Close
Faqja 0 prej 2 FillimFillim 12 FunditFundit
Duke shfaqur rezultatin -19 deri 0 prej 32
  1. #1
    i/e regjistruar Maska e Bani gjk
    Anėtarėsuar
    06-01-2005
    Postime
    550

    Wehhabizmi sipas Ehl-i Sunnetit

    Njė vėshtrim mbi Wehhabizmin

    Sipas Ehl-i Sunnetit


    nga: Ejjub Sabri Pasha


    Wehhabizmi ėshtė njė rrymė ekstremiste, e pėrhapur kėto dy shekujt e fundit brenda tokave islame, qė ka ndėrmarrė sulme tė egra dogmatike ndaj shumicės sė muslimanėve, duke i akuzuar ata si tė dalė nga feja, politeistė dhe jobesimtarė.

    Ejjub Sabri Pasha (v. 1308 H./1890), admiral i prapavijės nė kohėn e sulltanit tė tridhjetė e katėrt osman ‘Abdul-Hamid II (1258-1336 H/1842-1918) shkroi njė libėr historik, nė tė cilin e shtjelloi hollėsisht wehhabizmin. (Mir‘at ul-Haramein, vėll. III, ff. 99; pesė vėllime nė turqisht, Sh. B. Matba’e-i Bahrije, 1301-1306 H.)

    Ajo qė vijon, ėshtė marrė kryesisht nga ai libėr.

    1. Prapavija e Wehhabizmit

    Wehhabizmi u themelua nga Muhammed ibn ‘Abdul-Wehhabi, qė u lind nė Hureimile tė Nexhdit, mė 1115 H./1703 dhe vdiq mė 1206 H./1791. Ai kishte udhėtuar pėr tregti nė Basra, Bagdad, Iran, Indi dhe Damask, ku gjeti librat e ligė tė Ahmed Ibn Tejmijjes (661-728H/1263-1328), pėrmbajtja e tė cilėve nuk pėrputhej me Ehl-i Sunnetin. Duke qenė mendjehollė e fjalėshumė, ai u bė i njohur si Shejh en-Nexhdi. Pėr t’ia rritur famėn vetes, ai ndoqi mėsime nga dijetarė hanbeli tė Medines e mė pas tė Damaskut dhe, pas kthimit nė Nexhd, shkroi shumė libra. Libri i tij Kitab et-Teuhid u plotėsua me shėnime nga i nipi, ‘Abdur-Rahmani dhe depėrtoi nė Egjipt, ku u botua me titull Fet’h ul-Mexhid nga njė wehhabi me emrin Muhammed Hamid. Idetė e Muhammed ibn ‘Abdul-Wehhabit mashtruan banorėt fshatarė tė Dar’ijjes dhe prijėsin e tyre, Muhammed ibn Sa‘udin. Numri i atyre qė pranuan idetė e tija, tė cilat ai i quajti wehhabizėm, u rrit dhe ai u vetėcaktua kadi ndėrsa Muhammed ibn Sa‘udi, emir (sundimtar). Ai e deklaroi si ligj se vetėm pasardhėsit e tyre mund t’i zėvendėsonin ata.
    Babai i Muhammedit, ‘Abdul-Wehhabi, qė ishte njė musliman i mirė sunni si dhe dijetarėt e Medines e kuptuan nga fjalėt e Muhammedit se ai do niste njė lėvizje heretike dhe i kėshilluan tė gjithė qė tė mos flisnin me tė. Por ai e shpalli haptas wehhabizmin mė 1150 H. (1737). Pėr t’i mashtruar dhe ēorientuar tė paditurit, ai pėrēmoi ixhtihadin e ‘ulemave tė Islamit. Ai madje shkoi aq larg sa t’i quante pjesėtarėt e Ehl-i Sunnetit qafirė (jobesimtarė). Ai pohonte se ata qė vizitojnė faltoren e njė profeti ose ndonjėrit nga eulija’tė dhe i drejtohej atij mė Ja Nebiullah (o Pejgamber i Allahut) ose p.sh. Ja ‘Abdul-Kadir, bėhen politeistė (mushrikunė).
    Sipas wehhabive, ai qė thotė se ndokush pėrveē Allahut bėn diēka ėshtė jobesimtar, kafir. Pėr shembull, ai qė pohon se ‘ky ilaē ma zbuti dhimbjen’, ose ‘Allahu ma pranoi namazin pranė varrit tė filan waliu’, bėhet jobesimtar. Pėr tė vėrtetuar kėtė pretendim, ata shtrojnė si argument ajetin Ijjake nesta’in (vetėm nga Ti kėrkojmė ndihmė) tė Sures Fatiha dhe ajetet qė flasin pėr tewekkul.
    Nė fund tė pjesės sė dytė tė librit el-Usul el-Arba’a fi Tardid ul-Wehhabijje, i nderuari Hakim es-Sirhindi el-Muxheddidi shkruan:

    Wehhabitė dhe jomedhhebistėt s’e kuptojnė dot domethėnien e mexhaz-it (alegorisė, simbolit) dhe isti’ara-sė (metaforės). Saherė qė dikush thotė se ai bėri diēka, ata e quajnė politeist (mushrik) ose jobesimtar (kafir) edhe pse shprehja e tij ėshtė njė mexhaz.
    Ndėrkohė, Allahu Te‘ala thotė nė shumė ajete tė Kur’anit Famėlartė se Ai ėshtė bėrėsi i vėrtetė i ēdo veprimi dhe se njeriu ėshtė veprues mexhazi (simbolik). Nė ajetin 57 tė Sures el-En’amė dhe nė Suren Jusuf, Ai thotė: {Gjykimi (hukm) ėshtė vetėm i Allahut}, d.m.th. Allahu i Lartėsuar ėshtė Gjykuesi i vetėm (Hakim). Nė ajetin 65 tė Sures Nisa’, Allahu thotė: {Pėr Zotin tėnd (o Muhammed), ata nuk do tė jenė besimtarė tė vėrtetė gjersa tė mos zgjedhin ty gjykues (juhakkimuneke) tė asaj pėr tė cilėn debatojnė}. Ajeti i parė pohon se Allahu Te’ala ėshtė i vetmi Hakim i Vėrtetė, kurse i dyti pohon se njeriu mund tė quhet hakim metaforikisht.
    Ēdo musliman e di se Allahu Te’ala ėshtė i Vetmi qė jep jetė dhe e merr atė, sepse, nė ajetin 56 tė Sures Junus, Ai thotė {Ai jep jetė dhe jep vdekje}, e nė ajetin 42 tė Sures Zumer Ai thotė: {Allahu i merr shpirtrat kur ėshtė ēasti i vdekjes sė tyre}. Nė ajetin 11 tė Sures Sexhde, Ai thotė nė mėnyrė mexhazi: {Engjėlli i vdekjes, i cili ėshtė caktuar pėr ju, jua merr shpirtrat dhe pastaj do tė ktheheni te Zoti juaj}.
    Allahu Te’ala ėshtė i Vetmi qė i shėndosh tė sėmurėt, sepse ajeti 80 i Sures Shu’ara’ pohon: {Dhe kur tė sėmurem, Ai mė shėron}. Kur’ani citon fjalėt e Hazreti ‘Isait nė ajetin 49 tė Suren Al-i Imran, duke thėnė: {Unė i shėroj tė verbėrit, tė sėmurėt nė lėkurė dhe me lejen e Allahut i ngjall tė vdekurit}. Nė tė vėrtetė, ai qė i dhuron fėmijė njeriut ėshtė Allahu; por ajeti 19 i Sures Merjem, pėrcjell fjalėt e Hazreti Xhibrai’ilit a.s.: {Unė jam vetėm i dėrguar i Zotit tėnd pėr tė tė dhuruar njė djalė tė pastėr} qė janė mexhazi.
    Mbikėqyrėsi i vėrtetė i njeriut ėshtė Allahu Te’ala. Ajeti 257 i Sures el-Bekare e pohon kėtė haptas: {Allahu ėshtė waliu (Mbikėqyrėsi, Kujdestari) i atyre qė besuan}. Dhe, duke thėnė se {Waliu juaj ėshtė Allahu dhe i Dėrguari i Tij dhe ata qė besuan e qė e falin namazin dhe japin zekatin duke bėrė ruku‘} (el-Ma’ide, 55) e {Pejgamberi ėshtė mė wali ndaj besimtarėve se ata ndaj vetes sė tyre} (el-Ahzabė, 6), Ai don tė thotė se edhe njeriu, paēka se simbolikisht, ėshtė wali. Nė mėnyrė tė ngjashme, ndihmėsi i vėrtetė ėshtė Allahu Te’ala, por Ai ka thėnė mu’in edhe pėr njerėzit, metaforikisht. Nė ajetin 2 tė Sures Ma’ide, Allahu thotė: {Ndihmohuni mes vete me tė mira e nė tė mbara}. Wehhabitė e pėrdorin fjalėn mushrik (politeist) pėr ata muslimanė qė e quajnė dikė ‘abd (rob, shėrbėtor) tė dikujt veēmas Allahut, p.sh. ‘Abdun-Nebi ose ‘Abdur-Resul; mirėpo, nė ajetin 32 tė Sures Nurė, thuhet {edhe robėrit dhe robėreshat tuaja}. Zoti (Rabb) i vėrtetė ėshtė Allahu Te’ala, por edhe dikush tjetėr veēmas Allahut mund tė quhet rabb metaforikisht; nė ajetin 41 tė Sures Jusuf thuhet {Mė pėrkujto mua te zotėriu (rabb) yt}.
    Istighadha ėshtė ajo qė wehhabitė i kundėrvihen mė shumė: ‘tė kėrkuarit ndihmė ose mbrojtje prej dikujt tjetėr pėrveē Allahut’, gjė qė ata e quajnė politeizėm. Ėshtė e vėrtetė se, siē e dinė tėrė muslimanėt, istighadha ėshtė vetėm pėr Allahun Te’alaa. Megjithatė, ėshtė e lejueshme qė metaforikisht tė thuhet se mund t’i bėhet istighadha dikujt, sepse, nė ajetin 15 tė Sures el-Kasas thuhet: {dhe ai i anės sė tij i kėrkoi ndihmė kundėr armikut}. Njė hadith pohon: “Ata do tė bėjnė istighadha-nė e Ademit nė vendin e Mahsharit.” Njė hadith i regjistruar nė el-Hisn ul-Hasin thotė: “Ai qė ka nevojė pėr ndihmė duhet tė thotė: ‘O robėrit e Allahut! Mė ndihmoni!’” Ky hadith urdhėron se, [nė rast nevoje] duhet kėrkuar ndihmė nga dikush qė nuk ėshtė pranė.

    Tė kėrkosh shefa’at dhe ndihmė nga Resulullahu dhe eulija’tė nuk do tė thotė tė braktisėsh Allahun apo tė harrosh se Ai ėshtė Krijuesi. Ajo ėshtė si tė presėsh shi nga Allahu pėrmes shkaqeve apo mjeteve (wasite) tė reve, tė presėsh shėrim nga Allahu pėrmes marrjes sė ilaēit, tė presėsh fitore nga Allahu duke pėrdorur topa, bomba, raketa dhe aeroplanė. Kėto janė shkaqe. Allahu krijon gjithēka pėrmes shkaqesh. Nuk ėshtė politeizėm (shirk) t’i pėrdorėsh kėto shkaqe. Pejgamberėt a.s. i kanė pėrdorur gjithmonė shkaqet. Ashtu siē shkojmė te njė burim pėr tė pirė ujė, tė cilin e ka krijuar Allahu, dhe tek furra pėr tė ngrėnė bukė, tė cilėn sėrish e ka krijuar Allahu, dhe ashtu siē armatosemi e pėrgatitemi qė Allahu tė na japė fitore, po ashtu ia drejtojmė zemrat shpirtit tė njė profeti ose waliu, qė Allahu tė na i pranojė lutjet. Tė pėrdorėsh radio pėr tė dėgjuar njė tingull qė Allahu krijon pėrmes valėve elektromagnetike nuk do tė thotė tė braktisėsh Allahun e t’i mbėshtetesh njė kutie, sepse Allahu ėshtė Ai qė ia dhuron kėtė veēanti, kėtė fuqi instalimeve nė kutinė e radios. Allahu e ka fshehur Gjithfuqinė e Tij nė ēdo gjė. Njė politesit adhuron idhuj por s’mendon pėr Allahun. Mirėpo njė musliman, duke pėrdorur shkaqe dhe mjete, mendon pėr Allahun, i Cili i jep efikasitet dhe veēanti shkaqeve dhe krijesave. Gjithēka qė dėshiron, ai e pret nga Allahu. Ai e di se ēdo gjė qė merr, i vjen nga Allahu. Wehhabitė, nė fakt, u pėrmbahen mjeteve dhe i pėrdorin ato nė ēėshtjet e dynjasė. Ata i kėnaqin dėshirat e tyre sensuale nė ēdo lloj mėnyre, por quajnė “politeizėm” sigurimin e mjeteve pėr tė fituar ahiretin. Ē’koncept teuhidi ėshtė ky?
    Pėr shkak se ato fjalė tė Muhammed ibn ‘Abdul-Wehabit pajtoheshin krejtėsisht me dėshirat sensuale, ata qė s’kishin dituri fetare, ranė kollaj nė grackė. Ata pohuan se dijetarėt e Ehl-i Sunnetit dhe muslimanėt e rrugės sė drejtė ishin jobesimtarė. Emirėve, wehhabizmi iu duk krejt nė pėrputhje me dėshirat e tyre pėr tė rritur pushtetin e pėr t’i zgjeruar tokat dhe territoret e tyre. Ata i detyruan fiset arabe tė bėheshin wehhabi. Ata i vranė tė gjithė ata qė s’u besuan atyre. Fshatarėt, nga frika e vdekjes, iu bindėn emirit tė Dar’ijjes, Muhammed ibn Sa’udit. Tė bėrit ushtarė tė emirit u shkonte shumė pėr shtat dėshirave tė tyre pėr tė sulmuar jetėn, pronėn dhe nderin e jowehhabive.
    Vėllai i Muhammed ibn ‘Abdul-Wehhabit, Shejh Sulejmani, ishte njė ‘alim i Ehl-i Sunnetit. Ky njeri i bekuar e hodhi poshtė wehhabizmin nė librin e tij es-Sawa‘ik ul-Ilahijje fi’r-raddi ‘ala’l-Wehhabijje e punoi kundėr pėrhapjes sė bindjeve tė tij heretike.
    Mėsuesit e Muhammedit, qė e kuptuan se ai i kishte hapur rrugė sė keqes, i hodhėn poshtė librat e tij devijues. Ata deklaruan se ai ishte shmangur dhe e rrėzuan wehhabizmin, pėrmes ajeteve dhe haditheve. Megjithatė, tė gjitha kėto e rritėn urrejtjen dhe armiqėsinė e wehhabizmit kundėr muslimanėve.
    Parimet heretike tė wehhabizmit u pėrhapėn jo vetėm me fjalė por edhe me mizori e gjakderdhje. Ndėr mizorėt qė i ngjyen duart me gjak tė pafajshėm nė kėtė drejtim, emiri i Dar’ijjes - Muhammed ibn Sa’udi, ishte mė zemėrguri. Ky njeri, qė ėshtė paraardhėsi i emirėve tė Arabisė Saudite, vinte nga fisi i Banu Hanifes dhe ishte njė nga pasardhėsit e atyre qė i kishin besuar Musejleme el-Kedhdhabit (‘gėnjeshtarit’) si profet.
    Wehhabitė shtiren sikur janė tė sinqertė nė besimin nė Njėshmėrinė e Allahut dhe se kėsisoj i shmangen mosbesimit, dhe gjoja se tė gjithė muslimanėt kishin qenė politeistė pėr gjashtėqind vjetė e se wehhabitė po pėrpiqeshin t’i shpėtonin nga kufri. Pėr tė mbėshtetur idetė e tyre, ata pėrmendin ajetin e pestė tė Sures Ahkaf dhe ajetin 106 tė Sures Junus. Ndėrkohė, tė gjitha komentimet (tefsir) tė Kur’anit shkruajnė njėzėri se kėto dy ajete dhe shumė tė tjera si kėto janė zbritur pėr politeistėt. Ajeti i parė thotė: {Kush ėshtė mė i humbur se ai qė pos Allahut lut diēka qė nuk i pėrgjigjet atij deri nė Kijamet, sepse ata (qė luten) janė gafilė ndaj lutjes sė tyre}. Kurse ajeti i dytė thotė: {Dhe mos lut tjetėrkėnd pos Allahut, ndonjė (idhull) qė nuk tė sjell as dobi as dėm; e nėse e bėn atė, dije se i ke bėrė padrejtėsi vetvetes.}
    Nė librin e tyre Keshf esh-Shubhat, wehhabitė e keqinterpretojnė ajetin e tretė tė Sures Zumer, ku Allahu thotė: {Ndėrsa ata qė nė vend tė Tij adhurojnė miq tė tjerė (duke thėnė): ‘ne nuk i adhurojmė ata pėr tjetėr, vetėm qė tė na afrojnė sa mė pranė Allahut’}. Ky ajet citon fjalėt e politeistėve qė adhurojnė idhuj. Wehhabitė ia pėrngjisin muslimanėt qė kėrkojnė shefa’at (ndėrmjetėsim) atyre politeistėve dhe pohojnė me qėllim se edhe politeistėt besonin se idhujt e tyre nuk kishin fuqi krijuese e se vetėm Allahu ishte Krijuesi. Duke interpretuar kėtė ajet, libri Ruh ul-Bejan thotė:

