Dosja antishqiptare e Greqisë, 1912-2007

[BARAT]

Shefi i zyrës EU-CAFAO-ALBANIA, Vito Malanga:
Gjithashtu, po ju rrëfej se nga Kosova dhe Mali i Zi hyn për në drejtim të Shqipërisë një sasi cigaresh që mund të konsiderohet edhe si e papërfillshme në raport me atë që hyn në fakt nga Greqia dhe Maqedonia. Ato që hyjnë nga veriu i Shqipërisë janë sasi të vogla që u përkasin kontrabandistëve udhëtarë ose tregtarë të vegjël, me sasi minimale ose me disa kuti kartoni të fshehura nëpër makina. ....Pra, unë them se duhet të kthejmë sytë nga Greqia dhe Maqedonia, aty ku po futet sasia më e madhe e paketave kontrabandë.[SIZE="5"]

....dhe mbi te gjitha nga GREQIA vjen duhan RADIOAKTIV



-----------------------------------------------------------------

“Shërbimet Sekrete të Europës, në Shqipëri për të hetuar kontrabandën”


Shefi i “Antikontrabandës Europiane” (EU-CAFAO-ALBANIA), Vito Malanga, rrëfen punën e tij dhe të stafit “si roje” i ngarkuar nga Europa për doganat shqiptare. Ai tregon se si futen kontrabandë cigaret dhe mallra të tjera në Shqipëri.

Ervin Koçi

Pas disa shkrimeve në gazetën “Albania” lidhur me zhdoganimin e ulët të cigareve në doganat shqiptare, si dhe me shtimin e nivelit të kontrabandës së këtij produkti, ka ardhur edhe reagimi i ndërkombëtarëve mbi këtë çështje. Shefi i zyrës EU-CAFAO-ALBANIA, Vito Malanga, ka pranuar për gazetën faktin e ekzistencës së kontrabandës së cigareve në kufirin shqiptar me vendet fqinjë. Sipas tij, është konstatuar jo vetëm prej misionit që ai drejton, por edhe prej vetë doganave shqiptare, ekzistenca e kontrabandës, e cila bëhet kryesisht me vendet e rajonit duke parë dhe nivelin e lartë të konsumit të duhanit në Shqipëri. Ai e ka vënë theksin sidomos në rezultatet më të fundit të raportuara prej doganave shqiptare, ku sipas tij është bërë një punë e mirë në zhdoganimet sidomos me mallrat e akcizës. Por, gjithsesi, edhe për përfaqësuesit e EU-CAFAO-ALBANIA mbetet shqetësues niveli i lartë i kontrabandës, e cila shihet jo vetëm nga rastet e kapura nga policia, por edhe nga sasia e cigareve pa pullë që qarkullojnë në tregun shqiptar. Për këtë, shefi i EU-CAFAO, Malanga, ka vlerësuar punën e deritanishme të bërë nga Doganat Shqiptare dhe krerët e saj në luftën kundër krimit ekonomik dhe kontrabandës, për të cilën ai ka thënë se “po kryhet me ritme më korrekte edhe falë sistemit informatik të montuar në pikat doganore”. Megjithatë, mosrënia e nivelit të kontrabandës, gjë që është theksuar edhe në mjaft raste në shtypin shqiptar, për ekspertët ndërkombëtarë që punojnë në monitorimin e Doganave Shqiptare përbën një precedent, i cili nuk duhet toleruar por në të kundërt kërkon një angazhim serioz nga i gjithë shteti shqiptar.

Kohët e fundit është vënë re një shtim i kontrabandës së cigareve, kryesisht nga kufiri me Kosovën, Malin e Zi, por edhe me Greqinë. Njëkohësisht kemi edhe një ulje të sasisë së zhdoganimeve për mallrat e akcizës, kryesisht të cigareve, për muajt e fundit. Si e konsideroni këtë bilanc që favorizon kontrabandën?

Keni vendosur pikërisht “gishtin në plagë”. Është i vërtetë një fakt i tillë dhe ky përbën argumentin më të fortë, për të cilin shoh se mediat janë në dijeni të fakteve. Por edhe pse kjo gjë mendoja se përbënte një sekret të punës sonë, gjithsesi nuk më vjen keq. Është një çështje për të cilën ne jemi mbledhur edhe gjatë ditëve të fundit me përfaqësues të qeverisë suaj, me përfaqësues të tatimeve, doganave dhe të policisë kufitare, ku kemi diskutuar pikërisht këtë problem. Në të njëjtën kohë mund t’ju them se kemi kërkuar edhe mbështetjen e shërbimeve inteligjente si atyre shqiptare, por edhe të vendeve të rajonit, përfshi këtu edhe të Italisë. E kemi bërë këtë edhe sepse kemi patur informacione që këto vende mund të jenë vendnisjet e këtij lloj malli për në Shqipëri. Ju sapo më përmendët në pyetjen tuaj disa vende që unë ua konfirmoj se janë vende ku bëhet një kontrabandë e tillë, por që nuk sjell sasinë më të madhe të cigareve në Shqipëri. Nga këto vende (Kosova dhe Mali i Zi) mund t’ju them se hyn vetëm një pjesë e vogël e cigareve kontrabandë, gjë që është pasqyruar edhe në media. Gjithashtu, po ju rrëfej se nga Kosova dhe Mali i Zi hyn për në drejtim të Shqipërisë një sasi cigaresh që mund të konsiderohet edhe si e papërfillshme në raport me atë që hyn në fakt nga Greqia dhe Maqedonia. Ato që hyjnë nga veriu i Shqipërisë janë sasi të vogla që u përkasin kontrabandistëve udhëtarë ose tregtarë të vegjël, me sasi minimale ose me disa kuti kartoni të fshehura nëpër makina. Megjithatë, ato sjellin prishje ekuilibrash për tregun vendas. Por unë do të qëndroja te fakti shqetësues që pjesa më e madhe e kontrabandës po bëhet aktualisht nga kufijtë tuaj të jugut dhe juglindjes, nëpërmjet mjeteve si kamionë ose autobusë, por edhe nëpërmjet anijeve që ankorohen ose jo në portet tuaja. Pra, unë them se duhet të kthejmë sytë nga Greqia dhe Maqedonia, aty ku po futet sasia më e madhe e paketave kontrabandë.

Çfarë po bëni për ta shmangur këtë?

Është disi e vështirë, por jemi duke u lidhur me shtetet fqinje dhe me vendet europiane për këtë qëllim. Jemi lidhur me shërbimet e Greqisë, por edhe të Italisë, prej të cilave kemi marrë informacione të volitshme dhe po punojmë mbi to. Informacione mjaft të detajuara po i përdorim dhe kemi vënë në dijeni edhe doganat shqiptare dhe krerët e qeverisë shqiptare për faktin që në një farë mënyre janë treguar aktivë për ta rregulluar këtë problem. Megjithatë, neve nuk na kanë kaluar pa na rënë në sy statistikat që ju iu referoheni, ku kemi konstatuar shifra jo të kënaqshme zhdoganimesh. Në lidhje me këtë kemi kërkuar më shumë shpjegime dhe në të njëjtën kohë kemi sinjalizuar edhe autoritetet shqiptare për artikuj të ndryshëm si për shembull, cigare të markës “Karelia” shumë të përdorura në Shqipëri, të cilat qarkullojnë të tregjet tuaja pa pulla fiskale, pra që nuk i janë nënshtruar taksës së akcizës. Ne jemi koshientë për këtë problem dhe shpresojmë që në të njëjtën mënyrë të jenë edhe autoritetet tuaja shtetërore, edhe pse mund të them se hetimet janë akoma duke u zhvilluar. Për këtë, unë shpresoj që në këtë xhiro kontrabande të mos jenë të përfshirë edhe kësaj here autoritete të larta shtetërore ose zyrtarë doganash si në të kaluarën, megjithatë nuk e përjashtojmë një mundësi të tillë. Gjithsesi, për një gjë të tillë po mbledhim informacione ekstra dhe po ndërmarrim hetime tepër delikate, ku në rast të konstatimeve do të vëmë në dijeni për këtë autoritetet tona mbikëqyrëse, por edhe ato më të larta të Bashkimit Europian, si dhe do të propozojmë edhe masa sanksionesh të forta.

Nga investigimet më të fundit të “Albania”-s janë parë në treg edhe te grosistë të ndryshëm sasi të mëdha paketash të ndryshme pa pullën e akcizës. A mendoni se këto sasi të mëdha vijnë të organizuara edhe nëpërmjet kamionëve të mëdhenj?

Apsolutisht po. Për këtë ne jemi plotësisht të sigurt. Kjo pasi sasia e cigareve që konsumohet në tregun shqiptar është padyshim mjaft e madhe dhe nuk mund të mendohet që tregu të ngopet vetëm nga ato sasi modeste që janë zhdoganuar kohët e fundit. Këtë mund ta themi me qartësinë më të madhe, pasi dihet që sasia e duhanit që pihet dhe e duhanpirësve këtu konsiderohet nga më të mëdhatë në rajon. Me këto ritme është dhe kontrabanda. Por unë po jua përsëris se puna që ne po bëjmë për ta ndalur këtë është mjaft e madhe dhe ne po lëvizim të gjithë për të marrë rezultate. Duke u nisur dhe nga rezultatet më të fundit, unë përjashtoj faktin se kjo punë mund të jetë thjesht dhe vetëm punë diletantësh ose njerëzish të paorganizuar, ashtu sikundër nuk dua të mendoj se pas shpatullave tona këtë e organizojnë njerëz me pushtet apo funksione brenda doganave apo edhe më lart. Për këtë, ne po bëjmë një punë mjaft delikate duke mbikëqyrur jo vetëm pika të caktuara doganore, por edhe elementë të caktuar brenda tyre. Por, fatkeqësisht, konstatoj se tashmë këto cigare kontrabandë janë hedhur brenda tregut shqiptar dhe po konsumohen mjaft. Nga ana tjetër, kontrabandistët që janë të organizuar hedhin në popullatë edhe opinionin se cigaret kontrabandë, pra pa pullën e akcizës, janë më të mira duke i shitur edhe më shtrenjtë. Unë dua të them jo. Janë më të këqija, të pasigurta dhe vrasin më shpejt.

Cili do të jetë reagimi juaj, pra i CAFAO-ALBANIA-s, në rast se konstatohen shkelje ose në rast se korrupsioni me cigaret kap nivelet më të larta brenda Doganave Shqiptare?

Ne nuk qëndrojmë indiferent apo duarkryq kur vihemi në dijeni për raste të ndryshme kontrabande apo korrupsioni në sistemin doganor shqiptar. Ne gjithmonë ndërhyjmë si edhe në rastin kur u vumë në dijeni për kontrabandën e cigareve. Kjo veprimtari ishte për ne mjaft e qartë dhe për këtë ne u vumë menjëherë në aksion si një pjesë aktive e sistemit doganor. Për këtë ne vumë në dijeni edhe krerët e administratës doganore shqiptare, si dhe u sugjeruam atyre se si duhet të veprojnë. Në të njëjtën kohë, ne menjëherë vumë në dijeni edhe autoritetet më të larta të Bashkimit Europian. Këtë e bëmë si për vendin tuaj duke iu drejtuar Delegacionit Europian dhe zyrës së ambasadorit Rohan, po kështu edhe Komunitetit Europian dhe zyrës sonë në Paris. Këtë e bëmë pasi jemi të detyruar të informojmë për çdo muaj mbi aktivitetet e ndryshme që zhvillohen, si dhe për të vënë në dukje të metat apo problemet që ekzistojnë në sistemin e vendit tuaj.

Në Shqipëri ekziston mendimi se “ata që punojnë në dogana janë patjetër të korruptuar ose janë atje për të bërë para”, cili do të ishte mendimi juaj për këtë?

