Agim Metbala - vjersha për fëmijë

[Agim Metbala]

PROTESTA
E FËMIJËVE

Fëmijët e Kosovës or mik,
Bëjnë protestë të heshtur prore;
Edhe në UNMIK –
Edhe n’organet vendore:

- A kuptoni ju n’pushtet
Gjat luftës ç’përjetuam?
Vrasjet... i pamë me sytë e vet –
E nga trojet u dëbuam!

U ngopëm me plaçkitjet,
U ngopëm me burgosjet,
U ngopëm me bastisjet,
U ngopëm me tendosjet...

Keqpërdorimet na kanë molis,
Terri i KEK-ut natën na frikëson;
Sjellet e pahijshme na bezdis,
Ujësjellsi pa ujë na trishton...

Hapni vesh, protestën tonë ndëgjoni:
- Duam rend në qytet e fshat;
qetësinë n’shkollë, n’rrugë... na krijoni –
VETËM KËSHTU DO TË KEMI FAT!

Janar/2003

[hajla]

....ne heshtje erdha per ta qetsuar (shpirtin e rendomt)ne mes te ketyre luleve te padjallzuara *engjull*(ju lutem me lini per pak minuta te qete,qe po sa jam futur ne nje pejsazh te endrrave margaritare femirie)... te padjallzuar *engjull*mbi fytyrat e tyre te qeshura bashk me diellin kur lind mengjeseve...ata nuk din ta qajn,ata din vetem te lozin mbi endrrat e bukura qiellore...qe Zoti na i dhuron ne si krijese me te bukur te kesaj bote...Bekuar qofshin.......Falemnderit Zot.

Njiherit pershendes dhe autorin e njohur Kosovar po z.Agim Metbala
me kenaqesi dhe dinjitet te thelle, lexova poezit e juja shum dinjitoze....duke te falinderuar per punen e palodhur,kushtuar femijve Kosovar si dhe mbare botes shqiptare.....Jufalemnderit qe na afroni mundesin per tu shplodhur se paku,duke lexuar ku do....mbi enigmatiken tuaj te larte letrare.....Prandaj te uroj mbaresi ne familje dhe gjetiu,e ne veqanti shendet ne jet.FLM-hajla

Besoj ne mirekuptim....

......ndaj me lejoni qe dhe une te perkushtoj nje poezi,ne mes te poezive tuja,per fillimin parashkollor te shtrenjtes dhe te qmuares nipes time FORTESA....

