Kadri Hazbiu

[arbereshi_niko]

Kadri Hazbiu...., figure legjendare...., jo more, na e bete si Skenderbeun...!
U lind, u rrit, u plak dhe u ekzekutua aty ku ndajne paret hujdutrit...
Keshtu qe eshte as me pak dhe as me shume, se sa nje tjeter faqe e erret e se kaluares tone te hidhur...............!
Sot dalin dokumente, sot mbahet parasysh fakti qe u eliminua, por qe ai fund ishte perfundimi llogjik qe priste per kedo qe mund ti dilte "komandantit" ne kompeticjon...
Kete fund paten shume e shume te tjere!
Po keshtu perfunduan edhe ne vendet e tjera socjasliste, te gjithe ata qe rrezikoheshin te benin superkarriere, pra kandidate te mundeshem te timonit te anijes qe kish humbur drejtimin dhe varavitej ne pejsazhet danteske...
Fundi tragjik i nje bashkrimineli, nuk e ben kete te fundit aspak me te mire se vete dora vrasese dhe kush e drejtoje ate...!!!
Fantazmat here pas here shfaqen, por qe pasi i shkulet zemra edhe vampiri behet pleh si çdo krijese tjeter e vdekeshme...
Ata kujtonin se do te rronin gjithmone. - Hecnin me moton; "Do behet si themi ne, ne qiell, mbi dhe edhe nen dhe"!..., por e kishin nga arroganca qe mbeshtjell ate qe syte i jane veshur nga gjaku i mpiksur..., nje nga keta "legjendare" si kuçedrat, ishte i nemuri Kadri Hazbiu si gjithe bashkepuntoret e tjere qe u bene therror per kauzen o qe defteri nuk i perfshiu per aresye mungese kohe.......
Pershendetje,
Niko.

[Brari]

vazhdojm

.

Teme Sejko vdiq nga torturat, e mbytën me litar në qafë
Argument, Speciale e Premte, Korrik 22nd, 2011

Trupi gjykues i Teme Sejkos
“Para se të ekzekutohej sipas vendimit të gjyqit, Teme Sejko është marrë dhe është çuar për t’u pyetur jashtë burgut. Aty është torturuar për t’i marrë rezervat që fshihte. Në dhunë e sipër ka ndërruar jetë. Rexhep Kolli e Nevzat Hazdenari më raportuan se Temja kishte vdekur nga shtrëngimi me litar në grykë”.

Në fakt, pohimet rrë-qethëse të Kadri Hazbiut para hestuesve në janarin e vitit 1983, ish kreu i Policisë Sekrete më herët i ka bërë para Enver Hoxhës në mbledhjen e Byrosë Politike. I thirrur në raport nga shefi i tij, Hazbiu është befasuar me mënyrën me të cilën Hoxha i kërkonte të dhëna për një histori të hershme. Fillimisht, njeriu që kishte ndjekur nga afër hetimet dhe dënimin e ish-kreut të Flotës Luftarake në vitet ’60, është munduar të shtejllojë rrethanat që i kujtoheshin aty për aty nga ai proces. Mirpo kreu i regjimit nuk ia ka vënë veshin dhe ka dalë menjëherë tek informatat e fundit të siguruara në rrugë agjenturore, duke i kërkuar llogari pse e kishte mbytur Teme Sejkon dhe nuk e kishte pushkatuar sipas vendimit të gjykatës. Pjesa që shpjegon Hazbiu në hetuesi, në vija të përgjithshme, është një mbivendosje e përgjigjeve të tij para Enver Hoxhës, me të vetmin ndryshim saktësimin e vendit të krimit dhe mjeteve me të cilat i morën jetën barbarisht ish-komandantit të Flotës Luftarake në majin e vitit ’61. Veç këtij episodi dramatik, marrë nga libri i Kastriot Dervishit “Kadri Hazbiu, krimet dhe vrasja e tij”, gazeta “Panorama” boton sot dëshmi të tjera të ish-shefit të Shërbimit të Fshehtë përballë akuazve të Mihallaq Ziçishtit, ish-numrit dy të Policisë Sekrete për shumë dekada, Llambi Peçinit, të besuarit të Mehemt Shehut në Sigurimin e udhëheqjes, Fiqrete Shehut, të vesë së kryeministrit të vetvrarë etj.

11.1.1983
Pyetje: Ç’keni për të thënë rreth atribuimeve që dëgjuat nga armiku Mihallaq Ziçishti se ju e keni vënë në dijeni që mbanit lidhje agjenturore me këshilltarët ushtarakë jugosllavë, të cilët i informonit për çdo gjë dhe se ishit vënë prej kohësh në shërbim të agjenturës jugosllave?
Përgjigje: Për sa i përket çështjes së marrëdhënieve me këshilltarët jugosllavë, i kam thënë vetëm në drejtim të


Teme Sejko në gjyq
marrëdhënieve të mira, normale me ta dhe jo agjenturore, pikërisht për ato marrëdhënie që kanë karakterizuar bashkëpunimin me ta, për atë kohë që ata kanë qenë pranë Sigurimit të Ushtrisë. Për sa i përket problemit të vënies në shërbim prej kohësh në favor të jugosllavëve, siç thotë Mihallaq Ziçishti, kjo është një shpifje prej spiuni të regjur.
Pyetje: Si e shpjegoni faktin që për këtë problem, edhe armiku tjetër Llambi Peçini është shprehur, siç e dëgjuat, se: “Këshilltarët jugosllavë merrnin çdo gjë që kishte Sigurimi i Ushtrisë dhe se ju kishit porositur që t’u jepej gjithçka që kërkonin ata?”
Përgjigje: Llambi Peçini jep deponimin e tij, për të cilin mban vetë ai përgjegjësi; këshilltarët jugosllavë na kanë dhënë materiale vetëm të karakterit teorik, që nuk u pranuan nga ana jonë. Lidhur me ndërtimin e punës së Sigurimit, normat e marrëdhënieve me Drejtorinë Politike e Shtatmadhorinë, rregullat administrative të marrjes së kontingjentit, përpunimit, regjistrimit, evidencës operative, por jo të dhëna konkrete për probleme të agjenturës e përpunimit. Mundet që në mungesën time, pa ardhur unë nga Bashkimi Sovjetik, i pandehuri Nesti Kerenxhi mund t’ia ketë dhënë një porosi të tillë Llambi Peçinit si zëvendësi im, për t’u dhënë jugosllavëve gjithçka që kërkonin ata. Unë vetë nuk kam dhënë një porosi të tillë, për arsye të kohës se kur erdha unë, ishin shtruar problemet e mësipërme të bazës teorike. Nuk përjashtohet që vetë jugosllavët të kenë marrë të dhëna, porse rast të evidentuar unë nuk kam.
Pyetje: I dëgjuat, i pandehur, thëniet e armikes Fiqrete Shehu, se jeni vënë në shërbim të jugosllavëve nëpërmjet Dushan Mugoshës qysh gjatë Luftës Nacionalçlirimtare dhe se keni bërë pjesë në grupin armiqësor të kryesuar nga tradhtari Mehmet Shehu. Ç’keni për të thënë?
Përgjigje: Këto nuk janë gjë tjetër, veçse shpifje monstruoze për të dyja problemet.
Pyetje: Dëgjuat edhe atë pjesë të deponimeve të tradhtarit Feçor Shehu, se veç lidhjeve shoqërore e miqësore me tradhtarin Mehmet Shehu, ju ka bashkuar edhe veprimtaria e përbashkët armiqësore që keni kryer kundër Partisë së Punës të Shqipërisë dhe vendit tonë. Ç’keni për të thënë lidhur me këtë deponim?
Përgjigje: Edhe ky deponim i Feçor Shehut që unë dëgjova, është një shpifje dhe provokacion prej agjenti; unë s’kam pasur asnjë lidhje me Mehmet Shehun, veç lidhjeve të punës, zyrtare e partie, si dhe lidhje shoqërore normale.
14.1.1983
Pyetje: I pandehur Kadri Hazbiu, dëgjuat pjesë nga deponimi i Nesti Kerenxhit se Koçi Xoxe ju zgjodhi për në aparatin e Sigurimit si njeri që do të mbanit një qëndrim projugosllav. Na thoni cili ka qenë qëndrimi juaj lidhur me bashkëpunimin me jugosllavët në atë kohë?
Përgjigje: Refuzoj të përgjigjem.
Pyetje: Dëgjuat për të njëjtin problem thëniet e të pandehurit Mihallaq Ziçishti, se armiku Koçi Xoxe kishte simpati të madhe dhe ju mbante afër, se kishit shoqëri të ngushtë me armiqtë Nesti Kerenxhi, Mehmet Shehu etj. dhe se flisnit me admirim për Titon e Jugosllavinë, siç ka ndodhur në rastin e piknikut të Ibës, me këshilltarët jugosllavë e në raste të tjera. Ç’keni për të thënë sa më sipër?
Përgjigje: Refuzoj të përgjigjem. Këto janë shpifje fund e krye. Ky është proces i montuar dhe i sajuar.

14.1.1982
Pyetje: Dëgjuat pjesë nga deponimet e të pandehurës Fiqret Shehu për bisedën e zhvilluar me të nga Nako Spiru, se tradhtari Koçi Xoxe kishte mbledhur mjaft kuadro të aftë për qëllimet e tij në favor të jugosllavëve si në KQ të Partisë, sektorin e tij edhe në Ministrinë e Punëve të Brendshme dhe se një kuadër i tillë ishte Kadri Hazbiu. Ç’keni për të thënë?
Përgjigje: Refuzoj të përgjigjem. Procesi është i montuar. Këto janë deponime spiunësh dhe provokatorësh të kurdisur.
Pyetje: Siç del nga deponimet e të pandehurës Fiqret Shehu që i dëgjuat, Liri Gega ka qenë në dijeni të marrëdhënieve tuaja të afërta me Dushan Mugoshën e detyrat që ju ka ngarkuar ai gjatë Luftës e pas Luftës Nacionalçlirimtare. Na jepni shpjegime për marrëdhëniet tuaja me Dushan Mugoshën e Liri Gegën.
Përgjigje: Njohja dhe marrëdhëniet që kam pasur me Dushan Mugoshën dhe Liri Gegën janë ato që kam shpjeguar në proceset e mëparshme. Deponimet e saj janë provokacion dhe shpifje e sajuar. Refuzoj të përgjigjem më tutje.

12.3.1983
Pyetje: Na shpjegoni, i pandehur, si është zhvilluar procesi penal në ngarkim të armikut Teme Sejko etj. A keni marrë pjesë direkt në hetimin e kësaj çështjeje?
Përgjigje: Me sa kujtoj unë, kam marrë pjesë në hetimin e çështjes së Teme Sejkos që në fillim, sepse pas arrestimit ai nuk i bindej hetuesit. Për këtë arsye, kam shkuar e i kam folur unë e, pas kësaj hetimi, ka vazhduar normalisht. Unë kam marrë pjesë disa herë në hetim, se sa herë nuk mund ta përcaktoj, duke qenë i pranishëm edhe hetuesi i çështjes Ferhat Matohiti ose kryetari i degës së hetuesisë, Nevzat Haznedari. Nuk përjashtoj mundësinë që të kem qenë edhe me ndonjë person tjetër që merrej me këtë problem në rrugë operative, si ish-drejtori i Sigurimit të Shtetit në atë kohë, Rexhep Kolli.


Haxhi Lleshi, duke dekoruar Kadri hazbiun
Më kujtohet se nga mesi i procesit, e pasi Teme Sejko në një seancë hetimore kur kam qenë i pranishëm edhe unë, ka dhënë shpjegime për veprimtarinë e përbashkët armiqësore me armikun Panajot Plaku dhe për ardhjen e tij ilegalisht në Shqipëri në dy raste. Temja shpjegoi se si kishte marrë në lidhje Panajot Plakun. Më kujtohet që në rastin e parë Panajotin e kishte marrë në Konispol vetë Temja të veshur si oficer sovjetik, nga ata që ishin këshilltarë në zbulim dhe e kishte nxjerrë nga Korça. Temja ka shpjeguar se në këtë radhë, Panajoti kishte bërë një takim të fshehtë në urën e Rrogozhinës me persona të panjohur, që kishin dalë atje me një makinë të vogël. Më tej, ai nuk dha shpjegime se cilët ishin ata persona dhe pse i takoi. Ne ngritëm versionin se Panajoti duhet të ishte takuar me Maqo Çomon ose Koço Tashkon, duke u nisur nga marrëdhëniet që kishin pasur ata më parë. Herën e dytë, unë tani nuk e kujtoj se si ka ardhur Panajot Plaku dhe ç’itinerar ka ndjekur. Për këtë duhen parë proceset e asaj kohe, pasi unë nuk e mbaj mend kush e ka thënë këtë çështje. Në këtë radhë kujtoj që Panajot Plaku është çuar në Vlorë, në një banesë ku jetonte një këshilltar sovjetik dhe Arif Hasko, sipas të pandehurit Nasho Gerxho, Panajot Plaku u la në këtë shtëpi dhe ai nuk dinte si ishte larguar që andej me anën e sovjetikëve apo me rrugë të tjera. Ky fakt, që sovjetikët plekseshin në veprimtari të përbashkët spiunazhi me jugosllavët, grekët dhe amerikanët, duke gjykuar nga rasti i Panajot Plakut që erdhi në Shqipëri një herë nga Greqia dhe herën tjetër shkoi në shtëpinë ku banonte këshilltari sovjetik, nuk u kthjellua në hetim, megjithëse bindja ishte se sovjetikët e kishin marrë dhe e kishin përcjellë jashtë shtetit Panajotin. Unë kam bindjen se hetimi i çështjes së Teme Sejkos në këtë pikë dhe për probleme të tjera është sabotuar në atë kohë. Në ç’rrethana ka ndodhur kjo, unë nuk e di. Fillimisht Teme Sejko vetë ka dhënë shpjegime për Panajot Plakun, që ishte rekrutuar që në kohën e Zogut, kur punonte në Durrës në shoqërinë “Singer”. Temja nuk shpjegoi se si Panajoti kishte rënë në dorë të jugosllavëve dhe pastaj u arratis. Ai tha vetëm se Panajoti kishte studiuar me hollësi dy pika për t’u arratisur në Qafë-Thanë dhe në Bllatë. Më kujtohet se ky shpjegim i Temes konfirmohej edhe nga vetë shërbimet që kujtoja unë në atë kohë të Panajotit, në këto dy zona ku ai kishte shkuar shpesh. Në sabotimin e hetimit të kësaj çështjeje duhet të kenë luajtur rol armiku Beqir Balluku dhe armiku Mihallaq Ziçishti. I pari ka kërkuar të pyesë vetë Teme Sejkon pa praninë e ndonjë personi tjetër, me pretekstin se do të interesohej për çështjet e zbulimit të ushtrisë që Temja si spiun u kishtë dhënë amerikanëve e grëkëve. Me sa kujtoj unë, Beqiri ka shkuar në Hetuesi, por si është zhvilluar takimi i tij me Teme Sejkon duke qenë hetuesi ose kryetari i degës së hetuesisë apo jo, unë nuk di të them. Unë vetë nuk kujtoj që të kem qenë me Beqir Ballukun në këtë takim, po ashtu nuk e kam takuar Temen ndonjëherë vetëm pa hetuesin. Po kështu, armiku Mihallaq Ziçishti si ish-zëvendësministër që e kishte në linjë problemin e komplotit të Teme Sejkos dhe e njihte me hollësi procesin, mund dhe duhet të ketë ndikuar në sabotimin e këtij procesi si tradhtar që ka qenë. Ai duhet të japë shpjegime për këtë problem. Theksoj se në atë kohë, siç kam thënë edhe unë në proceset e mëparshme, këshilltarët sovjetikë interesoheshin për të mësuar se ç’ka thënë Teme Sejkua në Hetuesi, duke e justifikuar kërkesën e tyre me faktin që Temja dinte problemet e bazës së Vlorës, të cilat mund t’ua kishte dhënë amerikanëve ose grekëve, por që siç kam shpjeguar me lejen time, atyre nuk u është dhënë gjë. Mbasi u dënua Teme Sejko dhe komplotistët e tjerë, duke pasur parasysh se ai kishte rezerva, është punuar me të. Para se të ekzekutohej ai, është marrë nga Rexhep Kolli dhe Nevzat Haznedari me sa kujtoj unë dhe është çuar për t’u pyetur jashtë burgut, duke përdorur edhe dhunë fizike për të marrë rezervat që kishte mbajtur. Më kujtohet që unë vetë kam shkuar në vendin ku po pyetjet Teme Sejko, me sa mbaj mend ka qenë kohë darke dhe Rexhepi e Nevzati më kanë raportuar se Temja kishte vdekur gjatë ushtrimit të dhunës dhe se gjë tjetër nuk kishte thënë veç atyre që kishte thënë në Hetuesi. Si më kujtohet, Rexhepi e Nevzati më thanë se Temja kishte vdekur nga shtrëngimi me litar në qafë gjatë pyetjes. Unë nuk jam i sigurt nëse e kam parë ose jo të vdekur Temen, këtë dhomën ku thanë se ishte, po kështu nuk di se ku u varros ai. Me këtë problem janë marrë Nevzati, Rexhepi dhe personeli tjetër. Unë kam shkuar tek vendi ku pyetej Teme Sejko me shpresë se ai mund të kishte thënë ndonjë gjë të re e t’i shtyja afatin e ekzekutimit, por siç thashë, kur shkova, e gjeta të vdekur.
Pyetje: E dini ju i pandehur vendin ku është varrosur Teme Sejko?
Përgjigje: Nuk e di as si vend, as si zonë. Me këtë janë marrë personat që përmenda më sipër.
Pyetje: Po vendin e varrimit të komplotistëve, që u dënuan në vitin 1975, e dini ju, i pandehur?
Përgjigje: Atë e di si vend, por jo si pikë ekzakte. Këtë e di, sepse u interesova që të bëhej e pamundur gjetja e kufomave të tyre sido që të ndodhte, sepse kështu ishte dhe porosia…

vijon…

Tragjedia e admiralit besnik që u dënua për tradhti


Teme Sejko
Me një fluks dekoratash për besnikëri të lartë ndaj Partisë dhe atdheut, Teme Sejko, ish-komandanti i flotës, u dënua për tradhti ndaj tyre(!). Lajmi tronditës për admiralin nga Çamëria, njeriun që ishte shquar në luftimet e Brigadës së Parë Sulmuese dhe kishte shkëlqyer gjatë studimeve në akademitë më prestigjioze të kohës, bëri bujë të jashtëzakonshme. Ishte maji i vitit 1961. Teme Sejko sa kishte mbushur dy vjet në krye të Flotës Luftarake dhe kishte përballuar me dinjitet situatën konfliktuale midis efektivave shqiptaro-sovjetike në pragun e divorcit me Traktatin e Varshavës. Për suksesin në sprovën e pazakontë ishte shpërblyer me gardën më të lartë në sistemin e arëms ku shërbente. E teksa priste të tjera vlerësime për devocionin ndaj detyrës dhe partisë në pushtet, u gjend befasisht i kryqëzuar, madje me një mal akuzash të padëgjuara kurrë. Në maratonën pa fund të seancave hetimore, i kërkohej për të shpjeguar lidhjet me agjenturën greke, jugosllavëve dhe amerikanëve. Pastaj, admirali Sejko, për regjimin do shpallej kreu i një “grupi komplotistësh që do përmbyste pushtetin popullor me dhunë.” Diktatura nuk e rezervoi fatin e keq vetëm për të, por për tërë rrethin e miqve e të afërmve. Familja u përfshi nga një kalvar tragjik i pashembullt. I pari u pushkatua, djali i vogël, Sokoli me akuzën se do hidhte në erë kombinatin e tekstileve të Beratit. Djali tjetër u dënua tetë vjet për agjitacion e propagandë. Shpresa Sejko, bashkëshortja, disa orë pas arrestimit të tij, vrau veten. Nga tërë familja, jeton vetëm djali i madh, Rajmondi, aktualisht emigrant në SHBA.

Survejimi i Mehmet Shehut

Në përgjgje të interesimit të hetuesve për porositë e dhëna lidhur me survejimin e Mehmet Shehut në kohën kur ishte shkarkuar nga kreu i shtatmadhorisë shqiptare dhe ishte shpallur element i papërshtatshëm, Hazbiu dëshmon se ka pasur orientim për të parë, ndjekur e dëgjuar komentet dhe parullat në drejtim të veprimtarisë së Mehmet Shehut, por jo survejim dhe ndjekje të tij.

Takimet e fshehta të Panajot Plakut

Në rastin e parë, Panajot Plaku u fut nga Greqia dhe shkoi në Konispol i veshur si oficer sovjetik, shoqëruar nga Teme Sejko. Aty zhvilloi takime e biseda me njerëz të pakënqaur që ndiqen nga Sigurimi i Shtetit. Herën e dytë, Plaku shkoi ilegalisht në Vlorë në banesën e një këshilltari sovjetik. Aty takoi edhe Arif Haskon. Dyshohej, pohon Hazbiu, se këtë në këtë mision të fshehtë atë e mbështesnin agjentët sovjetikë, që janë të lidhur me ata jugosllavë.



AFRIM IMAJ

Te nderuar komentues! Duke mos dashur te cenojme opinionet tuaja, lutemi qe ato te mos permbajne fyerje dhe ofendime personale dhe te kene lidhje me shkrimin, apo temen per te cilen komentohet. Ne te kundert, nuk do te publikohen. Ju falenderojme qe na ndiqni dhe ju ftojme te vazhdoni te jeni pjese e Panorama Online. Moderatori

9 Komente per “Teme Sejko vdiq nga torturat, e mbytën me litar në qafë”LUAN
22 Korrik, 2011 - 10:24
Regjimi gjakatar i HOXHES nuk duhet te permendet me .Dy kusherinj te pare te babait tim , vuajten nga 16 vjet burg gjasme si bashkepunetor te TEME SEJKOS. Te gjithe ata njerez qe i sherbyen atij regjimi me besnikeri dhe qe kane marre ne qafe njerez te ndershem ,sot per fat te keq jane pjese aktive e partive ne shqiperi. Ish prokuroret ,sigurimsat ,gjykatesit e ENVERIT drejtojne sot kete vend . Ish persekutoret flasin per demokraci .Kulmi i hipokrizise .

Përgjigjjuni
fakiri
22 Korrik, 2011 - 19:09
Une per vehte nuk kam qene i persekutuar por habitem me ju qe nuk hakmerreni per te gjitha ato cfare ju kan bere apo mos prisni nga qeveria qe ajo te (hakmerret) .

Përgjigjjuni ola
22 Korrik, 2011 - 13:36
Kurajo Luan, fatkeqesisht kjo eshte tragjedia qe po perjeton populli yne. Sa te kemi Salen ne krye nderi dhe imazhi i te persekutuarve, nuk do te vihet ne vend, por vetem do te njolloset dhe shfrytezohet.

Përgjigjjuni Parisi
22 Korrik, 2011 - 14:10
keththth !

Përgjigjjuni akim
22 Korrik, 2011 - 15:50
nje nga keta eshte dhe Ramiz Alia i cili i di te gjitha keto ka mare pjese ne te gjitha vendimetdhe hetimet dhe sot meret ne intervista dhe i tregon popullit se atehere veproheshe drejt ,ja si jane torturuar dhe vrare njerez qe nuk kane qene agjente ky eshte dhe sistemi me vrases ne europe dhe vazhdojme te mbajme idealet e tyreakoma gjalle,duke mbajtur simbolet si piramida dhe si piramida e dyte qe po behet ne shesh e shume te tjera.

