Kadri Hazbiu

[qeveriablu]

Brari,me spjego te lutem ku buronte fuqia e ketij djalli Enver Hoxha qe te manipoloje si te donte ai njerezit.Perse asnje nuk u rebelua nga bashkepunetoret e tije.Ky Kadri Hazbiu me pare paska kryer punet e ndyra per Dullen mbasandej e pushkatoi !!!!
E pabesueshme si kan ulur koken te gjithe para tij,thjesht i bente budallenj gjith ata njerez dhe mbasandej vriste si ti cohej qejfi....si eshte e mundur ,kishin dinjitet ata qe punonin per kete djall.....si e duroi gjith Shqiperia kete maskara....tmerr,e pamundur....tere Shqiperia nen kembet e nje psikopati...

[Brari]

Pyetje me vlere ke ba o qeveriablu.

Pikerisht keto tema qe hap kan mes qellimeve tjera dhe te na ndricojne si ka funksionuar diktatura.
Une mund te shpreh mendimet e mija per pyetjen tende por jo tani sepse do kohe kjo pergjigje.

Por dhe ju vete duke lexuar mund te krijoni ca idera.

Kadare ka thene:

Shqiperia hyri ne diktature me kenge ne goje..

E ka then shum bukur.

Do flasim per kte ceshtje.

..

[landi45]

Brari
O Ish Sigurims,,,qe Bertet Per Pd Dhe Saliun,,,gjoja DEmokrat

Dhe Ketu Na Qan Hallin E Vlerave Te Nje Ish Sigurimsi Si Kadri Azbiu,,,


U Ka Marre Malli Brari = Sali Berisha Per Liderin E Ish Sigurimsave Te Vjeter.


O Sigurims Mos I Fshi Postimet,,,

Se Na Je Bo Si Sigurimi Qe Na Qensonte Letrat Dikur,,,


Po Se Harron Dot Zenatin E Fuksit Ti Ske Cben

[Brari]

landush..

o krimb i rucit..

mir ta ka bere.. ty e ziverit..

ju ka ki.re mire por ne koh te ndryshme.. e ju perdor tani..

perdoru perdoru se ske nga levrin..
ti ka letrat ne sirtar ty e sojit tend prej krimbi..

[landi45]

landush..

o krimb i rucit..

mir ta ka bere.. ty e ziverit..

ju ka ki.re mire por ne koh te ndryshme.. e ju perdor tani..

perdoru perdoru se ske nga levrin..
ti ka letrat ne sirtar ty e sojit tend prej krimbi..

o ish sigurims qero koka peshku,,,,siq e ke zakon,,,

nenen edit,,,rucit,,,,saliut,,,ilirit,,,

o fuks,,,o legen demokracie,,,,

mu me intereson shqiperia,,,,,


pa ish sigurimsa si ti dhe keta idhujt e tu


o krimb fekalesh komuniste je ti,,,,

o hale forumi kuptoje,,,,

qe sme interesojne partite,,,,


shqiperia e bashkur e demokratike,,,

me nje popull qe ka liri dhe drejtesi ne cdo fushe,,,

[Maqellarjot]

Brari,me spjego te lutem ku buronte fuqia e ketij djalli Enver Hoxha qe te manipoloje si te donte ai njerezit.Perse asnje nuk u rebelua nga bashkepunetoret e tije.Ky Kadri Hazbiu me pare paska kryer punet e ndyra per Dullen mbasandej e pushkatoi !!!!
E pabesueshme si kan ulur koken te gjithe para tij,thjesht i bente budallenj gjith ata njerez dhe mbasandej vriste si ti cohej qejfi....si eshte e mundur ,kishin dinjitet ata qe punonin per kete djall.....si e duroi gjith Shqiperia kete maskara....tmerr,e pamundur....tere Shqiperia nen kembet e nje psikopati...