Nga Gjyshja
~~~~~~~~~
per Ty nipe e dashur
Fortesa*

Ra nga qielli nje *Yll* i bukur
Dhe pastaj u shendrrua ne flutur
Eshte Fortesa me Emrin e bukur
E ka marr lapsin ne dor
Per here t'pare, per t'shkuar n'shkolle
E gezuar e pa pare....
Don me u ul ne bank te par
Bashk me Lizen shoqen e saj,
Bashk me Lizen dhe shoqet tjera
Ma e shkathta nder te tjera
Po kjo Liza floket e gjata
Dhe Fortesa si gjarafa
Si gjarafa si ujkon
Eshte e afte per t'bere shkolle
Lum po bajn babi dhe mami
Per kete *engjull* qe Zoti na fali
Qofshe e uruar bija jon
Emri yt u beft jehon
Gezofshe jeten ti moj bije
Me gjithe femijet e Kosoves lire...

Gjyshja shum Ty te don, me mall nga large te perqafon...!
Parashkollimin te uron.

Hajla Rugovase

[Agim Metbala]

Z. Hajla Rugovase, Ju falenderoj nga zemra për gjuthë atë arsenal të fjalëve të ngrohta, magjepse... drejtuar letrave të mija për më të vegjëkit, e në anën tjetër një barrë e madhe për mua se ado të jenë unë në gjendje tu ri ballë denjësisht konstatimeve kaq të mëdha.

Z. Hajla, edhe pse mirrem me shkrime të zhanreve të ndryshme, po e ripërsërisë, nëse mund të thirrem shkrimtar, së pari jam i fëmijëve, ato qenje të dlira, të pastërta si thellësia e liqenit, të buzëqeshur si rrezet e diellit, të qiltërtë si kthjelltësia e qillit, të bukur së hëna pesëmbdhjetë... dhe nuk ndahem dot prej tyre derisa do të më punojë dora ta lëvizi në letër të bardhë...

Ju përshëndesë vëllazërisht e më bëhet qefi se ju pëlqyen shkrimet e mija.

Pa kusht, se do të vazhdojë t'i postojë edhe punime të tjera në vazhdim..

Agim METBALA

[hajla]

Pershendetje I nderuari z.Agim Metbala te falemnderit dhe nga fjalet tua tejet vllazerore,madje dhe te ngrohta ashtu si duhet te jet shqiptari.....ndaj me vjen mire shum qe kemi ni poet si Ty,dhe me kapacitet te larte njerzor....meqse nderi te takon Ty si poet,madje dhe si shkrimtar i gjuhes letrare...dhe njiheri te deshiroj udhetim te gjate mbi cilesit e tua letrare,e mbi te gjitha shendetin....Jufalemnderit

Hajla Rugovase

[Agim Metbala]

BABAGJYSHIT TIM


Në ballë kishte krenarinë,
Në faqe – lumturinë,
Në buzë – buzëqeshjen e fortë,
Në sy – shikimin e ngrohtë,
Në gojë – përrallat e blerta,
Në duar – plot sheqerka...
Babagjyshi im i ndjerë!

1972


[Agim Metbala]

MËSUESIT TIM
(Hamdi Bardhit)


Ishe mësuesi im i parë,
Dielli i agimit, me rreze t’artë;
Me buzëqeshjen mbi çepallë –
Dhe nga zemra fjalë e zjarrtë!

Gëzimin e ndaje me secilin fëmijë,
Dhembjen e mbaje veç për vete;
Këshillat dhuroje me dashuri –
Me normat pedagogjike dhe adete!

Fjalori yt kishte veç të mira fjalë,
Pa asnjë thënie me zhargon;
Mirësjellja jote e paparë –
Si princ i rrallë në ne marshon!

Me brushën tënde magjike,
Përqafoje çiltërsinë e qiellit;
Me nuancat e tua idilike –
Në pëllëmbë zbrite bukurinë e ylberit!

U bëmë burra, të gjithë ne kalamajë,
Ti nën kala, n’pleqëri ende pikturon;
Se t’patëm mësues, ndjehemi krenarë –
Dhe t’kemi shembull në jetën tonë!

2001

[Agim Metbala]

BANESA E DHELPRËS

Atë ditë të bukur vere, babi e Albi u nisën për në gjueti.
Pas pak arritën në zabelin e Hamovcit. Albi ia vargonte pyetjet babit si rruazat. Ai e pyeti sa është i madh zabeli, si janë rritur lisat aq lart, pse dredhëzat e zabelit nuk janë të mëdha si ato në vetëshërbim... I parashtroi edhe shumë e shumë pyetje të tjera.
Duke ecur zabelit, hasën në strofullën e dhelprës.
- Babi, ç’është kjo gropë këtu?
- Strofulla e dhelprës! - i gjigjet babi.
- Ç’bën dhelpra aty, babi?
- Fle si ti, shpirti i babit!
