A u Kryqezua dhe a u ringjall Jezusi?

[anti hipokrisi]

Triniteti dhe FALLSITETI i tij
Këtu shohim një dallim ndërmjet citateve të Biblave të ndryshme. Citati i lartpërmendur (Ati, fjala dhe fryma e shenjtë dhe këta të tre janë një) nuk paraqiten në asnjë nga dorëshkrimet e vjetra të Biblës...

Rreth citateve të doktrinës së trinitetit

Këta të tre janë një. (1 Gjoni 5:7)

Këtu kemi të bëjmë me një citat tjetër te 1 Gjoni 5:7-8, të cilin e gjejmë në tri përkthime të ndryshme. Sipas Biblës, Diodati i Ri, përkthim 1991-1994, është kështu: "sepse tre janë ata që dëshmojnë në qiell: Ati, Fjala dhe Fryma e Shenjtë, dhe këta të tre janë një".

Sipas Biblës që e përktheu Dom Simon Filipaj është kështu: "Kështu, tre janë ata që dëshmojnë: Shpirti i shenjtë, uji dhe gjaku. Këta të tre bëjnë një dëshmi të vetme".

Te shkrimet e shenjta, përkthim nga "Bota e Re", shkruan kështu: "Sepse tre janë ata që japin dëshmi, fryma, uji dhe gjaku, dhe që të tre janë në përputhje me njëri-tjetrin".

Këtu shohim një dallim ndërmjet citateve të Biblave të ndryshme. Citati i lartpërmendur (Ati, fjala dhe fryma e shenjtë dhe këta të tre janë një) nuk paraqiten në asnjë nga dorëshkrimet e vjetra të Biblës, por janë shtuar më vonë me qëllim që të mbështetin doktrinën false të trinitetit. Megjithatë, dijetarët e dinë se fjalët e tilla janë false dhe në përkthimet e sotme të Biblës i lënë jashtë.[1]

Citati "Ati, Fjala dhe Shpirti i Shenjtë dhe të tre këta janë një", gjendet në versionin e mbretit Xhejms, botuar në vitin 1916 dhe në atë kohë përbënte njërën ndër bazat më të forta për doktrinën e trinisë. Por tani, kjo pjesë është hequr nga "Revised Standard Version", i vitit 1952 dhe 1971, si dhe nga mjaft Bibla të tjera, pasi kishte depërtuar gabimisht në tekstin grek.[2]

Pra, këtu kemi përsëri të bëjmë me fjalën "Një", sikurse e shqyrtuam më parë te citati "Unë dhe ati jemi një" (Gjoni 10:30), duke shikuar edhe citatet e biblave të tjera, këtu kuptojmë se fjala "Një", nuk do të thotë unitet duke aluduar në trinitet, por në një qëllim, në një veprim, rreth një dëshmie të vetme, apo që janë në përputhje me njëri-tjetrin. P. sh., nëse tre persona në gjyq japin deklaratë të njëjtë, nuk do të thotë se tre personat janë i njëjti person, por dëshmia e tyre është e njëjtë. Mirëpo, këtu shihet qartë se është një shtim i citatit në Bibël, me qëllim të mbështetjes sipas tyre të Doktrinës së Trinitetit.

Më 1690 Isak Njutoni (1642-1727) shkroi një dorëshkrim mbi korruptimin e tekstit të Dhiatës së Re, sa u përket citateve te 1 Gjoni 5:7 dhe 1 Timoteu 3:16, titullohej "A Historical Account of Two Notable Corruptions of Scripture" (Një llogari historike e dy korruptimeve të shquara të shkrimeve). Lidhur me citatin 1 Gjoni 5:7, Njutoni thotë se ky varg për herë të parë është shfaqur në edicionin e tretë të Dhiatës së Re, tek Erasmusi.

"Kur ata krijuan Trininë; në edicionin e tij ata futen gjëra nga dorëshkrimi i tyre, në qoftë se ata kishin një të tillë, si një almanak që i ka kaluar koha. Dhe a ka mundësi që këto metoda jo të pastra ta kënaqin një njeri të arsyeshëm?... Është më tepër rrezik se sa avantazh në besim, që ta bësh atë të mbahet në një kallam të thyer".[3]

Këtë citat nuk e kanë biblat e botuara të mëparshme, si: "The revised standard version", "The new revised standard version", "The new american standard bible", "The new english bibla", "The philips modern english bibla", e shumë të tjerë. Përse kështu? Përkthyesi Benjamin Willson bën këtë sqarim: "Ky tekst nuk gjendet në asnjërin prej shkrimeve greke që është shkruar para shekullit XV. Nuk është cituar prej asnjë autori, as prej etërve të hershëm latinë... ". Po ashtu edhe dr. Herbert W. Amstrog pajtohet me atë se ky verset është shtim, sepse nuk gjendet në shkrimet greke.[4]

Lidhur me këtë një hulumtues përfundon: "Mua nuk më duket se doktrina e trinitetit nuk ka të bëjë vetëm me themelet e besimit të krishterë; meqë nga faktet del qartë se lidhur me të nuk gjejmë të shkruar asgjë të drejtpërdrejtë në Dhiatën e Re; ndërsa i vetmi pasazh ku bëhet fjalë për tre që janë dëshmitarë (1 Gjoni 5:7) është pa dyshim i rremë dhe stili i të shkruarit i tij, krejt i panatyrshëm, dëshmon për faktin se sa e huaj është një përmbledhje e tillë nga stili i shkrimeve të Dhiatës së Re". [5]

v Perëndia u shfaq në mish. (1 Timoteu 3:16)

Një citat tjetër, në të cilin, sipas të krishterëve, mbështetet doktrina e trinitetit është te 1 Timoteu 3:16: "Perëndia u shfaq në mish",(Bibla-Diodati i Ri), që tregon se si Perëndia u shfaq në mish, u bë njeri. Po ta shohim të njëjtin citat te Bibla e Dom Simon Filipajt, na del se Jezusi erdhi në natyrën e njeriut, e jo Perëndia: "Krishti u dëftua në natyrën e njeriut". Kurse te Bibla, shkrimet e shenjta, shkruan: "Ai u shfaq në mish" (Këtu aludohet në Jezusin).

Vërehet qartë dallimi ndërmjet Perëndisë dhe Jezusit; në citatin e parë tregohet Perëndia, ndërsa në dy Biblat tjera fjala është për Jezusin. Çfarë ndryshimi i madh!

Në manuskriptet e vjetra nuk qëndron "Perëndia u shfaq në mish", veçse "Ai u shfaq në mish", por zbulimi i manuskripteve të vjetra e vuri në pah mashtrimin e bërë.[6] William Miller thekson: "Zoti nuk ka një trup si të njeriut dhe Ai nuk është i kufizuar në një vend, apo në një kohë, por është gjithmonë kudo i pranishëm".[7]

Bart Ehrman lidhur me këtë citat biblik thotë: "Në Kodikun Aleksandrin, që tashmë gjendet në Bibliotekën Britanike (British Library), arritëm në përfundimin se te 1 Timoteu 3:16, ndërkohë që shumica e dorëshkrimeve të vonshme flisnin për Krishtin si "Perëndi i shfaqur në mish", ky dorëshkrim i hershëm e përshkruan Krishtin si ai, "i cili u bë i shfaqur në mish". Në gjuhën greke ndryshimi është shumë i vogël. Dallimi qëndron mes një thete dhe një omikroni që grafikisht ngjajnë, pak a shumë, kështu: ÈÓ dhe OÓ. Skribët e mëvonshëm e kanë ndryshuar tekstin fillestar, ndaj edhe tani aty nuk lexojmë më "i cili", por "Perëndi" (i shfaqur në mish). Me fjalë të tjera, një korrigjues i mëvonshëm e ka ndryshuar tekstin në atë mënyrë që ta vërë në pah sa më mirë hyjninë e Jezusit".[8

v Perëndia i ngjashëm me njeriun. (Zanafilla 1:26)

Te Zanafilla 1:26 shkruan: "Perëndia tha: Ta bëjmë njeriun sipas shëmbëlltyrës sonë dhe në ngjasim me ne ...".

Gjithashtu, mundohen që ta argumentojnë doktrinën e tyre me këtë citat, kinse Jezusi është Zot dhe se Zoti u bë njeri në formën e Jezusit. Sipas citatit këtu tregohet në përgjithësi se si njerëzit janë sipas shëmbëlltyrës së Zotit, d.m.th. ne i ngjajmë Zotit (I pastër është Zoti nga shpifjet e tyre).

Shtrohet pyetja: Nëse Zoti është në ngjasim me ne, apo ne jemi të ngjashëm me Zotin? Nëse mendojmë pakëz, del se Zoti sipas Biblës na qenka në shumë forma, sepse ndër njerëz ka të bardhë, të zinj, të kuq, të verdhë, ka njerëz të gjinisë femërore dhe mashkullore etj. Në cilin grup të njerëzve hyn Zoti?! Këtu shihet një shpifje e madhe, një trillim që i bëhet Zotit të Plotfuqishëm. Kur i lexojmë citatet e tjera të Biblës, hasim në kontradiktë ndërmjet teksteve dhe njëherësh e kundërshton citatin e lartpërmendur. Pasi gjinden shumë citate që i kundërvihet citatit që sapo e përmendëm, ne do t'i paraqesim vetëm dy prej tyre.

Profeti Jeremia e kundërshton këtë citat duke thënë: "Askush nuk është i ngjashëm me ty, o Zot ... nuk ka njeri të ngjashëm me ty". (Jeremia 10:6-7) Por edhe Jezusi e kundërshton, kur thoshte: "Ju nuk e keni dëgjuar kurrë zërin e tij dhe as nuk e keni parë fytyrën e tij". (Gjoni 5:37)

Këtu shihet qartazi mënyra e manipulimit të njerëzve me Biblën.

