Poezi pagane

[i humburi]

Poezi pagane


Një shkreptimë në ditë vere

Para disa muajsh një ditë n'autobuz
kur turma e egër për t'hyrë u vërsul
dhe un po qëndroja, pak larg, indiferent
për t'shkuar do shkonja, më vonë do kish vend

I qetë po shikoja si njerëz me halle
që s'kan dhe aq nge me shit kohë pa pare
derën e sulmuan si në Titanik
s'pyesin etiket e gjest filantropik

Por befas një krijesë syri m'zuri
që me çant në dorë mbështetur për muri
mushaman e kuqe mbi gryksen shkollore
flokët prapa veshit delikates femrore

Është vonë për shkollë m'erdhi një mendim
prandaj dhe syt e bukur i ka pak në trishtim
një ndjenj të çuditshme provova në çast...
ndjenj e panjohur, një ndjenjë që s'ësht rast

E pa parashikuar kjo zhytje n'ëndërrim
në ditët dimrore plot shi e plot trishtim
braktisa pa dashur stilin Onjegin
pranë j'u afrova , tërhequr, pa qëllim

Pranë i afrohem në sy e shikoj
I buzëqesh leht dhe e salutoj
I dhash njëherë supit dhe turma u hap
....adio stagnacjon

Kjo makin'e vjetër rrugën e përpin
ka ca çaste t'vala dhe në cingërrimë
Takim?...nuk u përgjegj mendova se s'do vinte
tepër e njomë thash, çdo rrugë mbase nuk dinte


Në orën e caktuar n'masditen me shi
Te streha një shtëpie t'vjetër takuam
mes shiu errsire vetimash kaluam
premtimn e përjetsis pa fjalë e shenjuam

Takuam përsëri e përsëri takuam
gjer një ditë me djell kur rrezet pjerrtas binin
jehonat edhe hirin si me fshes e fshinin
dy shpirtra dor me dorë shtërnguar më nuk ishin

[i humburi]

Imazh

Elle passe chaque jour au matin
E bardhë e bukur kristal
Mes pishash e shkrepash të egër
Largohu imazh orjental

Ndjenjë të kam thënë lamtumirë
Nuk dua që zemër t'fitoj
Përqark zbardhon dimri vetmisë
Imazh, oh nuk mund të harroj

Mbyll sytë dhe mendoj në errsirë
Ajo do kalojë në mëngjez
Hap sytë e shikoj në zbrazsirë
Imazh , ku je, ty të pres

[i humburi]

Orë

Tik tak bën ora drita ësht e ndezur
qetsi vetmi
Gjumi dezertoi n'errsirë u përzie
drita ësht e ndezur
Kërkoj, kërkoj, vetëm një gjë,
të asgjësoj
Fjala shpirt me mundon, dot s'e zbuloj
Oooooh!
Fjalori, ku ësht fjalori, flet e bardhë,boj e zezë
përzjeje të zezën me të shndritshmen
dhe nxirr ate që duhet, të përditshmen
Oh! rrënkimi ngushullon?
ngushullimi ësht i kotë
Jo ngushullim, ti nuk më qetson
Shpirti nëpër dallgë si male fluturon...
dhe pastaj....
gremin e rënje ndjen
Po pse? Çfar ka? Çfar frike paska ky?
Ç ka ndodhur kështu? Çudi!
Jo, nuk ësht çudi, por shpirtërore varfëri
qetsi, vetmi, plogështi, tre motrat,
të bijat e nënës se dhemshur
marrëzi

[i humburi]

Raxhi dhe Izaura

Bulevardit heci sy kudo shikoj
Po shikimi s’ndalet, sytë nji kërkojn
O dashuri si linde, ditën e mërkurë
Kur po shkonte t’çonte tavën për në furrë

Kjo rrugic e nusht shtrume me kalldrom
Syu i azgones tamom si filxhon
Ky fuston i shkurtën jeshil mush me pika
Buza e azgones si gjarpni me pika
Kto çorapt e jashtëm nuska bakllavaje
Masnaj kadaifi se ç’na shkriu fare

‘’Nalo mi Izaura nal i çik aty
Mi t’a hongsha vetllën, vetllën me gjith sy’’
‘’Nuk kom koh për llafe do shkoj n’kinema,
sa t’a çoj kte taven, ka film me sevda’’

‘’Nal aty mi dreq se jom Raxh Kapuri
llafet I kom t’shkurta, jo si rryp ushkuri
Me shku n’kinemo ti na qeke nis
Po me mu n’tajatër ke me u bitis’’
‘’Nuk vi ke liqeni se më rref mamaja’’
‘’Hik mi mami, thuj, se m’ka zon sevdaja’’

Jemi proletarë ecim me guxim
Dashurin borgjeze e mbajm pa kuptim
Me nji aksjon sulmi kodrat i zaptojm
Me ndjenja epike botën mbar sundojm.

