Dosja antishqiptare e Greqisë, 1912-2007

[BARAT]

SHQIPTARËT TË FUNDIT PËR KRIME NË GREQI
Në Greqi shqiptarët renditen të fundit në listën e personave që kryejnë vepra penale. Ndërkohë që janë ata që nga opinioni shpesh akuzohen për vepra që nuk i kanë kryer, apo për vjedhje dhe vrasje të bërë nga të tjerët shpeshherë edhe nga grekërit. Këtë tregon studimi i publikuar nga gazeta “Elefterotipia” dhe kryer nga Qendra e Planifikimit të Emigrantëve Ekonomik (KEPE). Nën titullin “Mos të përflasim më shqiptarët” në reportazhin e saj kushtuar kësaj teme gazeta shkruan ndërmjet të tjerash se “shumica e krimeve bëhen nga grekërit dhe vetëm më pak se 10 % kryhen nga emigrantët. Por kush janë ata? Sado që të bërtasim, është e pabesueshme: nuk janë shqiptarët. Bëhet fjalë për sllavët, irakenët, polakët dhe rumunët”. Por ajo që të habit është në opinion qarkullojn ideje se të gjitha bëhen nga shqipatarët. “Opinioni shumë herë ka ide të gabuar për kriminalitetin. Emigrantët shqiptarë janë më të shumtët në numër, më shumë se gjysma e emigrantëve të tjerë. Dhe kjo është me sa duket ajo që nxit më shumë opinionin, dhe shikon tek shqiptarët fytyrën e emigrantit-kriminel” thuhet në raportin e KEPE me titull “Kriminaliteti i të huajve”. Sipa këtij raporti kryejnë vepra penale 37 në 1000 vendas dhe 32 në 1000 të huaj.

KRIMET E RËNDA
Në këtë kategori vend të parë zënë të huajt. Sipas shifrave kriminaliteti i të huajve është gati dyfishi më i madh se ai i vendasve. Kështu për akte të rënda në 1000 të huaj janë dënaur 8, përkundrejt 5 grekërve. Studimi parashikon që në të ardhmen kjo shifër do të ritet. Por në këtë kategori të huajt nuk janë autorë të veprave të rënda si vrasjet apo përdhunimet, në kët kategori në vend të parë janë grekërit. Emigrantët kryesisht akuzohen për fallsifikime dhe vjedhje. Në veprën e armbajtjes pa leje apo treafikun e lëndëve narkotike ka rritje të ndjeshme dhe pjesmarrja është pothuajse e barabartë tek të dy grupikmet, grekë dhe të huaj. Sipas studimit vetëm 6.1 % e autorëve janë të huaj në të gjitha kategoritë e krimeve.

EMIGRANTË SHQIPATRË TË FUNDIT NË LISTË
Vetëm 10.8 % e të huajve kryejnë vepra penale shifër kjo që ka pësuar rritje nga 5.4% që ishte më 1994. Me të vetmin ndryshim pasi aktualisht në Greqi jetojnë 761 000 emigrantë të cilët përbëjnë 7 % të popullsisë ose një në 10 krahë pune. “Opinioni shumë herë ka ide të gabuar për kriminalitetin. Emigrantët shqiptarë janë të bshumtë në numër, më shumë se gjysma e emigrantëve të tjerë. Dhe kjo është me sa duket ajo që nxit më shumë opinionin, dhe shikon tek shqiptarët fytyrën e emigrantit kriminel” thuhet në raport.

Por e vërteta është krejt ndryshe. Janë jugosllavët me 123 dhe irakenët me 113 akte në 1000 emigrantë. Pasojnë pakistanezët, rumunët dhe bullgarët. Të fundit në listë janë indianët dhe shqiptarët. Ndryshimi në kategorinë e krimeve varet nga mënyra e jetësës apo gjendjes familjare të çdo grupimi. Sipas studimit emigrantët shqiptarë në të shumtën e rasteve jetojnë me familjet e tyre. Në këtë klasifikim në të dy grupimet, grek dhe të huaj, numri i vepra penale është i njëjte 11 në 1000 vetë. Sipas studimit edhe kriminaliteti i të huajve ka koston e vetë. Kështu sipas llogarive nga 1995 deri në 2001 kjo kosto kapi shifrën e 1’322 miliard euro.

Gazeta Shekulli, 16 Tetor 2003

[BARAT]

Sondazhi me 20 vende evropiane: “Grekërit, populli më ksenofob”

Radio BBC World Service dhe gazeta angleze “The Guardian” botuan dy ditë më parë (11.11.2003) pjesë të Sondazhit Social Europian financuar nga Komisioni Europian për të matur qëndrime sociale në 20 vende europiane. Sipas organizatorëve, sondazhi paraqiti prova mbi të cilat grekërit rezultojnë populli më ksenofob në Europë. Më shumë se 79% e të anketuarve grekë besonin se janë emigrantët ata që shkaktojnë papunësinë dhe se ata duhen përzënë nga vendi. Emigrantët përbëjnë 10% të popullsisë greke prej 11 milionë banorësh, nga të cilët shumica janë shqiptarë.

Sipas sondazhit, në arsim, të paktën 25% të nxënësve në Greqi besohet të jenë fëmijë të emigrantëve, nga të cilët asnjëri nuk lejohet të mbajë pozita nderi, siç dëshmoi dhe rasti i studentëve të shkëlqyer shqiptarë të cilët përjashtohen me anë të procesioneve fyese dhe shpesh edhe kërcënimeve të mbajnë flamurin gjatë festës kombëtare të Greqisë. Në shëndetësi, incidentet janë tepër të turpshme teksa spitalet greke rregullisht refuzojnë të kujdesen për emigrantët, kurse media, politikanët dhe drejtuesit e kishës rregullisht përfshihen në nxitje raciste. Reklamat për shtëpi me qira në Athinë shpesh citojnë "jo për emigrantët". Gjykatat greke në mënyrë të vazhdueshme refuzojnë të hetojnë padi për diskriminim të emigrantëve.

Në një raport të tijin Monitori grek i Helsinkit përmend krahas Sondazhit Social Europian, edhe “presionin e ushtruar nga lëvizja “Mjaft” nga Tirana, si një nga arsyet pse qeveria greke vendosi të ndërmarrë hapin e nisjes së procedurave për të kaluar në Parlament një projektligj antidiskriminues, i cili do të dënojë deri në një vit burg fajtorët e akteve raciste në këtë vend. Aktivistë të kësaj lëvizjeje kanë iniciuar gjatë këtij muaji një valë protestash në adresën e Ministrisë së Jashtme greke kundër vrasjeve dhe keqtrajtimeve të shqiptarëve”. Lëvizja ishte para disa ditësh në krye të hartimit të një peticioni i cili u mbështet nga mbi 10000 nënshkrues si dhe organizuese e demonstrimit paqësor "Mjaft dhunës në kufirin me BE-në" nxitur nga vrasja e qytetarit shqiptar Vullnet Bytyçi në kufirin grek. Kreu i kësaj lëvizjeje Erion Veliaj pohon “strategjinë për të detyruar autoritetet greke të marrin masa pro emigrantëve, nëpërmjet demaskimit në arenën ndërkombëtare në prag të Lojërave Olimpike 2004 në Athinë”.

Shekulli
13/11/2003

[BARAT]

TIRANË – Protesta e shqiptarëve në qendër të Athinë, i ka ndarë grekët në dy pjesë. Manifestimi madhështor, i organizuar pasditen e së enjtes në kryeqytetin helen, është konsideruar nga intelektualët dhe media e majtë si një “leksion” emancipimi për fqinjët tanë. Por, të djathtët, përjashtuar qëndrimin zyrtar të Qeverisë Karamanlis, nuk e vlerësojnë protestën paqësore të emigrantëve, në bashkëpunim me organizatat antiraciste greke.
Manifestimi paqësor, i zhvilluar të enjten në sheshin “Omonia”, ka qenë temë kryesore debati dje në qarqe të ndryshme intelektuale e shoqërore në Athinë, por edhe në median vendase.
Tronditet Athina
Prania e madhe e njerëzve në këtë protestë, por sidomos numri i madh i qytetarëve grekë ishte një surprizë shumë e këndshme për organizatorët, gjë e cila u ka dhënë më shumë siguri emigrantëve në të gjithë territorin e Greqisë. Rreth 15 mijë persona kërkuan që t’i jepej fund racizmit. Në protestën e organizuar nga Forumi i Emigrantëve shqiptarë, në bashkëpunim me disa shoqata të të drejtave të njeriut, manifestuesit kanë hedhur parrulla për ndalimin e dhunës dhe dhënies fund të racizmit grek ndaj bashkëkombasve tanë. Thirrjet shqiptare janë mbështetur edhe nga folësit grekë, politikanë e intelektualë të njohur, të cilët u kanë bërë apel të gjithë grupeve shoqërore helene që të trajtojnë emigrantët si çdo qënie njerëzore. Jehona e protestës ka qenë e fortë edhe dje. Shumë gazeta e televizione kanë hapur edicionet e tyre me ato që ndodhën në Athinë.

Kathimerini
mbron shqiptarët

Një prej gazetave më me potencë në Greqi, e majta “Kathimerini”, ka dalë haptas në mbrojtje të të drejtave të emigrantëve. Duke dënuar dhunën e ushtruar mbrëmjen e së shtunës (4 shtator) kundër tifozëve shqiptarë që festonin për fitoren e kuqezinjve në “Qemal Stafa” përballë kombëtares së Greqisë”, gazeta bën thirrje për më shumë civilizim të një pjese të veçantë të shoqërisë helene, e cila “ende nuk e ka kuptuar se emigrantët shërbejnë për zhvillimin e vendit”. Pas ka bërë një raport të gjatë për atë që ka ndodhur gjatë protestës, “Kathimerini” mban qëndrim kritik edhe për ndërhyrjen e policisë me gaz lotsjellës dhe shkopinj gome kundër emigrantëve në përfundim të manifestimit, i cili ka qenë me të vërtetë shumë paqësor. Pasi ka përmendur faktin e arrestimit të disa dhjetrave shqiptarëve mbrëmjen e së enjten, gazeta e majtë aludon për një provokim nga ana e grupeve raciste greke, të cilat kanë lidhje me organizatën neo-naziste “Chryssi Avgi” (Veza e Artë). Burime të gazetës kanë zbuluar se prapa provokimeve gjatë manifestimit të emigrantëve shqiptarë, qëndron një grup i quajtur “Blue Army”. Autoritetet zyrtare greke mendojnë se ky grup ka rreth 150 anëtarë. Disa prej tyre mendohet se kanë shpërndarë edhe fletushkat antiturke në vigjilje të ndeshjes së të mërkurës në mbrëmje, Greqi-Turqi, e zhvilluar në Athinë.

