Close
Faqja 0 prej 2 FillimFillim 12 FunditFundit
Duke shfaqur rezultatin -19 deri 0 prej 22
  1. #1
    i/e regjistruar Maska e BARAT
    Anëtarësuar
    20-07-2006
    Vendndodhja
    Himarjot jet' e jet', Zot mbi male Hyll mbi det
    Postime
    2,565

    Turqit: Shqiptarët drejtuan Perandorinë Osmane

    Diplomacia turke pranon se shqiptarët drejtuan Perandorinë

    ABE HITAJ
    Të gjitha materialet e shkruara nga diplomati i njohur shqiptar Ali Ymeri për gazetën “Ballkan” janë vënë në dispozicion nga bashkëshortja e tij, Abe Hazbi Hitaj. Vetë Abeja është një vajzë nga Vajza e Vlorës. Ajo ka lindur në një familje me tradita të mëdha patriotike. Në shtëpinë e saj ishte krijuar këshilli antifashist nacionalçlirimtar, në formimin e të cilit ishte pjesëmarrës jo vetëm Hysni Kapoja, si një nga drejtuesit komunistë më me emër të zonës, por dhe disa drejtues të tjerë të qarkut për Partinë Komuniste. Abeja së bashku me dy motrat e saj, Donikën dhe Vojsavën, kanë marrë pjesë aktivisht me armë në dorë në Luftën Nacionalçlirimtare. Mbas çlirimit të vendit ajo ka kryer punën e ekonomistes, por më së shumti ka ndjekur në detyrën e tij diplomatike bashkëshortin e saj, Ali Ymerin.

    ALI YMERI
    Ali Ymeri lindi në vitin 1927 në Sevaster të Vlorës. Studimet e larta i mbaroi në Moskë dhe më vonë në Tiranë, në Fakultetin e Filologjisë, dega Histori-Gjeografi. Në vitin 1966 emërohet me detyrë në Ministrinë e Punëve të Jashtme, duke filluar kështu karrierën e tij diplomatike. Në vitin 1969 emërohet funksionar pranë ambasadës së Republikës së Shqipërisë në Ankara dhe në vitin 1972 konsull i përgjithshëm në Stamboll. Këtë funksion, me ndonjë ndërprerje të shkurtër, e kreu derisa doli në pension në vitin 1985. Ali Ymeri zotëronte gjuhën moderne turke dhe ndërmjet shumë përkthimeve ka sjellë në gjuhën shqipe veprën Emret Komutanëm (“Urdhëroni komandant”), shkruar nga publicisti i njohur turk Mehmet Ali Birand. Vetëm pak kohë më parë diplomati i njohur shqiptar ndërroi jetë, duke lënë pas kujtimet e tij.

    BASHKËJETESA
    Në shtetin turk shqiptari nuk paragjykohet, por trajtohet me respekt, veçanërisht për besnikërinë ndaj detyrës. Ali Ymeri shkruan: “Në këtë çështje, përveç të tjerave edhe feja luan rolin e saj, por faktorë të tjerë shoqërorë e historikë, të krijuar në shekuj e të forcuar në rrjedhën e tyre të bashkëjetesës së gjatë të martesave, natyrshëm u krijuan e u forcuan marrëdhëniet familiare, që kanë qelizat e çdo shteti në shoqërinë njerëzore. Populli ynë është i njohur për prejardhjen e lashtë ilire, si rrjedhim një nga popujt më të vjetër në Evropë. Por gjithsesi bashkëjetesa 500-vjeçare nuk mund të mos ndikonte në psikologjinë e këtyre popujve. Por në të njëjtën kohë ruajtja e traditave të mira të këtyre virtyteve të shqiptarëve me banim në Turqi duhet pranuar se deri në njëfarë shkalle ka penguar në asimilimin e plotë të tyre”, - jep konkluzionet e tij Ali Ymeri.

    TË SHTYPUR NGA SHQIPËRIA
    Ndryshe nga kombet e tjera, shqiptarët janë më të pranishëm në strukturat shtetërore dhe të integruar plotësisht në shoqërinë turke. Në një rast domethënës diplomati shqiptar Ali Ymeri shkruan: “Me rastin e 500-vjetorit të lindjes së Gjergj Kastriotit Skënderbeut, në vitin 1968, ambasadori i atëhershëm turk në Shqipëri Ruzhdie Vejseli i kërkoi takim zotit Reiz Malile, atëherë zëvendësministër i Punëve të Jashtme. Në këtë takim u ndodha edhe unë, meqë puna ime në Ministri lidhej edhe me Turqinë. Sa hyri, ambasadori Vejseli iu drejtua zotit Reiz: “Eh, keni më për të folur kundër Turqisë?” Kuptohet që gjatë këtij jubileu u fol natyrshëm për të kaluarën 500-vjeçare. Por e keqja ishte se në propagandën tonë Turqia moderne njehësohej me Perandorinë Osmane. Zoti Reiz, pasi u përshëndet me të, i tha: “Kjo propagandë nuk ka të bëjë aspak me Turqinë moderne të krijuar si rezultat i luftës çlirimtare që organizoi e zhvilloi populli turk me Ataturkun e madh, që përfundoi me rrëzimin e Sulltanit e të Perandorisë Osmane.” Përgjigjja me sa dukej e kënaqi. Duke qeshur, ambasadori vazhdoi: “Sa për mua, nuk e dimë se kush e ka shtypur njëri-tjetrin, pasi në atë periudhë, duke filluar nga sadrazemët (kryeministrat), vezirët (ministrat), gjer te gjeneralët e shumtë dhe në përgjithësi administrata shtetërore turke ka qenë e predominuar nga shqiptarët…” Ndërsa në një rast tjetër ai shkruan: “Komandanti i armatës së parë të Stambollit gjatë një vizite kortezie që i bëra në pranverë të vitit 1972, me rastin e emërimit tim në postin e konsullit të përgjithshëm në Stamboll, duke folur për marrëdhëniet e mira dhe miqësore midis dy popujve tanë nënvizoi se shqiptarët në Turqi janë pjesa e respektuar e shoqërisë turke. Ata i kanë dhënë kësaj shoqërie dijetarë të mëdhenj në të gjitha fushat dhe komandantë të shquar e më emër në histori. Kontributi i shqiptarëve ka qenë dhe mbetet i pranishëm këtu.” Pasi më pyeti për numrin e shqiptarëve në Turqi dhe pasi mori përgjigjen time, sipas së cilës shqiptarët në Turqi janë qytetarë, prandaj dhe nuk mbajmë ndonjë evidencë, ai shtoi: “Shqiptarët në Turqi janë vërtet të shumtë, pothuajse në çdo 3 veta, 1 duhet të jetë i tillë… Është vështirë, - nënvizoi gjenerali, - që të gjesh familje pa 3 veta të lidhur me persona me origjinë shqiptare. Martesat e vendasve me vajza me origjinë shqiptare janë nga më të preferuarat. Kjo e ka shpjegimin te karakteri i tyre i mirë… nikoqire, të ndershme e shtëpiake, pa folur këtu për bukurinë e cilësi të tjera me vlerë. Me gjeneralin mbetëm miq të mirë. S kisha se si të mos e falënderoja për një të vërtetë të tillë. Është fakt se turku, ndryshe nga kombësitë e tjera që ndodhen në këtë vend, e ka të vështirë të dallojë nga vetja shqiptarin”, - shkruan në kujtimet e tij Ali Ymeri. Për të është interesante fakti se në Turqi, në të kaluarën e largët e deri në ditën tona, kanë emigruar edhe ortodoksë shqiptarë, kryesisht nga Përmeti, Kolonja, Korça, Pogradeci. Edhe këta, si myslimanët, kanë gjetur të njëjtën mikpritje. Si njërit, ashtu dhe tjetrit i është oftuar punë, strehim, të drejta njerëzore deri në pronësim, që lind nga puna e djersa e tyre, pa qenë nevoja të ndërrojnë emrat e fenë ose kushtëzime të tjera, që bien në kundërshtim me barazinë midis njerëzve, pavarësisht nga origjina dhe feja. Në Turqi nuk ekziston ndonjë diskriminim fetar apo nacional, as dhe kufizime pronësie për shkak të dallimeve fetare etj. Për shembull, armenët, bullgarët, italianët, izraelitët, grekët e të tjerë ushtrojnë lirshëm tregtinë, investojnë në industri e fusha të tjera, në përputhje me ligjet e detyrimet ekzistuese, si dhe për të gjithë të tjerët, pa asnjë kufizim.

    Në ditarin e tij Ali Ymeri shkruan se në këto shënime është pasqyruar një përfytyrim i shkurtër i marrëdhënieve miqësore shqiptaro-turke, të cilat, veçanërisht pas viteve 60-të kanë njohur vetëm progres. Diplomati thotë se ka jetuar dhe punuar për një kohë të gjatë në Turqinë mike, aq sa pranon se në këtë vend ka kaluar pjesën më të madhe të karrierës së tij. Duke qenë për një kohë relativisht të gjatë në Turqi, Ali Ymeri është bërë dëshmitar i shumë ngjarjeve dhe shembujve konkretë. Në këto shënime të tij, ashtu sikurse thotë dhe ai vetë, ka dashur të transmetojë mbresa që janë personale, pa dashur të bëjë diplomaci apo politikë. Ndonëse është një diplomat me karrierë të gjatë diplomatike, Ali Ymeri nuk është ndalur asnjëherë në ngjarje e kthesa të rëndësishme të politikave shtetërore, por në tërësi në shënimet e tij janë përshkruar takimet e tij konfidenciale me njerëz, ku pa dyshim një vend të rëndësishëm zënë takimet e tij me shtetas turq me origjinë shqiptare.

