Vilson Ahmeti tregon..

[Brari]

"Vlerësimet e mia për Ramiz Alinë, Nanon e Berishën"

Dorina TOPOLLAJ

(vijon nga numri i kaluar)

Ka qeverisur në kohën kur sulmoheshin fabrikat e miellit, kur rrogat e rojeve që e ruanin ishin sa dyfishi i rrogës së tij, e kur një "Miss" nuk shpallej dot pa ndihmën e qeverisë. I propozuar nga Partia Socialiste, por me konsensus edhe të Partisë Demokratike, Vilson Ahmetit dhe kabinetit të tij i duhej të përgatiste vendin për në zgjedhjet e ardhshme, duke ruajtur edhe ekuilibrat politikë. Cilat ishin marrëdhëniet e tij me presidentin e fundit të komunizmit, Ramiz Alinë, raportet me kryetarin e Partisë Demokratike, Sali Berishën, me kreun e Partisë Socialiste, Fatos Nanon dhe paraardhësin Ylli Bufi? Në pjesën e dytë të intervistës, ish-kreu i Qeverisë Teknike, dhjetor '91- prill '92, rrëfen relatat me faktorët kryesorë të politikës, nxitjen e turmave për të shkatërruar ndërtesat e ngritura në kohën e komunizmit dhe a kishin rol shërbimet inteligjente në atë periudhë.
Cilat kanë qenë raportet dhe vlerësimet tuaja për krerët e partive të asaj kohe, duke filluar që me ish-Presidentin Ramiz Alia?
Normalisht, Ramiz Alia ishte President i Republikës. Ne kishim marrëdhënie normale midis Presidentit. Unë e kam respektuar figurën e Presidentit dhe në marrëdhëniet me të kam qenë shumë korrekt. Mosha krijonte një diferencë të madhe, por unë kam qenë i prirë për të diskutuar problemet e shtetit që kishin të bënin me Sigurinë Kombëtare, me problemet e përgjithshme etj., siç kam bërë edhe biseda të lirshme me të. Unë e kam respektuar figurën e tij, por në të njëjtën kohë jemi takuar edhe për biseda të lira, ku unë ndoshta i çliruar nga emocioni i veçantë, qoftë për faktin se ai ishte Presidenti, qoftë për moshën, bënim biseda të ndryshme kur unë i thosha se çfarë të metash, në fakt ato s'ishin të meta, por gabime të mëdha, që i keni bërë këtij populli, që e keni mbyllur etj. Këto biseda ishin të thjeshta e të lira. Ramizi s'ka ndërhyrë asnjëherë në punët e mija, ka qenë shumë i kujdesshëm. Sigurisht për detyrat që edhe i mbulonte jemi konsultuar. Ramizi në atë periudhë nuk ka qenë aktiv në rolin e tij. Ka qenë një periudhë kur dihej se ai do të dorëzonte detyrën, sigurisht pak më vonë, por bashkë kemi qenë shumë korrektë kundrejt njëri-tjetrin. Edhe sot takohemi kur rastis në ndonjë pritje a ndonjë gjë. Kurse me kryetarët e partive nuk para kam bërë shumë kontakte.
Konkretisht, me zotin Berisha, kryetar i Partisë Demokratike, si i keni pasur raportet?
Unë Berishën e kam njohur shumë më përpara. Ai ka qenë mjeku i familjes sime, i babait dhe i vëllait tim. Kështu që ne kemi qenë njohur përpara, kemi kontaktuar kur unë kërkova mendim për t'i shpjeguar që qeveria ishte e kësaj natyre, pasi vendimi ishte politik për një qeveri teknike. S'kemi pasur ndonjë gjë të veçantë. Jemi takuar edhe njëherë në zyrën time për një problem. Kemi pasur raporte normale.
Po me kreun e PS-së së asaj kohe, Fatos Nanon?
Përveçse kontaktit që kemi pasur kur ngritëm qeverinë, s'kemi pasur ndonjë gjë të jashtëzakonshme, sepse ata e respektuan të gjithë rregullin tim. Sigurisht, kemi pasur telefonata të natyrës përshëndetëse apo takime në ndonjë pritje, por jo ndonjë gjë të veçantë. Shpesh shkoja në Parlament, pasi doja të asistoja për ndonjë problem, për ndonjë vendim dhe, sigurisht, atje kisha kontakte me deputetët.
Ylli Bufi ishte dhe paraardhësi juaj në post, i cili ju ka propozuar për kryeministër, apo jo?
