Close
Faqja 2 prej 3 FillimFillim 123 FunditFundit
Duke shfaqur rezultatin 21 deri 40 prej 46

Tema: Faik Konica

  1. #21
    !Welcome! Maska e StormAngel
    Anėtarėsuar
    05-02-2003
    Vendndodhja
    Zurich, Switzerland
    Postime
    6,846

    Faik Konica per here te pare ne nje film

    Xhirimet tanime kane filluar: Faik Konica per here te pare ne nje film


    "Filmin do ta ndertoje jo vetem me xhirime ne vendet ku Konica ka jetuar dhe punuar, por dhe me intervista te disa biografeve te tij”, thote Kujtim Gjonaj, regjisor i filmit
    Jane gjendur para per t'u xhiruar nje sere filmash per figura te shquara te historise se shqiptareve. Se fundi eshte duke u pergatitur nje tjeter per Faik Konicen. Nga regjisori i njohur per biografi te tilla fimike, Kujtim Gjonaj, i cili gjithe jeten e tij eshte perpjekur te ruaj anet pozitive te figurave kombetare e ndonjehere edhe te fshehe te meta, sepse sic thote ai per gazeten “Koha jone”, keshtu eshte edukuar dhe sepse duhen ruajtur e mbrojtur figurat tona perballe atyre qarqeve te huaja qe i neperkembin ato.

    Dhe keshtu ka bere edhe me Konicen, te cilit edhe pse i ka fshehur disa detaje eshte perpjekur qe ta jape shpirtin e tij kontradiktor, i cili pasi shan mire e mire Naim Frasherin e lavderon ate, apo pasi kritikon paq shqiptaret, i do si rralle kush ata etj. "Filmin do ta ndertoj jo vetem me xhirime ne vendet ku Konica ka jetuar dhe punuar, por dhe me intervista te disa biografeve te tij, nje nga te cilet Nasho Jorgaqi, apo dhe historiane si Sherif Delvina etj. Le te flasin ata per shpirtin kontradiktor te Konices. Cdo gje do ta le ne lirine e mendimit te tyre", thote Gjonaj, i cili deri tashme ka perfunduar xhirimet ne tre vende kryesore; ne Konice, Paris dhe Londer.

    Ne Konice nuk gjeten asgje nga shtepia e vjeter, te dhena nuk kishte. U filmua nje shkolle e vjeter, ku duhet te shkonte Konica i vogel, nje kishe si dhe mjedisi i vjeter i kohes...

    Ndersa ne Paris u filmuan kafenete me ne mode te intelektualeve ne Paris, ku shkonte dhe Konica, pensioni, apo dhe hoteli ne te cilin kishte banuar Konica, po vetem nga jashte sepse filmimet nga brenda kushtonin dhe fondet ishin te pakta. Aty banonin te tjere njerez, te shtepia nuk ruhej ndonje pllakate, regjisori Gjonaj gjithcka e gjeti nepermjet shenimeve te imta biografike shqiptare. "As Apollinerit nuk i kane ruajtur gje francezet, duhet te jemi te qarte per kete gje", thote regjisori Gjonaj.

    Me pas xhirimet u zhvendosen ne Londer. Edhe aty e njejta situate. Jane filmuar nga jashte shtepia, kafene apo vendet ku shtypeshin gazeta apo libra per shqiptaret.

    Nderkohe regjisori pret udhetimin e fundit per ne USA, aty ku Faik Konica ka kaluar pjesen me te madhe te jetes se tij jashte atdheut.

    "Jemi duke pritur vizat nga Ambasada Amerikane dhe do te nisemi te xhirojme jeten qe Konica ka bere ne Amerike, vendin ku shtypej gazeta "Albania", seline qe ka pasur si ambasador i Mbreterise Shqiptare etj", perfundon regjisori.

    Nga cfare ve re nga xhirimet e bera per nje figure si Faik Konica konstaton se mund te ishin bere dhe mjaft te tjera, me te hollesishme si per shembull hulumtime ne vendet ku ruhen arkivat e Konices, per te pare se c'gjendet ende ne to, ndoshta Konica ruhet ende i regjistruar ne nje nga familjet e hershme, apo mund te ishin bere xhirime ne mjediset e brendshme te pensionit ne Paris, Londer.

    Nje film i ketij lloji atehere kur behet ose te behet ose me mire fare. "Ne kemi pasur ne dispozicion vetem 20 milione leke te vjetra, keshtu qe cfare mund te benim me pare me to", thote Kujtim Gjonaj. Ne te vertete ky film jo se nuk eshte i vlefshem, por ai eshte i paplote, ndaj me mire te ishin pritur fonde te tjera se sa te nxitohej. Megjithate Gjonaj perdor si argument faktin se ate nuk e ka interesuar aq elementi biografik, se sa zberthimi i natyres se Konices. Por megjithate ai ka shkuar ne gjithe keto vende pikerisht per te ilustruar elementin biografik, i cili ne fakt eshte marre i paplote.


    Marre nga : Flaka
    We didn't land on Plymouth Rock, Plymouth Rock landed on us.

  2. #22

    Faik Konica

    Faik Konica

    Faik Konica ėshtė njė nga personalitetet mė nė zė tė kulturės dhe letėrsisė shqiptare. Prozator dhe poet, publiēist dhe estetist, kritik letrar dhe pėrkthyes, ai me veprėn e tij tė shumanshme pasuroi dhe ngriti nė lartėsi tė reja fjalėn shqipe dhe mendimin letrar shqiptar. Njeri me dituri tė madhe, dhe dhunti artistike, mjeshtėr i hollė i gjuhės shqipe, F.Konica ka hyrė nė historinė e kulturės sonė kombėtare jo vetėm si erudit e stilist i pėrkryer, por edhe si shkrimtar me vlera tė shquara ideoartistike. I lindur nė Konicė, mė 15 mars 1875 nė njė familje tė vjetėr feudale mėsimet e para ai i mori nė vendlindje, nė gjuhėn turke, arabe dhe greke. Mė vonė hyri nė liceun perandorak francez tė Stambollit pėr tė kryer pastaj shkollėn e mesme nė Francė. Ndoqi studimet pėr filozofi nė Dizhon dhe Paris. Fitoi disa konkurse, duke u nderuar me ēmime pėr aftėsitė e tij intelektuale jo tė zakonta. Mė 1912 u diplomua pėr letėrsi nė universitetin e Harvardit tė SH.B.A. Faik Konica qysh i ri e lidhi jetėn me veprėn e tij dhe me lėvizjen kombėtare shqiptare. Pasi boton broshurėn "Shqipėria dhe turqit" (1895) nė Paris ai vendoset nė Bruksel (Belgjikė), ku nxjerr revistėn "Albania", kjo revistė politiko-kulturore dhe letrare u bė organi mė i rėndėsishėm e mė me autoritet i Rilindjes sonė. E botuar nė gjuhėn shqipe, frėnge dhe pjesėrisht turke, si njė enciklopedi e vėrtetė, ajo propogandoi pėr vite me radhė (1897-1909) programin e lėvizjes kombėtare shqiptare, historinė dhe kulturėn e popullit tonė. Mė 1909 F.Konica, si u mbyll revista "Albania" nė Londėr, i ftuar nga atdhetarėt shkon nė SH.B.A. ku drejton gazetėn "Dielli" edhe mė pas gazetėn "Trumpeta e Krujės". Me themelimin e Federatės "Vatra", mė 1912 ai zgjidhet sekretar i pėrgjithshėm i saj. Faik Konica dhe Fan Noli, duke qenė udhėheqėsit kryesorė tė lėvizjes kombėtare shqiptare nė SH.B.A., do tė shkojnė nė Londėr pėr mbrojtjen e ēėshtjes kombėtare nė Konferencėn e Ambasadorėve. Nė kongresin shqiptar tė Triestes (1913), qė u mblodh pėr tė kundėrshtuar copėtimin e Shqipėrisė nga armiqtė e saj, Konica u zgjodh kryetar. Gjatė Luftės sė Parė Botėrore dhe mė pas, ai zhvilloi veprimtari tė dendur diplomatike nė dobi tė atdheut, nė Austri, Zvicėr, Itali e gjetkė. Nė 1921 u kthye nė SH.B.A., ku u zgjodh kryetar i Federatės "Vatra", po ndėrkaq nė vitet 20 u lidh dhe ndikoi nė lėvizjen demokratike qė zhvillohej nė Shqipėri. Kėtė do ta bėnte nėpėrmjet gazetės "Dielli" dhe "Shqiptari i Amerikės". Me dėshtimin e Revolucionit Demokratik, me ardhjen e A.Zogut nė fuqi, Konica u emėrua ministėr fuqiplotė i Shqipėrisė nė SH.B.A. Vdiq nė Uashington nė 14 dhjetor 1942.

  3. #23
    BluEyEsS * AnGel Maska e KoTeLja_VL
    Anėtarėsuar
    26-08-2003
    Vendndodhja
    nel mio piccolo mondo
    Postime
    683
    Abetari shqip

    Abetari shqip - shtet i tanishem i ēeshtjes [gjendje e tanishme e ēeshtjes]

    Ne pak fjale, - me qellim por pa shprese qe t`u mbushim koken hamajve, zaptieve, te shtremberve e t`egerve, - duam te shkoqitim ēeshtjen e abetares gjer me sot. I pari liber ne gjuhen tone dolli ne 1635, d.m.th. 256 vjet me perpara, ne Rome, prej Frengut te Bardhe (Dictionarium Latino-Epiroticum). [Autori me vone do zbulonte duke germuar ne arkivat e bibliotekes kombetare te Frances, vepren e Pjeter Budit "Speculum Confessionis" ose "Pasqyra e te rrefyemit" te shkruar, me te njetin alfabet, ne vitin 1621, pra 14 vjet me pare]. Ky liber perdori nje alfabet, i cili ka te ngjare se perdorej edhe me pare, se, po ta kish bere Frengu i Bardhe, do ta kish thene ne parethenie te librit te tij; pra duke heshtur, na rrefeu se alfabeti i tij nuk qe i ri. Me ate alfabet duallen gjer me sot shume libra, me te shumtet permbi fe, nje fjalor shqip e italisht disa mijera shtyllash, e me ate meson gjithe pjesa e Gegerise katolike. Te metat e atij alfabeti jane kryesisht dy: 1) Ka disa germa te vecanta qe nuk gjenden ne shtypshkronjat; 2) S`eshte i mjaftueshem per toskerishten.

    Qe te mos e ngarkoj teper artikullin, shkoj e vij te viti 1879. Ne ate mot, Sulltani, per te ndezur ne Shqiperi nje zjarr kunder sllavizmit, cpoi disa "Meemure" shqiptare te mblidhen qe te bejne nje alfabet shqip. Keta, me leje te qeverise (turke), u mbluadhne. Ne mes tyre, hyri si thone e si do te mund te provojme nje dite - nje anetar i Moskovit, i cpuar me udhe nga patriarku grek. Kjo mbledhje kishte per detyre: 1) O te merrte alfabetin e Frengut te Bardhe, si 300 e sa vjetesh me te vjeter; 2) O te bente nje te ri, duke treguar te metat e alfabetit te vjeter; 3) O te mos i perseritte ato mangesi.

    Mjerisht, mbledhja turko-moskove: 1) Nuk e mori alfabetin e Bardhit. 2) Nuk tha pse s`e mori. 3) I perseriti te keqiat e alfabetit te Bardhit. 4) Shtoi shume gabime te reja.

    Qe te marrin vesh atdhetaret e kulluar se c`eshte ai alfabet i Stambollit, le te vene re keto: Alfabeti i Stambollit ka 36 germa. Nder keto jane: 1) shtate shkronja cirilike (sllave). 2) Pese shkronja greke. 3) Nje shkronje cirilike (sllave) koke-tatepjete. 4) Nje shkronje latine e vertitur. 5) Dy shkronja latine koke-tatepjete. 6) Nje shkronje latine e tredhur. Te tjerat jane latine. Lexuesi qe ka pake mendje, i sheh vete ndyresine e ketij alfabeti: 1) I bere me spica te Moskovit, na ve ne rend te popujve sllave. 2) I perzier me shtate menyra shkronjash, eshte i ndyre ne te pare, e i jep gjuhes nje hije te eger. 3) Nuk mund te botosh libra asgjekundi ne Evrope, vec po te blesh shkronjat perkatese dhe te paguash shume me shtrenjte. Kur desha te filloj nje te perkohshme shqipe gjashte vjet me pare, desherova pike-se-pari te perdor o alfabetin e vjeter te Shkodres, o alfabetin e Stambollit - te cilat do t`i rrefej ndoshta nje dite gjate e gjere, e atehere le te gjykojne shqiptaret c`jane ata njerez e c`jam une - nuk me tunden fare.

