Gjergj Kastriot Skënderbeu

[Kreksi]

Per skenderbeun se mohon kerkush qe ka qen strateg i fort, amo aj ka luftu me sulltanin per arsye personale Hakmarje e shumica thojn qe per komb Shiqiptar ka luftu...PO KU KA PAS KOMB ATHER???.!


po e citoj se cfar thot Oliver Schmit nje historian Austriak ne librin e tij per skenderbeun...


Mendoj se zbulimi më i rëndësishëm, në pikëpamje burimore, është motivi i vërtetë i veprimit të Skënderbeut, që ishte gjakmarrja. Kemi në duar tani një dokument të ri nga arkivat e Milanos, i cili tregon se sulltan Murati II ka pasë vrarë të atin e Skënderbeut, Ivanin, dhe se Skënderbeu ishte pjesë e një përbetimi që çoi në vrasjen e vëllait të madh të Mehmetit II, Alaedin Ali Çelebiut, e pra ky e pra ky motiv, gjakmarrja si shtysë personale e Skënderbeut, është një e re.

Ti o njeri asgje nuk the per Skenderbeun perpos marrinave qe te jane pjekur ne koke....dhe ate ne multikoloris....

[Shkodrani_79]

ky siper ja vuni vulen, ka shekuj qe ka kontradita per origjinen e skenderbeut ti pejani e gjete, brravo ke ba pune te mire.

Nuk hina me i lexu gjith postimet se pak a shume dihet rrjella e tyre kur behet fjal per te tilla figura, ka luftu kunder myslimaneve .. tan myslimant kunder e tan te krishtert pro.. futja kot si me than se po din kush me dhan drejtim si e pse ka luftu skenderbeu, por nejse secili eshte i lire te shprehet si ka qef.. Gabimi qe behet me shpesh ne trajtimin e figures se Skenderbeut eshte, futja e mendesis se diteve te sotme si dhe e llogjikes se sotme ne ngjarjet qe kan ndoll ne at kohe, e kjo sjell konfuzion ne pergjigje si dhe dalje nga llogjika normale e postimeve si dhe nga tema.

Gjergj Kastrioti, Skenderbeu rridhte nga nje familje fisnike e i ati Gjon Kastrioti arriti qe me diplomaci, lufte e martesa ta shderronte feudin e tij prej dy fshatrave ne diber ne nje principat dhe luftrat e brendshme si dhe nderhyrjet e Perandoris Osmane sollen te pa shmangshmen, vasalitetin dhe pastaj sundimin e drejt perdrejte ke kesaj pjese te Arbrit nga Perandorija Osmane. Rritja edukimi si dhe mesimet qe morri ne at perjudh ne Skenderbeu ne Shkollen e Jenicereve sherbyen per ngritjen e nje ushtrije te rregullt si dhe ndertimin e nje Kancelarije modeste por teper te shkathet ne sherbim te synimeve te tij.
Te flitet per komb e per atdhe ne at perjudh me falni por esht otopi, as qe ka lidhje me perjudhen, perkatsija fetare ishte vij ndarese e kjo as qe diskutohet por as kjo se pengoi qofte skenderbeun qofte Republiken e Venedikut te luftonin ndermjet tyre, siq nuk pengoi Pal Dugagjinin e me pas te birin Leken te bente ne fillim aleance me Osmanet e te luftonte kunder lidhjes se Lezhes si dhe Republikes se Venedikut, per tu kthyer me pas ne aleat te ketyre dy te fundit.. ideja ISHTE PERJUDHA FEUDALE e llogjikoni sipas llogjikes e synimeve feudale te kohes.
Skenderbeu- Thjeshte nje gjeni Ushtarak si dhe nje diplomat i shkathet, Krenaria e kombit tone.

[Xhuxhumaku]

Në Romë gjendet një pallat, ku rreth viteve 1945-1946 qëndroi Heroi ynë Kombëtar, Gjergj Kastriot Skënderbeu. Pallati, edhe pse jo zyrtarisht, vazhdon të mbajë emrin e tij, por nuk është dëshmi e veprave të mëdha të Skënderbeut. Sot, ai është kthyer në go

Shpëtoni Pallatin e Skënderbeut

Prej 30 tetorit është bërë i ditur lajmi se tashmë çështja e Pallatit të Skënderbeut ka kaluar në duart e diplomatëve. Ambasada shqiptare (në Itali), me udhëzime nga qeveria shqiptare, ka kontaktuar Ministrinë italiane të Punëve të Jashtme, si edhe vlerës

