Dy natyrat e Krishtit, njerezorja dhe hyjnorja

[toni77_toni]

Seminarist, jam me ty! Me vjen keq per Rroni-n dhe per Toni.
Lexo temen Jezu Krishti eshte Zot (Rm 10,9).

Torrkerry

Ateher shko dhe bëhu me të sepse kështui dhe ashtu nuk ke temel, temeli i yt eshte dridhur njëher por Kisha e mëshirshme, Kisha me dashurinë qe ka, te ka pranuar.

Ti me emer tim mos u merr tjeter, shkruaj qka te duash dhe si te duash, por gjithsesi duke rrespektuar rregulloren e forumit, ama te lutna, me emer timin kujdes.

Unë e dij se shumë si ty nuk u pelqej, pse? Sepse nuk rrëfehna tek ju, kur them nuk rrëfehna kjo nuk ka kuptim në sakrament por mësime nuk pres edhe aq nga ju, kam arrutur të kuptoj hipokrizinë dhe masken, nuk pres edhe aq sepse unë besoj se Zoti më zbulohet drejt per drejt e jo nga ndermjetsimi i juaj sikurse pretendoni, ju pretendoni se nese duhet të mësoj diçka per Zotin duhet të marr leje nga ju, kjo eshte edhe arsyeja se pse shumë iken nga Kisha Katolike. Ju dhe ata skurse ju janë edhe shkakataret e skandaleve, e kete ne emer te Zotit. Falëmnderit Zotit se nuk janë të gjithë ashtu.

Kujdes se unë nuk jam analfabet në rregullat, te kaluaren dhe te sotmen qe ti perfaqson.

Ndersa sa i perket asaj qe thua se kinse ajo qe eshte shkruar eshte gabim, më jep argumente dhe mund te flasim, por mësë pari lexoje shkrimin me gjuhen e shpirtit e jo me gjuhen e tradites qe ti perfaqson. Tradita, rregulli dhe petku i mesuesit e denoj Jezusin, kjo në shumë raste ndodhë edhe sot. Nuk kam varësi ne tradita dhe rregulla, tradita dhe rregulli per mua eshte Bibla dhe Jezusi, edhe pse ti pretendon të bindesh njerëzit se duhet ndermjetsimi. Per dallim nga katoliket tjerë, nuk dola, nuk u ndava nga Kisha, por aty do te bëjë rezistencë "farizenjeve" dhe "hipokritve" qe deshirojnë vetem të ndigjohen dhe t'u thuhet amen, keshtu deshironi ju, por unë jo. Amen vetem Bibles , Ungjillit te Krishtit. OK.

Mua me vjen keq per kohen e humbur tënde dhe ende nuk je kjartë!!

toni77

[_Mersin_]

Lexoje

http://mjekesia-profetike.com/forum/showthread.php?t=23

[Peniel]

Kisha një pyetje: Në çfarë trajte ishte Krishti në Tokë, Njeri apo Perëndi?



ns

[Gregu]

Kisha një pyetje: Në çfarë trajte ishte Krishti në Tokë, Njeri apo Perëndi?

ns

Absolutisht ne te dyjat.

Njeri:- Ai fjeti, hengri, qau, derdhi gjak, perjetoj dhimbje...

Perendi:- Ai fali mekate te njerezve (vetem Perendia fal mekate), beri mrekulli qe vetem Perendia mund te bej; qetesoj stuhi, eci mbi uje. Ai pohoj se kush ka pare ate ka pare Atin, pohoj se Ai dhe Ati jane nje. Etj.


Kjo eshte nje pergjigje e shkurter. Nese doni me gjate, edhe ate e bejme.

Gregu

[Milkway]

Absolutisht ne te dyjat.

Njeri:- Ai fjeti, hengri, qau, derdhi gjak, perjetoj dhimbje...

Perendi:- Ai fali mekate te njerezve (vetem Perendia fal mekate), beri mrekulli qe vetem Perendia mund te bej; qetesoj stuhi, eci mbi une. Ai pohoj se kush ka pare ate ka pare Atin, pohoj se Ai dhe Ati jane nje. Etj.


Kjo eshte nje pergjigje e shkurter. Nese doni me gjate, edhe ate e bejme.

Gregu

Pershendetje Gregu

Ne pergjigjen tende me duken disa paqartesi te cilat nuk me duken te arsyeshme .

Thua ne dy format po ne formen e trete si dukej ? apo qfare veprimi bente ?

Ka fale mekate the ?
Si mund te jesh i sigurt qe ka bere nje gje te tille ?

[Gregu]

Pershendetje Gregu

Ne pergjigjen tende me duken disa paqartesi te cilat nuk me duken te arsyeshme .

Thua ne dy format po ne formen e trete si dukej ? apo qfare veprimi bente ?

Ka fale mekate the ?
Si mund te jesh i sigurt qe ka bere nje gje te tille ?

Askush nuk mendon se Jezusi kishte tre natyra por vetem dy. Nuk e di pse ke permendur nje forme te tret!

Sa per sigurin se Ai ka fale mekate, bibla e flet shume hapur kete veprim.

Mateu 1:21 Dhe ajo do të lindë një djalë dhe ti do t`i vësh emrin Jezus, sepse ai do të shpëtojë popullin e tij nga mëkatet e tyre``.

Marku 2:5-7
5 Jezusi, kur pa besimin e tyre, i tha të paralizuarit: ``O bir, mëkatet e tua të janë falur!``.
6 Por aty po rrinin ulur disa shkribë, të cilët, në zemër të vet, po mendonin:
7 ``Pse vallë ky po flet blasfemi. Kush mund të falë mëkatet, veç Perëndisë vetë?``.

Luka 7:47-48
47 Prandaj unë po të them se mëkatet e saj të shumta i janë falur, sepse ka dashur shumë; por kujt i falen pak, do pak``.
48 Pastaj i tha asaj: ``Mëkatet e tua të janë falur``.

1Gjoni 2:1-2
9 Djema të mi, ju shkruaj këto gjëra që të mos mëkatoni; dhe në qoftë se ndokush mëkatoi, kemi një avokat te Ati, Jezu Krishtin të drejtin.
10 Ai është shlyesi për mëkatet tona; dhe jo vetëm për tonat, por edhe për ata të të gjithë botës.