    Me 1899, disa atdhetare te flakte te Shkodres u mblodhne, per te themeluar nje shoqeri te madhe per levrimin e gjuhes shqipe. Keta shqiptare krijuan nje alfabet, te cilin, edhe pse qe i aresyeshem edhe nga deshira e bashkimit, e muarem edhe ne dhe po e perdorim qe prej dy vjetesh tek revista "Albania"... Alfabeti i "Bashkimit" jo vetem shtypet lehtazi kudo, po eshte edhe i aresyeshem ne shume ane. Keto edhe njeqind te tjera tregojne se me alfabet te "Bashkimit" mbahet mire rrenja e fjaleve.

    Tani cilat jane kundershtimet e meemureve kunder ketij alfabeti. Jane pese: 1) "Alfabeti i Stambollit eshte me i vjeter" -"Bashkt-ustuna, efendem!" Por alfabeti i Bardhit eshte 300 vjet me i vjeter. Pse nuk e mbajtet? Pra, edhe ju vete rrefyet se vjetersia nuk eshte argument i mjaftueshem per te mbajtur nje gje te lige. 2) "Alfabeti i Stambollit eshte me i perhapur". -Ato genjeshtra t`ia shisni nje tjateri, por jo mua. A e mirrni vesh? Nder 100, 90 nder shqiptaret e jashtem e perdorin kete alfabet qe perdorim ne, a me disa ndryshime. Ate te meemureve e perdorin 7 a 8 meemure, e nja 10 zaptienj kembe-qelbur te Toskerise. Po, si thote frengu, "qui n`entend qu`une cloche n`entend qu`un son". "Kush degjon vetem nje kembane, degjon vetem nje ze". E ju, duke folur gjithnje me ata 10 a 15 meemure e zaptienj, "u-hazdis" e kujtoni se kini me vete gjithe Shqiperine. 3) "Shkronjat e "Bashkimit" jane te shumta e nuk i meson dot populli". -Pergjigje: Alfabeti i "Bashkimit" ka 23 ose 24 shenja, kurse juaji ka 36, d.m.th. 12 me teper. 4) "Populli s`merr vesh se si dy shenja bejne nje tingull. I duket me lehte nje shenje per cdo ze". -Pergjigje: "Evet efendem, vallah bil`lah! Jini te mesuar me "xhin-cim-sin-shun", o mor te zinj, e jo populli po juve vete ju duket e veshtire te mblidhni dy shkronja per te treguar nje tingull. Se arabishtja e turqishtja qe ju kane hyre ne palce e ne gjak, per cdo tingull kane nje shenje. Fshataraku i Gjermanise pse meson, p.sh. kater shkronja -tsch- per te treguar tingullin ē? Fshataraku i Shqiperise pse te mos mesoje dy shkronja? Fshataret e Shqiperise kane mend, po Bashstenete s`mesoni dot ndoshta. 5) Me ne fund Meemuret na pyetne shume here: Pse "Albania" edhe "Bashkimi" nuk u muarne vesh ta kene alfabetin nje e te perbashket? -Me te vertet, ne nja dy a tre shkronja kemi ndryshim, por ai ndryshim nuk prish pune. Fundi alfabeti nje eshte. Rumania ka nje Akademi, e, megjithate, bota eshte ndare ne dy pjese per nje ndryshim te dy a tri shkronjave. Me vone edhe ku ndryshim do te pushoje. Alfabeti i "Bashkimit", per lirine qe i dha shqipes te shtypet apo te botohet kudo, per hijen europiane qe i dha shkrimit te gjuhes sone, per sherbime te tjera qe ka per te bere ne sy te botes, meriton me te vertet emrin ALFABETI KOMBETAR I QYTETERUAR. Alfabeti i Moskoveve e i Turqeve, i Meemureve e i zaptieve, i harbuteve e i ulefexhijve, me hijen aziatike e te ndyre qe ka, me pengese e botimit qe u sjell librave shqipe, s`meriton tjater emer pervec ALFABETI I EGER I HARBUTEVE. U be nevoje t`u thyejme hunden nje here harbuteve. Ne kane per te thene gje, te re, do t'u pergjigjemi. Po, ne zencin te kendojne per te mijten here kengen e zaptieve, nuk kemi kohe per te humbur.

  4. #24
    ~*SoMeOne's LiL SuGar*~ Maska e sweet_babe
    Anėtarėsuar
    09-08-2004
    Vendndodhja
    ~*Ne endrrat e Mia dhe te Tuat...*~
    Postime
    503
    ....................
    Fotografitė e Bashkėngjitura Fotografitė e Bashkėngjitura  
    Ndryshuar pėr herė tė fundit nga sweet_babe : 12-10-2004 mė 16:25
    ~* After the baby talk the Gu Gu Ga Ga, you ask me can you be my Bi Ej Bi Y*~

  5. #25
    Your wish Maska e Faik Konitza
    Anėtarėsuar
    25-05-2005
    Vendndodhja
    Maqedoni_Gostivar
    Postime
    115

    Lightbulb Sa mire....

    Aq larg do te arri?!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Nuk dij gje per kete teme dhe flm stormi per informaten-rastesisht e lexova dhe u befasova pozitivisht-
    shume shume mire qe do te ken mundesi njerezit te shohin jeten dhe veperen e me te edhe figuren e nje intelektuali te pashoq si Konica...
    Pasi qenka theksuar diku shpiti im(eshte njeriu qe kam mani) ndoshta do te ik pak nga tema po desha te lexoni dicka interesante per KOnicen:

    FAIK KONICA: NUK JAM UNĖ
    Nga Aurel Plasari
    “E di se jam nga ata njerėz qė njerėzit nuk i duan,
    por jam nga ata pėr tė cilėt atyreve u bie nė mend.”
    P. B. Shelley

    Fytyrė dhe maskė
    Pėrse vallė Faik Konica ka mbetur njė nga ata personalitete madhorė tė mendimit dhe veprimit shqiptar tė cilėt vijojnė ende tė vuajnė “tė kuptuarit e reduktuar”?
    Autorėt kryesorė qė kanė transmetuar bazėn e tė dhėnave pėr figurėn e tij pėrbėjnė njė burim dore sė parė, si F. S. Noli me Hyrje dhe Faik Konica: Njė kryqtar te Shqipėria kopshti shkėmbor i Europės Juglindore, por edhe burime dore sė dytė, si Q. Panariti me Parathėnie (po aty), P. Kolonja me Si e njoha Faik Konitzėn nė Faik Konitza 1876-1976 (New York 1976) etj. Pėr pjesėn qė i takon personalitetit tė tij, kjo bazė ėshtė pėrdorur edhe prej autorėve mė nė zė qė mbi tė kanė shkruar: N. Ressuli, H. Kaleshi, L. Starova, A. Karjagdiu, S. Hamiti. Titulli i gjetur i librit tė kėtij tė fundit, Faik Konica: jam unė, ka vetinė tė sugjerojė trajtimin e figurės nė fjalė edhe nė kahun e pėrkundėrt; d.m.th. duke synuar kapėrcimin e “tė kuptuarit tė reduktuar”, i cili do ta vinte nė pikėpyetje autenticitetin e figurės ofruar nga Noli-Panariti-Kolonja. Tė dhėnat e kėsaj tresheje, nė njė rast si ky, do tė duheshin shqyrtuar me dyshim, qoftė duke vėnė nė dukje numrin e mospėrputhjeve qė godasin syrin edhe midis kėtyre transmetuesve tė ndryshėm, qoftė duke shtruar mundėsinė e njė pasqyrimi tė shformuar nė tė dyja kahet: duke ia shėmtuar fytyrėn Faikut, ose duke ia zbukuruar atė.
    Faik Konica nuk pėrfaqėson njė personalitet tė atij lloji qė mund tė mbetet nė njė kulturė vetėm prej njė atributi, pėr shembull prej veprės letrare. Apo prej veprės historike. Kėtu zė fill, virtualisht, njė “tė kuptuar i reduktuar” i tij. Ai mund tė mbetet sa prej veprės qė ka realizuar, aq edhe prej mėnyrės sė tė jetuarit dhe tė tė sjellit qė ka konceptuar, me fjalė tjetėr tė asaj qė ne sot e quajmė “behaviour”. Me njė prerje tė rėndė mund tė thuhet sot se vepra e Konicės, si e tillė, ka njė vlerė relative pėr kohėn tonė, ndėrsa mėnyra e tij e tė jetuarit dhe tė sjellit, pėrkundrazi, nuk ėshtė ende vlerėsuar sa do tė duhej.
    Vlerėsimi relativ sa i pėrket veprės nuk vė nė dyshim rolin e pamatė kulturor qė ka luajtur, si dhe ndikimin e gjithėmbarshėm qė ka ushtruar, nė kohėn e tij dhe mė mbas, Faiku. Ēėshtja ėshtė qė rezulton e vėshtirė tė pohohet se vepra e tij pėrbėn ndonjė kontribut me rrezatim jashtė tė zakonshmes pėr kohėn tonė. Ngjan i vėrtetė konstatimi se, duke u marrė me shumė punė dhe duke i vėnė vetes shumė barrė mbi shpinė, Konica as qė pati kohėn t’ia ngejė vetes “monumentin” nėpėrmjet veprės. Veē kėsaj, ai nuk u ndal te njė specialitet i vetėm, por parapėlqeu tė ishte njeri kulture me aspirata ndaj universalitetit. Ndonėse qysh nė kolegj e quanin “filozof”, sė paku letėrsia dhe historia i interesonin nė tė njėjtėn masė, por jo mė pak i interesonin gjuhėsia, filologjia, muzika, politika, antropologjia kulturore, arkeologjia etj. Madje pyetja mund tė shtrohej se ēfarė specialiteti mendonte vetė Konica se kishte.
    Tė bėnte ndokush njė orvatje pėr tė restauruar mendimin nė pėrgjithėsi tė Konicės, ka gjasa qė tė zhgėnjehej. (Mund t’i ndodhė, pėr shembull, ndokujt qė mendon tė punonjė njė tezė mbi mendimin e tij.) Do tė duhej pranuar qė, nėse kemi vepra tė Konicės, qofshin kėto edhe tė njė vlere tė lartė kulturore, si Doktor Gjilpėra kėrkon rrėnjat e dramės sė Mamurrasit, Pesė pėrralla nga Zullulandi apo esenė postume Shqipėria kopshti shkėmbor i Europės Juglindore, nuk mund tė thuhet se cilėn pikėrisht ka Konica vepėr. Fakti ekscentrik qė tė gjitha punimet e tij me synime tė mėdha kanė mbetur ose janė lėnė tė pambaruara vetėm sa ua shton atyre relativitetin nė vlera. Edhe nėpėrmjet kėsaj rruge pėrjashtuese mund tė dilet nė pėrfundimin se njė vepėr e njėmendėt arti dhe kulture njėherėsh, qė Konica i ka dhuruar trashėgimisė sė kombit tė tij, ėshtė vetė personaliteti i tij jashtė tė zakonshmes.
    Mund tė thuhet qė pėr ta vlerėsuar kėtė instancė neve na mungojnė vetitė pėrkapėse. Ka mundėsi qė kėto veti tė lidhen me faktin qė njeriut modern, nė kuptimin etik, nuk i intereson pėrkryerja e jetės vetjake, aq mė pak e jetės sė tė tjerėve; madje i duket sikur masa e njė jete njerėzore ėshtė mjaft e vogėl pėr “parathėniet” qė njeriu sot jeton. Njeriu modern nuk e ndien veten pėrgjegjės si individ, as pėr mirė as pėr keq. Tė kujdesesh pėr pėrkryerjen e jetės vetjake sot nuk ėshtė nė modė, ėshtė diēka e kapėrcyer, e tejkaluar. Ėshtė njė virtyt i kohėve idilike tė shoqėrisė. Por edhe kėtu mund tė gabohemi. Ka gjasa qė, pikėrisht ngase duam tė tejkalojmė stadin e jetės individuale, na duhet tė kujdesemi pėr jetėn tonė mė shumė se mė parė. Dikur, ndoshta, kishim kohė ta shtynim kėtė punė, ta bėnim pėrkryerjen tonė njė problem tė jetės mbarė. Sot, pikėrisht ngase duam t’i shėrbejmė njė ideali tjetėr qė nuk ėshtė jeta individuale, duhet tė nxitojmė pėr ta pėrkryer veten. Nė kėtė raport tė dhėnies e marrjes me veten - pėr t’i krijuar vetes personalitetin njė cope – modeli i Konicės hyn ende nė punė.
    d.m.th. ai eshte edhe i ri edhe i vjeter
    Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Faik Konitza : 07-06-2005 mė 22:21

  6. #26
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    27-06-2002
    Postime
    1,611
    wow, lajm i shkelqyeshem !! Faik Konica ka qene nje shqiptar i Madh !!

  7. #27

    Lutja e Shkrimtarit

    Lutja e shkrimtarit, nga F.Konica

    "Ati ynė qė je nė qiell, jepna fuqinė tė mbajmė gojėn mbyllur kur s'kemi gjė pėr tė thėnė. Falna durimin tė thellojmė njė punė pėrpara se tė shkruajmė mbi tė! Frymėzona me njė ndenjė tė mprehtė tė drejtėsisė qė tė flasim jo vetėm me paanėsi, por dhe tė sillemi ashtu! Shpėtona nga grackat e gramatikės, nga shtrembėrimet e gjuhės dhe nga lajthimet e shtypit. Ashtu qoftė!"

