Nora dhe fustani me lule.

[INDRITI]

Nora motra ime, e ngjashme me mua në fytyrë dhe me shtat si selvia.. e ka zakon të lexojë Kur'an vazhdimisht.. të kërkosh për të nuk e gjen në asnjë vend tjetër vetëm se në dhomën e faljes.. në perulje, në perkushtim, me duar të ngritura lart nga qielli…kështu në mëngjes e kështu në mbrëmje, kështu në mesnatë asnjëherë nuk lodhet e as mërzitet.. Ndërsa unë isha shumë e interesuar të lexoja revista artistike, e romane.. shikoj vidjo me shumicë aq shumë saqë më është mërzitur..ka disa gjëra të cilat më janë mërzitur..nuk i kryej detyrimet e mia plotësisht dhe me faljen nuk jam në rregull. E fika vidjon.. mbasi kisha kaluar tre orë duke shikuar filma të ndryshëm.. ezani i namazit të sabahut po thirret në xhaminë pranë shtëpisë.. Vajta për në krevat..dëgjova motrën të më thërriste nga dhoma e faljes.. urdhëro ç'farë do o Nora? Më tha në mënyrë të prerë: Mos fli para se të falësh sabahun.. Ooooh.. do edhe një orë të futet namazi i sabahut, ezani që ti dëgjove tani ishte ezani i parë.. Kështu ishte ajo edhe para se të sëmurej me këtë sëmundje të keqe e cila ia ka ç'rregulluar gjumin.. Më thirri..hajde o Hena' pranë meje.. nuk mundem në asnjë mënyrë ta kundershtoj kërkesën e saj.. sinqeriteti dhe çiltërsia e saj në të folur duket qartë. C'farë do?- ulu më tha.. Ja u ula- po tani? Me zë të ëmbël më tha: {Gjithsecili do ta shijojë vdekjen dhe ditën e gjykimit do t'ju paguhet plotësisht shpërblimi juaj} (Ali Imran 185). Heshti një moment dhe pastaj më pyeti: A nuk beson ti se do të vdesësh? Sigurisht që besoj.. A nuk beson ti se do të llogaritesh për ç'do të madhe e ç'do të vogël..? O motra ime.. a nuk ke frikë nga vdekja dhe tmerret e saj..? Shiko Hindi ishte më e vogël se ti dhe vdiq në aksident makine.. filanja e filanja..Vdekja nuk njeh moshë dhe nuk ka kohë të caktuar..Iu përgjigja me zë të frikësuar nga errësira e dhomës së faljes..Unë kam frikë nga errësira e ti më frikëson edhe nga vdekja si të flej gjumë unë tani? Unë mendova se më thirre për të më thënë se re dakort që të vish me ne në pushimet tona verore.. Papritur u përgjigj duke thënë, thënie me të cilën më goditi mu në zemër.. Mundet unë të udhëtoj këtë vit larg.. në vend tjetër.. ndoshta o Hena'… jeta është në dorë të All-llahut.. e ja plasi të qarit.. Iu kujtua sëmundja e saj e keqe dhe se doktorët i kishin thënë babait dicka sekrete, ndoshta sëmundja e saj nuk do ta cojë gjatë.. porse kush i tha asaj? Apo zemra ia ndien një gjë të tillë.. C'farë po mendon? Mu drejtua këtë herë me zë të ashpër. A mendon ti se unë po ti them këto fjalë se jam e sëmurë? Në asnjë mënyrë unë mund të jem më jetëgjatë se askush tjeter.. kjo është në dorë të All-llahut.. Po ti sa do të jetosh? 20 vjet..40..100.. e pastaj ç'farë? Nuk ka dallim ndërmjet nesh të gjithë do të shkojmë do ta lëmë këtë bote ose për në xhennet ose për në zjarr.. a nuk e ke dëgjuar thënien e All-llahut të madhëruar {…kushdo që do të largohet prej zjarrit e do të futet në xhennet me të vërtetë ai ka fituar} (Ali Imran185). U gdhifsh shëndoshë e mirë.. U ngrit dhe shkoi.. Zëri i saj më tringëllon në vesh.. All-llahu të udhëzoftë mos harro namazin.. Ora 8 e mëngjezit.. Të trokitura në derë.. ky nuk është orari i zgjimit..të qara e klithma..O Zot ç'fare po ndodh?! Gjëndja e Nores është keqësuar dhe babai e ka çuar në spital.. te Zotit jemi e tek ai do kthehemi. Nuk kemi për të shkuar me pushime këtë vit..është shkruar për mua që të qëndroj në shtëpi edhe këtë vit.