Racizmi nuk është shuar

Qëndrime pozitive për protestën e shqiptarëve dhe organizatave antiraciste greke kanë mbajtur edhe një pjesë e madhe e shtypit të majtë helen, të cilët citojnë shumë politikanë të njohur si dhe jepen opinione kundër shfaqjeve të dhunës nga një pjesë e shoqërisë së tyre. Por, jo çdo gjë mbyllet këtu. Shtypi i djathë e ka konsideruar protestën e së enjtes si “një ngjarje të rëndomtë për arsye të rëndomta”. Në faqet e gazetave të këtij krahu politik ngrihet edhe hipoteza se manifestimi paqësor fsheh qëllime politike në vetvete. Gazeta “Ta Nea”, duke e anashkaluar arsyen e vërtetë të manifestimit greko-shqiptar, të parin në llojin e vet në kryeqytetin Athinë, analizon përleshjet e zhvilluara pas manifestimit ndërmjet emigrantëve shqiptarë dhe policisë. “Është turp për këta emigrantë të shkujdesur që e konsiderojnë veten si fansa të futbollit dhe i përdorin këto ngjarje për t’u hakmarrë ndaj veprimeve raciste”, shkruan “Ta Nea”. Edhe një pjesë e politikanëve të djathtë e kanë konsideruar konfliktin e së enjtes mes protestuesve dhe policisë si një shfaqje të re të dhunës. Ata nuk kanë dhënë asnjë gjykim rreth manifestimit. Ndërsa përsa i përket incidenteve të pas-manifestimit, zyrtarët e policisë së Athinës kanë deklaruar se do të hetohen të gjithë, emigrantët dhe policët. Dyshimet kryesore për provokime gjatë protestës hidhen drejt grupeve neonaziste greke. Por, hetimet ende nuk kanë filluar.Nje lajm i mire vjen nga sopranoja e talentuar/mirenjohur --> INVA MULA <-- e cila perdor aftesite e saj per te bashkuar e lehtesuar popujt, nje ambasadore e vertete e shpirtit shqiptar:

"Sports and the arts should create bonds between countries, especially neighbors like Albania and Greece. I read of the events on the Internet in France and it made me very sad. Maybe with artists, with people who are wise and temperate, we can create bridges of friendship between these two nations, who have so much in common.”

In the aftermath of the unfortunate incidents that took place after the Greece-Albania soccer match two weeks ago, which caused racist and nationalistic clashes in the two countries, Albanian soprano Inva Mula is building her own bridge of friendship with her voice this evening at the Thessaloniki Concert Hall’s opera gala in memory of Maria Callas.

The Albanian soprano was speaking from Paris, where she has been living for the past few years, and was on her way to Seville, before going on to Moscow and then Thessaloniki. These three appearances in one week reflect how busy the singer has been in the past 16 years, with myriad appearances taking her all over the globe.

[BARAT]

The Time Machine

By Nikos Konstandaras
11/09/2004 Kathimerini

The violence that followed the World Cup qualifier between Greece and Albania last weekend was a brutal reminder of how far our society still has to go before it frees itself of the inferiority complexes that make us see enemies everywhere. On the surface, it is inconceivable that a young man was killed in a fight that followed Albania’s defeat of Greece, less than a week after the end of the Athens Olympics. For the 16 days during which Greece hosted the most complicated and demanding event in the world, no one was hurt. On the other hand, it is just as incredible that only one person was killed in the fights that brought together the twin poisons of sports fanaticism and nationalistic fervor after the September 4 match. Hooliganism has been nurtured to such a monstrous level in the sick hothouse of our soccer leagues that the yardstick for our fans’ behavior is an incident that took place a few years ago when some soccer fans threw Molotov cocktails, rocks and planks at a train on the Kifissia-Piraeus railway line, setting it alight, because it was carrying the fans of a rival team (as well as other passengers) toward the harbor. The fact that scores were not killed is purely a fortunate accident. If we add to this the nationalism that accompanies the games of our national teams, the violence becomes self-justifying, as if the hotheads were warriors in a battle for the greater good of the nation — jihadis in team jerseys.

Gramoz Palushi, a 20-year-old Albanian, was stabbed to death in a fight on the island of Zakynthos last Saturday and some 20 other people were hurt in fights across the country. A 22-year-old Greek is being held as a suspect in Palushi’s murder and the stabbing of two other Albanians. Greek news media have stressed that the suspect is “Greek American,” as if his alleged actions are something foreign to Greece. On the contrary, those who think of themselves as supremely Greek are very much at the forefront of such violence. Extreme right-wing groups, which have been actively trying to proselytize among the national team’s supporters, were involved in much of the fighting and in the ongoing efforts to cultivate a climate of fanaticism and violence. Although these groups are tiny compared to the far-right racist parties in other European countries, they may turn out to be a greater threat here because their ideas are not as isolated in Greece as their counterparts are in other countries. Where else could a provincial governor like Thessaloniki’s Panayiotis Psomiadis get away with making incendiary, anti-Albanian statements and calling for the border to be closed. No amount of so-called Albanian “provocation” can excuse someone in office from making such statements.

In Greece’s noxious cocktail of sports and politics we have shown unbelievable and inexcusable tolerance for hooliganism. Legislation aimed at curbing violence and allowing true fans to reclaim the stadiums from a few thousand organized supporters (among whom lurk a significant number of sociopaths) have not come to much. The problem is that team owners have learned that they do not need to have fans filling the stadiums and their coffers because the government will always bail them out when their debts become insurmountable. The government does this because of the political cost of angering the teams’ fans, so it is in the interests of owners and management to have a fan base that may be small but is violent enough to create a problem for the government when necessary. It is as simple as that. It will take a very determined government to play this game of chicken with the teams and not blink. The violence will end only when the team owners realize that they will never see a cent of taxpayers’ money again unless they fill their stadiums with people who are prepared to buy season tickets without fearing for their lives. Until that time, the culture of violence that plagues our soccer will rage on, sustaining the primitive kill-or-be-killed instinct. Any government or state official who talks about sporting spirit and so on while this situation continues should be pilloried in the press and by the public wherever he or she appears. The Education Ministry has to ensure that children are taught the sporting spirit and fair play from a tender age. This will take some doing, because in the partisan atmosphere that exists at home, in the news media and which has been transmitted to the children without any filter, rival teams are enemies who have to be destroyed. It is normal to boo the players, fans, anthems and good moves of a rival team and it is unheard of to cheer for them, no matter what they do. We saw this attitude rear its embarrassing head frequently during the Olympics, which were otherwise the culmination of civility. Most of those booing and whistling whenever rivals of Greeks had the ball or made their move would probably have been shocked to be told that their behavior was unsporting. For them, the spirit of sport means to do everything to help your team — and intimidating its rivals is part of that. The hysterical outburst by a large part of the crowd that held up the start of the men’s 200m final was perhaps the most bizarre example of this national self-centeredness. The need of at least some people to vent their frustration at the absence of phantom sprinter-motorcyclist Costas Kenteris and their declaration that these were their Games and they would do whatever the hell they liked, showed complete disregard for the athletes who had not disgraced themselves by skipping a doping test. But they did not care. In their minds, their feelings were far more important than the race itself. Their shouts swamped the efforts of those who disagreed with them but could not stop them.

Therefore, the very hostile atmosphere that the Albanian fans created in Tirana’s stadium last Saturday — with the support of their government and probably by their news media as well — was a wonderful lesson for all Greeks. Here we could see what our visitors are often subjected to. The nicest touch in the stadium was a giant banner proclaiming, in English, “This is not Portugal.” It certainly was not. Nor is Greece Portugal. The Greek soccer squad, which had never won a match in a major competition, started the Euro 2004 championship by beating hosts Portugal, one of the favorites. The Greeks and Portuguese then clawed their way through the tournament and met up in the final. Again the Greeks won, depriving the Portuguese team of its one last shot at glory as its best players prepared to retire. The Portuguese fans applauded the Greeks. That should have been a lesson to all of us. But too many Greeks have a terrible habit of taking for granted the civility of others while demanding the world indulge their own bad-temperedness. The Albanian fans acted in a way that is far more familiar to us. Instead of making us see ourselves for what we are, it triggered a sense of anger that these upstarts could upstage us in this way. The Albanians, more than the Portuguese, are close to the way we think and act, which makes the behavior of the racists who attacked Albanians in Greece even more ridiculous. The beautiful irony is that the Greeks are always going on about how they support the underdogs. This time the Albanian team did to the European champions what the underdog Greeks did to the Portuguese in Portugal — and we did not like it. So much for supporting the underdog. Added to this anger was the frustration that those gloating over our defeat felt they were taking revenge on a nation that has often acted in a humiliating way toward Albanian immigrants while also providing them with jobs, schools and a better life.

Looking at the often provocative behavior of the Albanian fans — which included throwing stones at a bus carrying Greek fans to Tirana — it was as if we could see ourselves. Perhaps that, and the shock that a young man died because of all this, resulted in the Greek fans behaving very differently a few days later when the national team played against Turkey in the newly rebuilt Karaiskaki Stadium. Perhaps our national team’s seriousness and sportsmanship — which its players display even when they are not winning — is contagious. Perhaps our pride at having hosted a successful Olympic Games was making an effort to overcome the cannibalistic instinct that has driven gentler souls away from spectator sports. When, before the game, some Greeks began booing and whistling during the Turkish national anthem, the vast majority hissed them into silence. When one threw a water bottle at the pitch, he was beaten up by others. The goalless draw and the scrappy match might have played a role, but we came unsettlingly close to acting like the Portuguese, even while playing with a team that represented Greece’s age-old and bitter rival. Afterward there was a sense of pride and relief that resembled the emotions which follow a hard-earned victory. We were happy that we had not descended into barbarism. It was as if the whole nation suddenly felt the joy that one experiences when taking part in sport without fanaticism.

It is time for everyone to realize that the gains of giving sport back to the broadest possible section of the public far outweigh the costs of confronting the hooligans and those who use them to their own ends. If this means that some teams will lose power and influence, or may even die, so be it. Their stadiums and facilities can be put to better use hosting games by school teams made up of the sons and daughters of Greeks and Albanian immigrants playing together — mixing it up until they become one.

Within the space of a week, we have strayed into the abyss of hatred and violence (which is synonymous with the Balkans to many) after having soared to the top of the world in the joy of playing gracious host to the world.

It is as if we are travelers in a time machine. Except that we still have the power to decide which will be our future and which our past.