1 Gjoni 2:10 Djema, ju shkruaj sepse mëkatet ju janë falur nëpërmjet emrit të tij.


Gjoni 10:30-33
30 Unë dhe Ati jemi një``.
31 Prandaj Judenjtë morën përsëri gurë për ta vrarë me gurë.
32 Jezusi u përgjigj atyre: ``Ju tregova shumë vepra të mira nga Ati im; për cilën nga këto më vrisni me gurë?``.
33 Judenjtë u përgjigjën duke thënë: ``Ne nuk të vrasim me gurë për asnjë vepër të mirë, po për blasfemi, dhe sepse ti, duke qenë njeri, e bën veten Perëndi``.

Keto jane vetem disa raste ku shohim se Jezusi ka falur mekatet e njerezve, dhe se faljen e mekateve mund ta bej vetem Perendia.
Llogaritja matematikore do thoshte se Jezusi eshte Zot!

Gregu

[toni77_toni]

Kisha një pyetje: Në çfarë trajte ishte Krishti në Tokë, Njeri apo Perëndi?

ns

Jezusi në mes të dy realiteteve; Hyjit dhe njeriut!

Nëse mendojmë të ndriçojmë fytyren e Jezu Krishtit duhet së pari të përkujtojmë mëkatin e njerëzve të parë, Adamit dhe Evës, së pari dëbimin dhe mallkimin, e me ardhjen e Jezusit, premtimin e shëlbimit (zan 3; 1/24).

Jezusi është zbatimi I të gjitha premtimet që Hyji ia kishte dhënë popullit ne Belslidhjen eVjetër. "Ai dërgoi Birin e vet në gjendjen e trupit të mëkatit, si fli për mëkatin dhe e denoi mëkatin në trup". Ky pra ëshët edhe hapi i parë i afrimit të Zotit me njeriun, është mishërimi i Zotit, kur Hyji i amshuar në Përsonin e Jezusit, para dymijë vjetëve, mori një hap të ri "zbritjeje", përvijtërimi dhe solidariteti i Zotit me ne, e "përuli" atë me dashuri dhe për dashuri, ndërsa për njeriun është "ngritje" apo lartësim në trajtë të bijësisë shpirtërore me Krijuesin, pra është një lloj "hyjnizimi".

Në shekujt eparë me teper theksohej hyjnia e Jezusit, sepse ishin bere disa shpjegime te pjeserishme, ose te gabuar nga sekte te ndryshme rreth jetes dhe vepres së Tij. Sot shkohet në skajin e kundert, te gjithe theksojnë, lavderojnë dhe lartesojne anen njerëzore të Jezusit, dashurinë dhe humanizmin etij. Per qudi dis azvogelojnë, te tjeret fare pranojnë, bile ndoshta haptas edhe kundershtojnë ose e sulmojnë hyjninë e tij.

Nëse mohohet hynjia e Jezusit, atëherë humanizmi I tij s’ka rendësi dhe ndikim vendimtar per ne. Si mund të jetë Jezusi njeri I madh, I jashtëzakonshem, I pa mekat, unik, I paperseristshem nëse gjithnjë mësonte, besonte, paraqitej dhe vepronte si bir I Hyjit, si HYJI, pra, nëse është “mashtrua” dhe ka mashtruar edhe të tjeret?

Mohimi I hyjnisë së Jezusit do të ishte mohimi, zhvlersimi I jetës dhe I vepres së Tij të pa perseritshme deri sot, vepres së Tij I të vertetes më të bukur dhe më të madhe të njerëzimit-shelbimit, dashurisë shpetimpruese, aq e nevojshme per njeriun.

Jezusi me misherimin hyri në historinë e njerëzimit, me mundime, me vdekje dhe me ngjallje u bë dhe mbeti per të gjithë; historia e shelbimit, e ndërrimit rrënjërorë, shtylla qe e ndanë historinë në dy pjesë, para dhe pas Krishtit.

Në jetë ka shumë udhë, drejtime, udhëkryqe, por vetëm një e vertetë na udhëheq te Perendia; KRISHTI JEZUS. Nepermjet Jezusit jemi më afer Hyjit. Per atë edhe Jezusi thotë: “Unë jam Rruga, e Verteta dhe Jeta. Askush nuk shkon te Atit pos neper mua. Nëse më njohet mua, do ta njihni edhe Atin tim. Qysh tash e njihni edhe e keni pare”.

Hyji u bë njeri në Jezu Krishtin, dhe filloj një raport të ri në mes të Zotit dhe njeriut; ardhja e tij në mesin tonë, jeta e tij ndër ne dhe për ne, si ne në çdo gjë me përjashtim të mëkatit, sidoms mundimi, vdekja dhe ngjallja e tij për shëlbimin tonë, ndryshojnë raportet e bashkëpunimit dhe bashkëjetesës në mes të Zotit dhe njeriut. Për ne Zoti nuk është Diçka por Dikush, Person, Dashuri, Mirësi, Falje, mbi të gjitha Krishti na dha të drejtën të quajmë Babë. Në dritën e zbulimit të Jezu Krishtit as njeriu nuk është më Diçka, por Dikush, edhe më tepër Vëlla-Motër, sepse i krijuar prej të njëjtit Zot - Atë, i shëlbuar me vdekjen dhe me ngjalljen e Jezu Krishtit. Pra Krishti ka krijaur një botëkuptim krejt të ri të personalizmit të krishterë, ku Zoti dhe njeriu s’janë më të largët, të panjohur, por shumë të afërt, të bashkuar nëpërmjet Jezu Krishtit Zot dhe Njeri.

Jezusi është Ndermjetësi, kur erdhi në Tokë, Jezusi hyri mes dy realiteteve: Hyjit dhe njeriut, duke I afruar dhe pajtuar mes veti.

toni77

[buja_20]

Absolutisht ne te dyjat.

Njeri:- Ai fjeti, hengri, qau, derdhi gjak, perjetoj dhimbje...

Perendi:- Ai fali mekate te njerezve (vetem Perendia fal mekate), beri mrekulli qe vetem Perendia mund te bej; qetesoj stuhi, eci mbi uje. Ai pohoj se kush ka pare ate ka pare Atin, pohoj se Ai dhe Ati jane nje. Etj.


Kjo eshte nje pergjigje e shkurter. Nese doni me gjate, edhe ate e bejme.

Gregu

ok mirë sipas këtyre citimeve besëlidhja e e re tregon që Jezusi ishte Zot ok..
Por çuditem vetëm si mundet ky Zot që bë njeri të mos thot nga goja e tij e vetme që është Zot dhe se erdhi si njeri në Tokë si Zot...

ja përafësisht kështu siç tek besëlidhja e vjetër..

