Peshkatari dhe peshku...

Njėherė njė peshkatar zuri njė peshk me bukuri mahnitese. Dhe sapo u nis ta fusė nė strajcė dėgjoi peshkun se si e lutte:

- Bėhu i mirė. Mė kthe nė ujė... Nėse e bėn kėtė, do t'i plotėsoj te gjitha dėshirat tuaja.
Peshkatari ishte i varfėr. Mendoi se si do tė ishte qesharake ta gjuajė ne ujė njė pre kaq tė bukur. Megjithatė nė njė moment hezitimi ia ktheu peshkut lirinė.

- E premtuar e pėrmbushur - tha peshku. - Ē'dėshiron nga unė?
- Qė shtėpia ime tė bėhet e bukur dhe e nxehtė - ia ktheu peshkatari
- Le tė bėhet- tha peshku. - Kthehu nė shtėpi.
Dhe peshkatari kthehet nė shtėpinė e vet. Shtėpia ishte edhe mė e bukur se ē'kishlte ėndėrruar ndonjėherė. Aty e priste gruaja e vet. I tregoi gjithė atė ē'ndodhi.

-Me tė vėrtetė je njė budalla i madh - i thotė gruaja - a nuk munde tė kėrkosh kėshtjellė?
-Nuk mendova pėr kėtė - tha peshkatari.

Dhe ai kthehet lumit, thėrret peshkun qė nė atė ēast del nga uji. Gruaja ime mė tepėr do tė dėshironte kėshtjellė - tha peshkatari dhe u pa se ishte paksa i bezdisur.
- Le tė bėhet- tha peshku. - Kthehu nė shtėpi.
(Kėshtjella ishte aty. Dhe kėshtu pronari dhe pronarja e kėshtjellės jetuan sė bashku disa vjet nė lumturi dhe kėnaqėsi. Atėherė gruaja e peshkatarit filloi tė mėrzitet. Kėshtiella e saj i dukej e pikėlluar, i mungonin kremtimet, mungonte pallati... dėshironte tė bėhej mbretėreshė!
Dhe peshkatari i kthellet lumit.
- Gruaja ime dėshiron tė bėhet mbretėreshė - i thotė ai peshkut.
- Le tė bėhet- tha peshku. - Kthehu nė shtėpi.

Mbreti dhe mbretėresha tani kishin njė pallat tė mrekullueshėm. Ishin, pa dyshim monarkėt mė tė fuqishėm nė tėrė botėn. Megjithatė mes tėr atij ari dhe kremtimeve, mbretėresha filloi tė ankohet, duke thėnė se si atje nė Romė, ėshtė dikush edhe mė i fuqishėm se ata. Ashtu ishte, Papa kishte fuqi nė tė cilėn ata kur nuk do tė kėnaqen…
Dhe kėshtu njė mėngjes, mbreti kthehet nė lumin, nė tė cilėn njė kohė peshkonte, gjatė varfėrisė sė vet. I dukej se peshku veē e priste…
Kjo ėshtė e tmershme - tha mbreti - gruaja ime dėshiron tė bėhet qenia mė e fuqishme nė tokė. Ajo do tė donte...
- Ēka? -pyeti peshku.
- Ajo dėshiron tė bėhet Papė - pėrgjigjet peshkatari, mezi duke marrė frymė.
- Le tė bėhet- tha peshku. - Kthehu nė shtėpi.
Dhe pasi qė u bė Papė, gruaja e peshkatarit zotėronte mbi shpirtėroren dhe botėroren. Dėshira e saj mė nė fund u pėrmbush.
Por edhe kjo nuk zgjati shumė. I mbeti vetėm edhe njė dėshirė, vetėm edhe njė hap tė kalojė para se tė arijė lumturinė supreme... ndoshta peshku do tė mundej...
Dhe peshkatari nisej rrugės qė dikur e ēonte kah shtėpia e vjetėr. Arrin deri te bregu i lumit. Thėret peshkun.
- Ē'dėshiron? - pyet peshku.
- Njė dėshirė... dėshira e fundit... gruaja ime do tė dėshironte tė bėhet…
- Ēka? - pyet peshku pėrsėsi.
- Zot. - psherėtiu peshkatari.
- Kthehu nė shtėpi - tha peshku.

Peshkatari shkoi. Disa qindra metra mė tej, gruaja e priste nė pragun e shtėspisė sė tyre tė vjetėr. E dėshpėruar, keq e veshur, si nė kohėn e mjerimit tė tyre.

Nga Osho