Drenica

[cool_dancer]

oo Drenica trime ju dua!!

[Legjioni]

Kullat, e pergjakura,
Trimeria qe nuk ka fund,
me zjarr shuan zjarrin.

Drenice, lavdi

[dibrani2006]

PERSHENDES DRENICEN LEGJENDARE

[Foleja_]

Ju falenderoj te gjitheve per pershendetjet dhe ju deshiroj mireseardhje ne Drenice ne emer te drenicaseve .

[Flora82]

Foleja keni ber shum punë te mire , ju pergezoj per ket kontribut qe japin ju personalisht ketu , duke shfletuar historikun e kti vendi te vogel e ne fakt qe per nga luftetaret qe nxori ne drit me sigur eshte ma i madhi vend qe dha heroj per lirin ton qe ne tani e gezojm . DRENICA ËSHTË KRUJA E SKENDERBEUT .

[Llapi]

ADEM JASHARI SIMBOL I REZISTENCËS ANTISERBE



Ashtu si mosha e një rrapi madhështor përcaktohet nga rrathët e trungut të tij, edhe dhimbja e një kombi mund të përcaktohet nga të rënët e tij. Këta të rënë për idealin e lartë kombëtar, asesi nuk vdesin, nuk humbasin në muzgjet e harresës. Ashtu si rrathet që tregojnë moshën e rrapit, jetët e tyre potencojnë shkallën e dhimbjes krenare. Paqja e gjelbër nderet pafundësisht mbi ta. Shembuli i Adem Jasharit, përveç si simbol qëndrese dhe heroizmi vlen të shikohet edhe si flijim në emër të një të ardhmeje fatsjellëse për kombin e vet.

DRENICA LIND VEÇ TRIMA...

Duke dëgjuar këtë varg lapidar,në këngën kushtuar Adem Jasharit natyrisht që të pushtojnë emocione të thella.Historia në këtë rast nuk shërben më vetëm si një burim informacioni por të fal edhe ndjesi të tilla për çka mund ta çuash veten krenar që ke lindur në truallin shqiptar dhe mban këtë emër gjithkund.Ngase je i prirur të dish për heroizmin e sotëm të Drenicës,të vijnë në kujtesë si në celuloidin e një filmi,ngjarje dhe data të lavdishme,gjëmime luftërash,këngë djepi trimërie e këngë vaji po kaq trimërie dhe heroizmi.Hyn në bisedë intime me të kaluarën tënde.


Në Drenicë,ende sot,midis majash të larta është fshati Kopiliq.Këtu,gjashtë shekuj më parë ka lindur dhe ashtë ritur Millosh Kopiliqi,ai trim i rralë për të cilin ende sot legjendat janë të dyzuara,nëse ishte serb apo shqiptarë.Flas për legjendat sepse në dokumenta të shumta të Perandorisë Osmane si edhe të Evropës.Milosh Kopiliqi dëftehet prej viseve të Drenicës.Dhe pikërisht ky trim që në vitin 1389,në betejën e Fushë Kosovës,në ate zallamahi thirrjesh e gjaku,duke mos përfillur rrezikun,vrapon përmes turqve duke goditur për vdekje Sulltan Muratin e Parë.Drenica kësisoj hynte në analet e historisë për trimëritë e birit të saj.Dhe sipas zakonit të lashtë shqiptar,kur dikush bënte diçka të ndershme e të lavdishme për fshatin e krahinën e vet,ai thirej me emrin e fshatit.Ai nderohej kësisoj e përjetsohej në këngë e legjenda.


Shumë vite më pas,në kullat e rënda të tij,një tjetër trim i cili shumë shpejt do të hynte në legjendë. Ai quhej Isa Boletini, e prej kushtrimit të tij u trembën në dhjetra vjet ushtritë turke dhe hordhitë serbe.Kullat e Isës u dogjën e u rrafshuan disa herë,babai,vëllai,djem e nipër u vranë duke luftuar me turq e shkije,lumi Ibër rrodhi për ditë e netë të tëra gjakun e Boletinjëve që donin të rronin si shqipe mali.Por Isa s’u tremb,Isa s’u tund.Vetëm një tradhëti e serbo- malazezëve do të bënte që gjokësi i tij të mbushej me plumba dhe zëri i tij të ndalej.