[BARAT]

Murder, riots follow Greek soccer defeat
Albanian killed on Zakynthos

06/09/2004 Kathimerini

Albanian soccer fans wave flags in Omonia Square after Saturday night’s defeat of the Greek national squad by Albania in Tirana. Shortly afterward, groups of belligerent Greeks arrived at the central Athens square where huge crowds had gathered in June and July to celebrate Greece’s victories in the Euro 2004 championship. Riot police were called in, and used tear gas to disperse both parties.

An Albanian man was stabbed to death and several more were injured during ugly after-dark brawls in Greece after Albania’s national soccer squad defeated the Greek side on Saturday during a World Cup qualifying match in Tirana.

In Athens, the government and opposition parties issued strongly worded condemnations of the violence yesterday.

“Such acts run against the sporting spirit... which we honored when the Olympics were held in Greece,” government spokesman Theodoros Roussopoulos said.

Albanians represent the vast majority of the estimated 1 million immigrants living in Greece.

The worst incident was in the village of Tsilivi on the Ionian Sea island of Zakynthos, where a 20-year-old Albanian immigrant was killed and another two suffered non-life-threatening stab wounds during an attack early yesterday by a Greek man who objected to their celebrating Albania’s 2-1 upset of the reigning European champions.

Police arrested 22-year-old Greek-American Panayiotis Kladis for the attack.

Four Albanians and one Greek were treated for knife wounds in Athens after the match, although no arrests were made, and in Thessaloniki an 18-year-old Albanian was held for allegedly injuring two Greeks with a broken bottle.

In Omonia Square, the central Athens landmark where Greek soccer fans traditionally flock to celebrate national or club-level victories, roles were reversed on Saturday night when a few hundred Albanians gathered to jubilate. A crowd of Greeks soon assembled with ugly intentions, and riot police stepped in, using tear gas to disperse both groups.

In other incidents, Albanian supporters damaged seven cars near the Peloponnese railway station in Athens, while two cars with Albanian number plates were wrecked by Greeks in Thessaloniki.

In the Tirana encounter, Greece’s national soccer squad put on a poor performance in its first official match after unexpectedly winning the Euro 2004 championship in Portugal on July 4. Having let in two goals in the first 10 minutes of play, Greece scored at the end of the first half but was unable to equalize.

[BARAT]

Shqiptari humbet shpretkën nga dhuna e ushtarëve grekë

ELBASAN (17 Shtator) - Tre emigrantë shqiptarë rrihen barbarisht në kufirin shqiptaro-grek. Njëri prej tyre humb shpretkën nga keqtrajtimi, ndërsa dy të tjerët pësojnë dëmtime më të lehta. Një thupër thane ka mjaftuar që egërsia dhe barbaria e ushtarëve grekë të arrijë kulmin. Madje kur kufijtë e kësaj torture arrijnë "in ekstremis", njërit prej emigrantëve i ka kushtuar edhe shpretkën. Pas kthimit për në vendin e lindjes, Ligor Halili i është nënshtruar edhe një operacioni që ka zgjatur plot tri orë. Edhe dy bashkëvuajtësit e tij, i vëllai, i 45-vjeçarit, Mili Halili, 43 vjeç dhe Rrahman Pashollari, 60 vjeç, nga plagët janë shtruar në spitalin e Elbasanit për të marrë ndihmën e parë. Tre viktimat e fundit të dhunës së ushtarëve grekë, nga fshati Burrishtë i Elbasanit, i janë shtuar numrit të madh të shqiptarëve të masakruar, listë kjo që ka nisur që kur shqiptarët njohën hemorragjinë e emigrimit. Tri viktimat e dhunës kanë duruar për rreth 10 orë torturat e policëve grekë. Sipas të dëmtuarve, gjashtë ushtarakë të një patrulle greke i kanë ndaluar dhe më pas i kanë mbajtur për 10 orë në qelitë e burgut "PIL" në afërsi të liqenit të Prespës. Pasi janë masakruar dhe gjymtuar, tre shqiptarët janë riatdhesuar nëpërmjet pikës së kalimit kufitar të Kapshticës. Por më rëndë nga tre të dëmtuarit ka qenë 45-vjeçari Ligor Halili, i cili ka rrezikuar seriozisht jetën. Madje mjekët kanë pohuar se një vonesë tjetër mund të kishte qenë tragjike për të, pasi, si pasojë e goditjeve, ka pësuar një hemorragji të brendshme. Ndërsa rebelimi i familjarëve të të masakruarve ka arritur deri aty sa kanë bërë edhe një protestë drejtuar qeverisë shqiptare, e cila duhet të reagojë ndaj këtij akti flagrant të shkeljes së të drejtave të njeriut. Në një intervistë për Gazetën Shqiptare Ligor Halili tregon gjithë torturat shtazarake të policisë greke, që e detyruan të hiqte shpretkën e cila ishte shpuar në dy-tre vende.

Tregon emigranti

Kur keni punuar si emigrant në Greqi?
Kam pesë vjet që shkoj rregullisht për të punuar, por nuk kam mundur dot që të kem një palë dokumente të rregullta, pasi vështirësitë kanë qenë të shumta. Herën e fundit jemi nisur me vëllain tim në 5 gusht dhe së bashku me një mikun tonë.
Kur jeni kthyer që andej?
Për rreth një muaj ne kemi punuar me punë bujqësie në fshatrat e Greqisë në zonën e Prespës. Pasi nuk kishim më punë aty, vendosëm që të ktheheshim dhe të tre së bashku me vëllain tim dhe Rrahmanin u munduam të gjenim një makinë për t'u kthyer.
Po më pas çfarë ndodhi?
Sapo na ka pikasur policia greke dhe nisën që të na qëllonin pa mëshirë si të ishim kriminelë. Pasi na morën paratë që kishim me vete, filloi kërbaçi. Na kanë mbajtur në burgun "PIL" dhe aty na kanë qëlluar. Mua më kanë goditur me një thupër thane në të gjithë trupin dhe për katër a pesë orë më kanë goditur pa ndërprerje. Shkelmat e tyre më kanë hyrë deri thellë në bark dhe për një kohë të gjatë nuk jam përmendur. Kam dëgjuar edhe të bërtiturat e vëllait tim dhe të shokut tjetër që ishte me ne. Më pas mbaj mend se jam përmenduar në një taksi që po na dërgonte për në drejtim të Elbasanit. Aty më ka nisur edhe një hemorragji e brendshme, e cila, sipas mjekëve, më ka ndodhur për shkak të dhunës së ushtarëve grekë.
Si erdhët në vete?
Kam shkuar në spitalin kirurgjikal të Elbasanit, aty bëra një EKO dhe doktorët më thanë se shpretka ime kishte dy-tre të çara, prandaj duhet ta hiqja. Operacioni zgjati tri orë dhe tani jam pa shpretkë.
dxh/dxh (GazetaShqiptare/BalkanWeb)

[BARAT]

Komiteti grek i Helsinkit e ka cilësuar si akt kriminal vrasjen të martën e një të riu shqiptar pranë kufirit midis të dy shteteve, në zonën e Kosturit.

Përfaqësuesi i këtij komiteti, Panajotis Dimitras tha për BBC-në se është e pajustifikueshme që gjatë operacioneve policore greke "emigrantë të paarmatosur të plagosen apo të vriten me armë zjarri".
Zoti Dimitras shprehu shqetësimin se, ndërsa gjatë dy viteve të fundit ka pasur mjaft incidente në kufi, me keqtrajtime apo dhe me vrasje emigrantësh shqiptarë, me përjashtim të një rasti, për policët grekë nuk është marrë as edhe një masë disiplinore.
Ngjarja është e papranueshme dhe vdekja e shqiptarit është një akt kriminal.

Panajotis Dimitras, helsinki grek

Autoritetet greke njoftuan se shtetasi shqiptar humbi jetën nga një plagë në kokë gjatë një kalimi ilegal të kufirit.
Një komunikatë qeveritare thoshte se njëri prej policëve kishte shtirë në ajër "për të frikësuar klandestinët", të cilët tentuan të largoheshin sapo ranë në pritën e rojeve të kufirit.
"Duke pasur parasysh njoftimin zyrtar, do të thoshja se ngjarja është e papranueshme dhe vdekja e shqiptarit është një akt kriminal," tha zoti Dimitras në një intervistë për BBC në shqip.
"Në asnjë rast nuk mund të justifikohet një plumb në pjesën e prapme të kokës dhe as mund të besojë kush se një plumb që shtihet në ajër mund të përfundojë në pjesën e prapme të kokës," tha ai.

Ngjarja
Sipas komunikatës, patrulla kufitare greke kishte diktuar pranë fshatit kufitar Leropigi gjashtë persona që sapo kishin hyrë në territorin grek dhe u kishte thirrur të ndalonin, por ata ishin larguan me shpejtësi.
Nuk është hera e parë e incidenteve fatale në kufirin greko-shqiptar
Patrulla, e cila u vu në ndjekje, arriti të arrestonte katër prej tyre, ndërsa dy të tjerët, kishin vazhduar të vraponin.
"Njeri prej rojeve të kufirit shtiu në ajër për t'i frikësuar dhe patrulla vazhdoi ndjekjen," thotë komunikata.
Pak më vonë, njeri prej klandestinëve, një djalosh 18 vjeηar, u gjet pa ndjenja, me një plagë në pjesën e prapme të kokës, shkaktuar me gjasë nga plumbi i policit grek.
Djaloshi u dërgua menjëherë në spital ku u konstatua vdekja e tij.
Polici që kishte shtirë është arrestuar dhe policia ka filluar hetimet lidhur me incidentin.
Pranë të njëjtit fshat, në fillim të vitit kishte gjetur vdekjen për shkak të dëborës, një adoleshent 16-vjeçar nga Shqipëria, i cili po ashtu kishte kaluar ilegalisht kufirin.