Arjola Hekurani

Beteja ka nisur prej disa vitesh tashmë. Është betejë kulturore veçse. Pjesë e saj janë një grup intelektualësh shqiptarë e italianë, dashamirës të kulturës dhe historisë, por edhe mbrojtës të saj. Qëllimi është një i vetëm: të shpëtojnë Pallatin e Skënderbeut (Palazzo Scanderbeg), i cili gjendet në zemër të Romës, shumë pranë Fontana di Trevi, në rrugën që mban gjithashtu emrin e Heroit tonë Kombëtar. Në kryeqytetin e Italisë, ku gjendet gjithashtu edhe një statujë e Gjergj Kastriotit, pallati në të cilin ai qëndroi për rreth një vit (1465-1466) dhe që në dukje mban ende emrin e tij, për fat të keq nuk është më dëshmi e veprave të tij. Sot është kthyer në Muzeun Kombëtar të Makaronave. Më pas ka dalë edhe pronari i ligjshëm i pallatit, i cili dëshiron ta shesë. Shuma parashikohet marramendëse. Prej vitesh të angazhuarit në këtë betejë ngrenë pyetjen: A ia vlen që të zvogëlohet dhe të zëvendësohet vlera e një populli, kultura dhe tradita e tij, lufta e një heroi me një muze makaronash? Të shumtë janë zërat që e kanë kundërshtuar fuqishëm këtë akt. Mes tyre edhe gazetarë italianë. Prej muajsh kanë kryer hetime, kanë bërë thirrje, janë angazhuar dhe kanë hapur edhe një faqe në internet (www.laveracronaca.com), në të cilën bëjnë të ditur çdo lajm mbi Pallatin e Skënderbeut, publikojnë artikuj, e thirrje të gjithkujt që ka dëshirë t‘i bashkohet çështjes. Vetëm pesë ditë më parë kanë bërë të ditur një lajm të gëzueshëm, të cilin e kanë transmetuar jo pa krenari. "Me kënaqësi të jashtëzakonshme bëjmë të ditur se pas disa muajsh pune, hetimi ynë mbi Pallatin e Skënderbeut ka dhënë frytet e tij. Ambasada shqiptare (në Itali) me udhëzime nga qeveria shqiptare, ka kontaktuar Ministrinë tonë të Punëve të Jashtme, si dhe vlerësuesin e politikave kulturore të Komunës së Romës, Umberto Croppi, për të korrigjuar çështjen e Pallatit të Skënderbeut vënë në pah për një kohë të gjatë në këtë faqe. Që nga ky moment, çështja është në duart e diplomatëve dhe pritet që për një kohë të shkurtër të zgjidhet gjithçka, duke i dhënë mirënjohjen e duhur kësaj godine, qendër e kujtesës historike, por edhe kulturore e dy popujve të ndryshëm, atij shqiptar dhe italian", shkruhet në këtë blog. Ndër të tjera, theksohet edhe fakti se hetimi do të vijojë dhe lexuesi do të ketë mundësi të njihet më tej me vijueshmërinë e çështjes, duke siguruar edhe një herë se zgjidhja pozitive nuk do të jetë e vonë. Ndër të tjera, ata bëjnë të ditur se shumë shpejt do të publikohet edhe një libër në lidhje me hetimin mbi këtë Pallat dhe mbi figurën e Skënderbeut. Po dje, në gazetën "L‘Unico", e përditshme e pavarur e Romës, është botuar një artikull i titulluar "Pallati i Skënderbeut, nga Muze i Makaronave në braktisje. Ja si i kujtojmë heronjtë europianë". Autori Pierfrancesco Palattella, gjithashtu i angazhuar në zgjidhjen e çështjes së pallatit ku qëndroi Skënderbeu, e nis shkrimin me një historik kushtuar figurës së tij. Ai shpjegon rëndësinë e këtij heroi, i cili nuk ishte vetëm shqiptar, por edhe europian, për arsyet që ne të gjithë i dimë. "E kemi nisur këtë hetim të gjatë gazetaresk për t‘i shkuar kësaj çështjeje deri në fund, pasi dëshironim të gjenim një zgjidhje në nder të së vërtetës historike", thotë ai. "Gjatë muajve të punës kemi gjetur aleatë të çmuar që na kanë mbështetur, kemi bërë aleanca të rëndësishme dhe për sa më takon mua, kam njohur deri në fund krenarinë e një populli, atij shqiptar, që më shumë se një herë na ka dëshmuar mirënjohjen e tij. Tashmë duket se gjendja është vënë në lëvizje. Makina diplomatike ka filluar të reagojë. Nëpërmjet ambasadash e ministrish, po kërkohet që të gjendet zgjidhja më e mirë për këtë çështje. Qëllimi i vetëm është që një heroi europian (jo vetëm shqiptar), i cili ka luftuar për krishterimin, t‘i jepet mirënjohja, të rivendoset në vend e vërteta historike dhe të rikuperohet një godinë, e cila është pjesë e rëndësishme e historisë së të dy popujve", vijon më tej Pierfrancesco Palattella. Media, edhe një herë duket se e ka kryer misionin e saj. Ka mbështetur dhe i ka ardhur në ndihmë një proteste të ligjshme, e cila, siç ka kujtuar në një intervistë themeluesi i Komitetit për Mbrojtjen e Kulturës Europiane, Costanzo D‘Agostino, ka nisur në vitin 2004 gjatë një vizite në Shqipëri. Visar Zhiti e pat pyetur se çfarë mendonte që në Romë, në Pallatin e Skënderbeut, imazhi i Heroit Kombëtar shqiptar dhe europian lidhej me atë të makaronave dhe të fisnikëve të miellit... Pikërisht atëherë ai përpiloi një letër të hapur, të cilën e firmosi në emër të komitetit. Nisi në këtë mënyrë një fushatë kulturore për të shkulur prej Pallatit të Skënderbeut emrin e Muzeut të Makaronave. Arbëreshët e Italisë ishin përkrahësit e parë. Edhe interneti doli një armë me të vërtetë efikase për këtë betejë. Me mijëra e-maile u dërguan në adresë të politikanëve dhe strukturave universitare, akademive dhe shoqatave kulturore, ministrive, ambasadave e selive të ndryshme institucionale. Fletëpalosje u shpërndanë në rrugët kryesore të Romës, manifeste u ngjitën në muret historike shumë pranë Pallatit Skënderbe... Nuk është shumë ajo çka kjo betejë kulturore e nisur kohë më parë kërkon: një pllakë monumentale ku të shkruhet qartë emri i Gjergj Kastriot Skënderbeut dhe një hapësirë e vogël ku të ekspozohen objekte e dokumente që të rrëfejnë për të. Sepse, siç është shprehur edhe pasardhësi i heroit tonë, Giorgio Maria Castriota Scanderbeg, betejat kulturore aq të nevojshme janë të ndryshme nga ato të të madhit Gjergj, por kanë një vlerë të dyfishtë: të nderojnë kujtimin e një Heroi, të paktën me një pllakë përkujtimore të vendosur në një vend të dukshëm, si edhe të nderojnë vendin e shqiponjave, tokën ku lindi ky njeri i madh.

shqip

[EncounterAL]

Pjesa teatrale per Skenderbeun tone, skeda e librit vijon:

