Close
Duke shfaqur rezultatin -19 deri 0 prej 2

Tema: Lumturia

  1. #1
    i/e regjistruar Maska e nitROSHI
    Anėtarėsuar
    17-04-2002
    Vendndodhja
    Tirane
    Postime
    710

    Lumturia

    LUMTURIA


    Nena eshte e lumtur.
    Nena betohet qe eshte e lumtur.
    Nena duket e lumtur.
    Motra ime, mendohet dhe nuk gjen asnje arsye per te mos qene e lumtur, sepse duhet te kesh nje arsye per te mos qene i lumtur.
    Gjithesesi, motra nuk jeton me ne.
    Ajo ka familjen e saj, nje familje te vogel qe duket kaq padyshueshmerisht e lumtur.
    Heyyyyyyyy ne jemi te lumtur.
    Femijet i kam te mire, jane shume te degjueshem, punetore, dhe mjaft te bindur, fillon nena deklamimin e lumturise se saj sa here qe miqte vijne te na takojne.
    Ata pohojne heshturazi me koke, shikojne nenen ne sy, e cila merr edhe me teper kurajo nga heshtja e tyre per te vazhduar me tej.
    Jemi rehat, shyqyr zotit nuk kemi asnje problem.
    Se une per dy muaj dal ne pension, dhe me ato para qe do te marr sigurisht qe do te mbyll shume halle, se qe thua ti shtepi pa halle nuk ka, por ne fakt ne jetojme mire.
    Se ja, ne kemi nje shtepi te madhe, djali eshte ne pune, dhe ...... mysafiret aprovojne me koke, ndersa nena u afron filxhanin e kafese.... dhe perpiqet te vazhdoje aty ku e ka lene, por sdi te vazhdoje.
    Nena s’di te vazhdoje.
    Nenes i mbesin fjalet ne fyt dhe te mendosh qe i ka thene qindra here keto fjale.
    Nuk eshte e lehte te flasesh per lumturine mendoj une, qe jam gati te vazhdoj aty ku e la fjalen nena, por ajo e gjen fjalen shpejte, dhe rifillon nga e para.
    Nena eshte e bindur qe eshte e lumtur, madje ajo betohet per kete.
    Miqte pyesin, shpesh jane edhe ciniker te medhenje, bile keqedashes, por gruaja eshte stoike, asaj i duhet te mbroje lumturine e saj, i duhet te flasi per te, sepse ne fakt te ben te ndihesh i lumtur kur flet per lumturine.
    Se keni provuar???
    Nganjehere kur e shikon se ata nuk jane aq te vemendshem ndaj lumturise sone, tregimi i saj fiton nje ritem tmerresisht te frikshem, ajo e kap per krahu biseduesin e saj, dhe kerkon kaq paturpesisht ta degjojne dhe rifillon rrefimin e lumturise.
    Pikerisht atehere kur lexon ndonje shenje mosbesimi ne mimikat e tyre, nena kembengul, ngre zerin, imponohet, e nganjehere perlotet nga lumturia.
    Ata duhet te binden qe ne jemi te lumtur, mendon nena me vete, dhe nuk mposhtet per asnje cast.
    Ne nuk vuajme nga asnje semundje, kemi bollek, ne kemi kaq shume dashuri e dhembshuri per njeri tjetrin, nuk zihemi kurre, nuk bertasim, respektojme mendimet e njeri tjetrit, jetojme me harmoni, numeron nena arsyet e lumturise se vet ndersa miqte bejne sikur kenaqen edhe ata.
    Por jemi vetem ne te dy, une dhe nena.
    Kur nena shikon habi a mosbesim ne fytyren e degjuesit, mbushet me fryme, dhe behet gati per tja filluar nga e para, pergatitet per te fituar betejen e lumturise, por pikerisht atehere, qellon qe ata te ngrihen gjithe miresjellje, buzeqeshin, dhe thone se ka ardhur koha te ikin.
    Nena ndihet ligesht, buzeqesh, pershendet, shtyn deren, mbetet vetem.
    E deshperon e gjitha kjo, por ajo nuk jepet.
    Tani s’eshte askush qe ajo te bind se jemi te lumtur.
    Une e di qe jemi te lumtur, e kam degjuar qindra here rrefimin e nenes, dhe normalisht e kam besuar ate.
    Kush me mire se nena e di se kur duhet te jesh i lumtur.
    Nuk eshte koha per te qene i trishtuar.
    Nena shkon ne dhomen e saj, mbyll deren, dhe mbase mendon arsye te tjera per te bindur ata per lumturine tone, a mbase edhe per tu vetbindur edhe me teper.
    Nena perpiqet te fitoje betejen e lumturise.
    Ajo del rralle nga dhoma.
    Qendron brenda saj, qan shpesh dhe shpesh qesh, e mbase eshte e cmendur.
    Po une nuk duhet te guxoj ta dyshoj nje gje te tille e jo me ta mendoj ate.
    Nena nuk mund te cmendet.
    Ajo eshte e lumtur.

