Ideali dhe qenia njerezore

[ATMAN]

Sigurisht, te dyja rastet kane shume lidhje. Dy te rinje shqiptar te detyruar nga varferia dhe shtypja sociale u derguan njeri ne vjedhje dhe tjetri ne vdekje.
Nuk shohe ndonje ideal ketu as ndonje heroizem!!!

plotesisht dakort me ty

kryeplak

nese nuk te kuptojne mos u merzit se nuk duan te sforcohen te kuptojne kendveshtrimin tend

sinqerisht arun

[lis]

Redi pershendetje!

Tema e hapur nga ty eshte shume interesante packa se nuk arrijme te kuptojme ne substance qellimin e kesaj teme.
Perpara se te jap nje mendim, une do te thoja se shume anetare nuk arrijne te kuptojne dhe tu pergjigjen kanaleve te vecanta te komunikimit te tematikave te ndryshme qe hapen per diskutim.
Anetaret kane prirje ne keto momente per te dhene kunderpergjigje edhe pse nuk arrijne te kuptojne se per cfare behet fjale. Dy shembujt e mesiperm dhe krahasimi ndermjet tyre eshte shume i qarte dhe domethenes por problemi qendron ne ate, njerezit manipulojne me mendime.
Ndjenjat e zjarrta qe mbizoterojne qeniet e tyre jane shkak per deformime serioze te diskutimit. Disa nga keta anetare shkruajne edhe gjera me serioze dhe kur lexon analizat e tyre ne forume te tjera te ketij forumi si dhe pergjigjet ne kete teme, te vjen te qeshesh nga pak.

Gentiani nga Lezha qe u vra ne frontin e luftes ne Irak, ishte nje djale i ri i cili po te mos kishte patur fatin te fitonte vizen apo llotarine per ne Amerike, ai ndoshta do te kishte shkuar ushtar ne ndonje qytet te Shqiperise.
Ai u tregua shume i perpikte me ligjet dhe rregullat e shtetit amerikan dhe kerkoi te behej nje qytetar i devotshem amerikan. Ndoshta ishte ambicioz si i jati i tij per sa i perket karrieres.

Pra ne Amerike ai u bind ligjeve dhe rregullave ne fuqi dhe fitoi me shume nder dhe dinjitet se cfare kishte fituar ai dhe i jati i tij ne Shqiperi.

Po sikur te kishte shkuar ushtar ne ndonje pike kufitare apo te vazhdonte ushtrine ne ndonje repart ushtarak te Shqiperise. Cfare do te ndodhte?
Patjeter qe ai do te ishte sjelle ashtu sikur sillen ushtaret shqiptare ne Shqiperi.
Me nje matematike te thjeshte atij i binte qe te behej halabak ushtar i zakonshem dhe do te perdhoste ne rradhe te pare betimin tij e ti si ushtar por edhe betimin se do ti sherbeje me ndergjegje te paster atdheut te tij.
Ushtaret shqiptare ne Shqiperi perdhosin cdo vlere dhe skandalet nuk kane munguar.
Nuk kane munguar as dhe ne Irak raste te tilla por cdo gabim i bere nga ushtaret amerikane atje , eshte gjykuar dhe ushtari eshte denuar ne baze te ligjeve ushtarake amerikane ne fuqi.
Ne Shqiperi duke filluar sipas hirearkise, nga ushtari gjer tek komandanti i divizionit, rregullat dhe ligjet ne fuqi nuk zbatohen dhe c` eshte me e keqja ato perdhosen(rasti i Bishtpalles).

E thene shume thjeshte "perdhosje e betimit dhe rregullave dhe ligjeve ne fuqi sidoqofshin ato, do te thote perdhosje e dinjitetit, principeve dhe idealit shqipetar"

Kete, Redi, ata nuk e kuptuan dhe kjo eshte per te ardhur keq.

Ne Shqiperi apatia dhe anarkia jane ulure kembekryq prane cdo familje shqipetare prandaj nuk u ben me pershtypje njerezve se cfare do te thote rregulla dhe ligje dhe repektim te tyre.
Krahasimi ishte shume domethenes por nganjehere temat dhe shkrimet jane shume te veshtira per tu kuptuar nga shume te tjere.

Bye

[ATMAN]