Përgjigjjuni Rs
22 Korrik, 2011 - 15:52
Mire ia bene, c’i duhej Temes komunizmi? Te ishte i zoti le te luftonte per Chamerine dhe jo ti perkushtohej diktatures se ndyre e dale mga llumi i kombit.

Përgjigjjuni luli56
22 Korrik, 2011 - 19:58
KETO JANE DISA DETAJE NGA LUFTA CFAROSESE BRENDA LLOJIT TE SHOKEVE TE DASHUR KOMUNISTE;DULLA

Përgjigjjuni luli56
22 Korrik, 2011 - 20:03
DULLA I VURI PERPARA TE GJITHE DHE JA LA NEXHMIES SHQIPERINE
PA ARMIQ, VETEM SHOKU RAMIZ DO TE UDHEHIQTE POPULLIN NGA FITORJA NE FITORJE.NUK KA NE HISTORINE E NJEREZIMIT KRIJESA ME TE POSHTRA SE KOMUNISTET.JANE KETA TE SHPERNDARE NE GJITHE PARTITE QE NUK E LENE SHQIPERINE TE PERPAROJE EDHE SOT E GJITHE DITEN.SIGURIMSAT JANE NGADO DUKE FILLUAR NGA ZOTI TOPI E TATEPJETE.

Përgjigjjuni Petrit Ferhati
22 Korrik, 2011 - 20:47
LLogariteni ju se si mund te heqim qafe nje ish sigurimas apo nje gjyqtare qe eshte akoma ne detyre. Simbas meje dhe presidenti jone Topi do ta kishte shume te veshtire te ishte ne krye te shtetit pa Gjyqtare dhe sigurimsa… llogariteni ju se çfare mund te bejme ne te tjeret … Ne shqiperi nuk eshte aspak e veshtire te gelltitesh nje luge çorbe te prishur.. dhe te kthehesh ne kundershtare dhe te vehtes.. pale mases qe te rrethon.Shume njerez jane gati te bejne krushqi dhe me nje Rudolf mjafton qe ti japin para. Shikojeni me kujdes se kush eshte Kurt Kola, nje njeri qe ka vuajtur kaq shume burgjeve me te tmerrshme, por sot ai eshte aleati nr 1 i atyreve qe e kane burgosur. Gjate nje bisede qe pata me te me la te shastisur kur dhe Enver Hoxhen e quante madheshtore.. kurse Amerike dhe Europen i quante nje hiç… shume e vertete.. gjith te mirat komentues… eeee keshtu….

Përgjigjjuni

---
panorama.

[medaur]

Kadri Hazbiu ka qene njeri i madh e shume i zgjuar ...sikur te kishte pasur sot Shikun do e kishte bere shume te fuqishem fati i tij i keq ka qene qe e beri kete gje ne kohen e Enverit....dhe talenti i tij humbi kot neper biruca torturash..por ai ka qene nje njeri shume organizator ,me shume talent.Me kujtohet nje rast kur me makinen e tij pa nje grua shtatzene qe ishte gati te lindte por nuk e conin me makine ne spital se ishte familje armiku...qente ishin gati ta linin te vdiste rruges se nuk ishte e "lidhur "me partine familja e saj.Ndaloi makinen e i tha shoferit coje ne spital e vazhdoi me kembe vete...sot eshte bere mode te hidhet balte mbi cdo njeri dhe harrohet se Kadriu dhe Mehmeti nuk e donin Enverin dhe as komunizmin ..shume ngjarje e vertetojne kete..por per mendimin tim paten frike nga turma debile qe perseriste si papagall "Parti -Enver jemi gati kurdohere".Kur te kem kohe do tregoj edhe shume episode qe e vertetojne kete gje.Enver qeni qe vrau kunatin e tij Bahri Omarin qe para se te vdiste tha "historia do ta vertetoje se nuk jemi tradhetare" nuk mund te kursente ata te dy dhe ata e dinin mire..

[ajzberg]

Bert Papa ne emisionin Fokus sjell here pas here momentin dramatik ,por dhe komik te mbledhjes se birose ,ku Kadriu ne kulmin e servilizmit politik thote ''e mire dhe po te denohem ,partia ime do te me denoje''Dhe Enveri ''e posi partia,partija jote do te denoje''
Apo shprehjet si kofini mbas te vjelave te Enverit''pse nuk e dime ne kush eshte Kadri Hazbiu''
Kjo ''ne'' ishte ai qe i ngarkonte te gjitha ''punet '' Kadriut perpara se ai te binte nga fiku....

[Brari]

Hazbiu: “Me 68 mijë spiunë ndiqnim 68 mijë të dyshuar për tradhti”
Speciale e Hënë, Korrik 25th, 2011

Kadri Hazbiu ne sallen e gjyqit
I akuzuar se ka sabotuar vijën e partisë për parandalimin e veprimtarisë armiqësore, Kadri Hazbiu shpjegon para hetuesve në prill të ‘83 se në asnjë rast nuk i ka lejuar vetes të kryejë veprime në kundërshtim me kërkesat e detyrës.

Më shumë se kaq, njeriu me një karrierë të suksesshme në organet e shërbimit të fshehtë sjell kundërargumentet e tij përball akuzave se ka shtrembëruar porositë e Enver Hoxhës lidhur me përmirësimin e praktikave të kontingjentëve të Policisë Sekrete. “Nëse më adresohet si përgjegjësi,
shprehet Hazbiu, fakti i rritjes së numrit të kontingjentëve nga
17.767 që ishin në vitin 1973, në 68.814 në vitin 1975, këtë e pranoj
si një mangësi që ka të bëjë me moskuptimin e drejt të kritereve të dhëna nga partia dhe udhëheqësi”. Për ish-ministrin e kryqëzuar, reduktimi i ndjeshëm
i kontingjenteve me prirje armiqësore në vitin ‘73 ka ardhur si pasojë e shkurtimit të punëtorëve operativë të zonave, që sipas tij është bërë me orientim të udhëheqjes politike. Ka qenë kjo ndërhyrje, sqaron Hazbiu në seancën gjyqësore, që ka lënë zbuluar një numër të madh të dyshuarish,
të cilët kanë vazhduar veprimtarinë e tyre armiqësore, madje deri në arratisje jashtë shtetit. Pesëfishimin e numrit të kontingjentëve në vitin ‘75, ku çdo njëri prej tyre mbulohej nga një bashkëpunëtor i fshehtë, ishministri
e demonstron si reflektim të drejtpërdrejtë të vërejtjeve të udhëheqësit për vendosjen e kontrollit të rreptë ndaj elementit dyshues. Pjesa në vijim që “Panorama” boton sot nga libri i Kastriot Dervishit, “Kadri Hazbiu, krimet dhe vrasja e tij”, shpërfaq pikëpamjet e ish-ministrit të Brendshëm për frymën e Kongresit të 20-të të PK të BS dhe përgjigjet e tij në adresë të
akuzave për interpretime të gabuara të disa prej çështjeve të shqyrtuara nga partia pas Konferencës famëkeqe të Tiranës së vitit ‘56….
23.4.1983
Pyetje: Na shpjego, i pandehur, cilat kanë qenë pikëpamjet që ke pasur në lidhje me materialet e Kongresit të 20-të të Partisë Komuniste të BS dhe a i ke biseduar tezat revizioniste të këtij kongresi me ndonjë person?
Përgjigje: Pikëpamjet e mija për Kongresin e 20-të të P.K të BS kanë qenë që në fillim pikëpamje në përputhje me vijën e PPSH. Në vijë partia jonë nuk ka ndryshuar sipas tezave të Kongresit të 20- të, kurse qëndrime taktike ajo
ka mbajtur në periudhën deri në Kongresin e 3-të të saj, në kushtet e krijuara pas Kongresit të 20-të të Partisë Komuniste të BS. Qëndrimi im për problemet e Kongresit të 20- të është mbështetur në vijën e partisë, që nuk ka ndryshuar
në qëndrimet zyrtare që ka mbajtur në shtyp, në orientimet, zbërthimet dhe udhëzimet e K.Q të Partisë, që në atë kohë ishin të vazhdueshme për probleme të ndryshme.

Pyetje: A je pajtuar me pikëpamjet e Kongresit të 20- të të PK të BS në lidhje me problemin e qëndrimit ndaj Jugosllavisë, për qëndrimin ndaj imperializmit dhe për kultin e individit? A ke bërë komente armiqësore me ndonjë person për këto probleme?

Përgjigje: Unë kam mbajtur qëndrimin që ka mbajtur Partia për këto probleme. Në këtë frymë kam biseduar dhe kam bërë zbërthime për këto
çështje. Unë kam biseduar me persona të ndryshëm sipas udhëzimeve të partisë. Nuk jam në gjendje të kujtoj nëse kam pasur paqartësira në
lidhje me problemet dhe tezat e Kongresit të 20-të. Udhëzimet e zbërthimit, detyrat që kam vënë, puna që kam bërë, janë bërë nën kujdesin dhe kontrollin e partisë që nga udhëheqja më e lartë, K.Qr dhe komitetet e partisë në rreth.

25.4.1983
Pyetje: Na shpjego i pandehur, si është vepruar për zbatimin e porosive të partisë pas vitit 1974 dhe ç’ka dal nga kontrollet për problemin e kontingjentëve?
Përgjigje: Me sa më kujtohet, duhet të jenë marrë masa në drejtim të rishikimit të udhëzimit “Mbi kontingjentët”. Vërejtjet e udhëheqësit të partisë për problemin e kontingjentëve unë ua kam bërë të njohura edhe vartësve të mi, si Feçor Shehu etj. Nuk më kujtohet mirë nëse është pas relacionit që i dërguam udhëheqësit të partisë për kontingjentët dhe vërejtjeve që bëri ai për këtë problem. Kur kam shkuar në një rast në Sarandë
kam gjetur një kuptim të ngushtë të problemit të kontingjentëve që ishte rrjedhim i një udhëzimi, zbërthimi apo leksioni të gabuar të dhënë nga
Feçor Shehu që ishte drejtor i Drejtorisë së Parë të Sigurimit të Shtetit. Këtë shtrembërim unë e kam bërë problem dhe e kemi parë edhe në rrethe të
tjerë dhe u morrin masa për ta venë në vend. Më kujtohet se Feçor Shehun në atë kohë e kam kritikuar për këtë paqartësi që kishte lejuar dhe për mungesën
e kontrollit të unifikimit të gjykimit mbi udhëzimin për kontingjentët.

Pyetje: Na shpjego i pandehur, kush dhe në ç’rrethana e ka dhënë orientimin që të mbahen aq kontingjentë e përpunime sa mund të mbahen nga punëtorët operativë?

Përgjigje: Me sa më kujtohet, këtë çështje e kam trajtuar unë pas vitit 1955 kur u bënë shkurtime organike në kuadrin e luftës kundër burokratizmit.
Ideja se si e kam trajtuar unë këtë ka qenë që, nëse kushtet kur u zgjeruan zonat e punëtorëve operative, nuk i përmbaheshin lokaliteteve, lindte
problemi që disa punëtorë operative ngarkoheshin tej çdo mase me përpunime, kontingjente dhe agjenturë, kurse disa të tjerë nuk kishin
ngarkesë të plotë. Gjithnjë duke iu përmbajtur detyrës themelore që organi duhet të mbulojë me forcat e tij kontrollin mbi veprimtarinë armiqësore,
kam vënë detyrën që shefat e organeve duhet të përdorin në mënyrë efektive të gjithë forcën e agjenturistëve, që do të thotë që të gjithë të kenë
ngarkesë të mbajtshme. Në këto rrethana u është lënë e drejta që të manovrojnë ngarkesën midis punëtorëve operativ të zonave e midis tyre
dhe oficerëve të drejtimit për të siguruar një ngarkesë normale të të gjithëve dhe në rast se edhe duke e bërë këtë nuk mjaftonin forcat, atëherë duhet
të kërkonin shtesë organike. Unë di që ky udhëzim është kuptuar drejt në atë kohë dhe nuk di nëse është degjeneruar më vonë nga Feçor Shehu ose
të tjerë. Si rrjedhim i orientimit që kam dhënë unë, të cilin e konsideroj të drejtë, në qoftë se nuk ka degjeneruar nga të tjerët, nuk ka pse të kishte pasoja luhatje në dinamikën e përpunimeve të kontingjentëve dhe të agjenturës. Për këtë duhet të përgjigjen Feçor Shehu etj, që i kanë dhënë tjetër kuptim këtij
orientimi së bashku me shtrembërimet liberale në tërësi, ky veprim
çon në dobësimin e kontrollit mbi veprimtarinë armiqësore.
5.5.1983
Pyetje: Na shpjego i pandehur, si i ke marrë parasysh vërejtjet e bëra nga udhëheqësi i partisë për problemin e kontingjentëve, kur numri i tyre një vit pas relacionit që keni bërë, për të cilin keni dhënë shpjegime më parë, është rritur në raport me vitin e mëparshëm?
Përgjigje: Nga shifrat e statistikave për kontingjentët e organeve të Sigurimit të Shtetit për vitet 1973-1980 që m’u paraqitën, nuk nxjerr dot konkluzione se nuk janë kuptuar e zbatuar drejt porositë dhe vërejtjet e udhëheqësit të
partisë. Ai mund të dalë nga analiza që mund t’u bëhet kontingjentëve konkrete e çdo punëtori operativ dhe në çdo organ, si dhe dinamikës që
pësojnë ato. Nga të dhënat statistikore unë nuk shikojë ndonjë anomali në problemin e kontingjentëve. Të meta e gjykime subjektive në punëtorë
operativë ose organeve të veçanta mund të ketë. Për këtë problem unë nuk shikoj që të ketë ndonjë shtrembërim të vijës së partisë, por të meta të
zakonshme. Për sa i përket rritjes së numrit të kontingjentëve nga 17.767 që ishin në vitin 1973, në 68.814 në vitin 1975 ndiej përgjegjësi për moskuptimin dhe moszbatimin drejt të kritereve të dhëna dhe për
liberalizimin e lejuar që kanë sjellë këto luhatje, siç e kam pranuar edhe në proceset e mëparshme. vijon nesër

[Brari]

“Të pathënat e dosjes “Kadri Hazbiu”
Speciale e Hënë, Korrik 25th, 2011
Studiuesi Kastriot Dervishi ndoshta mund të jetë i vetmi që ka mundur të futet edhe në skutën më të fundit të dosjes misterioze të Kadri Hazbiut. Libri më i fundit i tij, “Kadri Hazbiu, krimet dhe vrasja”, zbulon pjesën më të madhe të mistereve të historisë së ministrit më jetgjatë të Punëve të Brëndëshme. Në
nje intervistë për “Panorama” Dervishi flet për pikat më të forta të dosjes “Hazbiu” që i shtohet historiografisë së epokës së komunizmit….

Zoti Dervishi! Ç’përfaqëson libri “Kadri Hazbiu, krimet dhe vrasja e tij” në kolanën e botimeve tuaja me karakter historik?
Libri “Kadri Hazbiu, krimet dhe vrasja e tij” është një plotësim i rëndësishëm për një kohë që sa më shumë kalon, aq më shumë rrezikohet nga harresa. Sjellja e sa më shumë të dhënave rreth gjysmëshekullit komunist përbën më shumë një detyrim. Figura e këtij personazhi historik është parë pikësëpari në rolin e një dëshmitari i cili ka dhënë në atë kohë informacion nëpërmjet Hetuesisë. Për mua e rëndësishme te ky libër është përcjellja e sa më shumë fakteve dhe shmangia e sa më shumë burimeve të informacionit të sajuara nga Hetuesia. Ky ka qenë edhe raporti më i vështirë, pasi, nëse mund të flisnim për një libër të thjeshtë, kjo temë mund të shkonte në 10 mijë faqe. D.m.th; ajo që quhet në historiografi “kritikë e burimit”, është një prej pikave më të forta të këtij libri. Në këtë mënyrë lexuesi nuk hyn në skemat keqëdrejtuese të Hetuesisë, por hyn drejt mësimit të së vërtetës. Kadri Hazbiu ishte ministri më jetëgjatë i diktaturës, një prej besnikëve më të afërt të Mehmet Shehut dhe Enver Hoxhës, njeriu që njihte fare mirë të gjitha vendimmarrjet në ushtrimin e diktaturës mbi popullin shqiptar. Absolutisht, të gjithë ata që hyjnë të radhët e të goditurve, ishin bashkëpunëtorë e besnikë të Hoxhës deri në fund.
Pra, kjo ka qënë arsyeja që jeni marrë me historinë e Hazbiut…
Ajo që ndodhi në vitet 1982 – 1983 nuk është gjë tjetër veçse luftë
brenda llojit për të siguruar më mirë pozitën e ardhshme të Ramiz Alisë,
i piketuar si pasardhësi i Hoxhës. Hazbiu i pëshpëritur në mjedise të
ngushta prej Alisë si “gjymi i zi”, përfaqësonte një epokë që duhej mbyllur.
Mbyllja e kësaj “epoke” vinte së pari nga një sfond i pasur sovjetik, duke përsëritur të njëjtën histori që kishte ndodhur me ministrat e Brendshëm apo shefat e KGB-së dhe së dyti, sipas një procedure që kalonte nga organet e larta të PPSH-së e mbaronte në Burgun 313 në Tiranë apo në kodrat e Linzës afër Dajtit. Hazbiu është akuzuar brenda një viti për “tradhti të lartë ndaj atdheut”. Pikësëpari, kjo akuzë u ngrit nga Ramiz Alia në mbledhjen e Sekretariatit për disa çështje që lidheshin me B.S, agjenturën shqiptare te studentët në këtë vend, hapësirën që kishin pasur këshilltarët sovjetikë tek ne etj.
Megjithatë, goditjen përfundimtare Hazbiut ia dha Enveri…
E gjithë veprimtaria e drejtuar nga Enver Hoxha iu faturua në vitin 1982 vetëm Kadri Hazbiut. Me këto që ndodhën, Hoxha luante edhe kartën
e përfitimit moral duke dalë se ai nuk kishte pasur dijeni për ato që u jepeshin sovjetikëve, pasi çdo gjë e kishte bërë Kadri Hazbiu. Në fakt, këshilltarët sovjetikë kishin ardhur para se të vinte Kadri Hazbiu ministër.
Ata kishin dorë të lirë në çdo gjë, madje mund të thuhej se Sigurimi
ishte kthyer në një shtojcë të KGB-së. Çështja tjetër, ajo e studentëve
shqiptarë në Bashkimin Sovjetik, ishte në kuadrin e bashkëpunimit midis
dy shërbimeve sekrete, Sigurimit dhe KGB-së, shto këtu naivitetin e
përhershëm që karakterizonte veprimtarinë e Sigurimit nga njëra anë
dhe të Partisë nga ana tjetër. Në procesin e Hazbiut janë dy ish-ministra
të Punëve të Brendshme dhe një zëvendësministër. Këta ishin ndër
më jetëgjatët në detyrat e tyre. Të tjerët u shtuan kot për të përfunduar
idenë e grupazhit. Në ato kohë Hoxha ishte në dëlirin se kishte
zbuluar një komplot që nuk e kishte gjetur Sigurimi. Ai herë e quante
Sigurimin “armë vigjilente e sypatrembur të partisë” dhe herë e kritikonte
si “gjumashe” se nuk kishte zbuluar komplotet e mëdha.

A mund të themi se me krerët e Sigurimit përsëritej historia e KGB-së?
As më pak e as më shumë, drejtuesit e Sigurimit kaluan në të
njëjtën rrugë që ishte shkelur më parë nga kolegët e tyre sovjetikë.
Pavarësisht se kjo rrugë ishte shumë më e shkurtër se ajo e sovjetikëve,
përshkrimi i saj ishte gati i njëllojtë: besnikëri nga vartësi dhe
ndëshkim nga eprori. Disa prej tyre ishin të ngjashëm edhe për imoralitete
tipike apo vrasje të dashurash për motive xhelozie. Një regjim
që mbahej e reklamohej në “vlerat e moralit komunist”, ishte në fakt i
kalbur në imoralitete që fillonin nga shtëpitë e hijshme të “Bllokut” e
mbaronin në zyrat e ministrisë apo të degëve. Njëri prej drejtuesve të
Shërbimit Sekret sovjetik, ishte Henrih Jagoda. Ai përveç të tjerave,
koleksiononte edhe sende që buronin nga krimet e tij. Jagoda shkoi në
plumb se i tillë ishte skenari. Ai shkoi para murit ku kishte çuar sa e
sa të tjerë për t’i ekzekutuar. Kështu i ndodhi edhe K.Hazbiut dhe
F.Shehut. Një tjetër drejtues, Jezhovi, me intensitet të lartë pune, i
zhytur i gjithi në krime, ishte ndër punëtorët më të dalluar të ushtrimit
të krimit. Stalini i vuri pranë, para shuarjes së yllit të tij, një
personazh që nuk do të shqitej kollaj në histori, Berian. Edhe Jezhovi,
si të tjerët, pranoi “tradhtinë” e tij se kishte qenë “agjent i Anglisë,
Japonisë dhe Polonisë”. Më pas, Jezhovi nuk i pranoi fajet e tij. Pas
pushkatimit në vendin ku ai vetë kishte çuar sa e sa të tjerë, Stalini
gjeti rastin t’ia hidhte gjithë fajet e krimeve Jezhovit. Stalini kësisoj
merrte flamurin e mbrojtjes së të drejtës. Pas zhdukjes së Jezhovit, e
zuri Beria. Edhe ai shkoi në plumb. Në këtë mënyrë periudha staliniste
e drejtimit të Shërbimit Sekret e tregonte qartë se raporti midis
drejtuesit të Shërbimit Sekret dhe drejtuesit të partisë zgjidhej
përgjithësisht me vdekjen e të parit. Me vdekjen e tij, drejtuesi i Shërbimit
jo vetëm mbyllte epokën përkatëse të krimeve, por edhe e tregonte
drejtuesin e partisë si njeri që vendoste të drejtën. Hoxha e ka
ditur gjithnjë këtë raport. Ai mbyllte epokat me eliminime bashkëpunëtorësh. Hoxha kopjonte besnikërisht Stalinin në hapat e tij.
Aktualisht, çfarë libri keni në dorë?
Së shpejti del libri “1935/Kryengritja e Fierit, një grusht i dështuar
shteti”, që është analiza më e plotë për një prej ngjarjeve më pak
të studiuara në historinë e shtetit shqiptar. Përveç këtij botimi, një
tjetër do të jetë në një kohë më të largët për diktaturën komuniste në
një shikim dhe ndërtim krejt tjetër nga ç’është parë në këto vite.


panorama

--


bravo dervishi..

[iktuus]

Cfare mund te thuhet per Kadri Hazbin? Gjitheshka!
Pervec faktit se biografin e Kadri Hazbiut e tregon femija e tij dhe normalisht do jete e dekoruar mire e bukur, shtoj se ky personazh ka mbytur me thonjet e tij kushedi sa te pafajshem.
Ne shqiperi nuk ekziston demokracia sepse demokraci do te thote te varesh ne litare te gjithe ata qe i kan borxhe ketij kombi.
Duhen renditur disa familje komuniste qe kane qene ne radhet e pare te pushtetit dhe duhen varur sepse ti denosh me burg nuk eshte vene drejtesia.
Por nuk ndodhi asgje per fatin e keq te atyre mjeranve qe i hengri te gjalle komunizmi, qe i bluajti jeten si nje kokerr e vogel gruri.

[Brari]

KAKTUS.. MOS JE I DEHUR KUR SHKRUAN KETU?

hajt shko shiko punet se nuk merr vesh ti nga kto gjera..

aisberg mos u trego bizhdil qe del komplet mbi uj..

mo fol gje qe te dukesh ais berg.. dmth mal me akull ..

me mir lexo e meso..

