Albulenë Shala

[Davius]

Nuk kam faj

Albulenë Shala u lind më 11.05. 1987 në fshatin Osdrim, komuna e Pejës. Rrjedhë nga një familje intelektuale. Shkollën fillore tetëklasëshe e mbaroi në vendlindje. Tani është nxënëse në klasën e njëmbëdhjetë në gjimnazin Bedri Pejani në Pejë. E shkëlqyeshme në mësime dhe e angazhuar në krijime letrare. Ka filluar të shkruaj që nga klasa e shtatë e fillorës.

Kjo është përmbledhja e parë e saj me poezi. Ka në dorëshkrim edhe një përpjekje letrare në prozë me tematikë rinore.

LIGJËRIM ZEMËRIMI ME PAFAJËSINË E MOSHËS

Poetesha e re me moshë dhe vargje – Albulenë Shala, me librin e saj të parë “Nuk kam faj”na vie si rrezja e parë e diellit në mengjesin e ditës plot dritë. Një shpirt i njomë qe shpreh brendinë e vet me shqetësime moshe duke kërkuar gjithnjë pafajësinë për frymëzimin e shprehur, edhe kur ëndërron edhe kur qorton, edhe kur zemërohet edhe kur soditë blerimin e stinës. Ajo di të fshijë lotin me butësinë e vorgut që të bëhet mbretëreshë ngrohtësie, duke ofruar durimin e pritjes, që prapë dhe gjithmonë të jetë sa më pranë ndjenjës të cilën butësisht e dhuron. Në këtë vëllim të saj poetik, vërehet një thellësi meditimi ku gjithnjë gjurmon në kërkim shtegun e afrisë, portretin e bardhësisë dhe unazën e fatit në jetë. Melankolinë e shpirtit di ta shpeh aq prekshëm deri në drithërimë ndjenjash, sa që portretin e njeriut e sheh nga do në syrin e vet. Heshtjen e ka për mikeshë moshe, çka nuk është aq e natyrshme, magjithatë di ta vë në ligjërim vargun duke i dhënë edhe kuptim të plotë poetik e filozok. Kur i mungon portreti e parafytyron hijen e tij duke kërkuar…”gjurmët shtërpë të hijes…” së adhuruar. Në një masë të caktuar është e mbyllur por jo dhe e mbërthyer në rrethin e vetmisë, meqë gjithnjë shpresën e di për çelës jete, ani që pritja i rri shtrirë në shtratin e durimit. Nuk ka faj për trazimin e parë, trazim ky edhe poetik i vetpërcaktuar si frymëzim krijimi. Sidoqoftë, poetesha e re Albulenë Shala, ka përspektivë krijimi dhe në letrat shqipe, me këtë zell dhe përkushtim mund të arrijë nivelin e krijueses së dëshmuar.

[Davius]

FJALA

Fjala
Në afërsi gjithmonë
Këngë bilbili
Ëmbëlsi e jetës

Fjala
Në largësi përjetshëm
Heshtje e gerëzuar
Në helmim jetën


ME GISHTIN E UNAZËS

Ëndërroj të jem
Afër teje

Me gishtin e unazës
Të të prek dorën
Në ledhatim

Ëndërroj të shprishur
Në përkëdhelje
Flokun tënd

Fytyrën si pluhur
Në largësi tretur
Që vetëm era
Mund at sjellë

Syve të mi

Ëndërroj
Të kthehesh një ditë
Në heshtjen time

Vetëm një çast
Cilësdo stinë


NË TY DO TË JEM

Në melankolinë e syrit
Portret afërsie
Do të jem

Djersë në ballin e rrudhosur
Qepallat t`i lagë
Plogështi e pleqërisë
Njollë në damarin e shterur


