Sherimi me Kuran

[LaTiNo_LoVeR[x]]

Selamu alejkum sellma,nese ke ndonje problem,vazhdimisht hyr lexo Kur'an mos ndalo deri sa te bjen ne kontakt me ndonje hoxhe ALL-LLAHU te ndihmoft.

[sellma30]

Selamu alejkum....te kisha lutur vella U.ammar qe te me shkruash ne privat dhe te me tregosh ndonje numer te ndonje hoxhe qe sheron me kuran pasi thua qe ke te till....Allahu ju shperbleft!

[LaTiNo_LoVeR[x]]

@U.ammar Selamu alejkum,vella jepja nr.telit. ketu ne publik se ska lidhje se nuk ma merr menja qe e keqperdor dikush jepja motres se i duhet ndoshta per shpejt.Tju ndihmojm muslimanve anekend botes,bashkimi perben fuqin.Te gjith duhet te jemi bashk se ashtu na do ALL-LLAHU xh.sh.

[burbuqe1]

Selamu alejkum spari her ne kemi kontaktuar me motren dhe vlla e keqperdorin jo pak por shum mund ta keqperdorin kshtu qe puna eshte kryer.
Niku u.ammar rrjedh nga fjala ummu amar qe dot thot nana e amarit.
Kshtu qe gjith motrat qe kan ndonje gje mund ta lajmron ket motren pastaj ajo kontakoj me mu ne jemi ne bisedim e siper me motren.
Dhe adresat jan derguar per Ks dhe Maqedoni

Allahu te shperblefte moter per bashkpunimin dhe kontributin...

p.s. Nganjeher nuk ia vlen te polemizosh me disa prej provokusve ne forum, se nuk jan ne at nivel per te diskutuar me ta.

Allahu ju rujt , selam

[burbuqe1]

[QUOTE=dardaniAU;1895499]================================================== ========
Per qfar syneti e ke fjalen


Nuk e di si qaseni kur skeni fare njohuri, as qe keni te beni me njohurit themelore-elementare !!!!...
Nganjeher vertet, disa prej jush jeni per tu dhimbsur. Mundohuni te luani rolin e te "menqurve", "diturve", "intelektualcave"....

[U.ammar]

Po ajo kallxon se ju jeni paditur dhe keni kujdes antar nga keta njerez sepse njeriu per tsheruar duhet mu bazu Kuran(e jo me sihira me punu e me magji e me ta ba ma keq)
Eudhu bilahi minesh shejtani rraxhim.
Po at po kallxon se ti sje kurgja vec nji magjistar sihirbas qe po sjellesh neper forum dhe po pranon se sheron diken.
Se njeriu duhet perfshij tre ceshtje:
Tjet mjek(qe sheron me dituri mjeksore)
Me kuran dhe sunet
Po masi se dinke cka eshte suneti e kallxove punen tjote se kush je.
Moter burbuqe jo qe sja vlen po as lodhesh po ja se cojn me fol se tani po mendojn se na muslimant kemi padituri e si mbeturina ne pleher i hedhim kto jobesimtaret

[LaTiNo_LoVeR[x]]

@dardaniAU,shoki jam mundesh me vazhdu me jetu qysh don ti,mundesisht mos na pengo ne diskutimet tona,se me shajt njerez ne internet osht lehte.


ALLAHU EKBER

[Muharem Fazliu]

Do te kisha pritur ndihme me shume prej jush te dashur miq te forumit, une cdo dite po pres nga ju te me tregoni diqka ne lidhje me kete qe kam pyetur por si duket halli i tjetrit nuk qenka aq me rendesi !
Ju pershendes me respekt - selam alejkum

Magjitë, sihri, xhinet dhe shërimi - pikëpamje islamike

HYRJE

Pas mbarimit të luftës në Bosnjë e Hercegovinë FSHI-së i ofrova një ide për temë disertacioni „Shërimi me Kur’an–qasje nga aspekti i fikhut“. Mirëpo, hasa në një mosmarrëveshje që mund të kuptohet vetëm në dritën e faktit se kjo tematikë është fare e panjohur te ne,po qe se veçojmë metodën e hajmalive rundimentale laike, e cila ka qenë në përdorim te ne dhe është ushtruar si një lloj „shërimi shpirtëror“.
Edhe vetë, për të parën herë jam njoftuar praktikisht me metodën e shërimit të drejtë kur’anor, inshaall.llahu, qysh si imam i Qendrës Islamike në Vienë, në vitin 1995, ku profesorët e hermeneutikës kur’anore nga Universiteti i Kairos, El-Ez’heri, i shëronin xhematlinjtë boshnjakë për çdo ditë gjatë tre javëve me leximin e rukjes.

Unë kam qenë përkthyes dhe ndihmës i tyre, në rastet kur personat e sëmure, pas dëgjimit të leximit të ajeteve të caktuara, kalonin në trans dhe pastaj profesorët vënin kontakt me fuqitë xhinore. Kurse, pacientët me zë të ndryshuar, në atë gjendje, kanë bërë dialog, janë kacafytur, janë shkarravitur nëpër tokë me shikime të shtrembëruara dhe zgërdhirje të papërshkrueshme e pastaj, menjëherë, në rastet e shërimit, u është kthyer sërish pamja normale dhe shikimi i kthjelltë normal.

Në fillim kam qenë i habitur me ngjarjet e tilla dhe duke mos besuar ua kam përkthyer në mënyrë simultane profesorëve dhe pacientëve, në të vërtetë xhinëve, të cilët paraqiteshin të irrituar nga „këndimi“ (recitimi) i Kur’anit. Profesorët, po ashtu, kanë qenë të habitur nga përqindja e lartë e atyre që kanë reaguar në leximin e Kur’anit dhe kanë rënë në trans. Pra, kjo përqindje e lartë e të sëmurëve është sqaruar në mënyrë logjike me faktin se në luftë shpesh kanë ndodhur situata të vdekjeve të frikshme, trishtimeve të mëdha, depresioneve të rënda e të ngjashme, në të cilat ka ardhur në shprehje mundësia e veprimit drejtëpërdrejtë e xhinëve-shejtanë dhe depërtimi i tyre në trupin e të sëmurit.

Atëherë kur filluan të vijnë për çdo ditë grupe të mëdha burrash e grashë në Qendrën Islamike dhe ta bllokojnë atë, profesorët e El-Ez’herit, fizikisht të pamundshëm që sejcilit t’i dalin në ndihmë, ata u desht patjetër të kthehen në Kairo. Pasiqë unë kam punuar si imam i Qendrës Islamike, nën trysninë e shumë pacientëve ose, thënë më mirë, të gjorëve që vinin në përcjellje të familjeve të tyre të kërkojnë adresën e profesorëve në Kairo, edhe vet kam filluar të merrem me këndimin e rukjes dhe shërimin me Kur’an, me qëllim që t’ua lehtësoj dhimbjet dhe t’i kursej për të mos marrë rrugën për Egjipt.

Shqyrtimi i të gjitha çështjeve të shërimit kur’anor ka të bëjë me Kur’anin, si fjalë mbinatyrore të All-llahut, e jo me personin e cili e këndon atë (edhepse edhe ai duhet t’i plotësojë kushtet e caktuara). Kjo është ekskluzivisht në ingerenca të All-llahut.

Pastaj, këtë metodë të shërimit me rukje, e kam përcjellë edhe te ne në BeH dhe haptas e kam demonstruar nëpër xhami në disa qytete të vendit, në qindra të sëmurë, që ankoheshin në simptome të ndryshme të sëmundjeve nga xhinët. Shërimi është bërë haptazi dhe është inçizuar me video-kamera, seanca e fundit ka qenë në Xhaminë e Vërpoljes, te Sanski Mosti, me një grup prej shtatëdhjetë burrash, në një termin të përbashkët, pastaj, të njëjtën ditë pat një seancë pas ikindie, me një grup të veçantë prej më se njëqind femrash, që tregon për numrin e madh të atyre të cilët ankohen se janë të prekur nga kjo sëmundje.

Pra, pasi që këto shërime u inçizuan me video-kamera, edhe në Vienë edhe te ne, pa ndonjë cenzurë të veçantë, dhe pasiqë kasetat e inçizuara u shpërndanë lirisht, ky lloj shërimi u bë i njohur te pjesa dërmuese e popullatës. Kështuqë profesorët e përmendur të El-Ez’herit organizuan gjat një vere disa ditë shërim me Kur’an në Kakanj, në përcjellje të mediumeve dhe të TV-së Islame të Kakanjit, gjë e cila ndikoi edhe më tepër në promovimin e mëtejmë publik të kësaj metode shërimi.

Pas kësaj, si këpurdhat pas shiut, u paraqitën „mjekë“, lexues të rukjes, si dhe libra e përkthime të literaturës që kanë të bëjnë me këtë fushë.

Është kënaqësi që para gjithë kësaj ndodhie në FSHI nuk u pranua tema e lartëpërmendur e disertacionit nga kjo fushë, kështuqë në kohën e dukur do të botohej libri me një qasje juridike me dispozita autentike të fikhut, që kanë të bëjnë me çështje të ndryshme të kësaj lëmie.

Bota jomateriale e xhinëve realisht ekziston!

Në mësimet islame ekziston besimi në “gajb”, botën transcedentale.

Në Kur’anin Famëlartë thuhet:
“Ky është libri që nuk ka dyshim net ë (sepse është prej All-llahut), është udhëzues për ata që janë të devotshëm, të cilët e besojnë të fshehtën” (Kur’an 2:2-3)

Bota e padukshme, metafizike është transcendentale dhe e pakapshme për njerëzit, përveç asaj që lajmëron I Gjithëdijshmi me anë të shpalljes dhe asaj që tregon i Dërguari, alejhisselam. Ajo çka nuk është në mësimet e vërteta të Shpalljes, ose në lëndë´n e transmetimeve të Pejgamberit a.s., kurse bën pjesë në sferën e kësaj bote të padukshme dhe në manifestimin e saj sipas rrëfimit të zakonshëm,bën pjesë në bestytni(supersticion).

Në këtë botë transcedentale, paralelisht me njerëzit (por nuk janë botë paralele) jeton edhe bota e xhinëve, nga lloji i të cilëve janë edhe shejtanët (djajtë). Këtë e vërteton edhe Kur’ani e Sunneti.

Në Kur’an ekziston edhe kaptina që e ka emrin “Xhinët”. Në ajetin e parë të kësaj kaptine thuhet:
„Thuaj: „Mua më shpallet se një grup i vogël nga xhinët vuri veshin dhe dëgjoi (Kur’anin) dhe (kur u kthyen te të vetët) thanë: „Ne kemi dëgjuar një Kur’an që mahnit“. (72:1)
Në kur’an, në shumë vende, përmenden xhinët:
„(Përkujto) Kur disa prej xhinëve i drejtuam te ti që të dëgjojnë Kur’anin“ (46:29)
Muslimi e shënon një transmetim prej Ibni Mesudit: „Një natë kemi qenë me Pejgamberin e All-llahut, i cili atë natë u humb. E kërkuam (kot) nëpër kodra e lugina.
Thamë: „Është i kindapuar ose i mbytur!“.
Atë natë kaluam në një gjendje të vështirë, të pasigurtë, sa më keq që njerëzit mund të përjetojnë. Megjithatë, shkrepi agullimi, kur ai ia behu rrugës në drejtim të shpellës Hira.
I thamë: O Pejgamber i All-llahut, të humbëm, të kërkuam dhe nuk të gjetëm kund. Na zuri nata dhe kaluam natën më të keqe që mund ta kalojnë njerëzit.
Ai tha: “Më erdhi një lajmëtar prej xhinëve me të cilin shkova dhe ua mësova atyre Kur’anin”.
Mandej u nis së bashku me ne dhe na i tregoi gjurmet e pranisë dhe zjarrit të tyre”.
Xhinët janë të obliguar juridikë mukel-lefinë

Xhinët përmenden në burimet e Sheriatit dhe ata janë të adresuarit (obliguarit), ose subjektet sekundare të drejtësisë, sikurse edhe njerëzit. Për ta janë sjellë normat juridike të Sheriatit dhe ata duhet t’iu nënshtrohen.

Në Kur’an thuhet:
“O grumbull i xhinëve e i njerëzve! A s’ju erdhën nga mesi juaj të dërguar t’ju rrëfejnë argumentet e Mia dhe t’ju tërheqin vërejtjen për takimin tuaj në këtë ditë? Ata thane: “Dëshmojmë kundër vetvetes. I pat mashtruar ata jeta e kësaj bote dhe ashtu (të detyruar) dëshmuan kundër vetvetes se me të vërtetë e refuzonin (të vërtetën)”. (6:130)

Komentatorët e Kur’anit dhe juristët e Sheriatit, siç janë: Fahruddin Razi, el-Kadi Abdulxhebbari, es-Subki e të tjerë, konsiderojnë se ekziston konsenzus sa I përket asaj se xhinët janë të obliguar juridikë.

Ibni Kethiri dhe disa tjerë shënojnë prej Abdullah bin Mes’udit se Pejgamberi I All-llahut, u ka thënë as’habëve deri sa ka qenë në Mekë:
“Kush dëshiron mund të prezentojë në takimin me xhinët, i cili do të mbahet sonte”.

Thirrjes së tij iu përgjigja vetëm unë. Dolëm në skaj të Mekës s Pejgamberi a.s. e shënoi me këmbë vendin në tokë e pastaj më vendoi aty. U largua e filloi të lexojë Kur’an. Menjëherë u duk një turmë e panumërt e gjësendeve të zeza, në të cilat u zhduk edhe Pejgamberi, dhe më nuk e dëgjoja as zërin e tij.

Kur filluan të shkojnë, ndaheshin nga ajo turmë si pjesë e reve dhe, deri në sabah, kur mbaroi me ta, mbeti vetëm një grup i tyre. M’u afrua e më pyeti:
“Ç’po ndodh me këtë grup?”
I thash: “Ja ku i ke, o Pejgamber i All-llahut!”
Ai atëherë ma dha furnizimin: kocka e bajga kafshësh. Pastaj i urdhëroi njerëzit që të mos i përdorin kockat dhe bajgat për pastrim (pas nevojës fiziologjike)”.

Shejh Abdulvehab esh-Sha’rani, në vitin 955/H. E ka shkruar librin si përgjigje ndaj pyetjeve të xhinëve, të cilët ia kishin dërguar në formë të shkruar.
Në realitet, ata kanë kërkuar shpjegime për disa pyetje të rënda, në të cilat s’kanë ditur të përgjigjen ulematë e tyre. Me të kanë pranuar se zgjidhje përfundimtare të recensionuar në ato pyetje mund të japin vetëm ekspertët prej njerëzve.I dërguan, të shkruara në gjuhën arabe,në qese të cilën me dhëmbë e solli deri te Shejhi një qen i verdhë shkretinor.
Gjatë dajles,qeni u dasht që të kalojë nëpër njëfarë lozhe mbretërore,kështuqë e ndaluan rojet dhe e përzunë,duke ia fshirë gjurmët që kishte lënë, duke menduar se bëhet fjalë për një qen të rëndomtë. Libri brej njëqind e tredhjetë faqesh mban emrin “Heqja e perdes dhe ndryshkut nga pyetjet e dërguara prej xhinëve”,është ruajtur dhe jep përgjigje në tetëdhjetë pyetje.

Xhinët pabesimtarë i pret dënimi!
Në kuptimin ideologjik, doktrinar xhinët janë pasues, njësoj si njerëzit, të religjioneve, besimeve, sekteve e drejtimeve të ndryshme. Kur’ani flet për xhinët:“Është e vërtetë se prej nesh ka muslimanë dhe prej nesh ka që janë jashtë rrugës (jobesimtarë), e kush e pranoi Islamin, të tillët mësyen rrugën e shpëtimit”. (72:14)

Dijetarët muslimanë janë konsenzual në atë se xhinët pabesimtarë do të dënohen me xhehennem, kurse kanë mendime të kundërta rreth çështjes se athua xhinët besimtarë do të hyjnë ne xhennet.

Transmetohet prej Ibni Tejmijes se xhinët pabesimtarë, sipas koncenzusit të dijetarëve, do të dënohen me xhehennem. Ndërkaq besimtarët, siç konsideron pjesa dërmuese, do të shpërblehen dhe do të vendosen në hyrje të xhennetit, ku do të mund t’i shohin njerëzit, e ata nuk do të mund t’i shohin. Kjo përcillet prej Malikut,Shafiut,Ahmedit,Ebu Jusufit dhe Muhamedit.Prej Ebu Hanifes përcillet se shpërblim i tyre është shpëtimi nga zjarri i xhehennemit.