- Atëherë nuk është strofull babi, por banesa e dhelprës!
Babi buzëqeshi, në shenjë miratimi, dhe së bashku me Albin, vazhduan të shëtisin zabelit...

[Agim Metbala]

PASQYRA E BURIMIT

Babi me Albin, një të diele, dolën në një shëtitje dhe u ndalën në një livadh plot me lule të shkruara. Babi u ul nën hijen e një shelgu, kurse Albi vraponte pas fluturave pikaloshe...
Kur i iknin fluturat pikaloshe, ai jepej pas karkalecave që kërcenin qiellit pa parashutë. Në vrapim e sipër ai hasi në një burim nga i cili gurgullonte uji i pastër dhe i kristaltë.
Albi u shtri dhe piu ujë shumë...
Pastaj këputi një tufë lulesh ngjyra-ngjyra, shumë të bukura, i kënaqur u kthye te babai nën hije të shelgut.
- Babi, o babi!
- Fol, pëllumb!
- Ka burimi pasqyrë?
- Jo, pëllumbi i babit!
- Si nuk ka? Po, babi, po!
- Jo, biri i babit!
- Po babi! Kur pak më parë piva ujë, unë vetë u shikova në pasqyrën e burimit. E pashë veten shumë mirë!
Babit i shkoi buza në gaz...

[Agim Metbala]

DËSHTIMET


Deshi Mara të vizatojë lepurin
Pa dashje i doli gomar,
Deshi Toni ta mpreh lapsin –
Por e preu pakëz gishtin,
Deshi Zana t’i presë kukullës fustanin –
Oh, iu dhembs se e prishi basmën,
Deshi Beni t’mbushë ujë me bokall –
Çuditshëm i ra prej dorës,
Fatkoja shutoi penaltinë –
Topi n’qiell larg portës...

Pa merak fare, se çdokush që punon –
Nganjëherë edhe dështon!

1985

[Agim Metbala]

REBELI I DHA GRUSHT QYTETIT

Albioni i vogël e do shumë sportin. Ai çdo të dytën ditë shkon në stadiumin e qytetit, dhe me pasion e emocione, përcjell stërvitjet e futbollistëve të skuadrës së qytetit, ndërsa çdo të dielen e dytë, së bashku me babain, si tifoz më i flakët, përcjell ndeshjet kampionale.
Edhe këtë të diel, dorë për dore me babain, vajti në stadiumin e qytetit për ta përcjellë ndeshjen kampionale.
Ndeshja vërtet ishte tipike kampionale. Rastet radhiteshin herë për skuadrën vendëse, dhe herë për skuadrën mysafire. Duartrokitjet frenetike jehonin në stadium duke u shpërndarë qytetit. Tifozët e flaktë nga emocionet, shpeshherë ngriteshin në këmbë, dhe rastet sërish radhiteshin herë në njerën portë, dhe herë në portën tjetër, por topi sikur të kishte lidhur inat, kurrsesi të përplasej në rrjetë.
Loja nga ana e lojëtarëve në fushë, ishte në suazat e ferplejit dhe ndeshja përfundoi me rezultat të bardhë, pa gola.
Albioni ishte dëshpëruar mjaft për rezultatin.
Kur çdo gjë përfundoi më së miri, në fushë u sul si i tërbuar një rebel dhe pa fije turpi, para syve të më shumë se tre mijë shikuesve, e grushtoi me grushta kontrollorin e ndeshjes. Krijoi tollovi të papërshkruar.
Tashmë fusha, nuk i gjasonte fushës së sportit, por arenës së gladiatorëve. Im bir Albioni, plot pezëm dhe me zë të lartë, bërtiti:
- Babi, babi! Shihe atë, i ra grusht referit! – e gishtin tregues e drejtoi kah rrebeli.
Unë iu përgjigja:
- Ai rebeli nuk i ra grusht kontrollorit (ia sqarova detyrën e kontrollorit të ndeshjes), por i ka rënë grusht qytetit!
Albioni lëvizte kokën herë në të majtë dhe herë në të djathtë, nga zhgënjimi...
Pas disa ditësh, në të përditshëm “Koha ditore”, në faqen e sportit, lexova vendimin e Komisionit disciplinor të Ligës së parë të futbollit të Kosovës. E ftova Albionin dhe ai m’u afrua butas.
Ngadalë i thashë:
- A të kutohet të dielen kur të thashë për atë rebelin se e grushtoi qytetin?
Albioni i vogël m’u gjegj me një po të shpejtë, dhe shikimin e drejtoi nga unë.
- Ja po ta lexoj vendimin e Komisionit disciplinor!
- Të lutem, të lutem babi!
