Mendime nen shollen e nje kepuce...

[SyntheticZero]

Nje flete u ndal
perpara udhes time...
fluturime ne te kaluaren,
sekuenca jete...
shkendija nostalgjish.
Dallge te embla
mbi shkembijte e zemres time.
Me kujtohet si me veshtronje
me kujtohet si me puthje
dhe tani...
...tani vetem imazhe ne hapsire,
kujtime ne pentagrame fluturake,
mendime ne zhgjendrra...
Ne debore lot qe nuk ngrijne,
lote qe nuk harrojne,
lote qe jetojne...
Gjurme fantazmash...
mbi zhgenjime dashurish...
keto me kane mbetur
mes tymit,
heshtjes,
erresires,
vetmise,
lageshtise,
eres,
loteve,
deshperimit,
dhe harrimit...

[SyntheticZero]

I vetmi tingull i nje nate,
pezull mbi mjergullen e mendimeve
imazhe zvarritese pertej nje deti
...braktisme
ik larg prej hijes time
...braktisme
Ler gjurmet e tua
mbi siperfaqen time,
penetrome mendjen duke psheretire
ulerimat e vdekjes,
tmerret e nje dite si ajo qe shkoj
ik...
lere dhe erresiren te pushoje
ti mbledhe dhe ajo forcat e shpreses
deri sa te ngryset nje nate e re,
atehere kur gjumi
nen krahet e tij te te pushtoje.

[SyntheticZero]

C'fare me mbetet mua?
uni im qe hap gropa
ne erresiren e nates,
dheu qe me mbetet nen thonje,
ashtu sikurse dhimbjet mbi shpirt,
duke gjakosur mijra jete.
E c'fare me mbetet mua?
aciditeti i erresires
qe shijon me i embel se sa vete sheqeri;
harruar pas nje rrenje te fshehur,
qeska penetruese e vetmise
qe pak nga pak me zhyt brenda.
E cfare me mbetet mua,
eshte thjeshte kerkimi
i nje materjeje qe te me mbushi gjoksin,
boshatisur nga jete te harruara.

[SyntheticZero]

Dashuri te perdorura
ne limit,
teksa nderrohem
me njera tjetren
pertej ketij detit kalterosh.
Tek-tu ndonje lot i humbur
e me pas i rilindur...
ne asgjeqine
e ketij qielli,
ku nuhas vetem
aromen e nje dielli
te ricikluar.
Abandonim ne heshtje
te pameshirshme,
ne zemer,
asnje jystifikim
per buzet tona qe puthiten,
flake prej ferrit...
idiferenze e plote,
drejt marshit tone
te vdekjes...
Dhe une qe pres
rilindjen e nje
dielli te ri,
nuk kerkoj...
por pres...

[Ani]

ah c'me ke kenaqur me origjinalitetin tend. kjo ardhja ketu per te lexuar shqip eshte vertet e pacmueshme. "fluturime ne te kaluaren" mbetet me mua edhe pasi e mbyll kete ekran. gjithe te mirat,

Ani

[SyntheticZero]

Fluturimet sjane asgje me shume se sa harrime, kujtimet nuk jane asgje me shume se sa fluturime...e rendesishme eshte te fluturojme, kujtojme dhe harrojme...

Mirupafshim ty, dhe qytetit tend...

E me ne fund largohem
nga gremina e ketij qyteti,
ty te kam lene pas,
ne shkembim kam lotet
qe me rrshqasin prej faqeve
mbi kraharor.
Po le nga pas kete varr
qe e hapa me duart e mija,
e bera te vogel, vetem per vete,
ndoshta ty ste dua prane,
ndoshta lodhja sme lejoj ta zgjeronja.
Largohem dhe ty te le pas,
ty dhe qytetin tend.
Te pershndes ty o germadhe qytet,
ti qe me fale kete dashuri,
parajse kaq shpejt e jetuar.
Ti o qytet i vjeter
qe permes dritash me ndricon,
nje sy qorr kam perpara, me tjetrin
te veshtroj tek pasqyra e pasme.
Pakez drite, pakez mjergull,
pushtimi i hijeve ne mesdite,
perse me buzeqesh me dhembet shtrenguar,
nderkqa portretin drejtuar njerezise?

Anonime eshte rruga ne te cilen eci,
sot jam ketu, ne kete shteg,
neser me thuaj ku?
Anonime jam une qe rrshqas
pertej udheve te qytetit tend,
drejt ferrit tim te perjetshem...
Dhe ti mos mos u merzit dashurija ime,
se ate e kam zgjellur vete,
me ndihmen tende...
E zgjolla qe ate dite
qe te thashe TDSH,
qe ate dite qe buzet na u puthiten,
qe ate dite,,,,
qe me se mbaj me mend se kur...
Me ngjan qe shpirti
ate dite te me kete lene,
me la dhe zemra bashke me ndjenjen,
te treja i shihnja te vraponin drejt teje...
Ti o hije qe ke pare mengjeset e mija,
ke qene aty kur perendonte dielli im,
jetonje me mua ne egzistencen
time te kote...serisht me mua
ne ate shpirt te vrazhde,
brimosur nga shigjeta dashurish...
hiri i te cilave le pas dhimbje.
Serisht rruget e tua i shikoj,
diku aty ne nje cep te mendjes time
teksa pasqyrohen qarte
ne nje copez xham.
Aty ku rjedh, si nje lum i vrullshem
jeta e nje te pa shpresi,
e atij tipit qe gjithmone vuan,
e atij qe dashuron e me pas te vdese.
Mirupafshim ty, dhe qytetit tend plot endrra,
aty ku nganjehere cdo materje merr
formen e vet, pertej
impulsit te nje fantazije te rreme...

[SyntheticZero]

Vishu...
fshij lakuriqsine tende,
me pas mbylli ato sycka
qe po te perendojne.
Duhet te jene aromat
qe na kane ngelur pas.
Ne 4-ante bardhesi
eshe qielli dhe deti,
tani ik, largohu,
lerme te rifilloj...