Gje e madhe Modestia!

[Henri]

Mua
--------------------------------------------------------------------------------
Ty te shoh para syve tek rrufit me nge kafen tende te dyte. Ti ke kohe qe e ke lene cigaren, qekur e nisa une; tani kenaqesh vetem me rrathet e tymit te dale prej gojes sime. I numeron me ze, pasi gishtat te kane mbaruar me kohe- 27...35..49. Nuk te shoh nofullat te te levizin, veç ajrin qe qendron pezullmidis meje dhe teje ne forme numrash: 57...63...79.

Me kerkon gjithmone te te ndjek nga pas, megjithese une gjithmone keshtu te kam pare, po ate ndryshk mbi floke, te gjashte brinjet e kercyera parpara si cfurk, te rritur e te plakur shpejt para se une te isha e vetedijshme per pranine tende.

Ti ke vjedhur gjithe pasigurine time; e vure menjane dhe e ruan ne dollapin e sendeve qe perbejne dieten tende. E vetmja gje qe une te kam shtuar eshte krahu im i djadhte-ty te mungonte shtylla kurrizore; megjithese u mundove te me mbushje mendjen se KOHA nuk ka nevoje per shtylle kurrizore, une(kokefortesine ma bere dhurate kur kisha nxjerre rrethin e 14te te tymit nga goja) e vendosa te te vija nje shtylle. Pa mundur te tregoj se ke ke bark e kë kurriz, krahu im i djathte rri mes permes kraherorit tend-shtylle kraherore me te peste gishtat hapur-platforme ku ti mbeshtet koken pa nofulla. Mos m'i digj gishtat me ate kafe te hidhur! Nevrike!

Je lodhur me mua? Atehere ik! Une nuk te kam lidhur akoma-Vetem me kthe krahun! Krahu nuk duhet te lere shtepine! Me nxjerr gjuhen nga zgavra, qe varet poshte e me lepin gishtat, pastaj perdridhet e lidhet gogel per te imituar ate qe une quaj ngerdheshje. Kthehesh ne pluhur te blerte e bën drejt murit-nuk e njeh konceptin e deres qe u mundova te ta fusja ne tru per vite me rradhe. Ndjek hijen tende te paforme dhe degjoj rrapellimen e tullave tek mbyllen pas teje-pastaj krahu im roze, ende i ngrohte nga gjuha jote bie ngadale, me lekundje te lehta, si ne medyshje...103...121...

08/05/01

[Henri]

Hmmm, ti e fillon diten duke m'u pergjigjur mua! Gabim! Une ne ate ore isha akoma ne gjume; dy kokrrat e ilaceve qe i shkriva poshte gjuhes ne darke mbajten vetem nja dy tre ore-pjesen tjeter te kohes i ndenja nates mbi krye se po pillte diten por me shume veshtiresi. Po kelthiste aq shume nata nga dhimbjet sa jastekun qe i vura ne goje e pershkroi tejpertej dhe dhembet i ndalen vetem kur ciken radiusin tim tashme te zhveshur nga mishi e muskujt. Une sado te ulerija, nuk ia kaloja dot klithmes se nates, ndai i mora koken me krahun e lire dhe e futa ne gojen time te shqyer nga dhimbja qe e perpiu sakaq. Zeri i nates atehere filloi te kumbonte ethshem brenda gurmazit tim, e une fillova te sillja ndermend cdo te njohur qe po me mbante neper goje a ender qe te me linte lemza. Shqelmat e te qarat e mbytura te dites me sollen pernjehere ndermend se nata gjithmone e pillte diten nga goaj, e une pergjumesh si isha kisha harruar fare! Keshtu miku im, prandaj i bera nderet dites sot duke fjetur bashke me te. Kur i hapa syte prape, dita kishte filluar te me therriste mami, duke u zvarritur kemba doraz tek divani ku une isha keputur pas asaj lindje te dyfishte...

09/26/01

Une nuk kam qene e pire, thjesht e dehur nga dhimbja....

E mora diten sot per dore dhe dolem per te blere nje pale sandale. Ishte rritur aq shume ato dy oret kur flija, sa s'e lija dot më me çorape neper shtepi dreqin, duhej ta nxirrja dhe jashte ndopak.
Perjashta nuk kishte diell, vetem nja dy tre rreze lozonjare qe ishin veshur si djem dhe u kishin shpetuar monastirit te reve. Ua qava hallin si do hynin prape brenda te shkretat! Dita akoma me therriste mami dhe rrinte rrinte e me terhiqte mengen kur donte te ndalonim para ndonje vitrine. Seç kishte nje shije per kompiutera e lavatriçe qe s'po e merrja vesh. Kurse une kisha dale per t'i blere sandale, ndonje pale vishje te erret me nga nje luledele tek tokeza; kisha pasur edhe une nje pale te tilla dikur. M'u kujtua kur mami m'i kishte vene nje mengjes tek koka, sandalet e para per mua pasi kisha lindur ne vjeshte. Luledelet ishin te bardha, secila kishte trembedhjete petale, dy prej te cilave me vrisnin gjithmone kyçin kur i mbertheja.
Pas njefare kohe kuptova se kishte rreth nje ore qe dita me therrriste ne emer kur donte te me tregonte per diçka; edhe s-te nuk i keqshqiptonte me. Gjate gjithe asaj kohe as nuk ia kisha hedhur syte te shihja se ç'ngjyre i kishte floket; une e kisha ndare mendjen qe femijes tim do t'ia lyeja floket te tejdukshem, qe mos te me lodhte sa here te doja t'i lexoja mendimet. Kurse kjo i kishte lidhur floket gershet, me dy gogla te vogla tek fundi. E une akoma endesha neper rruge per te gjetur nje dyqan sandalesh, gje qe po me dukej me e pamundur kur u kujtova se vjeshta kish ardhur serish e te gjitha vitrinat ishin mbushur me modelet me te reja dimerore...

09/27/01

[Henri]

So
--------------------------------------------------------------------------------
Ai ka ardhur te me sjelle faturat e korrikut. Cdo fund muaji une i jap nje raport mbi shpenzimet dhe te ardhurat mujore-ne nje diskete qe ai e shtyp ne shtepi pasi printeri im nuk punon.

