GOGOL Nikollai
GOGOL Nikollai (1809-1852) shkrimtar i njohur rus, themelues i realizmit kritik në letërsinë ruse
* Në moshën nëntëmbëdhjetëvjeçare, Gogoli la vendin e lindjes për të shkuar në Petërburg, që të mbaronte studimet.
Në vendlindje, midis, njerëzve të dashur, la edhe një vajzë që e dashuronte.
- Mos prano të flasësh me mua, - i tha ai vajzës, - në qoftë se nuk do të bëhem i shquar.
* Katër vjet më pas, kur Gogoli ishte pothuaj njëzet e tre vjeç, botoi librin e tij të parë me tregime "Vegimet e kasolles".
Në tipografi, ku vajti për të korrigjuar bocat e librit, e rrethuan të gjithë tipografët dhe nisën të buzëqeshnin. Ata i thanë se tregimet e tij i kishin kënaqur. Prandaj edhe i shprehën Gogolit mirënjohjen e tyre duke qeshur. - Atëherë kuptova - tha Gogoli me vete, - se unë isha një shkrimtar i pëlqyer prej popullit.
* Një ditë, kolegu dhe miku Aksakov iu ankua Gogolit për vështirësinë e gjetjes së temave interesante.
- Jeta, - tha ai, - është monotone dhe e varfër, nuk ka asnjë të re dhe
interesante.
Gogoli e pa dhe i tha me ironi:
- Komiciteti është fshehur në çdo gjë. Në qoftë se artisti do të dijë të
na tregojë se në ç'situatë qesharake jetojmë, në të gjithë do të mbetemi të
gajasur.
* Shfaqja e parë, "Revizori", u dha më 11 Prill 1836. Gogoliishte atëherë 27 vjeç. Në këtë shfaqje Cari u kënaq së tepërmi. Kur mbaroi shfaqja u tha atyre që e shoqëronin:
- Në këtë komedi të djallëzuar ka për të gjithë dhe secili prej nesh ka
diçka të vetën aty. Unë ndoshta më shumë se të tjerët.
* Censuruesi i romanit "Shpirtëra të vdekur" të Gogolit tha:
- Nuk mundem kurrë të lejoj botimin e një libri që ka një titull të tillë!
Si? "Shpirtëra të vdekur nuk ka dhe nuk mund të ketë, Autori me këtë
vepër, ka guxuar të verë në dyshim pavdekësinë e shpirtit!
Atëherë,miqtë e romancierit u përpoqën t'i shpjegonin censuruesit se ishte fjala për një batakçi që blente te fisnikët bujkrobërit e vdekur, të cilët i paraqiste si të gjallë që të merrte paradhënie nga banka.
- E po, si kërkon, pra, prej meje të jap autorizimin për botimin e një
libri që fyen institucionin e bujkrobërisë? - thirri ai.
Botimi i këtij libri atëherë u ndalua.
* Gogoli i lexoi Pushkinit të madh dorëshkrimin e "Shpirtërave të vdekur". Gjatë leximit, Pushkini u prish në fytyrë dhe e mbuloi trishtimi. Kur kishte mbaruar së lexuari Gogoli, Pushkini psherëtiu thellë dhe tha:
- O zot! Sa e mjerë është kjo Rusia jonë!
Kjo thirrje e habiti Gogolin. Ai kishte pasur dëshirë vetëm të kënaqte lexuesit. Libri i tij kishte rëndësi më të madhe, sepse ishte një satirë e hidhur për gjëndjen e vendit të tij.
* Vitet e fundit të Gogolit ishin mjaft të trishtueshme. Ai kaloi në një gjëndje të rëndë shpirtërore.
Fjalët e tij të fundit qenë:
- Një shkallë, shpejt, më sillni një shkallë.
Më vonë u gjet një skicë testamenti ku ishte shkruar: "Qofshi shpirtëra të gjallë dhe jo shpirtëra të vdekur".
Krijoni Kontakt