Une kam jetuar ne mes ta aij absurditeti! e kam jetuar dhe perjetuar. sote 20 vjet me vone kur kujtoj ate kohe, i bej vetes te njejten peytje. Si eshte e mundur qe nji popull i tere iu nenshtrua si nje skall e verbuar. Pershtypja qe populli kishte per te, per zotin, me kujton femijet qe besojn ne Santa Klosin. Eshte e frikshme se sa kollaj njeriu genjehet dhe nenshtrohet, fyese sepse ndodhi me nje popull te tere qe edhe sote nuk eshte ne gjendje te kuptoj realitetin e tij, dhe qesharake sepse niveli i propagandes qe u perdor ishte aq i "nderlikuar" sa ai qe u probogandohet femijeve per egzistence e Santa Klosit dhe "mrrekullirat" qe rrethojn ate.

[BlueBaron]

Une kam jetuar ne mes ta aij absurditeti! e kam jetuar dhe perjetuar. sote 20 vjet me vone kur kujtoj ate kohe, i bej vetes te njejten peytje. Si eshte e mundur qe nji popull i tere iu nenshtrua si nje skall e verbuar. Pershtypja qe populli kishte per te, per zotin, me kujton femijet qe besojn ne Santa Klosin. Eshte e frikshme se sa kollaj njeriu genjehet dhe nenshtrohet, fyese sepse ndodhi me nje popull te tere qe edhe sote nuk eshte ne gjendje te kuptoj realitetin e tij, dhe qesharake sepse niveli i propagandes qe u perdor ishte aq i "nderlikuar" sa ai qe u probogandohet femijeve per egzistence e Santa Klosit dhe "mrrekullirat" qe rrethojn ate.

Pse vetem shqiptaret ishin te nenshtruarit Maqellarjot ?!? E gjithe lindja ishte e nenshtruar.

Pyetja me e drejte, per mendimin tim, eshte:

Pse gjithe ajo mizori ndaj popullit tend ??? Ku e gjenin forcen ato hiena te ndyra per te burgosur, vrare e perçunduar jeten e njerezve qe shpesh nuk lindnin as te lire ne Shqiperi ???

[DYDRINAS]

Bedri Blloshmi: Ç’më thanë njerëzit që morën pjesë në pushkatimin e tim vëllai

Speciale e Enjte, Shtator 1st, 2011

Bedri Blloshmi te memoriali kushtuar dy poeteve te pushkatuar

Pavarësisht kronologjisë së ngjarjeve e fakteve që përmban dosja operative e dy poetëve të pushkatuar, në korrikun e vitit ‘77, vëllai i Vilsonit, Bedri Blloshmi, ka bindjen se bëhet fjalë vetëm për një pjesë të së vërtetës.Madje, sipas tij, mënyra si paraqiten mjaft dokumente të procesit të lë të kuptosh se janë redaktuar e përshtatur disa herë. Në atë që thotë, si protagonist i ngjarjes, Blloshmi saktëson aspekte të ndryshme, duke korrigjuar detaje të tëra të zbardhura në dosje pjesërisht, por edhe të denatyruara në dokumente, sipas stilit të shërbimit të fshehtë. Ai, gjatë këtyre viteve, pjesën më të madhe të historisë së grupit të famshëm të Bërzeshtës, e ka publikuar në disa libra, por ende mendon se ka gjëra të pazbuluara për ta ndriçuar deri në fund mekanizmin e krimit makabër. Në rrëfimin për “Panorama”, vëllai i poetit të pushkatuar veçon ditët kur ndante të njëjtën qeli me të, dramën e gjyqit në qendër të Librazhdit, profilin e spiunëve të fshehtë dhe përjetimet nga takimet me njerëzit që kanë marrë pjesë në pushkatimin e poetëve…

Zoti Bedri! Një periudhë të gjatë keni ndarë të njëjtën qeli në degën e Brendshme të Librazhdit me vëllain, Vilsonin. Çfarë kujtoni nga përjetimet e atyre ditëve?