Isaia 45:5Unë jam Zoti dhe nuk ka asnjë tjetër;

apo më adhuroni mua...

sipas atyre citime që na tregove Jezusi e dinte që është Zot edhepse nuk e tha nga goja e tij ndonjë herë që unë jam Zoti...
pra e dinte që është por nuk e tha ..

a është zoti i nvarur prej dikujt???

Gjoni 5,32 (Johannes)
30 [B]Unë nga vetja Ime nuk mund të bëj asgj¨w

si mund ta dini ju që këtu flet njerzorja e jezusit e atje ku fal mëkatet është vet Zoti si njeri që verpon apo që fal mëkate???

a i mashtroi njerëzit Jezusi që ua bëri njerëzve kaq të vështirë për të besuar se është edhe njeri edhe zot duke mos nxjerë nga goja e tij direkt që është edhe njeri edhe Zot...

a ka ndonjë varg ku Jezusi thotë është edhe Zot edhe njeri??

apo mos u frikësua Zoti që mos e vrasin???

nëse në disa vargje biblike Jezusi thotë që është Zot apo që është i njëjtë sikur Ati përse dikund tjetër të regojë sikur njeri e të mos jetë sikur Ati??

pyetet per diten e gjykimit..

Marku 13,32
32 Askush nuk di gjë për atë ditë apo atë orë, madje as engjëjt në qiell, as Biri, veçse Ati.

e di që do të thoni këtu reagoi njerzorja por si mundeni ta dini që dikund flet njerzorja e dikund flet Zoti vet apo fryma që është në Jezusin????

a mos vallë i jan ngatruar kabllat Jezusit të biblës e nuk dihet kur reagon si njeri e kur reagon si Zot....??

Ai fali mekate te njerezve (vetem Perendia fal mekate), beri mrekulli qe vetem Perendia mund te bej

mëkatet i fal edhe një profet apo një mbret por bibla dhe të krishterët kan dëshirë ta kuptojnë që Jezusi është zot sepse fal mëkatet!!

a nuk mundet një profet ti tregojë njeriut që e ndjek atë që ati mëkatet i janë falur...???

gjithashtu edhe tek Muhamedi a.s. njohim ngjarje ku njerzit kanë bërë mëkate dhe kanë ardhur tek Muhammedi a.s. dhe e kan pyetur çka mund të bëjnë nëse kan bërë një mëkat për shembull ...
Muhammedi a.s. e pyet personin:

"A e ke falur namazin e drekës sotë??"

personi përgjigjet:
,,po"

e në atë moment i shpallet Muhammedit a.s. nga Allahu dhe i tregon personit që i është falur mëkati e i thotë sikur te Jezusi a.s...

"mëkati të është falur"

beri mrekulli qe vetem Perendia mund te bej

???

sepse bëri mrekulli don të thuash që është Zot???

pik së pari mos të harojmë..

Gjoni 5,32 (Johannes)
30 Unë nga vetja Ime nuk mund të bëj asgjë.

së dyti nuk e di si mundet ta çesesh një fjali të tillë nga goja...

përse është kjo palidhje që e the??

është e vërtet që vetëm Zoti bën mrekullia por Zoti jau mundëson edhe të dërguarve të tij të bëjnë mrekullia të ndryshme...


a ishte elia Zot që ngjalli të vdekurit???

a ishte moisiu Zot që ndau detin përgjys???

a ishte muhammedi Zot që ndau hënën në dy pjesë edhe shumë mrekullia tjera?

pra mrekulliat b¨het të gjtiha me lejen e Zotit dhe Zoti ua mundëson të dërguarve të tij të bëjnë mrekulira....

qetesoj stuhi, eci mbi uj

qetsoi stuhi pasiqe u çua prej gjumi???

njerzit shkuan ta zgjojnë zotin dhe të qetsoi stuhi a çka don të më thuash???

që eci mbi ujë është gjithashtu nje mrekulli dhe u sqaruam per mrekulliat..

Ai pohoj se kush ka pare ate ka pare Atin, pohoj se Ai dhe Ati jane nje. Etj.

së pari reth ksaj sipas besimit krishter Ati nuk është Biri dhe biri nuk është Ati..janë persona të ndryshëm të ndarë apo jo???

ai pohoi se kush ka parë veprat e mija ka parë veprat e Atit e jo Atin..

pra ai me veprat e tij ju tregoi se çka duhet bërë për të bërë vullnetin e Atit..

e lexova edhe njëherë gjithë kapitullin atje ku thuhet sekush ka parë Atin më ka parë mua...


ta sjellim gjithë kapitullin njëherë këtu..

Gjoni
Kapitulli 14

1 ``Zemra juaj mos u trondittë; besoni në Perëndi dhe besoni edhe në mua!


shikoje se çfar dallimi bën Jezusi në mes perëndisë dhe vetes..

28 Ju keni dëgjuar që ju thashë: "Unë po shkoj dhe do të kthehem te ju". Po të më donit, do të gëzoheshit sepse unë thashë: "Po shkoj tek Ati"; sepse Ati është më i madh se unë.



shiko tash nëse Jezusi atje ku thotë se kush ka parë Atin më ka parë mua dhe ju dëshironi ta kuptoni se Jezusi dëshiron të ju tregoj se është një me atin edhe është i njëjtë sikur Ati dhe njerzit e kanë parë Atin ather do të thotë se në atë momente dinte që është Zot dhe duheshi të reaogojë si Zoti dhe të tregojë qartë besimin tuaj por aj thotë...

Ati është më i madh se unë.

a flet prap njerzorja këtu??

si mundet 20 vargje më herët te reagojë kështu...

9 Jezusi i tha: ``Ka kaq kohë që unë jam me ju dhe ti nuk më ke njohur akoma, o Filip? Kush më ka parë mua, ka parë Atin; Si vallë po thua: "Na e trego Atin?".

pra nëse këtu beson ti që njerzit e kanë parë vërtet Atin sepse e kanë parë jezusin dhe nëse kjo vërtet vërteton që Jezusi është Zot përse atëherë pas pak thotë :

Ati është më i madh se unë.

a nuk e kundërshton ky besimin tuaj...

Ati dhe biri janë njëjtë apo jo??
asnjëri nuk është më i fuqishëm se tjetri dhe asnjerei nuk eshte me i madh se tjetrii...

si duhet ta kuptojmë këtë më poshtë??