Po, këtë e kam dëgjuar dhe është një mendim shumë i përhapur te të gjithë në vendin tuaj. E dëgjoj te policia, e dëgjoj te të huajt, e dëgjoj në media, pra kudo. Por nuk mendoj se kjo mund të jetë apsolutisht e vërtetë, pasi në mjaft raste bëhen të ashtuquajturat “tam-tame” për të bërë vetëm zhurmë dhe sensacione. Edhe pse është ky “besim” popullor, për këtë nuk mund të akuzohen persona të caktuar pa prova. Por unë nuk e përjashtoj mundësinë që mund të ketë edhe elementë të tillë, edhe pse duhet thënë se situata në dogana është përmirësuar mjaft. Këtë ndryshim e kam parë që në kohën kur unë kam punuar këtu si një ekspert i thjeshtë, por situata ka ndryshuar edhe më tej me vënien në përdorim të sistemit informatik “ASIKUDA”, që ka informatizuar doganat shqiptare. Kjo ka shndërruar komplet punën tani në dogana, ku puna e një doganieri është bërë më e sigurt dhe më e kontrollueshme. Në këtë mënyrë është ulur ndjeshëm edhe mundësia që doganierët të bëjnë korrupsion, kjo pasi një pjesë e madhe e mallrave dhe kamionëve që kalojnë në dogana tani kontrollohen nga ky sistem kompjuterik dhe jo më nga individët. Kontrollet i kemi evidentuar edhe nëpërmjet ekspertëve tanë të CAFAO-s në doganat shqiptare ku vetëm gjatë kohëve të fundit kemi bërë rreth 200 inspektime të tilla. Por një gjë të tillë nuk mund ta them për disa vite më pare, kur doganat kishin në dorë fuqi të mëdha dhe në të njëjtën kohë toleronin dhe një korrupsion më të madh. Megjithatë, nuk mund të përjashtoj mundësinë që shumë marifete si dikur vijojnë të bëhen edhe sot, edhe pse me një ritëm më të zvogëluar.

Si i konsideroni raportet më të fundit zyrtare të dala nga Doganat Shqiptare në lidhje me një numër të lartë shkarkimesh në radhët e zyrtarëve, një pjesë e të cilëve edhe për favorizimin e korrupsionit dhe kontrabandës?

Është e vërtetë kjo që ju thatë. Por unë shoh që në doganat shqiptare tani po lëvizet disi për të eliminuar personat e njollosur me korrupsion apo ata që favorizojnë kontrabandën duke përfituar nga detyra. Nga faktet që unë kam di që vitin e kaluar u lëvizën rreth 75-80 për qind e të gjithë personelit nga administrata doganore, çka kishte të bënte pikërisht me faktin se një pjesë ishin të akuzuar edhe më parë si favorizues të korrupsionit dhe kontrabandës. Duke parë që motivacioni i pjesës më të madhe të të shkarkuarve ishte për korrupsion, atëherë mund të besojmë për një vullnet të mirë të krerëve të doganave, por edhe për një prerje të fijeve të atyre që kanë patur lidhje me kontrabandën dhe krimin ekonomik. Këtë gjë ne e kemi monitoruar dhe kemi konstatuar se janë bërë mjaft hapa pozitive.



Cili është aktiviteti i EU-CAFAO-ALBANIA

Aspekti operativ i EU-CAFAO-ALBANIA në Shqipëri është: “I lindur rreth 10 vjet më pare, pra në 1997-n, si një institucion i një aksioni asistence europine pranë qeverisë shqiptare, CAFAO ka modifikuar aktivitetin e tij këtu gjatë viteve në vazhdim duke u marrë edhe me sektorin financiar shqiptar dhe kryesisht me atë të tatim-taksave. Aktualisht kjo strukturë ka në shërbim rreth 40 persona dhe rreth 20 ekspertë ndërkombëtarë. Kjo tashmë është kthyer në një veprim dhënieje asistence në kuadrin qeveritar dhe fiscal, por që ndahet nga ai që ka qenë një aksion operativ që zhvillonte CAFAO gjatë kohës kur e drejtonte dr. Natalia, ku i referohemi viteve të para 1997-1998 deri në 2003-shin. Por qëllimi ynë u modifikua pasi kështu e kërkoi Bashkimi Europian. Pra EU-CAFAO jep asistencë në disa sektorë me rëndësi ku ndihma kërkohet sidomos nga qeveria shqiptare ose nga administrata doganore shqiptare. Lidhur me këtë, EU-CAFAO propozon sektorë të rinj dhe i referohet në vazhdimësi Bashkimit Europian dhe zyrës superiore në Paris, duke njoftuar për progreset që po bën në vijim sistemi doganor shqiptar lidhur me detyrat e ngarkuara. Kjo do të shërbejë edhe në të ardhmen kur ky institucion do të largohet nga Shqipëria kur ajo të jetë pjesë e BE-së dhe kur institucionet e saj të kontrollojnë sigurinë e produkteve që do të hyjnë në territorin e BE-së”.


30 Qershor 2007-gazeta albania

[BARAT]

Greqia legalizon 250 mijë minoritarë

Lajmi më i fundit për afrimin e datës së dhënies të së drejtës së votimit për të gjithë minoritarët me banim ose jo në Greqi, që do të thotë fitimi automatik prej tyre i pasaportës greke, tregon më së miri dy arsyet kryesore të “nxitimit” të Karamanlisit për t’i pagëzuar grekë edhe me “vulë” këta të fundit: Arsyeja e parë është shpresa e tij në votën e tyre për të rimarrë pushtetin aq shumë të diskutuar së fundi kur “frymëmarrja” e PASOK-ut po ndihet përherë e më pranë. Arsyeja e dytë është shpallja tanimë edhe zyrtarisht nga ana e diplomacisë greke e ekzistencës së një numri të konsiderueshëm të minoritetit grek në Shqipëri. Ndonëse në pamje të parë duket se arsyeja e parë është ndoshta edhe më e forta, kryesorja që e detyroi kryeministrin grek të marrë një vendim të tillë, rritja artificiale e qytetarëve me kombësi greke në Shqipëri ndoshta është edhe më e rëndësishme për të në një moment kur me sa duket edhe opozita greke po pajtohet në heshtje me vendimin e Karamanlisit, edhe pse ai mund t’i kushtojë rikthimin në pushtetin e humbur tre vjet më parë. Historikisht minoriteti grek në Shqipëri nuk e ka kaluar kurrë numrin e 60 mijë vetave, por, me sa duket, ky numër nuk i ka mjaftuar Athinës zyrtare, e cila kërkon tanimë ta rrisë artificialisht minoritetin grek në Shqipëri për arsye që dihen mirë. Gjithsesi, është ende shpejt për të nxjerrë përfundime përderisa projektligji nuk ka arritur ende në Parlamentin Grek, por kur ai të marrë formën e ligjit, i takon pastaj diplomacisë shqiptare për të reaguar ndaj “lojërave” të kolegëve të tyre jugorë, të njohur tanimë historikisht për “lëshime kuajsh” që rrëzojnë brenda një nate atë çka nuk mund ta rrëzonte shpata për vite me radhë…



12 Korrik 2007-gazeta albania

[BARAT]

Une se marr vesh pse ankohen kur i rreh pa arsye policia greke. Llogarit sikur polici grek te bente dashuri me ta (edhe kete e kane bere po pak me rralle)....
BARAT

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Grekët ndalojnë dhe keqtrajtojnë shoferin shqiptar

Altin Petro

Athinë - Ndalohet nga policia me makinën e tij pa asnjë shkak, shoqërohet në postën e policisë, ku dhe dhunohet fizikisht shqiptari.
Rikthehet edhe një herë problemi aq shqetësues i dhunës policore pa asnjë shkak ndaj emigrantëve të huaj në Greqi.
Një i ri shqiptar, i cili ka hapur tanimë proces gjyqësor ndaj dy policëve, është ndaluar ditën e diel në fshatin Ierriso të Selanikut në veri të Greqisë.
Sipas dëshmisë së tij, tek udhëtonte me makinën e tij, të dielën pasdite është ndaluar nga dy punonjës policie për kontroll. Pa asnjë shkak, vetëm kur kanë parë se patenta e tij ishte shqiptare, ai është arrestuar dhe është shoqëruar për në rajonin e policisë. Sipas 23–vjetarit, të gjithë policët e ndodhur në rajon e kanë goditur dhe ofenduar, ndërsa një tjetër polic i ka kërkuar të holla në shkëmbim të lirisë. Shqiptari i shtruar tanimë në Spitalin e Poligjëroses në gjendje të rëndë shëndetësore, ka kërkuar ndjekje penale ndaj dy policëve. Tashmë, për këtë çështje ka filluar një hetim i hollësishëm nga Zyra Qendrore e Policisë së Maqedonisë Qendrore. Ngjarja në fjalë, ka shtuar edhe më shumë shqetësimin e shqiptarëve që rrojnë e punojnë në Greqi, për problemin e patentave shqiptare. Prej kohësh nga të dyja shtetet nuk po jepet një vendim i prerë për vlefshmërinë e patentave shqiptare në Greqi. Sipas drejtuesve të lartë në Policinë Greke të Qarkullimit, patentat shqiptare, për faktin se vendi ynë nuk është bërë ende anëtar me të drejta të plota i BE, nuk janë të vlefshme në vendin fqinj, e si rrjedhojë, të gjithë shtetasit shqiptarë duhet të pajisen me patenta greke. Pra, me pak fjalë, edhe 1000 euro të tjera për person të derdhura në arkat e buxhetit grek nga emigrantët shqiptarë. Por, ajo që të tërheq vëmendjen në këtë rast është rreptësia e tepruar që tregojnë shumë herë efektivat e policisë greke me emigrantët shqiptarë, në ndryshim me emigrantët e tjerë. Kanë qenë jo të pakta rastet kur këta të fundit janë ndaluar e janë gjobitur me shumën minimale për mungesë patente (16 euro), ndërkohë që për shqiptarët kjo shumë shkon mbi 65 euro si dhe ndjekje penale, e në qoftë se deri në ditën e zhvillimit të gjyqit emigranti nuk është pajisur me patentë greke, dënimin mund të kthehet edhe me burg ose dëbim nga Greqia. Pra, megjithëse janë të shumtë emigrantët e pajisur me patentë shqiptare prej më shumë se 10-15 vjetëve, ata janë të detyruar të kalojnë në prova teorike e praktike të njëjta me një 18–vjeçar që merr sot për herë të parë patentë. Gjithsesi, ajo çka është më shqetësuesja në këtë problem është fakti që paligjshmërinë e patentave shqiptare shteti grek e cilëson menjëherë si çështje penale, ndërsa shkeljet e rënda të të drejtave të njeriut nga ana e tij në dhënien e lejeve të qëndrimit për emigrantët në momentin që është i vetmi shtet-anëtar i BE-së, që kërkon shuma të tilla të hollash për pajisjen me to, i quan tejet të ligjshme. Si mund të pajiset një shtetas shqiptar me një patentë greke kur atij nuk i është dhënë e drejta e qëndrimit të përhershëm në Greqi? Po sikur një moment, për një arsye ose një tjetër, nuk mund të merret më leje-qëndrimi, çfarë ta bëjë këtë dokument? Në Shqipëri ajo nuk është e vlefshme në qoftë se personi vendos qëndrimin e përhershëm atje, pra në këtë rast emigrantit i bie të zgjedhë: ose të jetojë në Greqi pa leje-qëndrimi, por me patentë greke, ose të emigrojë në një vend tjetër të BE-së, ku dokumenti i shtetit grek, si vend anëtar i BE-së, është i vlefshëm. E si zakonisht në raste të tilla, qeveria shqiptare, ndonëse e bazuar tërësisht në djersën e gjakun e emigrantëve, hesht ose më saktë, hesht sepse është tërësisht e paaftë të kërkojë të drejta të tilla të ligjshme për qytetarët e saj jashtë vendit, të cilët, për fat të keq, duhet se janë përfshirë prej kohësh në listën e të harruarve...


22 Maj 2007-gazeta albania

[BARAT]

Dita
Degjova dje intervisten me prof. Delvinen qe e kishe sjelle disa postime me perpara BARAT. Tek pjesa e dyte profesori tregon si fakt qe znj.Hillary Clinton e ka ngritur si teme ne Kongresin Amerikan ceshtjen e Camerise dhe se ka patur me kete rast debat per kete. Kerkova ne vazhdim ne internet, po mberrita tek ca njoftime gazetash nga 2002 qe benin me dije vec kete gje, qe ka pasur nje debat, por jo me shume. Ke ndonje material te shkruar nga ky debat? Flm.