- Stadiumi i qytetit të Rahovecit, dënohet me tri ndeshje moslojë në fushë të vet; drejtori i klubit po ashtu dënohet dhe ekipin s’mund ta udhëheq në tri ndeshje të ardhshme kampionale. Portieri dënohet me dy ndeshje moslojë, ndërsa skuadra e qytetit dënohet me të holla!
- Ja, biri im, ai rebeli e grushtoi qytetin dhe jo kontrollorin!
Albioni i vogël pohoi me kokë.

2000

[Agim Metbala]

SI HYHET NË KËNGË

Në këngë hyhet me sjellje të mirë,
Kur reciton vjershën me dëshirë,
Kur me ëndje i bën detyrat e shtëpisë,
Kur me afsh i këndon lirisë,
Kur dëgjon mësuesin në orë,
Kur shokun nga largësia e përshëndet me dorë,
Kur pikturën e pikturon me kujdes,
Kur më të vjetrin e ndëgjon pa përtesë,
Kur gjyshin e puthë me shëndet,
Kur babin dhe mamin në këshilla përshëndet...

Atëherë në këngë hyhet lehtë-lehtë,
Ndërsa vargjet poetit i shtrohen vetë!

1972

[Agim Metbala]

SHKOLLA E RE

(Në skenë, themelet e shkollës së djegur e të bërë shkrumb e hi nga bombardimet e armikut. Para themeleve të shkollës, të grumbulluar dhjetëra nxënës, të cilët shikojnë me dhembje të thellë, herë në të majtë dhe herë në të djathtë.)
ZANA: Kështu nuk kishin bërë as barbarët më të mëdhenj!
TONI: Po, po! Kështu nuk kishin vepruar as të marrët!
FITORJA: Na ka shkuar i gjithë thesari. A dini sa libra ka pasur biblioteka shkollore?
(Përsëri të gjithë ofshajnë, duke i mbyllurr sytë me të dyja duart dhe duke tundur kokën majtas-djathtas.)
ALBIONI: Na e dogjën edhe gazetën e murit. A dini çfarë punimesh të bukura kishim aty?
ZANA: Janë djegur edhe të gjitha bangat dhe karriget! Ku do t’i marrim ne të rejat?
FITORJA: Na ka shkuar edhe salla e fizkulturës. E dini sa vegla kishim aty?
TONI: Edhe mbishkrimi i shkollës është djegur!
(Sërish të gjithë shikonin trishtueshëm herë në të majtë e herë në të djathtë dhe njëzërit si në kor):
 - I RAFTË MURTAJA! I RAFTË MURTAJA!
(Sërish të gjithë njëzërit):
- ATA JANË BARBARË! ATA JANË BARBARË!
- BARBARËT NUK KANË SHPIRT! BARBARËT NUK KANË SHPIRT!

Mbyllet perdja.

Hapet prapë perdja.

(Në skenë shkolla e re e improvizuar me mbishkrimin: Shkolla fillore “ISA BOLETINI”.
Në shkallë të shkollës, drejtoresha , disa arsimtarë dhe drejtori i drejtoratit për arsim. Para shkallëve, nxënës të tubuar.
Nxënësit me kureshtje shikojnë shkollën e re dhe qeshnin me dashuri.)
DREJTORESHA: Sokolë dhe sokolesha, pëllumba dhe pëllumbesha, trima dhe trimëreshat e mi! Ju kujtohet armiku si e kishte bërë shkollën tonë? Ju kujtohen gërmadhat, pamja e shkollës sonë pas luftës? Ajo i gjasonte një shkretëtire! E shihni tash, në vendin e njëjtë, me ndihmën e miqve dhe të djersës sonë, ne ngritëm shkollën e re edhe më të bukur se që ishte!
(Të gjithë duartrokasin duke brohoritur):
- ISA BOLETINI! - ISA BOLETINI !
DREJTORESHA: Ftoj drejtorin e Drejtoratit për Arsim, ta presë shiritin e përurimit të shkollës!
(Sërish duartrokitjet, përzier me zëra si në kor):
-ISA BOLETINI! - ISA BOLETINI!
ZANA: Unë do ta sjell një pikturë për shkollën e re!
(Të gjithë kthehen nga Zana.)
ALBIONI: Unë i kam shkruar dy vjersha për gazetën e murit dhe së bashku me shokë e shoqe të tjera, do ta bëjmë gazetën e murit edhe më të mirë se që e kishim!
FITORJA: Unë, për bibliotekën e shkollës, sot i solla dhjetë libra. Propozoj që të formohet grupi i punës, për grumbullimin e librave dhe bibliotekën e shkollës ta pasurojmë edhe me më shumë libra se sa që kishte!
Edhe një herë duartrokitjet frenetike. Edhe një herë të gjithë së bashku:
ISA BOLETINI! – ISA BOLETINI!