--------------------- Libri ---------------------------
Titulli:
Alessandro, signor d'Albania :
azione accademica : da rappresentarsi nel Ducale Teatro Grande
il felicissimo giorno natalizio del serenissimo signor principe di Modena :
composta, recitata, e dedicata all'Altezza Serenissima di Rinaldo I.,
Duca di Modena, Reggio, Mirandola ec. (1737)
. . . . . . . . .
Publisher:
In Modena : Per Bartolomeo Soliani ...
Keywords:
Scanderbeg, 1405?-1468; Murat II, Sultan of the Turks, 1404-1451; Festivals
---------------------------------------------------------------
qe ndodhet edhe ne adresen www:
http://www.archive.org/search.php?qu...iatype%3Atexts

ose
http://www.archive.org/details/alessandrosignor00rina

nuk e di kur eshte vene per here te fundit ne skene.
( titulli bashkengjitur )

[Kreksi]

Guillaume DE Gauteron CENQUOINS, Sekretari i M. de Mont-ambaflador Luc kur ai ishte në Venecia, në vitin 1442. Ai u përkthye në frëngjisht Toscana letre të drejtë Skënderbeut, i cili është një koment i ndonjë gjë të turqve &, lordi Xhorxh Caftriot tha Skënderbeut, Princi i Epirit dhe e Shqipërisë, e cila përmban libri i jetës së tij dhe fitoreve të marra prej tij, shtypur në Paris në vitin 1444 Denys Janot. Jaques Lavardin Sieur du PLeffe Bourrat shkruante gjerësisht se jeta e Skënderbeut, shtypur në Paris, siç i themi ne në vendin e tij.

Libri pra eshte perkthyer nga origjinali autor Paul Jove 1540;....Venedikë

[ganimet]

Skënderbeu ka" vlerën dhe meritën" se është krijues i miqësisë së popullit
shqiptar me popujt e tjerë të Ballkanit, me sllavët para së gjithash me serbët, malazezët, bullgarët dhe me grekët, përmes kërkesave për aleanca kundër Perandorisë Osmane, përmes shembullit të vet dhënë këtyre popujve për luftën çlirimtare, përmes frymëzimit dhe nxitjes së besimit në mundësinë e thyerjes e të fitores kundër Perandorisë Osmane etj. Kjo miqësi dhe admirim për Skënderbeun shfaqet në këngët popullore që i kanë kushtuar popujt e Ballkanit dhe në vlerësimin që i bënin udhëheqësit ballkanikë rolit të Skënderbeut në planet e tyre politike. Kjo miqësi e forcuar nga Skënderbeu është vazhduar në luftërat e mëvonshme të përbashkëta të shqiptarëve dhe ka qenë bazë e bashkëpunimit të shqiptarëve me serbët dhe grekët kundër "armikut të përbashkët" deri në ditët tona.

serbet ne ate koh nuk kan jetuar o zotri serbet ather nuk luftonin po jetonin buz lumejve merreshin me peshkim benin jet nomade po leri prrallat serbe te shekullit 18 e 19 . skender beu e kishte nenen shqiptare dhe ishte Vet aleksandri i madh ku ka pas vend ather per dy atllar ne nji mullar ishim ne dhe vetem ne zot te ballkanit.Skenderbeu mori 1 milion e gjysm ushtar ta pushtoi indin dhe su kthye per 16 vjet ate e pushtoi pore ,pore populli yn mbet vetem me kalamaj .ktu morem teposhtzen sepse vetem 764 ushtar u kthyen gjall.

[Kreksi]

Për Skenderbeun thonë, ishte i madhësisë se madhe" kishte bel të lartë, shpatullat e gjera, i fryrë nga gjoksi, kembet e lehta, krenar dhe ne hecje teatral, qafa e tij ishte e gjerë dhe e gjatë, kreu i tij i vogël, ballin e lartë, sytë ovale ngjyrë kafe me damarë te zjarrt ngjyrë gjaku, fytyra e tij e këndshëme si te një gruaje, flokët e tij te natyrishme te zeza te dredhura, me kaçurrela në qafë, lëkurën e tij me ngjyrë të bardhë dhe i pastër nga gjaku i tij i maleve te lindjes, sytë e tij të butë dhe të guximshëm, pa sjellje e te patrembshem, por me një veprim te vogël rrahje te çerpikve, zëri i tij degjohej nga një distancë e madhe, si barinjtë e vendit të tij, që degjoheshin mes tyre nga një luginë me një tjetërin. Ai fliste gjuhën shqipe, greke, turke, arabe, italiane, pa dallim. Ai këndonte i shoqëruar më fyell si Epirot ne të gjitha këto gjuhë.

"Skenderbeu shalonte mirë mbi kalë, perdorte shpatën, harkun dhe topuzin"

[Kreksi]

Kreksi nga e more kete citim, nga cili burim?

Pershendetje,

Burimin e kam dhene disa here edhe tek referanca e burime tjera ne nje tem tjeter, por qe poe japi edhe ketu;
shko ne faqen 13O ...131....apo qe nga

Lamartine ka disa te dhena tjera nga hamer per historine osmane, shumle te rendesishme...
http://www.google.com/books?id=KZkBA...page&q=&f=true

Ketu ne kete provincë Skenderbeu u emrua bejler beg ne krye te 5000 ushtarve, ne provencen e quajtur Tmolus, afer Izmirit..çuditerishte i ngjan nje provinces se kosoves, lexoni temen "beteja e kosoves ne luginen e Drenices" ku autoret deshmojne se beteja e kosoves eshte zhvilluar ne nje vend ne kosovë qe i perngjane fortë Lugines Tmolus qe gjindet afer Izmirit..;
Dhe me interesante eshte kjo se pas kesaj detyre Skenderbeu dergohet ne Kosovë ne nje vend qe iu dukej familiar dhe i njohur, njesoj si ky i Tmolusit..
Pra per te bere studime rrethe heroit tone kombtar dueht bere kerkime e hulumtime per çdo dite per te nxjerrur te dhena tjera qe nuk i njohim, vetem me kerkim e lexim mund te mesojmi me shumë per historin jeten dhe heroizmin e heroit tone Gjergj Kastrioti.