Njeriu, gjatë jetës së tij personale ose shoqërore ndjen nevojë për qëllime jomateriale. Çdo sistem shoqëror kërkon një numër të qëllimeve të cilat janë të zakonshme mes individëve e pa të cilat jeta shoqërore do të ishte krejtësisht e pamundur. Jeta shoqërore nënkupton kooperimin dhe përfitimin e qëllimeve të zakonshme materiale dhe shpirtërore.
Qëllimet e rëndomta të disa njerëzve mund të jenë materiale si; kompanitë komerciale ose industriale që janë të formuara nga një numër i njerëzve të cilët e marrin kapitalin, kurse të tjerët vetëm punojnë.
Shoqëria njerëzore nuk mund të udhëhiqet si një kompani ngase bazat e saj janë krejtësisht ndryshe nga ato të firmës. Në realitet, ky është mendimi ynë sepse ka disa të tjerë si Bertrand Russelli, që mendojnë se etika shoqërore nënkupton vetëm interesin personal. Ata e konsiderojnë etikën sociale si një lloj kontrate ndërmjet individëve, gjegjësisht për ta mbrojtur interesin e tyre. Russelli e ilustron mendimin e tij me këtë shembull vijues: “Unë dëshiroj ta posedoj lopën e fqinjit tim, mirëpo e kuptoj se nëse veproj ashtu, atëherë ai do të reagojë, do ta grabitë (lopën). Ndoshta në të njëjtën mënyrë do të veprojë edhe ndonjë fqinj tjetër. Kështu, në vend që të fitoj profit, do të humb, dhe për këtë shkak preferoj ta respektoj të drejtën, ai ta ruajë lopën e tij, ndërsa unë ta ruaj timen”.
Russelli mendon se bazat e etikës sociale nënkuptojnë respektimin e të drejtave individuale. Ne mund të themi gjithashtu se vjedhësit kanë të njëjtën lidhje, gjegjësisht janë të bashkuar për vjedhje dhe përforcimin e një lloj drejtësie mes tyre, ngase nuk mund të veprojnë në vetmi. Për këtë shkak themi se motoja e Russellit është në kundërshtim me filozofinë e tij. Motoja e tij është humanitare, kurse filozofia e tij në kundërshtim me te. Me konsiderimin e interesit personal si bazë të etikës shoqërore, ne obligojmë kooperimin individual me dhunë, nga frika e reagimit të të tjerëve nëse eventualisht posedojnë fuqi dhe forcë, mirëpo, nëse njeriu bindet se të tjerët janë të dobët për ta dëmtuar, atëherë s'ka nevojë të observohen këto parime të moralit.
Nëse supozojmë se Niksoni dhe Brezhnjevi kanë fuqi të njëjtë, do t'ishte në interesin e tyre t'i respektojnë idetë e tyre, mirëpo nëse njëri prej tyre ballafaqohet me popull të dobët, atëherë s'ka nevojë për një respekt të ndërsjellë.
Kritika e Russellit kundër Shteteve të Bashkuara të Amerikës për luftën në Vietnam në këtë rast do t'ishte e papranuar!
Sidoqoftë, shkolla e tyre ideologjike ishte e padrejtë ngase lejon të fuqishmin ta shtrëngojë të dobëtin, dhe nëse i dobëti nuk tregon tolerancë atëherë duhet të përpiqet që të forcohet.. Politikisht kjo mund të jetë e vërtetë, por jo edhe moralisht ngase i dobëti nuk mund ta bindë të fortin të veprojë ndryshe.
Me sa duket, shkolla politike filozofike lejon sjelljen despotike të të fuqishmit.
Çdo shkollë filozofike mund të bazohet në qëllimet e njëjta materiale, por obligohet t'i sugjerojë mënyrat tjera (jomateriale) të kontrollimit të degjenerimit, gjegjësisht, shkaqet e agresivitetit individual duhet të hulumtohen e të çrrënjosen. Këto shkaqe nuk kanë lidhje të domosdoshme me përkufizimet humane, intelektuale dhe edukative.
Nëse pyet se çfarë barriere ka ndaj agresionit të të fuqishmit kundër të dobëtit, ata mund të thonë: “Shoqëria duhet të formohet që në fillim ashtu që të mos ekzistojë në te as i fuqishmi e as i dobëti”. Nëse burimet e fuqisë dhe dobësisë zbulohen dhe çrrënjosen, atëherë të gjithë njerëzit do të gëzojnë një nivel dhe për shkak të fuqisë së tyre të barabartë do ta respektojnë njëri-tjetrin.
Sipas tyre, një gjë e tillë është e mundshme nëse eliminohet pronësia private sepse vetëm në këtë mënyrë do të përfundojnë kundërthëniet dhe dhuna.
Shoqëria në të cilën të gjithë njerëzit kanë qëllime të shëndosha materiale, do të udhëhiqet si një ndërmarrje e vërtetë kooperuese, ku nuk do të ekzistojë padrejtësia.
Shkolla e marksizmit nuk përqëndrohet në spiritualitetin e njeriut dhe s'flitet në te për vetëdijen morale, por përqëndrohet në pronarin, i cili sipas saj është burim i krejt dobësive dhe presioneve. Pronari privat zëvendësohet me shtetin ose pronësinë shoqërore ashtu që çdo individ punon sipas aftësive të tij kurse kompensim pranon prej shtetit ose shoqërisë, varësisht nga nevojat e tij. Në këtë mënyrë besohet se do të sigurohen paqja, qetësia, drejtësia dhe morali i shëndoshë, kurse të gjitha të këqijat, si armiqësia, urrejtja dhe komplekset tjera do të çrrënjosen, pra, të gjithë do të jetojnë në vëllazërim e barabarësi.
Ky mendim është i gabuar për këto shkaqe:
Momentalisht vërehet se në shoqëritë ku është eliminuar prona private presioni dhe devijimi ende ekzistojnë. Nëse socialistët kishin të drejtë në qëllimet e tyre reformuese dhe nëse shoqëria organizohej në baza komuniste, do t'ishte e pamundur ta përjetojë përsëri korrupsionin. Në anën tjetër, shpesh jemi dëshmitarë të asaj se shoqëritë komuniste i zhdukin udhëheqësit e tyre prej kohe në kohë. Pronari privat, në këtë rast, nuk mund të jetë faktor i vetëm për të përfituar privilegje.
Së pari, privilegjet nuk karakterizohen nga të hollat dhe kontratat, por prej shumë gjërave tjera që i çmojnë njerëzit. Gruaja e cila është më e bukur se të tjerat ka përparësi qnuk ka të bëjë aspak me pronësinë, mirëpo përsëri e gjen vendin e vet në sistemin komunist.