Po ishtin dhe Azem e Shotë Galica.Emrat e tyre i thërasin ende sot erërat e maleve të Drenicës, borërat e Sharrit ende nuk mund t’i mbulojnë gjurmet e gjakut të tyre,heshtja e viteve kurrsesi nuk mund të përballet me krismat e pushkëve të tyre.Këtu është Shqipëria,të ngjan se thonë ende ato krisma,kjo është tokë e gjyshërve tanë,thonë bubullimat e Llapit,ne falim jetët tona,por jo nderin e vatrave.Azemi duke rënë në luftë me shkjaun,lutej që beteja të vazhdonte.Shota në krye të çetës përcillte amanetin e prijësit dhe burrit.Më pas kur edhe ajo binte në fushbetejë ishte një armatë e tërë e burrave prej Drenice që vazhdonin udhën e nisur.


Për të ardhur kësisoj deri në dimrin e egër të vitit 1944-1945.Një,një Isa,një Azem,e një Shotë,jepnin kushtrim në hap e në zë të një burri që quhej Shaban Polluzha.Edhe ky ishte lindur pranë këngëve dhe trimërive të Polluzhës,edhe ky pat thithur ajër prej bjeshkëve të lira të Drenicës.Dhe kur pa se po shkelej amaneti i të parëvet dhe kur ndjeu se gjakun e pastër të trimave të tjerë të Drenicës donin ta bënin fli të ideologjive,nuk mundi të duronte më. Komunizmi kjop sëmundje e urryer do ta ndjente vehten shumë ngushtë në kullat e Drenicës.Ylli pescepesh ardhur prej sllavëve,nuk mund të bënte dritë në ballët e bukur të djemve ku jetonte dashuria për shqiponjën e lirë.Polluzha,duke organizuar revoltën e parë antisllavo-komuniste të Drenicës,u jepte mesazhin e qartë,të një lufte të vazhdueshme midis nacionalizmit të ndershëm shqiptar dhe internacionalizmit proletar,ose e thënë ndryshe,ndaj proletarëve pa atdhe.


Në një muzg në Tiranë, Ylli Mici,dikur oficer kariere në ushtrinë shqiptare,duke parë këmbënguljen time për të ardhurit nga Kosova më trego :


„Na thirrën në komandën e Akademisë Ushtarake „Skenderbej“ në Tiranë dhe na treguan shkurt mbi ate se çfar do të bënim.Duhej të stërvitnim një grup burrash të ardhur nga Kosova.Përgaditja e tyre,në strukturat tona ushtarake do të konsistonte në ate taktike,të lëndëve të zjarrit dhe ato të përgaditjes fizike.Porosia e Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Shqiptare,ishte që askush veç ne, kuadrove të akademisë ushtarake „Skenderbej“ nuk duhej të dinte mbi këtë mision. Që në ditët e para të stërvitjes të zjarrit,më ra në sy interesimi dhe serioziteti i Adem Jasharit.Trupëlartë,me mjekër e mustaqe,sytë gati zhbironin gjithshka që unë shpjegoja.Përgjithësisht,krejt grupi mësimor kishte njohuri për automatikun,ndërsa armët e tjera të këmbësorisë njohuritë i kishin të pakta. E vërteta është se ne kishim planifikuar gjashtë orë të plota mësimore por une asnjëherë nuk mbarova mësimin në ora pasiedhe pas atij që patën caktuar,vëllezërit tanë të ardhur nga kosova nuk shqepeshin prej kabinetit.Ata i mernin armët i zbërthenin,i preknin me kuriozitet bile më dukej se edhe me shumë dashuri. Adem Jashari një ditë,ndërsa dilja prej kabinetit,më vjen mbrapa dhe më thotë: Pedagog Ylli, a mundet me të pyet diçka ? Fol i thashë mos u tut ! pasi heshti pak,me një vështrim të thellë më pyeti sërish : A i kena na kret këto armë,në armatën tonë?