20 Atë ditë do të mësoni se unë jam në Atin tim, dhe se ju jeni në mua dhe unë në ju.

a do të thotë kjo se krej do të jenë një Zot??
edhe njerzit do të jenë në Atin dhe jezusin???
apo mos duhet ta kuptojmë më ndryshe??

si përfund reth kësaj fjali që e the nëse vërtet beson se kush ka parë Atin ka parë Jezusin atëherë kush ishte ai në qiell??
atëherë i luteshi Jezusi vetvete së tij e jo atit sepse Ati ishte Jezusi dhe kush e kishte parë Jezusin kishte parë edhe Atin..
kjo do të thotë edhe se Ati është një njeri edhe që Ati isht ne tokë dhe njerzit e kishin parë..
kush ishte mbrenda Jezusit ?
Ati apo Fryma apo të dyt?

në Kuran Allahu thotë..

4:80. Kush i bindet Pejgamberit, ai i është bindur All-llahut, e kush e refuzon, Ne nuk të dërguam ty roje kundër tyre.

a do të thotë se Allahu dhe Muhammedi janë një??
estagfirullah(Zoti ma falt)

do të thotë që kush ndjek rrugën e të dërguarit e ndjek edhe ndjek edhe atë që Zoti e dëshiron dhe ai është vullneti i Zotit...


dhe kush më do mua, Ati im do ta dojë

24 Kush nuk më do, nuk i zbaton fjalët e mia; dhe fjala që po dëgjoni nuk është imja, por e Atit që më ka dërguar.



31 por kjo ndodh që bota ta njohë se unë e dua Atin dhe se bëj ashtu siç Ati më ka urdhëruar. Çohuni, ikim prej këndej!``.

pohoj se Ai dhe Ati jane nje. Etj.

ok nëse këtë kuptim e ka dhe Jezusi kete deshironte ta thote atehe spjegoma këtë në vijim...

Gjoni 17-21 Tani unë nuk lutem vetëm për ta, por edhe për ata që do të besojnë në mua me anë të fjalës së tyre, 21 që të gjithë të jenë një, ashtu si ti, o Atë, je në mua dhe unë në ty; edhe ata të jenë një në ne, që bota të besojë se ti më ke dërguar.

Gjoni 17 11 Tani unë nuk jam më në botë, por ata janë në botë, dhe unë po vij te ti. O Atë i shenjtë, i ruaj ata në emrin tënd, ata që më ke dhënë, që të jenë një sikurse ne!

a e ka kuptimin tash se të gjithë njerëzit të jenë një me trup krejt një një apo e ka kuptimin një në vepër një në qëllim një në kufi...


__________________

"E nga njerëzit ka asish që në vend të
All-llahut besojnë idhujt, që i duan (i madhërojnë) ata,
sikur (që besimtarët e vërtetë e duan) All-llahun, po
dashuria e atyre që besuan All-llahun është shumë më
e fortë. E sikur të dinin ata që bënë mizori se kur do ta
shohin dënimin (në botën tjetër), do të binden se e tërë
fuqia i takon vetëm All-llahut (e jo idhujve) dhe se Allllahu
është ndëshkues i rreptë".(El-Bekare;165)

[Rroni01]

Identiteti i Jezu Krishti Zot i vërtet dhe njeri i vërtet

Sa janë ata që e përshtatin Ungjillin simbas dëshirës dhe nevojave të veta dhe e krijojnë një Krisht me komod, duke i munguar zotësinë ose duke i minimizuar veprat reale të tija, duke i ndryshuar historinë e tijë njërzore, ose edhe manipulojnë integritetin e tijë në dhënjën e mesazhit duke mos i pasë parasyshë sakrificën e kryqit dhe themelimin e Kishës porsi një institucion të shenjtë.

“Po ju u tha atyre ç’thoni: kush jam unë?” (Mateu 16, 15).

1. Duke filluar ciklin e nje katekeze mbi Jezu Krishtin, me nje rëndësi themelore për besimin dhe jetën e krishterë, jemi të thirrur nga vet pyetja që gati dy mijë vjetë i bëhet vet apostujve, më saktësisht Pjetrit, ku të cilët ishin me te. Në atë moment të rëndësishëm të jetës së vet, porsi në Ungjillin e tijë na tregon Mateu, i cili ishte edhe dëshmitarë, 13 “Kur Jezusi arriti në krahinën e Cezaresë së Filipit, i pyeti nxënësit e vet: “Ç’thonë njerëzit, kush është Biri i njeriut?” 14 Ata u përgjigjën: “Disa thonë se është Gjon Pagëzuesi; disa të tjerë Elia; do të tjerë Jeremia ose një ndër profetët.” 15 “Po ju u tha atyre ç’thoni: kush jam unë?” (Mateu 16, 13-15).
E njohim përgjigjën e thjeshtë dhe të përvujtë të Pjetrit : 16 Iu përgjigj Simon Pjetri: “Ti je Mesia Biri i Hyjit të gjallë!”
Që të mund ta formulojmë edhe ne, jo me terme apstrakte, por me një shrehje të një përvoje të jetës së gjallë, që është fryt i Zotit (krahaso, Mateu 16,17), secili prej nesh duhet lëshuar të prekët personalisht nga kjo pyetje: “Po ju u tha atyre ç’thoni: kush jam unë?” Ti që ndëgjon që po flitet për mua, përgjigju: çka ose kush jamë unë për ty?
Pjetrtit një frymëzim i Hyjit i jep përgjigjën e fesë pas një periudhe të gjatë në afërsi të Krishtit, të dëgjimit së fjalës së tijë dhe të zbatimeve të urdhërave të jetës së vet dhe të ministerit të vet (krahaso, Mateu 16, 21-24).

Edhe ne, secili nga ne, për të arritur në një aspekt të vetëdishëm më të thellë mbi Jezu Krishtin, duhet të ecim dhe të kalojmë më shumë kohë me të, porsi Pjetri, një ecje e përbërë me ndëgjim të vëmendshëm dhe të vetëdishëm. Duhet të vihemi në një shkollë porsi të apostujve të parë, të bëhemi dëshmitarë të mësuesve dhe të paraardhësve tanë, dhe kështu së bashku të kalojmë në përvojën dhe dëshminë e të bukura njëzet shekujve të historisë ku pyetja mbi Mësuesin ësthë dhënë nga shumë dijetarë gjatë shekujve, edhe me dëshminë e jetës së tyre.
Sot, ku Gjalluesi i hitorisë sonë na fton kah mileniumi i ri i krishtërimit, jemi pra të thirrur për të dhënë dëshmi me me gëzim të rinovuar për përgjigjet tona që Zoti na frymëzon dhe pret nga ne, porsi për një rilindje të re të Krishtit Zotëri të historisë sonë.