[Kreksi]

Per ata qe posedojne google token mund te shofin kete lidhje, vendi ku jetoi Skenderbeu ne turqi...si sanxhak beg !
http://bbs.keyhole.com/ubb/ubbthread...1.08360548.kmz

[Kreksi]

Kreks ketu ne kete tekst po i shoh disa risi!?
Cili burim e thot qe Skenderberu u dergua ne Kosove dhe se bente lojera ne Novoberde me ushtaret? A ke ndonje burim dokument apo roman historik?

Gjithe te mirat

Burimi eshte ketu...anecdotes germaniques dep

[Kreksi]

Sanxhak begu i Gjergj Kastriotit
Ne kete Provincë per here te pare Skenderbeut iu dha komanda nga Sulltan Murati II ne krye te 5000 ushtarve. rethe viteve 1439 14441
http://bbs.keyhole.com/ubb/ubbthread...8.09335243.kmz

[Kreksi]

Ftoj antaret e nderuar te cilet kane mundesi te ndihmojne ne kete projekt, pershkimet e vendeve historike te Skenderbeut qe do te krijojmi nje dosje per Google earthe..;falemenderit


http://bbs.keyhole.com/ubb/ubbthread...8.09335243.kmz

[gimche]

SKENDERBEU ISHTE KATOLIK I RITIT BIZANTIN. Pra ai nuk varej aspak nga Patriarkana e Kostandinopojes. Shprehja "Skenderbeu ishte ortodoks" eshte e gabuar.

Aspak s'është e vertetë!, Skënderbeu ishte Ortodoks dhe për këtë ja faktet

http://sq.wikipedia.org/wiki/Feja_n%...leranca_fetare

Në këtë artikull do ta lexosh këtë:

"Heroi kombëtar i shqiptarëve Gjergj Kastrioti lindi në një familje ortodokse, u bë mysliman në oborrin e sulltanit, u bë bektashi (ky ishte kusht për t'u bërë jeniçer), u kthye në Shqipëri dhe mori fenë e babait (ortodoks) dhe kur vdiq la amanet që të varrosej në një katedrale të të krishterëve katolikë (Lezhë). Njëri nga vëllezërit e Gjergj Kastriotit, përkundrazi, kërkoi të varrosej në manastiret e Athosit, një prej vendeve të shenjta të ortodoksisë."

Është e pabazë të thuhet se ai ishte Katolik gjë që kur ska qenë as në fëmijëri e as kur vdiq

Përshëndetje!

[shigjeta]

Origjina e Skënderbeut, Dokument i rrallë i 1368 përmend Kastriotët nga Kanina e Vlorës

Për të ndriçuar në përgjithësi, një epokë të caktuar apo një person alitet të veçantë, të shquar në histori, siç është Gjergj Kastrioti – Skënderbeu, domosdo duhet mbështetur në burime dokumentare që ruhen nëpër arkiva të ndryshme, qofshin ato të botuara, pjesërisht të botuara apo të pa botuara; të cilat janë si një hallkë ndërlidhëse në mes historisë kombëtare shqiptare, me historinë e vendeve të Ballkanit, Lindjes së Afërme dhe Evropës në veçanti.
Duke shfrytëzuar lëndën burimore, të Arkivit të Dubrovnikut, dokumentet origjinalë për shekullin e XIV-të, të cilët ruhen në fondin: seria e dokumenteve të Vjenës; në signaturën nr. 1019, kemi hasur origjinalin e dokumentit të 2 shtatorit të 1368, në të cilin, për herë të parë, në histori, [nga dokumentet e shkruara të njohura deri me sot] përmendet emri Kastriot.
Pos ribotimeve, në disa gjuhë, ky dokument, është përkthyer edhe në gjuhën shqipe. Fillimisht, të përkthyer e hasim në “Burime të zgjedhura për historinë e Shqipërisë” volumi II, Tiranë 1962; pastaj në Prishtinë nga dr. Tefik Geci në vitin 1968 dhe së fundi nga dr. Ramiz Abdyli në vitin 1984. Botimi i Tiranës me atë dr. R. Abdylit është identik, nuk ka asnjë ndryshim, as në stil e as në gjuhë, derisa përkthimi i dr. T. Gecit ndryshon. Të tri këto përkthime, kanë lëshime të ndjeshme, nuk janë të sakta dhe preçize, ju mungon qasja profesionale, ndoshta si pasojë e mosnjohjes së paleografisë sllave, çirilike dhe glagolike apo nga mosshfrytëzimi i origjinalit [këtu përjashtojmë dr. T. Gecin, i cili si duket, ka shfrytëzuar origjinalin], gjithnjë duke u mbështetur në botimet e bëra, nga studiues të huaj, të cilat kanë mangësi dhe paqartësi të shumta.
Njëri ndër arkivat më të pasura për shekullin e XIV, për historinë e Shqipërisë në veçanti, e Ballkanit perëndimor në përgjithësi, është Arkivi Historik i Dubrovnikut, për shkak të rolit të rëndësishëm që kishte Dubrovniku në sferën e mardhënieve ekonomiko-shoqërore dhe finaciare, me vendet fqinje ballkanase. Një vend i rëndësishëm i takon Shqipërisë dhe familjeve princërore e bujare të saj, në këto marrëdhënie, të cilat kanë lënë gjurmë të shumta të shkruara. Familja më e dalluar, është ajo e Kastriotëve, për të cilën në fonde të shumta, të këtij arkivi, ruhen dokumente, akte dhe testamente të ndryshme, të karakterit publik dhe privat.

Dokumenti i rëndësishëm

Njëri nga dokumentet më të rëndësishëm, për këtë familje, ngase për herët të parë, gjejmë të shkruar emrin e saj, Kastriot, është dokumenti nr. 1019, nga fondi i dokumenteve të Vjenës, i shkruar më 2 shtator të vitit 1368. Pos rëndësisë se, për herët të parë përmendet emri Kastriot, ky dokument, ka edhe një rëndësi tjetër të veçantë, ngase leximi, transkriptimi dhe përkthimi i tij është bërë në mënyrë të gabuar, veçanërisht nga studiuesit e huaj, gjerman, të cilët, nuk e njihnin me themel sllavishten. Kjo gjë ka nxitur studiuesit sllav, që të nxjerrin përfundime të gabuara, se Skënderbeu, qenka me origjinë sllave! Kësaj radhe, për t’iu dhënë fund debateve të shumta kontradiktore; për të hedhur poshtë me forcën e argumenteve, pretendimet e qëllimkëqija sllave, do të botojmë bashkangjitur këtij shkrimi, fototipinë e origjinalit (faksimilen), transkriptimin në gjuhën sllave me grafema latine dhe përkthimin në gjuhën shqipe.