--


vazhdojm temen..me djallezite envero ramizoiste me an te shkelzen-shk.erdhato rrapo min-mij gjirizave..per ta groposur Kadriun deri ahere besniku i tyre..



--

Dëshmia e gjeneralëve: Kadri Hazbiu sabotoi fortifikimin e kufirit
Speciale e Enjte, Korrik 28th, 2011

Kadri Hazbiu
I kryqëzuar për sabotimin e vijës së partisë në fushën e mbrojtjes, Kadri Hazbiu akuzohet nga ushtarakët e lartë se ka bllokuar fortifikimin e brezit
kufitar për të lënë të hapur shtigjet për vërshimin e armiqve të jashtëm në territorin e Shqipërisë Në seancën e datës 25 shtator 1983, tashmë në praninë e Rrapi Minos, prokuror i Përgjithshëm, ish-ministri i Brendshëm, detyrohet të përgjigjej për vepra të tjera kriminale që i përkasin periudhës
kur kryente detyrën e kreut të Mbrojtjes. Këtë radhë janë shtatmadhorët
e ushtrisë, Veli Llaka, Nazar Berberi, Halim Abazi, Qemal Gegollari, që e akuzojnë për shpërfilljen e rolit të partisë si njësi e reparte për
sabotimin e fortifikimit të rajoneve kufitare, për ndërprerjen
e qëllimshme të punimeve në vendkomandën sekrete të Shtabit të Përgjithshme, për zvarritjen e organizmit të mbrojtjes kundërtanke.
Mohimi kategorik që u bën Kadri Hazbiu dëshmive të bashkëpunëtorëve të afërt dhe drejtuesve të lartë të ushtrisë për prokurorin e Përgjithshëm, të pranishëm në hetime, mbetet një përpjekje e dështuar për t’iu shmangur përgjegjësive penale. I prerë në qëndrimin ndaj Hazbiut, Rrapi Mino bëhet më i ashpër në procesin gjyqësor, ku përveç dëshmive të ushtarakëve, i kujton ish-kreut të Mbrojtjes se ka sabotuar urdhrin e Komandantit
Suprem për t’i kthyer në bunkerë të lëvizshëm traktorët e parkut të makinave
bujqësore. Me aq sa shpjegohet përpara kryeprokurorit, ish- ministri i Mbrojtjes zbardh rrethanat në të cilat ka punuar me korpusin e specialistëve
përkatës për përmbushjen e këtij objektivi, i cili siç vëren ai, për arsyet që dihen, mbeti një ide. Gjithsesi, akuza e traktorëve të destinuar për autoblinda, përbën vetëm një detaj nga skaneri që i ka bërë Hetuesia veprimtarisë armiqësore të Kadri Hazbiut, ku ajo për çështjen e fortifikimit mbetet më kryesorja. Në pretencën e Rrapi Minos ngihen pengesat që ka
krijuar Hazbiu për betonizimin e rajonit të mbrojtjes së batalionit, për zhvendosjen e pozicioneve të zjarrit nga fusha në mal e deri te orientimi
i gabuar që ka dhënë për të lënë zbuluar drejtimet kryesore të mësymjes së ushtrive të huaja ndaj vendit tonë…
Pyetje: Po të njohim i pandehur me dëshminë e bërë nga Qemal Gegollari, më datën 28.9.1983. Ç’ke për të thënë rreth saj?
Përgjigje: Unë e lexova dëshminë e Qemal Gegollarit dhe kam për të thënë se programet e përgatitjes së artilerisë bëheshin nga Drejtoria e Artilerisë dhe zv. ministrat përkatës. Mua nuk më është ngritur ndonjëherë se koha e
caktuar për stërvitjen është e pamjaftueshme. Unë di se pozicionet e zjarrit të artilerisë e kanë aneksin për municionet. Për lagështirën në rastet
e vërtetuara nuk e mbaj unë përgjegjësinë, por vetë repartet e artilerisë që duhet të mirëmbanin. Projektet e pozicioneve të artilerisë janë
përgatitur dhe miratuar nga strukturat përkatëse. Unë nuk kam bërë ndonjë ndryshim të këtyre projekteve. Le të shihen dokumentet. Organikat e
artilerisë nuk janë shkurtuar pa studim e konsultim. Për kompletimin e tyre me ushtar aktiv ka pasur mendime të ndryshme dhe u vendos që
të jenë aktivë aq sa duheshin dhe pjesa tjetër, rezervistë. Për artilerinë e batalionit në konsultimin e gjerë që u bë, u arrit në mendimin se ajo duhej
reduktuar dhe nuk duhet të ishte tip standard në çdo batalion, por sipas drejtimit. Ky studim u reflektua në strukturën që do t’i paraqitej
Këshillit të Mbrojtjes në vjeshtë të vitit 1982. E vërteta është se me porosi të
udhëheqësit, unë kam insistuar që të studiohet dhe të bëhet organizmi i mbrojtjes kundërtanke kudo.
Pyetje: Po të njohim i pandehur me dëshmitë e bërë nga Halim Abazi me datën 29.6.1983. Ç’ ke për të thënë rreth saj?
Përgjigje: Unë e lexova dëshminë e Halim Abazit dhe kam për të thënë se stërvitjet në korpuse e brigada bëheshin sipas idesë së përafërt të planit operativestrategjik. Provat për gatishmërinë kanë qenë të vazhdueshme
në të gjitha rangjet, mua kështu më është raportuar nga Shtabi i Përgjithshëm, Drejtoria Operative dhe ky vetë si kryetar Dege. Koordinimi
i stërvitjeve me kufirin dhe forcat e brezit të Sigurimit bëheshin nga korpuset
dhe kontrolloheshin nga Drejtoria Operative dhe vet ky. Nuk është e vërtetë që të kem qenë për teorinë e rrëshqitjes.Për mbulimin e drejtimeve kryesore të lëna pas dore, siç ishin ai i Kukësit, Tropojës, Peshkopisë me objekt
fortifikimin, janë dokumentet dhe le të shikohen. Kërkesa për kompletimin e
fortifikimit me transhe, flasin dokumentet, nuk është lënë pas dore. Rishikimi i dislokimit të reparteve të gatishmërisë së përhershme është bërë me porosi të udhëheqësit dhe do t’i paraqitej atij gjatë vjeshtës së vitit 1982. Studimi
i strukturës së ushtrisë u bë me pjesëmarrjen e kuadrove të nevojshëm sipas miratimit të udhëheqësit. Nëse ka dal ndonjë sekret, unë nuk e di.
Përllogaritjet në planin operativ ekzistues kanë qenë të fryra dhe për to kam dhënë shpjegime. Nuk është e vërtetë të kem thënë se për Ministrinë e Mbrojtjes nuk është problem zbatimi i vendimit të Byrosë Politike mbi
metodën e punës, strukturën dhe kompetencat.

Pyetje: Po të njohim i pandehur me dëshminë e bërë nga Veli Llakaj, datë 6.6.1983. Ç’ke për të thënë rreth saj?
Përgjigje: Unë e lexova dëshminë e Veli Llakës dhe kam për të thënë se për stërvitjet e mëdha kanë qenë Mehmet Shehu, Veliu dhe drejtues të tjerë të Ministrisë. “Shebenikun 80” e kishin përgatitur këta me kohë, unë
kam qenë për stërvitjen e vogël me kompaktësim deri në batalion pranë shkollës së lirë dhe krahas kësaj të forcohej përgatitja e shtabeve dhe
rrallë të bëheshin stërvitje në shkallë brigade me trupa. Veliu ka hezituar për këtë lloj stërvitje, por megjithatë ka rënë dakord dhe kjo është reflektuar
në programet stërvitore. Për prapambetjen e vendkomandave dhe të pikave të drejtimit, që thotë Veliu, unë di se është ecur sipas planit.
Nga ana ime është shtruar si detyrë që të studiohet projekti tip i pikave të drejtimit për t’i thjeshtuar ato në bazë të funksionit të tyre, sepse ashtu siç
ishin ndërtuar, ishin një dublim i vendkomandës. Për këtë gjendje nuk mbaj unë përgjegjësi, pasi ato janë ndërtuar para se të shkoja unë ministër i Mbrojtjes. Për ndërtimin e madh dhe pa kriter të rajoneve të fortifikimit
me qendra zjarri betonarme e kanë përgjegjësinë Mehmet Shehu, Veli Llakaj e
të tjerë, që i kishin miratuar e ndërtuar ato. Kur kam vajtur unë ministër i Mbrojtjes, kemi diskutuar thjeshtimin e objekteve betonarme, të përgatiten
pozicione gjysmë të gatshme dhe t’u jepen prioritet transheve, punimeve fushore që të lidheshin qendrat e zjarrit. Kemi hequr disa pozicione
betoni për artilerinë e transportueshme që ishin pa vlerë dhe të rrezikshme për konceptimin e luftës. Fortifikimin nga lart poshtë e kam thënë
unë të bëhet në zonat kodrinore për çdo rajon mbrojtjeje batalioni. Kjo për
mua ishte e drejtë, sepse endej pas numrit të qendrave të zjarrit, dhe jo në bazë të rajonit të mbrojtjes të çdo batalioni. Është e vërtetë që kam
biseduar me Veli Llakën se na duhet të studiojmë disa rajone mbrojtëse batalioni, që kishin dendësi qendrash zjarri pa kriter, prej të cilave një
pjesë mund të çmontoheshin në vend që të prodhoheshin të reja. Ky ishte një mendimi imi që e shpreha në gusht të vitit 1982, me të cilin ishte
dakord edhe Veli Llakaj e që duhej studiuar me Shtabin e Përgjithshëm dhe Drejtorinë e Fortifikimit. Për vendkomandën e Këshillit të
Mbrojtjes (e quajtur “Fusha”) asgjë nuk është penguar nga unë. Veli Llakaj dhe Alfred Moisiu janë dërguar disa herë në këtë objekt dhe më kanë
raportuar se çdo gjë ecën në rregull. Kishte mbetur vetëm problemi i administrimit nga Ministria e Brendshme apo e Mbrojtjes. Nuk është e vërtetë
të kem thënë unë që të futet në programet stërvitore rimarrja e qendrave të zjarrit përballë. Po kështu, nuk është e vërtetë t’i kem zvarritur unë
raportet për Këshillin e Mbrojtjes, por janë zvarritur nga Shtabi i Përgjithshëm dhe Veli Llaka. Radio-rrjeti që lidhej me repartet e garnizonit të
Tiranës, ka ekzistuar me kohë. Qëllimi ka qenë që të mos humbte drejtimi i këtyre reparteve në rast të ndërprerjes së ndërlidhjes telefonike.
Veli Llakaj këtë e ka ditur prej kohe. Studimi i strukturës së batalionit dhe i peshës së ushtarit është bërë me urdhrin tim dhe me miratim të
udhëheqësit, pra, kur kam vajtur unë ministër i Mbrojtjes, dhe jo siç thotë Veliu në vitin 1979. Për këtë le të shihen dokumentet. Mehmet
Shehu nuk ka qenë dakord për studimin e strukturës, por kur i thashë që ky është mendimi edhe i udhëheqësit, nuk e kundërshtoi. Për komandantin
e Brigadës së Saukut unë nuk e kam mbrojtur, por e kemi gjykuar
kolegjialisht sipas rregullave dhe vendosëm ta heqim dhe e hoqëm.. Për aviacionin dhe flotën unë nuk kam penguar blerjen e materialeve të prapavijës. Për gjendjen e uzinave ushtarake Këshilli i
Mbrojtjes është vënë në dijeni, sepse kjo ishte dhe metoda e punës sime. Unë s’jam marrë me emërimin e nuses së djalit të Mehmet Shehut
dhe njëkohësisht të djalit të Llambi Peçinit, se propozimi ka dalë nga Drejtoria e Kuadrit, pavarësisht se në rastin e djalit të Llambi Peçinit mund të jetë firmosur shkresa nga ana ime. Për forcat vullnetare jam për pjekur për ingarnimin e tyre në stërvitjet me trupa, këto janë nënvlerësuar nga Mehmet
Shehu para se të vija unë. Tek Ismet Isufi kam shkuar jo më vonë se ora 21:00, dhe jo siç thotë Veliu. (Është fjala për natën e vetëvrasjes së Mehmet
Shehut, ku sipas Llakajt Hazbiu ka shkuar në shtëpinë e Mehmetit para vetëvrasjes, ndërkohë që Kadriu pohon se atë natë ka qenë në ditëlindjen
e sekretarit të tij, Ismet Isufi-shënim). Për pushkënshkop, pushkë e përgatitur
nga Dhimitër Sherkua (mjeshtër i laureuar me çmimin e “Republikës” për teknologjinë e armatimit-shënim) për Mehmet Shehun kam porositur
Veli Llakën, Nazar Berberin e Gaqo Pojanin, pas vetëvrasjes së Mehmet Shehut, që të shohin se ç’armë janë prodhuar jashtë kontrollit e të shihet
Dhimitër Sherkua në këtë drejtim. Para vetëvrasjes së Mehmet Shehut, më ka thënë Dhimitër Sherkua se kam përgatitur një pushkë-bastun për
t’ia dhënë Mehmet Shehut. I thashë që t’i mbajë dhe ai kështu bëri. Detyrën për kontrollin e armëve që prodhoheshin jashtë serie ia kam ngarkuar gjatë vitit 1982 dhe Ali Vukatanës(ish-sekretar i Komitetit të Partisë së Ministrisë
së Mbrojtjes-shënim). Për lëndë fiziko-kimike për vënien në gjumë kam pyetur në telefon Veli Llakën, nëse kemi të tilla. U përgjigj se kemi. E porosita
që t’i niste me helikopter bashkë me specialistët për në Çermë, ku ishte rrethuar diversanti Xhevdet Mustafa. Ato nuk u dërguan, se s’kishte
të gatshme. Kështu më ka raportuar Veli Llakaj pas kthimit tim në zyrë. Pas kësaj, kam vënë për detyrë që të prodhohen lëndë të tilla që të
jenë të gatshme.

Pyetje: Po të njohim i pandehur me dëshminë e Jani Samarës datë 10.5.1983. Ç’ke për të thënë rreth saj?
Përgjigje: Unë e lexova dëshminë e Jani Samarës dhe kam për të thënë se nuk e ka nënvleftësuar rolin udhëheqës të Partisë, por s’e kam shtruar
me forcë rritjen e rolit të shtabeve në raport me komandat
dhe të rritet llogaridhënia e tyre para komiteteve të Partisë.

Pyetje: Ç’ke për të hënë i pandehur për atë çështje që ka shpjeguar dëshmitari Janko Konomi?

Përgjigje: Unë e lexova dëshminë e Janko Konomit dhe kam për të thënë se është e vërtetë sa thotë Janko Konomi, se më ka informuar me një letër. Për projektin e objektit (është fjala për objektin e Uzinës së Eksplozivëve
në Mjeks të Elbasanit, e cila u nderua pas shumë peripecive me teknologji suedezeshënim) unë nuk di gjë, sepse kur kam vajtur unë ministër i
Mbrojtjes, vepra jo vetëm ishte miratuar, por punohej në stil të gjerë për ndërtimin e saj. Projekti, me sa di unë, është miratuar nga ish- ministri –
Mehmet Shehu, ish-zëvendësministri për sektorin e industrisë ushtarake dhe Niko Shuli, si drejtori përkatës(i Drejtorisë së industrisë ushtarake).
Unë nuk di se kur është miratuar kjo vepër nga Këshilli i Ministrave, se nuk
isha në atë kohë ministër i Mbrojtjes. Nuk di se ç’përfundime ka dhënë zbatimi i projektit të kësaj vepre, nga se vijnë këto sabotime dhe
nuk më janë ngritur çështjet siç i ngre tani Jankua. Sigurisht, këtu në këtë vepër ka sabotime të rënda, si e kuptoj unë, se për një vepër të tillë të madhe
duhej të merrej më parë projekti që nuk e kishin blerë, se kushtonte dhe donte kohë. Kështu që ndërtimi i saj u bë me projekte të pjesshme, siç
vinin nga Suedia. Konkretisht, pasojat e këtij sabotimi unë nuk i di, porse në këto kushte nuk ishte e mundur të përcaktoheshin drejt vlera dhe afatet
dhe Instituti i projektimit u vu në vështirësi. Afatet e ndërtimit të objekteve të kësaj vepre janë caktuar në ballafaqimet e përbashkëta investues – ndërtues – projektues. Për ndjekjen e punimeve është krijuar një
grup me Rexhep Saraçin, Nuro Bratin dhe përfaqësuesi i ndërtimit të Kombinatit dhe komanda e Brigadës xhenios. Unë di që është punuar me
projekt dhe preventiv të pjesshëm. Nëse kjo nuk është zbatuar, përgjegjësi kanë investuesi Rexhep Saraçi, Janko Konomi, Niko Shuli e Mendu
Backa. Për vlerën e objektit unë nuk kam miratuar ndryshime nga ç’ishin parashikuar se do mbulohej nga fondet rezervë të qeverisë. Sigurisht, pati rritje të fondit kur u inkludua ndërmarrja e ndërtimit të Kombinatit
(sepse në fillim ishte parashikuar ta ndërtonte vetëm Brigada e xhenios) që
janë bërë para se të vija unë ministër i Mbrojtjes. Sa kam qenë unë ministër, nuk kam pasur ndonjë raport nga financa ose nga plani se po tejkalohen
fondet e planifikuar për këtë vepër. Është e vërtetë se ushtarët e xhenios nuk e kishin të mirë përbërjen politike, por unë kam porositur Sigurimin
e ushtrisë që të hiqeshin ata më të komprometuarit dhe di se janë hequr.
Unë nuk di të jem njoftuar me hollësi për këto punime të përsëritura që thuhet nga Janko se kushtuan 200 mijë lekë dhe as se janë shpenzuar me
miliona lekë kot. Nuk di për studimin prej 30-faqesh që i është dhënë Mendu Backës, siç thotë Jankua. Me hollësi çështjet teknike që ngre Janko
Konomi, nuk i di. Ato që u ngritën me letër nga ky, u ballafaquan nën drejtimin e njerëzve që dërgova unë me Alfred Moisiun dhe Ali
Nekalanën.

Pyetje: Po të njohim i pandehur me dëshminë e bërë nga Nazar Berberi më datën 7.6.1983. Ç’ke për të thënë rreth saj?
Përgjigje: Unë e lexova dëshminë e Nazar Berberit dhe kam për të thënë se për miratimin e armës që do të prodhohej, unë kam qenë në Kryeministri, kur isha ministër i Brendshëm, bashkë me ish-zv. kryetarin e parë të Këshillit të Ministrave. Di se u aprovua ai tip që u quajt më i përshtatshëm nga specialistët, të cilët së bashku me zv. ministrat e Mbrojtjes ndodheshin
në mbledhje. Në atë kohë, unë nuk dija vështirësitë që paraqiteshin për
prodhimin e këtij tipi pushke. Këto i ndesha kur vajta në Ministrinë e Mbrojtjes. Për artilerinë bregdetare janë ato që thashë te Xhemal Dingo,
Nazari (Berberi-shënim) si specialist artilerie ka qenë dakord me konkluzionet që u arritën. Unë nuk kam qenë ministër i Mbrojtjes kur është
bërë ndërrimi avionëve “Mig 19” me kinezët, siç thotë Nazari, dhe as më ka
pyetur njeri për këtë problem. Rëndimi i batalioneve me artileri është miratuar nga Mehmet Shehu dhe këta si zv. ministra, para se të vija
unë, që kam qenë për ta reduktuar atë dhe ky është versioni në studimin që do paraqisnim në strukturën që përgatitej, ka dokumente për
këtë problem. Për stërvitjet e mëdha ose të vogla e për komandantin e Brigadës së Saukut dhashë shpjegime në dëshminë e Veli Llakës. Për
lëshimin e raketës kundërajrore në Fier, unë kam dhënë urdhër të hetohet ngjarja dhe fajtorët t’i jepeshin gjyqit. vijon

AFRIM IMAJ


panorama..

---------



??

pallavra pallavra pallavra..dhe kanibalizem.. i nxitur nga enver ramizi.. me an te veglave te felliqura te llojit shkelzen e rrap miush.. qe gjeneralet te han njeri jatrin..

turp i madh..

dhe krim i djallezuaR..

--

[Brari]

panorama

-


Kosta Fili në procesin e Hazbiut: Si shpifa kundër Teme Sejkos
Speciale e Hënë, Gusht 1st, 2011

Dëshmia e Kosta Filit për dënimin e Teme Sejkos në procesin e ish-ministrit të Brendshëm në vitin ‘83 është momenti më interesant i dosjes “Hazbiu”. Përmbajtja e saj dhe mënyra si rizbardhen pas 20 vitesh rrethanat e kryqëzimit të ishadmiralit të Flotës në vitin ’61, është vlerësuar nga hetuesit si një provë e fortë për të penalizuar ish-kreun e Sigurimit, por nuk ka rezultuar tërësisht e tillë në procesin gjyqësor. I thirrur më 28 qershor 1983 për të rikujtuar përball hetuesve të procesit “Hazbiu” historinë e Teme Sejkos, Kosta Fili, dëshmitari kyç që kishte “provuar” shërbimet e fshehta të komandantit të Flotës Luftarake për agjenturën greke, jugosllave e amerikane, pohonte se akuzat kundër Temes i kishte konsumuar sipas regjisë së imponuar nga njerëzit e Kadri Hazbiut. Gjithçka, sipas Filit, ka nisur me një vizitë të papritur të Hazbiut në qeli dhe komunikimin e urdhrit të tij për të dalë dëshmitarë kundër Teme Sejkos. “Të nesërmen, kujton zbuluesi grek, erdhën Nevzat Hazdenari me Arif Selenicën, më dhanë një letër të shkruar, që duhej ta mësoja përmendësh për ta recituar në procesin e Teme Sejkos. Aty thuhej se unë kisha ardhur me mision të lidhesha me Teme Sejkon për të bërë një kryengritje të armatosur në Shqipëri. Diçka që nuk ishte e vërtetë. Përfundimisht, pranova, dola dëshmitar, bile thashë gjysmat e atyre që kisha mësuar, sepse harrova t’i them të gjitha ato që më kishin shkruar Nevzat Hazdenari e Arif Selenica”. Dëshmia e rrallë, e destinuar për penalizmin e ishministrit të Brendshëm, hedh dritë mbi të vërtetën e një procesit të hershëm, montuar në mënyrë monstruoze. Madje, rrëfimi i Filit, por edhe përgjigjet e dëshmitarëve të tjerë të thirrur për këtë çështje, provojnë se procesi ndaj “grupit të Teme Sejkos” ka qenë rasti më tipik ku gjithçka është shkruar nga hetuesit dhe është nënshkruar nga të pandehurit në kushtet e një dhune çnjerëzore. Mënyra si është zhvilluar, sipas kësaj regjie, procesi gjyqësor i vitit ‘61, ka qenë një farsë, me të cilën ka spekuluar Sigurimi i Shtetit për dekada të tëra, duke e arkivuar madje në pjesën më spektakolare të lavdisë së vetë. Libri i ri i Kastriot Dervishit, “Kadri Hazbiu, krimet dhe vrasja e tij”, bën publike dokumente e dëshmi të tjera të panjohura mbi misteret e arrestimit dhe pushkatimit të ish-komandantit të Flotës në vitin ‘61. Gjithsesi, dëshmia kyçe që e çoi Teme Sejkon para skuadrës së pushkatimit, ka qenë ajo e Kosta Filit, nga Mursia e Sarandës, i njohur si zbulues grek i arrestuar, i dënuar dhe i ridënuar disa herë pas arratisjes në Greqi pas çlirimit të Shqipërisë….



