Ballisti per MUKJEN

[Brari]

Ish-shoku i klasës Xhemal Alimehmeti, 79-vjeçari tiranas, ish-eksponent i Rinisë Nacionaliste reagon ndaj librit "Unë Ramiz Alia dëshmoj për historinë"

Mukja, ballisti Alimehmeti, kundër ish-presidentit Ramiz Alia


--------------------------------------------------------------------------------

Dashnor Kaloçi

Nuk është e vërtetë ajo çka thuhet në librin"Unë Ramiz Alia dëshmoj për historinë". Në dëshmitë e tija të dhëna aty lidhur me periudhën e Luftës, Ramiz Alia, me qëllim i dredhon së vërtetës historike për Marrëveshjen e Mukjes që bëri Balli Kombëtar me Partinë Komuniste në fillimin e gushtit të vitit 1943.
Jo se Ramiz Alia nuk e di se si qëndron e vërteta rreth asaj marrëveshje, por ai nuk do të dali kundër asaj që ka thënë për 45-vjet ish-shefi i tij Enver Hoxha, të cilit ai i shërbeu me besnikëri". Njeriu që flet dhe reagon kundër dëshmive të Ramiz Alisë të shkruara në kujtimet e tija, është ish-shoku i tij i klasës në gjimnazin e Tiranës dhe eksponent i Rinisë së Ballit Kombëtar, 79-vjeçari Xhemal Alimehmeti, i cili thotë se nuk asgjë personale me Ramiz Alinë, përkundrazi i është mirënjohës atij që nuk i ka dalë dëshmitar për ta rënduar në gjyq, kur dënua në vitin 1945. "Por për t'i përgjigjur ish-shokut tim të klasës, Ramiz Alisë, unë nuk dua të flas tani. Jo se nuk kam argumenta, por se tani është komoditet të flasësh. Prandaj nuk dua dhe lidhur me ato që thotë Ramizi, po ju tregoj traktin të cilin nxorri Balli Kombëtar, pak kohë pas prishjes së njëanëshme të asaj marrëveshje nga ana e Partisë Komuniste. Ai trakt që u bë publik që në atë kohë, është një dokument që mund të vlejë më shumë se çdo gjë që mund të thuhet tani", shprehet Alimehmeti, duke na vënë në dispozicion traktin që botohet i plotë në këtë shkrim.