Kushtet ku u shkrua...

Ngritja dhe forcimi i feudalëve e princërve vendas shqiptar, në disfavor të pushtuesve të huaj, si rezultat i një procesi të gjatë dhe të mundimshëm, të zhvillimit politiko-shoqëror dhe kulturoro-ekonomik që kishte filluar, në shekullin IX-të, solli formimin e disa shteteve feudale, në pjesë të ndryshme të Shqipërisë etnike.
Kronika e Janinës dhe ajo e Epirit nga shekulli i XIV-të, na mundësojnë të kemi një vështrim të përgjithshëm për pozitën dhe gjendjen e Kaninës dhe Vlorës në kohën kur u shkrua dokumenti [diploma] i Aleksandrit në vitin 1368. Pas vdekjes së mbretit Dushan, perandoria e tij u shkatërrua shpejt, kështu që menjëherë, lindën sundues të vegjël të cilët ishin, gjysmë të varur. Në Shqipërinë Jugore dhe në disa vise të Epirit, pas disfatës së Simeon Uroshit, trashëgimtari i despotatit të Epirit, Niçifori, në vitin 1358, bëri përpjekje që të rikthente territoret e humbura në disa vise shqiptare, por kjo gjë nuk i shkoi përdore ngase, hasi në rezistencë të fortë, të shqiptarëve, përkundër një ushtrie të shumtë në numër, që dispononte, në mesin e të cilës kishte edhe mercenar turq; ai u vra dhe ushtria e tij u shkatërrua, në betejën te lumi Ahelos. Ky sukses i feudalëve shqiptarë e vlleh, mundësoi forcimin e tyre dhe shtimin e aspiratave për zgjerime të reja.
Në Vlorë e Kaninë, po edhe në viset përreth, sundonte Joan Asen Komneni i cili u martua me Anën, mamanë e Niçiforit, sipas të cilës muar edhe mbiemrin. Këtë e zëvendësoi Aleksandri, i cili në asnjë dokument të njohur deri me tani, nuk thirret Komnen! Ky, ishte qytetar nderi i Dubrovnikut dhe kishte raporte të mira ekonomike-tregtare me Dubrovnikun.
Pos Aleksandrit, qytetarë nderi në Dubrovnik ishin edhe familjet fisnike shqiptare, të: Balshajve, Topijajve, Aranitëve, Matrangëve, Kastiotëve, Muzakëve, etj, gjë që ju siguronte favore të konsiderueshme në zhvillimet tregtare dhe shkëmbimin e mallrave me shtetet fqinje. Këto lidhje forcohen edhe më shumë gjatë shekujve XIV e XV-të, por fillin e kishin që në shekullin e XI-të, për të arritur një nivel të lartë zhvillimi, gjatë sundimit të princit të parë të Arbërisë, Progonit dhe bijve të tij: Gjinit e Dhimitrit.
Sipas burimeve të njohura, Aleksandri duhet të ketë sunduar si zot i Vlorës dhe Kaninës nga viti 1363 deri në vitin 1380. Si pasojë e luftërave dhe kontradiktave të pandërprera me feudalët fqinjë, duke mos pasur një pozitë të fortë në principatën e tij, në vitin 1368, kërkoi nga Dubrovniku që të shpallet qytetar nderi, me këtë gjë, ai dëshironte që më parë të siguronte strehim, në rast rreziku nga ndonjë e papritur, gjë që ishte e zakonshme për kohën; ngase veprime të ngjashme kishin bërë edhe shumë bujarë të tjerë vendas. Dokumenti i shkruar, [diploma] arriti sipas të gjitha gjasëve, në Dubrovnik, në gjysmën e dytë të muajit shtator të vitit 1368.

Përshkrimi dhe karakteristikat e dokumentit

Dokumenti në origjinal, është i shkruar në sllavishte të vjetër, me grafema çirilike me elemte të glagolicës. Është i shkruar në letër - gjysmë karton, ka dimensione: 26.5 x 39.8cm. Dokumenti është i ruajtur dhe ndodhet në gjendje të mirë. Është i shkruar me ngjyrë të zezë, me shkrim shumë të imët, në kursiv, që vende-vende lexohet me vështirësi. Siç ishte zakon i kohës, ka shkurtesa të shumta. Në fund, në mes të dokumentit, është gjurma e vulës së rrumbullakët, nga dylli i kuq, e cila është shumë e dëmtuar, ku mezi mund të lexohen disa grafema. Shkak i dëmtimit të vulës, është zhvendosja e shpeshtë e këtij dokumenti në relacionet: Dubrovnik-Vjenë-Beograd-Dubrovnik. Këtë dokument e ka shkruar logofeti Gjorica, siç mund të vërehet në fund të dokumentit. [Logofeti kryesonte zyrën e kancelarisë së princit, e cila hartonte dokumente shtetërore, si diplomat, traktatet ndërkombëtare, letrat zyrtare e private të sundimtarit, mbante korespodencën diplomatike me shtetet tjera, kujdesej për të gjitha llojet e akteve, drejtonte financën, etj.]
Dokumenti për herë të parë është botuar në vitin 1840, me ribotime të shumta, po asnjëherë korrekte. Ky dokument, në formën e botuar deri tani, ka shkaktuar debate dhe kundërthënje të shumta, të cilat kanë pasur si pasojë, shtrembërimin dhe vënjën në pyetje të origjinës shqiptare të Skënderbeut. Numri i atyre të cilët kanë mbështetur këtë dokument të botuar, e me mangësi, është tepër i madh, psh. Hopf, Hahn, Ippen, Jireçek, Makushev, Fiander, Wenger, Mikloshiq, Novakoviq, Hammer, Iviq, Thalloczy, Pisko, Fallmerayer, Paganel, Shafarik, Pastor, Marinesco, po, për fat të keq edhe ndonjë shqiptar!
Botimet e bëra në gjuhën sllave nga Karanotvrtkoviqi /1840/, Mikloshiqi /1858/, Makushevi /1871/, Novakoviq /1912/, Stojanoviq /1929/, etj; nuk dallojnë nga njëra tjetra, pos që Stojanoviqi, shton një pikë, para emrit të Branillos. Shuflaj, Jireçek e Thaloçi, e botojnë dokumentin në vitin 1918, të përkthyer në gjuhën latine, me disa lëshime, si duket ata kanë shfrytëzuar Mikloshiqin, kështu që, këta fillimisht e mohojnë që emri Branillo i takon emrit Kastriot; por më vonë ndërrojnë qëndrim dhe pohojnë se: emri Branillo i përket emrit Kastritot! Të njëjtin qëndrim, pra atë se: emri Branillo i përket emrit Kastritot, e mbajnë edhe Hopf /1873, /Hahn /1853/, Ippen /1899/, Hammer, /1840/ Pisko /1894/, Fallmerayer /1866/, Paganel /1855/, Pastor /1891/, etj.