Mbas një kohe të gjatë pritje.. Nga ora 1 e drekës.. telefonoi babai nga spitali.. nëse mundeni hajdeni për vizitë tek Nora tani, shpejt.. Nëna më tha se zëri i babait nuk ishte si zakonisht, ka ndodhur dicka.. U veshëm shpejt e shpejt.. Ku është shoferi?Hipëm me shpejtësi.. A nuk është kjo rruga në të cilën dilja për të shëtitur, dukej e shkurtër ç'ka ajo sot, pse kaq e gjatë..? Nëna pranë meje lutet për të pa pushim.. ajo është me të vërtetë vajzë e mirë dhe e sjellshme.. nuk e kam parë të humbë kohën kot asnjëherë.. Arritëm tek dera e jashtme e spitalit.. një i sëmurë rënkon.. një tjetër i aksidentuar me makinë.. një i tretë me sy të mbyllur nuk e di a është akoma në kete bote apo ka shkuar në tjetren?! Pamje të çuditshme nuk i kisha parë asnjëherë.. I ngjitëm shkallët me shpejtësi.. Ajo është në dhomën e urgjencës e unë do t'u coj atje –na tha një infermjere- po ti mos u bëj merak i tha ajo nënës se tani është më mirë mbasi i kishte rënë të fikët.. Nuk lejohet që të futet tek ajo më shumë se një person.. Kjo është dhoma e urgjencës.. Në mes të atij grumbulli doktorësh e nëpërmjet një dritareje të vogël e cila formohet me hapjen e derës, shikoj sytë e motrës sime Nora e cila shikon nga unë, e nëna qëndron pranë saj në këmbë.. mbas dy minutash nëna doli e cila nuk mundi me ti përmbaje lotët.. Më lejuan që të futem të përshëndes motrën por me një kusht që mos të flisja me të shumë.. dy minuta mjaftojnë për ty- më thanë.. Si je o Nora..? Ti mbrëmë ishe mirë.. Cfare ndodhi me ty..? "U përgjigj mbasi më shtrëngoi dorën: E unë tani jam mirë Falemiderit Zotit porse duart tua janë të ftohta.. Isha ulur në cep të krevatit e i preka këmbët.. i largoi ato prej meje.. më fal nëse të bezdisa i thashë.. jo në asnjë mënyrë por mu kujtua thënia e All-llahut të Madhëruar ku thotë: { dhe këmbët do të bashkohen me njëra-tjetren.(të mbështjella në qefin). Tek Zoti yt do të jetë kthimi atë ditë}. (El-Kijameh 29.30.) Lutu shume për mua shumë o Hena' ndoshta së afërmi do të takoj ditët e para të botes se amshueshme.. Kjo rrugë është e largët, e punët e mia të pakta. Lotët më rrodhën kur dëgjova cfare nxori goja e saj.. qava aq shumë saqë më humbi vetëdija.. nuk pushova së qari.. babai u merakos për mua me shumë se për Noren.. Asnjëherë nuk më kishin parë në të tillë gjendje.. Me perëndimin e diellit, në këtë ditë të pikëlluar..Mbas një heshtje të gjatë në shtëpinë tonë..U futën tek unë vajza e hallës dhe vajza e tezes..Shpejtësi fjalësh..Numri i njerëzve u shtua.. zërat u përzien.. e vetmja gjë që mësova se.. Nora vdiq.. prej atij momenti dhe më pas nuk e di as kush erdhi e as kush shkoi e as çfarë thanë.. O Zot ku jam unë dhe ç'ka po ndodh.. nuk isha në gjendje as të qaja, lotët mu thanë.. mbas pak më njoftuan se babai më kërkonte me qëllim që të përshëndesja motrën për të fundit herë.. në momentin kur e putha nuk mu kujtua asgjë tjetër vetëm se pamja e saj në momentet e fundit.. mu kujtua fjala e saj..{ e këmbët do të bashkohen me njëra-tjetrën}. E kuptova se me të vërtetë { tek Zoti yt do të jetë kthimi atë ditë}. Nuk më kujtohet të kem shkuar në dhomën e saj të faljes vetëm se atë natë. Në atë momente mu kujtua ajo e cila me mua ndau mitrën e nënës e ne binjake..kujtova atë e cila më shoqëroi në shqetësimet e mia.. atë qe largoi prej meje vështirësitë e kësaj jete.. atë qe shumë u lut për mua për udhëzim. Kujtova motren e dashur te ciles lotët i rridhnin pa pushim kur më fliste për vdekjen dhe hallet e saj për llogarinë etj....Zoti është ndihmues. Kjo është nata e parë për të në varr.. ky është Kur'ani i saj..kjo është sixhadja e saj.. ky është fustani i saj me lule të cilin e pati blerë për ditën e dasmës.. ky është… e kjo është…eeeeeeeeeeeh. E kujtova atë dhe shumë qava për ditët e mija të humbura..qava shumë pa ndërprerje.. e luta All-llahun të më mëshirojë e të më falë për të kaluarën.. Luta All-llahun ta përqëndrojë atë në varrin e saj ashtu sikur më kishte porositur te lutesha per te.. Papritur pyeta vetveten.. Po sikur të isha unë e vdekur? Si do të ishte gjendja ime..? Nuk kërkova për përgjigjen e pyetjes shumë për shkak se frika ma mbuloi zemrën..Qava me ngashërim.. All-llahu Ekber.. All-llahu Ekber.. Ezani i sabahut po thirret..por sa i bajatshëm këtë herë!!. U ndjeva shumë e qetë kur unë përsëritja atë ç'ka thoshte muezini..mbaroi ezani..u ngrita e fala namazin e sabahut.. Fillova të falem prej aty ku e la motra.. E tani nëse gdhihem nuk e pres mbrëmjen..E nëse ngrysem nuk e pres mëngjesin.. Allahu na udhezofte e na drejtofte ne rrugen e tij. Amin!


Bazuar ne nje histori te vertete.