Në asnjë rast nuk kam qëndruar në të njëjtën qeli me Conen (kështu e përmend ai emrin e Vilsonit), por në dy biruca krah njëra-tjetrës. Mua më kishin sjellë aty më parë, Vilsoni erdhi diçka më vonë. Më saktë, kur e kthyen nga burgu i Tiranës. Megjithatë, edhe në ato kushte, tërësisht të izoluar dhe të ndarë me një faqe muri, ne komunikonim, madje rregullisht.

Kishte dritare qelia?

As bëhej fjalë për dritare, por ne komunikonim me sistemin e trokitjeve, një kod ky i njohur në praktikën e të burgosurve. Conia ishte i pari që nisi dialogun me çukitjet në faqet e murit të qelisë. Me sa më kujtohet, atë sa e kishin sjellë nga birucat e Tiranës kur gati më shurdhoi me goditjet e njëpasnjëshme. Unë ende nuk ishe orientuar me këtë mënyrë komunikimi. Këmbëngulja e Cones dhe nevoja për të shkëmbyer qoftë edhe një mendim të vetëm, me sa duket më ambientuan shpejt me fjalorin e kësaj gjuhe.

Pra, që nga koha e arrestimit tuaj, me Vilsonin vendosët kontakte kur e kthyen nga Tirana. Si u morët vesh në kushtet e izolimit në dy biruca të ndryshme?


Është një histori më vete kjo, që sa herë e kujtoj çuditem edhe vet. Një pasdite teksa rrija i mërzitur në qeli, Vilsoni troket në mur me 36 të goditura. Nga mënyra si reagova, Conia e mori vesh se nuk e kisha kuptuar. Për të më futur në “lojë” me shenjat e kodit të birucave shfrytëzoi një moment kontaktin me policin e shërbimit te sporteli i qelisë. Teksa kryqëzuan shikimet, Conia i tha atij me zë të lartë: “Ti je djalë me shkollë, por po më the 36 germat e alfabetit A-B-C-D e me radhë, atëherë je me të vërtetë i zgjuar”. Polici ia ktheu se nuk i duhej alfabeti, por vetëm të hapte e të mbyllte çelësat e birucave. Duhet t’i dish germat e alfabetit A-B-C, duhet t’i dish patjetër, përsëriti Conia, këtë radhë më fuqishëm që ta dëgjoja edhe unë për të më kujtuar fjalorin e komunikimit. Kaq u desh dhe mora vesh përse bëhej fjalë. Në darkë kur më sollën çorbën, mora lugën dhe me bishtin e saj shkrova në mur 36 germat e alfabetit sipas numrit rendor
1-A; 2-B; 3-C e kështu me radhë. Kur trokisje një herë, do të thoshte se fjala fillonte me A. Kur germa ishte në numrin 10, 20, apo 30, trokitja ishte më fort. P.sh: Një e trokitur e fortë ishte germa 10. Për plotësimin e fjalës, në vijim trokitjet bëheshin me gisht. Pas provave të para, Conia më ktheu përgjigje se kjo ishte e gjitha.

