Rexhep Elmazi

[biligoa]

JETA SHTRIHET PËR GJATËSI


mbi këtë tokë
të rrahur me shiun e gëzimit
dhe me breshërin e hidhërimit


mbi këtë syprinë të valëzuar
me rrugë që sot i sheh e nesër mbyllen

mbi këto vargmale
si bosht vertebror dinosauri
të stolisura prej serpentinash diellore

mbi këtë tokë
gunga gunga si shpinë aligatori
ku është ara jonë oborri e luadhi ynë

mbi këtë tokë pra
ku po endemi përditë të rrahur
prej shiut të gëzimit
dhe breshërit të hidhërimit

- gjithmonë i qesim hapat për gjatësi
dhe vetëm njëherë vetëm njëherë
në thellësi

jeta po shkuaka për gjatësi

[biligoa]

TATPJETËS ME UJIN


Kur shpërthejmë syth nën diell
gjithmonë jemi maje bjeshke
pastaj me ujin tok
zbresim përrenjve shpatijeve
tëtëpjetë gjithmonë tatëpjetë
rrëzë bjeshkës së lartë
për t'u shtrirë të qetë në rrafsh
në rrafshin pa valë pa gurgullim pa ushtimë

[biligoa]

LARG E AFËR


larg është skaji i errësirës
larg është filli i rrezes
larg është ylli më i afërt


megjithatë


afër është fundi
afër është vet'mia
afër mërzi, afër
shumë afër epitafi

[feneri]

Rexhep ELMAZI






K U J T I M E

[feneri]

MËSUESIT TIM


R. Bicajt


Nesër kur të shoh të thinjur
rrugëve të jetës
do t'më shikosh
mbase habitshëm me lot për sy
e do thuash me vete

''Shih ! Kur isha unë mësues ai ishte nxënësi im !''
dhe do të na vijë mirë
pasiqë për aq kohë sa u thi floku yt
unë fatlumi nxënsi yt
u bëra mësues i tjetërkujt
i atij carrokut të mitur
që e mendonim për shpresën tonë


Do të thuash
''Sa furishëm degët i shkund koha !''
por dheu u rrit me këngën që na mësonje ti te shkolla
me fjalët e tua
ti je rritur sa vetë shpresa e ditës së re !

Për pak kohë Botës së vjetër ja more bijtë nga gjiri
një botë këngësh krejt të reja
i bëre për vete
gjurmëve të tua i vure
s'ka ndodhur kurrë që ndonjë çallmë ndër pleq
të jetë më e dashur se fjala jote
ndër shokët e mi !

Dhe dikur kur të vijë mordja për të marrë
duhet ta dish
se fëtyra do të bëhet monument miradije
ndër sheshe të gjëra dije
kujtim i lehtë që e bën çdokushi me krenari
sikur sytë e vet në ballë

Kjo është një dhunti
që e bën jetën tënde të gjatë.

[feneri]

TAKIMI ME SHOKUN E VJETËR


E takova të përgjymtuar n'ëndërrime
kalimthi pa e pritur fare
në një kthinë të vjetër të errët
ndërsa pas shpinës sonë qëmoti

kishim lënë të fjetura në paqën e patrazuar
vendlodrimet e hershme

Pas aq vitesh
sikur të kishim harruar veten
fëminor të hareshëm dhe të babrenga
me shpinën e kujtimeve nga njëri tjetri
kthyer shkuam... të ndarë pa mos harruar
tingujt e asaj këngës së duetit tonë
mbi gëzimet për pranverën e lulëzuar
mbi jetën mbi dashurinë çfarë lajthimi
që s'ndryshon dot kurrë... e tash
në këtë çast takimi të papritur pas aq kohe
çfarë lëme mbi dengjet e qenjes sonë
paskan bërë kuajt e lazdruar të zez
fjollë fjollë ndër jela, o shoku im.