HIJEN TËNDE KËRKOJ

Hija ime kërkon gjurmët
Shtërpë të hijes sate

E humbur në mes labirinthi
Sikur dritën ma kanë vjedhur

Hijen tënde kërkoj

Heshtja mbi valëdeti
Shkumë zemërimi
Më shfaqet dritë
Portreti yt

Prapë hijen tënde
Kërkoj

Loti im do at vras
Atë që rrugën tënde lagë
Akull shtegun
Në heshtje mbyllur

Hijen tënde kërkoj


MË KUJTO

Kur era farfullinë
Kujtimet lëkund

Në zallin e detit
Më kujto

Peshk i artë
Do të shfaqem

Dëshirat t´i plotësoj


DUA

Dua të jem
Zog
Për ty të kendoj

Dua të jem
Lule
Me aromë të ledhatoj

Dua të jem
Lot
Në syrin që kërkoj

Dua të jem
Engjullushë
Me krahë të përqafoj


LULËKUQE E TREMBUR

Kopsht pa lule
Shfrenim nate

Lulëkuqe e trembur

Vështrim
Me hile
Tinzare ngjan

Në tënden bukuri
Petale e mbyllur

Vesë pikon


KËRKIM I KOT

Kërko rrugicave
Gjallërinë e kot

Nuk jam as aty
Ku frika zhduket

Me ndriçim
Murosa lapidar

[Davius]

PRITJE NGROHTËSIE

Kur nata bën acar
Pranë oxhakut

Trup i ngrinë

Pritje e afërt
Qerpikë me shtrezë
Me ty jam unë
Mbretëreshë e ngrohtësisë


PRITJE NGROHTËSIE

Kur nata bën acar
Pranë oxhakut

Trup i ngrirë

Pritje e afërt
Qerpikë me shtrezë
Me ty jam unë
Mbretëreshë e ngrohtësisë


ME TY

Me ty
Shoqëruar në heshtje

Sytë ngulitur
Në jet e atyre netëve

Bota dukej e qetë
Si të ishte n´amshim

Me kujtimet e shpresës
Prapë jam me ty

Ëndërrat e mia
Një pikë shiu i lago

Mollëzave në rrjedhë
Pikon loti

Dhe prapë lam me ty


GREMINË DASHURIE

Shkëmb murosur
Në rrënim tradhtie

Zemra ujitë
Lumenj kujtimesh

Ironi e hidhur
Greminë e dashurisë


ÇAST I MALLKUAR

Shfrim ndjenjash nxitë huti
Epsh dobësie apo shëmti

Ashtu befas si më erdhe
As vetë s´e di

Xhelat i ndjenjës fisnike

Mos paç kurrë bekimin
As uratën e krijesës magjike


NUK KAM FAJ

Mos më mallko
Trazimin e parë

Trupin shtalb
Kënaqësi e harlisur

Nuk km faj
Tradhti e dhunës

Të një fjale s´ishim

S´ta fal dot
Pafajësinë e moshës


DHURATË JETE

Lotin ta fshij
Dhuratë

Jetën ta falò
Ngrohtësi vatre

Cakrrojmë gotat
Në pritje

Trashëgimi gëzimin


ILUZION

Sikur të jet ti
Fluskë bore
Kështjellë lumturie
Do thurja
Në mesin e yjeve

Rreze dielli
N´kurorë lulesh

Hënën
Zinxhir dashurie

Shiu të jet
Lundër kujtimesh

Retë e bardha
T´i km hije


KTHESË JETE

Rrufe dashurie
Godet zbraztinë
Vetëtimthi ndjenjën
Ngashëren

Kthesë jete

Ringgjall lumturinë
Buqetë kujtimesh

Një refren


KURORA

Shtrëngim duarve
Kuptim bese

Bistek dashurie
Shikim bebëze

Fole jete
Uratë goje

Dhuratë e pritur
Kurorën

Bistek dashurie


FRESKI E HESHTUR

N´ freskinë e luleve
Aromën tënde
Të heshtjes ndjej

Që më largojnë
Vetminë
Dallgët e kujtimeve

Ëndrrave pa gjumë
Pikon loti

Në kërkim dorën
T´i fshij

Gjurmët e pritjes

[Davius]

LOTËT PO T` I FAL

Kujtimet po t´i fal
Det i thellë i pa anë
Prano lotin tim
Dua të bëhem hall
Në thellësine tënde
Vuajtjet m´i shoqëro
Me valët tua
Kujtimet m´i përqafon