Lëshimi i Carl Hopf-it dhe pasojat në histori

Lëshimin më të ndjeshëm, ndër studiuesit e huaj e ka bërë Hopf-i. Në botimin e: Chroniques Greco-Romanes, duke folur për trungun gjenealogjik të Kastriotëve, ai thirret në dokumentin Aleksandrit nga viti 1368 dhe duke mos e zotëraur mirë sllavishten mesjetare, duke mos lexuar me vëmendje dorëshkrimin, ai nuk përfill fare shenjat e pikësimit, i bën një stërgjysh Skënderbeut, me emrin Branillo Kastrioti, duke mos lexuar grafemën “i” në mes të dy emrave. Këtë interpretim të gabuar të Hopfit, në shkencën historike, e kanë shfrytëzuar edhe shumë historianë e studiues të tjerë, duke formuar idenë e gabuar mbi origjinën e Kastriotëve. Këtë gjë, me mjeshtri të veçantë e kanë shfrytëzuar historianët sllavë, duke shkruar studime të tëra mbi këtë temë. Për fat të mirë, studiues dhe shkencëtar të mëvonshëm, kanë kapur një lëshim të tillë, duke hedhur poshtë këtë teori të gabuar. I pari, që në mënyrë shkencore hodhi poshtë këtë lëshim të ndjeshëm, ishte Fan Noli. Për fat të keq, deri me tani, asnjëherë nuk u botua komplet fototipia [faksimilja] e origjinalit, transkriptimi dhe transliterimi i plotë i bazuar në origjinal, por çdo herë, u botuan studime të veçanta duke u mbështetur në botimet e mëparshme, ku gabimet ishin të pa evitueshme. E njëjta gjë ju ndodhi edhe studiuesve shqiptarë.
Transkriptimi dhe transliterimi i origjinalit të dokumentit nr. 1019, është shumë i vështirë për studiuesit dhe historianët, të cilët nuk janë specialistë të paleografisë sllave mesjetare, sidomos asaj çirilike dhe glagolike. Shkurtesat e shumta, pastaj grafia e imtë kursive dhe në disa raste, dora jo e stërvitur e logofetit, vështirësojnë edhe më shumë transkriptimin dhe transliterimin. Ky dokument, është një diplomë e karakterit publik, e cila mban në vetvete të gjitha karakteristikat e dokumenteve të kësaj epoke historike. Në fillim është i shënuar invokacioni simbolik, pason invokacioni verbal dhe datimi.
Elementet e veçanta të aktit diplomatik
Invokacioni simbolik, i paraqitur me shenjën e kryqit, tregon nështrimin e pushtetit real [të Aleksandrit të Kaninës], ndaj atij kishtar, duke treguar besnikërinë apsolute ndaj kishës.
Invokacioni verbal, që përdoret në këtë dokument, nuk është karakteristikë e shpeshtë e përdorimit tek dokumentet e tilla sllave. Me këtë, i rritej vlera dokumentit duke dëshiruar që të arrihet qëllimi për destinimin e tij. Në këtë rast, është i shprehur në formën: Në emër të atit të birit dhe të shpirtit shenjtë. Derisa datimi i dokumentit, përbën një rast të veçantë, ngase zakonisht, në këtë kohë, shënohet në fund të tekstit, kësaj radhe, e kemi në fillim të dokumentit dhe tregon datën e shkrimit, në formën: në vitin 1368, muaj shtator, më 2.
Teksti i dokumentit [diplomës] përbëhet nga ekspozicioni ose naracioni dhe dispoziconi. Në ekspozicion janë sqaruar rrethanat aktuale për vendimin e shkrimit të një akti të tillë diplomatik. Në këtë rast e kemi në formën: Aleksandri zot i Kaninës dhe Vlorës (...) dërgova fisnikun tim Dimo që të flasë dhe të mbaroj këtë punë, pra qëllimi është i shprehur shumë hapur dhe tepër qartë. Derisa dispozicioni, si pjesa më e rëndësishme e aktit diplomatik, e cila në vete ngërthen objektin moral dhe atë material, që i dedikohet pranuesit, na paraqitet në formën: u betuam duke qëndruar në këmbë në Ungjillin e Shenjtë dhe hyjnor (...) të bëhem unë besnik i dubrovnikasve dhe mik me bujarët e mi, pra shprehet respekti dhe pranohen të gjitha obligimet që dalin nga një akt i tillë.
Si pjesë të fundit kemi: përfundimin ose eshatokolin. Kjo pjesë përbëhet nga përfocimi dhe nëshnkrimi. Përforcimi zakonisht fillon me simbol, që në këtë rast ne kemi kryqin dhe dëshmitarët, të cilët janë njerëz të shquar, të jetës publike, të pushtetit aktual dhe pjesëtarë të fisnikëve vendës. Përforcimin, kësaj radhe e kemi të paraqitur në fomrën: Këta bujarë janë betuar duke qëndruar në këmbë në Ungjillin e Shenjtë me emër Prodan vojvoda dhe Mikleushi, qefaliu i Vlorës Branilo dhe qefaliu i Kaninës Kastrioti dhe Raiçi oborr mbajtësi dhe Ujega Stavileci dhe Stamati dhe Obradi gjykatës dhe Zgurë Dukagjini dhe Smokva dhe Kostadin Shurboviqi dhe Borishi dhe Gruboj dhe përkthyesi dhe Radivoi dhe Bgoj.
Nënshkrimi, zakonisht është pjesa përmbyllëse e aktit diplomatik. Kësaj radhe e kemi në formën: A këtë shkrim e shkroi logofeti i zotit Aleksandër Gjorica sipas fjalëve të zotit Aleksandër dhe të gjithë bujarëve.
Përpos elementeve të përmendura, këtij akti diplomatik, i mungojnë edhe disa pjesë standarte apo të klishetizuara, të cilat i ndeshin në dokumente të ngjashme nga e njëjta periudhë. Këto mungesa, në asnjë mënyrë nuk e zvogëlojnë rëndësinë dhe autenticitetin e aktit.
Analiza dhe studimi i themeltë i këtij dokumenti, hedh në dritë shumë të dhëna interesante, ngase aty gjejmë shumë gjëra për viset e Vlorës e Kaninës. Është e njohur, se Vlora dhe Kanina në shekullin e XIV-të ishin dy pika strategjike të Shqipërisë Jugore, që shtriheshin në bregdetin përendimor të Otranit, përkatësisht në vijën, ku ndahet deti Jon me detin Adriatik, që paraqesin interes të veçantë për pushtuesit e huaj. Zaten, një gjë e tillë vërehet hapur edhe nga pranimi i Dubrovnikut, që të siguroi strehim [ti ofroj titullin, qytetar nderi] Aleksandrit, zotit të këtyre viseve.

