Pershendetje..
Ne si individe jemi pjes e shoqerise, ne te cilen reflektohet qenia jone me gabime poashtu edhe cilesite karakteristike personale.
Besoj qe pjekuria me e madhe qendron tek perceptimi vetvetes si dhe perpjekja te permiresosh mangesi. Pastaj besoj qe eshte edhe shenje e sinqeritetit te e shohesh vetveten realisht, force e vertete te mos e genjesh vetveten apo t'i mosperfillish gabimet personale. Pra, konfrontimi me vetveten te ēon drejt pjekurise dhe urtesise.
Shpeshhere mund te jene gjera te vogla, qe i vezhgon njeriu tek vetvetja dhe nese mund t'i kundervihet me discipline, mund edhe te permiresohen. Pra pikerisht ato gjerat e vogla qe na pengojne tek vetvetja dhe disi perseriten, pra menyre apo studim e te sjellurit (Verhaltensmuster, fjale, per te cilen ne gjuhen shqipe nuk di te gjej fjale adekuate).
Kritikat e me te afermit tane mund te jene shume konstrktive, pasi ata na njohin dhe mund te na terhjekin verejtje per gabimet tona. Ato mund te paraqesin nje shanse per te mesuar diē per veteveten, pasi ne nganjehere nuk jemi te vetedishem se si paraqitemi tek tjeret. Te jesh eshte diē, se si te te perceptojne tjeret eshte diē tjeter.
Pyetjet per ju te nderuar Antar , jan dhe besoj qe do te jen pyetje te mira dhe te diskutushme..
1. Sa serioz i mirrni ato verejtje nga anetaret e familjes apo shoqerise me te ngushte?
2. Sa e vezhgoni veten dhe simbas mendimit Tuaj, ku jane mangesite e juaja personale?
3. Pastaj, ēfare mendoni Ju, ka gabime qe trashigohen apo eshte pyetja krejte tek edukata dhe rrethi?
Gjith te mirat.
Krijoni Kontakt