I zgjas nje birre teksa ulet ne divan dhe e pyes per udhetimin e ardhshem. Ai transporton vepra arti nga nje shtet ne tjetrin dhe eshte ne qytet vetem per dy tre dite ne muaj. Bashke jemi njohurnga nje shoqe qe jeton ne nje ndertese me te-kafene e pijne aty tek cepi i rruges nga ku vjen nje ere cpuese kafeje qe me tharton zorret sa here i kaloj prane (mos me shiko ashtu-kam kohe qe s'e pij me kafene)

Ai fillon e flet dhe ne momentin qe hap gojen e shoh qe vate edhe kjo bisede, e mori rrugen si te tjerat. Se Ai eshte shume i dhene pas perendise (Zotit kaur) ka qene keshtu qekur grupi me te cilin luante kitare u shperbe, vellai u martua me kengetaren kurse gruaja e la me gjithe vajzen e sapolindur. Ai e shtyu dhe ca kohe me drogera e te tilla, pastaj i thirri mendjes e hoqi dore. Vetem se i thirri mendjes ca si teper, pernjehere filloi te shkonte ne kishe e te lutej para cdo ushqimi-tani ia ka lene zotit (te tij) gjithcka ne dore.

Une e ngacmoj duke e quajtur te dobet-duke i thene se meqe ishte aq afer vdekjes. truri i bllokoi nje pjese te mire te qelizave nga frika-paralize mendore. Prandaj Ai futi Ate-Zotin ne loje.

Ngrihem te marr nje birre per vete dhe ve rè se fytytra i ka ndryshuar forme: FLOKET JANE THINJUR ME SHUME, VETULLAT E KRESHPERUARA, SYTE TE VERBOJNE NGA BLUJA E SHPELARE NE TO...MENDJA ME THOTE QE Ai po buzeqesh-SYTE SHOHIN VETEM NJE NGERDHESHJE QE NGE KRYE MIDIS DHEMBEVE TE DALE DHE GJUHES SE KUQE. ..ne tru me ndizet nje sirene alarmi-DJALLIIII! DJALLIIIIIIIIIII! une s'e kam pare ndonjehere me pare ndaj i besoj mendjes dhe ndiej valen e frikes si leshohet nga truri- E ETUR TE ME PUSHTOJE TE GJITHEN- me le ashtu te mpire sikur me kane pickuar nje familje e tere milingonash-nga ato te medhajat qe jane te tharta kur i ha.

Ai vazhdon te tregoje sesi i ka vene nje mbrojtese plastike makines qe te zvogeloje ferkimin e eres keshtu dhe gaz harxhohet me pak. Duket qe nuk ka vene rè asgje nga ç'me ndodhi mua. Sforcoj veten ta shoh prape ne fytyre; mundohem te gjej nje ngjashmeri fizike midis saj dhe vegimit ne mendje- Djalli
Shkencerisht truri fillon luhatjet kur ndonje tumorr=kerpudhe mbin nga brenda...

08/01/01

[Henri]

Mitet e thyer
--------------------------------------------------------------------------------
Isha ulur ne vendin e pare kete rradhe, pa e pare fare te arsyeshme te "vija ne dukje" se me zinte makina. Nuk dukej se Atij i pelqente shume ky kameramani qe sapo kish ardhur me gjithe te birin qe i shembellente deri ne kocke nje shtrengimi te sforcuar per jashteqitje, ndaj dhe nuk i kishte bere "nderet e duhura" per t'i ofruar vendin e pare. Norm sapo kish mberritur nga Montreali; mezi priste te shtinte duart ne negativin e filmit qe kish xhiruar gjate 5 vjeteve te fundit, i gjithi i luajtur ne veri, me vendasit indiane e netet e tyre polare. Teksa llomotiste se çdo gje ne film ishte e paegzagjeruar qe nga therrja e asaj fokës me dhëmbë gjigande, deri tek goditjet e dy aktorëve kryesorë ne tëmtha per te vendosur kush do martohej me çupëzën e fshatit, Norm rrinte rrinte e permendte se kishte vite pa shkelur në qytetin tonë.
-Ai frenoi rëndshëm per te shmangur përplasjen mbi xham te nje mase te zezë në fluturim qe krra krra-isi piskatshëm duke u ankuar që i kishin zënë korridorin ajror te fluturimit.
Vetëm ateherë vura rè morinë e korbave qe fluturonin te gjithe ne nje drejtim. Deri në atë çast, errësimin e ajrit perreth meje e kisha justifikuar pjeserisht me xhamat pakëz me ngjyre te makines dhe faktin qe ne kete pjese te qytetit shkoja shume rrallë. Seç kishte nje shije metalike perjashte - te ftohte dhe çuditerisht te heshtur. E si për ta shtuar më shumë dryshmerine rrethuese, Ai po i tregonte Norm se kish vite qe gjithe korbat e qytetit fluturonin çdo mbasdite rreth orës pesë per t'u mbledhur ne nje lugine afer vendit qe sapo po linim pas. Djali i vogel po kerkonte pse-të; Norm filloi t'i shpjegoje se ca gjera jane me te thjeshta nga sa i kujtojme, se Mitet duhen pranuar ashtu siç jane - pa u munduar t'u gjenden rrenjet e shkaku - pa te cilat ne si qenie e kemi te veshtire t'i njohim apo pranojme.
-Korbat vazhdonin te vinin nga te gjitha anet, ndersa mundohesha me veshtrim te bashkoja drejtimet e tyre ne ate pike te vetme - luginen qe ne imagjinaten time kish veshur nje petk të zi, prej puplash shkelqyese e butesie zogjsh. Qielli, po binte dhe ai mbi lugine, i parakenaqur per ate dyshek te rehatshem me erën dehëse te përçit, aq te njohur per Qiellin sa kakerdhite e petëzuara nga pesha e Bariut Malkë sa here hidhte gunën mbi toke e ia kepuste gjumit...
...Më vone, duke kerkuar dhe une pse-te e mia, mesova se lugina dikur kish qene pika e grumbullimit te plehrave te qytetit per vite me rradhe, derisa banoret e rinj qe u shtuan pas luftes, punuan vullnetarisht qe t'i digjnin te gjitha plehrat njehere e mirë, duke varrosur perfundimisht begatine qe kish mbajtur korbat e qytetit gjalle...

02/18/02

[Henri]

... Ajo po ma shkel hijen; po me ecen mbi supet tani dhe po i avitet kokës. Shpejtoj hapat dhe tani çapat e saj bien mbi gjunjet e mi. Kepucen e djathte e ka te zgjidhur (lidhesen). Pernjeheresh me zë frika se do pengohet e plandoset duke ma zene hijen perposhte. Aq i prekshem eshte paniku sa ndiej dhe pluhurin nga renia e saj te me ngjitet ne fyt. Atehere i dal në të majte - hija ime mbi të sajën - dhe, sikur te mos me kishte kallur fare datën disa çaste me pare e rrëzoj nga mendja me nje te tundur te kokës. Megjithese duart duhet t'i kete te brishta; hija e duarve i duket e cunguar, si e tejdukshme.