Reagimi grek
Ngjarja e dhimbshme në kufirin greko-shqiptar nuk ka gjetur vend në kronikat e medias greke.
Por veprimtarët e të drejtave të njeriut thonë se shpresojmë që kjo ngjarje të mos mbulohet ashtu si ka ndodhur në të kaluarën.
Përfaqësuesi i Helsinkit grek, Dimitras, thotë se, megjithëse rojet e kufirit duhet gjithsesi të kryejnë detyrën e tyre dhe të arrestojnë ata që kalojnë në mënyrë të paligjshme, "nuk mund të justifikohet përdorimi i dhunës, aq më tepër kur kemi të bëjmë me njerëz të paarmatosur, që tentojnë të hyjnë në Greqi nga halli, jo nga malli".
"Këto dy-tri vitet e fundit që po i ndjekim sistematikisht edhe ne, edhe Amnesty International, kemi jashtëzakonisht shumë raste shqiptarësh që janë plagosur apo vrarë duke kaluar kufirin," tha zoti Dimitras.
"Me një përjashtim të vetëm, shteti grek u përpoq që t'i mbulonte këto raste," tha ai.
"Për fat të keq, jeta e shqiptarit klandestin në kufirin greko-shqiptar nuk duket se vlerësohet sa duhet, ashtu siç i takon një shteti të së drejtës, dhe siç vlerësohet jeta e grekut," tha veprimtari i Helsinkit grek.
Sipas zotit Dimitras, nga gjithë incidentet në kufi, vetëm një rast ka dalë para drejtësisë, që ka të bëjë me keqtrajtimin e një emigranti të moshuar shqiptar, ndërsa ka filluar hetimi edhe për tre shtetas shqiptarë që u keqtrajtuan para disa ditësh në zonën e Prespës.
Ndërsa për rastet e tjera, përfaqësuesi i Helsinkit grek thotë se autorët nuk janë ndëshkuar madje as me masa disiplinore.
"Autorët nuk u janë nënshtruar madje as ndëshkimeve disiplinore dhe rrjedhimisht mund të thuhet se shumica dërrmuese e rasteve mbyllen jo ashtu siç i takon një shteti të së drejtës siç është Greqia," thotë ai.
Për zotin Dimtras, arësyet e incidenteve me viktima emigrantët, kanë të bëjnë me mungesën e tolerancës, por dhe me edukatën e mangët që kanë organet e rendit në respektimin e të drejtave njerëzore të grupeve të margjinalizuara në përgjithësi.
"Ka një tendencë në Greqi që kur shkel ligjin, dhe veçanërisht ku vjen nga grupet e margjinalizuara, siç janë emigrantët shqiptarë apo ciganët, atëherë të drejtat e tua janë të kufizuara.
"Ndërsa për rastet kur këta bien vetë viktima të shkeljeve që bëjnë organet shtetërore, atëherë shfaqet mentaliteti që 'Hajt, mor, se nuk u bë gjë!'"
Tendenca dhe mentaliteti i mësipërm, janë denoncuar nga Avokati grek i Popullit, nga Amnesty International, si dhe nga Federata e Helsinkit dhe Këshilli i Evropës.

[BARAT]

Vullnet Bytyçi, i ekzekutuar nga një ushtar grek

HAS (30 Shtator) - "Dy ditë kam qëndruar i fshehur nën një greminë, buzë një përroi të rrethuar në të dyja anët me pyll të dendur". Kështu ka thënë Luan Metalia. i cili deri të dielën në mëngjes konsiderohej i zhdukur. I riu nga Hasi bashkudhëtar me Vullnet Bytyçin, i ekzekutuar nga një ushtar grek, pak pasi ka kaluar kufirin, të dielën, është kthyer në shtëpinë e tij. I traumatizuar nga ajo që ka vuajtur për disa ditë me radhë, nuk ka mundur të flasë gjatë. Shikonte rreth e rrotull dhe ende nuk e besonte se Vullneti, me të cilin ishte nisur për në Greqi, së bashku me katër shokë të tjerë. Ishte i traumatizuar. Ende ruan në mendje ulërimat e ushtarëve grekë, të cilat i kujtojnë ndërtimet e qenve të kufirit. Për 48 orë, Luan Metalia ka ndenjur i fshehur buzë përroit, nga frika se mos ushtarët e kapnin. Babai i tij, Skënderi, është habitur kur në oborrin e shtëpisë ka mbërritur i biri. I lodhur, rraskapitur dhe i paushqyer, i riu është përqafuar me babain, nënën, vëllezërit dhe motrat. Pasi ka pushuar disa orë, ai bashkë me të atin është nisur për ngushëllim në familjen e Vullnet Bytyçit, në fshatin Myçhas. Gjatë rrugës për në fshatin ku bëhej ceremonia mortore e Bytyçit, Luani i ka treguar Skënderit gjithë vuajtjet e ditëve të udhëtimit, ndjekjen nga ushtarët grekë, izolimin në një humnerë dhe kthimin mbrapsht. Vetë protagonisti i kësaj ngjarje ka treguar se Vullnetin e kanë qëlluar tre automatikë, ndërsa vetë Luani në momentin e goditjes është hedhur në humnerë pa e kapur plumbat. Kaq ka mundur të thotë vetë, pasi ka qenë i lodhur. Pjesën tjetër, ia ka lënë për ta treguar i ati, Skënderi. Çfarë i ndodhi Luanit në momentin që kaloi kufirin? Pasi kanë hyrë në kufi, patrulla greke i kanë qëlluar pa paralajmërim. Nuk iu thënë "ndal", veç i gjuajtën me të parën, me breshëri, me tre automatikë. Pastaj policia greke ka bërë manovrime, duke iu hyrë në mes për t'i shpërndarë. Luani u fut me vrap në mal dhe policia më ndoqi nga pas, duke qëlluar edhe drejt tij. Në një moment ra në një humnerë, pranë një përroi të madh. Dëgjova vetëm që qëllohej nga tre automatikë. Po më pas çfarë ndodhi? Për 48 orë nuk ka lëvizur nga vendi. Pas dy ditësh kaa dalë nga aty. Kishte frikë, se një ditë më parë kishte dëgjuar zëra ushtarësh që flisnin greqisht dhe të lehura qenësh. Po për vrasjen e Vullnetit çfarë dinte? Në fakt nuk di gjë. Në momentin kur grekët i qëlluan, ai ra në greminë. Nuk mori vesh nëse plumbat zunë ndonjërin nga shokët apo jo. Vetëm kur erdhi në shtëpi e mori vesh. Si e pritët në momentin kur u kthye? Sigurisht që nuk ka pasur gëzim më të madh për ne. Një herë mbetëm pa frymë, kur e panë. Më pas i dolëm para, e përqafuam dhe e mbajtëm në krahë deri sa e futëm brenda. Ishte i rraskapitur, i lodhur tmerrësisht dhe i uritur. ro/ro (GazetaShqiptare/BalkanWeb)

[BARAT]

Perseri dhune ne Kapshtice

KAPSHTICE (7 Tetor) - Përsëri dhunë nga policia greke dhe përsëri pa asnjë justifikim. Kësaj radhe policët helenë, brenda ambienteve të doganës së Kapshticës kanë keqtrajtuar një emigrant nga Gramshi me pretekstin se pasaporta e tij ishte false. Ndërkohë, vetëm pak minuta verifikim vërtetuan të kundërtën. Ka qenë Arjan Torka 28-vjeçari që ka rënë kësaj radhe pre e dhunës. Sipas policisë, ngjarja ka ndodhur në orën 17.00 të së dielës kur Torka donte të kalonte kufirin. Tashmë për këtë çështje ka nisur hetimi. Burime të policisë së Korçës bëjnë të ditur se nga ana e ekspertëve kriminalistë nuk rezultoi që pasaporta të ishte e falsifikuar. Megjithatë i është kërkuar komisariatit të Gramshit të kryejë verifikimet zyrtare. Vetë Torka, me fytyrë të gjakosur dhe me rroba të grisura ka firmosur denoncimin në polici. "Gazeta Shqiptare " ka siguruar një pjesë të këtij denoncimi. Hetuesi: Kur kaluat në doganën greke? Ishte ora rreth 17.00 e ditës së dielë. Pasi u pajisa me vizë nga ambasada greke në Tiranë, vendosa të shkoja të punoja disa muaj në Selanik, ku kam edhe disa të afërmit e mi. Pasaporta juaj është e rregullt? Po. Ajo është lëshuar përpara disa kohësh nga komisariati i policisë së Gramshit. Atëherë çfarë ndodhi në doganën greke? Siç ju thashë, ishte ora rreth 17.00 dhe unë shkova në sportelin e kësaj dogane për të kryer veprimet. Polici që nga brenda sportelit, pa e parë fare pasaportën, mua drejtua duke më thënë se pasaporta ime ishte e falsifikuar. Unë i thashë se pasaporta ime është e rregullt, e nxjerrë në zyrat e shtetit shqiptar. Ai doli jashtë, ku isha unë dhe më tha që unë isha falsifikator dhe do të hyja në burg. Unë këmbëngula se pasaporta ishte e rregullt. Dhe këtë gjë ata shumë lehtë mund ta verifikonin në pjesën shqiptare. Atëherë, polici kufitar grek më goditi me grusht në fytyrë. Unë u mundova të mbrohesha, por erdhën edhe dy policë të tjerë të cilët filluan të më godisnin edhe ata. Ju u mbrojtët duke kundërshtuar? Jo, unë vetëm mbrohesha duke u mbuluar sa të mundja. Pasi më goditën në të gjitha pjesët e trupit, më morën në një dhomë dhe më thanë që të nënshkruaja një deklaratë, të cilën unë nuk e dija se çfarë ishte dhe për çfarë bënte fjalë. Prandaj kundërshtova që ta nënshkruaja atë letër që ata më vendosën përpara. Kur kundërshtova, ata filluan të më rrihnin përsëri dhe më pas më nxorën në anën shqiptare të doganës, duke më thënë se unë nuk kisha për të kaluar më kurrë në tokën e tyre. ro/ro (GazetaShqiptare/BalkanWeb)

[BARAT]

Ministri i Jashtëm i grekërve kërkon ndjesë, porse dhuna nuk ndalet


Akoma pa u shuar mirë buja e vrasjes së Vullnet Bytyçit nga kufitarët grekë, këto të fundit kanë shkaktuar një tjetër incident. Arian Tarko, 28 vjeç, është rrahur nga policët grekë në postën e doganës greke të Kristolopogjisë. Sherri ka nisur në prani të dhjetra personave të tjerë, të cilët ishin në radhë si Tarko, për të hyrë në tokën greke. Por duke dashur që gjithçka të ngelë brenda për brenda, policët grekë e kanë marrë të riun shqiptar dhe e kanë futur brenda në postë. Aty, ata kanë e rrahur dhe e kanë qëlluar, duke i shkaktuar plagë të rënda.

Në gjendje shoku, me shenja dhune në fytyrë, Arian Tarko, është paraqitur në orët e mbrëmjes në komisariatin e Korçës. Me zërin që i dridhej, por plot duf e mllef, ai ka bërë denoncimin, që tashmë është bërë i zakonshëm: “Më kanë rrahur policët grekë!” Dhe siç ndodh në të tilla raste, policët e komisariatit të Korçës, kanë plotësuar një formular, ku ka firmosur dhe viktima, i cili më pas, është nisur drejt shtëpisë së tij në Gramsh.