    Qeniet njerėzore janė krijuar me aftėsinė pėr ta njohur (dhe pranuar) Krijuesin qė i ka krijuar ato dhe gjithēka tjetėr. Ēdo krijesė njerėzore e ndjen dėshirėn pėr ta adhuruar krijuesin e vet dhe pėr t’iu afruar Atij. Mirėpo, kjo aftėsi dhe dėshirė mund tė zhvleftėsohet, sepse, nefsi (egoja), Shejtani ose shoqėria e keqe mund ta mashtrojnė njeriun, e pėr pasojė, me shkatėrrimin e kėsaj dėshire tė brendshme, njeriu bėhet ose politeist ose jobesimtar nė Krijuesin dhe nė Ditėn e Gjykimit, si masonėt ateistė. Gjėja e ēmuar ėshtė ma’rifa qė buron nga teuhidi. Shenja e saj ėshtė besimi nė profetėt dhe librat e tyre duke i ndjekur ata, pra ajo ėshtė rast i tė afruarit tek Allahu. Shejtani ishte krijuar pėr tė bėrė sexhde, por ai refuzoi tė ulej nė sexhde nė njė mėnyrė tė pahijshme pėr krijimin e tij dhe gjithashtu disa mendimtarė u bėnė jobesimtarė sepse kėrkuan t’i afroheshin Allahut jo duke ndjekur profetėt, por mendjen e tyre. Pėr t’iu afruar Allahut, muslimanėt i pėrmbahen Sheri‘atit, gjė qė ua mbush zemrat me dritė shpirtėrore, dhe cilėsia hyjnore e bukurisė (xhemal) shpaloset nė zemrat e tyre. Pėrkundrazi, politeistėt, pėr t’iu afruar Allahut, nuk ndjekin as Profetin as Sheri‘atin, por nefset (egot) dhe bida’tet (shpikjet) e tyre, e kėsisoj zemrat e tyre nxihen dhe shpirtrat u errėsohen. Nė fund tė kėtij ajeti, Allahu thotė se ata gėnjejnė nė pohimin e tyre, {Ne nuk i adhurojmė ata pėr tjetėr veēse qė tė na afrojnė sa mė afėr Allahut}. Siē kuptohet lehtė, ėshtė padrejtėsi e madhe nga ana e wehhabive qė t’i marrin ajetin 25 tė Sures Lukman qė thotė: {Nėse i pyet ata (jobesimtarėt): ‘Kush i krijoi qiejt dhe tokėn?’, me siguri do tė tė thonė: ‘Allahu’} dhe ajetin 87 e Sures Zuhrufė qė thotė: {Po nėse i pyet: ‘Kush i krijoi ata?’, me siguri do tė thonė: ‘Allahu’} si argumente dhe tė pohojnė: “Edhe politeistėt e dinin se Krijuesi ishte vetėm Allahu. Ata i adhuronin idhujt qė ata tė ndėrmjetėonin pėr ta nė Ditėn e Gjykimit. Pėr kėtė arsye ata u bėnė politeistė (mushrikunė) dhe jobesimtarė (kafirunė).

    Kėto fjalė tė wehhabive janė shumė tė gabuara dhe tė pambėshtetura, sepse ne muslimanėt nuk adhurojmė as profetėt, as eulija’tė e as nuk themi se ata janė shokė ose partnerė tė Allahut. Ne besojmė se profetėt dhe eulija’tė janė krijesa dhe qenie njerėzore qė nuk duhen adhuruar. Ne besojmė se ata janė krijesat e dashura tė Allahut dhe Allahu do t’i mėshirojė krijesat e Tija pėr hir tė tė dashurve tė Tij. Vetėm Allahu ėshtė Ai qė krijon dėmin dhe dobinė. Vetėm Ai ėshtė i denjė pėr adhurim. Ne themi se ai i mėshiron krijesat e Tija njerėzore pėr hir tė tė dashurve tė Vet. Kurse politeistėt thonė se idhujt e tyre nuk janė krijues, duke besuar se kėta janė tė denjė pėr t’u adhuruar dhe ja pėrse ata i adhurojnė. Duke qenė se ata pohojnė se idhujt janė tė denjė pėr t’u adhuruar, ata bėhen politeistė. Pėrndryshe, ata s’do tė ishin bėrė politeistė pse thonė qė duan t’u bėhet ndėrmjetėsim.
    Shihet qartė se pėrngjitja e Ehl-i Sunnetit me jobesimtarėt idhujtarė, nga ana e wehhabive, ėshtė majft e gabuar. Tė gjitha ajetet qė ata parashtrojnė janė zbritur pėr jobesimtarėt dhe politeistėt idhujtarė. Libri i tyre, Keshf ul-Shubuhat i shtrembėron kuptimet e ajeteve dhe pėrdor sofizma, duke thėnė se muslimanėt e Ehl-i Sunnetit janė politeistė. Ai rekomandon qė muslimanėt jowehhabi duhen vrarė dhe se prona e tyre duhet plaēkitur.
    Hazreti ‘Abdullah ibn ‘Umeri r.a. transmeton dy hadithe qė thonė:

    Ata e kanė braktisur rrugėn e drejtė. Ata u kanė mveshur muslimanėve [kuptimin e] ajeteve qė janė zbritur pėr jobesimtarėt.
    Nga ato qė frikėsohem pėr ummetin tim, gjėja mė e tmerrshme ėshtė interpretimi i tyre i Kur’anit sipas opinioneve tė tyre dhe shpjegimeve tė tyre pa vend.

    Kėto dy hadithe paralajmėronin shfaqjen e wehhabive dhe faktin se, duke i keqinterpretuar ajetet qė ishin zbritur pėr jobesimtarėt, ata do t’ua vishnin muslimanėve.
    Njė tjetėr person qė, duke e kuptuar se Muhammed ibn ‘Abdul-Wehabi kishte ide heretike dhe mė vonė do tė bėhej i dėmshėm, e kėshilloi atė ishte Muhammed ibn Sulejman el-Medeni (vdiq nė Medine mė 1194 H./1779), njė nga ‘ulematė e mėdhenj tė Medines. Ai ishte jurist shafi‘i dhe shkroi shumė libra. Shėnimet e tij pėr librin et-Tuhfet ul-Muhtaj, njė koment mbi librin Minhaxh, i dhanė atij famė tė madhe. Nė librin dy-vėllimėsh el-Fetawa, qė rrėzon wehhabizmin, ai shkruan:

    O Muhammed ibn ‘Abdul-Wehhab! Mos i shaj muslimanėt! Pėr hir tė Allahut, po tė kėshilloj. Po, nėse dikush thotė se dikush tjetėr nga Allahu i krijon veprat, thuaja atij tė vėrtetėn! Por ata qė u pėrmbahen mjeteve (wasile) dhe qė besojnė se, si shkaqet ashtu dhe fuqia vepruese nė to janė krijuar nga Allahu, s’mund tė quhen qafirė. Mė mirė tė quhet njė musliman qafir sesa tė gjthė muslimanėt. Ai qė braktis tufėn do shmanget mė kollaj. Ajeti 115 i Sures Nisa’ e vėrteton fjalėn time: {Kush i kundėrvihet tė Dėrguarit, pasi qė i ėshtė bėrė e qartė e vėrteta dhe ndjek rrugė tjetėr nga ajo e besimtarėve, Ne e lėmė atė nė atė qė ka zgjedhur dhe e fusim nė Xhehenem. Pėrfundim i keq ėshtė ai.}

    Ndonėse wehhabitė kanė njė numėr tė madh parimesh tė gabuara, besimi i tyre mbėshtetet nė tre rrėnjė:

    1. Ata thonė se ‘ibadetet pėrfshihen nė iman dhe ai qė nuk kryen njė farz (pėr shembull faljen e namazit nga pėrtacia, ose dhėnien e zekatit nga koprracia, edhe pse e beson se ato janė farze) do tė bėhet jobesimtar (kafir); ai duhet vrarė dhe pasuria e tij duhet shpėrndarė mes wehhabive.
    El-Shehristani shkruan:

    ‘Ulematė e Ehl-i Sunnetit kanė pohuar njėzėri se ibadetet nuk pėrfshihen nė iman. Ai qė nuk e kryen njė farz pėr shkak tė pėrtacisė, ndonėse e beson qė ėshtė farz, nuk bėhet kafir. Nuk ka patur njėzėshmėri vetėm mbi ata qė nuk kryejnė namazin; sipas medhhebit hanbeli, ai qė nuk e fal namazin pėr shkak tė pėrtacisė, bėhet jobesimtar.

    Nė medhhebin hanbeli thuhet se vetėm ai qė nuk fal namazin bėhet jobesimtar. Nuk flitet pėr ibadete tė tjera. Prandaj, do ishte gabim qė wehhabitė tė konsideroheshin si hanbelitė nė kėtė drejtim. Ata qė nuk i pėrkasin asnjėrit prej katėr medhhebeve nuk janė nga Ehl-i Sunneti. Mė parė kemi shpjeguar se as ata qė nuk i pėrkasin Ehl-i Sunnetit s’mund tė jenė hanbeli.

    2. Ata pohojnė se ai qė kėrkon shefa’at nga shpirtrat e profetėve ose eulijave, apo ua viziton varret dhe lutet duke i konsideruar si ndėrmjetės bėhet kafir dhe se tė vdekurit nuk kanė kurrfarė perceptimi.
    Sikur ai qė i fliste njė tė vdekuri nė varr tė ishte kafir, Pejgamberi ynė s.a, ‘ulematė e mėdhenj dhe eulija’tė nuk do tė ishin lutur nė kėtė mėnyrė. Ishte praktikė e Profetit tonė s.a. qė t’i bėnte vizitė Varrezės Bakije nė Medine dhe shehidėve tė Uhudit. Nė tė vėrtetė, nė faqen 485 tė librit Fet’h ul-Mexhid tė shkruar nga wehhabitė, pohohet se ai i pėrshėndeste dhe fliste me ta.
    Pejgamberi (s.a.) ynė thonte gjithmonė nė lutjet e tij: Allahumme inni es’aluke bi-hakki’s-sa’ilina ‘aleike (O Zoti im, po Tė kėrkoj nė emėr tė atyre qė Ti u ke dhėnė saherė qė Tė kanė kėrkuar) dhe ka rekomanduar qė tė lutemi kėshtu. Kur shkoi tek Fatime bint Esedi, nėna e Hazreti ‘Aliut, me duart e tij tė bekuara tė ngritura lart ai tha: Ighfir li-ummi Fatimete bint Esed we wassi’ ‘alejhe med-helehe bi-hakki nebijjike we’l-enbia’i ledhine min kabli. Inneke erham ur-rahimin. (O Allah! Falja nėnės Fatime bint Esed mėkatet e saja. Zgjeroja vendin ku ndodhet! Pranoje kėtė lutje timen pėr hakkun e Profetit Tėnd dhe tė profetėve qė erdhėn para meje! Vėrtet, Ti je mė i Mėshirshmi i mėshiruesve!)
    Nė njė hadith tė transmetuar nga Nesa’iu dhe Tirmidhiu, thuhet se Pejgamberi (s.a.) e urdhėroi njė tė verbėr, qė i kėrkoi tė lutej pėr shėrimin e tij, tė merrte abdes, tė falte dy rekate namaz dhe atėherė tė thonte: Allahumme inni as’aluke we atawaxhxhahu ileike bi nebijjike Muhammedin nebi’r-Rahmeh, ja Muhammedu inni atawaxhxhahu bike ila Rabbi fi haxhatihe dhehi li tekdije li, Allahumme fe-sheffi’hu fijje. Nė kėtė lutje, njeriu i verbėr u urdhėrua ta merrte Hazreti Muhhamedin si ndėrmjetės qė du’aja e tij tė pranohej. Sahabėt e recitonin shpesh kėtė lutje. Ajo citohet edhe nė librin el-Hisn ul-Hasin me referencat pėrkatėse dhe, nė shpjegimet e saj, interpretohet “kthehem drejt Teje nėpėrmjet Pejgamberit Tėnd”.
    Kėto du’a tregojnė se lejohet tė vendosen ata qė duhen nga Allahu si ndėrmjetės dhe t’i lutemi Allahut “pėr hir tė tyre”.
    Shejh ‘Ali Mahfudh (v. 1361 H./1942), njė nga ulematė e mėdhenj tė Universitetit tė el-Ez’herit e lavdėron mjaft Ibn Tejmijjen dhe ‘Abduhun nė librin e tij el-Ibda’. Megjithatė, ai gjithashtu shkruan:

    Nuk ėshtė e drejtė tė thuhet se eulija’tė kontrollojnė ēėshtjet e dynjasė pas vdekjes, si p.sh. shėrimin e tė sėmurėve, shpėtimin e atyre qė janė nė prag tė mbytjes, tė ndihmuarit e atyre qė janė pėrballė armikut dhe gjetjen e sendeve tė humbura. Ėshtė e gabuar tė thuhet se, ngaqė eulija’tė janė shumė tė mėdhenj, Allahu ua ka lėnė kėto detyra atyre dhe se ata bėjnė ēfarė duan e se ai qė kapet pas tyre nuk do tė humbasė. Mirėpo, ndėr eulija’tė e Tij, Allahu bekon ata qė do Ai, qofshin gjallė a tė vdekur dhe nėpėrmjet kerameteve tė tyre Ai shėron tė sėmurin, shpėton atė qė ėshtė duke u mbytur, ndihmon atė qė ndodhet pėrballė armikut dhe bėn qė gjėrat e humbura tė gjehen. Kjo ėshtė logjike. Edhe Kur’ani na i mėson kėto fakte.

    Hazreti ‘Abdul-Ghani en-Nebulusi ka thėnė:

    Njė hadith kudsi, qė Buhariu e transmeton nga Ebu Hureira, tregon: “Allahu Te’ala ka thėnė: ‘Robėrit e mi nuk Mė afrohen mė shumė sesa nėpėrmjet farzeve. Nėse robėrit e Mi bėjnė ibadete shtesė dashuria Ime pėr ta rritet saqė Unė bėhem veshi me tė cilin dėgjojnė, syri me tė cilin shikojnė, dora me tė cilėn veprojnė dhe kėmba me tė cilėn ecin dhe Unė u jap ēfarėdo qė tė Mė kėrkojnė. Nėse besojnė te Unė, Unė i mbroj ata.’” Ibadetet shtesė tė pėrmendura kėtu janė [siē shkruhet nė komentin e Tahtawiut] sunnetet dhe nafilet e kryera nga ata qė kanė bėrė farzet. Ky hadith tregon se ai qė, pasi ka kryer farzet (adhurimet e detyrueshme), kryen edhe nafile do tė fitojė dashurinė e Allahut dhe lutjet e ti do tė pranohen.

    Qofshin gjallė apo tė vdekur, kur luten pėr tė tjerėt, njerėz tė tillė marrin atė qė kėrkojnė. Ata madje dėgjojnė edhe kur janė tė vdekur. Ashtu sikurse edhe kur ishin gjallė, ata nuk i kthejnė lutėsit mbrapsht me duart bosh, por luten pėr ta. Pėr kėtė arsye, njė hadith pohon: “Kur jeni nė telashe, kėrkoni ndihmėn e atyre qė janė nė varre!”

    Nė tė vėrtetė, Muslimanėt mbeten akoma muslimanė kur ndodhen nė varr mu ashtu siē janė edhe kur ndodhen nė gjumė. Pejgamberėt janė akoma pejgamberė pas vdekjes mu ashtu siē ishin kur ndodheshin nė gjumė. Sepse, ėshtė shpirti ai qė e bėn dikė musliman apo pejgamber. Kur njeriu vdes, shpirti i tij nuk ndryshon. Ky fakt ėshtė shtjelluar nė librin ‘Umdat ul-Aka‘id nga imam ‘Abdullah en-Nasifi. Nė mėnyrė tė ngjashme, eulija’tė mbeten akoma eulija’ edhe kur janė tė vdekur, mu ashtu siē ishin kur ndodheshin nė gjumė. Nė njė tjetėr libėr tonin, kemi vėrtetuar se eulija’tė zotėrojnė keramete edhe pas vdekjes.


    Vazhdon.

  2. #2
    i/e regjistruar Maska e Bani gjk
    Anėtarėsuar
    06-01-2005
    Postime
    550
    Dijetari hanefi Ahmed ibn Sejjid Muhammed el-Mekki el-Hamawi dhe dijetarėt shafi’i Ahmed ibn Ahmed es-Suxha’i dhe Muhammed esh-Shabrawi shkruan punime ku vėrtetuan me argumente tė dokumentuara se eulija’tė zotėronin keramete, se kerametet e tyre vazhdonin pas vdekjes dhe se tewesuli dhe istighadha pranė varreve tė tyre ishte e lejuar (xha’iz).
    Gjithashtu,Njė hadith i saktė, qė pėrcillet nga Hudheime, Dar Kutniu dhe Taberaniu, i cituar nga ‘Abdullah ibn ‘Umeri r.a., pohon: “Mė ėshtė bėrė waxhib tė ndėrmjetėsoj pėr ata qė do tė vizitojnė varrin tim.” Imam el-Menawi, gjithashtu, e ka cituar kėtė hadith nė Kunuz ul-Haka’ik. Pėrveē kėsaj, ai pėrcjell hadithin: “Pas vdekjes sime, tė vizituarit e varrit tim ėshtė sikur tė vizituarit tim kur jam gjallė” nga Ibn Hibbani, si dhe hadithin “Unė do tė ndėrmjetėsoj pėr atė qė viziton varrin tim” nga Taberaniu. Dy hadithet marfu’ tė mėposhtme, i pari i cituar nga Imam el-Bezzari prej ‘Abdullah ibn ‘Umerit r.a. dhe i dyti i transmetuar te Sahihu i Muslimit po prej ‘Abdullah ibn ‘Umerit, njihen prej thuajse ēdo muslimani: “Mė ėshtė bėrė hallall qė tė ndėrmjetėsoj pėr ata qė do tė vizitojnė varrin tim”; “Ditėn e Gjykimit, do tė ndėrmjetėsoj pėr ata qė do tė vijnė nė Medine pėr tė mė vizituar varrin.”