Aty pastaj më shpjegoi se çfarë kishte ndodhur me të pas arrestimit…

Ligjëratën e tij tanimë e kuptoja qartë. Në fillim, më shpjegonte Conia, më thirrën në Librazhd për në zbor, bashkë me Rifat Blloshmin. Më thanë se kemi nevojë për të bërë disa parulla matanë urës së Librazhdit. Sa mbërrita aty, më doli përpara operativi Xhevat Karriqi, i shoqëruar me 10 civilë të armatosur. Më hodhën hekurat, më futën në një gaz, më mbështollën një batanije në kokë dhe më nisën pa ditur se ku po shkoja. Mbas disa orëve udhëtimi e pashë veten në një dhomë të ngushtë. Aty më hoqën batanijen, më lanë lidhur me duar prapa, mbyllën derën dhe ikën. Në të errur, në birucën ku më kishin çuar mbërritën tre civilë. Ata filluan të më pyesin për librat, poezitë e dorëshkrimet, dhe herë pas herë më thoshin se kisha agjituar kundër pushtetit popullor. Pas mesnate u hap dera e qelisë dhe hyri Kadri Habziu. Në këtë moment të tjerët dolën jashtë. Kadriu e nisi bisedën me pyetjen nëse më kishin dhënë ushqim dhe unë ju përgjigja, JO. Urdhëroi të më sillnin diçka për të ngrënë. Më pas më tërhoqi vëmendjen për ta dëgjuar me kujdes. Ti rrjedh nga një familje kundërshtare me regjimin tonë, u shpreh, ke pasur të dënuar babanë, xhaxhanë, ke në fis edhe të pushkatuar. Ke madje të arratisur jashtë, ke dajën të arratisur në Belgjikë. Je djalë inteligjent, me shkollë, me gjuhë të huaja. Kam një propozim që duhet ta pranosh patjetër. Mendohu mirë përpara se të përgjigjesh. Bedrinë e kemi arrestuar vetëm që ta kemi si garanci, as ti e as ai nuk keni bërë asnjë krim. Pastaj ke dhe 19 veta në familje. Ti sa je martuar dhe pret një fëmijë. Kërkoj të bashkëpunojmë dhe për këtë do të të dërgojmë në Belgjikë, te daja aty. Përgjigjen nuk e dua tani. Do të vij prapë. U mata t’i flisja, por nuk më lejoi. Sakaq doli, iku dhe brenda u futën tre civilë të tjerë, jo ata të parët. Hekurat nuk m’i hiqnin asnjë çast, vetëm kur u kërkoja për të shkuar në banje. Me batanije mbuluar më zgjidhnin. Gjithë natën më mbanin me këmbë të lidhura. Çdo ditë vinte aty kryetari i Degës së Librazhdit, që më merrte në pyetje. Kadri Hazbiu u duk sërish për të marrë përgjigjen. Përfundimisht kundërshtova. Ai u largua, kuptohet i xhindosur.

Në procesin ndaj grupit armiqësor të Bërzishtës, siç quhej në atë kohë grupi juaj, prokuroria ka ndërruar tre herë përmbajtjen e aktakuzës. Cilat ishin arsyet?

Aktakuza e parë mbeti në fuqi, me sa kujtoj, deri në fund të shkurtit të vitit ‘77. Sipas saj, Genç Leka penalizohej me nenet 72/12 dhe 73/1. Pas tij, isha unë me nenin 72/12, që parakuptonin krimin e sabotimit ekonomik. Me aktakuzën e parë, Vilsoni gjykohej vetëm me nenin 73/1 për agjitacion e propagandë, që parashikonte dënimin nga tre deri në dhjetë vjet heqje lirie. Pavarësisht këtyre, Coni më thoshte që në asnjë rrethanë mos ta pranonim akuzën. Këtë më porosite t’ia komunikoja edhe Gencit(Lekës). Ndodhi që një ditë Gencin e morën në zyrë dhe kur u kthye me tha me kodin e trokitjeve se, Selim Caka e Lulo Ymeri i kishin marrë aktakuzën duke e sqaruar se do ta ndërronin me një tjetër. Të pranishëm kishin qenë ndërkaq kryetari i Degës, Merdar Hasa, prokurori Qani Lavdari dhe Dhimitër Bashiri, i ardhur nga Tirana. Këtë ia komunikova menjëherë Cones. Pas pak më thirrën edhe mua dhe më komunikuan atë që i kishin thënë Gencit. Selim Caka, shefi i hetuesisë, më futi fletën e aktakuzës së re poshtë këmishës. Para se të më çonin prapë në birucë më thanë se më kishin prerë një kostum tjetër. I trokita Conit dhe e sqarova pse isha në zyrë. Diku më vonë e thirrën edhe atë. E mbajtën goxha sipër në zyrë. Kur u kthye më sqaroi se i kishin shtuar nenin e sabotimit në aktakuzë dhe më porositi t’i thosha edhe Gencit, që në çdo rrethanë ta mohonte akuzën e re që parakuptonte dënim kapital.
Në moment e vura Gencin në dijeni të porosisë së Cones. Ai pohoi se nuk do të pranonte asgjë nga akuzat e montuara për sabotim.