DËSHMIA E RRALLË E KOSTA FILIT

Kosta Fili i vitlindjes 1928, i burgosur me 25 vjet për “spiunazh” dhe i dënuar me 10 vjet të tjerë për “agjitacion e propagandë”, vuante dënimin në Burgun e Burrelin që prej vitit 1959. Atje pyetet më 28 qershor 1983 nga hetuesi Perlat Kasaj, në lidhje me aktivitetin e tij, si dhe për Kadri Hazbiun. Qysh në fillim, ai pohonte se kishte ardhur në Shqipëri për të marrë nënën. Për kohën që kishte qenë i hetuar, Fili deklaronte se ishte rrahur nga hetuesi Irfan Shaqiri. Nga ana tjetër, bashkudhëtari i tij, Vangjel Zaho, kishte deklarua se kishin ardhur për qëllime diversioniste. Në hetim vinte përveç hetuesit edhe Nevzat Haznedari dhe Rexhep Kolli. Më pas kishte ardhur edhe Beqir Balluku. Nga prilli 1959 kishte ardhur edhe Kadri Hazbiu. Ky i fundit e kishte pyetur pse kishte ardhur në Shqipëri dhe Fili i ishte përgjigjur se kishte ardhur për “punët e tij”. Hazbiu i kishte thënë që t’u përgjigjej pyetjeve të hetuesve dhe të nënshkruante çfarë donin ato. Mihallaq Ziçishti kishte ardhur duke i thënë pse nuk nënshkruante ato që i thoshin hetuesit, se ata nuk e kishin problem të bënin një “Kosta Fil” tjetër. Kosta Fili ishte një zbulues grek, i cili nuk dinte çfarë do të bënin grekët me Shqipërinë. Detyra e tij ishte të mësonte çfarë do të bënin sovjetikët me Shqipërinë, çfarë bazash kishin etj. Në dijeninë e Filit, Greqia e asaj kohe nuk kishte asnjë plan të sulmonte Shqipërinë. Pastaj, dëshmia më interesante e Kosta Filit është kjo e mëposhtmja për kohën kur ai ishte dënuar dhe i ishte falur jeta: “Në këtë kohë unë ndodhesha në birucën nr.7 në Burgut e Tiranës. Ishte dimër. Natën vonë më erdhi Nevzat Haznedari, më mori të lidhur e më çoi në zyrën e Kadri Hazbiut ku ishte i pranishëm edhe Rexhep Kolli. Pinë nga një kafe. Kadri Hazbiu më tha: “Të fola këtu, është bërë një tenxhere me kabuni. Shiko se mos i hedhësh një grusht kripë brenda e pastaj përgjigjesh ti me kokë”. Po më tha kush se duhet, unë ia hedh. Kadriu më tha: “Do dalësh dëshmitar kundër Teme Sejkos, do të thonë këta shokët se çfarë do thuash”. Unë i thashë mjerë familja që kam në Greqi. Më vonë erdhi Nevzati me Arif Selenicën, më dhanë një letër të shkruar, të cilën unë duhet ta mësoja përmendësh e të dilja dëshmitar kundër Temes. Unë e mësova tekstin përmendësh. Në të ishin shkruar gjëra që nuk i kisha thënë në Hetuesi e për të cilat nuk kisha dijeni. Në të thuhej se unë kisha ardhur me mision vetëm me Haki Rushitin për të përgatitur kryengritjen e armatosur në Shqipëri, të lidheshim me Teme Sejkon. Unë dola dëshmitar, bile thashë gjysmat e atyre që më kishte mësuar Nevzati dhe Arifi, sepse harrova t’i them të gjitha ato që më kishin dhënë të shkruara. Temja e dëgjoi dëshminë time dhe nuk kundërshtoi. Në fakt, unë për Teme Sejkon nuk kam ditur asgjë më tepër sesa më kishte thënë Haki Rushiti. Unë nuk përjashtoj mundësinë që komploti i Teme Sejkos të jetë dora e sovjetikëve, se, sipas meje, atyre u interesonte një konflikt midis grekëve dhe shqiptarëve. Për komplotin e Teme Sejkos, se ç’bënin amerikanët, unë nuk e di, grekët as e përmendnin Teme Sejkon, nuk e besoj se grekët mund të koordinonin me amerikanët. Unë i kam parë edhe deponimet e Nasho Gërxhos dhe gjithnjë kam menduar me vete se po qe puna se Teme Sejko lidhej me Nasho Gërxhon, në djall të vejë. Kur jam takuar me Jonuz Purizon mbas dënimit dhe e kam pyetur sesi e bëtë këtë punë, d.m.th. për komplotin, Jonuzi më tha: “E bëri merhumi Teme, kur ai thoshte ashtu (d.m.th. deponoi ashtu) edhe ne bënim amin”. Nga kjo unë nxjerr konkluzionin se Teme Sejko mund të jetë mashtruar në Hetuesi që të pranonte gjëra që nuk i kishte qëllim për të diskredituar grekët. Dhe si e mashtruan, e pushkatuan… Mendimin që dhashë më sipër se problemi i komplotit të Teme Sejkos ka pasur gjëra të fryra, e mbështes në faktin se unë vetë kisha ardhur në Shqipëri për të mbledhur informata e më akuzuan se kisha ardhur për të bërë komplote”. Ndër të tjera, Fili në këtë dëshmi shprehte habinë sesi ishte kapur më 1959, gjë që i kishte mbetur enigmë e pashpjegueshme.

HAZBIU PËR DËSHMINË E ZYLFI SALIUT

Në pëprballjen e Kadri Hazbiut me dëshmitarin Zylfi Saliu të datës 27.5.1983 ringrihet sërish historia e Teme Sejkos dhe e mënyrës si u bë arrestimi dhe dënimi I tij nga sigurimi I Shtetit.Pasi ka kundërshtuar akuzat e Saliut për periudhën e luftës në zonën e Kukësit, sipas të cilit Hazbiu ka urdhëruar djegien e shtëpive dhe ekszekutimin e mercenarëve, ish-ministri I Brëndshëm ka sqaruar pozicionin e tij në çështjen e dënimit të Teme Sejkos. Për sa i përket çështjes së Teme Sejkos, kujton ai, qëndron ashtu sikurse e kam shpjeguar unë dhe jo si thotë Zylfi Saliu, se në vitin 1956 është arritur në konkluzionin se ishte Teme Sejkua, personi që kërkohej. Unë nuk kam bërë ndonjë bisedë me gazetarë ose shkrimtarë, ku të kem thënë se Teme Sejko dihej nga ne që ishte agjent, por qe lenë me qëllim kombinacioni. Kjo nuk është e vërtetë. Unë nuk jam dakord edhe me problemet e tjera që ngre Zylfi Saliu rreth Teme Sejkos, sepse nuk janë të vërteta. Unë nuk kam përcjellë Skënder Kosovën e grupin e tij deri në Qafë Prush. Sa di për të kam dhënë shpjegime në proceset e mia. Nuk është e vërtetë që të kem patur dijeni më parë dhe as të kem miratuar vrasjen e emigrantit kosovar Idriz Zeqiri, siç thotë Zylfiu. Çështja qëndron ashtu sikurse e kam shpjeguar unë në proces dhe në dëshminë e Anastas Bojaxhiut. Nuk është e vërtetë gjithashtu të kem pasur dijeni për vrasjen e një ish bashkëpunëtori në Kukës në arrati, për të cilin është gjykuar Zylfiu me të tjerë. Kam dhënë shpjegime për këtë çështje. Këto akuza ndaj meje për vrasjet përse Zylfiu Saliu nuk i tha në gjyq në rrugë partie e shtetërore, por i ngre tani? Në vazhdim Kadri Hazbiu kërkon nga hetusit që të jenë të kujdeshëm në mënyrën e komunikimit me të, pasi nuk është e vërtetë që ai është tradhëtar dhe shërbëtor i të huajve siç deponojnë shumica e dëshmitarëve të thirrur me porosi.

Riatdhesimi i dëshmitarit kryesor të procesit “Sejko”

Metamorfoza e agjentit grek që u fut 15 herë në Shqipëri

Ka qenë fundi i majit 1989 kur Kosta Fili, i njohur si agjenti grek, më i rrezikshëm, ka kapërcyer postbllokun e Kakavijës dhe është riatdhesuar në Greqi. Pas një kalvari 30-vjeçar në burgjet shqiptare, madje kur ishte harruar edhe nga vetë familjarët, është shfaqur si fantazmë te porta e shtëpisë së tij në Igumenicë. Rikthimi më në fund është realizuar në valën e përpjekjeve për forcimin e marrëdhënieve Tiranë-Athinë në mesin e viteve ‘80. Kërkesën e parë zyrtare për riatdhesimin e Filit, dëshmitarit kyç të procesit të Teme Sejkos dhe grupit të tij, e ka bërë prezent për autoritetet e larta shqiptare ministri i Punëve të Jashtme të Greqisë, Karolos Papulias, gjatë vizitës së parë në vendin tonë në vitin 1989. Urdhri i ministrit të Brendshëm, Simon Stefani, për lejimin e ish-agjentit grek që të udhëtonte drejt familjes, iu komunikua më 24 maj 1989. Kosta Fili në atë periudhë kishte përfunduar dënimin dhe qëndronte në pritje në qytetin e Burrelit. Çasti fatlum vinte kësisoj pas shumë përpjekjeve sfilitëse të ish-agjentit grek, tani në liri, drejtuar autoriteteve shqiptare. Këtë radhë në ndihmë të tij ishte angazhuar edhe vetë shteti helen, që këmbëngulte për bashkimin e Filit me familjen. Me largimin e tij, Policia Sekrete shqiptare mbyllte një nga dosjet më të bujshme të saj, duke koleksionuar profilin e njeriut që u fut mbi 15 herë ilegalisht nga Greqia dhe u dënua dy herë nga organet shqiptare të drejtësisë. Në kujtimet e Piro Nuredinit, ishshefi i Sigurimit të Burgut të Burrelit, kur Fili vuante dënimin, nga takimet me të pas viteve ‘90, veçohet habia e shprehur për mënyrën si kishte rënë në kurthin e Policisë Sekrete dhe pengu për shpifjet që kishte konsumuar në gjyqin e Teme Sejkos. “Ka qenë diçka vërtetë e tmerrshme, i është shprehur ish- i dënuari i Burrelit Nuredinit për sjelljen e tmerrshme me të cilën e kanë imponuar për të dëshmuar në gjyqin e majit të vitit ‘61. Vitet e fundit, Kosta Fili e ka vizituar disa herë vendin tonë, tanimë jo si agjent, por si qytetar i lirë.

AFRIM IMAJ

[Brari]

Dëshmia e gardianit: Si ja morëm frymën Teme Sejkos
Speciale e Mërkurë, Gusht 3rd, 2011

Kadri Hazbiu në sallën e gjyqit
Dëshmitë e gardianëve të Burgut të Tiranës për çastet e fundit të Teme Sejkos, ish-komandantit të Flotës, të dënuar me vdekje për tradhti në vitin ‘61, janë pjesa më makabre e pohimeve të procesit hetimor të Kadri Hazbiut. I thirrur për të treguar çfarë kujtonte nga bisedat e fshehta që Hazbiu zhvillonte në qeli me gjeneralin e kryqëzuar para ekzekutimit, Qemal Birçe, kryegardiani i Burgut të Tiranës, rrëfente në seancën e 11 qershorit 1983 për sjelljet barbare të ushtruara ndaj Teme Sejkos në ditët e fundit të tij. Më herët, në proces Hazbiu ka pranuar se pas shpalljes së vendimit gjyqësor ka autorizuar vartësit e tij që kreun e “grupit çam”, para se ta ekzekutojnë, ta torturojnë për t’i vjelë ndonjë rezervë të pa shprehur për veprimtarinë e tij armiqësore. Pikërisht ky është momenti ku dy fuksionarët e lartë të Sigurimit të Shtetit, Mihallaq Ziçishti e Nevzat Hazdenari, me bekimin e Hazbiut, vihen në krye të operacionit të fshehtë për ta transferuar Sejkon nga qelitë e Tiranës në një bazë sekrete afër Durrësit. “Aty, dëshmon Birçe, Temen e kemi qëlluar për orë të tëra me shkopinj në fytyrë, kokë, brinjë, këmbë, deri sa mbeti pa ndjenja. Pastaj e hodhëm në gazin e Ministrisë dhe, sa u përmend, e mbytëm me litar”. Pjesa në vazhdim e dëshimisë së ish-kryegardianit, marrë nga libri i Kastriot Dervishi, përshkruan detajet fundore të tragjedisë makabre të admiralit të shpallur tradhtar me një proces farsë…

DËSHMITARI QEMAL BIRÇE

I vitlindjes 1920, pensionist, dëshmonte më 11 qeshor 1983 për fundin e Teme Sejkos: Lidhur me sa pyetem, kam për të thënë këto gjëra: Kur u arrestua Teme Sejko, mua më sollën me shërbim në burg, përgjegjës për grupin e oficerëve që siguronin të pandehurit në dhomat e izolimit. Në këtë detyrë kam qëndruar deri në fund, pra, deri në kohën kur u dënua Teme Sejkua dhe grupi i tij. Pas gjykimit të çështjes e dënimit të tyre, shkova përsëri në Ministri, në vendin ku kisha qenë më parë shef i Komandaturës. Si qëndrova 5 – 6 ditë në Ministri, një ditë, rreth orës 18:00 pasdite më thirri në zyrë Mihallaq Ziçishti. Kur shkova atje, vura re që ishte edhe Kadri Hazbiu dhe persona të tjerë, si Rexhep Kolli e Nevzat Haznedari. Mihallaqi më dha urdhër që të heqësh rojet e policisë që janë tek burgu i vjetër, sepse atje do të dërgojmë Teme Sejkon dhe Tahir Demin, që të mos na i shikojë njeri, kur të shkojnë atje. Në këtë kohë, Temja dhe Tahiri ishin dënuar me vdekje, por dënimi s’kishte marrë formë të prerë. Unë shkova dhe e zbatova porosinë. Pas pak më mori Mihallaq Ziçishti në telefon dhe më pyeti a je gati. Unë i thashë po, jam gati. Pak më vonë, Mihallaqi erdhi me një gaz 7- vendësh. Në gaz Mihallaqi kishte marrë Teme Sejkon e Tahir Demin. E shoqëronte edhe Nevzat Haznedari. I morëm Temen e Tahirin dhe i futëm në dy dhoma të veçanta në katin e dytë të burgut të vjetër, të përgatitur që më parë me krevat me susta, batanije, dyshek e çarçafë. Aty Teme Sejko e Tahir Demi janë mbajtur rreth një muaj. Nevzat Haznedari vazhdimisht u binte si Temes dhe Tahirit letër për të shkruar dhe u merrte ato që ata shkruanin. Se ku i çonte këto letra Nevzati, nuk e di. Bashkë me mua bënin shërbim edhe tre oficerë të tjerë, Qemal Xhaferri, Luto Beqiri dhe Islam Gjondeda. Të katërt ne rrinim në dy dhoma në katin e parë dhe bënim roje me radhë. Tahiri me Temen aty hanin ushqim, për nevoja personale i binin derës që ne ua mbyllnim nga jashtë me çelës, u jepnim brisk e makinë dhe rruheshin vetë. Më kujtohet se rreth 10 ditë pasi kishim shkuar te burgu i vjetër, më mori në telefon Kadri Hazbiu rreth orës 1:00 pas mesit të natës dhe më tha: “Jam Kadri Hazbiu, dil e më prit se do të vij aty”. Dola aty te oborri i burgut dhe pa kaluar as pesë minuta, Kadri Hazbiu erdhi vetëm. Pasi më takoi, më pyeti se ku rri Teme Sejko. Unë i thashë në një dhomë në katin e dytë. Më shoqëro deri te dhoma, tha Kadriu. Të dy u ngjitëm në katin e dytë. I hapa derën e dhomës ku rrinte Teme Sejkoja. Temja u ngrit nga krevati dhe qëndroi në këmbë. Kadriu më vështroi, për të më lënë të kuptoja që të largohesha. Dola jashtë duke tërhequr pas vetes derën dhe qëndrova në mes të shkallëve. Kadriu qëndroi brenda me Temen rreth një orë dhe pastaj doli. Unë u ngjita dhe mbylla derën e dhomës së Temes me çelës. Kadriu zbriti e doli jashtë në oborr e pas tij dola edhe unë. Atje më hodhi dorën në sup e më tha: “Ki kujdes se partia thotë që këta armiq janë në duar të sigurta”. Unë i thashë, mos ki merak shoku ministër. Se çfarë bisedoi me Temen, nuk di asgjë. Pas këtyre fjalëve që shkëmbyem bashkë, Kadriu u largua. Pasi i mbajtëm te burgu i vjetër një muaj, një natë pas mesit të natës, vjen aty Mihallaq Ziçishti së bashku me Nevzat Haznedarin, i cili në atë kohë ishte kryetar i Degës së Hetuesisë. U hapa derën, u futëm të tre bashkë brenda në dhomën ku mbanim Teme Sejkon dhe Mihallaqi me Nevzatin i hodhi Temes hekurat në këmbë e duar. Aty qëndruam deri në mëngjes. Në mëngjes herët i zgjidhëm këmbët Temes, e mbështollëm me një batanije dhe e hipëm në një gaz 7-vendësh. Tahir Demin e lamë aty në vend. Me shërbim si roje mbeti Luto Beqiri. Pas kësaj, në gazin 7-vendësh hipa unë, Nevzati, Islam Gjondeda dhe Qemal Xhaferri. Shofer ishte një kushëri i Mihallaq Ziçishtit, oficer, emrin nuk ia kujtoj, di që ka vdekur. Mihallaq Ziçishti ishte me makinën e tij dhe u nis para nesh. U nisëm edhe ne në drejtim të Vorës. Makinën tonë e drejtonte Nevzati, i cili duhet të kishte biseduar me Mihallaqin, se e dinte ku po shkonim, por neve nuk na tha asgjë. Rrugës, Mihallaqin nuk e pamë. Kur shkuam në Maminas, qëndruam në mes të vreshtit ku është një shtëpi e vetme që quhet pallati i beut. Aty e zbritëm Temen. Sa zbritëm ne, erdhi edhe Mihallaqi me makinën e tij. Me të ishte edhe Rexhep Kolli. E futëm Temen në një dhomë. Pas kësaj, Mihallaqi dërgoi Qemal Xhaferrin për të prerë 20 shkopinj shkoze. Pasi i pruri shkopinjtë, vetë Mihallaqi në prezencë të Rexhepit e Nevzatit, filloi ta rrihte Temen me shkop. E godiste Temen me shkop, që ishte sa tre gishta i trashë, në gjithë pjesët e trupit, përfshi edhe kokën, me gjithë forcën sa thyheshin shkopinjtë. Si lodhej Mihallaqi, vazhdonte Rexhepi e pastaj Nevzati. Kjo vazhdoi gjithë ditën deri në mbrëmje sa hyri dielli. Temja nga të rrahurit gati kishte mbaruar, sa merrte frymë. Nga gjithë pjesët e trupit që i ishin nxirë e çarë, në fytyrë, kokë, brinjë, kofshë, këmbë, i dilte gjak. Pra, ishte në një gjendje të tillë që ai nuk mund të shpëtonte. Kur ai nuk ndiente më asgjë, erdhi Kadri Hazbiu. Unë gjatë gjithë ditës tërë ngjarjen e pashë me sytë e mi, sepse isha në korridor dhe dera e dhomës ku rrihnin Temen ishte e hapur dhe unë vetëm atë shikoja. Dy shokët e tjerë ishin caktuar larg si roje që mos të na afrohej njeri. Kur erdhi Kadriu, më dha dorën, më pyeti ç’kemi. Unë i thashë se Temja po vdes nga të rrahurit. Kadriu shkoi dhe u fut në dhomë, ku u takua me Mihallaq Ziçishtin, Rexhep Kollin dhe Nevzat Haznedarin. Ishte vetëm kur erdhi aty, ndërsa shoferi me shoqëruesin qëndruan te makina rreth 15 – 20 metra larg shtëpisë. Dua të shtoj se në atë shtëpi, në atë kohë nuk banonte asnjeri. Kadriu qëndroi rreth 5 minuta dhe u largua. Si u largua Kadriu, e mbështollëm Temen me batanije e duar të lidhura nga mbrapa me hekura siç i kishte kur e rrihnin, e hipëm në gazin 7-vendësh e bashkë me të, edhe unë, Nevzati, Islami e Qemali dhe u nisëm në drejtim të Tiranës. Unë nuk e dija ku do të shkonim, detyrën e kishte marrë Nevzati… Pa kaluar Vorën, unë dhe Islam Gjondeda që ishim me makinën mbrapa, i hodhëm në fyt Teme Sejkos që ishte i shtrirë në mes nesh, një litar në formë laku dhe, duke e tërhequr secili në krahun e vet, e mbytëm. Pra, Temja nuk kishte asnjë shenjë jete. Për mbytjen e Temes me litar ne na urdhëroi Nevzat Haznedari. Vazhduam rrugën dhe shkuam deri te kodrat karshi Linzës. Ishte natë. Ne qëndruam në një vend ku kishte qëndruar edhe Mihallaqi me makinën e tij,i cili kishte shkuar atje para nesh. Rexhep Kolli nuk ishte me të, se ku qe kthyer nuk e di. Na urdhëroi, nxorëm kufomën ashtu të mbështjellë me batanije. E mbanim Qemal Xhaferri, Islam Gjondede dhe shoferi që ishte kushërir i Mihallaqit. Unë qëndrova lart me Mihallaq Ziçishtin, ndërsa shokët e tjerë e çuan kufomën rreth 20 m poshtë xhades, kur që gjatë natës ishte bërë gropa gati. Gropën e bëri shoferi që na çoi ne në Maminas, i cili posa na çoi, u largua dhe u kthye në mbrëmje që na mori, këtë detyrë ai e kishte marrë nga Mihallaq Ziçishti. Si e zbritën kufomën te gropa, shkova edhe unë. Për t’u siguruar për vdekjen e Temes, unë me një kazmë që gjeta aty pranë, i rashë Teme Sejkos në kokë disa herë derisa iu prish fare koka. Më kazmë e qëlluan edhe shokët e tjerë. Pasi e hodhëm në gropë, e mbuluam me baltë dhe e larguam.

“Pohimet e Teme Sejkos i kërkonin sovjetikët”

Pyetje: Cilat kanë qenë marrëdhëniet e punës së organeve të Sigurimit të Shtetit me këshilltarët sovjetikë në fushën e punës agjenturore – operative? Ç’qëndrim keni mbajtur ju në këtë drejtim?