Në njërën ndër enciklopeditë e njohura të religjionit, lidhur me këtë çështje, pohohet: "Sot teologët janë të një mendjeje se Bibla hebraike nuk përmban ndonjë doktrinë të trinitetit, edhe pse ishte e zakonshme që në tekstet dogmatike të së kaluarës lidhur me trinitetin të citoheshin tekste të ngjashme me ato të Zanafillës 1:26, "Le ta bëjmë njerëzimin të ngjashëm me ne, sipas shëmbëlltyrës sonë." (Shih gjithashtu Zanafilla 3:22, 11:7; Isaia 6:2-3) si një provë e shumësisë së zotave. Edhe pse Bibla hebraike e paraqet Zotin si Atin e Izraelit dhe përdor edhe personifikime të Zotit si: fjala (davar), shpirti (ruah), urtia (hokhmah) dhe prania (shekhinah), do të dilte përtej qëllimit dhe frymës së Dhiatës së Vjetër lidhja e këtyre koncepteve me doktrinën e mëvonshme trinitare. [9]

Në një tjetër enciklopedi të njohur gjendet edhe kjo shprehje: "Vështirë se mund të gjenden gjurmë të trinitetit në Dhiatën e Vjetër…"[10] Së fundmi nuk do ta lëmë pa e përmendur Levi Leonard Painen, profesor i historisë kishtare, i cili në njërën nga veprat e tij shprehet: "Dhiata e Vjetër është rreptësisht monoteiste. Perëndia është një qenie më vete, një i vetëm. Ideja që në të gjendet një trinitet...është krejtësisht pabazë" [11]


v Unë jam në Atin, Ati është në mua. (Gjoni 14:11)

Gjoni tregon se si Jezusi tha: "Më besoni se unë jam në Atin dhe se Ati është në mua". (Gjoni 14:11)

Disa citate më poshtë, përsëri nga ungjilli i Gjonit, pohojnë se Jezusi tha për dishepujt: "që të gjithë të jenë një, ashtu si ti, o Atë, që je në mua dhe unë në ty; edhe ata të jenë një në ne". (Gjoni 17:21)
Tani unë nuk lutem vetëm për ta, por edhe për ata që do të besojnë në mua me anë të fjalës së tyre,që (të gjithë të jenë një) TE GJITHE TE JENE NJE , ashtu si ti, o Atë, je në mua dhe unë në ty; EDHE ATA JANE NJE Né NE , që bota të besojë se ti më ke dërguar.Dhe unë u kam dhënë lavdinë që më ke dhënë,qe ATA TE JENE NJE,ASHTU SI NE JEMI NJE .Unë jam në ta dhe ti në mua, që të jenë të përsosur në unitet dhe që bota të njohë që ti më ke dërguar dhe që i ke dashur, ashtu si më ke dashur mua.[Gjoni 1720-23)]

Pra konteksti, tregon per besimtarin, qe kur njeri pranon besimin, Jezusi e shikon si besimtar, keshtu e shikon edhe Zoti, pra njeshi ne qellim dhe jo ne fuqi dhe hyjni.
Pra, këtu tregohet se si Zoti dhe Jezusi janë një, por gjithashtu edhe dishepujt janë një në Jezusin dhe Zotin, sepse ai është në Zotin. Në qoftë se Jezusi është zot, pse atëherë nuk janë edhe dishepujt zot, duke qenë se edhe ata janë si Jezusi, janë perëndi? Nëse Ati, Jezusi dhe shpirti i shenjtë, janë në trininë, atëherë po qe se do t'i përfshinim edhe dishepujt, bashkësia perëndi do të përbëhej nga pesëmbëdhjetë veta [12]

Po ashtu te Gjoni 14:20 thuhet: "Atë ditë do të mësoni se unë jam në Atin tim, dhe se ju jeni në mua dhe unë në ju". Dhe te Efesianëve 4:6 thuhet: "një Perëndi i vetëm dhe Atë i të gjithëve, që është përmbi të gjithë, në mes të të gjithëve dhe në ju të gjithë".

Askush nuk tha se apostujt apo efesianët janë zota, sepse madhështimi, poshtërimi, dashuria, etj., që u përshkruhen më të ulëtëve, u përshkruhen të lartëve në mënyrë metaforike, prandaj Jezusi, për apostujt në ungjillin e Mateut 10:40, tha: "Ai që ju pranon, më pranon mua; dhe ai që më pranon mua, pranon atë që më ka dërguar". [13]

v Unë jam. (Gjoni 8:58)

Referimi i të krishterëve për të mbrojtur tezën e tyre sipas së cilës Jezusi është Zot, i referohen citatit, në të cilin Jezusi thotë se ishte para Abrahamit me fjalën "Unë jam", te Gjoni 8:58: "Jezusi u tha atyre: ``Në të vërtetë, në të vërtetë unë po ju them: para se të kishte lindur Abrahami, unë jam``".

Nëse Jezusi është Zot për arsye se tha që ishte para Abrahamit, çka do të thoshim edhe për të tjerët që ishin më parë se Abrahami, bile edhe para krijimit të maleve dhe burimeve, para krijimit të tokës, siç e cek Bibla për Solomonin, Melkisedekun, Jereminë, Kirin e shumë të tjerë. Ja disa citate biblike të të përmendurve:

"Sepse ky Melkisedeku, mbret i Salemit dhe prift i Shumë të Lartit Perëndi…. Pa atë, pa nënë, pa gjenealogji, pa pasur as fillim ditësh as fund jete, por i përngjashëm me Birin e Perëndisë, ai mbetet prift në amshim". (Hebrenjve 7:1,3)

"Para se unë të formoja në barkun e nënës sate, të kam njohur; para se ti të dilje nga barku i saj, të kam shenjtëruar dhe të kam caktuar profet i kombeve". (Jeremia 1:5)

"Kështu i thotë Zoti të vajosurit të tij, Kirit, që unë e mora me dorën e djathtë, që të hedh poshtë para tij kombet: Po, unë do të zgjidh brezat që mbretërit mbajnë në ijë, për të hapur para tij". (Isaia 45:1)

Pra, siç pamë te citatet e lartpërmendura, a mund të themi se edhe këto janë zota? Jo, por fjala e përmendur e Jezusit "Unë jam", nuk do të thotë se është Perëndi. Për ta krahasuar shprehjen "unë jam" do ta cekim të njëjtën fjalë te Gjoni 9:9, ku lypësi e përdori këtë fjalë, pasi që Jezusi e shëroi nga verbëria, a mund të themi se edhe lypësi ishte Zot? Disa thoshin: "Ai është". Të tjerë: "I përngjan atij". Dhe ai thoshte: "Unë jam".

Një nga librat e krishterë me titull "Bazat e Biblës" thekson: "Vetë përshkrimi i Marisë në ungjill si "nëna" e Krishtit, e shkatërron në vetvete idenë se ai ekzistoi përpara lindjes së tij nga Maria".[14]



v Zoti Jezus. (Marku 16:19)

Në ungjillin e Markut 16:19 thuhet: "Zoti Jezus, pra, mbasi u foli, u ngrit në qiell dhe u ul në të djathtë të Perëndisë". Ndërmjet fjalës "Zoti Jezus", siç e cek Diodati i Ri, dhe asaj te Bibla e Dom Simon Filipajt e te Shkrimet e Shenjta, ku e gjejmë të potencuar si "Zotëria Jezus", kemi një dallim.

Së dyti, nëse Jezusi është Zot, si ulet zoti te Zoti? Mirëpo, nëse Jezusi është pjesë e trinitetit, po shpirti i shenjtë ku ulet në qiell, pasi që pranë Perëndisë është vetëm një vend; në të djathtën e Perëndisë? Nëse të krishterët mendojnë se fjala "Zot" apo "Zotëri", që i është referuar Jezusit, është e njëjtë dhe megjithatë mundohen ta mbrojnë tezën e tyre, atëherë ç'të bëjmë kur në Bibël kemi personalitete të ndryshme të cilat quhen "Zotëri". P. sh. fjala "Zotëri" përdoret për Esaun, i cili quhej Zotëri (shih Zanafilla 32:4), pastaj edhe Jozefi u quajt Zotëri (Zanafilla 44:20), Davidi po ashtu, bile Davidi quhet edhe "imzot" që do të thotë "Zoti im" (a mund të themi për të se është Zot?) (1 Samueli 25:24) e shumë të tjerë.

Jakobi ( Jakubi a.s.) është bir i parëlindur i Zotit:
" Izraeli është biri im, i parëlinduri im " ( Eksodi 4:22 ).

Solomoni ( Sulejmani a.s.) është bir i Zotit:
" Ai do të ndërtojë një shtëpi në emrin tim dhe unë do ta bëj të qëndrueshëm për gjithnjë fronin e mbretërisë së tij. Unë do të jem për të një baba dhe ai një djalë për mua; kur do të bëjë ndonjë
të keqe, unë do ta dënoj me shufra njeriu dhe me goditje të bijve të njerëzve ". ( 2 i Samuelit 7:13-14 )

Efraimi është bir i parëlindur i Zotit:
" Sepse Unë jam një atë për Izraelin, dhe Efraimi është i parëlinduri im ".( Jeremia 31:9 )
( Cili është i parëlinduri i Zotit? Izraeli ( Jakobi ) apo Efraimi?).

Adami ( Ademi a.s.) është bir i Zotit :
" Adami, i cili ishte bir i Perëndisë ".( Lluka 3:38 )

Njerëzit e zakonshëm ( ti dhe unë ) jemi bijë të Zotit :
" Ju jeni bijtë e Zotit, Perëndisë tuaj ". ( Ligji i Përtërirë 14:1 )
" Sepse të gjithë ata që udhëhiqen nga Fryma e Perëndisë janë bij të Perëndisë ". ( Romakëve 8:14 )
" Por të gjithë atyre që e pranuan, ai u dha pushtetin të bëhen bij të Perëndisë, atyre që besojnë në emrin e tij " ( Gjoni 1:12 )
" Që të jeni të paqortueshëm dhe të pastër, bij të Perëndisë pa të meta në mes të një brezi të padrejtë dhe të çoroditur, në mes të të cilit ju ndriçoni si pishtarë në botë ". ( Filipianëve 2:15 )

” Shikoni ç`dashuri të madhe na dha Ati, që të quhemi bij të Perëndisë. Prandaj bota nuk na njeh, sepse nuk e ka njohur atë “. ( 1 e Gjonit 3:1 )
“ Kur yjet e mëngjesit këndonin të gjithë së bashku dhe tërë bijtë e Perëndisë lëshonin britma gëzimi “. ( Jobi 38:7 )
“ Një ditë ndodhi që bijtë e Perëndisë shkuan të paraqiten përpara Zotit, dhe midis tyre shkoi edhe Satanai për t`u paraqitur përpara Zotit “. ( Jobi 2:1 )
“Kishte gjigantë mbi tokë në ato kohë, madje edhe më vonë, kur bijtë e Perëndisë iu afruan bijave të njerëzve dhe këto u lindën atyre fëmijë. Ata janë heronjtë që jetuan në kohët e lashtësisë, janë njerëzit e famshëm të këtyre kohëve.
“ Djemtë e Perëndisë panë që vajzat e njerëzve ishin të bukura, dhe morën për gra të gjitha ato që i zgjodhën vetë “. (shiko: Jobi 1:6; Zanafilla 6:4-6:2)
GJONI 10: 34Jezusi u përgjigj atyre: ``A nuk është shkruar në ligjin tuaj: "Unë (Zoti) thashë: JU JENI PERENDI?
35Nëse Ai i quan PERENDI ata, të cilëve u qe drejtuar fjala e PERENDISE (dhe Shkrimi nuk mund të bjerë poshtë),

Për fjalën e përkthyer si “ bir “ në Testamentin e Ri grek janë fjalët “ pias “ dhe “ paida “ të cilar kanë kuptimin “ shërbëtor ( rob ) “ ose “ bir në kuptimin e shërbëtorit ( robit ) “. Këto janë përkthimet tek “ biri “ në përmendjen e Jezusit ( Isaut a.s. ), dhe ” shërbëtor ( rob ) “ në përmendjen e të gjithë të tjerëve, në disa përkthime të Biblës. Ne sikur kemi filluar të shohim njërën nga shumë bindjet themelore përse Jezusi ( Isau a.s. ) ishte konsideruar zot është për shkak të përkthimeve tërësisht të gabuara.

Pra, a mund të themi se këta janë zota? Jo, sepse fjala "Zotëri" nuk aludon në "Zot".