Unë buzëqesha pse e kuptova shqetsimin e tij.Për arsye të sekretit ushtarak,une s’mund t’i tregoja të gjithëve po Ademin e çova një ditë në disa depo të reparteve.Ai shihte armët,municionet, aparaturat luftarake dhe kujtoj ende sot se si duke më përqafuar më tha : „Bash këtej e tutje s’kam ma asnji merak ! Dikur pata mësuar se i madhi Sami Frashëri pat shkruar që shqiptari duhet të luftojë me dituri e penë,por edhe pushkën ta ketë plot.Tash kuptoj më së miri këtë.Atëherë kur me fqiun tand s’ke gjuhë me u marrë vesh,atëherë edhe qytetërimi modern s’gjen gjuhë me u marr me të,le të flasi pushka.Nuk asht ndonji gja e bukur por asht e domosdoshme,për mos t’u shuar historia jonë nga më të vjetrat në ballkan“. Vite më pas e kuptova shqetsimin e heroit Adem Jasharit“ .

KRAHËT E PRERË TË SHQIPONJËS

E vërteta është se marsi i vitit 1998,nuk mund të vinte me kaq krisma,pa patur më parë,të tjerë terore e fushëbeteja të tjera.Kështu në ditët e fundit të nëntorit 1997,në drenicë posaqërisht në fshatrat ; Rakinicë,Rezalle,Vojnik e Llaushë,policia serbe ndërmori një sërë aksionesh befasuese kundrejt familjarëve të pambrojtur.Më së tepërmi,ata kërkonin të vendosnin një terror psikologjik për të ndaluar sado pak erërat e pavarsisë e të vetvendosjes që kishin filluar të frynin në ato gryka.mandej për të treguar hapur se kundër kujt drejtohej ky terror dhe kjo luftë,serbët qëlluan varrin (më saktë fotografinë) e studentit Selman Vojvoda i cili ishte vrarë në demonstratat e mëdha të rinisë shqiptare,në Mitrovicë,në vitin 1990.Rivrasja e këtij studenti që u ngrit për të kërkuar të drejtat e kombit të vet,natyrisht nuk mund të kalonte pa një ndjenjë urrejtje madhore tek familjarët,miqtë dhe krejt studentët që patën përcjellë Selman Vojvodën për në varreza të mbuluar me flamurin kuq e zi. Dhe pikërish aherë,kur kjo revoltë kish nisur të dallgëzojë,kur djem e burra të Drenicës mbushnin radhët e UÇK-ës,nga sirtarët e komandave ushtarake serbe,u nxuarën planet për goditjet e mëdha,vrasjet mizore dhe malltretimet ndaj popullsisë së pabrojtur shqiptare.E nëse kish një „radhë“ goditje kjo padyshim do të niste me familjen e Jasharajve në Prekaz,pasi serbët nuk do të harronin ngjarjen e tetë viteve më parë.Kështu,bashkë me borrën e madhe që binte në mesnatën e 22 janarit 1998,grupe speciale të ushtrisë fashiste serbo-çetnike rrethonin kullat e Jasharajve në heshtje të plotë.ata patën marrë gjitha masat që goditja të ishte e menjëhershme, e fuqishme, vdekjeprurëse duke paraparë se në përfundim të kësaj beteje do të luhatej revolta e Drenicës,ashtu si luhaten fortunat në gjoks të malit.Dhe pikërisht ngase kështu llogari nkanë bërë në të shumta herat serbët gjithmonë kanë dështuar.