Përgjigje: Në marrëdhëniet me këshilltarët sovjetikë mbeti po ai kufi marrëdhëniesh që ishte para se të bëhesha unë ministër, domethënë që ata kishin të drejtë të njiheshin me normat e brendshme të punës, me të gjitha aktet normative bazë, përfshi platformën, urdhrat, udhëzimet, direktivat dhe orientimet që jepeshin nga Partia. Kjo ishte pa kufi. Për politikën e goditjes, nëpërmjet realizimit të përpunimeve jepnin mendimet e tyre. Kështu është ecur deri në gusht ose shtator të vitit 1960, mbas arrestimit të Teme Sejkos, kur nga udhëheqësi i partisë na u dha qartë orientimi që ta mbyllim gradualisht rubinetin, duke mos u thënë asgjë për çështjen e Teme Sejkos për sa depononte ai deri në largimin e tyre, pra të këshilltarëve sovjetikë. Mbas gushtit ose shtatorit të vitit 1960, patëm me ta përplasje më të shpeshta, më të ashpra e të hapura për mjaft çështje…

Pyetje: Kur kanë ardhur këshilltarët sovjetikë dhe si eci numri i tyre? Përgjigje: Kur kam shkuar unë në Ministrinë e Brendshme rreth viteve 1948 – 1949, kam gjetur një këshilltar sovjetik, Gllaskov. Mbas ikjes së tij nën pretekstin e sëmundjes erdhën legalisht këshilltarë në shumë sektorë të Ministrisë. Kur jam bërë ministër, më kujtohet se numri i tyre ka qenë 16 – 17 persona Duke filluar nga viti 1956, numri i tyre u pakësua deri në 6 – 7 veta, derisa ikën në vitin 1961. Kryekëshilltari i fundit quhej Voronin. Këta, me sa më kujtohet, ikën pjesë – pjesë mbas Kongresit të Partisë dhe para procesit të Teme Sejkos. Midis përplasjeve të tjera me këshilltarët sovjetikë në vitet 1960 – 1961, ishte edhe çështja e Teme Sejkos, për të cilin ata interesoheshin të dinin se ç’depononte dhe arritën deri aty sa të protestojnë: “nuk flet apo s’doni ju të na i thoni” dhe për këtë morën përgjigjen e merituar nga ana jonë. Kërkesat për armikun Teme Sejko i justifikonin me atë se ai kishte qenë komandant i bazës ushtarako – detare të Vlorës dhe mund të kishte dhënë sekrete që dëmtonin interesat e Traktatit të Varshavës. Këto marrëdhënie me këshilltarët sovjetikë ishin të legalizuara nga Komiteti Qendror i Partisë. Këto marrëdhënie, që nga ana jonë ishin të çiltra, prej tyre me siguri janë shfrytëzuar për të marrë sekrete e të dhëna që u interesonin. Trajtimi ekonomiko – financiar i tyre deri në vitin 1959 (kur erdhi Hrushovi në vendin tonë) bëhej nga shteti shqiptar dhe më pas i shpërblente vetë qeveria Sovjetike. 5.2.1983

Pyetje: Nga dokumentet që disponojnë organet e hetimit, rezulton se nga viti 1955 që keni qenë ministër i Punëve të Brendshme e më pas, organet e Kundërzbulimit të BS dhe të vendeve të tjera të ish-demokracive popullore janë njohur me agjenturën e Kundërzbulimit tonë në ato vende, si dhe me elementët shqiptarë që zhvillonin aktivitet kundërrevolucionar, të cilët ndodheshin me studime në ato vende. Pse është lejuar kjo gjë dhe ç’pasoja ka sjellë?

Përgjigje: Ngritja e agjenturës sonë në BS dhe në ish-vendet e demokracisë popullore ka pasur në të gjitha kohët karakter kundërzbulimi. Si e tillë, puna që bënim ne dhe njerëzit që kemi dërguar për ta bërë këtë punë, ishin me miratim të qeverive përkatëse të vendeve ku ishin dërguar për studime të ndryshme studentë ose specialistë shqiptarë. Kuadrot që kemi dërguar ne, njiheshin nga organet përkatëse të vendit ku ishin. Koha se kur ka filluar kjo punë, mua nuk më kujtohet, por për këtë të shihen dokumentet. Me sa më kujtohet, në BS ka pasur një rezidenturë të veçantë, ndërsa për vendet e tjera ka pasur një qendër që ndodhej në Budapest. Për këtë qëllim, pranë Drejtorisë sonë të Zbulimit u krijua një organ (sektor) i veçantë që merrej me këtë problem. Kufijtë e bashkëpunimit të organeve tona të Kundërzbulimit, të atashuara pranë përfaqësive tona diplomatike në këto vende dhe organeve të Kundërzbulimit, vendase, kanë evoluar në periudha të ndryshme kohe dhe kanë qenë të diferencuara në vende të ndryshme, sidomos midis BS dhe vendeve të tjera me ish-demokraci popullore. Në BS, në fillim kufijtë e bashkëpunimit ishin të tillë që punëtorët operativë u prezantoheshin organeve përkatëse të vendit, kishin të drejtë të jepnin e të merrnin informacione, reciprokisht për veprimtaritë armiqësore dhe të bashkëpunonin në bërjen e kombinacioneve agjenturore të përbashkëta që nxirrte nevoja e ndjekjes së veprimtarisë armiqësore që zbulohej. Vetëkuptohet që në këto raste ekspozohej edhe përpunimi konkret, d.m.th.; personi që ishte në ndjekje edhe agjentura që aktivizohej për ndjekjen e këtij përpunimi. Më kujtohet që agjenturës sonë i ishin dhënë udhëzime që për probleme të ngutshme mund të raportonin edhe drejt në organet e Kundërzbulimit vendas duke iu dhënë parullën e ndërlidhjes me ato organe. Në këto raste, organet e vendit duhet të njoftonin menjëherë rezidenturën tonë për të dhënën dhe për detyrat që i ishin dhënë nga punëtori operativ sovjetik dhe rezidentura në këtë rast dublonte punën, njëkohësisht mbante shënimet përkatëse për bashkëpunëtorin që kishte kontaktuar me organet e Kundërzbulimit sovjetik.

vijon…

AFRIM IMAJ

Te nderuar komentues! Duke mos dashur te cenojme opinionet tuaja, lutemi qe ato te mos permbajne fyerje dhe ofendime personale dhe te kene lidhje me shkrimin, apo temen per te cilen komentohet. Ne te kundert, nuk do te publikohen. Ju falenderojme qe na ndiqni dhe ju ftojme te vazhdoni te jeni pjese e Panorama Online. Moderatori

2 Komente per “Dëshmia e gardianit: Si ja morëm frymën Teme Sejkos”Hasan Shasivari - K o s o v a r i
3 Gusht, 2011 - 13:19
Pse more i marruar flet tani dhe i ngacmon ndjenjat,emocionet e pasardhësve të Temes.Dhe bënë mirë sepse ti e tregon një të vërtetë të shëmtuar që është prodhim,produkt i Shqipnisë së Enverit i cili ka qen një sadist i pa përshkruardhe një fobist,që për fat të keq ka edhe sot simpatizant si Edi i Kristaqit dhe të tjerë duke mos e mohuar edhe Skënder vetulloshin.

Përgjigjjuni Erida
3 Gusht, 2011 - 15:13
Ky nuk eshte tregim ore Qemal por film horror. Si mundesh ti te tregosh kete histori makabre per nje nder admiralet me te shquar shqiptar Teme Sejko. Ti nje cope nallbani. Si mundet familja jote te rrije e qete teksa lexon kere histori. Guximin tend te perdorimit te kazmes ne koken e nje nejriu???

--
panorama

--




ja ku kan mesuar..llapushnikistet..kleckistet e kukso-mutavistet e dauto klosistet.. e toger idrizoistet e veselo polpotistet..


..




..



--

[Mr Zeid]

Kadriu, nje kriminel i mirefillt. ashtu si ai torturonte njerzit me tortura nga me cnjerzoret, ashtu u torturua dhe vet, dhe e meritonte plotesisht. Ishte nje poshtrim nga Zoti ne kete jete, kurse ne tjetern eshte dhe me e madhe.
Kriminel komunist i regjur ky, dhe gjithe blloku, qofshin ate te denuar, ose jo per politik....

Me behet qejfi qe pati nje perfundim te tille...

[Brari]

GSH

--

“Enver Hoxha kishte dorë në skenarin e Xhevdetit”
» Dërguar më: 04/08/2011 - 16:45




Bardhyl Berberi

Kadri Hazbiu e kishte kuptuar se zbarkimi i bandës së Xhevdet Mustafës ishte pikënisja e goditjes së tij nga Enveri. Këtë e pamë atë ditë dhe nga shmangia e Kadriut, të cilit Enveri i hoqi kompetencat e drejtimit të operacionit dhe ia besoi Hekuran Isait. Atë ditë, gjatë udhëtimit Kadriu rrezikoi jetën dhe në një aksident". Kështu vazhdon rrëfimin oficeri i Gardës Dashamir Çollaku, që ishte në grupin e shoqërimit të ministrave Kadri Hazbiu e Hekuran Isai në këtë operacion.
Diçka për "Bandën e Xhevdet Mustafës?
- Isha me një shërbim të rëndësishëm në pallatin e sportit "Asllan Rusi". Viktor Koloneci, kryetar i Degës më njofton: Dashi! Bëhu gati, do marrim armatimin dhe do të shkojmë në Lushnjë…
Jua tha arsyen?
- Po. Më tha se sapo kishte zbarkuar "Banda e Xhevdet Mustafës" dhe kishte filluar ndjekja.
Cila ishte detyra juaj atje?
- Atje, në operacion kundër bandës do të shkonin ministri i Mbrojtjes, Kadri Hazbiu dhe ministri i Brendshëm, Hekuran Isai. Ne siguronim jetën e tyre. Kishim informacion për ardhjen e Xhevdet Mustafës dhe se mes të tjerave, ai do synonte atentate në udhëheqje… U nisëm dhe shkuam atje me shumë shpejtësi…
Shoqëronit Kadri Hazbiun?
- Kadriu kishte qenë në një aktivitet partie në Elbasan. Ne na gjeti atje… Por ishte shumë i tensionuar. Aty ishte dhe Hekuran Isai. Komandën dhe kontaktet me Enverin i kishte çuditërisht ai, dhe jo Kadriu…
Përse ishte i tensionuar Kadriu?
- Gjatë rrugës makina e Kadriut desh kishte bërë aksident. Antena e radios kishte kapur në një shtyllë tensioni…Kishte qenë në rrezik edhe makina, edhe jeta e tij. Në ruajtje të Kadriut, unë ndodhesha jo larg Xhevdet Mustafës në momentin që kishte marrë peng fëmijët e shtëpisë ku ishte futur…
Çfarë patë apo dëgjuat në atë moment?
- Më bëri përshtypje më shumë. Isha shumë afër. Xhevdeti kishte marrë peng fëmijët, familjen dhe kërkoi të vinte një helikopter.
Njoftohet Hekuran Isai që ishte më tej. Xhevdeti tha: "Kini kujdes e nisuni për në Tiranë". Atje kanë ardhur banda të tjera dhe do të bëjnë gjëmën. Më lini mua. Pengjet do i marr me vete, s'do i trazoj, po më jepni një helikopter!
Çfarë ndodhi më pas?
- Pas kësaj, u tentua me tanke ndaj shtëpisë, specialët ishin në krye… Qëllimi ishte të kapej gjallë.
Po Kadri Hazbiu?
- Ishte shumë i shqetësuar. I porositi të gjithë që me çdo kusht të kapej i gjallë… Më pas thirri dhe policin që mbajti në krah diversantin dhe i tha: "Je bërë gomar i diversantëve!". Por Xhevdeti vrau veten.
Vrau veten, apo e vranë?
- Kam qenë afër. Ai u vetëvra, pastaj dhe e qëlluan. Ka qenë dëshmitar dhe Viktor Koloneci me mua aty…
Po më tej?
- U njoftua me radio nga Tirana që "Njëshi" të jetë urgjent në Tiranë…. Njëshi ishte Kadri Hazbiu… Por, u befasuam… Kadriu nuk lëvizi fare nga vendi…
Përse u befasuat?
- Ndërhyri Hekuran Isai dhe tha: "Jo,jo, është për mua". U nis menjëherë pa i thënë gjë fare Kadri Hazbiut… Ai vetëm shtoi si duke folur me vete, "shumë e trashë, s'duhet të ndodhte kështu". U kuptua se ai ishte anashkaluar dhe i besuari ishte Hekurani… Atëherë pak, por më pas e kuptuam më mirë se skenari i "Bandës së Xhevdet Mustafës" ishte eliminimi i Kadriut. Për mua, në këtë skenar kishin dorë Enveri dhe Ramiz Alia…

[Brari]

vazhdimi..

--

panorama

-


Rrëfimi i gardianit: Teme Sejkos i morëm rrobat para se ta groposnim
Speciale e Enjte, Gusht 4th, 2011
Në dosjen “Hazbiu” dëshmitë e dy gardianëve të përzgjedhur për operacionin e fshehtë me Teme Sejkon, pas shpalljes së vendimit gjyqësor, mbajnë datën 14 qershor 1983. Rrëfimi rrëqethës i njerëzve të besuar të Kadri Hazbiut dhe krerëve të Sigurimit të Shtetit zbulon për herë të parë misteret e çasteve të fundit të ishkomandantit të Flotës Luftarake. Hetuesit e ministrit më jetëgjatë të Policisë Sekrete kanë hedhur në letër me përpikmëri çdo detaj nga pohimet e zyrtarëve që kanë kryer aktin e fundit me kufomën e Teme Sejkos duke lënë të nënvizuar pjesën më makabre të tyre. Historia që tregojnë para hetuesve të Hazbiut dy zyrtarët e Ministrisë së Brendshme, Islam Gjondeda e Qemal Xhaferri, fillon me torturat çnjerëzore mbi trupin e Teme Sejkos në bazën e Sigurimit në Maminas, vazhdon me çastet kur e mbytën me litar në makinën e degës dhe mbyllet me zhveshjen e rrobave para groposjes në zonën e Linzës. Ngjarja e pa precedentë ka qenë arkivuar “Top sekret” në skutat e Ministrisë së Brendshme për t’u zbuluar pas 20 vitesh në procesin e njërit prej protagonistëve kryesor të saj.

DËSHMIA E QEMAL XHAFERRIT

Lidhur me sa pyetëm, kam për të dhënë këto shpjegime: Në vitin 1960 më thërret në zyrë pasdite, në Ministrinë e Brendshme, armiku Mihallaq Ziçishti. Atje gjeta edhe Qemal Birçen e Islam Gjondedën, Luto Beqirin dhe Jorgo Bimon, kushëri i Mihallaqit, që kishte qenë shofer e u bë më pas oficer e që ka vdekur. Ishte ora rreth 17:00 pasdite. Pak më pas erdhi edhe Mihallaqi. Më tha disa herë ku ishit, do t’i thoni asgjëkundi, e kishte fjalën që çdo gjë ta mbanim sekret. Na mbajti Mihallaqi në zyrë pa na thënë gjë. Rreth orës 21:00 erdhi armiku Kadri Hazbiu, nuk e mbaj mend kush erdhi tjetër. Pa na thënë asgjë, na morën me makinë e na sollën te burgu i vjetër Nr. 5. Nga Qemal Birçe mësova se ishte arrestuar Teme Sejko dhe Tahir Demi. Na thanë që po bënim roje, me ta nuk do të bisedoni, nuk do të lini njeri të futet brenda. Përgjegjës ishin Qemal Birçe dhe Islam Gjondeda. Nuk e mbaj mend sa qëndruam atje. Në këtë kohë që i mbanim atje, Temja me Tahirin ishin dënuar me vdekje dhe prisnin vendimin përfundimtar. Temen me Tahirin i mbanin në dy dhoma, ballë për ballë në kat të dytë, ndërsa ne që bënim shërbim, rrinim në dy dhoma në kat të parë. Lart në korridor, midis dy dhomave ku rrinin të arrestuarit, qëndronte roje vetëm një nga ne të katërt që bënim shërbimin sipas radhës… Më kujtohet se gjatë kohës që dy të arrestuarit kanë qëndruar atje, kam parë që kanë ardhur bashkërisht disa herë ditën Kadri Hazbiu me Rexhep Kollin, Mihallaq Ziçishtin e Nevzat Haznedarin, ku qëndronin gjysmë ore a një orë dhe iknin. Se çfarë bënin, nuk e di se nuk futeshim brenda, por me sa mbaj mend, të dy të arrestuarit i kisha parë që shkruanin. Kadri Hazbiu ose të tjerë nuk i kam parë të vinin vetëm, nga të sipërmit mundet të ketë ardhur ndonjëri natën, por unë mund të kem qenë në gjumë, po edhe shokët nuk më kanë thënë gjë. Një natë, unë e kisha shërbimin e rojës nga ora 2 deri në 4 të mëngjesit. Kur u ngrita, më tha shoku tjetër, Luto Beqiri që e kanë marrë Teme Sejkon dhe se ku e kanë çuar. Kush e mori, i thashë unë. Lutua më tha, ishte Mihallaq Ziçishti, Rexhep Kolli, Nevzat Haznedari, Qemal Birçja, Islam Gjondede dhe Jorgo Bimo. Pas një ore, erdhi tek ne Jorgo Bimo me makinë dhe më tha hajde, se do të vemi në një vend. Më çoi afër Maminasit, në mes të vreshtit ku ishte një shtëpi e vetmuar që në të nuk banonte njeri. Kur shkova atje, gjeta Mihallaqin, Rexhepin, Nevzatin, Qemal Birçen, Islam Gjondedën, kishin edhe Teme Sejkon që ishte me duar të lidhura. Unë i gjeta duke e rrahur Temen me shkopinj. I kishte plasur gjaku në gjithë trupin. Sa ndenja unë, u thyen 5-6 shkopinj. Të gjithë e rrihnin me radhë. Unë aty ndenja pak minuta se pastaj më thanë e dola roje në një kodër të vogël mbi shtëpi, ndërsa Islam Gjondede, poshtë shtëpisë se mos afrohej njeri. Qëndruam deri në darkë, rreth orës 20:00 kur erdhi Kadri Hazbiu, i cili u fut brenda, qëndroi pak minuta, se ç’bisedoi dhe u largua. Si iku Kadriu, që nga vendi ku bëja roje, pashë që Temen e nxorën jashtë për duarsh e për këmbësh dhe e hodhën në makinë. Aty shkuam edhe unë e Islami. Kur vajta aty, dëgjova shokët që thanë që do ta mbysim, që mos të qëllojmë me armë, se dëgjohen të shtënat. Se kush e tha këtë, nuk e mbaj mend. Që pa u nisur makina, mbaj mend se Temes i hodhëm në fyt një litar kërpi të trashë sa gishti dhe të dy anët e litarit i tërhoqëm me radhë në të dy krahët, derisa e mbytëm Temen, pra s’kishte më asnjë shenjë jete. Mihallaq Ziçishti e Rexhep Kolli kanë qenë prezent gjatë gjithë kësaj kohe. Ne të shërbimit e bashkë me ne edhe Nevzat Haznedari u nisëm në drejtim të Tiranës e pastaj shkuam në Linzë, në disa kodra. Para nesh, me sa më kujtohet, ishte makina e Mihallaq Ziçishtit dhe kur ndaloi ai, ndaluam edhe ne. Aty nuk e pashë më Rexhep Kollin, se ku kishte qëndruar nuk e di, mundet në Tiranë. Kur shkuam në Linzë, ishte errësirë dhe vend me shkurre. Temen e kapëm dy veta dhe zvarrë e zbritëm rreth 20 metra poshtë rrugës, vendi ishte shumë i pjerrët. E çuam ku ishte një gropë e hapur, se kush e kishte bërë, nuk e di. E hodhëm në gropë. Në gropë, me sa më kujtohet, dikush i ra me kazmë në kokë disa herë dhe tha: “Sa të fortë e paska kokën”. Para se ta hidhnim në gropë, Jorgo Bimo i hoqi pantallonat dhe një bluzë kadife dhe i mori me vete. Pas kësaj, e mbuluam me baltë, shkuam tek makinat dhe erdhëm në Tiranë.”

DËSHMIA E ISLAM GJONDEDËS

I vitlindjes 1914, banues në Tërbaç të Vlorës, pensionist, dëshmonte më 14 qershor 1983 rreth vdekjes së Teme Sejkos si më poshtë: “Lidhur me sa pyetëm, kam për të dhënë këto gjëra: vitin e saktë nuk e mbaj mend, por duhet të ketë qenë viti 1960. Isha në Drejtorinë e Policisë të Ministrisë së Punëve të Brendshme, në sektorin e zbatimit të vendimeve penale. Një ditë më thirri në zyrën e tij armiku Mihallaq Ziçishti që në atë kohë ishte zëvendësministër i Punëve të Brendshme. Aty gjeta edhe shokë të tjerë që nuk i mbaj mend. Mihallaqi na tha se do t’u ngarkoj me një detyrë të rëndësishme. Në mbrëmje vonë, me makinën që e drejtonte Jorgo, kushëriri i Mihallaqit, na çuan te burgu i vjetër. Veç Nevzat Haznedarit, kishte edhe tre-katër vetë të tjerë që nuk i mbaj mend. Kur sh kuam te burgu i vjetër, erdhi edhe Mihallaq Ziçishti, i cili na tha që do të ruani Teme Sejkon dhe Tahir Demin. Temen e Tahirin, siç mora vesh aty, pasi i dënuan me vdekje, i prunë aty. Sepse, nuk e di. Unë për vete e dija deri atë ditë se ata qenë pushkatuar. Temen dhe Tahirin i kishin vendosur në dy dhoma përballë njëra–tjetrës në katin e dytë, që ndaheshin me një korridor në mes. Edhe ushqimin atje e hanin. Aty kemi qëndruar rreth një muaj. Aty bënim roje katër veta, që s’i mbaj mend cilët ishin. Roje bënim dy e nga dy. Gjatë kohës që qëndruam aty, mbaj mend që kanë ardhur Mihallaq Ziçishti, Rexhep Kolli, Nevzat Haznedari që futeshin në dhomat e këtyre, se ç’bënin nuk e di se e mbyllnin derën. Tjetër njeri nuk më kujtohet të ketë ardhur. Një mbrëmje erdhi Mihallaq Ziçishti me Nevzatin dhe shofer Jorgon. Sonte, tha Mihallaqi, do ta heqim Teme Sejkon. Dhe, me sa kujtoj unë, që atë natë e hoqën Temen, e çuam me makinën e Jorgos në një shtëpi në Maminas, midis vreshtit. Atje nuk banonte njeri. Mua më kujtohet se atje kemi qëndruar rreth dy ditë. Aty, veç ne të shërbimit, erdhi edhe Mihallaqi me Jorgon. Tjetër njeri unë nuk mbaj mend të ketë ardhur. Mua më caktuan dhe qëndrova roje aty tek dera e shtëpisë. Unë Teme Sejkon e kam njohur shumë mirë, sepse atë e kam pasur komisar batalioni për një vit, më 1944, në Batalionin e Disiplinës në Gurrë të Tiranës. E kam parë edhe më pas kur ka qenë në Vlorë. Edhe te burgu i vjetër që e morëm në makinë dhe e çuam në Maminas, unë kam qenë prezent dhe Temen e kam ruajtur e shoqëruar. Kam qenë prezent edhe kur e kanë nxjerrë Teme Sejkon jashtë nga shtëpia në oborr, i vumë një litar me lak në fyt dhe katër veta, dy në një krah e dy në një krah e shtrënguam sa Temja vdiq. Mihallaqi tha e lëvizni njëherë. Ne e kthyem në Linzë (Linzë) në disa kodra. Qëndruam atje ku kishte qëndruar Mihallaq Ziçishti. Prezent ishte edhe Nevzat Haznedari. E morëm kufomën unë me shokë dhe e çuam tek gropa që ishte bërë përpara, se nga kush, nuk e di, dhe ishte rreth 100-200 metra larg xhadesë në një vend të pjerrët me shkurre. E hodhëm në gropë dhe e mbuluam me baltë. Nuk mbaj mend të jetë bërë ndonjë veprim tjetër aty me kufomën. Kujtoj gjithashtu që gjithë këto veprime janë bërë në errësirë, po a ishte herët në mëngjes pa u gdhirë mirë, a ishte mbrëmje, nuk e mbaj mend. Unë nuk kam dijeni nëse Temen e kanë rrahur gjatë kohës që e mbajtën në Maminas dhe nuk mbaj mend nëse e kishin dëmtuar në fytyrë me gjak. Më kujtohet vetëm një gjë, që kur i hodhëm litarin në fyt, ia bëri vetëm njëherë “ah”, sytë i zgurdulloi dhe nuk foli më … vijon.