    Ali Ymeri shkruan se kënaqësia për të punuar në një vend si Turqia, ishte rezultat direkt i një opinioni pozitiv, që ndihej në të gjitha shtresat e shoqërisë turke ndaj Shqipërisë. “Pozicioni gjeopolitik që zënë të dy vendet në rajon dhe interesat e përbashkëta që rrjedhin prej tij, veçanërisht pas Luftës së Dytë Botërore (për shkak të sistemeve ideologjike të kundërta), këtyre marrëdhënieve u pat dhënë një përmbajtje të re simpatie e miqësie. Një ndjenjë e tillë pati zënë vend dhe mund të themi qe bërë e pranishme (pavarësisht nga qëndrimet zyrtare për shkak të sistemeve) në ndërgjegjen e çdo qytetari të thjeshtë dhe zyrtari në të dy vendet”, - shkruan në ditarin e tij diplomati. Sipas tij, krejt ndryshe nga ç thuhej e ndodhte në vende të tjera të botës së civilizuar, në Turqi shqiptarët janë njerëz të respektuar.
    Enveri mbron Turqinë
    Ish-konsulli i Stambollit shkruan se miqësia midis dy popujve tanë u rrit sidomos edhe nga qëndrimet realiste që mbajti qeveria shqiptare gjatë krizave të njohura të Qipros në vitet 1965-1974. Ai shton se mbështetja nga ana e Shqipërisë nuk duhej kuptuar si një çështje emocionesh, por si domosdoshmëri për zgjidhjen e konfliktit në rrugë paqësore midis dy vendeve direkt të interesuara, Turqisë dhe Greqisë. Mirëpo ky qëndrim rriti edhe një herë në sytë e opinionit turk respektin ndaj shqiptarëve. “Për të qenë i sinqertë, dëshiroj të theksoj se mbas këtyre ngjarjeve Enver Hoxha filloi të lakohej nga qytetarët turq si përfaqësues i politikës së drejtë dhe parimore në marrëdhëniet midis vendeve”, - shkruan në ditarin e tij ish-diplomati shqiptar.
    Çmontimi i bazave
    Në shënimet e tij Ali Ymeri trajton ndikimin mjaft pozitiv në marrëdhëniet shqiptaro-turke të politikës së kohës, të cilat u ngritën dukshëm nga pika ku kishin ndalur për shumë vjet në të kaluarën, 15 vjet para Luftës së Dytë Botërore. “Impuls të fuqishëm morën këto marrëdhënie sidomos nga qëndrimi i guximshëm i qeverisë shqiptare në mbrojtje të lirisë e të pavarësisë së popujve nga BS dhe Traktati i Varshavës. Shkëputja nga Lindja, denoncimi dhe çmontimi i bazave të vendosura në territorin shqiptar dhe dalja nga Traktati i Varshavës (1968), u vlerësuan nga Turqia si akte që meritonin vëmendje dhe admirim. Këtyre akteve i duhet shtuar edhe qëndrimi i pavarur që mbajti vendi ynë në përkrahje të Turqisë në OKB në vitin 1965. Shtypi dhe propaganda turke këto akte i komentonin si veprime të pavarura, që buronin nga një politikë e jashtme principiale, e drejtë, pa ekuivoke, që ishte në funksion të respektimit të të drejtave dhe lirive të cilitdo vend për vetëvendosje”, - shkruan diplomati.
    Dhurata
    Ali Ymeri shkruan se ishte kuptimplotë gjesti i kryetarit të bashkisë së qytetit Golxhuk në brigjet e gjirit të Izmirit, i cili me rastin e vizitës së ansamblit artistik “Rozafa” të Shkodrës (1981), në shenjë të mirënjohjes e miqësisë ndaj Shqipërisë dhe Enver Hoxhës i dorëzoi për të një bust të Qemal Ataturkut. Diplomati shkruan se atmosferë e krijuar në ato vite, nuk qe as e para dhe as e fundit. Asamblet tona si dhe grupe të tjera artistike, ndryshe nga ato të vendeve të tjera pjesëmarrëse të festivaleve të organizuar nga Turqia, duartrokiteshin në mënyrë më të ngrohtë dhe me tifozllëk të jashtëzakonshëm.
    Në polici
    Në kujtimet e tij Ali Ymeri shkruan se policët turq, të cilët ishin të rreptë në kryerjen e detyrës, nuk kishin gjobitur ose ndëshkuar ndonjë nga shoferët e ambasadës për kundravajtje të zakonshme, sepse sapo mësonin që kundravajtësi ishte shqiptar, apo i ardhur nga Shqipëria, ata tërhiqeshin vetëm me një këshillë miqësore: “Më kujtohet një rast, kur në makinën e porsa tërhequr nga dogana në pjesën aziatike të Stambollit, në të cilën ndodhesha unë, për faj të shoferit, që nuk kishte kontrolluar sasinë e karburantit, makina na la në Urën e Madhe të Bosforit. Ndodhi të tilla konsideroheshin të jashtëzakonshme, pasi krijoheshin çrregullime të rënda në trafikun e madh. Dolëm prej andej, pasi me shpejtësi të papritur mbriti dhe na tërhoqi një diagaç. Pas pak e pamë veten në drejtorinë e policisë rrugore. Hyra në zyrën e shefit, një burrë i gjatë dhe simptik, por shumë i kontraktuar për shkak të ngjarjes. U prezantova. Sapo mori vesh se kush isha, ndryshoi menjëherë pamjen dhe më tha me dashamirësi: “Çfarë të bëj unë tani? Në moment grisi letrën që kishte në dorë dhe, pasi dëgjoi arsyetimin tim lidhur me ngjarjen, më zgjati dorën dhe më uroi: E gëzofshi makinën!” Aty për aty më ftoi për kafe. I kërkova edhe një herë të falur për incidentin dhe e falënderova për gjestin shumë miqësor.”
    Çlirimi nga paragjykimet
    Ali Ymeri thotë se janë të panumërt personalitetet që kontribuan shumë, sidomos pas viteve 60-të në forcimin e miqësisë turko-shqiptare dhe që duke e çliruar nga paragjykimet ideologjike, i dhanë asaj një përmbajtje të re. Në shënimet e tij ai evidenton disa prej tyre: “Prof.dr. Neshit Erez, mjek gjinekolog me emër në Turqi, me origjinë tepër të lashtë shqiptare, fliste për prejardhjen e tij sikur të kishte emigruar ato ditë nga Prizreni për në Turqi. Po aq të angazhuar e të përkushtuar e shikonim forcimin e miqësisë mes dy popujve tanë edhe personalitete të tjera si Barllas Kumtay, deputet dhe ministër i Turizmit në disa qeveri, Qerim Gokai, ish-ministër e Vali i Stambollit, Haluk Chilloi, profesor e dekan në Universitetin e Stambollit, për një kohë ministër i Tregtisë, i nderuari Tasin Osguc, për një kohë të gjatë rektor i Universitetit të Ankarasë etj”.
    Stërnipi i Ali Pashës
    Një nip i Ali Pash Tepelenës ka qenë gjyqtar në Stamboll. Në shënimet e tij ish-diplomati shqiptar Ali Ymeri thotë se e ka harruar emrin e tij, por takimi me të ka ndodhur më shumë se 30 vjet më parë, në vitin 1973. Stërnipi i Ali Pashait i ka thënë diplomatit shqiptar se edhe në fushën juridike ka pasur shumë shqiptarë. Pa u shkëputur nga një temë e tillë, Ali Ymeri shkruan: “Në një kafene ku ndodheshin turq e shqiptarë bëhej një bisedë e lidhur me temën e mësipërme. Njëri prej pjesëmarrësve në bisedë, shqiptari i quajtur Rushdi, nisi të flasë me superlativa për vendin që zënë shqiptarët në jetën politike, shoqërore, ekonomike, institucionale, ushtarake etj. në Turqi. Mirëpo ky theksim i natyrshëm nuk i pëlqeu një zyrtari turk që u ndhodh aty, duke ndërhyrë ai iu drejtua Rushitit: “Ju mos doni të na i nxirrni edhe Pejkamberin shqiptar?” Miqësisht, ky i fundit iu përgjigj: ”Nuk përjashtohet që edhe ai të jetë i tillë.”
    Shqiptarët për Turqinë
    Në mbrojtje të interesave turke janë të shumta aktet e heroizmit në luftërat e zhvilluara në të kaluarën e largët deri në atë çlirimtare, të udhëhequr nga heroi kombëtar Mustafa Kemal Ataturk e deri në ditët e sotme. Për çdo rast shqiptarët në Turqi nuk kanë mbetur prapa të tjerëve. Diplomati shqiptar Ali Ymeri shkruan në ditarin e tij se “miqësia turko-shqiptare ka qenë dhe mbetet një miqësi e vërtetë popujsh, shumë të afërt shpirtërisht. Por jo vëllezër të një gjaku, sikundër deklarohet për kredo politike nga politikanë të veçantë të sferave të larta. Pra, miqësia mes dy popujve tanë mbetet miqësi ndjenjash të thella, të lindura e të konsoliduara në kushtet të caktuara historike, të cilat, pas fitores së pavarësisë së vërtetë në të dy vendet morën një përmbajtje të re që lidhen me fate e interesa të ndërsjellta. Rrjedhimisht ne nuk jemi të një gjaku, por historia na ka bërë të ndihemi të afërt, tepër pranë njëri-tjetrit.”
    Kontributi gazetaresk
    Gazetarë të ndryshëm në gazetat kryesore me reputacion të madh në Stamboll e Ankara, nëpërmjet shkrimeve të tyre dhanë një kontribut të çmuar për prezantimin e Shqipërisë në një vend si Turqia. Për këtë aspekt Ali Ymeri shkruan: “Gazetarët, pa as më të voglin kompleks, kanë shkruar me objektivitet dhe respekt për vendin tonë. Midis tyre dëshiroj të kujtoj Burhan Felek, kryetar i Bashkimit të Gazetarëve turq, Nadir Nadi, gazetar dhe pronar i gazetës Xhumhuryet (“Republika”), që kishte filluar të botohej që në vitet e përmbysjes së Sulltanatit. Jehonë të fuqishme gjatë këtyre viteve patën edhe shkrimet e botuara në mjaft gazeta me emër e tirazh të madh, me autorë e komentatorë autoritarë në Turqi dhe jashtë kufijve të saj.”

