Nostalgjia, sa dhe si e përjetoni?

[Davius]

Duket sikur midis ideologjise permbledhur ne shprehjen "jeto çastin" dhe ideologjise se investimit per te ardhmen, nuk mbetet shume vend per te shkuaren. Por romantiket ende nuk jane zhdukur, megjithese jane "specie ne rrezik"
Shpesh here i kthehemi vetes, ndoshta edhe sepse ne jemi ne mase te madhe edhe ajo qe kemi jetuar. Pra vendimmarrjet, pervojat, sukseset apo deshtimet tona kane ndikuar fort ne formimin e asaj qe jemi.
A jetoni me kujtimet tuaja, dhe nese po, a mendoni se kjo eshte nje pengese per pershtatjen me ritmet frenetike te jetes moderne?
Nese jo, mund te shpjegoni filozofine tuaj.
Me kersheri do prisja edhe pervoja te rendesishme te jetes suaj, nga ato qe nguliten dhe determinojne menyren tone te te sjellit.

PS:
Përkthim, por i vlefshëm për diskutim...

[Davius]

Pergjigjja ime:

Nostalgjia eshte nje rikthim dhimbje e madhe dhe kurre nuk dua te ndjehem ashtu edhe pse ne kete moment ndjehem teper i merzitur per shumecka...

PS:
Gjendja ime shpirterore me beri te kerkoj dicka per nostalgjine dhe hasa ne kete tekst te mesiperm, ju flm per mirekuptimin...

[green]

Them se vetem kujtimet e gjerave qe i kane rezistuar kohes, ia vlen te sillen neper mend. Dhe kjo jo per hir te nostalgjise. Jam kunder nostalgjise. Me duket sikur te vjedh me dinakeri te tashmen, por edhe te ardhmen. Njerezit qe fiksohen diku ne te shkuaren e bere pluhur, e nuk shohin me pervec saj, me bezdisin. Me duken te merzitshem edhe pa kurajo, frikacake per te padituren qe pret te jetohet. Kaq per tani...

[Prototype]

Shpesh here i kthehemi vetes, ndoshta edhe sepse ne jemi ne mase te madhe edhe ajo qe kemi jetuar. Pra vendimmarrjet, pervojat, sukseset apo deshtimet tona kane ndikuar fort ne formimin e asaj qe jemi.
A jetoni me kujtimet tuaja, dhe nese po, a mendoni se kjo eshte nje pengese per pershtatjen me ritmet frenetike te jetes moderne?
Nese jo, mund te shpjegoni filozofine tuaj.
Me kersheri do prisja edhe pervoja te rendesishme te jetes suaj, nga ato qe nguliten dhe determinojne menyren tone te te sjellit.

..

Sigurisht qe kemi nostalgji per cfare ka kaluar .. e mire apo e keqe ajo .. ama ajo qe ka ndodhur ndikon ne ate qe jemi duke jetuar .. prandaj duhet te kemi kujdes mos ta leme veten ne doren e fatit vetem por te analizojme ate qe po ndodh apo ka ndodhur dhe pasojat e te shohim nese duhet te ndryshojme ne ato qe mendojme me nje fjale t emendojme per te ardhmen dhe si do jete ajo varet se sa do arrijme ne te bejme per te .. e jo ta leme te kaloje pa e shfrytezuar ..
Per sa i perket pershtatjes se ritmeve frenetike te jetes moderne .. un per vete mbaj ritmin tim lol dhe mundohem ta pershtat me ritmin "modern" nese shoh gjera qe sme pelqejne i them ose nuk merrem fare me to nese shoh gjera qe me pelqejne apo interesojne i pervetesoj dhe mundohem t ebej zgjedhje te mira ..
kaq per tani

[Albi]

Pa kujtime ose me mire pa nostalgji njeriu do ndihesh si boshe,Shpesh her une e ndjej se e kam te nevojshme ta kthej koken mbrapa te kujtoj ato c`fare kam kaluar,sepse me jep force per te hecur perpara,njeriu ka nevoje per te gjitha ne ket bote..

[Humdinger]

Mendoj se varet për çfarë ke nostalgji...ka nga ata që gjëra që deri dje ja servirnin të tjerëve si të urryera i nostalgojnë me më shumë mall .