Ndër më të rëndësishmet janë privilegjet e pozitës dhe elitës. Njeriu më i pasur në botë gjithmonë dëshiron të zgjedhet kryetar i Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe ndonjëherë dëshira e tillë është aq e fuqishme saqë është në gjendje ta sakrifikojë pjesën dërrmuese të pasurisë së tij vetëm për t'ia arritur qëllimit apo për të përfituar famë e nder si njeri i fuqishëm. Njeriu gjithmonë e çmon veten kur është i respektuar nga të tjerët, pa marrë parasysh se a realizohet respektimi nga frika, dëshira apo devocioni.
A nuk duan të bëhen mbretër e të rrinë gatitu para tyre me qindra eprorë e njerëz, qoftë edhe nga frika?
Njerëzit i lakmojnë këto gjëra ngase në të kundërtën nuk do të humbnin çdo gjë për të fituar përparësi të tilla.
Kështu, shkaku kryesor i dhunës te njerëzit dhe i të këqijave shoqërore nuk është vetëm pasuria, por ka edhe shkaqe tjera që nuk mund t'i tejkalojë komunizmi.
Së dyti, kur janë privilegjet tjera të siguruara në bazë të përparësive, qoftë edhe në shoqërinë komuniste, profitet e atyre që posedojnë përparësi më të mira janë më të mëdha, p.sh. a do t'ishte interesimi i liderit sovjetik për pasuri i njëjtë sikur ai i bujkut, edhe pse prezenton bujqësinë! Bujku ndoshta asnjëherë në jetë nuk do të udhëtojë me aeroplan, ndërsa lideri i tij në disponim ka aeroplanin më të mirë.
Kështu, nuk mund të thuhet se përparësia nga pasuria është shqyrtuar në komunizëm e as ajo se individët do të fitojnë në mënyrë të barabartë nga pasuria shoqërore.
A kanë dobi të barabartë shërbyesit civilë nga fondi publik i pronarëve privatë? Njeriu i pozitës si lartë gëzon përparësi mtë mëdha se një punëtor i rëndomtë.
Posaçërisht vlen të ceket se edhe në shoqëritë komuniste zhvillohet nevoja për vetësakrifikim dhe braktisjen e përparësive materiale, p.sh. ushtari që lufton e vritet, nuk vritet për shkaqe të interesit të tij personal, por patjetër duhet të jetë i motivuar me disa ideale ose sentimente, që për hir të tyre ta flijojë jetën. Pra, pjesa më e madhe e shkollave materialistike nuk mund të veprojnë pa virtyte shpirtërore, bile edhe nëse shndërrojnë diçka me bindje në adhurim.
Shkolla ideologjike e shoqërisë, që bazohet vetëm në interesin material, nuk mund të jetë komprehensive (e kuptueshme) ose praktike. Si veprojnë liderët komunistë me parimet, idealet, motot dhe simbolet e sistemit të tyre?
Ata veprojnë ashtu sikur sistemi i tyre është mbi çdo gjë, kurse faktikisht, prezentojnë vetëm përfitimin e interesave të jetës. Sipas bazave të shkollës materialistike, parimi i tyre i ngjan planit ndërtimor të arkitektit ngase s'ka gjë të shenjtë në te, por është vetëm ndihmë për konstruksion. Plani më i mirë plotëson ndërtesën, për të cilën edhe është hartuar. Sa i përket shkollës ideologjike mund të thuhet se është plani më i bukur për shoqërinë, por pse të adhurohet plani? Plani është për ndërtesën kurse ndërtesa për mua, pra pse ta sakrifikoj veten për planin?
Ky qëllim është i palogjikshëm ndërsa sistemi mësimor konsiderohet vetëm si ide për ndërtimin e shoqërisë. Shpeshherë shikohet si diçka e shenjtë dhe se do të ketë dikush nderin ta japë jetën e vet për te. Ithtarët mund të mendojnë se qëllimet e tyre janë të pabaza, por do të obligohen të inkalkulojnë veten e tyre e të tjerët me shpirtin e sakrifikimin.
Tash të shohim se si vlerësohen qëllimet shpirtërore ose virtytet. A janë të vërteta apo vetëm sugjerime të ndonjë intriganti të marrë?
Pse vlerësohen më tepër se vlerat materiale.
Para së gjithash, çka është e vlefshme?
Kur njeriu ndërmerr një çështje me dëshirë të lirë, atëherë ai ka ndonjë qëllim që është i vlefshëm për te, pa marrë parasysh se a është material apo shpirtëror, gjegjësisht qëllimi është në interes të tij ngase në të kundërtën asnjëherë nuk do ta zbatojë.
Thuhet se paqëllimshmëria ose futiliteti është e pamundshme nga aspekti materialist, është e qartë se unë do ta zbatoj ate që është në dobinë time dhe për kontinuitetin e jetës sime; pra unë jetoj instinktivisht.
Termi “vlerë” mund të përdoret si për gjërat materiale ashtu edhe për ato shpirtërore, p.sh. mjeku mund të më vlerësojë ngase e tillë është mjekësia. Gjërat materiale, në realitet, janë fizike ose trupi i kërkon; gjithashtu edhe ushtrimi është i nevojshëm për trupin, edhe pse nuk është substancë. Kështu, ushqimi dhe ushtrimi, janë të vlefshëm për ne. Të jeshë i mëshirshëm ndaj të tjerëve mund të mos kesh fitim material.
Ndonjë individ përpiqet të kontribuojë shumë në ndonjë organizatë edukative, për hir të gjeneratës së ardhshme, dhe nga kjo jo vetëm që s'ka profit por mund ta humbë kohën dhe oportunitetin për sukses më të lartë.
Si do ta shikojmë shpirtërisht këtë çështje?
Çështjet shpirtërore janë shumë të rëndësishme në jetën njerëzore, mirëpo pyetja, e cila mund të shtrohet, është ajo se a përkufizohet spiritualiteti me besimin në Zot apo është e mundshme të ekzistojnë vlera shpirtërore që e udhëzojnë jetën njerëzore pa një besim të tillë?
Sartri, në librin e vet “Genuineness of Man” citon këtë frazë të Dostojevskit: “Sikur të mos ekzistonte Zoti, çdo gjë do t'ishte e lejuar”. Kjo do të thotë se e mira dhe e keqja, e vërteta dhe mashtrimi si dhe tradhtia e shërbimi varen nga ajo se a besojmë në Zot apo jo. Nëse nuk kemi besim të tillë, atëherë nuk do të ekzistojë barrierë dhe çdo gjë do të lejohet.
A është kjo e vërtetë apo jo?
Marksistët, si materialistë, pohojnë se s'kanë lidhje me spiritualitetin ose humanitetin, dhe nëse referojnë termin “humanizëm” atëherë kanë për qëllim shoqërinë pa klasa. Sipas tyre, njerëzit janë ose të shëndoshë ose jo, kurse defektet e tyre zhvillohen nga pronësia private dhe diferencat socio-ekonomike klasore.
Kur të çrrënjosen këto diferenca, njerëzit do t'i kthehen gjendjes së shëndoshë.
Ata nuk besojnë në ndonjë përsosje, përparim e as në evolucion tjetër për njeriun.
Si qëndron fakti me shkollat e tashme ideologjike (filozofike), si ajo e Sartrit, të cilat janë materialiste por që besojnë në vlerat shpirtërore, si humanizmi, dhe që e theksojnë përgjegjësinë njerëzore? Në një anë ato besojnë që njeriu duhet të lirohet nga çdo sovranitet hyjnor apo nga rregullat e natyrës dhe se dëshira e tij nuk vepron në bazë të ideve të kaluara, por vetë njeriu formon veten e vet e jo ambienti, fati ose Zoti; pra ai (njeriu) është përgjegjës i vetes. Kështu çdo akt e veprim që e zgjedh ai vetë është i mirë dhe në këtë mënyrë ai shndërron veten në model që e imitojnë të tjerët dhe në të njëjtën kohë ky është përgjegjës edhe për sjelljen e të tjerëve.