    SIMPATIA E TURQVE
    Dukej se ecuria e mirë e marrëdhënieve dypalëshe bëri që të gjallëroheshin edhe shqiptarët me banim në Turqi. Por kjo përputhje interesash krijoi natyrshëm dhe një atmosferë kundërvënie ndaj fuqive tradicionalisht në armiqësi me të dy vendet. Ali Ymeri shkruan se për të konkretizuar këtë atmosferë, shumë shqiptarë filluan të idealizojnë gjithnjë e më shumë atdheun e tyre të origjinës. Ja si e përshkruan ai situatën nëpërmjet thënieve të njerëzve publik: “Shkrimtari i madh turk Aziz Nesim, i cili pas një udhëtimi që bëri në Shqipëri mendonte që titullin e librit kushtuar këtij udhëtimi ta titullonte: Populli që nxjerr bukën nga guri. Rektori i Universitetit të Arteve të Bukura, prof. dr. Myteshem Giraj (1983), pasi u kthye nga një vizitë në Shqipëri me një grup profesorësh të tjerë fliste me admirim për arkitekturën mahnitëse të Beratit, Gjirokastrës, Krujës etj. Kurse shkrimtari i madh turk, Jashar Qemali shprehej: “Nuk ma priste mendja të gjeja një popull aq mikpritës dhe dashamirës për popullin turk dhe krijimtarinë letrare të tij.” Po me kaq entusiazëm flet edhe Kemal Karatekin, pronar i një shtëpie botuese që vizitoi Shqipërinë së bashku me Jashar Qemalin. Gjatë një takimi që pata me të në vitin 1997, më tha: “Pavarësisht nga ato që ndodhën në Shqipëri, për mua mbeten të pashlyeshme ditët që kalova në vendin tuaj.” Sheap Gensoi (1970), gazetar e publicist i njohur në gazetën e Ankarasë “Tasvir”, në një artikull të tij mbas vizitës në Shqipëri, shkruante: “Shqipëria dhe Turqia janë dy vende që historia dhe pozita gjeopolitike në të cilën ndodhen u ka përcaktuar, pavarësisht nga e kaluara e largët, një fat të përbashkët, pasi dhe armiqtë e tyre në këtë botë janë të përbashkët.”

    Si e “pushtoi” Shqipëria Perandorinë më të madhe të Mesjetës. Pse në Turqi një e treta janë shqiptarë?

    Ministri i Jashëm pohon origjinën shqiptare

    Diplomacia turke pranon se shqiptarët kanë drejtuar perandorinë që pushtoi Konstandinopojën.

    Duke dashur t i referohemi dretpërdrejt asaj çka ka shkruar diplomati shqiptar, po citojmë një nga dëshmitë diplomatike të tij: “Ishim në hollin e hotel “Keban” në Stamboll. Në një moment nëpunësi i recepsionit më afrohet dhe më pyet: «Në çfarë gjuhe flisni?» - «Po flas në gjuhën shqipe», - i përgjigjem (aty pranë ishte dhe gruaja ime). «Ua, - tha ai, - edhe unë jam shqiptar, por nuk di shqip.» - «Nuk ka gjë, mjaft që nuk keni harruar se jeni shqiptar dhe krenoheni për këtë, - i thashë unë. Ju jeni shumë i ri dhe shqipen edhe mund ta mësoni.» Dhe më tej vazhdova ta pyes prej nga ishte dhe kur kishte ardhur familja e tij në Turqi. «Familja ime ka ardhur nga Shkodra, - më tha ai. - Babanë e kam pasur gjeneral e tani është në pension. Gjyshja më ka folur shumë për Shkodrën dhe njerëzit e saj të mirë dhe trima.» Pasi mbaruam bisedën rutinë, i dhashë kartvizitën time dhe ai të tijën. E lexova dhe vura re se mbiemri i tij ishte i njëjtë me atë të ministrit të Jashtëm turk. «Çfarë e keni ju ministrin e Jashtëm», - i drejtohem përsëri atij. «Axhë», - tha tjetri në shqip. Në bisedë me ambasadorin tonë në Ankara, Ylvi Lulo, i tregova këtë ngjarje. «Avash (shprehje e tij e zakonshme), - tha ai duke qeshur, - se na e bëre Turqinë të gjithë shqiptare.» Ylviu nuk kishte shumë kohë që kishte ardhur në Ankara, ndaj reagonte edhe kështu, ndërsa unë isha më i vjetër në Turqi. «Ti mos harro, - i thashë duke qeshur, - se tët atë (xha Zabitin) e ke pasur vali në Irak në kohën e Perandorisë Osmane. Por edhe të dy dajat e Qeros (e shoqja) u vranë në Çanakala në kohën e Luftës Çlirimtare.» Ai nisi të tërhiqej dhe të më jepte të drejtë. Ky diskutim vazhdoi gjatë dhe unë i solla edhe shumë shembuj të tjerë të pranisë së shumtë elementit shqiptar me banim në Turqi. Duke dashur ta mbyll këtë diskutim, Ylviu me të qeshur më tha: «Më trego një vend këtu në Turqi, ku nuk ka shqiptarë, se për të pasur ka kudo.» Pas pak kohësh do të gjendeshim përballë një rasti jo të zakonshëm. Ambasadori ynë në Ankara, Ylvi Lulo kishte ftuar për darkë ministrin e Jashtëm turk të asaj kohe (1972), Haluk Bajulken, së bashku me disa drejtorë të kësaj ministrie dhe tre ambasadorë të huaj miq të tij. Në këtë darkë isha dhe unë i pranishëm. Atëhere isha në Stamboll Konsull i Përgjithshëm. Gjatë kësaj darke sa intime, aq dhe të ngrohtë e miqësore, ministri turk, duke folur me ambasadorin norvegjez, i ftuar edhe ai, tha këto fjalë: “Ne me ju jemi anëtarë të të njëjtave aleanca politike, ekonomike, ushtarake, ndërsa me shqiptarët jemi vëllezër e në të njëjtën kohë na lidhin fate dhe interesa të përbashkëta”. Po aty gjeti rastin, pa as më të voglin hezitim të deklarojë se edhe ai vetë ishte shqiptar me origjinë nga Shkodra. Sikurse na tha ai, e ëma i kishte folur shumë për vendlindjen e saj. Bisedat më të preferuara kishte ato që bënin fjalë mbi Shkodrën. Shumë domethënës qe fakti se pas këtij deklarimi edhe disa prej të pranishmëve pohuan se ishin me origjinë shqiptare. Kurse njëri prej tyre kishte gruan me origjinë shqiptare. Kjo flet për atë realitet e për numrin e madh të shqiptarëve në Turqi, të cilët në shumicën e tyre, ndonëse nuk e ruajnë gjuhën e origjinës, asnjëherë nuk i fshehin ndjenjat për ta quajtur veten shqiptar. Kjo shpjegohet me opinionin shumë pozitiv që ekziston në Turqi për shqiptarët në shekuj, për ndershmërinë, aftësinë etj. Besa ndaj fjalës së dhënë njihet botërisht dhe formulohet “arnaut besase”. Konsiderata të tilla i ndesh gati në çdo bisedë me njerëz të zakonshëm, por dhe me ata të niveleve të larta zyrtare. Kjo na gëzonte dhe na lehtësonte misionin tonë.

    ORIGJINA E ATATURKUT
    Në shënimet e tij diplomati i njohur shqiptar thotë se shumë personalitete zyrtare, kur binte fjala për Ataturkun nënvizonin vëmendjen që tregonte ky i fundit për Shqipërinë, aq sa në vitin 1928, kur Ahmet Zogu u shpall monark, pakënaqësia e tij shkoi deri në ndërprerjen e marrëdhënieve diplomatike me të. Aktin e shpalljes së monarkisë Ataturku e konsideroi hap mbrapa dhe ndërprerje të progresit në Shqipëri, në kundërshtim, natyrisht, me atmosferën civilizuese ku pat hyrë Evropa prej vitesh. Ali Ymeri shkruan se edhe përpara këtyre ngjarjeve Ataturku ishte interesuar për të ardhmen e një Shqipërie moderne e të pavarur nga fuqitë e huaja. Pikërisht për këtë dhe në funksion të këtij qëllimi, rreth viteve 1920, dërgoi një numër kuadrosh me origjinë shqiptare e midis tyre kolonelin Selaudin Shkoza (prizrenas), i cili në qeverinë që doli nga Kongresi i Lushnjës, mbledhur në 1920-ën, u caktua Ministër i Mbrojtjes së Shqipërisë. Qëndrimi zyrtar i matur i vendit tonë ndaj origjinës shqiptare të Ataturkut është një arsye më tepër që ndikonte vazhdimisht në rritjen e respektit, të konsideratave pozitive për Shqipërinë.

    POHIMI I HESHTUR
    Ataturku në politikën tonë shqiptare është cilësur gjithmonë si burrë shteti, reformator i madh turk, çlirimtar i vendit të tij, Turqisë dhe mbrojtës i flaktë dhe i vendosur i pavarësisë nacionale turke. Ne kurrë nuk kemi rrahur gjoksin për origjinën e tij, sepse kjo nuk ishte një meritë. Ai i përkiste popullit turk dhe vetëm atij. Pozicionime të tilla patën vlera të veçanta, sidomos pas viteve 70-të, kur forca të caktuara politike në vend, sidomos ekstremi fetar (fondamentalizmi islamik) nëpërmejt ekspozimit të “huaj”, kërkonin të denigronin dhe goditnin personalitetin e Ataturkut. Më kujtohet mirë kur në vitin 1970-1972 në gazetën “Aksham” botohej një shkrim i gjatë, ku vërtetohej origjina shqiptare e Ataturkut. Shkrimi u bë objekt i gjerë diskutimi në shtyp dhe gjithë mjetet e informacionit deri në parlament, por në fund u la me të vërtetë ashtu siç ishte. Gjatë këtyre diskutimeve pati shumë persona zyrtarë që pyesnin e donin të dinin mendimin tonë si diplomatë shqiptarë. Ndërsa ne u dhamë përgjigjen zyrtare, sipas së cilës Ataturku nga shteti ynë njihej si reformator i madh i shtetit turk, të cilit i shërbeu me devotshmëri gjatë gjithë jetës së tij. Ish-ministri i parë në qeverinë Ataturke, Tefik Rustu Aras, gjatë një vizite kortezie (pensionist në atë kohë) që i bëra me rastin e emërimit të tij në Stamboll si Konsull i Përgjithshëm, në bisedë e sipër, midis të tjerash, më tha: “Ataturku nuk kishte thënë asnjëherë se ishte shqiptar, por kurrë nuk e kishte mohuar.”

  2. #2
    i/e regjistruar Maska e Astrit Cani
    Anëtarësuar
    09-03-2007
    Postime
    24

    material potesues

    shum interesante... po ndonje material plotesues per Qyprilinjte ose per Mehmet Aliun a din se ku mund te gjindet?

    me sa di, nji tjeter reformator si Ataturk, ishte edhe Sami Frasheri, i njohun nga turqit si Shesedin Sami, i cili ndryshe nga ati i turqve, punoi per te dyja kulturat, dhe kontribuoi latinizmin e alfabetit turk.
    In nome di Kafka, bevi quel caffé!