    Ėshtė lajm i madh ai qė thuhet nė hadithin “Ai qė kryen haxhin dhe pastaj viziton varrin tim do tė [jetė sikur tė mė] ketė vizituar kur kam qenė gjallė”, transmetuar nga Taberaniu, Dar Kutniu dhe ‘Abdur-Rahman ibn el-Xheuzi. Hadithi “Ai qė nuk mė viziton pas kryerjes sė haxhit do tė mė ketė ofenduar”, qė transmetohet nga Dar Kutniu, aludon pėr ata qė, pa ndonjė arsye, mospėrfillin vizitėn e varrit tė Profetit (s.a.) pas haxhit.
    ‘Abdul-‘Azizi, rektor i Universitetit Islamik tė Medines, shkruan nė librin e tij Tehkik we Ideh:
    Asnjė prej haditheve [tė mėsipėrme, qė e rekomandojnė vizitėn] nuk ka sened apo argument. Shejh ul-Islam Ibn Tejmijje ka thėnė se tė gjitha ato ishin mawdu’.

    Ai i mohon ato, sikurse tė gjithė wehhabitė, megjithė faktin se sened-et e kėtyre haditheve janė dokumentuar nė hollėsi nė vėllimin e tettė tė komentit tė Zarkaniut pėr librin el-Mewahib, si dhe nė fund tė veprės Wafa’ ul-Wafa’ tė ‘Alame Samhudiut. Nė kėto libra shkruhet gjithashtu se kėto hadithe janė hasen dhe se komenti i Ibn Tejmijjes ėshtė i pabazė. Rektori dhe ligjėruesit e Universitetit tė Medines pra, pėrpiqen tė shpifin ndaj shkrimeve tė ‘ulemave tė Ehl-i Sunnetit dhe tė pėrhapin bindjet wehhabiste nė mbarė botėn, nėpėrmjet librave tė tyre.
    Pėr t’i detyruar muslimanėt dhe jomuslimanėt qė tė besojnė se janė muslimanė tė vėrtetė, wehhabitė ndjekin njė politikė tė re. Ata kanė themeluar njė qendėr islame me emrin Rabitat ul-Alam el-Islami nė Mekė dhe kanė grumbulluar njerėz tė paditur nga predikuesit fetarė qė i kanė zgjedhur nga ēdo vend, tė cilėve u paguajnė rroga tė majme nė qindra flori. Pėr shkak se kėta injorantė fetarė nuk kanė dituri rreth librave tė ulemave tė Ehl-i Sunnetit, ata i pėrdorin si vegla. Nga kjo qendėr, ata pėrhapin bindjet heretike tė wehhabizmit, qė ata i quajnė “fetva tė unitetit musliman.”
    Ka shumė hadithe qė tregojnė se Resulullahu (s.a.) ėshtė i gjallė nė varrin e tij, nė njė nivel tė veēantė ekzistence. Tė qenit e tyre tė shumtė tregon se kėto hadithe janė tė bazuara. Nga kėto, dy hadithet vijuese janė tė regjistruara nė gjashtė librat e famshėm tė hadithit (sihah us-sitteh):

    Unė do ta dėgjoj salavatin qė bėhet nė faltoren time dhe do tė njoftohem pėr salavatin e bėrė nė largėsi.

    Nėse dikush bėn salavat nė faltoren time, Allahu dėrgon njė melek dhe mė informon pėr atė salavat. Unė do tė ndėrmjetėsoj pėr atė nė Ditėn e Kijametit.

    Nėse njė musliman shkon te varri i njė muslimani tė vdekur, tė cilin e njihte kur ishte gjallė, dhe e pėrshėndet, muslimani i vdekur do ta njohė e do t’i pėrgjigjet atij. Njė hadith i pėrcjellė nga Ibn Ebi Dunija tregon se njė musliman i vdekur e njeh dhe i pėrgjigjet atij qė e pėrshėndet, dhe gėzohet. Nėse njė person pėrshėndet njerėzit e vdekur tė cilėt nuk i njihte, ata kėnaqen dhe ia kthejnė selamin. Ndėrkohė qė muslimanėt e mirė dhe shehidėt i njohin dhe u pėrgjigjen atyre qė i pėrshėndesin, a ėshtė e mundur qė Resulullahu s.a. tė mos e bėjė kėtė? Ashtu siē ndriēon dielli nė qiell tėrė botėn, po ashtu edhe Resulullahu s.a. u pėrgjigjet njėkohėsisht tė gjitha selameve tė njėkohshme.
    Njė hadith thotė:
    Pas vdekjes sime, unė do tė dėgjoj ashtu siē dėgjoj kur jam i gjallė.

    Njė tjetėr hadith i transmetuar nga Ebu Ja‘la thotė:
    Profetėt janė tė gjallė nė varret e tyre. Ata falin namaz.

    Ibrahim ibn Bishri dhe Sejjid Ahmed Rifa‘iu dhe shumė eulija’ kanė thėnė se ata e kanė dėgjuar pėrgjigjen kur e kanė pėrshėndetur Resulullahun (s.a.).
    Dijetari i madh musliman Xhelal ed-Din es-Sujuti e shkruajti librin Sheref ul-Muhkam si pėrgjigje ndaj pyetjes nėse ishte e vėrtetė qė Sejjid Ahmed Rifa‘iu e kishte puthur dorėn e bekuar tė Pejgamberit (s.a.). Nė kėtė libėr, ai vėrtetoi me argumente logjike dhe hadithe tė dokumentuara se Resulullahu s.a. ishte i gjallė nė varrin e tij, nė njė nivel tė panjohur ekzistence dhe se ai i dėgjonte e u pėrgjigjej selameve. Ai shkroi gjithashtu se Natėn e Mi‘raxhit, Resulullahu e pa Hazreti Musain (a.s.) duke u falur nė varrin e vet.

    Nė njė hadith profetik tė transmetuar nga Aishja (r.a.) thuhet:
    Po vuaj dhimbjen e mishit tė helmuar qė kam ngrėnė nė Hajber. Pėr shkak tė atij helmi, aorta ime thuajse ėshtė bllokuar.

    Ky hadith tregon se, krahas profetėsisė, Allahu i kishte dhėnė Hazreti Muhammedit (s.a.), mė tė lartit tė njerėzimit, edhe rangun e shehadetit. Allahu thotė nė Kur’an, nė ajetin 169 tė Sures Al-i Imran: {Kurrėsesi tė mos mendoni se janė tė vdekur ata qė ranė dėshmorė nė rrugėn e Allahut. Pėrkundrazi, ata janė gjallė dhe ushqehen te Zoti i tyre.} S’ka tė dyshuar se ky profet i madh, qė ėshtė helmuar nė rrugėn e Allahut, qėndron nė majė tė rangut tė nderuar qė pėrkufizohet nė kėtė ajet.

    Hadithi i transmetuar nga Ibn Hibbani thotė:
    Trupat e bekuar tė profetėve nuk treten kurrė. Nėse njė musliman mė dėrgon salavat, njė melek ma pėrcjell atė dhe thotė, ‘Fulani i biri i fulanit bėri salavat e tė pėrshėndeti.’

    Hadithi i transmetuar nga Ibn Maxheh thotė:
    Xhumave bėni vazhdimisht salavate pėr mua; salavati do tė mė pėrcillet sapo tė jetė shqiptuar.

    Hazreti Ebu Darda’i (r.a.), njėri prej atyre qė ishin nė shoqėrinė e Pejgamberit (s.a.) atė ēast, pyeti: “A do tė tė pėrcillen ato edhe pasi tė kesh vdekur?” I Dėrguari i Allahut (s.a.) tha:
    Po, do tė njoftohem pėr to edhe pas vdekjes, sepse ėshtė haram pėr tokėn qė t’i kalbė trupat e profetėve. Ata janė tė gjallė pas vdekjes dhe ushqehen.

    Pas ēlirimit tė Kudsit, Hazreti ‘Umeri r.a. shkoi te varri i Pejgamberit (s.a.) dhe e pėrshėndeti atė. Hazreti ‘Umer ibn ‘Abdul-‘Azizi r.a., qė ishte njė wali i madh, dėrgonte zakonisht zyrtarė nga Damasku nė Medine dhe u kėrkonte tė bėnin salavate te varri i Profetit (s.a.) dhe ta pėrshėndesnin atė. Pasi kthehej prej ēdo udhėtimi, Hazreti ‘Abdullah ibn ‘Umeri r.a. shkonte direkt e te dhoma e Profetit s.a. [Huxhret us-Sa’da, vendi ku ndodhen varri i Pejgamberit (s.a) dhe i dy kalifėve qė e pasuan]. Nė fillim ai vizitonte Resulullahun, pastaj Ebu Bekr es-Siddikun r.a. e pastaj tė atin, dhe i pėrshėndeste ata. Imam Nafi’u thotė: “E kam parė Hazreti ‘Abdullah ibn ‘Umerin mė shumė se njėqind herė tė shkonte te varri i Profetit (s.a.) dhe tė thonte ‘Es-selamu aleikum ja Resulullah!’” Njė ditė, Hazreti ‘Aliu r.a. shkoi nė Mesxhid el-Sherif dhe kur pa varrin e Hazreti Fatimes (r.a.), filloi tė qante, e kur pa varrin e Pejgamberit qau edhe mė tepėr. Pastaj, ai tha: ‘Es-selamu aleikum ja Resulullah’ dhe ‘Es-selamu aleikum’.

    Sipas Imam Ebu Hanifes, nė fillim duhet kryer haxhi dhe pastaj tė shkohet nė Medine pėr t’i bėrė vizitė Resulullahit. Kjo shkruhet nė fetvanė e Ebu’l-Laith es-Samarkandit.

    Kadi ‘Ijadi, autor i librit Shifa’, Imam Newewiu, qė ishte dijetar shafi‘i dhe Imam Humami, qė ishte hanefi, kanė pohuar se ka patur ixhma’ (pajtim tė njėzėshėm) tė ummetit se ishte e domosdoshme tė vizitohej varri i Profetit s.a. Ē’ėshtė e vėrteta, vizitimi i varreve ėshtė sunnet, njė fakt ky qė shkruhet edhe nė librin wehhabist Fet’h ul-Mexhid.
    Ajeti 63 i Sures en-Nisa’ pohon: {E sikur tė vinin ata te ti, pasi ta kenė dėmtuar veten e tyre, e tė kėrkonin vetė ndjesė te Allahu e edhe i dėrguari tė kėrkojė ndjesė pėr ta, ata do ta kuptonin se Allahu pranon pendimin dhe ėshtė mėshirues.} Ky ajet tregon se Resulullahu s.a. do tė ndėrmjetėsojė dhe shefa’ati i tij do tė pranohet. Gjithashtu, ai na urdhėron ta vizitojmė varrin e Pejgamberit dhe tė kėrkojmė shefa’at.

    Njė hadith thotė:
    Ėshtė e pėrshtatshme nisja pėr rrugė tė gjatė vetėm me nijetin e vizitimit tė tre xhamive.

    Ky hadith tregon se ėshtė vepėr e shpėrblyeshme qė tė niset nė udhėtim tė gjatė duke patur qėllim vizitėn e Mesxhid ul-Haramit nė Mekė, Mesxhid un-Nebiut nė Medine dhe Mesxhid ul-Aksasė nė Jerusalem. Pėr kėtė arsye, ata qė shkojnė nė haxh por nuk e vizitojnė varrin e Profetit (s.a.) nė Mesxhid un-Nebi, do tė privohen nga ky shpėrblim.

    Njė tjetėr hadith thotė:
    Mos e bėni varrin tim vend bajrami.

    Hazreti ‘Abdul-‘Adhim el-Munziti, njė muhadith i njohur, e ka shpjeguar kėtė hadith me kuptimin: “Mos e quani si tė mjaftueshme qė ta vizitoni varrin tim vetėm njė herė nė vit, si dita e Bajramit. Pėrpiquni tė mė vizitoni ēdo herė!” Ē’ėshtė e vėrteta, nuk lejohet falja e namazit nė varreza. Thuhet se ky hadith mund tė ketė kuptimin: “Mos fiksoni njė ditė tė caktuar pėr tė vizituar varrin tim.” Nė vizitat e tyre te profetėt, ēifutėt dhe tė krishterėt e kishin zakon tė mblidheshin, t’u binin instrumenteve, tė kėndonin kėngė dhe tė silleshin nė mėnyrė ceremoniale. Kėto hadithe tregojnė se nuk duhet tė bėhemi tė hareshėm me gjėra tė ndaluara si nė ditė feste, nuk duhet t’u biem fyejve ose lodrave gjatė vizitės. Duhet tė pėrshėndesim, tė lutemi dhe tė largohemi pa qėndruar gjatė.

    Imam Ebu Hanife ka thėnė se vizita e varrit tė Pejgamberit (s.a.) ėshtė sunneti mė i vlefshėm dhe ka dijetarė qė kanė pohuar se ajo ėshtė waxhib. Prandaj, vizita e varrit tė Profetit (s.a.) lejohet si betim nė medhhebin shafi‘i.

    Nė tė vėrtetė, nė hadithin kudsi “Tė mos ishe ti, nuk do t’i kisha krijuar qiejt!” Allahu tregon se Hazreti Muhammedi ėshtė Habibullah (i dashuri i Allahut) dhe se Ai e do atė aq shumė. As njė person i zakonshėm madje nuk do tė refuzonte po t’i kėrkohej tė jepte diēka pėr hir tė tė dashurit tė vet. Pėr dashuruesin ėshtė e lehtė tė bėjė diēka pėr hir tė tė dashurit. Nėse dikush thotė: ‘O Allahu im! Pėr hir tė Habibit Tėnd, Muhammedit, po Tė kėrkoj...’, kjo kėrkesė nuk do t’i refuzohet. Mirėpo, ēėshtjet e parėndėsishme tė kėsaj dynjaje nuk janė tė denja pėr tė kėrkuar hirin e Resulullahit si mjet.

    Sejjid Ahmed ibn Zeini Dehlani, myfti i Mekės, ishte ‘alim i madh dhe Shejh el-Khutaba’ i medhhebit shafi‘i, i cili shkroi vepra tė shumta. Ai shpjegoi qėllimet e vėrteta tė wehhabive dhe vėrtetoi pėrmes ajetesh dhe hadithesh se ata ishin tė devijuar, pikėrisht nė librat e tij Khulasat ul-Kelam fi Bejani Umara’i beled ul-Haram, Fi’r-Raddi ‘ala’l-Wehhabijjeti atba’u Medhhebi Ibn Tejmijje dhe ed-Durar us-Senijje fi’r Raddi ‘ala’l-Wehhabijje. Nė veprėn Khulasat ul-Kelam, ai tregoi se si wehhabitė i mashtronin muslimanėt e paditur dhe ua hodhi poshtė njė nga njė tė gjitha pretendimet. Ai e vėrtetoi se fjalėt e tyre ishin gėnjeshtra dhe shpifje. Ai shkruan:

    Ėshtė e e pranueshme dhe e lejueshme tė lutesh me ndėrmjetėsimin e Resulullahut (s.a.) kur ai ėshtė i vdekur, ashtu siē bėhej kur ai ishte gjallė. Po ashtu, nė hadithe tregohet se lejohet lutja me ndėrmjetėsimin e eulija’ve dhe muslimanėve tė devotshėm. ‘Ulematė e Ehl-i Sunnetit thonė se vetėm Allahu ėshtė Ai qė jep efektshmėrinė, qė krijon, sajon, bėn dobi ose dėm dhe asgjėson. Ai nuk ka shok. As profetėt e as ndonjė person tjetėr i gjallė a i vdekur nuk mund tė krijojnė efektshmėri, dėm apo dobi. Mirėpo, duke qenė se ata janė shėrbėtorėt e dashur tė Allahut, ne kėrkojmė bekime pėrmes tyre. Wehhabitė besojnė se tė gjallėt kanė efekt por tė vdekurit jo. Nė faqet 70, 77, 98, 104, 239, 248, 323, 503 e 504 tė librit Fet’h ul-Mexhid shkruhet: “Ai qė kėrkon njė person tė vdekur ose njė person tė gjallė qė nuk ėshtė i pranishėm, pėr diēka, bėhet mushrik. Njeriut mund t’i kėrkohet vetėm ajo qė ėshtė brenda aftėsisė sė tij. Nuk lejohet tė kėrkohet ajo qė ėshtė vetėm nė Fuqinė e Allahut.” Nė faqen 70, shkruhet: “Njė person i gjallė mund tė lutet pėr gjėrat qė i janė kėrkuar dhe Allahu ia pranon du‘anė dhe e krijon atė gjė. T’i kėrkosh njė tė vdekuri ose njė tė papranishmi do tė thotė t’i kėrkosh atė qė nuk ėshtė nė fuqinė e tij, ēka pėrbėn shirk.” Nė faqen 136, shkruhet: “Tė kėrkosh bekime me varret e salihinėve ėshtė shirk tamam si adhurimi i Latit e i Menatit.” Nė faqen 208, shkruhet: “Ėshtė shirk t’u kėrkohet tė vdekurve ajo pėr tė cilėn kemi nevojė ose t’i kėrkojmė njė tė vdekuri pa u lejuar nga Allahu dhe ata nuk janė vendosur si ndėrmjetės. Kushti i ndėrmjetėsimit ėshtė imani. Por njeriu qė u kėrkon tė vdekurve tė ndėrmjetėsojnė ėshtė mushrik. Kjo e pamundėson ndėrmjetėsimin.” Nė fakt, libri bie nė kundėrshti me vetveten - nė faqen 200 shkruhet: “Qielli i frikėsohet Allahut. Allahu krijon vetėdije tek qiejt. Ato perceptojnė. Nė Kur’an thuhet se qiejt dhe toka e madhėrojnė Allahun. Sahabėt kanė dėgjuar copat e gurit duke madhėruar dhe lartėsuar Allahun kur Pejgamberi s.a. i mori kėto nė duart e tij. Shtylla e Hannanes nė Mesxhid rėnkonte dhe ushqimi e madhėron dhe e lartėson Allahun.” Thėnia se profetėt dhe eulija’tė nuk kanė perceptim, ndėrkohė qė malet, gurėt dhe shtyllat kanė perceptim dhe vetėdije tregon mendjecektėsinė e tyre. Wehhabitė bėhen politeistė duke pretenduar se tė gjallėt mund tė ndėrmjetėsojnė por tė vdekurit jo. Sepse ky pohim do tė thotė se tė gjallėt dėgjojnė dhe ndikojnė, kurse tė vdekurit nuk dėgjojnė e nuk ndikojnė dhe se tė tjerė krahas Allahut mund tė ndikojnė – e ata i quajnė politeistė ata qė besojnė kėshtu. Realiteti ėshtė se tė vdekurit dhe tė gjallėt janė ndėrmjetės. Vetėm Allahu ndikon dhe krijon. Pretendimi se Imam Ebu Hanife e ndaloi lutjen me ndėrmjetėsinė e Resulullahut s.a., qė ndodhet nė Tefsir-in e ‘Alusiut, ėshtė i rremė, sepse asnjė dijetar nuk e ka transmetuar ndonjėherė njė gjė tė tillė nga Imam A’zami. ‘Ulematė kanė deklaruar se ai ėshtė i lejueshėm. Fjalėt tewessul, teshaffu’, istighadha e tewaxhxhuh kanė tė njėjtin kuptim. Ato lejohen tė gjitha. Nė Sahih-un e Buhariut shkruhet: “Ditėn e Kijametit, njerėzit do tė kėrkojnė nė fillim ndėrmjetėsimin e Hazreti Ademit.”