    Kishte dite qe nena nuk dilte nga dhoma.
    Nuk vinte ne goje pothuajse asgje, madje edhe kafe nuk kerkonte.
    Nje mbremje, vendosa ti coja dicka per te ngrene.
    Hapa deren dhe pashe se nena kishte varur veten.
    Perballja me vdekjen te mpin, dhe pyetja e pare qe te kercen ne koke, eshte po tani, cfare tani, c’duhet te bej.
    Marr telefonin, me duart qe me dridhen formoj numrin e motres, ndersa trupi i nenes lukendet nga nje fllad qe ka filluar te fryje nga dritarja e hapur e dhomes.
    Nga ana tjeter e telefonit ka zhurma, motra bertet, degjohet nje e qare femije.
    Nena vari veten, them me gjysem zeri, por motra nuk arrin te me degjoje, ajo pyet perseri, cfare, cfare po thua, nuk arrij te degjoj, pastaj kerkon qe femija te pushoje, une i flas kesaj here me ze me te larte, nena eshte varur, por ajo e ka te veshtire te me kuptoje, dhe perseri thote cfare, kesaj here edhe me forte me sa kam ne koke uleras, NENA KA VRARE VETEEEEEEN, por nuk eshte nevoja te bertas, zhurma ka mbaruar dhe motra e degjon mire se cfare po them.
    Ka vrare veten perserit ajo, pastaj degjohet nje klithme, perseri zhurem dhe e qara e femijes. Mbyll telefonin, ndersa nena ende e varur duket sikur me perqesh.
    E urrej nenen per kete qe beri.
    Motra vjen, ajo qan, dridhet e tera, ndersa bashkeshorti i saj me ndihmon ta ulim trupin.
    Eshte e pamundur ta kepusesh litarin.
    Te vdekurit jane shume te rende.
    Tani duhet te lajmerojme te afermit.
    Eshte vone, eshte mbase 2 e mengjesit, dhe kane ardhur disa gra, kusherirat tona.
    Kane shtrire trupin e nenes mbi shtrat, por ende nuk ka filluar vaji.
    Grate presin.
    E qara ka kohen e vete.
    Cdo gje ka kohen e vete ne nje vdekje.
    Duket si nje regji e pergatitur mire, ku ty te qellon te jesh personazhi kryesor.
    Fjalet, shprehejt gjithcka qe thua, duhet ti mendosh shume mire, sepse cdo gje duhet bere sic e duhet, duhen ndjekur rregullat e zakonet qe te respektohet i vdekuri deri ne fund.
    Ne kete show une jam ai qe prefermoj dhimbjen, marr ne telefon kusherinjte e mi te larget, dhe plot dhimbje e solemnitet u them se NENA NA LA.
    Ata preken, madje nganjehere edhe me shume se mua qe e kam nene, pyesin per varrimin dhe hollesira te tjera, mbyllin telefonin, dhe pastaj nuk degjoj me asgje.
    Trupi eshte ne mes te dhomes, te gjithe jane thirrur dhe pritet vetem ardhja e tyre.
    Gjithcka eshte gati.
    Tani ato mund te qajne.
    Grate fillojne te qajne, shperthen kuja, ulerimat, lot, jarge dhe qurra, shami te shtrydhura, ndersa trupi i nenes ka filluar te vije ere.
    Ne dhomen e burrave ka cigare, fytyra serioze, dhe trafik fjalesh.
    Njerez qe sjane pare prej kohesh shtrengojne duart, flasin me ze te ulet, ndersa une plotesisht vetem ne vendin tim shtregoj duart, fiksoj fytyrat e panjohura, tregoj pafundesisht se si kishte ndodhur gjithcka.
    Ata tundin koken, pshertijne, bejne komente.
    Po c’eshte jeta : thote dikush.
    Genjeshter eshte, ja pret dikush tjeter.
    Shumica aprovojne me koke, aprovoj dhe une.
    Pastaj vijne disa te tjeter, zene vend heshtur pasi kane rrokur duart e mua e kane peshperire dicka qe sarrij ta kuptoj, psheretijne dhe ai me plaku thote:
    Te past lent uraten, po si ndodhi, dhe mua me duhet te tregoj per te 100 here historine, me te njejtat fjale, duke i qendruar besnik rrefimit.
    Ehhhh mos u merzit mor bir se i ka jeta keto te keqija, se ja qe thua ti mua me kane vdekur 2 djem.
    Po zoti me mbajti mend e krese, se thashe se u cmenda.
    Po ja ku jam.
    Mjere ai qe iken thote dikush tjeter- se i gjalli ben derman.
    Epo nuk thone kot qe zoti ja dha dhembjen gurit e guri plasi, ja dha pemes e pema u tha, ja dha robit, e robi e mbajti.
    Ashtu eshte thote dikush tjeter, te gjithe aprovojne , aprovoj dhe une.
    Kafe, tym cigare, zhurem, dhe nuk mundem te mendoj per nenen.
    Nuk kam kohe as te mbyll syte.
    Duhet te interpretosh ti bindesh zakoneve.
    Grate matane pergjojne te vdekuren, here pas here qajne, pastaj fjalosen mes tyresh dhe duket se harrojne per pak qe ne mes te dhomes eshte trupi i nenes.
    Ndersa une nuk mund ta kujtoj dot nene.
    Ajo duket e larget.
    Vdekja i ben njerzit te larget, me te larget se lumturine.
    Nena vari veten.
    Ne mesdite e varrosem.
    Ne mbremje krejt i vetem u ula ne karrigen e saj, dhe u perpoqa ta sillja ndermend.
    U perpoqa te gjeja nje arsye per te kuptuar pse e kishte vrare nena veten, por nuk munda sepse ajo me ishte dukur e lumtur.
    Po po, me ishte betuar se ishte e lumtur.
    Nena kishte qene gjithmone e lumtur.
    Atehere nuk kisha pse vazhdoja te dyshoja akoma.
    Gjithcka ishte e qarte.
    Ajo e kishte bere nga lumturia.

