Pse u vra kryeministri i Serbise, Zoran Gjingjic?!

[Xhuxhumaku]

Pse u vra kryeministri i Serbise, Zoran Gjingjic?!

E Merkure, 25 Maj 2005

"Korrieri" po nis botimin e nje interviste te gjate te Vladimir Popovic-Beba, mik i ngushte i te ndjerit Gjingjic, realizuar nga stacioni i njohur radioteleviziv serb B92. Ne kohen e vrajes ai ka qene shef i Zyres se Marredhenieve Publike te qeverise serbe, por edhe nje Eminence e kryeministrit serb dhe ne dijeni te gjithe levizjeve te tij

Vrasja e kryeministrit te Serbise, Zoran Gjingjic, megjithese kane kaluar mese dy vjet, ende nuk eshte ndricuar deri ne fund. Per shkak te perpjekjeve te shumekujt per t'i pergjithesuar ndodhite e rendesishme, qe cuan deri ne ate vrasje dhe qe opinionit publik

t'i serviret me shume mendimi se edhe ai ka qene kriminel, ekipi i radiotelevizionit te Beogradit, B92, ka bere mjaft hulumtime, me synimin qe te kuptonte se cfare kishte ndodhur me te vertete. Nje nga figurat dhe deshimtaret me te rendesishem te asaj periudhe eshte Vladimir Popovic-Beba qe, pas disa muajsh kundershtimesh, me ne fund, pranoi te bisedoje me stacionin radioteleviziv B92.

Mbi bazen e asaj qe flitet ne qarqet e Beogradit, ky njeri misterioz ka qene mik i ngushte i kryeministrit te vrare dhe gjate kohes se atentatit ka qene Shef i Zyres se Marredhenieve Publike te qeverise serbe. Ai u be nje emer ekskluzivisht i lakuar ne median serbe

gjate kohes se Gjendjes se Jashtezakonshme dhe operacionit "Sabja' (Shpata), qe autoritetet e Beogradit ndermoren qe te lanin hesapet me klanin kriminal te Surcinos, si edhe me strukturat e kriminalizuara te shoqerise. Ne Beograd flitej se ky njeri i "i zgjuar dhe i vrenjtur" kishte ndikimin me te madh te Gjingjici, aq sa kishte edhe Kardeli

(Eduard) te Titoja. Ata qe po bejne tani revizionin e operacionit "Sabja", flasin per Beben (Vladimir Popovicin) sipas logjikes se Hickokut, si per nje "psiko-bebe", se kishte nje "sindrome opsesive" dhe se ishte nje "figure e parendesishme me orekse te medha".

Rrefimi i Vladimit Popovicit provokoi nje kaos te vertete ne skenen politike serbe, sepse detajet qe ai parashtron direkt, i lidhin aktoret e saj kryesore me atmosferen, ne te cilen ndodhi atentati. Ky rrefim pasqyron te gjithe gjendjen ne shoqerine serbe, te lodhur nga lufterat, varferia, mungesa e vizionit dhe qorrsokaku i vazhdueshem politik.





Me pak fjale: Ky eshte nje rrefim dramatik i Vladimir Popovicit -Beba, mik i afert i kryeministrit serb te vrare dhe shef i Zyres se tij te Marredhenieve me Opinionin Publik ne kohen e atentatit kunder Zoran Gjingjicit, per radiotelevizionin e Beogradit "B92". Se si autoritetet serbe nisen te lanin hesapet me Klanin "Zemun-Surcino", para dhe mbas vrasjes se Gjingjici; deri ne cfare mase arrinte perfshirja e strukturave ushtarake ne komplotin e madh; perse Legia, Bagzi, Cume dhe kriminele te tjere kishin mbrojtjen e shtetit...?



B92: Cfare marredheniesh keni pasur ju, ne te vertete, me Zoran Gjingjicin? Keni qene bashkepunetori me i afert, miku i tij, njeriu i ngarkuar me operacionet speciale apo "Eminence gri" e tij?

Popovic: "Gjate 15 vjeteve te fundit kam qene mik i Zoranit, madje nga me te afertit. Kam pasur dijeni dhe kam qene i perfshire ne te gjitha ndodhite e lidhura me te gjate 10 vjeteve te fundit, sidomos ne ato, per te cilat tregon interesim te madh opinioni publik qe nga 5 tetori i vitit 2000 (regjimi i Sllobodan Milloshevicit, sikurse dihet, ra si pasoje e demonstratave masive me 6 tetor 2000- shen.perkth.) e mbas kesaj date dhe qe kane qene pasoje e miqesise mes meje dhe Zoran Gjingjicit".

A kane marre pjese anetaret e Klanit "Zemun-Surcino" ne keto ndodhi dhe a kane ndihmuar ata ne permbysjet e ndodhura?

"Hem, po, kete askush nga ne nuk e di..."

Ndoshta, ish-ministri i Policise (i Brendshem) Dushan Mihajllovic?

"Te them te drejten, nuk e di se perse Dushan Mihajllovici duhet te kete pasur djeni per kete. Ajo qe mund t'u them une, eshte se, nje dite mbas 5 tetorit, i shoqeruar nga Dragoljub Markovic (zyrtar i DOS-it / Partia Demokratike Serbe, kryetar i se ciles ka qene Gjingjici-shen. perkth.), nuk me kujtohet nese ne seline e DOS-it apo ne Kuvendin e qytetit, erdhi Ljubisha Buha-Cume (kreu i klanit Surcino)".

E njihnit qe me pare?

"Jo, ishte hera e pare qe e shihja; madje numrin me te madh te njerezve qe kishin lidhje me te, ne ate kohe i kam pare. Mesa di une, Zorani e kishte takuar disa here".

Para 5 tetorit?

"Po, ka te ngjare, e ka takuar tri a kater here gjate periudhes 1999-2000. Zorani takohej me te kur kishte nevoje te madhe per informacione te rendesishme, cfare bente policia, nese e ndiqte, nese dinte gje per pergatitjen e ndonje atentati eventual kunder tij, etj".

Sot, afro pese vjet me pas, doli se Legia (nje nga kreret kryesore te klanit te Zemunit-shen.perkth.), menjehere pas renies se regjimit te Milloshevicit me 6 tetor, u vuri kushte lidereve te DOS-it. A eshte e vertete se Legia kerkoi nga Zoran Gjingjici qe ky i fundit te vendoste nje njeri te tij (te Legias) ne krye te Sigurimit te Shtetit?

"Nuk e di nese kjo ndodhi me 6 ose 7 tetor, te them te drejten nuk e mbaj mend, por, megjithate, ne njeren prej ketyre dy diteve, dhe ndodhi kjo ne Kuvendin e qytetit. Isha une dhe shefi i sigurimit te Zoranit; me pas me ne u bashkua edhe vet ky i fundit (Gjingjic) ne nje dhome te vogel ne katin perdhese te Kuvendit. Erdhi atje edhe Legia, i shoqeruar edhe nga nje njeri i quajtur Bracanovic; atehere nuk e dija se kush qe ai, por me vone e mora vesh. Legia, fillimisht, e pyeti Zoranin nese Jovica (Stanishic) e kishte pranuar postin e shefit te Sigurimit te Shtetit. Ai u pergjigj se nuk e dinte, pasi nuk kishte kontakte me te. Kurse me vone tha: "Nuk e di nese ai e kishte pranuar ose jo kete post, por nese e kishte pranuar, gjithshka eshte ne rregull, pasi nuk kishte kandidat tjeter per kete post". Legia i propozoi Gjingjicit qe postin e shefit te Sigurimit te Shtetit t'ja jepte Bracanovicit. Me ka mbetur ne mend figura e Bracanovicit: nje trupmadh, i trashe, me mjeker te madhe qe nuk i pinte, por i hante cigaret, shume nervoz dhe djersiste shume. Legia na e prezantoi ate si specialistin me te madh ne vend ne fushen e sigurise. Ne, nga ana e jone, sidoqofte, e pyetem nese kishte dijeni a njohuri profesionale ne kete fushe. Legia na u pergjigj": Sigurisht qe po; ky ka qene shef i sigurimit te 'Beretat e kuqe'". Ne u pergjigjem: "Cfare thoni keshtu o njerez? 'Beretat e kuqe' jane si shami e kuqe per te gjithe qytetaret e Serbise dhe per te gjithe boten, jane simbol te torturave e te krimeve gjate 10 vjeteve te fundit dhe tani kreu i tyre, ju thoni, te behet shef i Sigurimit te Shtetit?" "Jo, jo , nuk eshte keshtu, ky nuk bere asgje dhe eshte i mire", qe pergjigja e Legias".

A eshte e vertete se qeveria e ka mbrojtur Milorad Ulemek-Legian, pasi nje pershtypje e tille eshte krijuar midis opinionit publik?

"Mund t'ju them edhe po, edhe jo. Pra, mund t'ju them, se formalisht (zyrtarisht) ai nuk kishte asnje lloj mbrojtjeje ose lejeje, ashtu sikurse kishte patur ne kohen e Sllobodan Milloshevicit, pra nese kishte patur leje te heshtur ose direkte per kryerjen e krimeve. Per fat te keq, ai (Legia) e shperdoroi nxitimin, me te cilin Zorani i ofroi mbrojtjen ne deklaratat e veta publike Legias, jo atij personalisht, por atij dhe njesise qe ai drejtonte, duke thene se ata ishin djem te ndershem, kurse jane te tjere ata qe duhet te pergjigjen per krimet e kryera. Une kam qene vet i pranishem disa here kur Zorani e ka pyetur Legian nese njerezit e tij kishin qene ne kete ose ate ndodhi. "Pa me thuaj te verteten, nese keni qene ose jo te perfshire ne kete ndodhi. Hajde te merremi vesh qe, neser a pasneser, te mos me thoni qe ju kam tradhetuar apo ndonje gje tjeter. Ne rast se eshte keshtu, me mire ikni e luftoni ne ndonje vend tjeter te botes; fshihuni qe te mos ju gjejne", i tha Legias ne nje rast Zorani. Dhe pergjigja qe mori, ishte: "Jo, jo, as qe behet fjale per kete". U duk se Zorani u besoi ketyre fjaleve, megjithese nuk kishte asnje prove. Dhe, pikerisht ne ate kohe, ai u hodh ne sulm, duke deklaruar disa here ne publik, madje me me nxitim sesa duhej, se ata do te shkonin ne Hage, se ai, Zorani, te gjithe ata qe e meritonin, do t'i dergonte ne Hage. Ne fakt, kuptimi i ketij mesazhi ishte se "mbrojtja", po ta quanim keshtu qe ata kishin, nuk do te thoshte se ata mund te vazhdonin veprimtarine e tyre kriminale, tregtine e droges, rrembimet, vrasjet, etj. dhe kjo do te mbetej pa u ndeshkuar. Por, per fat te keq, doli se keshtu kishte ndodhur, jo doli, por pikerisht keshtu ndodhi. Kemi pasur kontakt me te kur ai punonte ne qeveri, ne rast se mund te them keshtu, pasi ai punonte ne nje "segment", te cilin e administronte qeveria".

Kur mbaroi sherbimin, Legia doli ne pension. Por, atij iu ofrua sigurim nga ana e shtetit? Perse shteti i ofroi sigurim?

"Kete pergjigje as Zoran Gjingjici i ndjere nuk arriti ta mesonte dhe kete pergjigje duhet ta jape ministri Dushan Mihajllovic, sepse ai ia dha sigurimin. Per te qene me i sakte, sigurimin formal (zyrtar) Millorad Lukovic-Legias ia dha gjenerali i policise Sreten Lukic. Kur them se kete pergjigje nuk e dinte as Zoran Gjingjici, kam parasysh vjeshten e vitit 2002, kur Millorad Lukovic "priste me shpate" si i donte qejfi ne Beograd dhe Zorani merrte cdo dite informacioni per ferrin e tmershem, ne te cilin ai (Legia) e kishte shnderruar Beogradin me veprimet e tij kriminale. Kollonat e gjata te xhipeve te Dushan Spasojevicit (anetar i larte i klanit te Zemunit dhe mik i ngushte i Legias-shen.perkth.) leviznin me zhurme naten neper rruget e kryeqytetit, duke shkuar nga njeri klub nate ne tjetrin, ku puthnin gjithe zjarr bluzat e veta me fytyren e Radovan Karaxhicit, duke vene ne rresht shefat e personelin e sherbimit te ketyre klubeve, duke kenduar kenge serbe ultranacionaliste, etj. Kur e pyesnin shefin e policise se Beogradit, Millorad Obradovic, se "perse, ti, si shef i madh policie, nuk vendos rend e paqe ne Beograd, por lejon gjithe kete kaos dhe tmerr ne kryeqytet, ai pergjigjej: "Ne rast se njesia ime policore e nderhyrjes se shpejte do te perpiqej te ndalonte qofte edhe nga njerezit e Legias ose te Spasojevicit ne Beograd, atehere menjehere do te shfaqeshin me automatike dhe me dokumentet perkatese pjesetaret e JSOs- (Jedinica za Specialni Operaciji/Njesia e Operacioneve Speciale) te "Beretave te Kuqe" dhe, ju e dini, hajde merru me ta. Pasi ne rast se une marr guximin te arrestoj ose, me keq, te godase ndonjerin prej tyre, sikurse ka ndodhur ne te kaluaren, atehere do te me therrase Bracanovici dhe 'do te me terheq fort veshin' ose nga dera e mbrapme e zyres sime, pasi ajo ka dy dyer, do te hyje Legia, tashme "pensionist", dhe do te me thote: "Ej, kusheri, nuk kemi rene dakord keshtu, te godasesh njerezit e mi?!". "Cfare njerezish te tu, ata jane kriminele", do t'i pergjigjesha une. "Jo mor jo, nuk jane kriminele, keta jane njerezit tane". Kur kete e mori vesh Zorani, ai luajti mendsh; keshtu qe mblodhi Keshillin e Sigurimit te Shtetit dhe ne ate mbledhje, para 15 te pranishmeve, e pyeti Mihajllovicin (minister i Policise) se perse ai (Legia) kishte sigurim policor? Mihajllovici qe ishte ulur prane tij, shkroi dicka ne leter dhe ja tregoi me koke ate qe kishte shkruar. Zorani, pasi e lexoi, i thote: "Ej, une jam kryetari i qeverise dhe po te pyes edhe nje here se perse Millorad Lukovici ka sigurim policor?". Dushan Mihajllovici i tha se duhej t'i drejtohej me shkrim. Zorani i tha me nervozizem: "Atehere, zere se t'u drejtova me shkrim!". Tjetri tundi koken dhe qendroi i heshtur. Ishin te pranishem afro 20 veta, por ne opinionin publik ishte i perhapur mendimi se sigurimin Legias ia kishte dhene Zoran Gjingjici, pasi e kishte mik dhe keshtu ky i fundit terbonte naten neper Beograd, rrembente e keqtrajtonte njerez, duke pasur keshtu lejen e tij. Dushan Mihajllovici kurre nuk iu pergjigj kesaj pyetjeje. Kam pershtypjen se ka pasur marreveshje mes Legias dhe Dushanit (Mihajllovicit) para se i pari te dilte ne "pension". Madje, edhe Jovica Stanishic (ish-anetar i larte i "Beretave te Kuqe" e anetar i klanit te Zemunit-shen.perkth.) ka patur sigurim policor nga shteti deri para arrestimit te tij".