Ai sy i lodhur ai vështrim i ngurëzuar
më prekin o vëlla në këtë të pamë
dhe më mundon ajo që s'e kuptoj dot
atë nyje të pazbërthyeshme
- ç'ngjau me ne të dikurshmit
kur me këngë thoshim gjithçka
vallë kjo heshtje tani i ka zavendësuar ?

[feneri]

PARA SHKOPIT TË BABAIT TIM


Kurrgjë më të dashur se ti nuk ka
dhe më të dhembshur kur kujtimet therin
herë dikur unë kurrë s'jam përgatitur për sot
aty qeshur e qarë kam para syve të tu o jetë !
Eh, sa e rëndë sa e zezë dhe e fortë më duket
kjo dorëz shkopi që si boshti penjtë mbështjell vitet
sa e pashpirt që më thërret dikur për ta kapur -
unë që tashti veç krih s'kam për t'u bërë shqipe
pse gjithçka është e imja çka hapi mund të zërë !

Një ditë pra të ngrysur do të mbështetem për shkopi...

Unë i sotmi ? - megjithë këto çaste të paharruara
kur duart e mia si rrënjët dredharake të një lisi
atje në nëntokën e thellë dhe të begatshme
gjejnë ushqim për një krijesë të pabrengë...

-Jo kurrë, kurrë !
edhe si breshka plakë n'u zhagitsha
për lëkurën e vrazhdë të tokës sonë
ashtu do të shkoj gjer në konakun e prasmë
me dy duar të dridhura me dy këmbë të lodhura
por në kujtime i ri në gjak i papërkulur
i përjetshëm në dëshira !

[feneri]

P L A K U



në krye të vargut që i mbështillet bjeshkës
qëndron mjekroshi i mrrolur. Ai s'i flet askujt
e ka prerë të djeshmen në dy pjesë
sikundër një shalqi sikundër një domate
e vetë ka mbetur i pagërvishtur

nëpër kohë ka ngulur zjarret
për t'i shkuar ndokush pas
edhe për të ikur kush të dojë

dy shigjeta tregojnë dy rrugë !
askush mos ta qajë atë plak
ai borxhin e ka larë me nder
e kjo e ka shembur e ka derdhë
që të tjerëve bukën t'ua sjellë
ujin në kopsht verën në derë

pastaj ka thënë se do të shkojë larg diku
këtu trupin t'ia mbulojmë trupin e shpuar të Cesarit
t'ja mbyllim sytë kurrë të mëshelur, gojën
gjithmonë të ëmbël... rrëfimin
ku gjendemi si në përrallë të egër.

[feneri]

Rexhep ELMAZI :


ATI IM


Ka vdekur qëmoti i ngrati
e vetëm dje e mbuluam me dhe
jeta e tij nën dhe
s'do të ketë shumë dallim nga ajo mbi dhe
ditë e natë flinte dhe çohej
hante pinte dhe përçapej, me një fjalë
vetëm sa për të ngrënë thua se
tërë kohën para se të vinte në jetë
është mpakur uriet e mbi tokë ka dalë
mallin e të ngrënit dhe të të pirit për ta shkuar

eh babloku im !... nuk di ç'dallim kishte
mes teje dhe deleve të tua ! ndoshta vetëm ty
se delet pjellin qingja me kokë delesh
e ti më ke bërë mua që eci vertikal
dhe të qortoj për këto të meta të tua
dhe nuk flë si ti ditë e natë
por ditën e pres me këmbë dhe ha vetëm
kur barku më djeg...ma kanda të hyj thellë
në sekretet e sendeve që ti i kundroje vetëm
si forma të zakonshme druri guri dheu apo uji
të destinuara për pirje e për ngrënje
babai im i ngratë shpirt pa sherr
si delja e urtë apo një mëshqerrë
jetoi mes yjevet mes botëravet, hapësirash tërë një shekull
dhe asgjë s'diti të thotë për to dhe rreth tyre
në jetë shkeli si delja përciptë pa lënë gjurmë
dhe si ato vdiq pa u përmendur askund
pos kësaj vjershe të çoroditur
të birit të tij.