Kush është qefaliu i Kaninës Kastrioti?

Të gjitha burimet që njohim deri tani, nuk na japim hollësi konkrete, rreth këtij Kastrioti, i cili në historiografi ka shkaktuar debate të ashpra dhe mendime të shumta, kontradiktore! Titulli qefali, me të cilin emërohet ky Kastriot, dmth. komandat kështjelle ose qeveritar i një qyteti! Ky fakt, na vë para dilemave të shumta, të cilat edhe sot e kësaj dite qëndrojnë pezull dhe të pasqaruara sa duhet në historiografinë shqiptare. Si qefali i Kaninës, Kastrioti, do të thotë se ishte një pjesëtar i shtresë së lartë fisnike, njeri i dëgjuar dhe i respektuar, i cili me firmosjen e tij, në dokumentin e cekur, tregon rëndësinë dhe autoritetin që gëzonte jo vetëm në Kaninë por edhe më gjërë. Edhe pse nuk kemi arritur të gjejmë një lidhje të drejtë përdrejtë me Kastriotët e Krujës apo Matit, ne mendojmë, se ky Kastriot, është trungu i familjes Kastrioti, e cila kishte zotërimet e saja në Kaninë, po edhe në vise të tjera, e më vonë edhe në Veri të Shqipërisë!
Mendimet e studiuesve dhe historianëve, janë të ndara. Hopf-i, duke folur për Konstantin Kastriotin, pohon se ai, ishte i njëjti Kastriot, pra qefaliu i Kaninës, mirëpo këtë pohim, ai nuk e mbështet në asnjë burim shkencor, pra edhe kësaj radhe gabon. Të njëjtën rrugë e ndjek edhe medievisti i njohur kroat Milan Shuflaj. Shuflaj, duke u mbështetur, në etimologjinë e emrit, si edhe disa shkencëtarë të tjerë, nxjerr përfundim të gabuar, kur pohon se: qefaliu i Kaninës Kastrioti, kishte origjinë greke! Pos këtyre, mendime të gabuara për origjinën e Kastriotëve, kishin histrorianë, të cilët nuk e kishin njohur dokumentin nr. 1019 nga viti 1368, si psh. Sansovino, Lavadrin, Spandugino, etj.
Të gjitha këtyre mendimeve të gabuara, të pa mbështetura me argumente të forta dhe me bazë shkencore, Fan Noli, me vendosmëri dhe dokumente të shumtë, arriti t’iu tregojë vendin e duhur, atë të harresës dhe pluhurit. Ç’është e vërteta, edhe biograf e studiues të tjerë para Nolit, kishin bërë një gjë të tillë, po jo kaq bindshëm! Barleti në kryeveprën e tij, vë në pah origjinën shqiptare të Skënderbeut; pastaj Bardhi, me këmbëngulje mbron një gjë të tillë, kur polemizon me J. Marnaviqin. Më vonë, át Athans Gegaj me gjuhën e argumenteve, po ashtu hedh poshtë teoritë e gabuara mbi origjinën e Skënderbeut. Shpresojmë, se përfundimisht, botimi i këtij dokumenti i cili i ofrohet lexuesit të gjërë, por edhe histroianit e specialistit të fushës përkatëse, do jetë kontribut, që njëherë e përgjithmonë, të mbyllet një debat i tillë, mbi origjinën e Skënderbeut.

Disa emra të tjerë që përmenden në dokument...