Po ashtu Bibla na tregon se fjala Zot është përdorur edhe në vend të emrit Zotëri dhe jo për Krijuesin e qiejve dhe tokës. Në rastin e Marisë kur shkon tek varri, Maria mendon se është kopshtari dhe i thotë zot, po kështu edhe priftërinjtë e emërtojnë Pilatin zot. Pra, kjo tregon qartë se fjala Zot në Bibël, kur iu drejtohet njerëzve si Jezusit, Pilatit etj. ka kuptimin zotëri dhe jo Perëndi. Le t'i referohemi Biblës lidhur me këto argumente:

"Jezusi i tha: "O grua, pse po qan? Kë kërkon?". Ajo, duke menduar se ishte kopshtari, i tha: "Zot, po e pate hequr ti, më trego ku e vure dhe unë do ta marr". (Gjoni 20:15)

"Dhe të nesërmen, që ishte mbas ditës së Përgatitjes, krerët e priftërinjve dhe farisenjtë u mblodhën te Pilati, duke thënë: "Zot, na ra në mend se ai mashtruesi...". (Mateu 27:62-63)

Sikurse thuhet te Korintasve: "Po a nuk e pashë Jezu Krishtin, Zotërinë tonë?". (1 Korintasve 9:1)

Sipas R. P. Roge, vargjet 16:19 të ungjillit të Markut, përbëjnë një tekst "të shtuar më vonë", edhe pse për kishën është kanonik[15]! [16] Vargjet 9 deri në 20 të kapitullit të 16 në ungjillin e Markut, janë hequr nga mjaft Bibla. Shih në shënimet në "Revised Standart Version", "New American Standard Bible", "New World Translation of Holy Scriptures". [17]

Nëse, vërtet, sipas citatit besohet se Jezusi ishte i shenjtë, ngaqë u ngrit në qiell, pse nuk pranohen si të shenjtë edhe ata profetë të tjerë, të cilët po ashtu u ngritën në qiell? Shih p.sh. te 2 Mbretërve 2:11-12: "... dhe Elija u ngrit në qiell përmes një shtjelle ajri. Elisha e pa dhe thirri... E më ai nuk e pa... ". Po kështu Perëndia ngriti në qiell edhe Enokun: "Pra Enoku eci me Perëndinë, por nuk u gjend më, sepse Perëndia e mori me vete". (Zanafilla 5:24) Kjo përsëritet edhe te Hebrenjve 11:5. [18]


v Adhurimi i Jezusit. (Mateu 28:17)

Shprehja se "Jezusi është Zot" arsyetohet me atë se populli e kanë adhuruar atë, siç ceket te Gjoni 9:38 dhe Mateu 28:17, ku thuhet: "Atëherë ai tha: ``Unë besoj, o Zot"; dhe e adhuroi". "dhe, kur e panë, e adhuruan; por disa dyshuan".

Fjala e përkthyer si "adhurim" apo "lutje" është fjala greke "Prosekunesan" e nxjerrë nga fjala "Proskuneo" (Pros-ku-neh'o), letrarisht e ka kuptimin e "të puthurit". Kjo fjalë gjithashtu ka domethënie të përgjithshme, si: përshëndetje, kruspullim, zgjatje e fjalës, gjunjëzim, apo i shtrirë përdhe. Në këtë rast është akt i të puthurit të dorës së dikujt, në shenjë të adhurimit ndaj tij. [19]

Nëse e marrim Biblën - shkrimet e shenjta, do të vërejmë se nuk përputhet me citatin e lartpërmendur, sepse fjala "adhurim" këtu ceket me fjalën "nderime". Citati është kështu: "atëherë ai i tha: Unë tregoj besim tek ai, Zotëri. Dhe i bëri nderime". Kurse citati tjetër te Mateu 28:17 është kështu: "Kur e panë, ata i bënë nderime, por disa dyshuan". Këtu shihet qartazi ndryshimi ndërmjet fjalës "adhurim" dhe "nderime" dhe përkthimi i tyre gabim, diku si "adhurim" e diku si "ra përmbys".

Shprehje të tilla biblike nuk i referohen vetëm Jezusit, por edhe të tjerëve, si p.sh:

"Kur Abigaili pa Davidin, zbriti shpejt nga gomari dhe ra përmbys me fytyrën për tokë përpara Davidit. (1 Samueli 25:23)

"Ajo hyri dhe u hodh në këmbët e tij, duke u shtrirë për tokë; pastaj mori djalin e saj dhe doli". (2 Mbretërve 4:37)

"Pastaj erdhën edhe vëllezërit e tij dhe u shtrinë para tij, dhe i thanë: "Ja, ne jemi shërbëtorët e tu". (Zanafilla 50:18)

A mund të themi që edhe këta janë perëndi, sepse njerëzit ranë përmbys përpara tyre, me fytyrë për toke?


JEZUSI VETE SHPREHET POR NE PADOBI ME ADHUROJNE MUA DUKE MESUAR URDHERESA TE SHPIKURA NGA NJEREZIT
NE GJUHEN E VATIKANIT
mateo 15:9
Invano essi mi rendono culto,
insegnando dottrine che sono precetti di uomini».

NE VERSION ANGLISHT
Matthew 15:9 Their worship is a farce,
for they teach man-made ideas as commands from God.

SHQIP
“Por në padobi ata më adhurojnë mua, duke mësuar urdhëresa të shpikura nga njerëzit”. (Mateu 15:9)

http://translate.google.it/#

Isai A.S(jezusi) aspak nuk ka ardhur per te falur mekatet kujt shikojeni vete cfare thote bibla


Gjoni 15 kapitulli 22Po te mos kisha ardhur dhe te mos u kisha folur atyre, nuk do te kishin faj; por tani ata nuk kane asnje shfajesim per mekatin e tyre.







Te Gjoni 1:1 lexojmë: “Në fillim ishte Fjala dhe Fjala ishte pranë Perëndisë, dhe Fjala ishte Perëndi”.

Duke lexuar këtë citat të krishterët tregojnë se “Fjala”, që përmendet këtu aludon në Jezusin dhe Jezusi ishte Perëndi. Nëse e analizojmë me vëmendje citatin, ku Gjoni thotë “Fjala ishte pranë Perëndisë”, imponohet pyetja: Si mund të jetë dikush pranë një personi tjetër, e njëkohësisht të jetë po ai person? [1] Vallë, në bazë të çfarë logjike të shëndoshë mund të përfundojmë kështu!!

Te Bibla katolike ky citat del kështu: “Në fillim ishte Fjala, e Fjala ishte në Hyjin, e Fjala ishte Hyj” [2] Kur ta analizojmë fragmentin “Fjala është Zoti”, atëherë del me këtë kuptim: “Në fillim ishte Zoti, e Zoti ishte në Zotin”. Çfarë kuptimi ka kjo? Si ka mundësi që Zoti të jetë në Zotin?! [3]

Le t’i marrim disa shembuj. Nëse themi “Zoti është i mirë”, ne kënaqemi me të mirën e Tij, apo me veprën e Tij të mirë. Mirëpo, ne nuk mund ta përshkruajmë Atë si duhet, duke thënë “Zoti është mirësia”, ngase mirësia nuk është Zot. Nëse themi “Zoti është i ditur” ne nuk mund të themi se “Dituria është Zot”. Apo “Kur’ani, ose Bibla është fjalë e Zotit”, ne nuk mund t’i quajmë “Kur’anin apo Biblën Zot”, sepse nuk janë.

Këtu “fjala” nuk mund të konsiderohet si Zot, siç besohet, ngase “Fjala” është përdorur në Bibël në shumë tekste si urdhër, nëpërmjet së cilës Zoti urdhëron, si p.sh. tek Zanafilla 1:3,20:

“Pastaj Perëndia tha: "U bëftë drita!". Dhe drita u bë. Pastaj Perëndia tha: "Të mbushen ujërat nga një numër i madh qeniesh të gjalla dhe të fluturojnë zogjtë lart mbi tokë nëpër hapësirën e madhe të kupës qiellore".

Kurse Kur’ani Famëlartë e thekson kështu:

“Ajo tha: “Zoti im! Qysh do të kem unë fëmijë, kur nuk më ka prekur askush?!” – “Kështu – tha (engjëlli) - Allahu krijon ç’të dojë Vetë. Kur vendos diçka, Ai vetëm thotë për të: “Bëhu!” - dhe ajo bëhet”.

“Vërtet, çështja e Isait (të lindur pa baba) tek Allahu është sikurse çështja e Ademit. Atë e krijoi Ai nga dheu, e pastaj atij i tha “Bëhu!” dhe ai u bë”. (Ali Imran 47, 59)



Fjala e parë me të cilën fillon Ungjilli i Gjonit ishte përgënjeshtruar shpeshherë nga “hartuesit unitarianë[4]”, të cilët e ofruan tekstin e tyre të vërtetë si vijon: “Në fillim ishte “fjala”, e “fjala” ishte me Zotin dhe fjala e Zotit ishte”. [5] Do të vihet re se forma greke e rasës gjinore “Teou”, që do të thotë “e Zotit”, ishte ndryshuar në “Teos”, që do të thotë “Zot”, në rasën emërore të emrit.[6] Ibni Hazmi, studiues i religjioneve, kur e komenton këtë citat, mes tjerash, thotë se është një marri dhe vërtet një shpifje që i bëhet Jezusit. [7]

Në librin “Bazat e Biblës”, të botuar nga të krishterët, lidhur me citatin e lartpërmendur, thuhet: “Ky citat është një nga pjesët më të keqkuptuara, për të mësuar se Jezusi ekzistoi në qiej para lindjes së tij. Një kuptim i drejtë i këtyre rreshtave varet në vlerësimin se çfarë do të thotë “Fjala” në këtë kuptim. Nuk mund të bëhet fjalë direkt për një person, sepse një person nuk mund të jetë “me Perëndinë” dhe megjithatë të jetë Perëndi në të njëjtën kohë. Fjala greke “logos” që përkthehet “fjalë” këtu, nuk do të thotë “Jezusi” në vetvete”.[8]

Tausti, anëtar i shkollës spiritualiste të shek. III, thotë:

“Shumëkush e di se ungjijtë nuk janë shkruar as nga Isai e as nga apostujt, por shumë më vonë nga ana e disa personave anonimë, të cilët, duke e ditur se njerëzit nuk do t’u besonin autorëve që s’i kishin parë gjërat vetë, në krye të rrëfimeve vunë emrat e apostujve, apo të personave që i kanë shoqëruar ata”.[9]

Verseti aq i cituar: “Në fillim ishte Fjala, dhe Fjala ishte tek Zoti, dhe Fjala ishte Zoti”, është citat i një punimi pagan mbi filozofinë platonike, që ka gjasa të jetë shkruar nga Ireneusi. Pasazhi citohet nga Ameliusi, filozof pagan, sikur bën fjalë përjashtimisht vetëm për Logosin, ose Merkurin, Fjalën, dhe që duket se është një dëshmi që bëhet ndaj një perëndie pagane nga një barbar… Kështu, pra, shohim se titulli “Fjala” apo “Logos”, që i atribuohen Jezusit, është një tjetër element i përzierjes pagane me krishterizmin. Ajo nuk e mori formën e saj të ligjëruar të krishterë gjerë në shekullin e dytë pas Krishtit.