Ca njerez lexojne duart. Mua me terheqin gjunjët.

Njera nga llambat e vogla te dritesores qe duket nga jashtë ka perenduar. Filamenti i eshte shkerrmoqur ne qender e fundi i eshte nxire. Kur hyj ne apartamentin tim gjeja e pare qe dua eshte drita. Dhe uji. Kam ca buleza uji nen gjoks, mbase nga mallengjimi qe i lashe te lire te shkeputeshin prape sot. Gjokset e mia qe me luten te vdes e t'i shpetojne asaj varjes tejet te zgjatur ne kohe. (kete e kam thene aq shpesh sa do me duket si citim nga ndonje autor i fuqishem po e perserita më) Dua t'i thaj gjokset per ca kohe; me mendjen tek vogelsia e tyre kur jane te thare, pergjigjen e befte me tkurrje e mornica sa here truri im a goja jote u punojne ndonje rreng. Veshin nje veshtrim pyetes, me floket lidhur pas vesheve, syte gjysem te lotuar nga çudia sa me kaplon nje ngazellim i enderrt.

Gjokset e mia dhe ato kane hije te brishte, te tejdukshme.

... Ke mbledhur manaferra sot. Dy kokrra te plota i heq menjane dhe me majen e thikes u heq tulin e brendshem. Me sheh ngultaz ne sy, se mos ta kam kuptuar trillin dhe po bej te çuditurën per ngazellim. M'i gozhdon syte. Thithkat e mia po perpeliten se u kane zene frymen manaferrat, nje ne çdo krye. Perleshen thithkat e mia me pushtonjesit e tyre dhe me duken triumfante; nga ngrohtesia e lengut mavì qe origjinon nga buzët e shkaperdredhura te manaferrave e di qe po humbasin. Pushi i barkut me eshte lagur nga po te njejtat pikime.

Ç'ngjyre do ma besh nje zemer tjeter?

04/04/02

[Henri]

Po çapitem ngadale ne mes te vapes duke degjuar llokoçitjen e mendimeve ne zgavren e kokes. Te papuna siç jane çdo vere, shumica e tyre degjenerojne komplet; fillojne rruajne kembet, vene nga nje pale syze mbi koke, sikur te duan ta mbrojne nga vershime te befta gjaku, dhe lidhin pas belit nga nje shamize te holle idiotesie. Kaq duhet qe edhe ato pak mendime qe nuk kane shkalluar kaq ne mase, te dorezohen dhe t'ia varin edhe ato. Kush e shuk se ngeli koka ime pa idera edhe nje vere tjeter? Kur kane kaluar nje karroce me verera me pare!...
Ee, e di qe i kam lene mendimet e paperfunduara, po me se t'i perfundoj? Po filloj te flas ne veten e dyte, per mendimet e tua, atehere. Ti nuk do t'i besoje kurre njeriu tjeter mendimet e tua, megjithese ato jane te shpelara dhe pothuaj te gjtha fillojne me: "po çapitem...", "jam ulur...", "Duke kaluar..." e keshtu me rradhe. Ti shpesh i shikon mendimet (e tua) si pjese te kulluara filozofie, megjithese ke harruar t'u hedhesh faren e kosit brenda teksa i nxjerr ne "diell" te zihen me shpejt. Ti nuk e di se edhe sikur te heqesh dore nga pija, e te vraposh perdite neper rruget e qelbura nga vapa, banoret e vegjel te mases llaçore qe ke ne koke prape do bien nje nga nje, duke bere nje "Belldung" te vogel qe as fqinjet nuk do ta degjojne. E prape ti çapitesh ngadale neper vape, kalon anash se keta djemte e sotem nuk ta pertojne te ta ngrehin (pluhurin) mbi koke. Xha Trifoni aty ka pasur nje peme me nespulla, gjysmat e te cilave binin jashte dhe ne i fshinim pas kantjereve e i hanim shpejt e shpejt qe te arrinim tek farat.
Farat nuk kane pasur ndonje shije te veçante; kishin nje ngjyre te zbehte por po t'i mbaje per nje kohe te gjate ne goje fillonin e skuqeshin gradualisht. Ti ishe shume e imet atehere, kercijte mezi te mbaheshin ngjitur me trupin; gjithmone u luteshe te tjereve ta mbanin nespullen tende ne goje fillimisht, se ti nuk kishe aq shume peshtyme sa te nxije nje fare te tere vete.
...E une gjithmone mendoja se ti do mbaje me shume mend xha Trifonin sesa nespullen, megjithate ke te drejte, nespulla eshte ketu akoma, kurse xha Trifoni ka kohe qe eshte mbuluar, fundja nuk i bie me rradha te kaloje keto verera kaq te nxehta.


06/21/01

[Henri]