  8. #28
    Shpirt Shqiptari Maska e Albo
    Anėtarėsuar
    16-04-2002
    Vendndodhja
    Philadelphia
    Postime
    30,122
    Postimet nė Bllog
    17
    Gjuha ... Dhe njė pjesė e gurmazit

    Faik KONICA,

    Fati i gjuhės shqipe ėshtė pėr tė qarė. Njė degė e lisit indo-gjermanik, si shoqet e saj sanskritishtia, latinishtia, greqishtia e vjetėr, persishtia, etj., dhe aq' e vjetėr sa ato, - shqipia mbeti gjer mė kėtė ditė e njomė po pa fletė e pa lule, kur shoqet ēuditnė botėn me lulėzimin e tyre. Tani, ca elementet t' erėta nė Shqipėri kanė zaptuar ministrin' e Mėsimit dhe po pėrpiqen t'a majnė gjuhėn fare. Mbase ca nga ata dėshėrojnė tė mbarojnė dhe u duket se po mbarojnė punė; po shumica, pa dyshim, janė armiq tė gjuhės, dhe duan, duke pėrdredhur e duke shtypur organet e shqipes, t'a lėnė sakate qė tė hiqet xvarrė e shtrembėruar.
    Shikoni. Jaria nj'a tre'qint fjalė qė munt tė quhen internacionale, janė hequr ca nga gėrqishtia e vjetėr, ca nga latinishtia, dhe janė bėrė malli i njerėzisė, se gjithė bota i di, i mer vesh gjithė bota. Munt tė pėrdoret e tė kuptohet lehtė fjala thjeshtė shqipe larkfolės (siē munt tė thonė, dhe ca thonė, nė Gjermani, Fernsprecher), nė vent tė telefonit: po nuk ėshtė nevojė; fjala telefon ėsht'e pėrgjithėshme; s'ka nonjė fitim pėr gjuhėn, pėr popullin, a pėr njeri, qė tė preferohet fjala nacionale larkfolės. Po armiqt' e fshehtė tė gjuhės, s'pėlqejnė as fjalė tė ra kur janė tė mira, si larkfolės; dėshėrojnė fjalė makaronike si togjer dhe bashki, se ashtu e do qėllimi prishės i tyre.
    Njė tjatėr pun' e bukur qė bėjnė, ėshtė tė kthyerit e fjalėve nga kuptimi i tyre dhe tė dhėnėt njė kuptim tė ri. Fjalės i paditur, i dhanė kuptimin i kallzuar pėr njė faj; fjalės i pandehur, i dhanė kuptimin i dyshuar se ka bėrė njė faj; fjalėn i aratisur e zgjothnė qė tė zėrė vendin e fjalės firar, ndonėse i aratisur thohet pėr njė qė ka humbur udhėn ose s'dihet se ku ndodhet nė kurbet. (Ėshtė vėrtet se Gegėt kanė njė fjalė i paditun, qė ndofta ka lidhje me italishten bandito, me kuptimin i kallzuar; po trazimi me fjalėn i paditur nė kuptimin i pamėsuar ėsht' i domosdoshmė dhe pėrandaj pėrdorimi i tė dy fjalėve nuk ėshtė praktik).
    Sido qė nė qoftė, Torbeshėt me ca dinakė tė tjerė vendosnė qė t'i japin shkelmin shqipes, dhe tė fabrikojnė njė gjuhė tė re tė themeluar mi shqipen. Na pėlqen a s'na pėlqen, kjo gjuh'e re po bėhet nėnė sytė t'ona, dita me ditėn, dhe jemi tė shtrėnguar t'a nxemė, se ndryshe pas pakė kohe s'do tė marrim vesh dot se ē'thonė gazetat e Shqipėrisė.
    Pėr tė stėrvitur Vatranėnt nė gjuhė tė re, kemi pėr tė botuar nga nonjė herė ca mėsime. Do tė jenė pakė tė rėnda, si ēdo gjė e re: po me kurajė dhe durim, do tė bėni pėrparime.
    Mėsimi I
    Toskua, me qė ka parė shkolla tė larta, ėsht'i ditur; po me qė e kėrkon Gjykatoria, ėsht'i paditur. Ashtu, Toskua ėsht' edhe i ditur edhe i paditur.
    Moskua, me qė s'ka hapur kurrė njė librė, nuk ėsht'i ditur, po me qė s'thotė as Policia as njeri se ėshtė fajtor, nuk ėshtė i paditur. Ashtu Moskua s'ėsht'as i ditur as i paditur.
    U-voth njė kec nė stan, dhe besojnė se Toskua ėshtė ay qė e vodhi. Toskua ėshtė pra i pandehur. Fajtor ose i pafajshėm, Toskua mori malet i papandehur. Toskua ėshtė pra edhe i pandehur edhe i papandehur.
    Dikush tha se kecin munt t' a kete vjedhur Moskua, po xhandaret u pėrgjiqnė qė Moskua nuk ėsht'i pandehur. N'ato e sipėr hyri nė polici Moskua; dhe me qė e dijin se s'fshihej, s'hyri i papandehur. Moskua pra nuk ėshtė as i pandehur as i papandehur. .
    Toskua, kur mori malet, u-bė i aratisur, se fshihej nga xhandarėt; po duke qenė se i njeh me pėllėmbė udhėt dhe shtigjet, nuk u-aratis as njė minutė. Do mė thėnė, Toskua ėsht'i aratisur po nuk ėsht'i aratisur.
    Moskua dolli pėr gjah dhe humbi udhėn dhe ka dy ditė qė po sillet vėrdallė, i dėshpėruar, nga pyll nė pyll; ėshtė pra i aratisur; po kanuni nuk e kėrkon, dhe nuk ėsht'i aratisur. Do mė thėnė edhe Moskua, si Toskua, ėsht' i aratisur, po nuk ėsht'i aratisur.
    Me gjith' kėtė, ndodhja e Moskos ndryshon fare nga e Toskos. Se Moskua dėshėron tė dalė nga pylli, po s'di si tė dalė; Toskua di si tė dalė, po s'dėshėron. Moskos i vjen keq qė nuk ėshtė si Toskua; dhe Toskua qan qė nuk ėshtė si Moskua. Po sikur t'u thuash tė ēkėmbejnė ndodhjen e tyre, s'dėgjojnė. Se Moskua do qė tė mos jet' i aratisur, dhe nuk ėshtė po prapė ėshtė; Toskua nuk ėsht' i aratisur, dhe do qė tė mos jetė po prape ėshtė.
    Mėsimi II
    Profesorit Qelqmath i ngjau njė e papėlqyer: Tek punonte nė laboratuar tė tij, hyjtin pesė xhandarė me pisqolla nė grusht, dhe i britnė, "Ngre duart, se je i paditur". Profesori hapi gojėn dhe ngriti duart, po si mblodhi pakė veten protestoj me zemėrim, dhe u thotė xhandarėve, "Gėnjeni, se mua tėrė bota mė njohin si tė ditur". - "Vėrtet, je i ditur", thanė xhandarėt, "po nga qė je i ditur, je i paditur", - "0 Perėndi!" briti Profesori "qenkan tė prishur mėnē!" - "Ja se si" thanė xhandarėt; "ėshtė helmuar njė pus, dhe shumė njerės qė pinė nga ujėt e tij vdiqnė. Helmi i pėrdorur ėshtė aq' i hollė sa s'ndjehet nė shie. Policia mendon se vetėm njė njeri i ditur nė barėrat munt t'a ketė bėrė kėtė faj. Pėrandaj, Profesor, ti, si i ditur qė je, u-dekllarove i paditur, dhe ne erthmė tė tė zemė" - "Shikoni se ē'gjarpėr i frikshėm!" ulėrijti profesor Qelqmadhi. Xhandarėt, tė trembur, kthyen kokėn tė shohin, dhe Profesori me njė herė u-hoth nga penxheria dhe mori me vrap udhėn e pyllit. Xhandarėt, kur kuptuan dinakėrinė, j'u-sulnė pas duke zbrazur pisqolla, po mė kot, se Qelqmadhi u-ēduk nė mes tė druve.
    N'ato sipėr, u dolli mb'udhė xhandarėve nxėnėsi i Profesorit, dhe i qėndroj duke u britur: "Xhandarė! Zemėni, se pusin e helmova unė!" - "Ja tek qenka i pandehuri i vėrtetė!" tha njė xhandar. - "Dhe ėshtė fare i papandehur, se s'i shkonte njeriut mendia te ky ēilimi" u-pėrgjigj njė tjatėr.
    "Ėshtė njė i pandehur i papandehur" dekllaroj njė xhandar i tretė.
    Pastaj, i thanė nxėnėsit: "Eja pra tė tė shpiem nė burg, se je i paditur".
    "Atje gėnjen( tha djali "se jam nxėnėsi mė i mirė i Profesorit Qelqmath. Nga ana tjatėr, po tė burgosni gjithė tė paditurit, duhet tėrė popullin shqipėtar t'a burgosni dhe tė hyni ju tė parėt nė tė Tralos". - "Mos fol aqė shumė" urdhėruan xhandarėt; "nukė thamė qė s'je i ditur, po thamė qė je i paditur. Tani, pėrpara!" Dhe xhandarėt u-nisnė, me tė diturin tė paditur tė pandehurin tė papandehur nė mes.
    Udhės, nxėnėsi, me njė zė qė dridhej nga frika, i thotė njė xhandari: "'Bobo ē'na gjeti! Ti paske kolerėn, shoh nė fytyrėn tėnde gjithė shenjat e sėmundjes." Xhandarit i ra tė hollėt nga dėshpėrimi. Tė tjerėt u-pėrndanė, tė kafshuar nga zegli i panikės. Nxėnėsi, pa humbur kohė, vrapoj dhe hyri nė pyll, u-bashkua me Profesorin, uruan njėri tjatrin pėr ****** qė kishin ngrehur, dhe muarnė tė pėrpjetėn nėpėr shkėmbinjtė. Xhandaret, si kuptuan grackėn, u-bashkuan dhe me njė tėrbim tė math u-sulnė dhe ata nė pyll, ku humpnė udhėn, dhe, pas ca orėsh kėrkimi, arrijtin nė funt tė njė shkėmbi dhe ranė mbė dhe, tė dėshpėruar, - kur na dėgjojnė njė tė qeshur; shikojnė lart: Profesori me nxėnėsin e tij kanė ndenjur dhe po tallen me xhandarėt duke mpshtetur dorėn nė majė tė hundės. Dhe me njė herė, ky fjalim nis nė mes tė dy palėve.
    Xhandarėt: - Profesor, s'je mė i paditur.
    Profesori: - Po ju qėpari mė thatė se isha i paditur.
    Xhandaret: - Ishe, po s'je mė.
    Profesori: - Bah! Aqė shpejt u-bėra i ditur?
    Xhandarėt: - Jo. Ishe i ditur po ishe dhe i paditur. Tani je vetėm i ditur, dhe i paditur ėshtė nxėnėsi yt.
    Profesori: - Gėnjeni. Nxėnėsi im ėshtė i ditur.
    Xhandarėt: - Jo. Ėsht'i paditur, se e kėrkon hetuesi.
    Profesori: - Ah! Paskeni dhe njė... si thatė?
    Xhandarėt: - Hetues.
    Profesori: - Bisedim i papandehur.
    Xhandarėt: - Jo. Nxėnėsi yt ėsht' i pandehur.
    Profesori: - I pandehur ēė?
    Xhandarėt: - I pandehur.
    Profesori: - Aqė vetėm? S'ka bisht fjala?
    Xhandarėt: - I pandehur vetėm. Dhe nė dėgjofshi kėshillėn t'onė, mos bėhuni t'aratisur.
    Profesori: - Gėnjeni. Ne t'aratisur s'jemi, dimė se ku ndodhemi, kemi ardhur dhe tjatėr herė kėtu pėr tė mbledhur barėra t'egėra. T' aratisur jini ju, qė kini humbur udhėn. Do tė vdisni nga uria dhe nga etja. Do t'ju vrasim me gurė. (Dhe Profesori hodhi njė shpellė qė t'i trembė.)
    Xhandarėt: - Duam tė hamė. Kini njė copė bukė?
    Profesori: - Ka njė burim tė ftohtė kėtu sipėr, dhe vijnė shpesh dhi t'egėra tė pinė ujė. Doni ca kakėrdhi prej cjapi? (U hodhi njė grusht.)
    Kryetari i Xhandarėve (u flet shokėve). - Medet! Do tė vdesim. Ē'na duhej tė ndjekim gjer nė thellėsi tė pyllit maznunet dhe muttehemet. Nė djall mystendiku me gjith' ihzarin!
    Profesori: - Pa dale, pa dale. Mė duket se s'mereshim vesh. Mor mos doni tė thoni se na kallzuan si fajtorė dhe kini urdhėr tė na shpini nė burg?
    Kryetari i Xhandarėve: - Po. Zoti Profesor. Kam njė ihzar, dhe dua tė ju shpie te mystendiku.
    Profesori: - Ashtu? Dhe kujtojit se u-bėmė firar?
    Kryetari i Xhandarėve: - Po, Zoti Profesor.
    Profesori: - Ah mor t'uruar, ne ju muarmė pėr tė ēmendur dhe ikmė nga frika se mos na mbytni. Hajde tė shkojmė nė gjyq, se ne fajtorė s'jemi.
    (Dhe zbriti me nxėnėsin).
    Mb' udhė, vazhdoj bisedimi.
    Profesori: - Nuk mė thoni, pse s'pėrdorni fjalet firar, mystendik, ihzar, mutthem, maznun, arzuhall, mazbata, dava, etj. - po kini ēpikur fjalė qė s'i mer vesh njeri?
    Kryetari i Xhandarėve: - Di dhe unė, Zoti Profesor? Thonė se duhet qėruar gjuha nga fjalėt e huaja.
    Profesori: - Duhet qėruar mė parė truri i palaēove qė e qelbnė gjuhėn. Fjalė tė huaja jane ato qė s'kanė zėnė rėnjė nė gjuhė. Ato qė i honepsi gjuha dhe hyjtin gjer nė kasolle tė malėsorit, ato fjalė u-nacionalizuan. E dini si i thonė gjykatėsit n'Espanjė? I thone kali, - "Alcade" - nga arabishtia elkadi. S'munt tė gjente tjatėr fjalė hispanishtia? Ē'gjė mė e lehtė? Nė gjuhėn hispanishte ka disa qindėra fjalė arabishte, mė tepėr fjalė administrative. Vallė Espanjollėt i mbajnė ato fjalė nga dashuria qė kanė pėr armiqt' e tyre Arabėr? Apo mos i mbajnė se ato fjalė hyjtin nė gjuhė dhe e quajne lajthim t'i hedhin? Turp, turp, djemt' e mij. Hiqni dorė. Ėshtė mėkat pėr gjuhėn.