“E mbytën, e pushkatuan apo e nxorën nga burgu Teme Sejkon?!”

Fundi i Teme Sejkos ishte një nga enigmat që kreu i regjimit nuk e zbardhi asnjëherë. Deri në çastet e fundit, për Hoxhën fati i ish-admiralit të Flotës Luftarake nuk e kapërceu kufirin e dilemës përvuajtëse. E mbytën, e vranë apo e nxorën fshehtazi nga burgu Teme Sejkon?! Njëri nga zyrtarët e kabinetit të kreut të Partisë pohon se e vërteta për çastet fatale të “gjeneralit tradhtar” ka qenë një nga misteret e periudhës së diktaturës që ka shkaktuar përvuajtje të jashtëzakonshme për Enverin. Historia e admiralit nga Çamëria, i dënuar me vdekje në vitin ‘61 si agjent i grekëve dhe amerikanëve, sipas ndihmësit të shefit të regjimit, u rikthye në vëmendjen e Enver Hoxhës në fillimin e viteve ‘80. Në gjyqin që Sekretariati i KQ i bëri Kadri Hazbiut, pas dënimit të Mehmet Shehut në shtator ‘82, u publikuan për herë të parë disa aspekte të panjohura të dosjes së Teme Sejkos. Sipas tyre, pohon ish-funksionari i KQ, admirali i Flotës nuk kishte qenë vetëm agjent i grekëve e amerikanëve, por edhe i KGB-së. Ndërkaq, në këtë mbledhje është dëshmuar edhe një fakt tjetër: Teme Sejkon nuk e kanë pushkatuar sipas vendimit të gjyqit, por e kanë mbytur në qeli! Enigma këtë radhë tronditi fort Enver Hoxhën, i cili kërkoi me ngulm arsyen pse dy ish-zëvendësministrat me bekimin e Kadri Hazbiut kishin kursyer skuadrën e pushkatimit dhe i morën jetën Sejkos me duart e tyre! Gjithçka në këtë lëmsh të dhënash parakuptonte një veprim të mundshëm të Mehmet Shehut për të fshehur gjurmët e tij. Sidoqoftë, mbledhja maratonë e 20 shtatorit 1982 nuk ofroi ndonjë gjë të re mbi fatin e dosjes së Teme Sejkos. Një ditë më pas, kujton ishpunonjësi i K.Q, një letër e papritur në zyrën e Hoxhës e riktheu çështjen e Temes me një dramaticitet rrëqethës. “Teme Sejkoja është parë në Patos!” Ky lajm që Enverit i vinte nga një i njohur, e fuste situatën në një tjetër hulli. Në zbardhjen e enigmës, Enveri i dha urdhër të prerë Hekuran Isait, atëherë ministër i Brendshëm, për të gjetur vendvarrimin e Teme Sejkos e për t’i sjellë eshtrat e tij që t’i shikonte me sytë e vetë. Njeriu që ka punuar në kabinetin e Enverit mban mend që pas kësaj u ndërmor një operacion sekret në kërkim të eshtrave të Teme Sejkos. “Për tre muaj, mbi 300 ushtarë, shpjegon ai, kërkuan në kodrat e Linzës, por përpjekjet e tyre rezultuan pa sukses. Pikërisht ky ka qenë momenti, sipas funksionarit të KQ, që Enveri ka porositur krerët e lartë të Sigurimit për të thirrur në procesin e Hazbiut gardianët që kanë pasur në ruajtje komandantin e Flotës, por edhe dëshmitë e tyre nuk kanë zbardhur ndonjë gjë rreth enigmës për vendvarrimin e Sejkos.

AFRIM IMAJ

--


e njihja qe ne dizet e katren temen se e kam pasur komisar ..thot nje nga merhumet qe perdoret si xhelat..


dhe "pa qyk zori" masakron..

tmerr..

[gjema]

KADRI HAZBIU, eshte nje emer qe me ngjall nostalgji. Ky person ka qene miku i femijerise time. Familja e tij ka qene model dhe nuk mund te jete model nje familje qe ka te zotin e shtepise kriminel. Kadri Hazbiu, si cdo komunist, ka zbatuar detyren dhe urdherat e dhena nga lart. Te gjithe kemi patur komuniste ne familje dhe , ne mos nena apo babai, ka qene daja, xhaxhai, halla etj. Nen ate regjim na kane rritur,pavaresisht se ne i gjykojme sot. Cfar do te benit ju nese do te ishit Minister? A do te guxonit te kundrshtonit urdherat e Enver Hoxhes, apo do te dorezonit detyren?! Une e them me bindje qe nuk do te benit as njeren dhe as tjetren. Cdo epitet mund t`i vendosesh Kadri Hazbiut por kriminel kurrsesi! Mos ia luani kockat !!!

po te isha un minister ne at koh edi cdo beja, ne mbledhjen e ati presidium apo plenium a qka leshin ke ai do ju qijananen e nanes te gjitheve kallashnikov dhe do mirrja vte udheheqejen e vendit dhe pastaj kush nuk do me vinte mbrapa do iqija nanen prap se koha ishte asi soji, hajt mos ma mirrni per te madhe miq te nerum se ne at koh nuk dinte njeriu kujt ti besonte e kujt jo qdo i dyti ishte puntor sigurimi me pag apo pa pag

[Brari]

vazhdon..

--

Dëshmitari: Ju rrëfej të dënuarit me vdekje që fshihte Kadri Hazbiu
Speciale e Premte, Gusht 5th, 2011


Kadri Hazbiu
Seancat maratonë të përballjes së Kadri Hazbiut me hetuesit kanë zbuluar edhe një fakt të panjohur: Jo të gjithë të dënuarit me vdekje shkonin para skuadrës së pushkatimit!

vijon nga numri i kaluar…

Të paktën nga pohimet e gardianit të burgut, Hodo Bega, për llogari të procesit të Kadri Hazbiut ndriçohen mbi 20 raste të tilla. Duke iu referuar praktikës kur shërbente në Korçë (1952-1953), zyrtari i Sigurimit të Shtetit dëshmonte se të burgosurit sekret të përzgjedhur mes të dënuarve me vdekje ruheshin në fshehtësi të plotë rreth dy tre vjet dhe pastaj transferoheshin me urdhër në Tiranë. Ai, veç rastit të Kadri Shalës dhe dy vëllezërve që nuk u ekzekutuan sipas vendimit të gjyqit, kujtonte praktikën me të arrestuarit Mustafa Myslimi, Sinan Hamiti, Pertef Bajrami e Pirro Xhezo që u veçuan nga grupi i të dënuarve me vdekje si pjesëtarë të organizatës “Bashkimi” që vepronte në Tiranë e në Vlorë”. “Aty nga viti 1962, pohonte Bega, dy ndër ta erdhi dhe i mori Qemal Balluku (vëllai i Beqirit, në atë kohë oficer i lartë i Ministrisë së Brendshme-shënim) dhe i çoi në Tiranë. “Çfarë ka ndodhur më tej me ta, ish-gardiani shprehet se nuk u mor vesh kurrë, por mban mend se kur të burgosurit sekret ishin në izolim, takoheshin rregullisht me familjarët. Përtej kronologjisë së ngjarjeve misterioze, përqasja e zyrtarit të Sigurimit për rolin e Mehmet Shehut në to përfshin edhe të akuzuarin Hazbiu. Në vijim të pohimeve të Begës për këtë histori monstruoze, “Panorama” zbardh përgjigjet e ish-ministrit të Brendshëm për akuzat e bashkëpunëtorëve të afërt; Nevzat Haznedari, Rexhep Kolli, Farudin Poçari e Qani Tartale…

Pyetje: Po të njohim i pandehur me dëshminë e bërë nga Hodo Bega më datë 29.6.1983. Ç’ke për të thënë rreth saj?

Përgjigje: Unë e lexova dëshminë e Hodo Begës dhe kam për të thënë se nuk më kujtohet që ai të ketë qenë në burg dhe ta kem nxjerrë unë, duke i thënë se po të liroj me urdhër të Mehmet Shehut. Nuk di gjë për vrasjen e dy vetave që thotë ky në Milot. Mund të jetë një rast dhe pikërisht ai që kam shpjeguar për Preng Lleshin, ish-bashkëpunëtor tradhtar që kishte vrarë 9 ose 10 veta. Vetëm në këtë rast kam urdhëruar unë. Kam shpjeguar se nuk është e vërtetë të kem takuar në burg ose në Hetuesi Liri Gegën dhe Dali Ndreun, siç thotë dëshmitari. Nuk është e vërtetë që të kem qenë me Beqir Ballukun në takim me Teme Sejkon, ku, siç thotë ky Beqiri, e qëlloi me pëllëmbë fytyrës Teme Sejkon. Unë nuk di që në hetuesinë e Teme Sejkos të jetë lejuar të shkonte Halim Xhelua. Këtë të drejtë veç hetuesit e kam pasur edhe unë, Mihallaq Ziçishti, Rexhep Kolli dhe Nevzat Haznedari. Nuk është e vërtetë që të kem takuar mbas dënimit me vdekje Nevruz Bejlerin. Bisedën sekrete nuk mund ta bëja kurrsesi në sytë e Hodos. Nevruzi, e them me bindje të plotë, se është ekzekutuar. Veç dy rasteve që përmenda për mbajtjen e atyre personave mjaft vite mbas dënimit me vdekje, nuk di të tjerë. Për këta është vepruar në bazë të legjendës.

Pyetje: Po të njohim i pandehur me dëshminë e bërë nga Nevzat Haznedari më datë 26.6.1983. Ç’ke për të thënë rreth saj?

Përgjigje: Unë e lexova dëshminë e Nevzat Haznedarit dhe kam për të thënë se nuk di nëse ka qenë ky apo tjetër si hetues i Hamit Matjanit që në fillim. Di se atë e ka marrë, siç më kujtohet mua, qysh në fillim Ferhat Matohiti. Nuk më kujtohet që Nevzatin ta ketë thirrur e kritikuar (në prezencën time) Mehmet Shehu për punë të dobët lidhur me hetimin e Hamit Matjanit. Për përpunimin, të dhënat që kam ditur unë, arrestimin e Dali Ndreut e Liri Gegës, kam dhënë shpjegime. Unë di se Beqir Balluku ka vajtur në hetimin e Teme Sejkos, kur ky kishte filluar të jepte shpjegime që kishte marrë në lidhje Panajot Plakun, dhe jo dy ditë pas arrestimit, siç thotë Nevzati. Siç kam shpjeguar unë, me Beqir Ballukun nuk kam qenë në hetimin e Teme Sejkos, por ai ka qenë bashkë me Nevzatin. Lidhur me deponimet e Teme Sejkos, kam shpjeguar se takimin e Rrogozhinës Teme Sejkoja nuk e sqaroi, sepse kjo ishte mbas takimit të tij me Beqir Ballukun. Unë kam supozuar se mund të ketë qenë Koço Tashko. Për trajtimin e Teme Sejkos në Maminas kam dhënë shpjegime se atë e kanë bërë Rexhep Kolli e Nevzati, ndërsa Mihallaq Ziçishti s’ka qenë. Kur kam vajtur, këta raportuan se kishte vdekur dhe me sa kujtoj, e kam parë të mbytur. Mua nuk më kujtohet që të kem kontrolluar Burgun e Tiranës bashkë me Beqir Ballukun e të jemi parë sy ndër sy me Bedri Spahiun. Nuk më pengonte asgjë që atë ta thërrisja në zyrat e burgut. Nuk më kujtohet që të kem takuar e biseduar me bashkëpunëtorin që ishte në birucë me Tuk Jakovën.

Pyetje: Po të njohim i pandehur me dëshminë e bërë nga Rexhep Kolli më datë 21.5.1983. Ç’ke për të thënë rreth saj?

Përgjigje: Unë e lexova dëshminë e Rexhep Kollit dhe kam për të thënë se për gabimet e mia në Sigurimin e Ushtrisë ky bën konsideracione. Mua nuk më mbrojti Mehmet Shehu, por partia, ashtu siç mbajti këtë e kuadro të tjerë për gabimet që patën në kohën e Koçi Xoxes. “Se nuk duhet t’i japim kuadro Koçi Xoxes” – nuk ishte parullë e tradhtarit Mehmet Shehu, por qëndrim i Partisë sonë në atë kohë. Unë nuk kam ditur materiale për Mehmet Shehun, veç atyre që kam thënë. Nuk është e vërtetë, siç thotë Rexhep Kolli, se paskam zhdukur materiale që më komprometonin mua e të tjerët në kohën që shkova në Ministrinë e Punëve të Brendshme. Me Llambi Peçinin kam pasur shoqëri të zakonshme, dhe jo intime. Për sa i përket zbritjes në bazë, në Tropojë e Kukës, nuk kam shkuar me muaj të tëra, por kam shkuar shpesh në ndihmë të degëve të punëve të brendshme. Po kështu, kam shkuar edhe në rrethe të tjera, sipas ndarjes së punës. Unë nuk kam përvetësuar as meritën e popullit e të Sigurimit lidhur me rezultatet ndaj bandave. Për vrasjen e një bashkëpunëtori në Kukës në ilegalitet në vitet 1950 – 1951 kam dhënë shpjegime se kjo nuk është bërë me dijeninë time. Për shoqërinë time me Panajot Plakun, aq sa kam pasur dhe si është gjykuar në atë kohë mbi arratisjen e tij, unë nuk i kam fshehur asgjë partisë. Sipas gjykimit tonë të atëhershëm, u mendua se diku kishim prekur pa ditur fijet e Panajot Plakut, prandaj u arratis. Për hetimin e armikes Fiqrete Shehu porosia e udhëheqjes ishte që ta kryenin persona që kishin hetuar komplotin e puçin, prandaj u caktua Elham Gjika. Për ndërtimin e strukturës së Sigurimit në qendër dhe heqjen e radio pelengimit kam dhënë shpjegime. Këto janë bërë mbas një gjykimi kolegjial, përfshi edhe Rexhepin dhe me miratimin përkatës. Po ashtu, kam dhënë shpjegime edhe për masat ndëshkimore që janë marrë për arrogancën, prepotencën e familjaritetin në organet e brendshme. Unë kur kam shkuar për gjueti në Velipojë, kam fjetur në postën e kufirit, dhe jo në njerëz të dyshimtë. Luigj Markun e kam njohur si komunist e njeri të nderuar, po kështu edhe gjuetarët e tjerë. Kur ka ditur gjëra Rexhepi, pse nuk m’i ka ngritur? Për Halim Xhelon kam dhënë shpjegime. Të dhënat për të kaluarën e tij diheshin, megjithatë ashtu kemi gjykuar në atë kohë për mbajtjen e këtij personi që nuk e meritonte. Nuk është e vërtetë që Rexhep Kolli ta ketë kritikuar rreptë Halim Xhelon e të ketë kërkuar largimin e tij. Unë për Rukie Ramën nga Tropoja kam njoftuar me shkrim udhëheqjen e partisë, sipas raportit të dhënë nga ata që verifikuan çështjen. Me sa më kujtohet mua, më vonë doli se këtë çështje e fryu një punëtor operativ dhe që ndaj tij është mbajtur qëndrim, por masën nuk e mbaj mend. Unë nuk di nëse janë bërë internime nga Saranda e Gjirokastra në vitin 1978, kur ka shkuar atje për vizitë udhëheqësi, sepse në atë kohë isha për analiza mjekësore në Francë. Më vonë, s’më është ngritur kjo çështje. Unë nuk di për riatdhesime të spiunëve e diversantëve të Vojsava Duros etj., të lejuar nga Feçor Shehu pas ikjes sime nga Ministria e Punëve të Brendshme.

Pyetje: Po të njohim i pandehur me dëshminë e bërë nga Farudin Poçari më datë 21.6.1983. Ç’ke për të thënë rreth saj?

Përgjigje: Unë e lexova dëshminë e Farudin Poçarit dhe kam për të thënë se për ndërprerjen e punës në drejtim të Jugosllavisë kam dhënë shpjegime. Më kujtohet një takim që kam bërë në qendrën e filtrimit të Laçit, emrin e të cilit nuk e mbaj mend, por që e shoqëronte Skënder Nallbani. Mundet të kem qenë me Kadri Gojashin, Farudini thotë se ky person ka qenë Bardhyl Cenolli dhe më kujtohet se fliste gjëra si me fantazi. Se ç’u bë me këtë person, nuk e di. Nuk më kujtohet rasti i një personi nga Saranda që ka bërë letër dhe që s’ka pranuar me Farudinin. Unë di që Sefedin Jonuzi është trajtuar si matrapaz, mbasi kishte kompromentuar mjaft kuadro të organeve të brendshme e të tjerë, duke u çuar mish në shtëpi. Për këtë komprometim janë kritikuar kuadro të tilla në mbledhje, si Nevzat Haznedari, Kadri Ismailati, hetues, ndërsa për të tjerët iu dhanë partisë. Mua nuk më kujtohet që të ketë shkruar ky person letër për Feçor Shehun. Më kujtohet gjetja e një letre anonime në shkallët e shtëpisë së Feçor Shehut që fliste afërsisht siç thotë Farudini.

Pyetje: Po të paraqesin i pandehur, aktin e ekspertimit për veprimtarinë armiqësore në ngarkimin e Mihallaq Ziçishtit dhe Feçor Shehut në Ministrinë e Punëve të Brendëshme. Ç’ke për të thënë rreth problemeve, drejtimeve e konkluzioneve të ekspertëve për veprimtarinë armiqësore që ke zhvilluar në Ministrinë e Punëve të Brendëshme?

Përgjigje: Mua m’u dha për njohje akti i ekspertimit për veprimtarinë armiqësore timen të Mihallaq Ziçishtit e Feçor Shehut në Ministrinw e Punwve tw Brendwshme nga faqe 1 deri në faqen 70 dhe sapo fillova të lexoj faqet e para, në të cilat ekspozohet se unë paskam qenë armik e komplotist me tradhtarë tw tjerw, refuzoj të njihem më tej me përmbajtjen e këtij akti, sepse siç kam dhënë shpjegime në proceset e mia, nuk jam armik i popullit, atdheut, shtetit, partisë time e udhëheqësit të saj. Për rrjedhojë, nuk jam komplotist në çfarëdolloj veprimtarie me cilindoqoftë kundër popullit, atdheut, shtetit, partisë dhe udhëheqësit të saj. vijon…

AFRIM IMAJ

--

[landi45]

te gjithe drejtuesi komuniste ,,,

duhet te ishin ne burg pas renies komunizmit bashke me ish sigurimsat,,,

dosjet duhet te te hapeshin dhe te denoheshin te gjithe ata qe kane lyer duart me gjake shqipetari,,,,

dhe shakterruan jetet e mijera njerezve,,,


po sali berisha e vodhi pd dhe idealet e saje dhe na e beri si partia punes

[BlueBaron]

Me erdhen zorret ne fyt kur lexova masakrimin e Teme Sejkos. Cfare brutaliteti ?!? Cfare kafsherie ?!? Valle kane qene edhe nezistet kaq brutale ne kampet e perqendrimit ?!?

[Brari]

vazhdon ki imraj i panorames..
ishalla nuku ben retushime ne dokumentat ..

nejse..

kriesoret jane..

--

“Çfarë bisedoi Kadri Hazbiu me Fiqrete Shehun para trupit të pajetë të Mehmetit”
Argument, Speciale e Mërkurë, Gusht 10th, 2011

ISH-KRYEMINISTRI MEHMET SHEHU ME ENVER DHE NEXHMIJE HOXHEN
Aq sa shtjellohen ngjarjet e mëngjesit të 18 dhjetorit 1981 në vilën e Kryeministrit nga Ali Çeno, ish shef i grupit të shoqërimit të Mehmet Shehut, për hetuesit e çështjes “Hazbiu” mbeten deri në fund të paqarta e të veshura me mister.