Ne ate kohe, shef i Sigurimit te Shtetit kishte mbetur Ratomir Markovic. Ai madje ka qene ne ate post edhe 3 muaj mbas ndryshimeve te 5 tetorit 2000. Lideret e DOS-it ngulin kembe se pergjegjesi per kete ka presidenti i atehershem i Jugosllavise, Vojisllav Koshtunica.

"Nje ndodhi kyce eshte nje takim i fshehte i Koshtunices, Igor Ivanovit (ministrit te Jashtem rus), Milloshevicit dhe Nebojsha Pavkovicit (gjeneral me post te larte ne ushtrine jugosllave) me 5 tetor 2000. Sot mesojme se ne ate takim paska qene edhe Aca Tomic (gjeneral policie) dhe nje gazetar i agjencise BETA te Beogradit. Ai takim eshte mjaft i rendesishem per te kuptuar se perse dhe cfare ndodhi mbas 5 tetorit. Nuk e kuptoj se perse ende nuk eshte publikuar ky takim, qe u zhvillua te Milloshevici, pasi Nebojsha Pavkovic, pa dijenine e Milloshevicit, e kishte filmuar fshehurazi takimin. Ka njerez qe kane lexuar stenografine e ketij takimi"....

Vijon

Pergatiti Maks Sinemati

[Xhuxhumaku]

Pse u vra kryeministri i Serbisw, Zoran Gjingjic?

E Enjte, 26 Maj 2005

Nw vazhdim tw intervistws sw djeshme, sot, vazhdohet me disa nga personazhet mw tw rwndwsishme, qw kanw bwrw historinw e ditwve tw fundit tw Serbisw. Janw pikwrisht ata, tw cilwt pasqyrojnw edhe realitetet e sotme dhe nga ana tjetwr qw hedhin dritw pwr vrasjen mw tw bujshme nw Ballkan tw dekadave tw fundit

Vijon nga dje

Po ju a e keni lexuar?

"Jo, une nuk e kam lexuar ate. Me kane thene se atje pati nje zenke mes Koshtunices dhe Sllobodan Milloshevicit. Ky i fundit e shau Koshtunicen, sepse ia kishte shperblyer keq te mirat qe i kishte bere, ndersa ai (Milloshevici) i kishte krijuar atij (Koshtunices) partine dhe e kishte ndihmuar. Koshtunica e mohonte kete, kurse Sllobodani ngulte kembe tek e tija, se jo vetem qe kishte krijuar partine e tij, por i kishte bere edhe promovimin ne media, se madje kishte ndihmuar financiarisht njerezit e tij (Koshtunices), se kishte ndihmuar popullarizimin e tij, se e kishe lejuar qe ne TV shteteror ai te transmetonte komunikatat e veta. Koshtunica, ne nje moment, e pranoi, kurse Ivanovi atehere i tha Koshtunices qe te pakten ta pranonte se ishte borxhlli ndaj tij (Sllobodanit).

Kjo eshte pak a shume ajo qe dinte ai (Popovici) per ate qe ndodhi me 5 tetor, por pa e ditur saktesisht se cfare ndodhi, cili ishte roli i Rusise, perse Koshtunica shkoi fshehurazi ne ate takim, perse nuk njoftoi per kete lideret e DOS-it... Ne rast se sot duam te themi te verteten, duhet te themi se mbas 5 tetorit- Koshtunica e mbrojti teresisht aparatin shteteror te Milloshevicit, dmth. ushtrine, median e Milloshevicit, institucionet e Milloshevicit, pjesetaret e familjes se Milloshevicit. Te gjithe keta i mori nen mbrojtje Koshtunica. Kurse, me vone jo vetem Koshtunica, por edhe politikane te tjere, te ashtuquajture demokrate".

Kush jane keta politikane?

"Po, psh. Boris Tadic (presidenti aktual i Serbise). Ai e mori nen mbrojtje Branko Kergen (ish-shef i Shtabit te Pergjithshem te ushtrise ne kohen e Milloshevicit) dhe e mbron ende sot e kesaj dite. Kurse mes Kerges dhe Pavkovicit nuk ka asnje dallim".

Megjithese, lideret e DOS-it ngulin kembe se vetem Koshtunica eshte pergjegjes per mbrojtjen e shumekujt pas krijimit te qeverise se re serbe, situata ishte kudo e njejte. DOS-i kishte pushtetin ne nivel republikan, por shume njerez te kohes se Milloshevicit mbeten ne funksionet e tyre.

"Keni te drejte, ne polici, psh. u nderruan vetem ministri dhe shefi i sigurimit publik, kurse mbeten te gjithe te tjeret qe kishin punuar edhe gjate kohes se Milloshevicit".

Vrasja e Momir Gavrillovicit, i punesuar ne Sigurimin e Shtetit, coi ne prishjen e plote mes Partise Demokratike Serbe dhe Partise Demokratike te Serbise, si dhe provokoi, per here te pare, nje debat publik ne DOS (Partia Demokratike e Serbise) per Sigurimin e Shtetit. Partia Demokratike e Serbise pretendoi, ne ate kohe, se Gavrillovici u vra vetem sepse shkoi ne kabinetin e Koshtunices qe te parashtronte faktet qe tregonin per lidhjen e Mafias me qeverine e Serbise. Megjithate, eshte fakt se as disa vjet me pas, kur ne pushtet erdhi DPS-ja dhe kur drejtor i Sigurimit i Shtetit u be Rade Bulatovic dhe u krijua nje komision per hetimin e vrasjes se Gavrillovicit, nuk u provua se qeveria e atehershme e Serbise dhe Sigurimi i atehershem i Shtetit kishin ndonje lidhje me Momir Gavrillovicin?

"Zorani (Gjingjic) mesoi, duke mos ditur se kush ishte Gavrillovici, se detyra e Gavrillovicit ishte qe te pergatiste nje puc me Koshtunicen, gruan e ketij te fundit, anetaret e kabinetit te tij, pra me te gjithe njerezit me te afert".

Po, Koshtunica e ka pergenjeshtruar kete?

"Jo, nuk e ka pergenjeshtruar".

E ka pergenjeshtruar ne nje konference shtypi, ku ka thene se Gavrillovici nuk kryente ndonje detyre te rendesishme, se vetem i sillte dokumente te zakonshme dhe tjera si keto?

"Nuk eshte e vertete se Koshtunica e ka pergenjeshtruar. Ai genjen; Vojisllav Koshtunica genjen, ai genjen te gjithe diten e naten, gjithcka qe ai thote lidhur me kete, eshte genjeshter; qe nga ajo se nuk do te bashkepunonte me Hagen, por ne fakt bashkepunoi me Hagen, se do te respektonte institucionet, por ne vend te kesaj ne krye te institucioneve vendoste njerez qe kishin qene ne burg ose qe ne cdo vend tjeter normal te botes nuk do te vendoseshin ne poste qe kishin lidhje me opinionin publik. Koshtunica nuk thote te verteten. Ai vet ka pohuar se gruaja e tij eshte takuar me ...".

Po, ne nje rast gruaja e tij eshte takuar.

"Nuk eshte vertete se eshte takuar nje here, eshte takuar shume here".

Por, ai thote vetem nje here?

"Dhe pastaj? Edhe Zvezdani (Jovanovic) thote se nuk e ka vrare Zoranin, edhe ushtria thote se nuk eshte perfshire ne ndonje vrasje, por ama eshte provuar se ka marre pjese ne vrasje. E pse, duhet t'u besojme?"

Pra, mbi bazen e asaj qe thoni ju se....

"Mbi bazen e cfare gjeje? Mbi bazen e asaj qe hetoi dhe konkludoi policia, doli se Gavrillovici nuk punonte vetem. Ai ka punuar me pese veta, qe e kane pranuar se cfare kane bere. Gavrillovici eshte vrare diten qe duhet te fluturonte per ne Vjene, por nuk fluturoi, sepse para nisjes e mori ne telefon bashkepunetorja e afert e Koshtunices, Liljana Nedelkovic, qe i tha qe te mos nisej per ne Vjene, pasi neser ne mengjes e donte ne zyre Koshtunica per te diskutuar nje ceshtje. Dhe, keshtu ai u vra. Mos doni me shume?"

Kete e keni mesuar nga hetimi i policise?

"Kete e di nga hetimi i policise; kete e konfirmoi edhe bashkeshortja e tij ne polici, po ashtu edhe dy miq te afert Momir Gavrillovicit. Mund t'ju them me siguri te madhe se Momir Gavrillovici ka qene shoqerues teknik i Jovica Stanishicit ne dy takime sekrete qe ky i fundit ka pasur me Koshtunicen. Ne keto takime eshte diskutuar rreth Sigurimit te Shtetit; se ai po shkaterrohej, se ajo qe po ndodhte atje, ishte nje skandal i vertete, etj".

Si keni arritur te merrni vesh per zhvillimin e ketyre takimeve te fshehta?

"E kini fjalen per takimet e fshehta mes Jovica Stanishicit dhe Vojisllav Koshtunices? Por, kete ma ka pohuar vete Stanishici; madje jo vetem mua, por edhe Zoranit. Kishte edhe te tjere qe benin pyetjen se perse takoheshin ne fshehtesi Stanishici dhe Koshtunica. Ne nuk e kishim idene dhe nje here, ne nje rast, une dhe Zorani (Gjingjici) takuam Stanishicin, me te cilin beme nje bisede te pergjithshme, nese kishte ndonje te re apo te vjeter, se nuk kishte ndonje gje te re te rendesishme dhe, ne fund te bisedes, une, si pa dashje, e pyeta nese e kishte takuar Koshtunicen. U pa qarte se nuk i pelqeu pyetja. "Sikur me pyete nje here per kete?", m'u pergjigj. "Jo, i thashe une, - nuk te pyeta". "E po e kam takuar lidhur me nje propozim timin te vjeter per shkrirjen e te gjitha sherbimeve. Shkova tek ai, ia parashtrova kete ide edhe zyrtarisht dhe asgje me shume. A po, me pas, e kam takuar edhe nje here tjeter, kur ia paraqita idene time edhe me shkrim", m'u pergjigj ai (Stanishici).

Kjo ka ndodhur afro dy muaj para vrasjes se Gavrillovicit. Por, kur ndodhi vrasja e Gavrillovicit, neve na u be plotesisht e qarte se perse ishe fjala, se ajo qe kishte ndodhur, ishte bere e mundur praktikisht me ndermjetesine e strukturave te vjetra te Milloshevicit; ishte nje perpjekje per rivendosjen e sherbimit te vjeter te Sigurimit te Shtetit, te cilin e drejtonte ne hije Jovica Stanishic, se pizhonet (njerezit) e tij kishin qene ne vendngjarje dhe se kjo ishte e pelqyeshme edhe per Koshtunicen. Ne, ne ate kohe, filluam te mesojme, te sigurojme prova per ate qe dinim dhe dyshonim te gjithe, se Sigurimi i Shtetit nuk kishte bere gje tjeter vecse ishte marre gjate 10 vjeteve te fundit me kriminalitetin e organizuar, se ka mbrojtur regjimin e Sllobodan Milloshevicit dhe ka marre pjese ne te gjitha krimet ushtarake anekend Jugosllavise. Ata qe moren pjese ne ate lufte, me shume synonin kreun e aparatit te Sigurimit te Shtetit dhe te aparatit te Milloshevicit; me nje fjale Brana Cernecevici, Kertesi, Millorad Vucelici, Jovica Stanishici ishin njerezit qe opinionit publik te ketushem iu paraqiten si patriote sipas parimit te luftes Bosnjes, ha, pi raki e kendo ne tavoline e dil ne TV.

Duhet te thuhet se Zorani, ne fakt, ishte nje njeri qe nuk donte te merrte pjese ne punet e pista, sado qe kjo mund te duket e cuditshme. Ky njeri qe nuk donte te merrej me punera te tilla, shpejt filloi te merrej me to, duke u marre me njerez te rrezikshem te tipit Jovica Stanisic dhe njerezit e tjere ne shtet rreth tij. Ky lloj kontakti vazhdoi deri sa u be plotesisht e qarte se cfare figure ishte ai".

Cfare iu be juve e qarte?

"Po u be e qarte se te gjitha (10) kontaktet mes Zoranit dhe Jovices (Stanishicit) u bene me kerkesen e ketij te fundit. Gjithnje, sipas atij parimit misterioz: "Me gjithcka do te merrem une, kurse ju mos e cani koken per asgje, merruni me ekonomine e vendit, punoni"; sigurisht kjo nuk thuhej direkt me goje, por lihej pak a shume te nenkuptohej: pra, "puno, merru me kete ose me ate, kurse une do te merrem me ceshtjet e sigurimit e te gjitha ceshtjet ldhur me te". Dhe keshtu vinte here pas here dhe na jepte mend, disa te dhena e kaseta. Keshtu, ne nje rast, me dha nje kasete dhe me tha: "Degjoni, Milloshevicin mos e ndiqni ne kete menyre, Milloshevici duhet te ndiqet per vjedhje; kjo eshte ajo qe do populli dhe ja ku e ke kete", me tha mua, duke me dhene nje kasete qe Sigurimi i Shtetit e kishte filmuar dhe incizuar ne Kuvendin Federativ, ne nje salle, ku kishin shkuar radikalet me ne krye Cernjanicin dhe kishin marre zarfe me nga 50 000 dhe 100 000 marka a me shume, nuk e mbaj mend me siguri. Kaseta zgjaste rreth 60 minuta dhe te gjithe kete pune- ai permblodhi me fjalet: "Merre kete kasete dhe coje atje ku duhet; vetem mbi bazen e kesaj kasete mund ta arrestoni". E une e mora kete kasete dhe ua dhashe Petrovicit dhe Mijatovicit. Ata u nxene keqazi, mendoj, jo lidhur me permbajtjen e kasetes, por sepse kuptuan se ekzistonin praktikisht kontakte paralele qe gjerat sekrete nuk i conte ne duart e tyre, por te dikujt tjeter. Per fat te keq, ajo kasete u zhduk, ajo asnjehere nuk doli ne publik dhe askush nuk reagoi ndaj kesaj ceshtjeje. Informacionet dhe te dhenat vinin gjithnje po nga ai tip, te gjitha kontaktet e takimet synonin qe te perzienin edhe Zoranin ne kete ceshtje. Dhe keshtu nisi historia se gjoja Zorani e drejtonte shtetin, por, ne fakt, ate e drejtonte Jovica Stanishici. Keto gjera ishin budallalleqe dhe absurditete. Ai (Stanishici) kishte nevoje te ishte me i rendesishmi, se ai nuk ishte thjesht "Eminence Gri" ne fushen e sigurise te Serbise, se ai preokupohej per Serbine, per me te miren e Serbise".