  2. #2
    forever hers Maska e Eagle
    Anėtarėsuar
    21-07-2002
    Vendndodhja
    boston-temporarly
    Postime
    505
    shkelqyer!
    nuk e duroj dot i-ne pa pike.

Tema tė Ngjashme

  1. A jeni munduar ndonjehere te vizatoni lumturine
    Nga AuGuSt_ nė forumin Tema shoqėrore
    Pėrgjigje: 80
    Postimi i Fundit: 04-11-2008, 15:36
  2. Balsami i lumturisė
    Nga E_LUMTURA nė forumin Komuniteti musliman
    Pėrgjigje: 0
    Postimi i Fundit: 09-02-2007, 18:59
  3. Ku gjėndet lumturia?!
    Nga Gimi3 nė forumin Tema shoqėrore
    Pėrgjigje: 24
    Postimi i Fundit: 27-01-2007, 16:27
  4. Pėr tė qenė tė lumtur
    Nga hope31 nė forumin Tema shoqėrore
    Pėrgjigje: 18
    Postimi i Fundit: 25-05-2006, 17:36
  5. Lumturia E Librit
    Nga Xhuxhumaku nė forumin Enciklopedia letrare
    Pėrgjigje: 0
    Postimi i Fundit: 15-08-2005, 17:29

Regullat e Postimit

  • Ju nuk mund tė hapni tema tė reja.
  • Ju nuk mund tė postoni nė tema.
  • Ju nuk mund tė bashkėngjitni skedarė.
  • Ju nuk mund tė ndryshoni postimet tuaja.
  •