Trakti i Ballit Kombëtar disa ditë pas prishjes së Mukjes
Balli Kombëtar ka mbajtur gjithmonë, si në shtyp, si me gojë, si me vepra, një pozitë pajtuese, t'urtë dhe afruese përkundrejt Partisë Komuniste. Përkundrazi kjo e fundit përkundrejt Ballit Kombëtar ka mbajtur kurdoherë një pozitë sulmuese dhe arrogante. Në kohët e fundit shpifjet e Partisë së Kuqe kanë arritur kulmin me një trakt të shtypur më më 12 shtator. Balli Kombëtar nuk mohon tronditjen që pati kur pa se n' atë trakt çetat e tij quheshin tadhëtare! Tronditja ka qenë edhe më e fortë sepse ky trakt është botuar mbas marrëveshjes së Mukajt që Balli Kombëtar bëri më 1 dhe 2 gusht të këtij viti me të ashtuquajturën Parti Nacional-Çlirimtare, tani po e themi, me këtë vetëpjellje djallëzore të Partisë Komuniste, që me fjalë shkencore quhet autoparthenogesë. Tani duket se kjo Parti Komuniste kërkon, nuk merret vesht pse, të ndajë lakrat dhe beson se ka ardhur koha që t'i shpalli luftë pa mëshirë Nasionalizmit Shqiptar. Duket se theorika e revolusionit permanent qënka asimiluar krejt nga komunistat militantë t'onë. Tani, me që puna ka ardhur në këtë pikë kaq kritike, Balli Kombëtar do që të vehet në dijeni i gjithë Populli Shqiptar mbi marrëveshjen që u bë në Mukaj ndërmejt dy partive. Në kët katund të Shqipërisë së Mesme u mblodhën 12 delegatë të Ballit Kombëtar dhe 12 delegatë të Partisë Nacional-Çlirimtare më 1 dhe 2 gusht 1943. Mbas shumë bisedimesh erdhën në një marrëveshje sipas së cilës, formohet një komitet i përbashkët me emrin Komiteti për Shpëtimin e Shqipërisë, i cili ka për qëllim 1) Luftë të menjëhershme kundra armikut okupator dhe kundra çdo armiku tjetër eventual. 2) Luftë për një Shqipëri Indipendente dhe Etnike. 3) Komiteti për Shpëtimin e Shqipërisë bije, me formimin e një qeverije provizore. 4) Forma e regjimit do të përcaktohet nga vetë populli. Komiteti midis atributeve të tjera ka edhe atë të proklamimit të Indipendencës. 6) Pika e parë me të cilën do të merret komiteti defenitiv është çështja e proklamimit t' Indipendencës. 7) Komiteti defentiv do të caktohet brenda datës tetë gusht. Deri më caktimin e komitetit defenitiv detyrat e këtij do t'ushtrohet prej një komiteti provizor të përbërë prej 12 vetësh, gjashtë nga secila palë. Pa humbur kohë, me të nesërmen u emëruan misat e këtij komiteti provizor dhe po n'atë ditë ky komitet bëri mbledhjen e parë dhe me një trakt të përbashkët u lajmërua popullit shqiptar për marrëveshjen e shenjtë. Mbas aksionit në Qafë-Shtamë, majori Abaz Kupi na u drejtua si neve ashtu dhe Nacional-Çlirimtares me një letër në të cilën na epte të gjitha informatat e luftës. Në marrëveshje të plotë të të dyja partive u nxorr një trakt n'emër të Komitetit për Shpëtimin e Shqipërisë me motto "Ja vdekje ja Liri". Trakti ka qenë hartuar pikërisht si na lajmëronte vetë majori. Dredhia e parë u duk me këtë rast, sepse simbas fjalëve që kishim, shtypi i trakteve do të qe i përbashkët çdo herë që edhe aksioni do të qe i përbashkët. Mirpo po Nacional-Çlirimtarët botuan veçanërishtë një trakt të tyre që qe hartuar ndryshe nga sa na lajmëronte majori Abaz Kupi. Më shtatë gusht Nacional-Çlirimtarët me anë të një letre si edhe me gojë, për shkak të ndalimeve të paparashikuara ishin të mejtimit që afati për formimin e komitetit defenitiv të shtyhej edhe gjashtë ditë të tjera. Balli Kombëtar, me sinqeritet, aprovoi këtë afat duke iu thënë se personat e Ballit që do të merrnin pjesë n' atë komitet defenitiv qenë caktuar dhe se po niseshin për në një vënd të sigurtë të Shqipërisë së Mesme, në të cilin do të prsnin shokët e Partisë Nacional-Çlirimtare. Mbasi kaloi afati, më 15 gusht u lajmërua përsëri qendra e asaj partie me anë të komitetit të Tiranës se njerzit t'onë po presin dhe janë gati të fillojnë punën. Lajmërimi jonë mbeti pa përgjigjie ashtu dhe lajmërimet e tjerë që janë bërë javë pas jave. Nga fillimi i muajit shtator morëm vesh më në fund se n' Orenjë të Çermenikës, Partija Nacional-Çlirimtare bëri një festë të madhe me daulle dhe me saze, dhe se në këtë festë Balli Kombatër ka qenë në qëndër të talljeve, të sharjeve ndyrollogjike të vjershave satirike etj, që populli i ka dëgjuar vetë. Mbas këtij ahengu filluan të qarkullojnë fjalë se Nacional-Çlirimtarja prishi marrëveshjen. I u drejtuam herë pas here zyrtarisht të na epej ndonjë spjegim mbi këtë pikë. Jo vetëm që Partija Çlirimtare nuk na u përgjegj kurrë zyrtarisht, por nga goja e antarëve të saj dëgjojmë poshtë e lart se lidhja u prish për këto arsye kryesore: 1) Balli Kombëtar nuk bëri aksione të menjëherëshme. 2) Marrveshja nuk u bë nga poshtë-lartë, por nga lart-poshtë. 