  3. #3
    i/e larguar Maska e GL_Branch
    Anëtarësuar
    02-11-2003
    Vendndodhja
    Arbany
    Postime
    1,592
    Shkrim i mire vetem se pak e ekzagjeruar...1/3 e turqve me origjine shqiptare??? ...me ndegju dikush behemi gaz i botes...ne Turqi jane vetem 5 milion me origjine shqiptare apo 1/13 e popullsise) dhe qe eshte nje numer i madh, por ne menyre zyrtare kur i kane numruar para ca vite kana dal 50.000 shqiptar (me siguri keta qe kane emigruar pas vitin 1980) por ne vitin 2002 kur ishte ministri i jashtem ne Shkup ai deklaroi qe ne Turqi jane 7 milion shqiptar. Po ashtu edhe ish-presidenti Sulejman Demirel kur ishte ne Kosove vitin 2000 ai deklaroi qe jane 12 milion (qe eshte shume e ekzagjeruar). Por shumica besojne qe 5 milion jane me origjine shqiptare.

  4. #4
    i/e regjistruar Maska e BARAT
    Anëtarësuar
    20-07-2006
    Vendndodhja
    Himarjot jet' e jet', Zot mbi male Hyll mbi det
    Postime
    2,565
    Roshniku, fshati i Beratit që nxori Vezirët e Mëdhenj


    Abedin Kaja

    Kishte trazira të shumta, të cilat për vite me rradhë e kishin paralizuar krejtësisht Perandorinë Turke. Përmes një kryengritjeje, Sulltan Ibrahimi ishte larguar nga froni, ndërkohë që vëllai tij i madh Osmani III ishte vrarë. I takonte tashmë Mehmetit IV, (shtatë vjeçar), të vihej në krye të perandorisë. Për shkak të moshës së mitur, Kosem Sulltana, gjyshja e tij, që është njëherësh gruaja më e famshme dhe më e përfolur e historisë Turke, mori në dorë frenat e Portës së Lartë, për ta shtyrë më tej perandorinë në vorbullën e anarkisë. Për një periudhë 3 vjeçare, deri në vrasjen e Kosem Sulltanës, korrupsioni preku çdo strukturë të perandorisë, duke e çuar këtë të fundit në prag të kolapsit të plotë. Pas vdekjes së të vjehrrës, frenat e Perandorisë i mori në dorë Hatixhe Turhan Sulltana, e ëma e Mehmetit IV, e cila, në kërkim të njeriut të duhur për të drejtuar perandorinë, brenda pak vitesh ndërroi 10-të Vezirë të Mëdhenj, para se t’ia besonte këtë funksion Mehmet Pashë Qypriliut. Pikërisht këtu nis edhe periudha rreth 50-të vjeçare e qeverisjes së Qyprilinjve, familja e të cilëve qe e aftë t’i ofronte Portës së Lartë plot shtatë Vezirë të Mëdhenj e Vezirë të rangjeve më të ulët, një rast unik në historinë europiane.
    Roshniku është një nga fshatrat e Beratit që mban mbi supe peshën e një historie ndoshta të rrallë. Nga ky fshat kanë dalë 5 vezirë që drejtuan portën e lartë duke filluar që nga viti 1600 deri në 1710. Brenda këtij harku kohor vezirët Qypërly me origjinë nga fshati Roshnik i Beratit drejtuan portën e lartë për 27 vjet 2 muaj e 15 ditë. Dhe i fundit i fisit Qypërly ka qënë Fuat Qypërly i cili ka mbajtur postin e ministrit të jashtëm në qeverinë e kryesuar nga Qemal Ataturku babin e reformave që e futi Turqinë në historinë e kohërave moderne duke e shkëputur atë nga qeverisja e sulltanëve.
    Si fillon historia
    Babai i Mehmet pashës njerit prej vezirëve më të mirë që drejtuan portën e lartë rreth viteve 1550 në vendin e quajtur te Mulliri i Roshnikut ndërsa ka qënë duke luajtur me shokët e fshatit një lojë lufte me shpata të improvizuara prej druri ka rënë në sy të njerit prej komandantëve të garnizonit turk që kishin vendosur çadrat aty. Pas kësaj komandanti turk i propozoi babait të tij që djalin luftëtar ta merrte në Turqi. Më pas familja e babait të Mehmet Pashës do të shpërngulej e gjitha në Anadoll. Aty babai i Mehmetit vazhdon shkollën ushtarake dhe kontribon në ushtrinë turke. Më pas ai vendoset në Qyperli të Anadollit dhe pas martesës lind i pari i vezirëve Mehmet Pasha (1578-1661).
    Si u ngjitën shqiptarët në majat e portës së lartë
    Kur Shqipëtarët kishin filluar të organizoheshin në principata dhe të administroheshin prej tyre në krahinat e pagëzuara: Arbëri, Dukagjin, Epir, Gropaj, Zaharitaj… etj. Serbët gjatë viteve (1340-1347) kishin pushtuar gjithë trojet Shqipëtare Ilire nga Danubi deri në Korint si dhe në jug pranë Mores të gadishllit Poleponez. Serbët barabarë atyre që nuk pranonin fenë ortodokse i torturonin dhe i masakronin. Ishte kjo arsye që në Rumeli, Osmanllinjtë nuk u kundërshtuan por u pritën si shpëtimtar dhe çlirimtar. Nga Epiri për shkaktë shtypjes serbe një pjesë e popullsisë u detyrua të shpërngulej duke u vendosur në vitin 1348 në More të gadishullit Poleponez prej nga është edhe nena e Aleksandrit të madh me origjinë Shqipëtare. Gjithashtu Shqipëtarët e Epirit për të shpëtuar nga regjimi despotik i bizantit në vitin 1336 kishin kërkuar ndihmën e Ajdenit, Umer Bej në Anadoll. Ky komandant osman pasi kishte marrë një pjesë të konsiderueshme të sundimit serbë në manastir në vitin 1385 arriti në kufijtë e çamërisë. Po kështu Shqipëtarët e Kosovës kur Osmanllinjtë kërkonin të merrnin Kosovën morën pjesë në betejën e parë të famshme të luftes së Kosovës në 20 qershor 1398, dhe kjo bëhej jo për të ndihmuar serbët pushtues po për të çliruar Kosovën e Arbrit. Pushtimi i këtyre trojeve nga Osmanllinjtë ishte një fatkeqësi që do të pasonte në shekuj dhe Shqipëtarët bënë çështë e mundur për ti shpëtuar këtij sundimi por ky pushtim u bë fakt i kryer. Për Shqipëtarët që pranonin fenë Islame porta e lartë u jepte poste të rendësishme. Shumë shqipëtarë falë aftësisë së tyre, burrërisë, trimërisë dhe zgjuarsisë arritën të bëheshin figura dhe personalitete të shquara dhe të mëdha në strukturat e Perandorisë Osmane. Mjafton që Shqipëtarët të thoshin se ishin myslimanë dhe kishin pranuar si profet Muhametin duke thënë: “Lail, aheillallah, Muhamedin Resulullah”. (Perëndia është një dhe përfaqësohet nga Muhamedi). Pas kësaj ata bëheshin nënshtetas dhe gëzonin të drejta të barabarta si dhe shtetasit turq. Këto priviligje mund ti fitonin edhe pakicat katolike, ortodokse, skizmatike etj. Të tilla priviligj patën katolikëte Mirditës dhe të Dukagjinit, Ortodoksit e Sulit dhe të Himarës duke fituar liri të plotë dhe duke u lejuar të kishin pronën e tyre dhe të punonin të lirë në këto prona. Në shumë luftime të zhvilluara nga ushtria osmane në atë kohë morën pjesë edhe shumë shqipetarë katolik dhe ortodokes. Për këtë porta e lartë kishte nxjerë një urdhër ku thuhej: “Zakonet dhe ligjet e lashta të rrethit do të vazhdojnë të jenë në fuqi. kishat, manastiret dhe vendfaljet e vogla nuk do të preken, kur ta lypë nevoja dotë rindertohen nga shteti osman. Populli, mallrat dhe gjërat e tij të tundeshme e të pa tundëshme, do ti shfrytezojë lirisht. Për këto pasuri nuk do të paguhet asnjë vernji(tatim).
    Kontributi
    Gjatë kohës që vezirët Qypyrlinj drejtonin portën e lartë ata ndërtuan në Roshnik një shkollë dhe një xhami për banorët e këtij fshati dhe zonave përreth. Xhamia qe porositur që të bëhej me 99 dritare dhe me 4 minare por që u bë me 9 dritare dhe një minare dhe e tillë është edhe sot. “Po kështu ata kanë kontribuar në riparimin e mureve të kalas në Berat si dhe objekteve të kultit të ndodhura në këtë kala”-shprehet mesuesi i historisë dhe një nga studiusit e kalas në Berat z.Hymer Kordha. -Por vezirëve që drejtuan për 27 vjet porten e lartë u shtohet edhe veziri tjetër i pa kurorezuar i kesaj zone Ahmet bej Kajo nga fshati Perisnak.
    Historiku i Perisnakut
    Perisnaka është një nga fshatrat e zonës së Roshnikut dhe ndodhet në rrugën e herëshme nacionale që lidhëte Korçën me Beratin dhe më gjerë. Emri i ketj fshati vjen nga bashkimin i emrave te dy vllezerve te vendosur aty për herë të parë rreth vitit (1560) Perikliut dhe Nakos prej nga vjen edhe emri Perisnak. Në fshat ka patur kishë dhe më pas xhami ku për shkak të këtyre objekteve edhe sot disa prej vendeve thirren me emrat si: Bregu i kishës, te kisha, te xhamia etj. Pasardhësit e Perikliut dhe të Nakos pasi pranuan besimin islam u ingranuan në perandorinë turke nga ku për shkak të fisnikërsisë, bujarisë, trimërisë dhe zgjuarsisë morrën titullin Bej. Ata kishin në zotërim sipërfaqe më të madhe dhe numër më të madh të krerëve të bagëtive në të gjithë zonën. Gjithashtu zotëronin të gjithë pjesën perëndimore të malit Tomorr fakt që njihet edhe sot nga banorët e zonës. Fshati atëhere qytet shtrihej në vendin që sot quhet Beja (Toka e Beut) e cila ishte buzë rrugës nacionale Berat-Korçë që fillon në mesjetë dhe ka vazhduar deri vonë. Në këtë rrugë kalonin qindra tregëtarë që vinin nga Korça, Përmeti, Selaniku dhe Janina. Për këtë arsye në anën e rrugës nacionale të quajtur Vromë (dhromë-rrugë)ka qënë ndërtuar një han nga ku edhe sot shikohen rrënojat e tij. Ky han kishte jo vetëm hauret ku vendoseshin kafshët por edhe resorante dhe hotele të asaj kohe ku kalonin natën tregëtarët e shumtë nga qytetet jugore për në Berat dhe shtetin Grek, që në atë kohë edhe ky shtet ishte pjesë e perandorisë osmane. Hani do ta bënte të njohur Perisnakën në të gjithë vendin nga ku edhe sot njihen dhe përdoren fjalët “nuk jemi te hani i Perisnakës” pasi tregëtia që bëjnë në këtë han dhe grumbullimet e shumta do ta kthejnë atë në qëndër të zhurmshme tregëtare. Po kështu në vendin e quajtur Beja në vitin 1980 nga punimet e rastësishme janë gjetur pllaka varresh me mbishkrime greke, (shkrim që në mesjet përdorej në të gjithë Ballkanin) ku u këndohej të afërmve të vdekur dhe në njerën prej këtyre pllakave shkruhej e përkthyer në shqip: Bij, bij Vasiliqi/Vdiqe e re/Shkove në rini. Gjithashtu në këtë vend nga punimet e rastësishme janë gjetur edhe dy kollona mermeri të cilat ndodhen edhe sot në banesën e njerit prej banorëve të fshatit. Kjo gjë tregon se kjo zonë përben edhe një objekt studimi për arkeologjinë dhe arkeologët tanë.