Megjithatë, 28-vjeçari u ka shpjeguar grekërve se ai e kishte nxjerrë pasaportën në policinë e Gramshit
e nuk e kishte blerë rrugëve apo ta kishte të falsifikuar. “Në këto momente njëri nga policët më ka goditur me grushta disa herë në fytyrë dhe me shkelma në pjesën e prapme të trupit”, dëshmoi gramshioti. Pasi e kanë rrahur, policët e kanë detyruar atë që të firmoste një formular, të cilën e kanë plotësuar para syve, por ai nuk ka pranuar që të lërë firmën mbi të. Autoritetet greke e kanë kërcënuar dhe i kanë thënë që të largohej urgjentisht. “Në rast se do të kalosh në Greqi, të duhet një pasaportë e re dhe vizë”, mësohet t´i kenë thënë ata. Grushtat dhe shqelmat e policëve grekë kishin shkaktuar enjtje dhe të çara në fytyrë, ndërkohë që në pjesën e pasme të trupit dukeshin qartë të mavijosurat. Tarko ka qëndruar për disa minuta në policinë e Korçës, e cila i ka premtuar se do
të marrë masa për të sqaruar akoma më tej këtë incident.


VIKTIMAT E TRI JAVËVE TE FUNDIT

Vullnet Bytyçi i vrarë (18 vjeç, nga Hasi)
Ligor Halili i gjymtuar (45 vjeç, nga Elbasani)
Mili Halili i rrahur (43 vjeç, nga Elbasani)
Rrahman Pashollari i rrahur (60 vjeç, nga Elbasani)
Leonard Shmilka i rrahur (19 vjeç, nga Pogradeci)
Dashamir Brekolli i rrahur (26 vjeç, nga Devolli)
Sokol Hallka, i rrahur 26 vjeç, nga Cërriku


KRYEMINISTRI SHPREH NGUSHËLLIMET PËR EMIGRANTIN E VRARË

Kryeministri F. Nano, ka bërë dje një vizitë në shtëpinë e emigrantit të vrarë nga grekërit, Vullnet Bytyçi. Rreth orës 13.00 të mesditës së djeshme, i shoqëruar nga shtabi i tij dhe ministri i Rendit Publik, Luan Rama, ai ka shprehur ngushëllimet në familjen e Bytyçëve. Ndonëse dialogu nuk ka qenë shumë intensiv, kryeministri Nano, i është drejtuar kryefamiljarit Mehdi Bytyçi: “I kam kërkuar autoriteteve të pushtetit lokal që të bëjnë bilancin e të gjitha nevojave emergjente që ka familja juaj dhe unë angazhohem, se brenda një kohe shumë të shkurtër, do t’i realizoj ato”. Ai ka vazhduar më tej se ka kontaktuar dhe me palën greke për të zbardhur rrethanat e ngjarjes. Kam folur në telefon me ministrin e Jashtëm grek, Papandreu. Ai më ka thënë që të të bëj shumë të fala dhe të kërkon ndjesë për incidentin e ndodhur në kufi”. I zhytur në trishtim, kryefamiljar Mehdi Bytyçi është shprehur se familja e tij kërkon vetëm drejtësi. “Djali im është nisur me një çantë të mbushur me bukë dhe nuk ka pasur armë. Unë dua që kësaj çështje t’i shkohet deri në fund dhe të zbardhet plotësisht”.

[BARAT]

MJAFT protestona në mbrojtje të emigrantëve

Revoltë në dyert e ambasadës greke. Dhjetëra të rinj, gjimnazistë dhe studentë shqiptarë, kanë protestuar dje kundër dhunës ndaj emigrantëve shqiptarë në kufijtë grekë dhe heshtjes së autoriteteve tona. Javën e
ardhshme të rinjtë do ngrenë zërin para kryeministrisë.

Dimë të reagojmë" kishte ndër parullat e tyre, një tentativë për të përgënjeshtruar qetësinë zyrtare të Tiranës përballë egërsisë greke në kufi. "Racizmi baraz prapambetje", "Mbroni të drejtat e njeriut" ishin të
tjera, në gojët e protagonistëve të tubimit ato zotëronin zërat dhe zhurmën e turmës në dyert e ambasadës. Dje autoritetet greke morën një përgjigje të agresivitetit të tyre, javën tjetër përballë të rinjve do jenë qeveritarët tanë. Siç shprehen, do të protestojnë para institucioneve tona. Qindëshes së organizuar iu bashkuan dhe ata që numërojnë orët e gjata në pritje OK-it në pasaporta. Për tridhjetë minuta, ambasada
ndërkohë kishte mbyllur sportelet. Fillimisht, u desh t'u përgjigjeshin policëve që tentuanin t'i shpërndanin, megjithatë blutë nuk rezistuan shumë kur morën vesh qëllimin e atyre që kishin përballë. "Kishim ditë që
merreshim me organizimin.

Ishte nisma jonë qytetare, një trajtë për të shprehur revoltën ndaj barbarizmit të grekërve dhe një mënyrë për të thyer heshtjen e zyrtarëve dhe politikanëve tanë. Por nuk do ta lëmë me kaq. Javën e ardhshme do të protestojmë para kryeministrisë". Besian Pasha dhe Armando Huka, ndër nsimetarët e lëvizjes, dje ishin në krye të turmës, më së shumti bashkëmoshatarë. Iniciatorë gjithashtu të fushatës MJAFT ata shprehen se nuk duan ta identifikojnë protestën me projektet e MJAFT, "ishte zemërimi ynë që gjeti mbështetje te shokët tanë dhe te ata që na dëgjuan e u bashkuan me ne", thotë Besian Pasha. Student i vitit të dytë në Fakultetin e Shkencave Sociale atij i ka takuar të merret personazhet e auditoreve, pedagogë dhe studentë thuajse të të gjitha fakulteteve përsërisnin dje bashkë me të përgjigjen e ashpër për fqinjët tanë. "Unë kam folur me gjimnazistët", tha Armando Huka, nxënës te "Petro Nini Luarasi", "ishim katër veta që u morëm me këtë punë, bashkë me mua, Klevisi, Mireida dhe Enida. Pritëm të na mbështesnin më shumë nxënësit e
"Qemal Stafës". Por megjithatë them se çdo gjë eci sipas parashikimeve, pavarësisht se shumica e gjimnazistëve ishin nga shkolla ime", tha Armando. Kur zërat u shpërndanë dhe në këmbë njerëzve mbetën parullat e protestës, ambasada çeli sportelet, gjithçka vijoi si për ditë veçse radhët shtyheshin gjer pranë rrugës. Përgatitja e një prokure për ambasadorin shqiptar në Athinë, në mënyrë që ky i fundit të ketë mundësi të ndjekë ligjërisht çështjen e emigrantit të vrarë Bytyçi. Ka qenë ky sugjerimi i avokatit të Popullit, Ermir Dobjani, për familjarët e Vullnet Bytyçit. Pas takimit me ta ai u prononcua për televizionin News 24. Pasi u shprehu ngushëllimet të afërmve, Dobjani i informoi në lidhje me hapat që janë ndërmarrë nga ana e institucionit që ai drejton për të ndëshkuar fajtorët dhe për t'i dëmshpërblyer familjarët.

"Unë e kuptoj se gjaku i djalit tuaj nuk mund të blihet me para, por e rëndësishme është që fajtori të dënohet jo vetëm penalisht, por edhe moralisht dhe materialisht"- tha Dobjani. Vullnet Bytyçi, 18 vjeç nga Kukësi, vdiq pasi u qëllua me një plumb në kokë nga policët grekë më 23 shtator. Dobjani pohoi se çështja e keqtrajtimit të shqiptarëve nga policia greke është bërë e pranishme dhe në tryezën e homologut të tij grek.


Gazeta Shqiptare
8 Tetor 2003

[BARAT]

Ksenofobia greke apo kultura greke?

TIRANE (23 Tetor) - Komiteti grek i Bashkëpunimit me UNICEF-in theksoi se Greqia ndodhet në një udhëkryq vendimtar vendimesh, ndërkohë që dëshiron të jetë një shoqëri e hapur, shumëkulturore e krijimit dhe progresit dhe jo një shoqëri ksenofobe dhe e izoluar. Çështja u ngrit lidhur me rastin e Odise Cenaj, një nxënës shqiptar, i shkëlqyer në mësime, dhe të cilit nuk iu lejua të mbante flamurin grek gjatë festimeve kombëtare. Komiteti grek i Bashkëpunimit me UNICEF-in shprehu solidaritetin për të gjitha "nismat që synojnë konsolidimin e një shoqërie të hapur, tolerante dhe shumëkulturore dhe që është larg armiqësive, mosbesimit dhe frikës, që diskreditojnë kulturën tonë moderne". Në një raport të fundit, UNICEF-i ngriti problemin më lidhje me racizmin dhe ksenofobinë në shkollat greke dhe disa nga konkluzionet jepen më poshtë: 51.7 për qind e prindërve deklarojnë se prania e emigrantëve në shoqërinë greke përbën shqetësim për ta, ndërsa 16.2 për qind thonë se prania e të huajve i irriton ata, 42.6 për qind thonë se prania e fëmijëve të emigrantëve në shkollat greke është një zhvillim i natyrshëm. Shtatë ndër dhjetë mësues dhe profesorë mendojnë se mësuesit grekë nuk janë trajnuar në mënyrë të mjaftueshme për të mësuar fëmijët e emigrantëve. Një ndër tre mësues dhe profesorë thonë se "nga eksperienca e tyre mendojnë se ekziston diskriminimi kundër nxënësve në shkollat greke". Vetëm 38.1 për qind e mësuesve mendojnë se fëmijët e të huajve duhet të ndjekin një shkollë greke. Shumica mendon se ata duhet të grubullohen në klasa të posaçme për të huajt ose në një shkollë të posaçme për të huajt".
ro/ro (BalkanWeb)

[BARAT]

Ministria e Jashtme greke: Do kembengulim ta kthejme Himaren minoritet

TIRANE (15 Tetor) - Ministria e Jashtme greke njoftoi sot se suksesi ne zgjedhjet lokale ne Shqiperi i kandidatit te minoritetit grek ne katundin Himare do ta ndihmoje te binde Tiranen t'i jape kesaj krahine statusin e zones minoritare. Zedhenesi i Ministrise, Panos Beglitis theksoi se Athina kembengul dhe do te vazhdoje te kembengule si per cilesimin e kesaj zone si zone minoritare, ashtu edhe per funksionimin e nje shkolle per kete minoritet. Nderkaq, kreu i PBDNJ-se, Vangjel Dule, ne nje prononcim per televizionin News-24 u shpreh se distancohet plotesisht prej saj dhe se nuk eshte ne dijeni te ndonje plani te qeverise greke per ta shpallur Himaren minoritet. Dule u deklarua edhe per incidentin e dites se zgjedhjeve ne Himare, kur nje grup protestuesish valeviznin flamuj greke e kendonin himnin kombetar grek. Dule e cilesoi kete si nje akt te turpshem, qe eshte skenar i disa qarqeve te caktuara. Dule shtoi se asnje nga protestuesit nuk ka qene militant i PBDNJ-se, se ishte Partia Socialiste ajo qe kerkoi incidente dhe se pozicioni i PS-se eshte i paqarte.

