PATI, Adelina
PATI Adelina (1843-1919) soprane lirike
* Në moshën shtatëvjeçare familja e Patit jetonte në mjerim. Babai i saj nxori për të shitur edhe stolinë e fundit që i kishte mbetur, një gjilpërë e madhe me kokë prej ari.
- Do ta shes - tha babai, - po pastaj?
Adelina e vogël, shumë e turbulluar, iu lut të atit që të mos e shiste.
- Më mirë këndoj unë para publikut sesa të shesësh atë.
Kështu babai lejoi që këngëtarja shumë e re të nisë karrierën në një skenë të thjeshtë të Nju- Jorkut. Mjerimi mori fund qysh atë ditë. Shumë vjet më vonë Pati e shihte gjilpërën e ruajtur të cilën e mbante në mes të
stolive të saj.
- Do të vë mënjanë nga një diamant në vit, që të kujtohem se sa kohë
kanë kaluar nga ditët e rënda të jetës sime.
* Adelina Pati në moshën nëntëvjeçare këndonte me përsosuri pjesët më të vështira të operave. Më 1850 doli për herë të parë para publikut të Nju- Jorkut. Ajo ishte tetë vjeç kur i habiti dëgjuesit duke kënduar rondonë e Sonambulës.
* Pjesëve që ekzekutonte Pati u bënte ndryshime dhe zbukurime sipas dëshirës së saj. Një mbrëmje, pasi e kishte dëgjuar kavatinën famshme të Berberit te Serviljes. "Një zë pak më parë", Rosini shkoi për ta përqafuar në skenë. Gjithë admirim i tha me atë ironinë e tij të zakonshme:
- Zë parajse, nuk ke çfarë thua, si melodia e zërit të bilbilit. Edhe muzika që kënduat nuk ishte e keqe. Po e kujt është kjo muzikë?
* Një mbrëmje kur Pati po këndonte shumë mirë si zakonisht sufleri le partiturën mënjanë dhe nisi edhe ai të duartrokiste duke thirrur:
- O e bekuara e zotit!
Pati qeshi dhe u emocionua edhe ajo nga ai shpërthim i publikut dhe i suflerit. Më pas nuk po kujtonte më batutën dhe i tha suflerit:
- Fjalën, më thoni fjalën e parë që vjen tashti...
Sufleri, që nuk e kishte marrë veten nga entuziasmi, i tha:
- Atë që të duash ti o ëngjëll!
* Pati për shumë kohë nuk donte të këndonte për gramafon. Më në fund ajo pranoi. E para pjesë e zgjedhur prej saj ishte "Juve që dini" e Moxartit. Si e mbaroi diskun e parë ajo ishte shumë kureshtare për ta dëgjuar sa më shpejt. Pati nuk e kishte dëgjuar kurrë zërin e sa. Ajo mbeti si e shtangur, pastaj kaloi në ekstazë, duke puthur instrumentin duke thirrur:
- 0, zot im! Më në fund e kuptova pse jam Pati! Çfarë zëri? C'artiste? Tashti e kuptoj gjithçka!
Entuziasmi ishte aq spontan dhe i çiltër, sa të gjithë e miratuan qëndrimin e saj.
Krijoni Kontakt