Edhe romakët e lashtë paganë e adhuronin një kult triniteti. Për një orakull[10] thuhet se ka deklaruar se si në fillim ishte “I pari Zoti, pastaj Fjala, dhe me ta Shpirti”. Këtu, në Romën e lashtë, shohim të renditur qartësisht, Zotin, logosin, dhe shpirtin e shenjtë, vend ku tempulli më me emër i këtij kryeqyteti – ai i Jupiter Capitolinus – u ishte dedikuar tri perëndive, që adhuroheshin të tria me një adhurim të vetëm.” [11]

Në një studim të bërë nga Geoffrey Parrinder, lidhur me këtë citat dhe të ngjashëm, ai gjen ndikimin e besimit të Memfisit[12], edhe në besimin e lashtë grek, e sidomos lidhur me “fjalën” “Logos”, e cila më pas pati ndikim direkt edhe në krishterizëm, bile në vetë ungjijtë, duke thënë: “Ptah po ashtu ishte perëndia e krijimit të qytetit Menf, i cili, ndërkohë, quhej Atë dhe Ëmë në “teologjinë menfisiane” që është një dokument i shkëlqyer dhe e tëra është nga shteti i lashtë. Dokumenti thotë se krijimin e botës e ka planifikuar mendja e perëndisë, ndërkaq mjeti i zbatimit ishte “fjala” të cilën e shqiptoi, - kjo ishte një garë çuditëse e besimit grek që u shfaq pas një periudhe të gjatë rreth “logos-it” ose “fjalës së shenjtë”. Këtu vlen të bëhet një krahasim me Ungjillin e Gjonit, me ç’rast shihet një përputhje mahnitëse ndërmjet “fjalës” në të dyja tekstet: “Në fillim ishte Fjala dhe Fjala ishte pranë Perëndisë, dhe Fjala ishte Perëndi. Ajo (fjala) ishte në fillim me Perëndinë. Të gjitha gjërat u bënë me anë të saj (fjalës), dhe pa atë nuk u bë asnjë nga ato që u bënë.” (Gjoni 1:1-3)[13]
................................................

[1] Grup autorësh, “Çfarë mëson vërtet Bibla”, botuar nga Watchtower Bible and Tract Society of New York, shtypur në Itali, nga Dëshmitarët e Jehovait në gjuhën shqipe, Romë, 2005, fq. 203.

[2] Bibla, përktheu dhe shtjelloi Dom Simon Filipaj.

[3] Dr. Muhamed Ali El-Havli, “Komperacioni mes katër ungjijve”, fq. 182.

[4] Unitar, Unitarianizëm- pasues të doktrinës së krishterë që mohon dogmën mbi trininë e Zotit. Kjo doktrinë ka lindur në periudhën e formimit të dogmatit kryesor të krishterizmit- trinisë (shekujt II-IV). Pasuesit në fillim quheshin antitrinitarë (greq. kundër trinisë). (Halit Muharremi, “Fjalori i teologjisë”, fq. 334.)

Thelbi i unitarizmit qëndron në theksimin e njëshmërisë dhe unitetit të Zotit si qenie personale; nga këtu logjikisht pason refuzimi: a) i trinisë së shenjtë, b) i natyrës hyjnore të Jezusit dhe të shpirtit të shenjtë etj. Unitarizmin e përqafuan dhe e mbrojtën shumë mendimtarë të shquar, siç ishin: Migel Servetosi (1509-1553), Hugo Grociusi (1583-1645), Samuel Klarku (1675-1729), Xhozef Pristli (1733-1804), Ricard Prajsi (1723-1791), Xhon Miltoni (1608-1674), etj. (Ekrem Murtezai, “Fjalori i feve”, fq. 568.)

[5] Prof. Abdul Ahad Dawud, “Muhamedi në Bibël”, fq. 21.

[6] Prof. Benjamin Keldani, “Muhamedi në Bibël”, botuar nga Qendra Erasmus, 2004, fq. 25.

[7] “Ibën Hazm Al- Andalusi dhe vështrimet e tij mbi doktrinën e trinisë”, Muhamed Uruçi, Takvim, 2003, fq. 98.

[8] Bazat e Biblës - Udhëzim Kapitujsh (Shpalosja e gëzimit dhe paqes së krishterimit të vërtetë), botuar nga Christadelphian Bible Mission (CBM), England (pa vit botimi), fq. 146.

[9] Osman Nuri Topbash, “Vargu i profetëve -3”, fq. 238.

[10] ORAKULL m. vjet. 1. Vendi a tempulli ku në kohën e lashtë priftërinjtë paganë gjoja e parashikonin të ardhmen, ose parathoshin diçka gjoja në emër të hyjnive; që besohej se parashikonte të ardhmen ose paralajmëronte diçka. Orakulli i Dodonës. Orakulli i Defit. Përgjigjja e orakullit. 2. fig. libr. Ai që i paraqet fjalët, mendimet e parashikimet e veta si të vërteta të pakundërshtueshme. Në rolin e orakullit. (“Fj. i gj. së sotme shqipe”, fq. 1306.)

[11] T.W.Doane, “Bible Myths and Their Parallels in Other Religions”, fq. 375-376.

[12] Qytet në Egjiptin e lashtë, rreth 25 km në jug të Kajros së sotme, afër piramidave të famshme egjiptase. [Shiko: Enciklopedinë elektronike: DVD, Enciclopaedia Britanica Library 2007, “Memphis”]

[13] Geoffrey Parrinder, vepër e cituar, fq. 47, sipas Dr. Zija Abdullahu, “Hyrje në studimin e feve”, fq. 38.


po te ishte zot jezusi i bie te kete kryer vetvrasje po nese vdic jezusi sic thoni ju i bie qe te kete vdek edhe Zoti edhe fryma SIPAS JUSH po pastaj kush i ringjalli ?

cfare eshte jezusi ne te vertete krijese?nese jo, pse jo?!!!perderisa Zoti e krijoi?po fryma cfare eshte krijese apo cfare sepse ju thoni eshte zot dhe i njejte me perendine dhe Isain A.S(jezusin) kurse ne bibel Isai A.S(jezusi) me frymen diferencohen tek dhjata e re dhe qarte shihet se nuk jane aspak te njejte shikojeni vete citoj:



mateu12:31
Prandaj unë po ju them: Çdo mëkat dhe blasfemi do t`u falet njerëzve; por blasfemia kundër Frymës nuk do t`u falet atyre.

mateu12:32 Dhe kushdo që flet kundër Birit të njeriut do të falet; por ai që flet kundër Frymës së Shenjtë nuk do të falet as në këtë botë as në atë të ardhme``.

marku3:29
po për atë që do të blasfemojë kundër Frymës së Shenjtë nuk do të ketë falje përjetë; ai është fajtor për dënim të përjetshëm``.

luka12:10
Dhe kushdo që do të flasë kundër Birit të njeriut do të jetë i falur, por ai që do të blasfemojë kundër Frymës së Shenjtë, nuk do të jetë i falur.


PRA NUK JANEASPAKTE NJEJTE PASI NESE BLASFEMON PER JEZUSIN BIBLA THOTE QE KA FALJE POR NESE BLASFEMON PER FRYMEN E SHEJTE,NUK KA KURR FALJE AS NE KETE BOTE DHE AS NE BOTEN TJETER GJE QE TREGON EDHE SE KOT KONVERTOHEN NJEREZIT NE KRISHTERIM PASI NUK KA FALJE KURR PER TA AS NE KETE BOTE DHE AS NE BOTEN TJETER PASI TE KENE BLASFEMUAR PER FRYMEN DHE PAS KESAJ TREGON QE EDHE AS SIPAS BIBLES JEZUSI NUK TI FAL TE GJITHA MEKATET PO LERE QE JEZUSI NUK TE FAL ASNJE MEKAT PO KOT GENJEHENI SHIKO CFARE THOTE BIBLA: Gjoni 15 kapitulli 22Po te mos kisha ardhur dhe te mos u kisha folur atyre, nuk do te kishin faj; por tani ata nuk kane asnje shfajesim per mekatin e tyre.
PRA TANI QE ME KENI PARE NUK KA ASNJE SHFAJESIM PER MEKATIN TUAJ THOTE E JO QE JU KAM FAL MEKATET POR TANI E KENI FAJIN PER MEKATIN TUAJ PASI QE ME KENI PARE


BUKUR ESHTE SHPREH BERTRAND RASELL KUR KA THENE: Shumica e njerëzve parapëlqejnë më mirë të vdesin se sa të mendojnë; e në fakt ashtu dhe bëjnë.
ALLAHU JU UDHEZOFTE



ISA a.s. tha : Unë nuk u kam thënë asgjë tjetër, përveç asaj që më ke urdhëruar Ti: “Adhurojeni Allahun, Zotin tim dhe Zotin tuaj”


Po ashtu Zoti i Madhëruar në Kuranin librin e Tij të fundit të shpallur Muhamedit s.a.v.s., ua tërheq vërejtjen njerëzve, sidomos të krishterëve, lidhur me Jezusin dhe Nënën e tij, me ç’rast thotë:

“Mesihu, i biri i Merjemes, është vetëm një i dërguar. Edhe para tij kanë kaluar të dërguar. Nëna e tij përherë ka qenë e drejtë. Që të dy hanin ushqim. Shiko si ua shpjegojmë atyre shpalljet tona dhe shih si largohen nga e Vërteta! Thuaju (o Muhamed): “Si mundet vallë, që ju adhuroni në vend të Allahut, atë që nuk është në gjendje t’ju sjellë as dëm e as dobi, ndërkohë Allahu dëgjon dhe di çdo gjë?!”. (El Maide 75-76)

“Pastaj Allahu do të thotë (në Ditën e Gjykimit): “O Isa, i biri i Merjemes! Ti ishe ai që u the njerëzve: “Adhuromëni mua dhe nënën time si zota krahas Allahut”?! Isai do të thotë: “Qofsh i lartësuar dhe i lavdëruar! Mua nuk më takon të them diçka, për të cilën nuk kam aspak të drejtë! Po ta kisha thënë ndonjëherë, Ti me siguri do ta dije. Ti e di çfarë ka në shpirtin tim, po unë nuk e di çfarë ka në Veten Tënde. Vetëm Ti i di të gjitha të fshehtat. Unë nuk u kam thënë asgjë tjetër, përveç asaj që më ke urdhëruar Ti: “Adhurojeni Allahun, Zotin tim dhe Zotin tuaj!” Kam qenë dëshmitar, për sa kohë që kam jetuar midis tyre dhe, qëkurse më more mua, vetëm Ti ishe mbikëqyrës i tyre. Ti je Dëshmitar për çdo gjë”. (El Maide 116-117)


Komentuesi shqiptar i Kur’anit (Tefsirologu) Hafiz Ibrahim Dalliu, kur i komenton këto ajete të sures El-Maide 75 dhe ajetin 116-117 thotë: “Zoti e ka bërë të pavlerë besimin e të krishterë me tri mënyra:
Isai ka nënë. Atëherë, ai njeri që ka nënë, është i krijuar dhe ai që është krijuar, kurrë nuk bëhet Zot.
Isai dhe e ëma e tij hanë ushqim, dhe ai që ka të tilla nevoja nuk është Zot.
Isai është i dërguar nga ana e Zotit. Atëherë, Ai njeri që është i dërguar profet nga ana e Zotit, nuk bëhet vetë Zot.