Ky do te jete lajmi qe eshte dhene dhe qe ke gjetur dhe ti, por aty citohet edhe emri i debatuesit. Mbase gjej me vone ndonje gje me me te zgjeruar ne lidhje me kete ceshtje, por sidoqofte nuk eshte disinformim, sepse ka ndodhur realisht nje perplasje e tile mendimesh
BARAT

-----------

Kongresi amerikan debaton me greket ceshtjen Came

"Ceshtja Came eshte karte e shtetit shqiptar sa here qe tensionohet situata me Greqine", ka qene justifikimi mbrojtes i zedhenesit te Helsinkit grek, Panajot Dimitras gjate nje debati te Kongresit amerikan mbi ceshtjen came, te kerkuar nga Hillary Clinton. Sipas njerit prej televizioneve, "Top Channel", Dimitras ka deklaruar se nje nga arsyet qe Athina mban nje te ashtuquajtur gjendje lufte me Tiranen, eshte per te menjanuar qe keto ceshtje t'i nenshtrohen Gjykates. Duke shfrytezuar faktin qe ne kufirin mes dy vendeve prej me shume se 6 ditesh eshte bllokuar kalimi i shtetasve shqiptare, edhe pse te pajisur me leje te rregullta, per shkak te veshtiresive te nxjerra nga autoritetet greke, zyrtari grek ka kembengulur se zyrtaret shqiptare po shfrytezojne situaten. "Ne muajt e mjaltit kjo ceshtje harrohet, ndersa sa here acarohet situata qeveria shqiptare kujtohet te nxjerre nga menga asin cam" ka pohuar sipas te njejtit burim. Ai kishte dhene pak informacione rreth problemit duke argumentuar se informimi i tyre rreth kesaj ceshtjeje ishte i paket, pasi sipas nuk kishte nje shoqate qe te mbronte te drejtat e cameve. Keshilltari i Komisionit Amerikan te Helsinkit ne Kongres, Chadwik Gore, ka deklaruar se "Athina nuk i ka kushtuar aspak vemendje ceshtjes came". "Eksperienca me kete grup etnik eshte unike me debimin e tyre ne vitet '40 dhe pamundesine e e tyre ne rikthimin e tyre ne Greqi dhe te drejten e rikthimit te pronave" ka thene keshilltari. Sipas grekeve, Ceshtja Came, eshte pare si nje ceshtje e nacionalizmave dhe jo si e te drejtave te njeriut.


Korrieri, 08/25/2002

[agimial]

Nje ballafaqim ne studion televizive mbi qendrimet shqiptaro-greke.

http://video.google.ca/videoplay?doc...13930620693173

[Dita]

Po, kete artikull kisha gjetur dhe une BARAT. Nga kerkimi ne google une s'po gjej gje me shume, por nese gjen ti, te lutem sille ne kete teme. Flm.

[BARAT]

Interviste me Mentor Nazarko

Borxhet që fshihen në sirtarët e Greqisë

Alda Bardhyli

Lufta nuk është një marrëdhënie e një njeriu me një tjetër, por e një shteti, kundrejt një shteti tjetër, në të cilën njerëzit janë armiq rastësisht dhe jo si njerëz apo si qytetarë, por si ushtarë. Shtetet mund të kenë armiq vetëm shtetet, posaqë nuk mund të ketë një marrëdhënie të vërtetë midis gjërash të natyrave të ndryshme". Rouseau i shpjegon kështu konfliktet mes shteteve të ndryshme, duke u rrekur të rrëfejë filozofinë e të gjitha lëvizjeve që sjellin pasoja negative në të tashmen... Por, ndërsa kjo është thjesht një fjali nga mijëra të tilla, që mund t‘i gjejmë në të gjitha studimet apo librat historikë të vendeve të ndryshme, ajo që sot përjeton Ballkani duket se i ka rrënjët pikërisht tek e shkuara. Vite pas ngjarjeve të mëdha me pasoja për shumë vende, shtetet që mbajtën në kurriz këto pasoja nuk kanë mundur të bëjnë kompromise me të shkuarën, apo qoftë ta shërojnë atë... Historia e çamëve të Shqipërisë është një histori e ngjizur fort me të kaluarën, ku rikthimi në të, jo vetëm nga dy shtetet që mbartin këtë konflikt të vjetër, por dhe nga historianët apo studiuesit sa vjen e bëhet më e vështirë. Mentor Nazarko, një emër i njohur në publicistikën shqiptare, u gjend në këtë pjesë ende të lënduar të historisë shqiptare, teksa ndërtonte një ese kërkimore, të cilën e paraqiti për herë të parë në Universitetin e Perugias. Në studimin e tij fillestar ai u udhëhoq nga ekspertë të njohur italianë, si dhe profesoresha Paola Anna Pillitu. Por, ashtu si ai rrëfen, faktet më të mira i ka gjetur nga hulumtimet e studiuesve grekë.

Sigurisht që moria e fakteve që dilnin gjatë këtij kërkimi, e bënë të mos e shmangte dot natyrën e tij prej hulumtuesi, duke vazhduar të ecte në tunelin e errët të kësaj historie për të dalë prej aty me fakte të reja.

Teksa në Shqipëri kjo çështje çdo ditë e më shumë kërkon t‘i rikthejë vëmendjen qeverisë për të proceduar për zgjedhje, Nazarko nxjerr nga arkivat e tij disavjeçare të gjitha materialet për t‘i sjellë në një libër. "Lufta e fundit", libri, botim i Universitetit Evropian të Tiranës, ka vetëm pak javë që ka dalë në libraritë tona dhe duket se ka një shitje të konsiderueshme. Ky libër kërkon ta trajtojë kryesisht në planin juridik çështjen e pasurive të shqiptarëve në Greqi dhe këtu është e reja kryesore e tij. Ai përfaqëson kështu një tekst tipik të një avokati, që në një gjyq ndërkombëtar do të pretendonte rikthimin e pronave të shqiptarëve në Greqi te të zotët... I ndjeshëm dhe i saktë në çdo perceptim të kësaj historie, Nazarko kërkon të rrëfejë gjithçka duke iu referuar jo vetëm historisë, por edhe fakteve. Për analistin, tashmë ka ardhur koha për të mos qenë inferior ndaj kësaj çështjeje, por ai jep një udhëzues ndihmës për politikën shqiptare, që të dijë të kërkojë borxhet që na kanë dhe jo vetëm të lypë borxhet e përdorura keq. Ashtu siç thotë edhe gazetari i njohur grek, Tasos Teloglu, "borxhin e madh që mbetet dhe për pak kohë në sirtar, nuk keni ditur ta kërkoni". Prekja e problemeve të tilla delikate mes dy vendeve vjen në një formë të analizuar me kujdes, duke ofruar pas çdo shpjegimi dhe zgjedhjen. Në morinë e librave të botuar për këtë çështje, botimi i Nazarkos merr një tjetër përmasë, pikërisht për mprehtësinë e trajtimit të çështjes në të gjitha aspektet, duke iu referuar jo vetëm historisë dhe fakteve, por duke rrëmuar edhe në mendimin e historianëve grekë...

Nazarko ka prekur thelbin e një çështjeje, duke rrëfyer në një farë mënyre se nuk është asnjëherë vonë për t‘i dhënë fund një kapitulli të errët në historinë e dy vendeve dhe që bashkëjetesa në të ardhmen mund të jetë më e mirë nëse mbyllen hesapet e së shkuarës...



Ka pak kohë që keni botuar një libër mbi pronat e shqiptarëve në Greqi. Mund të na rrëfeni diçka më tepër për këtë hulumtim tuajin për të sjellë dhe njëherë në vëmendje një nga çështjet më të ndërlikuara mes Greqisë dhe Shqipërisë?


Ky libër është një kërkim mbi problemin më të madh që mendoj unë se shqetëson marrëdhëniet shqiptaro-greke: problemi i pasurive të shqiptarëve në Greqi.
Ky problem është krijuar më së shumti si pasojë e ndarjes së Perandorisë Otomane, kalimit të një pjese të madhe të tokave dhe shtetasve shqiptarë në Greqi, toka që iu nënshtruan konfiskimit, sekuestrimit apo kompensimit të papërfillshëm. Problemi në fjalë
është thelluar më shumë, si pasojë e konfliktit të dytë botëror, ku midis Italisë dhe Greqisë pati një konflikt luftarak, pati gjendje lufte dhe ku u implikua edhe Shqipëria. Si pasojë e kësaj gjendjeje, pasuri të rëndësishme të shqiptarëve u vendosën në sekuestro konservative (në një masë ruajtje të përkohshme, e cila do të duhej të mbaronte me mbarimin e luftës). Kjo gjë nuk ka ndodhur: këto pasuri gjenden ende nën zotërimin e privatëve dhe të shtetit grek. Vlera e tyre është e madhe, rreth disa miliarda euro. Dhe libri tenton të ndriçojë fatin e këtyre pasurive dhe perspektivat e zgjedhjes së këtij problemi.


Tentoni të shpjegoni një çështje, e cila ka vite që ka ndodhur dhe ku në të dyja anët e kufirit ka një realitet politik, që kërkon ta shmangë këtë. A nuk është disi e vështirë të rimarrësh faktet historike?

Këto nuk janë thjesht fakte historike, por brenda tyre implikohen të drejta pasurore. Ka manipulime të mëdha historike të grekëve, që me shumë gjasa janë të pakthyeshme, por me të drejtat pasurore është diçka krejt tjetër. E drejta pasurore ka një veti, është e përjetshme. Në këtë kuptim dhe shpresa për t‘i marrë, për t‘u kompensuar, për ta nuk vdes kurrë, megjithëse koha e vështirëson procesin e zgjidhjes. Ndërkohë që nuk duhet të mohojmë që ka pasur përpjekje për t‘i marrë ato, me gjithë vullnetin e palës greke për t‘i vënë një kapak të madh problemit të pasurive. Si ju thashë, problemet e trashëguara me pasuritë shqiptare janë të disa periudhave të ndryshme dhe në periudha të ndryshme ka
pasur qasje të ndryshme për zgjidhjen e tyre. Mund t‘ju them se edhe në kohën e Zogut ky ishte një problem i madh. Me një lloj keqardhjeje e pranoj se qeveria e Zogut bëri shumë më shumë sesa qeveritë e sotme shqiptare. E ngriti këtë problem në Lidhjen e Kombeve. E dyta nuk pranoi kompensime të pjesshme të këtyre pasurive që ishin konfiskuar deri atëherë, pra deri në 1939-ën. Dhe ajo çfarë është më e rëndësishmja (për të bërë një paralelizëm më të plotë historik) është fakti se qeveria e Zogut nuk pranoi kompensimin e plotë të këtyre pasurive në këmbim të dhënies dorë të lirë shtetit grek për të emëruar kryepeshkopin e kishës autoqefale. Kurse sot situata është e kundërta. Jo vetëm që nuk merremi me pasuritë, por i kemi dhënë dorë të lirë Greqisë në emërimin e Kishës Autoqefale, Sinodit dhe të gjithë hierarkisë së kishës ortodokse. Ndërkohë, në kohën e komunizmit ka pasur përpjekje, por të zbehta, jo të fuqishme, kryesisht nëpërmjet shoqërisë komisionere, një shoqëri që merrej me trajtimin e pasurive shqiptare jashtë. Dhe në kohët e tranzicionit këto 17 vjet ka pasur përpjekje të zbehta, gjithashtu për ta zgjidhur problemin, por që nuk ka dhënë asnjë rezultat deri në heshtjen e plotë në periudhën e deritanishme. Duhet pohuar se dobësimi i pozitës ndërkombëtare të Shqipërisë me ngjarjet e vitit 1997 ka qenë një goditje e rëndë për shpresat e zgjidhjes së këtij problemi.


Ju e njihni mirë këtë pjesë të historisë. Pse asnjëherë nuk ka pasur tentativa serioze për ta zgjidhur këtë çështje?


Faktori i parë që pengon është pabarazia në marrëdhëniet ndërkombëtare. Greqia është një shtet i fuqishëm, anëtar i Bashkimit Evropian, i NATO-s dhe që është pozitë superioriteti ndaj Shqipërisë. Kjo ka bërë që klasa jonë politike e sotme, e nënshtruar ndaj këtij shteti, të mos e ngrejë problemin me forcën e duhur. Në disa raste janë dhënë premtime se do të krijohen komisione të përbashkëta, që do të merren me çështjen e pasurive, por këto premtime nuk janë mbajtur. Pra, arsyeja e parë është pabarazia. Arsyeja e dytë është që kjo pabarazi është thelluar më shumë, për shkak se Shqipëria e humbi rëndësinë e saj si shtet me ngjarjet e 1997-ës, kur humbi forcën, autoritetin dhe dinjitetin në marrëdhëniet ndërkombëtare dhe ky është një konkludim, jo thjesht i imi, por edhe i ekspertëve grekë, që intervistohen në libër. Ndërkohë, po ashtu edhe pesha e marrëdhënieve të tjera të vendosura midis dy vendeve, marrëdhënieve ekonomike, depërtimi i kapitalit grek këtu ka bërë që klasa jonë politike të jetë më e nënshtruar se sa do të ishte po të ishte në kushte të tjera. Sikur të mos mjaftonin këto që thashë, pabarazia në kushte ndërkombëtare - një shtet 10 milionësh me një shtet 3 milionësh - ngjarjet e 1997-ës, ngjarje të tjera me pasoja në marrëdhëniet ekonomike dhe financiare midis dy vendeve kanë krijuar një varësi të tillë të Shqipërisë ndaj Greqisë dhe e kanë bllokuar përkohësisht zgjedhjen e kësaj çështjeje.

