Rrezikimi i integritetit teritorial ne veri te Kosoves

[Nertili]

A PO E RREZIKOJNË “VULLNETARËT SERBË TË KOSOVËS-
TOPLICËS”...INTEGRITETIN TERITORIAL TË KOSOVËS ?!

Përgatiti:Sheradin Berisha

“Beogradi po përgatitet, pas ndonjë veprimi të keq të shqiptarëve, për të hedhur forcat e tij në pjesën veriore të Kosovës. Mendoj se kjo po bëhet e qartë gjithnjë e më shumë. Nuk ka njeri që kohëve të fundit ka qenë në Beograd e që nuk e ka krijuar këtë përshtypje. Nëse amerikanët dhe evropianët nuk ndërmarrin hapa energjike, druaj se ekziston një përpjekje e re e zgjidhjes së dhunshme të situatës në Kosovë – kështu kishte deklaruar (më 15 janar 2005) për “Zërin e Amerikës” z.Daniel Server - drejtor i Iniciativës Ballkanike në Institutin e Paqes. Dhe, bazuar në zhvillimet e ditëve të fundit në tri komunat veriore të Kosovës...., të cilat dominohen kryesisht nga komuniteti serb, duket se situata e sigurisë dhe cenimi i integritetit territorial të Kosovës , kanë arritur pikën më të lartë të vlimit të saj.
Pavarësisht nga deklarimet e administratës së UNMIK-ut dhe të institucioneve të Kosovës, se situata në veri të Kosovës është e qet dhe nën kontroll të plotë, informatat nga tereni bëjnë të ditur se veriu i Kosovës tashmë kontrollohet plotësisht nga forcat vullnetare serbe të organizuara nga Beogradi.
Në një koment të botuar më 16 qershor 2006 në të përditshmen”Epoka e re” thuhet: ”Njësitë paraushtarake dhe ushtarake të Qeverisë së Serbisë kanë shkelur në territorin e Kosovës dhe e kanë situatën në kontroll në veri. Disa nga ata qarkullojnë në uniforma të SHPK-së, disa në veshje civile, disa në uniforma të kamufluara. Ata kanë imponuar shpalljen e “gjendjes së jashtëzakonshme” në tre komunat e veriut të Kosovës dhe, në këtë frymë sillen të gjithë serbët, deri te Ura e Ibrit.”

Dhe kështu,” qeveria e Kosovës, së cilës komunat e banuara me serbë ia shpallën mosnjohjen, nuk ka asnjë kontroll përtej Urës së Ibrit, zatën asnjë Qeveri e Kosovës nuk e pati kontrollin asnjëherë pas luftës. KFOR-i dhe UNMIK-u kanë trupat e tyre matanë, por nuk kanë parë gjë për alarm. Bashkëjetojnë në qetësi.”-thuhet ne komentin e Epokës.

Së bashku me komentin, ”Epoka e re” ka bërë publikë edhe një listë(regjistër) të njësiteve vullnetare serbe të ashtuquajtur të “Kosovës – Toplicës” që janë organizuar në pjesën veriore të Kosovës.