Mundësia e pamjes së xhinëve dhe paraqitja e tyre fizike

Specifika e kësaj bote të padukshme qëndron në atë se në njëfarë mënyre ata mund të shndërrrhen në formë të figurave njerëzore; të burrave e të grave; në formë të kafshëve, siç janë: qentë, macjet, gjarpërinjtë e të ngjashme. Dijetarët, prapseprapë, nuk janë të një mendimi sa i përket çështjes se a mund të shihen xhinët:

1. Pjesa dërrmuese e dijetarëve konsiderojnë se, ndonjëherë, disa individë të veçantë (të zgjedhur) mund t’i shohin në format e tyre të paraqitura, e jo në format e tyre natyrore, origjinale.
2. Imam Shafiu, Ibn Hazmi e disa të tjerë konsiderojnë se xhinët mund t’i shohin vetëm të dërguarit.
3. Disa tjerë konsiderojnë se xhinët s’mund t’i shohin as të dërguarit as njerëzit (e zgjedhur) të rëndomtë.
4. Alusiu dhe Ibn Arebiu konsiderojnë se xhinët në fizionominë e tyre origjinale mund t’i shohin të dërguarit dhe njerëzit e veçantë (të zgjedhur).

Nga Muxhahidi transmetohet se xhinët frigohen prej njerëzve siç frikohen njerëzit prej tyre. Ua kanë zili atyre dhe mund t’i marrin mësysh. Tirmidhiu dhe Nesaiu shënojnë hadithin nga Ebu Seidi se Pejgamberi i All-llahut, ka kërkuar prej All-llahut ta mbrojë nga xhinët dhe marrja mësysh e njerëzve deri në momentin e shpalljes së sures “El-Felek” dhe “En-Nas”, pastaj është mbështetur vetëm në leximin e këtyre sureve, duke i lënë të gjitha format tjera që i është drejtuar Zotit.

Xhinët shpërndahen nëpër tokë në muzgun e parë të akshamit. Buhariu dhe Muslimi regjistrojnë thënien nga Xhabiri, i cili rrëfen se Pejgamberi i All-llahut ka thënë:
“Kur bie muzgu i mbrëmjes ose, kur ju zë nata, tuboni e ruani fëmijët, sepse atëherë shejtanët shpërndahen nëpër tokë. Pasi të kalojë një kohë, atëherë jepjuni leje. Kyçnie derën dhe përmendnie emrin e All-llahut, sepse shejtani nuk e hap derën e kyçur. Mbështillni shtamat (me ujë) edhe atë duke përmendur emrin e All-llahut dhe mbuloni enët tuaja duke vënë mbi to çkado që të jetë. Dhe fikni kandilët tuaj”.

Ndikimi i xhinëve te njerëzit

Xhinët i sulmojnë njerëzit dhe ndikojnë te ata. Kjo vërtetohet në tekstet fetare dhe është e njohur nga përvoja në shoqëritë muslimane e jomuslimane dhe në bazë të saj janë paraqitur shumë adete, vepra letrare, artistike e madje edhe vepra filmike.

Sulmi dhe të munduarit e njeriut nga ana e xhinëve mund të jetë i shkaktuar me ndonjë veprim ose irritim pa dashje njerëzore që s’ka përherë motiv logjik, e mund të jetë edhe pa kurrfarë shkaku.Megjithatë,shpeshherë edhe te njerëzit zullumqarë,despotë, mendjemëdhenj që pa shkak t’i mundojnë,torturojnë e sulmojnë më të dobëtit se vetvetja.

Në një hadith më të gjatë, të cilin e regjistron Muslimi nga Ebus-Saibi, tregohet për rastin e një sabahiu të ri, Ensar, i cili në shtratin e tij martesor e ka mbytur një gjarpër të madh të mbështjellur dhe në të njëjtin moment ka rënë i vdekur.

Kur ia kanë përmendur këtë rast Pejgtamberit, e ka shpjeguar:
“Në Medinë ka xhinë të cilët e kanë pranuar Islamin. Në qoftë se e shihni ndonjërin prej tyre, kërkoni që të largohet në afat prej tre ditësh. Po qe se paraqitet sërish pas kësaj, mbytne, sepse bëhet fjalë për shejtanin”.

Nga ky transmetim shihet qartë se xhinët janë hakmarrë ndaj djaloshit, i cili e ka mbytur gjarpërin (xhin) në shtratin e tij martesor. Përcjellësi i këtij transmetimi madje nuk është i sigurtë se “cili ka rënë më parë viktimë, athua vallë gjarpëri nga goditja e shtizës apo djaloshi nga veprimi xhinor”.

Edhe në një verzion të këtij transmetimi të shënuar nga Muslimi thuhet:
“Në Medinë ka xhinë të cilët e kanë pranuar Islamin. Në qoftë se e shihni ndonjërin prej atyre që banojnë në shtëpitë e njerëzve, kërkoni tre herë që të largohet. Nëse paraqitet sërish pas kësaj – mbytne – sepse bëhet fjalë për shejtanin”.

Neveviu e komenton këtë hadith duke thënë se vërejtja që u jepet xhinëve për t’u larguar dhe për ta lëshuar vendin, duhet të bëjë dallim në mes xhinëve “të shtëpisë”, atyre që e kanë pranuar Islamin dhe shejtanëve. Vërejtja ka ardhur në formë të hadithit: “Ua përkujtoj kontratën që keni bërë me Sulejmanin, të birin e Davudit, a.s., që të mos na shqetësoni dhe të mos na paraqiteni neve”. Maliku mendon se mjafton të thuhet: “Dil! Për (pasha) All-llahun dhe për (pasha) Ditën e Gjykimit, mos na u paraqit dhe mos na shqetëso neve!”

Pejgamberi a.s. i ka veçuar dy lloje gjarpërinjsh të cilët lejohen “të mbyten menjëherë pa iu dhënë vërejtje; gjarpërin helmues me dy pika të bardha përsipër dhe cubelin (kërcyes) që shkakton abortimin (te gratë shtatzana) dhe humbjen e të pamurit”.

Ekzistojnë rrëfime të veçanta për xhinët që, sipas besimit paraislamik të arabëve, u janë treguar udhëtarëve duke i orientuar në drejtim të gabuar me qëllim që t’i zhdukin. Në hadithin, të cilin e shënon Neveviu, në veprën e tij “Edhkar” nga Xhabiri, ceket se “Po qe se ju paraqitet fantazma (lugati), këndojeni ezanin”.

Xhinët ua përcjellin poezinë poetëve,gjë për të cilën,poashtu, ekzistojnë transmetime.

Fuqia dhe dobësia e botës djallëzore
a) Pushteti dhe fuqia
All-llahu i Madhërishëm iu ka dhënë xhinëve njëfarë fuqie dhe disa cilësi, të cilat nuk i posedojnë insanët/njerëzit. Për një gjë të tillë ka mjaft të dhëna nga burimet tradicionale. Ja disa specifika të tyre:

1. Shpejtësia e lëvizjes,për çka bëhet fjalë në rrëfimin kur’anor ku Sulejmani a.s. kërkon që t’ia sjellin fronin e mbretëreshës nga Saba,kurse xhini e lajmëron: (shih Kur’an,27:39-40)
2. Mundësia e lëvizjes së tyre natyrore në kozmos (deri te kufiri i caktuar), sepse xhinët që nga momenti i krijimit të tyre kanë pasur mundësi të ngjiten në sferat qiellore dhe të dëgjojnë lajmet qiellore, sic tregohet në transmetimin autentik të Ibni Abbasit, të regjistruar në veprën e haditheve të Muslimit.

“Derisa Pejgamberi a.s. ishte në mesin e grupit tonë të ensarëve, lart në qiej shkëlqeu ylli rënës, i cili e shëndriti çdo gjë.
Ai pyeti: Çka keni thënë në kohën paraislamike në rastet e tilla?
Kemi thënë: Ka vdekur ndonjë kolos ose ka lindur ndonjë kolos.
Pejgamberi a.s. tha: "Ylli rënës nuk bie për shkak të lindjes apo vdekjes së ndonjë kolosi, mirëpo, All-llahu i Madhëruar, kur dëshiron diçka, atëherë bartësit e Arshit dhe banorët e atyre qiejve e përmendin Atë me tesbihë, pastaj edhe banorët e qiejve pasues deri kur të përcillet në sferat tona."

Pastaj banorët e shtatë qiejve i pyesin bartësit e Arshit: Çka tha Zoti ynë? Dhe ata i lajmërojnë. Në këte mënyrë lajmi përcillet deri te qiejt tanë. Shejtanët e grabitin atë që e dëgjojnë dhe ua gjuajnë mbrojtësve të tyre. Atë që e sjellin në versionin origjinal, është e vërtetë,mirëpo, ata shumë gjëra edhe i shtojnë”.(këto ishin fjalët e të Dërguarit Alejhi Selam)

Në një version të transmetimit Ma’meri i ka thënë Zuhriut:
“Vallë, a është e gjuajtur me yje edhe në kohën paraislame?
Ai u përgjigj: Po: Mirëpo, ajo u forcua kur u dërgua Pejgamberi i All-llahut”.

Në suren “Xhinn” thuhet: (shih Kur’anin, 72:8-9)

Në komentin e këtyre ajeteve, Ibni Kethiri thotë:
“I Lartmadhëruari lajmëron për xhinët gjatë kohës se pejgamberisë së Muhammedit a.s. dhe të shpalljes së Kur’anit , kur, për ta ruajtur Kur’anin, vendoi “rojtarë të fuqishëm”, që i përzunë shejtanët nga pritat e tyre, duke mos iu lejuar të dëgjojnë diçka nga Kur’ani e t’ua përcjellin mbrojtësve dhe sihirbërësve të tyre, në këtë mënyrë ua bënë të pamundshme vjedhjen e gajbit dhe përdorimin e tij duke prejudikuar Shpalljen për qëllime mashtrimi”.

Ata kanë edhe një mënyrë më të lehtë për të zbuluar fshehtësitë duke i përgjuar melekët dhe bisedat e tyre në mjegulla, siç transmeton hazreti Aisheja nga i dërguari i All-llahut:
“Melekët lartë në mjegulla bisedojnë për ndonjë ngjarje që do të ndodh në Tokë. Shejtanët e dëgjojnë fjalën dhe e derdhin në veshin e fallxhorit, ashtu siç derdhet uji në gastare, duke e mbushur atë me qindra rrena tjera”

Xhinët s’i dijnë gjërat e gajbit, përveç në qoftëse nuk mësojnë diç në mënyrën e përmendur. E sikur të kishin ditur, atëherë nuk do të qëndronin duke punuar punë të rënda, të përulur ndaj Sulejmanit a.s. edhe kur ai vdiq, deri kur krimbi e brejti shkopin e tij, në të cilin ishte i mbështetur ai. Kur e lëshoi shkopi, pas një viti dhe, kur Sulejmani a.s. u rrëzua, atëherë ata e kuptuan se ai kishte vdekur. Kurse deri në atë moment ata kanë qenë të përulur (nënshtruar) ndaj tij.

Në Kur’anin Famëlartë thuhet: (shih Kur’anin, 34:14)

Nga kjo ngjarje nxirren dy konkludime me rëndësi:

1. Trupat e pejgamberëve nuk shkatërrohen kurrë. Xhinët të cilët kanë punuar mu para Sulejmanit a.s., nuk e kanë hetuar se ai ka vdekur, madje as nje vit pas vdekjes së tij.

2. Ky është argument se xhinët nuk i dijnë gjërat e gajbit (fshehtësisë) në çka kanë bërë përpjekje për t’i bindur njerëzit. Kur ata vazhduan edhe pas vdekjes së Sulejmanit a.s. të punojnë të përulur atë që ai i kishte urdhëruar si një lloj dënimi për ta, njerëzit e kuptuan se atra nuk dijnë për të ardhmen e as për të fshehurat sekrete.

Kur është kështu me xhinët, atëherë, fshehtësitë e gajbit dhe të ardhmes aq më pak i dijnë fallxhorët e sihirbazët e ndryshëm, te të cilët nuk guxojmë të shkojmë për “zbulimi” e dofarë gjësendeve të panjohura, për “hapjen e yjeve” e të ngjashme. Gajbin e din vetëm All-llahu i Madhërishëm, i Cili në Kur’an thotë: (shih Kur’anin, 72: 26-27)

Muslimi e regjistron hadithin që vijon:
“Ai i cili shkon te fallxhori dhe e pyet për ndonjë gjë, atij nuk do t’i pranohet namazi për katërdhjetë ditë”.

Megjithatë, ai që informatat e tilla të fallxhorit i konsideron si të vërteta, atëherë bën një lloj kufri, siç thuhet në transmetimin që e shënon Ahmedi nga Ebu Hurejreja:
“Ai i cili shkon te astrologu (falltori, magjistari) dhe i beson atij, ai me atë e ka shkelë atë që i është shpallur Muhammedit a.s.”.

3. Aftësia e ndërtimit të sotistifikuar dhe të arriturave shkencoro-teknike, të cilat kanë qenë me shekuj para atyre njerëzore, siç thuhet në Kur’an për pushtetin e Sulejmanit mbi ta: (shih Kur’anin, 34:12-13)

Ibën Tejmije (1263-1328) përmend disa shujuhë, të cilët kanë pasur kontakte me xhinët. Njëri prej tyre rrëfen se “xhinët ia kanë treguar “berrakun” (diçka të shkëlqyeshme, që shkëlqen) sikur ai të jetë prej uji e qelqi, në të cilin do t’ia tregonin atë çka kanë dëshiruar të informohet për të...”
Më tej thotë: “Me ndërmjetësimin e tij ata do ta përcillnin fjalimin e shokëve të mi. Unë do t’ju përgjigjesha atyre, kurse ata, fjalimin tim, atëherë, me ndërmjetësimin e të njëjtës, do t’ua përcillin atyre”.

4. Aftësia për t’u materializuar, siç u paraqit shejtani, ditën e Bedrit në mesin e idhujtarëve, në formë të Suraka bin Malikut, duke i stimuluar me anë të premtimeve kinse është me ta e do t’iu ndihmojë në luftë kundër muslimanëve. Megjithatë, kur u ndeshën të dyja palët, ai, sipas adetit shejtanor, i la dhe iku nga lufta, prej frikës së madhe nga melekët që u erdhën në ndihmë muslimanëve nën udhëheqjen e Xhibrilit. Në suren Enfal thuhet: (shih Kur’anin, 8:48)

5. Aftësia (e shejtanit) për të qarkulluar nëpër trupin e njeriut sikur gjaku. Në lidhje me këtë, Buhariu shënon hadithin, në të cilin thuhet: “Vërtet, shejtani qarkullon nëpër trup të njeriut përmes enëve të gjakut”.

b) Paaftësia dhe dobësia

1. Xhinët, shejtanët, s’kanë forcë e supremaci ndaj robërve të mirë, të përulur të All-llahut, sepse Zoti i Madhërishëm atë e thotë në mënyrë eksplicite në Kur’an: (shih Kur’anin, 17:65, 15:42 dhe 15:39-40)

Ibën Xhevzi e cekë transmetimin nga Hasan Basriu,prej të cilit kuptohet se njeriu mund ta fitojë (mposhtë) shejtanin,nëqoftëse punon në emër të All-llahut xh.sh., dhe e kundërta, shejtani i mposhtë (fiton) atë,nëqoftëse punët nuk i bën në emër të Lartmadhërishmit:
“Ka qenë një dru që idhujtarët e kanë adhuruar në vend të All-llahut xh.sh.. Një njeri u hidhërua dhe e dha fjalën në emër të Zotit se do ta prejë atë. Kur u nis për ta realizuar premtimin, e takoi shejtani në formë të njeriut dhe e pyeti:
-Çka dëshiron?
-Dëshiroj ta pres drurin që adhurohet në vend të All-llahut.
- Po qe se ti nuk e adhuron, atëherë pse të pengon nëse atë e bën dikush tjetër?
- Unë atë, prapseprap, do ta pres gjithsesi!
Shejtani i propozoi atij:
- A dëshiron diçka më të mirë se kjo? Mos e prej drurin, çdo mëngjes do të keshë prej meje nga dy florinj te jastuku.
- Prej nga këto?
- Do t’i jap unë.