2. Pyetja mbi Krishtin, për sa i përket identitetit të vet, na tregon finesen pedagogjike të cilit nuk i besohet ndokuj të japë përgjigje të shpejt, por duhet të japim një përgjigje të pjekur, nëpërmjet një kohe, nganjëher edhe e gjatë, me plot mendim (studim) dhe lutje, me ndëgjim të vëmendshëm dhe plot besueshmëri të fesë së Krishtit duke u dëshmuar dhe duke predikuar në Kishë dhe në mision të saj.

Duhet ta njohim pra, para Jezu Krisht nuk mund të ngopemi me nje simpati të thjesht njerzore për sa legjitime dhe e nevojshme, ku nuk mund të përshkruhet porsi një personalitet me interes historik, teologjik, shpirtërorë, social ose porsi burim i inspirimeve artistike. Pra, rreth Krishtit shohim shpesh duke valvuar, edhe mes te krishterëve, hijet e nje injorance, ose ajo edhe më e zorshmja, e keqkuptimit dhe keqinterpretimit që shpien gjerë te mosbesimi.
Gjithmonë është i pranishëm edhe rreziku që të apelohet “Ungjilli i Krishti”, pa e njohur me të vërtet madhështia dhe radikaliteti dhe pa e jetuar atë që me fjajë dëshmohet.
Sa janë ata që e minimizojnë (e zvogëlojnë) Ungjillin në një përmasë të konveniencës personale (simbas qefit të vet) dhe e krijojnë një Krisht krejt komod, duke ia humbur zotësinë trashendentale (e zbritur nga Lartë) ose duke ja humbur realitetin e vet, historik njerzorë, ose bahen manipulimet integrale të mesazhit të vet, në mënyrë të veqantë duke mos e pasur parasyshë sakrificën e kryqit i cili dominon jetën e vet dhe doktrinën e vet, ku dhe themelimin e Kishës porsi “sakrament” i historisë së njerzimit.

Edhe këto hije pra, na ndihmojnë dhe na stimolojnë të kërkojmë të vërtetën e Krishtit Jezus, duke nxjerrur përparsi nga shumë drita të cilat, porsi dikur Pjetrit, ia ka ndëzur Zoti dhe shekujve më vonë, mbi Jezu Krishtin në zemrat e shumë njerëzve me fuqinë e Shpirtit Shenjtë: ndritat e shumë dëshmitarëve shpesh edhe gjer në martirëzim; dritat e shumë studiozëve pasional të Krishtit, të atyre të cilët na e shfaqin Misterin e Krishtit (fjala Mister – realitet i Hyjit i vërtet – madhështi apsolute) me inteligjencë të tyre e mbështetur nga feja dhe besimi; dritat e mëdha të Magjisterit të Kishës, i drejtuar nga karizma e Shpirtit Shenjtë, të cilat i ndezë në definicionet e dogmave mbi Jezu Krishtin.

Ne, duhet ta njohim që stimolimi është ta njohim kush është me të vërtet Jezu Krishti i pranishëm në kërkimin e shumë kërkuesve edhe bashkohorë dhe e atyre si për shembull: e Nikodemit i cili: “Tashti ndër farisenj ishte një njeri që quhej Nikodem, një nga bujarët e judenjve. 2 Ky erdhi natën te Jezusi dhe i tha: “Rabbi, e dimë se ti je Mësuesi që erdhi prej Hyjit, sepse askush s’mund t’i bëjë këto mrekulli, që i bën ti, po qe se Hyji nuk është me të.” (Gjoni 3,1 -3), apo Zakeu i cili ngjitet në një dru për ta parë Krishtin: 2 “Dhe, ja, një njeri që quhej Zake. Ky ishte kryetagrambledhës dhe pasanik. 3 Dëshironte të shihte kush është Jezusi, por nuk mundte prej popullit, sepse ishte me shtat i vogël. 4 U lëshua vrap përpara, shkoi e hipi në një fik për ta parë sepse andej do të kalonte.” (Luka 19,4).
Pra, dëshira që të ndihmohet çdo njeri që ta njohë Jezu Krishtin, i cili ka ardhur në këtë botë porsi një mjek për të sëmurë dhe porsi një shpëtimtarë për mëkatarë (shihe Marku 2,17) “17 Jezusi, kur i dëgjoi, tha: “Mjeku nuk u duhet të shëndoshëve, por të sëmurëve. Nuk erdha të grish të drejtët, por mëkatarët.”, kjo pra, më nxitë të kryej një detyrë me pasion të gjallë dhe ta prezantojmë figurën e Krishtit fëmijëve dhe vëllezërve të Kishës dhe çdo njeriu vullnetmirë mbi tokë.

Me siguri kjo detyrë dhe ky mision nuk është i lehtë, por edhe një gjë, e tërë kjo është e mundur e duhur të dëshmohet, sepse kemi shumë gjëra që na bashkonë, dhe pak janë ato gjëra që na ndajnë, pra, duhetë që ti kemi parasyshë se transformimet e ketyre 14 shekujve të fundit, e nxisin njerzimin në dekoncentrim dhe komoditet në të besuar. Por, është e domosdoshme që të gjithë njerëzit vullnetmirë, të jenë të bashkuar dhe të mos e lënë vetën në luhatje apo në dekoncentrim të besimit të tyre në Jezusin Zot të vërtet dhe njeri të vërtet.

Kemi thirrje nga shumë dëshmitarë, në veqanti mund të kujtojmë Papën Gjon Palin e dytë ku thot: “hapni dyert Krishtit”.
Në vazhdimësi kujtojmë edhe takimet e shumta dhe zëdhënjet e bukura të shumë dijetarëve të ndryshëm të cilët na japin prioritetin e dëshmisë së domosdoshme në katekizim të popujve mbi Misterin e Krishtit.
Katekizim është me njëfarë forme edhe të udhëheqet njeriu në meditim dhe vështrim të këtij Misteri me të gjitha dimensionet e veta...; të shihet në personin e Krishtit i tërë plani i amshuar i Zotit, ku në të realizohet. Ai i vetmi mundet ta udhëheqë kah dashuria e Atit në Shpirtin Shenjtë dhe mund të na bëjë pjestarë të jetës së Trinitetit Shenjtë.