BalkanWeb
15 Tetor 2003

[BARAT]

Qe tu ftillohen ca idete ne lidhje me deklaraten per Himaren Labe, bejini vete lidhjet se pse deklaron Ministria e Jashtme greke-Do kembengulim ta kthejme Himaren minoritet.

Shikoni me poshte se kush i shtyn uret e zjarrit.

http://www.hellas.org/nepirus/

Sipas ketyre ka pasur 250 000 greke ne Shqiperine e Jugut qe 1914, te cilet jane akoma ketu...dhe perrallat vazhdojne pafund...e derci e verci

--------------------
Northern Epirus is home to 250,000 Hellenes whose human rights have been abused by the Albanian government for over 80 years. The Albanian government has refused to acknowledge it's obligations under the Corfu Protocol of 1914 which grants Albania's Greek minority of Norther Epirus AUTONOMY. This situation has to be corrected immediately and all articles of that protocol be implemented until such time as a referendum for the union of Northern Epirus with Greece can be held.
------------------------

Koha iken por perrallat fillojne e shtohen, besohen dhe luftohet qe ato ti vene ne jete Bolla-Dhule & CO
Epiri apo Vorioepiri jane terma te cilat nuk i njeh njeri si zyrtare dhe jane terma qe perdoren nga qarqet ekstremiste greke per te kerkuar Shqiperine e jugut. Fakti qe keta zoterinj nuk perdorin term minorance greke por preferoje te quhen Vorioepirote, kur ka dokumentacion qe te mbytet bota qe e tregon Epirin se ka qene shqiptar qe nga koha e permbytjes se madhe e ndoshta edhe me pare, tregon haptas qellimet armiqsore me synim perfitimi territorial dhe helenizimi qe ka pala greke dhe kisha greke.
Fotot tregojne organizimin ne Greqi te periudhes parazgjedhore te 2001. Eshte TURP qe Himara labe te quhet minorance...TURP...po ja se c tregojne fotot. Greket kane dale hapur me qellimet e tyre dhe PBDNJ eshte thjesht instrument apo langua gjahu i tyre.

Kush beson ne marrjen e te ashtuquajturit Vorioepir?
Ka nje qeveri te tille ne azil, te ndertuar mbi baze disinformimi dhe shpifjesh antishqiptare. Me poshte eshte nje raport i kesaj qeverie ne azil, i cili tregon qarte karakterin antishqiptar qe mbeshtetet mbi shtremberimin e fakteve. Kjo pra eshte edhe krijuesja e termit Vorioepir, kete boshta ka edhe politika antishqiptare dhe helenizuese. Ne vitin 1999 ata kane akoma te njejtat ide si i kishin edhe ne 1913.Ngrene si problem "clirimin" e vorioepirit sa me shpejt te jete e mundur. Per me teper lexoni vete:

--------------------------------------------------

http://members.cox.net/epirus/

The Government of Epirus in Exile
Since 1913, the Government of Albania has illegally occupied Epirus, now is the time to DEMAND that Epirus be given the opportunity to exercise the self-determination that is hers by right! Those rights were established in the Corfu Protocol of 1914 and signed by the governments of England, France, Germany, Austria, Russia and Italy, this Protocol was unconditionally accepted by the government of Albania. To date, Albania has refused to implement the Corfu Protocol.

The Government of Epirus was established in 1999 by the Epirotean Patriotic Organization, which has become the political arm of the Government. It is the current goal of the government to ensure the rights of the Epirotean people are not further infringed by the occupying forces of Albania. To this end, The Epirotean Patriotic Organization is calling for the freedom of North Epirus. Your help is need to ensure the rights of Epiroteans. Call your government representative today and tell them that you support a referendum on independence for Epirus!

Please visit our UNPO petition link below, and tell the support us in placing a delegation at the Unrepresented Nations and Peoples Organization today!

Report
In 1908 the pre-eminent Albanian nationalist, Ismael Kemal Bey, requested Greek troops to advance north to the town of Vlora. Greek Prime Minister Theotokis complied with the request and the boarder, set by this action, was later ratified by the Ambassadorial Conference and the International Control Committee.

In 1912, 482 years of Ottoman rule came to an end in the region and Epirotean forces liberated most of what would later be termed North Epirus. The Epirotean boarder was set as a line north of the towns of Himara, Tepeleni and Pogrodets.

In 1913, the Protocol of Florence ceded, to Albania, all of Epirus north of the districts of Delvine and Konitsa. This unjust action of the "Great Powers" which was justified as providing the Albanian state with "..adequate territorial dominion..." was the source of all future upheavals in the region. Epiroteans reacted violently to the situation. Almost entirely Eastern Orthodox Christians, Epiroteans feared leaving one oppressive Moslem government (the Ottoman Empire), for another (Albania).

In February 1914, Epirus announced their armed struggle for independence. The Epirotean forces, such as the Sacred Band, had tremendous success in the field and would have, most likely, taken most of what is today Albania. In order to prevent defeat, and save the newly established Albanian state, Albania petitioned the Great Powers to mediate the issue.

On May 5, 1914 the Corfu Protocol, written by the International Control Committee (England, France, Germany, Austria, Russia and Italy), was unconditionally accepted by the government of Albania. In this document, Epirus is declared an Autonomous Area, within the Albanian state. Typical of Albanian diplomatic history, the Protocol was never put into effect.

Later "back room" diplomacy such as the secret London Agreement of 1915 used Epirus as a bargaining piece, traded back and forth between the Great Powers. During this time, the Epiroteans suffered cruel persecutions at the hand of the Albanian government. The closing of schools teaching in any language other than Albanian, closing all ethnic and cultural agencies and even forcing the creation of a self-governing Albanian Orthodox Church, controlled by the Moslem state. Albania’s stated goal during those dark years, was to completely obliterate all ethnic, religious and cultural diversity.

During the second world war, Epiroteans again see the opportunity for liberation and in 1942 the MABH, the Front for the Liberation of North Epirus was formed. The MABH acted as guerrilla resistance fighters, fending off the Fascists in the areas of Delvino, Propolis, Zagora, Himara, Vourkos and Riza. The toll to Epiroteans – more than 2,500 dead and 250 villages destroyed throughout Epirus. The executions of Epirotean resistance fighters and destruction of homes and entire villages took place with the full cooperation of the Balli Competar (Albanian National Front).

In 1943, joint Albanian and Greek communist partisan operations eliminated most of the leadership of the Epirotean nation, and with the official recognition, in 1945, of the regime of Enver Hoxa, the dream of Epirotean independence began to fade.

In 1946 a movement to cede most of North Epirus to Greece was tabled by the Council of the Four Foreign Ministers (England, France, USA and the USSR). It was decided that the matter of North Epirus would be discussed after solving the "German and Austrian" issues. Both of these issues were resolved in 1990.

From 1946 to 1989, Albania in general and Epirus in particular were subjected to the most oppressive and brutal dictatorship known. A policy of Albinazation in Epirus was enacted which even regulated the naming of children! In 1967, Albania closed all religious institutions and began slaughtering Orthodox bishops, priests, monks and nuns as well as laymen who were known or suspected of harboring any religious practices. A simple act such as making the sign of the cross could carry a 15-20 year prison term…or worse! The slaughter of church officials was so complete, that in 1989 there was no infrastructure to rebuild the church and the Albanian government refused to allow Orthodox clergymen appointed by lawful authority into the country. The fact that Christian sectarians and Moslem clerics easily pass into the country is proof of the intentional repression of the Epirotean people.

The churches of Epirus were liquidated and the buildings themselves, many of which were centuries old, were demolished or turned into gambling clubs, coffee houses, warehouses, etc.

With the collapse of the Albanian Communist regime in 1989, everyone believed that, at last, a wave of democracy and progress would bring new conditions and rights to Epiroteans. Unfortunately, ten years later things are worse than ever. Terrorization of Epiroteans by the Secret Police still continues. The murder of Epiroteans is commonplace as is demonstrated by the case of the police killings of Seran Sadiku who was beaten to death in July 1992 in Korce. Agim Shatipi, shot to death by a policeman in February 1992 in Gjirokaster. The number of police beatings and holding hostages for bribes are too numerous to mention. Any Epirotean who tries to be politically or economically active becomes an easy target.

In 1998, HRH Prince Alexander, well known for his efforts in the Eastern Orthodox Church, was approached by members of the Epirotean Patriotic Organization and was asked to lead the movement for a referendum on independence. After discussing the possibility, HRH declined the offer since elements of the EPO would not disavow a stated dedication to independence "even at the cost of blood". Later, that same year, the EPO agreed to dissolve and dedicate themselves to a peaceful process of change in Epirus. Since that time, the EPO has reorganized and has become the political arm of the Government in Exile.

In 1999, the formation of a Government in Exile began and is still being built today. This government has gone to great lengths to be inclusive of all the minorities in Epirus. While this inclusiveness has made the government unpopular with some groups who are inclined to see union with Greece, it has the support of the vast majority of Epiroteans of Vlach, Roma and Slavic descent. This population which is numbered between 300,000 and 600,000 people represents about 70% of Epirus. This majority decreases daily however, with the exodus of Epiroteans and the settlement, by the Albanian Government, of Kosovar Albanians in Epirus.

It is now known, that the Government of Albania has begun moving KLA troops and KLA trained terrorist groups into Epirus in an attempt to remove all non-Albanian Epiroteans from the region in order to establish a "Greater Albania"

for this reason, our cause is urgent. To preserve our homeland we must act now.

[BARAT]

E natyrisht qe s kish si te mungonte edhe ky Andarti tjeter...

[BARAT]

E kisha fjalen per Dhulen dora vete..