[feneri]

Rexhep ELMAZI :


DHEMBJA QË S'DO NGUSHËLLIM


- Birit tim Batonit -


Në sytë e bukur të ditës së Premte
ju fikën të bukurit sy birit tonë Batonit
s'e patëm veçse tridhjetë e gjashtë ditë të lume
e plot diell para ditës kur ju desht të na e kthejë shpinën
tash s'ka mbetur asgjë për t'i ngrohur ditët
madje as shpresa e lindur me të në çerdhen tonë

Në shpinë si me zor na është lëshuar
samari i jetës së mërzitur përditë e këtej
i dashuri im bir, me shqisa të mpita po jetojmë
pa ty ftohtë ftohtë përqafon jeta
akull lart e poshtë kah ecin sytë...

kujtim që s'fiket na e le
të vetmen shkëndi - shikimin e kësaj jete ëndërr
ndoshta për t'u teshur dhe sigurisht për t'u djegur!...

Athua ftohtë të dolëm në pritje?
mosvajtja jote është ndëshkim për këtë? E di
është dashur fushat t'i shtrojmë me qeshje
pse ajo që hamë nuk rrit askend,

lumenjtë është dashur ti turbullojmë tërë vendit
pse ujët pa ty s'e ka kristalin në sy
ardhjes tënde o kreshniku i vogël duhet
fushë e mal e bjeshkë për t'ja trandur
pse këto flenë pa ty e gjithçka e vënë në gjumë.

E tash fol ti zemra njerëzore
që gjithmonë je mësuar t'ja falësh vehtes mëkatet

... e ka rrokur ngrykë ngulfatas qetësia
atë në varr dhe ne këtu midis të gjallëvet
t'u them të drejtën vëllezërve të mi
- ajo që vjen e shkon është rrjedha e jetës e di
por njeriu duhet diçka të ndalë nga ajo rrjedhë
vetëm diçka që të mund t'i thotë vetes unë.

Ditëve të kremteve të mëdha
nëna këcen kalit të trentë
me vetëtimë shkon gjurmave të tij
mbi varr ndalet dhe hingëllon kafsha
kupës së qiellit duke thirrur
me vajin e nënës s'Avdisë
atëherë vetëm atëherë thonë e lut tokën
për ta hapur gjirin shtatë pash për të hyrë
të birin për ta parë zërin për t'ja ndier !...

[feneri]

Rexhep ELMAZI:


I VETMUAR


Tash jam vetëm
fill i vetëm
veç ndonjë ujdhesë në oqean
mund t'i shëmbëllejë fatit tim
s'e kam besuar dot
që një erë kaq e lehtë
të m'i marrë tërë shokët
e të më lerë kërcun
vetëm me kujtimet.


Askend për afër !

e ndjej veç erën
tek loz me derën
të lënë shkretë gjymës të hapur
për të më kujtuar
dike të shkuar
athua vallë sa i kam dashur ?

Ti fati im s'të kam menduar
kaq të trishtuar përse më ndryshe
përse kjo heshtje ?
dikush përgjegji n'emër të ndërgjegjes :

- dikur e lypnje ja tek e ke !
dhe bëri shoqëri si mikut zemrës...

Qetësi... qetësi...pushon ndërgjegja
vetëm era lodron me derën
të lënë shkretë gjymës të hapur
për t'ma kujtuar
dike të shkuar dhe të dashur
vallë, kurrë më, të ardhur ?

[feneri]

Duke dashur sadopak të ndërlidhem në këtë fytyrë markante krijuese, siç del poeti Rexhep Elmazi me veprën " përmallë " poetike '' FRYMËMARRJE '' desha njëkohësisht të kontribuoj në plotësimin e saj, të dalë në dritën e Forumit shqiptar, dhe, të falnderoj Fenerin që rizgjon nga heshtja këta viganë të profilit si Rexhep Elmazi !