Duhet të ecim së bashku në këtë drejtim katekistik duke i drejtuar konsideratat tona rreth katër qendrave fokale: 1. Jezu Krishti në realitetin e vet historik dhe në kualitetin e vet mesianik trashendental (nga Larte), porsi i biri Abrahamit, i biri i Njeriut dhe biri i Zotit; 2. Jezu Krishti në identitetin e Zotit të vërtetë dhe njeriut të vërtetë, në bashkim të thellë me Atine dhe i animuar nga fuqia e Shpirtit Shenjtë, ashtu siq na prezantohet në Ungjill; 3. Jezu Krishti në syt e Kishës ku me afërsinë, frymëzimin dhe animimin e Shpirtit Shenjtë ka kjartësuar dhe ka thellësuar të dhënat që ne i kemi, duke na dhënë, në mënyrë speciale me Koncilet ekumenike, informata precize të formuluara nga besimi kristologjik; 4. në fund, Jezu Krishti në jetën e vet dhe në veprat e veta, pra, Krishti në mundimet e veta shëlbimpruese dhe në lavdërimin e vet na jep jetë dhe siguri, Jezu Krishti në mesin tonë dhe me ne, në historinë e Kishës së vet gjer ne fund të shekujve të botës, na kujton Mateu 28,20: ““Më është dhënë çdo pushtet në qiell e në tokë. 19 Prandaj, shkoni e bëjini nxënës të mi të gjithë popujt! Pagëzoni në Emër të Atit e të Birit e të Shpirtit Shenjt! 20 Mësojini të zbatojnë gjithçka ju kam urdhëruar! Dhe, ja, unë jam me ju gjithmonë deri në të sosur të botës!”

3. Është më se e vërtetë që në Kishë janë shumë mënyra të katekizimit të popujve të Zotit mbi Jezu Krishtin. Secila nga ato, mbi të gjitha, për të qenë autentike duhet të marrin nga burimi i domethënjeve të vazhdueshme nga Tradita dhe nga Shrimi i Shenjtë, e interpretuar nga mësimi i Etërve dhe Doktorëve të Kishës, nga liturgjia, nga besimi dhe traditat popullore, me një fjalë, nga Tradita e gjallë dhe vepruese e Kishës mbi aksionin e Shpirtit Shenjtë, i cli - simbas premtimit të Mësuesit – siq e shohim ne Gjonin 16, 13: “E kur të vijë ai Shpirti i së Vërtetës Ai do t’ju udhëzojë ta njihni tërë të Vërtetën. Ai s’do të flasë prej vetvetes, por do të flasë çka të dëgjojë dhe do t’ju zbulojë të ardhmen.”
Këtë traditë do ta shohim dhe do ta njohim të shprehur dhe të sintetizuar në mënyrë të veqantë në doktrinën e Koncileve të shenjta, të përmbledhur në simbolet e fesë dhe të thelluara nga mendimi teologjik i besimtarit në zbulimin dhe në magjisterin e Kishës.

Për mabrë këtë duhet patjetër nje inteligjencë pedagogjike e cila drejtohet destinatorëve me një disciplinë shpirtërore të përsosur e jo të penguar nga aspektet vetëm antropologjike.
Pra, destinatorët duhet të jenë në situata të preokupimit dhe interesimit të thellë të hyrjës në këtë Mister, e jo të jenë kurreshtarë për të kundërshtuar apo të nënqmuar Misterin.
Në fjalë të tjera: “kumbona rrahë për atë që don ta dëgjojë”.

4. Duke e përmbyllë këtë katekezë të hyrjës, të kujtojmë se Jezu Krishti në një moment të veqantë vështirëse të jetës të apostujve, kur kryqi i afrohej shumë e harruan dhe ikën, iu drejtua atyre të cilët i ndejtën afër me të një pyetje tjetër, pak sa e vështirë: ““A mos doni të shkoni ndoshta edhe ju?” Edhe atëherë ishte Pjetri që u përgjigj porsi interpretues i vëllezërve (kolegëve) të vet duke u përgjigjur: “Te kush të shkojmë, Zotëri? Ti ke fjalët e jetës së pasosur! 69 Ne besojmë dhe e dimë se ti je Shenjti i Hyjit!” (Gjoni 6, 66 - 69).

Pra, le ti japim mundësi vetës me këtë shkrim dhe këtë nxitje të hymë në Misterin e Jezu Krishtit duke qenë të disponuar që të udhëheqemi në përgjigjen e Krishtit dhe të identitetit të Tijë porsi Zot i vërtet dhe Njeri i vërtet.
Të aftë për të kuptuar Misterin e Tije sa më mirë dhe të bashkndajmë gjerë në fund të jetës tonë fenë e vërtetë të Etërve tanë.
Punë të mbarë.

[labi_nn]

Identiteti i Jezu Krishti Zot i vërtet dhe njeri i vërtet

Sa janë ata që e përshtatin Ungjillin simbas dëshirës dhe nevojave të veta dhe e krijojnë një Krisht me komod, duke i munguar zotësinë ose duke i minimizuar veprat reale të tija, duke i ndryshuar historinë e tijë njërzore, ose edhe manipulojnë integritetin e tijë në dhënjën e mesazhit duke mos i pasë parasyshë sakrificën e kryqit dhe themelimin e Kishës porsi një institucion të shenjtë.

“Po ju u tha atyre ç’thoni: kush jam unë?” (Mateu 16, 15).

1. Duke filluar ciklin e nje katekeze mbi Jezu Krishtin, me nje rëndësi themelore për besimin dhe jetën e krishterë, jemi të thirrur nga vet pyetja që gati dy mijë vjetë i bëhet vet apostujve, më saktësisht Pjetrit, ku të cilët ishin me te. Në atë moment të rëndësishëm të jetës së vet, porsi në Ungjillin e tijë na tregon Mateu, i cili ishte edhe dëshmitarë, 13 “Kur Jezusi arriti në krahinën e Cezaresë së Filipit, i pyeti nxënësit e vet: “Ç’thonë njerëzit, kush është Biri i njeriut?” 14 Ata u përgjigjën: “Disa thonë se është Gjon Pagëzuesi; disa të tjerë Elia; do të tjerë Jeremia ose një ndër profetët.” 15 “Po ju u tha atyre ç’thoni: kush jam unë?” (Mateu 16, 13-15).
E njohim përgjigjën e thjeshtë dhe të përvujtë të Pjetrit : 16 Iu përgjigj Simon Pjetri: “Ti je Mesia Biri i Hyjit të gjallë!”
Që të mund ta formulojmë edhe ne, jo me terme apstrakte, por me një shrehje të një përvoje të jetës së gjallë, që është fryt i Zotit (krahaso, Mateu 16,17), secili prej nesh duhet lëshuar të prekët personalisht nga kjo pyetje: “Po ju u tha atyre ç’thoni: kush jam unë?” Ti që ndëgjon që po flitet për mua, përgjigju: çka ose kush jamë unë për ty?
Pjetrtit një frymëzim i Hyjit i jep përgjigjën e fesë pas një periudhe të gjatë në afërsi të Krishtit, të dëgjimit së fjalës së tijë dhe të zbatimeve të urdhërave të jetës së vet dhe të ministerit të vet (krahaso, Mateu 16, 21-24).

