Te flasesh per artin shqiptar

[Albo]

Forumi nuk eshte vetem nje lume fjalesh e debatesh, por eshte edhe nje dritare per te gjithe ata artiste shqiptare qe kane deshire te publikojne disa prej krijimeve te tyre per nje publik shqiptar te shtrire ne mbare boten. Qofshin keta piktore qe kane deshire te hedhin ne forum foto te punimeve te tyre; poete e shkrimtare qe ndajne me ju krijimet e tyre me te fundit; kengetare e kompozitore qe testojne reagimin e publikut mbi nje krijim te ri; artizane qe hedhin punimet e tyre te artizanatit; e deri tek stiliste e dizenjatore veshjesh qe hedhin skicat e tyre me te fundit.

Cila eshte gjendja e artit shqiptar sot?

E shtrova kete pyetje per diskutim, per tu dhene nje mundesi te gjithe artisteve qe marrin pjese ne kete forum qe te ndajne me te tjeret shqetesimet dhe vleresimet e tyre per artin dhe artistet shqiptare. Te gjithe artdashesit gjithashtu jane te ftuar te japin mendimin dhe vleresimin e tyre per artin shqiptar sot, arritjet dhe veshtiresite qe artistet shqiptare hasin ne punen e tyre artistike.

Albo

[KoTeLja_VL]

Nuk kam shume njohuri persa i perket artit shqiptar
po mesa degjoj edhe shikoj ne Shqiptaret i kushtojme me shume rendesi
politikes se sa artit , objekti i te cilit eshte ti japi jetes sa me shume formë.

[StormAngel]

Mungese interesi,
Tek ne,flas per rinine shqiptare ndihet nje far mungese e interesit per artin e mirefillte (flas per shumicen)
Shume pak lexojme dhe krijojme,shkaku qe kohen tone me se shpeshti e kalojme duke u marre me shume sende tjera te parendesishme dhe lejme pas krahesh artin dhe te miren e saj.
Eshte mendim i im kjo,dhe nuk don te thote qe eshte i drejte,po kete ndjenje e kam per shkak se edhe une si i ri ndjej nje fare mungese te shpirtit artistik tek une.
Te duash artin don te thote te kuptosh ate dhe te kesh shpirt per art.Ndoshta edhe kjo na mungon,po duke ditur se shqiptaret neper shekuj kane qene me shpirt artisti nuk do kisha mbeshtetur kete teze.
Dinamizmi i kohes ne te cilen lejojme na jep pak kohe,dhe duke u marre me pune te vogla lejme pas artin e leximit,shkrimit,pikturimit,muzikes dhe te tjerat.
Te dish per art thjeshte eshte te dish se cfare shpirti ke,
Me vjen keq per mungesen qe e kemi po ja qe eshte prezente tek neve.
Ndoshta do vij nje kohe kur do kuptojme madherine e artit dhe do behemi nje me te.Thjeshte vete jeta eshte nje art,art i jeteses ne boten e madhe.
Keto jane kuptimet e mia,ndoshta edhe te pavlefshme.
Ju apeloj te lexoni me shume,te ndjeni bukurine e pikturave dhe shkrimit,te vleresoni artizanatin shqiptar i cili ka domethenie maramendese dhe ne te njejten kohe te jeni ne rrjedhojat dinamike te zhvillimit te jetes dhe shoqerise.
Paci fat ne cdo gje qe beni
Cdo te mire
StormAngel

[ATMAN]

arti ne shqiperi eshte turp e kaluar turpit

nuk po zgjatem shume por po marr si shembull qytetin e durresit i cili nuk ka asnje kinema, nderkohe qe eshte nje qytet me rreth 400 mije banore

[Lekë Rezniqi]

Mirëdita!

Mendoj se Arti Shqiptar ka vlera shumë të mëdha, për mua më të mëdhatë se i çdo vendi tjetër, me gjithë respektin për artin kinez, dhe në përgjithësi Artin Oriental Lindor.