Të shohim ç'është kjo përgjegjësi dhe ç'nënkuptohet me te.
Përgjegjësia është çështje shpirtërore e jo materiale. Në shkollën materialiste, ata mund të thonë se njeriu ka vetëdijen që u përgjigjet çështjeve të përgjegjësisë. Nëse ata besojnë se njeriu posedon dy personalitete, gjegjësisht personalitetin animal dhe human, atëherë kur fyen, i pari dënohet nga i dyti.
Përgjigjja e tillë do t'ishte e pranuar, mirëpo ata mohojnë ekzistimin e vetëdijes! Pra, ku fshihen rrënjët e kësaj përgjegjësie?
Sidoqoftë, ata pranojnë përgjegjësinë edhe pse është çështje shpirtërore dhe thonë: “Unë jam përgjegjës para njerëzisë dhe para gjeneratës së ardhshme. Ç'do të thotë kjo? Ata i përkasin shkollës materialiste në një anë kurse në anën tjetër dëshirojnë të ndërtojnë humanizmin (spiritualitetin) dhe ta obligojnë njeriun t'i nënshtrohet atij. Ata e predikojnë këtë ide por pa Zotin, ndërsa Sartri thotë: “Nëse Zoti depërton në krejt këtë, atëherë nuk ekziston spiritualitet, ngase baza e gjithë kësaj është liria njerëzore, kurse prezenca e Zotit pengon lirinë. Kështu, përgjegjësia pa zgjedhje të lirë është e pakuptimtë.
Ndokush mund të thotë: “Çka na pengon të besojmë në spiritualitet pa besim në Zot? Ngase, ekziston vetëdija inherente në natyrën e njeriut që e aftëson njeriun të kënaqet me vepra të mira e t'i urrejë të këqijat. Ai nuk bën vepra të mira për hir të dobive materiale, por për shkak se ndien kënaqësi ashtu siç ndien kënaqësi në njohjen e historisë, gjeografisë etj. I dërguari i vetëm për të është dhuta e madhe, gjegjësisht çështjet etike i japin kënaqësi”.
Epikuri (filozof grek) e përmban këtë ide, gjithashtu edhe Omar Hajjami. Epikurizmi më vonë është zbatuar në çdo lloj kënaqësie - të kërkuarit e qetësisë.
Thuhet se Epikuri në shkollën e vet ka besuar në kënaqësitë shpirtërore që ishin më tepër të siguruara e permanente.
Dashuria ndaj bukurisë, luleve, zogjve, këngëve etj. prezenton një shembull tjetër të kënaqësisë pa pasur ndonjë dobi materiale por vetëm të gjejë prehje shpirti në kënaqësi.
Të gjitha këto vështrime deri diku mund të jenë të vërteta dhe kanë të bëjnë me dy përkufizime:
Vetëdija njerëzore nuk mund të jetë aq e aftë t'i identifikojë në thellësi bazat e shkollës ideologjike (filozofike, përkthy.). Nëse njeriu vepron vetëm për të fituar kënaqësi, atëherë do të jetë i mbyllur në burgun sukcesiv deri në vdekje, por jo në formë të nevojave të pastra që i identifikon shkolla ideologjike.
Askush nuk është gati ta flijojë jetën për lulet e kopshtit të vet por do të jetojë e të kënaqet me to, të ofruarit ndihmë për të tjerët jep kënaqësi por askush nuk dëshiron të vdesë për te.
Kështu, është e vërtetë se dikush kënaqet me veprat e mira në thellësi të vetëdijes së vet. Sidoqoftë, edhe vetëdija nuk përgatit bazat e shkollës ideologjike, por ka nevojë për besim më të thelllë. Nëse dikush thotë se prijësi shkon në një vend dhe e flijon jetën e vet dhe jetën e të tjerëve për të ndier kënaqësi në shërbimin e popullit, atëherë (konstatojmë) se një gjykim i tillë nuk është i realtë sepse ai nuk motivohet vetëm nga vetëdija e tij, por nga besimi më i thellë i tij.
Nëse nuk ka Zot, as rregull objektiv e as lidhje të brendshme mes njeriut dhe gjërave a s'duhet të themi se ekziston një mashtrim në natyrë?
Shopenhaueri thotë: “Natyra, në vend t'i mashtrojë njerëzit që t'i hulumtojnë qëllimet e saj, ajo u ofron kënaqësi”. Për shembull, natyra dëshiron ekzistimin e krijesave; nëse ajo urdhëron njeriun të martohet e të punojë për t'u kujdesur ndaj shoqes dhe fëmijëve, atëherë njeriu inteligjent s'duhet të veprojë ashtu. Natyra e udhëzon ate ashtu që ai vet me dëshirë të plotë ta lypë martesën. Në çdo rast vërejmë se çdo kënaqësi mbështetet në nevojë, p.sh. ne hamë për shkak se natyra jonë kërkon atë substancë apo pimë e flemë për disa shkaqe, dhe (në këtë rast), sikur të mos kishim nevojë, nuk do të vepronim kështu.
Kuptimi i kënaqësive materiale është i qartë, por si qëndron fakti me kënaqësitë shpirtërore? Nëse shoh ndonjë jetim atëherë pse duhet të kënaqem?
S'ka të bëjë me mua dhe kështu kjo kënaqësi është e pakuptimtë ngase nuk ka urtësi themelore në te. Por, nëse pranojmë lidhjen e rregullave të botës dhe krijimin e urtë, atëherë gjithë njerëzit i konsiderojmë anëtarë të një komuniteti, ku kërkohet kënaqësia në bazë të parimit se tjetri jeton mirë. Kjo është kështu për shkak se ndjekim parimin e vërtetë të krijimit.
Nëse kjo kënaqësi është aksidentale dhe varet nga aspekti natyror, përsëri do të jetë e pakuptimtë ngase pengon objektivitetin natyror. Kështu, përderisa pranojmë vetëdijen morale dhe pohojmë se njerëzit kanë dobi prej veprave të mira, kurse prej të këqijave humbin, përsëri veprat tona do të jenë të pakuptimta nëse nuk ekziston besimi në Zot dhe në qëllimin e krijimit.
Kur besojmë në vetëdijen morale, që ia ka dhuruar Zoti njeriut për ta arritur qëllimin, atëherë jetimi, plaka dhe unë do të jemi anëtarë të një organizate dhe përbërës të planit të përgjithshëm. Kështu, ne ndjekim dëshirën hyjnore, urtësinë dhe përpiqemi ta arrijmë qëllimin; në këtë rast asgjë nuk është e kotë por çdo gjë është e vërtetë dhe e realtë.
Çdo shkollë ideologjike dhe çdo sistem shoqëror kanë nevojë për një numër të ideve shpirtërore: ideologjia që qëndron mbi vlerat materiale bëhet aq shumë e fuqishme saqë hyjnizohet. Ky hyjnizim mund të jetë mjaft i vlefshëm dhe njeriu atëherë do ta sakrifikojë jetën e vet për te.
Shkolla ideologjike, ashtu siç u cek më lart, na rikujton poetin Sa'di;
“Era, retë, dielli, tidhe qielli, të gjithë janë të zënë me punë,që ju të fitoni jetën dhemos e harxhoni me negligjencë!”
Kështu, edhe njeriu ka përgjegjësi të mëdha, kurse sistemi që mendon se gjërat nuk kanë qëllim final, nuk pranon përgjegjësinë e krijesave dhe e përkufizon vetëm për njeriun.
Pse është kjo kështu, ende është e pashpjeguar!
Idealet janë themelore për çdo shkollë ideologjike nëse dëshirohet t'i jepet diçka individit dhe shoqërisë të pranojë. Këto ideale janë të pakuptimta nëse nuk pranojnë besimin në Krijuesin dhe manifestimin e Tij të urtë në krijim.