Edhe ne, secili nga ne, për të arritur në një aspekt të vetëdishëm më të thellë mbi Jezu Krishtin, duhet të ecim dhe të kalojmë më shumë kohë me të, porsi Pjetri, një ecje e përbërë me ndëgjim të vëmendshëm dhe të vetëdishëm. Duhet të vihemi në një shkollë porsi të apostujve të parë, të bëhemi dëshmitarë të mësuesve dhe të paraardhësve tanë, dhe kështu së bashku të kalojmë në përvojën dhe dëshminë e të bukura njëzet shekujve të historisë ku pyetja mbi Mësuesin ësthë dhënë nga shumë dijetarë gjatë shekujve, edhe me dëshminë e jetës së tyre.
Sot, ku Gjalluesi i hitorisë sonë na fton kah mileniumi i ri i krishtërimit, jemi pra të thirrur për të dhënë dëshmi me me gëzim të rinovuar për përgjigjet tona që Zoti na frymëzon dhe pret nga ne, porsi për një rilindje të re të Krishtit Zotëri të historisë sonë.

2. Pyetja mbi Krishtin, për sa i përket identitetit të vet, na tregon finesen pedagogjike të cilit nuk i besohet ndokuj të japë përgjigje të shpejt, por duhet të japim një përgjigje të pjekur, nëpërmjet një kohe, nganjëher edhe e gjatë, me plot mendim (studim) dhe lutje, me ndëgjim të vëmendshëm dhe plot besueshmëri të fesë së Krishtit duke u dëshmuar dhe duke predikuar në Kishë dhe në mision të saj.

Duhet ta njohim pra, para Jezu Krisht nuk mund të ngopemi me nje simpati të thjesht njerzore për sa legjitime dhe e nevojshme, ku nuk mund të përshkruhet porsi një personalitet me interes historik, teologjik, shpirtërorë, social ose porsi burim i inspirimeve artistike. Pra, rreth Krishtit shohim shpesh duke valvuar, edhe mes te krishterëve, hijet e nje injorance, ose ajo edhe më e zorshmja, e keqkuptimit dhe keqinterpretimit që shpien gjerë te mosbesimi.
Gjithmonë është i pranishëm edhe rreziku që të apelohet “Ungjilli i Krishti”, pa e njohur me të vërtet madhështia dhe radikaliteti dhe pa e jetuar atë që me fjajë dëshmohet.
Sa janë ata që e minimizojnë (e zvogëlojnë) Ungjillin në një përmasë të konveniencës personale (simbas qefit të vet) dhe e krijojnë një Krisht krejt komod, duke ia humbur zotësinë trashendentale (e zbritur nga Lartë) ose duke ja humbur realitetin e vet, historik njerzorë, ose bahen manipulimet integrale të mesazhit të vet, në mënyrë të veqantë duke mos e pasur parasyshë sakrificën e kryqit i cili dominon jetën e vet dhe doktrinën e vet, ku dhe themelimin e Kishës porsi “sakrament” i historisë së njerzimit.

Edhe këto hije pra, na ndihmojnë dhe na stimolojnë të kërkojmë të vërtetën e Krishtit Jezus, duke nxjerrur përparsi nga shumë drita të cilat, porsi dikur Pjetrit, ia ka ndëzur Zoti dhe shekujve më vonë, mbi Jezu Krishtin në zemrat e shumë njerëzve me fuqinë e Shpirtit Shenjtë: ndritat e shumë dëshmitarëve shpesh edhe gjer në martirëzim; dritat e shumë studiozëve pasional të Krishtit, të atyre të cilët na e shfaqin Misterin e Krishtit (fjala Mister – realitet i Hyjit i vërtet – madhështi apsolute) me inteligjencë të tyre e mbështetur nga feja dhe besimi; dritat e mëdha të Magjisterit të Kishës, i drejtuar nga karizma e Shpirtit Shenjtë, të cilat i ndezë në definicionet e dogmave mbi Jezu Krishtin.

Ne, duhet ta njohim që stimolimi është ta njohim kush është me të vërtet Jezu Krishti i pranishëm në kërkimin e shumë kërkuesve edhe bashkohorë dhe e atyre si për shembull: e Nikodemit i cili: “Tashti ndër farisenj ishte një njeri që quhej Nikodem, një nga bujarët e judenjve. 2 Ky erdhi natën te Jezusi dhe i tha: “Rabbi, e dimë se ti je Mësuesi që erdhi prej Hyjit, sepse askush s’mund t’i bëjë këto mrekulli, që i bën ti, po qe se Hyji nuk është me të.” (Gjoni 3,1 -3), apo Zakeu i cili ngjitet në një dru për ta parë Krishtin: 2 “Dhe, ja, një njeri që quhej Zake. Ky ishte kryetagrambledhës dhe pasanik. 3 Dëshironte të shihte kush është Jezusi, por nuk mundte prej popullit, sepse ishte me shtat i vogël. 4 U lëshua vrap përpara, shkoi e hipi në një fik për ta parë sepse andej do të kalonte.” (Luka 19,4).
Pra, dëshira që të ndihmohet çdo njeri që ta njohë Jezu Krishtin, i cili ka ardhur në këtë botë porsi një mjek për të sëmurë dhe porsi një shpëtimtarë për mëkatarë (shihe Marku 2,17) “17 Jezusi, kur i dëgjoi, tha: “Mjeku nuk u duhet të shëndoshëve, por të sëmurëve. Nuk erdha të grish të drejtët, por mëkatarët.”, kjo pra, më nxitë të kryej një detyrë me pasion të gjallë dhe ta prezantojmë figurën e Krishtit fëmijëve dhe vëllezërve të Kishës dhe çdo njeriu vullnetmirë mbi tokë.