    Hazreti Bilal ibn Harithi, njė nga sahabėt e shquar, vizitoi varrin e Resulullahit s.a dhe tha: “O Resulullah! Lutu pėr ummetin tėnd qė tė bjerė shi!” dhe me tė vėrtetė qė ra shi. Jobesimtarėt, qė thanė se idhujt do tė ndėrmjetėsonin pėr ta, adhuronin idhuj. Mirėpo besimtarėt qė kėrkojnė ndėrmjetėsim nuk i adhurojnė profetėt apo eulija’tė. Libri i wehhabive vazhdon: “Nė Kur’an thuhet se ndėrmjetėsimi do tė bėhet vetėm me lejen e Tij dhe se vetėm disave do u pranohet ndėrmjetėsimi. Si e di personi, qė kėrkon ndėrmjetėsim, nėse Pejgamberit do i lejohet tė ndėrmjetėsojė pėr tė? Pėr mė tepėr, si e di qė ėshtė nga tė pranuarit?” Kėto fjalė u bien nė kundėrshtim si haditheve ashtu edhe vetė librit, sepse nė faqen 208 tė tij thuhet: “Parakusht i ndėrmjetėsimit ėshtė imani.” Nė lutjen e rekomanduar pas ezanit, pėrmendet se Allahu i ka premtuar Pejgamberit s.a. tonė cilėsitė e fadile-s dhe wasile-s. Ai deklaroi se do tė ndėrmjetėsonte pėr ata qė e recitojnė kėtė du‘a, pėr ata qė bėjnė salavat dhe pėr ata qė e vizitojnė varrin e tij. Po ashtu, shumė hadithe tė tjera tregojnė se Pejgamberit tonė (s.a.) i ėshtė lejuar ndėrmjetėsimi pėr kė tė dėshirojė ai. Hadithi: “Unė do tė ndėrmjetėsoj pėr ata qė kanė kryer mėkate tė mėdha” tregon se ai do tė lejohet tė ndėrmjetėsojė pėr kėdo qė ka iman. Nga dyzet hadithet nė faqen 130 tė librit Shewahid ul-Hakk, i trembėdhjetti thotė: “Unė do tė ndėrmjetėsoj nė Ditėn e Gjykimit. Unė do tė them: ‘O Allah! Vendosi ata qė kanė edhe njė grimcė iman nė zemrat e tyre, nė xhennet.’ Ata do tė hyjnė nė xhennet. Pastaj, do t’u them atyre qė kanė diē nė zemrėn e tyre qė tė hyjnė nė xhennet. Edhe Bukhariu e transmetoi kėtė hadith. Istighadha d.t.th. tewessul, ‘tė vendosėsh dikė si ndėrmjetės, tė kėrkosh ndihmėn e tij dhe lutjen e tij.’ T’i kėrkosh dikujt shefa’at d.t.th. t’i lutesh Allahut qė ta lėsh kėtė botė mė iman pėr hir tė Tij. Nė shumė vende tė libirt wehhabi Fet’h ul-Mexhid, sidomos nė f. 323, se: “Ėshtė shirk t’i kėrkohet ndėrmjetėsim dikujt qė s’ėshtė i pranishėm. Allahu urdhėron luftė kundėr mushrikėve.” Kurse Resulullahu (s.a.) e kishte zakon t’i thonte vetes: “O Muhammed, po i drejtohem Allahut duke tė vendosur ty si ndėrmjetės.” Pas vdekjes sė tij, sahabėt e pėrsėrisnin shpesh kėtė lutje. Nj hadith i transmetuar nga Taberaniu pohon: “Nėse dikujt qė ka mbetur i vetėm nė shkretėtirė i humbet diēka, ai duhet tė thotė: ‘O shėrbėtorėt e Allahut, ndihmomėni!’, sepse Allahu ka shėrbėtorė qė ju nuk i shihni.” Ibn Haxher el-Mekki shkruan nė komentin e tij tė veprės Idah el-Menasik se kjo lutje ėshtė vėrtetuar disa herė si e frytshme. Siē transmeton Ebu Davudi dhe shumė tė tjerė, njė natė, kur ishte nė udhėtim, Pejgamberi s.a. tha: “O toka e Zotit tim! I mbėshtetem Allahut ndaj tė kėqijave tė tua.”


    Vazhdon.

  3. #3
    i/e regjistruar Maska e Bani gjk
    Anėtarėsuar
    06-01-2005
    Postime
    550
    Imam Ebu Hanife ka thėnė:
    Isha nė Medine. Shejh Ejjub es-Sahtiani, qė ishte njė musliman i devotshėm i mirėnjohur, shkoi nė Mesxhid el-Sherif. Unė e ndoqa nga pas. Hazreti Shejhu qėndroi me fytyrė nga varri i Resulullahut dhe me shpinė nga kibla. Pastaj, ai doli jashtė.

    Hazreti Ibn Xhema’a shkruan nė librin e tij el-Mensek ul-Kebir:
    Gjatė zijaretit, pas faljes sė dy rakteve dhe lutjes pranė minberit, duhet t’i qėndrojmė Huxhret-i Sa’dasė nga ana e kibles, duke patur kokėn e bekuar tė Pejgamberit nga e majta, duhet tė qėndrojmė dy metra larg murit tė el-Merkad ush-Sherif. Pastaj, duke e lėnė pas murin e kibles dhe duke u kthyer ngadalė gjersa tė vihemi pėrballė Muwaxhahat us-Sa’adasė, duhet tė japim selam. Kjo ėshtė kėshtu nė tė gjitha medhhebet.

    Duke shpjeguar pikėn 23 tė librit Shkatėrrimet e Shkaktuara nga Gjuha, ‘Abdul-Ghani en-Nebulusi shkruan:
    Ėshtė mekruh qė, gjatė lutjes, tė thuhet ‘pėr hakkun e profetėve’ ose ‘pėr hakkun e fulan eulijaje’ dhe t’i kėrkohet Allahut diēka duke thėnė ashtu, sepse ėshtė thėnė qė asnjė krijesė nuk ka kurrėfarė tė drejte (hakk) mbi Allahun, d.m.th. Allahu nuk ka pse bėn asgjė tė kėrkuar prej kujdto. Kjo ėshtė e vėrtetė, mirėpo Allahu u ka premtuar shėrbėtorėve tė Tij tė dashur dhe ua ka njohur tė drejtėn e tyre mbi Veten e Tij, d.m.th. Ai do ua pranojė lutjet. Allahu ka thėnė nė Kur’an se Ai u ka dhėnė tė drejta robėrve tė Tij ndaj Vetes, p.sh. {ėshtė detyrė e Allahut t’i ndihmojė besimtarėt}. Nė librin el-Fetawa el-Bezazijje shkruher: “Lejohet kėrkimi i diēkaje pėr hir tė njė profeti ose njė eulijaje tė gjallė ose tė vdekur, duke pėrmendur emrin e tij.

    Sikurse shihet, dijetarėt muslimanė kanė thėnė se lejohej t’i lutemi Allahut pėrmes hakkut dhe dashurisė qė Allahu u ka dhėnė tė dashurve tė Tij. Asnjė dijetar nuk ka thėnė qė do tė ishte shirk tė luteshe me idenė se njerėzit kanė tė drejta te Allahu. Vetėm wehhabitė thonė ashtu. Ndonėse e lavdėrojnė veprėn el-Fetawa el-Bezazijje nė librin e tyre Fet’h ul-Mexhid e i parashtrojnė fetvatė e tij si argumente, wehhabitė i kundėrvihen atij nė kėtė drejtim. Gjithashtu, Hadimi, duke shpjeguar Shkatėrrimet e Sjella nga Gjuha, ka shkruar:

    Pejgamberi e shqiptoi shpesh ‘Pėr hakun e Profetit Tėnd Muhammed’ dhe, gjatė viteve tė luftės ai kėrkoi ndihmėn e Allahut pėr hakun e tė varfėve nė mesin e muhaxhirėve. Po ashtu, shumė ulema muslimanė thonin gjatė lutjeve: ‘Pėr hir tė atyre njerėzve qė Ti u ke dhėnė saherė qė Tė kanė kėrkuar’ dhe ‘Pėr hakkun e Muhammed el-Gazaliut’, dhe ata i kanė shkruar kėto du‘a nė librat e tyre.

    Libri el-Hisn ul-Hasin ėshtė plot me lutje tė tilla. Edhe nė veprėn Ghalijje tė Alusiut madje, shkruhet se kur Hazreti Ademi a.s. kėrkoi faljen e Allahut pėr hir tė Hazreti Muhammedit s.a., Allahu tha: “Ai ėshtė krijesa mė e dashur pėr mua. Po tė fal pėr hakkun e tij. Tė mos ishte Muhammedi, nuk do tė tė kisha krijuar.”

    Autori wehhabi shkruan:

    Imam Zejn ul-‘Abidini pa njė njeri duke u lutur pranė varrit tė Pejgamberit (s.a.) dhe e ndėrpreu, duke i pėrmendur hadithin: “Dėrgoni salavate mbi mua, kudo qė tė jeni, salavatet tuaja do tė mė pėrcillen.”

    Ai e tregon ngjarjen nė mėnyrė tė shtrembėruar dhe pastaj vazhdon:

    Prandaj, ėshtė haram tė shkohet pranė njė varri dhe tė bėhen du‘a e salavate, qė ėshtė sikur t’i bėsh varret xhami. Ėshtė haram pėr ata qė shkojnė tė falin namaz nė Mesxhid un-Nebi, qė t’i afrohen varrit me qėllim qė tė japin selam. Asnjė prej sahabėve nuk kanė vepruar kėshtu. Ata i ndalonin ata qė donin tė vepronin ashtu. Asnjė vepėr tjetėr pėrveē salavatit dhe selamit tė dhėnė nga ky ummet nuk do t’i pėrcillet Pejgamberit.

    Ai shkruan, gjithashtu, se qeveria saudite ka vendosur ushtarė pranė varrit tė Pejgamberit nė Mesxhid un-Nebi, pėr t’i ndaluar muslimanėt nga kėto gjėra. (f. 234)

    Hazreti Jusuf en-Nabhani, i hedh poshtė kėto gėnjeshtra nė shumė vende tė librit tė tij mbi wehhabizmin:

    Imam Zejn ul-‘Abidini r.a. nuk e ka ndaluar zijaretin e varrit tė bekuar tė Pejgamberit s.a. por ai ka ndaluar sjelljet e papėrshtatshme dhe tė palejuara gjatė vizitimit. Nipi i tij, Imam Xhafer es-Sadiku, e kishte zakon ta vizitonte varrin e Pejgamberit s.a. dhe, duke qėndruar pranė shtyllės nga ana e Raudasė, ai pėrshėndeste dhe thoshte: “Koka e tij e bekuar ėshtė nga kjo anė.” Thėnia ‘Mos e bėni varrin tim vend bajrami’ d.t.th. ‘Mos ma vizitoni varrin vetėm nė ditė tė caktuara si ditėt e Bajramit. Vizitomėni ēdo herė’.


    Ebu ‘Abdullah el-Kurtubi shkruan nė veprėn e tij et-Tedhkire se:

    Veprat e ummetit tė Pejgamberit i pėrcillen atij ēdo mėngjes dhe mbrėmje. (ff. 88, 106). Gjatė vizitės sė tij te varri i Pejgamberit, kalifi Mensur e pyeti Imam Malikun: ‘A duhet tė sillem me fytyrė nga varri apo nga kibla?’ Imam Maliku u pėrgjigj: ‘Si mund ta kthesh fytyrėn mėnjanė nga Resulullahu? Ai ėshtė shkaku i faljes tėndė dhe tė babait tėnd, Ademit.’ (ff. 89, 116) Hadithi ‘vizitojini varrezat!’ pėrbėn njė urdhėr. Nėse gjatė vizitės kryhet ndonjė haram, atėherė nuk ėshtė vizita ajo qė duhet ndaluar, por harami. (f. 92) Imam Newewiu thotė nė veprėn e tij Edhker: ‘Ėshtė sunnet tė vizitohen varreza e Pejgamberit dhe ato tė muslimanėve tė devotshėm dhe tė qėndrohet njė kohė tė gjatė nė vende tė tilla zijareti.’ (f. 98) Nė veprėn e tij Fet’h ul-Kadir, Ibn Humami citon hadithin e cituar nga Dar Kutniu dhe el-Bezzari qė thotė: ‘Nėse dikush mė viziton vetėm me nijet pėr tė mė bėrė vizitė dhe pėr tė mos bėrė asgjė tjetėr, ai ka tė drejtė tė marrė ndėrmjetėsimin tim nė Ditėn e Gjykimit.’ (f. 100) Allahu i ka favorizuar eulijatė me keramete. Kerametet e tyre dėshmohen shpesh edhe pas vdekjes sė tyre. Ata kanė aftėsinė tė bėjnė dobi edhe pas vdekjes. Lejohet kėrkimi i shefa’atit tė tyre tek Allahu. Por ndihma e tyre duhet kėrkuar nė mėnyrė tė ligjshme. Nuk lejohet tė thuhet ‘Do tė jap kaq... pėr ty nėse mė jep atė qė kėrkoj’, ose ‘nėse ma shėron tė afėrmin e sėmurė’, siē bėjnė mjaft shpesh tė paditurit. Megjithatė, kjo nuk mund tė konsiderohet si veprim qė shpie nė kufr ose shirk, sepse as injoranti mė i madh nuk mendon se eulijatė mund tė krijojnė. Ata kėrkojnė qė eulijatė tė jenė shkaku nė krijimin e Allahut. Ata mendojnė se eulijatė janė krijesa njerėzore qė Allahu i do, ndaj dhe thonė: ‘Lutju Allahut tė mė dhurojė atė qė kėrkoj! Ai nuk do tė ta refuzojė lutjen.’ Ē’ėshtė e vėrteta, Resulullahu ka thėnė: “Shumė njerėz konsiderohen tė ulėt nė status dhe tė pavlerė, por ata janė krijesat e dashura tė Allahut. Kur ata dėshirojnė tė bėjnė diēka, Allahu e krijon atė patjetėr.” Ky hadith citohet edhe nė faqe 381 tė librit wehhabist Fet’h ul-Mexhid. Pikėrisht nė bindje tė haditheve tė tilla, muslimanėt u kėrkojnė eulijave tė ndėrmjetėsojnė. Imam Ahmedi, Shafi‘iu, Maliku dhe Imam-i a’zam Ebu Hanifja kanė thėnė se ishte xhaiz (e mundur, e lejuar) qė tė merrej berekeh (bekim) nėpėrmjet varreve tė tė devotshmėve. Ata qė thonė se janė tė Ehl-i Sunnetit ose qė i pėrkasin njėrit prej medhhebeve tė tij duhet tė veprojnė sipas asaj qė kanė thėnė ata Imamė. Nė rast tė kundėrt, mund tė shihet se ata nuk janė nga Ehl-i Sunneti por gėnjeshtarė. (f. 118)

    Lidhur me temėn e shkuarjes nė haxh nė emėr tė dikujt tjetėr, nė librin el-Fetawa el-Hindijje shkruhet:

    Lejohet qė sevabi i njė ibadeti t’i kushtohet dikujt. Prandaj, sevabi i namazit, agjėrimit, haxhit ose kėndimit tė Kur’anit, dhikrit, vizitės sė varreve tė profetėve, shehidėve dhe muslimanėve tė devotshėm, ose dhėnies sė qefinit pėr tė mbėshtjellė tė vdekurin dhe tė gjitha bamirėsitė dhe veprat e mira mund t’i kushtohen dikujt.


    Edhe nga ky citim mund tė kuptohet se tė vizituarit e varreve tė eulijave sjell sevabe.