Ka qenë ora 5 e mëngjezit e datës 22 janar 1998 kur mbrenda një çasti të vetëm,toka ku ishin kullat e Jasharajve,ka shungulluar prej një numëri të pazakontë krismash.Në murret e kullave,janë derdhur njëherësh mijëra gjyle topash,granatash,fishekë mitrolozi e automatiku,a thua se luftohej në front të rregullt lufte.Për nga sasia e sidomos lloji i armatimeve që u përdor aty,merret se tashmë në ndihmë të policisë,ishin formacionet e ushtrisë gjakatare serbe.Në këtë rrëmje predhash,janë synuar sidomos ato ambiente të kullave ku mendohej se ndodheshin gratë dhe fëmijët.Mandej futja në luftim e minahedhësve,dëshmoi se ky aksion i pushtesve serb tek e mbramja kërkonte shfarosjen e plotë të kësaj familjeje të madhe trimash.Në fakt,sipas dëshmive të mëvonshme të fshatarëve të Prekazit, beteja ka zgjatur vetëm 35-40 minuta,ngase në krah e shpinë të banadve ushtarako-policore serbe pas kësaj ka filluar goditja po aq vendimtare me armë nga ana e UÇK-ës.Kjo i ka detyruar tërheqjen e forcave serbe pa mundur të realizojnë qëllimin final të tyre.Të paisur me mjete të çelikta,ata janë larguar me ngut duke vazhduar terrorin e duke vrarë njerëz të pafajshëm në rrugë.Paskësaj,çdokush e pat kuptuar se diplomacitë midis serbëve dhe shqiptarëve kishin dështuar fund e krye.Lufta ishte shpallur.Kjo luftë,midis dy etnive të vjetra ballkanike,nuk ishte e para.Sidoqoftë,fati mjegullor dukej se e parashihte si të fundit.


Dhjetë ditë më pas,me 1 mars 1998,herët në mëngjez,drejt fshatrave Likoshan dhe Qirez,ishin drejtuar njësi të mëdha paramilitere çetnike e policore.Duke përfituar prej zhurmës si edhe terrenit të pyllëzuar,mjaftë banorë të këtyre fshatrave,të bindur prej rrezikut të madh u fshehën në pyje.Dy-tri helikopterë që kanë vëzhguar lëvizjet kanë bombarduar gati krejt zonat. Ata janë larguar në të errur pasi kanë shkatëruar shumë shtëpi dhe vrarë e plagosur dhjetra vetë prej këtyre vendeve. Mdje, më 5 mars,do të niste epopeja e madhe.E vërteta është se një natë më parë,janë vënë re lëvizje të mëdha të forcave ushtarako policore serbe.Tashmë për banorët e Prekazit,Gradicës,Qiriezit, Açarevës,Llaush,Rrezallë e Re etj,ishte e qartë se dhuna serbe nuk do të kursente dikend. Megjithkëte,përndryshe nga ç’mendonin serbët,burrat e gratë trime të Drenicës,ndiheshin të paepur në sytë e tyre të frymëzuar prej idealit të madh të lirisë e pavarsisë.Kështu dëshmitarë okullarë të fshatit pollac,disa minuta larg lagjes së Jasharajve kanë pohuar tashmë vendosmërinë e kësaj familjeje heroike. E vërteta është se ndërsa zona rreth Prekazit po rrethohej,disa fshatarë kanë shkuar në shtëpinë e Jasharajve dhe kanë mundur të bisedojnë me plakun Shaban mbi mundësinë e largimit të tyre të fshehtë,pasi dihe historia e dy sulmeve serbe të maparshme ndaj këtij fisi.Shaban Jashari,ai plak i bëshëm e plot kurrajë,ai ballist i vendosur që nhgriti në shtizë flamurin në Plloçicë,ka heshtur disa ca e mandej ka thirur dy djemt e tij,Hamz e Adem Jasharin duke u propozuar që ata të largohen me gra e fëmij ndërsa ai ti priste hordhitë e hasmit siç i kishte pritur në rininë e tij,me pushkë në dorë,ndërkaq këtë die neuk e kanë përkrahur bijtë me gjithë respektin e madh që patën treguar kurdoherë për të jatin.Me ç’rast,mësohet që Ademi t’i jetë përgjigjur të jatit se „na nuk mund të largohemi me shpetue kryet tonë.Serbet do vijnë të djegin kullat e të vrasin fqinjët,miqtë e dashamirët tonë.Ma mirë se me shpëtue jetën,asht me e dhanë për Kosovën e krejt Shqipërinë“.Baba Shaban,një pinjoll i nacionalistëve të dëgjuar në Prekaz e Drenicë,atëherë asht que e ka puthur djemt në ballë,si zakon nacionalisti,ka puthur mbesat e nipat e vet duke qenë i bindur se jeta e tyre,pranverat e tyre aq të njoma e të shtrenjta do të shërbejnë si nji shteg prej nga do të vijë lirija e Kosovës,ai e njihte mirë armikun që sulej në votër.Beteja ka filluar në orën 3 të mëngjezit.Drejt kullave të Jasharajve është derdhur si lukuni ujqish një mizeri policësh,çetnikësh e ushtrie serbe të vendosur që të shujnë aty çdo gjurmë jete.Tanke ,topa,utoblinda,helikopterë,kanë derdhur gjatë gjithë ditës aq sasi të madhe zjarri sa flaka e rrënojave ka vazhduar deri më 8 mars. Nga kulla e Jasharajve qëndresa ka qenë e mnejëhershme, e plotë.Por rezistenca e këtyrre burrave të mëdhenj ka qenë veç pushkë e zemra ngase tanket,avionet e topat i dispononin forcat disa mijëshe të okupatorëve serb.Madje duke parashikuar ndonjë sulm të mundshëm të UÇK-ës,rreth e përqark fshatit Prekaz në largësinë 10-15 kilometra,forcat militare serbe formuan një unazë tjetër rrethuese duke hapur zjerr me çdo lloj arme.