Ai u kthye në shtëpi e, me të vërtetë, të nesërmen i gjeti te jastuku dy florinj. Megjithatë, ditën tjetër nuk gjeti asgjë. U hidhërua sërish dhe u nis për ta prerë drurin. Shejtani iu shfaq sërish në fotografinë (pamjen) e njohur, duke e pyetur:
- Çka dëshiron?
- Dëshiroj ta pres drurin që adhurohet në vend të All-llahut.
- Gënjen! Nuk mund ta bësh të këtë.

Ai u nis për ta realizuar qëllimin e vet por, shejtani e kapi dhe e rrëzoi përtoke dhe filloi ta shtrengojë për fyti sa gati nuk ia nxorri shpirtin e pastaj i tha:
- Unë jam shejtani! Herën e parë kur u nise, ishe i zemëruar në emër të All-llahut dhe unë nuk kam mundur të të pengoj. Të mashtrova me dy florinj dhe ti e ndryshove qëllimin. Kur erdhe herën e dytë, zemërimi ishte në emër të dy florinjve, ndaj dhe munda të të mposhti.”

2. U frikësohen disa robërve të All-llahut dhe ikin prej tyre për të mos u takuar, siç përmendet në më shumë versione se Pejgamberi a.s. i ka thënë Omer b. Hattabit:
“Pasha atë, në dorën e të Cilit është shpirti im, - shejtani nuk takohet me ty në rrugë e të mos e ndërrojë drejtimin.
O Omer, shejtani të frikësohet!
Vërtet, kam parë njerëz e xhinë/shejtanë se ikin nga Omeri”.

3. I janë nënshtruar Sulejmanit alejhisselam, duaja e të cilit u pranua: (shih Kur’anin (38:35)

Në bazë të duasë që iu pranua, shihet qartë se ai ka pasur pushtet mbi ta, ashtuqë i (shih Kur’anin, 34:12-13)

4. Nuk janë në gjendje të bëjnë mrekulli, siç përmendet tekstualisht në Kur’an (shih Kur’anin, 17:88)

5. S’mund të paraqiten në ëndërr në pamje të vërtetë të Pejgamberit a.s., siç shkruan Muslimi:
“Ai i cili më sheh në ëndërr,më ka parë mua.Shejtani nuk mund të shfaqet në pamjen time”.

Mirëpo, ekzistojnë transmetime autentike edhe me tesktin se “ nuk do të ishte dashur që shejtani të paraqitet në pamjen time”, gjë e cila në komentin e disa dijetarëve nënkupton se s’është çdo ëndërrim i Pejgamberit a.s., ëndërrim i vërtetë i tij, përveç në rastin kur personi i ëndërruar i përgjigjet përshkrimit të tij autentik.

6. Nuk mund t’i përkufizojnë sferat e caktuara qiellore në kozmos, siç vërtetohet në Kur’an: (shih Kur’anin, 55:33)

7. Nuk mund t’i hapin dyert e mbyllura duke përmendur emrin e All-llahut.

Buhariu shënon transmetimin:
“Kur të errësohet, kur t’ju zëjë nata, tuboni dhe mbroni fëmijët, sepse atëherë shejtanët lëshohen në tokë. Kur të kalojë një orë, atëherë lejoni, kyçne derën dhe përmendnie emrin e All-llahut. Shejtani nuk i çelë dyert e kyçura”.

Sëmundjet që i shkaktojnë xhinët

Ndikimi i xhinëve te njerëzit paraqitet në formë të sëmundjeve të ndryshme me simptome të njohura. Ata mund të ndahen në dy grupe sëmundjesh, varësisht nga ajo se a janë shkaktuar nga sëmurja e ashtuquajtur messe (ograku, ogradisja), nga veprimi spontan i xhinëve ose nga sihri (falli, magjia) që e bën sihirbërësi (fallxhori).

Veprimet më të përhapura xhinore kanë ardhur në shprehje nga sëmurja e ashtuquajtur sar’a (ograku, ogradisja), e cila shfaqet në trajtë e me simptome të çmendurisë, tërbimit dhe epilepsisë,pastaj isabetul-a’jni(marrja mësysh) derisa veprimi i sihirbasve (falltorëve) manifestohet përmes shumë llojeve të sihrit.

Xhinët gjinden dhe banojnë nëpër shtëpitë e njerëzve. Xhini shtëpiak e ka emrin ‘Amir, shumësi ‘Ummar. Banojnë në vende të papastërta, nëpër banjo (hamame), në nevojtore, në vorreza, në konteniere për mbeturina e në vende të ngjashme të ndyta. Pejgamberi a.s., me rastin e hyrjes në nevojtore, ka thënë: “Me emrin e All-llahut” Kërkoj prej Teje të më mbrosh nga xhinët e xhineshat”.

Shërimi me Kur’an!
Një pjesë e madhe e adeteve dhe bestytnive, që kanë të bëjnë me këtë temë, janë ngulitur dhe kanë zënë vend, andaj do të japim një shpjegim më të gjërë mbi baza të drejtësisë – Sheriatit Islam, që ka të bëjë me çështjen e ndikimit të botës së padukshme – sekrete në formë të sëmundjeve të ndryshme dhe mënyrën preventive të tyre si dhe shërimin me Kur’an.

Kur’ani është ilaç. (shih Kur’anin, 17:82)

Në hermeneutikën kur’anore, gjatë komentimit të ajetit në fjalë, disa dijetarë muslimanë thonë se “Kur’ani është ilaç i plotë për të gjitha sëmundjet fizike e shpirtërore; të kësaj dhe të botës es’hatologjike. Mirëpo, secili nuk është kompetent as i aftësuar për të shëruar me Kur’an. Por, në qoftëse i sëmuri e gjenë formulën e shërimit duke e vënë Kur’anin përballë sëmundjes, me bindje të fortë, të sinqertë në efikasitetin e tij, duke përmbushur kushtet për shërim, atëherë nuk ka sëmundje që mund t’i dalë përballë”.

Ibnul Kajjimi shkruan: “U sëmura në Mekë dhe nuk gjeta as mjek, as ilaç. U shërova me
Fatihanë. Do ta lexoja më shumë herë në një gllënkë uji të zemzemit e pastaj do ta pija atë.Më në fund u shërova. Pas një përvoje të këtillë fillova atë ta zbatoj në llojet tjera të sëmundjeve dhe t’i shëroj plotësisht në mënyrë efikase”.

Provat shkencore si vërtetim i efikasitetit të shërimit me Kur’an

Shërimi me Kur’an është verifikuar me prova të ndryshme, rezultatet e të cilit janë publikuar. Një verifikim i tillë eksperimental me efekt të dobishëm shërues kur’anor është realizuar nga ana a Asociacioneve të shkencave mjekësore islame në Floridë, SHBA, duke zbatuar teknikën e kompjuterizuar të kohës elektronike.

Qëllimi i eksperimentit ka qenë që të verifikohet veprimi i këndimit (recitimit) të Kur’anit në funksion të organeve trupore dhe llogaritja matematikore e veprimit të tillë, nëqoftëse ekziston. Kur’ani u është lexuar grupeve të kandidatëve duke matur ndryshimet e caktuara fiziologjike. Shembuj të kandidatëve janë marrë nga tri kategori:

1) grupi i muslimanëve që e dijnë gjuhën arabe dhe e kuptojnë krejtësisht.
2) Grupi i muslimanëve që nuk e dijnë gjuhën arabe (joarabë) dhe
3) Grupi i jomuslimanëve.

Rezultatet e matjes treguan se leximi, në 97% të eksperimentit, ndikon në qetësimin e dëgjuesit dhe është dëshmuar se Kur’ani e zbutë dhe e pakëson tensionin nervor.

Në provën e dytë është vërtetuar ndikimi i fjalëve kur’anore tek ai person, i cili nuk i kupton me anë të dy metodave, në realitet me përdorimin e dy mjeteve:
a) kontrollimin e drejtëpërdrejtë psikologjik më anë të teknikës kompjuterike dhe
b) kontrollimin dhe mbajtjen e ndryshimeve fiziologjike në trup, me anë të veprimeve vijuese:

1. programi kompjuterik përfshinë kontrollimet psikike dhe kontrollin e ndryshimeve të shndërruara në raport të botuar me rezultate konkrete dhe
2. aparatet e kontrollot elektronik, që përmbanin katër kanale:

• dy kanale për matjen e pulsimeve elektrike të muskujve si reaksion i veprimit nervor,
• një kanal për matjen e elektricitetit të lëkurës,
• një kanal për matjen e sasisë së qarkullimit të gjakut në lëkurë,pulsit dhe temperaturës.

Arsyeja e këtyre matjeve qëndron në atë se me rritjen e zvogëlimin e temperaturës shpejtohet puna e zemrës. Po ashtu, me qetësimin dhe zvogëlimin e tensionit zgjerohen enët e gjakut , pastaj rritet sasia e gjakut në lëkurë dhe shkakton rritje të temperaturës dhe zvogëlimin e rrahjeve të zemrës.

Janë bërë 210 eksperimente:
1. Në 85 eksperimente kandidatët kanë dëgjuar zakonisht leximin e Kur’anit në gjuhën arabe.

2. Në 85 eksperimentet tjera ata kanë dëgjuar arabisht imitimin e kiraetit të leximit të Kur’anit me të folmen e zakonshme njerëzore, pa leximin e tekstit të shenjtë kur’anor.

3. në 40 eksperimentet e fundit, kandidatët i janë nënshtruar qetësisë së plotë dhe nuk kanë dëgjuar kurrfarë zëri (eksperiment qetësie).

Rezultati i këtyre eksperimenteve ka qenë si vijon:
1. eksperimenti i qetësisë nuk ka ndikuar aspak në zbutjen e tensionit nervor.
2. leximi me të folmen e zakonshme njerëzore (teksti jokur’anor) ka ndikuar pozitivisht në 35% të eksperimenteve.
3. leximi i tekstit kur’anor në mënyrë pozitive ka ndikuar në 65% të eksperimenteve.

Mensur Abdulkerim Muhamedi ka shkruar librin, në të cilin, në bazë të provave dhe analizave mjekësore që i ka bërë Muhamed Huseini, magjistër i shkencave medicinale, me bashkëpunëtorët e tij ka arritur të bëjë zbulime të mrekullueshme. Në të vërtetë, grupi i gjakut të shembujve të marrë nga gjaku i personave të sëmurë nga sar’aja ose sihri, gjatë leximit të rujes, dallohet nga grupi i gjakut të tyre kur nuk lexohet rukja. Gjaku i të njëjtit person i marrë në momentin e leximit të rukjes dhe nga i njëjti vend (shpuarje) kur nuk lexohet rukja, ka pasur dallim grupi të gjakut!? Rruzullat e kuqe të atij gjaku, jo vetëm që nuk kanë vdekur pas 12 orësh, por edhe janë shumuar?
Natyrisht, nuk kemi për qëllim të polemizojmë rreth këtyre çështjeve por, këto i sjellim vetëm si shembuj të publikuar, deri tek të cilat mund të arrihet lehtë.

Sherimi i Sar`ase

Sar’aja, përndryshe, është një formë e sëmurjes shpirtërore që paraqitet nën ndikimin e prekjes së xhinëve-shejtanëve (ograkut, ogradisjes) në të cilin i sëmuri nuk është përherë i vetëdijshëm për fjalët e tij, psikikisht është i pabaraspeshuar, e humb mbamendjen, fizikisht nuk është stabil dhe nuk mund të kontrollohet gjetë lëvizjeve e sjelljeve. Kjo është një formë çmendurie, epilepsie ose e ndonjë çrregullimi tjetër psikik. Mund të shkaktohet nga veprimi i xhinëve të këqinj nga arsye të shumta.

Ibën Kajjimi el-Xhevzi thotë:
“Sar’aja është dy llojesh:
a) sar’aja e shkaktuar nga shpirtërat e këqinj të kësaj botë (el-ervah el-habithe esh-sherire el-erdije) dhe
b) çrregullim medicinal.

Lloji i parë (a) i sar’asë shërohet me përpjekje të dyanshme:
1) nga ana e të sëmurit dhe
2) nga ana e mjekuesit.

I sëmuri duhet të harxhojë shumë fuqi dhe të bëjë shumë përpjekje në synimin e tij të sinqertë dhe në kthimin e tij nga Krijuese dhe Sunduesi i këtyre shpirtërave me ndikim të drejtë dhe të plotfuqishëm (et-tea’vuz) në të cilin do të mbulohen e shkrihen komponenta e gjuhës dhe e zemrës, sepse kjo është një lloj lufte. Fitorja kundër armikur nuk arrihet vetëm me ndihmën e armëve, me përjashtim nëse ajo është kualitative nga vetvetiu, dhe nëse ndihmuesi është i fuqishëm dhe i fortë.

Në rast se njëra nga komponentet në fjalë mungon, atëherë vihet në pikëpyetje (s’është e sigurtë) fitorja, e sidomos kur mungojnë të dyjat: nëse zemra është e zbrazët, pa iman, pa mbështetjen në All-llahun dhe në devotshmërinë, dhe në qoftë se nuk ka armë.

Këto dy komponente duhet patjetër t’i posedojë edhe mjeku(esi). Nuk mjafton që ai vetëm të thotë: “dil”, ose “bismil-lah”, ose “la havle ve la kuvvete il-la bil-lah”. I Dërguari a.s. ka thënë: “Dil, o armik i All-llahut, unë jam i Dërguari i All-llahut!”

E kam parë shejhun tonë duke ia dërguar të sëmurit një person që të bisedojë me shpirtin që ka hyrë në të dhe t’ia dërgojë porosinë: “Shejhu të porosit të dalësh, sepse nuk të është lejuar një gjë e këtillë!” I sëmuri pas kësaj do të zgjohej nga transi. Ndonjëhere ndodhte që shpirti i keq të mos dëshirojë të dalë, kështuqë ai e dëbonte me të rëna. I sëmuri do të zgjohej duke mos ndier dhimbje, këtë e kemi parë shumë herë.
Posçërisht në vesh të të sëmurit përsërite gjatë duke lexuar ajetin: (shih Kur’anin 23:115)

Më ka rrëfyer shejhu se një herë e ka lexuar rukjen në vesh të të sëmurit dhe është paraqitur shpirti: “Po!”, me zë të rënduar. “Për këtë shkak”, tregon shejhu, “e ngrita shkopin dhe fillova t’i bie nëpër damarët e qafës derisa u lodha. Të pranishmit aspak nuk dyshuan se i sëmuri u është nënshtruar të rënave. Menjëherë u paraqite xhineja duke thënë:
Xhini: - Unë e dua!
Shejhu: - Ai ty nuk të don.
Xini: - Kam dëshirë ta bëj haxhxhin me të.
Shejhu: - Ai nuk don të vijë në haxhxh me ty.
Xhini: - Atëherë do ta lëshoj për hir të kerameteve tua.
Shejhu: - Jo, por për shkak të përulshmërisë ndaj All-llahut dhe Pejgamberit të Tij.
Xhini: - Mirë, pra, do të dal.
I sëmuri erdhi në vete, shikoi anë e mbanë e tha:
- Ç’bëj unë te shejhu?
Ata e pyetën: - E të gjitha këto të rëna që i ke marrë, a s’janë boll?!
- Pse të më rrahë shejhu, pasi unë nuk (i) kam bërë asgjë?
Nuk i kujtohej aspak se e ka rrahur shejhu.
Shejhu ka shëruar me leximin e ajetul-Kursisë duke urdhëruar që mjeku(esi) dhe i sëmuri ta lexojnë e përsërisin gjatë atë, e poashtu edhe suret “Mua’vvidhetejn”.
Shkurt, ky është një lloj i sar’asë, shërimin e të cilit e mohojnë një grup i vogël injorantësh që nuk kanë njohuri e mençuri.

Shpirtërat e këqinj më tepër ndikojnë tek ata të cilët janë të dobët në fé, zemrat e të cilëve janë të zbrazëta nga imani, dhe tek ata të cilët nuk mbrohen me mbrojtje të imanit-sunnetit, pastaj kur takohen me shpirtërat e këqinj, të pa armatosur dhe lakuriq, ata i fryjnë dhe veprojnë në ta”.

Argumentet tradicionale për ekzistimin dhe mundësinë e shërimit të kësajë sëmurjeje

Ka shumë argumente nga burimet tradicionale të Sheriatit, të cilët vërtetojnë veprimin e xhinëve- shejtanëve në formë të sar’asë.
Në kur’an thuhet: (shih Kur’anin, 2:275)

Në komentin më të njohur klasik të Kur’anit nga Imam Taberiu thuhet se “prekja e shejtanit është një lloj sar’aje ose çmendurie”,
Në tesfirin e Kurtubiut, në lidhje me shpjegimin e këtij ajeti, thuhet:
“Në këtë ajet kemi argumentin kundër atyre të cilët konsiderojnë se sar’aja nuk ndodh nga ana a xhinëve, dhe kundër atyre që thonë se ata janë shfaqje (fenomene) natyrore, kurse shejtani s’mund të qarkullojë nëpër trup të njeriut e të shkaktojë të ashtuquajturën “prekje”, në realitet një lloj çmendurie”.