Drethka
--------------------------------------------------------------------------------
Buzët e mendimeve te mia jane te çara e djegin. Dimri pothuaj po iken edhe kete vit; ashtu ne ato grahmat e tij te fundit m'i fshikulloi edhe nje here mendimet. Viti niset me dimrin per te mberritur po prane tij. Sa rastesore eshte qe Viti shkon nepermjet dy dimrash nuk e kam kuptuar akoma e mundet qe edhe kjo te degdiset me enigmat dhe sikur-et e mia te tjera - ato qe paketoj çdo fundstine me rrobat qe s'me ra rasti t'i vishja e fjalet qe gjuha me la pa thene. Trupi me perpelitet ne spazma epileptike, ashtu tek nderron te gjitha lekuret e zvetenuara dhe pastron gjakun duke e ndare me pare ne ngjyra...pastaj pesha...pastaj ngjarje. Ti nuk hyn fare (fare) ketu, vetem del. Fillimisht rend - duke e ndjere liresine sapo prek ajrin jashte meje, gjithmone me i ngrohte se ai qe le pas, pavaresisht nga afërsia apo mosafërsia e Diellit me Token.. Pastaj çapitesh; ajo ç'ka pershkove me nje fryme eshte tashme shume pas, aq larg sa nuk i perket as te shkuares, thjesht nanuritet ne ajër si ekzistence jetime.
Macja memece e sime motre ishte jetime. E nxorrem nga bunkeri tek bahçja e Julit. E vetmja qe kish mbetur gjalle e kapur fort pas trupit te ngordhur te nje nga simotrat a vellezerit e saj qe s'kishin pipëtirë më qyshkur uji ua kish dendur mushkerite. Ish memece dhe nuk kishim per ta zbuluar po te mos qe kapur fort pas shkopit te arrës me te cilin po i çponim qe te gjashte kotelet duke u munduar t'i zhysnim thelle pasi u hidhnim ndonje cope barì persiper - varrim i improvizuar.
Bunkeri ishte i mire ne pranverë - ne loznim me plloça balte duke mërmëritur abrakadabran e shqiperuar para çdo plasjeje te baltës mbi beton:
-Hu, hu huuu...Po s'kercite do haaaash Dru!
-Pauuuu ...Paguaj!
Po aty u mundova t'i nxirrja Julit babain nga burgu me nje kallëz si te grurit. I ndanim ne mes, vinim pjesen e lartme sa te qnedronte mbi te poshtmen pastaj gjithe kallezen e ngecnim midis gishtit te mesit dhe atij tregues, me pellemben te perballur me token. koka, e bashke me të fytyra merrnin hijen e rende e autoritare, dhe zëri gjysem i dredhur nga serioziteti pyeste:
-E ke babane ne burg?
Pastaj dora e djathte godiste lehte tulin e se majtes, gjysma e siperme e kallezes shkeputej ne me te shumten e rasteve nga e poshtmja dhe ne bertisnim "Ta nxora babin nga burgu!!!"
Vetem se babi i Julit ishte ne burg dhe ne jeten reale, ate qe pjellohej e mbarsej edhe ne kokat e prinderve te mi çdo mengjes tek ma merrnin shpirtin me trikon vishnje me dy xhepa tek paraijet. Ndaj kur e pyeta në e kish babain ne burg ate mbasdite në Maj me nje halëz midis gishtash, syte jeshile te Julit u hyne e u dolen vetveteve dy tre here tek mendja i përshkëndriti fjaline pasuese "Ta nxoraaaaa...!"
Babi i Julit doli nga burgu kater a pese vjete me vone, pasi te jatit i doli shpirti duke e prekur pas kangjellash ne nje nga ato perhumbjet pese gjashte minuteshe te tij-tek shkumonte e leviste krahet ne ajër si helikopter me ujë-e që ime gjyshe i quante "perndjekje xhindesh"
Gjeja e pare qe bëri - te Dielen e pare serish ne shtepi- babi i Julit na hypi te gjithe pas Ziss-it te Dinit; mua Julin, Tanin, Meriten dhe shkuam tek tregu i gjëse së gjallë, shumica e te cileve pulitjen e fundit te syve e kishin ne nje hark kohor me perpelitjen e fundit te Diellit. Ndalonte vetem tek qengjat motakë, u vinte gishtat rreth bishtit, tunde ndonjehere koken ne medyshje dhe vazhdonte me tej. Per nje grime m'u duk sikur u mori erë gishtave - me nje veshtrim idhnak e te pershpejtshem, sikur ta pergjonte njeri. Qengji qe me ne fund zgjodhi ish po aq i rendomte per syte e mi sa dhjete a dymbedhjete te tjere qe kishim kaluar para tij.
Orë me vone, teksa gjaku i kullonte nga zgavra e qafes kokeposhte te qengjit tashme te perenduar, babi i Julit me nje goditje te mprehte i meshoi fort thikes se ngulur ne tokë. Tehu u zhyt poshte me kerkellime, teksa gervishte ndonje cope teneqeje te ndryshkur e te sajuar ne pallat tetanozi, kurse doreza e zeze mbajti koken kryeneçe lart, duke u ngulur ne dhè deri tek qafa. Une shtrengova dhëmbët e iu luta gjithe zanave qe njihja e bijave te tyre qe tehu i mprehte te mos kish ndarë asnje nga krimbat e nendheshem ne mes.

02/27/02

[Henri]

I them vetes miremengjes
ndersa zgjohem nga perçartjet e dites per qenësi
e trishtim te veses per shuarjen e tejdukshmes
mbi fole milingonash sapogermuar...
tund shkujdesshem barkun dhe gjymtyret.
endrrat qe me ushqejne kapsllikun varen teposhte
nga te perbrendeshmet gjysme pazgjuar
vetja ime e kruspullosur, hap gojën fort
dhe shtriqet.

____________________________________________

3000 milje e ca?

Rruga ne njeren menge me rri varur
ne njeren menge të rri kapluar
me gjunjet perthyer qe mos t'i cikin token
rruga perkundet me ecjen tone
e uleret ta hedhim me lart,
qe me shume te lavjeresohet ne renie
ka oreks lubie te marre
per luajtje familiare ne parqe të muzgjët

___________________________________________

Ma dha djersen sot
me tha t'ia lidhja me peshqirë te njome
e t'i vishja pezhishken e verdhe
te skajit te buzes vuve
Me tha ta thaja per te gatuar
si kripe me shije te athet

[Henri]

Sot u zhvesha prape, u ula ne gjunje
futa koken mes kembeve sot dhe pashe
pashe thelle te çarat e mia jargavitese
dhe rruget e thella me ushtim pa kthim
gjunjet m'i kaploi spazma
qe e derdhi dufin tim jashte
pa arritur fundin, muret me vraga
te honit tim
vdiqa sot, duke lepire buzet e atheta.

[Henri]

me shkermoqesh ne duar duke u bere therrime; cdo pjese ne vetvete duke me kerkuar te te dua me shume. Me eshte shperbere kurrizi nga ndjesia, fjalet me prepeliten dhe po tripsen nga e perdorura aq shume sa kam harruar qe i kane perdorur dhe te tjere, me pare e une nuk jam "dhenesja" e tyre e vetme. Damaret e qafes, mavijosur me kohe nga pritja, e kalojne gjakun me pertese, si i panevojshem qe eshte keto dite per trurin tim te mpirte, ne braktisje te plote te zhurmave të të rënëve verdalle. Me duket vetja nje spore qe u verdallis ne ajer me shekuj te tere e nuk plasi deri sa ra mbi oazin tend, aty tek te perleshen shpatullat me qafen... Verdallisur aq gjate sa harrova ç'kisha mbyllur brenda; nuk e dija ç'fare do te bulezonte nga guacka ime rehatplote. Refleksi mbi oaz me thote qe jam e bukur, dhe asnje cope e qenies sime nuk ndihet se do te te kundershtoje. Me mbart ashtu mbi shpatull dhe une ngre koken vetem per te te thithur erë, pastaj kotem prape ne afshin qe me jep jete. Nuk me vdiset sot, me thithesh zemer gjer ne palce, çdo grime te saj dua ta pertyp e te shuaj urinë e dhembeve, djegien e fytit dhe rrjedhjet e mushkerive te çjerra nga epshi.