Jovica Stanishici dhe Zoran Gjingjici filluan perplasjen, menjehere para vrasjes se te punesuarit ne Sigurimin e Shtetit, Momir Gavrillovic?.

"Si shkaqe konkrete mund te permend dy pune, me sakte dy takimet mes tyre, per te cilat kam dijeni te sakte. Njera kishte te bente me nje takim tonin te perbashket, kur Zorani i tha atij ne syte e mi: "Te lutem, sot do to nxjerresh ne pension Franko Shimatovicin. Perpiqu t'ja mbushesh mendjen, sepse ne fakt, ai nuk e ka mbushur moshen e pensionit, por rendesi ka qe ai te dale vete ne pension, sepse, po mbeti ne pune Franko, do te duhet te mbajme edhe te tjere si Markovici apo dikush tjeter". Ne ate rast, une kuptova edhe nje here tjeter se Zorani ishte nje njeri qe mund te bente pakt edhe me djallin.

Ka ndodhur edhe nje takim tjeter mes tyre qe, mendoj, se ka qene nje moment kyc, pas te cilit filluan takimet e kontaktet e tij me Koshtunicen, bisedat per temen Karaxhic, se cfare mendonte Gjingjici per Karaxhicin, se cfare mund t'i ndodhte ketij te fundit, nese mund te bisedohej ose jo per dorezimin e tij. Zorani i tha atij: "E di, cfare, do te ishte mire qe ai (Karaxhici) te dorezohej tani, kjo do te ishte zgjidhja me e mire edhe per ne, edhe per qeverine, edhe per ate vet edhe per Republiken Serbe (Srpska), edhe per shtetin". Ai e pa Zoranin, duke u zverdhur, tundi nje here koken, por nuk nxori ndonje fjale dhe te krijohej pershtypja se ai donte te thoshte: te dorezohej ndonje tjeter, por jo ai. Me ne fund, ai tha se per Karaxhicin nuk ishte i sigurt, por se per Marticin do te perpiqej ta bindte qe te shkonte ne Hage. Por, Zorani i tha se me mire do te ishte qe te dorezoheshin te dy, edhe Karaxhici, edhe Martici dhe keshtu kjo pune te mbyllej.

Sapo ky takim mbaroi, ai thirri menjehere bashkepunetoret e tij, mblodhi plackat dhe u nis ne drejtim te nje shtepie jashte Beogradit; me te ishin Brana Cerncevici, nje fare Ilija Koic, Mika Stanishici, ish-minister i Policise, dhe disa te tjere. Atje ata kane diskutuar gjate te gjithe nates, per strategjine qe do te ndiqnin ne te ardhmen, se Koshtunica synonte te kontrollonte gjithcka, sesi duhej t'i kundervisheshin atij, etj".

Po ju nga e dini kete?

"Me ka treguar nje nga pjesemarresit e atij takimi, jo ne ate kohe, por disa muaj me pas; m'i tregoi mua dhe Zoranit. E me pas filluan takimet e tyre dhe ai (Stanishici) vazhdonte te hiqej si miku yne. Po ne ate kohe, filluan kontaktet edhe me Gavrillovicin dhe pergatitjet per rrezimin dhe eliminimin e Goran Petrovicit dhe te Zoran Mijatovicit dhe, me pas, ndodhi vrasja e Gavrillovicit nuk kam asnje dyshim se Gavrillovicin e vrane po ata njerez qe vrane edhe Zoranin Gjingjicin, Ketu nuk ka asnje dileme. Nese ekzekutori eshte po ai person, Zvezdani, ose ndonje pjesetar tjeter i "Kobres" ose i Njesise se Operacioneve Speciale apo ndonje "rrugac" tjeter, kete nuk e di. Shpresoj se kjo gje do te merret vesh, jam i sigurt se do te merret vesh. Por, di te them qarte, se kete e ka bere nje grup kriminal, Klani i Zemunit".

Marre nga Korrieri.

[Xhuxhumaku]

Gjingjic dhe ajo qe pergatiti vrasjen e tij

E Shtune, 28 Maj 2005

Ne kete pjese, ish-keshilltari i afert i Zoran Gjingjicit, Beba-Popovic, tregon realitetin e pasluftes se Serbise dhe si u pasuruan shume nga personazhet e saj te dyshimta. Ai konfirmon se per vrasjen e Gjingjic te gjithe ishin fajtore, perfshire dhe ate vete

Vijon nga dje

B92: Si, nuk ka pasur nevoje. Kjo eshte nje pune e madhe shteti?

Popovic: "Cfare konsideroni ju me nje pune shteti?"

Asfaltimi i rrugeve. Dhe a mundet qe dikush qe ka emrin ne Librin e Bardhe si shef i Klanit te Surcinos, te merret me nje biznes kaq te madh pa miratimin ne heshtje ose pa ndonje miratim tjeter te cfaredollojshem nga qeveria e Serbise?

"Jua them une si qendron puna. Ljubisha Buha kishte blere disa makineri asfaltimi. Nuk i bleu as nga Zoran Gjingjici dhe as qe kishte nevoje te merrte leje nga qeveria e Gjingjicit per blerjen e tyre. Shkoi ne Gjermani dhe i bleu. Mos mendoni valle, se, mbi bazen e ligjeve ekzistuese te vendit, ai kishte nevoje per leje per t'i blere keto makineri? Sigurisht qe jo. Mos mendoni valle se i duhej leja e Zoran Gjingjicit per te blere ato makineri. Sigurisht, qe jo".

Nuk e kemi fjalen per blerjen e makinerive, por per asfaltimin e rrugeve te Serbise. Per kete, sigurisht, qe duhej leja e dikujt.

"Ne rast se me pyesni nese Ljubisha Buha kishte ndonje lidhje me marrjen persiper te kesaj pune, atehere po ju pergjigjem: Po, kishte lidhje, por kjo lidhje nuk ishte ndonjeri ne qeveri, por kjo lidhje ishte Milutin Mcrkonjik qe ka punuar nje vit ne firmen e tij, njeriu qe paraprakisht pese vjet a me shume, nuk e di sesa, eshte marre me pune asfaltimi ne Serbi. Do te pyesni ju se ke njihte Zoran Gjingjici nga ata qe merreshin me asfaltime ne Serbi? Asnjeri dhe kaq eshte kjo histori. E, si mendoni ju se Zorani u ka thene: Mire, ky eshte kapital qe e keni vene duke u marre me kriminalitet, ne rregull, nuk ka problem me kete kapital, por ama qe tani e tutje mos u merrni me me kriminalitet dhe une do t'ju jap juve leje qe kete kapital ta shnderroni ne pune shteti. Por, perse do te duhej pyetur kryetari i qeverise? E kush do ta pyeste ate? Mos mendoni se Ljubisha Buha ka qene i vetmi qe ne kohen e Milloshevicit, gjate 10 vjeteve te kaluara, ka fituar miliona dollare ne te zeze?, me kriminalitet, kontrabande, rrembime dhe nuk e di se cfare tjeter.

Shihni Dedinjen (zona me luksoze e Beogradit - shen.perth.). Ne Dedinje ka rreth 500 vila, njera me e bukur se tjetra, dhe se cila prej tyre nuk vlen me pak se 4-5 milione euro. Persa veta keni dijeni ju se i kane ndertuar ato me kapital te fituar ne menyre te dyshimte? Per vellezerit Karic dhe per ke tjeter? Per asnje tjeter. Po, atehere te kujt jane keto 400 a 500 vila? Kush jane keta njerez? Mos valle jane te njerezve qe gjate kohes se Milloshevicit kishin page mujore prej 5 000 eurosh a marka, me keto para i kane ndertuar vilat? Jo, por edhe keta jane njerez qe parate i kane vene ne menyre te dyshimte. Askush nuk i permend keta njerez, askush prej tyre nuk i ka mare leje Zoran Gjingjicit per te blere ndonje gje".

Mire, ju tani po flisni sikur keni ardhur nga Suedia. Dmth. jetojme ne Serbi dhe erdhi puna te nderrimi i pushtetit. Na thoni se nga cili moment Zorani e ka njohur Cumen, kete shef te klanit te Surcinos apo njeri te ilegalitetit, sepse gjate te gjithe kohes keni mbajtur kontakte me te dhe tani ky njeri, ne nje fare menyre, filloi te merrej me asfaltim rrugesh ne Serbi. Kush ia dha, me te vertete, lejen?

"Askush nuk i dha leje. Ka njerez qe duan t'ja fusin Zoran Gjingjicit, se gjoja Zorani ka pasur lidhje me kete dhe une po ju jap nje shembull klasik te ketij mashtrimi a konfuzioni, quheni si te doni. Dhe kete e bejne ata qe synojne te tregojne se Zorani ka qene kriminel. A e mbani mend Predrag Rankovicin-"Peconi". Thuhet se ai ka qene i lidhur me Zorani Gjingjicin, se ka qene pjesetar i Klanit te Surcinos, se gjoja ka qene mik i Zoranit, por te cilin Zoran Gjingjici, ne fakt, nuk e kishte pare asnjehere ne jeten e tij dhe jo vetem ai, por askush nga qeveria, madje as ne qe e rrethonim Gjingjicin. Por, sigurisht, per hir te faktit se ai ishte nga Surcino (lagje periferike e Beogradit), thuhej se ai ishte pjese e klanit dhe se kishe mbrojtjen e qeverise. Dhe gjate operacionit "Sabja" (Shpata), puna e pare qe bene Vojisllav Koshtunica dhe partia e tij, DPS, ishte arrestimi i "Peconit" dhe "Limonit". Ata u arrestuan nder te paret gjate aksionit vetem mbi bazen e historive te qarkullonin, Librit te Bardhe per kriminalitetin ku permendeshin emrat e tyre. Dhe me pas, mbas rreth 15 ditesh, ata u liruan per mungese provash. Dhe kur nuk ka prova, nuk kane as lidhje me vrasjen e Zoranit; nuk ka prova, nuk ka paguar taksen, por ja po e paguajme taksen dhe... u liruan. Shumekush bente publikisht pyetjen se perse Peconi u lirua nga burgu, kush e liroi, kush e mbron, cilat interesa ishin perzier, etj. Dhe, me kaq historia u mbyll. Hajde, shihni se cfare ndodh sot. Po ky "Peconi" po nderton nje fabrike ne Ingjia ne nje siperfaqje prej 5 milione metrash katrore, ne 300 hektare, ka punesuar 50 veta, prodhon cigare. Reklama per te gjate kohes se lajmeve te TV shteteror zgjate 10 minuta! Dhe tani une ngre pyetjen sesi qendron puna? Cfare eshte ky Peconi- kriminel? Dikur ishte me ne, sot eshte me qeverine e Koshtunices, ndoshta, ata ose ai e mbrojne. Kur ishim ne ne pushtet, "Peconi" ishte kriminel, kurse sot eshte nje biznesmen i suksesshem , kur ne pushtet eshte Koshtunica. Apo nuk ka qene as atehere kriminel, por e verteta e do te thuash se ka qene, sepse ky beniamin i Koshtunices ka nofke, ka histori, eshte nga Surcino, etj".

Do te duhej te arrestohej dhe te akuzohej Ljubisha Buha, sepse, sikurse e shihni, ju akuzojne se keni bashkepunuar me kriminele dhe kjo, ne fakt, do te ishte menyra me e mire per te qeruar hesapet me njerezit si ai.

"E mbani mend, kur ju thashe se Zorani donte te merrej vetem me ceshtje pozitive: Klubi i Parisit, Klubi i Londres (organizma financiare nderkombetare kredidhenese - shen. perkth.); morem a nuk morem kredi prej tyre, nuk morem aq sa duhet, etj. Ishin me te vertete tema super dhe te mrekullueshme. Por, popullaritetin ama e fitonin te tjeret, disa ministra ne qeveri, po ashtu guvernatori, G-17-ta po ashtu ishte popullore, kurse ai nuk ishte aspak popullor, sepse emri i tij lidhej me kriminalitetin, kurse ai nuk merrej fare me kriminalitetin. Dhe atehere, nje dite me tha: Me duket se ke pasur te drejte, ndoshta une gabova, ndoshta do te kish qene me mire qe te pakten nje vit te isha marre me zgjidhjen e ceshtjes se Milloshevicit, policine, etj., por do te merrem me to ne vitin 2002. Dhe atehere moren vendimin se cfare duhet te benim; gjeja e pare qe te duhet, ti duhet te kesh njeriun tend ne polici, i thashe une. Nuk eshte normale qe ti je kryetar qeverie, ti ke pergjegjesi per gjithcka, kurse ne polici nuk ke asnje njeri. Zoran Gjingjici ne polici deri ne nentor a dhjetor te vitit 2001 nuk kishte asnje njeri, me te cilin te mbante kontakt, me te vertete, asnje njeri; a e kuptoni apo jo?. Nuk ishte normale qe ne Ministrine e Brendshme dhe ne policine e Beogradit nuk kishim asnje njeri, per te cilin te ishim garant se ai me te vertete do t'i kundervihej kriminalitetit, pasi kriminaliteti vepronte ne Serbi, vepronte ne Beograd. Dhe atehere morem vendimin qe ne krye te ketyre puneve te vendosnim Milicin dhe Obradovicin. Dhe ne ate kohe, filloi te perhapet historia, nese ju kujtohet, nga ana e Koshtunices, nga ana e shtetit se policia po keqperdorej, si mund te vendoset shef kabineti Nenad Milic qe eshte polic. Por, hajde shihni tani si qendrojne punet, kur Koshtunica eshte kryeminister. Ajo qe eshte interesante ne rastin "Bagzi" eshte fakti se une kam qene nje nga deshmitaret se perse kunder tij (Bagzit) u be vetem denoncimi penal per leje te pautorizuar, as vete nuk e kuptoj se cfare do te thote kjo "leje e pautorizuar qarkullimi" e dicka tjeter te ketij lloji dhe jo per atentatin e kryer. Dhe keshtu sapo morem vesh per rastin "Bagzi", shkuam me Zoranin ne kabinetin e Dushan Mihajllovicit (minister i Brendshem ne ate kohe); me pas me ne u bashkua edhe Nenad Milici, erdhen edhe njerez te tjere nga policia, u shfaq edhe prokurori publik republikan Sinisha Simic, te cilin gjate tri oreve u perpoqem ta bindnim se duhej ngritur akuze penale kunder Dejan Milenkovicit se ishte perpjekur te vriste Zoran Gjingjicin. Mendoj se aksioni per pergatitjen e kapjes se anetareve te Klanit te Zemunit vazhdoi disa muaj me gjate dhe se edhe ne, edhe ata e dinin se po vinte dita e larjes perfundimtare te hesapeve. Kurse Sinisha Simici kundershtonte dhe pergjigjej: po, prisni nje here, cfare do te thote opinioni publik, po prisni, se kemi sistem gjyqesor te pavarur, une di edhe gjera te tjera, nuk duhet te veprohet keshtu e perralla te tjera si keto. Nderkohe, ndodhi edhe nje problem teknik, ndersa nje pjese e grupit te sigurimit te Zoran Gjingjicit shkoi me te ne Banja Luka, pjesa tjeter e grupit te sigurimit nuk shkoi ne polici qe te bente te ditur ate qe kishte pare, pra nuk beri denoncimin penal per ate qe kishte ndodhur dhe, ju e dini, pa nje denoncim te tille nuk keni arsye qe ta karakterzioni ate qe ka ndodhur si perpjekje per vrasje, pasi duhej provuar se ai e kishte bere ate perpjekje me qellim, qe te vriste kryeministrin. Shoferi nuk u paraqit pasi atij i kishin ardhur mobiljet para shtepise dhe se ai nuk mund t'i linte vetem dhe duhej te ngjiste ato lart ne shtepi, nje tjeter tha se nuk mund te shkonte vetem ne polici pa qene shefi i tij direkt, e keshtu me radhe. Me kete rast, dua te permend edhe nje ndodhi te pakendshme ne Banja Luka, ku dikush e pyeti Zoran Gjingjicin se cili ishte mendimi i tij rreth asaj se ne opinionin publik ishte krijuar pak a shume nje atmosfere e tille se Zoran Gjingji ka frike se dikush don ta vrase, perse nuk e ka nje frike te tille Koshtunica, mos ndoshta duan ta vrasin se eshte kriminel, kurse Koshtunica nuk ka vrare asnjeri. Vazhdimisht ka pasur zera te tille, sikur dikush i perhapte ato me qellim. Sherbimi ushtarak per sigurimin dhe disa qarqe perhapen zera neper qytet se Zorani ishte plagosur apo ishte vrare. Madje ambasada italiane u interesua te dinte nese ishte e vertete se Zorani ishte vrare. Kjo ka ndodhur 20 here deri sa Zorani ka qene kryetar qeverie; mbas gjithe kesaj qendrojne po ata njerez te njejte qe synonin te krijonin atmosferen qe donin. Kurse ne gazeta shfaqeshin shkrime se Zorani eshte kriminel, se prandaj edhe ka aq shume frike, prandaj mban aq shume badigarde e makina, etj. Kurse Zorani shkrete pas cdo historie te tille thoshte fjaline e mesuar permendsh: "E, e kush do te me vrase, duan te tallen me mua".