Arti Shqiptar është në mes të Artit Perëndimor dhe atij Oriental Lindor, duke patur parasysh ndikimin 500 vjeçar osman në mënyrën e jetesës, si thelbi i frymëzimit artistik, si edhe frymën perëndimore artistike, ku ne duke u munduar të barazohemi apo edhe të tejkalojmë këtë lloj arti, nëse mund të ketë fare konkurrencë dhe krahasime, duke ditur se secili lloj arti, ka madhështinë e tij.

Në të vërtetë mendoj se Arti Oriental Lindor, gjithmonë për hapësirat Shqiptare frymëzohet kryesisht në të kaluarën tonë, duke ditur se ne tani shikojmë vetëm kah perëndimi, për t'u integruar edhe ne aty.

E arti perëndimor, përveç stileve të famshme Barok e Rokoko, në artin Shqiptar më tepër është integruar në disa stile më "alternative", si për nga muzika, piktura, punimet e qeramikës, skulpurat e materialeve të tjera (përveç qeramikës), apo edhe më shumë në stilet tre-dimensionale (3D) dhe ato multimediale, performansa, etj.
-------------------------
Shumë interesante dhe më pëlqen shumë Arti i Rudina Xhaferrit, e cila me shumë shije merret "me ngjyrosjen e thonjëve, me dizajne nga më të ndryshmet, pastaj nga po e njëjta artiste performansa jashtë vendit, e cila në përgjithësi duket e thjeshtë, po kjo artiste më tepër përqëndrohet në detaje shumë vështirë të dallueshme, duke stolisur veshjet me shumë shije me gurë të çmueshëm shumë të imët, etj.

Më falni, se shumë u përqëndrova në artsiste të caktuar, e kisha vetëm për shembull dhe për të qenë më objektiv.

----------------------------------

Por, natyrisht kemi edhe shumë lloje të tjera të Artit Shqiptar.
Në të vërtetë shumë më pëlqejnë artizanatet, art ky shumë pak apo edhe fare i përkrahur nga Ministritë e Kulturës si kjo e Kosovës edhe ajo e Shqipërisë.

Në të vërtetë duke shikuar gjendjen më realisht, mendoj se këto Ministri, së pari në saje të bushetit tepër modest që u ndahet, krahasuar me Ministritë e tjera, mundohen të shfrytëzojnë buxhetet më racionalisht dhe me projekte që më tepër do të kënaqnin masën.

E masa e dimë çfarë po kërkon.

Rinia Shqiptare është shumë indiferente ndaj Artit Shqiptar krahasuar me "Artet Urbane", apo edhe pa art fare.

Për lexim e dimë nivelin, ZERO apo edhe minus, nëse do të kishte mundësi të matet!!!
-------------------------------------
Muzika. Për Shqipëri nuk di, por në Kosovë opera sapo ka filluar të krijohet, kam fjalën për periudhën pas luftës.
Ka dy opera për dy vite, të dyja shumë të suksesshme. Publik përplot, e për çudi pjesa më e madhe rini.

-------------------------------------------------

Por, fajin e kanë edhe vetë organiztorët së bashku me mediat.

Para një jave apo dy, ishte një simpozium për artin e qeramikës. Mysafir ishte një artist i famshëm nga Kroacia.
Dhe, opinioni mori vesh vetëm pas përfundimit të këtij simpoziumi.
Poashtu edhe për shumë ngjarje të tjera. Më nervozojnë shkrimet në gazeta:
"U mbyll me sukses ekspozita", "Përfundoj", "qëndroi hapur"...

Marri.

Dua të them se nga jo-interesimi i vet gazetarëve për ngjarje artistike, përveç organizatorëve dhe "kush dëgjon prej tyre", mbesim të painformuar ne pjesa tjetër, shumica.

----------------------------------------------

Ne, Shqiptarët, kemi shpirt fisnik artistik.
Çdo stuhi mbijetohet me art, qoftë stuhi politke apo tjetër, gjithmonë arti me njerëzit me art e mbijetojnë.
Apo, si ndryshe e ruajtë, gjuhën, traditë e zakonet tona?
Por, gjithmonë mbetem se fajet i ka "informimi".