Duket se kjo listë të cilën e ka tashmë në tavolinë edhe kreu i UNMIK-ut Petersen,ka shkaktuar “tërmet” brenda kësaj administrate ndërkombëtare. Në komentin e Epokës thuhet se,”lista(e vullnetarëve serb) është ajo që e bëri Petersenin të ndërrojë mendjen për qëndrim të mëtejmë në Kosovë dhe të deklarojë përfundimin e qëndrimit të tij në detyrën e përfaqësuesit të Kofi Ananit në Kosovë.(...) Pavarësisht se çfarë janë sot përshtypjet për z.Petersen, për të mirë a për të keq, nësë shihet si dashamir i Kosovës apo dashamir i mafiokracisë të cilën e instaloi më thellë në institucionet e Kosovës, të gjithë do ta mbajmë në mend për një fakt: ai nuk qe në gjendje të ballafaqohet me asnjë situatë që ia prish CV-në. Peterseni, duke dashur të ruajë qetësinë dhe të quhet vetë i suksesshëm, miratoi, në emër të demokracisë, çfarëdo pakoje zyrtarësh në krye të shtyllave të pushtetit në Kosovë. Dhe, bashkëpunoi me ta. Në anën tjetër, Peterseni, po ashtu, ka lejuar të vijë situata deri këtu: komunat serbe në prag të shpalljes së ndarjes nga Kosova! Ka lejuar që një ditë në tavolinë ta ketë këtë listë vullnetarësh serbë dhe po kjo listë të përcaktojë qëndrimin e tij apo largimin nga Kosova. Ky zgjodhi të dytën. Me arsyetimin e dikurshëm të Hans Haekkerupit: don t’i kthehet familjes! Në të vërtetë, z.Petersen, i miri a i keqi, duke dashur të jetë vetja e tij, ai që nuk ballafaqohet me asnjë konflikt sepse mund t’ia dëmtojë imazhin për ndonjë post më interesant në të ardhmen nën petkun e OKB-së, sa për interesin personal, është treguar shumë i mençur: nuk ka dashur që t’i ndodhë ajo që i pat ngjarë Holkerit: dorëheqja pas ngjarjeve të 17 marsit 2004.”
Mëtutje komenti i Epokës..., konstaton:”Presidenti i vendit që po noton për CV të mirë dhe fut kokën si struci në zallë, ky president i paaftë, kryeministri i Kosovës dhe opozita e depozituar në konton e huaj, nuk kanë pse t’ia fshehin Kosovës gjendjen shumë të rëndë në veri. Kështu siç po punojnë, në momente vërtet vendimtare, vështirë se nuk do të marrin lista të reja të vullnetarëve serbë që, s’është larg mendsh, duke ngrënë do ta rrisin oreksin mbi hartën e Kosovës.”
Heshtja dhe fshehja e realitetit në pjesën verore të Kosovës dhe në disa enklava tjera serbe në Kosovë, nga lidershipi politik e institucional i Kosovës, pa dyshim se është veprim i papërgjegjshëm dhe si i tillë shumë e rrezikshëm për të ardhmen e Kosovës.

Mos të harrojmë se në listën e vullnetarëve serbë që e kontrollojnë sot një pjesë të territorit tonë në veri të Kosovës, janë emra të njohur për shqiptarët, janë po ata që kanë kryer krime gjatë viteve 1998-1999 në Kosovë...!!!
_________

Klikoni më poshtë që t´i rikujtoni
përmasat e disa masakrave(në disa vendbanime shqiptare) në foto….!

Masakra e Reçakut:
http://www.alb-net.com/kcc/recak.htm

Masakra në Abri të Epërme:
http://www.alb-net.com/warcrimes-img/abri.htm

Masakra Lybeniqit:
http://www.alb-net.com/warcrimes-img/lybeniq.htm

Masakra e Prekazit:
http://www.alb-net.com/warcrimes-img/prekaz.htm

Masakra e Rogovës:
http://www.alb-net.com/warcrimes-img/rugove.htm
__________


Regjistri i luftëtarëve të njësiteve vullnetare të Kosovës - Toplicës, të instaluara në veri të Kosovës

Vullnetarët e luftës së re !!!

Shtabi:
Komandant - Kapiten Ratko Zeçeviq, Prokuple
Zv.Kom. - Kapiten Kl1 Mile Miletiq, Prishtinë
Kreu i Shtabit - kapiten Dragan Damjanoviq, Prishtinë
Zëvendësshef i shtabit operativ - Kapiten Aleksander Xhorxheviq, Prokuple

Anëtarët e tjerë të Shtabit
Kapiten Radun Dabizhleviq, Prokuple
Komandant Radovan Curçiq, Prokuple
Oficer i Shërbimit Kapiten Milorad Zarkoviq, Prishtinë
Shef Operativ N/Kolonel Stevan Marinkoviq, Prishtinë
Referent i informimit Katerina Axhançiq, Prishtinë

GRUPI 1, NJËSITI 1

Komandant Zhelko Niniq, Prishtinë - Fushë Kosovë
Zv/Kom. Tomo Krastiq, Prishtinë - F/K
Anëtarë
Branko Bojiq, Prishtinë F/K
Novica Milosheviq, Prishtinë - F/K
Sinisha Blagiq, Prishtinë
Gordana Stojmenovska
Bozho Miletiq, Prishtinë - F/K
Mishko Kovaçeviq, Prishtinë - F/K
Zoran Vukadinoviq, Prishtinë -F/K
Milovan Filipoviq, Prishtinë - F/K