Në hadithin, të cilin e transmeton Taberaniu, përmendet se Pejgamberi i All-llahut e ka shëruar një djalosh, të cilin ia kanë sjellë të lidhur, sepse ka qenë në gjendje çmendurie. I ka rënë shpinës duke thënë: “Dil, o armik i All-llahut! Dil!”, derisa i është kthjelluar plotësisht pamja e tij e çmendurisë. Pastaj ai e ka lexuar duanë dhe e ka përshkuar me duar fytyrën e tij. Djaloshi është shëruar dhe prej asaj kohe ka qenë në gjendje aq të mirë shëndetësore sa që askush nga shoqëria e tij nuk ka qenë më normal e më i mençur se ai.

Nga ky transmetim mund të konkludohet se:

1. shejtani, armiku i All-llahut, mund të ndikojë të njeriu në formë të sëmundjes së sar’asë (ograkur, ogradisjes, çmendurisë).
2. ky lloj i sëmundjeve mund të shërohet me atëmënyrë siç ka vepruar Pejgamberi i All-llahut.
3. shejtani mund të vejë kontakt me njeriun, të hyjë në të e të veprojë në të. Kjo kuptohet nga veprimet e përcjella të Pejgamberit a.s., kur ai kërkon që shejtani ta lëshojë trupin e personit të sëmurë. Është logjike që daljes duhet ti paraprijë hyrja.

Rivajet i ngjashëm është eshe ai që e shënon El-Hajthemi, e në të cilin thuhet se Pejgamberit të All-llahut i ka ardhur një grua dhe ka kërkuar që ai t’i lutet All-llahut të Gjithëmadhërueshëm për shërimin e djalit të saj, të cilit i kishte luajtur mendja. Ai kërkoi prej sa t’i sjellë ujë. Ia solli një enë të vogël prej guri me ujë, në të cilin pështyu, e shpërlau fytyrën, bëri dua dhe urdhëroi: “Shpërlaje me këtë ujë dhe lute All-llahun që ta shërojë”.

Përcjellësi i këtij hadithi thotë: “Kërkova që prej atij uji të më japë edhe mua për djalin tim. Mora pak me gishtërinj dhe e leva nëpër trup. Pastaj u bë njeriu më i shëndoshë. E pyeta edhe atë gruan për djalin e saj dhe ajo më tha se është shëruar plotësisht”.

Ebu Davudi shënon transmetimin që Neveviu në veprën e tij “Edhkar” e konsideron të besueshëm, e të cilin e përcjell Harixhetu b. Es- Salt prej mixhës së vet, i cili e pranoi Islamin para Pejgamberit a.s. dhe duke u kthyer prej tij i takoi disa njerëz që e mbanin një njeri të lidhur me zinxhir. I thanë se kanë biseduar në mes vete se, me siguri, kolegu i tij (Pejgamberi a.s.) është dërguar me ndonjë dobi e mirësi për njerëzit.
Pastaj e pyetën se a ekziston diçka, me të cilën (muslimanët) shërohen? (Ai më pastaj rrëfen):
“Ia lexova atij rukjen (disa pjesë të caktuara të Kur’anit) në formë të Fatihasë deri sa u shërua. Ata më dhuruan njëqind dele. Shkova te Pejgamberi a.s. dhe e lajmërova për të. Më pyeti: A ke kuvenduar diçka tjetër? I thash: Jo! Ai tha: Pranoje dhuratën e tillë. Vaj halli për atë që ushqehet prej rukjes së pavlefshme! Ti je ushqyer me rukjen e vlefshme”.

Ky trasmetim përcillet edhe në këtë version:
“Ia lexoi atij rukjen tre ditë,në mëngjes dhe në mbrëmje,në mënyrë të përsëritjes së Fatihasë.Kur e lexonte suren,atëherë e mblidhte pështymën dhe pështyente”.

Ibni Tejmije konsideron se xhinët hyjnë në trup të njeriut,ky ështzë edhe mendimi i ulemave të proveniencës së ehli sunnetit,të cilët me koncenzus pajtohen për këtë çështje. Brenda njeriut shkaktojnë sar’anë dhe flasin me gjuhën që ai nuk e kontrollon (dot).
Transmetohet se Pejgamberi a.s. të ketë thënë në një transmetim, të cilin e shënojnë Buhariu dhe Muslimi: “Shejtani qarkullon në trupin e njeriut, nëpër enët e gjakut”.

Transmetohet se Ahmed banbeli,themelues i medhhebit hanbelit.E ka shëruar sar’anë.
Ati i është ankuar Halfi Mutevekkil për rastin e vajzës-robëreshës së mikut të tij, e cila ke qenë e sëmurë nga sar’aja. Imam Ahmedi i nxorri prej këmbëve nallet e drunjta me rryp prej gjetheve të palmës, me të cilat merrte abdes dhe ia dha shokut të vet duke i thënë:
“Shko në rezidencën e Halifit, ulu pranë shtratit të robëreshës dhe thuaj (xhinit që ka hyrë në trupin e të sëmurës): Ahmedi të ka porositur si vijon: A dëshiron me vullnetin tënd të dalësh apo të marrësh 70 të rëna me këta nalle”.

Xhini i lig u paraqit me gjuhën e të sëmurës:
“Dëgjojmë dhe iu përulemi urdhërave.Ahmedi,edhe sikur të na urdhëronte të shpërngulemi nga Iraku,ne do ta dëgjonim atë.Ahmedi ( me të vërtetë) u është nënshtruar urdhërave të All-llahut, kurse ai i cili iu nënshtrohet urdhërave të All-llahut meriton që t’i nënshtrohet atij sejcili”.

Xhini doli nga trupi i vajzës me fjalë dhe ajo u bë plotësisht normale, lindi fëmijë dhe çdo gjë shkoi në mënyrë normale derisa Ahmed b. Hanbeli ishte gjallë. Kur vdiq, xhini u kthye sërish në trupin e saj. Halifi iu drejtua Ebu Bekër El-Merveziut, i cili e trashëgoi Ahmed b. Henbelin si dijetari më i njohur i kohës së vet. Ai, duke ditur për rastin e Ahmedit, e mori nallen dhe shkoi tek e sëmura.

Megjithatë, xhini refuzoi t’i dëgjojë urdhërat e tij dhe tha se Ahmed b. Hanbeli ka qenë në mënyre të veçantë i përulur ndaj urdhërave të All-llahut. Prandaj, xhinët kanë qenë të urdhëruar që patjetër t’iu nënshtrohen urdhërave të tij, gjë që nuk është rasti i njëjtë edhe me El- Merveziun.

E njëjta gjë përcillet edhe për Ibën Tejmijen, gjë të cilën e kemi cituar më parë. Nxënësi i tij, Ibnull Kajjimi, rrëfen se Shejhu ka ditur vetëm të dërgojë dikë me porosinë drejtuar xhinit që ta braktisë trupin e personit të sëmurë, gjë që ka mjaftuar për shërim. Në rastet e tjera ai vetë do të vepronte.
Ndonjëherë do të haste në shembullin e xhinit të lig që s’është përulur, ashtu që tek ai të zbatonte metodën e rrahjes fuqishëm me shkop sa që të pranishmit mendonin se i sëmuri të rënat e tilla nuk mund t’i durojë dhe s’mund të mbetet gjallë. Mirëpo, i sëmuri do të kthehej nga transi dhe gjendja e Cmendurisë në gjendje plotësisht normale, i habitur duke pyetur se ç’kërkon Shjehu tek ai, duke mos ndier kurrfarë dhimbjeje nga ato të rëna.

Situatat kur ndodhin sulmet e shejtanëve
Prekja e xhinëve mund të ndodhë në rastet që vijojnë:
1. kur xhini irritohet nga ndonjë sjellje e pakontrolluar që e godet, sepse xhini është i padukshëm (e përvëlon me ujë valë kur e derdh ujin, bie mbi të e te ngjashme).
2. kur xhini ose xhinesha dashurohet në krijesën njerëzore.
3. kur xhini i lig bën zullum e padrejtësi, madje edhe pa kurrfarë arsye, e që paraqitet tek njerëzit në njërën prej këtyre katër gjendjeve që vijojnë:
a) në gjendje hidhërimi
b) në gjendje frike,
c) në gjenjde kënaqësie dhe
d) në gjendje depresioni.

Hyrja dhe ngjitja e xhinit me njeriun mund të ndodhë për shkak të natyrës dhe karakterit të xhinëve,të cilët janë të pamaterializuar,në realitet të krijuar “nga flaka e zjarrit”.

Simptomet e veprimit të xhinëve
Simptomet e njeriut të sëmurë mund të ndahen në simptome të cilat manifestohen në zhgëndërr apo në ëndërr.

Simptomet që manifestohen në ëndërr janë:
1. Pagjumësia, zgjuarja e shpeshtë nga gjumi, ankthet e natës, ngritja dhe ecja në gjumë.
2. Endërrat e tmerrshme dhe përndjekjet nga të cilat nuk mund të ikë.
3. Endërrimi i kafshëve: gjarpërinjve, macjeve, mive, qenve, luajve e të ngjashme.
4. Kërcëllitje e dhëmbëve.
5. Qeshja e pakontrolluar me zë, qarja, britma ose kukatja.
6. Endërrimi i vetvetes në varr ose në ndonjë vend të shkretë.
7. Endërrimi i njerëzve me dimensione të panatyrshme të zgjatur, të shkurtuar, të zi dhe
8. Endërrimi i tmerreve dhe fantazmave.

Simptomet të cilat mund të ndihen në zhgëndërr janë:
1. Shtytja e averzionit të brendshëm dhe largimi nga çdo lloj ibadeti, sidomos nga namazi dhe dhikri.
2. Kokëdhembja konstante e cila nuk ka shkak medicinal.
3. Mos prania e shpirtit.
4. Dembelia dhe plogështia trupore, të cilat të përkujtojnë lëvizjen e paharmonizuar të robotit.
5. Shtangimet dhe krizat nervore.
6. Dhimbjet në disa pjesë të trupit që nuk mund të shërohen në aspektin medicinal.


Ata të cilët praktikisht merren me shërimin e sëmundjeve të përmendura, do të duhej poseduar cilësitë vijuese:
1. të kenë besim të drejtë, të pakontestueshëm, monoteist islam që e pason praktika me fjalë e me vepra.
2. të jenë definitivisht të bindur në vërtetësinë hyjnore të Kur’anit dhe në ndikimin e Tij në xhinët dhe shejtanët, të cilën adresën e kanë në Shpallje.
3. të njohin mësimet islame që kanë të bëjnë me botën e fshehtë të xhinëve e shejtanëve, sepse me rastin e shërimit dhe kontaktit me xhinët duhet patjetër të sjellin vendime, kështuqë mund të bëhen gabime katastrofale.
4. të njohin të drejtën islame, mësimet e saj dhe të mund që t’i zbulojnë intrigat dhe mashtrimet e shejtanëve, siç transmetohet prej Ibni Tejmijes të cilit, me një rast, xhini i ka ofruar dalje nga personi i sëmurë duke thënë: “Dal për shkak të rrespektit që kam ndaj teje”. Megjithatë, Shejhu ia kthen: “Jo! Duhet patjetër të dalësh nga nënshtrimi ndaj All-llahut dhe Pejgamberit të Tij”.
5. do të ishte mirë që individi, i cili merret me shërim, të jetë i martuar në mënyrë që mundësia e tij të jetë më e vogël për të gabuar dhe mos të bie në sprovë me femrat e sëmura, të cilat, me rastin e shërimit, në një përqindje të madhe, ndodhen në trans dhe plotësisht të varura, duke mos iu kujtuar atyre fare se çka ka ndodhur me to. Për këtë shkak, gjat kohës së shërimit me pacienten, duhet patjetër të jetë i pranishëm edhe tutori i saj, kështuqë t’i iket mundësisë për të gabuar.
6. t’iu shmangen gabimeve, për arsye se gabimet e ndihmojnë shejtanin dhe i japin të drejtë të mos dëgjojë, të mos nënshtrohet dhe (kështu) të mbetet te personi i sëmurë.
7. të përkujtojnë dhe lëvdojnë All-llahun e Madhërueshëm ashtu si është urdhëruar me sunnet ne raste e situata të ndryshme.
8. të kenë nijjet (qëllim) të drejtë e të pastër gjat shërimit.
9. të imunizohen dhe të mbrohen me dhikre të llojeve të veçanta të sunnetit. Sa më tepër që dikush i afrohet All-llahut të Madhërueshëm me ibadet, me dhikër, me përulshmëri e të ngjashme, aq më tepër largohet nga shejtanët dhe mundësia e tyre që të ndikojnë në të.

Në Sheriat këto sëmurje shërohen me metodën e këndimit të rukjes, që do të thotë, të ajeteve të caktuara (fjalive, fragmenteve. Kur’ani është ilaç, siç thotë edhe vetë: (shih Kur’anin, 17:82)

Në një transmetim, të cilin e shënojnë shumë muhadithë, siç janë: Ibnus-Sunni, Hakimi, Bejhekiu dhe Abdullah b. Ahmed bin Hanbeli, jepen ajetet e zgjedhura që lexohen për mjekimin e sar’aja-së dhe është bazë e rukjes që lexohet te shërimi nga sar’aja.

Ubejj b. Ka’bi rrëfen: “Kam qenë te Pejgamberi a.s., kur erdhi një beduin e tha:
- O i Dërguar i All-llahut, e kam një vëlla të sëmurë.
- Çfarë sëmundje ka?
- Është çmendur.
- Sille këtu.
E uli para vetes, pastaj i këndoi ajetet që vijojnë:
1. Fatihanë
2. ajetet prej 1-5, 163-164, 255, 284-286 të sure Bekare,
3. ajetin e 18 të sire Ali Imran,
4. ajetin e 54 të sures El-A’raf,
5. ajetin 116 të sures El-Mu’min
6. ajetin e 3 të sures El-Xhinn,
7. ajetet prej 1-10 të sures Es-Saffat,
8. ajetet prej 21-24 të sures El-Hashër,
9. suren Ihlas dhe El-Mu’avvidhetejn”

Pra, ajetet e rukjes, sipas këtij transmetimi, janë:
El-Fatiha (1-7)
El-Bekare 1,2, 3,4, 5,102,163,164,255,256,257,284,285,286
Ali Imran18,19
El A’raf 54,55,56,117,118,119,120,121,122
Junus 81,82
Ta Ha 69
El-Mu’minun 115,116,117,118
Es-Saffat 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10
El-Ahkaf 29,30,31,32
Er-Rahman 33,34,35,36
El-Hashër 21,22,23,24
El-Xhinn 1,2,3,4,5,6,7,8,9
El-Ihlas 1,2,3,4
El-Felek 1,2,3,4,5
En-Nas 1,2,3,4,5,6


Vetë shërimi përbëhet prej tre stadesh:
1. përgatitja për shërim
2. procesi i shërimit me këndimin e rukjes dhe
3. periudha e passhërimit.

Hyrja në shërim
Kjo fazë e shërimit përbëhet nga parapërgaditjet që kanë të bëjnë me të sëmurin, me atë që këndon rukjen dhe kushtet për shërim të suksesshëm. Sa u përket mjekuesit dhe të sëmuarit do të duhej imunizuar dhe mbrohen me mbrojtjet kur’anore dhe sunnetore, para se të fillohet me vetë shërimin, me leximin e isti’adhes (formulës së mbrojtjes dhe strehimit tek All-llahu), ajetul-Kursisë (el-Bekare, 155), duave dhe dhikreve.

Procesi i shërimit: këndimi i rukjes
Në këtë fazë lexuesi i rukjes personit të sëmurë ia vë dorën e djathtë në kokë dhe e këndon rukjen,në të vërtetë ajetet dhe suret e zgjedhura,të cilat këndohen me një kiraet të qartë në veshin e djathtë të personit të sëmurë.Në transmetimin e Ubejj bin Ka’bit i kemi sjellë ajetet që Pejgamberi i All-llahut ia ka lexuar njërit nga të sëmurët.Rukja e vlefshme është e lejuar dhe është e urdhëruar me koncensus,nëqoftëse përmbushen kushtet e saj.