Unë për vete shumë shpesh them, se në Kosovë nuk ka art.

Vetëm këngëtarë të pafundmë, shumica pa kurrfarë vlere, e për fat të keq nuk i përkasin vetëm muzikës së vjedhur, shundit e kiçit, por edhe muzikës popullore, dhe zhanreve të tjera. Dhe vetëm vazhdon të bastardhohet arti Shqiptar.

Asfarë, ekspozite, koncert, shfaqje, etj...

Vetëm një kino e Prishtinës, shumë rrallë shfaqje humoristike në Teatrin "DODONA".

Them ngase nuk jam i inforumar, sepse ekspozita mbahen, koncerte, etj. por nuk e di si mund të quhen të suskesshme kur vetëm rrethi i ngushtë i artistëve i viziton, 500 vizitorë, nëse edhe janë aq.

-------------------------------------------------------------

Pra faji u mbetet mediave të cilat nuk angazhohen më tepër për të informuar opinion pë ngjarje kulturore.
E gazetat mbushen me politikë. Shkojnë e shkruajnë për Irak, Bangladesh e Indi, Nepal e Pakistan, e Izrael, se ne jemi shumë të interesuar se ç'po ndodhë atje në fund të Botës, e duke mos shkruar për gjëra më jetësore dhe më praktike që do t'u interesonte lexuesve (si konsumatorë-blerës të gazetave, apo mediave elektronike, duke u mbajtur gjallë bizneset)!!!

Madje shumë më të ngritura. Ekspozitë, koncert apo shfaqje teatrale, që do ta qetësonte trurin nga jeta dinamike e shekullit 21.


Leka nga Prishtina

[peoples]

E lexova me interes shkrimin tend.Mu duk i vlefshem per problematikat qe ti shtroje.Mund te them qe per disa veshtrime qe ti ben per Artin ne lidhje me vendin tend,jane plotesisht te vleresuara me nje doze te madhe sinqeriteti kombetar.Nga nje ane jo keq,por eshte shume e larget koha kur Shqiperia do te hyje ne historine e artit boterore,e perbere nga shume ngjarje dhe njerez te fuqishem qe kane ndryshuar koherat.
Ne Shqiperi sot po ndoh thjesht nje imitim,nje vlere fotokopjimi te te gjithe atyre levizjeve qe jane bere dhe kane ndodhur neper qytete te rendesishme te Artit Modern dhe te atij Bashkohore.Shume artiste sot,shqiptare,konsiderojne nje vlere per atdheun e tyre sespe ato merren me art dhe ndikojne sadopak per permirsimin e imazhit te vendit te tyre.Gje pozitive.Por te gjithe ato qe nuk kane nje vizion se cfare behet jashte Shqiperise,aty ku mund te pretendohet te behet art (pra te shikohet dhe te blihet) mbeten te zhgenjyer pasi aty ku ato banojne nuk behet asgje tjeter vecse perdorime te gjerave qe te tjeret i kane hedhur sepse kane gjetur nje produkt me te arrire.
Arti eshte ne rinovim te tmerrshem qe nga fundi i luftes se dyte boterore.Kjo shikohet me permirsimin e jeteses dhe lirine qe kishin dhe merrnin artiste per te shperndare mendimet e tyre tek masat.Shume filozofe nuk kane arritur te ndjekin artin qe me hapa galopant rendte pas se rese,pas cdo lloj zhvillimi te ri teknollogjik;filozofet,te gjetur ne nje rruge qe nuk mund te shikohej ose te imagjinohej e ardhmja,e kane braktisur ate.Sot,artistet me shume mbeshteten tek sociollogjia dhe tek levizjet politike,tek ndryshimet psikollogjike te jetes.
Nje gje mund te jete e sigurt: vendi yne po hyn,me deshire apo pa deshire,me dhune apo me dredhi,ne cdo arene te artit.Nje Bravo e forte per te gjithe ato artiste qe arrijne te thojne fjalen e tyre dhe te mos harrojne se masivizimi i cdo lloj veprimi ka dhe efektet negative.Por,mbase kur jemi te "vegjel" eshte me mire te thithim pak me pak pozitivitete nga jeta qe te kemi mundesi me pas te vazhdojme te sigurte per nje te ardhme te rehatshme.