    Botuar mė 1922

  9. #29
    Rising Star and Legend Maska e Davius
    Anėtarėsuar
    20-04-2003
    Vendndodhja
    Underground
    Postime
    11,956

    Faik Konica - Kėshilla njė gazetari

    Faik Konica boton nė tė pėrkohshmen "Albania" me datė 15 shtator 1901, kėshillat pasonjėse pėr njė djalė qė kish nėrment tė botonte njė gazetė shqip nė Misir.

    I dashur mik - nė e bėfsh gazetėn me fleta tė mėdha; shqiptarėt do tė thonė qė s'fshihet dot lehtė; nė e bėfsh me fleta tė vogėla, do tė thonė se s'ėshtė gazetė, por libėr. Nė e shtypsh me letra tė holla, do tė thonė se s'kėndohen edhe prishin sytė; nė e shtypėsh me letra tė trasha do tė thonė se je "hamall" e kėrkon tė mbushėsh vend. Nė shkrofsh toskėrisht, do tė thonė se s'ėshtė gazetė pėr gjithė shqiptarėt; nė shkrofsh gegnisht prap ashtu, nė shkrofsh nė gjuhė tė pėrzier me tė dyja, gjysėm gegnisht, gjysėm toskėrisht, do tė thonė se ėshtė "ēervish".

    Nė mos shkrofsh pėr politikė, do tė thonė se s'ėshtė koha tė punojmė pėr letratyrė, kur vendi ndodhet nė rrezik; nė shkrofsh pėr politikė do tė thonė se prishė punė duke egėrsuar qeverinė. Nė folsh butė pėr Turqinė, je i paguar prej Stambollit; nė shkrofsh rreptė kundėr Turqisė, kėrkon tė tė jap Sulltani tė holla qė t'a pushosh gazetėn. Nė mos gjefsh tė holla qė ta mbash gazetėn, do tė thonė se s'je i zoti, me qenė aq njerėz duan zgjimin e kombit shqiptar; nė gjefsh tė holla je intrigant a i shitur. Nė folsh pėr plot ēlirimin e Shqipėrisė, do tė thotė je djall e kėrkon gjėra qė duheshin gatitur nė qind vjet mė parė; nė folē pėr nevojėn tė pėrpiqemi t'a shpėtojmė gjuhėn dhe kombėsinė, duke vėnė vendin nėn hijen e njė Fuqisė sė Madhe, s'qėnke shqiptarė i vėrtetė.

    Nė folsh mirė pėr shqiptarėt e krishterė, hidhėrohen shqiptarėt muhamedanė; nė folsh mirė pėr muhamedanėt, hidhėrohen tė krishterėt; nė folsh mirė pėr tė krishterėt e pėr muhamedanėt qė janė shqiptarė tė mirė, e ligsht pėr tė ligjt, aherė do tė hidhėrohen tė gjithė. Aq pėr sot, se kam frikė mos tė zėrė gjumi.

    Gazeta "Dielli", 10 prill 1957
    My silence doesn't mean I am gone!

  10. #30
    i/e regjistruar Maska e buffa
    Anėtarėsuar
    26-12-2006
    Postime
    21
    aktuale dhe e vertete per nje pjese te madhe te botes vecanerisht per ne shqiptaret

  11. #31
    i/e regjistruar Maska e ajzberg
    Anėtarėsuar
    22-09-2004
    Postime
    2,214
    Keshtu i bie qe te mos guxoje njeri te meret me gazetari.Eshte i madh Konica

  12. #32
    . Maska e alDI
    Anėtarėsuar
    27-08-2002
    Vendndodhja
    London
    Postime
    663
    Weeeee cfar realiteti.wowow me ka mahnit per Zotin.

    Ka dhe nje thenje te madhe Faik konica. Shqipetar ju kam dhjer si su moret vesh njehere.

    E hidhur por duhet pranu,kshu jemi ne dhe vetem nje diktator na e mbyll gojen dhe na ul hunden se po patem shum liri ne shqipot jemi si grat ne radh te ēezmes qe su mbyllet goja.

    Ne jemi popull qe dhe kur jemi ne kriza te medhaja nuk vem interesat e kombit dhe te lem percarjet por vazhdojm me sherret tona.
    Rasti me i mire esht kosova ku sapo mbaroj kasaphana u ngriten dhe ben 30 parti pa pik turpi. Imagjinoni si duhet te ndihen ato familjen qe kan fliju djemt e tyre per kosoven kur shofin qe politikanet smerren vesh me njeri tjetrin ,ku secili shef si te vjedhi fondet qe sjell europa,ku po vrihen mes veti per pasuri me shum se sa i vrau serbi.
    Dhe mos te kujtoj 1997 kur jugori gezohej se do e merrte greku dhe veriori thosh do na marr italiani dhe kam qen ne elbasan ate kohe ,degjoja kur ja benin te shkretet ne shqiperin e mesme asnje sdo e marr do ngelemi nen shqiperi.

    Mjer per ne.
    .

  13. #33
    Faik Konica ėshtė njė ndėr shqiptarėt mė tė dalluar. Lindi nė 15 Mars 1875 nė Konicė (qytet shqiptar qė sot i pėrket Greqisė). Studimet i filloi nė njė kolegj jezuit nė Shkodėr, dhe i vijoi nė Stamboll dhe nė Francė. I menēur dhe gjuhėbrisk, kur ishte ende nė Europė, Konica ēeli revistėn Albania, qė u botua pėr 12 vjet rresht. Mė pas ai u vendos nė Amerikė dhe u bė njė nga udhėheqėsit e shqiptarėve tė Amerikės. Nė Amerikė Konica drejtoi gazetėn "Dielli" dhe federatėn "Vatra". Qeveria e mbretit Zog e bėri Konicėn ambasador tė Shqipėrisė nė Shtetet e Bashkuara.

    Pėr fat tė keq, emri i Konicės pak fare ėshtė pėrmendur nė librat e botuar gjatė komunizmit.

  14. #34
    FLAMURI

    Flamuri permbledh kujtimet e shkuara te nje kombi dhe nje gjuhe
    te pashkruar qe mund ta kuptoj syri dhe zemra e cdo njeriu me
    ndjenja.
    Cilat jane kujtimet qe shfaq, duke valuar, Flamuri yne?
    Nuk jane kujtime goditjesh kundra fqinjeve, nuk jane kujtime
    lakmirash dhe rrembimesh: jane kujtime vetembrojtjeje
    me mundime te palodhura dhe me trimerira te gjata e te forta
    qe kane lene gjurma ne letersine e gjithe popujve te qyteteruar.
    Nga kjo pikepamje mund te mburremi se Flamuri yne, sic eshte
    nje nga me te vjetrit e botes, eshte dhe nje nga me te drejtet.
    FAIK KONICA

  15. #35

    Faik Konica: Iu rrėfej grekėrit

    Faik Konica: Iu rrėfej grekėrit


    Prej disa kohesh ndermjet Italise e Greqise po zhvillohet per Shqiperine nje perleshje paraprake me fjale, qe mund te jete pragu i nje konflikti te armatosur. Italia ngre ēeshtjen se Greqia mbante nje pjese te madhe territori qe i perket Shqiperise, ndersa Greqia e mohon me ze te larte kete pretendim. Shume amerikaneve u eshte dukur e ēuditeshme qe, ndersa zeri i italianeve dhe grekėrve degjohej, nuk ndihej zeri i pavarur i Shqiperise. Porse a nuk ka thene njehere nje autor anglez se nje nga karakteristikate shqiptareve eshte se ata jane te "paartikuluar"?

    Kerkesave te perseritura une iu jam pergjigjur se nuk kisha gje per te thene, ndersa atyre miqve amerikane, te cileve ndjenjat e tyre dashamirese u japin te drejten te me pyesin perse ashtu, u jam pergjigjur se me kishte ardhur gjithēka ne maje te hundes dhe se kisha vendosur qe ketej e tutje te mbetesha nje spektator i thjeshte i tragjedive dhe i farsave te botes. Por tani eshte nje grup atdhetaresh shqiptare qe me kerkon te bej nje deklarate. Keta miq shqiptare dine per mua disa gjera qe miqte e mi amerikane nuk i dine. Ata e dine se une kam lindur ne zonen kufitare shqiptaro-greke qe ben pjese ne krahinen e vene ne diskutim, keshtu qe trojet ku une kam luajtur si femije jane fushat e betejave te ardhshme; ata mendojne se askush tjeter me mire se une nuk e njeh historine e kesaj krahine dhe ata me permendin vazhdimisht se si drejtues i rinise, une njehere e nj'e kohe kam qene mbrojtes i palodhur i teresise tokesore te Shqiperise. Prandaj ndonese me lekundje, vendosa te thyej heshtjen dhe t'i paraqes popullit amerikan disa fakte te kontrollueshme rreth sfondit historik te konfliktit qe po vjen rrotull.



    (I)

    Siē dihet nga te gjithe, ne periudhen e lashte shqiptaret quheshin ilire. Rajoni i diskutueshem ne lashtesi njihej si Iliria e jugut dhe me vone eshte quajtur Shqiperia e Jugut, ndersa grekėrit kane vendosur ta quajne Epir, nje emer qe do te thote "kontinent" dhe ne zanafille perdorej per kete rajon nga banoret e ishujve te vegjel pertej bregut te Shqiperise, po ashtu si peshkataret e ishujve Bahamas do ta quanin Floriden "kontinenti", me nje emer qe nuk ka asnje lidhje me kombesine e popujve qe banojne ne kontinentin ne fjale. Ky rajon gjate afer pese shekujve te sundimit turk perbente vilajetin ose provincen e Janines, me qytetin e Janines si kryeqender.



    Jo vetem qe ky rajon ka qene gjithmone shqiptar nga gjuha edhe kombesia, por kufinjte e fiseve ilire shkonin shume larg pertej. Madje, edhe ishujt Joniane kane qene kryesisht ilire. Ne nje liber te famshem qe e njohin mire studiuesit, "Fjalor i antikiteteve klasike" te Lybkerit, tek artikulli per Kerkyren (Korfuzin) vihet ne dukje se ai ishull "ne zanafille banohej nga iliret". Kurse ata qe do te marrin mundimin te lexojne vepren e studiuesit te njohur suedez, Martin P. Nilson, botuar ne Lund me 1909 me titullin "Studime mbi historine e Epirit te Lashte", do te sherohen nga prirje per te menduar se Epiri ka qene ndonjehere grek. Ky rajon e ka ruajtur natyren e vet ilire te pandryshuar. Deri dhe kaq vone sa i bie ne shekullin e dhjete te eres sone, perandori i Bizantit Leoni i Menēuri, ne nje nga librat e tij permend faktin qe "banoret e Epirit jane shqiptare". Pak nga pak depertimet greke nisen te ndiheshin ne disa pjese te ketij rajoni. Se si u bene te mundshme keto depertime, ne e dime nga disa autoritete te dores se pare.