  5. #5
    i/e regjistruar Maska e BARAT
    Anëtarësuar
    20-07-2006
    Vendndodhja
    Himarjot jet' e jet', Zot mbi male Hyll mbi det
    Postime
    2,565
    Porosia e fundit e Mehmet Qyprilut



    Me saktësi dihet vetëm viti i lindjes së Mehmet Qypriliut (1578), por me siguri dihet se ai lindi në fshatin Rodnik pranë Beratit. U dërgua që i vogël në Stamboll i përfshirë në pengun (haraçin) e gjakut, i cili konsistonte në rrëmbimin e fëmijëve të krishterë dhe dërgimin e tyre në Turqi, ku, pasi rriteshin si myslimanë, në moshën 11-të vjeçare, në bazë të afësive që tregonin, dërgoheshin në ushtri (jeniçerë), apo nisnin karrierën në pallatin e Sulltanit. Në vitin 1623 Mehmeti, nën mbështetjen e boshnjakut Khosrev Pasha, ishte kuzhinier në kuzhinat e Pallatit. Për shkak të karakterit kryeneç dëbohet nga Pallati dhe dërgohet me detyrën e spahiut në qytetin Kopru të Anatolisë. Ai u vendos në Köprû dhe u martua me Aishe Hanëmin, të bijën e Jusuf Agait, Pashait të zonës. Me ngjitjen e Khosrev Pashës në detyrën e Agait të Jeniçerëve, ai u thirr përsëri në shërbim dhe kur Khosrev Agai u bë Vezir i Madh, e emëroi Mehmetin shef të thesarit. Por edhe në këtë detyrë Mehmeti nuk mundi të qëndronte gjatë. Pas ekzekutimit të Khosrev Agait, ai shërbeu si sanxhak-bej apo si aga në provinca të ndryshme. Ka shumë mundësi në Köprû apo në rrethinat e tij, nga edhe mori emrin Mehmet Köprûlu (Qypriliu). Më pas kthehet përsëri në Stamboll, ku kryen detyra të ndryshme, si inspektor i arsenalit, komandant spahinjsh, apo komandant i forcave të koracuara. Në vitin 1656 ai u bë Pasha me dy Tuje dhe ju ngarkua detyra e Guvernatorit të Tripolit. Është e paqartë për sa kohë e kreu Mehmet Pasha këtë funksion, dihet vetëm që për pak kohë ai u kthye përsëri në Köprû, nga ku u largua për të marrë detyrën e Myteselimit të Vilajetit të Damaskut. Pashai i panjohur 80-të vjeçar e pranoi funksionin e Vezirit të Madh vetëm pas zotimit nga Nëna e Sulltanit se atij do t’i lihej dorë krejtësisht e lirë ne qeverisjen e Perandorisë. Fillimi i pushtetit të Mehmet Qypriliut u shënua nga shtypja me dorë të hekurt e një lëvizjeje të kryesuar nga disa krerë fanatikë të një fraksioni mysliman, që u shoqërua nga dënimi me vdekje i disa pasuesve të Kosem Sulltanës. Pak kohë më pas, në janarin e vitit 1657, në mënyrë të pamëshirshmë ai shtypi edhe një kryengritje të spahinjve, ndërkohë që Sheik Selimin, shkaktarin kryesor të trazirave dhe kryetarin e lëvizjes, e mbyti në Bosfor. Një fat jo më të mirë pati edhe Patriarku i Kishës Greke, i cili u var publikisht pasi i kishte shkruar Vojvodës së Vllahisë të shpallte rënien e Islamit. Këto masa të pamëshirëshme ishin veç një copëz e vogël e diktaturës që do të përfshinte gjatë gjithë dominimit të tij perandorinë Otomane. Numri i të ekzekutuarve gjatë qëndrimit të tij në detyrën e Vezirit të madh ngjtet në shifrën 35 mijë vetëve (burime të tjera përafërsisht këtë shifër e japin vetëm për vitin e parë të qeverisjes së tij). Pastrimin e Perandorisë nga elementët e dëmshëm, gjë që e kishin bërë edhe Sulltanët para tij (Sulltan Murati), Mehmet Qypriliu e shihte si kusht të domosdoshëm për rifuqizimin e Perandorisë. Duke eleminuar armiqtë e brendshëm dhe duke mos patur më pengesa brenda në shtëpi, Veziri i Madh menjëherë i ktheu sytë nga armiqtë e jashtëm. Fitorja e Venedikasve në Kios pak kohë më parë kishte qenë një goditje shumë e rëndë për fuqinë detare Otomane. Duke e parë flotën detare si një problem me rëndësi mjaft të madhe, Veziri i Madh i përqëndroi të gjitha energjitë e tij në rimëkëmbjen e flotës, dhe, pasi e bëri një gjë të tillë, u ndesh me flotën Venedikase në Dardanele. Fillimisht Turqit pësuan humbje të rënda, por, falë një gjyleje të qëlluar nga bregu, e cila shpërtheu pikërisht në depon e municioneve të anijes së Admiralt Venedikas Mokenigo, flota Venedikase mbeti pa komandant dhe u shpartallua krejtësisht. Veziri i Madh shpërbleu topçiun që i dhuroi fitoren dhe disa të tjerë që luftuan trimërisht, por nga ana tjetër ekzekutoi një numër të madh oficerësh të lartë mbi të cilët ranë përgjegjësitë për humbjet e mëparshme. Pasi rivendosi prestigjin e humbur të Perandorisë në det, ai u kthye përsëri në tokë. Princi i Transilvanisë, Georg Rakocki II, me mbështetjen e krerëve të Vllahisë e Moldavisë, marshoi drejt Polonisë duke prekur drejtpërdrejt interesat e Pernadorisë Otomane. Në përpjekje për të zënë Rakockin, Qypriliu rrethoi dhe mori Janovën, ku zbuloi se armiku i tij ishte larguar dhe kishte hyrë në Austri. Më pas ju desh t’i drejtohej Anatolisë, për shkak të një kryengritjeje të drejtuar nga krerë të lartë të Perandorisë, të cilët druheshin se do të binin pre e hakmarrjes së Vezirit të Madh për shkak të mosbindjes që kishin treguar ndaj Portës së Lartë. Pasi ekzekutoi krerët e kryengritjes, si dhe rreth 1 mijë nga rreth 7 mijë asqerët që i mbështetnin, Qypriliu u mor me shtypjen e revoltës së Mehmet Beut në Egjypt dhe të Mustafa Pashës në Antalia, kryengritje të cilat, falë temperamentit të tij, i shtypi në mënyrë të pamëshirëshme dhe me të njëjtën forcë që kishte treguar dhe më parë. Këtë temperament dhe mënyrën se si qeveriste Qypriliu e shpreh qartë përmes një letre që i dërgon një Pashai që ishte njëkohësisht edhe miku i tij. Në letër i thotë Pashait që në rast se Kozakët do të arrijnë të sulmojnë qoftë edhe një nga fshatrat e Pashllëkut të tij, ai (Veziri i Madh), do ta bënte copash që kështu t’i shërbente si shembull edhe të tjerëve. Gjatë pesë viteve që qeverisi me dorë të hekurt Perandorinë Otomane, Mehmet Pashë Qypriliu arriti të çrrënjoste anarkinë dhe korrupsionin, të eleminonte rebelët dhe t’i kthente shtetit administratën. Ai hyri në histori edhe si një ndërtues i madh. Për t’u përmendur janë kështjellat në derdhjen e Donit e në brigjet e Dnieprit, si dhe një numër i madh xhamish, dyqanesh e shkollash në Janovë, Rudnik, Tarakli etj. Veziri i madh vdiq më 31 tetor të vitit 1661. Këshillat që i dha nga shtrati i vdekjes Sulltanit të ri (pa harruar që më parë t’i merrte pëlqimin për zëvendësimin në detyrën e Vezirit të madh nga i biri, Fazil Ahmed Qypriliu), do të ishin të denja edhe për vetë Makiavelin; kurrë mos ia vër veshin këshillës së një gruaje; mos lër askënd të pasurohet e të fuqizohet shumë; mbaje arkën e thesarit gjithnjë plot dhe mbaje veten e ushtrinë gjithnjë të zënë.