I thirrur disa herë për të shpjeguar rrethanat si është njohur me lajmin e vetëvrasjes së Mehmetit, njeriu që i ka garantuar jetën Kryemnistrit dhe familjarëve të vet, është detyruar të dëshmojë me detaje skenën e tmerrshme, kur ka parë trupin e pajetë të Mehmet Shehut në vilën e tij. Pas telefonatës së Vladimir Shehut në orën tetë të mëngjesit, kujton Çeno, shkova në vilën e Kryeministerit, u njoha me ngjarjen dhe telefonova Ramiz Alinë dhe Çule Çirakun. Pastaj mbërriti aty grupi i ekspertëve me pajisjet përkatëse. Dëshmia e ish-bodigardit të Mehemt Shehut, marrë nga libri i Kastriot Dervishit “Kadri Hazbiu, krimet dhe vrasja e tij”, zbulon përjetimet e çasteve të para në mëngjesin e 18 dhjetorit ’81 në vilën e Kryeministrit, reagimet e familjarëve dhe “myasfirët” që u gjendën menjëherë në shtëpinë e Mehmet Shehut pas lajmit të vetëvrasjes. Çështja më e debatueshme që Çeno ka konsumuar në ligjëratën para hetuesve dhe në procesin gjyqësor ka qënë ajo e vizitës së fshehtë të Feçor Shehut dhe Kadri Hazbiut në vilën e Mehmetit, disa orë para aktit të vetëvrasjes. Në vijim të interesimit të hetuesve, të tjerë dëshmitarë, kryesisht nga radhët e punonjësve të shërbimit të familjes Shehu dhe ekspertëve që kanë këqyrur trupin pa jetë të Mehmet Shehut, kanë rrëfeyer për çfarë kanë parë e dëgjuar natën e vetëvrasjes së Kryeministirit. Njëri pas tjetrit, dëshmitarët Farije Koçiraj, Llesh Rroku, Milto Kristaqi, Vasal Afezolli, Fatos Harito, Bashkim Çuberi e Elham Gjika kanë pohuar në Hetuesi përjetimet e tyre nga ngjarjet në vilën kryeministrore, natën e 17 dhjetorit dhe mëngjesin e 18 dhjetorit 1981…
Dëshmia në Hetuesi
Hetuesia ndaj përgjegjësit të rojeve të Mehmet Shehut, Ali Çeno, zhvillohet nga hetuesit Flamur Çato dhe Sokol Koleka, më 2 tetor 1982 deri më 13 korrik 1982. Edhe kjo është hetuesi e përgatitur nga akuza, sipas dëshirës së saj. Ali Çeno “i pranon” akuzat se ka kryer “veprimtari armiqësore për të goditur vijën e Partisë së Punës së Shqipërisë e për të përmbysur diktaturën e proletariatit”. Hetuesia ndaj Çenos zhvillohet fillimisht në Elbasan, pasi qendra e tij e banimit ishte në Cërrik. Për mëngjesin e 18 dhjetorit 1981, në shtëpinë e Mehmet Shehut, Çeno dëshmon se e ka thirrur Vladimir Shehu në orën 8.00 të mëngjesit. Në korridor, Bardha, gruaja e Vladimirit, po ulërinte: “Obobo, babi”. Ka hyrë brenda dhe ka parë Mehmet Shehun të mbuluar me batanije, deri në grykë. I ka matur pulsin dhe ka vërejtur se nuk punonte. Pistoleta ishte mbi batanije. Vladimiri kishte marrë letrën që kishte lënë Mehmet Shehu, duke e cilësuar personale atë. Vladimiri nuk pranonte ta jepte. Ali Çeno i ka thënë që të mos e hapte. Aliu ka marrë në telefon drejtorin e Drejtorisë së Dytë të Sigurimit të Shtetit, Xhule Çiraku dhe më pas ka njoftuar sekretarin e KQ të PPSH-së, Ramiz Alia. Feçor Shehun ishte e pamundur ta kapte në telefon. Pas kësaj kishte marrë në telefon Feçorin dhe ky i ishte përgjigjur: “Mirë, o, mirë”. Si duket, Feçori duhet të ishte informuar nga Xhulja. Kadri Hazbiu ia ka behur në shtëpi pas 10-15 minutash. Kishte hyrë në dhomën e Mehmetit, ishte dridhur e pastaj kishte shkuar për të takuar Fiqretin. I ishte drejtuar Fiqretit me fjalët: “Pse o Fiqrete, e bëri kështu këtë punë? Mehmeti s’duhej të vriste veten, se Byroja Politike, e shumta një vërejtje në kartën e regjistrimit do t’i jepte”. Fiqretja ishte ngrirë, qante, por lot nuk nxirrte. Kadriu kishte pyetur në kishte lënë apo jo ndonjë letër, por Fiqretja nuk përgjigjej. Në këtë moment, Vladimiri ka ndërhyrë, duke i thënë se letrën e kishte ai. Kadriu e ka marrë letrën nga Vladimiri, pa e hapur nga zarfi. Kadriu mori letrën, e palosi më dysh, e futi në xhep dhe u largua. Pas kësaj ia kanë behur dy zëvendësministrat dhe grupi operativ me Elham Gjikën. Hetuesia e Ali Çenos zhvendoset në Tiranë më 1 dhjetor 1982 dhe çështja pasohet nga hetuesit Sokol Koleka dhe Bashkim Caka. Dëshmitarit i kujtohej një rast në vitin 1975, kur Mehmet Shehu i kishte marrë pistoletën me një plumb. Pas pak, në zyrën e tij kishte ardhur Kiço Ngjela. Pasi Mehmet Shehu i kishte komunikuar shkarkimin, Ngjela kishte dalë i zverdhur nga zyra e Kryeministrit. Dëshmitari vazhdon të thotë se pistoletën “Makarov” me porosi të Mehmetit e kishte marrë pas prishjes së fejesës së Skënderit tek Nazar Berberi. Në fund, Ali Çeno nuk i pranon akuzat që i bëhen.
Pohimet në gjyq
Ali Çeno pohon me gojën e tij apologjinë se ishte një nga pjesëtarët e “organizatës antirevolucionare që kryesonte kryetradhtari Mehmet Shehu, të përbërë nga armiqtë e Partisë e të popullit, shpirtzinjtë Kadri Hazbiu, Feçor Shehu, Llambi Ziçishti, Mihallaq Ziçishti, Fiqret Shehu etj”, që kërkonin të përmbysnin diktaturën e proletariatit dhe të vendosnin një rend borgjez-revizionist”. Nuk harron Çeno të përmendë në apologjinë e tij se kishte qënë përgjegjës i Sigurimit të “poliagjentit, tradhtarit, armikut dhe xhelatit Mehmet Shehu”. Ai e hiqte veten se u kishte shërbyer tërthorazi “agjenturave të huaja”. Pastaj, në këtë fjalë gjen “armiq të betuar”. Në funksion të asaj që kishte thënë akuza, Çeno thotë se më 16 tetor 1981 dhe një ditë më pas në shtëpinë e Mehmet Shehut kishin ardhur përkatësisht Feçor Shehu e Kadri Hazbiu. Feçori ishte shoqëruar nga Besnik Kasa. Më 17 dhjetor 1981, Çeno thotë se Mehmeti ishte bërë “si pulë e lagur”. Mjeku i Mehmetit, Llesh Rroku, kishte përcjellë porosinë e Mehemt Shehut që kishte pyetur kush ishte me shërbim. Atë natë ishte Dashamiri dhe Pëllumbi. Çeno thotë se Kadriu ka ardhur në darkë, afër orës 19:00, me një çantë si dosje në dorë. Ishte përshëndetur me të, por i kishte thënë që të mos i thoshte njeriu. Çeno bënte deklarata se njerëzit më të afërt të Mehmet Shehut ishin Kadri Hazbiu, Llambi Peçini dhe Gani Kodra. Ai akuzon se ka dëgjuar nga një person tjetër se janë vrarë njerëz me urdhër të Llambi Peçinit. Por, ky i fundit pyet nëse dinte ndonjë emër. Çeno pohon se e kishte me të dëgjuar e nuk mund të thoshte gjë. Feçori, i akuzar nga Çeno, përgjigjej: “Unë nuk jam në mbrojtje të Mehmet Shehut, ai është armik i tërbuar i Partisë”. Ndërsa Ali Çeno duke harruar për një çast pozitën e tij, i thotë se në bazë të dokumeteve Feçori kishte ndihmuar fejesën e Silvës (Turdiut-shënim), duke harruar se ai (Aliu) nuk kishte akses në posedimin, analizën dhe interpretimin e dokumenatve. Kadri Hazbiu hedh poshtë të ketë qënë mbrëmjen e 17 dhjetorit 1981 në shtëpinë e Mehemt Shehut.

Dëshmitë e Mysafirëve të fundi në shtëpinë e Kryeministrit

Farije Koçiraj
E vitlindjes 1937, nga Drashovica, dikur punëtore në shtëpinë e Mehmet Shehut, atë çast kameriere në birrarinë “Adriatiku”, dëshmonte më 13 janar 1983 për udhëtimin jashtë shtetit me Fiqreten. Të enjten e 17 dhjetorit ’81, ajo ka shërbyer në shtëpi, ndërsa dy të tjerë kishin qënë pushim. Dëshmitarja i ka bërë kafen e asaj dite Mehmetit. Përshtypje i ka bërë fakti se Fiqreteja e ka përcjellë Mehmetin deri tek dera, kur ky shkonte në mbledhjen e pasdites së Byrosë, veprim që ajo nuk e bënte më parë. Në mbrëmje, Mehmeti nuk e kishte prekur fare ushqimin. Dëshmitarja ka ikur në darkë në shtëpinë e saj. Të nesërmen është paraqitur në punë në orën 6.30. Kafen e darkës ia kishte çuar Mimoza. Vladimiri dhe Fatbardha po i thoshin Fiqretes pse e bëri këtë Mehmeti, nuk duhej të vriste veten etj. Ali Çeno, duke iu drejtuar Fiqretes dhe Vladimirit, kishte kërkuar letrën e lënë nga Mehmeti, pasi do vinin ta merrnin “ata shokët”. Ajo thoshte se kishte parë një valixhe të vogël që Mehmeti nuk e ndante nga dora, por që më vonë nuk e kishte parë më.

Llesh Rroku
I vit1indjes 1949, mjeku personal i Mehmet Shehut për 4 vjet dëshmon më 8 prill 1983 për dy ditët të fundit të jetës së Mehmet Shehu. Ai kishte qenë me të gjatë mbledhjes së Byrosë Politike (natyrisht jo në sallën e mbledhjes). Mehmeti kishte pasur tension të lartë. Kjo mbledhje kishte mbaruar në ora 14.30. Pasi është larguar për në shtëpi, e ka vizituar prapë në shtëpi në orën 15.45. Mehmeti e kishte sërish tensionin e lartë, por të rënë pak. Mehmeti, gjithnjë me kostum, ka dalë nga shtëpia pasdite për zhvillimin e mbledhjes. Mbledhja ka mbaruar në orën 20.30, ndërsa tensioni i Kryeministrit ishte gjithnjë i lartë. Të dy mjekët, dëshmitari dhe Milo Kostaqi kanë qëndruar atë natë në dhomë. Mehmeti ka pyetur kush ishte me shërbim e më pas ka kërkuar Ali Çenon të vijë e të rrijë aty atë natë. Të dy mjekët, Ali Çeno, Dashamir Rama dhe Pëllumb Rusta, kanë qëndruar atë natë aty. Pas orës 24.00 kanë fjetur. Duke u gdhirë 18 dhjetori 1981, djali i madh i Mehmetit, Vladimiri, ka kërkuar Ali Çenon të ngjitet lart në dhomën e Mehmet Shehu. Pas 4-5 minutash ka kërkuar të vijnë edhe mjekët lart. Këta janë ngjitur së bashku me ndihmësmjekun Nestor Lezho. Mjekët janë ngjitur në katin e dytë, derën e kanë gjetur hapur. Mehmeti ishte i mbuluar deri në grykë me batanije, me sytë nga tavani, i zverdhur, i ftohtë. Kishte dalluar pistoletën mbi batanije dhe njollën e gjakut në të majtë të trupit. Dëshmitarit i ka bërë përshtypje se studioja e Mehmetit ishte hapur. Para ardhjes se grupit hetimor, Kadri Hazbiu ka ardhur në shtëpi. Është futur në dhomën e gjumit, së bashku me Aliun dhe Vladimirin. Ka takuar Fiqreten.
Fatos Harito
I vitlindjes 1937, ekspert mjeko-ligjor, dëshmonte më 15 prill 1983 për çështjet e ekspertimit të trupit te Mehmet Shehut. Në dallim nga dëshmitë e tjera, ai thotë se kufoma ka qenë e zbehtë, e mbuluar me batanije deri në grykë, mbi të cilën ishte hedhur pistoleta. Ora e ekspertimit ishte 9.10 e 18 dhjetorit 1981. Mbi tavolinë kishin qenë një tufë çelësash.
Bashkim Çuberi
I vitlindjes 1923, ekspert mjeko-ligjor vazhdonte rrëfimin më 15 prill 1983 për ditën kur kishin bërë ekspertizën e trupit të Mehmet Shehut.
Milto Kristaqi
I vitlindjes 1934, ish-mjeku i Mehmet Shehut dëshmonte më 18 prill 1983 se Kryeministri kishte tension shumë të lartë dy ditët e fundit të jetës së tij, tension që nuk e kishte pasur asnjëherë. Pas mbarimit të mbledhjes, në darkë, Llesh Rroku e kishte pyetur dy herë në kishte mbaruar apo jo mbledhja, por Mehmeti nuk i kishte kthyer përgjigje. Kur kishte vërejtur se ishin përpara një akti vetëvrasjeje, dëshmitari e ka kthyer gjendjen siç ishte, duke e mbuluar sërish me batanije Mehmet Shehun. Dëshmitari kishte dëgjuar Kadri Hazbiun, që i kishte thënë Fiqretes se Mehmeti ishte kritikuar në mbledhje, por vetëvrasjen nuk duhej ta kishte bërë.
Dhimitër Beshiri
I vitlindjes 1941, atë çast përgjegjës i Hetuesisë në Përmet, dëshmonte më 18 prill 1983 se kur kishte ndodhur “vetëvrasja e Mehmet Shehut”, kishte qenë zv/kryetar i degës së parë të Drejtorisë së Hetuesisë në Tiranë. Ka qenë duke zhvilluar një mbledhje me drejtorin Elham Gjika për një çështje, kur mbledhja është ndërprerë. Së bashku me Elhamin dhe Koço Josifin kanë shkuar në zyrën e ministrit Feçor Shehu, por ky i ndodhur në zyrë me Bato Karafilin, i shqetësuar, i ka thënë të largohen. Makina e hetuesisë ka shkuar në godinën në krah të Komitetit Qendror, ish MPJ-ja. Ata kanë pritur aty deri gjysmë ore. Më pas Elhami është kthyer dhe i ka çuar tek shtëpia e Mehmet Shehut, ku kanë marrë lajmin se ai “kishte vrarë veten” dhe prandaj duhej bërë ekspertiza. Dëshmitari ngre dyshime për lëvizjet e Elhamit brenda shtëpisë së Mehmetit.
Vasal Afezolli
I vitlindjes 1922, ish-shef i klubit “Dinamo” në vitet 1979-1982, dëshmonte më 18 prill 1983, se një ditë para se ky ekip i volejbollit të femrave të nisej për në Çekosllovaki, e kishte thirrur Feçor Shehu, me të cilin kishin udhëtuar në makinë, për ta pyetur për Silva Turdiun. Feçori i kishte thënë se ishte siguruar dalja jashtë shtetit e saj, pasi Komiteti Qendror dhe Kryeministria nuk kishin qenë dakord që ajo të dilte jashtë. Në korrik 1981, në një takim ku ishte i pranishëm edhe punëtori operativ që mbulonte klubin “Dinamo”, Pandeli Pando, Feçori kishte kritikuar këtë të fundit pse nuk vinin anët pozitive, por vetëm ato negative në karakteristika. Disa muaj pas prishjes së fejesës, Feçori e kishte thirrur në zyrë, ku i kishte thënë se si shef klubi duhej të ndiente përgjegjësinë e tij. Pasi Silva Turdiut i kishte dalë bursa për të vazhduar studimet e larta në Fakultetin Ekonomik, Kreshnik Tartari i kishte thënë se Feçori kishte ndërhyrë për t’i dalë kjo e drejtë.
Elham Gjika
I vitlindjes 1939, nga Terbaçi, ish-drejtor i Hetuesisë, i dënuar për shpërdorim detyre, i burgosur në Spaç, dëshmonte më 11 prill 1983 se nuk kishte dyshuar për asnjë çast se Feçor Shehu kishte qenë armik i partisë. Pastaj pyetet për “çështjen e thikave”, atë të çarjes së gomave të makinave të huaja. Pastaj Elhami ndalet në çështje të hetuesisë, bisedat që kishte bërë me Feçor Shehun etj. Herën e dytë dëshmitari pyetet më 22 prill 1983 për çështjen e ekspertimit të trupit të Mehmet Shehu. Më 18 dhjetor 1981, ai ishte paraqitur tek ministri Feçor Shehu, i cili i kishte dhënë lajmin. Menjëherë Gjika ka thënë: “Të rrojë Partia dhe shoku Enver!” “Ata të rrojnë!” – ia ka kthyer Feçori. Ky i fundit i ka thënë të krijonte grupin hetimor e të shkonte tek ish-godina e MPJ-së, ku e priste Xhule Çiraku. Ka njoftuar Dhimitër Beshirin dhe së bashku me Estref Myftarin e Koço Josifin, janë nisur për tek vendi i caktuar. Atje i janë bashkuar edhe mjekët ligjorë, Bashkim Çuderi dhe Fatos Harito. Xhule Çiraku ka hapur derën e dhomës së shtëpisë së Mehmet Shehut. Ky i fundit është gjetur me batanije mbërthyer deri në grykë e pisto1etën mbi batanije. Nuk ishte bërë as këqyrja e banjës dhe as e dollapit të rrobave. Pas përfundimit të punës, së bashku me Raqi Ifticën, Xhule Çirakun dhe Estref Myftarin, kishte bërë mbylljen e dhomës.
Dëshmitari kundërshtonte thënien se kishte marrë apo fshehur ndonjë send nga dhoma e Mehmet Shehut. Për mungesën e bërjes së autopsisë së trupit, dëshmitari pohonte se nuk ishte bërë autopsia me porosi të Feçor Shehut, “se ashtu ishte porosia”.

Ali Çeno

Ali Çeno, i vitlindjes 1943, është përzgjedhur nga kryeministri Mehmet Shehu në vitin 1973 nga radhët e oficerëve të ushtrisë për të kryer detyrën e kreut të grupit të shoqërimit të tij. Pas vetëvrasjes në kushte të dyshimta të Shehut, Çeno është transferuar nga Ministria e Brendshme në një repart ushtarak në Cërrik. Me fillimin e hetimeve “të grupit armiqësor të poliagjentit Mehmet Shehu”, është arrestuar dhe i është bashkangjitur të kryeqzuarve të tjerë, të akuzuar e të dënuar si pjesëtarë “të organizatës antirevolucionare që do përmbyste pushtetin popullor.” U dënua me 15 vite burg për të fituar lirinë në vitet 1990. Aktualisht pesionist, jeton në Tiranë.

Vijon…

--

[Brari]

--

ja dhe fiqeretin.. si e detyrojn te bilbilose.. kodra mbas bregut..
ec e mos kendo si te thone..

te detyrojne duke te kercenuar me jeten e femijve.. e aty kapitullojne te gjithe..

tmerr..

--

Fiqirete Shehu: Ju rrëfej bisedën me Mehmetin pak çaste para vetëvrasjes
Speciale e Martë, Gusht 9th, 2011

Fiqrete Shehu
Fillimisht në Hetuesi e më vonë në procesin gjyqësor, Fiqrete Shehu i ka mëshuar faktit që vetëvrasja e të shoqit mbrëmjen e 17 dhjetorit ’81 ka qënë e inskenuar nga Kadri Hazbiu e Feçor Shehu në zbatim të urdhrit të UDB-së dhe agjenturës sovjetike.Për gjithçka dëshmon rreth çasteve fatale të Mehmet Shehut e veja e tij, i referohet bisedës së fundit që ka bërë me të vetëm pak momente kur Kryeministri do të merrte guximin e do të qëllonte me pistoletë në gjoksin e vet. Pohimet e Fiqrete Shehut, marrë nga libri i Kastriot Dervishit “Kadri Hazbiu, krimet dhe vrasja e tij”, zbardhin rrethanat në të cilat ka ndërruar jetë Kryeministri i penalizuar nga Byroja Politike për zbutje të luftës së klasave në lidhjen e djalit të tij me një vajzë me biografi jo të mirë politike. Bashkëshortja e ish-kryeministrit, për ta bërë sa më të perceptueshme mënyrën si u vetësakrifikua Mehmet Shehu, zbulon një skemë të mirëmenduar nga përfaqësuesit e akuzës që për shumëkënd duket sa e mistershme, aq edhe e pabesueshme. Tragjedia sipas saj, ka nisur me takimin e fshehtë që Kadri Hazbiu ka bërë me Enver Hoxhën me porosi të zbulimit jugosllav në shtator ’81, ku e ka informuar për lidhjen e djalit të Mehmetit me Silva Turdiun. Ngjarja mandej kulmon me dy ditët e fundit të kryeministrit të vetëvrarë: në datën 16 dhjetor, Feçor Shehu i ka çuar Mehmetit mesazhin e UDB-së për të vrarë me armë zjarri Enver Hoxhën në mbledhjen e Byrosë Politike, që do të zhvillohej të nesërmen. Më 17 dhjetor kryeministri priste në shtëpi Kadri Hazbiun, të cilin e kishte urdhëruar për t’i sjellë gjykimin e zbulimit sovjetik lidhur me ultimatumin e Beogradit. Në hapësirën midis datave 16 dhe 17 dhjetor, ishte zhvilluar mbledhja e Byrosë Politike për kryqëzimin e Mehmet Shehut, që do të vijonte paraditen e 18 dhjetorit për të dëgjuar konkluzionet e Enverit dhe reagimin përfundimtar të kryeministrit. Pikërisht në makthin e kësaj pritjeje torturuese, në vilën e Mehmet Shehut sipas alibisë së Fiqretes, është shfaqur Kadri Hazbiu me të cilin është marrë vendimi për aktin fatal. Mehmet Shehu, që me sa dukej nuk arriti të vrasë Enver Hoxhën, duhej të vriste veten! Sipas të vesë së ish- kryeministrit, ky ishte mesazhi i fundit që Hazbiu i dha Mehmet Shehut. Po çfarë i ka thënë tjetër Fiqretes bashkëshorti i saj mbrëmjen dramtike të 17 dhjetorit….
FIQIRETE SHEHU: Qëndrimi i Kadri Hazbiut në shërbim të agjenturave të huaja ka qenë reagimi i tij lidhur me fejesën e djalit tonë Skënderit. Vajtja te sekretari i Parë i Komitetit Qendror për të informuar për përbërjen e familjes së Qazim Turdiut, që ishte me përbërje të keqe armiqësore dhe pastaj gjithë qëndrimi i Kadri Hazbiut që nga shtatori 1981 deri më 17 dhjetor 1981 kur Mehmet Shehu vrau veten. Këto veprime Kadri Hazbiu i ka bërë jo me kokë të tij. Për sa i përket


