Beteja e një çami që kërkon ta zgjidhë i vetëm çështjen çame. Rrëfimi i aventurës 12- vjeçare në gjyqe kundër Greqisë. Tani edhe në Gjykatën e të Drejtave të Njeriut, në Strasburg
Mihal Dalipi: “Unë, çami që i kam hapur “luftë” Greqisë në Strasburg”
“Rruga ime është e drejta për zgjidhjen e çështjes çame. Nuk bëhesh pronar me demonstrata. Duhet ta kërkojmë pronën siç thonë konventat ndërkombëtare. Prandaj i jam drejtuar gjykatës evropiane të të drejtave të njeriut në Strasburg. Kështu e fituan çështjen edhe qipriotët. Megjithësi njëri e ndoqi, fituan të gjithë.”
Belina Budini
TIRANË - Ishte 54 vjeç kur vendosi t’i hynte betejës së pronave. Pas 12 vjetësh, është 66 vjeç dhe 4 500 shkresa zyrtare. Përveç këtij mali me shkresurina, nuk ka fituar ende asgjë tjetër. Krejt i vetëm në betejën ligjore me shtetin grek, tregon se fatura e gjyqeve i ka shkuar afro 100 milionë lekë. Por numrat më të rëndësishëm janë ato të pronave të tij në Paramithi të Greqisë ku ka lindur. Me 1 800 hektarë toka ai do të ishte “latifondist” i vërtetë. Por në realitet është një pensionist që jeton në Fier, i përzënë si çamë të tjerë nga Paramithia në moshën 5-vjeçare, dhe që pas rravgimeve prej urithi arkivash në institucionet greke, i ka hapur gjyq shtetit grek deri në Strasburg.
Mban emër ortodoks në Shqipëri (Mihal) dhe mysliman në Greqi (Mehmet). Në pasaportën shqiptare vendlindja e tij është Greqia, por në Greqi nuk ka arritur ende të marrë njohjen e identitetit të vet të vërtetë, që do t’ia bënte më të lehtë marrjen e pronave të të parëve të vet në fshatin Paramithi të Çamërisë. Të mos shënosh në kartat e identitetit vendlindjen Greqi për atdhetarizëm (siç bëhej nga shteti komunist) kjo, sipas Mihal Dalipit, do të thotë t’u heqësh çamëve mundësinë për të vërtetuar në të ardhmen vendlindjen e tyre dhe për të kërkuar njohjen e pronave të tyre. Ky është mësimi i parë i kalvarit 12 vjeçar të Mihal Dalipit në labirintet ligjore. Dhe meqenëse betejën e tij nuk e quan thjesht personale, por në shërbim të kauzës së madhe të çamëve, ngre zërin të pohojë që shteti shqiptar ka vënë barrikadën më të fortë për të sfumuar ekzistencën e çështjes çame, pasi duke mos shënuar në gjendjen civile dhe në pasaporta vendlindjen e vërtetë të çamëve, u mohon atyre mundësinë e kërkesës së pronësisë.
Megjithatë luftën e madhe Mihal Dalipi e ka me shtetin grek të cilin së fundmi e ka paditur në Gjykatën e të drejtave të njeriut në Strasburg. Për faktin se i refuzohet dhënia e nënshtetësisë greke me motivacionin se “është dënuar si kriminel lufte”, edhe pse nuk ka asnjë vendim gjyqësor apo shtetëror për këtë dënim, aq më tepër që në kohën kur çami ynë ka jetuar në Greqi, nuk ishte më tepër se katër vjeç. Katër vjeç, kriminel dhe bashkëpunëtor i armikut. Për këtë konstatim të pavërtetuar, absurd, i ka shkruar presidentit grek, Simitis, kryeministrit, kryetarit të parlamentit dhe ministrit të Brendshëm. Pas trazimit atje lart, çështja e Mehmet Alias Mihal Dalipit kthehet me urdhër të presidentit, kryeministrit dhe ministrit të Brendshëm për rishqyrtim.