ISA BOLETINI! – ISA BOLETINI!

Mbyllet perdja.

[Agim Metbala]

SI E VURI ALBI GJYSHEN NË GJUMË

Në dhomë rrinin babi, mami, gjyshja, Fitorja dhe Albi i vogël. Secili bënte diçka. Babi në kompjutor bënte ballinën e një libri. Mami qepte fustanin e Fitores. Fitorja bënte detyrat e shtepisë dhe gjyshja thurte çorapë.
Albi herë lozte me trenin që ia kishte sjellë babai nga Austria, herë lozte me topin plot lara dhe herë bënte pallate me domino.Të gjithëve iu pengonte loja e Albit. Babai assesi të gjente zgjidhjen defenitive për ballinën e librit. Fitorja bëhej nervoz me lojërat e Albit. Edhe mami trazohej me nervozitetin e babait dhe të Fitores. Të gjithë ia tërhiqnin vërejtjen Albit. Ai buzëqeshte dhe nuk e ndërprente lojën.
Pas pak gjyshja e mori Albin për dore dhe shkuan në dhomën tjetër.
- Ç’do të bëjmë këtu, gjyshe?
- Do të bëjmë një sy gjumë, syrrushi i gjyshes!
- Gjumë? Po tash nuk është natë gjyshe!
- Për t’u rritur pëllumbi i gjyshes, duhet të flesh sa më shumë!
- Vërtet? Ani gjyshe ani, unë dua të flejë! – tha Albi dhe së bashku u shtrinë në shtrat...
Pas pak kohe gjyshen e mori gjumi dhe filloi të kërhasë...
Albi ngadalë u ngri nga shtrati dhe në maje të gishtërinjve doli nga dhoma, shkoi te babi, te mami dhe te Fitorja.
Ata, të habitur, e pyetën:
- Po, gjyshja, ku mbeti?
- Pë-ë-ë-ë-st, bëri Albi me gishtin tregues dhe ua ktheu:
- Më ngadalë, më ngadalë, se e zgjoni gjyshen!
Dhomën e pushtoi e qeshura, kurse Albi filloi sërish të lozë me lodrat e veta...

[Agim Metbala]

SA HERË...


Sa herë nëpër mote u sulmuam –
Ne me luftëtarë të rinj marshuam!

Sa herë tentuan për t’na asimiluar –
Ne në mënyrë gjeometrike jemi shtuar!

Sa herë deshën gjuhën për t’na ndaluar –
Ne çdo shtëpi n’shkollë e kemi shndërruar!

Sa herë për t’na shpërngulur ata tentuan –
Ne si kërpudha themele t’reja shtuam!

Të gjitha tentimet u shkuan kot –
Ne jemi të lindur mu në këtë tokë!



2003

[Besoja]

Miku im Agim ne se me lejoni tju quaj mik!
Ju falenderoj per kenaqesine qe na jepni duke lexuar keto poezi e tregime per femije.
Jeni futur ne boten me te bukur,ate te femijve dhe e njoh sepse kam punuar me shume femije.
Te pershendes dhe ju uroj suksese ne vazhdimesi!

[Agim Metbala]

Miku im Agim ne se me lejoni tju quaj mik!
Ju falenderoj per kenaqesine qe na jepni duke lexuar keto poezi e tregime per femije.
Jeni futur ne boten me te bukur,ate te femijve dhe e njoh sepse kam punuar me shume femije.
Te pershendes dhe ju uroj suksese ne vazhdimesi!

Mik Besoja, më gjetët edhe këtu?
Sinqerisht t'Ju them, nëse pranoj ndonjëherë të quhem shkrimtar, atëherë do të pranoj të më emërtojnë vetëm si shkrimtar për fëmijë, mbase që nga mosha ime trembëdhjetë vjeçare, kurrë në asnjë moment nuk iu jam ndarë shkrimit për më të vegjëlit...

Ju përshëndes mik, dhe mirë u lexofshim reciprolisht!

Agim METBALA

[Agim Metbala]

LOJË E RE

Gjyshja me Albin ishin shtruar në shtrat. Gjyshja i rrëfente përralla.
- Jo, gjyshe, jo! Sonte nuk dua të dëgjoj përralla dhe as që dua të fle! – i tha Albi.
- Albi, atëherë ta tregoj një përrallë që s’ta kam treguar asnjëherë, përrallën për Bilbil Xhezairin!
- Jo, gjyshe, jo! Nuk dua asnjë përrallë, të thashë, dhe dua të fle!
- E ç’do të bësh trimi i gjyshes?
- Do t’i sodis hënën e yjet!
- Lëri ata, ata kanë punën e vet!
- Çfarë pune kanë, gjyshe? – pyet gjyshen Albi me kureshtje.
- Të bëjnë dritë në male për të mos e thyer këmbën ndonjë lepur! Andaj lëri ata dhe eja të fleshë, pëllumbi i gjyshes!
- Jo, nuk dua, gjyshe! – këmbënguli Albi.