Me Yllin kemi marrëdhënie shoqërore shumë të ngushta. Ne jemi rritur bashkë faktikisht. Babai i tij, me babanë tim kanë qenë shokë të vjetër dhe ne kemi qenë së bashku për shumë kohë. Babai i tij vdiq shpejt dhe ne i kemi qëndruar afër. Jemi shokë të vjetër, të rritur bashkë, dhe raportet kanë qenë normale. Ne kemi punuar bashkë në Qeverinë e Stabilitetit dhe kishim eksperiencën e bashkëpunimit dhe këmbimit të mendimeve si dy shokë të vjetër. Ai më propozoi, ishte ngarkuar nga partia e tij të bisedonte me mua fillimisht. Ai më tha mendimin e tij, dhe me mendimet e disa miqve të tjerë edhe nga krahu i djathtë në atë periudhë, dhe ndoshta përcolli edhe mendimet e krahut tjetër, të cilët i doja në fakt. Më tha se edhe miqtë e Partisë Demokratike, ata që ishin drejtues, ishin dakord. Kështu që ai ishte i ngarkuar në fillim fare të ma thoshte këtë propozim në emër të partisë. Pastaj, me kryetarët e tjerë të partive jemi takuar disa herë, si, për shembull, me Sabri Godon. Ai ka qenë mik i babait tim. Është një njeri shumë i zgjuar dhe kemi shkëmbyer mendime, pasi në atë kohë ishte kryetar i Partisë Republikane. Unë edhe sot i ruaj raportet me kryetarët e partive, gjithmonë të mira.
Cili ka qenë momenti më i vështirë gjatë punës suaj?
Të them të drejtën, gjithë periudha ka qenë shumë e vështirë, e ngarkuar dhe me tension. Tensioni i parë ishte tensioni i rregullsisë së shpërndarjes së ushqimit. Unë merrja raporte të përditshme.
Atëherë ishte problemi i mungesës së bukës, apo jo?
Ishte shumë problem i madh, pasi në rast të një mungese të furnizimit, shpesh njerëzit nga vështirësitë bënin revolta, dhe shpesh bënin dhe shumë dëme. Mbaj mend që kemi pasur probleme në Lushnjë. Kujtoj që jemi detyruar të ruanim me ushtarë fabrikën e miellit. Tendencat, nuk dua t'i vë ndonjë epitet tjetër, që edhe dyshoj për nxitjen nga një forcë tjetër, për të krijuar shkatërrime..
E keni fjalën për forca politike apo për forca nga jashtë?
Nuk e kam përcaktuar dot, nëse vinin nga jashtë apo... Shiko, në Shqipëri ndodhën shumë shkatërrime në momentet e para të ndryshimeve. Sigurisht ndonjëherë turma të pa orientuara e perceptonin që shkatërrimi i pushtetit të mëparshëm vinte nga shkatërrimi i ndërtesave të pushtetit të mëparshëm. Por diku ka patur edhe ndonjë grupim keqbërësish që sulmonin një magazinë për të vjedhur materialin që ishte brenda. Ndodhën ngjarje të dhimbshme në atë periudhë, qoftë në Fushë-Arrëz, qoftë edhe në ndonjë vend tjetër, ku turmat të drejtuara apo të pa drejtuara, s'e them dot, por që fatkeqësisht patën disa aktivitete që ishin të papëlqyeshme si thyerje magazinash të vjetra etj. Ishte një farë situate që e gjeti popullin të përgatitur për ta kryer këtë revoltë, dhe mjaftonte vetëm pak nxitje. Dhe këto nxitje mund të vinin në mënyrë edhe të pandërgjegjshme. Megjithatë vështirësitë kanë qenë të mëdha. Problemet ishin pikërisht në këto drejtime. Unë ruajta një farë qetësie maksimale për të kryer detyrën në një moment të vështirë, sepse duke konceptuar njerëzit mënyrën e ndryshimit, duke menduar se ndryshimi nuk vjen vetëm duke ndryshuar partinë apo qeverinë, por edhe duke ndryshuar edhe ndonjë gjen në rrugë, duke prishur edhe ndonjë gjë.
Ju po thoni se ajo situatë u shfrytëzua nga forca të tjera?