3) Qendra e përgjithshme e partisë nuk e aprovoi lidhjen. Le t'i analizojmë tani këto arsye. 1) Balli ka bërë aksione në çdo kohë edhe përpara Marrëveshjes së Mukjes. Aksioni i Gjormit me Hysni Lepenicën, aksioni i Mallakstrës me Tefik Sfirin gjatë të cilit mbeti i vrarë Jashar Cakrani, aksioni i Selenicës me Jusuf Luzajn, e sa e sa të tjerë. Mbas marrëveshjes, Hysni Lepenicës, Komandantit të Përgjithshëm të Prefekturave të Jugut iu dha urdhër t'intesifikohen luftrat kundër armikut. Dhe me të vërtetë, porsa mbërrijti në vënd, Komandanti filloi veprimet, më të rëndësishme nga të cilat janë me rradhë: 1) Në Dukat sulmohet një kolonë prej 42 kamionësh e drejtuar për Llogora. Mbas katër orë luftimesh kolona shpartallohet: 96 armiq të vrarë dhe 130 robër, të cilët mbasi i çarmatosën u lanë të lirë. 2) Në Qafën e Dushkut (Gjorm) sulmohen katër kamojona. Armiku shpartallohet. 12 italianë të vrarë, teprica robër. 3) Në Mavrovë sulmohet një fuqi armike prej 200 këmbësorësh. Gjysma e tyre u vra, gjysma tjetër u çarmatos dhe u la e lirë. 4) Në Vajzë sulmohet një kolonë prej 15 kamionësh e cila shpartallohet mbas dy orë lufte. U vranë 76 italianë: teprica u zu rob dhe mbasi i çarmatosën u la e lirë. Në këto aksione kryesore plaçka e zënë është shumë e madhe, vetëm mitrolozat kanë qenë 36. Në Shqipërin' e Mesme më 20 gusht çetat e Ballit Kombëtar të major Xhemal Herrit dhe të Rexhep Picallit, të ndihmuar nga çeta partizane e Ishmit, sulmuan shoqërin e militarizuar Belloti n'afërsit' e Tiranës. Instalimet dhe makineritë u hodhën n'erë. Çetat mbasi morën materialin e nevojshëm për luftën e lirisë, dogjën çdo material tjetër që mbeti. Në Shqipërin' e Veriut, në Shkodër një fuqi armike e përbërë prej 800-900 italijanësh, të përkrahur edhe nga milicë tradhëtarë, msynë çetat partizane në katundin Reç. Çetat e Ballit Kombëtar të Shkodrës menjëherë i shkuan në ndihmë çetës partizane. Lufta vazhdoi për 36 orë: okupatori la përmbi 150 të vrarë dhe u tërhoq. Nga luftëtarët e lirisë mbetën të vrarë djaloshi Rifat Tartari dhe kapterr Haxhi Islami. Ja zotërinj komunist J'ka ka bërë Balli Kombëtar. Punë, punë dhe jo fjalë dhe pallavra. II) Sa për arsyen e tretë se Qëndra e Përgjithshme e Partisë nuk e aprovoi mbledhjen, atë e besojmë sepse: Kjo Qëndër e Përgjithshme e cila nuk gjendet në Shqipëri, nuk mund të aprovonte një lidhje që merrte përsipër të përpiqej për një Shqipëri Ethnike, mbasi kjo fjalë është jashtë kuadrit të politikës internacionaliste. Këtë ne nuk e kemi pritur aspak nga qendra e Partisë Komuniste, sepse besonim se me shkatërrimin e Kominternit ajo do të qe Kombëtare si Partija Komuniste, e vetëquajtura Shqiptare, s'e paska fituar akoma lirin' e saj. Dhe mbasi mbaruam me tri arsyet, jemi që jemi, le t'i dëftejmë pak Popullit t'onë se si u zhvillua bisedimi në Mukaj për punën e Shqipërisë Ethnike. Katërqin e ca burra faqe të cilëve u zhvillua mbledhja, mund të dëshmojnë se sa ka zgjatur bisedimi për redaktimin e nenit në të cilin flitet se do të luftojmë (thoshte Balli), se do të përpiqemi (thoshte Nacional-Çlirimtarja) që Kosova të jetë e bashkuar me neve për jetë a vdekje. Në këto bisedime, po tregojmë, sa për dijeni, thezat dhe arsyet e Nacional-Çlirimtarëve pse këta nuk donin që Kosova të përmëndej. 1) Është megallomani (mëndjemadhëri) të pretendojmë Kosovën. 2) Nuk e duam Kosovën se na e ka falur (siç) armiku. 3) Nuk mund ta kërkojmë Kosovën sepse vemi në kundërshtim me Kartën e Atlantikut, në të cilën nuk përmëndt fjala Ethnike. 4) Po ta kërkojmë Kosovën bëhemi edhe ne si Mustafa Kruja, sepse edhe Mustafa Kruja kërkon Kosovën. Këto edhe të tjera amenitete lulëzuan muhabetin e pikës së Shqipërisë Ethnike. Pa le pastaj si vajti puna e shpalljes s'Indipendencës dhe të rrëzimit të Viktor Emanuelit. Kundërshtimet e Nacional-Çlirimtarëve kanë qënë të rrepta. Puna pse ata nuk donin të shpallnin Indipendencën dhe të rrëzonin Viktor Emanuelin, për neve është dhe mbetet mister. Mos vallë pse një nga drejtonjësit e Nacional-Çlirimtares vazhdon të mendojë akoma si më 12 prill 1940, datë në të cilën ai në gazetën "Tomorri" në faqen e trëtë në një artikull të mallëngjyeshëm, kallzonte mjerimet e Shqipërisë nën thundrrën e Zogut dhe shpëtimin e lulëzimin e saj në suazën e Perandorisë Romake të themeluar nga Duçja. Apo jo fort i ndershëm Zotni Doktor Omer Nishani? Fundi i fjalës, Balli Kombëtar fton botërsiht Nacional-Çlirimtaren të na thotë njëher'e përgjithmon si edhe pse u prish marrëveshja e Mukës: kjo ësht me rëndësi për Kombin t'onë, se tani e tutje, me që u bë kështu, s'mbeti më vënd për fjalë. Për prishjen e marrëveshtjes ju të Nacional-Çlirimtares do të jeni përgjegjës përpara Kombit.

