënshtruar objektivave të definuara pushtetore.
Jo, ne nuk na duhen universitete të dhuruara. (Ndonëse cmimi i këtij në fjalë, ka qenë i formës së gjakut). As profesorë e doktorë me gradë. Së paku jo këso si që kemi sot. Ne cka na duhet është rrespektimi i nocionit robëri. Gjetja e vetës sonë si njerëz përbrenda pikave përkufizuese të saja, dhe praktikimi i diturive e i cilësive të prokuruara nga të parët, me synim të etablimit dhe konsolidimit të lidhjes vëllazërore e kombëtare në perspektivë. Jeta në botë nuk është proces i imagjinuar të funksionoj me ngutësi e aproksimativizëm, por me ngadalësi e planifikim. Hap pas hapi! Gjithësia posedon kohë me mjaftësi. Asgjë nuk u krijua enkas për ne. Ne jemi vetëm pjesë e një tërësie magnate të ciklit të përgjithshëm evolutiv të Natyrës. Dhe në konformitet me ate që jemi, me predispozitat tona realistike ekzistuese, ne duhet të japim maksimumin e kontributit posedues, për arritjen e dimensioneve të pranueshme të definicionit konvencional, në rradhë të parë të konceptit parimor njeri, e pastaj edhe të një të tillë, kombëtar!
nderime!

[fegi]