Jo se u shfrytëzua, por u krijuan disa dëme ekonomike, relativisht të vogla, se s'është se u prish ndonjë gjë e madhe, u prishën disa magazina, mirëpo këto ne duhet t'i kishim nën kontroll që të mos kryheshin dëme të mëdha. Nëse dikush do të sulmonte fabrikën e miellit, ne do të mbeteshim pa miell. Por ishte e vështirë t'i shpjegoje një turme të madhe, që do mbeteshim pa bukë po t'u prishte fabrika, edhe pse kjo ishte ndërtuar para viteve '90. Kjo s'kishte kuptim. Ishin disa ngjarje që duhet të ishim shumë të kujdesshëm. Unë jam detyruar të urdhëroj ushtrinë për ta ruajtur, pasi do të ruaja ushqimin e tyre, jo se do të ruaja ndërtesën. Duhet të ruaja një depo uji, sepse në Lushnje e patëm problem atë kohë. Nëse s'do e ruanim ne me forcë, do mbetej qyteti pa ujë e pastaj mund të shpërthente revoltë. Unë s'mund ta them se kush i ka shtyrë kundra meje, kundra qeverisë, që s'duronin dot të merrnin pushtetin, këtë s'e them dot, por vërejta që në disa vende këto revolta ishin të organizuara. Sigurisht kjo ishte mungesë e konceptit të çështjes, të procesit demokratik. Kur nuk e njeh nga mosdija apo nga mos edukata, arrin të bësh këto gjëra. Thyheshin ndërmarrje ushqimore, të cilat ishin edhe bosh brenda, ose ndërmarrjen e drurit mbaj mend etj. Situatat e vështira krijoheshin shumë shpejt, mjafton të thyheshin disa xhama në një ndërtesë, dhe elementët e vegjël mikroskopikë, bëheshin elementë makroskopikë, për të krijuar një veprim të çorientuar, i cili do të kishte pasoja për qetësinë dhe do të krijonte pasigurinë tek njerëzit. Pasiguria, pastaj, vetvetiu do të sillte mungesë të rendit. Ndërkohë qëllimi ynë ishte që të çonim vendin drejt zgjedhjeve, t'i organizonim ato dhe të fillonte një periudhë që tashmë kishte nisur, ajo e demokratizimit të vendit. Sot, këto gjëra mund të duken të çuditshme se si mund të kenë ndodhur, por në atë periudhë të ndryshimeve të shpejta, mjafton të ndodhnin tre katër veprime dhe krijoheshin probleme shumë të mëdha. Pra vështirësitë ishin të kësaj natyre. Duhet të kishte nën kontroll situatën, të kishe informacione të përditshme dhe kjo ka qenë edhe ngarkesa ime maksimale, për të marrë informacionet, për të drejtuar dikasteret për të ndjekur punën, për ta mbajtur nën kontroll situatën. Shumë veta më kanë bërë pyetjen si e kam marrë këtë detyrë, por në fund të fundit dikush duhet ta merrte, dhe nëse do e merrte dikush, ai dikush mund të isha edhe unë. Duhej të ishe shumë i ftohtë, të mos emocionoheshe nga thëniet e politikanëve e shumë ngacmimeve të tjera.
Shpesh herë kur flitet për trazira, sidomos në periudhën e ndryshimeve demokratike, lakohen edhe shërbimet e huaja. A ka pasur ndërhyrje gjatë qeverisjes suaj nga agjentura të huaja?
Nuk kam patur ndonjë informacion të veçantë për ndonjë ndërhyrje. Siç e konceptoj unë, çdokush ka punuar, edhe më përpara edhe në atë periudhë, edhe sot. Shërbimet inteligjente punojnë. Ne në atë periudhë filluam të hapeshim menjëherë. Edhe për ata që punonin, me siguri u krijuan kushte më lehtësuese, pasi takoheshe kollaj, dhe mundësimi i marrjes së informacionit ishte më i lehtë. Por unë nuk kam ndjerë influencë të tyre në punën time.
Në kohën kur keni qeverisur ju, fundi i '91-shit dhe muajt e parë të '92-shit, ka qenë edhe periudha e fundit të Sigurimit të Shtetit dhe problemi i hapjes dhe zhdukjes së dosjeve. Madje kreu i SHIK-ut të asaj kohe u burgos më pas për këtë çështje. Çfarë dinit ju si kryeministër?