Vështirë të gjesh në historinë e luftërave të këtij shekulli një paradoks kaq ekstrem të palëve ndërluftuese.Nga njëra anë,ushtria e rregullt,e paisur me mjete luftarake më moderne ndërsa nga ana tjetër populli i pafajshëm e i pambrojtur.Kështu midis flakëve e gjëmimeve,midis atij tmerri predhash e bombash,ranë një nga një trimat e kullës së Jasharajve,burrat e Kalasë së pamposhtur Kosovës.Kështu,do të binte duke luftuar deri në çastin e mbramë edhe Ademi,ky lis me rrënjët në liri,ky mal ku mbështeti gjoksin dhe kryet e saj vetë rezistenca kosovare e këtij fundshekulli.
Shkruan: Eugen SHEHU

[Llapi]

1234567890

[Aurena]

Pershendetje Drenices heroike dhe te gjithe drenicakeve ketu.

[Nanushja]

Pershendetje Drenice heroike

Foleja_
Te pergezoje per kete teme dhe per mikpritjen tende te embel dhe te sinqerte.........pranoji pershendetjet e mija te sinqerta.

[no name]

Pershendetje per Drenicen Heroike

[Legjioni]

Drenic,
gjaku yt nuk shterroi kurre

[no name]

Pershendetje per Drenicen Heroike

[Ereza]

DRENICA .dhe FOLEJA E SHQIPES PERSHENDETJE DHE MIR SE JU GJEJ

[GJermani]

Pershendetje DRENICA trime .