Ju thoni përkohësisht... Si e shihni të ardhmen e këtij problemi?

Për të kuptuar të ardhmen e këtij problemi do duhet që të bëjmë paralele historike. Dhe paralelet historike janë qoftë të lidhura me vetë Greqinë, qoftë me vende të tjera që kanë probleme të tilla të ngjashme, të cilat nuk janë mbyllur kurrë. Pse me grekët? P.sh., problemi më i rëndësishëm me të cilin mund të bëhet një lloj paralelizmi në pikëpamje juridike, është ai që lidhet me fatin e pasurive të greko-qipriotëve në pjesën turke të mbetur, në atë që sot është pjesa turke e ishullit (e pushtuar nga turqit), për të cilat Greqia ngriti padi ndërkombëtare në Gjykatën e Strasburgut. Fitoi. Qytetarët greko-qipriotë, që kishin lënë pasurinë, pasi i kishin dëbuar me forcë nga pjesa turke, i kërkuan këto pasuri në Gjykatën e Strasburgut dhe arritën të fitonin kompensim. Greqia, shkaktarja e këtij problemi, na jep modelin e zgjedhjes. Ndërkohë, ky model i zgjedhjes nëpërmjet Gjykatës së Strasburgut që unë e eksploroj në libër është një model vështirësisht i ndjekshëm, pasi ka shumë pronarë, - në libër është një listë prej 700 pronarësh - dhe të arrish që t‘i sinkronizosh përpjekjet e tyre individuale për t‘i çuar në një padi është diçka e vështirë. Perspektiva e integrimit të Shqipërisë në Bashkimin Evropian hap mundësi të reja për zgjedhjen e kësaj çështjeje, të lidhur me të drejtën e pronave që është një e drejtë e përjetshme. Mendoj se hapësira e zgjedhjes lidhet më së shumti me negociatat politike dypalëshe dhe ndërkombëtarizimin e problemit, në kushtet kur pozita e shqiptarëve po forcohet, kujtoni vizitën e Bushit këtu. Ka edhe një rrugë të tretë, përveç Strasburgut dhe negociatave diplomatike, që është paditja e Greqisë në Gjykatën e Hagës. Por kjo është tepër e vështirë dhe s‘mund ta imagjinosh që Shqipëria do të ketë ndonjëherë forcën apo jo që të realizojë një operacion të tillë juridik. Ndërkohë, mund t‘ju them se përveç modelit të qeverisë së Zogut, që është një model pozitiv, kemi edhe modelin e qeverisë maqedonase, që dëften shumë më tepër dinjitet në marrëdhëniet me Greqinë. Dhe maqedonasit i kanë përzënë në fund të luftës, por ata janë më shumë të organizuar, qoftë vetë shteti maqedonas, qoftë maqedonasit që kanë mbetur atje dhe që pretendojnë të shpallin veten e tyre si maqedonas, edhe pse Greqia nuk e pranon ekzistencën e minoriteteve në tokën e vet. Ata e kanë ndërkombëtarizuar problemin, kanë kërkuar rezoluta në Këshill të Evropës etj. Kjo është një çështje e cila nuk do të vdesë ndonjëherë. Sigurisht ajo që më nxiti mua ishte heshtja dhe heshtja e gjatë që ekziston ndaj këtij problemi.

Ju keni bërë studime mbi këtë çështje. Mund të na tregoni se si shihet kjo çështje nga studiuesit dhe historianët grekë?

Një nga shtysat që unë u mora me studimin e kësaj çështje ishte fakti se ekspertët grekë që janë marrë me këtë çështje (dhe unë u referohem atyre), madje njëri prej tyre ka bërë një studim në 2006-ën, e konsiderojnë këtë si një problem që duhet zgjedhur domosdoshmërisht, pasi Shqipëria do ta fitojë betejën nëpërmjet rrugëve diplomatike ose juridike në gjykata ndërkombëtare. E drejta, sipas tyre, qëndron në krahun e shqiptarëve. Në momentin kur ekzistojnë studime të tilla me përfundime të kësaj natyre nga grekët, nuk mund të mos ekzistonin studime shqiptare për këtë problem. Kjo ishte një nga shtysat kryesore që unë nisa të shkruaj këtë libër. Nga ideja ime fillestare për studimet juridike vendosa të shtoja elemente të tjera, dokumente, kërkime publicistike etj., për të dhënë formën përfundimtare të librit dhe për ta bërë atë më të tretshëm.


----------------------------------------------------------------------------------------

Shqiptarët, pronarë tokash të paluajtshme në territorin grek

...Një nga problemet e para që i është dashur shtetit shqiptar të përballojë qysh në fillim ka qenë ai i pasurisë shqiptare në Greqi. Shqiptarët kanë qenë pronarë dhe të mjaft pronave të paluajtshme të ndodhura në territorin grek. Me reformën agrare, që bëri Greqia në vitet ‘20, u shpronësuan shumë shqiptarë, të cilët do të shpërbleheshin me letra me vlerë, por zhvlerësimi i dhrahmisë bëri që ata të mos marrin praktikisht asgjë. Përveç tokave bujqësore që mori reforma agrare, mbetën dhe shumë pasuri të tjera të paluajtshme, prona shqiptarësh, e midis tyre 65 mijë hektarë pyje, 108 mijë hektarë kullota, mbi 300 shtëpi etj. Në çastin që Italia i shpalli luftë Greqisë, kjo e fundit vuri nën sekuestër konservative edhe të gjitha pasuritë shqiptare me pretekstin se Shqipëria ishte palë në këtë konflikt e pra ishte në gjendje lufte. Pavarësisht nga fakti, Shqipëria nuk kishte asnjë përgjegjësi për këtë luftë, sepse ajo vetë ishte e pushtuar dhe nuk kishte personalitet juridik ndërkombëtar, Greqia nuk e ka ndryshuar këtë qëndrim, as sot e kësaj dite dhe pasuritë shqiptare janë ende nën sekuestër konservative. Megjithëse midis Shqipërisë dhe Greqisë janë lidhur marrëdhënie diplomatike, Greqia asnjëherë nuk është deklaruar se midis dy vendeve nuk ka ekzistuar gjendja e luftës...


*Pjesë nga letra që z. Agim Tartari i dërgon më 27 korrik 2000 ish-kryeministrit të asaj kohe, Ilir Metës, ku e informon mbi gjendjen reale të këtij problemi mes Shqipërisë dhe Greqisë.

[BARAT]

Ceshtja shqiptare dhe padrejtesite e bera ndaj shqiptareve, te pasqyruara nga
"New York Times" dhe nga gazeta te tjera te rendesishme amerikane.

pjese te shkeputura nga libri

Çeshtja Shqiptare ne Analet Diplomatike Amerikane ne Vitet 1918-1945
nga Masar Kodra

[BARAT]

Ceshtja shqiptare dhe padrejtesite e bera ndaj shqiptareve, te pasqyruara nga
"New York Times" dhe nga gazeta te tjera te rendesishme amerikane.

pjese te shkeputura nga libri

Çeshtja Shqiptare ne Analet Diplomatike Amerikane ne Vitet 1918-1945
nga Masar Kodra

[BARAT]

Ceshtja shqiptare dhe padrejtesite e bera ndaj shqiptareve, te pasqyruara nga
"New York Times", gazeta te tjera te rendesishme amerikane si dhe dokumente arkivore

pjese te shkeputura nga libri

Çeshtja Shqiptare ne Analet Diplomatike Amerikane ne Vitet 1918-1945
nga Masar Kodra

[/QUOTE]

[BARAT]

Ceshtja shqiptare dhe padrejtesite e bera ndaj shqiptareve, te pasqyruara nga
"New York Times", gazeta te tjera te rendesishme amerikane si dhe dokumente arkivore

pjese te shkeputura nga libri

Çeshtja Shqiptare ne Analet Diplomatike Amerikane ne Vitet 1918-1945
nga Masar Kodra

[BARAT]

Ceshtja shqiptare dhe padrejtesite e bera ndaj shqiptareve, te pasqyruara nga
"New York Times", gazeta te tjera te rendesishme amerikane si dhe dokumente arkivore

pjese te shkeputura nga libri

Çeshtja Shqiptare ne Analet Diplomatike Amerikane ne Vitet 1918-1945
nga Masar Kodra

[Hyllien]

Ishalla do vije ajo dite qe do i hapen syte shqiptareve, se na plasen me apatine e tyre ndaj kerrmave qe na rrethojne.

[BARAT]