Unë për dosjet s'di gjë fare. Nuk e kam pasur ndonjëherë objekt të parë këtë. E kam konsideruar si detyrë e dikasterit përkatës, ose e SHIK-ut, dhe nuk kam asnjë informacion. Më vonë, pas shumë kohësh, kur ish-ministri im bashkë me ish-drejtorin e SHIK-ut pati një problem, u burgosën për një periudhë, dhe me të thënë të drejtën as nuk e dija pse ishin akuzuar. Edhe unë në atë periudhë isha me problemet e mia. Por, mua s'më është raportuar asgjë, dhe as nuk është marrë ndonjë vendim qeverie, as ka qenë objekt i diskutimit të qeverisë. Unë kam një parim në përgjithësi, që njerëzit që dinë për shtetin, duhet të flasin kur të vijë koha. Nuk më pëlqen që dikush të flasë se kur kam qenë në detyrë, kam bërë këtë, kam bërë atë, kuptohet për ato që mund të quhen sekrete.
Ju a keni sekrete për të thënë në një kohë të duhur?
Këtu flas në përgjithësi. Unë di ca gjëra, por them ato që ia vlejnë për t'u thënë, në kuptimin që atë informacion që merr për një periudhë të caktuar. Janë disa gjëra që njeriu edhe për edukatën e vetë duhet t'i ruajë, nuk duhet të nxjerrë në tavolinë shumë gjëra, se pastaj s'kanë as vlerë, vetëm sa krijojnë konflikte të kota. Unë vlerësoj se serioziteti i një ish-kryeministri është kur ai është korrekt në marrëdhënie, në biseda. Nuk e konceptoj pozitivisht të folurit shumë, se mbarojnë fjalët, fillojnë përsëritjet, humbasin vlerat.
Duke u kthyer sërish tek qeveria, cilat janë sukseset më të mëdha të punës suaj?
Për mua sukses ishte që ne dolëm të kënaqur nga partitë e tjera politike. Zgjedhjet u organizuan mirë në atë periudhë që ishte shumë e vështirë. Fushata elektorale në atë periudhë s'ka pasur probleme. Pak a shumë ishte ravijëzuar se kush ishte fituesi dhe kush ishte humbësi. Them se rendi dhe qetësia publike, pavarësisht rasteve të Pogradecit, Lushnjës, pati njëfarë rregullsie. Unë e vlerësova shumë në atë periudhë ushtrinë dhe policinë. Ne si qeveri vumë në zbatim statusin e ushtarakut, dhe pati një dyfishim e trefishim të rrogës. Madje po kujtoj një kuriozitet, që roja im merrte dyfishin e rrogës sime. Kështu ndodhi. Rivlerësimi i rrogave në atë moment, kuptohet, sipas ligjit, solli një rritje të fuqishme dhe kjo pati efekt. Sigurisht ishin të merituara. Pati diferencime, sepse në atë kohë paguhej më shumë një kapter policie se një pedagog universiteti, por më vonë u rregulluan. U përkujdesa bashkë me zotin Moisiu, i cili ishte ministër i Mbrojtjes, në mënyrë që ta kalonim me kujdes, me ekonomistët tanë, të cilët kishin kundërshtime, pasi ishte një kapërcim i madh, por ato ishin të domosdoshme, jo vetëm për punën e qeverisë, por në vazhdimësi. Kjo ishte një element shumë i rëndësishëm për të pasur rendimentin dhe efikasitetin e tyre. Unë them se detyrën ne e kryem mirë. Kur bëj shaka me shokët, unë u them se edhe pse në katër muaj, ne patëm kohë të bënim edhe "Missin" e parë shqiptar.
Nga qeveria është organizuar konkursi i parë i bukurisë në atë kohë?
Jo, realizimi është bërë nga këmbëngulja e shoqes sime të klasës, Vera Grabocka. Ajo trokiti në zyrën time dhe më kërkoi ta ndihmoja. I thashë se qeveria s'kishte lekë, por ajo më kërkoi që ne t'i jepnim pa qira Pallatin e Kongreseve, vilën e kryeministrit për të pritur disa të huaj e, kështu, ne ia vumë në dispozicion. Kjo qe ndihmesa e qeverisë për organizmin e "Miss"-it. Kështu kur "mburremi" kryeministrave dhe miqve të tjerë, ne u themi se qeveria jonë ka nxjerrë edhe "Miss"-in më të bukur, Valbona Selimllarin (qesh). Bëj shaka, por vërtet kujtoj se këmbëngulja e Verës ka qenë shumë e madhe.