[BARAT]

20 vjeçari Aleksandër Lufo vritet me thike nga punedhenesi

TIRANE (13 Dhjetor) - Vritet me thikë nga punëdhënënsi i tij një emigrant shqiptar në Greqi. Viktima quhet Aleksandër Lufo, 20 vjeçar nga Pogradeci. Policia greke arrestoi pronarin, që e kishte akuzuar Lufon për vjedhjen e një kasetofoni. Sot u kthye në pikën kufitare të Kapshticës trupi i emigrantit të vrarë. Kohët e fundit shumë shqiptarë janë bërë viktima të dhunës sëpolicisë dhe shtetasve grekë. ro/ro (News24/BalkanWeb)

[BARAT]

Kjo qeveria ne azil e paska versionin, po c thote Konica e dine keta?
Le te shohim se si e rrefente Konica yne greqerine...

Ja çfare shkruante Faik Konica ne 1940 ne New York Tmes ne ligje me greket dhe problemet qe ne kemi me ta. (po e kopjoj ketu dhe pse eshte pak e gjate po me duket teper koherente dhe me vlere.

Faik Konica: Iu rrëfej grekërit



Faik Konica
New York Times, Gusht 1940

Prej disa kohesh ndermjet Italise e Greqise po zhvillohet per Shqiperine nje perleshje paraprake me fjale, qe mund te jete pragu i nje konflikti te armatosur. Italia ngre çeshtjen se Greqia mbante nje pjese te madhe territori qe i perket Shqiperise, ndersa Greqia e mohon me ze te larte kete pretendim. Shume amerikaneve u eshte dukur e çuditeshme qe, ndersa zeri i italianeve dhe grekërve degjohej, nuk ndihej zeri i pavarur i Shqiperise. Porse a nuk ka thene njehere nje autor anglez se nje nga karakteristikate shqiptareve eshte se ata jane te "paartikuluar"?

Kerkesave te perseritura une iu jam pergjigjur se nuk kisha gje per te thene, ndersa atyre miqve amerikane, te cileve ndjenjat e tyre dashamirese u japin te drejten te me pyesin perse ashtu, u jam pergjigjur se me kishte ardhur gjithçka ne maje te hundes dhe se kisha vendosur qe ketej e tutje te mbetesha nje spektator i thjeshte i tragjedive dhe i farsave te botes. Por tani eshte nje grup atdhetaresh shqiptare qe me kerkon te bej nje deklarate. Keta miq shqiptare dine per mua disa gjera qe miqte e mi amerikane nuk i dine. Ata e dine se une kam lindur ne zonen kufitare shqiptaro-greke qe ben pjese ne krahinen e vene ne diskutim, keshtu qe trojet ku une kam luajtur si femije jane fushat e betejave te ardhshme; ata mendojne se askush tjeter me mire se une nuk e njeh historine e kesaj krahine dhe ata me permendin vazhdimisht se si drejtues i rinise, une njehere e nj'e kohe kam qene mbrojtes i palodhur i teresise tokesore te Shqiperise. Prandaj ndonese me lekundje, vendosa te thyej heshtjen dhe t'i paraqes popullit amerikan disa fakte te kontrollueshme rreth sfondit historik te konfliktit qe po vjen rrotull.



(I)

Siç dihet nga te gjithe, ne periudhen e lashte shqiptaret quheshin ilire. Rajoni i diskutueshem ne lashtesi njihej si Iliria e jugut dhe me vone eshte quajtur Shqiperia e Jugut, ndersa grekërit kane vendosur ta quajne Epir, nje emer qe do te thote "kontinent" dhe ne zanafille perdorej per kete rajon nga banoret e ishujve te vegjel pertej bregut te Shqiperise, po ashtu si peshkataret e ishujve Bahamas do ta quanin Floriden "kontinenti", me nje emer qe nuk ka asnje lidhje me kombesine e popujve qe banojne ne kontinentin ne fjale. Ky rajon gjate afer pese shekujve te sundimit turk perbente vilajetin ose provincen e Janines, me qytetin e Janines si kryeqender.



Jo vetem qe ky rajon ka qene gjithmone shqiptar nga gjuha edhe kombesia, por kufinjte e fiseve ilire shkonin shume larg pertej. Madje, edhe ishujt Joniane kane qene kryesisht ilire. Ne nje liber te famshem qe e njohin mire studiuesit, "Fjalor i antikiteteve klasike" te Lybkerit, tek artikulli per Kerkyren (Korfuzin) vihet ne dukje se ai ishull "ne zanafille banohej nga iliret". Kurse ata qe do te marrin mundimin te lexojne vepren e studiuesit te njohur suedez, Martin P. Nilson, botuar ne Lund me 1909 me titullin "Studime mbi historine e Epirit te Lashte", do te sherohen nga prirje per te menduar se Epiri ka qene ndonjehere grek. Ky rajon e ka ruajtur natyren e vet ilire te pandryshuar. Deri dhe kaq vone sa i bie ne shekullin e dhjete te eres sone, perandori i Bizantit Leoni i Mençuri, ne nje nga librat e tij permend faktin qe "banoret e Epirit jane shqiptare". Pak nga pak depertimet greke nisen te ndiheshin ne disa pjese te ketij rajoni. Se si u bene te mundshme keto depertime, ne e dime nga disa autoritete te dores se pare.



(II)

Ne gjysmen e dyte te shekullit te katermbedhjete, Janinen e qeveriste nje princ bizantin (ose nje despot, siç e kishte titullin zyrtar) i quajtur Thanas. Ketij Thanasi i hipi ne koke ideja e bukur per te vrare gjithe shqiptaret. Ju mund te dyshoni se mos keto ngjarje jane nxjerre nga ndonje legjende shqiptare e shtemberuar ose nga ndonje fletushke propagandistike italiane. Aspak. Autoriteti qe na e njofton kete mizori eshte nje grek besimtar dhe i ndershem, Mihail Dukas, pjesetar i Shtepise perandorake bizantine me po ate emer, kronika e te cilit perfshihet ne koleksionin e madh te historianeve bizantine, qe ndodhet ne Bon dhe mund ta studioje çdo studiues. Me neveri dhe mosmiratim Dukasi njofton te gjitha egersite dhe vrasjet qe ka bere Thanasi kunder popullsise shqiptare te Janines. Siç thote Dukasi, nje nga lojrat e tyre te parapelqyera ishte t'u priste hundet ose pjese te tjera shqiptareve dhe t'i linte te vdisnin ne agoni. Disa krere feudale shqiptare e kercenuan Thanasin me nje ekspedite ndeshkimore, nese ai nuk do t'i nderpriste krimet kunder shqiptareve. Thanasi u permbajt nje fare kohe dhe martoi vajzen e vet me princin me te fuqishem te asaj kohe, me Gjin Shpaten. Pas njefare periudhe, Thanasi i nisi perseri perndjekjet, madje edhe me te egra se me pare. Siç shkruan Mihail Dukasi, ndersa Gjin Shpata mblodhi nje ushtri dhe e rrethoi Janinen, kryeqytetin e vjehrrit te vet, Thanasi çdo dite nen flamurin e armepushimit i dergonte Shpates nje shporte me sy te nxjerre nga kokat e shqiptareve fatkeqe dhe kjo dhurate e kobshme vazhdoi derisa u hoq rrethimi.

Siç e thote historiani, ambicja e Thanasit ishte te fitonte nofken e Albanoktonos qe do te thote Shqiptarovrases. Dukasi shton se despotit i pelqenin shume te huajt dhe te jashtmit, prandaj pati sjelle shume prej tyre ne qytet. Se fundi thuhet me marifet se Thanasi ia doli mbane "te zbrazte" Janinen nga banoret e rrenjes. Natyrisht zor se mund te shpikte nje metode me te efektshme per te ndryshuar perberjen etnike te nje vendi, porse "te drejta” te krijuara ne kete menyre, ta themi ne folmen me te bute, jane te nje cilesie te dyshimte. Krimet e pershkruara nga Mihail Dukasi kane ndodhur me 1380 dhe ne pak vite me pare.

Pas pesedhjete vjetesh, me sakte me 1431, nje ushtri e forte osmane erdhi me gjemime te portat e Janines, e cila nderkaq ishte ripopulluar me te ardhur, dhe me nje sulm qyteti u pushtua. Eshte per t'u shenuar fakti se, pasi i bene nje mbikqyrje krahines, turqit e klasifikuan ate si pjese te Shqiperise. Por ka edhe diçka me domethenese dhe krejt te pakundershtueshme. Turqit bene nje regjistrim te kujdesshem te qyteteve e te fshatrave dhe emrat e ketyre vendeve kane dale me pas ne botimet zyrtare ne trajtat e tyre shqip e jo greke. Per shembull, le te marrim rastesisht dy emra, dy qendrat e quajtura shqip Delvina dhe Grevena. Ato jane regjistruar perkatesisht Dhelvinon dhe Grebene. Turqit e hershem kane qene te perpikte me hollesi te madhe per shenimin e emrane te vendeve, duke parapelqyer gjithmone trajtat e mirefillta popullore. Per shembull, pas rrethimit te pare te Vjenes, turqit nisen ta shkruanin Wian me nje A te gjate, qe eshte trajta e vertete popullore dhe sa kohe zgjati Perandoria Osmane, ata iu permbajten kesaj trajte, duke flakur trajten artificiale Wien. Ne traktatin e Ajzenburgut te nenshkruar me 1664 ndermjet Turqise dhe Perandorise Romake te Shenjte e te hartuar turqisht e latinisht, kur numerohen titujt e perandorit Habsburg, teksti latin e quan ate mbret te Bohemise, porse ne tekstin turqisht turqit kane ngulur kembe per ta thene mbreti i çekëve.



(III)

Pushtimi turk solli nje ndryshim te rendesishem ne jeten e Shqiperise. Per arsye qe jane teper te gjata per t'i shtjelluar ketu, shume shqiptare e lane krishterimin dhe u bene moslemane, e kjo levizje vijoi per dy shekuj, derisa rreth 65 % e popullsise u be moslemane, pjesa tjeter mbeti e krishtere, ne veri si besimtare te kishes Perendimore e ne Jug te asaj Lindore, qe shpesh quhet gabimisht kisha greke. Meqe ne kishen e dyte sherbesat behen greqisht dhe kleri eshte ne pjesen me te madhe grek, u krijua mundesia per grekërit qe te shkombetarizonin shqiptaret duke e persosur kishen si mjet te propagandes.