Jemi proletarë ecim me guxim
Dashurin borgjeze e kemi fiksim
Me nji aksjon mromje kodrat I sulmojm
Me ndjenja lirike nga lart posht vështrojm

[i humburi]

Marrsh demokratik

Qytetarë, në tubim
S'tremben burrat pa gabim
S'mbahet popull pa mbarim
Nuk ësht koha për ngurrim
Frikën borxh kujt s'ja ke
Ngrihi n'këmb o hani dhe
Se erdh prap dit’e caktuar
Nga i Madhi e shenjuar
Që ndërgjegja kombëtare
Që kurajo qytetare
Hymni jonë i Flamurit
Të jen një në zemër t'burrit
Frikën borxh kujt s'ja ke
Ngrihi n'këmb o hani dhe
Jo me dhunë e as me nënshtrim
Jo me gjak e as me krim
Si Feniksi Historisë
Para popull i Shqipnisë
Marrsho drejt Demokracisë
Frikën borxh kujt s'ja ke
Ngrihi n'këmb o hani dhe
Se varfrin e as priviligjin
Nuk i njohim jo për ligjin
Nuk i mbajm jo për pishtarë
Kini mendjen o shqiptarë
Frikën borxh kujt s'ja ke
Ngrihi n'këmb o hani dhe
Djelli del dhe për shqiptarë
Rrugës, kohës, e historisë
Frikë veç Zot-in ruaju gjith njerzis
Jo frikë tjetër për njerëz t' mirë

[i humburi]

7 Mars 91

Jam vandal, jam ekolog
jam huligan, rrepublikan
forc jam e errët, a demokrat
jam komunist jam iluzion

S'je asgjë përveç.....
me zinxhira të padukshëm në kurriz...
nji shqiptar.....
që hiqesh zvarrë

Pantallona prej xhins vendi të zbardhu
Xhup i ri, ardh me pako nga vllaj mërgu
Mahnit, ngop deri në fyt me program televiziv
''S'dum pamje'' i bërtet telekronistit t'huj xhentil
''Dum me hongër, jepni nima, atë boni, pa vonim''

Nji xhaxha, flokë bardhë, plot dinjitet
Përmi xhama t'vetshërbimit t'hujt i flet
Me nji pamje plot qortim prej burrokrati, italisht
Se ai e RAI UNO e kan fain për rrevoltat fillimisht

Dhe gazetat hedhin presin njëra tjetrës me zemrim
Njëra nxin e tjetra zbardh e anasjelltas pa mbarim
Duro popull, urt e butë, si përherë e zakonisht
Sot nuk zgjidhen punët sheshit, si qëmoti, kanunisht
Se armiqt nëpër botë si i mundëm shkresërisht
Dhe fitoret, nji mbas nji, si i korrëm trimërisht
E prandaj haraçin duam e do marrim burrërisht

[Agim Doçi]

rromak!
Shperthimi yt ne bvargje tregon revolten tande. Besoj se shpresa qe do te bahet mire nuk duhet te jete minimale. Jepi para miku im duke shfryre shpirtin tand. Vjerrsherimi te ban mire. Ti je tejet i sinqerte.
Respekt

[i humburi]

FLM z Agim per interesimin ndaj ca pengervishjeve amatoreske.
Te gjithe jane te sinqerte, por ne fund te fundit, se njeriu sa eshte gjalle kerkon
te haje gjithe boten kur vdes ja mbush gojen nji grusht dhe.

