Ju falenderoj te gjithve qe po postoni edhe ne njefare menyre po mundoheni dhe me sillni njefare ndihme. Eshte e vertet qe ndoshta nuk i kam sqaruar disa gjera por jam aq shume e turbulluar sa qe...... ju lutem mos e veni ne dyshim vertetesin e kesaj ngjarjeje, nuk do tallesha me dicka kaq serioze qe spo me len te qete. Une nuk e di se cfare ndjen psikologu per mua, apo me mire te them nuk besoj qe ndjen dicka tjeter pervec asaj maredhenies psikolog-klient, sepse ai qe ne seansen e pare (para 7 muajve) me ka theksuar se psikolugut nu ilejohet kurrfare maredhenie private me klientin (qogte shoqerore, miqesore, seksuale etj). Mund te them qe ai vetem tregon nje kujdes te vecante per mua, me telefonon per te me pyetur per gjendjen time, madje nganjehere e zgjat seansen me shume se sa duhet (senasa eshte e kufizuar 45 minuta, dhe ka pas raste qe ka zgjatur deri ne 2 ore te plota)... Une nuk mund te them ndonje gje te keqe per te, ai me siguri e ka kete kujdes thjesht nga miresjellja. sepse e ka cekur qe jam bje rast specifik (te pakten ne pervojne e tij) dhe cotij: "me mish e me shpirt don te me ndihmoje".
Arsyen se pse kam filluar te vizitoj psikologun nuk do deshiroja ta bej "publike" ketu ne forum sepse me te vertet eshe nje ngjarje shume tronditese, por nuk do hezitoj t'ua tregoj ngjarjen time tronditese qe ma ka cunguar jeten, nese ai tregim juve do ju ndihmonte qe te me sillni nje ndihme ne kete situate qe jam tani.
Eshte hall per mua kjo qe ndjej ndaj psikologut, edhe pse disave ju duket qesharake. Ka raste kur zemra nuk e pyet arsyen , andaj jam ne kete gjendje. Ju qe keni provuar dashurine (me te gjitha te mirat e te kqijat qe i ka), me ndihmoni!
Flm edhe njehre juve qe keni postuar dhe qe do postoni.
Lolita
Krijoni Kontakt