    Nuk ėshtė mekruh tė varrosen trupat nė njė ndėrtesė qė ėshtė ndėrtuar mė parė. Sahabėt e varrosėn Resulullahin s.a. dhe dy kalifėt e tij nė njė ndėrtesė. Asnjėri prej tyre nuk e kundėrshtoi kėtė! Hadithi: “Ummeti im nuk do tė pajtohet kurrė nė njė gjė tė gabuar” na njofton se pajtimi i tyre nuk mund tė ketė qenė kufr. Dijetari i madh islam Ibn ‘Abidini ka shkruar:

    Disa dijetarė kanė thėnė se ėshtė mekruh tė vendoset njė rrobė, fes ose turban mbi varret e muslimanėve ose tė eulijave. Libri el-Fetawa el-Huxhxhe thotė se ėshtė mekruh nėse ka pėr qėllim t’i tregojė gjithkujt madhėshtinė e tė varrosurit qė ai tė mos ofendohet dhe qė ata tė cilėt e vizitojnė tė jenė respektues dhe tė sjellshėm. Veprat qė nuk janė tė ndaluara nė el-adilet ul-sher’ijje duhen gjykuar sipas nijetit tė tyre. Ėshtė e vėrtetė qė nė kohėn e sahabėve as nuk janė ndėrtuar kube mbi varre e as nuk vendoseshin rroba mbi varre. Por asnjėri prej tyre nuk ishte kundėr varrosjes sė Resulullahit (s.a.) dhe dy kalifėve tė tij (r.a.) nė njė dhomė. Pėr kėtė arsye dhe pėr tė zbatuar urdhrin ‘Mos shkelni mbi varre!’ dhe ‘Mos jini jorespektues ndaj tė vdekurve!’ dhe pėr shkak se ato nuk ndaloheshin, nuk mund tė lejohen sikur tė ishin bėrė mė vonė. Tė gjithė librat e fikh-ut tregojnė se menjėherė pas tavafit tė lamtumirės, ėshtė e dmosdoshme qė dilet nga Mesxhid el-Harami nė shenjė respekti ndaj Qabes. Kurse sahabėt, pėr shkak tė respektit tė tyre ndaj Qabes nė ēdo pikė, nuk e bėnin kėtė. Duke qenė se brezat pasardhės nuk ishin nė gjendje tė tregonin njė nderim tė tillė, ‘ulematė deklaruan se ishte e domosdoshme tė tregohej respekt duke dalė nga Mesxhidi me fytyrė drejt tij. Kėshtu, ata na e mundėsuan qė edhe ne tė jemi respektues si sahabėt. Po ashtu, u bė e lejuar qė tė mbuloheshin varret e tė devotshmėve dhe tė eulijave me rroba ose tė ndėrtoheshin kube mbi to pėr tė treguar respekt sikurse sahabėt. Dijetari i madh ‘Abdul-Ghani en-Nebulusi e shpjegon kėtė nė hollėsi nė librin e tij Keshf un-Nur.

    Nė fund tė librit Halebi-i Kebir, shkruhet:

    Nėse njė person vendos qė toka e tij tė bėhet varrezė dhe nėse ka vend, lejohet qė tė ndėrtohet njė tyrbe nė tė, pėr tė varrosur trupat. Kur nuk ka hapėsirė tjetėr, kjo tyrbe do tė rrėnohet dhe varret do tė gėrrmohen. Sepse ky vend i pėrket vakfit, me nijetin pėr tė qenė varrezė.

    Sikur ndėrtimi i tyrbeve tė ishte njohur si shirk, ose tyrbet tė ishin mbajtur si idhuj, do tė kishte qenė gjithmonė e domosdoshme qė ato tė rrėnohen.

    Libri i njohur i wehhabive thotė:
    Ai qė kėrkon bekim (teberruk) me njė pemė, gur, varr ose tė ngjashme bėhet mushrik. Varret janė bėrė vende ishujtarie duke ndėrtuar kube mbi to. Edhe njerėzit e xhahilijetit i adhuronin njerėzit e devotshėm dhe statujat. Sot, nėpėr tyrbe dhe varreza kryhen tė gjitha kėto akte e madje edhe mė tė tepruara se kėto. Pėrpjekja pėr t’u kėrkuar bekime tek varret e personave tė devotshėm ėshtė si adhurimi i idhullit el-Lat. Kėta mushrikė pandehin se eulijatė i dėgjojnė dhe u pėrgjigjen lutjeve tė tyre. Ata thonė se ata u qasen tė vdekurve duke bėrė betime dhe duke dhėnė lėmoshė pėr varret. Tė gjitha kėto veprime janė shirk i madh. Mushriku mbetet mushrik edhe nėse e quan veten ndryshe. Tė luturit e tė vdekurve me respekt dhe me ndjenjė, therja e kurbaneve, bėrja e betimeve dhe veprime tė tjera tė ngjashme janė tė gjitha shirk, sido qė ta emėrtojnė. Mushrikėt e kohės sė sotme, duke pėrdorur fjalėn ta’zim (respekt) dhe teberruk e quajnė tė lejuar atė qė bėjnė.


    Nė librat e mi tė ndryshėm, kam parashtruar pėrgjigjet e dhėna nga dijetarėt muslimanė ndaj talljeve tė tilla pėrēmuese tė wehhabive drejtuar muslimanėve tė Ehl-i Sunnetit. Ajo qė vijon ėshtė pėrkthyer nga libri el-Usul ul-Arba’a fi Tardid el-Wehhabijje, pėr t’i treguar lexuesit symprehtė se wehhabitė mashtrojnė e devijojnė veten dhe kėrkojnė t’i ēojnė muslimanėt nė shkatėrrim:

    Kur’ani, Hadithi, thėniet dhe veprat e selef us-salihin dhe argumentet e shumicės sė ‘ulemave tregojnė se lejohet t’i tregohet ta’zim (respekt, nderim) dikujt tjetėr veē Allahut. Ajeti i 32 i Sures el-Haxhxh thotė: {Kush respekton (ju‘azzim) shenjat e Allahut, ajo ėshtė nga devotshmėria e zemrave}. Sha’a’ir do tė thotė ‘shenja, tregues’. Hazreti ‘Abdul-Hakk ed-Dehlawi ka thėnė: “Sha’a’ir ėshtė shumėsi i sha’ire, qė d.t.th. tregues (‘alame). Gjithēka qė, kur e shikojmė, na kujton Allahun Te’ala ėshtė njė tregues (shenjė) e Allahut Te’ala.” Ajeti 158 i Sures el-Bekare thotė: {Safa dhe Merve janė nga shenjat (sha’a’ir) e Allahut.} Siē kuptohet nga ky ajet, kodrat e Safasė dhe Merves nuk janė shenjat e vetme tė Allahut Te’ala. Ka shenja tė tjera gjithashtu dhe kėtu nuk futen vetėm vendet e ngjashme me to si Muzdelife dhe Mina. Shah Waliullah ed-Dehlawi thotė nė faqen 69 tė librit tė tij Huxhxhetullahil Beligha: “Shenjat mė tė mėdha tė Allahut Te’ala janė katėr: Kur’ani, Qabja, Profeti dhe namazi.” Dhe nė faqen 30 tė librit tė tij Altaf ul-Kuds, ai thotė: “Tė duash shenjat e Allahut Te’ala do tė thotė tė duash gjithēka qė tė kujton Allahun Te’ala. Tė duash eulijatė e Allahut ėshtė njėlloj.”


    Prandaj, edhe eulijatė janė nga shenjat e Allahut. Ndėrkohė qė dy kodrat pranė Mesxhid ul-Haramit nė Mekė, Safaja dhe Merveja, midis tė cilave nėna e Profetit Ismail, Hazreti Haxhirja kishte vrapuar, janė ndėr shenjat e Allahut Te’ala dhe na bėjnė ta kujtojmė atė nėnė tė bekuar, pse s’u dashka qė vendet ku Pejgamberi Hazreti Muhammed (s.a.) - qė ėshtė mė i epėrmi i tė gjitha krijesave dhe i Dashuri (Habib) i Allahut Te’ala - ėshtė lindur dhe rritur dhe vendet ku ai ka adhuruar Zotin, ėshtė shpėrngulur, ka falur namaz dhe ka ndėrruar jetė dhe varri i tij i bekuar dhe vendet e familjes dhe shokėve tė tij tė numėrohen si shenja? Pėrse i shkatėrrojnė wehhabitė kėto vende?

    Duke lexuar Kur’anin drejt dhe me vėmendje, shihet lehtė se shumė ajete shprehin ta’zim pėr Resulullahun. Nė Suren Huxhurat, thuhet: {O besimtarė, mos bėni asgjė para Zotit e tė Dėrguarit tė Tij...O besimtarė, mos e ngritni zėrin mbi zėrin e Pejgamberit dhe mos iu ngėrmoni atij si i ngėrmoheni njėri-tjetrit e tė zhduken veprat tuaja duke mos ditur ju. Atyre qė ulin zėrat pranė tė Dėrguarit tė Allahut, Allahu ua ka pėrshtatur zemrat pėr devotshmėri, ata kanė falje mėkatesh dhe shpėrblim tė madh. Ata qė tė thėrrasin pėrtej mureve (o Muhammed), shumica e tyre nuk kuptojnė. E sikur tė bėnin durim gjersa tė dilje ti vetė, do tė ishte mė edukative pėr ta..} (1-5). Ai qė i lexon dhe thellohet mirė mbi kėto pesė ajete, e sheh qartė se sa e lavdėron Allahu Te’ala ta’zimin e treguar ndaj Pejgamberit tė Tij tė Dashur dhe sa me ngulm e urdhėron Ai ummetin qė tė jetė respektues e modest ndaj tij. Shkalla e kėsaj rėndėsie mund tė gjykohet nga ajeti se shpėrblimi i tė gjitha veprave tė atyre qė do tė ngrinin zėrin para tij do tė shuhej. Kėto ajete shprehin dėnim ndaj shtatėdhjetė vetave nga fisi i Banu Temimit, tė cilėt e kishin thirrur Pejgamberin duke bėrtitur pahijshėm nga jashta Medines.
    Sot wehhabitė thonė se ata i pėrkasin fisit tė Banu Temimit. Duhet tė jetė kjo arsyeja pse Pejgamberi s.a. ka thėnė: ‘Njerėzit e fesadit janė nė Lindje’ dhe ‘Shejtani do tė shkaktojė fitne prej s’andejmi’, duke bėrė me shenjė nga Nexhdi. Njė tjetėr emėr i pėrdorur pėr wehhabitė ėshtė ‘nexhdas’, sepse ata kanė mbushur Nexhdin. Fitneja e parashikuar nė hadithin e mėsipėrm u shfaq pas 12 shekujsh: wehhabitė dolėn nga Nexhdi nėpėr Hixhaz dhe plaēkitėn pasuritė e muslimanėve, vranė burrat dhe robėruan gratė e fėmijėt. Ata kryen ligėsi tė mėdha qė as paganėt nuk i kanė kryer.
    Nė ajetet e mėsipėrme, fraza e pėrsėritur {O ju besimtarė} tregon se tė gjithė muslimanėt e tėrė shekujve deri nė Ditėn e Gjykimit urdhėrohen qė tė jenė respektues ndaj Resulullahut s.a. Sikur urdhri tė kishte qenė vetėm pėr sahabėt e tij, do tė ishte thėnė ‘O sahabėt e Profetit’. Nė fakt, frazat ‘O gratė e Profetit’ dhe ‘O njerėzit e Medines’ janė kur’anore. Fraza {O ju qė keni besuar} pėrdoret nė ajetet qė urdhėrojnė namazin, agjėrimin, haxhin, zekatin dhe ibadetet e tjera pėr tė gjithė muslimanėt, deri nė Ditėn e Gjykimit. Prandaj, ideja e wehhabive se “Pejgamberi duhej respektuar kur ishte i gjallė; atij nuk i duhet treguar respekt e as nuk i duhet kėrkuar ndihmė pas vdekjes” ėshtė e pabazė sipas kėtyre ajeteve.
    Ajetet e mėsipėrme tregojnė se ta’zimi ndaj tė tjerėve veē Allahut ėshtė gjithashtu i nevojshėm. Ajeti 104 i Sures Bekare pohon: {O besimtarė, mos (i) thoni (Profetit) ‘Raina’, po thoni ‘udhurna’ (shikona) dhe respektoni (urdhrat e Allahut)}.
    Besimtarėt e kishin zakon t’i thonin Pejgamberit s.a. ‘Raina’ (vėshtrona, kontrollona). Raina donte tė thoshte gjithashtu sharje e fyerje nė hebraisht dhe ēifutėt e pėrdornin kėtė fjalė pikėrisht nė kėtė kuptim. Pėr shkak se ajo kishte edhe kėtė kuptim tė keq, Allahu Te’ala ua ndaloi besimtarėve ta pėrdornin kėtė fjalė dhe e mbrojti tė Dėrguarin e Tij s.a. nga mundėsia e tė mosrespektuarit. Qė ky respekt tė tregohej deri nė fund tė botės, Ai tha {O ju qė keni besuar!}

    Nė ajetin 33 tė Sures el-Enfalė, Allahu te’ala thotė: {Allahu nuk do t’i dėnojė ata deri sa ti je nė mesin e tyre} dhe premton qė tė mos i dėnojė ata deri nė fund tė botės. Ky ajet i kundėrpėrgjigjet pretendimit tė wehhabive se Pejgamberi s.a. iku dhe u bė dhé.

    Ata shkatėrrojnė vendet e bekuara tė trashėguara nga Resulullahu s.a. Ata pretendojnė se kėto vende i bėjnė njerėzit politeistė. Sikur tė ishte shirk t’i lutesh Allahut Te’ala nė vende tė shenjta, Ai nuk do tė na kishte urdhėruar tė shkonim nė haxh. Resulullahu nuk do ta kishte puthur Gurin e zi (Haxher ul-Eswed) gjatė tavafit; askush nuk do tė ishte falur nė Arafat dhe nė Muzdelife; askush nuk do tė kishte gjuajtur gurė nė Mine dhe muslimanėt nuk do tė kishin ecur midis Safasė dhe Mervesė. Kėto vende tė shenjta nuk do tė ishin respektuar.

    Kur Sa’d ibn Mu’adhi, prijėsi i ensarėve, erdhi nė vendin ku ata ishin tubuar, Resulullahi tha: “Ngrihuni nė kėmbė pėr prijėsin tuaj!” Ky urdhėr u drejtohej tė gjithėve qė ata ta nderonin Sa’din. Ėshtė gabim tė thuhet: “Sa’di ishte i sėmurė. Qėllimi i thėnies ishte qė ai tė ndihmohej tė zbriste nga deveja”, pasi urdhri ishte pėr tė gjithė. Sikur tė nėnkuptonte ndihmimin e Sa’dit, urdhri do tė kishte qenė pėr njė ose dy veta dhe do tė ishte thėnė vetėm “pėr Sa’din” e nuk do tė kishte patur nevojė tė thuhej “pėr prijėsin tuaj.”

    Saherė qė shkonte nga Medina nė Mekė pėr haxh, ‘Abdullah ibn ‘Umeri r.a. ndalonte dhe falej nė vendet e shenjta ku Resulullahu s.a. ishte ulur. Ai bekohej (teberruk) me kėto vende. Ai e kishte zakon t’i vendoste duart nė minberin e Resulullahut s.a. dhe pastaj i fėrkonte ato pėr fytyrė.

    Imam Ahmed ibn Hanbeli e kishte zakon tė puthte Huxhret us-Sa’danė dhe minberin pėr t’u bekuar prej tyre.

    Wehhabitė, nga njėra anė thonė se i pėrkasin medhhebit hanbeli, dhe nga ana tjetėr, quajnė shirk atė qė ka bėrė imami i kėtij medhhebi. Ndaj, pretendimi i tyre se janė hanbeli ėshtė njė gėnjeshtėr.

    Imam Ahmedi e vendoste kėmishėn e Imam Shafi’iut nė ujė dhe e pinte ujin pėr tė marrė bekime.

    Hazreti Halid ibn Zejd ibn Ebu Ejjub el-Ensari e fėrkonte fytyrėn me varrin e bekuar tė Resulullahut (s.a.) dhe, kur dikush deshi ta ngrinte, ai tha: ‘Lėrmė! Nuk kam ardhur pėr gurėt dhe baltėn, por pėr vizitėn e Resulullahut.’

    Sahabėt e kishin zakon tė bekoheshin me gjėrat qė i pėrkisnin Resulullahut s.a. Ata merrnin bekime nga uji qė ai pėrdorte nė abdes dhe nga djersa, kėmisha, skeptra, shpata, kėpucėt, gota, unaza e tij e bekuar, shkurt, nga ēdo gjė qė ai pėrdorte.

    Hazreti Ummi Selemja (r.a.), ummul-mu’minin, ruante njė qime nga mjekrra e tij e bekuar. Kur vinin njerėz tė sėmurė, ajo e fuste qimen nė ujė dhe u jepte tė pinin prej tij. Me kėtė gotė tė bekuar, ata e kishin zakon tė pinin ujė pėr shėndoshje.

    Varri i Imam Buhariut kundėrmonte misk dhe njerėzit merrnin baltė nga ai varr pėr t’u bekuar me tė. Ulematė e hadithit dhe fikhut i lejonin veprime tė tilla, ndėrkohė qė wehhabitė i konsiderojnė ato shirk dhe kufr.