Argumentet për lejimin e rukjes
Ekzistojnë shumë hadithe që argumentojnë se rukja është e lejuar:
1. Përcillet në disa transmetime autentike se i Dërguari i All-llahut ia ka kënduar rukjen vetes.Buhariu shënon prej Aishes r.a. se ai (i Dërguari) kur do të shkonte të flejë,i fryente durt e veta duke kënduar suren“Kul huvall-llahu ehad” dhe “Mua’vvidhetejn” (El-Felek dhe En-Nas) pastaj me duar e përshonte fytyrën dhe tërë trupin deri sa mund ta arrijë.

2. Poashtu përcillet se i Dërguari a.s. ka urdhëruar që t’iu lexohet rukja edhe të tjerëve. Buhariu shënon prej Ummi Selemes se Pejgamberi i All-llahut ka parë në shtëpinë e saj një robëreshë, në fytyrën e së cilës mund të vërekeshin simptome xhinore të marrjes mësysh, andaj urdhëroi: “Lexonia rukjen sepse tek ajo shihet se e kanë marrë mësysh”.

3. Përcillet poashtu se Pejgamberi a.s. ua ka këndur rukjen të tjerëve. Buhariu shënon prej hazreti Aishes se ai (pejgamberi) i ka imunizuar dhe i ka mbrojtur disa të sëmurë duke ua fërkuar dorën e djathtë dhe duke kënduar duanë: “Largoje sëmundjen, o Sunduesi i njerëzve, shëroje, sepse Ti je Ai i cili jep shëndet. S’ka shërim përveç shërimit tënd që nuk zmbrapset para sëmundjes”.

4. Transmetohet se Pejgamberi a.s. i ka lejuar edhe pëlqyer rastet e këndimit të rukjes nga personat e tjerë. Buhariu shënon një transmetim nga Ebu Se’idi, në të cilin tregohet se një grup as’habësh duke udhëtuar u gjet në territorin e një fisi arab. U paraqitën si mysafirë, mirëpo ata i refuzuan e nuk i gostisën.

Në atë kohë ndodhi që të parin e fisit në fjalë ta kafshojë një gjarpër helmues. Ata u munduan që ta shërojnë duke i provuar të gjitha metodat e njohura mjekuese që i dinin, por nuk patën sukses. Dikujt në atë fatkeqësi iu kujtuan edhe mysafirët, ndaj të cilëve nuk u sollën mirë dhe kërkuan prej tyre që të ndihmojnë, sepse ndoshta ndonjëri prej tyre e njeh mjeshtrinë e shërimit.

Një as’hab u lajmërua që t’ia lexojë rukjen. Por, ua përkujtoi atyre sjelljen ndaj as’habëve si mysafirë dhe refuzoi të këndojë,përveçse me kompenzim.U morën vesh se,në qoftë se e shëron,do t’ia japin një tufë delesh. Sahabiu filloi me pështyerjen dhe me këndimin e rukjes në formë të leximit e përsëritjes së “”El-Hamdu lil-lahi rab-bil a’lemin-it”, deri kur i helmuari u ngrit sikur të ishte liruar nga prangat.Ai eci aq sa i dëshironte zemra.Ia dhanë atij tufën e premtuar të deleve.Disa prej as’habëve kërkuan që delet t’i ndajnë mes vete.

Megjithatë, lexuesi i rukjes u propozoi që atë ta lënë pasi ta lajmërojnë Pejgamberin a.s., për mënyrën se si kanë vepruar. Kur erdhën tek ai dhe e lajmëruan për rastin e tyre, ai u pajtua me mënyrën e veprimit të tyre, duke u thënë: “Prej nga e din se (Fatiha) është rukje? E keni qëlluar! Ndanie fitimin dhe më bëni edhe mua hisedar në të”.

Ky transmetim i besueshëm dhe shumë të tjerë janë bazë e koncensusit për lejimin e rukjes, e cila mund të ndahet në dy lloje:
a) rukja që lexohet për shërim, pasi që një person sëmuret dhe
b) rukja e cila lexohet si masë preventive për t’u mbrojtur, imunizuar dhe për t’i penguar sëmundjet.


Rukja që lexohet për shërim ka baza në transmetime të shumta:
1. Hazreti Aisheja, transmeton se kur sëmurej Pejgamberi i All-llahut, meleku Xhibril ia lexonte rukjen: “Me emrin e All-llahut të mbrojmë nga e keqja e ziliqarit që ka zili dhe nga e keqja e marrjes mësysh dhe (ne) të shërojmë prej çdo sëmurjeje”. Poashtu, përcillet edhe verzioni, në të cilin, Xhibrili a.s., lexon: “Me emrin e All-llahut ta këndoj rukjen kundër çdo gjëje që të mundon, dhe All-llahu të shëroftë kundër çdo personi ziliqar e lakmitar. Me emrin e All-llahut po ta lexoj rukjen”.

2. Hazreti Aisheja përcjell se Pejgamberi i All-llahut,“kur do të sëmurej ndonjëri nga familja e tij,e fryente atë duke e lexuar“El-Mua’vvidhetejn”-in.Kur edhe vet e sëmur për vdekje,e fryeja atë dhe e përshkoja me dorën e vet,e cila është më bereqetlije se dora ime”.
Argumentet e rukjes preventive
Rukja e cila këndohet si masë preventive,për të penguar veprimet dhe sëmundjet xhinore, po ashtu ka argumentet e veta në hadithet që vijojnë:

1. Buhariu shënon nga Ibni Abbasi se i Dërguari i All-llahut, u ka kënduar rukje mbrojtëse nipërve,Hasanit e Huseinit, duke thënë se stërgjyshi i tyre (Ibrahimi a.s.) u ka kënduar Ismailit dhe Is’hakut: “Kërkoj mbrojtjen e All-llahut me fjalë të plota që të më mbrojë nga çdo shejtan e brengë, dhe nga çdo sy i keq”.

2. Muslimi shënon se Pejgamberi i All-llahut ka thënë: “Kur dikush prej jush të hyjë në banesë le të lexojë: ‘ Kërkoj mbrojtjen e All-llahut me fjalë të plota që të më mbrojë nga e keqja e asaj që është krijuar’, asgjë s’mund t’i bëjë dëm deri kur ta lëshojë atë vend”.

3. Imam Ahmedi në “Musned” shënon hadithin autentik, në të cilin Osman bin Ebil-‘Asi i ankohet Pejgamberit të All-llahut: “O i dërguar i All-llahut, shejtani më pengon të falem dhe të mësoj”. Ai i tha: “Ai është shejtani i cili quhet Hanzeb. Sapo ta hetosh, këndoje “isti’adhen” dhe pështyj tri herë në anën e majtë”. Osmani rrëfen: “Veprova në atë mënyrë, andaj All-llahu i Madhërishëm e largoi prej meje”.

Rukja e vlefshme
Rukjet që kanë ardhur me anë të transmetimit nga Pejgamberi a.s., duhet lexuar sipas mënyrës së caktuar pa shtuar ose hequr asgjë, sepse janë të natyrës doktrinare. Nëse është transmetuare se rukja e caktuar lexohet në mbrëmje, atëherë nuk është e lejuar që ajo të bëhet pasdite e të ngjashme.

Megjithatë, nëqoftëse nga përvoja dëshmohet donia e ndonjë rukjeje e cila nuk është caktuar në mënyrë doktrinare, as që i prish kushtet e rukjes së vlefshme, do të ishte e lejuar të zbatohet, sepse një gjë e tillë kuptohet nga sunneti.

Buhariu shënon hadithin të cilin e përcjell Ebu Sei’di, e në të cilin thuhet se një njeri ka ardhur te Pejgamberi a.s. dhe i është ankuar se vëllai i tij ka dhimbje në bark. E ka urdhëruar: “Jepi mjaltë!”. Pastaj ka ardhur edhe herën tjetër, kurse ai i ka thënë: “Jepi mjaltë!”. Mandej sërish ka ardhur duke pohuar se kësaj radhe ka vepruar sipas porosisë, atëherë i Dërguari i All-llahut ka thënë: “Të vërtetën e ka thënë All-llahu i Madhërueshëm, kurse rrenë barku i vëllait tënd. Jepi mjaltë!”. I dha mjaltë dhe ai u shërua.

Nga ky hadith kuptohet se mënyra doktrinare është më e preferueshme ndaj përvojës, do të thotë, ajo që ka ardhur nga Pejgamberi a.s. është më e preferueshme se e zakonshmja dhe përvoja.

Pejgamberi a.s. ka lejuar rukjen me prejardhje jodoktrinare që as’habët e kanë mësuar prej të tjerëve, në qoftëse nuk ka pengesa sheriati. Muslimi shënon transmetimin e Ebu Zubejrit se akrepi e ka kafshuar e helmuar një njeri, përderisa ai rrinte ulur me Pejgamberin a.s. , e dikush prej tyre tha: “O Pejgamber i All-llahut, t’ia këndoj rukjen?” Pejgamberi a.s. i tha: “Kush mund t’i bëj mirë vëllait të vet, le ta bëjë atë”.

Imam Muslimi shënon prej A’uf bin Malik El-Eshxhe’iut, i cili ka thënë: “ E kemi lexuar rukjen në periudhën paraislame. Ne i thamë: ‘O Pejgamber i All-llahut, çka mendon për këtë?’ Ai tha: ‘M’i tregoni ato rukjet tuaja që t’i shoh. Është e lejuar rukja në të cilën nuk ka shirk (bestytni, politeizëm)”

Nga ky transmetim kuptohet se është e lejuar çdo rukje në të cilën s’ka shirk, do të thotë, prishje të monoteizmit të proklamuar islam, përndryshe Pejgamberi a.s. nuk do të kërkonte që t’ia tregojnë t’i shohë rukjet e tyre paraislame, por a priori do t’i gjuante dhe do të kërkonte të bëhen vetëm rukjet që dalin nga Kur’ani dhe sunneti.

Nga transmetimet që flasin për rukjen kuptohet zbatimi i saj i tërësishëm për shërimin e sëmurjeve dhe s’është specifike vetëm për sëmurje të caktuara.

Kushtet e vlefshmërisë së rukjes mund t’i ndajmë ose definojmë, duke u mbështetur në tekstet e mëparshme tradicionale:

1. Rukja duhet të ketë përmbajtje monoteiste dhe në mënyrë definitive të jetë pa përzierje shirku. Nuk guxon të përmbajë kurrfarë betimi me cilëndo krijesë, siç janë: dielli, hëna, yjet, xhinët, melekët etj. Pejgamberi a.s. ka thënë: “Ai i cili betohet në diçka tjetër, përveç All-llahut, ka bërë apostazi (ka dalë nga feja)”.

Poashtu, rukja nuk guxon të përmbajë lutje ose me të të kërkohet ndihmë prej krijesave të All-llahut, për gjërat të cilat mund t’i bëjë vetëm All-llahu dhe që janë vetëm ne kompetencat e Tij.

Në Kur’anin famëlartë thuhet: (shih Kur’anin, 35:13-14)

2. Rukja s’guxon të përmbajë sihër (magji) dhe fall. Sihri është i ndaluar (haram) dhe juridikisht trajtohet si një lloj apostazie.

3. Rukja s’guxon të jetë as prej atij që nxjerr fall,parashikon,po bile edhe sikur të mos jetë sehirbërës. Ahmedi dhe Hakimi shënojnë një transmetim, në të cilin thuhet:“Kush shkon tek ai që nxjerr fall dhe parashikon,pastaj i beson,me të ai bën kufër (apostazi) në atë që i është shpallur Muhamedit a.s.”.

4. Rukja duhet patjetër të jetë e kuptueshme, sepse ajo që nuk kuptohet mund të ketë domethënie mosbesimi, e prej saj duhet të largohemi patjetër.

Ibni Haxheri shkruan se ulematë pajtohen mbi vlershmërinë e rukjes së lejuar:

a) të jetë fjalë e All-llahut ose përmendje dhe dhikër i emrave të bukur të Tij dhe cilësive të Tij;
b) të jetë arabisht ose përkthim i kuptimeve të lejuara me Sheriat;
c) të ekzistojë bindja se rukja nga vetvetiu ose ai që e këndon nuk janë faktorë vendimtarë në shërim, por vendimtar është veprimi (ndikimi) i All-llahut Fuqiplotë.

5. Rukja duhet të jetë si një lloj forme, e cila është transmetuar nga Pejgamberi a.s. dhe gjeneratat e as’habëve, e nuk guxon të jetë në ndonjë formë të ndaluar, sikur të lexohej me qëllim xhunub ( i papastër), në varr, në hamam (banjo), në mënyrë që të shkruhen shkronjat dhe shenjat e rukjes duke shikuar në yje e të ngjashme; ose të shkruhen me papastërti etj.

6. Nuk guxon të jetë duke shqiptuar sharje e mallkime.

7. Lexuesi i rukjes ose i sëmuri s’guxojnë të jene të bindur se rukja nga vetvetiu shëron ose shpëton nga fatkeqësia. Duatë dhe mbrojtjet e ndryshme të cilat lexohen, në një mënyrë janë armë ose mjete të cilat nuk veprojnë me mprehtësinë e tyre, por fuqinë e shkathtësinë a atij që merret me to, do të thotë, edhe lexuesi duhet patjetër të ketë veti të caktuara dhe t’i plotësojë kushtet e caktuara për rukje. Rukja duhet të jetë e lejuar (xhaiz) ose së paku e lëvduar (mendub).

Lexuesi i rukjes, pra, duhet patjetër të jetë në shkallën e përgjegjësisë me nijet të mirë dhe kushte të përmbushura të lutjes së pranuar, që All-llahu i Madhërishëm, krahas gjithë kësaj, të dojë shërimin dhe ta përcdaktojë atë.

Pas rukjes së lexuar, xhini i cili është shkaktar i sëmundjes përzëhet e largohet nga trupi i të sëmurit. Nëse xhini vetëm me lexim detyrohet të dalë,ajo është forma më e mirë. Megjithatë,po qe se në atë mënyrë nuk arrihet sukses,atëherë bëhen përpjekje që xhini të detyrohet të flasë dhe në bazë të bisedës,dialogut,të rënave e metodave tjera të ndryshme, detyrohet,me ndihmën e All-llahut,të dalë nga trupi.

Kjo është periudha pas leximit të rukjes, kur të sëmurin e pret një detyrë mjaft e rëndë, e ajo është të mbrohet dhe imunizohet, ashtuqë xhini të mos i kthehet sërish.

Mbrojtja arrihet vetëm me besim, me jetësimin e besimit dhe me ibadetin e të sëmurit. I sëmuari ka nevojë për ndihmën e anëtarëve të shtëpisë dhe të shokëve, të cilët mund t’i ndihmojnë duke bërë çmos që t’iu iket gabimeve në rrethin dhe shoqërinë e të sëmurit, në mënyrë që të mos i mundësojnë sulmuesit të mbetet ose të kthehet në qoftëse është dëbuar me anë të rukjes.

Posaçërisht do të duhej që i sëmuri, i cili shërohet prej këtyre sëmundjeve, t'iu kushtojë mjaft kujdes veprimeve vijuese:
1. që sipas mundësisë të jenë me abdes dhe rregullisht të falin namazin, sidomos me xhematë (për meshkuj),
2. të këndojnë ose të dëgjojnë Kur’an,
3. të mos dëgjojnë muzikë,këngë e të mos shikojnë programe zbavitëse në TV e të ngjashme,
4. të marrin abdes para se të flejnë,të këndojnë ajetul Kursinë dhe mbarimin e sures Bekare,
5. të këndojnë në shtëpi, në çdo të tretën ditë, suren Bekare,
6. të këndojnë suren Mulk para se të flejnë, e pas sabahut të këndojnë suren Jasin
7. të shoqërohen me të devotshmit dhe njerëzit e mirë, e të largohen nga shoqërimi i mëkatarëve,
8. femra sidomos do të duhej të vishej në bazë të Sheriatit,
9. të këndojnë ose të dëgjojnë për çdo ditë nga një xhuz prej Kur’anit,
10. të këndojnë në sabah njëqind herë dhikrin që ka këtë përmbajtje: (La ilahe il-lell-llahu vahdehu la sherike lehu. Lehul-mulku ve lehul-hamdu ve huve ala kul-lishej’in kadir). “S’ka Zot tjetër përveç All-llahut Një i pashoq. Atij i takon pushteti dhe Atij i takon falënderimi. E ai është i Gjithëfuqishmi”,
11. të këndojnë Besmelen në çdo aktivitet e punë,
12. të mos flejnë vetëm,
13. të këndojnë sipas nevojës për çdo ditë edhe vird (zgjedhje) të veçantë të dhikreve e lutjeve të cilat janë të përmendura si mbrojtje.