Grupi 1, Njësiti 2

Komandant Bozhidar Andriq, Prishtinë
Anëtarë:
Momir Agjelkoviq
Vidan Slavkoviq
Milorad Jovanoviq
Stanislav Kolariç
Milorad Slavkoviq
Damir Kolariç
Boshko Jugoviq, Prishtinë
Ilija Jugoviq
Predrag Jugoviq
Zhivorad Cvetkoviq
Branislav Niçkeviq

Grupi 1, Njësiti 3

Komandant Dragutin Saviq, Lipjan
Anëtarë:
Milosh Laliç
Dejan Lasiç
Slavisha Stoliç
Momçillo Vujoviq
Milan Dimkiç
Goran Kostiç
Nebojan Dabelkoviq
Lubisha Mihajloviq

Grupi 1, Njësiti 4

Komandant Branko Avramoviq, Prishtinë
Zvenko Jovanoviq
Slobodan Samarxhiç
Dragan Mihajloviq
Zharko Jovanoviq
Mirko Mirkoviq
Veneislav Smiliç
Dragisha Petroviq
Milo Zekoviq


GRUPI 2, Njësiti 1

Komandant grupi Dragan Paviqeviq, Pejë
Komandant i Njësitit 1,
Grupi 2- Momo Stijovac, Pejë-Deçan
Dushan Ceroviq
Dragan Xhorxheviq
Mishko Cvetkoviq
Branislav Mihajloviq
Vukoje Joçiq
Dragolub Krasiç
Momo Ivanoviq
Miomir Stojanoviq
Ranko Laban
Branko Ristoviq
Korrier - Zoran Stajiç

Grupi 2, Njësiti 2

Komandant Miodrag Jokiq, Pejë
Slavko Bulatoviq
Pero Martinoviq
Slavolub Mihajloviq
Dragan Gojkoviq
Dragolub Çirkoviq
Dejan Kovaçeviq
Milovan Stepiq, Klinë
Marko Shqekiq, Pejë
Slobodan Obradoviq
Nenad Vujshiç

GRUPI 3, Njësiti 1

Kom Grupi Zhivorad Petroviq, Prokuple
Komandant i Njësitit 1,
Grupi 3- Aleksander Vidojkoviq
Dragan Simonoviq
Milovan Kujoviq, Podujevë
Mile Vukashinoviq
Blazho Blagojeviq
Sretan Kuveliç
Srgjan Deniç
Jovica Grujiç

Grupi 3, Njësiti 2

Komandant Slobodan Seferoviq, Prokuple
Sasha Zlatkoviq
Milija Zlatkoviq
Rexhep Plavo, Vushtrri
Momcilo Iliq, Prokuple
Zoran Zhukiq, Kurshumli
Vesna Tamburkova, Shkup
Miloje Kovaçeviq, Prokuple
Tomislav Stevaniviq

Grupi 3, Njësiti 3

Komandant Zvonimir Filipoviq, Gjilan
Radovan Stojkoviq
Aleksander Nikoliç
Nenad Milenkoviq
Zharko Metodijeviq
Srgjan Dunish
Velibor Cvetkoviq
Goran Cvetkoviq
Xhorxhe Simiç

NJËSIA LOGJISTIKE

Komandant Kapiten Ratko Zheçeviq
Intendant Çedomir Vraniq, Graçanicë
Shef armatimi Lubinko Xhorxhaviq
Stanimir Zharkoviq
Slavko Vujoviq, Prishtinë
Danilo Guberiniç
Jordan Mihajloviq

&

sheradini63@hotmail.com
sheradini@web.de


E marre prej:
http://www.agimi.com/modules.php?nam...rticle&sid=457

[Lokjaa]