Mbasi u ndryshue rregjimi nji plak zihesh me nipat e tij të cilët u banë
demokratë dhe kta nipa për t'a mund me fjalë plakun që dikur kishte qenë
i flakët, i shanin udheheqësit komunistë, Stalinin sidomos që e kishte fort
për zemër e plaku i shante qena, tradhetarë e armiq të popullit.
Por shum e shum kohë ma parë, pak kohë si kishte dalë në pensjon,
ky plak kishte fillue me qa kot, pa ndoj arsye apo shkak të dukshëm.
Nji herë kur nji shok i nipave të plakut, u ndodh aty kur po ziheshin për politikë, e meqë i erdhi keq për plakun, fillojë ta përkrahë duke lëvdue Stalinin etj dhe plaku u gëzue tepër.¬
Mbas ca vitesh shoku i nipave të plakut takoi njanin prej tyne dhe duke pyet
për njerzit e shpis e pyeti dhe për plakun por plaku kishte vdek.
Mbasi shoku i bani kryeshndoshë, e kujtoj plakun se sa u gëzue qe e kishte
ndihmue kur po zihesheshin për pune të Stalinit, por i nipi j’a ktheu se për të tilla marrzina ai, plaku, kur kish qenë i ri, kishte ba kërdinë aq sa edhe në kohë të partisë na vinte zorr, prej disa njerzve nga fshati e krahina e kur u mplak,qante....
Guerril në kohë të luftës, ndëshkues e tmerrues ma vonë, njeri i drejtë me të
veten e i rreptë me të tjerët, pse qante vallë kur u mplak?
Nipat e tij mund të kishin të drejtë deri diku...por jo ashtu si e mendonin ata.

Mbas rrevolucjonit rus përveç terrorrit të kuq kundra fisnikve e borgjezi¬së
shpejt filluen edhe spastrime mes bollshevikëve e nji ditë të bukur
antarët e nji prej grupeve ma fanatike të kuqe mbyllin në birucë nji nga ma
rrevolucjonarët mes tyne, nji nga shefat që kishte ba kërdinë kundra të
bardhve duke e akuzue për tradhëti mirpo ky s‘pranonte, dhe s’kishte si të
pranonte nji gja që ishte aq larg mendjes.Me javë tortura e dru po s’ka
derman, përgjigja e tij ishte ''Rroftë Lenini, rroftë proletarjti, poshtë
borgjezia'' e të tilla aq sa dhe rrahsit, shokët e tij të djeshëm u banë
verem nga inati e lodhja e s’po dinin ç’me ba, kshtu shkuen e i qanë
hallin nji tjetër bollsheviku të rregjun.
''Vrajeni,ç’e zgjatni'' u thotë ky, mirpo kta kishin urdhën me mos e vra
në asnji mynyrë por veç të pranonte tradhëtinë e ta nxirrnin në gjygj e
mbasandaj të vritej. ''Ashtu?Po vij vetë.'' tha ky xhaxho fisnik dhe i shkon
në birucë ''tradhëtarit'' i bën pes pare muhabet e del e u thotë rojeve se puna
u mbarua. Kur shkuen ish shokët e tij duke i çue dhe nji shishe vodke si dhuratë e si bakshish meqë dolën faqebardhë para partisë, ai, tradhëtari,
i përqafoi me rradhë e i qortoi ''Po pse s’më thatë që në fillim që ishte urdhër
i partisë që të pranoja se jam armik po u munduat kaq kohë?''
shkoi në gjykatën e kuqe u gjikue ma s’miri e u pushkatua si armik po me zemër të kënaqur e duke buzëqeshur, mbase se mendonte se kushedi
ç’rreng po i punohej borgjezisë.
Pa lotë pa keqardhje.
Se dreqi ka shume maska...rruga e drejt eshte nje, te shtremberat jane me mijra.
Ndersa partite e verteta e te perjetshme jane dy, ajo e njerzve te mire e ajo njerzve te kqij.
Maskat jane te shumta e te pashmangshme, sinqeriteti vlen,po qe, vetem ne devocjon.

''...be as white as snow as pure as ickle you can never escape calomny…’’

[Janka]

Une vdes per poezine "Raxhi dhe Izaura"!