Ka pasur disa perpjekje per te vrare Zoran Gjingjicin. Sa jeni ju pergjegjes qe nuk arritet ta mbronit?

"Eshte e veshtire t'i pergjigjem tani kesaj pyetjeje, brenda nje ose dy minutash. Secili nga ne ka pjesen e vet te pergjegjesise. Sa eshte kjo pergjegjesi dhe e kujt? Mendoj se nuk eshte momenti qe te bisedojme per kete. Por, mendoj, se pjesa me e madhe e pergjegjesise... Po ju pergjigjem direkt. Mendoj, se pjesen me te madhe te pergjegjesise, kur eshte fjala per institucionet shteterore dhe qeverine e Serbise, per vrasjen e Zoran Gjingjigjicit e ka BIA (Sigurimi) dhe ketu nuk ka asnje dileme".

Mire, por ne kete rast ju keni pergjegjesi se gjate kohes se operacionit "Shpata" nuk u hetua roli i saj.

"Po mire, keni te drejte kur thoni se ne kemi pergjegjesine me te madhe. Kur them ne, kam parasysh qeverine, besoj e kuptoni se nuk e kam fjalen per veten time. Ne institucionin qe merrej me sigurimin e kryeministrit dhe ne te cilin, sikurse u zbulua me pas, dy pjesetare te saj, Gavric dhe Vezarevic, kishin marre pjese direkt ne pergatitjen e atentatit, askush nuk u vu para pergjegjesise, askush nuk u zevendesua, madje askush nuk u denua".

Ju, ne ate kohe, keni kryesuar operacionin "Shpata". Perse eshte fjala?

"Po, une kam qene ne krye. Por, gjate te gjithe bisedes sone une po perpiqem t'ju tregoj ne nje fare menyre se ato monstra, sherbimet e sigurimit, qofte ai ushtarak, qofte ai shteteror, keta bashkudhetare te pandare te shoqerise serbe qe nga viti 1945 vetem masken nderronin, kurse ne thelb mbesnin po ato qe ishin, pra kurre nuk ndryshuan. Dhe sapo ndryshonte kreu, ai behej me i ashper, me i keq, me i poshter, me i shkaterrimtar. Me nje fjale, ai me shume tregonte pafuqine sesa fuqine e shtetit, madje edhe gjate kohes se operacionit "Shpata", kur u tregua relativisht i forte, pasi, ne fakt, pati edhe mbeshtetjen e opinionit publik. Por, sidoqofte, edhe ai aksion pati "vrimat e zeza" te vetat. Me nje fjale, po ua perseris edhe nje here se edhe ne te tjeret kemi pergjegjesi".

Vijon

Perktheu Maks Sinemati

Marre nga Korrieri

[Xhuxhumaku]

Zoran Gjingjic, betejat me Klanin e Zemunit

E Diele, 29 Maj 2005

Ne kete pjese te intervistes se tij, ish-keshilltari i afert i ish-Kryeministrit serb Zoran Gjingjic, Beba-Popovic, tregon perpjekjet per te goditur anetaret e Klanit te Zemunit dhe rolin e Koshtunices

Vijon nga numri i kaluar

B92: A e keni paralajmeruar ndonje here Zoran Gjingjicin per keto lloj punerash?

Popovic: "Jo vetem une, por edhe te tjeret disa here. Une kam qene personi qe ia "kam nxire jeten" Zoranit, duke e paralajmeruar sa zemerohej me mua; ai gjithnje me thoshte se une nuk merresha me pune tjeter".

Dmth. nuk jeni perplasur me Gjingjicin, para se ai te vritej?

"Nuk kam pasur asnje perplasje me Gjingjicin, as privatisht dhe as personalisht. Une me Zoranin kemi pasur nje pauze ne komunikimin dhe bashkepunimin mes nesh ne tetor te vitit 2002, kur une lashe punen, me te cilen merresha, pasi nuk mund ta perballoja nga ana shendetesore, megjithese pati edhe nje shkas banal qe me nervozoi; ndodhi ne qeveri. I thashe Zoranit se nuk deshiroja me qe te punoja si shef i Zyres se Marredhenieve me Opinionin Publik dhe se doja te beja ndonje pune tjeter qe me pelqente. U duk qarte se nuk i pelqeu ajo qe i thashe une. Nuk donte, jo sepse mendonte se une si mik po e tradhetoja, por thjesht nuk i pelqente qe punet rreth tij te dilnin jashte kontrollit. Ne ate kohe, u largova nga qeveria, madje u largova edhe nga vendi dhe mungova rreth dy muaj. Ne ate periudhe, gjate dy muajve, komunikimi mes nesh ishte i rralle. Jemi degjuar vetem dy-tri here. Por kur u takuam, ai e pranoi pa iu prishur qejfi qe une mos ta beje me ate pune qe, sikurse mendoj, i shkonte edhe atij per shtat, pasi ne ate kohe per mua ishte

perhapur fjale se isha nje njeri negativ, se ushtroja presion mbi shtypin e te tjera si keto. Megjithate, nuk ka pasur asnje perplasje me te. Si mund te kisha perplasje me te, kur ne bashke kaluam Vitin e Ri?"

Dhe ndodhi vrasja. Ju ktheheni ne qeveri. Por, nga ktheheni? Ju, ne ate kohe, nuk ishit me ne Zyren e Marredhenieve me Opinionin Publik apo ....?

"Jo, jo. Nuk u ktheva ne qeveri, pasi une isha ne qeveri, por u ktheva ne nje detyre me te

ekspozuar".

Thate se nje fare kohe paraprakisht nuk ishit?

"Pak me pare ju shpjegova. Ne tetor i thashe Zoran Gjingjicit se nuk doja te punoja me ne Zyren e Marredhenieve me Opinionin Publik. Ai e pranoi kete. Ne fund te dhjetorit rame dakort per detyren qe do te vazhdoja te kryeja prane tij. Zyrtarisht, mbeta ne detyren e shefit te Zyres se Marredhenieve Publike. Ne fakt, ate pune e mbuloi nje minister, por une mbeta ne ate detyre dy a tre muaj. Por, pas vrasjes se Zoran Gjingjicit, u ktheva tamam ne detyren e perfaqesuesit te kesaj Zyre te Maredhenieve Publike ne kontaktet me

median, pasi zyrtarisht isha ende shef i saj. Te them te drejten, nuk u ktheva se kisha qene shef i kesaj Zyre, por sepse nuk kishte asnje tjeter te pergatitur qe ta bente kete pune. Kurse per kete pune kishte nevoje te domosdoshme policia, me synim qe ajo te bente hetimin ashtu sikurse donte.

Periudha e fundit private qe ne kaluam bashke, pra une dhe ai, ishte fund-fillimi i vitit 2003; ato 15 dite qe kaluam se bashku ne Brazil, ku, midis te tjerave, biseduam edhe per menyren sesi ta zhvillonim dhe ta perfundnim luften kunder kriminalitetit. Arrita ta bindja se ishte vonuar ne zevendesimin e Bracanovicit dhe te Andrija Savicit, se ky zevendesim duhej te ishte bere shume me heret dhe tani ishte gati qe t'i hiqte ata qe te nesermen. Megjithate, kjo teknikisht nuk ishte e mundur. Dhe keshtu ne ato 15 dite qe kaluam se bashku, ua kushtuam kryesisht ketyre ceshtjeve. Ne ate kohe ai e pati te qarte se cfare po ndodhte. Ai i kuptoi edhe zerat per teorine e komplotit dhe se punera te tilla ishin produkt i situates se mbarsur ne Serbi".

Qe Zoran Gjingjici ishte serioz kur thoshte se viti 2003 do te ishte viti i luftes kunder kriminalitetit te organizuar, e tregojne me se miri faktet, per te cilat ne kemi dijeni sot. Ne maj te vitit 2002, gjate vizites se Zoran Gjingjicit ne Angli, ne takimin e zhvilluar mes tij dhe Kryeministrit Toni Bleir u arrit nje marreveshje qe qeveria e Anglise dhe sherbimet e saj te zbulimit do te ndihmonin konkretisht Serbine ne luften kunder kriminalitetit te organizuar. A nuk eshte keshtu?

"Te them te drejten, nuk u formua ndonje grup qe te ishte nen kontrollin e anglezeve. Funksiononte vetem nje njesi speciale prane sektorit te Drejtorise se Luftes kunder Kriminalitetit te Organizuar".



Dmth. ne kuadrin e Ministrise se Brendshme?

"Po ne kuadrin e Ministrise se Brendshme, por ajo perbehej nga njerezit tane, pjesetare te kesaj Ministrie qe kishin bere paraprakisht kurse, kishin marre leksione dhe ishin stervitur nga anglezet. Detyra e tyre ishte qe te ndihmonin ate pjese te Ministrise se Brendshme qe po pergatitej per luften kunder kriminalitetit te organizuar. Ketu kam parasysh Klanet e Zemunit dhe te Surcinos. Por, problemi konsistonte te fakti se ne krye te ketij sektori ishte nje njeri, per besnikerinme dhe sigurine e te cilit nuk kishim garanci; e kam fjalen per Knjezhevicin. Dhe me pas doli, sidomos mbas punes se kryer nga komisioni anketues perkates i krijuar mbas vrasjes se Gjingjicit, se pikerisht ai (Knjezhevici) ishte nje nga ata qe pengoi luften kunder Klaneve te Zemunit e te Surcinos".

Millorad Bracanovic, ne ate kohe zv.shef i BIA-s dhe njeriu i tij i afert ne detyre, Andrija Savic, qe te dy u vendosen ne keto poste te larta pas revoltes se "Beretave te kuqe", kur Zoran Gjingjici ishte i detyruar ta pranonte ate kompromis dhe te plotesonte kerkesat e Njesise se Operacioneve Speciale (JSO). Megjithate, sikurse e pohojne tani shume veta, ky kompromis ishte nje gabim mjaft i madh, sepse kreret e Klaneve te Zemunit dhe te Surcinos informoheshin per gjithcka qe ndodhte ne polici perms njerezve te vete ne BIA. Megjithate, ata u zevendesuan ne postet e tyre vetem dy muaj para vrasjes se Kryeministrit te Serbise...

"Aksioni per pergatitjen e arrestimit te pjesetareve te Klanit te Zemunit zgjati disa muaj me shume, por u zhvillua ne menyren qe brigada nderhyrese e Millan Obradovicit here pas here te "krihte" rrugen "Shiler". Ajo bllokonte rrugen, ecte ne menyre demonstrative permes saj, kurse ata rrinin neper shtepira dhe nuk dilnin; fillojme ndjekjen, pasi kemi informacione per ta. Por ata e dine se ne e dime se ku jane. Bracanovici u kishte dhene te gjitha te dhenat e nevojshme qe te ata te mbroheshin nga arrestimi. Dushan Spasojevici

(Shiptari) i Klanit te Zemunit u thoshte miqve te vet permes telefonit mobil se e dinte se po e ndiqnin. Dhe kete telefon atij ia kishe dhene kengetarja me e mire ne vend. Thuhej se policia incizonte te gjitha bisedat e zhvilluara permes ketij telefoni, pra kishte pergjuar bisedat e zhvilluara me kete telefon. Keshtu jane ndermarre mese 10 aksione pergatitore, keshtu qe "ne" dhe "ata" e dinin se po afrohej dita e larjes perfundimtare te hesapeve".

A eshte e vertete se ju keni shkruar nje komunikate po ate dite, kur nisi ndjekja dy ore mbas....

"Doni te thoni se kush qendronte pas vrasjes se Zoran Gjingjicit. Po, une e kam shkruar".

Si e dinit ju vetem dy ore pasi ndodhi vrasja se kush qendonte pas saj, kaq te sigurte ishit sa leshuat mandat-arresti dhe niset ndjekjen?

"Por, une ua thashe para pak minutash".

Ju permendet rastin Bagzi, por ju leshuat mandat-arresti...

"Pas rastit Bagzi ishim plotesisht te sigurte se kush qendronte mbrapa. Po ju them se vrasja e Zoran Gjingjicit ndodhi kur kishte 15 dite qe pjesetaret e Klanit te Zemunit ishin zhdukur sikur t'i kishte perpire dheu, thjesht ishin zhdukur. Do te thoni ju si ishin zhdukur?".

Perse nuk i arrestuat qe me pare? Nuk do te ishin zhdukur. Perse e vonuat arrestimin e tyre.

"E perse duhej te arrestoheshin?"

Sepse ishin anetare te Klanit te Zemunit, ishin kriminele.