  6. #6
    R[love]ution Maska e Hyllien
    Anëtarësuar
    28-11-2003
    Vendndodhja
    Mobil Ave.
    Postime
    7,708
    Citim Postuar më parë nga GL_Branch
    Shkrim i mire vetem se pak e ekzagjeruar...1/3 e turqve me origjine shqiptare??? ...me ndegju dikush behemi gaz i botes...ne Turqi jane vetem 5 milion me origjine shqiptare apo 1/13 e popullsise) dhe qe eshte nje numer i madh, por ne menyre zyrtare kur i kane numruar para ca vite kana dal 50.000 shqiptar (me siguri keta qe kane emigruar pas vitin 1980) por ne vitin 2002 kur ishte ministri i jashtem ne Shkup ai deklaroi qe ne Turqi jane 7 milion shqiptar. Po ashtu edhe ish-presidenti Sulejman Demirel kur ishte ne Kosove vitin 2000 ai deklaroi qe jane 12 milion (qe eshte shume e ekzagjeruar). Por shumica besojne qe 5 milion jane me origjine shqiptare.

    Aty thuhet qe jane te nderlidhur. Un kam takuar plot Turq qe te pakten ndonje gjysh e kishin Shqiptar me origjine. Prandaj dhe ne kete aspekt studimet gjenetike qe kryhen jane shume te veshtira te besohen, sepse edhe pse Shqiptaret jane perzier shume pak ne vendin e tyre, ata kane emigruar kudo, dhe jane perzier me popullaten vendase atje. Greqia dhe Turqia jane shembuj paresor, por dhe Serbi ne kohe me te vjetra ka bere te veten me asimilimin e dhunshem te elementit Ilir, Dalmat e Dardan qe jetonte atje.

    Shkrimi nuk te habit aspak, perkundrazi per punen e Frasherve, dihet qe femija e Samiut, ka qene dhe themeluesi i Gallatasarayt, klubi i dyte me i madh ne Turqi. Turqit ne pergjithesi jane me Fenerbahcen, por dhe kjo ndryshoi para disa vitesh kur per 7 vjet me rradhe nje shqiptar me origjine nga Kosova ishte ne krye te klubit, kohe kur ky klub arriti suksese te jashtzakonshme. Te vetmit njerez qe mohojne kete realitet te fort shqiptar ne Turqi jane ekstremistet fetar, por dhe nga ata kam takuar, dhe te them te drejten me ka mjaftuar nje shikim gjysemironik kur kan hedhur vickla per ti bere direkt qe te pranojne kete fakt te pamohueshem.

    Turqit edhe flamurin, mesa di un nga nje liber i lashte i herladikes e kane marre nga ne. Gjysemhena-ose cerekhena ka qene simbol i lashte Ilir. Mbase Barati mund te me ndihmoj ne ket aspektin e heraldikes.
    "The true history of mankind will be written only when Albanians participate in it's writing." -ML

  7. #7
    Peace and love
    Anëtarësuar
    16-06-2006
    Vendndodhja
    usa
    Postime
    1,897
    Po te lexohen keto mesiper thjesht per histori,nuk do te ishte keq,por fakti eshte se shumica e shqiptareve sot mburren me breket e te tjereve duke qene vete pa breke ne bithe.Pamundesia per tu zhvilluar,mungesa e figurave shteterore ose qe mund te meren si vlera,si pika referimi etj..,i shtyn shume shqiptare te germojne neper arkiva me shprese se do te gjejne ndionje figure me origjine shqiptare,anipse mund te kete qene edhe ne Irak apo Argjentine.
    Nuk e pyesni veten ndonjerehere si ka mundesi qe shqiptaret qe paskan "drejtuar" perandorine Romake apo Osmane,nuk jane ne gjendje te drejtojne nje vend te vogel si Shqiperia?

  8. #8
    .... ...
    Anëtarësuar
    30-01-2005
    Postime
    4,049
    Citim Postuar më parë nga Genesis
    Kjo teme diskutohet dite per dite tek forumi i Historise. Aresyeja eshte e thjeshte, je kthyer dhe je i nevojshem vetem si shtet furnizues, prandaj dhe rrethanat e krijuara te kane garantuar ekzistencen. Te eshte vendosur nje kufir i caktuar zhvillimi dhe do apo nuk do ti ne ato binare do ecesh, derisa te dali ndonje Skenderbeg. E ato vijne shume rralle, jane pak a shume profete.
    Pa hedhur poshte figuren e Gjergj Kastriotit, por toni i kesaj pergjigje bie pak ere viktimizimi. Te eshte bere kjo, te eshte bere ajo, te kane lene pa mite (prit e nja ca shekuj), te kane lene pa profet. Tani, e kuptoj qe per 50 vjete na zuri goja lesh (se mos ofendohet njeri nga perdorimi i kesaj fjale, thjesht si shprehje popullore) dmth na hodhen trute e gomarit me "forcat tona do mposhtim bllokaden" etj sllogane. Por ama, ka nje fare kufiri ky roli, alibia e pasivitetit.

    PS: Murik, personalisht, postim me vend .

  9. #9
    R[love]ution Maska e Hyllien
    Anëtarësuar
    28-11-2003
    Vendndodhja
    Mobil Ave.
    Postime
    7,708
    Citim Postuar më parë nga Lioness
    Pa hedhur poshte figuren e Gjergj Kastriotit, por toni i kesaj pergjigje bie pak ere viktimizimi. Te eshte bere kjo, te eshte bere ajo, te kane lene pa mite (prit e nja ca shekuj), te kane lene pa profet. Tani, e kuptoj qe per 50 vjete na zuri goja lesh (se mos ofendohet njeri nga perdorimi i kesaj fjale, thjesht si shprehje popullore) dmth na hodhen trute e gomarit me "forcat tona do mposhtim bllokaden" etj sllogane. Por ama, ka nje fare kufiri ky roli, alibia e pasivitetit.

    PS: Murik, personalisht, postim me vend .
    Megjithmend ? Po mire ateher ja nje kronologji te shkurter:

    1) Qe ne kohet e lashta, kur erdhen barbaret nga Azia te kane kolonizuar ne "grek"
    2) Kolonizimi ka vazhduar me perandorine Romake qe mbasi dogji 70 "fshatrat" e Epirit, morri rreth 150.000 vete(shifrat pak a shume zyrtare) dhe i coi si skllever ne Itali(prej kendej kane dalur njerez te medhenj, Pape, fabuliste, PERANDORE, GJENERALE, etj etj).
    3) Ardhja e Sllaveve ne Ballkan, shtimi i jashtzakonshem i elementit te tyre dhe eliminimi dhe asimilimi i atij Ilir
    4) Ardhja dhe LEJIMI i Turqve nga ana e Papatit, per te pushtuar Shqiperine(Skenderbeu nese akoma nuk e di, eshte lene ne balte nga djallezoret qe sot hiqen sikur jane njerez te zgjedhur nga Zoti - edhe pse vrasesit e Jezusit).
    5) Kthimi i Shqiperise ne nje rrenoje si ne kohen e Romakeve, kur kesaj rradhe Turqit e furnizuan perendorine e tyre me njerezit tane me te mire.
    6) Perdorimi i Shqiptareve si koke turku nga "greket" kundra Turqve. Marrja e pavarsise Greke. Heqja e Mbretit Othon nga froni, dhe fitorja e gjuhes Greke ne Greqi vetem me pak vota(numer njeshifror).
    7) Shprehja e Bismarkut se je vetem nje shprehje "gjeografike" dhe rrjedhimisht eshte shprehja me kuptimplote qe definoi cdo gje me pas, pasi u be pazar gjithmone ne kurrizin tend ne lojrat politike.

    8) Memorandumi Shqiptar i 1878 drejtuar Mbreterise Angleze ku po ta lexosh do kuptosh fare qarte se ekzistenca e kombit tone nuk u argumentua dot me pozicionime Historie(sepse Greket ishin shume para ateher me propaganden e tyre), por me faktin se je nje komb KUSHINETE qe do garantoj nje fare "ballance" ndermjet Sllave te shumte dhe Grekeve pro bizantinomesjetar, si dhe daljen ne Adriatik te Rusise ne shkalle globale. Pra Shqiptari ka frik te thote kush eshte !!! - por kjo do ndryshoj.


    Nese ty nuk te mjaftojne keto gjera nuk di cte them. Un nuk viktimizohem, perkundrazi, jam krenar per ate qe kane bere paraardhesit e mij, per gjakun qe kane dhene qe un sot e kesaj dite te mbaj ket emer fisnik. Dhe kurre nuk do ta hedh poshte historine, se pa mesuar prej saj, gjithmone do biem ne naivitetin qe po bie ti tani. Kjo si pasoje e nje historie qe ke mesuar jashte shtetit ame(jo se ne Shqipri do ta mesoje me mire se dhe atje leshat kane hypur ne krye). Un gjithmone ne forum kam shkruar per nje te ardhme ku shqiperia duhet te filloj nje zhvillim ekonomik jo te merret me historira. Gjithsesi, edhe ajo e dyta, eshte nje pjese e rendesishme e kombformimit dhe nje ndergjegjeje te ndershme ndaj kombit qe perfaqeson, qe neser mos te shesesh menderen per nje pal dokumenta apo te pushtohesh ekonomikisht dhe te te marrin njerezit me te mire edhe sot e kesaj dite.(apo nuk eshte ashtu ? duke filluar nga sportistet e deri tek kokat e ndryshme ne fushat shkencore qe pajisen me dokumenta ne "kohe rekord" nga vendet ku jane, nderkohe qe elementi shqiptar shikohet me perbuzje).

    Nese ti shef gjera jo-reale ne ket postim, kjo vjen nga padituria jote dhe naiviteti qe shfaqe siper.
    Ndryshuar për herë të fundit nga Hyllien : 13-03-2007 më 23:26
    "The true history of mankind will be written only when Albanians participate in it's writing." -ML

  10. #10
    R[love]ution Maska e Hyllien
    Anëtarësuar
    28-11-2003
    Vendndodhja
    Mobil Ave.
    Postime
    7,708
    Gjithsesi ketu ngaterrohen disa gjera, dhe mvishen disa gjera te gabuara. Ketu po shkruhet per histori jo per viktimizim. Vetem se te kane kryer keto lloj barbarizmash dhe ti i shkruan dhe dokumenton ato nuk perben viktimizim, por nje rraportim te nevojshem.