Rolet e Besimeve në Botën e Ballkanit

15/07/2007 -gazeta shqiptare (milosao)
Andon Zako Çajupi

Pandehmja e ndodhjes së një fuqie spirituale mi gjithësinë eksistonte që kurse njeriu mban mënd të ndodhurit e tij mi faqe të dheut.
Atë fuqi, njeriu, e ka kërkuar në gjëmimet dhe rufetë, në zjar e në flagë, në gurë e në drurë, në det, në dhet e në hapësirën që s’duket.
Pas kësaj kërkese, Hindasit profesori i tyre Brahma i kish stërvitur të besonin që krijuësi i gjithësisë – i vetëmi e i pashoq – gjendet në një det të paanshëm, nga ku jep urdhëra gjindjes së tërë që ron në qiell e në det.
Elinëve të vjetër Sokrati – një fillosof me famë – u thoshte: “njihni vehten”. Pellasgët – më parë nga Elinët – kryerja e perëndive të tyre Zeusi i këshillonte: “farën e mbjellë do të korni, sikundër shtroni do të flini”. Dhe ashtu, me shumë ngjyra, shumë mjete a mënyra, “gjëja që lypej” ishte “një gjë e pagjendur”.
Por më pas “gjëja e lypur”, ra nënë strukun shvilluës të profetëve, nga të cilët Davidi e Solomoni ishin mbretër të drejtë, Abrahami e Jakovi bujq e barinj, Moisiu nacionalist guximtar, Krishti e Muhamedi filosofë evolucionarë. Dhe të gjithë këta profetër rollet e tyre i patnë lojtur në token e Asisë – përveç Krishtit e Muhamedit, nga të cilët i pari ka pushtuar tërë Evropën dhe Amerikën dhe një pjesë të madhe t’Asisë veriore; i dyti Asinë jugë lindore, Afrikën veriore dhe një pjesë të Evropës.
***
Ballkani – siç dihet prej gjithë dijëtarëve – ka qënë “ura e gjërë” ku kanë shkuar popujt e ndryshmë, herë duke bartur ide të mira, herë duke vozitur kot së koti.
Kush shkoj nga Ballkani? Nga u nis? Ku vajti? Në viset që vajti ç’bëri? A u kthye prapë tek vendi i nisjes?
Sikur të përgjigjemi plotësisht në këto pyetje duhet të përmëndim luftërat e Persëve me Athino-Spartasit, të përmëndim Lekën e Math – mbretin e Shqipëtarëve Maqedhonas – shkeli tërë Asinë dhe arivi gjer në Hindi, Selekon e Ptolemeun – gjeneralët e Lekës së Math – që themeluan mbretërirat e mëdha n’Anadoll dhe Egjyotë, të cilat bura shumë shekuj para profetëve Krisht e Muhamed kanë lojtur një roll, janë përpjekur për nonjë ide spirituale. Dhe që t’i afrohemi themes sonë duhet të marim ca lajme dhe për Romanët, të cilët historia i ze ngojë për shumë rolle të famëshme për ku kemi fjalën.
Romanët ishin paganë, jo më të shvilluar nga paganët Pellasgë dhe Elinë, kur nisnë të pushtojnë botën e lindjes mbase më parë shkelë vendin e Pellazgëve (Shqipërinë dhe Greqinë). Duke pushtuar radhazi tërë Ballkanin, Anadollin e Misirin, në gjithë viset që shkelë përhapnë qytetërimin e tyre.
Pra, idolatria (politheizma, paganisma) Pellasgo Eline e përzierë ahere me idolatrinë Romane – posi një branë dëbore kur këputet nga maj e malit dhe duke u rëkëllisur tatëpjetë formon një tjetër mal – pushtoj në gjirët e saj të gjitha idetë vetëdiake t’Asyrianëve dhe Egjyptasve, dhe u përhap aqë sa nuk meritonte.
Por pse ritej aqë shumë ajo ide aq’ e kotë? Vallë nuk ishin të mëndshim njerëzit e ahershim të peshonin e gjykonin?
Duke marë parasysh disa evolucione të njerëzis s’ aherëshme – s’mund të besojmë t’ ishin aqë mëndjetreshër sa dyshojmë duke vëzhguar hollësisht gnjarjet historike – mund të bindemi se idea spirituale (vetëdiake) edhe n’ato kohëra përdorej për forcat politike, dhe kështu mund të formojmë një koment që bota e njohur nënë pushtimin roman ish e detyruar t’i unjte krye idolatrisë më shumë për interesin imperialistic t’atij pushteti.
Më parë se të dallojmë rollet e besimeve në Botën e Ballkanit, s’duhet haruar Asia vëndi i lindjes së vetëdiave.
Në Asi, pas Hindasve dhe Kinezëve budistë e brahanë – një popull monotheist (i është falur vetëm një Perëndie) – ka qënë e ay i Judhenjve.
Judhenjtë, me anën e fesë i organizoj si një komb më gjallëri Abrahami e Jakovi, i vendosi n’ Egjyptë – për t’i shpëtuar nga kriza ekonomike, dhe i shelboj nga zgjedha e Faraonëve Moisiu.
Nga gjir’ i atij kombi u çfaq dhe Jesu Krishti, q’u përpoq t’i hithte nga nacionalisma në socializmë. Mirpo ata detyruar qeverin e vendit tyre t’a mbërthej në kryq “Bir e Perëndisë”. Dhe nxënësit e tij për të lëçitur idenë e Mësuesit tyre, pasi ardhë reth shumë kohë në provincat e vjetra anadollake dhe ku nukë gjetnë librin e duhur, u hodhë n’Evropë gjithë për atë ide, duk shkruar më parë nga viset e Ballkanit.
Në këto vise Krishtërimi e përkrahu Kostandini i Math perandor i Romës lindore, duke qëlluar të pushtonte kombet e ndryshme nën atë organizatë spirituale për forcën e perandoris së tij. E kundërshtoj më von Julian Apostali, edhe ky një perandor i famshëm roman, duke mprojtur se fuqia e pushtetit roman shigurohet më mirë me fen’ e vjetër, politheizmën.
Por “tretimi kristian” pothuaj se po hidhte rënjë të thella në tërë Ballkanin, që kur se në tempul dhe ariopag t’ Athinës Shenjt Pavli me shumë guxim, u tha popullit këto fjalë: “O ju njerëzit e Athinës, juve i u shoh fedakë më shumë se cilindo dhe duke m’urdhur keq se nukë dini kujt i besoni dhe kujt i fail, ardha t’i u zgjoj ndjenjën e vërtetë të fedakërisë; ardha t’iu shpëtoj nga zgjedha e agallmave (puteve) që ju i njihni për perëndi. Kur se vetë ju i kini bërë ato dhe gdhendur me duart tuaj”.
Edhe paskëtaj s’patnë ç’ti bënin Krishtërimit as Gothët e Hunët q’ishin paganë t’egër dhe e rumujosën fund e krye Ballkanin e shumëvuajtur në çdo kthim periodic.
Në fillim edhe këta deshin t’a lëftonin por në fund ja dhanë zverkun e tyre kësaj zgjedhe spirituale, dhe u lidhë nënë perandorin e shënjtë romane, kryetari moralisht i së cilës asi kohe quhej Papa.
Perandoria e Kostandinopojës jo vetëm që bëri të Krështerë popujt ballkanikë që sundonte por influencoj dhe një popull të math asiato-evropian, popullin Rus, të bëhet i Krështer.
Lëftoj Persët paganë të Zoroastrit për të forcuar Krështërimin n’ Anadoll, kur ay vënd prej popujve t’ Asis së Larkme quhej Dejjari Rum, d.m.th. Vise Romane. Lëftoj Arabët për t’i prerë hovin Muslimanizmës, që po hapte krahët si nga lindja edhe nga perëndimi, dhe u përpoq për idenë e Krishtit sa hyri e u kredhos në “një det spiritual”, për të mos dalë kurrë në “skelën nacionale”.
Kështu, pra, kjo perandori e imagjinuar nga kodrat e bukura të Bosforit dhe Helespondit, ra viktim i thash-e-themeve fanatiko fetare, për fat të keq, sikur për të vërtetuar pesimizmën e Julian Apostatit në kohërat e kaluara!
Edhe baraz n’atë periudë, populli Arab me flamurin e Muslimanizmës, duke marë për dhëmbë Egjyptën, Syrinë, Persinë, Turqestanin dhe Anadollin, ardhi ballë për ballë perandorisë kristiano romane, kur se ish e thënë që, pas shumë ngathënime mi shpinën e asaj perandorie, të demoralizohej e t’ia lironte vëndin ngadhënor popullit Turk, i cili ahere ish shum i egër e i paqytetëruarë.
***
Ndaj çkatërimit të perandorisë romane popujt ballkanikë ndodheshin të ndryshmë dhe grindavecë midis tyre dhe duke përfituar nga ky farë anormalitet, ushtëria turke, veshur me petkun muslimane që kish grabitur prej popullit Arab dhe e udhëhequr prej derës mbretërore t’Osmanllis, kaptoj Dardanelet dhe, duke hedhur hapat gjithënjë përpara, pushtoj Thrakën, Maqedhoninë, Greqinë e Shqipërinë.
Pra, Bullgarët, Sërbët, Rumunët, Grekërit dhe Shqipëtarët që bëheshin Muslimanë me shtrëngatën e ushtrisë turke, detyroheshin të quheshin Turq në vënd që të pagëzoheshin Muslimanë. Dhe ay prej këtyre popujve të mjerë e të robëruar mbetej pa unjur kokën shkelmohej pa mëshirë, mbetej i rëzuar nga çdo e drejtë civile dhe quhej Raaje, d.m.th. skllav.
A thua që t’i pranonte feja Muslimane keto marëzi? Apo beson me këto sjellje t’i shërbente Turku Muslimanizmës së vërtetë?
Shqahu Boshnjak, që bëhej musliman për të shpëtuar nga thika e sunduësit armiqësohej me bashkëkombasin e tij Shqahun raaje; Greku duke ju falur shpatës e duke u bërë Turk – siç pandehte ay vetë – njëkombasit e tij të paturqëzuar i thërriste me qesëndi “o Romeos”; Bullgari i Thrakës dhe Filibesë i muslimanizuar, passi përziej në gjak e në racë me Turkun, nxirrte në botë racën e re Pomake; Shqipëtari i mjemëruar Turk, pak nga frik e shpatës e shumë nga zili e lavdisë, vëllathin e Krështer e quante – për turp e për fat të zi – “Kaurr” a “Dinsës”!
E përs vallë ky mashtrim i dobët nërmjet vëllazërisë? Pa fjalë për favorin e madhimit të kombit Turk, kombit mjeshtër në ditjen e çkatërimit a pushtimit të kombeve të tjerë!
Pasi ngadhënuan tërë Ballkanin – sikundër vjen një lumë me tërbim e me rëmbim, që shkreton e përfshin viset e mbytura dhe passi shteron le shënja çkatërimi – edhe Turqit passi u qetuan e u sheshuan, sikundër më parësit e tyre Arabët e Romanët, ranë pas dëfrimeve demoralizuese dhe thash e themeve fanatike, dhe dale nga dale u rukullisnë në shkitën e humbjes amëshushme.
Flinin si halldupë dhe nukë vinin re përqark se ç’farë gatitje u bënte Patriku Ekumenik nënë maskën e dogmës orthodokse, gjer sa me ato intriga Rusia e vjetër u çkëputi nga duart viset e pasura si Rumaninë, Bullgarinë, Sërbinë e Greqinë. Por halldupët po flinin edhe gjumin e ëmbël për kobë e për zi të fatit tyre; nukë hapnin sytë me kohë për të parë që Maqedhonia, vëndi shum i vyer i Ballkanit, po bëhej shesh lufte midis Bullgarëve, Grekëve e Shqipëtarëve, ku kishin gjisht dy pleq mashtrues – Patriku e Cari – kundra të vetëquajturit Kalif q’ish thinjur e raskapitur më keq se dy kolegët në fjalë.
Patriku Ekumenik – faqeza kryetar i Orthodoksëve por në të vërtetë hij’ e shuar bizantine – ish bërë një shtyll e fortë propagande për të grekësuar gjith Orthodoksët e Ballkanit. Mirpo, kombet Rumun, Sërb e Bullgar, t’ëmbëlsuar me liri të pakufishme, nuk ia unjnë zverkun zgjedhës morale të këtij plaku politik, dhe desh o s’desh u kthye me vulnet të sigurtë të grekësonte të paktën popujt e Maqedhonisë.
***
Maqedhonia ish bërë një fushë trazirash ndërkombëtare dhe kjo çështje e tregonte Ballkanin si një vullkan të rrezikshëm për tërë Evropën.
Se, kur priftëria greke veç orthodoksëve të saj, u çonte çika dhelpërore gjith orthodoksëve Sërbë, Bullgarë, Rumunë e Shqipëtarë, sikur t’ish Krishti grek, Turqia, duke abuzuar regullat hierushike të Muslimanizmës së vërtetë, përpiqej të turqësonte Shqipëtarët Muslimanë, Boshnjakët e Pomakët më parë se ata.
Mirpo këtë herë kishte prekur shara në gozhdët për gjithënjë; se motori i gjithë këtyre planeve djallëzore kishte ngrirë e kishte mbetur si një kërcu që s’hyn më në punë, dhe dashuria e kombësisë po delte fitimtare duke mundur iden’ e vjetër të fanatizmës false. Tani pra, Bullgarët e kishin kupëtuar që më parë nga çdo ishin vetëm Bullgarë; Shqipëtarët, si Muslimanët ashtu e të Krështerët, ishin lidhur si vëllezër të një gjaku e të një fare q’ishin me të vërtet; dhe të dy palët u bënë kësisoj shkak n’orën e fundit të dalin në skenën e theatrit të rolleve besimtare pleqtë mashtruës me duar të lidhur e këmbë kyçur mi truallin e Bizantit romantik dhe fatpërua!

[BARAT]

Ceshtja shqiptare dhe padrejtesite e bera ndaj shqiptareve, te pasqyruara nga
"New York Times", gazeta te tjera te rendesishme amerikane si dhe dokumente arkivore

pjese te shkeputura nga libri

Çeshtja Shqiptare ne Analet Diplomatike Amerikane ne Vitet 1918-1945
nga Masar Kodra

[BARAT]

Masakrat mbi popullin cam justifikohen duke thene se camet ishin bashkepunetore te nazisteve (qesharka sa s'ka kjo menxyre e filluar qe me shkembimin e popullsise me Turqine, para LIIB dmth)...po masakrat ne jugun e Shqipersise si i quajne palikaret e qarqeve ekstremiste...apo thjesht shfarosje te popullsise "turke"
BARAT
----------------------------------------------------------------------------------------

Ceshtja shqiptare dhe padrejtesite e bera ndaj shqiptareve, te pasqyruara nga
"New York Times", gazeta te tjera te rendesishme amerikane si dhe dokumente arkivore

pjese te shkeputura nga libri

Çeshtja Shqiptare ne Analet Diplomatike Amerikane ne Vitet 1918-1945
nga Masar Kodra

[BARAT]

Ceshtja shqiptare dhe padrejtesite e bera ndaj shqiptareve, te pasqyruara nga
"New York Times", gazeta te tjera te rendesishme amerikane si dhe dokumente arkivore

pjese te shkeputura nga libri

Çeshtja Shqiptare ne Analet Diplomatike Amerikane ne Vitet 1918-1945
nga Masar Kodra

[BARAT]