"Por nuk ekzistonte asnje element i vetem, per hir te te cilit ata duhej te arrestoheshin. Kishim pese muaj qe merreshim vetem me kete dhe nuk gjenim elementet e domosdoshem. E vetmja mundesi gjendej ne perpjekjen per te vrare Vuk Drashkovicin ne Budva, sepse ai proces nuk u zhvillua ne Serbi, por ne Mal te Zi. Atehere ishte e mundur mbi bazen e faktit se procesi nuk ishte ne Serbi, sepse nuk mund te ndiqeshin penalisht ne Serbi, ndersa do te arrestoheshin ne Mal te Zi. Ne ate kohe, Zorani beri marreveshje me Millo Gjukanovicin dhe me Malin e Zi qe procesi i trajtuar ne Budva te na kalohej neve, pra te vinte ne Serbi, qe ne te nisnim proceduren penale perkatese. Paralelisht prisnim qe edhe Cume te depononte para prokurorit special. Ne fund te janarit, u miratua ligji perkates, keshtu kishte mbetur vetem te gjendej prokurori special, pra te caktohej ky

prokuror. Keshtu qe prisnim caktimin e prokurorit special qe Cumja te bente deklaraten perkatese para tij. Na duhej kjo gje, sepse ligji i ri lejonte qe procesi i zhvilluar ne Budva te kalonte ne Serbi. Por, kur u mor vesh se cfare po benim, pasi kishte nje numer te madh njerezish ne krye te shtetit, me sakte ne polici, pavaresisht se ishin zevendesuar Bracanovici dhe Savici, sikurse u konstatua me pas, sidomos gjate operacionit "Shpata", qe ndodheshin ne liste-pagesen e Klanit te Zemunit, u ngriten 100 pengesa dhe ceshtja u mbyll".

Ndersa operacioni "Shpata" dhe gjendja e jashtezakonshme behen nje nga temat kryesore, perse Vladimir Popovic-Beba (i intervistuari) merr persiper keto pune dhe kush eshte ai qe ta beje kete? Po ne ate kohe, Koshtunica tha per ju se e moret drejtesine ne

duart tuaja; pra, cili ka qene roli juaj gjate kohes se operacionit "Shpata" dhe te gjendjes se jashtezakonshme?

"Roli im ka qene teknik".

A keni pasur pavaresi ne marrjen e vendimeve apo vetem....?

"Nuk isha une ai qe merrte vendimet".

Ne nje nga konferencat e shtypit ne qeverine e Serbise, ju a dikush tjeter, nuk e mbaj mend tamam, keni thene se hetimet kane arritur deri te rrethi me i ngushte i Koshtunices dhe aty mbeten?

"Po, eshte e sakte, une e kam thene".

Po, a ishit i ndergjegjshem lidhur me pergjegjesine per nje deklarate te tille, ne rast se ajo nuk do te ishte e sakte?

"Une nuk e sajova ate".

Edhe ne rast se eshte e sakte, edhe atehere duhet te mbani pergjegjesi, sepse nuk i shkuat deri ne fund.

"Jo, une nuk mbaj pergjegjesi. Une jam vetem nje nepunes i qeverise. Une informoj lidhur me ate qe marre nga organet kompetente te qeverise. Ate qe thashe, as e shpika dhe as e sajova, por e bera vetem sepse me ishte thene qe ta beja te ditur ate publikisht, edhe sepse kjo gje ishte e sakte, edhe sepse hetimet per vrasjen e Zoran Gjingjicit kishin arritur deri te nje keshilltar i Koshtunices dhe ai nuk ishte kush tjeter, por keshilltari per ceshtjet e sigurise. Hetimet kishin arritur deri te shefi i sherbimit ushtarak per sigurimin te Koshtunices; arriten deri te financieri dhe simpatizanti i partise se Koshtunices dhe deri tek afro 10 persona te tjere, emrat e te cileve ju kurre nuk i keni degjuar, sepse menjehere pas kesaj, nje ose dy dite me pas, Koshtunica mbajti mbledhje ne Kuvendin e qytetit, ne

Keshillin Qendror te PDS-se (Partia Demokratike e Serbise-shen.perkth.) ne nje forme "pergatitjeje per lufte", ku, per te mbrojtur veten, u hodh ne sulm kunder meje. Nuk e kuptoj se perse i duhej atij te hidhej ne sulm kunder meje. Ai duhet te hidhej ne sulm

kunder atyre qe ma dhane kete informacion, qe me instruktuan ta publikoja kete informacion. Por, sic duket, ai vendosi te veproje sipas menyres: Ne fillim, hajde ta koprometojme kete njeri, me nje fjale mua, sepse keshtu funksiononte metodologjia e atij sherbimi ushtarak, dhe, ne rast se e arrijme kete qellim gje qe nuk do te ishte e veshtire, sepse, sipas tyre, une nuk kisha as peshe dhe as mbeshtetje politike, pasi nuk isha politikan, dhe kete ata e kishin bere shume here gjate dy viteve te kaluara, pra nese arrijme ta paraqesim kete njeri si genjeshtar dhe te keq, atehere do te provojme se gjithcka qe flitet per ne, eshte e pavertete dhe genjeshter.

Keshtu veproi ne sinkron Keshilli i tij Qendror (ne parti) me pas ne bashkepunim edhe me median, me synimin kryesor qe te mbronin Koshtunicen. Kjo mua m'u be e qarte kur me kerkoi takim keshilltari i Koshtunise, Mauricio Masari, dhe ndihmesi i tij ne fushen e medias, Xhovani Porta, megjithese gjate dy vjeteve qe ndodheshin ne Beograd, as qe u kishte rene ndermend nese une ekzistoja dhe keshtu kurre nuk isha takuar me ta, per me teper qe as qe kishim se cfare te bisedonim. Por, ne ate kohe kerkuan me urgjence nje

takim qe te bisedonim per median! Dhe sapo u takuam, kaluan te historia e deklarates sime: "Cfare do te ndodh me Koshtunicen, ne rast se hetimet arrijne deri tek ai (Koshtunica)?". Kurse une, nga ana ime, ju thashe: "Po une nga ta di. Le te ndodhe ashtu sikurse duhet te ndodhe". "Po sikur te provohet se edhe ai eshte perfshire? Cfare do te ndodh?", vazhdonin te ngulnin kembe ata. Une ju pergjigja pak i nervozuar: "E cfare do te ndodhe. Do te ndodh ajo qe ndodhi ne vendin tuaj". Kurse ata: "Nuk eshte me vend krahasimi; ne jemi vend demokratik, kurse ju, sidoqofte... Koshtunica eshte nje politikan kryesor". Atehere u nxeha me te vertete dhe u thashe: "Prisni, prisni, nuk po ju kuptoj. Cfare doni te thoni, se vendi yne qenka i pazhvilluar dhe te ne nuk vlejne rregullat tuaja?

Por nuk e kuptoj, pra ne rast se rezulton se Koshtunica eshte i perfshire ne kete ceshtje, atehere kjo gje nuk paska rendesi?. Pra, sipas jush, me mire te heshtim se edhe Koshtunica eshte i perfshire ne kete ceshtje sesa ne pushtet qe vijne radikalet?". Ja,

keshtu ishte kjo pune me dy keshilltaret italiane te Koshtunices".

Vijon

Pergatiti Maksim Sinemati

Marre nga Korrieri

[Xhuxhumaku]

"Beretat e Kuqe" dhe paqja e tyre me Gjingjic

E Premte, 27 Maj 2005

Ne kete pjese hidhet nje ide mbi revolten e "Beretave te Kuqe" dhe ajo qe ndodhi me pas ne Serbi, fale nje komprimisi te Gjingjic me kete trupe. Personazhe te ndryshme ngerthehen ne rrefimin e Beba-Popovic, njeriut, qe vazhdon te tregoje per B-92, arkitekturen e krimit ndaj kryeministrit te ndjere serb

Vijon nga dje

B92: Po ju nga e dini kete?

Popovic: "Me ka treguar nje nga pjesemarresit e atij takimi, jo ne ate kohe, por disa muaj me pas; m'i tregoi mua dhe Zoranit. E me pas filluan takimet e tyre dhe ai (Stanishici) vazhdonte te hiqej si miku yne. Po ne ate kohe, filluan kontaktet edhe me Gavrillovicin dhe pergatitjet per rrezimin dhe eliminimin e Goran Petrovicit dhe te Zoran Mijatovicit dhe, me pas, ndodhi vrasja e Gavrillovicit nuk kam asnje dyshim se Gavrillovicin e vrane po ata njerez qe vrane edhe Zoranin Gjingjicin, Ketu nuk ka asnje dileme. Nese ekzekutori eshte po ai person, Zvezdani, ose ndonje pjesetar tjeter i "Kobres" ose i Njesise se Operacioneve Speciale apo ndonje "rrugac" tjeter, kete nuk e di. Shpresoj se kjo gje do te merret vesh, jam i sigurt se do te merret vesh. Por, di te them qarte, se kete e ka bere nje grup kriminal, klani i Zemunit".

Tre muaj pas vrasjes se Gavrillovicit, ndodhi revolta ne mesin e Njesise se Operacioneve Speciale dhe ai kompromisi i njohur qe Zoran Gjingjici beri me "Beretat e kuqe". Si eshte kjo pune? Mos pati ndonje vleresim te gabuar?

"Po, ky ishte nje vleresim shume i gabuar, por ne ate kohe nuk mund te veprohej ndryshe. Une, ne ate kohe, isha kunder ketij vendimi, por, megjithate, u terhoqa, sepse nuk kisha se cfare te propozoja tjeter. Keshtu qe Zoranit iu desh ta bente kete ne ate kohe, por e keqja e punes ishte se Zoranit, pasi u detyrua ta bente kete, iu desh ta vazhdonte lojen".

E cfare mendoni ju tani per kete?

"Por, cfare t'ju them une. Ai (Zorani) ishte i detyruar qe te vendoste ne poste te larta ne Sigurimin e Shtetit Bracanovicin dhe Savicin, por jo ama t'i linte ne ato detyra nje vit e gjysme tjeter".

Por, ne fakt, perse qendruan aq gjate?

"Ata u vendosen ne fund te vitit 2001. Ne fillim te vitit 2002, ne Serbi ndodhen mjaft rrembime, shume te ndjeshme; duhet te nderroheshin, kur sapo ishin vendosur ne ato poste! Edhe kabineti i Koshtunices i mbeshteste Bracanovicin dhe Savicin, kurse situata me pas u qetesua disi, per t'u prishur perseri. Rralle ndodhte qe te mos kishte ndonje ballafaqim. Popullit nuk i behej fort vone se kush e shkaktonte ballafaqimin; ai ndjente mbi kurriz pasojat e tij. Ai nuk donte ta dinte se kush e provokonte ate: Koshtunica apo Gjingjici, me ndihmen e njerezve te vet, me parate qe kishin ne dispozicion, kam parasysh ne radhe te pare ushtrine dhe sherbimin ushtarak per sigurimin, pasi ata perbenin boshtin kryesor te grupit qe ishte kunder Zoran Gjingjicit. Akademiket, Kisha dhe te tjeret arrinin me marifet qe kete ballafaqim ta shnderronin ne sulme te Zoranit (Gjingjicit) kunder kabinetit te Koshtunices, pasi ky i fundit ishte gjoja i ngathet dhe i trashe, kurse Zorani ishte i paturpshem, lakmiqar, egoist e i prishur dhe une prane tij po i tille, po keshtu edhe te tjeret prane tij. E keshtu ne, te gjithe, nuk benim nje tjeter vecse perpiqeshim ta nxinim Vojisllav Koshtunicen, kete njeri te mrekullueshem e te ndershem, etj. Keshtu qe edhe Andrija Savic dhe Bracanovici na qenkat njerez te mrekullueshem. E dini qe Rade Bullatovic madje shkroi letren e njohur per fitoren e patriotizmit dhe tani ju doni t'i nderroni keta patriote. Cfare do te ndodhte ne opinionin publik. Do te thoshnin se ia po i hiqnin njerezit e mire e te zot dhe po kthenin kriminelet qe te merreshin me kontrabande, etj. Me nje fjale, duhet te presim edhe pak; juve ju duhet nje mbeshetje politike nga opinioni publik dhe politikanet qe ju nuk e keni. Shumica e anetareve te DOS-it ne ate kohe ishin me shume me Koshtunicen sesa me Zoran Gjingjicin. Me Zoranin ishin disa anetare te qeverise, perfshi disa lidere te DOS-it. Megjithate, kunder Gjingjicit ne qeveri ishin njerez te tipit Mile Isakov dhe Nebojsha Covic. Keshtu qe atij i duhej te zhvillonte lufte kunder te gjitheve dhe, mbi te gjitha, te hiqte disa prej ketyre njerezve te keqinj. Keto jane shkaqet e asaj qe do te ndodhte me vone dhe me te cilat, per fat te keq, Zorani nuk u mor shume. Gjingjicit, duhet te thuhet e verteta, kjo pune nuk i pelqente; ai e konsideronte kete si punen me te keqe ne Serbi; ai e dinte qendrimin e qytetareve e te popullit ndaj Sigurimit te Shtetit, mentalitetin e tyre. Dhe keshtu ai u ikte ketyre puneve, i la mbasdore, duke lene te tjeret qe te merreshin me te dhe duke e paguar me pas me jeten e vet kete neglizhence. Dhe me shume u mor me ekonomine dhe me pune te tjera pozitive. Ai mendonte se njerezit ishin helmuar me keto historira te keqia, vrasje, Gavrillovicin, afera te ngjashme, etj. dhe vazhdimisht perpiqej te nxirrte nga kjo ate qe mund t'i ngjallte optimizem popullit, sepse e dinte se populli kishte nevoje per optimizem qe te kapercente keto vitet e veshtira".

Perfundoi revolta dhe Gjingjici paralajmeroi se viti 2002 do te jete vit i luftes kunder kriminalitetit te organizuar. Si u pergatitit kjo lufte?

"Neve, mbas revoltes se "Beretave te kuqe", gjerat na u bene plotesisht te qarta dhe po ashtu edhe Zoranit gjerat iu bene te qarta, megjithese ai pak a shume keto gjera i ka pasur te qarta edhe me pare. Ai e kuptoi krejtesisht se kush qene Njesia e Operacioneve Speciale dhe Legia. Dhe atehere ne, ditet te tera, u ulem dhe biseduam rreth masave qe duheshin marre per te pastruar policine, pasi ne e kuptuan gjendjen reale ekzistuese pas revoltes se mesiperme. Ne ate kohe ne kuptuam rolin e vertete te Dushan Spasojevicit, kush qe Dushan Spasojevici, kush qe Mile Lukovic, etj".

Pse, deri ne ate kohe nuk e dinit?

"Jo, nuk e dinim. Per here te pare mesuam disa muaj para kesaj, ne maj, thjesht nuk e dinim, sepse askush nuk na thoshte gje".

A keni pasur kontakte me Cumen (Ljubisha Buhe, kreu i klanit te Zemunit)?

"Po, kemi pasur kontakte, por Cume ishte i afert me ta. Mos mendoni se Cumja do te vinte te ne dhe te na thoshte: Hej degjoni ata miqte e mi jane vrases! Kontaktet qe ne kishim me te, ishin si kontaktet qe ne kishim me Jovicen (Stanishic). Ai vinte here pas here te ne dhe na jepte ndonje te dhene ose informacion; ndoshta qe me vone te mos pendoheshim se nuk ishim takuar me te ose, ajo qe duket si me e rendesishmja per te, se ne pranonim te takoheshim me te, une me shpesh, kurse Zorani me rralle".