[Henri]

Neper shishka te qelqta esencash me rreshket
per çdo dite nga nje arome te re e ve nen qafe
me perzihet livandoja me rozmarine a myshkun
çdo puthje vulos fytit shije te thate

E hunda ime flegrat shtriq ne skaje
e dora qafes rruazat nje nga nje shtrengon
Njera kerkon eren tende si mengjesi flladet
tjetra shijet e meparshme percjell me jehone.

[Henri]

Nishanet - dy pika te imta
ne secilen faqe te cicave te tua
i puthis bashke me gjuhe duke terhequr
te dyja kulmet e tyre
kryeneçe

Ti - shpinen perbrenda harkuar
shikimi te ka lene, perhumbur
me gudulis ballin
fryma e leshuar teposhte mbi mua
m'i djeg te gjitha mallet

duart t'i mberthej rreth belit
dhe perkundem
me hyhet brenda teje me ngulm
me qahet ne kujisje
trupi me qesh me ulerime...

[Henri]

Koha ka ardhur, po me pret
pas perdeve te erreta i shoh fytyren
pa me thene akoma miremengjes

perleshemi, te dyja kokeforta
njohjet ndryshojne emrat
dhe te panjohurat zbehen

koha me prezanton vetvetet
zhveshur nga myshku i blerte
ngjyer ne serën e zhegut

Une i tregoj damaret
gjaku im i vetmi percjelles
i ikjeve te mia dhe kthimeve.

[Henri]

Shijet e mia i ka lidhur nen gjuhe
i pertyp nga nje per çdo mall
i kaperdin me togje kur i hahem.
I largohem,
njeheresh me peshtyme i than
te vdekura.

Shijen e tij e mbaj fort ne gishta
me to lodhjen time perkedhel
me mollezat e enjtura i hap nates
kapaket e syve te mpire
qe drita ne bebeza t'i hyje,
ta verboje...

[Henri]

Erdhi...

kur lepihet mbi faqe drejt buzes
lotin pi me gjuhe
kripe per trupin tim
qe djersa te mos dale me maraz
duke shtyre poret e lekures
dhe rrenjet e qimeve qe me mbulojne.
hunden me rremben aroma
e egzistences sime.

...dhe iku prape

Lotet e mi ngopen me mua
Dhe une e thare qendroj mes tyre
Si pershendetje me kollare
Lekura me shperbehet nga bymimi
Dhembet me kercasin naten nga djerrimi
E megjithate egzistenca humbet
Ne humneren e mosqenies sime....

[Henri]

-Diellit iu afrova me shume se afer
e po me dieg!
Flatrat nen vete,
kam rene ne kurriz!
Jam mizë.

-E zeze, s'me ka mbetur gje
te nxihet.
Veç te zbardhet.
Nje tjeter mizë ngjitur meje
te thara gjymtyret
gjer ne thyerje.
Po nxehem, valë valë

Bëzan!
Bëzan ne shkrirje...

[Henri]

Nga po e njejta shqyerje shalesh
rrëkehet jeta,
Ajo e hidhura, e prishura,
e hequra
Edhe vetë e shendeta.
Nëmja ende rri pasthirrmë
e dhembjes.
Thonjte ne tul te dores
ushqehen.
Prania ime? Vetem mosqenie.

[Henri]

Pese vjet kam pertypur
si bleta zgjoin e vet ne prag dimri.
Asnjerit prej tyre emrin nuk ia mesova
as shijen e frymes se mengjesit
Gezimet qe hidhnin drejt meje
i volla.
Dhe kafen me qumeshtin e skremuar
dhe pistat e skive dimer e vere
Peshqit e ngecur rrjetes sime,
i peshtyva ne qoshe te rrugeve.
Ua pashe dhe njehere emrat dallues;
dritat jeshile, te pishmantat,
te kuqet.
Me kane shterrur diajte per te nëmur
Nenat e tyre nuk me shohin më
si mbarsëse te denje per faren e tyre.

Po filloj te mallkoj dhe muzgjet

[Henri]

Si nje rutine ne mend me hytë
me gojet hapur
qe kaperdihen me ngutje
dhe me perqeshin: e perdale.
Me kallin datën te gjitha maskimet,
rrobat e zgjedhura per mua te vesh.
Kam shtuar ne peshe,
s'me nxene më miklimet.
Karficat e bindjeve i rruajta,
bashke me qimet.
Pergezimet neper shishe i ktheva mbrapsht
adrese kthimi nuk me ka asnje valë.
Gjymtyret e shkelen paqen me trurin,
pa afat.
Pas vetes ndjej se po marrosem
prape!

[Henri]

Ç'te beri fjal' e ngrate qe dhembe ne fyt i ngule?
s'ka faj as art' i shkrete qe mollaqet ia sëllon
Me kohen nxirr inatin, ah, kjo firaune!
Dhe ne, qe pas e ndjekim
tek jeten na mohon.

I hidhur, (thone) rrënimi
i shpirtit,
para trupit.
Mjerane zemer e shkrete kur vrapin ngadaleson.
Po me i rende harrimi, vetmia qe nuk shkulet;
Ata, mendje-verbuarit, që brinjas te kalojne.


Hijet mbijne ngadale
mpleksen neper fjale
edhe pjergullohen

bredhin neper nate
ne gjumin e ngrate
hijet zene pjellohen

fytin fort ma zene
frymen poshte s'e lene
as te kaperdihem

vjen pastaj dhe zgjimi
hijet nga vegime
ne njerez shnderrohen...


Vjetra

te shoh ne heshtje tek avitesh
e buza fjalen nuk ma le
ta mbaj dhe sot heshtjen perbrenda
tek ngutjen egerr e përze

Po prape avitesh - me syte ndezur
dhe ankthin shpirtit ia ke shtuar
e une serish tek perpelitem
me fjalet humbur a harruar

Tani qe kembet m'i lidh era
dhe trupin hì e ben trishtimi
më ze nje gaz i marrë si reja
ne qiell te qete a qiell mohimi

Dhe nis kujtes' te me ngatrroje
ka qene ketu - a ëndërr qe?
mbi lote te njoma thahet etja
nen psheretima vdesim ne...