Pra, Zoti u thotë të krishterëve se hazreti Isai a.s./ Jezusi, është një pejgamber si të gjithë pejgamberët e ardhur para tij; Zoti, ashtu siç u ka dhënë pejgamberëve të tjerë mrekullira, për ta vërtetuar profetësinë e tyre, po ashtu i ka dhënë edhe Isait a.s.; prandaj, ashtu siç nuk u thuhet zot pejgamberëve të tjerë, nuk duhet t’i thuhet zot as Isait a.s. Nëse ata thonë se Isai ka lindur pa baba..., atëherë thuaju atyre: Po, Ademit, që është krijuar pa baba edhe pa nënë, përse nuk i thoni zot?

Po ashtu Allahu xh. sh. iu drejtohet njerëzve duke ua sqaruar se ata (Isai a.s. dhe nëna e tij) “që të dy ushqeheshin”, pra pas ushqimit vjen jashtëqitja e atij ushqimi, ndërsa qitja e ushqimit merr formën e fëlliqësisë. Lind pyetja: si mund që ata të jenë zota kur prej tyre del fëlliqësirë?! Sa të mjerë janë ata që e kanë konceptin e tyre ndaj Zotit!

Ndërsa për ajetet 116-117, thotë: “Pyetja që i madhi Zot do t’ia bëjë Isait a.s./ Jezusit, “A ti u ke thënë njerëzve...” është për t’ua mbyllur gojën të krishterëve dhe për t’ua nxjerrë në shesh se besimi i tyre është i kotë; ndryshe përse duhej të pyeste Zoti, kur e dinte që Isai nuk e kishte thënë atë fjalë? Kjo pyetje nuk do të bëhet për të sqaruar ndonjë gjë që nuk di Zoti, por do të bëhet për t’u treguar të krishterëve me gojën e Isait se ata, kanë një besim të kotë”.


Jezusi u tha: "para se të kishte lindur Abrahami, unë jam” - A thua ky citat tregon Hyjnueshmerin e Jezusit, Bibla thote JO.

Referimi i të krishterëve për të mbrojtur tezën e tyre sipas së cilës Jezusi është Zot, i referohen citatit, në të cilin Jezusi thotë se ishte para Abrahamit me fjalën “Unë jam”, te Gjoni 8:58: “Jezusi u tha atyre: ``Në të vërtetë, në të vërtetë unë po ju them: para se të kishte lindur Abrahami, unë jam``”.

Nëse Jezusi është Zot për arsye se tha që ishte para Abrahamit, çka do të thoshim edhe për të tjerët që ishin më parë se Abrahami, bile edhe para krijimit të maleve dhe burimeve, para krijimit të tokës, siç e cek Bibla për Solomonin, Melkisedekun, Jereminë, Kirin e shumë të tjerë. Ja disa citate biblike të të përmendurve:

“Sepse ky Melkisedeku, mbret i Salemit dhe prift i Shumë të Lartit Perëndi…. Pa atë, pa nënë, pa gjenealogji, pa pasur as fillim ditësh as fund jete, por i përngjashëm me Birin e Perëndisë, ai mbetet prift në amshim”. (Hebrenjve 7:1,3)

“Para se unë të formoja në barkun e nënës sate, të kam njohur; para se ti të dilje nga barku i saj, të kam shenjtëruar dhe të kam caktuar profet i kombeve”. (Jeremia 1:5)

“Kështu i thotë Zoti të vajosurit të tij, Kirit, që unë e mora me dorën e djathtë, që të hedh poshtë para tij kombet: Po, unë do të zgjidh brezat që mbretërit mbajnë në ijë, për të hapur para tij”. (Isaia 45:1)

Pra, siç pamë te citatet e lartpërmendura, a mund të themi se edhe këto janë zota? Jo, por fjala e përmendur e Jezusit “Unë jam”, nuk do të thotë se është Perëndi. Për ta krahasuar shprehjen “unë jam” do ta cekim të njëjtën fjalë te Gjoni 9:9, ku lypësi e përdori këtë fjalë, pasi që Jezusi e shëroi nga verbëria, a mund të themi se edhe lypësi ishte Zot? Disa thoshin: “Ai është”. Të tjerë: “I përngjan atij”. Dhe ai thoshte: “Unë jam”.

Një nga librat e krishterë me titull “Bazat e Biblës” thekson: “Vetë përshkrimi i Marisë në ungjill si “nëna” e Krishtit, e shkatërron në vetvete idenë se ai ekzistoi përpara lindjes së tij nga Maria”.[1]


Jezusi tha: "Unë dhe Ati jemi një". (Gjoni 10:30) A thua ky citat tregon Hyjnueshmerin e Jezusit, Bibla thote JO.
“Unë dhe Ati jemi një”. (Gjoni 10:30), kjo fjali shpesh citohet nga të krishterët për ta mbështetur doktrinën e trinitetit, edhe pse këtu nuk përmendet asnjë person i tretë?! Po ta lexojmë një citat më lart, Gjoni 10:29, do të vërejmë fjalët e Jezusit, i cili tha: “Ati im, që m’i dha, është më i madh se të gjithë”. Fjala “të gjithë”, këtu përfshin secilin, edhe vetë Jezusin. Kurse, në të kundërtën, do të jetë kontradiktë ndërmjet dy citateve.

Vetë Jezusi tregon se në ç’kuptim ai ishte “një” me të Atin. Duke i lexuar disa citate më poshtë te Gjoni 17:20-23, kuptojmë:

“Tani unë nuk lutem vetëm për ta, por edhe për ata që do të besojnë në mua me anë të fjalës së tyre, që të gjithë të jenë një, ashtu si ti, o Atë, je në mua dhe unë në ty; edhe ata të jenë një në ne, që bota të besojë se ti më ke dërguar. Dhe unë u kam dhënë lavdinë që më ke dhënë, që ata të jenë një, ashtu si ne jemi një. Unë jam në ta dhe ti në mua, që të jenë të përsosur në unitet dhe që bota të njohë që ti më ke dërguar dhe që i ke dashur, ashtu si më ke dashur mua”.

Në tërë këta rreshta për fjalën NJË është përdorur e njëjta fjalë greke HEN, pra jo vetëm për të përshkruar Jezusin dhe Atin, por edhe Jezusin, Atin dhe njëmbëdhjetë apo dymbëdhjetë dishepujt e Jezusit. Prandaj, nëse vargjet e tilla i kuptojmë tekstualisht, në këtë rast, do të kemi jo trini, por trembëdhjetëni. Kështu që Jezusi dhe Ati janë një, jo në një trini apo hyjnieshmëri. Por në një qëllim. Sikurse edhe është Jezusi një me apostujt dhe me besimtarët në qëllimin e bërjes së vullnetit të Atit.

Pra, fjala greke HEN - “Një”, që është përdorur në këtë citat, si te Gjoni 10:30, ashtu edhe te Gjoni 17:20-23, tregon njëjtësi veprimi. Prandaj, kur përdoret fjala Një (Hen) në këto raste, e ka fjalën për unitetin e mendimit dhe të veprimit.

Lidhur me Gjonin 10:30, Xhon Kelvin (një trinitarian) në librin e tij tha: “Të vjetrit bënë një gabim duke përdorur këtë rresht për të provuar se Krishti është .... në thelb i njëjtë me të Atin. Në fakt, Krishti nuk flet për unitetin në përbërje, por për marrëveshjen që ka me të Atin”.[1]

Fjala “Atë”, e cila përmendet shumë herë në Dhiatën e Re, quhet EBB apo ABB-A në përkthim, ndërsa RABB përkthehet Zot, Zot i botëve. Fjala “Atë”- Ebb, sipas krishterizmit d.m.th. “Perendia
] Zoti i Plotfuqishëm përmes Muhamedit s.a.v.s. e ka mbrojtur islamin dhe muslimanët, duke e lënë fjalën “Atë” (EBB) për Zot, jashtë fjalorit të tij fetar. Është një fakt i mrekullueshëm se, megjithëse Kur’ani Fisnik numëron nëntëdhjetenëntë vetitë (emrat) e Zotit, duke përfshirë fjalën RABB në arabisht, që nënkupton – Zot, Zot i botëve, Shpikës, por fjala më e lehtë EBB, që nënkupton “Atë” në gjuhën arabe (Ebu) dhe hebraishte (Aba), nuk është përdorur asnjëherë, kështu që i ka ruajtur muslimanët nga blasfemia e të vetmit bir të lindur. [2]


Jezusi tha: "Kush më ka parë mua, ka parë Atin". (Gjoni 14:8-9) A thua ky citat tregon Hyjnueshmerin e Jezusit, Bibla thote JO.

Citati tjetër, me të cilin argumentohen, gjendet te Gjoni 14:8-9:

“Filipi i tha: ``Zot, na e trego Atin, dhe na mjafton``. Jezusi i tha: ``Ka kaq kohë që unë jam me ju dhe ti nuk më ke njohur akoma, o Filip? Kush më ka parë mua, ka parë Atin”.

Këtu tregohet se si Filipi donte ta shihte Zotin, por një gjë e tillë është e pamundur, sepse pak më poshtë, në këtë ungjill, tregon se Jezusi ka thënë: “Askush s’e pa Perëndinë kurrë”. (Gjoni 1:18) Po ashtu edhe te 1 Gjoni 4:12 thuhet: “Askush se ka parë ndonjëherë Perëndinë”.

Kështu është e qartë se Jezusi thjesht po i thoshte Filipit se veprat dhe mrekullitë e tij do të ishin fakte të mjaftueshme të ekzistencës së Zotit (Kush më ka parë mua ka parë Atin).

Përsëri te Gjoni 5: 37 thuhet: “Dhe Ati, që më dërgoi, ai vetë ka dëshmuar për mua; ju nuk e keni dëgjuar kurrë zërin e tij dhe as nuk e keni parë fytyrën e tij”.

