"Zbulova, ka pak kohe, te ashtuquajturen "filozofia e re kantiane", dhe me duhet te te komunikoj nje nga mendimet e saj (...). Neqofte se te gjithe njerezit, ne vend te syve, do te kishin syze te jeshilta, ata do te arrinin tek konkluzioni se objektet qe veshtrojne nepermjet tyre jane te gjelbra, dhe asnjehere ata nuk mund te dine neqofte se syri i tyre u tregon gjerat ashtu siē jane vertet apo neqofte se ai [syri] u shton diēka qe i perket vetem atij. Ndodh e njejta gje me arsyen tone. Ne nuk mund te vendosim neqofte se ajo qe ne quajme "e vertete" eshte vertet [realisht] e vertete apo neqofte se nuk na duket ne si e tille. Ne kete rast te fundit, e verteta qe ne kultivojme ketu nuk egziston me pas vdekjes, dhe ēdo mund per te fituar nje te mire qe do te mundnim ta merrnim me vete ne varr, eshte i kote. Ah, Wilhelmine, (...) qellimi im i vetem, qellimi im suprem u fundos dhe skam me asnje tashme. Qe kurr ky besim, ai qe asnje e vertete nuk mund te gjendet ketu poshte, ka hyre ne shpirtin tim, nuk kam prekur me asnje liber..."
Pjese nga nje leter e H.V. KLEIST drejtuar te dashures se tij ne vitin 1801.
Krijoni Kontakt