Ahmeti: Hapja e dosjeve, s'na le te ecim para

Ish-kreu i qeverisë Teknike e vlerëson si humbje kohe dhe energjish diskutimin aktual për hapjen e dosjeve të Sigurimit të Shtetit. "Tashmë kanë kaluar kaq vite, ne vazhdojmë të flasim për këto dosje e për njerëz që s'kanë më fuqi të punojnë, që s'kanë fuqi fizike, natyra bën punën e vet. Unë mendoj që për të ecur përpara duhet energji, duhet edhe guxim. Ne fatkeqësisht po shikojmë prapa", thotë Ahmeti. Sipas tij, shqiptarët s'duhet të humbasin kohën me dosje, pasi në fund, rendimenti i punës për ecjen përpara ulet. "Rendimenti është një koncept fizik-teknik, që tregon se sa kilometra për orë po ecën. Kjo tregon se ti po harxhon shumë për të parë mbrapa, dhe s'po ecën përpara", thotë ish-kreu i qeverisë Teknike. Ahmeti shton se në këtë çështje ndonjëherë bëhen edhe gabime. "Është keq të nxisësh njerëz kundra tjetrit, pasi këtu përzihen familjarët edhe të atyre që kanë pësuar dhe të atyre që kanë vepruar. Pra ne hamë veten. E çfarë fitojmë, asgjë" përfundoi ai.

Ka thene per...

Ramiz Aline
“Unë e kam respektuar figurën e Presidentit dhe në marrëdhëniet me të kam qenë shumë korrekt. Mosha krijonte një diferencë të madhe, por unë kam qenë i prirë për të diskutuar problemet e shtetit që kishin të bënin me Sigurinë Kombëtare, me problemet e përgjithshme etj., siç kam bërë edhe biseda të lirshme me të”.

Sali Berishen
“Unë Berishën e kam njohur shumë më përpara. Ai ka qenë mjeku i familjes sime, i babait dhe i vëllait tim. Kështu që ne kemi qenë njohur përpara, kemi kontaktuar kur unë kërkova mendim për t'i shpjeguar që qeveria ishte e kësaj natyre, pasi vendimi ishte politik për një qeveri teknike”

Fatos Nanon
Përveçse kontaktit që kemi pasur kur ngritëm qeverinë, s'kemi pasur ndonjë gjë të jashtëzakonshme, sepse ata e respektuan të gjithë rregullin tim. Sigurisht, kemi pasur telefonata të natyrës përshëndetëse apo takime në ndonjë pritje, por jo ndonjë gjë të veçantë

Jeteshkrimi

Emri: Vilson
Mbiemri: Ahmeti
Vendlindja: Fier
Datëlindja: 1951
Statusi civil: I martuar, ka një vajzë
Arsimi:
1969 mbaron shkollën e mesme të përgjithshme "Petro Nini Luarasi"
1974 Diplomohet në Universitetin e Tiranës, Fakulteti i Inxhinierisë, me titullin inxhinier mekanik
Eksperienca në punë:
1973-1978 punon në Ofiçinën e Automjeteve Tiranë (NSHRAK), si inxhinier dhe drejtues prodhimi
1978- 1987 transferohet me punë pranë organeve të tregtisë së jashtme tek Makinaimport-Tiranë. Në këtë periudhë mban detyrën e kryetarit të degës së importimit të objekteve e fabrikave dhe të nëndrejtorit. Gjatë kësaj periudhe ka drejtuar dhe firmosur shumë kontrata për importimin e makinerive, pajisjeve dhe fabrikave për industrinë shqiptare.
1987 emërohet zëvendësministër i Ministrisë së Industrisë Ushqimore
1991 me krijimin e qeverisë së Stabilitetit, emërohet në detyrën e Ministrit të Ushqimit. Është anëtar i delegacionit të qeverisë shqiptare në bisedimet e para me Komunitetin Evropian në Bruksel
dhjetor 1991- Pas krizës politike të fund vitit 1991, propozohet dhe emërohet si Kryeministër i Qeverisë Teknike
prill 1992- dhjetor 1992 punon si këshilltar i kryeministrit Aleksandër Meksi
1992 del në asistencë
1992 Akuzohet për korrupsion për "Çështjen Arsidi"
1995 Me vendim gjykate shpallet i pafajshëm
1995 -2006 punon si drejtues i disa kompanive tregtare, inxhinierike e investuese vendase e të huaja (Mabetex-Tirana Zvicër, A.I.C shpk, OBO Bettermann Gjermani etj.

(Vijon nesër)

Neser do te lexoni

Në pjesën e tretë të intervistës ish-kryeministri
Vilson Ahmeti tregon:

1- Si e dorëzoi qeverinë dhe dalja në asistencë në fund të ‘92-shit.
2- Cila është e vërteta e skandalit “Arsidi”, arrestimi dhe procesi gjyqësor ku dëshmuan politikanët e kohës.
3- Si u shpall i pafajshëm, hapja e biznesit dhe përse nuk i kthehet politikës.


------------tirana observer.............


kush e gjen pjesen e pare ta sjelle..