MË MUNGON

Pëshpëritja jote
Buzëve të njoma
Më mungon

Gjersa shfletoj librin
E pluhurosur
Nga harresa ta shpëtoj
Me ngrohtësinë e duarve
Mbi kapakët e tij
Do të mbjell lule

Më mungon gëzimi
Që dikur e shihja
Në pafajësinë e syve tu

Kujtimet zgjohen grumbull

Buzëqeshjet me zërin
Ëmbëlsinë e tij në dridhje
Melodia e këngës përmallshëm
Në harresë torturon shpirtin

Që venitet në pritje


FLUTUR E LUMTUR

Flutur e lumtur jam
Flatrat m ngjyra hap

Nektar dashurie shijoj
Vesë lulësh gëlltis

Flutur e lumtur jam


THUAJ

Edhe pse kam mall
Të vetmen fjalë kërkoj

Nuk dua hakmarrje
As ngushëllim nuk dua

Vetëm një fjalë kërkoj
Thuaj
Se je penduar


VESË DASHURIE

Vesë dashurie
Trëndafil rrënjëprerë
Ujitë

Fryt i shprishur

Freski ndjenje
Gërshet polemi

E miqësisë së braktisur


GRILË VETMIE

Shkretëtirë enigmë
Peizazh i sëmurë

Maskë e pa çjerr
Grilë vetmie

Ëndërr e plakur
Qiri i shkirë


ËNDËRR PARAJSE SA HIJESHI MË KISHTE

Velloja me pelhurë lashtësie
Në rrëqethje trupin
Bistek dredhur
Shamikuqe
Jelek gajtani

Sa më kish hije

Në vështrim rrugicave
Hapat e gjogut numëroja
Ecje e ngadalshme
Kisha frikë
Nga fytyra e panjohur


ËNDËRR PARAJSE

Isha hyjneshë
Mbi engjuj mirësie

Veshur me lule
Bylyzyk ari
Dhuratë mbaja

Çelës dashurie

Dritë prarimi
Gërshetat lëmon

Engjëll parajse
Nga gjumi më zgjon


PRITJE

Loti më është tharë
Pritje

Katran mbështjell
Humnerë errësire
Ferr vetmie
Pritje

Në varr
Syçelë


NGULFATJE

Mgulfatje
Më lejo të ik
T´i kthehem kënaqësisë
Së pashijuar

Tymin në ajër do ta mbledh
Mushkëritë do t´i gërryej
Krejt çka më dhurove
Do t´i jap

Vetëm më lejo
Të shkoj
Ngulfatje

Pak stinë kam shijuar
Në blerim jetën

Stuhi trishtimi
Ngulfatje e harresës


DROGA

Ti më bën të ndjehem
Se lumturia
Është vetëm ima

Me damar rreth zemrës
Më bën që tërë botën
Shtrëngoj
Në duart e mia

Si shkumë deti
Më mashtron
Aroma jote

Tua se je lule
E vyshkur
Mbi një top bore

E braktisur


VUAJTJE VJESHTE

Lundron anija në heshtje
Anës detit shihet gyteti

Ishe ditë vjeshte
Vështrimi
Mbi detin pushon

Margaritarë lotët
Në rrjedhë

N’brendi zemre
Etjen fundosur
Intriga kujtime
Shuaj valë

[Davius]