Transliterimi, transkriptimi dhe përkthimi i gabuar i disa emrave, ka bërë që të mos mund të identifikohen deri me tani disa figura të rëndësishme që përmenden në dokument.
Njëri ndër 16 dëshmitarët, i nënti me radhë është edhe Zgurë Dukagjini! Ky emër, deri tani ka qenë i lexuar gabimisht, dhe i tillë ka qenë fare i panjohur. Zgurë Dukagjini, në shekullin e XIV-të, është i njohur nga dokumentet dubrovnikase dhe venedikase, si një tregtar i zoti dhe në dy raste si ndërmjetësues në dy konflikte, në mes Venedikut dhe Durrësit. Domosdo se është, pinjoll i familjes së njohur Dukagjinase. Ujega Stavileci, është lexuar gabimisht, në “Burime...” dhe R. Abdyli, si Ojega Stavileci, ndërsa te T. Geci si: Jagëja. Analiza e kujdesshme e grafemave në origjinal, na bën të pohojmë se, leximi i drejtë është: Ujega! Një lëshim tjetër është, te leximi i pëkthyesit, si dragoman! Ky moment, është mjaft i rëndësishëm dhe tepër domethënës ngase, jep të kuptohet, se disa nga të pranishmit, të firmosur si dëshmitar, nuk e njihnin gjuhën sllave dhe ju duhej përkthyesi [dragomani]! /Pra, dragomani nuk është emër personi, por është titull i caktuar!/ Figurë e veçantë është, Nikollë Kabuzhiqi, i cili në cilësinë e përfaqësuesit diplomatik, të Dubrovnikut, mbikëqyr firmosjen dhe betimin e aktit diplomatik të Aleksandrit. Kabuzhiqi, është i njohur si tregtar i drithërave jo vetëm në viset e Vlorës e Kaninës, por edhe në Veri të Shqipërisë. Emrin e tij e ndeshim në shumë dokumente të ndryshme.

Dr. Etleva Lala, Dr. Musa Ahmeti - Gazeta Shqiptare

[Uriel]

Kemi përshkrimet e Giovanni Musachit që përshkruan me hollësi prejardhjen e Kastriotëve. Gjithashtu edhe Kasem Biçokun që mbështetet tek pamfleti i Frang Bardhit duke pretenduar një prejardhje të Kastriotit nga krahina e Hasit pranë Prizrenit. Por për të dhënat topografike Musachi ka qënë gjithmonë shumë i saktë, ndaj nuk ka ndonjë arsye pse të mos besohen shtjellimet e tij rreth prjeadhjes së Kastriotëve nga Dibra.

Nëse Kastrioti i Kaninës ka qënë ndonjë pasardhës i Kastriotëve të Dibrës, kurrsesi nuk mund të ketë ardhur kjo familje prej jugut në lindje prej hapsirës arbëre. Pra kemi të bëjmë vetëm me një objekt spekullimi.

[Iliri.]

Kemi përshkrimet e Giovanni Musachit që përshkruan me hollësi prejardhjen e Kastriotëve. Gjithashtu edhe Kasem Biçokun që mbështetet tek pamfleti i Frang Bardhit duke pretenduar një prejardhje të Kastriotit nga krahina e Hasit pranë Prizrenit. Por për të dhënat topografike Musachi ka qënë gjithmonë shumë i saktë, ndaj nuk ka ndonjë arsye pse të mos besohen shtjellimet e tij rreth prjeadhjes së Kastriotëve nga Dibra.

Nëse Kastrioti i Kaninës ka qënë ndonjë pasardhës i Kastriotëve të Dibrës, kurrsesi nuk mund të ketë ardhur kjo familje prej jugut në lindje prej hapsirës arbëre. Pra kemi të bëjmë vetëm me një objekt spekullimi.

[EncounterAL]

Duke lexuar librin qe vijon:
------------------ Libri -------------------
Title : Women Latin poets
Author : Jane Stevenson
Oxford University Press, 2005
-------------------------------------------
mesoj per poetin dhe koleksionistin freng te shek XVI,
Jean Jacques Boissard. Thuhet se gjate kohes qe Boissard
studionte letersi ne Padova ne vitet 1570, njihet ne shkolle me
dy poete studente shqiptare emrat e te cileve ai i jep si vijon:
1 - Basilium Charondam Albanum
dhe
2 - Philippa Lazaeam Polanam Illyricam, from Pola in Istria (now Croatia).

Po ngjis dy paragrafe ku flitet per vepren e Filipa Lazea-s.
Duke kerkuar per vepra te Boissard gjej librin qe vijon:

Titulli:
" Icones diversorum hominum fama et rebus gestis illustrium "

Autor / Hrsg.:
Boissard, Jean Jacques
Publ. : Verlag, Jahr: Metis Mediomatric., Faber, 1591

Ky liber eshte i plote ne adresen web qe vijon:

http://mdz10.bib-bvb.de/~db/pdf/1275...sb00026037.pdf
Aty jane portretet e dy poeteve Shqiptare Charondam Albanum dhe
Filippa Lazea dhe shume me teper.

Ky vellim i kushtohet, pothuaj teresisht luftes se Shqiptareve te shek. XV dhe njerezve te tjere me te cilet ata ishin ne kontakt, miq, aleate, kundershtare etj. Autori ka mbledhur shume portrete dhe i ka vendosur ne kete vellim. Portretet jane mbledhur nga gravurat qe gjendeshin ne Venedik-Veneto. Ne kete vellim flitet per Gjergj Kastriotin, per Topine, Muzaken, Doniken, Mamicen dhe shume te tjere.

Ka aq shume postime per Skenderbeun ne forum sa une nuk e di nese po perseris.
Nqse perseris, ju lutem fshijeni kete postim.

[Gordon Freeman]

Perveq qe eshte figure heroike i yni eshte edhe mbrojtes i Europes pa te Europa do ishte e Turkut tashme...

[ILMGAP]

Skenderbeu eshte ai i cili ishte themeluesi i nje feje te re ne bote e quajtur Skenderbegizmi dhe tanime kete fe e kane perqafuar veq 4milion shqiptareve dhe 6 milion njerez te cilet i perkasin nacionaliteteve tjera.

[Gordon Freeman]

Skenderbeu eshte ai i cili ishte themeluesi i nje feje te re ne bote e quajtur Skenderbegizmi dhe tanime kete fe e kane perqafuar veq 4milion shqiptareve dhe 6 milion njerez te cilet i perkasin nacionaliteteve tjera.

kjo ishte me te futme shoku ,shumica e Shqiptareve iu dine vleren atij (perveq jevgeve kuptohet) mirpo qe e ka themelu Skenderbegizmin apo ndoi fe te re