Të njëjtën gjë e argumenton edhe Kur’ani, duke treguar se është e pamundur të shihet Zoti:

“Shikimet njerëzore nuk mund ta arrijnë Atë, ndërkohë Ai i arrin shikimet e të gjithëve. Ai është Bamirës i pakufishëm dhe di çdo gjë”. (El-Enam 103)

“E kur Musai erdhi në kohën që ia caktuam dhe i foli Zoti i vet, ai tha: “Zoti im! Më mundëso që ta shoh pamjen tënde!” Ai (Zoti) i tha: “Ti nuk ke mundësi të më shohësh, por shikoje kodrën, e nëse ajo qëndron në vendin e vet, ti do të më shohësh Mua. Kur u drejtua nga kodra, një pjesë e dritës nga Zoti i tij e bëri atë (kodrën) thërrmijë, e Musait i ra të fikët. Kur erdhi në vete, tha: “E lartë është madhëria Jote, pendohem te Ti (për atë që kërkova) dhe unë jam i pari i besimtarëve!” (Araf 143)

Veprat, mrekullitë e Jezusit/ Isait a.s., janë fakte për ekzistencën e Zotit. Ai që e njeh Jezusin si pejgamber, e njeh edhe Zotin që e ka dërguar. Ai që e urren Jezusin, e urren edhe Atin, le të shohim vargjet e mëposhtme:

“Atëherë i thanë: ``Ku është Ati yt?``. Jezusi u përgjigj: ``Ju nuk më njihni as mua, as Atin tim; po të më njihnit mua, do të njihnit edhe Atin tim”. (Gjoni 8:19)

“Pastaj Jezusi thirri dhe tha: ``Kush beson në mua, nuk beson në mua, por në atë që më ka dërguar”. (Gjoni 12:44)

“Kush më urren mua, urren edhe Atin tim”. (Gjoni 15:23)

“Ai që ju pranon, më pranon mua; dhe ai që më pranon mua, pranon atë që më ka dërguar. Ai që pranon një profet në emër të një profeti, do të marrë shpërblimin që i takon profetit; dhe ai që pranon të drejtin në emër të të drejtit, do të marrë shpërblimin që i takon të drejtit”. (Mateu 10:40-41)

Fragmentet e mësipërme janë aq të qarta sa nuk mbetet fije dyshimi për të vërtetën. Pra, Jezusi nuk është zot, por i dërguar me shpalljen e Zotit te populli i tij. Nxjerrja e fjalëve të tyre jashtë kontekstit përbëjnë një veprim naiv.

[anti hipokrisi]

Se pari te flasim dic rreth asaj se cfar ne te vertete eshte nje mrekulli dhe se a e bene nje mrekulli Zot ate person qe bene nje mrekulli te tille. Shtrohet pytja mrekullite qe i ka bere Jezusi, a e shenderrojne ate ne qenie hyjnore? Le ti analizojme disa mrekulli te Jezusit, sipas te cilave te krishteret mburren e thone se kjo eshte nje argument tjeter se Jezusi eshte Zot, pasi qe beri keto mrekulli !

Sipas Bibles, Jezusi ushqeu 5000 burra me 5 buke dhe 2 peshq (Mateu 14: 19-21). Ose Jezusi ushqeu 4000 veta me 7 buke dhe disa peshq te vogel siq tregohet ne nje vende tjeter (Marku 8: 4-10).
Mirepo te njejten mrekulli e paten Eliseu dhe Elijahu. Eliseu ushqeu 100 njerez me 20 buke te bera nga thekra dhe disa kallinje gruri. (2 Mbreterve 4:1-7). Po ashtu Eliseu i dha vaj nje te veje dhe i tha : “Shko shite vajin dhe paguaj borgjet> Pjesa tjeter do te mjaftoj qe sot e tutje”. (2 Mbreterve 4:1-7).

Jezusi i sheronte te lebrosurit: (Lluka 5: 12-13); (Marku 1: 40-42).

Po ashtu edhe Profeti Eliseu i tha Neomanit, i cili ishte lebros, qe te shkonte dhe te lahej ne lumin Jordan, ku do te sherohej. (2 Mbrterve 5:14).

Mrekullia tjeter e Jezusit ishte qe ua kthente shikimin te verberve. (Marku 8:22-26).

Sipas Bibles tregohet se te njejten gje e beri edhe Eliseu: (2 Mbreterve 6: 17,20).

JEZUSI MUND TI RINGJALLTE TE VDEKURIT. (Gjoni 11: 33-44)
Kjo eshte mrekullia qe misionaret te krishtere e permendim me se shumti per te argumentuar se kete cilesi e ka vetem Zoti dhe si rrjedhoje Jezusi duhet te jete zot pasi qe e beri nje gje te tille. Mirepo a eka pasur vetem Jezusi kete mrekulli? Le te lexojme ne vazhdim pjese nga Bibla:

Te njejten mrekulli e ka pasur edhe Elija, psh tek 1 Mbreterve ku thuhet:
“Zoti e plotesoi deshiren e shprehur ne zerin e Elias; shpirti i femijes u kthye tek ai dhe ai mori jete perseri”.
Po ashtu edhe tek 2 Mbreterve 4: 34:
“Pastaj hipi mbi shtratin dhe u shtri mbi femijen, vuri gojen e vet mbi gojen e tij, duart e veta mbi duart e tij, u shtri mbi te dhe mishi i femijes filloi te ngrohet”.
Madje, edhe kockat e Elijas mund ta kthenin nje te vdekur ne jete po te freskoheshin pas kufomes:
Por ndodhi qe, ndersa disa varrosnin nje njeri, pane nje bande plaqkitesish, keshtu e hodhen njeriun ne varrin e Eliseut. Sa arriti ai te preke kockat e Eliseut, u ringjall dhe u ngrit ne kembe”. (2 Mbreterve 13:21).

Kurse thuhet se Ezekieli ka ringjallur shum me teper te vdekur se sa ka ringjallur Jezusi! Shiko te (Ezekieli 37: 1-10).

Pra te gjitha keto mrekulli qe i ka bere Jezusi, jane bere edhe nga profetet e tjere. Pra keto mrekulli Jezusi i kreu me ndihmen e Zotit, ndaj edhe thot: “Une s’mund te beje asgje nga vetja ime…”(Gjoni 5:30) dhe “Por nese un i deboj demonet me GISHTIN E PERENDISE , mbreteria e Perendise pra ka ardhur deri tek ju”. (Lluka 11-20).

E tere kjo qe citova nga Bibla, na nxit ta shtrojme pytjen: A mund te themi se Jezusi eshte Zot? Nese thoni Po, atehere ne analogji, me kete konstatim, te gjith te tjeret, te cilet i kan bere te njejtat mrekulli si te Jezusit, na qenkan sipas jush ZOTA!

[RiNiKi]

B.RR.Rr

Fisniku-studenti ndoshta mund te duhen edhe keto shenime:


Disa të pavërteta në Bibel në lidhje me Jezusin



Në vazhdim do ta shohim.
Në Bibel gjejmë shkrime të ndryshme kontradiktore që nuk përputhen as me mendjen e njeriut, e lëre më ato shkrime të i quajmë "Të shenjta", “Pa gabime”.
Se sa ia vlen që një libër i tillë të quhet "Pa gabime", "Pa të meta", etj, do të shohim më poshtë.
Natyrisht çdo libër që ka zbritur nga Zoti është i pa të meta, por librat e mëparshme (para Kur'anit) janë tjetërsuar, nuk i është ruajtur origjinaliteti, kjo është bërë nga vetë dëshirat e njerëzve që të futin në ato libra mendimet e tyre personale.
Këtu më poshtë do t'i cekim disa nga vërsetet biblike që janë në kundërshtim me parimet hyjnore.
Në Bibel gjejmë këtë citat të përsëritur në shumë vende:
1. Jezusi shpalli që ishte Perëndia - Gjoni 8:24; 8:56-59
Kjo është në kundërshtim me parimet e çdo feje.
Ja se çka thotë Kur'ani në lidhje me këtë në suren Merjem në vërsetin 30:
Ai (Isai) tha: “Unë jam rob i All-llahut, mua më ka dhënë (ka caktuar të më japë) librin dhe më ka bërë Pejgamber."
Pastaj ne versetin tjetër te kaptines El-maide 116 thotë Allahu xh.sh.:
Dhe kur All-llahu tha: “O Isa, bir i Merjemes, a ti njerëzve u the: “Më besoni mua dhe nënës time dy zota pos All-llahut!?” (Isai) Tha: “Larg asaj të mete je Ti (o Zoti im). Nuk më takon mua ta them atë që s’është e vërtetë. Ta kisha thënë unë atë, ti do ta dije. Ti e di ç’ka në mua, e unë e di ç’ka në Ty. Ti je më i dijshmi i të fshehtave!”
Këtu gjithçka është e qartë!
Jezusi nuk ka thënë që jam Perendi, por ka thënë që jam profet i Zotit.
Nëse e shfletojmë më tutje Biblen, gjejmë se Jezusi krijoi gjithçka.
2. Jezusi krijoi gjithçka - Gjoni 1:3; Kolosianëve 1:15-17
Ndërsa nëse e shikojmë realitetin, shohim se ai që krijon është Zoti e jo Jezusi.
Ja se çka thotë Zoti në kaptinën bekare në vërsetin 21:
"O ju njerëz, adhuronie Zotin tuaj, i cili ju krijoi juve ashtu që të jeni të devotshëm (të shpëtuar). "
Në vërsetin 1 të kaptines En-nisa thotë Allahu xh.sh.:
"O ju njerëz! Kinie frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një veteje (njeriu) dhe nga ajo krijoi palën (shoqën) e saj, e prej atyre dyve u shtuan burrra shumë e gra. Dhe kinie frikë All-llahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni farefisin (akraballëkun), se All-llahu është mbikëqyrës mbi ju."
Në kaptinen El-A'raf ne vërsetin 54 thuhet:
"Vërtet, Zoti juaj, All-llahu është Ai që krijoi qiejt dhe tokën brenda gjashtë ditësh, pastaj qëndroi mbi Arshin, Ai e mbulon ditën me natë, që me të shpejtë e kërkon atë (mbulimin e dritës së ditës), edhe dielli, edhe hëna e edhe yjet i janë nënshtruar sundimit të Tij. Ja, vetëm Atij I takon krijimi dhe sundimi. I madhëruar është All-llahu, Zoti i botëve."
Në bibel gjejmë se Jezusi është i përjetshëm.
3. Jezusi është i përjetshëm - Gjoni 1:1,14; 8:58
Kur'ani na shpjegon se Jezusi nuk është i përjetshëm, por është njeri i rëndomtë sikurse njerëzit e tjerë dhe i dërguar tek beni israilet.
Në Kaptinen Merjem në versetin 33 thuhet:
"Selami (shpëtim prej All-llahut) është me mua ditën kur u linda, ditën kur të vdes dhe ditën kur të dal (prej varrit) i gjallë!”
Çdo individ do ta shijojë vdekjen.
Prej këtyre vërseteve Kur'anore shohim se Jezusi (Isai) nuk është i përjetshëm, por edhe ai është siç janë njerëzit e tjerë të rëndomtë, dmth, edhe ai do të vdes.
4. Jezusi nderohet njësoj si Ati - Gjoni 5:23
Nëse e shqyrtojmë këtë citat biblik shohim se Jezusi ka një pozitë sikurse Zoti.
Si mundet njeriu të ketë pozitë të njëjtë me Zotin?
Natyrisht kjo është në kundërshtim me parimet hyjnore, dhe një gjë të tillë edhe logjika nuk e pranon.
Jezusi (Isai) nderohet nga muslimanët siç i takon nderimi e jo siç tallen pabesimtarët me të duke i mveshur akuza të rrejshme.
Thotë Allahu xh.sh. në kaptinen Maide në vërsetin 73:
"Gjithashtu bënë kufr (mosbesim) ata që thanë: “ All-llahu është i treti i treve”. S’ka në gjithësi tjetër pos një All-llahu, e nëse pushojnë nga ajo që thanë (tre zotëra), do t’i kapë dënim i dhëmbshëm, ata që nuk besuan prej tyre".
5. Jezusi pranon lutje - Veprat e Apostujve 7:55-60
Sipas Kur'anit ai që pranon lutjet është Krijuesi i Jezusit dhe jo Jezusi.
Ja se ç'na thotë Allahu në librin e Tij fisnik në lidhje me atë se kush i
pranon lutjet.
"I përgjigjem lutjes kur lutësi më lutet." (Bekare 186)
Ai që i pranon lutjet është Zoti e jo Jezusi, se kjo nuk është në kompetencen e ndonjë njeriu, por është në kompetencen e Allahut xh.sh.