    Un jam kundra viktimizimit sepse do na vinte ne nje pozite qe te prisnim gjerat nga te tjeret. Shume mbase do thonin qe kjo gje po ndodh dhe sot, perderisa akuzohen shtetet Europiane si jo fort mbeshtetese nga njerez te ndryshem, dhe ne REALITET nuk jane perderisa po e zhvarrisin statusin e Kosoves(pa shkuar me tutje). Nga ana tjeter eshte gabim kur kjo gje globalizohet dhe indirekt fut edhe politiken shqiptare ne kete gje. Politika shqiptare eshte thjeshte antishqiptare dhe papergjegjese, qe perkundrazi nuk e ndjejne veten viktima, por sikur i ka rene llotaria qe te jene ne ato pozicione qe jane. Ka disa shqiptare atje qe kane lidhje shume te forta me kryeministra e ministra turq, italian e greke dhe qe punojne vec per veten e tyre dhe me planin qe u serviret.

    Un jam pro NDERGJEGJESIMIT, e nese kjo per ty e Murikun qenka Viktimizim, atehere shkoni mesoni shqip ose mos lexoni nden rreshta ato qe ju pelqejne juve te lexoni. Ngjan sikur viktimat e verteta jeni ju, perderisa mendja ju shkon atje. Kjo tregon nje fare parakonceptimi dhe paragjykimi qe ju keni per njerez te ndryshem qe merren me historine ne themel, dhe per shoqerine shqiptare ne pergjithesi si e "denuar" te vuaj(indirekt sa here shikoni postime kritikuese ndaj historise dhe europes thoni "ja na doli dhe nje gomar tjeter qe merret me teori viktimizimimi").
    Ndryshuar për herë të fundit nga Hyllien : 13-03-2007 më 23:45
    "The true history of mankind will be written only when Albanians participate in it's writing." -ML

  11. #11
    i/e regjistruar Maska e ajzberg
    Anëtarësuar
    22-09-2004
    Postime
    2,214
    Une kam qene ne Turqi disa here si turist ,dhe gjeja qe me ka bere me shume pershtypje eshte lirshmeria ,ndjenja rehat se mos te ndalon policia per te kerkuar vizen etj.Ne Stamboll hyn e dalin mbi 2milon turista ne dite.Ashtu eshte vetet qe per shqiptaret ka nje dashamiresi kudo ne cdo qytet dhe jo vetem ne Stamboll.Nje dite kisha humbur ne pazarin egjyptjan dhe po vija verdalle pa e gjetur rrugen kur degjoj nje shites te me flasi shqip ''C fare po kerkon? I tregova hallin ,ai qeshi dhe me ftoi per caj .Ku e kuptove qe isha shqiptar i them.''E ke te ''shkruajtur''ne balle me thote qeshem dhe u ndame me nje perqafim a thua se kishim vite qe njiheshim.Ne qofte se ngelni keq neper rruget e Stambollit ,pyetni ne dyqanin me te afert''din te flasi njeri shqip ketu''ne 95% te rasteve do te ndiheni te lehtesuar

  12. #12
    fushori Maska e Ermal 22
    Anëtarësuar
    19-07-2005
    Vendndodhja
    Itali
    Postime
    549
    Te pranosh qe shqiptaret drejtuan perandorine osmane do te thote qe turqit e sotem duan te na lene ne dere genocidet e masakrat qe Turqia pat bere ndaj armeneve, kurdeve, grekeve etj. Por ka dhe te verteta te hidhura se si shqiptaret mercenare (se s'kishin pune tjeter) merrnin pjese ne ushtrine osmane per te shtypur rrevoltat e popujve ballkanike sidomos ne shekullin 19 qe luftonin per clirim kombetar.
    Qe kemi pasur ne vezira e koxhabasha ne ushtrine osmane kjo nuk diskutohet por 500 vjet jane kohe e madhe po ti ndash me vite sa shqiptare kane qene ne drejtim te perandorise. Por po ti hysh sic i hyjne historise ca turq atehere i bie qe edhe greket ta kene drejtuar perandorine osmane deri kur moren pavaresine, pasi ata greket kishin floten detare ne duart e anijet e tyre, kishin perkthyesat sekretare, kishin financierat, shume gra greke qe perfunduan si nena te sulltaneve te rinj etjere.

    Ta kishin drejtuar tamam shqiptaret perandorine osmane nuk do na kishin lene pa gjuhe e pa shkolla shqipe, se as ne 1 vilajet te vetem nuk na futen dot, e as autonomi nuk na dhane dot, se dhe pavaresine me lufte e gjak e morem ne minuten e vitet e fundit. Ta kishin drejtuar shqiptaret perandorine ne nuk perfundonim si vendi me i prapambetur ku as rruge makine nuk kishte e jo me ekonomi, prandaj mbeten e shkuan ne Turqi shumica e trurit intelektual shqiptar, pasiqe Shqiperia kish mbetur gerrmadhe.

  13. #13
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    24-04-2002
    Vendndodhja
    Manchester, UK
    Postime
    1,079
    Lista e Vezireve te Medhenj ne perandorine osmane sipas Wikipedias, http://en.wikipedia.org/wiki/List_of..._Grand_Viziers. Dalin rreth 30 shqiptare.
    Lulet edhe mund ti shkelin por Pranveren nuk mund ta ndalin dot.

  14. #14
    i/e regjistruar Maska e BARAT
    Anëtarësuar
    20-07-2006
    Vendndodhja
    Himarjot jet' e jet', Zot mbi male Hyll mbi det
    Postime
    2,565
    Te pranosh qe shqiptaret drejtuan perandorine osmane do te thote qe turqit e sotem duan te na lene ne dere genocidet e masakrat qe Turqia pat bere ndaj armeneve, kurdeve, grekeve etj. Por ka dhe te verteta te hidhura se si shqiptaret mercenare (se s'kishin pune tjeter) merrnin pjese ne ushtrine osmane per te shtypur rrevoltat e popujve ballkanike sidomos ne shekullin 19 qe luftonin per clirim kombetar.
    Qe kemi pasur ne vezira e koxhabasha ne ushtrine osmane kjo nuk diskutohet por 500 vjet jane kohe e madhe po ti ndash me vite sa shqiptare kane qene ne drejtim te perandorise. Por po ti hysh sic i hyjne historise ca turq atehere i bie qe edhe greket ta kene drejtuar perandorine osmane deri kur moren pavaresine, pasi ata greket kishin floten detare ne duart e anijet e tyre, kishin perkthyesat sekretare, kishin financierat, shume gra greke qe perfunduan si nena te sulltaneve te rinj etjere.

    Ta kishin drejtuar tamam shqiptaret perandorine osmane nuk do na kishin lene pa gjuhe e pa shkolla shqipe, se as ne 1 vilajet te vetem nuk na futen dot, e as autonomi nuk na dhane dot, se dhe pavaresine me lufte e gjak e morem ne minuten e vitet e fundit. Ta kishin drejtuar shqiptaret perandorine ne nuk perfundonim si vendi me i prapambetur ku as rruge makine nuk kishte e jo me ekonomi, prandaj mbeten e shkuan ne Turqi shumica e trurit intelektual shqiptar, pasiqe Shqiperia kish mbetur gerrmadhe.
    Jam dakort me kete pike shikimi vetem ne aspektin qe Shqiperia ishte viktime dhe jo vend i favorizuar, madje ne ishim me te demtuarit. Duke qene se e njihinin natyren tone, na shfrytezuan duke mbajtur perandorine me kockat e gjakun e shqiptareve.

    Menyra me e lehte per ta mundur kundershtarin eshte ta besh si veten ta besh vella...kete gje bene edhe turqit. Kur paguhej taksa e gjakut, ata mernin femijet shqiptare, duke e ditur se gjaku nuk genjen kurre dhe u mesonin si te ishin me te miret ne perandori. Ata u bene me te suksesshmit, por kjo nuk do te thote se ishin fajtore. Historine tone e kuptojme vetem ne.
    Shqiperia ishte vendi ku jane kryer me shume kryengritje te armatosura, dhe ketu e kam fjalen per Shqiperi etnike. Ne Greqi ishin shqipot e Greqise qe nuk reshtnin duke luftuar...kapedanet e medhenj arvanitas.
    Si perfundim ne kishim emra ne ze nga te dyja anet e barrikades, ndersa si gjithnje fitoi pala e trete...ajo qe tha o turk o grek...zgjidhe e merr.
    Ne shume raste zgjidhja ka qene me mire turk se sa me grekun dhe anasjelltas....shume pak thane me mire shqiptare, sepse identifikohej feja me kombin. Vlen per tu theksuar zotesia qe kishin shqiptaret per tu bere nga hic hici, femije qe vinin nga fshatrat e Shqiperise, ne Vezire te medhenj.
    Kjo zotesi ishte edhe ajo qe na groposi,
    sepse turqit na kishin me shume frike se djallin vete. Kjo eshte edhe arsyeja se pse na duan...sepse pa shqiptaret dhe gjenialitetin e tyre qe nga Samiu e deri te Ataturku dibran, sot ata do te ishin nje shtet si puna e Afganistanit ndoshta...ose me keq akoma Kostandinopoja do te ishte kryeqendra e Greqise...

    Ne?
    Si gjithnje me shume per te tjeret se per vete....ashtu si dhe sot kur na behet qejfi kur degjojme shqiptare te suksesshem neper bote.
    Po ne Shqiperi?
    Ne Shqiperi eshte diskutim tjeter pastaj....

  15. #15
    i/e regjistruar Maska e Dorontina
    Anëtarësuar
    22-09-2006
    Vendndodhja
    "In your dreams making you happy"Nese e ke humb dashurin e ke humb aryen e jetes, nese ende se ke gjet ke arsye te jetojsh "
    Postime
    3,488
    Po shqiptaret jan mercenar te qdo qlirimtari shif dje shif sot ?
    sot po ndryshon pak se Albin kurti po ju thot mfaft me ...

    Po ju tregoj nji mesele ne lidhje me mendimet e veprimet e shiptarve tani kuptoni pse disa shqiptar punuan me Turq disa me Bizant e disa me amerikan .

    mesova ne pushim se Kisha e Pejes qe ruajn italianet ishte ndertu nga fisi shqiptar Kelmend e sot asht kjo kish serbe (ortodokse)
    kisha e Deçanit e kishte ndertu fisi shqiptar Gash e sot edhe kjo asht ne diar te serbeve po ashtu e ruajtur nga italianet.


    meselja ime ne lidhje me ket menquri shqiptare shekullore ....Ne Pejë behashin shetitjet gjat rrugeve te qytetit ne mbramje per bukuri duke shetit te rij te dashuruar te moshuar inteligjent , intelektual ...qdo njeri qe don shetitjen ...dhe qe nji Rugovan ka ardh me ba pazar ne Pejê dhe kalon neper at rrug per te shku ne Rugovê por rruga plot njerz duke ecê e rugovani shiqon shiqon shiqon po spo kupton ....edhe ndalet e bertet te madhe:
    O ndaluni njiher o Burra ! a po ecni qanej a kendej e jo do andej e do kendej !
    Ndryshuar për herë të fundit nga Dorontina : 20-03-2007 më 13:33
    "Msyja Henes po smujte me u ndal ne Hene,mbi yje ateron gjitsesi" ....