Me respekt.

[monar-am]

Albo te pershendes! Tema jote me pelqeu, por une nuk mund te jap dot pergjigje tew sakta pasi per artin shqiptar ka gjashte vjet qe nuk kam te reja. nje gje dua t'ju them qe nuk me pelqen fare qe ne Greqi qarkullojne CD me muzike greke dhe tekst shqip, keto sigurisht nga artiste fare te panjohur dhe me sa degjoj edhe te pa talentuar. Por dua edhe t;ju them se motrat Libohova na e ndriten faqen me spektaklin qe dhane per ne vjet ne Athine dhe e cuan peshe programin e mengjesit te stacionit te madh grek Mega, ku edhe ishin te ftuara. por po te duan edhe forumistat e tjere,m.q.s. une nuk di si hapen temat e reja mund te propozoj hapjen e nje konkursi midis nesh, per cfaredolloj dege qe na intereson. Si ju duket?

[ATMAN]

Bota letrare dhe artistike në Shqipní tash së fundi ka fillue rishtas me zi si vegshi i groshës për shkak të problemit të hapjes së dosjeve të shkrimtarëve dhe artistave që gjatë kohës së diktaturës kanë qenë spijuna të Sigurimit. ..



SPIJUNA ARTISTA APO ARTISTA SPIJUNA?