[RiNiKi]

6 Jezusi adhurohet - Mateu 2:2,11; 14:33; Gjoni 9:35-38; Hebrenjve 1:6
Ja se ç'na thotë Kur'ani ne lidhje me këtë në kaptinen Maide në vërsetin 116:
"Dhe kur All-llahu tha: “O Isa, bir i Merjemes, a ti njerëzve u the: “Më besoni mua dhe nënës time dy zota pos All-llahut!?” (Isai) Tha: “Larg asaj të mete je Ti (o Zoti im). Nuk më takon mua ta them atë që s’është e vërtetë. Ta kisha thënë unë atë, ti do ta dije. Ti e di ç’ka në mua, e unë e di ç’ka në Ty. Ti je më i dijshmi i të fshehtave!”
Pastaj në kaptinën Merjem në vërsetin 36-37 thotë Zoti xh.sh.:
"(Isai i tha popullit të vet) Dhe se All-llahu është Zoti im dhe Zoti juaj, pra adhuronie Atë, kjo është rrugë (fe) e drejtë.
Po, grupet u kundërshtuan mes vete (rreth Isait). Të mjerët ata që nuk besuan se çka kanë për të parë ditën e madhe"!
Jezusi kurrë nuk ka thënë: Adhuromëni mua, por ka thënë: Adhurone Zotin e vetëm që ju ka krijuar juve dhe ka krijuar çdo gjë.
Te krishterët besojnë se jezusi është Perëndi dhe këtë e mbështesin në disa prej citateve biblike, p.sh.
7. Jezusi thirret Perëndi - Gjoni 1:1, 14; 20:28; Kolosianëve 2:9; Titit 2:13
Sipas Kur'anit, fjalës së vërtetë shohim se Krijues dhe Shpikës i çdo gjëje është Allahu, ja se çka thotë Zoti xh.sh. në kaptinen Rra'd vërseti 16:
"Thuaj: “Kush është Zoti (Krijuesi) i qiejve e i tokës?” Thuaj: “All-llahu!” Thuaj: “A keni pranuar pos tij zota që nuk kamë mundësi t’i sjellin as dobi as dëm vetvetes?” Thuaj: “A është i barabartë i verbëri me atë që sheh, ose, a janë të njëjta errësirat me dritën?” A mos i bënë All-llahut shokë (idhuj) e edhe zota krijuam si krijoi Ai dhe atyre u është bërë i ngjashëm (i paqartë) krijimi (e nuk po dinë se cili është krijim i Zotit, e cili i idhujve)? Thuaj: “All-llahu është krijues i çdo sendi, Ai është i vetmi ngadhënjyes!”
Në kaptinen Zumer në vërsetin 62 thotë Allahu xh.sh.:
"All-llahu është krijues i çdo sendi dhe Ai ëshë mbikëqyrës ndaj çdo gjëje."
8. Jezusi është ndërmjetësi i vetëm midis nesh dhe Perëndisë - 1 Timoteut
All-llahu xh.sh. në kaptinen Sebe'e në vërsetin 23 thotë:
"Dhe ndërmjetësimi nuk bën dobi tek Ai, përveç atij të cilit i jep leje."
Këtë pozitë kaq madhështore rreth ndermjetësimit në botën tjetër do ta ketë i dërguari ynë, Muhammedi s.a.w.s.
Vazhdojmë më tutje rreth trillimeve biblike.
9. Jezusi tha "Unë Jam Ringjallja dhe Jeta" - Gjoni 11:25
Sipas Islamit Ai që ringjall dhe jep jetë është vetëm Allahu xh,sh.
Në kaptinen Mulk në vërsetin 2 thotë Allahu xh.sh:
"Ai është që krijoi vdekjen dhe jetën, për t’ju sprovuar se cili prej jush është më vepërmirë. Ai është ngadhnjyesi, mëkatëfalësi."
Në vërsetin 8 të sures Duhan thuhet:
"Nuk ka Zot tjetër, vetëm Ai që jep jetë dhe vdekje, Zoti juaj dhe Zoti i prindërve tuaj të lashtë."
Në Kaptinen Hadid në vërsetin 2 thuhet:
"I Tij është pushteti në qiej e në tokë, Ai jep jetë dhe Ai jep vdekje dhe Ai ka fuqi për çdo send."
Nëse vazhdojmë më tepër në Bibel mund të gjejmë se Jezusi është i pari dhe i fundit.
10. Jezusi tha "Unë Jam i Pari dhe i Fundit" - Zbulesa 1:17; 2:8; 22:13
Logjiko sa njerëz kanë qenë para Jezusit dhe sa kanë ardhur pas tij?
Nëse të krishterët mendojnë se ky citat ka ardhur për ta përshkruar se Jezusi është
profeti i fundit, atëherë pse ka ardhur unë jam i pari kur dihet se sa e sa profeti ka
qenë para tij dhe se pas Jezusit ka ardhur pejgamberi i fundit, Muhammedi a.s., që
është vula e të gjithë profetëve, që nënkupton se pas tij nuk ka profet tjetër.
Por lexues i dashur mos u trazo dhe bëju i fuqishëm sepse ti je duke i lexuar trillimet
e Bibles, të ashtuquajtura: “Fjalët e Perëndisë” nga Krishterët.
Gabime të tilla lexuesi bie në kontakt shpesh posa t’a përdor Biblen.
Por çka thotë Kur'ani në lidhje me këtë?
Në Kaptinen Hadid në vërsetin 3 thuhet:
"Ai (Allahu) është i pari që ska fillim dhe është i fundit që s’ka mbarim, i dukshmi dhe i padukshmi, dhe Ai është më i dijshmi për çdo gjë. "
Nga kjo kuptojmë se i pari dhe i fundit është Allahu e jo Jezusi (Isai)

[RiNiKi]

B.RR.RR.

Shfletojmë më tutje dhe gjejmë këtë citat në bible.
11. Jezusi pastron nga mëkati - 1 Gjonit 1:9
Në realitet ai që pastron nga mëkatet është Allahu e jo Jezusi, e as ndonjë profet, apo njeri me autoritet të lartë….etj.
Ja se çka thotë Zoti në lidhje me këtë në kaptinen En'am në vërsetin 164:
"Askush nuk do të bartë barrën e tjetrit. Mandej, kthimi juaj është te All-llahu; e Ai ju njohton për atë që përçaheshit."
Ne kaptinen Es-saf në vërsetin 12 thotë Zoti xh.sh.:
"Ai (All-llahu) iu falë mëkatet tuaja, ju shpie në Xhennete nëpër të cilat rrjedhin dhe në pallate të bukura në Xhennetet e amshueshme, e këto janë ai suksesi më i madh."
Ne ungjilin e Mateut dhe në 2 vende te Ungjili i Lukes thuhet:
12. Jezusi fal mëkatet - Mateu 9:1-7; Luka 5:20; 7:48
Kështu thotë Bibla, por çka thotë Kur'ani në lidhje me këtë:
Shfletojmë Kaptinën Ali Imran në vërsetin 31 gjejmë:
"Thuaj: Nëse e doni All-llahun, atëherë ejani pas meje që All-llahu të ju dojë, t’ju falë mëkatet tuaja, se All-llahu është që fal shumë, mëshiron shumë."
Ne Kaptinen En-nisa në vërsetin 48 thuhet:
"S’ka dyshim se All-llahu nuk falë (mëkatin) t’i përshkruhet Atij shok (idhujtarinë), e përpos këtij (mëkati) i falë kujt të do. Kush përshkruan All-llahut shok, ai ka trilluar një mëkat të madh."
Ne kaptinen Es-saf në vërsetin 12 thotë Zoti xh.sh.:
"Ai (All-llahu) iu falë mëkatet tuaja, ju shpie në Xhennete nëpër të cilat rrjedhin dhe në pallate të bukura në Xhennetet e amshueshme, e këto janë ai suksesi më i madh."
Pra ai qe i fal mëkatet është vetëm Allahu, dhe kjo çështje nuk i është lënë askujt prej njerëzve, por kjo cilësi i takon vetëm All-llahut xh.sh.!
(Këtë e thonë për arsye se priftërinjtë u marrin njerëzve të holla me pretekst se atyre u fallen mëkatet, pa marrë parasysh llojin e mëkatit, prandaj te ata cdo ditë gjen njerëz të cilët kanë bërë mëkate të mëdhaja dhe pastaj drejtohen për në kishë apo në sinagogat e tyre duke ia treguar papes mëkatin, ndërsa cmimi për atë mëkat caktohet nga vet papa, atëherë papa i lutet Jezusit kinse për t'ia falur ati personit mëkatin.)

[RiNiKi]

B.RR.RR.