    Nė kohėn e sahabėve dhe tabi’inėve, madje edhe deri nė fund tė mijėvjeēarit tė parė hixhri, ka patur shumė eulija’ dhe salihinė. Njerėzit e kishin zakon t’i vizitonin ata e tė merrnin bekime prej tyre si dhe tė faleshin pas tyre. Nuk kishte nevojė pėr tewessul ose teberruk me gjėra pa jetė. Fakti se kėto gjėra ishin tė rralla nė ato kohė nuk do tė thotė se ishin tė ndaluara. Sikur tė ishin haram, do tė kishte patur njerėz qė do t’i kishin ndaluar ato. Asnjė ‘alim nuk i ndaloi ato.
    Mirėpo, me ardhjen e kohėve moderne, bidatet dhe mosbesimi ėshtė rritur, rinia ėshtė mashtruar nga armiqtė e Islamit, tė fshehur nėn petkun e autoriteteve fetare dhe shkencore dhe duke qenė se mosbesimi e apostazia u ka interesuar, diktatorėt dhe shtypėsit, skllevėr tė egove tė tyre, e kanė mbėshtetur fuqimisht kėtė rrymė. Numri i ‘alimėve dhe eulijave ėshtė pakėsuar, madje fare pak janė parė nė kohėt e fundit, ndaj ėshtė bėrė domosdoshmėri tė kėrkohen bekime te varret dhe gjėrat e trashėguara prej eulijave.

    Sipas ixhmasė sė ulemave tė Islamit, kjo praktikė e ligjshme nuk duhet ndaluar nė vetvete, edhe pse bidate dhe harame tė ndryshme janė futur nė tė, siē ka ndodhur me shumė hadithe dhe ēėshtje fetare, por janė bidatet dhe haramet ato qė duhen ndaluar dhe hequr.


    Fund.

  4. #4
    i/e regjistruar Maska e kuds
    Anėtarėsuar
    23-03-2006
    Postime
    49

    C"eshte Wehabizmi? A Ne Te Vertete Existon Ai Apo Eshte Shpikje Propogandistike

    Ē'ėshtė Vehabizmi?

    Falėnderimi i qoftė vetėm All-llahut, Atė e falėnderojmė dhe vetėm nga Ai ndihmė dhe falje kėrkojmė. Nga All-llahu [subhanehu ve te'ala] kėrkojmė mbrojtje nga tė kėqijat e shpirtrave tanė dhe nga veprat e shėmtuara. Kė e udhėzon All-llahu s'ka kush e humbė e kė e humbė All-llahu nuk ka udhėzues pėr te. Deshmoj se nuk ka tė adhuruar tjetėr pos All-llahut qė meriton tė adhurohet, ėshtė Zot i vetėm, nuk ka shok. Dhe dėshmoj se Muhamedi [salallahu alejhi ve sel-lem] ėshtė rob dhe i dėrguari i Tij.
    Vijon:

    Vėrtetė, begati e All-llahut [subhanehu ve te'ala] pėr kėtė ummet ėshtė ajo qė na ka lajmėruar Pejgamberi [salallahu alejhi ve sel-lem] me fjalėt e tij: "Vėrtetė, All-llahu ēon pėr kėtė ummet pėr ēdo njėqind vite njė njeri, me tė cilin e ripėrtrinė dinin e ummetit." [Trasmeton Ebu Davudi, ėshtė Hadith Sahih]

    Pėr tė ringjallur atė qė shkoi nga tė vepruarit me Kur'an dhe Sunnet. Pėr tė ringjallur Sunnete tė shumta, tė cilat vdiqėn me paraqitjen e bidateve dhe risive. E All-llahu furnizon nga ky ummet pishtarė, me tė cilėt pastron dinin nga pėrlyerja qė mori. All-llahut [subhanehu ve te'ala] i qofshim falė, se sa prijėsa tė mirė dhe tė urtė janė! Sa dituri dhe mėsim kanė! Sa tė qėndrueshėm ishin nė mejdanin e luftės dhe xhihadit.

    Trasmetohet nga Omer bin Abdul-Aziz, Shafiu, Shejh Islam Ibėn Tejmijja dhe nga shumė tė tjerė se kanė pohuar se nuk ėshtė e domosdoshme qė tė jetė individ i vetėm ai i cili e ringjallė dinin. Ka mundesi qė tė jenė grup njerėzish, dhe secili ringjallė ndonjė anė nga anėt e fesė.

    Pejgamberi [salallahu alejhi ve sel-lem] ka thėnė: "Shembulli i ummetit tim ėshtė sikurse shiu; nuk dihet se fillimi apo fundi ėshtė mė hajr." [Hadithi ėshtė Hasen]. Hajri - e mira pėr kėtė ummet ėshtė i vazhdueshem deri nė Ditėn e Gjykimit.

    Atėherė kur filloi injoranca t'i pushtojė njerėzit dhe shirku tė zgjerohet nė kėtė gadishull, All-llahu [subhanehu ve te'ala] dėrgoi imamin e ripėrtrirėsve Muhamed bin Abdul-Vehab [All-llahu e mėshiroftė], me te All-llahu [subhanehu ve te'ala] e ripėrtriu dinin, ngriti Njėjshmerinė e Tij-tevhidin pasi shirku kishte pushtuar shumė njerėz dhe me te All-llahu [subhanehu ve te'ala] e bėri tė qartė Sunnetin pasi ishin shtrirė bidatet. All-llahu [subhanehu ve te'ala] me te e ngjalli diturinė pasi mbretėroi injoranca dhe me te All-llahu e ngriti flamurin e Xhihadit nė rrugėn e Tij pasi qė u la pas shpindės ky obligim - farz dhe kur njerėzit vritėshin mes vete pėr shkaqe tė grabitjes sė pasurisė, injorancės, zullumit, armiqėsisė ndaj robėve tė All-llahut.

    Ky rilindės ishte dobi pėr tėrė botėn, mu pėr kėtė morėn armiqt e islamit tė shpifin shpifje nga ēdo kėnd, poshtruan personalitetin e tij dhe ende nuk ndalėn nga kjo. Por, All-llahu i sprovon tė mirėt gjatė jetės sė tyre dhe pas jetės sė tyre pėr t'iu shtuar tė mirat dhe t'i graduar mbi kėto armiq, tė cilėt prekin nderin e tyre. All-llahu i sprovon tė mirėt me atė qė shpifin shpifje pėr ta pėr t'ua ngritur famėn e tyre.

    Pėr kėtė, nėse sheh se armiqtė e All-llahut flasin sot pėr Vehabizėm dije se atyre kjo ua ka prishur rehatin dhe kjo u shkakton mėrzi nė zemėr. Se mos vallė, ekzistoka diē qė emėrtohet me vehabizėm?!

    Ē'farė pėraktėsie ėshtė El-Vehabije?

    A nuk ėshtė shkėputje nga emri i All-llahut El-Vehab?!

    El-Vehab, El-Vehabije.

    E nėse thojnė se ky emėr i mvishėt Muhamed Abdul-Vehabit [All-llahu e mėshiroftė].

    Sė pari, ky atribut ėshtė i gabuar, sepse El-Vehabije aludon nė emrin e All-llahut El-Vehab - qė jep shumė, pra Ai qė i dha kėtij ummeti njerėz si shembulli i tij nė kėtė kohė tė vėshtirė nė tė cilėn u shfaq.

    All-llahu dėrgoi tė Dėrguar qė t'i bėhet vetėm atij ibadet dhe mos t'i bėhet shirk. Andaj i mėsoi njerėzit se tevhidi-tė njėsuarit e All-llahut ėshtė themeli i punėve dhe se shirku ėshtė asgjėsues i veprave. Nė kėtė kohė, mes njerėzve ishin prezent lloje tė shumta tė shirkut, bidate shumė tė pėrhapura, adhuronin varre dhe kube (tyrbe tė ndryshme) dhe kėrkonin ndihmė nga tė vdekurit.
    Atėherė, ishte nė mesin e kėtyre njerėzve njė njeri prej evlijave - siē supozonin, kishte emrin Taxhė, dhe njerėzit ndoqėn rrugėn e tagutėve; i drejtoheshin atij zotime, kishin bindjen se ai sjellė dobi dhe dėm. E ai vinte tek ata pėr t'i marrur ato qė ata i ofronin nga zotimet dhe pasuria. Ia mveshnin atij shumė tregime tė ēuditshme. Prejt tyre se ai ishte qorr por nė fakt ai del nga qyteti pa pasur dikėnd pėr t'a udhėzuar.
    Poashtu, kėtu ishte dhe njė dru, i cila quhej Edh-dhi'b - Ujk, rreth se cilit vinin gra qė dėshirojnė tė lindin fėmij meshkuj, lidhnin pėr te disa copa petku te zhelosura, ashtu qė fėmijėt e tyre tė shpetojnė nga vdekja dhe mėria.

    Ishte dhe njė shpellė nė mal qė e quanin "Bintul-Emir - Bija e udhėheqėsit" dhe se disa keqbėrėsa deshėn ta keqpėrdornin vajzėn e udhėheqėsit, por ajo bėrtiti dhe i bėri dua All-llahut [subhanehu ve te'ala] dhe asaj u hap shpella dhe iu mundėsua pėr tė ikur dhe kėshtu All-llahu [subhanehu ve te'ala] e shpėtoi prej sė keqės. E disa nga ky popull injorant politeist filluan tė shkojnė nė kėtė shpellė pėr tė ēuar mish dhe dhurata.
    Kurse disa tė tjerė nga burrat dhe gratė shkonin tek njė pallmė e njohur nė njė qytet tė caktuar dhe aty bėnin veprat mė tė shėmtuara. Kishte grua, e cila po tė ishte vonuar nga martesa shkonte tek pallma dhe e shtėrngonte me duar atė dhe kėrkonte nga pallma qė ti largojė nga ajo vuajtjet, dhe i thoshte: "O ti pemė e shenjtė, dua tė martohem para se t'mė kalojė koha."
    Tė tilla ishin dhe pema e Ebu Dexhanės nė El-Ajine, Kubeja e Rexhepit, Kubeja e Dirar bin El-Ezver, pema e dyskajshme qė i gjasonte Dhatu Envatit, dhe tė gjitha kėto kube dhe varre adhuroheshin pėrveē All-llahut [subhanehu ve te'ala].
    Kishte dhe njerėz nga Sufitė qė pasonin rrugėn e sekularistėve prej Halulinjėve, tė cilėt kishin bindjen se All-llahu [subhanehu ve te'ala] gjindet nė ēdo vend dhe se Ai ėshtė nė brendėsinė e krijesave. Ēdo gjė qė sheh me sy ėshtė All-llahu. Nuk e dallonin krijesėn nga Krijuesi. Mirėpo, njerėzit me kėso lloj bindje kishin marrė shtrirje tė gjėrė nė vendet e Nexhdit dhe vende tė tjera. Ashtu dhe Mevlude qė pėrmbanin shirk ua kėndonin njerėzve. Kishte edhe libra, si: Delailul-Hajrat, Ravdatu-Rijahin, ne tė cilat kishte ndermjetėsime pos All-llahut, qė i lexonin para njerėzve nė mevlud. Vepra tė tilla filluan tė pėrhapen nė shumė xhami, u pėrhap dhe adhurimi i yjeve dhe besimi se ato luajn rol nė ngjarjet e tokės. Tė kėrkuarit begati nga drunjėt, gurėt, tė ngurtat; vepra kėto tė mėdha qė pushtoi xheziren nė Nexhd dhe vende tė tjera.
    Deshi All-llahu [subhanehu ve te'ala] qė tė lind ky vepėrmirė, Muhamed bin Abdul-Vehab bin Sulejman bin Ali bin Muhamed bin Rashid Et-Temimi. Ebu Hurejra tha: "E dua fisin Temimi qė atėherė kur kam dėgjuar tri gjėra nga i Dėrguari i All-llahut [salallahu alejhi ve sel-lem], e prej tyre ėshtė se ai ka thėnė pėr ta (Temimijtė): "Ata janė mė tė rreptit nga ummeti im ndaj Dexhallit." [Trasmeton Buhariu]. Ashtu nė njė hadith tjetėr trasmetohet: "Shtiza mė e gjatė e ummetit tim kundėr Dexhallit ėshtė shtiza e Benu Temim."
    Benu Temimėt, nė fillim, ishin kundėrshtarė mė tė mėdhej ndaj thirrjes pejgamberike, mirėpo, mė vonė, u bėnė muslimanė dhe ata do tė luajn rol tė madh kundėr Dexhallit.
    Edhe Muhamed bin Abdul-Vehabi, All-llahu e mėshiroftė ishte nga njerėzit mė tė ashpėr ndaj dexhallėve (njerėzve qė luftonin islamin), ai i luftoi ata, luftoi shirkun dhe mashtrimin.
    U lind nė vitin 1115 h., mėsoi Kur'anin qė nė vegjėli. Nė fillim, mori mėsim nga Medh-hebi i Ahmed bin Hambelit. Poashtu mori mėsime dhe nga babai i tij. Kreu obligmin-farzin e Haxhit. Iu dhurua tė mėsuarit dhe tė shkruarit e shpejtė dhe ligjėrimi i pastėr. Ishte e ēuditshme puna e tij; ishte i lėvizshėm nė qytet; pėrfitonte shumė nga dituria, mėsonte nga hoxhallarėt, ku pati efekt tė madh nga mėsuesi i tij Muhamed Hajat Es-Sindij, i cili kishte prejardhje nga Sindi, mirėpo, jetonte nė Medine, ishte Muhadith i dy qyteteve tė shenjta, i cili kishte akide tė pastėr dhe nuk ishte nė pajtim me shirkun qė ishte prezent. U dėgjonte larg tė kėrkuarit ndihmė tek varri i Pejgamberit [salallahu alejhi ve sel-lem] nė Medine.

    Muhamed bin Abdul-Vehabi nuk kishte horizont tė ngushtė, ai merrte udhėtime nė vende tė ndryshme dhe jasht xhezirės; nė Irak, Basre dhe vende tė tjera, kėshtu qė mori dituri nga mėsues tė ndryshėm.
    Pasi u kthye nga udhėtimet qė mori pėr shkak tė diturisė, filloi me detyrat mė tė rėndėsishme; thirrjen e njerėzve nė Tevhid-besim tė pastėr, luftimin e shirkut dhe ndryshimin e gjendjes qė mbizotėronte. Ndjeu se kjo ėshtė njė pėrgjegjėsi e madhe pėrballė dinit tė All-llahut [subhanehu ve te'ala] sepse shirku dhe kufri ishin pėrhapur me tė madhe. Kėshtu filloi me dave-thirrje, filloi me reforma nė El-Ajine, nė Durije, dhe kėshtu u bashkua me dijetarin Muhamed bin Su'ud dhe me tė tjerė pėr t'a ngritur fenė e All-llahut [subhanehu ve te'ala].
    Filloi me prishjen e tyrbeve, tė cilat ishtin tė ndėrtuara mbi varrin e Zejd bin El-Hatabit dhe varrin e 600 luftėtarėve. Pastaj prishjen e kubės sė Dirar bin El-Ezver, me prerjen e pemėve qė u adhuronin pos All-llahut [subhanehu ve te'ala] dhe qė njerėzit u kushtonin lloje tė ibadeteve, tė gjitha kėto i rrėnoi dhe i preu, All-llahu e mėshiroftė.
    Filloi kjo thirrje nė tevhid tė ketė sukses, dhe njerėzit panė me sytė e tyre se kėto gjėra qė i madhėronin pos All-llahut nuk kanė mundėsi qė tė largojnė nga vetja e tyre tė keqėn dhe as qė posedon dobi dhe se ato u asgjėsuan dhe u shkatėrruan dhe nuk ndodhi asgjė.
    Filloi efekti i punės tė ndikon nė zemra. Mėsuesi i nderuar [All-llahu e mėshiroftė] filloi t'i thėrrasė njerėzit duke i kėshilluar nė formė tė bukur, duke iu pėrkujtuar atyre obligimet, duke iu qartėsuar atyre fenė, dhe kėshtu nuk e la pas dore as shkrimin. Librin e parė, tė cilin e shkroi ishte libri "Et-Tevhid el-ledhi huve haku-llahi alel-abidė", libėr ky qė sot e kėsaj dite mėsohet nė vende tė ndryshme.