Shpesh ndodh që edhe leximi i rukjes me rastin e tentimit për shërimin e personit të sëmurë thjesht të mos ketë sukses. Shkaktar i kësaj,shpeshherë,mund të jetë kënduesi i rukjes ose i sëmuri,në të vërtetë,përpjekjet e shërimit dhe këndimi i rukjes prej ndonjë personi joprofesional dhe që nuk i plotëson kushtet, me bindje jo të mjaftueshme në ndikimin kur’anor,në vent që ta irritojë xhinin mund ta bindin në mundësinë e mbetjes së tij në personin e sëmurë.Për këtë shkak,përpjekjet e para të shërimit janë mjaft me rëndësi,siç është mjaft me rëndësi edhe kryerje nga ana e personit me cilësitë e përmendura dhe në mënyrën e lejuar që e kemi përshkruar më heret.

Nga ana tjetërt,i sëmuri,me qëndrim të gabuar dhe jo të drejtë ndaj fesë,duke mos iu përmbajtur trajtimit për shërim,po ashtu,i jep legjimitet e të drejtë xhinit që të mbetet në të. Gabimi i të sëmurit xhinin e bën të ndjeher sikur është në ambientin e vet, dhe sikur në shtëpinë e vet, nga e cila askush nuk e dëbon.Për këtë arsye ndonjëherë ndodh që të sëmurit, derisa i këndohet rukja,në mënyrë jo të natyrshme, vazhdimisht i hapet goja nga mërzia sikur don të thotë;“Pse më shqetëson në shtëpinë time?!”

Ngandonjëherë, gjatë leximit të rukjes, i sëmuri ndjen marramendje, ngushti dhe dridhje, por xhini, përkundër kësaj nuk paraqitet. Në atë rast këndohet rukja tri herë e pastaj, nëse edhe kjo nuk sjell ndonjë ndryshim, të sëmurit i propozohet trajtim i veçantë, të cilit do t’i përmbahet një muaj. Pas kësaj sërish këndohet rukja, e cila do të duhej të jetë efikase e ta detyrojë xhinin që ta lërë (braktisë) e të largohet nga trupi i të semurit, me ndihmën e All-llahut, nëse i sëmuri vërtet i përmbahet saktësisht trajtimit dhe udhëzimeve që e irritojnë xhinin.

Në të njëjtën mënyrë veprohet edhe atëherë kur paraqitet xhini,por refuzon të dalë.

Në rast se i sëmuri qanë me rastin e këndimit, duke mos mundur të përmbahet, ajo tregon se bëhet fjalë për sihër që mund të hulumtohet duke lexuar ajetet e sihrit.

Ndonjëherë xhini mund të paraqitet me britma, kërcënime e zhurmë. Nuk duhet frikësuar nga ai. Në këtë rast është mirë të këndohet ajeti i cili bën fjalë për dobësitë e intrigave djallëzore: “S’ka dyshim se intriga e djallit është e dobët” (4:76)

Ndonjëherë xhini e shanë dhe i kërcënohet lexuesit. Hidhërimi asgjë nuk zgjidh e s’ndihmon,kështuqë lexuesi i rukjes duhet patjetër të qëndrojë i qetë dhe të jetë i durueshëm.

Nganjëherë xhini shërbehet me dinakëri e mashtrime, kështuqë bën lajka me fjalët: “Ti je i mirë dhe i devotshëm, do të dal për hatër tënd”, e të ngjashme. Atij duhet thënë kështu: “Unë jam njeri i rëndomtë, kurse ti dil i përulur ndaj All-llahut të madhërishëm”.

Në rast se xhini është posaçërisht i padëgjueshëm, atëherë lexohet Kur’an mbi ujë, të cilin pastaj e pin i sëmuri. Xhini nga ai do të ndjejë dhimbje e do të dalë, nëse don Zoti.

Në rast se xhini së pari paraqitet e mandej largohet e ikë nëpër trup të sëmurit, me rastin e marrjes së besës (a’hdit) për dalje, atëherë detyrohet të vijë duke përsëritur këndimin e katër ajeteve nga sureja Er-Rahman: “O turmë e xhinëve dhe e nerëzve, nëse keni mundësi të dilni përtej kufinjve të qiejve e të tokës, depërtoni pra, po nuk mundeni vetëm me ndonjë fuqi të fortë (por ju nuk e keni atë)...” dhe vazhdon ajeti më tej.

Ndonjëherë xhini dëshiron të lëre përshtypje se ka dalë nga trupi, kurse në të vërtetë s’ka dalë. Kjo mund të vërtetohet me vënien e dorës në kokën e të sëmurit e cila në mënyrë të panatyrshme lihtë dridhet, në qoftë se ai është aty ende i pranishëm.

Xhini i ngushtuar me këndim, ndonjëherë, vë kushte për të dalur. Në qoftëse kushtet janë në pajtim me Sheriatin, mund të merren parasysh por. Vetëm si përulje ndaj All-llahut të Madhërishëm, e jo ndaj xhinit. Po qe se do të kushtëzojë atë çka nuk është e lejuar, s’guxon ajo t’i plotësohet, as që duhet të merret parasysh.

Në momentin e përzënies së xhinit, lexuesi i rukjes, i sëmuri dhe krejt ata që prezentojnë gjatë shërimit, e falënderojnë All-llahun e Madhërishëm, duke rënë në sexhde.

Me rastin e shërimit, lexuesi nuk do të duhej të thotë: “Unë e kam përzënë atë” ose “Unë e kam shëruar”, por, ajo u bë me dëshirën e All-llahut. Pra, shihet se mendjemadhësia ia hapë dyert veprimit dhe mashtrimit djallëzor.

Ai i cili dëshiron të merret me leximin e rukjes dhe të shërojë me Kur’an duhet patjetër të studjojë, të kuptojë dhe të përvetësojë literaturë që merret me këtë tematikë, pastaj veprat e hadithit e artikujt që flasin për mjekësinë e Pejgamberit a.s. Personi i tillë duhet ta njohë fikhun sepse shpesh do të ket rast të sjellë vendime për të cilat do të duhet të përgjigjet.

Bota e sihrit (magjia e zezë,shtrignia) është botë e çudirave ku gërshetohen të vërtetat e fesë dhe bestytnitë,dituria dhe shkathtësia me iluzionin, kurse shtytjet dhe stimulet harmonizohen me qëllimt dhe tendencat.Ajo është botë e maskës, botë e jashtme e papërballueshme,joshëse,magjepse, e në qenien e vet është forma më e zezë e më e ndytë e shërbimit fizik e shpirtëror ndaj shejtanit të pandershëm, gjë që e urren çdo natyrë e shëndoshë njerëzore.

Historia e sihrit është vetëm terr dhe errësirë. Ajo është ana e zezë e hapërimit njerëzor nëpër historinë e intrigave, tradhtive e iluzioneve të shejtanit, si mjete për mashtrimin e robërve të All-llahut, që për pasojë të fundit të shkrihen në llojet më të rënda të gjynaheve të pafalshme të apostazisë (kufrit, shirkut dhe dalatetit), prej nga nuk ka më kthim në rrugët e shpëtimit.

Një pasqyrë e shkurtër për sihrin në historinë e qytetërimeve më të njohura

Historia e sihrit shtrihet deri në kohën parahistorike, fiset dhe popujt e lashtë, që iu ka ardhur shpallja, padëgjueshmërinë e tyre, refuzimin dhe mosndjekjen e udhëzimit të All-llahut e kanë arsyetuar dhe argumentuar duke shpifur pergamberët e All-llahut se janë falltorë, sihirbërës e magjistarë.
All-llahu i Madhërishëm, në Kur’anin Famëlartë, thotë: (shih Kur’anin 51:52)
Historikisht,pra, mund të vërtetohet përdorimi i sihrit në qytetet, shtetet e popujt e lashtë, duke filluar që nga Babiloni i lashtë e deri te Egjipti, India, Persia, Greqia, Tibeti, Kina etj., që në të shumtën e rasteve mund të ndiqet edhe përmes rrëfimeve kur’anore për disa pejgamberë të All-llahut. Do të japim një pasqyrë të shkurtër të asaj historie të sihrit.

Sihri në Babilon nëpër hermeneutikën Kur’anore
Kur’ani përmbledh edhe sihrin e banorëve të Babilonit: (shih Kur’anin 2:102)

Ky është përkthim i ajeteve nga përkthyesi Sherif Ahmeti. Mirëpo, në tefsirin e Ibën Kethirit ky ajet komentohet në mënyrën si vijon:
Ka thënë Es-Sedijji:
“Shejtanët janë ngjitur në qiej duke zënë pritat për të përgjuar.Kanë dëgjuar bisedat e melekëve për atë që do të ndodh në Tokë në mesin e të vdekurve,ose për disa fshehtësi dhe ndodhi të ardhshme.Këto lajme pastaj ua përcillnin falltorëve e magjistarëve.E ata, lajmet e tilla,ua përcillnin njerëzve, të cilët i përjetonin si të vërteta.Kur e panë se falltorët u besojnë atyre,ata filluan t’i rrejnë dhe të vërtetave t’iu shtojnë edhe të pavërteta.Çdo fjale të vërtetë i kanë shtuar shtatëdhjetë fjalë të rrejshme.Njerëzit këto i kanë hetuar nëpër libra dhe janë bindur se xhinët i dijnë fshehtësitë e gjësendeve.Në atë periudhë, All-llahu i madhërishëm,e ka dërguar Sulejmanin a.s.,që i ka mbledhur të gjitha ato shkrime që i kanë shkruar njerëzit lidhje me të, i ka vënë në një kuti e i ka gropuar nën fronin e tij. Shejtanët nuk kanë mundur t’i afrohen fronit,se përndryshe,do të digjeshin.Ai ka thënë: - Nuk dua të dëgjoj askend të thotë se shejtanët i dinë fshehtësitë se,përndryshe,do t’ia këpus kokën”.

Pas vdekjes së Sulejmanit a.s. dhe të dijetarëve që i kanë ditur fshehtësitë e Sulejmanit dhe pas gjeneratës pas tyre, u paraqit shejtani në pamje të njeriut, erdhi te disa izraelitë e u tha atyre:
“ A dëshironi t’ju udhëzoj në thesarin të cilin kurrë nuk do të mund ta harxhoni”.
“po, dëshirojmë!”
“Groponi nën fron”.
Ai shkoi me ta dhe ua tregoi vendin, e pastaj qëndroi me një anë. Ata i thanë: “Afrohu!”
“Jo! Unë do të pres këtu afër jush dhe, nëse nuk e gjeni, vritmëni mua”.
Duke gropuar gjetën libra. Kur i nxorrën, shejtani iu drejtua atyre me këto fjalë:
“Sulejmani me këtë magji (sihër) i ka sunduar njerëzit,shejtanët dhe shpezët”.Pas kësaj fluturoi e u zhduk.
Në këtë mënyrë,në mesin e njerëzve u përhap se Sulejmani a.s. ka qenë sihirbas (falltor, magjistar). Izraelitët i morën librat e gjetur dhe me to iu kundërvunë Muhammedit a.s., kur ai erdhi si pejgamber.Ky ajet iu përgjigjet duke sjellë të vërtetën mbi Sulejmanin a.s., i cili “nuk ishte i pafé, djajt ishin të pafé, sepse u mësonin njerëzve magjinë”.

Ibën Kethiri shkruan më tej:
“Jehuditë kanë konsideruar se melekët,Xhibrili dhe Mikaili,ia kanë sjellë sihrin Sulejmanit a.s.,andaj All-llahu i Madhërishëm ua zbuloi rrenën atyre duke e lajmëruar pejgamberin e vet,Muhammedin a.s., se ajo s’është e vërtetë dhe se Sulejmani a.s. është i pafajshëm sa u përket akuzave të tyre, pastaj konstaton se ajo është punë e shejtanëve, të cilën e ushtronin në Babilon duke ua mësuar njerëzve sihrin.Mësues kanë qenë dy njerëz që quheshin Harut e marut.Sipas këtij komenti, pjesëza mohuese “ma” në ajetin “ve ma unzile a’lel melekejni”është përdorur si negacion e jo si përemër lidhor...Ai shënon komentin e Ibni Abbasit se fjalët “ve ma unzile a’lel melekejni” e kanë kuptimin: “nuk u është shpallur (sihri) dy melekëve”.
Pra,kuptimi i ajetit,sipas Ibni Kethirit është si vijon:
“E ndoqën atë që thonin djajtë në kohën e sundimit të Sulejmanit. Kurse Sulejmani nuk ishte i pafé, djajt ishin të pafé, sepse u mësonin njerëzve magjinë përmes Harutit e Marutit në Babilon. Kurse me të (sihër) nuk ishin frymëzuar dy melekët...”

Sihri në Egjiptin e lashtë
Historia e famshme e Egjiptit të Vjetër tregon se ky qytetërim më i njohur botëror, poashtu,është i lidhur ngushtë me përdorimin e sihrit, magjisë së zezë dhe fallit.Shkrimet më të vjetra të hieroglifeve që janë gjetur të shkruara nëpër piramida,varreza e në disa gjurmë tjera materiale të Egjiptit të Lashtë,sipas mendimit të disa arkeologëve,janë në formë të talismanëve, teksteve të sihrit,vizatimeve e magjive.

Në Muzeun Britanik, nën numrin 22542,gjendet sarkofagu i një punimi preciz,në të cilin ka qenë mumia e ndonjërit nga anëtarët e familjes mbretërore egjiptase.

Prospekti i sarkofagut përmban informatën se të gjithë ata të cilët kanë pasur çfarëdo kontakti qoftë me të, kanë përjetuar fatkeqësi, duke filluar prej pronarit të parë, i cili e ka blerë në Egjipt, me dëshirë që ta dërgojë në shtëpi të vet në Londër, pastaj familja e tij, trashëgimtarët dhe miqtë e ytre, deri në momentin e vendosjes së sarkofagut në muze, për t’i ikur fatkeqësive që shkakton ai.
Madje edhe një hamall i Muzeut ka rënë i vdekur,pra se të depozitohet sarkofagu në muze.

Nga këto fatkeqësi nuk u kursye as fotografi që e kishte fotografuar. Kur u zhvilluan fotografitë, në to gjetën figurën e gdhendur të magjistares së vogël me një çehre që shpreh hidhërimin e zemërimin. Krejt ata që para kësaj e kanë parë sarkofagun pohojnë se atë figurë nuk e kanë parë në të.

Kur’ani Famëlartë në shumë vende i përmendë sihirbërësit egjiptas dhe konfliktin e Musait a.s. me ta. All-llahu i Madhërishëm i dhuroi hazreti Musait mu’xhize (mrekulli) në formë të shkopit, i cili shndërrohej në gjarpër: (shih Kur’anin, 7:107)

Faraoni dhe suita e tij atë e konsideronin sihër: (shih Kur’anin, 7:109)

Për këtë arsye i mblodhën magjistarët më të aftë të Rgjiptit që t’i kundërviheshin Musait a.s. dhe e caktuan ditën kur do të paraqiteshin haptas para popullit. Atë ditë kur u mblodhën magjistarët egjiptas, thanë: (shih Kur’anin, 7: 115-117)

Magjistarët vërtet e kuptuan fuqinë e porosisë së shkopit të Musait a.s. dhe muxh’izes (mrekullisë) së tij duke e parë se ajo s’është magji e rrejshme magjepsëse por, realitet, e vërtetë që zhdukë magjinë dhe mashtrimin e tyre, andaj e pranuan të vërtetën dhe u hodhën në sexhde edhe përkundër asaj se faraoni ndaj tyre do të ushtronte mundimet më të tmerrshme: (shih Kur’anin, 20:70-73)

Sihri në qytetërimet e tjera të lashta

Në qytetërimin e lashtë të hindusve, besimi e magjia kanë qenë të pandashme, jo vetëm si mënyrë mbrojtëse nga fuqitë e errëta por edhe si mjet për t’iu nënshtruar zotërave të tyre. Budizmi, si një formë e brahamizmit të reformuar, vetëm i ka vërtetuar qëndrimet e mëhershme të sihrit, i cili luan rol me rëndësi në Tibet e Kinë. Njëra nga katër librat e Vedës, të shkruara në sanskritishte përmban tekste magjike dhe i është kushtuar sihrit.