[i humburi]

Janka, jeni shume simpatike,Ju pergëzoj per aspiraten për te qene engjull mbrojtes

I përndjekuni

Vendosa të largohem, dita ësht e bukur
Nuk jam në shtëpin time, s'ke ç'i bën
Dhe qjelli ësht gri, hidhërimin ka zbrazur
E përseri gri, gjithmon gri, një gri e bukur

Në ara sheshe rrugë, kudo e njejta tokë
Ujë dhe baltë, asfalt, pellgje të vegjël
Mbi bina të larta, qjelli i pa tundur
Shpirti fluturon si prej një oxhaku

Të gjithë, po, të gjithë n'kurriz e mbajm mërzinë
I lumtur e fatbardhë kush nuk e ndjen shëmtinë
Kështu duhet të jetë, kur fjalë e mbajmë lirinë
Sakat e bënë shqiptarin e njerkë Shqipërinë

Të gjithë e kan në kurriz fatkeqësinë
Askush nuk e sheh gjithkush do e ndjejë
E lehte nuk ësht pesha e dëshprimit
E qullët si balta mbi supe që rëndon

Largohem pa u ndjerë e pa zemrim
Dëshprimin shijojeni në gotën me verë
Shtërngojeni fort në dashurin me fletë
Shpresoni se i fortë ësht stofi, iluzjoni

Largohem në qetsi, pa qeshur e pa qarë
Po le të tjerë pas, trup me shpirt përçarë
Boshllëkun e së djeshmes vështir nesër plotsojn
Si plaku me tespije, dit vite rrin numrojn

Po ç'ësht ky tel me gjemba që i thone fatalitet?
Shtërngon ne fyt njeriun e jetën nuk ja vret?
Ç'ësht vall ky mallkim, kjo flamë, magji e zezë?
Qe hise të përjetshme kta njerëz paskan pjesë?

Të keqes ja piva kupën me fund
Zemrën e kam gur, sytë nuk lotojn
Asgjë s'më përket, çdo ditë po e vjedh
O shtojzovallja ime paske qenë tradhtare!

.

[i humburi]

Kot

Nje vajzë u hodh nga ballkoni ndaj të gdhirë
Ish një vajze e re e pa rritur mirë
Ish një vajz e bukur fat i pamëshirë
n'këmb prindrit qëndronin gati n'çdo dëshirë

Jo nga dashuria as nga hidhërimi
njerzit t'gjith e donin s'dinte ç'qe dëshprimi
Po nga se pra ra, gjejeni e dini?
Ju sqaroj dhe pak, shum mirë ish nga kuptimi

Gjëza ësht e thjeshtë dhe m'e ngatrruara n'botë
Ajo s'po gjente dot qëllimin o shokë
Po t'pyesësh disa gojën plot do thonë
Qëllimi ësht Ideali mbi tokë

Ca të tjerë më thellë trurin do rrëmojnë
kuptimn e jetës për t'gjetur do mendojnë
po të gjithë një gjë bëjnë, veç jetojnë
me llafe, prrofka veten e mashtrojnë

Ka dhe përjashtime që shikojmë
që jetn e tyre me hiçin e bashkojnë
mendimtar praktikë vehten tregojnë
të rinj apo të vjetër hesapin barazojnë

Ata e hedhin hapin me guxim
Ata s'mendojn veçse një qëllim
Boshllëkn e jetës tyre e urrejnë
përpara shkojnë azilin t'gjejnë

Një çast dhe ylli i këputur çduket
ata s'ndjejn gjë, tjerve n' zemër thik u futet
dhe dasma makabre fillon mbi dhe
nën tokë krimbat presin me dajre


Një ëndërr me orndrëqës pata parë
që nga çdo anë sahat n'mur rrinin varë
tik taket e tyre të tmerronin
por ama akrepat nje orë veç tregonin

Ëndrrën përsëri një natë e pashë
laboratorin e sahatve n'mur varë
Tiktaku i tyre përsëri më drithëmoi
Por flokët përpjetë një orë m'i çoi

Sahati m'i bukur n'mur varë
ecte e trokiste me ritëm të pa parë
Pa mbledhur vehten syt shkatrrimin panë
zemreku e vidat në tokë u shpërndanë

Tjerët vazhdonin me ritmin e parë
sikur kurrgjë pranë tyre t'mos kish ngjarë
s'i çuditi kjo gjë, ne jet ishin stërvitur
në mur rrinin varë dasmën duke pritur

Me hir a me pahir kështu ka ec njerzimi
n'kujtesë grumbullohet gëzimi e dëshprimi
dy faqe t'një monedhe, ky ësht qëllimi
pa ditur rrim e presim kur të vijë mbarimi

[tetovarja87]

pershendetje rromaku,pergezime per poezit,jane te gjitha te pa para,mbi te gjitha "imazh"
suksese ne te ardhmen,cdo te mire.