pjesa eshte mare nga libri

QELLIMI I JETES

[mani]

Edhe ne rastin e pare dhe ne te dytin kemi te bejme me nje degjenerim te kultures,tradites dhe kobit.Ne asnjerin rast nuk kemi te bejm me idealin apo me heroizmin.
Ne njerin na paraqitet ushtari si kriminel-vjedhes ne te dytin si uzurpues apo ma mire me thene si pushtues i tokes se huaj,pra kurgar ideali nuk e ka deruge ate ne Irak pos ajo qe thash me lart degjenerimi i kultures dhe tradites e marrja e nje tradite tjeter qe nuk na peket ne shqipetareve.
Pra ai ka vdek per aasgje ne Irak
Ai ka vdek per dike tjeter ne Irak
Ai ka vdek atje per interesat e zotnise se ti ku ai jetoj bashk me baban koheve te fundit.
Pra ai ka vdek per interesat e atij qe shithet se eshte demokratio me i madh ne bote.
Pra ai ka vdek pa kurfar ndergjegje.
Pra ia ka vdek ne vendin ku ata te cilet ne emer te ndihmes atij populli vrasin ta plagosurit,pleqet,femijet dhe te pambrojtuit.
Cfar ideali ka ai????
Pra kjo eshte nje shenim per te zmadhuar idealin qe nuk egziston.
Ai ka vdeke per asgje dhe nuk duhet as fol e perfole me teper se ka bdek per interes te dikujt tjeter.

[leci]

mani
Or mik prej Kosove.
Ne ne Shqiperi kemi nje fjale qe thote kalofsha lumin te Q****a kalin.Kush je ti bre bace me e mar neper goje djalin tone qe ka vdek ne Irak.
Mos e permend ndergjegjen e degjenerimin or ti mik,se ka vdek djali huj.Po te kishte dhene jeten ne Kosove do ishte hero se do shpetonte prapanicen zotrote.Turp.
Mbaje lart emrin kosovar se ka nxjerre trima ajo toke.
Edhe mundohu te mos me pergjigjesh.

leci

[kolombi]

Mosmirnjohja dhe harbuteria e kompanive te tipit Mani,nuk jane pjese e kultures dhe tradites se shqiptarit,qe te vdekurin aq me teper kur eshte edhe ushtar nuk e pergojon,nuk e percmon,nuk hedh mbi dheun e sapo hedhur vrer.
Keto jane vyrtyte te njerezve qe jane dashuruar perjetesisht me prapambetjen,me shpirtvogelsine.
Sic tha dhe Leci,eshte per tu ardhur keq qe je dhe nga toka martire e Kosoves,se Boletinit,Idriz Seferit,Dede Gjo Lulit.Azem dhe Shote Galices.

Ma patupersine me te madhe na tregon se paska ra per interes te dikujt tjeter,kur ata te tjeret per te cilet ra ai,erdhen dhe rane ne mbrojtje te vatanit tend,kur Sllobo dhe Arkani kerkonin ta mbushnin gjithe Kosoven me VARRE.
Turpi thone pleqte e mocem haet me buke,por MOSMIRNJOHJA nuk tretet me asgje,te mbetet ne gryke.

Idealet as nuk blihen dhe as nuk shiten.Per disa jane aq te shenjta sa i perjetesojne nen dhe bashke me kockat,dhe shenjterohen keshtu neper altare.

[hajla]