ARDIAN NDRECA


Bota letrare dhe artistike në Shqipní tash së fundi ka fillue rishtas me zi si vegshi i groshës për shkak të problemit të hapjes së dosjeve të shkrimtarëve dhe artistave që gjatë kohës së diktaturës kanë qenë spijuna të Sigurimit.
Më ka bâ shumë përshtypje fakti që kërkesa e Kadaresë për hapjen e dosjeve të shkrimtarëve dhe artistave u prit me mosbesim e kundërshtí prej shtypit shqiptar, aq sa u etiketue prej bishtagypëve të publicistikës tonë si “kulturë e arratisjes prej thelbit të gjërave”, “temë shterpë” e operacioni vetë u quejt “hapja e kutisë së pandorës” (sic!). S’e pata ndie kurrë që Pandora t’jetë marrë ndonjiherë me kutija (edhe pse italianët e kanë shprehjen: «rompere le scatole»), mbasi âsht thanë gjithmonë: me u thye “vazoja e Pandorës”.
Nejse, edhe pse prej shumicës së gazetave s’mund të merret asnji dromcë kulturë, kjo gja s’i pengon ato me u bâ tribuna spontane injorancet, pse kjo âsht e vetmja dhuratë që Pandora i ka bâ shumicës së gazetarëve.
Por tue u kthye te çështja e dosjeve të shkrimtarëve dhe artistave, kujtojmë se Ignazio Silone, shkrimtar dhe bashkëthemelues i Partisë komuniste italiane, ka tregue me jetën e vet sesi nji spijun (ai vetë ishte bashkëpunëtor i shërbimit sekret fashist) mundet me qenë edhe nji shkrimtar i madh. Bile, ai vetë âsht bâ shkrimtar i madh tue u nisë prej nevojës së jetës së ndrydhun dhe të dyfishtë të spijunit - për me tregue me folë, me përcaktue diçka të tmerrshme e të randë. Në ketë gja kishte diçka freudiane, mos të harrojmë se Silone ishte nji ndër të paktit pacienta italian të C. G. Jung-ut. Pra, arti bahej për tê nji vibracion çlirues i shpirtit që hetonte dhe vuente në robnín e vet e në ketë mënyrë artisti «lante» mëkatet e veta të pafalshme.
Megjithatë, ky s’âsht nji silogjizëm në bazë të së cilit çdo spijun mund të jetë nji shkrimtar i madh, por âsht vetëm nji fakt historik sesi nji shkrimtar i madh si I. Silone mundet me ra aq poshtë sa me u bâ spijun. Nji si ai âsht i madh para se me nisë me spijunue, ashtu si nuk bahen kurrë të mëdhaj ata që s’janë të tillë edhe para se me fillue me shkrue.
Edhe te ne ka pasë artista spijuna, pra, njerëz që si pa të keq kanë marrë në qafë individë dhe familje, tue shkaktue vuejtje të pajustifikueshme në asnji pikëpamje e për asnji moment. Kadareja thotë se duhet të hapen dosjet dhe të njihen botnisht emnat e këtyne krymave, Kolevica kundërshton me furi, tue e quejt ketë nji “çmenduri të papranueshme”.
Mendoj se çështja duhet pa prej nji kandvështrimi tjetër: tue dijtë emnat e hafijeve, ne sot mundena me vendos nëse ata kanë qenë artista spijuna apo kanë qenë thjesht spijuna artista! Dihet se vokacioni i spijunit çon individin në rrugën e shumë profesioneve, kajherë edhe të rrezikshme për vetë shpirtin (?) e spijunit. Për shembull Intelligent Service-i trajtonte në mënyrë shumë të privilegjueme spijunet që tue qenë të detyrueme me luejt rolin e grave të qefit me ushtarakët gjermanë gjatë Luftë së II Botnore, mbetshin shtatzâna. Në rasa të tjera spijunat ishin të detyruem me punue në banka, në stacione hekurudhore, në ambasada, hotele etj.
Tashti tue u kthye te artistat spijuna, ne e dijmë se - kushdo qofshin ata - kanë qenë të gjithë ithtarë të realizmit socialist, janë ushqye në grazhdin e plenumeve e të konferencave, të fjalimeve e të citateve mrekullibâse. Por, a duhet ndonji talent i madh për nji që ka vokacionin e spijunit (jo të Wilhelm Meister-it) për me u bâ shkrimtar i realizmit socialist? Tue njohtë parimet e kësaj rryme mendoj se jo.
Prandaj nuk ka kurrfarë kuptimi “drithërima” e atyne që tremben se mos po shembet universi artistik i Shqipnisë në qoftë se publikohen emnat e disa spijunave që i janë kushtue realizmit socialist. Shkrimet e tyne janë shembë e i ka hangër dreqi me kohë, prandaj ata si artista s’kanë mâ asnji kredi te lexuesi jonë i kulturuem.
Po thohet se objekti i veçantë i spijunimit të tyne ishte Kadareja. Sigurisht, mbasi ai ka qenë i vetmi shkrimtar i asaj epoke dhe ata që e kanë paditë e kanë bâ ketë gja vetëm për inat dhe resë. Pse s’i ka ndodhë gja Kadaresë? Mendoj se «Ai» që i ka pasë gjanat në dorë për me vendos e ka dijtë shumë mirë se e vetmja arsye pse ai u paditëte prej turmës së zellshme të skuthëve letrarë ishte inati dhe smira.
