" Une e kam pasur zakon te jetoja brenda nje personazhi te caktuar. Lexoja shume ( si shumica e adoleshenteve) dhe personazhi qe me pelqente, nese ishte mashkull, bija ne dashuri me te dhe nese ishte femer, jetoja brenda saj per nje fare kohe. Koha varej, nga sa shume me pelqente personazhi.... 3 dite... 3 jave... ose edhe tre muaj. Une ndjehesha mire brenda tyre, ose dashuruar me ta. Isha ne nje bote tjeter. Krejtesisht e ndertuar sipas fantazise time dhe lumturia nuk ishte aq larg, aq e paarriteshme sa ne boten reale"
Ai me shikonte pa ndonje shprehje te vecante, ndersa pinte kafene dhe cigaren, ne taracen e godines qe kishte pamjen nga deti. Perpara mbante labtopin e tij, kthyer me ekranin nga vetja. Era e detit kalonte gishtat mbi floket e tij, pastaj mbi te mijat... " Po mua me ke pasur ndonjehere personazh?"- me pyeti papritur. U tremba pak brenda meje. E kisha pasur ndonjehere personazh? Ne moment nuk me kujtohej asgje.Buzeqesha ne vend te pergjigjes. I perkedhela floket ne drejtim te kundert te gishtave te eres.
" Me ka ndodhur shpesh qe merrja trajtat e personazheve brenda te cilave jetoja..- Vazhdova me qetesi- Ecja si ato dhe flisja si ato, gjykoja dhe sillesha si ato, perdorja te njejten llogjike asyetimi dhe biles te njejten strukture fjalie.Duke u rritur, duke u zhdukur kjo lloj paranoje, gradualisht."
Shikimi hetues nuk me ndahej. Dicka brenda meje kerkonte. Dicka qe mendonte qe e kisha dhe nuk e tregoja. Dicka shume brenda meje. Nuk ishte e mundur te isha aq e thjeshte dhe e cuditeshme ne te njejten kohe. Duhet te kisha patjeter dhe une te fshehtat e mija. Drite hijet e mija, humnerat e mija te pashkelura. Ai keto pikerisht donte nga mua dhe jo perrallen e sinqerte te personazheve.
"Pra me thuaj, si do me dashuroje mua, nese do isha personazhi yt...."
" Personazhi i fundit me te cilin kam rene ne dashuri, vetem per disa dite, me sa mbaj mend, ka qene nje arkitekt tek romani "Reflections and dreams" Pastaj ka qene balerini, po tek ky roman". Buzeqeshja, u perplas me shikimin zhbirues.
"Tani me trego per personazhin e personit tim." " Nuk ka ndonje gje per te treguar. Ti i di te gjitha. Jane ashtu si i kam thene une. Sa per personazhin e personit tim, nuk mendoj qe do e njohesh ndonjehere.Ti akoma nuk ke mesuar gjuhen me te cilen lexohet brenda meje. Shume e thjeshte . Aq ne ekstrem, sa kalon gati ne ekstremin tjeter. Ke degjuar per teorine e bashkimit te pikave te ekstremeve? "
Ai kishte filluar te shtypte ne tastieren e labtopit. Une pushova. U mbeshteta plotesisht ne karrige dhe ja leshova qenien time eres se detit ne duart e saja.
"Mund te me sjellesh nje kafe tjeter, te lutem?" " Oh, patjeter" . U cova dhe mora shkallet. " Pfff, - e degjova te peshperiste- Sa e cuditeshme qe eshte. As nje personazh, nuk ben dot me kete..."
Krijoni Kontakt