,,Fjale "Popullore"thot... se kur te hash pulen e dikujt)" tenden mbaje per kembe!!!
deshte e s'deshte,te gjith e dim se" Faktikisht Amerika" e ka ndihmuar Kosoven. dhe Shqiperin: vertet esht kjo,por- mendimi im thot se ,Ushtaret te cilet po marrin pjes ne Luften e Irakut...them se duhet te marrin pjes ne nje menyr ma korrekte, e te Drejtuar po nga "Shteti I Tyre Shqiptar". Qoft nga Drejtuesit e "INSTUTICIONE SHTETRORE" Gjenerale e "Presidentciale te Vet Qeverisjes se Shtetit Shqiptar!. e them mendimin tim paraprakisht, per tu "Njoft Shteti Shqiptar:dhe qdo ai "Ushtar" qe kishte mbet ne Luften e Irakut...do ishte Nje Zgjidhje ma Reale, dhe e them edhe pse i kishte humbur Ushtaret:i kishte mbet dhe Falenderimi dhe Mbeshtetja. E "Njohjes Shtetrore Shqiptare... si shperblim per Shtetin. ne mos Gaboj me falni, une Shpreha mendimin tim Konkret.se kush ka Idet e veta nga qfar Rrethane qe e rrethojn gjithsesi se kush i ka keto te gjitha," Qeniet Njerzore"...ndjej keqardhje per Djemet e Nanave Shqiptare... si e kan humbur," Djemet e Tyre Jeten jasht Vendlindjes... por- ne kushte te pa (avancuara te pa baza)-jo nga Shteti Ligjor...se edhe "Shqiperija esht Shtetor Shteti Shqiptar me mir te kishte Organizuar po nga Vendi i Vet, ne menyr te organizuar e te zgjedhur ma "Prefisionista Ushtarak te Lart... po nga Vendi i Shtetit Shqiptar: e jo aty ketu se kush me deshiren e vet per te ju bashkangjitur (Ushtris Amerikane) Ndoshta dhe qe pagesa esht me e lart kjo dihet shum kjart, siq po e komentoni Temen pse e si e ku?!...
kur thyhet kerri rrug sa te duash, prite punen pa u ber! se kur te behet mos ben ze)"
me par te "Logjokosh se te Veprosh!. nuk te bjen keq,marreveshja ne mesin e Shoqeris dhe "Kultures Tradicionale" eshte zgjidhje Paqesore...per mos te mbet anonim...)
mir mbeteshit nga "Hajla e Rugoves" KOSOV.

[babetironsja]

Te them te drejten une lexova vetem temen dhe jo pergjigjet, dhe per kete kerkoj ndjese. Per mendimin tim, kurre nuk mund te krahasosh dy njerez, edhe pse gjendja e tyre eshte pothuajse diku e perafert. Kushtet dryshojne. Njeri mundohet te mbijetoje, dhe nuk do tja dije se si ose cfare do ti duhet te mbijetoje. Neve nuk mund ta gjykojme dot kurre ushtarin tone ne shqiperi sepse inciativat e tij nuk ja dime. Me vjen keq qe shqiperise i ngrihet dhe i ulet emri ne te njejtin dite. Por kete dite besoj se e kemi arritur vete duke e perseritur qe neve nuk ja dime kushtet ose jetesen qe ushtarti ne shqiperi kishte. aryseja ime vjen sepse une ne shqiperi nukjetoj por kur shkoj dhe e vizitoj cdo viti dhe kaloj neper "shtepite: e ushtareve me vjen vertete keq. kshu qe dhe nje here e perseris, qe nuk jane per te krahasuar dy te kunderta te njejta.

[oiseau en vol]

Edhe unë do t'i them nja dy fjalë në lidhje me këtë çështje. Një bashkatdhetar yni ka rënë heroikisht në krye të detyrës. Detyra e tij ishte shërbimi deri në sakrificën e fundit ndaj atdheut të dytë të tij, Amerikës. Pavarësisht se Amerika ka një ushtri profesioniste, kjo nuk pengon që të gjithë ushtarët e saj të kenë një ideal, mbrojtjen e atdheut të tyre.

Njerëzit mund të kenë ose jo ideale. Të mos kesh një ideal nuk është një e keqe në vetvete, me kushtin që kjo mungesë ideali të mos çojë në veprime ligjërisht të dënueshme. Mungesa e idealit, në fakt, e kthen njeriun në një gjendje vegjetimi. Një njeri i cili jeton kryekëput vetëm për të plotësuar nevojat e tij fizike pa u merakosur për ato shpirtërore.

Kur dikush jep jetën e tij për një ideal, ky quhet hero. Një hero nuk mund dhe nuk duhet të gjykohet asnjëherë, sepse ai ka bërë sakrificën e tij supreme : ka dhënë të vetmen gjë që është e vetja realisht, qenien e vet. Nuk mund të ketë sakrificë më të madhe se kjo. Ky hero gjykohet përgjithësisht vetëm nga pala e idealit të kundërt, psh për terroristët islamikë Ushtari i vrarë është një kriminel, kurse një kamikaxe që vret njerëz kuturu është një martir.

Pra, vjen puna për të përcaktuar në cilin krah vendosemi : në krahun e demokracisë apo të terrorizmit. Zgjedhja bëhet në varësi të idealit që kemi : nëse kemi si ideal lirinë, jemi në krahun e demokracisë ; e nëse kemi si ideal frikën, terrorin, atëherë jemi në krahun e barbarisë.

Lexova më lart disa shkrime ku ushtari i vrarë bëhej objekt diskutimesh të pavendta në lidhje me ka bërë mirë apo jo që ka shkuar në Irak. Të them të drejtën, kjo më duket një paturpësi shembullore. Me ç'të drejtë i kërkojmë dikujt llogari për shërbimin që ai i bën idealit të vet ? Unë nuk mund t'i them dikujt të bëhet hero, të japë jetën e tij, por kur ai e bën vetë këtë, atëherë qëndrimi më i mirë është heshtja dhe nderimi. Këto kanë vlerë nqs e rreshtojmë veten në të njëjtin krah me idealin e tij. Nqs kemi një ideal të kundërt, atëherë ne mund të themi çka të n'a vijë për mbarë.

Shkurt, pak më të rezervuar përpara sakrificës së fundit të dikujt që e vlerësojmë në anën tonë. Veprimi i kundërt nuk do të bënte gjë tjetër përveçse do të nxirrte hapur atë çka mendohet nën buzë, dmth rreshtimin e verbër në krahun e kundërt.

[hajla]