[GJermani]

eh me vargje e me fjale te gjithe jan trima
po me vepra thujse aspak
po leni vargjet ,kengen ,e shenime te ndryshme ,
po filloni punen ma me seriozitet.........
se nuk po e din se cka po don me ju gjete ,po ju kthehet shkau
prape te trimat e ateher cka do te beni ........
ndoshta do ti kushtoni vargje e poezi e kenge qe po ju kthehen

[/COLOR] SH K I J E T[COLOR="Red"]


E ATEHERE CKA DO TE BENI ORE DRENICA E KUQE:::::::

[Enkeleu]

Gjermani , nuk po e dij a te filloj komentin tim me pershendetje apo jo , sepse nuk jam i sigurte a e meriton !
Më bëri pershtypje shkrimi i juaj , jo ngaqe ke thene dicka te menqur por ngase paska ende shqipfoles te tille sespe ti shqiptar nuk mundet te jesh .Vete e ke deshmu duke vene nofken Gjermani ( qudi qe se ke bere shkau ) .
Do te doja te dija a te ka sherbyer vetedija kur i ke shenu ato paqavra ??!
Cfare ke dashte te thuash??
Për cfare pune ke mendu , apo ndoshta punes me i pastru mbeturinat dhe ata nostalgjiket e shkaut qe ende ëndërrojne qe nje dite do te kthehen ne kosove punedhenesit e tyre .
Kjo gjë nuk do të ndodhe më kurre , kete gje duhet ta kesh te qarte ti dhe të gjithe ata mjerana që mendojnë si ti .

Kaq për sonte se nuk kam kohe , shpresoj qe mos te kem nevoje ndonjehere te te shkruaj ......
Te fala shkieve dhe perkujtojua Azem Bejten , Ahmet Delinë , Adem Jasharin etj etj .

[Foleja_]

eh me vargje e me fjale te gjithe jan trima
po me vepra thujse aspak
po leni vargjet ,kengen ,e shenime te ndryshme ,
po filloni punen ma me seriozitet.........
se nuk po e din se cka po don me ju gjete ,po ju kthehet shkau
prape te trimat e ateher cka do te beni ........
ndoshta do ti kushtoni vargje e poezi e kenge qe po ju kthehen

[/COLOR] SH K I J E T[COLOR="Red"]


E ATEHERE CKA DO TE BENI ORE DRENICA E KUQE:::::::

Sa duhet njeriu te e urrej kombin e vet,qe shkruan diqka te tille? Nje popull qe dha aq shume nga vetja, nje popull qe jo nga deshira per te sunduar e per te kolonizuar tokat e huaja, por qe dha bije e bija me shekuj per te mbrojte pragun e shtepise , nderin dhe trollin e lare shume here me gjak, simbas jush duhet te mos permendet as ne vargje e kenge? E tere kjo qe eshte shkruar ne kete teme eshte e bazuar ne fakte , jo ne deshira te rreme si ato tuajat per kthimin e shkaut ( qe me aq mund e ke sterzmadhuar dhe bile perpjekur te shkruash me ngjyre gjaku ).Me keqardhje te thelle per ty ,dua te ta bej me dije qe as shkau e as marionetat e tij nuk do te kene me ate kenaqesi te sundojne asnje pellembe toke as ne Drenice, e as ne asnje pjese tjeter te Kosoves. Te vetmet vargje qe do te shkruhen per ata qe nisen per te sunduar kete toke, do te jene lotet e nenave mbi arkivolet e tyre!


Ju falenderoj te gjitheve qe ishit mysafir ne sofren e Drenices.
Miqesisht: Foleja_

[Çaushi]

Foleja!

Te pergezoj dhe njekohesisht te falenderoi shume per ket veper madhore qe ke bere ...te falenderoi si shqiptar ....!
Shpresoi te mos ndalesh me njohurit qe ke mbi Drenicen Legjendare...eshte mese meritore per te gjitha lufterat kombetare ne te gjitha hapsirat shqiptare .....te uroi mos lodhje.

Sinqerisht
Çaushi

[no name]

Pershendetje drenica edhe per ju

[bregdetare]

pershendetje drenices tokes se bekuar ,tokes se trimave ,,

lavdi heronjve qe karritur ajo tok ......

moj drenic flak baroti ......

trima ke nxier qemoti .......


xhdo pellemb tok eshte e lar me gjak .......


ato troje shkjaut nuk i kethehen prap.......