Dështimi i Rusëve

Paralelisht me zhvillimin e negociatave për largimin e ushtrisë sërbe prej Kosovës, pala ruse dhe amerikane debatonin për mundësitë e përfshirjes së njësive të tyre në KFOR. Tek kjo Moskva assesi nuk qe e gatshme që ta pranon rolin inferior, por njëherit dëshironte ta garantonte kontrollin mbi pjesën veriore të Kosovës duke e pushtuar me 10.000 ushtarë.329 SHBA iu kundërvënë këtij plani me vendosmëri të prerë, sepse realizimi i saj do të nënkuptonte ndarjen e Kosovës dhe njëherit pjesës më të madhe të popullit shqiptar të Kosovës do t’ia pengonte kthimin në shtëpitë e tyre. Me një sjellje të këtillë thellë e patën lënduar dinjitetin rus, edhe aq ma shumë se Italia fitoi zonën e saj okupuese. Përfaqësuesin e intelegjencisë liberale moskovite e kaploi ndjenja e dëshprimit dhe jofuqisë, e zgjëruar në mes të popullit rus, me konstatimin, se Perendimi me Rusinë sillet ashtu si me pelenat për fëmijë: “ Neve na përdorni për punën e ndyer, pastaj na hedhni larg.”330 Në Moskë zhvillohej debati i ashpër në mes Talbotit dhe Çernomirdinit për lidershipin dhe përbërjen e njësive ndërkombëtare në Kosovë, për shkak të disa mosmarëveshjeve erdhi me 11.qershor deri tek ndërprerja e bisedave, në gazetat vendase dominoi komenti se aleanca Nato është e gatshme që ta flijon Rusinë, për ta siguruar Kosovën. Si argument se Rusia nuk është ajo siç shprehej Solzhenicini, “lypësi me bombën atomike në dorë”, Jelsini u dakordua me planin e fshehtë, ku qarqet e larta ushtarake ishin marrur veshtë me Millosheviqin, dhe tek kjo e tejkaloi qeverinë ruse edhe vetë Çernomirdinin (me të cilin raportet në mes tyre u dobësuan dukshëm).331 Sipas të shkruarit të javores moskovite Profil, që në kujtimet e veta e vërtetoi edhe vetë Martti Ahtisaari, flet se me 11.qershor 1999 gjenerali Anatolij Kvashini, kreu i gjeneralshtabit, me një telegram të shifruar u dha urdhër njësive ruse në Bosnje dhe Hercegovinë, të futen në Kosovë. Afër 200 ushtarë në të vërtetë marshuan drejt Prishtinës, ku Sërbët i pranuan si çlirimtar. Me 12.qershor në mesnatë e pushtuan aeroportin e Sllatinës, për të ofruar pikën qendrore, ku aeroplanët rus duhej të sjellnin afër 12.000 parashutistësh, të duhur për pushtimin e regjionit, ku Sërbija llogariste, se do të mbetet nën kontrollin e saj. Sipas disa parashikimeve të analistëve perendimor Natoja qe sjellur para veprimit të kryer, duke u pajtuar me zhvillimin e tillë të ngjarjeve. Berliner Morgenposti këtë operacion e quajti si “Kërcimi i panterit”, pas fillimit të sukseshëm u tregua si tejet joefikas, sepse me inicijativën amerikane Hungaria, Bullgaria dhe Rumunia ua ndaluan fluturimin aeroplanëve rus mbi territorin e tyre.332 Bataljoni rus, që me vete kishte rezerva ushqimore vetëm për dy ditë, qe i detyruar të pajtohet me arrtijen e marëveshjes me Naton. Përnjë kohë dukej se erdhi deri tek keqësimi i mardhënieve në mes palës ruse dhe aleancës Nato, nuk qenë të pakët ata analistë që parashikonin se “ekziston rreziku për një konflikt të rri në mes Rusisë dhe fuqive perendimore”. Wesley-i Clark-u e urdhëroi gjeneralin Michael Jackson, që ta pushton linjën e aeroportit Sllatina me helikopterët Apache, ku Pentagoni i dha leje se mundet ti përdor. Kreu i KFOR-it qe tejet racional, që me pajtimin e gjeneralshtabit britanik e refuzoi urdhërin e Clarkut duke zhvilluar një debat tejet dramatik, dhe për shkak të tij assesi nuk e ka ndërmend që të shkakton luftën e tretë botërore.333

Loja e Kremlinit nuk qe assesi e palogjikshme, siç e akuzonin mediat ruse, sa u përket interesave ruse: pas një aktivteti të bujshëm diplomatik në negociatat në mes përfaqësuesve të Uashingtonit dhe Moskës në Helsink me 17.qershor 1999 arritën marëveshjen, që përcaktonte, se një pjesë e ushtrisë ruse prej 3.600 ushtarësh aq sa i mblodhën Rusët për në Kosovë, edhe matutje do ta kontrollojnë aeroprotin e Prishtinës, pjesa tjetër do të shpërndahet në pjesën amerikane, britanike dhe franceze të KFOR-it, por nën komandon e oficerëve të saj. Në këtë mënyrë – në Kosovë në aspektin simbolik do të garantohej sovraniteti sërb, shkruante gazeta Izvestja.334