    Me qenė se kundėr kėsaj thirrje kishte nga ata qė kundėrshtonin, qė ishin pjestarė dhe adhurues tė varrėve, iu desh qė t'a largojė kėtė pengesė me forcė, nėse nuk bindeshin me kėshilla dhe butėsi, nė mėnyrė qė tė triumfojė besimi i pastėr. Njerėzit e kėtyre varrezave, injorantė dhe politeista filluan tė bėjnė tollovi dhe t'i kundervihen mėsuesit, t'i shpallin armiqėsi, t'a poshtėrojnė autoritetin e tij. Shkruan shumė nga vende tė ndryshėm qė njerėzve t'ua tėrheqin vėrejtjen nga ai. Madje, ata pėrgaditėn edhe ushtri kundėr tij, pasi qė kishin edhe pėrkrahje ekonomike nga njerėzit e varreve dhe mushrikėt.
    E kėshtu All-llahu [subhanehu ve te'ala] i hapi vend mahnitės mėsuesit. I dha sukses dhe e ndihmoi qė tė ngritet feja dhe besimi i pastėr. Ishte i ndershėm, nuk mirrte tė holla nga njerėzit siē merrnin tė tjerėt. E rėndėsishme pėr tė ishte vetėm qė tė jep dituri. Ai kishte nxėnės, ndihmėtarė, solidarė, tė cilėt i dėrgonte pėr tė shpėrndarė fenė dhe pėr dave. Ai u'a mėsonte tevhidin-njėjshmėrine e All-llahut [subhanehu ve te'ala], u lexonte atyre libra. Saqė filloi tė marrė hov nga vendi nė vend, nga qyteti nė qytet, nė Nexhd dhe jasht tij. Gati sa ēėshtja u bė e madhe dhe serioze, pėr kėtė arriti nė armiqėsi me ata qė deshėn t'a ndėrprejnė kėtė thirrje tė begatshme. E pse jo, kurse All-llahu [subhanehu ve te'ala] thotė nė Librin e Tij tė ndershėm pėr mushrikėt: "Luftoni ata derisa sa mos tė ekzistojė shirku dhe kufri dhe tė gjykohet me fe..."
    Ashtu thotė All-llahu [subhanehu ve te'ala]:

    "Ne i dėrguam tė dėrguarit tanė me dokumente tė qarta dhe Ne zbritėm me ata librin dhe drejtėsin qė t'i pėrmbahen njerėzit tė sė drejtės. Ne e kemi zbritur edhe hekurin qė nė tė ka forcė tė fortė dhe dobi pėr njerėz, e edhe pėr t'u ditur tek All-llahu se kush ndihmon Atė (rrugėn e Tij) dhe tė dėrguarit e Tij duke i besuar tė fshehtės. S'ka dyshim se All-llahu ėshtė i fuqishėm, mbizotrues." [El-Hadidė, 25] Pra, e zbriti Librin qė tė gjykohet me tė dhe zbriti hekurin qė t'i luftojė me tė kundėrshtarėt e Librit.
    Mėsuesi nuk pushoi sė thirruri dhe kjo thirrje mori shtrirje tė madhe, por mė vonė iu shfaqėn armiq, tė cilėt dėshiruan tė ngritin armėt kundėr kėsaj thirrje dhe t'a ndėrpresin shtrirjen e saj. Kėtu e pa mėsuesi se patjetėr duhet me hekur tė luftohen ata qė armiqėsojnė Kur'anin. E kėshtu u ngrit Xhihadi nė rrugėn e All-llahut kundėr mushrikėve, ku All-llahu e ndihmoi shejhun.
    Jetoi jetė tė begatshme deri nė vitin 1206 h.. Ndėrsa, pas vete la, shkresa, libra; brenda xhezirės dhe jashta saj. La thirrjen dhe qartėsimin e shumė ēėshtjeve, i denoncoi shumė dyshime.
    Kėshtu All-llahu i sprovon punėmirėt me njerėz, tė cilėt e poshtrojnė figurėn e tij, e shajnė, shpifin pėr tė. Por, kjo ėshtė rruga e Pejgamberėve. A nuk thanė pėr tė dėrguarin tanė [salallahu alejhi ve sel-lem] magjistar, gėnjeshtar, i ēmendur...?

    U akuzua me akuza tė shumta. Prej tyre gjoja se ai e ka bėrė tė lejuar derdhjen e gjakut (tė muslimanėve), i ka bėrė shumė muslimanė pabesimtarė. Ai shumė herė ka cekur se ai nuk e lejon derdhjen e gjakut tė muslimanėve, mirėpo, ai i lufton mushrikėt. E kur vallė ishte tek ai e ligjshme vrasja e muslimanėve?! Kurse ai shumė mirė e ka pas tė ditur se nuk lejohet derdhja e gjakut tė muslimanit pėrveē nė tre raste, tė cilat janė ligjore nė dispozitat islame.
    Ai, para njerėzve ligjėronte me hadithin e Pejgamberit [salallahu alejhi ve sel-lem]: "Jam urdhėruar t'i luftojė njerėzit derisa tė dėshmojnė se nuk ka zot qė meriton tė adhurohet pėrveē All-llahut..." dėshmi qė duhet tė jetė reale, e jo qė mbetet nė majėt e gjuhėve. Kjo dėshmi duhet t'i pėrmbush kushtet e veta, kėshtu derisa tė adhurohet All-llahu dhe tė mohohet ēdo tagut. Kjo ishte dhe thirrja e Pejgamberėve: "Tė adhuroni vetėm All-llahun dhe tė largoheni tagutėve!"
    E ndėrsa ai qė me maje tė gjuhės thotė se nuk ka tė adhuruar tjetėr qė meriton tė adhurohet pėrveē All-llahut pastaj i nėnshtrohet tagutit dhe e adhuron atė pėrveē All-llahut [subhanehu ve te'ala],atėhere kjo nuk llogaritet dėshmi.

    Allahu [subhanehu ve te'ala] thotė: "E kush e mohon tagutin e i beson vetėm All-llahut, ai ėshtė kapur pėr lidhjen mė tė fortė, e cila nuk ka kėputje. All-llahu ėshtė dėgjues i dijshėm." [Ali Imranė, 256]
    E njeriu, atėherė kur t'i kalojė kufitė nė pasimin e dikujt, apo nėnshtrimin ndaj tij, apo tė adhuruarit pos All-llahut ėshtė tagut qė duhet luftuar. Gjithashtu luftohen edhe ata qė dėshirojnė mbrojtjen dhe ruajtjen e tij.
    Gjithashtu, shejh Muhamed Abdul-Vehabi i ka bėrė tė qarta rregullat ndaluese tė tekfirit - konsiderimin e njerėzve si jobesimtarė. Ashtu qė nuk i takon ēdokujtė tė shpejtojė nė tekfir. Sė pari, duhet patjetėr qė tė bėhet me dije, duhet patjetėr tė jetė ēėshtja e qartė dhe tė largohen tė gjitha dyshimet. Ka mundėsi qė personi tė mos ketė dituri, le t'a mėsoi. Ka mundėsi tė ketė dyshime, le tė diskutojė me tė. Ka mundesi qė tė jetė i presionuar e nė kėtė rast nuk nxirret nga besimi.

    Gjithashtu mėsuesi u akuzua me padrejtėsi dhe zullum. Mirėpo, po t'i shohėsh letrat dhe librat e tija, me tė cilat thėrriste, gjen nė to butėsi dhe fjalė tė ėmbla. I thoshte: O filan, unė nuk po tė thėrras nė rrugėn e sufive, e as tek ndonjė fekih, as tek metoda e apologėve - kelamistėve apo tek ndonjėri nga imamėt. Por, unė tė thėrras tek All-llahu i Vetėm, qė nuk ka shok. Tė thėrras nė Sunnetin e tė Dėrguarit tė All-llahut [salallahu alejhi ve sel-lem].
    Ai thėrriste me urtėsi, ishte shumė i qetė gjatė manipulimeve me kundėrshtarėt. Ai fillonte me fjalė tė buta: Ka mundėsi o filan qė tė jesh si shembulli i Farukut (Omerit, All-llahu qoftė i kėnaqur me tė), i cili All-llahu me tė ndau tė vėrtetėn nga e kota, apo tė posedosh rrugėn e tij.
    Ai gjithashtu thoshte se ne e shohim obligim respektimin e imamėve tė muslimanėve, qoftė ai i ndershėm apo mėkatarė, me kusht qė mos tė urdhėrojnė nė mėkate. Ai pohoi se nuk ngritė krye mbi udhėheqėsin e muslimanėve, e as mbi imamin e tyre besimtarė, i cili i udhėheqė pėr tek adhurimi i All-llahut [subhanehu ve te'ala] tė vetėm.
    Kundėr mėsuesit disa kryqtarė thurrėn intrigė, dhe kėta patėn pėrkrahje nga disa pashallarė pėr ta luftuar kėtė thirrje. Kjo ėshtė shumė e qartė nė shkrimet, ligjėrimet e tyre dhe pėr njė gjė tė tillė po dėshmon historia.

    U pėrhap shumė thirrja e shejhut dhe arriti nė vende tė ndryshme. Por, atė gjithnjė e shoqėronte armiqėsia nga palėt tjera. thirrja e tij u shkaktonte mėrzi dhe vuajte disa haxhinjėve.
    Por mėgjithatė, kjo thirrje depėrtoi deri nė qytetėt e Hindit, nė qytetėt e Jemenit dhe shumė qytete tė tjera. Disa nga dijetarėt e Hindit dhe Jemenit thurrnin rreshta dhe poezi pėr mėsuesin, dhe i shfaqnin pėrkrahje.

    (Kėtu ėshtė e cekur njė poezi, tė cilėn nuk e kemi pėrkthyer. v.p.)

    Krahas kėsaj, atij iu bėnė edhe armiq nė numėr, dhe kėta haxhinjtė, tė cilėt ktheheshin nė vendet e tyre dhe akuzonin shejhun me kufėr, sekularizėm, zindikė, tekfir... Megjithatė, ai vazhdoi nė rrugėn e tij derisa para vdekjes iu pėrgjigjėn thirrjes se tij afėr njė milion e gjysėm persona.
    Pėr te, shkruanin edhe dijetarė tė shumtė nga Iraku, Jemeni, Shami, Egjipti, duke e pėrkrahur atė. Ku nė tė njejtėn kohė kishte kundėrshtarė, tė cilėt shkruanin kundėr thirrjes sė tij.
    All-llahu [subhanehu ve te'ala] ka thėnė: "Elif, Lamė, Mimė. A menduan njerėzit tė thonė: "Ne kemi besuar, e mos tė vihen nė sprovė?" Ne i sprovuam ata qė ishin para tyre, ashtu qė All-llahu gjithqysh do t'i dallojė ata qė e thanė tė vėrtetėn do t'i dallojė dhe gėnjeshtarėt." [El-Ankebut, 1-3]

    Kurejshėt shumė punonin qė vizitorėt e qabes, tė cilėt vinin nė Mekke t'ua mbushnin mendjet me tė pavėrteta kundėr Pejgamberit [salallahu alejhi ve sel-lem] dhe thirrjes sė tij. Saqė disa qė erdhėn nė Mekke i mbyllnin veshėt me pambuk qė tė mos tė dėgjonin thirrjen e Pejgamberit [salallahu alejhi ve sel-lem].

    Kjo ishte vepra e tyre, dhe mėsuesit i mveshėn shumė tė pavėrteta dhe deshi All-llahu qė kėshtu tė vazhdojnė kėto akuza, qė nė kohėn e kaluar e deri mė tash.

    Thuhet se njė herė, njė tregtar musliman kishte ra nė armiqėsi me njė tregtar hindus pėr shkak tė njė artikulli. Muslimani ishte hidhėruar shumė nė tė dhe vendosi qė t'ia prish tregtinė e hindusit. Hyri nė xhami dhe hapi lajmin se hindusi ėshtė vehabist. Njerėzit moren tė largohen nga duqani i hindusit dhe ta urrenin atė dhe e bojkotuan. Hindusi nuk kishte zgjidhje tjetėr pėr t'a rikthyer punėn e tij tregtare pėrveē tė shpallė nė masė se ai ėshtė penduar nga vehabizmi dhe ėshtė kthyer nė hindizėm. Pra, paramendoni se nė ē'farė mase ka arritur devijimi!
    Udhėtuan disa dijetarė nga Nexhdi nė Hind pėr tė diskutuar me disa dijetarė, tė cilėt kishin rėnė nė grackėn e akuzave kundėr thirrjes se shejhut. Njėri nga ata (nga dijetarėt e Nexhdit) mori njė libėr tė shejh Muhamed Abdul-Vehabit dhe ia largoi kopertinat, nė tė cilat ishte emri i autorit dhe e la mbi tavolinėn e dijetarit nga Hindi. Kur erdhi ky dijetari, e mori librin dhe e lexoi dhe i la shumė mbresa dhe tha: "Sikur ta dija se kush ėshtė autori i kėtij libri? I tha njė nxėnės: "Autori i librit ėshtė ai qė ti ligjėron kundėr tij, the flet pėr te me bindje qė i ke fituar nga akuzat e rrejshme. Ai ėshtė Muhamed bin Abdul-Vehab. Prej kėtu, u bė thirrėsi mė i madh nė Hind duke pasuar thirrjen e mėsuesit, All-llahu e mėshiroftė.
    Ndėrsa kundėrshtarėt e fesė ende nė kėto ditė nuk ndalėn nga shpifjet nėnēmuese kundėr thirrjes se tij, All-llahu e mėshiroftė. Gjithnjė ngjallin fanatizėm dhe nxitjen e kundėrshtimėve dhe duke ngjitur llagape si "vehabistė".

    Pėrse e bėjnė kėtė?

    Sepse kjo ishte thirrje e begatshme, ishte thirrje qė ngjalli Sunnetin e Pejgamberit [salallahu alejhi ve sel-lem]. Por, thirrja nė Kur'an dhe Sunnet atyre shumė ua prish rehatinė. Ata dėshirojnė qė me akuzat qė bėjnė t'i pėrfitojnė njerėzit dhe t'i fusin nė rradhėt e tyre.
    Kjo njėherit ėshtė dhe nė favor tė kryqtarėve, tė cilėt dėshirojnė qė sa mė shumė tė ngritet kundėrshtim ndaj kėsaj thirrje duke i pėrfituar njerėzit qė armiqėsojnė kėtė thirrje dhe njėkohėsisht t'i poshtrojnė edhe ata qė i kanė pranė veti nga muslimanėt.
    Kur u bė e qartė e vėrteta, dėshtoi plani i tyre dhe dhashtė Zoti, nuk do tė kenė mundėsi t'i ofrojnė thirrjes sė vėrtetė ndonjė tė keqe.
    O Zot, na inspiro udhėzim, na mbro nga tė kėqiat tona, na mundėso ta shohim qartė tė vėrtetėn dhe ta pasojmė atė. Na mundėso o Zot ta shohim tė pavėrtetėn si tė pavėrtetė dhe tė ikim nga ajo. E kjo ishte e gjitha ajo qė desha tė them dhe nga All-llahu kėrkoj falje pėr vete dhe pėr ju, gjithashtu nga Ai kėrkoni dhe ju falje, sepse Ai ėshtė qė falė shumė dhe ėshtė mėshirues.

  5. #5
    i/e regjistruar Maska e Bani gjk
    Anėtarėsuar
    06-01-2005
    Postime
    550
    Selam

    E lus indritin qe eshte moderator qe ket postim qe e ka postuar ky (kudus) ta transmeton ne ndonje tem tjeter ose le ta hap nje tem te re per Wehabizmin! Kjo qfar ka shkruar ky, nuk ka te bej me Temen. Nese ka dikush te jap ndonje mendim ateher le te urdhron, jo te postoj Tema qe skan te bejn me ket tem.

    Ju flm Indrit

    Selam (paq)

  6. #6
    . Maska e alDI
    Anėtarėsuar
    27-08-2002
    Vendndodhja
    London
    Postime
    663
    Bani_gjk ke ngaterru komunitetin derman...ketu nuk eshte komuniteti Bektashi..
    .

  7. #7

    Anėtarėsuar
    08-02-2003
    Postime
    1,792
    Selam,Une pajtohem me shkrimin e Kuds!

  8. #8
    i/e regjistruar Maska e Bani gjk
    Anėtarėsuar
    06-01-2005
    Postime
    550
    Un nuk e di pse kaq naiv behesh ti alDI, ku po e shen ti qe e kam gabuar kumunitetin ???

    La lune, un nuk thash as qe pajtohem as qe nuk pjatohem me shkrimin e kuds, thjesht po them qe ket tem eshte mir ta postoj diku tjeter ( ku pershtatet) ose le te hapet tem e re, sepse ajo qfar ka shkru ky nuk ka te bej me temen.

    Selam (paq)

  9. #9
    . Maska e alDI
    Anėtarėsuar
    27-08-2002
    Vendndodhja
    London
    Postime
    663
    o La_Lune perse nuk e kupton xhanem? ti duhet te thush pajtohem ma baba Bani_gjk qe te jesh brenda temes...se ndryshe je jasht teme.
    .

  10. #10
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    17-08-2005
    Vendndodhja
    Tetovė
    Postime
    307
    Forumi nuk eshte per te postuar libra, nese aq ju ka mare malli per te postuar libra postojne vetem emrin e librit dhe dime vet me e lexu.
    "Arsyeja e mosarsyes qė i bėhet arsyes sime aq shum ma dobėson arsyen sa qė me arsye e vajtoj bukurinė tėnde"

  11. #11
    Vetvendosje Maska e INDRITI
    Anėtarėsuar
    14-11-2002
    Vendndodhja
    I ulur ne zemren e njeres.
    Postime
    2,169
    Citim Postuar mė parė nga Bani gjk
    Selam

    E lus indritin qe eshte moderator qe ket postim qe e ka postuar ky (kudus) ta transmeton ne ndonje tem tjeter ose le ta hap nje tem te re per Wehabizmin! Kjo qfar ka shkruar ky, nuk ka te bej me Temen. Nese ka dikush te jap ndonje mendim ateher le te urdhron, jo te postoj Tema qe skan te bejn me ket tem.

    Ju flm Indrit

    Selam (paq)
    Bani, Indriti nuk mund te behet i njeaneshem me aske.
    Perderisa ke hapur nje teme mbi wehabizmin, ka qe mendojne si ty, ka dhe te tjere qe mendojne te kunderten.
    Duhet te degjojme cdo ze keshtu dal e verteta.
    Nderkohe cdo mesazh jashte teme do te hiqet.
    Flm per mirekuptimin.
    Injoranca nuk zhduket me top

  12. #12
    i/e regjistruar Maska e Bani gjk
    Anėtarėsuar
    06-01-2005
    Postime
    550
    Jo more burr nuk te thash me qen i nje anshem me as kend !!!!!
    Thjeshte te tash ate qe mendova un qe eshte me mir, por nejse me gjith ata faliminderit per pergjegje.