Dhe perse keshtu?

"Po, fundi fundit, nuk do te ishte mire qe ate ta shihnin me kryetarin e qeverise".

Po, ju si shef i Zyres se Marredhenieve me Opinionin Publik jeni takuar me Ljubisha Buha-Cume?

"Po, por Ljubisha Buha-Cume ishte qytetar i lire, ne fakt kontraversal, me te cilin, megjithate, nuk kishe arsye qe te mos shihesha dhe me pas te vinte policia dhe ta arrestonte. Nuk kishte asnje problem".

Kjo bente pjese ne punen tuaj?

"Pse si mendoni ju ne piken 3 te rendit te dites se punes sime do te ishte takimi me kreun e klanit te Surcinos. Fundi i fundit, situata e pergjithshme ishte e tille ne vend. Ne ne ate kohe nuk ishim vend normal; te gjithe politikanet takoheshin me cdo njeri, me synimin qe te siguronin informacione. Ne mbroheshim, pasi nuk e dinim ende sakte se ne cilen rruge ishim futur".

Po themi se keni te drejte. Dhe sa here jemi takuar me Ljubisha Buha-Cune?

"Rreth 10-15 here".

Dhe ku takoheshit?

"Gjate qeveverisjes se meparshme, me shume jemi takuar ne seline e DOS-it, kurse me vone kur hyra edhe une ne qeveri, takoheshim ne agjencine time".

Ekipi i B92-shit ka arritur te shtjere ne dore fakte se Legia dhe Spasojevici jane perpjekur ta vrasin Ljubisha Buha-Cumen, menjehere sapo moren vesh se ai kishte hyre ne kontakt me shtetin?

"Diten e atentatit ai me mori ne telefon, rreth ores 07:30 ose pak me vone, e di qe ishte shume heret kur ndodhi kjo, dhe me bertiste ne telefon nese degjoja te shtena. "A po i degjon te shtenat, njofto shpejt policine, menjehere policine, policine, policine", bertiste ne telefon. U befasova, ne fakt, pasi ishte e shtune dhe kaq heret nuk merrte kush ne telefon me perjashtim te Sreten Lukicit. Mora ne telefon Sretenin dhe i thashe se dikush po perpiqet te vrases Cumen. Sreteni menjehere dha urdher per bllokimin e asaj pjese te qytetit ku ndodhej Cuma. Mbas nja dy oresh, me mori ne telefon Nenad Milic, pasi ishin njoftuar ministri Mihajllovic dhe zevendesi i tij Milic. Milan Obradovici, nga ana e tij, me tha ne telefon qe te shkoja shpejt te takoja Cumen, sepse fakti qe ai te mori ne telefon ty, do te thote se ka besim tek ty, prandaj shko takoje dhe nxirr ndonje informacion te rendesishem".

Dhe, ne fakt, perse ai kishte besim tek ju si nepunes i shtetit ne ate moment? Perse Cumja ju kerkoi juve dhe mbrojtje nga ana e policise.

"Kishte besim tek une, ne rast, se kjo gje mund te quhet besim, per dy arsye. E dinte qe une isha nje armik i betuar i kriminalitetit".

Pse, ai nuk ishte kriminel?

"Ljubisha Buha? Po, po. Megjithate, po ua perseris. Une me Ljubisha Buhen nuk isha mik, madje as kontaktet tona nuk ishin miqesore. Une me te kurre nuk jam takuar ne klub ose ne kafene, asnjehere ne jeten time nuk jam takuar me te jashte ndonje mjedisi pune; me te kam zhvilluar vetem takime pune. Natyra e punes sime dhe natyre e kontakteve me te kerkonte qe une te takohesha me nje njeri qe ishte pertej vijes se ligjit. Une vazhdimisht kam ushtruar presion mbi te qe te pohonte, vazhdimisht e kam marre ne pyetje, se kush eshte ky, more Cume, kush, mendonte ai, se mund ta kishte bere kete ose ate, kush qendron mbas kesaj, etj. Une lidhur me kete kam pyetur edhe Bracanovicin. Kur ndodhi rrembimi i Milija Babovicit, ai u ndodh ne ndertesen e qeverise dhe po qendronte ulur ne zyren time, duke pritur qe te pritej nga Zorani (Gjingjici). Ne zyren time ndodheshin gjithashtu Nenad Milic, Milan Obradovic dhe Bracanovic. Ai rrinte ne zyre me ne dhe vetem djersinte, duke thene se kishte ne dore nje kasete lidhur me kete rrembim. Kur une e pyeta se kush qendronte pas ketij rrembimi, ai me tha se ishte nje ekip shume i fuqishem. Une i thashe qe te na tregon me teper, sepse edhe ai vet ishte nje shef i fuqishem qe dinte gjithcka. Nuk me dha ndonje pergjigje konkrete, vecse me tha se e dinte se ishte nje ekip shume i fuqishem, me te cilin ishte e veshtire te ballafaqoheshe. Me pas, Cuma humbi, diku shkoi dhe u largua nga Beogradi, u fsheh diku, me nje fjale u zhduk. Me pas, u tha se pikerisht ai qendronte mbas rrembimit dhe disa dite me pas me thirri ne zyre Zorani (Gjingjici). Atje ndodhej edhe Dushan Mihajllovici (ministri i Brendshem); Zorani me tha se Dushko (Dushani) donte te me thoshte dicka. "A e di se cfare kemi bere, me tha ai, kemi pergatitur nje ligj, per te cilin tashme kemi rene dakord, do te shkoj te flas edhe me Koshtunicen, do ta miratojme ligjin per mbrojtjen e deshmitareve". Me pas, nja 10 dite mbas atentatit qe u be kunder tij, jam takuar me te ne zyren time, jo ne qeveri, por ne agjencine time dhe ai kater ore te plota me shpjegoi ate qe tani, pak e shume, dihet pergjithesisht; qe nga rasti i rrembimit te Ivan Stambolicit deri te droga, vrasjet, etj. Une gjithshka e shenova dhe shkova ja tregova Gjingjicit, Dushanit, Nenad Milicit, Milan Obradovicit dhe me pas rame dakord qe te fillonim aksionin qe sot, qe pak a shume njihet me emrin e aksionit "Deshmitari". Me pas organizova dy takime mes tij dhe njerezve te policise; une isha ndermjetesi. Kjo ishte deshmia e tij e pare qe ndodhi ne tetor te vitit 2001 dhe ne fillim te tetorit te vitit 2002".

Dmth. kjo ndodhi menjehere para vrasjes?

"Kjo ndodhi dy muaj para vrasjes se Zoran Gjingjicit".

Dmth. te gjitha kontaktet me Ljubisha Buha-Cume kane ndodhur menjehere para vrasjes?

"Kjo ka ndodhur dy muaj para vrasjes se Zoran Gjingjicit".

Bisedimet me Cumen shkuan shume gjate; ju thate se ai nuk donte te dilte si deshmitar dhe te tregonte gjithcka qe dinte. Perse atehere nuk u arrestua?

"Doni shkakun?"

Po; u publikua Libri i Bardhe, ku ai permendej si kreu, pra shefi i klanit te Surcinos.

"Ne Librin e Bardhe jane publikuar afersisht rreth 2 000 emra dhe ju nuk mund te kapni ose te arrestoni njerezit vetem sepse dikush dikur ka thene ose ka shkruar se ai eshte kriminel. Sikurse e dini edhe ju, arrestimi behet mbi bazen e provave".

Vijon

P.s Moderatoret mund ta vendosin kete si postimi 3 ne menyre qe te jene ne vijushmeri te gjitha shkrimet. FALEMINDERIT!

[Xhuxhumaku]

Koshtunica ne vrasjen e Zoran Gjingjic

E Marte, 31 Maj 2005

Ne kete pjese te intervistes se tij, ish-keshilltari i afert i ish-Kryeministrit serb, Zoran Gjingjic, Beba-Popovic, tregon per ngjarjet qe pasuan vrasjen e mikut te tij. Operacionet policore dhe roli i njerezve te Vojisllav Koshtunices. Pse ai u ndalua te hynte ne kishe per te ngushelluar familjen e Gjingjic

Vijon nga numri i kaluar

B92: Perse kur erdhi Vojisllav Koshtunica ne Kishe, e ndaluat qe t'i shprehte ngushellime familjes se Gjingjicit?

Popovic: "E ndalova per dy arsye. E para, sepse mendoja se akti i tij ishte kulmi i cinizmit dhe i paturpesise, sepse pikerisht ai (Koshtunica) dhe anetaret e kabinetit te tij gjate dy vjet e gjysem nuk lane gje pa bere kunder Gjingjicit, se ata kishin punuar ekskluzivisht kunder tij dhe pikerisht keta njerez vijne ne varrim e pershpirtje. Dhe e dyta se ai, jo vetem qe do te shprehte ngushellime, por te vazhdonte te qendronte atje. Dhe atje nuk do te ishte vetem familja e Gjingjicit, por edhe politikane te tjere. Kjo ishte arsyeja se perse une nuk e lashe te futej brenda ne Kishe".

Dhe cfare i thate?

"Nuk i thashe ndonje gje te madhe. Por kur ai dhe njerezit e kabinetit te tij erdhen te hyrja dhe u nisen te hynin brenda, thjesht u thashe: 'Nuk mundet'".

Ne kishen "Sveti Sava", peshkopi Amfilohie mbajti nje fjalim qe ne ato momente befasoi shumekend. Fjalet e tij ishin: "E vrau urrejtja e vellait, miopia dhe verberia dhe u harrua e verteta shekullore si ai qe rrok shpaten, nga shpata do te vdese!". Ndoshta, nuk ishte momenti per te thene fjale te tilla. Te nesermen u publikua letra ne median e shkruar, me sakte pergjigja ndaj fjales se Amfilohise e shkruar ne emer te familjes dhe miqve te Gjingjicit. A eshte e vertete se ate leter e keni shkruar ju?

"Po, e vertete. Une e kam shkruar ate leter. E shkruajta ate leter, pasi u konsultova me Ruzhicen (bashkeshorten e Gjingjicit). Ai e donte nje pergjigje per kete akt te tij te paturpshem, per me teper qe kishte ardhur aty pa leje".

Si pa leje?

"Keshtu, thjesht, pa leje. Ai eshte kryepeshkop i Kishes Ortodokse Serbe. Ai eshte nje klerik i larte qe drejton Kishen Ortodokse. Ai ka postin me te larte mes oficereve-klerike, sepse Kisha Ortodokse Serbe gjate 10 vjeteve te fundit u be e vetmja organizate paraushtarake, te cilen, ne fakt, e kontrollonin gjate ketyre viteve "ushtarake" -

oficere-klerike. Dhe ai ne kete Kishe kishte graden me te larte ushtarake, ate te kolonelit. Ai, jo vetem qe erdhi pa qene i ftuar, por guxoi te mbaje edhe ate fjalim qe ishte pergatitur qe me pare".

Kjo eshte nje akuze e rende. Mbi cfare fakti e mbeshtesni ju kete?

"I qendroj fort kesaj qe them, me emrin dhe mbiemrin tim. Kam bindjen se ai eshte nje nga njerezit pergjegjes per gjendjen, ne te cilen ndodhet sot shteti. Ai nuk eshte gje tjeter, vecse nje klerik me "kallashnikov" ne duar. Ai eshte nga ai soj njerezish, te cileve u vjen keq qe nuk vrame pese milione myslimane dhe kater milione ustashe (kroate). Ja se per cfare u vjen atyre keq. Pikerisht, per kete shkak ata e urrenin Milloshevicin, por, ne fund, e falen, sepse, megjithate, edhe ai nuk vrau pak. Dhe, pikerisht, ky njeri erdhi ne varrimin e kryetarit te qeverise, madje mbajti edhe fjalim; nuk besoj se ka tallje me te madhe me Zoran Gjingjicin".

A ishin planifikuar arrestime politike, me sakte arrestime politikanesh gjate operacionit "Shpata", psh., konkretisht, te Vojisllav Koshtunices, Nebojsha Covicit, etj.?

"U planifikuan arrestime te te gjithe atyre qe ishin perzier ne vrasjen e Zoran Gjingjicit. A ishin ata popa (prifterinj), politikane a kriminele, kjo nuk ishte e rendesishme. Keshtu qe historia per arrestime politike eshte e sajuar dhe e imponuar; gjate operacionit "Shpata" u arrestuan nje numer njerezish, por qe me vone u liruan, pasi nuk u provua

se ishin perfshire direkt ne vrasjen e Gjingjicit, gje qe, sidoqofte, nuk do te thote se nuk kane qene perfshire ne te. E kush donte te arrestohej gjate nje operacioni qe synonte vrasesit e Kryeministrit? Asgje e mire nuk vinte nga kjo. Dhe atehere u sajua historia: Ej, po cfare po thoni, une bashke me vrasesit? Thjesht, une jam viktime politike. Edhe sot e kesaj dite degjojme se te gjithe kane qene dhe jane viktima politike. Viktime politike na qenka edhe nje kengetare!. Edhe ajo hiqet sot si viktime politike. Vetem nje gje nuk thote ajo: se ka pasur marredhenie shume te aferta dhe kontakte te perditshme me njerezit qe gjate tre muajve pergatiten vrasjen e Zoran Gjingjicit. Ajo rrinte cdo dite me keta njerez. Ajo nuk thote se telefonin e kreut te bandes, kur policia nisi ta pergjonte, e kishte ajo dhe se kur ja kishte dhene asaj, ai i kishte thene pikerisht keto fjale: "Merre kete telefonin tim dhe perdore qe ta degjoje edhe policia dhe keshtu do te genjehet dhe do te ngaterrohet". Nuk thote se kur ndodhi rrembimi i radhes, ajo ishte ndermjetese e tij, pasi i njihte

mire njerezit qe organizuan kete rrembim. Nuk thote se i duhej nje alibi kur u vra Zoran Gjingjici, se ne shtepine e saj fshiheshin njerez qe qendronin mbas vrasjes. Sigurisht, asaj nuk i vinte ose nuk i vjen per mbare te thote gjera te tilla. E ka shume me mire te thote se eshte viktime politike!"

Qe nga operacioni "Shpata" dhe deri me sot, ende nuk eshte zbuluar prapavija politike e vrasjes, per te cilen eshte folur ka shume. Perse?

"Nje nga shkaqet eshte se ndricimi i vrasjes se Gjingjicit, pra i frymezuesit te kesaj vrasjeje, pra zbulimi i nxitesve, organizatoreve, te atyre qe e mbeshteten ate, do te thoshte ndricim apo zbulim te nje historie te ruajtur fort qe mbijetoi me se 60 vjet, nga koha e Stalinit deri tek ajo e Milloshevicit, se perse ata jane kaq te forte e kaq te fuqishem, se perse kane infiltruar kaq shume ne kete shoqeri".

Perse e keni fjalen?