Me një fjalë e mohuat akuzën për sabotim…

Me sa më kujtohet, ka qenë data 29 maj 1977, kur na sollën akuzën e dytë. Hapën birucën e Gencit , unë dëgjoja tek dera e qelisë. Genci e kundërshtoi, nuk e marr, u thoshte. Selim Caka insistoi: “Merre dhe në gjyq thuaj për çfarë nuk je dakord”. Genci mesa kuptova e morri akuzën. Hapet biruca ime, kur ç’të shoh, në korridor kishte mbërritur hetuesi, kryetari, nënkryetari i Degës dhe prokurori Qani Lavdari. Urdhëro, më thotë Selimi: “Të kemi prerë një kostum tjetër, do të rrijë më mirë se i pari”, vazhdoi me ironi. Jo, i them, ky kostum është për ty. Në moment më godet shefi i krimeve, Qamil Musta. Rashë në çimento i trullosur. Aty më hodhën edhe letrën me tekstin e akuzën dhe mbyllën derën. U ngrita me vështirësi, e mora akuzën dhe e hodha jashtë sportelit. Sakaq, hapën birucën e Vilsonit. Debatuan gjatë me të. Conia nuk ua mori akuzën. Kur të gjithë ishin larguar në katin lartë, Coni i ra murit. Thuaj Gencit si e pate fjalën, më thoshte ai, pse e mori akuzën. Mesazhin e Conit ja transmetova Gencit. Ai nuk reagoi aty për aty, por diku më vonë më tha se kishte vendosur që të mohonte çdo gjë në gjyq…

Në gjyq pastaj…

Ah, gjyqi! Ai ishte porositur me “regjinë” e sekretarit të parë të rrethit, Sotir Koçollari, për t’u bërë “model” sipas zhargonit të kohës për të tilla procese. Ishte data 6 qershor 1977, kur u futëm në sallën e improvizuar për procesin. Fillimisht kryetari i seancës u drejtua nga të ftuarit e shumtë me pyetjen se kush e donte fjalën. I pari që u çua ishte një mësues pensionist. Mithat Leka, e kishte emrin. Ai serbes-serbes, me një zë të trashë, u shpreh: “Të gjithë i njohim këta bij armiqsh, e tradhtarësh. Nuk ja vlen të merremi me ta, por t’i nxjerrim tek sheshi dhe t’i varim në litar. Foli dhe një tjetër, pasi u prezantua me emrin Todi Bardhi. Me sa morëm vesh ishte sekretar partie i kooperativës së Lunikut. Nuk e mbaj mend fjalë për fjalë ligjëratën e tij, por më kujtohet thirrja që bëri për mos ta zgjatur me ne, po të na tregonin vendin, pra plumbin. Pas tij u ngrit një ushtarak i quajtur Isa Kopaçi, i cili vuri në vëmendjen e trupit gjykues se ne kishim shpresuar tek tradhtari Beqir Balluku dhe kishim sabotuar aksionin e partisë për ngritjen e bunkerëve në brezin kufitar. Në vazhdim, një nxënës i gjimnazit kumtoi para sallës solidaritetin e kolektivit të shkollës në krahë të sigurimit për të dënuar maksimalisht armiqtë e popullit. Si mbaruan të ftuarit, u çua gjyqtari Subi Sulçe, i cili iu drejtua Gencit: “I pandehur, si kryetar grupi, e ke marrë akt-akuzën. A e pranon atë?”. “Po, bëri Genci, e kam marrë dhe e pranoj joplotësisht, duke sqaruar se ishte dakord vetëm me pjesën agjitacionit e propagandës dhe mohonte pjesën e sabotimit”. U desh kaq dhe kryetari i xhindosur urdhëroi për ta mbyllur seancës. Na lidhën dy e nga dy, na hipën në “gazin” e Degës dhe na çuan në qeli. Pas pak erdhën dhe morën Gencin. Si e mbajtën një orë në zyrë, e sollën prapë në birucë. Trokita në mure disa herë për ta pyetur, por Genci nuk m’u përgjigj. U përpoqa disa herë të lidhesha me të, por më kot. Në pasdite, seanca u hap përsëri. Në kohën që kryetari i trupit gjykues e deklaroi të çelur, duke ftuar të pandehurit për të folur, u çua Genci. Në kumtimin e kësaj radhe pranonte faktin se kishte bërë edhe sabotim. U mundova ta vështroj drejtpërdrejt. Kishte ndryshuar komplet, aty qeshte, aty zgërdhihej e aty rrinte si i lagur, duke shprehur gjëra të pathënë ndonjëherë. Kuptohej lehtë se diçka i kishin bërë në zyrë. Kjo e futi në një rrjedhë tjetër procesin. Se çfarë kishte ndodhur me Genc Lekën, nuk u mor vesh asnjëherë. Gjithçka u groposën bashkë me të, natën e 17 korrikut 1977.