Në suazat e operacionit Roja kolektive me 12.qershor filluan në Kosovë të vijnë njësitë e KFOR-it, që gjatë 48 orëve të para erdhën 14.000 ushtarë. Prej Shqipërisë, Maqedonisë dhe Malit të Zi përkundër tentimeve që ta pengojnë kthimin e refugjatëve kosovar, inicuan kthimin e mijëra Shqiptarëve një fluksi më të madh në historinë moderne: sipas të dhënave të UNHCR deri më 16.qershor u kthyen 45.000 njerëz, deri me 26.qershor afër 300.000.335 Njëherit erdhi deri tek ekzodusi i 165.000 Sërbëve dhe 70.000 Romëve, që ikën për shkak të vjedhjeve, djegjeve dhe krimeve tjera ndaj Shqiptarëve të Kosovës, edhepse Solana u premtonte se siguria e tyre është e garantuar. Ngjarjet në teren nuk i vërtetonin fjalët e tija, sepse me dominimin e zbrastisë që dominoi pas largimit të njësive sërbe, KFOR-i nuk qe i aftë të ndërton rrendin, UÇK-ja që numëronte afër 20.000 ushtarë, nuk qe e gatshme të largohet armëve dhe revanshizmit. Por e kundërta, anëtarët e saj silleshin si fitimtarë dhe në rivalitet me partinë e Ibrahim Rugovës mundoheshin të ofrojnë pushtetin civil dhe ushtarak në Kosovë.336

Në këto rrethana të tensionuara erdhi deri tek zbulimi i varreve masive si dhe kampeve të përqëndrimit, pyetja më e vështirë qe, si të bëhet demobilizimi i UÇK-së. Fakti se krerët e saj njësitë ruse i trajtonin si “ushtri armiqësore” dhe paralajmëronin se do ti sulmojnë, ashtu siq i kishin sulmuar vullnetarët rus, që morën pjesë me Sërbët tek spastrimi etnik, kjo situatë nuk sjellte askundi tjetër përpos tek eskalimi i konflikteve të reja.337 Për ta çmilitarizuar UÇK-në Britanezët hyrën në kontakt me njërin prej krerëve të saj dhe arritën marëveshjen, ku Hashim Thaçi e kundërshtoi këtë. Zonja Medlin Ollbrajt (Madeleine Albright) në Kosovë e dërgoi Xhejms Rubinin (James Rubin), i cili gjatë negociatave në Rambuje u miqësua me “komandant Gjarpërin”, për ta bindur, që ta pranon kompromisin e propozuar: gjatë 90 ditëve anëtarët e UÇK-së duhet ti dorëzojnë armët KFOR-it dhe të përfshihen brenda njësive policore apo brenda Gardës së planifikuar nacionale. Me 21.qershor 1999, një ditë pas largimit të ushtarit të fundit prej Kosovës, Thaçi dhe gjenerali Xhekson (Jackson) në këtë drejtim e nënshkruan marëveshjen, që mbeti vetëm në letër, sepse assesi nuk kontribuoi tek realizimi i idealit të shteteve perendimore për një Kosovë multietnike, në emër të cilit Natoja e filloi luftën. Javier Solana gjatë vizitës së tij në Kosovë u bëri thirje Shqiptarëve, “që të mos e lejojnë, që urrejtja tua vërshon zemrat e tyre”, këto fjalë tingëllonin në mënyrë patetike dhe të pakuptimta tek eksplodimi i ndjenjave, që një shekull të tërë të përbuzjes dhe ofendimeve të ndryshme të popullit shqiptar prej kopitës koloniale dhe asimilonjëse sërbe, ku revanshizmi akoma mbetet si një ligj moral. “Në kulturën perendimore shuma e dy fajeve nuk është e barabartë me një të drejtë, në Ballkan kjo është e vërtetë: fitonjësit i takon pengu, syri për syrin, dhëmbi për dhëmbin, si në Dhjatën e vjetër,” kështu konstatonte gjenerali Jackson.”338