Me siguri kjo detyrë dhe ky mision nuk është i lehtë, por edhe një gjë, e tërë kjo është e mundur e duhur të dëshmohet, sepse kemi shumë gjëra që na bashkonë, dhe pak janë ato gjëra që na ndajnë, pra, duhetë që ti kemi parasyshë se transformimet e ketyre 14 shekujve të fundit, e nxisin njerzimin në dekoncentrim dhe komoditet në të besuar. Por, është e domosdoshme që të gjithë njerëzit vullnetmirë, të jenë të bashkuar dhe të mos e lënë vetën në luhatje apo në dekoncentrim të besimit të tyre në Jezusin Zot të vërtet dhe njeri të vërtet.

Kemi thirrje nga shumë dëshmitarë, në veqanti mund të kujtojmë Papën Gjon Palin e dytë ku thot: “hapni dyert Krishtit”.
Në vazhdimësi kujtojmë edhe takimet e shumta dhe zëdhënjet e bukura të shumë dijetarëve të ndryshëm të cilët na japin prioritetin e dëshmisë së domosdoshme në katekizim të popujve mbi Misterin e Krishtit.
Katekizim është me njëfarë forme edhe të udhëheqet njeriu në meditim dhe vështrim të këtij Misteri me të gjitha dimensionet e veta...; të shihet në personin e Krishtit i tërë plani i amshuar i Zotit, ku në të realizohet. Ai i vetmi mundet ta udhëheqë kah dashuria e Atit në Shpirtin Shenjtë dhe mund të na bëjë pjestarë të jetës së Trinitetit Shenjtë.

Duhet të ecim së bashku në këtë drejtim katekistik duke i drejtuar konsideratat tona rreth katër qendrave fokale: 1. Jezu Krishti në realitetin e vet historik dhe në kualitetin e vet mesianik trashendental (nga Larte), porsi i biri Abrahamit, i biri i Njeriut dhe biri i Zotit; 2. Jezu Krishti në identitetin e Zotit të vërtetë dhe njeriut të vërtetë, në bashkim të thellë me Atine dhe i animuar nga fuqia e Shpirtit Shenjtë, ashtu siq na prezantohet në Ungjill; 3. Jezu Krishti në syt e Kishës ku me afërsinë, frymëzimin dhe animimin e Shpirtit Shenjtë ka kjartësuar dhe ka thellësuar të dhënat që ne i kemi, duke na dhënë, në mënyrë speciale me Koncilet ekumenike, informata precize të formuluara nga besimi kristologjik; 4. në fund, Jezu Krishti në jetën e vet dhe në veprat e veta, pra, Krishti në mundimet e veta shëlbimpruese dhe në lavdërimin e vet na jep jetë dhe siguri, Jezu Krishti në mesin tonë dhe me ne, në historinë e Kishës së vet gjer ne fund të shekujve të botës, na kujton Mateu 28,20: ““Më është dhënë çdo pushtet në qiell e në tokë. 19 Prandaj, shkoni e bëjini nxënës të mi të gjithë popujt! Pagëzoni në Emër të Atit e të Birit e të Shpirtit Shenjt! 20 Mësojini të zbatojnë gjithçka ju kam urdhëruar! Dhe, ja, unë jam me ju gjithmonë deri në të sosur të botës!”

3. Është më se e vërtetë që në Kishë janë shumë mënyra të katekizimit të popujve të Zotit mbi Jezu Krishtin. Secila nga ato, mbi të gjitha, për të qenë autentike duhet të marrin nga burimi i domethënjeve të vazhdueshme nga Tradita dhe nga Shrimi i Shenjtë, e interpretuar nga mësimi i Etërve dhe Doktorëve të Kishës, nga liturgjia, nga besimi dhe traditat popullore, me një fjalë, nga Tradita e gjallë dhe vepruese e Kishës mbi aksionin e Shpirtit Shenjtë, i cli - simbas premtimit të Mësuesit – siq e shohim ne Gjonin 16, 13: “E kur të vijë ai Shpirti i së Vërtetës Ai do t’ju udhëzojë ta njihni tërë të Vërtetën. Ai s’do të flasë prej vetvetes, por do të flasë çka të dëgjojë dhe do t’ju zbulojë të ardhmen.”
Këtë traditë do ta shohim dhe do ta njohim të shprehur dhe të sintetizuar në mënyrë të veqantë në doktrinën e Koncileve të shenjta, të përmbledhur në simbolet e fesë dhe të thelluara nga mendimi teologjik i besimtarit në zbulimin dhe në magjisterin e Kishës.

Për mabrë këtë duhet patjetër nje inteligjencë pedagogjike e cila drejtohet destinatorëve me një disciplinë shpirtërore të përsosur e jo të penguar nga aspektet vetëm antropologjike.
Pra, destinatorët duhet të jenë në situata të preokupimit dhe interesimit të thellë të hyrjës në këtë Mister, e jo të jenë kurreshtarë për të kundërshtuar apo të nënqmuar Misterin.
Në fjalë të tjera: “kumbona rrahë për atë që don ta dëgjojë”.

4. Duke e përmbyllë këtë katekezë të hyrjës, të kujtojmë se Jezu Krishti në një moment të veqantë vështirëse të jetës të apostujve, kur kryqi i afrohej shumë e harruan dhe ikën, iu drejtua atyre të cilët i ndejtën afër me të një pyetje tjetër, pak sa e vështirë: ““A mos doni të shkoni ndoshta edhe ju?” Edhe atëherë ishte Pjetri që u përgjigj porsi interpretues i vëllezërve (kolegëve) të vet duke u përgjigjur: “Te kush të shkojmë, Zotëri? Ti ke fjalët e jetës së pasosur! 69 Ne besojmë dhe e dimë se ti je Shenjti i Hyjit!” (Gjoni 6, 66 - 69).

Pra, le ti japim mundësi vetës me këtë shkrim dhe këtë nxitje të hymë në Misterin e Jezu Krishtit duke qenë të disponuar që të udhëheqemi në përgjigjen e Krishtit dhe të identitetit të Tijë porsi Zot i vërtet dhe Njeri i vërtet.
Të aftë për të kuptuar Misterin e Tije sa më mirë dhe të bashkndajmë gjerë në fund të jetës tonë fenë e vërtetë të Etërve tanë.
Punë të mbarë.

rroni01, flmn per kete shkrim vertete te mire. Zoti te bekofte.

Labinoti