    Selam (paq)

  13. #13
    Perjashtuar nga Mod. Maska e Flamurtari2
    Anėtarėsuar
    15-01-2006
    Vendndodhja
    Vlore Al
    Postime
    22
    Wehabi ka qene nje nga dijetaret me te medhenj ne teuhid me sa kame lexuar dhe degjuar kaseta un personalisht

    Ai u fliste njrezve per ne adhurimin e Allahut Nje . Muslimanet ishin zhytyr ne injorancin e shirkurt ne ate kohe
    Allahu i dhente firdeusin shejhut

    Bani gj lexove disa shkrimet nga te tuat . Me la pershtypje ne disa shkrime para jo shume kahe ti kerkoje ndihme muslimanve te forumit duke ua bere te qart se ti nuk ke dije nga Islami kurse sot na hedh shkrime duke share dijetaret e Allahut
    Ki frik Allahun dhe mos hidh shrime qe e demtojne Islamin ne Islam eshte haram se flasesh pa dije Allahu s.w.t ne Kuran thote Mos ju afro asaj qe nuk ke dije

    Allahu te udhezoft

  14. #14
    i/e regjistruar Maska e Bani gjk
    Anėtarėsuar
    06-01-2005
    Postime
    550
    Flamurtari2, ate qfar e kam then un, ate e kan then dijetaret e METHHEBEVE sunni, jo UN.

    Ti as qe ke lexuar temen se per qka eshte ka bohet fjal, e vjen ktu flet pa pik lidhje.

    Pse more qka mendove ti, qe un jam dijetar i islamit a ? JO JO nuk jam.
    Mos ke merak se prap do te pys per islam kur nuk kam diqka te qart, sepse kshtu me ka mesuar islami.
    Kurse ti dhe disa tjer vazhdoni te mos pysni (nga mendja madhe, nga friga, nga zilija, nga urrejtja etj etj.) se keshte e arrini dijenin e islamit !!!!!!!!!!!!!

    Citim Flamurtari2 :Ai u fliste njrezve per ne adhurimin e Allahut Nje.
    A ke mundesi me na trregu ti se cili dijetar i ka thirrur njerzit qe te adhurojn dikend tjeter per pos Allahut xh.h ??????????

    Citim: Muslimanet ishin zhytyr ne injorancin e shirkurt ne ate kohe
    Trregona bre qate injorancen e atyre muslimanve ne ate koh, se po kam deshir ta di, se qfar kan ber ata musliman te shkret qe e kan paguar me vdekje dhe me gjak per ato vepra ??????
    A vetem qe kan then "Allahu nuk qendrron mbi arrsh a ??????
    Apo edhe qe kan shkuar te vorret e evliave apo te vorri pejgamberit a.s me fal namza apo me lyp shefat ????
    Per 1000 vjet muslimant psakan qen te pa dituri ne islam, a po?

    Selam (paq)
    Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Bani gjk : 25-03-2006 mė 04:48

  15. #15
    i/e larguar Maska e forum126
    Anėtarėsuar
    05-10-2003
    Vendndodhja
    USA
    Postime
    1,198
    Wehabizmi eshte term jo islam qe mundohen tia ngjisin muslimaneve per ti percare.Wehabi dijetari islam u mor shume me parandalimin e adhurimin te vdekurve ose varreve te tyre sikurse bejne shiat apo bektashijte.Pikerisht kjo gje ra ne kundershtim me porten e larte e cila ne ate kohe ishte mbushur me dervishlere,dede dhe babalare, jenicer bektashinj.

  16. #16
    i/e regjistruar Maska e Bani gjk
    Anėtarėsuar
    06-01-2005
    Postime
    550
    Citim forumi 126: parandalimin e adhurimin te vdekurve
    A ke munci pak me gjersisht me fol per ket pun, kush ka ADHURU te vdekur ????
    Adhurimi dhe shefati (ndermjestimi) kan dallim si nata me dit, kshtu qe ki kujdes pak, sepse islami eshte preciz ne disa qeshtje por edhe ne duhemi te jem preciz.
    Ne ate koh, nuk kishin qen vetem shiiat e dervishlert qe kerkonin shefat (jo adhurim) por GJITH muslimante e asaj kohe e benin nje gje te till, sepse eshte e lejuar.

    Ata (wehabistat) nuk u moren veq me ndalimin e shefatit por u moren edhe me shummmm per ndalimin e komentimit te kuranit dhe filozofis islame !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    Selam (paq)
    Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Bani gjk : 25-03-2006 mė 11:53

  17. #17
    i/e regjistruar Maska e kuds
    Anėtarėsuar
    23-03-2006
    Postime
    49
    Citim Postuar mė parė nga Bani gjk
    Selam

    E lus indritin qe eshte moderator qe ket postim qe e ka postuar ky (kudus) ta transmeton ne ndonje tem tjeter ose le ta hap nje tem te re per Wehabizmin! Kjo qfar ka shkruar ky, nuk ka te bej me Temen. Nese ka dikush te jap ndonje mendim ateher le te urdhron, jo te postoj Tema qe skan te bejn me ket tem.

    Ju flm Indrit

    Selam (paq)
    a salamu alejkum!(vetem per muslimanet)

    o bani? nuk po te kuptoj se kush ketu ne ktew teme ka folur per "wehabizmin" sipas elhu sunetit pervec materialit qe ua servira .

    ato qe jane shkruar ketu jane ..si te thuash nje " mix" here here ndonjeri eshte shume i influencuar nga propoganda.....jo islame..etj..etj...

    ti bani! me thuaj se cfare une kam thene jashte kuranit dhe sunetit -sille hukmin(argumentin) dhe do ti rri..te te kerkoj hallalin ose ..mos u ndiej..
    a salaamu alejkum!

  18. #18
    i/e regjistruar Maska e Bani gjk
    Anėtarėsuar
    06-01-2005
    Postime
    550
    Citim kuds :a salamu alejkum!(vetem per muslimanet)
    Jo jo ski fajt ti jo, kshtu te kan mesuar ligjeratat ty.
    Djal ti duhesh ta kuptosh nje her se ku dallojn medhehebet nga Wehabizmi. Kur te meson ket ateher eshte me ler per ty te kuptoj gjanat tjera.
    Ose me mir eshte per ty, ti kryesh obligimet e islamit dhe mos folesh palidhje kur nuk ke haber per disa gjana,sepse vetem ne dem te islamit eshte.
    Kush qka eshte e din i gjith dishmi me mir.

    Selam (paq)

  19. #19
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    17-08-2005
    Vendndodhja
    Tetovė
    Postime
    307
    Mosi beni kaq te famshem dijetaret apo drejtimet te cilat po i ndiqni, se te ishin aq te famshem do te kishin ekzistuar qe nga koha e ashabeve dhe do te kishin mbisunduar ne te gjithe boten deri sot.
    "Arsyeja e mosarsyes qė i bėhet arsyes sime aq shum ma dobėson arsyen sa qė me arsye e vajtoj bukurinė tėnde"

  20. #20
    i/e regjistruar Maska e kuds
    Anėtarėsuar
    23-03-2006
    Postime
    49
    Citim Postuar mė parė nga Bani gjk
    Citim forumi 126: parandalimin e adhurimin te vdekurve
    A ke munci pak me gjersisht me fol per ket pun, kush ka ADHURU te vdekur ????
    Adhurimi dhe shefati (ndermjestimi) kan dallim si nata me dit, kshtu qe ki kujdes pak, sepse islami eshte preciz ne disa qeshtje por edhe ne duhemi te jem preciz.
    Ne ate koh, nuk kishin qen vetem shiiat e dervishlert qe kerkonin shefat (jo adhurim) por GJITH muslimante e asaj kohe e benin nje gje te till, sepse eshte e lejuar.

    Ata (wehabistat) nuk u moren veq me ndalimin e shefatit por u moren edhe me shummmm per ndalimin e komentimit te kuranit dhe filozofis islame !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    Selam (paq)
    po ashtu meduket se ato qe u moren me kaderin dhe kuranin dhe shkuan kaq thelle sa eshe resulullahi .s.s.vs. nuk pati shkuar duke perdorur hamednjet dhe hadthet daif apo te shpifura u percane she shkuan ne humbje si " dijetari" ibn arabi qe arriti deri aty sa adhuronte dhe vehten .(allhu naruajte)


    Unifikimi (bashkimi) i feve sipas Ibn'Arabiut

    Ibn Arabiu konsideronte se tė gjithė paganėt dhe idhujtarėt janė nė tė vėrtetėn, meqė ēdo gjė ėshtė All-llah nga kėndvėshtrimi i tij. Prandaj, kushdo qė e adhuron njė idhull, njė gur, njė njeri, njė dru apo njė yll, atėherė ai e ka adhuruar All-llahun. Ai pėr kėtė thotė:
    "Kėshtu qė personi me vetėdije tė plotė ėshtė ai qė e sheh ēdo objekt tė adhurimit si manifestim tė sė vėrtetės qė ai e pėrmban brenda dhe pėr tė cilėn ai adhurohet. Prandaj, ata e quajnė zot, bashkė me emrin e tij tė veēantė, qoftė ai gur, dru, kafshė, njeri, yll apo engjėll." [el-Fusus (1/195), el-Uekil: Hedhihi Hijes-Sufije (f.38)]
    Kėshtu Ibn Arabi e shpallė idhujtarinė e tyre tė saktė, meqė ēdo gjė qė ata e adhurojnė ėshtė vetėm Zoti, qė ėshtė shfaqur nė trajtė tė njeriut, drurit apo gurit.

    O vėllezėr, nėse Sabianėt janė pabesimtarė pėr shkak se i adhurojnė yjet, ēifutėt janė pabesimtarė pėr shkak se adhuruan viēin, tė krishterėt janė pabesimtarė pėr shkak se e adhurojnė Isain, dhe kurejshitėt ishin pabesimtarė pėr shkak se adhuronin idhuj... si mundet qė njė person qė thėrret nė adhurimin e tė gjitha kėtyre tė mos jetė pabesimtar? [Shiko Hadhihi Hijes-Sufije (f.38)]

    Ibn Arabi edhe e pranon besimin e tij se tė gjitha fetė janė njė dhe se zemra e tij ėshtė e gatshme tė pėrqafojė ēdo sekt dhe fe. Ai thotė nė librin e tij, "Dhahairul-A’lak Sherh Terxhumanil-Eshvak:
    "Pėrpara e kritikoja shoqėruesin tim nė qoftė se feja ime nuk ishte feja e tij. Por zemra ime ka ndryshuar dhe pranon ēdo imazh; ėshtė strehė pėr dashnorėt e pabrengė dhe ėshtė manastir pėr murgjit; [ėshtė] Shtėpi e idhujve dhe Idhull-Shtėpi nė Ta’if; [ėshtė] pllakat e Torės (Teuratit) dhe mus-hafi i Kur’anit. E pasoj fenė e dashurisė, kudo qė tė mė ēojė, kėshtu qė ēdo fe ėshtė feja ime dhe besimi im." [el-Uekil: Hadhihi Hijes-Sufije (f.93) dhe ai ia atribuon kėtė nė f.93 tė Dhekhairul A'lak]
    Pėr mė tepėr, Ibn ‘Arabi i kėshilloi (paralajmėroi) pasuesit e tij qė tė mos besojnė nė njė fe tė veēantė duke i mohuar tė tjerat. Ai thotė nė el-Fusus:

    "Ruajuni nga kufizimi i vetes suaj nė njė besim tė veēantė dhe mohimi i ēdo gjėje tjetėr, kėshtu qė tė humbisni tė mirėn e madhe. Vėrtet ju do tė humbisnit arritjen e njohurive tė ēėshtjes (punės) nė formėn qė ai e ndjek. Mė mirė bėhu i gatshėm tė pranosh tė gjitha format e besimit. Kjo pėr shkak se All-llahu ėshtė mė i lartė dhe mė i madh sesa tė kuptohet (pėrfshihet) me njė besim duke i pėrjashtuar tė tjerat (besime). Kėshtu tė gjitha janė tė sakta, e kushdo qė ėshtė i saktė pranon shpėrblim (shpėrblehet); kushdo qė shpėrblehet ėshtė fatlum, dhe kushdo qė ėshtė fatlum ėshtė ai me tė cilin Ai ėshtė i kėnaqur." [Hadhihi Hijes-Sufije (f.94) dhe ia atribuon kėtė el-Fusus-it (f. 191)]
    Pėr kėtė arsye Ibn'Arabiu e shpalli Faraonin e kohės sė Musait tė shpėtuar dhe thotė duke e komentuar thėnien e All-llahut tė Lartėsuar:

    "Qetėsim pėr mua dhe pėr ty." [el-Kasas: 9]

    Kėshtu qė pėrmes kėsaj erdhi gėzimi (kėnaqėsia) pėr tė (pėr gruan e faraonit sh.p.), pėr shkak tė pėrsosjes qė i ishte dhėnė, dhe kėnaqėsi pėr Faraonin pėr shkak tė besimit tė tij (imanit), tė cilin All-llahu ia dha kur ai u fundos (u mbyt nė ujė), kėshtu qė Ai e mori shpirtin e tij, i cili ishte i pastėr dhe i pastruar nga ēdo papastėrti." [Hadhihi Hijes-Sufije (f.95) dhe ai ia atribuon kėtė el-Fusus-it (f.201)]

    Ai haptas deklaron se Faraoni ishte besimtar, duke e kundėrshtuar tekstin e Kur’anit Fisnik nė shumė ajete. Nga kėto ėshtė thėnia e All-llahut, mė tė Lartit:

    "Kėshtu qė All-llahu e kapi atė me dėnim pėr mėkatin e parė dhe tė fundit tė tij." [en-Nazi'at: 25]

    Gjithashtu Abdul-Kerim el-Xhili, i cili vdiq nė vitin 830H, thotė, duke shpjeguar besimin e tij se tė gjitha fetė janė njė, nė librin e tij "el-Insanul-Kamil" (Njeriu i Pėrkryer):

    "Kėshtu unė ia dorėzoj veten time ēdo gjėje nė ēka dėshirat e mia mė dorėzojnė; si mund ta kundėrshtoj gjykimin e tė dashurit. Nganjėherė mund tė mė shihni duke u pėrkulur nė xhami dhe herave tė tjera do tė mė shihni duke adhuruar nė kishė. Nėse ne gjykimin e Sheriatit unė jam mėkatar, prapseprap pėrsa i takon njohurisė mbi realitetin unė jam i bindur (respektues)." [Hadhihi Hijes-Sufije (f.96) dhe ai ia atribuon kėtė el-Fusus-it (1/69)]

    Prandaj, sipas el-Xhilit nuk ka dallim nė mes tė xhamisė dhe kishės, megjithėse ai ishte mėkatar dhe i pabindur ndaj urdhėrave tė All-llahut sipas Sheriatit tė jashtėm dhe tė dukshėm, siē pretendon ai, por ai pėrbrenda ishte i dėgjueshėm ndaj All-llahut, meqė ai i nėnshtrohej vullnetit tė All-llahut.

    Dėgjo po ashtu pretendimin e Ibnul-Faridit se All-llahu ėshtė nė tė vėrtetė krijesa e Tij, e i Lartė ėshtė All-llahu nga ajo. Ai thotė:

    "Unė vazhdoj drejt realitetit tė vėrtetė dhe njerėzimi ishte prapa meje, ngado qė kthehesha e shihja.

    Nuk ishte habi qė njerėzit u lutėn derisa zemra Ime u qetėsua dhe ky ishte drejtimi i Faljes dhe synim
    pėr mua. Pėr tė (realitetin e vėrtetė) janė tė gjitha namazet e mia, tė cilat i kryej nė vendqėndrimin
    dhe pėr tė cilin dėshmoj se ai (realiteti i vėrtetė) u lut (u fal) pėr mua. Dhe gjithēka tjetėr u lut (u
    fal) pėr mua dhe namazi (lutja) im nuk ishte pėr askėnd, pos pėr Mua, nė ēdo rekat."

    Ibnul-Faridi gjithashtu renditi njė poemė tė tėrė nė tė cilėn ai i drejtohej All-llahut nė trajtėn femėrore nė mėnyrė tė ngjashme. Mirėpo, o vėllezėr, pėrsėri hapėsira nuk na lejon qė tė sjellim shembuj tė tjerė tė besimit tė shumicės sė Sufive nė unitetin e feve, nga fjalėt e udhėheqėsve tė tyre kryesorė, si Ibnul-Farid, el-Xheli, Ibn ‘Axhibe, Hasan Ridvan, Ibn-Beshishė, ed-Dimerdash e tė tjerė, dhe kushdo qė dėshiron tė shikojė kėto gjėra, mund t’i referohet librit Hadhi Hijes-Sufije (Ky ėshtė Sufizmi) nga Abdurr-Rrahman el-Vekil rahimehullah.

Faqja 0 prej 2 FillimFillim 12 FunditFundit

Tema tė Ngjashme

  1. A duhet te modernohet Islami ?
    Nga Arrnubi nė forumin Komuniteti musliman
    Pėrgjigje: 3
    Postimi i Fundit: 25-11-2011, 09:44
  2. Partite Dhe Sektet
    Nga abdurrahman_tir nė forumin Komuniteti musliman
    Pėrgjigje: 96
    Postimi i Fundit: 17-02-2009, 13:25
  3. Rendesia e Sunnetit
    Nga realitetiweb nė forumin Komuniteti musliman
    Pėrgjigje: 0
    Postimi i Fundit: 22-02-2006, 01:51
  4. Thenje Sunnijeh ne Pergjigje te Pretendimeve te Ibn Tejmijeh
    Nga rapsod nė forumin Komuniteti musliman
    Pėrgjigje: 40
    Postimi i Fundit: 22-05-2005, 22:03
  5. Pėr njė "Islam Evropian"
    Nga Qafir Arnaut nė forumin Toleranca fetare
    Pėrgjigje: 211
    Postimi i Fundit: 09-05-2005, 22:15

Regullat e Postimit

  • Ju nuk mund tė hapni tema tė reja.
  • Ju nuk mund tė postoni nė tema.
  • Ju nuk mund tė bashkėngjitni skedarė.
  • Ju nuk mund tė ndryshoni postimet tuaja.
  •