Plani grek për kryengritje në Shqipëri me Gani bej Toptanin

pergatiti Dashnor Kaloci / gazeta shqip 21 07 2007


Edhe pse Shqipëria ndodhej në një prej skajeve më të
largëta e më të humbura të perandorisë osmane dhe
gjithashtu duke mos paraqitur ndonjë interes të madh
në krahasim me shtetet e tjera që ajo kishte nën
sundim, të katër krerët e vilajeteve që qeverisnin
këtë vend, ishin të detyruar që të raportonin
rregullisht pranë Portës së Lartë në Stamboll për
gjithcka që ndodhte aty, madje duke dhënë informata
tepër të hollësishme. Por edhe pse këto raportime
ishin tepër të sakta dhe nuk linin asnjë mëdyshje për
disinformacione apo fshehje të gjërave, Sulltani nuk
mjaftohej vetëm me kaq. Herë pas here në atë vend të
largët, ku mbaronin edhe kufijtë e zotërimeve të tij,
ai dërgonte emisarë të posacëm, të cilët i zgjidhte
nga njerëzit më të besuar dhe prej tyre merrte raporte
me informata sekrete për gjithcka që ishte e mundur,
duke vënë në plan të parë ato informacione që kishin
të bënin me ndonjë rrezik të mundshëm, që i vinte
perandorisë nga qafirët rebelë. Kështu ngjau edhe në
qershorin e vitit 1886, kur dy të dërguarit e posacëm
të Sulltanit në Vilajetin e Shkodrës, Ahmet Tefik beu
dhe Sulejman beu, e informuan atë për një plan sekret
që kishin kurdisur grekët në Shqipëri, me anë të Gani
bej Toptanit, njërit prej pinjollëve të familjes së
njohur tiranase, vëllai i të cilit, Esat Pasha, në ato
vite mbante detyrën e shefit të Policisë së Selanikut.
Por cfarë ishte ai plan që kishin kurdisur qeveria e
Athinës me Gani beun, cfarë synonte ai dhe kur
mendohej të kryhej? Cilët ishin njerëzit e tjerë në
Tiranë dhe Durrës që i kishin dhënë mbështetjen beut
tiranas dhe cfarë bisedimesh bëri ai në Athinë me
Kryeministrin grek Deli-Jani dhe mbretin e
mbretëreshën e Greqisë, të cilët e pritën atë me
nderime të vecanta në kështjellën e tyre që ndodhej nw
periferi të kryeqytetit helen? Si dështoi ai plan dhe
si u bë e mundur arrestimi i Gani beut, i cili u mbajt
i izoluar në kalanë e Rozafës nga Valiu i Shkodrës,
Mustafa Pasha? Lidhur me këto e mjaft fakte të tjera,
na njeh raporti i hollësishëm i dy të dërguarve të
Sulltanit në Vilajetin e Shkodrës, të cilin po e
botojmë më poshtë në këtë shkrim, pa i ndryshuar asgjë
nga teksti që gjendet në origjinalin e tij pranë
arkivit të Institutit të Historisë në Tiranë. Ky
dokument që po e botojmë me disa shkurtime, është
përkthyer para shumë vitesh nga orientalisti i famshëm
shqiptar nga Berati, Vexhi Buharaja, i cili ka bërë
aty dhe disa shënime sqaruese.


Raporti i dy të dërguarve të Sulltanit nga Shkodra

Në njërën nga dhomat e kazermës që është në mbarim e
sipër, gjatë inspektimit pamë një djalosh, me kostum
shqiptar. Pyetëm komandant pashën për shkakun e
arrestimit. Komandanti na tha se ky ishte Gani beu,
një nga aristokratët e Tiranës, i cili një vit e ca më
parë, për t‘i shërbyer interesave greke, kishte dashur
të bënte një kryengritje në Shqipëri dhe për këtë
qëllim kishte pasur lidhje të fshehta me qeverinë
greke. Për këtë cështje ai kishte shkuar gjer në
Athinë, dhe gati sa nuk kishin përfunduar përgatitjet
për shpërthimin e kryengritjes. Ndërkaq beu në fjalë
filloi të na tërhiqte vëmëndjen. Prandaj muarmë të
dhëna nga Valiu beu në lidhje me Gani benë: Ky njeri,
në bashkëpunim me disa tregtarë nga Durrësi dhe
Tirana, ishte munduar të bënte kryengritje dhe për
këtë qëllim kishte shkuar gjer në Athinë. Kur ishte
marrë vesh qëllimi i tij i lig, ishte thirrur të
paraqitej në qëndrën e vilajetit për të dhënë
shpjegime, por ai nuk kishte dëgjuar dhe kishte
tentuar të arratisej. Në sajë të masave të
menjëherëshme që kishte marrë qeveria e Durrësit, prej
nga ai mendonte të arratisej, arratisja nuk kishte
pasur sukses. Gani beu, duke parë se nuk i mbetej
tjetër rrugë përvecse t‘i bindej urdhrit të Valiut,
kishte lënë hajdutët, gjithsej rreth tridhjetë, që
kishte me vete, dhe me pesë gjashtë njerëz ishte nisur
për në Shkodër për t‘u paraqitur te Veli Pasha. Ky e
kish trajtuar mirë, kishte marrë masat për të ndalur
arratisjen e tij dhe e kishte lënë të lirë të shëtiste
nëpër qytet. Mirpo kur Valiu ishte njoftuar se ai
kishte kërkuar ndihmën e një malazezi me banim në
Shkodër për t‘u arratisur në Mal të Zi, kishte
urdhëruar arrestimin e tij, si një dicka që ishte bërë
tashmë e domosdoshme. Arrestimi i tij ka bërë një
përshtypje shumë të mirë në popullin e Tiranës, sepse
ai, i ekzaltuar për shkak të moshës së re, ka
terrorizuar bashkëatdhetarët e tij duke iu kërkuar
këtyre pare dhe sende të tjera, dhe duke iu kërcënuar
në rast refuzimi, në djegien e shtëpive dhe
shkatërrimin e krejt pasurisë së tyre. Të gjitha këto
poshtërsira ai i ka bërë me qëllim që duke fituar emër
dhe famë, të shtypte popullin e atjeshëm, Madje një
vit e gjysëm më parë, e paskësh qenë i arrestuar dhe
gjykuar në Manastir, i pandehur për vrasje: mirpo në
fund se si paskësh marrë pafajësinë e liruar nga burgu
(duke paguar) nja 1500 lira, të cilat i paskësh marrë
hua. Duke menduar se këtu kishim të bënim me një
cështje të rëndësishme dhe serioze, ne e pamë të
arsyeshme që të takoheshim dhe të flisnim sy për sy me
të. Këtë gjë ia njoftuam Vali Pashës dhe i kërkuam që
të caktonte një ditë të posacme, ku të na conte te
Gani beu dhe të na linte vetëm me të. Prandaj një ditë
shkuam te beu i lartpërmëndur. Për të mos i dhënë
shkak që të cqetësohet e të dyshonte për këtë takim,
ne i bëmë ca respekte dhe një trajtim shumë të mirë.
Biseda rreth cështjes në fjalë zgjati rreth tre orë.
Beu i lartpërmëndur duke mos pasur mundësi që të
mohonte punën dhe veprimtarinë subversive për të cilën
akuzohej i pohoi pa ngurim të gjitha ato që kish bërë.
Ai u mundua që ta paraqiste këtë veprimtari si një
shërbim që i bënte kombit dhe donte ta vinte veten e
tij në rradhën e njerëzve që kanë punuar për fenë e
për kombin. Natyrisht ai ishte i shtërnguar që ta
marrë këtë pozë. Megjith këtë, nga sjellja dhe
shprehja e fytyrës së tij del qartë në shesh si drita
e diellit se ai është vetë dora që ka kryer këtë
veprimtari subversive. Po parashtrojmë këtu poshtë në
formë të përmbledhur deponimet që ai bëri lidhur me
këtë cështje.

Deponimet e Gani bej Toptanit

Gani beu bisedimet për kryengritje i kishte filluar me
ortodoksët Jorgji Papa e Petro Shallvari, tregtarë në
Tiranë e njerëzit e tij, Pavli nga Tirana dhe Zisi
Margariti nga Durrësi. Nëpërmjet këtyre ai ish takuar
me dragomanin (përkthyesin, shënimi ynë), e konsullit
grek në Manastir. Më në fund, ortodoksët e mësipërm ja
kishin raportuar cështjen qeverisë greke. Kjo e fundit
kishte kërkuar të dinte se cfarë mjetesh ishte e
nevojshme të përgatiteshin për të siguruar suksesin e
kryengritjes. Atëhere kish ardhur (në Tiranë?)
dragomani i lartpërmëndur dhe kishte marrë për këtë
gjë mendimin e Gani beut. Ky i kishte thënë se kishte
nevojë për 50 mijë lira, për nja 2 mijë sterlina
(pushkë), dhe një sasi të mjaftueshme topash dhe
torpidosh. Pas ca kohe ai kish thirrur njërin nga
njerëzit e tij të quajtur Dalip bej, dhe i kish thënë
se do ta merrte me vete në Stamboll. Mbasi kishte
marrë nga Jorgji Papa një letër personale për një
kolonel në Athinë, emri i të cilit nuk i kujtohesh, ai
ishte nisur nga Durrësi dhe kish dalë në Athinë.
Ndërkohë ai ishte takuar me Zisi Margaritin, i cili
kish ardhur përpara tij në Athinë. Nëpërmjet këtij ai
i kishte dhënë letrën e mësipërme kolonelit dhe ishte
takuar me këtë. Gani beu kishte rënë në
hotel-restaurantin (Lokont) e një të quajturi Seva.
Këtu ishte takuar me Stefain Kapedanin, nënshtetas
grek, i cili më parë ishte marrë me kusari në krahinën
e Manastrit, si dhe me një kryetar bande brigandësh,
emrin e të cilit nuk mbante mënd, vetëm dinte se ky
kish bërë që të arratiseshin në mal kajmekamin dhe
gjyqtarin e Follorinës.

Kryeministri grek, Deli-Jani, udhëzon Gani beun

Pastaj koloneli e kish cuar Gani beun dhe shokun e
tij, Dalip benë te kryeministri i atëhershëm, z.
Deli-Jani. Këtu ishte caktuar sasia e parave, topave
dhe pushkëve, që do të duheshin për kryengritjen,
ishte marrë vendim që këta do të dilnin në portin e
Skënderbeut përpara Durrësit me një anije greke, duke
dërguar për këtë qëllim edhe një numër të mjaftueshëm
ushtarësh. Mbasi Gani beu do të kish përgatitur nga
ana e tij deri në 2000 shqiptarë dhe mbasi të kishte
marrë materialin e mësipërm, do të shpallte
kryengritjen dhe do të pushtonte Durrësin. Madje për
të mos tërhequr vëmëndjen e perandorisë lidhur me
këtë, beu në fjalë për këtë cështje do t‘i drejtohej
telegrafisht kryekomandës së forcave të armatosura të
perandorisë se për t‘i shërbyer fesë e perandorisë
ishte gati të nisej menjeherë në kufi me nja 2000
ushtarë-ndihmës, prandaj të autorizohej për
grumbullimin e kësaj force ushtarake. Vec kësaj, me të
plasur kryengritja, ai do t‘u njoftonte telegrafisht
shteteve të gjithë punën me këto fjalë: "Ne nuk e duam
perandorinë osmane, duam Greqinë". Më në fund zoti
Deli-Jani i kish treguar dhe dorzuar atij planin e
hollësishëm të kryengritjes dhe e kish porositur që të
vepronte në bazë të këtij. Pas kësaj Gani beu ishte
pritur nga mbreti dhe mbretëresha e Greqisë në
kështjellën e këtyre që ndodhet një orë larg Athinës.
Mbreti i kish thënë se e dinte mirë se shqiptarët
ishin vëllezërit e vjetër të grekëve dhe se në rast
lufte me perandorinë osmane ata, (shqiptarët) të
bashkoheshin me grekët. Të njëjtat gjëra kish biseduar
edhe me mbretëreshën. Të nesërmen ish takuar përsëri
disa herë me Deli-Janin. Ganiu tha gjithashtu se
arsyeja që ai ish pritur nga mbreti në pallatin e
këtij që ndodhet jashtë kish qenë vetëm e vetëm një
cështje që të mos merrej vesh nga ambasada osmane. Pas
kësaj, Ganiu ishte kthyer në vëndin e vet.