Pastaj filloi të lëvizë maqineria diplomatike për rindërtimin e Kosovës dhe Sërbisë. Grupi G-8 me 20.qershor 1999 kërkonte rindërtimin e Kosovës dhe Sërbisë, le të fillon me reformat demokratike dhe ekonomike, nëse dëshiron të fiton ndihmën e Paktit të stabilitetit për Europën Juglindore, e themeluar me 10.qershor në Keln. Tek kjo haptazi nënvizoi se mjete nuk do të ketë, “përderisa në pushtet mbetet Millosheviqi”.339 Këto thirje të hapura për realizimin e grushtshtetit dëgjoheshin si tejet qesharake në krahasim me dominimin e despotit në të gjitha sferat e jetës në Sërbi, edhepse nga të gjitha anët vjenin thirjet për inicimin e ndryshimeve rrënjësore politike, për tërheqjen e gjendjes së jashtëzakonshme si dhe shpalljes së zgjidhjeve të reja. Millosheviqi ndaj këtyre thirrjeve për tu larguar prej pushtetit për të mirën e Sërbisë, përgjigjej se kundërshtarët e tij nuk mendojnë seriozisht, dhese nuk i vinte rrëndë që me anë të maqinerisë propagandistike ta prezantonte humbjen sërbe si fitore politike, me theksin se kuri nuk u bë peng i diktatit prej Rambujesë, politika e tij konsiderohej si një strategji politike konform asaj të OKB si dhe rolit të saj angazhonjës për zgjidhejn e kësaj krize, shkaku qe sulmi që askushi nuk e provokoi prej Sërbisë; Sërbia e rruajti sovranitetin mbi Kosovën si dhe mbi 1.300 varreve të shenjta; UÇK-ja qe e detyruar të çmilitarizohet; njësitë e huaja nuk kanë të drejtë lirisht të lëvizin në mbarë teritorin, por vetëm në Kosovë; rindërtimi i Ballkanit nuk mundet ta tejkalon Sërbinë, siq shihet pra Kombet e Bashkuara këtë nuk do ta lejojnë.340

Uashingtoni zyrtar e shpalli shpejt e shpejt fletarrestin për Millosheviqin si dhe kriminelët tjerë ushtarak prej rrethit të tij me një vlerë prej 5 miljonë dollarësh, kjo shkaktoi shumë reagime dhe refleksione, të cilët theksonin, se nuk është e mundur që tërë përgjegjësinë thjeshtë tua hedhin përsipër vetëm disa personaliteteve politike jugosllave. “Millosheviqi nuk është kriminel i vetmuar” shkruante Tages-Anzeger prej Cyrihut. “Gjatë dhjetë viteve luftë për Sërbinë e madhe gjithmonë e gëzonte përkrahjen e masave të gjëra popullore: prej përfaqësuesve të Akademisë deri tek fshatarët, prej të ashtuquajturve politikanë të opozitës deri tek ushtarët, prej mafiasë deri tek nëpunësit. Deri më sot shoqëria sërbe i ka ikur mendimit për realitetin dhe mitin, për viktimat dhe gjakëpirësit, për fajin dhe faljen”.341 Lajmet që vjenin prej Sërbisë e vërtetonin këtë konstatim. Përkundër manifestimeve protestuese që shpërthenin aty-këtu edhe përkundër kritikave (dhe jo për atë se pse e inicoi luftën, por sepse e humbi) kreu sërb akoma sillej si i zoti që në anën e vete akoma e ka kreun ushtarak të ushtrisë jugosllave si dhe njësitë speciale të policisë, që ua lejoi ta plaçkisin Kosovën. Për ta siguruar lojalitetin e forcave të armatousra të pa mundura, djathtas majtas ndante mirënjohje, njëherit pa filloi me një penestri medial ti rindërton urat mbi Danub si dhe infrastrukturën tjetër të shkatruar duke iu paraqitur popullit si shpëtimtar dhe ndërtonjës. Millosheviqi e haronte se e keqja më e madhe qëndronte tek varfëria morale i cili pa mos pasur fije turpi dhe me një retorikë neofashiste tallej: “Shteti ynë është njëri prej shteteve më të lira dhe demokratike në botë.”342





--------------------------------------------------------------------------------

329 Reaction to Events in Kosovo, n.d., G74, pjesa e dytë: The Russian Army KFOR Contingent, f. 24; “International Herlad Tribune”, 7.6.1999; R. Scharping: Wir dürfen nicht wegsehen, n.d., f. 202; W. Clark: Waging Modern War, n.d., f. 371.