Nje faktor tjeter ka qene ardhja tinzare e banoreve qe flisnin greqisht, shpesh te favorizuar me budallallëk nga pronaret shqiptare, te cilet kishin nevoje per bujq per te zevendesuar shqiptaret qe iknin ne lufterat e pafund te Perandorise Osmane. Ngritja e Greqise si shtet i pavarur i dha nje shtyse te fuqishme propagandas greke. Tashme grekërit nisen haptas te shpallnin se çdo besimtar i kishes Lindore, pavaresisht nga gjuha dhe kombesia, ishte grek.

Nje nga marifetet me te padegjuara te grekërve ka qene dhenia e ryshfeteve zyrtareve te larte ne Stamboll per te nxjerre nje ferman qe te ndalonte qarkullimin apo mbajtjen e librave shqip. U quajt nje veprim i denueshem, madje edhe po te mbaje libra kaq te pademshem si gramatika ose aritmetika, po te ishin shkruar shqip. Grekërit rane madje edhe me poshte, nuk e kishin per gje te kallzonin atdhetaret shqiptare te ndershem si rebele dhe benin qe ata t'i degdisnin ne burgje te largeta.



(IV)

Pas lufterave ballkanike Turqia Evropjane u copetua dhe Fuqite e Medha nuk mund ta injoronin ekzistencen e kombesise me te lashte te gadishullit. Shqiperia u be shtet, por u rrëgjua ne nje te katerten e madhesise se vet natyrore. Dikush mund ta mendonte se pas kesaj do te ishin te kenaqur dhe do te rrinin urte, se do te perpiqeshin po te ishte e mundur te zhvillonin marredhenie te fqinjesise se mire me pjesen qe mbetej te Shqiperise. Mirepo ndodhi e kunderta. Duke perfituar nga fakti qe Turqia nje vit me pare i kishte çarmatosur plotesisht shqiptaret, nje ushtri me grekër e organizuar e maskuar si njerez civile, vershoi mbi gjithe Shqiperine dhe nisi te djege e te vrase gjithcka i dilte perpara. Ne Shqiperi ne ate kohe kane qene ne qender te ketyre krimeve te organizuara dy deshmitare te huaj: autorja e njohur angleze Meri Edit Durham dhe nje korrespondent gjerman. Te dy ata u tmerruan dhe u moren vesh qe t'ia benin te njohur te gjithe botes çdo gje qe ta e quanin si nje nga krimet me te medha te organizuara te te gjithe koherave. Per fat te keq, plasi Lufta Boterore dhe e terhoqi vemendjen e te gjitheve. Por me 1920, me titullin "Njezet vjet ngaterresa ballkanike" Mis Durham botoi nje liber, ku nje kapitull i plote u kushtohet njoftimeve per keto masakra. Kushdo qe deshiron ta kuptoje konfliktin e sotem nuk mund te beje pa e pare kete liber.

Pas Luftes Boterore, Greqia ua ndaloi shqiptareve te kishin shkollat e tyre ne Greqi dhe vijoi punen e saj per te eleminuar elementin shqiptar me çfaredo mjeti. Nje rast i rralle iu paraqit grekërve nga Traktati i Lozanes, i cili nxiti shkembimin e familjeve turke me ato greke. Siç e kam thene me siper, nje shumice shqiptaresh disa shekuj me pare e lane krishterimin dhe u bene moslemane, por ata i ruajten gjuhen dhe traditat kombetare dhe kurre nuk kane mesuar turqishten. Mashtrimi i grekërve kishte per qellim qe t'i paraqiste si turq shume moslemane shqiptare dhe t'i dergonte me anije ne thellesine e Azise se Vogel, duke i bere objekt shkembimi. Kjo eshte njesoj sikur te syrgjynosesh, irlandezet ne Poloni, duke u nisur nga fakti se edhe irlandezet edhe polaket jane katolike edhe prandaj qenkan te nje kombesie. Komisioni Nderkombetar per shkembimin e popullsise e zbuloi mashtrimin ne pak raste dhe e ndaloi, por shume here te tjera atij ia hodhen me mjeshteri.

Po te shqyrtohen deshmite e vjetra per gjendjen e kombesise ne viset e ndryshme te rajonit te diskutuar, habitesh me ndryshimet qe jane bere nepermjet dredhive dhe mashtrimeve te organizura. Ne fillim te shekullit te nentembedhjete nje anetar i kishes se Anglise me emrin Stjuart Hjuz, ka bere nje udhetim neper Shqiperi dhe ka lene shenime per vezhgimet e veta, ka vizituar dhe qytetin tim te lindjes Konicen, nje vend i lashte i cili mendohet nga disa studjues si Pukevili se ka qene ne mesjeten e hershme kryeqyteti i Ilirise Jugore. (Emri i vendit tingellon ne menyre te çuditshme si prusjan, por kjo vjen ngaqe po ai ndikim sllav mbi toponimine ka vepruar ne Prusi, ashtu edhe ne Shqiperi). Hjuzi ka shenuar se Konica kishte 800 shtepi, nga te cilat 600 ishin shqiptare dhe 200 greke. Ku jane keta 75 % shqiptare sot?

Megjithate, ne rajonin e diskutuar ka nje krahine te gjere, qendresa e pa trembur e se ciles i ka kapercyer te gjitha format e organizuara te vrasjeve, mashtrimeve dhe grabitjeve. Kjo eshte Çameria, te cilen grekërit e shtremberojne ne Camuria. (Nuk u ve faj grekërve per kete shtremberim qe vjen nga paaftesia e alfabetit grek per te riprodhuar gjithe tingujt e gjuhes shqipe dhe te shume gjuheve te tjera per kete çeshtje). I ndjeri senator Kabot Loxh (Cabot Lodge) ne shtypin grek dilte gjithmone me emrin Kampot Lone. Popullsia e Çamerise tani vone ne 1913 ka qene 96 % shqiptare. Ky perpjestim tani eshte ulur me akte dhune dhe une mund te sjell si shembull shume punetore, qe derdhin djersen ne fabrikat e Amerikes, te cilet i kane pasur prinderit pronare te lulezuar ne Çamëri me pak se nje vit me pare. E megjithate, ne kundershtim me gjithe kete pemdjekje ende shqiptaret perbejne 80 % te popullsise se Çamërisë.



(V)

Ndersa tani Italia eshte gati te nderhyje duke na shpallur si qellim se kerkon te vere ne vend dëmet qe I jane shkaktuar kombit shqiptare dhe te rivendose kufinjte natyrore e historike te Shqiperise. Eshte e arsyeshme qe te presesh nga çdo shqiptar i vertete se do te jete i pakenaqur nga ky veprim. Por ndonje mund te kundershtoje se megjithe metodat e denueshme te perdorura nga grekërit ata kane arritur qe ta permbysin gjendjen e kombesive ne shume vise te rajonit te diskutuar, keshtu qe te ndreqet nje padrejtesi e vjeter me nje padrejtesi te re nuk tingellon aq mire. Per kete une do te pergjigjesha se nuk mund te kete nje akt ligjor qe te perligje krimet e organizuara e te vazhdueshme.

Por, ka dhe me. Shume larg nga Shqiperia historike, ne Greqine e brendshme ka pothuaj nje milion shqiptare, gati gjysma e te cileve ende e flet gjuhen e vet te lashte. Keta njerez kane nje mall ideal per Shqiperine dhe ne te kaluaren kane nxjerre deshmore te çeshtjes shqiptare. Ata mund te shkembeheshin me grekërit e rajonit te diskutuar dhe me se fundi te gjithe do te ishin te kenaqur. Porse siç pohojne grekërit, Italia kerkon te arrije qellimet e veta duke zgjeruar kufijte e Shqiperise. Une pajtohem me kete plotesisht, por me duhet te shtoj se ky pohim nuk ka peshe dhe eshte thjesht nje perpjekje per t'i bere bisht çeshtjes. Çeshtja eshte a qe nje here dhe a ka qene gjithmone pjese perberese e Shqiperise ish-krahina turke e Janines? Ne qofte se kjo eshte e vertete, a mund te bjere poshte automatikisht kjo e vertete vetem e vetem sepse e thone edhe italianet? Fakti eshte i qarte, se Italia ka ketu nje perligje te mire e te forte, sepse rastis qe kerkesat e saj perputhen me nje akt te vonuar drejtesie kunder Shqiperise. Po ndodh qe nje here perendite hakmarrese jane ne anen e legjioneve te Çezarit.

[BARAT]

Ja dhe pak fjale nga Kadareja

Çamëria, dhimbje që nuk ikën

Nga Ismail Kadare*

Kur viset e populluara zbrazen nga gjindja njerëzore, letërsia dhe arti janë të fundit që i braktisin. Mund të thyhen ushtritë, të tërhiqen rojet e fisit, të heshtë diplomacia, arti nuk bindet. Ai kthehet e rikthehet atje, te logu i vjetër. Atje ku ndodhi shkulja, këputja mizore, krimi. Atje ku të tjerët i ndal shenja e kufirit të ri, traktatet ose rendi i ri i botës. Çamëria bën pjesë në hartën më të dhimbshme të Evropës, atë që ka njohur shpërnguljen. Është një hartë për të cilën flitet me kujdes, për të mos nxitur acarime të reja, në këtë botë të shqetësuar. Ndërkaq, heshtjet gjithashtu mund të acarojnë, madje më keq. Shumica e çamëve që u shpërngulën mizorisht nga vatrat e veta, në mbarim në Luftës së Dytë Botërore janë ende të gjallë sot. Janë shuar dy ose tre breza, ata që mezi çapiteshin drejt Shqipërisë, por janë gjallë adoleshentët, fëmijët, së fundi, foshnjat, që hynin në atdheun amë nëpër djepe. Të gjithë ata, në një mënyrë ose në një tjetër, mbajnë mend. Asnjë ligj i botës, asnjë formim kulturor nuk mund t’i bëjnë njerëzit të mos kenë kujtesë, e aq më pak të mos kenë nostalgji. Ky libër nuk është as politikë, as nismëtar i një fushate. Ai është para së gjithash libër njerëzor. Libër me vjersha, me poema, me art, shkruar nga njerëzit, për njerëzit. Është një dhimbje, që nuk ikën ngaqë dikush shpall të paligjshmen. As duke bërë sikur nuk e di. E, aq më pak, kur sillesh pa nderim ndaj saj. Në botën e sotme të të drejtave të njeriut, drama e çamëve kërkon rishqyrtim. Në këtë libër jemi në botën e artit, atje ku shpesh kanë nisur rishqyrtimet e mëdha të ndërgjegjes së njerëzimit.
* Mesazhi shoqëron Antologjinë për Çamërinë, përgatitur nga poeti Ali Podrimja

[BARAT]

100 euro për një të zhvarrosur
Kocka te mire dhe te lira

Ua blen papu vasili me shumice