Prof.dr.Nuri Bashota
Në dyzetvjetorin e inaugurimit të Universitetit - tempullit të diturisë dhe shkencës shqiptare (1)
Pa dyshim njëra ndër fitoret më të vlershme që arriti kombi shqiptar pas Luftës së Dytë Botërore në Kosovë është arsimi shqip, hapja e shkollave të larta dhe të fakulteteve që para dyzet vjetëve, më 15 shkurt 1970, u kurorëzua me themelimin e Universitetit të Prishtinës, si tempull i diturisë dhe i shkencës për Kosovën dhe trevat e tjera shqiptare të shkëputura nga Ama e tyre. Prandaj, si njeri ndër themeluesit e Fakultetit Ekonomik, të Institutit Ekonomik dhe themelues i Lidhjes së Ekonomistëve të Kosovës që kontribuoi edhe në themelimin, zhvillimin dhe mbijetesën e Universitetit të Prishtinës, bëra përpjekje që në këtë punim analitik me titull: "Universiteti i Prishtinës dje, sot dhe nesër", në kontekst me hapësirën dhe kohën gjegjëse, mëtoj të vë në pah kontributin e intelektualëve të mirënjohur shqiptarë në themelimin, ecuritë dhe rolin shumëdimensional gjithëkombëtar të këtij tempulli të diturisë, të shkencës dhe të kulturës shqiptare. Njëherazi do të orvatem që me këtë rast t'ju përkujtoj atyre nihilistëve që nuk duan të dinë se me çfarë sakrificash dhe përpjekjesh mbinjerëzore të kuadrit mësimor-shkencor (tani të injoruar e të lënë pas dore) si dhe të rinisë studentore shqiptare është themeluar, zhvilluar dhe mbrojtur mbijetesa e Universitetit të Prishtinës bashkë me Akademinë e Shkencave dhe të Arteve të Kosovës, Institutin Albanologjik, Institutin e Historisë, Institutin Ekonomik e të institucioneve të tjera arsimore e shkencore të Kosovës. Ky kontribut doli në shesh sidomos në kohërat e aparthejdit, të gjenocidit dhe të terrorit të tmerrshëm që ushtruan ndaj shqiptarëve autoktonë falangat militare e paramilitare serbomalazeze të pushtuesit barbar serbosllav nën komandën e kriminelit ordiner S. Milosheviq gjatë okupimit 10-vjeçar (1989-1999) dhe shndërrimit të Kosovës në tokë të djegur gjatë viteve (1997-1999).
Të çrrënjosen të këqijat
Sot kërkohet nga institucionet përkatëse të Republikës së Kosovës dhe kuadrit udhëheqës i fakulteteve dhe i posaçërisht i Universitetit të Prishtinës, që të angazhohen sinqerisht dhe pakompromis për çrrënjosjen e nepotizmit, partikularizmit dhe korrupsionit, si dukuri tejet negative e të dëmshme me të cilat fatkeqësisht po ballafaqohet edhe Universiteti i Prishtinës në rrethanat e krizës ekonomike, sociale e të moralit në të cilën është katandisur Kosova. Ky rrezik është aq më i madh për Universitetin e Prishtinës kur kihet parasysh veprimi reversibil i këtyre veprimeve negative edhe në krijimin e kuadrove të reja profesionale-shkencore aq të domosdoshme për zhvillimin e shpejtuar shoqëroror-ekonomik të Kosovës që pretendon të integrohet në Bashkimin Europian, ashtu që edhe ne shqiptarët të bëhemi pjesë integrale të familjes së madhe evropiane. Kjo aq më parë, kur kihen parasysh pasojat katastrofale që do të kenë këto deformime në krijimin e kuadrit të ri profesional-shkencor të “infektuar” nga këto veprime regresive ndaj të cilave nuk do të jenë “imunë” as kuadrat e reja profesionale e mësimore-shkencore në postet që do të kenë në shoqërinë tonë pas përfundimit të studimeve të rregullta dhe atyre pasuniversitare.
Mu për këtë sot parashtrohet si detyrë e shenjtë gjithëkombëtare lufta pakompromis e shoqërisë kosovare në përgjithësi dhe të personelit mësimor-shkencor e të rinisë studentore në veçanti, që nga dekanatet e fakulteteve (departamenteve) dhe deri në nivel të Rektoratit të Universitetit publik të Prishtinës, që të luftohen vendosmërisht dhe me konsekuencë këto dukuri negative të cilat po e ngufatin dhe devalvojnë të arriturat 40-vjeçare të Universitetit të Prishtinës–të këtij tempulli të diturisë dhe të shkencës gjithshqiptare. Këto përpjekje janë aq më të domosdoshme tani, në kohën kur qytetarët e Republikës së Kosovës po bëjnë përpjekje këmbëngulëse për të krijuar ato parakushte të domosdoshme për t’u integruar në Unionin Europian, ashtu që kusht për të arritur këtë cak strategjik është çrrënjosja e nepotizmit, korrupsionit dhe të krimit të organizuar në Kosovë, që parashtrohet edhe në “Raportin e progresit” të BE-së ndaj Republikës së Kosovës. Prandaj, kërkohet respektimi dhe zbatimi me përpikëri të konkurrencës lojale demokratike të kandidatëve (por jo kurrsesi zgjedhja apo emërimi i tyre sipas diktatit dhe intervenimeve partiake apo qeveritare), si gjatë zgjedhjes së kuadrit udhëheqës në fakultetet dhe Rektorat të Universitetit të Prishtinës, ashtu edhe të atij mësimor-shkencor. Kërkohet që të sigurohet një transparencë korrekte e mbështetur në Ligjin për qasje publike në dokumentacionin relevant të kandidatëve të zgjedhur si edhe të studentëve të pranuar në fakultete.
Përjashtimi i politikës
Njëherazi kjo kërkesë imediate parashtron domosdoshmërinë që rinia studentore mos të trajtohet edhe më tej si “objekt” statik dhe vetëm si numër votuesish, por si subjekt aktiv kreativ dhe pjesëmarrës të drejtpërdrejtë në të gjitha aktivitetet që zhvillohen në fakultetet dhe në nivel të Universitetit të Prishtinës. Prandaj duhet tu mundësohet studentëve një pjesëmarrje direkte në zgjedhjet e kuadrit udhëheqës dhe të atij mësimor-shkencor, si dhe monitorimin e listave të kandidatëve gjatë provimeve si dhe atyre të pranuar në fakultete gjegjëse të Universitetit të Prishtinës. Gjithsesi, me një pjesëmarrje të këtillë aktive edhe të studentëve si në organet drejtuese të fakulteteve dhe Universitetit të Prishtinës ashtu edhe në të gjitha aktivitetet tjera, krahas aplikimit të një transparence publike të parapara edhe me ligj, do të pamundësoheshin keqpërdorimet, nepotizmi dhe korrupsioni në këtë tempull të shkencës dhe diturisë. Njëherazi, me një pjesëmarrje të këtillë të studentëve do të gjykohej dhe luftohej pa ngurrim edhe praktika e përzierjes intervenuese të liderëve të partive politike dhe qeveritarëve në zgjedhjet e kuadrit udhëheqës në fakultete dhe Rektoratin e Universitetit publik të Prishtinës, shpesh-herë edhe të pranimit me intervenime “ nga lartë” të studentëve në fakultete edhe pas skadimit të afateve të rregullta të regjistrimit.
Me një angazhim të këtillë kompleks, njëherazi do të eliminohej përzierja e politikës ditore në punën dhe mirëvajtjen e Universitetit të Prishtinës, ashtu që zgjedhja e kuadrit udhëheqës dhe të atij mësimore-shkencor mos të bëhet me “dekret qeveritar” apo në bazë të “çelësit” partiak, por të mbështetur në konkurrencën lojale e transparente midis kandidatëve konkurrues, ku primare duhet të jetë cilësia dhe të arriturat profesionale-shkencore të kandidatëve dhe jo kurrsesi përkatësia e tyre partiake apo e “klaneve” dhe grupeve të interesit.
Decentralizimi
Prandaj në funksion të eliminimit me sukses të nepotizmit, partishmërisë, intervenimeve nga jashtë, korrupsionit dhe keqpërdorimeve të tjera prezente, është më se e domosdoshme që institucionalisht t’i garantohet Universitetit publik të Prishtinës autonomi e plotë qeverisëse dhe financiare si edhe fakulteteve (departamenteve) në suaza të këtij institucioni mësimore-shkencor. Për nxitjen e një konkurrence lojale edhe midis kuadrit mësimore-shkencor në nivelin e të ardhurave të tyre personale, kërkohet që fakulteteve tu sigurohet një autonomi e plotë financiare, ashtu që secili fakultet të ketë kontabilitetin, arkën dhe llogarinë e vet rrjedhëse nëpërmes të cilës do të rrjedhin këto tri të hyra: mjetet nga buxheti, pagesat që do të paguanin studentët në arkën e fakultetit përkatës dhe jo nëpërmes të bankave, si dhe mjetet financiare të krijuara nga puna hulumtuese shkencore (projekteve të realizuara) në secilin fakultet (departament). / Vijon

[MARGUS]

Kurrë falë mos i qofsha!