Tjeter...

kaloj keshtu nje nate zgjuar
tek gjumi syrin ka pulitur
vazhdoj te dridhem, e mbuluar
ne pragje zgjimesh agun pritur

tek ngjyrat prishen, sa here nata
per marrezite embel u flet
i heqin rrobat - laskuriqe
u duken brinjet, gjaku i zbehte

dhe hijet rriten, te tejdukshme
me nxjerrin gjuhet një e një
me frymen time nisin luajne
me kane çare fytin - s'u bej dot zë

me kembe a duar perpelitem
t'i tremb e tut' veç per nje natë
se syte nga dhimbja me veniten
e gjoksi me ka mbetur thate...


Prapa

Ne harlisjet e kujtesave te mia
ku era fryn e fryma s'ndal
ka nje stacion treni te zhurmshem
mbushur me njerez te thjeshte
a mondanë

Ka nje zënkë te heshtur cinike
dhe dy çanta qe shtyhen me kembe
kater kembe ne drejtime te kunderta
qe çapiten dyshueshem,
rëndë

Ka permendje njohjesh rastësore
dhe gjerash qe te lihen siç janë
ka nje etje te egerr sysh
tek shohin gjithe ç'kerkuan
me parë

Jane dhe ikjet e mia, te ujshme
dhe lindje shtatanike malli
Ne harlisjet e kujtesave te mia
Me ze makthi...


Subjekti?

Me kerruhen gishtat
thelle poshte thonjve
ne nje deshire te verber
per gelqere e copa suvaje
te shkulura nga muri me ofshame

kembet me kerkojne me ngulm
cingerrisjen e brymes
mbi ujin e pellgut te ngrire
perpara portes qe angullin
ne çdo ecejakje

vithet zgjerohen e shtriqen
perdellyer per gjethet e terfilit
dhe brumbujt e fshehur
qe zene perposhte
tek kanali nen shtratin e dorezonjave

truri nuk m'i thote më deshirat
vetem mallin ma lidh per gryke
dhe rregjohet...


Diku, dikur pa frike

Kembet me gishtat
te gjate
nje unaze si kotke
e ngecur ne fyt,
S'ben as lart, as bie poshte
pllaquriten ne pellgun e kafte.
t'i fshihen vapes
zhegut.
Lene gjurme balte qe thahen
zhvishen nga era e dheut
grija e larvave
shija e njelmet
kallamishtet.
Pellgut iu shtuan peshq te kuq
me gudulisin shputat
presin te mbyten


Ma gjej pak (titullin)

Mbetesh serish bisede mes gishtash
nje kujtim, a thjesht perralle
zvarritesh heshtaz neper trup
largohesh; trupit m'i le vrage

te flas e qesh, e qaj me ze
kercitjen gjuhes ja ndaloj
fjalet shkeputen, lidhen prape
si strehe ne ngrice me mbulojne

çastet kur iken ripertyp
vargu tejzgjatet, oret kapton
kufijte e pritjes shkrijne syte
Tek dita naten perqafon.


Nje nate si kjo

Katroret me mbulojne grrisjet
cepat u palosen diagonalisht - arrnojne kujtesen
Dhimbjet pijne
ngazellimin me te fundit
qe ne thurjet e tyre roberuan.
Terheq katroret pas fytit
T'i bej udhe frymes se pezullt.
Marr fryme, jap afsh
Ndez dritat e ankthit te strukur.
Ngutjes per flake pluhurin ia fryj
Jam prape! E plote,
E bukur
Pjelle nga bark i mallit shterpe
ne perpelitje per rikthim
Shtrij krahet
Anktheve ua rembeva lirine!


Rreze, rreze, buburreze

Nje nga rehatet qe te jetosh vetem eshte se ke per te bindur vetem veten tende. Te pakten veten mund ta marresh me te mire me ndonje lepirese, a nje masturbim.

Me hipi koka mbi patina sot dhe u nis me "mision". Doli neper rruge qe te njifte lagjen. Iu luta te vinte ndonje mbrojtese per hundet, po nuk ma vari si zakonisht. Kthehet pas ndonje ore me vetullat e çara mes permes. Se kush i kishte shkelur floket dhe koka ime kishte rene mbi nje brumbull. Brumbullit i kishte hyre frika ne palce (nga ndonje ide mbi sulme imagjinare jashte-insektesoresh) dhe kishte shperthyer ne nje spazem grushtesh e te çjerrash dhe i kish bere kokes time nja dy zig-zag-e kthetrash mbi vetulla si te ishte Zorro. Te mos kish qene per nje milingone qe kish qelluar aty pari e i kish futur brumbullit nje te fryre qe e hodhi sakaq ne kurriz, kaq e pat dhe koka ime.
Sepse me erdhi keq (duke konsideruar qe isha me te mira se kisha pasur nje ore te tere vetem per vetem me trupin tim) dhe i shkerrmoqa nje cigare qe t'i ndaloja rrjedhjet. U njom sakaq duhani dhe mori nje ngjyre mavi. Kontrollova njehere trurin nderkaq. Nuk ishte troshitur shume, vetem ne nja dy vende. Dreqi e mori, do takohesha me tregtaret e verës per nja dy orë dhe duhej ta rregulloja ca. E lashe koken mbi bar per nja dy minuta dhe fillova te rremoj ne haurin e rrangullave. gishtat verbazi me ndejne siperfaqen aspak miqesore te gur-zmerilit dhe nxitova hapat per te dale prape ne oborr. Angullima e qenit te komshise nuk me pelqeu dhe aq shume, madje me ngjalli nje ndjenje te pervuajtur gjynaflliku. Ishte tinzar Bobi, dhe nuk ulerinte kurre pa shkas. Koka nuk dukej gjekundi. Shkeputa shpatullen dhe fillova te ndillja Bobin. Sigurisht te mos pasurit e kokes e bashke me te dhe syve nuk ndihmonte, po isha mesuar ca me pethitjet e ikjeve te kokes time dhe kisha filluar t'i besaoja me shume ajrit dhe mesazheve qe me linte mbi lekure levizja e tij. Kisha fituar dhuntite e vesheve te lakuriqit. Edhe te rreshkitshmerise se tij, po kjo eshte histori me vete.
Bobi qe doli nga cepi i shtepise, sa pa shpatullen qe ende leshonte renkimet e ndarjes me kurrizin, hapi gojen dhe la te binte bashke me jarget koken time pa nofull. Ne ate gjendje qe dukej koka, guri nuk me hynte me ne pune perveçse per t'ia vervitur Bobit ne surratin e sterrgjatur nga makuteria.
Nofulla e poshtme kish pushuar se qeni. Ishte e kote te mendoja me per shijimin e vererave ne darke; e perfytyroja mushtin t'i dilte gojes tejpertej e te kullonte mbi bark. Madje degjova dhe nje kerkellime nepsi nga stomaku. Vetem nje gje nuk merrja vesh teksa ndjeja trurin tim brenda kafkes nja dy zbythje larg kembeve te mia: nuk merrja vesh se si vazhdoja te arrija ne konkluzione. Megjithese ideja qe isha ne gjendje ta beja kete, me dha nje plogeshti ne trup e gjunjet m'u dalldisen nga kenaqesia. Koka m'u duk me e pavlefshme se kujtimet e vogla qe mbartja neper mishra dhembesh aty ketu. Xverku me filloi te imagjinonte se mund ta ngrinte veten lart qe tash e tutje e do mund te shihte yjet. Mushkerite do ta thithnin ajrin dore e pare, e stomaku do ishte vete zot i perzgjedhjeve te tij. Per te vetmen gje qe po me vinte ca keq ishte cepi i vetulles se djathte kur merrte kot perpjete ne momente vetesigurie. Per te mund edhe te me merrte malli.