..shiqo bre Moter Tironse Shqiptare!
me sa duket shum pak e paske kuptuar ket Fragment rreth qeshtjes se Nje Ushtarit!
e para 1)esht qe thot fjala Popullore kur te hash pulen e dikuj tenden mbaje per kembe ...do t' thot qe si dhe na po i duam ushtrin e Tjerave Shtete per mbrojtje Qytetare dhe Dikujt i Duhen Ushtaret tan Patjeter!
po ketu esht me e dalluar kjo sikur keta Ushtaret Tan Shqiptar: QOFT NGA SHQIPERIJA QOFT NGA KOSOVA PA DALLIME JEMI NJE SHQIPETAR:
e Them dhe para "Opioneve' te cila do qofshin se esht e gabuar Plotesisht qe Nje Ushtar Shqipetar te dal jasht vendit!pa Pergjegjsin e Shtetit te Vet a'po me Detyrimin e Ndoj Kolonelit te Ushtris se Perber Shqiptare;
Pse?shtrohet Pyetja! se do ishte Njoft dhe "Falinderuar" nga shum Shtete te BoteS:
kjo vlen per hera tjera pa u bere" Ushtar i Shtetit Tend" mos u ben i askujt dhe ne menyr te organizuar Ushtarake! duhet marr akcione qoft Mbrend Vendit NE RASTE NEVOJE DHE JASHT VENDIT PO NE MENYR TE ORGANIZUAR USHTARAKE..kaq shpresoj se me keni kuptuar te pakten Moter e Dashur Tironse.
Nje Pershendetje te" Veqant" nga Motra Kosovare...hajla e Rugoves!
Vertet me keqardhje dhe nje here e them per ato Nena Shqiptare! qe kan humbur Bijt e Tyre ...Ju qoft Dheu i Leht...keshtu e ka JETA!!!
Nganjeher e them se ma te pa fat kishim qen ne Shqiptaret ne ket Bot1 ndoshta dhe jo po keshtu une ja shtroj vetit ket paramendim thjesht...

[AIR-FORCE-ONE]

U.S. marins Gentian Marku i perjestshem qofte kujtimi jot vlla.............

[deadintherain]

arun c'lidhje ka ideali me ideologjine
thellohu pak te lutem

[Marsi Elvi]

Atdheu mbi te gjitha

C'eshte ideali dhe cfare eshte qenia njerezore???Kjo pyetje padyshim qe do te kete me qindra pergjigje konkrete dhe abstrakte por mbi te gjitha, do te jene te Ndryshme.

Pse???
Ideali ështe dinjiteti dhe personaliteti i individit te veçante i cili i lidhur me grupet shoqerore perben kompleksin e idealeve te shoqerise dhe i bashkuar me drejtuesit e shtetin ne disa raste paraqet edhe dinjitetin e shtetin(mos e keqkuptonio te kombit).
Rastet e meposhtme ane dy te kunderta te te njejtit krah:
_Ushtari i rene ne Irak(ne rradhe te pare shpreh keqardhjen per humbjen e jetes)
eshte me shume interes material se sa ideal.Do t`a quaja ideal n.q.s ai do te kishte rene ne token Amerikane ku jeton dhe ushqehet pasi per aq kohe sa jeton ne ate vend ai eshte atdheu i dyte.
_Per rastin e dyte nuk mund te flitet as per dinjitet dhe as per personalitet jo thjesht te nje ushtari qe ka vjedhur apo ka tentuar te vjedhe por te atyre drejtuesve te cilet po kultivojne kete moral(pra ne fund te fundit ndoshta eshte edhe mungese e idealit te ushtrise).


Ja dy shembuj konkrete:

1- Ne oret e vona te pasdites merret vesht lajmi se kishte vdekur djali i vetem 22-vjecar shqiptare ne Iraq. Gentian Marku, nga Lezha djali vetem i oficerit Zef Markut, ka vdekur para 2 ditesh ne "front line" ne Iraq. Lajmi mesohet nga dy officeret american qe trokiten ne deren e familjen Marku dhe gjeten vajzen e tyre 14 vjecare dhe i treguan se i vellai Gentiani kishe vdekur ne front line, kaq ishin komentet e tyre. Nje telefonate e bere nga e bija ua shkurton jeten prinderve te tij te cilet ne ate kohe punonin se djali i tyre i vetem kishte vdekur. Dicka e pabesueshme per Prinderit e tij dhe per te gjithe ato qe e njihnin, si djale simpatik, i shkathet, punetor dhe shume i shoqerise.

Ç`far ka te perbashket ideali me ndjenjen humane?
Ka shume por per mua me kryesorja eshte ashuria per Atdheun dhe per jeten.


2- Ushtari kapet duke vjedhur makinen
E Enjte, 02 Dhjetor 2004
TIRANE - Ushtari kapet duke vjedhur nje makine bashke me dy shoke. Erald Avdia 19 vjec nga Tirana, Bledar Ismailgeci, 20 vjec ushtar ne repartin 1301, si dhe nje person 17 vjec, me iniciale U.I, u arrestuan ne kushtet e flagrances nga policia e komisariatit nr.1, pasi u kapen duke vjedhur nje automjet tip Benz Me targa DR5041 B. Ngjraj sipas policise, kishte ndodhur mbremjen e te merkures, kur tre shoket, po tentonin te vidhin nje automjet, ne pronesi te nje personi nga Durresi. Nderkaq sherbimet e policise kishin vene re veprimin e personave dhe menjehere kane mberritur ne vendngjarje, duke i vene pranga vjedhesve. D.B



Dy qenie njerezore, humane, homosapiens etj etj etj etj. Te dy qe jetonin apo benin pjese ne te njejtin planet. Te dy te lindur ne te njejtin shtet dhe pjestare te te njejtit Komb. Te dy Ushtarake. Te dy ishin bashkekombas por qe i sherbenin dy shteteve te ndryshme. Njeri, Shtetit Amerikan, tjetri Shtetit Ame.
Te dy Shqiptare

Njeri shkon ne anen tjeter te Botes, dashurohet me shtetin qe e priti dhe e strehoi por e kurre nuk e mohoi apo urreu Kombin dhe Shtetin e tij Ame. Anetaresohet ne ushtrine amerikane dhe jep jeten ne Irak.
Amaneti i tij eshte i njejte me ate te patrioteve te tjere shqiptare:

Te varroset ne Atdhe.



Tjetri, jeton ne Shqiperi, ne Atdheun MEME.

Vetem me nje ndryshim. Ushtari Shqiptaro-Amerikan le amanet qe te varroset ne vendin e tij, ne Shqiperi, ne Token e Shqiponjave.

Ushtari Shqiptaro-Shqiptar vjedh makina ne Atdheun MEME, ne Vendin e Shqiponjave, atje ku disa Bashkeatdhetare te tij e kane per NDER qe te Varrosen.



Cfare mendoni per kete fenomen???

Nuk kam parasysh keto raste konkrete, por principet.

Pra ju lutem te mos perdorni emrat e personave por ceshtjet ne fjale.



Cfare kane te perbashket Idealet me Ndjenjen Humane?? Cfare kane te ndryshme???

Perse Heronjte Shqiptare kerkojne te prehin kockat ne ATDHE e perse Shqiptaret ne Shqiperi na e bejne te urryeshme ate Toke, ate Atdhe??