Më shumë ka prodhuar sherr ky institucion, se sa dobi.
Sikur të mos ishte themeluar fare, shumë pozitë më të mirë e më të lakmuar do të kishim patur sot. Paj përte se me mijëra intelektualë janë profiluar në atë subjekt dhe prapseprap shteti na udhëhiqet nga të pashkolluarit. Që do të thotë se edhepse disa nga oligarkia dominuese aty këtu posedojnë arsimime të kualifikuara e gjegjëse, për shkak të papjekurisë së nivelit njerëzor e për shkak antikombtarisë së theksuar e prepotente, ata dëshmojnë qartë se ai universitet në asnjë mënyrë nuk i ka përmbushur aspiratat e përshpresuara të masës së gjërë popullore, dhe asisoji pa dyshim automatikisht edhe kategorizohet si projekt esencialisht i dështuar!
Robëria nuk është fenomen i lehtë për asnjë popull. Rrugëtimi i mundimshëm e shekullor drejt clirimit dhe lirisë përfundimtare duhet të konceptohet me maturi dhe me mencuri apropriative. Të drejtat njerëzore elementare janë ato më primare të cilat duhet të e preokupojnë një të okupuar. Ato institucionale të konsideruara në proces si fakultative, nuk duhet kurrë të i tejkalojnë përmasat e aftësive objektive të të okupuarit, për menaxhim të drejtë.
Që të gjithë nga ne e dimë mirë se në atë universitet që nga themelimi e deri në periudhën e masave të dhunshme, kanë diplomuar disa mijëra studentë. Shumë nga ta mjerisht, pa merita të duhura kompetente. Profesorët e fabrikuar në universitete të kryeqendrave tjera të shtetit të shpërbërë federativ, të verbuar nga "patriotizmi" i nënvetëdishëm nxitues, pak brengoseshin se cfarë kuadro do të dalin nga ajo pamendësi e tyre e romantizmit stihik nacional. Dhe realiteti pastaj si që edhe supozuar, katastrofik. Të paaftësuarit, tentojnë të aftësojnë breze të reja. Absurditet i shkallës së lartë. Ndërkohë që rezultatin e tërë atij eksperimenti të gabuar, e kemi të servuar si përditëshmëri të pamohuar, në jetën tonë të mizorshme, të sotme konkrete. Ai eksperiment përndryshe në prapaskenën e tij të kamufluar, kishte edhe karakter mjaft të potencuar politik. Cdo manipulim e lëvizje në sistem, ishte nën survejimin konstant të shërbimeve agjenturore të pushtetit qëndror. Asgjë nuk lihej për surprizë. Aparati udhëheqës komunist e dinin mirë se me dështimin e këtij projekti arsimor, eventualisht e në kohë të imponuar, medoemos do të dështoj edhe iniciativa e ngritjes së cështjes kombëtare. Ata të marrë nuk ishin. Por të shkathët, dhe dredhakë.
Për të mos cekur më tutje, se një numër i konsiderueshëm i profesoratit ishte anteriorisht i nënshtruar objektivave të definuara pushtetore.
Jo, ne nuk na duhen universitete të dhuruara. (Ndonëse cmimi i këtij në fjalë, ka qenë i formës së gjakut). As profesorë e doktorë me gradë. Së paku jo këso si që kemi sot. Ne cka na duhet është rrespektimi i nocionit robëri. Gjetja e vetës sonë si njerëz përbrenda pikave përkufizuese të saja, dhe praktikimi i diturive e i cilësive të prokuruara nga të parët, me synim të etablimit dhe konsolidimit të lidhjes vëllazërore e kombëtare në perspektivë. Jeta në botë nuk është proces i imagjinuar të funksionoj me ngutësi e aproksimativizëm, por me ngadalësi e planifikim. Hap pas hapi! Gjithësia posedon kohë me mjaftësi. Asgjë nuk u krijua enkas për ne. Ne jemi vetëm pjesë e një tërësie magnate të ciklit të përgjithshëm evolutiv të Natyrës. Dhe në konformitet me ate që jemi, me predispozitat tona realistike ekzistuese, ne duhet të japim maksimumin e kontributit posedues, për arritjen e dimensioneve të pranueshme të definicionit konvencional, në rradhë të parë të konceptit parimor njeri, e pastaj edhe të një të tillë, kombëtar!
nderime!

Linguisti,
Pajtohem me ty ne vlersimin e anes negative te universitetit ,por cti besh kjo ka qene e natyrshme per kohen,per ti nxjer disa kg metal te cmueshem zakonisht duhet nxjer tonelata xehe(dhe e gur)