Qeveria greke siguron Ganiun me para në bankë

Ai tha gjithashtu se kur do të nisej, kishte marrë
sigurime të forta nga Athina se për cdo dëm që mund të
bëhesh atyre (Ganiut e shokut të tij), do të
përgjigjej qeveria greke, e cila i siguronte duke u
thënë se do të linte një garanci të mjaftueshme në atë
bankë që do të dëshironin ata. Vec kësaj ai ishte
takuar edhe me Prenk Dhorën (Dodën?) nga Mirdita në
fillim në Korfuz dhe më pas në Tiranë dhe ishte mundur
të lidhej, për këtë cështje me të. Prenka nga ana e
vet i kish thënë se Bullgaria do të fillonte
kryengritjen dhe Greqia do t‘i shpallte luftë
perandorisë osmane, se edhe të krishterët që
ndodheshin në Stamboll, do të fillonin nga pregatitjet
e nevojshme, madje në këtë punë nuk ishin përzier
vetëm këta, por edhe shumë persona nga pallati
perandorak; me ndihmën e këtyre të fundit në fronin e
perandorisë-Zoti mos edhëntë kurrë-do të vohej
dinamiti(?). I pyetur se cilët ishin këtë persona të
pallatit dhe c‘dinte më tepër rreth këtyre, ai u
përgjegj duke thënë se me Prenk Dhorën (Dodën?) nuk
kish biseduar më shumë se kaq dhe nuk dinte më tej mbi
këtë cështje. Më në fund, Gani beu, mbasi ishte kthyer
në Tiranë, kishte biseduar së pari me parinë shqiptare
të Tiranës e të viseve të tjera, u kish njoftuar atyre
qëllimin e tij për kryengritje dhe kish kërkuar edhe
bashkëpunimin e tyre. Madje u ish drejtuar edhe
mirditasve, por këta nuk kishin pranuar dhe ai ishte
përgjegjur me këto fjalë: "Duke e shpallur
kryengritjen kundër perandorisë osmane ne duam (të
fitojmë) pavarsinë tonë, për këtë qëllim ne i
përgjigjemi me dëshirë cfarëdolloj thirrjeje që mund
të na bëhet dhe jemi gati të fillojmë nga veprimet,
por nuk pranojmë në asnjë mënyrë që të bashkohemi me
qeverinë greke". (nënvizimet janë të përkthyesit).
Prandaj ai për të shpëtuar veten, ndofta nga frika se
mos thirrjet (për kryengritje) që u kish bërë ai të
tjerëve, mund të binin në vesh të qeverisë dhe kështu
mund ta vinin atë në pozitë, thjesht për qëllime
egoiste dhe me shpresën fallso se po i bënte një
shërbim fesë dhe perandorisë si piksëpari i kish
shkruar në letër Veli Pashës, e me anën e së cilës ai
cfaqte dëshirën se donte të takohej me të dhe se kish
për t‘i kumtuar disa sekrete me shumë dobi për
perandorinë dhe kombin. Megjithkëtë, Veli Pasha ish
njoftuar për planet e tija shumë më përpara dhe kur
ish takuar e nisur për në Tiranë, kish marrë letrën e
sipërme dhe ish nisur për në Tiranë. Ja pra, sot ky
Gani bej ndodhet i arrestuar në Shkodër dhe është duke
u pyetur nga Veli Pasha. Për hetimin e cështjes në
mënyrë më të thelluar, Valiu ka thirrur në Shkodër
edhe vëllanë e Ganiut, Esat benë.

Planet e grekëve për dërgimin e bandave në Shqipëri

Valiu i Shkodrës, Mustafa Asim Pasha, qysh prej gati
tre vjetësh është duke e qeverisur mirë këtë vilajet
me cilësinë e tij si Vali, edhe si komandant. Për këtë
dëshmojnë sukseset që ai ka pasur, si: ndalimi i
shkodranëve të mbajnë armë, mbrojtja e interesave të
perandorisë në kufi, ndërtimet me karakter komunal dhe
ushtarak, dhënja fund e disa turbullirave të
shkaktuara nga disa njerëz si Jusuf Zija Pasha,
zbulimi i cështjes së Gani beut. Nga të gjitha këto
kuptohet se i lartëpërmënduri është një ndër robtë
besnik të Madhërisë së tij dhe njeri me iniciativë e
vullnet. Megjith këtë, nga toni i bisedues që patëm me
të, u kuptua se ai është gjer diku i prekur e
dëshpëruar nga intrigat që janë duke u thurrur kundër
tij në Stamboll nga disa persona si Jusuf Zija Pasha.
Mëgjith këtë dëshpërim, ai nuk pushon së punuari për
perandorinë. Nëpërmjet Ganiut ai ka mundur të
informohet që më përpara rreth planeve greke për të
dërguar vazhdimisht në Shqipëri edhe mbas kryengritjes
që do të bënte Ganiu, ceta banditësh me qëllim që të
cqetësonte dhe t‘i hapte punë qeverisë osmane,
gjithashtu, nga bisedimet që ai ka pasur me konsullin
grek (sigurisht në Shkodër), ka mundur të mësojë me
kohë komplote të tjera të qeverisë greke. Mendoj se po
të shihet e arsyeshme që t‘i akordohej në një farë
mënyrë të lartëpërmendurit, me qëllim stimulacioni,
ndonjë favor perandorak, kjo do të bënte që ai ta
shtonte edhe më shumë aktivitetin e tij në të
ardhmen...
(Më 27 qershor 1886) Robët: Ahmet Teufik, biri i
Salihut. (Vulat): Sulejman.


Raporti i dy të dërguarve të Sulltanit në vilajetin e
Shkodrës

"Jusuf Zija Pasha, është intrigant e dallaveraxhi"

Përvec dëshmive dhe hollësirave të shumta lidhur me
planin grek për një kryengritje të mundshme në
Shqipëri me anë të Gani bej Toptanit, dy të dërguarit
e Portës së Lartë të Stambollit, Ahmet Teufik beu dhe
Sulejman beu, në letrën e tyre që mban datën 27
qershor të vitit 1886, e informojnë Sulltanin edhe për
situatën në të cilën ndodhej asokohe vilajeti i
Shkodrës. Lidhur me këtë, në mes të tjerash aty
shkruhet: "Po jua parashtrojmë si më poshtë rezultatet
e hetimeve tona të drejtëpërdrejta dhe të informatave
që mundëm të mblidhnim gjatë qëndrimit tonë të
shkurtër në Shkodër lidhur me gjendjen e administratës
civile dhe ushtarake të vilajetit të Shkodrës si dhe
mbi gjendjen e brëndëshme të vilajetit në përgjithësi:
Nga hetimet e gjithanshme që bëmë lidhur me
ish-prefektin e Shkodrës, Jusf Zija Pashën, doli se
ky, i shtytur nga lakmia për pozitë, për të siguruar
postin e Valiut të vilajetit të Shkodrës, ishte
munduar me anë intrigash e dallaveresh të bënte për
vete disa nga paria e vilajetit, duke u bërë në këtë
mënyrë shkaktar i një gjendje të nderë dhe të
rrezikshme për qetësinë publike. Largimin e valiut, i
cili një vit më parë qe dërguar me mision në kufirin
me Malin e Zi, i lart permënduri qe munduar ta
shfrytëzonte për të vënë në jetë planin e tij. Nga një
anë, kish punuar vetë personalisht për të bërë për
vete parinë e vilajetit, dhe nga ana tjetër një të
quajturin Zejnel bej, i cili u shërbente qëllimeve të
tija, e kishte emëruar vojvodë të malësorëve, duke e
përdorur këtë si vegël për të turbulluar mendjen e
masës së popullit nëpërmjet cpifjesh e gënjeshtrash.
Me që malësorët përbëhen nga myslymanë dhe të
krishterë, perandoria ka vënë këtu prej disa kohësh
disa ligje e norma të vecanta. Për të mbikëqyrur
zbatimin e këtyre normave, në këtë vilajet ka qenë
traditë që nuk mund të shkelej, që të ketë këtu një
përgjegjës të posacëm te titullin "vojvodë i maleve".
Kështu me anën e këtij Zejnel beu, i lartpërmënduri
ishte munduar t‘i egërsonte malësorët kundër Valiut.
Duke shfrytëzuar cështjen e ndalimit të mbajtjes së
armëve në qytet nga banorët e Shkodrës, që është me të
vërtetë një nga sukseset më të mëdha të Valiut në
fjalë, ai kish përhapur pallavra provokuese dhe kishte
vënë në veprim gjithfarë intrigash duke i thënë
popullsisë malësore se Valiu do të mblidhte pushkët,
se do të fuste në vilajet sistemin e regjisë dhe do të
likuidonte privilegjet e vjetra. Ai ishte munduar që
të bënte të nënshkruhej, për t‘u paraqitur instancave
të larta, një deklaratë ku të theksohej se popullsia e
vilajetit ishin të kënaqur nga ai. Disa nga paria e
qytetit i parandjenë se këto veprime prej njeriu
injorant që bëheshin për të fituar zemrën e njerzve do
shkatonin më në fund një turbullirë në popull, e cila
do të sillte gjithfarë trazirash. Prandaj i kishin
shkruar Valiut duke i raportuar cështjen me hollësi.
Për këtë arsye Valiu ishte kthyer në Shkodër dhe në
sajë të masave të nevojshme që kish marrë, kishte
rivendosur qetësinë. Flitet për ekzistencën e disa
raporteve, në të cilat ish mytesarifi në fjalë
akuzohet për shumë ligësi të tjera të këtij lloji dhe
për ryshfet. Është e qartë se qoftë këto akuza, qoftë
thelbi dhe qëllimi i parullave turbulluese që pat
përhapur ai në popull, i shtytur nga shpresa e kotë e
rrëmbimit të postit, kishin për të dalë në shesh në
qoftë se ai del përpara gjyqit".

(Më 27 qershor 1886) Robët: Ahmet Teufik, biri i
Salihut. (Vulat): Sulejman.

[BARAT]