Çfarë keni mësuar pas daljes nga burgu për momentet e fundit të Vilsonit dhe Gencit?

Kjo ka qenë një brengë e madhe gjatë tërë kohës kur vuaja dënimin në burg. Sa dola që aty kam kërkuar me ditë e muaj të tërë, dokumentacionin e dosjes dhe vendin e varrimit të Cones dhe Gencit. Pas shumë peripecish, gjetëm eshtrat e tyre dhe u bëmë ceremoninë mortore sipas riteve. Në vazhdim, jam përpjekur shumë të kontaktoj me njerëzit që kanë qenë të pranishëm në pushkatimin e tyre, por ka qenë shumë e vështirë. Si në asnjë rast tjetër të ngjashëm, në dosjen e tyre nuk ndodhet procesverbali i ekzekutimit, ku rregullisht janë emrat e pjesëtarëve të skuadrës së pushkatimit dhe fjalët e fundit të të ekzekutuarve. Të vetmin dëshmitarë të natës fatale të 17 korrikut ‘77, që arrita ta kontaktoj, ishte mjeku i cili kishte qënë i pranishëm aty. Ai më tregoi se atë natë e kishin telefonuar rreth orës 23:00 dhe e kishin urdhëruar të paraqitej me urgjencë në Degë. Shkova aty, më rrëfeu mjeku. Para Degës ishin 6-7 makina me civilë e policë. Hypa edhe unë në njërën prej tyre dhe u nisëm, pa e ditur se ku po shkonim. Aty te përroi i Firrarit… Nejse. Mjeku, siç pretendon, ka qenë disi larg vendit të ngjarjes dhe, veç krismave, nuk ka dëgjuar gjë tjetër. Të nesërmen, pohon ai, e kanë thirrur në Degë dhe ka firmosur procesverbalin e ekzekutimit.
Veç mjekut nuk keni takuar njeri tjetër që ka qenë i pranishëm atë natë?
Kam mësuar faktin se dy policët e skuadrës së pushkatimit, nuk kanë qenë nga Librazhdi, por të ardhur nga një Rreth tjetër, vetëm për misionin e asaj nate. Shumë dëshmitarë, që i kanë parë, thonë se flisnin me dialektin shkodran. Ka qenë i pranishëm, sipas rregullit të detyrës, edhe prokurori i rrethit, po ku flet soji i tyre. Të tjerë ka pasur disa, pavarësisht se nuk kanë qenë atë natë te përroi i Firrarit. Të tillë unë quaj bashkëpunëtorët e Sigurimit, që ju, i nderuari gazetar, nuk preferoni t’i thërrisni me emrat e tyre, por me iniciale të pakuptimta. Ju thoni D.B., kur quhet Dilaver Blloshmi, E.Ç., kur quhet Ëngjëllush Çela, Sh.Y., kur është Shahin Yryku, E.L., kur duhet Emin Lenaku. Rreshti i tyre vazhdon me Sami Hykën, Sali Vlashin, Sami Dashin, Osman Zogollin, Hasan Alliun, Harif Qyren, Demir Blloshmin etj. Mua, mënyra e referimit të pseudonimeve “Bleta”, “Shebeniku”, “Stundenti”, “Burreli” më tingëllon si dikur komunikimi i ilegalëve komunistë. Çdo tentativë për të shmangur emrat e vërtetë, mendoj se është përpjekje për të fshehur gjurmët e krimit. E kjo nuk duhet të vazhdojë…