Lemshi

Miqte e mi kane ikur.
Floket e tyre, te linjtat
i kane veshur te tjere, qe me aviten
qe thone me njohin,
me permendin diten e lindjes,
fjalen e pare qe belbezova
nisjet,
pritjet.
Era e tyre e athet
Trurin perjtej ma çpon
U flas fjale, qe do t'u peshperisja veç miqve
te ikur.
Me mbushin, fallco-miqte e mij te rinj
mendjen dhalle ma bejne
me perkufizime mbi ndjenjen,
te bukuren, dhimbjet!
Truri im u ndjen peshperimat
Tek Shpirti me digjet
Per miqte nga vetet arratisur...


[/b]***[/b]

Ka veshur fuqine
e pershpirtshmja ime te shkumoje
Dallget e saj me mbysin
njera tjetren tek ndjekin me mllef.
Shkumet e forta me fshikin,
ma djegin trupin
shpirtin me uje te rrjedhet permbysin
Perpelitet uji per vete-egzistence
ne pllaquritje pellgjesh
qe reflektojne mengjeset.


Te vegjel

Une e larë, e mbrujtur
Frika jote me ben te paster nga dhimbja,
te pershkrueshme tejet nga drita.
Sketerra jote me zbardh këllëfet
e te vertetave te zgjedhura
Kureshtja qe te ka mpire shqisat
kaperceu gjinite
ne shnderrime mashkullore
e krahet leshon teposhte - nga une

Te shoh puplat e lara ne mllef.

Mushkerite perdorur aq shume,
edhe puhizen te te shfytyroj me kursejne.
Me fluturo anash sot - S'te pashe?!
S'te ndieva!


jehone e shkrire

te pergjigjem - ehe,
te degjoj
shkundem, te shijoj!
Larg tulatesh kur vajtoj friken
si lofate lengjet e fundit me mjel
me thahen te djerruarat shqisa.
I lepin me gjuhen perthyer.
Shkaperthehen orgazmat. Kufijte
lakohen, keputen,
shuhen
Kelthitjet naten degdisin tutje
ne ofshama te pergjumurish.


I pari fare

Në s'më thua se edhe nata i ka faqet e njoma
e syte shqyer nga qarjet per gjumë
Nuk zgjohem
Eshtrat e shkrumbuara te cigares,
nga rrobat fryj te te bej vend.
Verdallisem tek pres
ne hapesiren e kufizuar te shtepise pa mure
per nje mengjes, te vetmin mengjes
Kur koka nuk do më permendet e shushatur
nga ora alarmante e rendjes,
duart nen sqetulla
do me kene mbirë
Peshperimat e fundit, para nisjes
kundermojne si buke e thekur -
çaj per fytin mbilodhur nga fjalet,
renkimet.
Në s'më thua kur dita syte
do t'i pulisë,
nuk ia ndal dot zerit klithjet.


pa te dashurohem nje here

Faqet shpirtit ia palosa
si trekendesha te vegjel, te verdhe
Me cepat e tyre udhet lidha
ne nje qytet pa njerez, te mjere.

Verdallisen fjale, perjetime
me pasionet gjithe mbledhur grusht
ca kalojne veshur si psheretima
ca kercasin dhembet mbushur ngulç

E shurdhuar, rri mes udhe-kaptimeve
duart majtaz djathtaz rrotulloj.
Brengat nis per udhe drejt perendimit
mallin te nxitoje e ndaloj

Nata iken; nata - vjen serish
brinjet qe palos me shfytyrohen
Derdhin ç'shpirtit i vodhen tinezisht
e ne rrathe dashurie vijezohen.


Pas nentes

Ne nje shtytje te nderë te dores
thesit i meshon per lart.
Nyjet e qafes shtypen.
Te kerrusur e shoh ne ecejakjet e mia
per ajer foshnjor.
Pa e pyetur ç'i mbart pesha.
Thesi, i teri prej ajri
mishrat e mbartesit mban perbrenda.
Ato qe vetiu nga lodhja u rrezuan,
te tjerat qe ne etje e siper ia keputen
Te gjitha pudrosur ne pluhur
-Une guret e bilardos ushqej
neper vrimat e tryezës gojeçare
qe pertyp triumfet e mia neper trup.
E i derdh perjashta. Me josh prape
Piket e fitoreve te mia
shtohen.
Ngjyra, numra,
ne shenjester thjeshtezohen.
Krahe me eshte bere nje ushte e gjate
me sy te zbehte blu.
Ai,
i kerrusur,
perkulur ne gjunje,
rremben nje tjeter cope te perhirte
qe thesi sakaq pertyp ne tejdukje


Gjyshe per dreke

Fryma varet pezull
leshohet.
Nis vrapin si rè e fryre per derdhje,
iken nga une; kthehet e rende
I shoh barkun te fryre qe i prin.

Nuk e di se ç'fjale dha
te me kojë perdite
me dhimbjen time qe dua jashte ta shkelmoj.
Sot, kish rrembyer nje pale kocka
fryma ime.

Gjunje-kockat kaperthyer
Kafke-kockat nen nje shami
mbajtur bashke.
Kocke-pellembet ende me nje shuk bukë
te njomur
me kundermimin e kotecit te sapozgjuar.

Nënë krahe s'kish shkrire akoma
mish' i bute
Varur palë palë - ne djerse shpelare
Kercinjte te shtrenguar
per te mbytur afshin e te ikures.