JETIMI

Zot
Pse me pagëzove
Me emrin jetim
Ma plagose kaq fort
Shpirtin tim

A ka në jet
Emër më të keq
Nga lotet e mi
Të formohet një det

Gjithë fëmijët lozin
Shijojnë lirinë
Unë zog i plagosur
Urrejë fëmijërinë

Pa baba pa nënë
Si t’t’ dal jetës matanë

Shumë vuajtje e trishtime
Sa e zezè kjo jeta ime

Më mirë mos t’kisha lind
Se sa të rritem

Pa përkëdheljen
Easnjërit prind


NËNA

Me butësinë e shpirtit
Zemrën ma freskon

Me ledhatime mikluese
Plagët m|i sheron

Me puthje mëngjesore
Nga ëndërra më zgjon

Me dashurinë e jetës
Deshirat m|i kujton


BABAI IM

Pa hamendje asnjë çast
Më uro udhë të mbarë

Butësisht me porositë
Tia kthej dashurinë
Me pesa në ditar

Do që të jem e sjellshme
Qrtim me dasiuri

Të përqafoj librin
Që të ndjej krenari

Në ballin e moshës
Një puthje më dhuron

Me dorën e lehtë
Flokun më ledhaton

Në shtegtimin e jetës
Babai im

Rrugën e fatit më trason


ME FRIKËSON HESHTJA

Dua të jem ai që tanimë
Nuk jam
Figurën time trishtuese
As në pasqyrë më nuk e njoh

Mallkimin tim

Ku mbeten lotët
Nga syri im i heshtur

Kam frikë
As vetja ime sme do
Aq i hershëm ky verbim

Më frikëson heshtja
Brëndia e saj
Më ndihmon të vdes

Jo nuk dua

Dua të jet
Dëshmi e gjallë

Jo pluhur i harresës


PSE

Atdheu im i ngrohtë
Çtu deh tymi e flaka
Pse iu ngjitën malëve
Fëmijë, pleq e plaka

Pse na ndalën rritën
Pse na fikën dritën
A tua
Pse ta patën frikën

Fëmijët me vrap
Ikur matanë
Thërrisnin klithshëm
Bebè e nënë

Në kosovë ndihet vajtimi
Popullin e kapò lëmërimi
Edhe të mos e përjetosh
Trupin ta mbulon trishtimi

Shumë djemë e vajza
Na i vranë në kufi
Me ditë
Me muaj

Mbi ta hanë korbat e zi
Kolona kolona
Sa sheh me sy
A tua o zot

Ku shkojnë
Këta fatzinjë
Por do të kthehemi
Aty aty
Në shkrumb e hi


NË PRITJE

Nënë shkreta qanë
Nënë shkreta pret
Djemtë e saj
Që ia kanë tre

Kërkoj përgjigje
Dua të di
Pse për mua
Nuk ka lumturi

Pres që loti
Thahet
Nuk thahet dot

Të hapura plagët
Edhe sot

Deri kur kështu
O,Zot


VENDI IM

Ti je
Bukuri e rrallë
Qendisur ylber
Malet plot
Mbulesë argjendi
Freski shpirti
Me blerim
Margaritar syri
Ti je

Vendi im


FJALË PLAKU

Vatra mbushur plot
Sofrës përreth
Ushqim burrërie
Fjalë e madhe plaku

Amanet

Patron shtegtar
Rrugëve në kërkim
I uritur
Mllefin shfryej

Amanet

Shushurimë mali
Ulërimë ujqish
Ndal

Patron i trojeve
Jam unë

Kulla me shekuj


OXHAKU PA TYM

Oxhakun
E shoh
Po tymi, ku është
Mbështjellë futë
Në të zezè re

Vaj qyqeje
Mot për mot

Asht i prerë
Gjymtyrë këputur

Vatër dikur
Djepat plot


PRITJA

Heshtja
Gur fundosur

Plagë e hapur

Në ballin e rrudhosur
Portret

Që vetëm unë e njo

Shpresa për ardhurimin
Të birin e zemrës

U bi lot

Nuk me lajmërohet
As sot

Ma shtrini një copi letër
Shkruani

E fortë është nëna

Nuk ka dhëmbje
Veç mallit
Për ledhatimin tënd

E humbur
Rri mbi shkëmb
Botën marr me sy

Kërkoj
Qetësinë e shpirtit
Me kujtimet për ty

Jeta
Më thërret
Të ndryshoj
Në formë
Fytyrën

Unë në parafytyrim
Djalin

Përqafoj mëshirën


PRANVERA

Vështroj
Në dritare
Shtrirje anëmbanë
Shijoj erën e luleve

Që sapo kanë dal

Zogjtë këndojnë
Kudo dagjohen fëmijët
Sa gëzim

Ngado lumturi

Dielli lëshon rreze
Era kundërmon

Një fllad i lehtë
Flokun si gjethin

Me ledhaton