    (II)

    Ne gjysmen e dyte te shekullit te katermbedhjete, Janinen e qeveriste nje princ bizantin (ose nje despot, siē e kishte titullin zyrtar) i quajtur Thanas. Ketij Thanasi i hipi ne koke ideja e bukur per te vrare gjithe shqiptaret. Ju mund te dyshoni se mos keto ngjarje jane nxjerre nga ndonje legjende shqiptare e shtemberuar ose nga ndonje fletushke propagandistike italiane. Aspak. Autoriteti qe na e njofton kete mizori eshte nje grek besimtar dhe i ndershem, Mihail Dukas, pjesetar i Shtepise perandorake bizantine me po ate emer, kronika e te cilit perfshihet ne koleksionin e madh te historianeve bizantine, qe ndodhet ne Bon dhe mund ta studioje ēdo studiues. Me neveri dhe mosmiratim Dukasi njofton te gjitha egersite dhe vrasjet qe ka bere Thanasi kunder popullsise shqiptare te Janines. Siē thote Dukasi, nje nga lojrat e tyre te parapelqyera ishte t'u priste hundet ose pjese te tjera shqiptareve dhe t'i linte te vdisnin ne agoni. Disa krere feudale shqiptare e kercenuan Thanasin me nje ekspedite ndeshkimore, nese ai nuk do t'i nderpriste krimet kunder shqiptareve. Thanasi u permbajt nje fare kohe dhe martoi vajzen e vet me princin me te fuqishem te asaj kohe, me Gjin Shpaten. Pas njefare periudhe, Thanasi i nisi perseri perndjekjet, madje edhe me te egra se me pare. Siē shkruan Mihail Dukasi, ndersa Gjin Shpata mblodhi nje ushtri dhe e rrethoi Janinen, kryeqytetin e vjehrrit te vet, Thanasi ēdo dite nen flamurin e armepushimit i dergonte Shpates nje shporte me sy te nxjerre nga kokat e shqiptareve fatkeqe dhe kjo dhurate e kobshme vazhdoi derisa u hoq rrethimi.

    Siē e thote historiani, ambicja e Thanasit ishte te fitonte nofken e Albanoktonos qe do te thote Shqiptarovrases. Dukasi shton se despotit i pelqenin shume te huajt dhe te jashtmit, prandaj pati sjelle shume prej tyre ne qytet. Se fundi thuhet me marifet se Thanasi ia doli mbane "te zbrazte" Janinen nga banoret e rrenjes. Natyrisht zor se mund te shpikte nje metode me te efektshme per te ndryshuar perberjen etnike te nje vendi, porse "te drejta” te krijuara ne kete menyre, ta themi ne folmen me te bute, jane te nje cilesie te dyshimte. Krimet e pershkruara nga Mihail Dukasi kane ndodhur me 1380 dhe ne pak vite me pare.

    Pas pesedhjete vjetesh, me sakte me 1431, nje ushtri e forte osmane erdhi me gjemime te portat e Janines, e cila nderkaq ishte ripopulluar me te ardhur, dhe me nje sulm qyteti u pushtua. Eshte per t'u shenuar fakti se, pasi i bene nje mbikqyrje krahines, turqit e klasifikuan ate si pjese te Shqiperise. Por ka edhe diēka me domethenese dhe krejt te pakundershtueshme. Turqit bene nje regjistrim te kujdesshem te qyteteve e te fshatrave dhe emrat e ketyre vendeve kane dale me pas ne botimet zyrtare ne trajtat e tyre shqip e jo greke. Per shembull, le te marrim rastesisht dy emra, dy qendrat e quajtura shqip Delvina dhe Grevena. Ato jane regjistruar perkatesisht Dhelvinon dhe Grebene. Turqit e hershem kane qene te perpikte me hollesi te madhe per shenimin e emrane te vendeve, duke parapelqyer gjithmone trajtat e mirefillta popullore. Per shembull, pas rrethimit te pare te Vjenes, turqit nisen ta shkruanin Wian me nje A te gjate, qe eshte trajta e vertete popullore dhe sa kohe zgjati Perandoria Osmane, ata iu permbajten kesaj trajte, duke flakur trajten artificiale Wien. Ne traktatin e Ajzenburgut te nenshkruar me 1664 ndermjet Turqise dhe Perandorise Romake te Shenjte e te hartuar turqisht e latinisht, kur numerohen titujt e perandorit Habsburg, teksti latin e quan ate mbret te Bohemise, porse ne tekstin turqisht turqit kane ngulur kembe per ta thene mbreti i ēekėve.



    (III)

    Pushtimi turk solli nje ndryshim te rendesishem ne jeten e Shqiperise. Per arsye qe jane teper te gjata per t'i shtjelluar ketu, shume shqiptare e lane krishterimin dhe u bene moslemane, e kjo levizje vijoi per dy shekuj, derisa rreth 65 % e popullsise u be moslemane, pjesa tjeter mbeti e krishtere, ne veri si besimtare te kishes Perendimore e ne Jug te asaj Lindore, qe shpesh quhet gabimisht kisha greke. Meqe ne kishen e dyte sherbesat behen greqisht dhe kleri eshte ne pjesen me te madhe grek, u krijua mundesia per grekėrit qe te shkombetarizonin shqiptaret duke e persosur kishen si mjet te propagandes.

    Nje faktor tjeter ka qene ardhja tinzare e banoreve qe flisnin greqisht, shpesh te favorizuar me budallallėk nga pronaret shqiptare, te cilet kishin nevoje per bujq per te zevendesuar shqiptaret qe iknin ne lufterat e pafund te Perandorise Osmane. Ngritja e Greqise si shtet i pavarur i dha nje shtyse te fuqishme propagandas greke. Tashme grekėrit nisen haptas te shpallnin se ēdo besimtar i kishes Lindore, pavaresisht nga gjuha dhe kombesia, ishte grek.

    Nje nga marifetet me te padegjuara te grekėrve ka qene dhenia e ryshfeteve zyrtareve te larte ne Stamboll per te nxjerre nje ferman qe te ndalonte qarkullimin apo mbajtjen e librave shqip. U quajt nje veprim i denueshem, madje edhe po te mbaje libra kaq te pademshem si gramatika ose aritmetika, po te ishin shkruar shqip. Grekėrit rane madje edhe me poshte, nuk e kishin per gje te kallzonin atdhetaret shqiptare te ndershem si rebele dhe benin qe ata t'i degdisnin ne burgje te largeta.



    (IV)

    Pas lufterave ballkanike Turqia Evropjane u copetua dhe Fuqite e Medha nuk mund ta injoronin ekzistencen e kombesise me te lashte te gadishullit. Shqiperia u be shtet, por u rrėgjua ne nje te katerten e madhesise se vet natyrore. Dikush mund ta mendonte se pas kesaj do te ishin te kenaqur dhe do te rrinin urte, se do te perpiqeshin po te ishte e mundur te zhvillonin marredhenie te fqinjesise se mire me pjesen qe mbetej te Shqiperise. Mirepo ndodhi e kunderta. Duke perfituar nga fakti qe Turqia nje vit me pare i kishte ēarmatosur plotesisht shqiptaret, nje ushtri me grekėr e organizuar e maskuar si njerez civile, vershoi mbi gjithe Shqiperine dhe nisi te djege e te vrase gjithcka i dilte perpara. Ne Shqiperi ne ate kohe kane qene ne qender te ketyre krimeve te organizuara dy deshmitare te huaj: autorja e njohur angleze Meri Edit Durham dhe nje korrespondent gjerman. Te dy ata u tmerruan dhe u moren vesh qe t'ia benin te njohur te gjithe botes ēdo gje qe ta e quanin si nje nga krimet me te medha te organizuara te te gjithe koherave. Per fat te keq, plasi Lufta Boterore dhe e terhoqi vemendjen e te gjitheve. Por me 1920, me titullin "Njezet vjet ngaterresa ballkanike" Mis Durham botoi nje liber, ku nje kapitull i plote u kushtohet njoftimeve per keto masakra. Kushdo qe deshiron ta kuptoje konfliktin e sotem nuk mund te beje pa e pare kete liber.

    Pas Luftes Boterore, Greqia ua ndaloi shqiptareve te kishin shkollat e tyre ne Greqi dhe vijoi punen e saj per te eleminuar elementin shqiptar me ēfaredo mjeti. Nje rast i rralle iu paraqit grekėrve nga Traktati i Lozanes, i cili nxiti shkembimin e familjeve turke me ato greke. Siē e kam thene me siper, nje shumice shqiptaresh disa shekuj me pare e lane krishterimin dhe u bene moslemane, por ata i ruajten gjuhen dhe traditat kombetare dhe kurre nuk kane mesuar turqishten. Mashtrimi i grekėrve kishte per qellim qe t'i paraqiste si turq shume moslemane shqiptare dhe t'i dergonte me anije ne thellesine e Azise se Vogel, duke i bere objekt shkembimi. Kjo eshte njesoj sikur te syrgjynosesh, irlandezet ne Poloni, duke u nisur nga fakti se edhe irlandezet edhe polaket jane katolike edhe prandaj qenkan te nje kombesie. Komisioni Nderkombetar per shkembimin e popullsise e zbuloi mashtrimin ne pak raste dhe e ndaloi, por shume here te tjera atij ia hodhen me mjeshteri.

    Po te shqyrtohen deshmite e vjetra per gjendjen e kombesise ne viset e ndryshme te rajonit te diskutuar, habitesh me ndryshimet qe jane bere nepermjet dredhive dhe mashtrimeve te organizura. Ne fillim te shekullit te nentembedhjete nje anetar i kishes se Anglise me emrin Stjuart Hjuz, ka bere nje udhetim neper Shqiperi dhe ka lene shenime per vezhgimet e veta, ka vizituar dhe qytetin tim te lindjes Konicen, nje vend i lashte i cili mendohet nga disa studjues si Pukevili se ka qene ne mesjeten e hershme kryeqyteti i Ilirise Jugore. (Emri i vendit tingellon ne menyre te ēuditshme si prusjan, por kjo vjen ngaqe po ai ndikim sllav mbi toponimine ka vepruar ne Prusi, ashtu edhe ne Shqiperi). Hjuzi ka shenuar se Konica kishte 800 shtepi, nga te cilat 600 ishin shqiptare dhe 200 greke. Ku jane keta 75 % shqiptare sot?

    Megjithate, ne rajonin e diskutuar ka nje krahine te gjere, qendresa e pa trembur e se ciles i ka kapercyer te gjitha format e organizuara te vrasjeve, mashtrimeve dhe grabitjeve. Kjo eshte Ēameria, te cilen grekėrit e shtremberojne ne Camuria. (Nuk u ve faj grekėrve per kete shtremberim qe vjen nga paaftesia e alfabetit grek per te riprodhuar gjithe tingujt e gjuhes shqipe dhe te shume gjuheve te tjera per kete ēeshtje). I ndjeri senator Kabot Loxh (Cabot Lodge) ne shtypin grek dilte gjithmone me emrin Kampot Lone. Popullsia e Ēamerise tani vone ne 1913 ka qene 96 % shqiptare. Ky perpjestim tani eshte ulur me akte dhune dhe une mund te sjell si shembull shume punetore, qe derdhin djersen ne fabrikat e Amerikes, te cilet i kane pasur prinderit pronare te lulezuar ne Ēamėri me pak se nje vit me pare. E megjithate, ne kundershtim me gjithe kete pemdjekje ende shqiptaret perbejne 80 % te popullsise se Ēamėrisė.



    (V)

    Ndersa tani Italia eshte gati te nderhyje duke na shpallur si qellim se kerkon te vere ne vend dėmet qe I jane shkaktuar kombit shqiptare dhe te rivendose kufinjte natyrore e historike te Shqiperise. Eshte e arsyeshme qe te presesh nga ēdo shqiptar i vertete se do te jete i pakenaqur nga ky veprim. Por ndonje mund te kundershtoje se megjithe metodat e denueshme te perdorura nga grekėrit ata kane arritur qe ta permbysin gjendjen e kombesive ne shume vise te rajonit te diskutuar, keshtu qe te ndreqet nje padrejtesi e vjeter me nje padrejtesi te re nuk tingellon aq mire. Per kete une do te pergjigjesha se nuk mund te kete nje akt ligjor qe te perligje krimet e organizuara e te vazhdueshme.

    Por, ka dhe me. Shume larg nga Shqiperia historike, ne Greqine e brendshme ka pothuaj nje milion shqiptare, gati gjysma e te cileve ende e flet gjuhen e vet te lashte. Keta njerez kane nje mall ideal per Shqiperine dhe ne te kaluaren kane nxjerre deshmore te ēeshtjes shqiptare. Ata mund te shkembeheshin me grekėrit e rajonit te diskutuar dhe me se fundi te gjithe do te ishin te kenaqur. Porse siē pohojne grekėrit, Italia kerkon te arrije qellimet e veta duke zgjeruar kufijte e Shqiperise. Une pajtohem me kete plotesisht, por me duhet te shtoj se ky pohim nuk ka peshe dhe eshte thjesht nje perpjekje per t'i bere bisht ēeshtjes. Ēeshtja eshte a qe nje here dhe a ka qene gjithmone pjese perberese e Shqiperise ish-krahina turke e Janines? Ne qofte se kjo eshte e vertete, a mund te bjere poshte automatikisht kjo e vertete vetem e vetem sepse e thone edhe italianet? Fakti eshte i qarte, se Italia ka ketu nje perligje te mire e te forte, sepse rastis qe kerkesat e saj perputhen me nje akt te vonuar drejtesie kunder Shqiperise. Po ndodh qe nje here perendite hakmarrese jane ne anen e legjioneve te Ēezarit.