Në qytetërimin helenas të grekëve të vjetër, poashtu është i njohur sihri e, sidomos, praktikimi i tij ka shkuar përpara menjëherë pas luftërave të tyre me me persët. Në botë është i njohur Delfi, falltore e vjetër greke, në të cilën ka nxjerrë fall Pitia.

Shpalljet qiellore e kanë ndaluar sihrin. Dihet se në Teurat (Torë), që u është shpellur hebrenjve, eshte ndaluar sihri. Në Teurat urdhërohen izraelitët që sihirbazët t’i dënojnë me vdekje. Megjithatë, ata, kohë pas kohe, e kanë shtrembëruar Teuratin dhe fenë e tyre, kështuqë Talmundi i tyre e lejon sihrin dhe është përplot me tekste të magjive e sihrit.
Në Kur’an, për ta, thuhet: (shih Kur’anin, 2:101-102)
Hebrenjtë e bartën sihrin-fallin edhe në Europë përmes Spanjës islame. E kanë përhapur në shtetet europiane: Gjermani, Itali e Francë. Ata janë të parët, të cilët e hapën shkollën e magjisë së zezë dhe mes tjerash qëndrojnë edhe pas shumë shoqatave që merren me këtë, madje edhe pas lëvizjes masonerike: Disa prej këtyre shoqatave kanë shkaktuar, vetëm për shtatë vite ekzistence, vdekjen e mëse nje mijë fëmijëve, të cilët janë zhdukur pa gjurmë si sakrifica për shejtanin (satanin).

Ibni Kudameja, sihrin e definon në këtë mënyrë:
“Sihër janë: lidhja e nyjeve, talismanët, nuskat, hamajlitë; kjo është e folme me të cilën flitet ose e cila shkruhet ose me të përgatitet diçka që vepron, pa prekje fizike, në trupin e të magjepsurit, ndodh me të vërtetë, realisht, në zemrën dhe në mendjen e tij. Sihri mund të shkaktojë vdekjen ose sëmundjen, mund të shkaktojë impotencën, të ndajë gruan dhe burrin, të fisë urrejtjen e dashurinë ose neverinë e pakontrolluar në mes dy personave e të ngjashme. Ky është mendimi i Shafiut”.

Sado që njerëzit të largohen nga All-llahu dhe programi i Tij i jetesës, po aq do të jenë të nënshtruar proporcionalisht ndaj veprimit shejtanor-xhinor.

Xhumhuri i dijetarëve muslimanë,në bazë të burimeve tradicionalë të Sheriatit konsiderojnë se sihri,me të vërtetë,realisht,vepron,ndaj dhe për këtë arsye është e ndaluar dhe, për ata që e bëjnë dhe e dërgojnë është caktuar dënim në këtë dhe në botën tjetër.

Edhepse ekziston njëfarë ngjashmërie në mes sihrit, mu’xhizes (veprime të mbinatyrshme që u janë dhënë vetëm pejgamberëve për argumentimin e tyre profetik) dhe kerameteve (veprime të jashtëzakonshme që u janë dhënë njerëzve të mirë, por nuk janë në shkallën e mu’xhizës), ato kanë dallime kruciale në mes vete:

Sihri, pra,është një lloj shkence,shkathtësi e përvetësuar,e cila mësohet me anë të hulumtimit dhe praktikës.

Mu’xhizeja dhe kerametet asnjëherë s’mund të realizohen nga gjynahqari (mëkatari), përkundër sihrit, të cilin është në gjendje ta realizojë vetëm ai,

Mu’xhizeja është dhuratë e All-llahut xh.sh. për pejgamberët dhe ajo është vetëm e vërtetë. Ajo në vete mbartë tekaddi (nxitje), të cilin askush tjetër pos pejgamberit, të cilit i është dhënë, nuk mund ta bëjë e imitojë, po edhe sikur të bashkoheshin të gjithë e të mundoheshin të bënin një vepër të tillë o të ngjashme. Ashtu siç mund të përgatitë sihër ndonjë sihirbërës, po ashtu mund ta përgatisë edhe çdokush tjetër, pasi që ajo është shkathtësi e shkencë (që mund të mësohet nga sejcili),

Mu’xhizen s’mund ta prishë askush, ta pengojë veprimin e saj ose t’i kundërvihet. Sihrin mund ta prishë ndonjë sihirbërës tjetër i ngjashëm me atë që e ka bërë ose më i shkathtë se ai dhe më i udhëzuar në fshetësitë e magjisë. Për këtë shkak bëhet vazhdimisht luftë në mes tyre si dhe ndihmësve të tyre shejtanorë. Sihrin mund ta prishin dhe shfuqizojnë edhe dijetarët muslimanë, të cilët, me rukje, dhikër e me dua, siç ka vepruar Pejgamberi a.s., i shërojnë njerëzit nga kjo e keqe (me lejen dhe ndihmën e Allahut).
S’diskutohet dot,nga aspekti i Sheriatit ekzistimi dhe veprimi (ndikimi) i sihrit.
Këtë e vërtetojnë shumë ajete kur’anore dhe hadithe të Pejgamberit a.s.
Në Kur’an thuhet: (shih Kur’anin, 2:102 dhe 10:79-81)
Buhariu dhe Muslimi shënojnë transmetimin e Aishes r.a. ku thuhet se Lubejd bin El-E’asami, sihirbërësi më i njohur hebre, i kishte përgatitur sihër Pejgamberit tonë me qëllim që ta mbyste. Sihrin e kishte përgatitur në krëhër dhe kishte vënë qime në lëvoren e palmës, duke e vënë ate në gurin e pusit Zervan. All-llahu i Madhërishëm, siç kuptohet nga komentimi i këtij hadithi, e shndërroi këtë magji të fortë të zezë, e cila mund të shkaktojë vdekjen, në llojin më të butë të sihrit (impotencë e përkohshme) dhe i dërgoi melekët të lajmërojnë se ku gjindet sihri. Kur u zhduk sihri, Pejgamberi a.s. u shërua.

Buhariu dhe Muslimi shënojnë nga Ebu Hurejra r.a. transmetimin se Pejgamberi a.s. ka thënë: “Largohuni prej shtatë gjynaheve të mëdha shkatërruese!” Dhe, pastaj theksoi se edhe sihri është njëri prej tyre.

Të qenët dhe ndikimin e sihrit e kanë mohuar vetëm dijetarët e rrallë të proveniencës racionaliste.

Kontrata e sihirbërësit dhe shejtanit

Sihri është një lloj shkathtësie dhe njohuri që fitohet me mësime e ushtrime, pas bërjes apostazi (kufër) si kusht për të hyrë në fshehtësitë e magjisë së zezë, e cila ndalohet rreptësisht me Sheriat.
Kjo është një kontratë e sihirbërësit me xhinin/shejtanin, që në një mënyrë të caktuar të magjepset ndonjë person, siç shkaktohet me sihër; impotenca, dhembja e kokës. Migrena, marrja e të folurit, paralizimi i pjesërishëm apo total etj.
Krejt kjo bën pjesë në sihër, ku sihirberësi e përdor xhinin ose shejtanin si hadimus – sihër (shërbëtor magjie) dhe e drejton atë me sihër në personin e caktuar me të cilin ai lidhet, kyn në trupin e tij dhe shkakton simptomet e sëmurjeve të përmendura.
Sihirbasi në këtë rast është projektues i gjendjes së sëmundjes, kurse xhini realizues praktik i projektit të tij. Në përgatitjen e sihrit shfrytëzohen gjëra të ndryshme që i përkasin të sëmurit (sulmuarit), siç janë: teshat, flokët, thonjtë e të ngjashme.
Pastaj, sihri i përgatitur futet në gropë apo fshehet, pas këndohet apo bëhen ritualet e caktuara magjike që përmbajnë elemente apostazie. Pas kësaj xhini e zbaton pjesën e vet të punës që e ka pranuar ta bëjë me kryerjen e ritualit të caktuar dhe këndimit të sihirbërësit.

Thirrja e xhinit dhe kontrata në mes sihirbërësit dhe xhinit bazohet pikërisht në fjalë e vepra të apostazisë.
Sihri përgatitet në bazë të dëgjueshmërisë dhe adhurimit të shejtanit. Dëshira më e madhe e shejtanit është që t’i kthejë njerëzit nga adhurimi i drejtë i All-llahut të Madhërishëm dhe t’i shtijë në ujërat e apostazisë. Në këtë drejtim ka paramenduar forma, rrugë e programe të mrekullueshme të veprimit që shpiejnë, në konsekuencën e fundit, në kufër.
Ibni Tejmije shkruan:
“Shejtani mundohet që të mashtrojë çdonjërin,mvarësisht prej aftësisë dhe postit të tij.
Atyre që adhurojnë e i luten diellit,hënës e yjeve,shejtani iu paraqitet në formën e mashtrimit ashtu që ata e mbajnë si yllësi shpirtërore.Edhe pse shejtani i ndihmon njeriut në realizimin e disa qëllimeve, kjo vetëm i shërben atij që ta dëmtojë shumëfish...”

Shejtani, në esencë, është i keq i prishur, i cili e don të keqen e të shëmtuarën në çka ai kënaqet. Ai i don ata që janë të ngjashëm si ai dhe të cilët i afrohen duke bërë mëkate e ligësi, andaj në atë drejtim i ndihmon duke korresponduar me ta në formë të shpirtit që i shtyn të mendojnë se bëhet fjalë për melek (engjull).

Të fshehtat që i përcjellin shejtanët
Shejtanët e kanë lajmëruar El-Esved El-A’nsiun, që ka pohuar se është pejgamber, për disa fshehtësi. Madje muslimanët u frikësuan se shejtanët do ta lajmërojnë për atë që ata rrëfejnë për të. Megjithatë, gruaja e tij, duke parë se ai është kafir, u ndihmoi atyre ta kapin e ekzekutojnë. Edhe Musejleme Kedhabi ka pasur, poashtu, ndihmës në formë të shejtanëve që e kanë lajmëruar për disa fshehtësi.

Kështu që, në kohën e Abdulmelik Mervanit, Haris Dimeshkiu e shpalli veten si pejgamber. Shejtanët e kanë ndihmuar në atë mënyrë sa që nuk ka mundur ta arrijë as arma. Mermeri do të fliste duke lëvduar Zotin sikur ai ta përkëdhelte me dorë.

Njerëzit i shikonin kalorësit qiellorë për të cilët ai thoshte se janë melekë. Kur muslimanët arritën ta kapin, një ushtar dashti ta shpojë me shtizë, mirëpo ajo nuk e arrinte, abdulmeliku i tha: “Nuk e ke përmendur emrin e All-llahut. Përmende emrin e All-lahut!” Kur ai e përmendi emrin e All-llahut, atëherë shtiza e shpoi atë.

Shejtanët kanë mundësi t’i njohin ca fshehtësi në mënyrën tashmë të sipërshënuar,e që përcillet në një hadith të besueshëm të Ibën Abbasit,të cilin e shënon Muslimi.

I pari që ka pohuar në Islam se i vijnë shpirtërat dhe i drejtohen, ka qenë El-Muhtar bin Ubejd Eth-Thekafiu, i kanë thënë Ibën Omerit dhe Ibën Abbasit se El-Muhtari pohon se i vjen shpallja dhe se si i vijnë (qenie shpirtërore), andaj ata thanë: “Është e vërtetë!”, duke sjellë ajetet e sures Esh-Shuara dhe El-En’am: (shih Kur’anin, 26:221-223 dhe 6:121)

Ekzistojnë tri mendime mbi veprat që duken si vepra mbinatyrore:
- Të parët mendojnë se vepra mbinatyrore nuk mund të bëjë askush tjetër përveç pejgamberëve.
- Të dytët, poashtu, mendojnë se çdonjëri tek i cili ndodhin vepra mbinatyrore është i zgjedhur i Zotit, madje edhe nëse është i krishterë apo idhujtar.
- Të tretët mendojnë(gjë që është edhe e saktë)se ndihmës të jomuslimanëve, idhujtarëve,
asketëve të tyre, kitabive e të tjerëve,në realitet janë xhinët e shejtanët që janë nga lloji i tyre (jomuslimanë,pabesimtarë), e jo nga të zgjedhurit e Zotit.

Shërimi me Kur’an nga ndikimi i xhinëve-djajë, nga sihri dhe marrja mësysh nuk ka alternativë tjetër.
All-llahu xh.sh. thotë:
„Ne të shpallim Kur’anin që është shërim dhe mëshirë për besimtarët, kurse jobesimtarëve nuk u shton tjepër pos dëshpërim“. (Kur’an, 17:82)

Dijetarët muslimanë e kanë për detyrë që në një makroplan të vigjëlojnë mbi akiden e drejtë, ideologjinë e ummetit islam. Shumë individë dhe grupe muslimanësh, për fat të keq, të vetëdijshëm ose të pavetëdijshëm, dalin nga feja dhe hyjnë në ujërat e apostazisë duke shkuar te falltorë, astrologë e magjistarë të ndryshëm, duke thënë se si ata „çdo gjëje ia kanë qëlluar“, në realitet, duke pohuar se ata e njohin „gajbin“.

Kur të analizohet gjendja e tyre, do të shihet qartë se ata nuk dinë për ndonjë alternativë tjetër, e që është shërimi i lejuar dhe i drejtë me Kur’an, ose në thelb, nuk kanë rast për një shërim të tillë.

Të shtrënguar nga gjendjet e ndryshme shpirtërore dhe psikike, për shkak të sëmundjeve të çuditshme e të pashpjegueshme, prej të cilave pëson sistemi nervor, që nuk u dihet shkaku në aspektin medicinal, me paraqitjen e dashurisë ose urrejtjes, impotencës së pashpjegueshme vetëm ndaj personit të cvaktuar etj.; ata kërkojnë çfarëdoqoftë zgjidhjeje ose rrugëdaljeje nga ky ferr.

Po qe se udhëzohen në atë që është e lejuar me Sheriat, do ta pranojnë, siç e pranojnë edhe atë që përndryshe është e ndaluar e që u ofrohet në formë të hajmalive, talismanëve, falleve, sihreve e fromave të ngjashme „të shërimit“.

Sipas saj,duhet ofruar mundësi konkrete ose alternativë me metodë të lejuar të shërimit me Kur’an.

Duhet pasur parasysh edhe faktin se ummeti islam është në shënjestër të armiqve të ndryshëm, sidomos grupet ose individët e shquar, të cilët janë të rëndësishëm e me vlerë për Islamin dhe da’ven islame.

Sa u përket librave nga kjo lëmi,që ten e janë botuar si përkthime ose si punime të pavarura,pas një vështrimi sipërfaqësor,në mënyrë globale mund të klasifikohen në dy lloje:

1. a) në librat që përmbajnë metoda të lejuara të shërimit me Kur’an dhe
2. b) në libra që përmbajnë metoda të pa lejuara „të shërimit“ me sihër.

Që të mund ne ta njohim të lejuarën nga e pa lejuara,do të shërbehemi përgjithësisht me vbalorizimin dhe mënyrën se si Vehid Abdisselam Bali e dallon sihirbërësin,veprimi i të cilit është i ndaluar me Sheriat. Ai shkruan:

Nëse,tek ai që merret me shërim,vëren vetëm një shenjë prej shenjave vijuese, ai, pa dyshim është sihirbërës:
(Shumë me rëndësi)
1. - E pyet pacientin për emrin dhe emrin e nënës së tij,
2. - Shfrytëzon ndonjë gjë personale të pacientit (për të bërë sihër) siç janë: teshat, kësula, mindili (faculeta) e të ngjashme.
3. - Ndonjëherë e kërkon ndonjë kafshë me cilësi të caktuara që ta therrë, pa e përmendur emrin e All-llahut, me gjakun e së cilës mbase e lyen vendin e sëmurë ose vet stërvinën (e kafshës) e gjuan në ndonjë vend të shkretë,
4. - Shkruan talismanë,
5. - Bën disa magji e talismane të pakuptueshme,
6. - I jep pacientit hajmali, të cilat përmbajnë figura katërkëndëshe dhe në mbrendësinë e të cilave ka numra e harfe të palidhura,
7. - E urdhëron pacientin të qëndrojë vetëm në ndonjë lokal të errët ku nuk depërton drita e diellit,
8. - Ndonjëherë kërkon nga pacienti që të mos e prekë ujin katërdhjetë ditë. Kjo tregon se xhini që e përdor sihirbërësi është i krishterë,
9. - I jep diçka pacientit që ta gropojë në tokë (nën dhé),
10. - I jep pacientit letra të cilat do t’i kallë dhe do të tymoset me to,
11. - Pëshpërit disa fjalë të pakuptueshme,
12. - Ndonjëherë sihirbërësi ia tregon pacientit edhe merin, vendin dhe problemin për të cilin ai ka ardhur (për shërim),
13. - I shkruan pacientit shkronja të palidhura në hajmali,ose në enë nga poçeria e bardhë, duke e urdhëruar që atë ta tretë dhe ta pijë.