Sa për të tjerët mundena me thanë se kanë qenë – si thotë Toska - gjysma opingash, e mali ku kanë banue s’ishte Parnasi por Mali i Thatë i thanave të tharpta.
Kam njohtë njiherë në tren tue udhtue prej Pogradecit për në Tiranë dy shkrimtarë krejt të panjohtun, që të tillë fatmirësisht kanë mbetë.
Bile s’e di a ishin kandidatë spijuj apo kandidatë shkrimtarë. Nejse, njeni i kishte sytë si kumbulla bardalike dhe ishte sarandjot i ramë kurse tjetri i kishte flokët si qyme derrit dhe, n’mos u gabofsha, ishte prej Dreqollet. Po kthejshin prej nji tubimi të shkrimtarëve të rinj.
Mbasi m’a nxehne për tanë rrugën ambientin tue m’lexue vargjet e tyne me Parti e me Enver e me kooperativista e me kulakë e me traktora e me autokombajna e me sekretarë e me gjithfarë shejtanash – nisne me folë për familjet e tyne tue na dalë njeni “patriot i flaktë” e tjetri “patriot i zjarrtë”. M’u kujtue episodi i atij nëpunësit të Ministrisë së Arsimit në kohë të Zogut, të cilit derëtari i shkonte tash e parë në zyrë tue i thanë: “Ka ardhur filani nga filan vend, patriot i flaktë, dëshiron të kuvendojë me zotërinë tënde”. Mâ në fund nëpunësi i lodhun, që përveçse gjuhëtar në zâ ishte edhe njeri i hokave, s’ia pau mâ gjatë vetes dhe i tha derëtarit: “Shtine në odën e pritjes dhe futja shurrë, që të mos na kapet flakë Ministria”.
Por rruga për në Tiranë ishte e gjatë e dy shkrimtarët filluene tue më njehë dëshmorët e katundeve të tyne e thashë me vete se veç këta dy paskan pështue pa u vra prej atyne anave, aq sa kujtova se mos ishin jabanxhi prej Stalingradit. Dikur njeni prej tyne nisi me sha shkrimtarët reaksionarë e përmendi me rend emnat e disa «viruseve» që simbas mendjes së tij të plogët kishin damtue trupin e shëndetshëm të shqiptarit. E pyeta me takt, pse ishte edhe sherr budallë:
- Po mirë, po ti vetë a i ke lexue ndonjiherë këta shkrimtarë apo e ke me të ndigjueme, pse qenke shumë i përgatitun?
- Ne t’i lexojmë? Mos je çmendur gjëkafshë! – ia priti ai prej Dreqollet – ne i dimë këto gjëra nga veprat e udhëheqësit tonë... e nisën rishtas litanitë e mëdha.
- Unë edhe tim vëlla po ta zinja me ato libra në duar do ta denoncoja menjëherë në polici, - shfreu shkrimtari me sytë si kumbulla bardalike që u bâne si me qenë bira stjollit.
Ata dy ndoshta nuk do të ishin bâ shkrimtarët mâ të mirë të realizmit socialist, por ama teorinë e njihshin krejt mirë dhe - për aq sa i lejonte landa (mendja) e tyne e paçmueshme - e vejshin në jetë për bukuri. Të tjerët, mâ të afirmuem, që shkruejtën me vite të tana informacione politike – tashti shkruejnë informacione erotike apo shkrime korr e mos lidh.
Atëherë, s’po merret vesht se çka ka me turfullue Kolevica a ndonji tjetër për hapjen e dosjeve? Bâ me ia lanë fajet vetëm Nexhmijes, Hekuranit, Ramizit e ndonji tjetri, rrezikojmë mos me kuptue se si ka qindrue në fuqi komunizmi në Shqipní për gjithë ato vjetë! Kush ka shti në burg, kush ka paditë, kush ka përpilue listat e internimeve, kush ka dalë dëshmitarë i rremë, kush ka “kritikue” me asi kritikash që të çojshin drejt plumbit. Mos të na vijnë me na thanë as Kolevica e as ndokush tjetër se kanë qenë të detyruem, pse në qoftë se të gjithë kanë qenë të detyruem, atëherë kush ishte që i detyronte?
Ata që dhelpnisht ngrohshin duert te turrat e druve ku digjeshin shpirtat e lirë, nuk janë mâ pak fajtorë sesa ata që i vejshin zjarrin atyne turrave. Në ketë kuptim shkrimtarucat e realizmit socialist që kanë qenë edhe spijuna kanë luejt nji rol të dyfishtë imoral ndaj ndërgjegjes së kombit.
Mbasandej shkrimtarët ishin “levat e Partisë” e dihet se levat kryekreje s’përdoren për me ndriçue e me kulturue, për me çilë sytë e për me orientue njerzinë.
Prandaj, ata spijuna që kanë qenë edhe shkrimtarë le të njihen simbas vokacionit të tyne të vërtetë, le t’i dihet pasioni i tyne gjenuin, ai që i afron me Judën, me Kont Ugolinin e me Jagon dhe jo me Dante-n e me Shakespeare-in.





