Ne vdekjen e vellait Giovanni

Nje dite, po s’shkova gjithmone ne arrati
nga populli n’popull, mua do shohesh ulur
mbi rrasen tende, o vellai im, duke qare
lulen e rinise tende te sjellshme keputur.

Nena tani vetmuar, kur zvarrit ditet e vona,
flet per mua me te heshturin hirin tend:
por une qe ju zhgenjeva palmet u shtrij;
dhe nese qekur ēatite e mia s’pershendes,

degjoj hyjnite e mbrapshta, e te fshehtat
mjekime qe per jeten tende qene stuhi,
lutem dhe une ne portin e qetesise tende.

Kjo, prej fares se shumte sot po me mbet!
Njerez te huaj, eshtrat e mia kthejani
kurdoqofte gjirit te dhimshem te nenes.