panorama

[Brari]

balkanwebi
-
Si u ndërtuan tunelet dhe si ruhej floriri i Shqipërisë

» Dërguar më: 12/09/2011 - 16:02


Lajme te ngjashme

Tunelet e Skraparit, çfarë përmbante e si ruhej thesari
• Datë: Sep 12, 2011


Bardhyl Berberi

Thesari i shtetit në Kërrabë nuk do të ishte grabitur kurrë nëse ai nuk do të zhvendosej nga tunelet e Skraparit". Kështu shprehet në një intervistë ekskluzive për "Gazeta Shqiptare" 69- vjeçari Kudret Çollaku, ish- projektues dhe zbatues i objekteve sekrete në kohën e komunizmit. Çollaku është projektuesi e zbatuesi i vendstrehimit të Kërrabës ku pas viteve `90 u soll thesari i shtetit nga vendstrehimet e Skraparit. Ai, për herë të parë tregon për mbi tunelin e Kërrabës, tunelet e Skraparit, vendstrehimet e udhëheqjes së lartë komuniste, si u ndërtuan, kush i ndërtoi dhe mistere të tjera. Për vite me radhë deri, që nga transferimi në Rrëshen pas dënimit të Kadri Hasbiut, (vjehrrit të vëllait të tij Mehdin Çollaku), vitet e para pas ndryshimeve politike pas 1990- tës, Çollaku thotë se ka jetuar me shpresën dhe bindjen se dikush do të kujtohej për thesarin, misteret e tij, për atë e njerëzit e tjerë që dinë e bënë shumë për këtë pasuri kombëtare ndër vite… Por është zhgënjyer. Jo vetëm kaq, por sipas tij, zhvendosja e floririt nga Skrapari në Kërrabë ku dhe u vodh, "nuk është çështje ordinerësh apo grabitje nga fshatarët.
Në rrëfimin e tij të gjatë ai tregon detaje interesante që nga ndërtimi i tuneleve (që projektoi e ndërtoi) për ruajtjen e thesarit, deri tek interesimi i Mehmet Shehut e Kadri Hazbiut lidhur me këtë mision tepër sekret…
Zoti Çollaku, si projektues i objektit ku ruhej thesari i shtetit në Skrapar dhe ndërtues i vendstrehimit të Kërrabës, ç'mund të na thoni për grabitjen e një pjese të thesarit ?
- Po është e vërtetë që unë kam qenë zbatues i këtij objekti sekret të Kërrabës. Sapo kam marrë emërimin më 3 gusht të vitit 1963 në Ministrinë e Brendshme për fatkeqësinë time ndeshem me një detyrë speciale, ndërtimin e vendstrehimit të Skuterrës….
Përse shpreheni "Për faj të keq"?
- Ja, po ua shpjegoj. Paraardhës i këtij projekti, pra i caktuar nga lart, Ing.Thoma Rafaeli, sapo ishte arrestuar, pasi së bashku me disa intelektualë të tjerë tentoj të arratisej përmes kufirit shtetëror në Qafën e Thanës. Thoma Rafeli kishte qenë major dhe kishte mbaruar në Bashkimin Sovjetik kështu që këtë objekt të projektuar prej tij duhet që ta zbatoja unë. Ja nisa duke studiuar hollësisht literaturën ruse nga ishte marrë modeli i këtij vendstrehimi. Më pas, një batalion i mbrojtjes civile, nisi ndërtimin e tij. Objekti ishte në formën e një patkoi dhe ishte shumë i madh. Ishte me tre dalje, me kaldajë dhe me dhjetëra dhoma.
Pra, në këtë objekt do të sillej floriri nga Skrapari?