    Faik Konica
    New York Times, Gusht 1940

  16. #36
    Faik Konica lindi ne vitin 1876 ne qytezen Iliriane te Konices, eshte e tepert t’ju rikujtoj se sot ky qytet ndodhet ne Greqi. Familja Konica rrjedh nga familja e te famshmit Ali Pashe Tepelena, nje burre shteti e diplomat, i cili i rezistoi sulmmeve te Perandorise Osmane dhe te derguarve te Napolonit te Frances. Formimi i mirefillte i Konices fillon me studimet e tij te para ne Kolegjin Jezuit te Shkodres. Ai mesoi te fliste dhe te shkruante ne menyre perfekte frengjishten, latinishten dhe greqishten. Ne vitin 1892 Faiku shkon me studime ne France dhe jep provimin e matures ne vitin 1896. Serish ai perfiton nga rasti per te pasuruar arsenalin e tij gjuhesor. Ne France, Konica meson gjuhen Sanskrite dhe Hindu. Ky zbulim i gjuheve te rralla dhe minoritare ishte nje zbulim i vertete per Konicen e ri. Qe nga ky moment ai i futet punes per te mesuar Hebraishten me nje pasin te madh dhe te rralle. Padyshim qe Konica kishte gjetur dicka te perbashket mes historise se popullit Hebre dhe popullit Shqiptar. Por Konica nuk do te ishte i qete dhe ne Europe. Duke pare punen e madhe qe bente ne dobi te kombit shqiptar dhe kunder Portes se Larte, autoritetet Turke te asaj kohe e denojne me vdekje ne mungese. Per kete aresye Konica emigron ne Bruksel dhe ne vitin 1897 themelon Revisten Albania. Ai punoi dhe jetoi ne “Rue d’Albanie”, (Rruga e Shqiperise, ne komunen e Saint-Gilles) ne Bruksel.
    A nuk ishte e domosdoshme te rikujtohej 110 vjetori i themelimit te te parit organ shtypi ne gjuhen shqipe?
    A nuk ishte e domosdoshme te rikujtoj burri i kombit, i cili hodhi themelet e gjuhes shqipe? A nuk duhet te mbetej ne historine e Komunitetit shqiptar te Belgjikes dhe te te gjithe shqiptareve, Faik Konica, refugjati i pare politik shqiptar ne Europe? Ja pra, me pune dhe ndergjejge te plote ia dolem mbane. Une deshiroj te falenderoj te gjithe ata njerez qe bashkepunuan me mua dhe Shoqaten Nene Tereza, per ta bere kete nisme nje realitet te prekshem. Nje faleminderit Konsullit te Republikes se Shqiperise, Zotit Naim Mandri, i cili e perkrahu qe ne fillim kete nisme. Faleminderit Ministrit te ambasadorit, Profesorit te nderuar Thoma Haxhi. Deshiroj te falenderoj Ambasadorin e Republikes se Shqiperise prane Mbreterise se Belgjikes dhe BE, Zotin Artur Kuko, per perkrahjen dhe prezencen e tij ne daten 23 mars. Deshiroj te falenderoj nga zemra Drejtorin e Institutit Kombetar te Diaspores, Zotin Flamur Gashi, i cili u zhvendos nga Tirana per te marre pjese dhe pershendetur kete eveniment. Faleminderit Ambasadorit te Maqedonise, Zotit Blerim Reka per nderin qe na beri me prezencen e tij.
    Por te dashur miq e bashkeatdhetare, keta ishin vetem maja e ajzbergut. Nuk do te kishte qene e thjeshte per mua, si organizator dhe pergjegjes i ketij evenimenti pa ndihmen e nje sere njerezish, te cilet praktikisht dhe moralisht mbeshteten kete ngjarje. Deshiroj te falenderoj te gjithe koleget e mi te keshillit te adminsitrimit te Shoqates Nene Tereza dhe ne menyre te veēante Presidentin, Zotin Lek Pervizi. Deshiroj ta falenderoj per kurajon dhe punen e palodhur pavaresisht 80 viteve qe mban mbi supe. Deshiroj ta falenderoj per besimin dhe mbeshtetjen qe me ka akorduar prej kohesh. Faleminderit Altin Filos, administratorit te librarise ALBEL per prezencen dhe kontributin. Faleminderit Besim Bedinajt, President i Shoqates Kultorore “La Petite Europe asbl”. Faleminderit zonjes Stephanie Doc dhe Sherbimit Social te hebrenjve, te cilet na mundesuan sallen dhe gjithe logjistiken e nevojshme per realizimin me sukses te ketij projekti. Faleminderit José Sanchez, i cili prej vitesh ka hapur zyrat e Democrati Plus asbl, per mbledhjet tona te punes. Faleminderit te gjithe partenereve dhe te me falin ata qe kam harruar. Faleminderit ligjerueve te cilet punuan prej muajsh te tere per te pergatitur materialet e prezentuara me 23 mars. Keto falenderime shkojne drejt Kole Gjeloshajt dhe Safet Kryemadhit, te cilet folen per kontekstin politik te Revistes Albania. Luan Abedinajt per kontributin gjuhesor te revistes, Durak Duraku, Kole tahiri, Myrteza Bajraktari per historikun e revistes, Gjovalin Kola per marredheniet e Apolinerit me Shqiperine, Lek Pervizit per Biografine e Konices etj. Kete material do ta mbyll me dy faleminderime dhe njekohesisht mirenjohje. Falenderoj Kelment Koxhaj, i cili dhe pse me probleme shendetesore, zhvendosi gjithe studion e tij muzikore dhe na shoqeroi me kenget dhe melodite e embla shqiptare. Ky artist i mirefillte, ky djalosh bujar dhe ky mik imi, do te gjeje gjithnje mirenjohje dhe respekt nga une. Falenderimi im i fundit i dedikohet personit qe beri te mundur publikimin e ketij shkrimi, Altin Mehmeti, i cili me iniciativen e tij, beri te mundur qe keto informacione te percillen per ju.

  17. #37
    Parimi “miku i mikut tim eshte miku im” per Konicen nuk funksiononte; mikun e sotem e sulmonte te nesermen, dhe kundershtarin e djeshem e lavderonte.

    Me dy fytyresine e tij, Janus, Janari, kjo Perendi romake, perfaqesonte diellin dhe henen. Ai simbolizonte kalimin nga nje vit ne tjetrin, nga e kaluara ne te ardhmen. Midis dy vizioneve, ai ishte perfaqesues i ndermjetem midis dy boteve, barbarise dhe qyteterimit.

    Faik Konica, nje nga figurat me te medha intelektuale shqiptare te dekadave te para te shekullit 20, njihet edhe si nje nga personalitetet me karakterin me te komplikuar. Parimi “miku i mikut tim eshte miku im” per Konicen nuk funksiononte; mikun e sotem e sulmonte te nesermen, dhe kundershtarin e djeshem e lavderonte. Ishte kjo nje dobesi e Konices, apo ishte perpjekje e natyreshme drejt rritjes dhe pasurimit te karakteri?. Dihet se ndryshimi ne pergjithesi s’eshte gje tjeter vecse dalje nga status-quoja, perpjekje per t’u rritur, zgjeruar, pasuruar, persosur.

    Per keto arsye si dhe fale perfshirjes ne listen e figurave te ndaluar per rreth
    5 dekada nga ana e ish-regjimit komunist, mund te thuhet se Faik Konica do tė vazhdojė tė mbetet njė figurė e debatueshme. Kjo jo per te vene ne dyshim vlerat e tij, por per t’i vertetuar ato bazuar ne thenien se “vetem ata qė kerkojne te lavdėrohen nga tė gjithė ka tė ngjarė te mos kene ndonje vlerė”.

    Zyrtarisht ose jo Konica gjate gjithe jetes se tij sherbeu si ambasador i kombit te vet. Shpesh eshte folur per natyren e tij cinike e inatcore, por edhe karizmatike e miqesore, ndersa pak dihet rreth jetes se tij private. Nje drite te terthorte mbi kete aspekt te jetes se Konices duket se ofron libri APOLLINAIRE Poet Among the Painters, nga Francis Steegmuller. Nje pjese e librit mbi poetin e njohur francez Gijom Apolineri i kushtohet edhe Faik Konices, mik i ngushte i poetit ne fillim te shekullit 20. Pjesa e librit ku flitet per Konicen bazohet ne kujtimet e vetė poetit shkruar aty nga viti 1912.

    Apolineri tregon: “Nga tė gjithė njerėzit qė kam njohur dhe i kujtoj me kėnaqėsinė mė tė madhe, Faik Beg Konica ėshtė njėri prej tė vecanteve. Ai lindi nė Shqipėri, rreth 40 vjet tė shkuara (1875) nga njė familje qė i kishte qėndruar besnike besimit katolik.” Apolineri e cileson Faikun “katolik”. Duket se Apoloneri arrin vete ne kete perfundim ndoshta i nisur nga fakti se Konica gjatė bisedave mund t’i ketė treguar atij historinė e pushtimit shumė shekullor turk, para tė cilit shqiptarėt kishin qene kryesisht tė krishterė.

    “Kjo Shqipe" vazhdon Apolineri "u rrit nė Francė dhe rreth moshės 20 vjeēare ishte mjaft fetar sa qe nje here kishte shfaqur idene per te hyre ne Grande-Chartreuse, manastir katolik ne veri te Grenobles. Megjithatė ai nuk hodhi asnjė hap nė kėtė drejtim. Gradualisht perkushtimi ndaj fese u shndėrruar jo nė indiferentizėm, por nė njė lloj anti-klerizėm si ai i Merimesė.”

    “Shqipe”, tekstualisht "Chkipe" e quan Apolineri Konicėn. Biografi i Apolinerit, Francis Stegmuller thotė se Apolineri u pėrpoq ta shkruante fjalėn "Chkipe", thjesht pėr tė thėnė “shqiptar”. Por Apolineri ndoshta ka dashur tė shprehė admirimin e madh pėr Konicėn duke e quajtur atė "Chkipe" me kuptimin Shqipojnė.

    Lidhur me ceshtjen fetare, miqėsia dhe bashkėpunimi i mėvonshėm me Fan Nolin klerik tregojnė se Faik Konica nuk kishte asgjė kundėr fesė si ushqim shpirtėror. Duket se mosdashja e tij drejtohej mė tėpėr ndaj fesė si insititucion apo si fe-shtet. Apolineri e bėn kėtė krahasim tė Konicės ne fushen fetare me Prosper Merimenė (1803-1870 shkrimtar e historian). Por keto dy fugura perkojne edhe ne fusha te tjera. Nė vitin 1827, Merime shkroi "Illyrian Ballads, La Guzla". Ai ishte i njohur edhe si linguist, kritik arti dhe mjaft skrupuloz nė pėrdorimin e fjalėve. Madje konciziteti i tij nė tė shkruar permendej si legjendė qė kur ai ishte gjallė. Karakteristika te ngjashme vihen re edhe tek Konica, si ne shkrimet e tij qe dallohen per nga perzgjedhja e fjaleve, ashtu edhe kur kritikonte e satirizonte ata qe perdornin "barbarizma"
    ne shkrimet e tyre.

    Apolineri tregon: “Faiku vazhdoi studimet, por pasi ishte i mbushur plot dashuri pėr vendlindjen Shqipėri u kthye nė Turqi, ku u angazhua nė veprimtari anti qeveritare, dhe u dėnua dy herė me vdekje nė mungesė. Ai u kthye perseri nė Francė, pėr gjuhėn dhe letėrsinė e sė cilės kishte njohuri tė shkėlqyera. Nė Francė, Faiku krijoi lidhje tė ngushta me ēdo njeri qė kishte tė bėnte me Shqipėrinė. Megjithatė, ai pa se shkalla e lirisė sė individit qė lejohej nė Francė ishte e pamjaftueshme, dhe shkoi nė Bruksel, ku nė Rue d’Albanie themeloi revistėn Albania, e cila fillimisht trajtoi ēėshtje politike dhe pastaj edhe mė gjėrė duke pėrfshirė ēeshtjet e letėrsisė, historisė dhe filologjisė. Me kėtė Faiku e rigjallėroi jashtėzakonisht lėvizjen shqiptare. Duke pastruar gjuhėn shqipe nga fjalėt e huaja e parazitare qė kishin vėrshuar nė tė, Konica arriti brenda pak vitesh ta shndėrrojė ate nga njė dialekt te ngushtė nė njė gjuhė tė bukur, tė pasur e mjaft shprehėse”, thote Apolineri.