  16. #16
    .... ...
    Anëtarësuar
    30-01-2005
    Postime
    4,049
    Citim Postuar më parë nga BARAT
    Jam dakort me kete pike shikimi vetem ne aspektin qe Shqiperia ishte viktime dhe jo vend i favorizuar, madje ne ishim me te demtuarit. Duke qene se e njihinin natyren tone, na shfrytezuan duke mbajtur perandorine me kockat e gjakun e shqiptareve.

    Menyra me e lehte per ta mundur kundershtarin eshte ta besh si veten ta besh vella...kete gje bene edhe turqit. Kur paguhej taksa e gjakut, ata mernin femijet shqiptare, duke e ditur se gjaku nuk genjen kurre dhe u mesonin si te ishin me te miret ne perandori. Ata u bene me te suksesshmit, por kjo nuk do te thote se ishin fajtore. Historine tone e kuptojme vetem ne.
    Shqiperia ishte vendi ku jane kryer me shume kryengritje te armatosura, dhe ketu e kam fjalen per Shqiperi etnike. Ne Greqi ishin shqipot e Greqise qe nuk reshtnin duke luftuar...kapedanet e medhenj arvanitas.
    Si perfundim ne kishim emra ne ze nga te dyja anet e barrikades, ndersa si gjithnje fitoi pala e trete...ajo qe tha o turk o grek...zgjidhe e merr.
    Ne shume raste zgjidhja ka qene me mire turk se sa me grekun dhe anasjelltas....shume pak thane me mire shqiptare, sepse identifikohej feja me kombin. Vlen per tu theksuar zotesia qe kishin shqiptaret per tu bere nga hic hici, femije qe vinin nga fshatrat e Shqiperise, ne Vezire te medhenj.
    Kjo zotesi ishte edhe ajo qe na groposi sepse turqit na kishin me shume frike se djallin vete. Kjo eshte edhe arsyeja se pse na duan...sepse pa shqiptaret dhe gjenialitetin e tyre qe nga Samiu e deri te Ataturku dibran, sot ata do te ishin nje shtet si puna e Afganistanit ndoshta...ose me keq akoma Kostandinopoja do te ishte kryeqendra e Greqise...

    Ne?
    Si gjithnje me shume per te tjeret se per vete....ashtu si dhe sot kur na behet qejfi kur degjojme shqiptare te suksesshem neper bote.
    Po ne Shqiperi?
    Ne Shqiperi eshte diskutim tjeter pastaj....
    Ta filloj nga fundi, mbase per ty do ishte katastrofe qe Konstandinopoli te mos ishte ne dore te Turqise, por per mua, thjesht nga ana fetare po komentoj, per sa kohe qe Shen Sofia etj jane muze, nuk eshte mire hic. Nqs kthehen ne lavdine dhe rolin e dikurshem, s'dua t'ia di kujt i perket qyteti. Nejse ... kur e paskeni nxjerre ju "historianet" gjysmehenen shqiptare, atehere si ta kene turqit, si ta kemi ne, njesoj eshte .

    Nga ana tjeter, do benit mire te lexonit pak historine e Turqise, e te mos ia fusni neper tym. Kur them te lexohet, te lexohet jo si lexues shqiptar, por thjesht si lexues, dhe vetem keshtu mund te "mesohet/gjykohet" vertete. Nuk mund te mohohet roli qe kane luajtur boshniaket dhe "shqiptaret" (ne thonjeza) ne perandorine otomane, por qe ta shikosh vetem nga ajo ane, eshte si te kerkosh te besh nje karrige te qendroje vetem mbi nje kembe. (Duke iu referuar pjeses ne bold.)

    Dhe sa per ato, Ataturku dibran e me the te thashe ... lame nam per Zotin. Cfare e ben shqiptar Ataturkun? Mitra qe e mbajti? Jeten kujt ia dha? Kujt ia kushtoi? Kur lexon tek Elita Kombetare (kryetema) ku jane vene emrat e kesaj elite, mbetesh me goje hapur. Te jesh elite kombetare, nga vete perkufizimi dmth qe ke bere dicka/shume te vlefshme per kombin. Ndersa aty jane vene emra si Napoleoni, Muhamed Aliu etj. Ah, po, ne jemi furrnizues te kombeve te tjera, te qyteterimeve te tjera, vetem nje per veten nuk katandisem dot.

    PS: Tani sa e vura re qe kjo teme eshte hapur tek "Elita kombetare" ... Hej medet .
    Ndryshuar për herë të fundit nga Lioness : 21-05-2007 më 19:01

  17. #17
    Konservatore Maska e Dita
    Anëtarësuar
    17-04-2002
    Postime
    2,925
    Me pak atdhetarizem ne zemer secili, keta rreth 30 vezire shqiptare te Perandorise Osmane se bashku do ia kishin dale ta nxirrnin pak me shume ne drite Shqiperine e shqiptaret qe gjate pushtimit osman. Me e pakta qe do te mund ta kishin realizuar 30 njerez te mencur e te zote njekohesisht atdhetare do te kish qene lejimi i hapjes se shkollave ne gjuhen shqipe qysh shekuj me pare, kulturimi i te rinjve shqiptare ne menyre te organizuar, pergatitja e brezave te tere qe do kish mundesuar qe Shqiperia te kish ngritur koke qe me pare kunder Perandorise, qe shqiptaret te mos dilnin ne pavaresi ne 1912 me ato permasa injorance, me te cilat dolen.
    Mire per to qe i kane trasheguar ata gjene qe i kane bere te ngrihen nga hici ne nivelet me te larta te Perandorise e i rrofte zotesia, se vec per vete i kane shfrytezuar.
    Ne fakt kjo qe kam shkruar pak me siper nuk qendron, nese ne mendjen e tyre me kalimin e kohes nen titullin "atdhe" nuk eshte konsideruar me Shqiperia, por Perandoria Turke.
    Ndryshuar për herë të fundit nga Dita : 22-05-2007 më 09:39

  18. #18
    satyr Maska e Gunnar
    Anëtarësuar
    23-06-2005
    Vendndodhja
    Tirane
    Postime
    490
    Citim Postuar më parë nga Dita
    Me pak atdhetarizem ne zemer secili, keta rreth 30 vezire shqiptare te Perandorise Osmane se bashku do ia kishin dale ta nxirrnin pak me shume ne drite Shqiperine e shqiptaret qe gjate pushtimit osman. Me e pakta qe do te mund ta kishin realizuar 30 njerez te mencur e te zote njekohesisht atdhetare do te kish qene lejimi i hapjes se shkollave ne gjuhen shqipe qysh shekuj me pare, kulturimi i te rinjve shqiptare ne menyre te organizuar, pergatitja e brezave te tere qe do kish mundesuar qe Shqiperia te kish ngritur koke qe me pare kunder Perandorise, qe shqiptaret te mos dilnin ne pavaresi ne 1912 me ato permasa injorance, me te cilat dolen.
    Mire per to qe i kane trasheguar ata gjene qe i kane bere te ngrihen nga hici ne nivelet me te larta te Perandorise e i rrofte zotesia, se vec per vete i kane shfrytezuar.
    Ne fakt kjo qe kam shkruar pak me siper nuk qendron, nese ne mendjen e tyre me kalimin e kohes nen titullin "atdhe" nuk eshte konsideruar me Shqiperia, por Perandoria Turke.
    Me fjaline e fundit ke pershkruar shume mire dimensionin qe na intereson neve nga kjo ceshtje!

    Nga gjithe ky historik i "mendjendriturve" tane qe kane drejtuar perandorite e botes besoj se deri tani duhet ta kishim nxjerre nje mesim te vyer apo jo?
    To look life in the face....

  19. #19
    .... ...
    Anëtarësuar
    30-01-2005
    Postime
    4,049
    Citim Postuar më parë nga Dita
    Ne fakt kjo qe kam shkruar pak me siper nuk qendron, nese ne mendjen e tyre me kalimin e kohes nen titullin "atdhe" nuk eshte konsideruar me Shqiperia, por Perandoria Turke.
    Shume dakort jam me ty Dita, prandaj me ben pershtypje qe tema te tilla trajtohen tek "Elita kombetare" dhe jo tek Historia ne pergjithesi.

    PS: Floriri, si gjithmone, me argeton jashte mase mua ti.

  20. #20
    i/e regjistruar Maska e Kreksi
    Anëtarësuar
    20-11-2004
    Vendndodhja
    Francë
    Postime
    5,631
    Po neser keshtu do ndihmojmi edhe empirin modern, si dikur romen e otomanin, neser Otanin, pse jo kur jemi te zotet ?

Faqja 0 prej 2 FillimFillim 12 FunditFundit

Tema të Ngjashme

  1. Identiteti evropian i shqiptarëve
    Nga Iliriani në forumin Portali i forumit
    Përgjigje: 572
    Postimi i Fundit: 02-05-2012, 15:45
  2. Greqia u jep shtetësinë minoritarëve
    Nga DYDRINAS në forumin Tema e shtypit të ditës
    Përgjigje: 411
    Postimi i Fundit: 12-03-2008, 06:59
  3. Rrymat politike katolike shqiptare
    Nga ~Geri~ në forumin Toleranca fetare
    Përgjigje: 74
    Postimi i Fundit: 30-04-2006, 04:33
  4. Shqiptarët Popull Solidar
    Nga [A-SHKODRANI] në forumin Aktualitete shoqërore
    Përgjigje: 2
    Postimi i Fundit: 29-01-2006, 20:16
  5. Islamizimi I Popullit Shqiptar
    Nga altin55 në forumin Toleranca fetare
    Përgjigje: 0
    Postimi i Fundit: 16-04-2004, 04:51

Regullat e Postimit

  • Ju nuk mund të hapni tema të reja.
  • Ju nuk mund të postoni në tema.
  • Ju nuk mund të bashkëngjitni skedarë.
  • Ju nuk mund të ndryshoni postimet tuaja.
  •