- Ishte një çmenduri e vërtetë të zhvendosje thesarin nga vendstrehimi i Skraparit, tepër i sigurt dhe ta futje në këtë objekt fare të pasigurt. Vendstrehimi i Kërrabës ka tre dalje kryesore dhe pa asnjë masë sigurie. Ky objekt nuk ishte projektuar për të strehuar thesarin e shtetit por për strehimin e shtabit të përgjithshëm në rast lufte. Si konstruktor dhe specialist i kësaj fushe mund t'ju them se midis shkëmbit gëlqeror dhe betonit të hedhur mund të ecje me kalë. Kaq e madhe ishte hapësira. Unë nuk e di saktësisht se kur u zhvendos thesari nga Skrapari në Kërrabë, por di t'ju them me kompetencë se zona e Skraparit ishte një zonë shumë e sigurt e ndërtuar enkas për këtë qëllim. Edhe ky objekt i Skraparit ku ishte strehuar thesari para se të zhvendosej në Kërrabë është ndërtuar prej meje… Pra të dy këto objekte, janë ndërtuar nën drejtimin tim….
Pse thesari ishte tepër i sigurt në Skrapar?
- Kurioziteti i fshehjes së thesareve të një shteti dhe arkivave sekrete të shtetit, që e kemi parë shpesh herë nëpër filma dhe e kemi lexuar nëpër libra, sigurisht që na ka tërhequr të gjithëve… Dimë gjithashtu se projektuesit dhe ndërtuesit e thesareve në shtete të ndryshme, nuk kanë pasur fat të mirë. Në konceptin e thesarit, në finance, nuk kuptohet vetëm ari, argjendi dhe stolitë e metalet e tjera të rralla që ka shteti, por edhe leku në letër dhe në metal…
Të kthehemi tek ndërtimi i objektit?
- Pasi mora të gjitha të dhënat paraprake përcaktova vendin se ku do të ndërtohej. Objekti përbëhej nga tre pjesë: 1- Vendi ku do të strehohej ari dhe argjendi. 2- Salla ku do të vendoseshin arkat me kartëmonedha dhe me një korridor lidhës me ambientet e shërbimit e dhomat e punës të cilat do të kamuflonin dy ambientet që përmendëm më sipër për ti dhënë objektit pamjen e një vendstrehimi të Shtabit të Përgjithshëm për kohë lufte. Çdo njeri që mund të futej në këtë objekt, nga truket që i ishin bërë, nuk mund të shikonte asgjë nga thesari i shtetit.
Ndonjë detaj?
- Këtu ishin marrë masa deri në detaje që në raste të jashtëzakonshme të bëhej bllokimi i këtyre ambienteve në mënyrë automatike dhe ishte e pamundur që të grabitej…
Kishit bashkëpunëtorë apo konsulentë?
- Gjatë punës sime unë konsultohesha me zëvendësministrin gjeneral Qazim Kondin deri sa ai doli në pension. Bashkë me Qazim Kondin shkonim herë pas here në Skrapar dhe ndiqnim punimet. Unë kam pasur nderin të ndjek punimet me këtë njeri të mençur…

[juelda]

lexova me interes artikullin edhe sepse e njoh mire gazetarin. Ajo qe me mungon eshte lista e njerezeve te "vrare" prej Kadri Hazbiut, nuk eshte e shkurter, po te mendosh 25 vjet minister........

[juelda]

Belul Cuka, nga Peshkopia.
Ish-shofer i Kadri Hazbiut. Për të mos rënë në sy të atyre që ia kanë njohur bëmat në kohën e diktaturës, e ka transformuar mbiemrin nga ―Cukalla‖ në ―Cuka‖.
Krenarinë për të kaluarën e tij Beluli e përmbledh në këto fjalë:
«Kudo që e çoja me veturën luksoze ―grushtin e hekurt të diktaturës‖ dridhej foshnja në bark të nënës.»

by A.Hamiti