Pirro Prifti kërkon të ortodoksizojë Shqipërinë

Friday, 20 July 2007-gazeta sot
Nga Olsi JAZEXHI


Në vitin 1915, kur austriakët dhe italianët po mundoheshin me të gjitha forcat të krijojnë shtetin shqiptar në kufijtë që ne njohim sot Shqipërinë, në jug të atdheut tonë, apo më saktë në qytetin e Korçës, disa të krishterë ortodoksë ishin mobilizuar nëpër repartet e shenjta të andartëve grekë dhe me ato vrisnin, përdhunonin dhe zhduknin myslimanët e jugut të Shqipërisë.Eshref Frashëri, i cili në këtë kohë ishte në Korçë, në një letër që ndodhet ende sot e kësaj dite në arkivin kombëtar, i tregonte Mit’hat Frashërit që të krishterët e Korçës, të cilët për sa kohë ishte Turqia hiqeshin si patriotë dhe kishin bashkëpunuar me myslimanët, tanimë ishin kthyer kundër myslimanëve, të cilët nuk i pranonin për shqiptarë, por i quanin turq dhe donin t’i çojnë në Azi. Replikat që z. Pirro Prifti ka bërë këto ditë me zotin Shefqet Musaraj, ku Pirro në shkrimin e tij të datës 13 korrik kërkon që të kristianizojë shqiptarët, shkruesit të këtij shkrimi i sollën ndërmend disa nga ortodoksët e Korçës, Bilishtit dhe Kolonjës gjatë viteve 1915, të cilët deshën që ose të konvertojnë shqiptarët në të krishterë ose t’i dëbojnë për në Turqi. Z. Pirro Prifti, i cili me profesion është doktor dhe në Qendrën Spitalore Nënë Tereza ku ai punon, paguhet me paratë e taksapaguesve myslimanë shqiptarë, ka disa vite që propagandon lartë e poshtë idenë e konvertimit të shqiptarëve myslimanë në të krishterë të ritit grek dhe unifikimin e katolikëve me ortodoksinë. Edhe pse në shkrimin e tij të datës 13 korrik ai thotë që ‘Megjithatë ka shpresa; arsimimi duhet, por duhet ngritur kolona e moralit fetar (besimi unik fetar) nëpërmjet një unifikimi fetar kristian të ngadaltë dhe pa dhunë. Atëherë Shqipëria do të marrë frymë lirisht ashtu si ka dhe simbolin e flamurit të Gjergj Kastriotit’, synimi i tij afatgjatë duket të jetë konvertimi me dhunë i shqiptarëve myslimanë në ortodoksi, ashtu siç donin andartët e Korçës në vitin 1915. Në librin ‘Të Penduarit ose Kombi Përballë Zotit’, të botuar në vitin 2002, në letrën që Pirro Prifti i dërgon gjeneralit grek Anastos Janullatos, ku Pirro e përshkruan veten e tij si ‘njeriu më i zakonshëm dhe më i fundit i Kishës Ortodokse’, ai i shpreh gatishmërinë e tij z. Janullatos për rikonkuistën fetare në Shqipëri. Pjesë të kësaj rikonkuiste Pirro parashtron edhe ortodoksizimin e historisë së Shqipërisë dhe heronjve të saj. Pirro Prifti, i cili ha bukë nga paratë e taksapaguesve myslimanëve shqiptarë në Qendrën Spitalore Nënë Tereza, i apelon gjeneralit Janullatos që Skëndërbeun, të cilin shqiptarët e kanë hero laik kombëtar, ta shpallë hero dhe shenjtor të ortodoksisë. Për Pirron, lënia e Skënderbeut jashtë shenjtërimit ortodoks deri më tani është një padrejtësi. Ai i kërkon Janullatosit që Kisha ta shpallë Skënderbeun shenjt ortodoks, siç ka shpallur edhe Princin shqiptarvrasës të Serbisë, Llazarin dhe bekuar luftën e Serbisë kundër Perandorisë Osmane dhe myslimanëve kosovarë. Për të bindur Janullatosin që Skënderbeu nuk ka lidhje as gjakësore dhe as fetare me shqiptarët e sotëm myslimanë, por është i të njëjtit gjak dhe fe me sllavët dhe ortodoksët, Pirrua i shkruan Janullatosit se ‘heroi ynë ishte ortodoks si nga e ëma ashtu edhe nga i ati’ dhe se ‘të gjithë bijat dhe motrat e Skënderbeut u martuan me princër shqiptarë dhe sllavë ortodoksë’. Duke argumentuar në këtë mënyrë Pirro Prifti kërkon të bindë kolonelin Janullatos për pastërtinë racore dhe fetare të Skënderbeut, i cili ndryshe nga çamët islamikë të cilët Janullatosi refuzon të lutet për, del të jetë kampion i ortodoksisë. Për të bindur Janullatosin që Pirroja është njeriu më i bindur dhe i betuar i hirësisë së tij, ai e mbyll letrën duke i thënë: ‘Do t’i lutem Zotit, Hirësia Juaj që të merrni në konsideratë një letër të tillë… dhe për hir të postit tuaj të nderuar, të pa-anshmërisë Tuaj, të ndershmërisë tuaj, të besimit te Zoti Jezu Krisht me emrin e të cilit vdiq heroi ynë kombëtar – të bëni përçapjet tuaja për të realizuar këtë detyrë.’ Ndërsa Pirro kërkon nga gjenerali Janullatos që të shenjtërojë Skënderbeun si shenjt sllavo-greko-ortodoks, i njëjti Pirro që kërkon të unifikojë fetarisht në të krishterë shqiptarët myslimanë, nuk i ka shkruar kurrë gjeneralit grek Janullatos që të shenjtërojë apo qoftë edhe të mbajë meshë për çamët e vrarë nga greko-ortodoksia gjatë shekullit të XX. Arsyeja për këtë është e qartë. Siç ai shkruan në shkrimin ‘Replikë e detyruar për z.Shefqet Musaraj’ të datës 19 korrik 2007, sipas historiografisë ortodokse në Ballkan ‘shumica dërmuese e popullit shqiptar’ që është myslimane, tregohet të ketë ‘qenë kristiane konvertuar në 99% të rasteve me dhunë’ ndërsa ‘një pjesë e vogël e tyre janë të ardhur dhe të asimiluar këtu’. Logjika që Pirro Prifti përdor edhe në librin e tij teologjik ‘Të Penduarit ose Kombi Përballë Zotit’, është e njëjtë me atë që pan-ortodoksët përdorin sot kudo; në Kosovë kundër shqiptarëve, në Bosnje kundër boshnjakëve, në Qipro kundër turqve, në Çamëri kundër shqiptarëve etj. Tamam si pan-ortodoksët e tjerë edhe Pirro shqiptarët myslimanë i vendos përpara 2 fatesh. Një, që të pranojnë statusin e tyre që ju ka dhënë propaganda e ortodoksisë, si dobëtakë, legenë dhe servilë të konvertuar nga frika ndaj turkut në myslimanë (dhe jo nga superioriteti i islamit ndaj krishtërimit që ne besojmë); ndërsa sivëllezërit e tyre serbë dhe grekë janë trimat që ishin dhe ndejtën të krishterë, apo; dy të pranojnë që janë ardhacakë nga Azia, të cilët siç edhe vllahët dhe grekërit e Korçës thonin në 1915, duhet të çohen për në Azi. Kombi që Pirro Prifti shpreson të ndërtojë nëpër shkrimet e tij dhe letrën që i ka çuar Janullatosit, duket qartë që nuk është Shqipëria dhe për më tepër shqiptarët myslimanë. Për këtë arsye në faqen 155 të librit të tij, Pirro Prifti sulmon nipin e Abdyl Frashërit, Mehdi Frashërin, kur Mehdiu gjykonte në vitet 30’të që marrja e Shën Naumit nga Jugosllavët në shekullin e 20të nuk ishte ndonjë hata për kombin shqiptar, pasi shën-naumasit ishin vllaho-maqedonë. Por kombi që Prifti Pirro kërkon të ndërtojë në Shqipëri është kombi i pan-ortodoksisë i cili shtrihet që nga Shën Petërburgu, në Athinë, Shën Naum dhe Qipron Greke. Jo më kot në letrën që Pirro i shkruan Janullatosit, i kërkon që të shenjtërojë Skënderbeun si shenjt ortodoks, në mënyrë që të gëzohen ‘Komunitetet Ortodokse në Shqipëri’ (lexo vllahët, grekët, malazezët, shqiptarët ortodoksë etj) dhe ‘çdo vend Ortodoks.’ Logjika që Pirro Prifti përdor në shkrimet e tija është e njëjtë me deklaratën e prevezarit Janullatos, gjyshërit e të cilit i kanë grabitur me dhunë tokat shqiptarëve myslimanë të Prevezës pas Kongresit të Berlinit. Në intervistën me titull ‘Janullatos: Nuk jeni komb tipik musliman’ dhënë radios Dojçe Vele në datë 18 maj 2007, Janullatosi e përshkruan Kishën Ortodokse si një urë lidhëse të Shqipërisë me Pan-ortodoksinë. Të njëjtën gjë synon edhe Pirro Prifti i cili me shenjtërimin e Skënderbeut në Ortodoksi kërkon që të ndërtojë urën fetare, e cila do të gëzojë çdo vend Ortodoks duke i zhytur një shenjtor ortodoks si hero kombëtar Shqipërisë. Pirro Prifti i cili mbahet me bukë nga ministri demokristian i shëndetësisë Nard Ndoka, i cili propozoi përpara ca ditësh që president të Shqipërisë të shpalli një tjetër minoritar si Pirro Prifti, Spiro Peçin, duket se nuk e njeh mirë apo e ka harruar historinë e jugut të Shqipërisë. Ndërsa ai kërkon që t’iu marrë shqiptarëve heronjtë kombëtarë dhe vaftisë në ortodoksë dhe kristjanizojë shqiptarët myslimanë, duket se ashtu si Janullatosi kërkon të përsërisë atë që gjyshërit e tyre dështuan të bëjnë në mënyrë të dhunshme në Jugun e Shqipërisë në 1915. Pirro që beson direktivat e kolonelit Janullatos, i cili deklaron se shqiptarët sot janë 30% ortodoksë, përsërit ato që shkrimtari Foto Malo shkruan në gazetën "Zëri i Omonias" (pararojë e shovinizmit grek) i cili vite më parë ftonte ‘shqiptarët myslimanë të rishikojnë e korrigjojnë gabimin e tyre historik, imponues e të dhunshëm, që kanë kryer në të kaluarën, duke u rikthyer në besimin e tyre të krishterë, meqenëse vetëm kështu mund të hyjnë në Evropë.’ Pirro Prifti dhe Foto Malo, të cilët prof. Sherif Delvina i ka quajtur me të drejtë shkrimtarë në shërbim të shovinizmit grek, harrojnë historikun e Shqipërisë, kur shkruajnë të eksituar nga dozat e indoktrinimin Janullatist për të konvertuar shqiptarët myslimanë në të krishterë. Pirro, që rrjedh nga reajatë (besoj vllahët apo shulet) e Devollit, duhet ta ketë fare mirë parasysh se çfarë pësuan andartët e unifikimit kristjan, që deshën ‘enosis i thanatos’ (unifikim apo vdekje), nga çetat e myslimanëve korçarë dhe kolonjarë të Sali Butkës dhe Malkë Zarishtit në vitet 1915. Nëse nuk e njeh historinë le të shkojë njëherë në Bilisht dhe të këndojë me devollitët myslimanë këngën e ‘Ishti Bilishtit’, pse ndoshta zbulon mesazhin e zotit të tij, Jezu Krishtit dhe atë muhabetin e hyrjes së gishtit… në krishtërim padyshim.

[BARAT]

Evropianizëm apo fekalizëm

Nga Gjergj Golemi



Pas rënies së perdes së hekurt shqiptarët me ndjesinë e zhgënjimit në sy dhe në zemër, morën rrugën e mërgimit, duke përplasur fatin e tyre në dyert e botës. Kjo ikje biblike nga atdheu, ku dhanë gjithçka dhe s’u bënë kurrë të lumtur, do të shkruhet e do të shkruhet në shekuj, pasi ishte një tragjedi me përmasa kombëtare.
Hapja, ne shqiptarëve, për njëmijë e një faktorë, na kushtoi tepër shtrenjtë. Rrënuam edhe atë pak ekonomi, e katandi që kishim, të keqen filluam ta kërkojmë dhe ta shërojmë duke luftuar dhe duke urryer e baltosur njëri-tjetrin.
Struktura e familjes dhe e shoqërisë u shthur së prapthi. Tek ne, kush i huaj dhe mall i skaduar nuk hyri, duke shirë mbi varfërinë tonë.
Mbi 800 mijë shqiptarë emigruan në Greqi, fqinjën tonë, që për një jetë më të mirë, për 17 vjet rresht kanë kryer dhe kryejnë punë nga më të rëndomtat, me synimin që jo vetëm të bëjnë të mundur integrimin e vetvetes familjarisht në atë vend, por edhe të mbajnë me bukë pjestarët e tjerë te familjeve që kanë mbetur në Shqipëri.
Por, ndërsa këta qindra e mijëra bashkëatdhetarët tanë përbëjnë një armatë të tërë, e cila me punën e vetë ka lulëzuar Greqinë në të gjitha anët që grekët kishin lënë shkretë, nga ana tjetër, Greqia ndërtoi me kujdes rrjetin e kthimit të lekut që iu jepte shqiptarëve atje, nëpërmjet pajisjeve dhe gjithë plehrave stoqe, duke ua shitur shqiptarëve.
Tek ne ndali prodhimi gjithandej dhe çdo gjë filloi të na vijë nga Greqia dhe këtej nga ne riçohej në Greqi dhrahmija.
Pas kësaj, si metastazat u përhapën në Shqipëri bankat, duke u bërë ata, fqinjët tanë, edhe në mes të vendit tonë menaxherët e lekut të shqiptarëve, pavarësisht se eurot e bashkëatdhetarëve tanë i mbajnë të burgosura në bankat e Greqisë.
Sikur të mos mjaftonte e gjithë kjo, përsëri edhe në kompanitë imobilare të celularëve, Greqia është ulur këmbëkryq në vendin tonë, duke përfituar miliona e miliona euro në vit.
“Ndihma” e saj (Greqisë) është evidente gjithashtu edhe nëpërmjet Omonias dhe PDNJ, shkollave greke që mbijnë atje ku s’ka patur kurrë ndonjëherë në Shqipëri, dhe sikur të mos mjaftonin të gjitha këto, na ka dhuruar edhe një kryepeshkop në krye të Kishës Autoqefale Shqiptare që la pas F.S.Noli.
Pra, për 17 vjet rresht, Greqia ka punuar për të shtuar artificialisht numrin e minoritarëve si dhe të ashtuquajturve vorioepirot, në bazë të amanetit të Sebastianos. Ajo (Greqia), vazhdon ta quajë inekzistente çështjen çame.
Ajo me njërën dorë i zhvat shqiptarët atje dhe këtu, dhe me tjetrën, me shkopin e policit na rreh e na poshtëron dhe ne s’bëzëjmë.
Greqia, që ndezur e mban ligjin e gjendjes së luftës, pasi i bën të gjitha, po na poston në emër të fqinjësisë së mirë edhe fekalet.
Pra, ndodhi dhe e fundit. Kësaj i thonë fekalizëm dhe jo evropianizëm.

E Shtune, 14 Korrik 2007-gazeta ndryshe