330 T.G. Carpenter (red.): NATO’s Empty Victory, n.d., f. 80; “Liberation”, 4.5.1999; “The Financial Times”, 4.6.1999; “The Wall Street Journal”, 7.6.1999.

331 Reaction to Events in Kosovo, n.d., G74, pjesa e II-të: The Russian Army, n.d., f. 15; K. Voronovvropa i Rossija, n.d., f. 33; “Mendimi poliitk”, 30.6.1999, f.5; “Sevdonja”, 8.6.1999; 14.6.1999.

332 Paul-Marie de La Gorce: le sud-est de l?Europe sous l’emprise de l?OTAN, në “Le Monde Diplomatique”, mars 2000, f. 10; O. Antonenko: Russia, NATO and Eurpean Security after Kosovo, n.d., f. 138; T.G. Carpneter (red.): NATO and European Security after Kosovo, n.d., f. 138; T.G.Carpenter (red.): NATO’s Empty Victory, n.d., f. 81; “Berliner Morgenpost”, 13.6.1999; “Kommersant”, 15.6.1999; Ivo H. Daalder dhe Michael E.O’Hanlon, n.d., f. 175; W. Clark: Waging Moder War, n.d., f.376 dhe mëtje.

333 Po aty. F. 394-399; “Mendimi poliitk”, 4.11.2000; Reaction to Evens in Kosovo, G74, pjesa e dytë: The Russian Army, n.d., f. 22; “UN &Conflict Monitor”, num.5, n.d., 1999, f.20; O.Levitin: Inside Moscow’s Kosovo Muddle, n.d. f. 138; T. Judah: Kosovo, n.d.f. 284; T.G. Carpenter(red.): NATO’s Empty Victory, n.d., f. 81; “Der Spiegel”, num. 3, 2000, f.168; Ted Galen Carpenter, n.d., f. 81; Michael Ignetieff: Virtual War, n.d., f. 207.

334 “Mendimi politik”, 31.7.1999, f.30; Reaction to Events in Kosovo, G74, pjesa e dytë: The Russian Army, n.d., f. 24-26; “Novije Izvestija”, 19.6.1999; “Kommersant”, 22.6.1999; W.Clark: Waging Modern War, n.d., f. 402.

335 “Mendimi politik”,31.7.1999, f.29; “The Daily Telegraph”, 22.6.1999; Divided Macedonia: The Next Balkan Conflict”?, në “Strategic Comments”, num.5/5, n.d., qershor 1999, f.1-2; The Kosovo Report, n.d., f. 206.

336 “Mendimi politik”,31.7.1999, f.29; F. Schmidt: Teaching the Wrong Lesson in Kosovo, n.d., f.22; M. Jackson: KFOR: The Inside Story, n.d., f. 16; “Neue Zürcher Zeitung”, 17.6.1999; “The Financial Times”, 27.5.1999; “The Guardian”, 4.6.1999; “Le Figaro”, 4.7.1999; “International Herald Tribune”, 7.6.1999; The Kosovo Report, n.d., f. 104.

337 “Corriere della Sera”, 17.6.1999.

338 J. Rubin: ë Very Personal War, pjesa e dytë: The Promise of Freedom, n.d., f. IX; “Republika”, 31.7.1999, f.31; macksonFOR: The Inside Story, n.d., f. 17.

339 S.Mayer: Serbien Wirtschaft im Herbst, 1999, n.d., f.3.

340 Reaction to Events in Kosovo, G74, pjesa e dytë, n.d., Serbia, num.1, 3; “The Wall Street Journal Europe”, 7.6.1999.

341 “Tages-Anzeiger”, 28.6.1999.

342 “Mendimi politik”, 31.7.1999, f.2, 32; B. Löffler: konsenz und Dissens, n.d., f.1222; “La Stampa”, 25.6.1999; S. Mayer: Serbien Wirtschaft im Herbst 1999, n.d., f. 2.