Sipas saj,librat që përmbajnë diçka prej këtyre mënyrave e metodave të palejuara të shërimit,nuk janë të lejuar.Permes dispozitave të fihkut,që janë shkoqitur në vijim të tekstit të këtij libri,do të mund të vërehet dhe kuptohet dallimi në mes mënyrave të shërimit të lejuar dhe atij të palejuar,e me të automatikisht edhe dallimi ndërmjet librave korrekt dhe jokorrekt.
Nga Muharem Shtullanoviq

[**rozi**]

Eshte njeri ne Gjilan, e ka emrin Llukman, me duket e kam numrin e tij diku ne shtepi. Kam degjuar nga dora e dyte se ka suksese te medha ne kete fushe.

Me intereson te di a njeh dikush ndonje qe sheron me leximin e Kuranit, nese dini diqka ju lutem shkruani ketu ose ne M.P
Kam degjuar shume qe ka efekt shume por nuk njoh asnje qe ben sherim te tille pos atyre qe shkruajne hajmali e qe eshte haram i madh !
Ju pres te dashur miq nese njihni dikend ose qe keni degjuar per te!

[**rozi**]

Zoteri, nese e ke urgjent, une do te dergoj personalisht ne Gjilan se numrin nuk ek am ketu, me duket e kam diku ne shtepi, por prap nuk jam e sigurte. Nese mund te vish ne Gjilan do te kisha pas nderin te te ndihmoj ne kete fushe. Uroj shendet per juve dhe familjen tuaj.

Do te kisha pritur ndihme me shume prej jush te dashur miq te forumit, une cdo dite po pres nga ju te me tregoni diqka ne lidhje me kete qe kam pyetur por si duket halli i tjetrit nuk qenka aq me rendesi !
Ju pershendes me respekt - selam alejkum

[Muharem Fazliu]

السلام عليكم ورحمة الله وبركاته
Ue Selamu Alejkum Ue Rahmetullahi Ue Berekatuhu
بسم الله الرحمن الرحيم
Bismil-lahir-Rahmanir-Rahim
VELLEZER E MOTRANE ISLAM!

Me poshte eshte linku per te shkarkuar nje rukje sherije e bere nga Hoxhe Fadil Sogojeva imam ne xhamin e bregut te diellit ne Prishtine.Ai personalisht ka kerkuar qe kjo te publikohet.
IU FTOJ QE TE BASHKOHEMI NE LUFTEN E MADHE KUNDER SIHR-IT QE ESHTE
SHPERNDAR NE TE GJITHE BOTEN, DHE NE TERRITORET E BANUARA ME SHQIPETAR.

JAN ME DHJETRA PRAKTIKUESIT E KETIJ SHIRKU,ANDAJ IU FTOJ QE SEBASHKU
TE LUFTOJM PA KOMPROMIS KUNDER KETYRE ARMIQEVE TE ALL-LLAHUT NESE JENI QE E DESHMONI ME TE VERTET ME ZEMRAT TUAJA BESIMIN NE AL-LLAHUN,APO KENI FRIKE NGA KRIJESA DHE TRADHETUAT BESEN E DHENE KRIJUESIT TUAJ KUR DESHMUAT PA ASNJE FORME DHUNE KUNDER JUSH "ESHHEDU ENE'LA-ILAHE IL'ALL-LLAH, WE ESHHEDU ENE'MUHAMMEDEN RRESUL ALL-LLAH"
APO DESHMUAT VETEM ME ZE DHE JO ME ZEMER!
PARASHTROJANI KETE PYETJE VETES TUAJ ÇDO MENGJES E MBREMJE,DHE MOS E BRAKTISNI RRUGEN E ALL-LLAHUT QE T'IU PERFSHIJ MALLKIMI I ALL-LLAHUT,ENGJEJVE TE TIJ DHE I TE GJITHEVE QE MALLKOJNE.
LE TE JEPET KUSHTRIMI DHE TE FILLOJ FUSHATA KUNDER ARMIQEVE TE VERTET TE ALLLLAHUT, KJO ESHTE NJE GJENDJE ME E PA DURUESHME,KERKOHET VENDOSMERI,LUFTE E PAKOMPROMIS, DEDIKIM DHE BINDJE NE ALL-LLAHUN SE LUTJA ESHTE ARMA ME E FORTE E MUSLIMANIT, SEPSE I MADHERISHMI KA THENE NE KUR'AN "... UNE JAM AFER LUTESIT KUR ME LUTET" DHE SE SHERIMI VJEN VETEM NGA ALL-LLAHU DHE JO NGA LUTJET.

E DI SE DIKUSH NGA JU DO TE THOTE Ç'ESHTE QESHTJA "NE TE SHPALLEM KUR'ANIN QE ESHTE SHERIM PER BESIMTARIN DHE PABESIMTARIT NUK I SHTON TJETER PERVEQ DESHPERIMIT" QESHTJA ESHTE SE KUR'ANI ESHTE FUNDAMENTI I LUTJES, USHQIMI I SHPIRTIT ME NENSHTRIM VETEM ALL-LLAHUT,DHE NJE SHPIRT I NENSHTRUAR VETEM ALL-LLAHUT PADYSHIM DO TE GJEJE SHPETIMIN NE KETE RAST SHERIMIN E ALL-LLAHUT I CILI ME FUQIN E TIJ DO TE DEBOJ ARMIQET E TIJ NGA BESIMTARET E SINQERT DHE DO TE PERMUSH INSH-ALL-LLAHU PREMTIMIN "...SE ME TE VERTET PAS VESHTIRESIS VJEN LEHTESIMI" .

SE PARI VELLEZER TE DASHUR DUHET TE MESOJM SE Ç'JAN SEMUNDJET SIHRI, MESYSHI, PREKJA E XHINIT, EPILEPSIA, PARALIZA E PASHPJEGUESHME,GJAKEDERDHJA NGA ORGANI I FEMRES KUR AJO NUK ESHTE NE FAZEN E CIKLIT, REFUZIMI I MASHKULLIT APO FEMRES PER T'U MARTUAR, RASTET KUR BASHKESHORTET NUK DUROJN NJERI TJETRIN E PARA MARTESE JAN PELQYER SHUME, KUR PRINDERIT DHE FEMIU URREJN NJERI TJETRIN DHE ME PAR JAN DASHUR SHUME ASHTU SIQ DUHET TE DUHEN, ABORTI I FRUTIT TE SHENDOSH NE MENYRE TE PASHPJEGUESHME, MOS MUNDESIA PER TE MBETUR SHTATEZENE KUR TE DY PARTNERET NE ASPEKTIN MJEKSOR JAN NE RREGULL, HUMBJA E PASURISE NE MENYRE TE PALOGJIKSHME, DEMBELIA E PASHPJEGUESHME, TE QESHURAT E PASHPJEGUESHME, DESHPERIMI, DEPRESIONI, PENGESA NE TE FOLUR, SKICOFRENIA, IMORALITETI, ANKTHET E NATES, FRIKAT E PASHPJEGUESHME, ENDERRIMI I FIGURAVE, KRIJESAVE, NGJARJEVE TRISHTUESE E NE DISA
RASTE EDHE TE PAKAPSHME PER TRURIN TON ETJ. GJEGJESISHT SEMUNDJE QE
MJEKESIA NUK GJEN SHERIM DHE SPJEGIM.

TE GJITHA KETO DHE SHUME TE TJERA NUK JAN TJETER VETEM SE SUKSESE TE ARMIKUT TON SHEJTANIT-RRAXHIM DHE SHERBETOREVE TE TIJ QE ME OSE PA QELLIM VEHEN NE SHERBIMIN E TIJ.
SHTROHET PYETJA PSE?

PERGJIGJIEN E KEMI TE GATSHME SEPSE KEMI GABUAR,KEMI LENE MANGU NAMAZIN,KEMI LENE MANGU ADHURIMIN, KEMI LENE MANGU KUJDESIN ME U VESH DHE USHQY VETEM ME HALLALL, KEMI PERQAFU BIXHOZIN, ALKOHOLIN,DROGEN, POR MBI TE GJITHA KEMI LENE MANGU FAMILJEN. JEMI BERE TURP TE NA VIJE EDHE TE DALIM NE RRUGE NGA MANGESIT QE KEMI BERE.

A ESHTE KJO NJE GABIM QE MUND TE NDREQET:
PO. SEPSE TE GJITHA KETO JAN VEPRA TONAT QE PERMES DESHTIMEVE KEMI LENE DERE PER SHEJTANET TE NA SULMOJN DHE NE JEMI DOREZUAR PA LUFTUAR FARE.
TURP TE NA VIJE TE GJITHEVE.

NJE KESHILLE NXJERRUR NGA LIBRI "LUTJET E SHERIMIT" E VELLAUT AHMED IBEN ABDUL AZIZ EL-HUDAJRI, MBI RUKJET KUR'ANORE DHE CILAT PJESE TE KUR'ANIT PERMEND AI PER TE BERE RUKJE / LUTJE TE DREJTUAR VETEM ALL- LLAHUT KUNDER SHEJTANIT RR-RRAXHIM DHE OSE XHINEVE / XHINEVE TE TE GJITHA BESIMEVE TJERA QE KAN SHKELUR URDHERIN E ALL-LLAHUT DHE DEMTOJN QOFTE NGA DASHURIA, URREJTJA, LAKMIA OSE EDHE PER SHKAKT TE SIHRIT MUSLIMANET DHE MUSLIMANTET, MARREDHENIET E TYRE, PASURIN E TYRE ETJ.

KUSHTI I PARE:
TE BINDET PERSONI QE DYSHOHET SE VUAN NGA XHINET SE SHERIMI DHE SHPETIMI VJEN VETEM PREJ ALL-LLAHUT.PASTAJ LUTJA TE BEHET NE AMBJENT PA STATUJA,FOTOGRAFI, HAJMALI, APO DICKA TE SJELLE NGA MAGJISTARET,TE JETE AMBJENTI I PASTER DHE HALLALL SEPSE VETEM NE KETO KUSHTE MUNDESOHET FUTJA E MELAJKEVE TE ALL-LLAHUT PER TE ARDHUR NDIHMA E ALL-LLAHUT.

MUSLIMANI DUHET TE PLOTESOJ;
HEQJEN E NDYTESIRES PERMES ABDESIT NGA LITERATURA QE KAM KONSULTUAR KESHILLOHET TE FAL AI DHE LEXUESI I RUKJES NGA DY REKATE NAMAZ VULLENTAR TE NEVOJES PER LUTJE. PASTAJ TE SHTRIHET OSE ULET SIPAS SYGJERIMIT TE LEXUESIT TE RUKJEVE.

MUSLIMANJA PARAPRAKISHT DUHET TE HEQ MAKIAZHIN,LLAKUN NGA DUART DHE KEMBET, TE MARRE GUSEL PARA SHKUARJES TEK LEXUESI I RUKJES, TE MARRE ABDES, TE MBULOHET ME HIGJAB DHE RROBE TE CILAT NUK MUND TE ZBULOHET TRUPI DHE TE NDJEK DISPOZITAT TJERA SIKUR MUSLIMANI. [ ME MUSLIMANE DUHET TE JETE DIKUSH NGA FAMILJA E SAJ DESHMITAR]

RUKJET E ZYGJERUARA JAN:
Suretul El-FATIHA – Lexohet shtate here,
Nga Suretul El-Bekare, ajetet nr. 1, 2, 3, 4 dhe 5,
Nga Suretul El-Bekare, ajetet nr. 163 dhe 164,
Nga Suretul El – Bekare, ajetet nr. 255, 256 dhe 257,
Nga Suretul El-Bekare, ajetet nr. 284, 285, dhe 286,
Nga Suretul Ali Imran, ajetet nr.1, 2, 3, 4, 5 dhe 6,
Nga Suretul Ali Imran, ajeti nr. 18,
Nga Suretul Ali Imran, ajetet nr. 26 dhe 27,
Nga Suretul En-Nisa, ajeti nr. 87,
Nga Suretul El-A'raf, ajetet nr.54, 55 dhe 56
Nga Suretul Ibrahim, ajeti nr.52,
Nga Suretul El-Isra, ajetet nr.81 dhe 82,
Nga Suretul El-Kehf, ajetin nr. 39
Nga Suretul El-Enbija, ajetet nr. 69 dhe 70,
Nga Suretul El-Mu'minun, ajetet nr. 97 dhe 98,
Nga Suretul El-Mu'minun, ajetet nr. 115, 116, 117 dhe 118,
Nga Suretul Es-Saffat, ajetet nr. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 dhe 10,
Nga Suretul Ed-Duhan, ajetet nr. 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49 dhe 50,
Nga Suretul El-Ahkaf, ajetet nr. 31 dhe 32,
Nga Suretul Er-Rrahman, ajetet nr. 31, 32, 33 dhe 34,
Nga Suretul El-Hashr, ajetet nr. 1, 2, dhe 3,
Nga Suretul El-Hashr, ajetet nr. 21, 22, 23 dhe 24
Nga Suretul El-Xhinn, ajetin nr. 3
Nga Suretul El-Kalem, ajetet nr. 51 dhe 52,
Nga Suretul El-Bekare, ajetin nr. 102,
Nga Suretul El-A'raf, ajetet nr. 117, 118, 119, 120, 121 dhe 122,
Nga Suretul Junus, ajetet nr. 81 dhe 82,
Nga Suretul Ta ha, ajetin nr. 69,
Nga Suretul Junus, ajetin nr. 57,
Nga Suretul Esh-Shu'ara, ajetin nr. 80,
Nga Suretul Fussilet, ajetin nr. 44
Suretul Ihlas (e njohur ne popull Kul-Huvallahu)
Suretul El-Felek,
Suretul En-Nas,
Disa lexues lutjesh per sherim praktikojn me te drejt edhe Ezanin,duke ditur se shejtani i larguar nga meshira e All-llahut pse nuk beri per Ademin Alejhi Selem iken nga kjo thirrje per namaz qe eshte shtylla e dyte e imanit.

Pas dhe gjate leximit te Kur'anit mund te ndodh qe vellau / motra e semure sepse net e gjithe jemi vellezer dhe motra, te perpelitet, te ndegjoni klithje rrenqethese, te sulmoj, te dridhet, te kukas, te vjelle etj. Por, te gjitha keto nuk jan veprime te tij/asaj por te armikut te All-llahut qe ka shkelur urdherin e All-llahut dhe eshte futur ne trupin e tij/asaj.
Lexuesi i lutjes, duhet ta pyes Xhinin se Xhinet per emrin, emrat e tyre, nese jan Xhin besimtar apo shejtan, te ciles feje i takojne,arsyen pse kan shkelur urdherin e All-llahut, t'iu teheqet verejtja se kan shkelur urdherin e All-llahut, t'iu ofrohet Islami fe, por te mos detyrohen qe ta pranojn, sepse All-llahu thote "ne fe nuk ka dhune", nese pranojn Islamin ta deshmojn Shehadetin, te kerkojn mbrojtjen e All-llahut duke lexuar ajetin 255 te Suretul El-Bekare e njohur ne popull si Tespih Dova dhe te dal ose dalin gjithesesi nga
trupi permes kembes se majte. Nese pranojn duhet lexuar edhe nje here rukjen sepse shejtanet dhe disa Xhin jan te prirur per te menqur per te genjyer dhe mashtruar.
Pas kesaj duhet i / e semura te praktikoj ne maksimum te mundesive te saj / tij mbulesen per femra, namazin, agjerimin, zeqatin, dhikrin,pa harruar rendesin e namazit te nates.
Ka raste kur duhen me shume se nje here leximi i duave / rukjeve sepse shejtanet ose xhinet mund te rikthehen ne trupin e viktimes per shkakt te mosvigjilenes apo arsye tjera

Bashkohuni ne luften e shenjte kurder armiqeve te All-llahut permes
keshillave dhe sygjerimeve tuaja.

Muharem ibn Shaban ibn Fazliu
Melbourne - Australia.

[Lulzim7]

A ben me postu video te rukjes? Paqe!!!

[Lulzim7]