    Ketu mund te vihet re shume mire ndikimi i Prosper Merimese. Thuajse tė gjitha vetite e tij pasqyrohen edhe tek Konica. Nga ky aspekt ndoshta duhet parė edhe krahasmi apo afrimi i ketyre dy figurave.

    Apolineri vazhdon tregimin e tij: “Megjithatė, liria ashtu siē kuptohej ajo nė Bruksel, nuk e kėnaqi Faikun mė shumė se sa liria qė kishte provuar nė Paris.
    Njė ditė ai e pati punėn keq kur njė polic e ndaloi nė rrugė. “Nga jeni?”, e pyeti polici. “Albania”, u pėrgjegj Faiku. “Adresa?”, e pyeti perseri polici.
    “Rruga Albania”, ia ktheu Faiku. “Profesioni?” “Redaktor i Albanias.” thote Faiku. “Po talleni me mua?”, reagoi polici i zemėruar. Dhe patrioti shqiptar e kaloi atė natė nė stacionin e policise derisa ceshtja u sqarua".

    Apolineri tregon se Faik Konica mundohej dhe shpenzonte shume per botimin e revistės Albania. “Nė kapakun e revistės, si emblemė, ishin armėt e mbretėrisė sė ardhėshme tė Shqipėrisė, krijuar nga njė skulptor i talentuar francez emri tė cilit nuk mė kujtohet dhe i cili vdiq rreth vitit 1909 nė rrethinat e New Yorkut gjatė njė aksidenti me balonė.”

    Apolineri nuk e permend emrin e ketij skulptori.

    “I ngopur me Brukselin, Faik Beg Konica u nis pėr nė Londėr. Ai e braktisi shtypshkronjėn e tij tė mrekullueshme, e pėrbėrė vetėm nga gėrma platini me tė cilat ai vetė hartoi dhe shtypi njė numėr librash tė formatit tė vogėl, libra jashtėzakonisht tė rrallė. Kjo veprimtari pati jetė tė shkurtėr pasi punėtori i tij i vetėm nė shtypshkronjė u tregua i pakujdesshėm dhe pllakat me gėrmat e rralla u prishėn.”

    Megjithėse kishte kohė qė kishte dėgjuar pėr tė, Apolineri u njoh personalisht me Faik Konicėn nė Londėr nė vitin 1903. Faiku banonte nė Oakley Crescent, City Road, EC.

    Apolineri tregon: “Unė nuk e kisha takuar ndonjėherė. Ai mė kishte ftuar pėr tė kaluar disa ditė me tė, dhe pati premtuar tė mė priste nė stacionin e trenit.
    Ndonjė shenjė ishte e nevojėshme nga e cila unė mund tė dalloja se ishte ai. U morrėm vesh qė Faiku tė vendoste nė jaken e xhaketės njė lule. Treni me tė cilin po udhėtoja arriti shumė vonė, dhe nė stacionin Viktoria unė pashė se tė gjithė zotėrinjtė nė platformė mbanin lule nė jakat e xhaketave tė tyre. Si do ta dalloja une mikun tim shqiptar?, pyeta veten. Atehere mora njė taksi dhe mbėrrita nė shtėpinė e Faikut pikėrisht nė kohėn kur ai po dilte pėr tė blerė lulen.”

    Apolineri duket se nuk e njihte mire “korrektesine” ballkanase.

    “Faik Beg Konica kishte njė pasion pėr klarinetėn dhe oboen. Nė dhomėn e ndenjes ai kishte njė koleksion tė vjetėr tė kėtyre instrumenteve. Para dite, ndėrsa prisnim tė vinte koha e drekes, e cila gjithmonė shtrohej me vonesė, Faiku luante melodi tė vjetra, ulur pranė tryezės me sy gjysmė tė mbyllur e me pamje mjaft serioze. Dreka ishte “a l’albanise”, me fjalė tė tjera, e bollshme e pafund. Ēdo dy ditė pėr ėmbėlsirė kishim qumėshtor, qė unė nuk e pėlqeja aspak.
    Faiku e donte shumė. Ditėt e tjera kishim njė lloj keku qė unė e pėlqeja shumė.
    Faiku nuk donte as ta shikonte me sy. Drekat zgjasnin aq shumė sa unė nuk pata mundėsi tė vizitoja qoftė edhe njė muzeum nė Londėr – ne arrinim atje pikėrisht nė kohėn kur dyert mbylleshin. Megjithatė, ne bėmė shetitje tė gjata dhe une pata rastin tė njihem me intelektin e lartė e tė pėrkryer tė Faik Konicės.”

    Apolineri duket se dėgjoi tė flitej pėr herė tė parė pėr Faikun nga Annie Playden, njė guvernante angleze me tė cilėn Apolineri kishte rėnė nė dashuri kur ajo jepte mėsime nė Paris. Por dashuria nuk ishte e ndersjellte, Playden tregohej indiferente ndaj poetit. Gjatė banimit tė Konicės nė Londėr, Annie Playden, e cila ishte kthyer nė Londėr, takohej shpesh me Konicėn. Prej kėndej duket se e ka burimin edhe miqėsia e Apolinerit me Faikun. Pėr Konicėn duket se kishte respekt tė madh edhe familja e zonjushės Playden. Stegmuller thotė se kur Apolineri shkoi nė Londėr, ai zgjodhi tė shoqėrohej me Faikun pėr tė bėrė pėrshtypje tė mirė para familjes sė vajzės qė Apolineri kishte rėnė nė dashuri dhe donte tė martohej.

    “Mua mė bėnte gjithnjė e mė shumė pėrshtypje miqėsia qė Faiku tregonte pėr mua.
    Unė isha nė gjendje t’a kuptoja se ajo ishte njė ndjenjė e pastėr qė rridhte natyrshėm prej tij. Thuajse si tė gjithė shqiptarėt me prejardhje nga familje te njohura, Faiku kishte prirjen pėr t’u pushtuar nga mania e persekutimit, shqetėsimi i madh deri nė dėshpėrim. Dhe shqetėsimet e tij merrnin forma nga mė tė ēuditėshmet. Pasi blente diēka nė dyqan, Faiku gjithmonė largohej me frikėn se shitėsi do tė vraponte pas tij per t’a akuzuar se e kishte vjedhur mallin.
    “Si do t’ja provoja se nuk e kisha vjedhur?” thoshte gjithmonė Faiku. Kur e takova nė Londėr, Faik Beg Konica sapo e kishte pėrmirėsuar bibliotekėn e tij.
    Ai i kishte shitur tė gjitha librat qė kishte patur, dhe i kishte zėvėndėsuar ato me botimet anglisht nė tė cilat teksti ėshtė shtypur me shkronja aq tė vogla sa duhet lente zmadhuese pėr ta lexuar. Nė kėtė mėnyrė ai kishte formuar njė bibliotekė tė re mjaft te plote dhe qė zinte shumė pak v end. Nga librat e tij tė vjetėr kishte mbajtur vetėm dy fjalorė me autorė
    Bejl(1) dhe Darmesteter(2). Faiku e konsideronte Bejlin mėsuesin e tij.
    Admirimin mė tė madh nė letėrsi Faiku e kishte pėr M. Remy de Gourmont (3), dhe mė vonė kur unė gjeta njė portret tė shkrimtarit dhe ia dėrgova, ai mė shprehu njė mirėnjohje mjaft tė madhe. Faik Beg Konica, ashtu si edhe Bejli, kishte njė pasion tė madh pėr pseudonimet. Ai i ndryshonte ato shumė shpesh. Nė kohėn kur e njoha, ai e quante veten Thrank-Spirobeg, nga emri i heroit tė njė romani historik tė shkrimtarit Leon Cahun, nė vetvete njė kryevepėr dhe libri mė i mirė ne anglisht i frymėzuar nga historia shqiptare.”

    Ndoshta ishte ky liber qe e nxiti dhe frymezoi Konicen per te shkruar pas disa vitesh librin e tij "Albania: the Rock Garden of Southeastern Europe".

    Me pseudonimin Thrank-Spirobeg, Konica shkroi edhe dy artikuj nė te permuajshmen kritiko-letrare franceze Le Festin d’Esope. Revista pati njė jetė tė shkurtėr.
    Botimi i saj filloi nė shtator tė vitit 1903 dhe u ndėrpre pas 9 numrash nė gusht 1904. Biografi i Apolinerit, Francis Stegmuller, thotė se artikujt e nėnshkruar nga Thrank-Spirobeg janė; "Outline of a Method of How to Succeed in Winning Applause from the Bourgeois" dhe "The Most Colossal Mystification in the History of the Human Species". Stegmuller nuk flet gjė mbi pėrmbajtjen e tyre, por thotė se krahas Konicės nė tė njėjtin numėr te revistes kishin kontribuar me shkrimet e tyre edhe Henry Vernot, Rudyard Kipling, Andre Salmon, Alfred Jarry, Jean de Gourmont dhe Apolineri. Revista botohej nė Paris dhe duket se Konica i shkroi artikujt e tij pėr Le Festin d’Esope gjatė periudhės qė banonte nė Londėr, pra mes muajve janar - gusht te vitit 1904.

    Apolineri thotė se me pseudonimin Thrank-Spirobeg, Konica shkroi vetėm pėr 2-3 vjet. Pastaj ai mori tjetėr pseudonim, Pyrrhus Bardyli, me tė cilin nėnshkroi njė libėr mjaft tė fuqishėm e tė shkruar me mjeshtėri me titull "A Treatise on Artificial Languages".

    Gjatė vizitės sė tij tė dytė nė Londėr, nė muajin maj tė vitit 1904, Apolineri qėndroi pėrsėri ne shtepine e mikut te tij shqiptar.

    “Nė njė rast tjetėr unė pėrsėri kalova njė farė kohe nė Londėr me Faik Beg Konicėn, i cili ishte martuar dhe banonte nė Chinford. Ishte pranverė dhe ne bėmė shetitje tė gjata dhe kaluam shumė orė duke parė njerėzit qė luanin golf.
    Pak para arritjes time nė Londėr, Faiku kishte blerė disa pula pėr tė patur vezė tė freskėta; por ai vuri re se e kishte tė pamundur t’i hante vezėt. “Si mund tė hash vezėt e pulave qė ti i ushqen vetė?” pyeste ai. Pulat shpejt filluan tė hanin vezėt e veta, dhe kjo e tmerroi Faikun deri nė atė pikė sa filloi t’i shikonte ato me neveri; ai nuk i la mė pulat tė dilnin jashtė kotecit, ku ato filluan tė hanin njėra tjetrėn, me pėrjashtim tė njėrės e cila mbijetoi.
    Fitimtare por e vetmuar. Pula ishte bėrė si egėrsirė: ishte dobėsuar dhe meqė ishte e zezė shpejt filloi tė dukej si njė korb; kur unė ika, pula e Faikut kishte humbur edhe puplat dhe ishte transformuar nė njė lloj miu.”

    Ky tregim, ne formen e nje fabule klasike sherben si nje metafore e asaj qe do t’i ndoshte atdheut te Konices rreth 40 vjet mė vonė. Apolineri vdiq nė vitin 1918, dhe Konica mė 1942. Asnjeri prej tyre nuk arriti tė shihte shpėrfytyrimin qė njeriu apo njė popull, mund te pesoje kur mbahet i mbyllur per nje kohe te gjate nė kushtet e izolimit te plote.

    Nė pėrfundim tė kujtimeve Apolineri shkruan: "Kur ndodhi revolucioni Xhonturk nė Turqi, Faiku mendoi tė kthehej nė vendin e tij. Por ngjarjet nuk u zhvilluan siē dėshironte ai, dhe ndėrsa kryengritja nė Shqipėri sapo kishte filluar, Faik Beg Konica papritur u nis pėr nė Amerikė.”

    Shumė pak dihet pėr jetėn intime tė Faik Konicės. Apolineri thotė se kur beri viziten e tij ne Londer me 1904, Konica ishte i martuar. Por njė dritė tė zbehtė mund tė hedhi edhe nje tjeter fakt. Nė njė intervistė nė nė vitin 1951, Annie Playden, mikesha e Konices, thotė: “Nė maj tė vitit 1904, Apolineri erdhi nė Londėr dhe vazhdonte tė ishte shumė kėmbėngulės pėr t’u martuar me mua. Mė nė fund, pėr ta hequr qafe i thashė se mė duhej tė shkoja nė Amerikė ku mė priste i dashuri. Sigurisht kjo ishte njė gėnjeshtėr, por qė tė mos dukej e tille, unė shkova nė njė agjenci punėsimi e cila mė gjeti punė si guvernante nė Shtetet e Bashkuara.”