Ju lutem jepni medimet tuaja, pa permendur raste konkrete. Ato qe jane permendur ne kete shkrim jane marre nga shtypi shqiptar.

[Iliron_Eagle]

Njerëzit tanë pra sot i gërsheton një pritje e një gjetje të identitetit të tyre edhe po qe për ta kërkuar aty ku nuk gjendet. . .
Nuk është i vetëm djali 22 vjeqar që humb jetën atje ku s'duhet (për mendimin tim).
Njerëzit tanë (Rinia Shqiptare sidomos),simulon sot një jetë të improvizuar aty ku i gërsheton dëshirat me iluzionet ,vetëm e vetëm për t'arritur një ndryshim t'jetës ku i cili nuk ju intereson se çfar aj ndryshim ju sjellë.
-Shprehë brengosjen time të thellë duke shtruar si një problem që duhet t'punohet me të për të zgjuar më tepër mentalitetin tonë t'ju treguar se çka vërtetë na rrethon edhe sikur e ardhme,dhe kush mund ta ndërtoj atë,ne apo pritja?!

Është vërtetë për t'ardhur keq. . .

[land]

te them te drejten, paralelizem mes ketyre dy shqiptareve nuk mund te behet, dhe eshte krejt pa vend; - thjesht fakti qe keta te dy kane vetem dy gjera te perbashketa(jane shqiptare, dhe te dy ushtare) nuk i kualifikon per tu krahasuar me njeri tjetrin.
pse nuk behet krahasimi mes nje ushtari te rregullt dhe patriot shqiptar, qe sot i sherben atdheut neper pikat kufitare me greqine, me ndonje ushtar te rregullt shqiptar ne rradhet e ushtrise amerikane ose franceze, ose me afer, ne ushtrine greke, dhe qe nuk di as shqip?
njeri na del patriot i flakte qe i ndez edhe gjakun dikujt, dhe tjetri na e mbuloka me turp???
vjedhja eshte ne natyren njerezore, disa zgjedhin ta praktikojne, disa i permbahen instinktit; ky rregull vlen per shqiptaret po aq sa vlen per amerikanet ose te tjeret.
varrimi ne dheun meme: e çfare tjeter mund te kerkoje nje shqiptar ne prag te vdekjes, nje qe eshte rritur mbi ate dhe, nje qe ka vuajtur mbi ate dhe? dyshoj se mund te kete shqiptare qe do te ngurronin te linin nje amanet te tille. kush mund te thote me siguri qe ushtari qe vjedh makina nuk mund te lere te njejtin amanet? gjithnje, pa pasur parasysh dy rastet qe u permenden me lart; mbase ai "i keqi" mund te jete shume me atdhetar se ai "i miri" apo "atdhetari". ne rastin ne fjale, njeri beri nje veper te turpshme, e cila mund edhe te kete bere jehone dhe te kete lene nje shije disi te keqe(disi, sepse nuk jane aq te pakte shqiptaret qe gjullurdisin shqiperine dhe boten mbare), ndersa amaneti i tjtrit le shije te mire; mbase me teper per faktin se ka bere me shume jehone ne mediat nderkombetare; dhe dihet, tashme eshte fakt; ne shqiptaret jemi pak servila te amerikes(edhe une per vete, dhe me te drejte jemi) - pavaresisht se amerika nuk na e var hiç qillon.
nuk e kuptoj, pse disa veta ketu mundohen te filozofojne dhe te tregojne sesa dine, duke folur me shume jashte teme sesa brenda; te shkruash aq gjate eshte e natyrshme qe te harrosh mesazhin e pare qe nis temen ne fjale.
se fundmi; perseri, shqiperia ka nevoje per ringjalljen e ndjenjes se atdhetarise, -dashje pa dashje, me qellim ose pa shqiptaret i largohen vatres se tyre dhe harrojne vlerat e kombit tone, gjuhen, zakonet, kulturen... disa te tjere shkojne dhe me larg se kaq, bien ne urrejtje per vendin e tyre. ky degjenerim vjen edhe si pasoje e imazhit qe shqiperia po le ne bote. imazh pafuqie, imazh servilizmi, imazh qe qeverisesit e shqiperise po krijojne dite mbas dite.
NUK ESHTE TURP TE JESH SHQIPTAR, ESHTE TURP TE MOS JESH SHQIPTAR DHE TE URRESH SHQIPTARET; ESHTE TURP TE JESH SHQIPTAR E TE MOS NDIHESH KRENAR...

...SE ZOTI VETE E THA ME GOJE QE SHQIPERIA DO TE RROJE...

[land]

se harrova te beja nje verejtje, si more u ngaterroka "atdheu" me "shetin"??? keto jane 2 koncepte krejt te ndryshme, shtet jane çetat e politikes shqiptare(me perjashtim te ndonje elementi te rralle), atdhe jane jane shtetasit qe sundohen perdite nga keto çeta, atdhetare jane shqiptaret ne kosove, mal te zi, maqedoni, serbi, greqi, itali dhe gjetke(sigurisht dhe ne shqiperi). nuk mund te shtrohet pyetja çfare ka bere kombi per veten, mund te shtrohet pyetja çfare ka bere shteti shqiptar per kombin shqiptar; -prej se ciles dallimi midis dy konceptece behet i dukshem si nata me diten. kombi shqiptar sundohet, grabitet dhe vidhet perdite nga 5 shtete te ndryshme, njeri prej te cileve eshte vete shteti shqiptar. prej nga rrjedh matematikisht, qe njeri(shteti) urrehet nga shumica, dhe tjetri(kombi) dashurohet nga po kjo shumice.


...SE ZOTI VETE E THA ME GOJE QE SHQIPERIA DO TE RROJE...

[Jona]

Jam shume dakort me arsyetimin e Zotrules, qe krahasimin i dy te rinjeve shqipetar eshte i pa drejt. Pervec roleve qe ne zgjedhim ne jete ( perfshir ketu diturine dhe fatin), shpresh here bejme qykime duke harruar se ne fund te fundit ne jemi qenje njerzore te pa barabarte dhe kemi mesime te ndryshme per te mesuar nga kjo jete.

[tom pullings]

tu sol pensando, o ideal, sei vero!