-----------------
Dëshmia e Ramiz Alisë për Mukjen


--------------------------------------------------------------------------------

"Nuk e di… Megjithatë, unë besoj se Gjinishi dhe Dishnica e kanë bërë nënshkrimin e Marrëëveshjes së Mukjes në kokë të tyre. Do ta them arsyen pse. Dishnica dhe Gjinishi pranuan formimin e Komitetit të Shpëtimit Kombëtar, ku të dy palët viheshin në pozita të barabarta. Pra megjithë faktin se Balli nuk kishte bërë luftë, ai në këtë marrëveshje u barazua me Lëvizjen Nacional-Çlirimtare që kishte organizuar luftën kundër italianëve. Për mendimin tim ky ka qenë gabimi themelor. Në vendimin për prishjen e Mukjes ka ndikuar edhe çështja e Shqipërisë etnike e cila u shtrua në Mukje. Për ç'arsye e them këtë. Shikoni, ju me siguri i dini vendimet e Bujanit. Ato nuk janë aq kategorike. Pse? Kishte një arsye: Çështja ishte që midis forcave që luftonin kundër fashizmit, në atë kohë nuk duheshin bërë objekt diskutimi mosmarrëveshjet apo pikat konfliktuoze. Gjatë luftës nuk mund të zgjidheshin problemet që ekzistonin midis dy palëve të cilat luftonin kundër fashizmit. Prandaj shtruarja e çështjes në mënyrë kategorike, siç është bërë në Mukje, ishte si të hidhje dorezën e duelit midis këtyre dy forcave antifashiste. E vërteta është se rreth kompromisit të Mukjes ka disa pika paqartësi. Një artikull që shkroi kohët e fundit Ymer Dishnica, nuk shtoi asgjë të re. Me çfarë udhëzimesh shkoi ai në takim, ku i shkeli ato, a ishin udhëzimet personalisht të Enver Hoxhës, apo të udhëheqjes së Frontit Nacional-Çlirimtar, në ç'kushte u muar vendimi i denoncimit të kompromisit, a ka dokumente të shkruara për bisedimet. Këto janë pyetje që edhe unë nuk i kam të qarta. Për rrethana objektive, nuk besoj që të ketë pasur një urdhër nga Miladini apo udhëheqja e lartë Jugosllave që të anullohej Marrëveshja e Mukjes, sepse ka pasur vështirësi komunikimi. Ta zëmë, Vasil Shantos i është dashur plot tre muaj për të shkuar në takim me udhëheqjen jugosllave të Luftës, nga Shkodra në Jajce të Malit të Zi ku gjendej Shtabi i tyre. Po kështu me sa di unë nuk ka pasur as lidhje radiogrami të Shtabit tonë me atë Jugosllav. Ajo lidhje ka ekzistuar vetëm në mes Vulmanoviç Tempos kur ishte në Shqipëri dhe Shtabit të tij në Jugosllavi. Është shumë e qartë se prishjen e Mukjes nuk e ka bërë Balli. Balli ishte i interesuar që të funksiononte Mukja. Balli fitoi shumë me Mukjen, sepse pa bërë luftë fitoi paritetin në vendosjen në kuadër të Komitetit të Shpëtimit Kombëtar. A do të zbatonte Balli në praktikë vendimin për të bërë luftë antifashiste, që ishte një nga pikat kryesore të Mukjes, kjo është çështje tjetër. Unë nuk e besoj. Dhe ja përse. Ta supozojmë që bëri gabim PKSH që denoncoi Marrëveshjen e Mukjes. Po përse Balli dhe Legaliteti pas dështimit të Mukjes u bashkuan me gjermanët? Apo siç thotë populli për inat të sime vjehrre, vete fle me mullixhinë! Duket fare qartë se Balli Kombëtar e deshi Mukjen, sepse kujtoi se me kapitullimin e Italisë, në Shqipëri do të zbarkonin aleatët anglo-amerikanë. Pra, ballistët donin të ishin në pushtet si luftëtarë antifashistë. Ndërsa kur e panë se aletatët nuk erdhën, por vëndin e italianëve e zunë nazistët gjermanë, iu kthyen politikës së bashkëpunimit me pushtuesin, siç kishin bërë edhe me parë. Kurse prishjen e Marrëveshjes së Mukjes e shfrytëzuan për ta paraqitur Luftën nacional-Çlirimtare si luftë civile, të provokuar e të dashur nga partizanët".

-------------
Gaz.shqiptare.