[bluemoon]

Duket sikur midis ideologjise permbledhur ne shprehjen "jeto çastin" dhe ideologjise se investimit per te ardhmen, nuk mbetet shume vend per te shkuaren. Por romantiket ende nuk jane zhdukur, megjithese jane "specie ne rrezik"
Shpesh here i kthehemi vetes, ndoshta edhe sepse ne jemi ne mase te madhe edhe ajo qe kemi jetuar. Pra vendimmarrjet, pervojat, sukseset apo deshtimet tona kane ndikuar fort ne formimin e asaj qe jemi.
A jetoni me kujtimet tuaja, dhe nese po, a mendoni se kjo eshte nje pengese per pershtatjen me ritmet frenetike te jetes moderne?
Nese jo, mund te shpjegoni filozofine tuaj.
Me kersheri do prisja edhe pervoja te rendesishme te jetes suaj, nga ato qe nguliten dhe determinojne menyren tone te te sjellit.

PS:
Përkthim, por i vlefshëm për diskutim...

Jetoj me kujtimet e mia... shpesh mbyll syte dhe kthehem neper caste te vecanta te kohes sime per te rijetuar ngjarjet, ndienjat dhe aromat... mund te duket e habitshme por i rindiej te gjitha nga e para...

E shkuara ndikon vecanerisht te tashmen time... instinktiviteti im rrjedh nga fakte te caktuara te se shkuares sime...

[FLORIRI]

E kaluara qofte e bukur qofte e hidhur per mua mbetet e kaluar...e shkuar..pa kthim...normalisht qe kujtime ka.Por me teper kujtime qe te bejne te mesosh nga gabimet e bera dhe te shohesh qe mos ti besh tani apo ne te ardhmen.

[||xXx||]

Deri me sot se kam provuar nga nje here dhe nga ktoqe po lexoj ktu shpresoj vertet te mos me duhet ta kaloj nga nje here

[bebushja]

Te Kujtosh Dicka Me Nostaligji Eshte Normale .
Por Une Doja Te Dija ,Pse Kure Ndodhemi Ndonjer Ne Caste Deshperuse Ne Jeten Tone Kthejm Koken Pas Dhe Themi Me Mall <<Ahh Sikur Te Kthehesh Dhe Njer Ajo Kohe>> Dhe Kjo Ndodh Pikerishte Kure Jemi Ne Nje Situat Te Veshtire Te Momentit . Kjo Eshte Nostalgji, Mall ,Apo Mos Pasja Kurojo Per Te Perballuar Dicka Qe Per Momentin Na Duket E Veshtire ? Ne Se Dikush Do Me Ndihmonte Me Kete Do E Falenderoja Shum

[Astrit Kosturi]

Duket sikur midis ideologjise permbledhur ne shprehjen "jeto çastin" dhe ideologjise se investimit per te ardhmen, nuk mbetet shume vend per te shkuaren. Por romantiket ende nuk jane zhdukur, megjithese jane "specie ne rrezik"
.................................
Me kersheri do prisja edhe pervoja te rendesishme te jetes suaj, nga ato qe nguliten dhe determinojne menyren tone te te sjellit.

Darius, duke te falenderuar per temen, them se eshte e rendesishme dhe e shkuara. Shpesh ajo sherben si themeli i gjithe jetes se mevonshme.
Per mua personalisht, jane te paharruara, kujtimet e femijerise dhe gjithçka që lidhet me ate moshe.

Po shkepus, diçka nga ditari im:

"...... Kur ne të vegjëlit, vendosnim se do të shkonim të nesërmen, tek tezja, daja apo halla, atë natë nuk kishte gjumë, prisnim me padurim që të vinte dita sa më herët. Kërkonim të ishim pranë dashurisë së tyre të ngrohtë. Një dashuri e pamasë. Pastaj na merrnin, na çonin e na shëtisnin në kopshtin me mollë e rrush. Kopshti i mbuluar i tëri me gjethe, në ato mëngjeset me fllade erërash. Fllade, që kishin sjellë dhurata për ne fëmijët. Që kishin shpërndarë ftonjtë dhe dardhët gjithandej, duke zverdhur tërë sheshin. Gorricat e qullta të futura e të fshehura nën sqetullat e gjembëta të ferrave. Si mund të harrohen gostitjet e tyre, me gjithçka u gjendej, e mbi të gjitha me buzën e qeshur e me ëmbëlsinë e fjalëve të zemrës, më të ëmbla se çdo llojë fruti. Ndërsa sot, krejt ndryshe ndodh …?!
Sot virtualisht po se po, por edhe fizikisht mund të gjendesh në çdo qoshe të globit, ndërsa shpirti, mendja me sytë dhe veshët e saj ndjekin rrahjet e zemrës s’dihet se ku…....."