"Per organizaten qe qendron pas kesaj gjithckaje, ne te cilen sherbimi ushtarak per sigurimin eshte roje kryesore e saj dhe se ciles gjate 10-15 vjeteve te fundit i perket edhe Kisha Ortodokse Serbe, edhe Akademia e Shkencave, me nje fjale te gjitha institucionet, tek te cilet qytetaret kane besim te madh. Kesaj organizate i perkasin edhe pasaniket e kohes se Milloshevicit, kriminelet e luftes qe gjate 10 vjeteve kane prere, kane vrare, kane grabitur e kane rrembyer; kesaj organizate i perkasin edhe ata qe perfituan gjate luftes".

"Kjo eshte pergjigja juaj lidhur me pyetjen per prapavijen politike?

"Jo, kjo nuk eshte pergjigje. Kjo eshte pergjigje per pyetjen se kush jane keta njerez dhe se perse ata mbrojne njeri-tjetrin".

Te themi te drejten; ju pyetem se perse asnjehere nuk eshte zbuluar prapavija politike, per te cilen flitet aq shume dhe cila eshte kjo prapavije politike?

"Sepse, kjo do te thoshte hapje te ushtrise dhe te sherbimit ushtarak".

E pastaj?

"E kush do ta beje kete? Nje nga arsyet se perse Zoran Gjingjici u vra eshte se mbas pese ditesh Zoran Gjingjici duhej te merrte persiper ushtrine dhe sherbimin ushtarak per sigurimin dhe se mbas 10-15 ditesh a nje, dy ose tre muaj keto dy sherbime do te duhej te hapeshin, ashtu sikurse u hap, kur ne e morem persiper, Sigurimin e Shtetit. E, si thoni ju, e donin ata kete!"

Mos doni te thoni se mbas vrasjes se Zoran Gjingjicit qendron ushtria?

"E pse jo? Dua te them, e pse jo?"

Pra, mbi bazen asaj, per te cilen ju ngulni kembe? Keni ndonje prove per kete apo ja vetem konkluzione analizash tuaja?

"Kam mberritur deri ketu, duke nxjerre dhjetera konkluzione, te te cilat mund te arrijsh, ne rast se deshiron te arrish".

Atehere, mbani pergjegjesi se perse nuk e keni bere te ditur kete me pare.

"Por, cfare te njoftoja? Une nuk di emra konkrete. Kur une them ushtria, kjo eshte e pergjithshme, nuk ka emra konkrete. Dhe cfare jep kjo? Dhe kur them ushtria, kuptohet nuk e kam fjalen per ndonje kolonel te ndershem nga Uzhica qe eshte komandant i ndonje njesie, garnizoni apo ku e di une. Sigurisht, qe nuk e kam fjalen per te. Por e kam

fjalen per ate lloj "llumi" qe gjate 10-15 vjeteve te fundit arriti ne poste te larta pa pasur kualifikim e dijeni, por permes lidhjeve farefisnore e tarafi, partie e krahinore. Aca Tomic ishte nje njeri i pasuksesshem ne sigurim qe, per shkak te kombinimit te rrethanave jetesore, arriti ne administraten e qytetit. E kush? Nje njeri qe dezertoi tri here nga Kosova gjate kohes se bombardimeve dhe pas zevendesimit me Aca Vasilevicin, ai nuk mbeti pa pune, por shkoi, perseri ne nje post te larte, ne Novi Pazar. Pastaj arriti qe me ane te Liljana Nedelkovicit, bashkepunetores se pare te Koshtunices, te "flirtonte" me te (Koshtunicen) dhe te behej njeriu i tij me i rendesishem dhe me kryesor. Me pas, menjehere u hodh ne sulm kunder Zoran Gjingjicit, shkruante tekste dhe organizatonte afera kunder tij; me nje fjale ne cdo pune te felliqur ishte ne krye. Mbas revoltes se "Beretave te kuqe", nje zevendes i tij, nje gjeneral, nuk e mbaj mend sesi quhej, Perovic a dicka e perafert me kete, dha doreheqjen pasi i tha atij (Tomicit) se nuk donte te ishte ene servisi e tij, se kishte njerez ne ushtri qe nuk donin te ishin servila te Liljana Nedelkovicit dhe te Vojisllav Koshtunices, sepse keta te fundit ishin perfshire direkt ne revolten e "Beretave te kuqe" dhe, madje, i ka thene, ne nje rast, Legias: "Mos ki merak; nuk ka

kush ndermend te perfshihet ne punet e tua". Ky (Tomic) ishte njeriu qe nje apo dy muaj para vrasjes se Zoranit Gjingjicit takohej me vrasesit e Gjingjicit, ky eshte njeriu qe pretendon sot se sherbimi i sigurimit ushtarak kishte nje informacion lidhur me pergatitjen e vrasjes. Atehere, perse nuk e dha dhe nuk shfrytezoi kete informacion? Pretendon se e kishte transmetuar ne Sherbimin e Sigurimit, por atje nuk ka asnje kopje. Thote genjeshtra pas genjeshtrash".

Aca Tomic u arrestua gjate operacionit "Shpata", por u lirua, sepse mungonin provat dhe keshtu akuza ra. Mos valle ai u arrestua per motive politike?

"Jo, prokurori i posacem e terhoqi akuzen kunder tij, Bulatovicit dhe te tjereve si pjese e nje marreveshjeje politike. Prokurori shfrytezoi nje element se ne akuzat e ngritura kunder disa prej tyre nuk kishte material te mjaftueshem per te vazhduar proceduren gjyqesore. Dhe ketu qendron; kete e kuptoi pjeserisht, arsyeja se, nje dite pas arrestimit te

tyre, u ndalua praktikisht operacioni "Shpata". Pra, operacioni "Shpata" nuk u nderpre, sepse e arriti qellimin e vet, por diten kur Koshtunica, te dielen e 13 prillit, mbajti fjalimin e tij te famshem "luftarak", kur te henen, me 14 prill, ne kolegjiumin e qeverise se Serbise te gjithe u shnderruan ne kokerra gruri afioni (fare te vogla), kur na u tha se politika e donte qe operacioni te nderpritej, pasi efektet e tij tani do te ishin kunderproduktive. Dhe keshtu, mbas 14 prillit gjendja e jashtezakonshme nuk

vazhdoi me shume se minimumi 10 dite e maksimumi 1 muaj. Nuk me kujtohet mire, por as qe ka rendesi, sepse mbas kesaj date nuk pati me hetime. Me keta njerez as qe u mor me njeri; ata bene deklaratat e veta, genjyen me te paren gje qe u ra ndermend; me nje fjale me ta as qe mor me kush. U mbajten ne paraburgim 15 dite, askush nuk i pyeti me dhe me pas u liruan".

Partia Demokratike e Serbise (partia e Koshtunices), atehere leshoi akuza ne drejtim te qeverise se Serbise, gjate kohes se gjendjes se jashtezakonshme, se ajo po shkelte te drejtat e njeriut dhe se ju, qeveria, kishit futur paraburgimin 60-ditesh, se u kishit hequr te arrestuarve te drejten e avokatit mbrojtes, etj. Nje nga akuzat kishte te bente me vrasjen e Dushan Spasojevicit dhe te Mile Lukovicit. Policia njoftoi se ata ishin vrare gjate arrestimit, pasi ishin perpjekur te benin rezistence. Partia Demokratike e Serbise (PDS) pretendoi se ata u vrane qe te fshiheshin provat dhe qe ata te mos kishin mundesi te flisnin...

"Gjithcka qe ka thene PDS-ja, atehere dhe gjate 10 vjeteve te fundit kane qene genjeshtra, keshtu qe eshte pa kuptim te beje komente lidhur me kete".

Perse u vrane Dushan Spasojevici dhe Mile Lukovici?

"Perse u vrane. Une di po aq sa dini edhe ju. Ndoshta, di nje detaj me shume sesa ju, por kam mendimin se kete e dine edhe shume te tjere, se gjate sulmit kunder shtepise, ku ata fshiheshin, u be nje vleresim i gabuar se ne cilen prej dy shtepive, A apo B, ndodheshin ata. Ata u sulen ne shtepine A dhe u futen ne te me zhurme te madhe, por doli se kishin hyre ne shtepine e gabuar, nje vile pushimi fundjave qe ishte bosh. Atehere, te kapur nga paniku, Spasojevici dhe Lukovici e degjuan kete dhe ia dhane vrapit, por jo nga drejtimi qe duhej dhe keshtu u vrane ne nje pyll a ne nje kopesht. Keshtu, duhet te kete ndodhur e keshtu ka ndodhur dhe te gjitha historite e tjera jane absurditete te perhapura nga te interesuarit. Kjo eshte nje perpjekje tjeter per te diskredituar operacionin "Shpata", per te imponuar ne opinionin publik mendimin se Zoran Gjingjici nuk u vra si kryetar qeverie, sepse atentati atehere do te kishte ngjyrim politik, sepse pas nje atentati a puci te tille nuk mund te qendronte nje grup njerezish qe merrej me tregti droge, por duhej te qendronin struktura politike".

Mire atehere, por nuk na thate gje per prapaskenen politike?

"E keni fjalen per vrasjen e Zoran Gjingjicit? Nuk kam asnje dileme se fjala eshte per njerez te afert me Vojisllav Koshtunicen, nuk kam asnje dileme se Koshtunica ishte cadra mbrojtese e ketij grupi".

Po kjo eshte nje akuze e rende?

"Po e rende eshte edhe vrasja e nje kryetari qeverie. Nuk kam asnje dyshim apo dileme se qarqe te caktuara te tilla si ushtria, akademia, tajkunet (pasaniket) e pasuruar gjate kohes se Milloshevicit, kriminelet e luftes e njerezit e tyre te afert, si Ratko Mlladic, Radovan Karaxhic, Lukic, etj, qe fshihen ne Republiken Serbe (Republika Srbska) dhe ne Serbi, forcat "patriotike" te Republikes Serbe dhe te tjere qe bashke me ta kane vene pasuri te madhe dhe qe donin qe kete pasuri ta ruanin, ishin perfshire ne kete ose ate menyre ne vrasjen e Gjingjicit. Qe ata e kane financuar kete, kane dhene para, ata qe duhet ta dine, e dine mire, jane po ata qe japin para per mbrojtjen e Karaxhicit dhe mbrojtja e Karaxhicit nenkupton edhe vrasjen e Gjingjicit. Kjo ishte nje ceshtje qe duhej te trajtonte gjyqi dhe te mos merreshin me mua apo me ndonje tjeter si puna ime. Po ashtu, nuk kam asnje dileme se per realizimin e objektivit te tyre ky grup apo organizate kishte nje lloj mbeshtetjeje ose sinjal se kur duhej te vepronte edhe nga ana e sherbimeve te caktuara te huaja te zbulimit".

Vijon

Pergatiti Maksim Sinemati

[Xhuxhumaku]

Sherbimet sekrete dhe vrasja e Zoran Gjingjic

E Merkure, 01 Qershor 2005

"Korrieri" boton ne numrin e sotem pjesen e fundit te intervistes me ish-keshilltarin e afert te ish-Kryeministrit serb, Zoran Gjingjic, Beba-Popovic. Ai tregon informacionet qe mberriten ne Beograd per vrasjen e shefit te qeverise dhe roli sherbimit sekret amerikan dhe rus. Si diplomatet informuan se ushtria mund te rrezikonte jeten e Gjingjic

B92: Per cilat sherbime zbulimi e keni fjalen. Kur thoni nuk ka asnje dileme, do te thote se kete e keni nxjerre si konkluzion te analizave tuaja apo keni prova konkrete?

Popovic: "Po, deri ketu arrij duke nxjerre konkluzione nga analizat e mia dhe mbi bazen e fakteve e informacioneve qe kam pasur. Po ju permend vetem nje nga informacionet qe arrita te shtije ne dore. Ne shtator te vitit 2002, shtate-tete muaj para vrasjes se Zoran Gjingjicit, me thirri per dreke ambasadori i nje shteti europianoperendimor te madh dhe me pyeti nese dija per pergatitjen e nje atentati kunder Gjingjicit. Une ju pergjigja se nuk dija asgje, sepse informacione te tilla policia edhe kishte, por ato nuk ishin zyrtare, me nje fjale ishin jozyrtare, vinin nga rruga. Kurse ai me tha se dicka po pergatitej dhe se ne kete dicka ishte perfshire edhe ushtria, se per kete kishte dijeni edhe ministri i Mbrojtjes, se behej fjale per njerez te pakenaqur, qe nga te ashtuquajturit patriote, fraksione apo rryma te Milloshevicit, etj. te kesaj natyre. Ashtu si edhe ne te gjitha atentatet e tjera me pjesemarrjen e ushtrise, nuk ishte fjala per te gjithe ushtrine, por per nje pjese te vecante te saj, psh. per nje regjiment a dicka tjeter. Une i thashe ambasadorit se nuk dija gje dhe se nuk kisha ndonje te dhene konkrete per kete, kurse ambasadori, me siguri ndonje pjesetar i larte i sherbimit te zbulimit, madje midis atyre me te rendesishem, me tha: "Ne, diplomatet perendimore, kemi arritur te sigurojme disa informacione se ruset, pra sherbimi i tyre i zbulimit dhe kur them sherbimi i tyre i zbulimit, nuk e kam fjalen zyrtarisht, por e kam fjale per pjese te vecanta te sherbimit te zbulimit rus marrin pjese dhe po punojne mjaft aktivisht". Kjo ka ndodhur 7-8 muaj para vrasjes se Zoran Gjingjicit. Une, vetekuptohet, per ate bisede informova Zoranin, si dhe sherbimin e Sigurimit te Shtetit. Megjithate, ne ate kohe kete sherbim e kryesonin Andrija Savic dhe Bracanovici dhe ishte nje nga afro 100 informacione qe humbi".

A ekziston diku kjo deklarate e juaja?

"Po, sigurisht qe ekziston. Madje mund te them se ekziston edhe ambasadori qe ma dha ate informacion dhe se dihet se cili ambasador".

Mire. A keni pasur kontakte me njerezit, jo ju personalisht, por qeveria e Serbise, qe, nga ana e tyre, kane pasur kontakte me njerezit qe vrane Kryeministrin?

"Doni te thoni sesi mbaheshin kontaktet?"

Pak a shume. Po, me Legian a keni pasur kontakte?

"Po, por jo ne kohen kur Legia pergatiste vrasjen e Zoran Gjingjicit dhe jo ne menyren qe e bente Koshtunica. Ne me te kemi pasur kontakte gjate periudhes kur ai ishte nepunes i qeverise, nese me lejohet ta quaj keshtu, pasi sherbente si nepunes ne nje strukture, te cilen e drejtonte qeveria. Millorad Ulemek-Legia u nxorr ne pension ne korrik te

vitit 2001 pas incidentit qe ndodhi per shkak te tij, ne klubin "Stupica". Ne ate kohe u nderprene kontaktet mes Kryeministrit te Serbise dhe Millorad Ulemekut. Ish-komandanti i njesise speciale (Legia) sot eshte i akuzuari nr. 1 per vrasjen e Zoran Gjingjicit, kurse ish-shefi i Sigurimit te Shtetit, Jovica Stanishic, ne kohen e te cilit Legia pati ngritjen dhe promovimin e tij me te madh, u arrestua menjehere pas vrasjes se Kryeministrit te Serbise".