___________________________________________

[DjAl_MyZeQeJe]

Ej lal po ju kerkoj nje Vop te shqiperia edhe me von nje @ po pati mundesi lal?la




Edhe nje Aop te Kosova po pati mundesi ,Edhe te Elbasani Nje Sop,po pati mundesi lal





Nga DjAl_MyZeQeJe

[ATMAN]

ideali i nje artisti consiston qe te stabiloje ne nje mbreteri trashendentale pertej kufijve te shqisave,keshtu artistet ose me sakte kultivuesit e arteve te bukura duhet te jene aspirante spirituale,vetem ata qe e konsiderojne cdo gje ne bote si spiritualitet mund te perceptojne kudo te hollin dhe te bekuarin entitet trashendental, sa me e madhe te jete kuptimi qe artistet kane afersine e tyre dhe ngjashmerine me zotin aq me e madhe dhe e vlefshme do jete arti i tyre, kush zoteron kapacitet krijues, por nuk kerkon te hollin entitet trashendental nuk mund te krijoje vepra arti te cmuara ose te suksesshme

arti dhe literatura jane burimet ku njerzit e zakonshem inspirohen qe te stabilizohen ne sferen mentale kozmike, ky eshte motivi ne te cilin sforcimi i nje artisti dhe shkrimtari neper shekuj ka qene qe te shikoje unitetin ne diversitet , dhe ti coje te gjithe nga diversiteti ne unitet

artisti i vertete nuk eshte vetem nje krijues por edhe nje shenjtor, si perfaqesues te miliona e miliona njerzve dhe si arkitektet e shoqerise,artistet nuk duhet te harrojne as edhe per nje moment zerin e tyre te larte dhe peshen e tij ne shoqeri, artistet jane mesazheret e masave te heshtura , jane mbrojtesit e shoqerise njerzore, dhe nuk duhet harruar se edhe gabimi me i vogel nga ana e tyre si arstiste mund te provokoje pasoja shkaterruese ,ndersa miresia dhe talenti i tyre ne te vertete ka kapacitetin te trasformoje shoqerine pertej cdo imagjinate, dhe per te shpjeguar me qarte, kush nuk eshte ne gjendje te fitoje kontroll te plote mbi mendimin dhe shprehjen e tij eshte mire qe te mos i dedikohet krijimit artistik dhe letrar

ajo qe ecen perpara me shoqerine drejt progresit,dhe qe drejton shoqerine ne shtegun e mireqenjes dhe elevacionit , dhe qe cmohet si e tille mund te quhet art i vertete,"arti per art" nuk eshte i pranueshem sot, motivi i artistit duhet te jete arti per sherbim social, dhe per mireqenje totale ne te tre sferat njerzore materjale mentale dhe spirituale

edhe pse jemi te ndare ne shume rajone, shtete, religjone,komunitete,gjuhe,etj, rraca njerzore eshte nje entitet i vetem dhe i pandashem, cdo mendje njerzore nuk eshte gje tjeter pervecse manifestim dhe ekspresion i diversitetit dhe individualitetit te te njejtes dhe te pandashmes mendje kozmike, sot ne presim me ankth ardhjen e ndonje artisti te mirefillte, te ndonje shkrimtari te mirefillte qe te komunikoje kete te vertete ne zemrat e njerzve me nje gjuhe akoma me te embel ,akoma me te virtytshme , dhe akoma me depertuese

ne rrugen e jetes dhe te udhetimit te tyre njerzit shpesh ndjehen te lodhur, te munduar, te shfrytezuar, pergjegjesia e nje artisti te talentuar behet ne keto momente akoma me shume se domethenese, kur artisti kendon nje kenge per mireqenjen totale te njezve,(ose kur krijon nje veper arti) duhet te shikoje rreth e qark me kujdes per tu qartesuar qe njerzit, per te cilet po kendon dhe i fton te jene ne gjendje te ecin bashke me ate si artist, te jete ne gjendje qe vala e tij mendore te preke me te vertete zemrat e njerzve dhe te kuptoje qe po i sherben vertet njezve

ne kuptimin figurativ dhe letrar kurora e lavdise i takon vetem atyre artisteve qe jane te vetedijshem per efektivitetin dhe pergjegjesine ne cilesine e autorit artist