Shfletojmë fletat e Bibles dhe gjejmë këtë citat të përseritur 2 herë:
13. Jezusi jep jetë të përjetshme - Gjoni10:28; 5:40
Sipas Islamit ai që jep jetë është Allahu.
Ja se çka thotë Allahu xh.sh. në librin e Tij Fisnik në kaptinen Hixhr në vërsetin 23:
"Ne, vërtet jemi që japim jetë e vdekje dhe Ne jemi trashëgues (të qiejve e tokës)."
14. Ne mëkatojmë kundra Jezusit - 1 Korintasve 8:12
Çdo njeri kur bën ndonjë mëkat e bën ndaj vetes së tij e jo atë mëkat ta bartë dikush tjetër, kjo është në kundërshtim edhe me mendjen e lëre më me porositë hyjnore të Zotit.
Sipas citateve biblike rezulton se çdo njeri mund të kryen çfarëdo mëkati, duke mos pasur frikë për atë mëkat, sepse atë mëkat do ta merr përsiper dikush tjetër.
A e pranon këtë mendja e shëndoshë?
Natyrisht se jo, bile edhe atë 100% JO dhe JOOOO.
Ja se çka thotë Zoti xh.sh. në kaptinen Fatir në vërsetin 18:
"Dhe asnjë mëkatar nuk do të bartë mëkatin e tjetërit, po edhe nëse mëkatarin thërret ndonjë për t’ia bartur atë, ajo nuk do t’i bartet atij, edhe nëse (ai që thërret) është i afërt i tij. Ti mund t’ua tërhequr vërejtjen vetëm atyre që i kanë frikën Zotit të tyre edhe pse nuk shohin dhe që e falin namazin. E kush pastron veten, ai ka bërë pastrimin për të mirën e vet, se vetëm te All-llahu është e ardhmja."
I pastër është Jezusi (isai a.s.) prej fjalëve të krishterëve dhe juhudve.
E vërteta është e vërtetë dhe ajo duhet të pasohet.
"Përkujto kur engjujt i thanë: “Oj Mejreme, All-llahu të përgëzon me fjalën e vet (me lindjen e një fëmije si rezultat i fjalës së Zotit)." (Ali imran 45)
"Përkujto, (o i dërguar) Kur All-llahu tha: ‘O Isa, Unë po të marr ty, po të ngris te Unë, po të shpëtoj prej sherrit të atyre që nuk besuan. E ata që të besuan ty, do t’i ngrisë lart mbi ata që nuk besuan deri në ditën e kijametit , pastaj vetëm te Unë është kthimi juaj, Unë gjykoj mes jush për atë që kundërshtoheshit. " (Ali imran 55)
"Madje për shkak të thënies së tyre: “Ne e kemi mbytur mesihun, Isain, birin e Merjemes, të dërguarin e All-llahut”. Po ata as nuk e mbytën as nuk e gozhduan (nuk e kryqëzuan në gozhda), por atyre u përngjau. Ata që nuk u pajtuan rreth (mbytjes së) tij, janë në dilemë për të (për mbytje) e nuk kanë për të kurrfarë dije të saktë, përveç që iluzojnë. E ata me siguri nuk e mbytën atë." (En-nisa 157)
"O ithtarët e librit, mos teproni në fenë tuaj dhe mos thuani tjetër gjë për All-llahun, përveç asaj që është e vërtetë. Mesihu Isa, bir i merjemes, ishte vetëm i dërguar i All-llahut. Ishte fjalë e Tij (bëhu) që ia drejtoi Merjemes dhe ishte frymë (shpirt) nga Ai. Besonie pra All-llahun dhe të dërguarin e Tij e mos thoni: “Tre” (trini). Pushoni (së thëni), se është më mirë për ju. All-llahu është vetëm një All-llah; larg qoftë asaj që Ai të ketë fëmijë. ç’ka ka në qiej dhe në tokë është vetëm e Tij. Mjafton që All-llahu është planifikues i pavarur." (En-nisa 171)
Mesihu, bir i Merjemes, nuk është tjetër, vetëm se i dërguar; para tij pati shumë të dërguar. Nëna e tij ishte e drejtë (e ndershme). Që të dy ata ishin që ushqeheshin (si njerëzit tjerë). Ja, si u sqarohen atyre argumentet dhe shih pastaj sesi I kthejnë shpinën të vërtetës! El-Maide 75
E mbyllim këtë punim me fjalët e Allahut të Madhërishëm:
"Fe e vetme e pranuar tek Allahu eshte Islami." (Ali imran 19)
E lusim All-llahun xh.sh. që të na i falë mëkatet tona dhe të na bënë prej banorëve të
Xhenetit, amiiin.

P.s.Ky punin nuk eshte i imi.

[john abraham]

[nardi22]

Mua me pelqen debati kur ai eshte konstruktiv , ne kete bisede nuk m'u duk se u parashtruan shume argumente (per mendimin tim )qe te ishin te qarta dhe jo supozime iluzive . Mesa lexova postimin e Fisnikut pashe se ne te ka me teper ndjenje fetare (si mysliman ) ne studimin e shkrimeve te shenjta (biblen).Ndaj edhe e rekomandova t'i shihte gjerat pak me larg .
Jam dakord me ty nese ka ndonje gje te pavertete ne to qe mund te vertetohet mund t'a sillni ketu dhe te bisedojme .
Personalisht jam ne studim e siper te ketij libri dhe me duhej t'a pranoi qe nuk jam e afte te jap nje mendim te sakte per kete.

16. Dhe trego (o Muhamed) në Libër për Merjemen, kur u tërhoq
nga familja e saj në një vend në lindje,
17. duke e fshehur veten nga ata. Ne i dërguam Shpirtin Tonë, (1)
i cili iu paraqit asaj si një njeri i plotë.
18. Ajo i tha: “Unë kërkoj që të më mbrojë i Gjithëmëshirshmi
prej teje, nëse i frikësohesh Allahut.
19. Ai tha: “Në të vërtetë, unë jam vetëm një i dërguar i Zotit
tënd, që të të dhuroj ty një djalë të pastër.”
20. Ajo tha: “Si mund të kem unë djalë, kur asnjë mashkull nuk
më ka prekur e nuk jam as e pacipë?!”
21. Iu përgjigj: “Kështu është! Zoti yt ka thënë: ‘Kjo për Mua
është e lehtë. Ne do ta bëjmë atë shenjë për njerëzit dhe mëshirë
nga ana Jonë’. Dhe kjo është punë e kryer.”
22. Ajo mbeti me barrë e u tërhoq me të në një vend të largët.
23. Dhembjet e lindjes e detyruan atë që të shkonte te trungu i
një hurme. Ajo tha: “Ah, sikur të kisha vdekur para kësaj (ngjarjeje)
dhe të isha harruar krejt!”
24. Një zë e thirri nga poshtë: “Mos u pikëllo, se Zoti yt të ka
bërë një burim uji poshtë teje!
25. Shkunde trungun e palmës, që të bien mbi ty hurma të freskëta!
26. Ha, pi dhe qetësohu. Nëse vëren ndonjë njeri, i thuaj: “Unë
jam betuar në të Gjithëmëshirshmin se do të agjëroj, prandaj sot
nuk do të flas me askënd.”
27. Dhe u kthye te populli i vet, duke mbajtur fëmijën. Ata i
thanë: “O Merjeme, ke bërë diçka të turpshme!
28. O motra e Harunit!(2) Babai yt nuk ka qenë njeri i keq, as
nëna jote nuk ka qenë grua e shthurur.”
29. Ajo bëri me shenjë nga i biri. Ata thanë: “Si t’i flasim ne
fëmijës që është në djep?”
30. Ai (Isai në djep) tha: “Unë jam rob i Allahut. Ai më ka dhënë
Librin (Ungjillin), më ka bërë profet
31. dhe më ka bërë të bekuar kudo që të jem. Ai më ka porositur
që të falem e të jap zeqat sa të jem gjallë
32. dhe që të jem i mirë ndaj nënës sime dhe nuk më ka bërë të
ashpër dhe të padëgjueshëm.
33. Le të jetë paqja e shpëtimi mbi mua, në ditën që kam lindur,
në ditën që do të vdes dhe në ditën që do të ringjallem!”
34. Ky është Isai, i biri i Merjemes. Kjo është fjala e vërtetë, për
të cilën ata dyshojnë dhe diskutojnë
35. Allahu nuk ka mbetur të marrë dikë për bir. Qoftë i lavdëruar
Ai! Kur vendos diçka, Ai vetëm thotë për të “Bëhu!” dhe ajo
bëhet.
36. (Isai tha): “Vërtet, Allahu është Zoti im dhe Zoti juaj; andaj
adhuroni vetëm Atë! Kjo është udha e drejtë”.
37. E megjithatë, sektet u përçanë në lidhje me atë.(3) Mjerë ata
që nuk besojnë për takimin e një Dite të madhe (Ditës së
Kiametit)!
38. E sa mirë do të dëgjojnë e do të shohin atë Ditë, kur do të
vijnë te Ne! Por, sot keqbërësit janë në humbje të qartë!
39. Paralajmëroji ata (o Muhamed) për Ditën e Pikëllimit, kur
do të japin llogari, ndonëse tani ata janë të shkujdesur dhe nuk
besojnë.
40. Vërtet, jemi Ne që e trashëgojmë Tokën dhe gjithçka gjendet
në të dhe ata te Ne do të kthehen.



(1) D.m.th. engjëllin Xhebrail. Allahu e ka quajtur atë “Shpirtin Tonë” për ta
nderuar dhe për ta ngritur lart, jo se Xhebraili është pjesë e Qenies Hyjnore. Ai
është një prej shpirtrave më të nderuar që ka krijuar Allahu.

(2) D.m.th. “O grua e virtytshme”. Meqenëse Haruni është një profet i nderuar, i
përmendur në Kuran dhe, meqenëse Merjemja rridhte nga fisi i tij, ajo thirret në
këtë kontekst me shprehjen “o motra e Harunit”. Në arabisht dhe, në përgjithësi,
në gjuhët semitike (hebraisht, aramaisht etj.), shprehje të tilla idiomatike si: “o
babai i ...”, “o biri i ...”, “o vëllai i ...” etj., nuk presupozojnë një lidhje të
drejtpërdrejtë gjaku, por përdoren për të treguar një përkatësi fisnore ose një
përkatësi fisnike.

(3) Vargu i referohet përçarjeve ekzistuese ndërmjet të krishterëve në kohën e
shpalljes së Kuranit

MERJEM SURJA 19

[Ceni-1]

-------------------------

[user010]

Këtu shohim një dallim ndërmjet citateve të Biblave të ndryshme. Citati i lartpërmendur (Ati, fjala dhe fryma e shenjtë dhe këta të tre janë një) nuk paraqiten në asnjë nga dorëshkrimet e vjetra të Biblës...

Qe te mundet te flas dikush per diaten e vjeter duhet te kuptoj se e gjitha ajo periudhe ishte pergatitore, gjendja e njeriut kishte aritur aq posht sa qe nuk ishte e mundur te flitej atehere per per Trinitet, per sakrific per vellain, per kthim te faqes tjeter kur te qellojn e keshtu me rradhe.

Ju e shikoni dhe sot, ne kohen tone qe mendja e njeriut arin te konceptoj me thell, prap shume njerez nuk munden te kuptojn ca eshte Triniteti.

Mjafton te lexoj dikush, sjelljen, reagimin dhe zakonet e njerzve te asaj kohe dhe do e kuptoj se nuk ishte e mundur ti jepej njeriut me shume dituri. Aq mundej robi atehere aq dituri ju dha. Koha e diates te vjeter eshte si ta them si pun alfabete, kohe pergatitore e mbushur me plot simbolika per ato qe do vin me diaten e re.

Sa per te tjerat qe shkruhen me lart, ato jan si puna e 1000000 po i hoqe njeshin ngelet nje zero. Kush eshte njeshi, pra baza? Triniteti dhe dy natyrat e Krishtit.

Po nuk besoi/pranoi dikush "njeshin" (pra Trinitetin dhe dy natyrat e Krishtit), atehere c'do bised eshte e kote dhe te nxjerr ne konkluzione te gabuara ose te pa llogjikshme.

Shikoni pershembull citim me lart, shikoni ca konkluzioni gabim nje nxjer duke thene "keta te tre jan nje", shume e gabuar kjo! Jan tre persone dhe jo nje, jan te persona te lidhur me dashuri kaq te forte sa qe kan nje deshire.

Ne nuk mundemi te kuptojm se si dhe sa fort lidhen keta tre persona sepse mendja ton kaq mundet, por ama na eshte thene qart se perbejn nje perendi te vetme, jan tre persona te pa ndare, nen kuptimin se kan nje deshir te perbashket, duke ruajtur njekohesisht identitetin e tyre unik. Tre persona nje Perendi, pagezohemi ne emer te Atit, Birit dhe Shpyrtit te shenjte.

Perendia nuk kerkon nga ne te kuptojm si eshte Ajo, por kerkon te besojm/pranojm Ate ashtu sic eshte, pra At, Bir, Frym e Shenjte.

[Forza_Juve]