Fryma ia vë duart mbi kurrizin kockëdalë.
-Kaperdije!-ngerdheshet
Me nje te hapur te gojes, shtyje!
Fillon te me zeje nje ulçer e marre
qe nuk tret dot dy grushte kockash rrokur.


faqaz

Leshimet e tua thuthuqe -
Jehone qe symbyllur vertitet
ne zgavrat e mia me degjim te ndaluar.

Me pertyp ardhjet.
Mes dhembesh -
pritjen e bluan ne pluhur

Luan me zbrazjet e mia vijuese
Duke ditur qe dalja,
reflektim i vobekte eshte i hyrjes.


Heather's pub

Rrathe pa forme ne mendjen time
per nje copez t e harruar.
Trupa ditesh, perkujtime
urth i zemres tej i nxjerr,
e ben castin te praruar
në vershime perndjellimesh.

Prit dhe pak, ti marramendje
gjithe trupin mos ma merr
se kam canta ende zbrazur
skuta shpirti krejt pambushur
faqe miqsh kam per te puthur
dhe aromen per t'iu ndjere

Rrathe pa forme me dredhin kurmin
mendja rrugeve me eshte ndere.


***

miku im, ne nete te gjata
koken vjen ma ve ne preher
thithesh fort, me merr gjithe eren
thelle ne bebez me kundron
Pret nje dridhje rastesore
me pasthirrmat mik per koke
liroj floket - krah i shtrire
m'i shkul fort, t'i hedhe pertoke
dhe te ngelet gjithe lekura
nene, e ve, me bark te thate
fryma ime te perthahet
ballit djersen kur ia thith.
Duart thelle m'i fut nder gjinje
afsh leshon lekura jote
e zhurit, ma tkurr tundimin
dhe une kthehem kraheleshuar
nga vegime ngjyra-boshe
djegien per te ta shijuar.


Rruges per ne gjume

Mendimet i bera sutjena
thithkat u çorren! Nuk dine te lexojne
Pshurra mbi nje toke per shitje
Bari klithi! E kisha djegur?!
Rastesoreve iu puliten syte
nga te mishtat e mia mehite.
Gjysma e çelesave renditur ne mbajtese
kane akoma dy vrima per te hapur,
Une, me nje thes me endrra per t'u marre
e nje torbe ajer per te thithur.


Zgjebe terthore

Me krruhet lekura fort, pas ijeve
ne rreze te veshit me ha me shume.
Kercitja si lepushke e pjekur misri
m'i ndez thonjte,
Gjunjet, lypin hisen e tyre.
Nuk arrij dot mesin e kurrizit - Piruni!
E shoh dhe ate tek vishet me avull
nga padurimi per krruajtje.


Nate e re

Goditme mua!
ma çaj fundin e stomakut
me hijet e patretura dhe guret.
Shqyema deri ne shperberje
shfytyrimin
hidhma ne puse te thata
te kumboje!
Shtrengimin qe me mblidhet
rreth qafes
shkule!
Veç shpirtin, lerma ta pakallur
te me gjejë!


*******

Shpalosi stina nje vape te sinqerte
dliresia e saj marrosi dhe bletet.
Rrotullohen njerezit nga tkurrja zhveshur
me zell te ringjallur luten per netët.

Dal udheve te verdha ku veç ajri fle gjume
asgje permbi djersen s'kam hedhur mbi supe
per pak uje debore fyti me lengon
dhe nje tas te nxehte me fasule.

Dhe harroj per nje çast tek hunda thith
aromen e jodit buze detit ne Fier
nuk me bie ndermend kur te hap syte serish
mes vapes ku ndodhem morrnica do ndiej.


Una

Une dua t'iu pergjigjem trilleve tuaja,
te gjithave.
Gjymtyret dua t'ua lepij, dhe thonjte
Hungerima pershendetjesh
u jap kafsheve.
Vogelsirat e parendesishme per miqte
qe i kerkojne

Ju nuk doni me mua
as te nxeheni.
Kur gjuhet jashte nxjerr
kurrizin zhveshur ua shikoj
Dhembet futen brenda - te zhgenjyer
ishin mprehur per zemer, renkojne!

Te them dhe une qe bota ka harruar
e me leshoi pa strehe
ne kohe te zymte dhjetori?
S'me vjen te qaj, ju miq - ne shpirt,
vrer nuk kam te bluar.
Gulçima qeshjesh nxjerr sa here nga kraherori.

E në rënkofsha natën, në ëndërr
a tmerr makthesh.
Dhe doren gjak kafshova
qe te deshtoj mallkimin
Kur Dielli syt m'i puth, në mill kam futur shpaten
me krahet perreth qafes
hamshore te Agimit.


Ndersim

Pjesa ime e derteve
mbarti veten ne trenin e pare
Teshat leshuar kuturu, te shkrira
ne mishra muruar,
e çartur, nxitimthi i kalli
Me la gropat qe po me nxjerrin shpirtin
t'i pastroj per bujtesit e rradhes.
Mall ariu zvetënimi im
prehje gjen ne vdekjen e perkohshme,
çdo dy stine.
Te ndersyera dhe zgjimet.


Ne male, pyje, lendina...

Une ha kikirike
dhe perkund qerpiket
hij' e stines sime
ndjell veç rrezatime

Koderza pas bregut
mbushur lulekuqe
ngjan me dashnine time
dhe buzet e kuqe

Zjarri qe me djeg
si mullar ne vere
detin s'e ka frike
ta perpije te tere.

nuk ka frike as zogjte
rreze nje selvie
q' embel gulezojne
si shperthim femije

Zjarri pushton malet
e fushores zemer
rritet, bubulohet
si tumorri femer

Une me tymin luaj
e ftoj ne vallzim
qe frymen t'ia marr
me gjithe afshin tim.


Fisit

U mbledh te gjithe keshtu nga jeni
te rinj a mplakur,
te gjalle a vdekur
Me gjakun tuaj
timin prape ngjall
ne heshtjen tuaj shlodh kembet qe s'ndalen
zhys shpirtin per ta pagezuar.
Une - nje besimtare
ne rrenjet e mia qe s'kane per t'u shuar
ne gjakun tuaj qe s'shterr
ne shijen tuaj...
Jam prape ketu, dhimbja me la te kthehem
e lodhur nga vdekjet e mia e ngjalljet
joshur kjo korbe
nga gjaku im premtuar
pas perleshjes me mallin
Piskame e zerit tim
ju ngre nga përsëgjalle- varret,
Rrenjeve qe mbi toke kane dale
u hedh nje fryme dhè,
e marrë, e dhënë, e shkarë
e ndarë,
e çarë tek ulerij per aromën
në rrëz të rrënjëve bëj rrënjë

Më gushni sot, se neser...