- Albi, eja te gjyshja të ta tregoj një lojë të re!
- Çfarë loje, gjyshe?
- Një lojë të re që da ta luajmë së bashku!
- Ç’lojë është ajo?
- Nëse më tregon kur do të të marrë gjumi, do të bëhesh princ i ëndrrave!
- Oh, kjo lojë më pëlqen, gjyshe, dhe është shumë e lehtë!
Albi u shtri në shtrat. Nuk kaloi shumë kohë, dhe e zuri gjumi.
... Në mëngjes Albi u zgjua i freskët.
Gjyshja e pyeti:
- Albi, pse nuk më tregove kur të zuri gjumi mbrëmë?
- Nuk di si më ndodhi gjyshe, do të shohësh sonte. Ah sikur të vijë mbrëmja më shpejt! – tha Albi.
Gjyshja me lezet e puthi në të dyja faqet dhe i tha:
- Kjo lojë do të zgjasë shumë, Albi!

[Agim Metbala]

QËNDRESA NUK BURGOSET KURRË


Si shumë fëmijë të tjerë, edhe Besartit të vogël babai iu gjend në burg, si i burgosur politik.
Pasi u kthye nga shkolla, Besarti i kreu detyrat e shtëpisë, ra për të pushuar.
Në dhomë, ndodhej e ëma dhe e motra.
E shikonin me kujdes dhe me mall. Sa ëmbël dhe sa qetë flinte.
Për një moment, Besarti filloi t’i lëvizë duart, herë si duke lëmuar diç, herë sikur tërhiqte diç pranë vetest. Në fund sikur puthi diç, disa herë aq me afsh...
E ëma vërejti, dhe lehtas e zgjoi nga gjumi:
- Besart! Besart! Zgjohu!
Besarti i hapi sytë e kaltërt si Deti Adriatik. Faqeve të skuqura, i rrëshqitën dy pika loti të kristaltë...
E ëma dhembjen e fshehu në kutinë e nusërisë.
Besarti i vogël pastaj i tregoi të ëmës se e kishte parë babain në ëndërr, se ishte kthyer nga burgu, dhe se e puthte me ëndje deri në pambarim...
E motra ia zgjati revistën letrare për fëmijë “FILIZAT”, ku në faqen e dhjetë, i ishte botuar vjersha kushtuar babait.
Në ballin e Besartit të vogël, u shfaq guximi. Ngriti grushtin lart dhe i tha të ëmës dhe të motrës:
Qëndresa nuk burgoset kurrë!

1992


P.S. Ngjarja e tregimit është ngjarja e vërtetë dhe i dedikohet shokut tim të fëmijërisë, studimeve dhe të aktiviteteve për çlirimin e Kosovës, Xhemali Haxhimustafës... i cili burgoset nga forcat policore dhe dënohet me 4 vjet burgim të rëndë...

[Agim Metbala]

FLUTURIMI

Me shënd e verë -
Mbrëmë fluturoi me gëzim,
Nëpër qiell -
Mbi retë e dendura,
.........Lehtë,
..............Lehtë,
...................Lehtë,
........................I vogli Afrim.

Po çuditeni ju?
Po për nder,
Afrimi i vogël,
Fluturoi shënd e verë,
..........Lehtë,
...............Lehtë,
....................Ashtu si diti vet...

Desh të fluturojë
Edhe mbi det...
Pa frikë aspak,
Me plotë shend,
...........Lehtë,
................Lehtë,
.....................Ashtu si diti vet....

Mirëpo, nëna e tij,
Me dorë të nxehtë,
E zgjoi nga gjumi,
E ëndrra e tij u tretë,
...........Lehtë,
.................Lehtë,
......................Në sarajin e blertë!

[Agim Metbala]

Në përvjetorin e rënjes heroike në altarin e lirisë të dëshmorit rahovecas, Xhelal HAJDA - TONI, në luftën e fundit për çlirimin e Kosovës, po e postoj këtë vjershë që e kam për shpirti...


KOLONEL TONIT -
(Xhelal Hajdës)


Në Qëndresë, bëre fortesë,
Me vete mblodhe shumë dasmorë;
Me flamurin me besa-besë -
Jetën e flijove në therror!

Luftove furishëm, Kosovës anembanë,
Armikut në zemër ia fute tmerrin;
Në Reti, qyqarët në pusi të vranë -
Bishave barbare s'u lë kund ven'in!

Bukuria jote, si ylli polar,
Mbi qytet si meteor lëshon dritë;
Trimëria jote ishte e paparë -
Historisë sonë ia shtove rritë!

Mbi trupin tënd t'mbështjellë me flamur,
Nesër me respekt do të ngritet një lapidar:
Vdiqe për atdhe, që të mos vdesësh kurrë -
Koloneli ynë për t'madhin IDEAL!

1999