Të paktën kështu thuhet në shkresat zyrtare që Mihali i mban me kujdes në valixhen e tij “gjyqësore”. Me gjithë përgjigjet zyrtare, në proceset gjyqësore greke asgjë nuk ndryshoi për “luftëtarin” çam të pronave, që thotë se u detyrua të shkonte deri në gjykatën kushtetuese, por më kot. Madje një vendim i gjykatës kushtetuese i ndalon të drejtën për t’i bërë ankesë gjyqësore Ministrisë së Brendshme në lidhje me vendimin imagjinar të kësaj të fundit që e cilëson një 4 vjeçar kriminel lufte. “Prandaj vendosa ta padis shtetin grek në Gjykatën Evropiane të të Drejtave të Njeriut, në Strasburg, me shpresën se do t’i jepja fund peripecive me administratën burokratike të Greqisë”, - tregon Mihali, ish-arkëtar në komunalen e Fierit dhe pas viteve 90 refugjat në Greqi. I pakët në trup, por shumë i gjallë dhe i mprehtë, çami 66 vjeçar duket i vendosur t’i shkojë deri në fund çështjes së pronave të familjes së tij, të përzënë nga Paramithia e Çamërisë në 1944. Shkon çdo dy-tre muaj në fshatin ku ende jetojnë mjaft arvanitas dhe thotë se e ka jo vetëm pasion por edhe detyrim t’ia dalë kësaj çështje nisur prej 12 vjetësh. Pse jo edhe i vetmi dhe i pari! “Sepse rruga ime është e drejtë. Nuk bëhesh pronar me demonstrata. Duhet ta kërkojmë pronën siç thonë konventat ndërkombëtare. Prandaj i jam drejtuar gjykatës evropiane të të drejtave të njeriut”, - përfundon çami ynë që ka paditur Greqinë në gjykatën e Strasburgut.
Mihal Dalipi
Si i gjeta dokumentet për pronat e mia në Çamëri:
“Duhet të merrja një dokument origjinal në bashki për t’u bërë shtetas grek. Bëra kërkesë, më kthyen përgjigje se dokumentet që e vërtetojnë këtë nuk ekzistonin, sepse kishte kaluar një kohë e gjatë dhe janë dëmtuar. Unë i gjeta këto dokumente në gjendjen civile në 1999-ën, në kadastër. Kam paguar, sipas ligjit, rreth 13 mijë dhrahmi, për këto dokumente që vërtetojnë pasurinë e babait tim, 6 mijë dynym tokë, ndërsa për 12 mijë dylymët e tjera nuk m’i kanë dhënë akoma dokumentet. Por të gjitha janë të pajisura me dokumente që ekzistojnë në arkivat greke, edhe pse ato kanë kaluar nën administrimin e shtetit grek”.
Mihal Dalipi
Si e padita shtetin grek në Strasburg
“Iu drejtova Gjykatës së Strasburgut me të gjithë dokumentacionin e duhur, meqenëse nuk kisha fuqinë ekonomike, kërkova të më caktonin një avokat francez ose gjerman për çështjen. Ata më caktuan një referent grek për të bërë vlerësimin e çështjes sime. Ky i fundit më dërgon vendimin që kishte marrë Gjykata e Strasburgut (Komisioni që shqyrton ankesat si filtër i tyre) se e mbyllte çështjen, sepse nuk shikonte shkelje të nenit 33 dhe 34 të Konventës, prandaj nuk mund të dërgohet asnjë kërkesë tjetër. Ka ngelur vetëm një gjë për të bërë, që të shkoj edhe të marrë një avokat dhe të shoh vetë se çfarë është bërë me këtë çështje. Pasi mendoj se janë bërë manipulime nga persona dhe institucione të ndryshme nga ana e shtetit grek.”
Mihal Dalipi
“Unë, i vetëm për zgjidhjen e çështjes çame”
“Më vjen keq që shoqata e Çamërisë nuk i di format e duhura për të kërkuar pronat. Ata duhet të kërkojnë të drejtën e riatdhesimit. Nëse nuk zgjidhet çështja, atëherë kjo tregon pasivitetin e tyre, edhe pse i sheh shpesh në protesta që sipas mendimit tim nuk janë mënyra e duhur për të marrë pronat që na takojnë. Opinioni i rregullt çam duhet të dijë si ta kërkojë problemin. Ai mund të kërkohet si individ dhe si grupe, por jo si masë e gjerë. Kështu e fituan çështjen edhe qipriotët. Megjithëse njëri e ndoqi, fituan të gjithë. Duhet të organizohen, të bëhen si grupe fshatrash, të bëjnë kërkesë-padi dhe t’u shkojë zëri aty ku duhet. Ndërsa shteti shqiptar nuk ka bërë asgjë, nuk do ta bëjë dhe nuk ka ndërmend ta bëjë, sepse ka interesa të ndryshme të cilat bien ndesh me interesat tona”.
Shekulli
16/03/2006
KATEGORIA: Metropol
Krijoni Kontakt