Jovica Stanishic dhe Franko Shimatovic jane arrestuar nje dite pas vrasjes se Zoran Gjingjicit, por nuk u moren ne pyetje lidhur vrasjen e tij. Perse?

"Nuk eshte e vertete se ata nuk jane marre ne pyetje. Me te dy ata eshte biseduar, edhe me njerin, edhe me tjetrin. Stanishic ka bere nje deklarate prej 10 faqesh mbas arrestimit te tij, megjithese ne ate deklarate kishte mjaft budallalleqe e absurditete lidhur me personin tim. Me te vertete, nuk e kuptoj sesi i kishte sajuar ato budallalleqe. U hoq sikur nuk dinte asgje, se as qe e dinte se perse behej fjale, se madje nuk e njihte as Legian, se nuk dinte gje per Njesine e Operacioneve Speciale, nuk njihte askerkend dhe se nuk dinte gje. Po te njejtin qendrim mbajti edhe Franko. Ky i fundit kishte aq frike, sa gati nuk dhjeu ne breke, sepse ishte i shqetesuar se ky ishte nje rast qe i takonte Gjykates se Hages; me nje fjale kishte frike se do ta conin ne Hage. Por, me pas u lehtesua disi, pasi mori vesh se dikush lart me autoritet, kishte thene: Kush ka guxuar t'i arrestoje ata te dy?".

Ju thate se nuk keni asnje lidhje me dergimin e Jovica Stanishicit dhe te Franko Shimatovicit ne Hage. A mund te na thone nese eshte e vertete ajo qe thuhet se dikush nga qeveria e Serbise ka shkuar fshehurazi ne Hage ne ate periudhe, para largimit te Stanishicit dhe te Shimatovicit ne Hage?

"Po, mund t'ju them se eshte e sakte. Atje kane shkuar Dushan Mihajllovici (ish-minister i Brendshem) dhe Goran Svilanovici (ish-minister i Jashtem). Kane shkuar naten, nuk e di se me cilin aeroplan, dhe jane kthyer te nesermen ne mengjes apo po ate nate, te them te verteten nuk e di tamam. Kete nuk e dija as une, nuk e dinte as opinioni publik, por

mendoj se per kete udhetim kishte dijeni kryetari i qeverise se Serbise ose Presidenti i shtetit aleat, ose ndonje tjeter prane ketyre te dyve. Une vete per kete udhetim e mora vesh nje dite me pas, kur takova Dushan Mihajllovicin qe me tha se kishte qene ne Hage pa me dhene ndonje shpjegim konkret".

Ju pretendoni se cdo informacion qe ua njoftonit gazetareve, e kishit marre nga Ministria e Brendshme, Sigurimi i Shtetit ose nga Prokuroria dhe se asgje nuk thoshnit nga vetja. Ju u keni bere thirrje anetareve te ish-qeverise dhe ish-perfaqesuesve te tjere te larte te organeve kompetente qe te tregojne publikisht se cfare kishte ndodhur me te vertete?

"Me thoni ju vete, a ju kujtohet qe dikush te kete thene qe te arrestohen ata qe duhet te

arrestohen. Kush ka thene qe te arrestohet Nebojsha Covic? Kush tha gje per Koshtunicen? Kush tha gje per Velja Ilicin?"

A mund te na thoni dicka me shume?

"Ne rastin e Velja Ilicit dhe te Nebojsha Covicit ekzistojne letra e njohur e shkruar nga Legia dhe biseda mes Dushan Mihajllovicit dhe Velja Ilicit. Ky i fundit i kerkoi takim Dushan Mihajllovicin ne Kuvendin federal dhe ai u zhvillua pikerisht atje. Dushani per kete takim ka folur me mua dhe, me sa di une, me pese te tjere. Dushani me tha se Velja i

kishte thene atij: "Dua te them dicka per nje leter qe kam marre nga Legia qe kercenonte dhe linte te kuptohej se dicka po pergatitej". Dushani e kishte pyetur se perse nuk kishte informuar per kete mua dhe Zoranin (Gjingjicin). Po ate mbremje e pashe Covicin qe ka qene bashkepronar me Velja Ilicin te klubit te basketbollit te Cacakut, dhe e pyeta: "Besoj e ke marre vesh per letren e Legias, ki kujdes se ai po pergatit dicka". Kurse Covici, nga ana e tij, m'u pergjigj: "Mos ki merak; ata jane djemte e mi". Te njejten gje i tha edhe Velja Ilici Dushan Mihajllovicit. Ky i fundit erdhi dhe na e tregoi kete

neve te gjitheve. Kete e mori vesh Covici dhe atehere u krijua paniku. Pikerisht, per kete arsye Covici filloi te dale ne publik, i thoshte ne telefon Dushan Mihajllovicit se kishte njerez qe donin ta arrestonin e keshtu me radhe. Ja kjo eshte e gjithe historia".

Perse ne disa nga konferencat juaja te shtypit keni akuzuar pjese te caktuar te medias dhe gazetare te ndryshem se kane marre pjese, ne nje menyre ose tjeter, ne pergatitjen e vrasjes se Kryeministrit te Serbise?

"Nuk i kam akuzuar, por kam paraqitur fakte qe i kisha marre nga njerezit qe merreshin me hetimin e vrasjes. Ketu, ne media ka njerez qe paguhen nga sherbimi ushtarak dhe sherbimi i sigurimit dhe ky nuk eshte ndonje sekret i madh. Ceshtja qendron vetem te



fakti se kush e pranon kete".

Aleksandar Tianic gjate kohes se operacioni "Shpata" pretendoi se ju e paralajmeruat arrestimin e tij ne nje nga konferencat tuaja te shtypit ne qeverine e Serbise. Cfare keni thene, me te vertete, per te?

"Nuk eshte e vertete se kam paralajmeruar arrestimin e tij. Ky eshte nje nga gjestet qe bejne ata qe nuk e kane ndergjegjen te paster, qe duke pasur frike e tmerr, fillojne menjehere te bejne zhurme, se do ta arrestojne, se ai nuk eshte gje tjeter vecse viktime politike, prandaj o burra me ndihmoni dhe me shpetoni. Une kurre nuk e kam thene kete ne ndonje konference shtypi; une ne konferencat e mia te shtypit vetem prezantoja faktet qe me jepnin organet qe merreshin me hetimin e vrasjes, faktet qe arrinin te shtinin ne dore keta njerez dhe kete e thoja para afro 50 vetave".

Per shkak te asaj konference shtypi, Aleksander Tianic akuzoi qeverine e Serbise dhe Vladimir Popovic-Beben. Gjyqi i pare komunal shpalli verdiktin qe qeveria e Serbise t'i paguaje ne forme zhdemtimi 120.000 dinare drejtorit te Radio-Televizionit te Serbise (RTS), Aleksandat Tianic, nderkohe qe hodhi poshte si te pabazuar kerkesen e tij qe ish-shefi i Zyres se Marredhenieve Publike, pra ju, t'i paguanit atij ne forme zhdemtimi 1 milion dinare. Perse ai kishte nje urrejtje kaq te madhe ndaj jush? Kurse ju thate se ju nuk i keni bere gje atij.

"Ma do mendja, qe gjate bisedes sone ju, besoj, keni krijuar nje ide per personin tim, se cili eshte temperamenti im, te mesonit dicka per karakterin tim, pra jam nje njeri qe te gjitheve ua perplas ne fytyre ate qe mendoj dhe se per kete asnjehere nuk pendohem dhe nuk me ka ardhur keq. Une e di se kjo nuk eshte ndonje gje e mire, se kjo nuk eshte ndonje gje e mencur, sidomos per njerezit qe merren me politike. Une vet rastesisht u gjenda ne nje rreth politik te caktuar, por nuk doja qe per hir te asaj se ne politiken serbe ose ne politike, ne pergjithesi, vlenin rregulla te tjera, te ndryshoja parimet e mia; i tille jam gatuar qe ne fillim. Ndoshta, kjo eshte arsyeja se perse ka njerez qe me urrejne".

A keni pasur ndonje perplasje me Zhivkovicin (Kryeministri i caktuar pas Gjingjicit) gjate kohes kur keni qene ne qeveri?

"Jo, nuk kam pasur, sepse e shpejt e kapa se perse behej fjale. Ne fillim, behesha nervoz, duke menduar se shume gjera ai nuk i kuptonte, por me pas kur e kapa se perse ishte fjala, hoqa dore. Ne ate kohe, vendosa te largohesha nga qeveria dhe kete ia thashe edhe Zoran Zhivkovicit, madje para se te behej zyrtarisht Kryeminister i Serbise".

Ne nje rast, keni deklaruar qe gjendja e jashtezakonshme duhet te zgjase pese vjet. Me gjithe mend keshtu mendonit?

"Po, por kjo ishte pergjigje ndaj nje serie sulmesh qe nisen kur u krijua qeveria e Vojisllav Koshtunices. Filloi nje sulm i organizuar kunder meje; nuk lane budallallek dhe absurditet pa thene kunder meje, se une gjoja ne funksionin e shefit te Zyres se Marredhenieve Publike kisha vendosur per heqjen e gjendjes se jashtezakonshme. Nuk kishte dite qe ne shtyp te mos kishte ndonje sulm kunder meje. Dhe atehere vendosa t'u pergjigjem: Perdoreni pak logjiken kur me sulmoni; tani po thoni se une dhe Zyra ime

dashkan te heqim gjendjen e jashtezakonshme. Gjithkush qe me njeh sadopak, e di se une nuk e heq gjendjen e jashtezakonshme, sepse, te jete per mua, ajo duhet te zgjase edhe pese vjet tjera, sepse ne Serbi gjate 10-15 vjeteve te fundit jane krijuar kaq shume funderina sa do te duheshin pese vjet qe ato te pastroheshin. Keshtu, kishte nisur hakmarrja e Vojisllav Koshtunices qe kishte mese 3 vjet qe perhapte historira e perralla ne popull se ai ishte nder ata qe respektonte dhe i donte institucionet, se per te vetem institucionet ishin te rendesishme. Kurse ai, ne fakt, edhe sot e kesaj dite hakmerret me

institucionet, duke vendosur ne krye te tyre njerez te pazote e te pakualifikuar, njerezit me te keqinj qe mund te zgjidheshin. Shihni ke ka vene ne krye te Radio-Televizionit shteteror te Serbise. Problemi eshte se njerezit ne Serbi harrojne shpejt, kane harruar se cfare ka shkruar ai njeri kunder Zoran Gjingjicit. Degjoheni sot se cfare thote, se paska

qene mik me Zoran Gjingjicin. Kjo eshte ceshtje e popullit, eshte ceshtje e kesaj politike. Ju e dini nga historia e njerezimit se vazhdimisht ka ekzistuar nevoja per drejtore te caktuar qe ia sjellin ne maje te hundes popullit, sepse duan ta poshterojne, ashtu sikurse bente dikur perandori famekeq romak Kaligula. Shihni ke ka vene ne krye te Ministrise se Policise apo, akoma me keq, ne krye te Ministrise se Drejtesise apo te Sigurimit te Shtetit. Eshte nje rast i pashembullt ne historine e ketij sherbimi, sepse ne krye te Sherbimit te Sigurimit eshte vendosur nje njeri qe ka qene bashkepunetor shumevjecar i tij, madje i disa sherbimeve, midis tyre edhe i atyre ushtarake dhe shteterore".

Mos e keni fjalen per Rade Bulatovicin, se edhe ai ka qene bashkepunetor?

"Po, vetekuptohet, se ka qene. Ai eshte nje nga ata njerez qe, jo vetem nuk merr vesh nga puna qe i kane ngarkuar, por e vetmja gje qe ka bere dhe per te cilen do te mbahet mend, eshte se ka kryer aktin e tradhetise se larte, qe gjithashtu eshte nje nga rastet e pashembullta ne historine e sherbimit, se shefi i Sherbimit te Sigurimit te nje shteti ka bere kopjo te arkivit se ketij sherbimi dhe se kete kopjo ia ka dhene nje shteti tjeter dhe nje sherbimi tjeter! Kete e ka bere Rade Bulatovic kur shkoi ne Amerike, u kerkoi njerezve te vet qe re filmojne te gjithe arkivin e Sigurimit te Shtetit qe t'ia conte ate CIA-s. T'ua shpjegoj me qarte. Kur mikpritesit ta pyesnin ndonje gje, ai t'u jepte CD-ne (kompakt-diskun) dhe t'u thoshte ja ketu i keni ato gjera, per te cilat jeni te interesuar!"

Arkivin komplet?

"Po, po, arkivin komplet te Sigurimit te Shtetit e filmoi, e mori me vete dhe ua dha amerikaneve".

Keni deshmitare per kete qe po thoni?

"Po, kete gje e dine te gjithe ne Sigurimin e Shtetit".

Mos valle edhe ju jeni bashkepunetor i sherbimit, meqenese ditkeni shume gjera?

"Jo, nuk jam dhe as kam qene bashkepunetor i sherbimit, por nuk eshte nevoja te kesh qene ose te jesh bashkepunetor i sherbimit qe te dish keto gjera. Kete gje nuk e di vetem une; kete e dine shume veta, per me teper qe une jam gjithnje i informuar, per shkak te detyres qe kam pasur dhe njohjeve qe kam".

Duke e pare nga sot, a mendoni se operacioni "Shpata" ishte nje shans humbur?

"Jo vetem qe ishte ishte shans i humbur, por ishte edhe shansi i fundit, per fat te keq, pa Zoran Gjingjicin, por une e di se cfare do te bente Zoran Gjingjici ne nje situate te tille; edhe ai do te ishte ne favor te gjendjes se jashtezakonshme, edhe ai do te kishte mbeshtetjen e opinionit publik qe e patem edhe ne dhe, duhet ta pranoj, se ne patem mbeshtetje te madhe nga ana e opinionit publik. Une nuk njoh asnje njeri normal, te cilin e ka penguar gjendja e jashtezakonshme dhe qe e ka ndjere veten te kercenuar gjate kohes se gjendjes se jashtezakonshme. Une e di qe kjo gjendje ka penguar dike, ate llum njerezor qe dridhej nga frika. Dhe po ta kishte kete shans Zoran Gjingjici, kjo gjendje nuk do te vazhdonte vetem nje vit. Dhe popullariteti i tij do te rritej, po ashtu do te rritej edhe mbeshtetja nga ana e opinionit publik dhe keshtu do te mund te arrinte te pastronte te

gjithe ate pisllek qe u kriua te ne gjate 15 vjeteve te fundit. Une e di se cfare shansi ishte ai. Zoran Gjingjici u vra, sepse ndoqi nje politike qe nuk u shkonte per shtat atyre, sepse ishte reformator, sepse ishte nje njeri i pakompromisshem, sepse u perpoq ta nxirrte Serbine nga erresira shumeshekullore dhe ata afronte me boten".

Fund

Pergatiti Maksim Sinemati