    Ky ishte edhe takimi i fundit i Playdenit me Apolinerin, por jo me Konicen.
    Biografi Stegmuller thote se Konica dhe Anne Playden njiheshin qe ne fillim te viteve 1900 ne Paris. Ne vitin 1903, Playden le Parisin dhe vendoset ne Londer. Edhe Konica ben te njejten gje. A ishte kjo nje shperngulje e rastesishme, e lidhur me zhvillimet politike, apo dy te rinjte ndiqnin njeri tjetrin? Apolineri thote me 1908 ose-1909, Konica papritur le Londren dhe niset per ne Shtetet e Bashkuara, ku Anne Playden ishte vendosur pak kohe me pare. A ishte kjo perseri njė rastėsi, apo vazhdimi i historisė sė njė dashurie? A ishte Apolineri i magjepsur nga intelekti dhe personaliteti i Faikut dhe vendosi tė takohej me tė, apo ishte natyra e njė tė riu xheloz qė e shtyu pėr tė parė se ēfarė cilesish kishte ky shqiptar qė e bėnin atė tėrheqės pėr zonjushėn Playden dhe familjen e saj? Sido qė tė ketė qėnė, levizjet e Konicės nga Parisi ne Londer e ne SHBA ne fillim te viteve 1900 pėrkuan mė sė miri me ne vojat qė kishte ēėshtja shqiptare e atyre viteve; ēėshtje tė cilės Faik Konica iu pėrkushtua gjatė gjithė jetės sė tij.

  18. #38
    Jeto qe te mesosh Maska e CuLi-GoaL
    Anėtarėsuar
    08-11-2007
    Vendndodhja
    GJAKOVA CITY
    Postime
    437

    Faik Konica

    Faik Konica ėshtė njė nga personalitetet mė nė zė tė kulturės dhe letėrsisė shqiptare. Prozator dhe poet,publiēist dhe estetist, kritik letrar dhe pėrkthyes, ai me veprėn e tij tė shumanshme pasuroi dhe ngriti nė lartėsi tė reja fjalėn shqipe dhe mendimin letrar shqiptar. Njeri me dituri tė madhe, dhe dhunti artistike, mjeshtėr i hollė i gjuhės shqipe, F.Konica ka hyrė nė historinė e kulturės sonė kombėtare jo vetėm si erudit e stilist i pėrkryer, por edhe si shkrimtar me vlera tė shquara ideoartistike. I lindur nė Konicė, mė 15 mars 1875 nė njė familje tė vjetėr feudale mėsimet e para ai i mori nė vendlindje, nė gjuhėn turke, arabe dhe greke. Mė vonė hyri nė liceun perandorak francez tė Stambollit pėr tė kryer pastaj shkollėn e mesme nė Francė. Ndoqi studimet pėr filozofi nė Dizhon dhe Paris. Fitoi disa konkurse, duke u nderuar me ēmime pėr aftėsitė e tij intelektuale jo tėzakonta. Mė 1912 u diplomua pėr letėrsi nė universitetin e Harvardit tė SH.B.A. Faik Konica qysh i ri e lidhi jetėn me veprėn e tij dhe me lėvizjen kombėtare shqiptare. Pasi boton broshurėn "Shqipėria dhe turqit" (1895) nė Paris ai vendoset nė Bruksel (Belgjikė), ku nxjerr revistėn "Albania", kjo revistė politiko-kulturore dhe letrare u bė organi mė i rėndėsishėm e mė me autoritet i Rilindjes sonė. E botuar nė gjuhėn shqipe, frėnge dhe pjesėrisht turke, si njė enciklopedi e vėrtetė, ajo propogandoi pėr vite me radhė (1897-1909) programin e lėvizjes kombėtare shqiptare, historinė dhe kulturėn e popullit tonė. Mė 1909 F.Konica, si u mbyll revista "Albania" nė Londėr, i ftuar nga atdhetarėt shkon nė SH.B.A. ku drejton gazetėn "Dielli" edhe mė pas gazetėn "Trumpeta e Krujės". Me themelimin e Federatės "Vatra", mė 1912 ai zgjidhet sekretar i pėrgjithshėm i saj. Faik Konica dhe Fan Noli, duke qenė udhėheqėsit kryesorė tė lėvizjes kombėtare shqiptare nė SH.B.A., do tė shkojnė nė Londėr pėr mbrojtjen e ēėshtjes kombėtare nė Konferencėn e Ambasadorėve. Nė kongresin shqiptar tė Triestes (1913), qė u mblodh pėr tė kundėrshtuar copėtimin e Shqipėrisė nga armiqtė e saj, Konica u zgjodh kryetar. Gjatė Luftės sė Parė Botėrore dhe mė pas, ai zhvilloi veprimtari tė dendur diplomatike nė dobi tė atdheut, nė Austri, Zvicėr, Itali e gjetkė. Nė 1921 u kthye nė SH.B.A., ku u zgjodh kryetar i Federatės "Vatra", po ndėrkaq nė vitet 20 u lidh dhe ndikoi nė lėvizjen demokratike qė zhvillohej nė Shqipėri. Kėtė do ta bėnte nėpėrmjet gazetės "Dielli" dhe "Shqiptari i Amerikės". Me dėshtimin e Revolucionit Demokratik, me ardhjen e A.Zogut nė fuqi, Konica u emėrua ministėr fuqiplotė i Shqipėrisė nė SH.B.A. Vdiq nė Uashington nė 14 dhjetor 1942.
    Fotografitė e Bashkėngjitura Fotografitė e Bashkėngjitura  

  19. #39
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    19-04-2007
    Postime
    61
    Ata qė ma shanė Atdheun

    Ma shanė atdheun, ma shanė nga nėna,
    nė njė bar, mbushur me tė bardhė e negėr...
    Shtrėngova dhėmbėt tė mos mė ēahej zėmra,
    e mbi ta tė lėshohej si bishė e egėr...

    Ma shanė atdheun buzė detit Egje.
    Si m'u mbyll goja e nuk volla mallkime!?
    Po pėr kė t'i shaja!? Ata s'kishin atdhe...
    Ma shanė atdheun, nė gjuhėn time.

  20. #40
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    05-09-2006
    Postime
    6
    Citim Postuar mė parė nga Tigrimelara Lexo Postimin
    Faik Konica lindi ne vitin 1876 ne qytezen Iliriane te Konices, eshte e tepert t’ju rikujtoj se sot ky qytet ndodhet ne Greqi. Familja Konica rrjedh nga familja e te famshmit Ali Pashe Tepelena, nje burre shteti e diplomat, i cili i rezistoi sulmmeve te Perandorise Osmane dhe te derguarve te Napolonit te Frances. Formimi i mirefillte i Konices fillon me studimet e tij te para ne Kolegjin Jezuit te Shkodres. Ai mesoi te fliste dhe te shkruante ne menyre perfekte frengjishten, latinishten dhe greqishten. Ne vitin 1892 Faiku shkon me studime ne France dhe jep provimin e matures ne vitin 1896. Serish ai perfiton nga rasti per te pasuruar arsenalin e tij gjuhesor. Ne France, Konica meson gjuhen Sanskrite dhe Hindu. Ky zbulim i gjuheve te rralla dhe minoritare ishte nje zbulim i vertete per Konicen e ri. Qe nga ky moment ai i futet punes per te mesuar Hebraishten me nje pasin te madh dhe te rralle. Padyshim qe Konica kishte gjetur dicka te perbashket mes historise se popullit Hebre dhe popullit Shqiptar. Por Konica nuk do te ishte i qete dhe ne Europe. Duke pare punen e madhe qe bente ne dobi te kombit shqiptar dhe kunder Portes se Larte, autoritetet Turke te asaj kohe e denojne me vdekje ne mungese. Per kete aresye Konica emigron ne Bruksel dhe ne vitin 1897 themelon Revisten Albania. Ai punoi dhe jetoi ne “Rue d’Albanie”, (Rruga e Shqiperise, ne komunen e Saint-Gilles) ne Bruksel.
    A nuk ishte e domosdoshme te rikujtohej 110 vjetori i themelimit te te parit organ shtypi ne gjuhen shqipe?
    A nuk ishte e domosdoshme te rikujtoj burri i kombit, i cili hodhi themelet e gjuhes shqipe? A nuk duhet te mbetej ne historine e Komunitetit shqiptar te Belgjikes dhe te te gjithe shqiptareve, Faik Konica, refugjati i pare politik shqiptar ne Europe? Ja pra, me pune dhe ndergjejge te plote ia dolem mbane. Une deshiroj te falenderoj te gjithe ata njerez qe bashkepunuan me mua dhe Shoqaten Nene Tereza, per ta bere kete nisme nje realitet te prekshem. Nje faleminderit Konsullit te Republikes se Shqiperise, Zotit Naim Mandri, i cili e perkrahu qe ne fillim kete nisme. Faleminderit Ministrit te ambasadorit, Profesorit te nderuar Thoma Haxhi. Deshiroj te falenderoj Ambasadorin e Republikes se Shqiperise prane Mbreterise se Belgjikes dhe BE, Zotin Artur Kuko, per perkrahjen dhe prezencen e tij ne daten 23 mars. Deshiroj te falenderoj nga zemra Drejtorin e Institutit Kombetar te Diaspores, Zotin Flamur Gashi, i cili u zhvendos nga Tirana per te marre pjese dhe pershendetur kete eveniment. Faleminderit Ambasadorit te Maqedonise, Zotit Blerim Reka per nderin qe na beri me prezencen e tij.
    Por te dashur miq e bashkeatdhetare, keta ishin vetem maja e ajzbergut. Nuk do te kishte qene e thjeshte per mua, si organizator dhe pergjegjes i ketij evenimenti pa ndihmen e nje sere njerezish, te cilet praktikisht dhe moralisht mbeshteten kete ngjarje. Deshiroj te falenderoj te gjithe koleget e mi te keshillit te adminsitrimit te Shoqates Nene Tereza dhe ne menyre te veēante Presidentin, Zotin Lek Pervizi. Deshiroj ta falenderoj per kurajon dhe punen e palodhur pavaresisht 80 viteve qe mban mbi supe. Deshiroj ta falenderoj per besimin dhe mbeshtetjen qe me ka akorduar prej kohesh. Faleminderit Altin Filos, administratorit te librarise ALBEL per prezencen dhe kontributin. Faleminderit Besim Bedinajt, President i Shoqates Kultorore “La Petite Europe asbl”. Faleminderit zonjes Stephanie Doc dhe Sherbimit Social te hebrenjve, te cilet na mundesuan sallen dhe gjithe logjistiken e nevojshme per realizimin me sukses te ketij projekti. Faleminderit José Sanchez, i cili prej vitesh ka hapur zyrat e Democrati Plus asbl, per mbledhjet tona te punes. Faleminderit te gjithe partenereve dhe te me falin ata qe kam harruar. Faleminderit ligjerueve te cilet punuan prej muajsh te tere per te pergatitur materialet e prezentuara me 23 mars. Keto falenderime shkojne drejt Kole Gjeloshajt dhe Safet Kryemadhit, te cilet folen per kontekstin politik te Revistes Albania. Luan Abedinajt per kontributin gjuhesor te revistes, Durak Duraku, Kole tahiri, Myrteza Bajraktari per historikun e revistes, Gjovalin Kola per marredheniet e Apolinerit me Shqiperine, Lek Pervizit per Biografine e Konices etj. Kete material do ta mbyll me dy faleminderime dhe njekohesisht mirenjohje. Falenderoj Kelment Koxhaj, i cili dhe pse me probleme shendetesore, zhvendosi gjithe studion e tij muzikore dhe na shoqeroi me kenget dhe melodite e embla shqiptare. Ky artist i mirefillte, ky djalosh bujar dhe ky mik imi, do te gjeje gjithnje mirenjohje dhe respekt nga une. Falenderimi im i fundit i dedikohet personit qe beri te mundur publikimin e ketij shkrimi, Altin Mehmeti, i cili me iniciativen e tij, beri te mundur qe keto informacione te percillen per ju.
    Genti Metaj

Faqja 2 prej 3 FillimFillim 123 FunditFundit

Tema tė Ngjashme

  1. Faik Konica
    Nga katana nė forumin Gjuha shqipe
    Pėrgjigje: 41
    Postimi i Fundit: 18-12-2022, 23:01
  2. Faik Konica per here te pare ne nje film
    Nga StormAngel nė forumin Kinematografia dhe televizioni
    Pėrgjigje: 3
    Postimi i Fundit: 17-05-2012, 14:05
  3. Konica s’e meriton te jepet nė shkolla, Vazhdimi i Degradimit Kulturor
    Nga Collectivemind nė forumin Aktualitete shoqėrore
    Pėrgjigje: 30
    Postimi i Fundit: 06-02-2009, 11:39
  4. Suedia dhe suedezėt nė veprat e shkrimtarėve shqiptarė
    Nga Ullmar Qvick nė forumin Enciklopedia letrare
    Pėrgjigje: 11
    Postimi i Fundit: 10-03-2005, 07:10
  5. Faik Konica
    Nga Loti i kristalt nė forumin Enciklopedia letrare
    Pėrgjigje: 6
    Postimi i Fundit: 08-10-2003, 13:24

Regullat e Postimit

  • Ju nuk mund tė hapni tema tė reja.
  • Ju nuk mund tė postoni nė tema.
  • Ju nuk mund tė bashkėngjitni skedarė.
  • Ju nuk mund tė ndryshoni postimet tuaja.
  •