Le të jetë kjo një ftesë edhe drejt institucioneve të kulturës në Republikën e Kosovës, por edhe në Republikën e Shqipërisë, që për të, të bëjnë ma tepër ! Bie fjala, Rexhep Elmazi me kontributin që dha , patjetër duhet të hyjë në përditshmërinë e shqiptarëve, ashtu që duke e kthyer atë në lapidar kujtimi, nëpër shkolla, rrugë , institucione ku ligjërohet për letërsinë dhe artin , u shtohet vlera shqiptarëve , se nuk i harrojnë bijtë e vërtetë... !

Rexhep Elamazi, padyshim, është edhe hallka që i shtohet varganit që dora vrastare e bashkëpunëtorëve të sistemit federalist i godiste !

Përshëndetje Feneri !

Lavdi poetit martir Rexhep ELMAZI !


U nisa nga një motiv që të sjell këtë vepër në Forumi shqiptar, sepse , jam i bindur se këtu ka lexues dhe kritikë të një niveli të lartë. Ndërsa Rexhep Elmazi, meteori i shkëputur nga dora vrasëse, pa tjetër duhet të ndriçohet edhe si njeri , intelektual i kohës, kur Kosova mbytej nga injoranca, edhe si poet, që di t'i ndërtoj me qetësi vargjet për popullin e vet, ku zgjohet jehona e një kushtrimi , dhe zgjimi për të qenë i gatshëm shqiptari, të përballet me padrejtësitë, ia bënte pushteti .

Mbes me shpresë se këtë vepër do ta trajtojnë edhe administratorët e Forumit shqiptar, që e mundësuan të bëjë jetë në mesin e shumë krijuesëve ! Lexuesit , poashtu do të tregojnë interesin e tyre për ta lexuar! Dhe të gjithë ata që do të përpiqen të zbulojnë nga margaritarët e domethënieve të poezive në përmbledhjen Frymëmarrje.

I bashkangjitem edhe kërkesës së biligoas që fton institucionet e Republikës së Kosovës dhe të Shqipërisë, të bëjnë ma shumë për Rexhep Elmazin ! Veçmas, e përshëndes për postimet që i bëri
me qëllim që vepra Frymëmarrje, të vijë ma shpejt në faqet e Forumit shqiptar.

Unë pata kënaqësinë që duke e postuar vëllimin poetik Frymëmarrje të Rexhep Elmazit, të lidhem me trokitjen e shpirtit dhe mendjes së tij, dhe të zbuloj se ai dhe shumë krijues si ai, janë vullkane të përhershme që e kanë mundur vdekjen!

Ndaj, ua lë lexuesve ta ndajmë këtë mendim se Rexhep Elmazi dhe vëllimi poetik ''Frymëmarrje '' përditë dalin dhe komunikojnë me përmasat...

[feneri]

[QUOTE=feneri;1805901]Duke dashur sadopak të ndërlidhem në këtë fytyrë markante krijuese, siç del poeti Rexhep Elmazi me veprën " përmallë " poetike '' FRYMËMARRJE '' desha njëkohësisht të kontribuoj në plotësimin e saj, të dalë në dritën e Forumit shqiptar, dhe, të falnderoj Fenerin që rizgjon nga heshtja këta viganë të profilit si Rexhep Elmazi !

Le të jetë kjo një ftesë edhe drejt institucioneve të kulturës në Republikën e Kosovës, por edhe në Republikën e Shqipërisë, që për të, të bëjnë ma tepër ! Bie fjala, Rexhep Elmazi me kontributin që dha , patjetër duhet të hyjë në përditshmërinë e shqiptarëve, ashtu që duke e kthyer atë në lapidar kujtimi, nëpër shkolla, rrugë , institucione ku ligjërohet për letërsinë dhe artin , u shtohet vlera shqiptarëve , se nuk i harrojnë bijtë e vërtetë... !

Rexhep Elamazi, padyshim, është edhe hallka që i shtohet varganit që dora vrastare e bashkëpunëtorëve të sistemit federalist i godiste !

Përshëndetje Feneri !

Lavdi poetit martir Rexhep ELMAZI !


citimi lart është i biligoas