Kadri Hazbiu në sallën e gjyqit
vajtjes te sekretari i Parë në shtator, kur ai kish marrë vesh gjoja për herë të parë për këtë çështje, Kadri Hazbiu meqë ishte Mehmet Shehu në Tiranë ishte konsultuar me ambasadën jugosllave dhe ajo e porositi, që të vinte ai vetë ta thoshte që të paktën të shpëtohej Kadri Hazbiu në këtë rast dhe të forconte pozitat e tij. Ndërsa gjithë veprimi tjetër që u bë që nga shtatori dhe deri më 17 dhjetor 1981 u bë duke u koordinuar, duke përpunuar një vijë sjellje të Kadri Hazbiut ndaj Mehmet Shehut, duke u mbajtur një qëndrim i dyfishtë dhe për këtë vijësjellje e për këtë qëndrim të Kadri Hazbiut qenë informuar edhe të dy agjenturat, sovjetike dhe jugosllave, të cilat e kishin aprovuar, sidomos jugosllavja që i kishte thënë se duhet në këtë situatë Kadri Hazbiu ta godiste rëndë Mehmet Shehun. Po të jetë e nevojshme e shpjegoj më gjatë këtë…
ARANIT ÇELA: Po tjetër qëndrim armiqësor të Kadri Hazbiut…
FIQIRETE SHEHU: Tjetër qëndrim armiqësor i Kadri Hazbiut në shër*bim të agjenturave të huaja ka qenë qëndrimi i tij lidhur me fejesën e djalit tonë, Skënderit. Vajtja te sekretari i Parë i Komitetit Qendror për të informuar për përbërjen e familjes së Qazim Turdiut, që ishte me përbërje të keqe armiqësore dhe pastaj gjithë qëndrimi i Kadri Hazbiut që nga shtatori 1981 deri më 17 dhjetor 1981, kur Mehmet Shehu vrau veten. Këto veprime si vajtjen te sekretari i Parë i Komitetit Qendror ashtu dhe gjithë veprimet e mëvonshme që shtrihen deri më 17 dhjetor Kadri Hazbiu i ka bërë jo me kokë të tij. Përsa i përket vajtjes te sekretari i Parë në shtator, kur ai kish marrë vesh gjoja për herë të parë për këtë çështje, Kadri Hazbiu meqë ishte Mehmet Shehu në Tiranë ishte konsultuar me ambasadën jugosllave dhe ajo e porositi, zbuluesi jugosllav, që të vinte ai vetë ta thoshte që të paktën të shpëtohej Kadri Hazbiu në këtë rast dhe të forconte ai pozitat e tij. Ndërsa gjithë veprimi tjetër që u bë që nga shtatori dhe deri më 17 dhjetor u bë duke u koordinuar, duke përpunuar një vijë sjellje të Kadri Hazbiut ndaj Mehmet Shehut, duke u mbajtur një qëndrim i dyfishtë dhe për këtë vijësjellje e për këtë qëndrim të Kadri Hazbiut qenë informuar edhe të dy agjenturat, sovjetike dhe jugosllave, të cilat e kishin aprovuar, sidomos jugosllavja që i kishte thënë se duhet në këtë situatë Kadri Hazbiu ta godiste rëndë Mehmet Shehun. Po të jetë e nevojshme e shpjegoj më gjatë këtë…
ARANIT ÇELA: Mirë, hajde…
FIQIRETE SHEHU Eshtë dhe momenti i 17 dhjetorit. Më 17 dhjetor ishte dita e mbledhjes së Byrosë Politike dhe ajo mbledhje u zhvi*llua natyrisht e rëndë, me kritika të rrepta ndaj Mehmet Shehut, por ishte e tillë që ishin kritika normale, të atilla që siç kam shpje*guar para trupit gjykues dhe në seancat hetimore më ishin bërë edhe mua në organizatën-bazë, qoftë në formë pyetjesh, qoftë edhe në formë diskutimesh. Pra s’kishte asgjë aty për të arritur në një akt të atillë armiqësor, siç qe ai i vetëvrasjes nga ana e Mehmet Shehut. Por çështja është që natën e 17 dhjetorit, siç më ka treguar Mehmet Shehu, do të vinte Kadri Hazbiu për t’u takuar me Mehmet Shehun. Meqë më 16 dhjetor Mehmet Shehut i kish sjellë Feçor Shehu një letër në formë kërcënuese, në formë ultimatumi nga jugosllavët, me anën e së cilës kërkohej që Mehmet Shehu të vriste me armë zjarri, të likuidonte fizikisht sekretarin e Parë të Komitetit Qendror, udhëheqësin e partisë m’u në mbledhje të Byrosë Politike. Këtë letër e kishte marrë Feçor Shehu te berberhana e Xhavit Pëllumbit Ismailagës dhe ia kishte sjellë Mehmet Shehut natën e 16 dhjetorit. Mehmet Shehu i tronditur nga ajo, përmbajtjen e letrës ia kishte thënë dhe me gojë, edhe kërcënimin e jugosllavëve që ose të kryente këtë gjë ose do të nxirrnin material kompromentues ndaj Mehmet Shehut, që ai kishte kryer veprimtari armiqësore kundër Partisë së Punës të Shqipërisë. Pra ja kishte thënë me gojë Feçor Shehu, Mehmet She*hut. Ndërsa Mehmet Shehu e kish porositur që të kërkohej edhe men*dimi i sovjetikëve dhe atë mendim ta sillte Kadri Hazbiu. Natën e 17 dhjetorit në fakt Kadri Hazbiu ka ardhur në shtëpinë tonë. Atë e ka sjellë te korridori i madh i shtëpisë në katin e parë Ali Çeno*ja dhe atje e prita unë që doja të futesha të isha dhe unë në studion e Mehmet Shehut, ku do bëhej biseda midis Kadri Hazbiut dhe Mehmet Shehut, por mbasi e prita Kadri Hazbiun në korridor dhe e futa në studion e Mehmet Shehut, Mehmet Shehu me tha, ti je e sëmurë shko, bile më pati porositur dhe më parë që të mos ngrihesha meqë unë isha e sëmurë, por unë duke qenë e shqetësuar për gjendjen përgjithësisht, se luhej me fatin e gjithë familjes sime zbrita që ta prisja Kadri Hazbiun. Po kur Mehmet Shehu më tha ik dhe Kadri Hazbiu përsëriti të njëjtën gjë ik, duke më thënë se mbasi të mbarojmë bisedën do ta shpjegojë shoku Mehmet, siç u shpreh ai. Unë ika se e mora si urdhër atë. Në fakt atë mbrëmje, atë natë është bërë një bisedë e tillë, të cilën Mehmet Shehu ma transmetoi mbasi iku Kadri Hazbiu. Ardhja e Kadri Hazbiut do të bëhej për të sjellë letrën e sovjetikëve, përgjigjen e sovjetikëve lidhur me ultimatumin e dërguar nga jugosllavët. Por veç asaj u bë edhe një bisedë sepse Mehmet Shehu, siç më tregoi, e pyeti Kadri Hazbiun se si e gjykonte ai çështjen e mbledhjes së Byrosë Politike, gjendjen e tij dhe çmendonte edhe për atë porosi që kishin thënë edhe sovjetikët që mund në mbledhjen e Byrosë Politike të kryhej akti kriminal për likuidimin me armë zjarri të sekretarit të Parë të Komitetit Qendror. Mehmet Shehu më tregoi se kur e kishte pyetur Kadri Hazbiun se si e shikonte ai gjendjen në Byronë Politike, Kadri Hazbiu i kishte thënë që shumë të rëndë e gjykoj atë mbledhje, atë gjendje dhe më duket se ti s’do ndahesh mirë nga kjo mbledhje e Byrosë Politike. Këtë e them duke u mbështetur në pyetjet dhe në diskutimet që u bënë, e ke parasysh vetë. Ti u kritikove aty s’e ke vënë veten me ndërgjegje mbi partinë, s’e ke shkelur me ndërgjegje vijën e partisë për luftën e klasave. Dikush të beri pyetjen edhe si s’ke nxjerrë mësime nga puçistët e tjerë, ndërsa sekretari i Parë i Komitetit Qendror kur mbylli seancën e sotshme tha, që kjo e sotshmja është një natë e rëndë, serioze për ty dhe autokritikën tënde e quajti alibi. Nga kjo unë nxjerr konkluzionin, i kishte thënë Kadri Hazbiu, se udhëheqësi i partisë do të ketë ndonjë dokument të ri për kundër teje, prandaj flet aq rreptë dhe në atë mënyrë. Përsa i përket aktit të vrasjes me armë zjarri në Byronë Politike të sekretarit të Parë i kishte thënë Kadri Hazbiu Mehmet Shehut, kjo më duket e parealizueshme, por edhe po të realizohet kjo do të thotë shfarosje e gjithë familjes tënde. Prandaj më duket se duhet menduar mirë para se të hidhet çdo hap. Në këtë mënyrë Kadri Hazbiu kishte bërë si të thuash një bisedë sugjestionuese ndaj Mehmet Shehut dhe i kishte shtruar në këtë drejtim alternativën: ose vrasje e sekretarit të Parë të Komitetit Qendror dhe shfarosje e gjithë familjes tënde, ose vetëvrasje se në këtë rastin e dytë mund të dënohet akti i vetëvrasjes vetëm nga partia, por shpëton e gjithë fa*milja, nuk dalin në shesh të gjitha veprimet dhe punët armiqësore të kryera. Kjo është dhe në favor të organizatës si të thuash dhe agjenturave të huaja. Gjë që e ka çuar Mehmet Shehun në atë konkluzion të vetëvrasjes. Këtë unë nuk e nxjerr si një konkluzion të thjeshtë nga koka ime, siç e kam shpjeguar përpara trupit gjykues, por duke u nisur nga disa fakte dhe konkretisht kur Mehmet Shehu erdhi nga mbledhja e Byrosë Politike rreth orës 8:15 natën e 17 dhjetorit ai ishte shumë i mërzitur, i bërë dyllë në fytyrë dhe i këputur sa më s’thuhet pas bisedës që bëri me Kadri Hazbiun. Nga kjo unë nxjerr përfundimin që Mehmet Shehu as që kishte ndërmend të vriste veten para se të bënte bisedën me Kadri Hazbiun. Gjithashtu para se të bëhej biseda me Kadri Hazbiun, ne kishim bërë disa biseda, nga të cilat do të përmend dy, që tregojnë qartë që as i shkonte ndërmend Mehmet Shehut që të vriste veten. E para bisedë ishte kjo që, si në drekë ashtu dhe në darkë në kohën që hanim bukë mbas mbledhjes së Byrosë Politike, d.m.th Mehmet Shehu më tha mua se më datën 18 mbasdite, të nesërmen, d.m.th duhej të shkonim ne 18 pasdite te sekretari i Komitetit Qendror që i kishte vdekur e ëma për ngushëllim. Këtë ma tha dhe në drekë edhe në darkë, para bisedës gjith*një. Po ashtu porsa erdhi nga Byroja Politike më pyeti çfarë bëtë, a folët me Nelin, d.m.th me djalin tonë Skënder, që ishte në Suedi, meqë e kishim lënë që do flisnim në telefon në orën 8:00, unë i thashë që unë nuk fola, foli Ladi, vura atë të fliste dhe e lamë që nesër në orën 8:00 në darkë të flasim, apo do të flasësh sonte, i thashë unë. Jo, tha Mehmet Shehu, mirë e kini lënë nesër se mbaron dhe mbledhja e Byrosë Politike dhe i themi dhe atij që kur të kthehet, se dhe në Byronë Politike, veç letrës që i kam dërguar unë që të bëhet gati për kthim u tha që të kthehet sa me parë Skënderi dhe aty bisedojmë, së shpejti ai do të vijë tha, do ta kemi këtu midis nesh, do të fillojë punën. Pra nga këto çështje unë nxjerr atë, jo e nxjerr unë, po del qartë që Mehmet Shehu as që kishte ndërmend të vriste veten. Edhe që pikërisht ajo bisedë që mund të ketë qenë si alternativë në formë sugjestionuese, po mund t’ia ketë thënë dhe direkt hapur Kadri Hazbiu ose pa qenë Mehmet Shehu, dua t’i them dhe një herë trupit gjykues këtu, mua nuk ma tha që i tha hapur dhe për atë se ndofta s’ka dashur të më shqetësojë më shumë se mjaft e shqetësuar isha…
ARANIT ÇELA: Ndonjë gjë tjetër lidhur me këtë ke…
FIQIRETE SHEHU: Lidhur me Kadri Hazbiun kam gjëra të tjera po lidhur me këtë s’kam…
ARANIT ÇELA: Me të pandehurit e tjerë ke gjë…
FIQIRETE SHEHU: Kam…
RRAPI MINO: Ka pasur lidhje Mehmet Shehu e Kadri Hazbiu e të tjerët me grupin e puçistëve dhe të sabotatorëve në ekonomi?
FIQIRETE SHEHU: Po, unë e kisha pikë të veçantë se kjo është te sabotimi…
RRAPI MINO: Folën ata prandaj…
FIQIRETE SHEHU: Dakord ka pasur, edhe nëpërmjet atyre që do thosha për Feçor Shehun mund të dilte kjo. Kadri Hazbiu sikurse dhe Mehmet Shehu kanë qenë në lidhje me puçistët. Mehmet Shehu ishte
njoftuar qysh në vitin ‘70-’71, nga një prej agjenturave, ose sovjetike ose jugosllave, nuk më kujtohet se cila, që në ushtri vepronte një grup armiqësor i kryesuar nga Beqir Balluku, Petrit Dume e Hito Çako.

vijon…

“Kadriu nxori nga burgu agjentët amerikanë në vitin ‘53″

Ndryshe nga dëshmitarët e tjerë, Fiqirete Shehu e shtjellon profilin e veprimtarisë agjenturore të Kadri Hazbiut, me një material të gjatë që e ka përgatitur më parë dhe në sallën e gjyqit e lexon pa e ngritur kokën fare. Në kujtesën e saj ka regjistruar përpjekjet e ish-ministrit të Brendshëm për të rivendosur marrëdhëniet diplomatike me BS-në pas vdekjes së Hrushovit, më saktë, ato që ka dëgjuar nga tregimet e bashkëshortit. Madje, siç shprehet gruaja e ish-kryeministrit, Kadri Hazbiu, bashkë me Mehmet Shehun, kanë bërë ç’është e mundur që vendimi politik i Tiranës në vitin ‘60 mos të shkonte te divorci. Njëherazi me angazhimin e ish-kreut të Sigurimit për të shkrirë akujt mes Tiranës e Moskës, Fiqirete Shehu qartëson rolin e veçantë të Nesti Nases, ish-ministër i Jashtëm, i cili në atë periudhë bëri të pamundurën me diplomatët sovjetikë për rivendosjen e marrëdhënieve midis dy vendeve. Fokusi i kësaj historie zë pasazhe të tëra në dëshminë e të vesë së ish-kryeministrit. Në këtë linjë adreson ajo për Kadri Hazbiun akuzën tjetër, që ka të bëjë me përpjekjet e fshehta të tij për afrimin me Jugosllavinë dhe Titon pas prishjes me BS-në. Këtë radhë ka qenë një tjetër misionar, Feçor Shehu që bëhet protagonist i kryqëzimit të mesazheve agjenturore Beograd-Tiranë. E kur mbaron rrëfimin e veprimtarisë agjenturore në planin politik, e veja e kryeministrit që ka vënë në shenjë Kadri Hazbiun, zbulon një episod të panjohur më parë, i cili ka të bëjë me bashkëpunimin e tij me Mehmet Shehun për nxjerrjen nga burgu të agjentëve amerikanë me amnistinë e vitit ‘53. Si gjithnjë rrëfimi i zonjës së ish-kryeministrit, i referohet kujtimeve nga bisedat me bashkëshortin. Madje edhe komentet që bën në proces për faktet që penalizojnë ish-ministrin e Brendshëm, janë pjesë e argumenteve që ka mësuar gjatë debateve me Mehmet Shehun. Për të, siç shprehet gjatë ballafaqimit në sallë, Kadri Hazbiu, në mënyrë tinëzare e të pabesë ka përcjellë tek Enver Hoxha në shtator ‘81 mesazhin e UDB-së për fejesën e djalit të tyre me Silva Turdiun, me qëllim kryqëzimin e tij me biografinë e keqe të saj…



--

[Brari]

Telat Agolli: Feçor Shehu më kërkoi të spiunoja njerëzit e Nexhmije Hoxhës
Speciale e Enjte, Gusht 11th, 2011

TELAT AGOLLI
Ka hezituar t’i përgjigjet thirrjes së Sigurimit të Shtetit për të bashkëpunuar, po është ndëshkuar me shtatë vjet burg.Ngjarja e viteve ’70, me protagonist mjeshtrin e arenës Telat Agolli, është zbardhur në hetimet e Kadri Hazbiut dhe krerëve të tjerë të Sigurimit pas 10 vjetësh. I thirrur në hetuesi në procesin e vitit ‘83, Artisti i Popullit Agolli rrëfente dramën e persekutimit të tij në ferrin e burgjeve komuniste. Ballafaqimi me Feçor Shehun, që kishte urdhëruar arrestimin e Agollit pas një turneu artistik në Maqedoni, marrë nga libri i ri i Kastriot Dervishit, sqaron jo vetëm pozitën e mjeshtrit të arenës së cirkut, por edhe thelbin e mekanizmit represiv të Sigurimit. Kryqëzimi i Telat Agollit ishte menduar prej ish-ministrit të Brendshëm si një zgjidhje interesante për të thithur informata nga bashkëpunëtorët e UDB-së që operonin në Shqipëri. Po Shehu që nuk e kishte menduar dështimin e misionit, nuk mund ta linte pa gjë mjeshtrin e shquar të cirkut. Hakmarrja ishte e menjëherëshme. Telat Agolli duhej të mbetej banor i qelive të Spaçit, jo pse nuk iu përgjigj thirrjes për t’u bërë spiun, por se kishte ironizuar pushtetin popullor dhe udhëheqësit e Partisë (!)me barcoletat e Skënder Sallakut. Mjaftoi kaq dhe shtatë vjet burg për ta zhdukur përgjithmonë emrin dhe lavdinë e mjeshtrit të cirkut. Po si është shprehur Agolli në përballjen me Feçor Shehun në shkurtin e vitit 1983…
Hetimet e 28 shkurtit 1983
Dëshmia e Telat Agollit


Feçor Shehu gjate seancave gjyqesore
Telat Agolli, i vitlindjes 1932, dëshmonte mbi pyetjet që i kishte bërë Feçor Shehu në Hetuesi në nëntor 1976 për vizitat në Jugosllavi dhe dyshimet për njerëz të farefisit të Nexhmije Hoxhës. Ja çfarë pohonte Agolli para njerëzve të akuzës. Në vitin 1971 shkova në Jugosllavi tek njerëzit e mi, meqë jam nga Dibra për të marrë një çadër cirku. Porsa erdha prej andej më sinjalizuan se ty duan të të arrestojnë. U habita, megjithatë nuk ndjeva asnjëfarë shqetësimi. Pas një farë kohe konstatova se po survejohesha. Gjithandej njerëzit thoshin çfarë thotë Telati, ku është Telati. Për këtë kam dëshmitarë të cirkut, të cilët i kishin thirrur dhe i kishin pyetur për Telatin. Për të mos u zgjatur, në qershor ’76 më lidhin këmbë e duar në Sarandë, ku ishim në turne me trupën e cirkut dhe më sjellin në burgun e Tiranës. Pastaj, pa ardhur mirë, akuzohem si agjent edhe si tradhtar i vënë në shërbim të UDB-së. Që në fillim fare më kërkohet llogari ç’porosi të ka dhënë UDB-ja (e kishin fjalën për kohën që kisha qenë te njerëzit e mi në Dibër). Na thuaj, kërcënonin, se ne e dimë. Çfarë pune kam unë me jugosllavët mo, çfarë thoni, çfarë thoni mo, unë në Dibër kam shkuar te njerëzit e mi. Për këtë më ka nisur vetë armiku Feçor Shehu. Kemi qenë mu përpara Gjykatës së Tiranës, bashkë me Miço Papadhopullin me një shishe raki duke shkuar te Skënder Sallaku, kur më thirri Feçori e më thotë se duhet të shkoja në Jugosllavi. Unë në Jugosllavi s’kam bërë ndonjë kërkesë i thashë. Unë kam kërkuar të shkoj për çadrën e cirkut me shërbim kur të jepet rasti. Jo tha ti je njeriu ynë, ti ke njerëzit e tu atje prandaj shko. O po ky, thashë çarë është kjo, thashë. Ti bëj pasaportën, tha Fiçori, vjen këtu menjëherë ky njeriu dhe të mbaron punë. Shkova mo e sa u ktheva këtu siç u thashë në fillim, nisi belaja, jo UDB-ja jugosllave kështu, jo ajo puna e agjentëve ashtu. Mor jini në vete, ça do të bëj. Një Kadri Gojashi i famshëm më vjen e më thotë mor të na ndihmosh; çfarë të të ndihmoj mor i thashë je në vete. Të ndihmosh Sigurimin; bam-bum, unë nuk e mora vesh fare atë punë se ç’deshnin prej meje. Kur më ndërrojnë hetuesin dhe më vjen një Koço Josifi. Ore më tha merr vesh apo s’merr vesh, rrahin telefonat per ty tha. Që nga aty lart interesohen për ty tha, a merr vesh apo s’je në terezi. Kush të dënon ty për dy llafe mor tha, a e kupton se fundi-fundit ty të çonin në bujqësi, tha. Po çfarë doni nga unë, çfarë kam bërë mo. Mor po lëre atë tha. Kur një dite më erdhi në qeli i pandehuri Feçor Shehu. Hë mor thotë Perlat Agolli, (me sa duket Feçori i ngatërronte emrin) çfarë bën more hala ti. Ça ka mo, çfarë do nga unë, unë thash shyqyr që erdhe, ti thua çfarë bëhet me mua. Si mor tha ti akoma s’po na ndihmon. Çfarë të të ndihmoj mo. Ore tha po neve Jugosllavet i kemi…..,po neve këto gjëra i kemi për arkiv, tha që nesër pasnesër do t’i demaskojmë tha. Çfarë di unë more, unë s’di gjë. Po lëri këto muhabete tha. Çfarë të ka kërkuar UDB-ja jugosllave të na thuash ne, pyeti. Ne e dimë se ti je dibran dhe ke edhe miqësi me fisin e ….Po mo, thashë, kam miqësi, kam marrë motrën e tij për dajon tim atje dhe janë njerëz shumë të ndershëm, kanë ardhur dhe janë riatdhesuar këtu. Mor po lëre atë ti, tha e dimë ne se kush janë ata, ata janë kushërinjtë e Nexhmijes, (gruas së Enver Hoxhës-shënim) prandaj çfarë të kesh tha, qoftë për Nexhmijen qoftë për ndonjë tjetër, mos pyet më tha, qoftë anëtar i Byrosë Politike, anëtar i Komitetit Qendror qoftë, kushdo që të jetë na thuaj ne. A je në terezi mor thashë unë kam qenë “Artist Populli” thashë, çfarë të merrem unë me këto gjëra. Kjo për mua është krejtësisht e pabesueshme, kjo që po më thua ti mua. Po lëri ato, tha, se artist populli të kemi bërë ne. Çfarë artist të popullit më ke bërë ti mor thashë, mua më ka bërë Partia, jam propozuar nga kolektivi, thashë. Në ‘74 (vetëm për çështjen e të afërmëve në Jugosllai-shënim) nuk më çuan në Itali. Vetëm për këtë nuk më dhanë as pasaportën. I shkova Nustret Dautit edhe më thotë ti je njeriu ynë më i ndershëm. Ti je qytetari ynë më i mirë. Ti je artisti ynë më i nderuar. Si mo artisti më i nderuar nuk shkoi dy vjet me radhë në Itali. Si mo njeriu ynë më i nderuar dhe më lidhi këmbë e duar në mes të Sarandës, ja ky Nustret Dauti. Aty i them unë nuk di gjë nga këto prandaj as më kanë porositur për njeri as më ka thënë njeri, unë do të shkoj te njerëzit e mi prandaj e ke gabim. Mor po lëre atë ti tha, neve nuk të dënojmë tha, ndonjë dënim të lehtë do të japim, tha, po rri. Po pse ti nuk do ta mbrosh Partinë tha. Pse mo ku ka nevojë Partia për të tilla gjëra, a je në vete ti thashë, mo çfarë bën kështu thashë se më merr në qafë mua thashë. A do t’i sjellim kalamajtë aty te xhami t’i shohësh 100 metra larg. Jo nuk kam nevojë, i thashë, të m’i biesh kalamajtë mua edhe nuk më lanë gjë. Më në fund vetëm më falni se nuk e thashë në kohën që hyri Feçor Shehu në sekondë doli Koço Josifi. Ka hyrë në fund në finalen e bisedës së tij dhe thotë dëgjo ti Koço bisedove me Telatin, thotë edhe të kini parasysh në rast së ky nuk dëgjon thotë vazhdoni metodat e fundit. Unë nuk kam asnjë send thashë çfarë të them, prandaj ju në doni me shkrujt, shkruani thashë, mor po ç’ke ti tha këto janë në interes të Partisë, në interes të sigurimit tha. Nuk e mora vesh përfundimisht ku e kishin hallin, kur e shoh veten në gjykatën e rrethit të Tiranës. Aty pastaj filluan, tradhtar, vënë në shërbim UDB-së jugosllave. As zoti s’e mori vesh se ku do delnin. Gjykata nuk pranoi e hodhi poshtë, nuk pranoi të dal as në gjyq fare ç’ke ti ne ta heqim atë, kur një ditë në spital më thonë heqim dorë nga akuza e nenit 64. Atëherë thashë çfarë doni thashë agjitacion, çfarë agjitacioni mor. Ti ke fyer udhëheqësit me barsoletat e Skënder Sallakut, më thanë dhe hopa 10 vjet burg. Burg, mo, burg dhe pse për një barsoletë të Skënderit që diçka thosh për një nga komandantët e luftës nga Labëria. Me një fjalë ja këta njerëz që më thatë qëpari a i njeh të cilët buzëqeshnin e zgërdhiheshin me barsoletat e Skënder Sallakut që më lejo të lutem shumë për të pandehurin Kadri Hazbiu që të ketë turp e faqen e zezë që ka arritur deri këtu….
Dëshmia e Sulejman Osmanit
I vitlindjes 1938, ish polic, i dënuar për agjitacion e propagandë, dëshmonte më 18 mars 1983 se kishte qenë në qeli me Telat Agollin. Dëshmitari pohonte se Telati nuk i kishte përmendur emra personash në udhëheqje (që i kishte kërkuar Feçori) në bisedat që kishin bërë në hetuesi apo më pas në Spaç, kur vuanin dënimin. Pas dënimit dhe dërgimit në Spaç, Telati kishte kërkuar në vitet 1977 e 1979 me anë të dy letrave takime me njerëz të autorizuar nga Enver Hoxha.
Dëshmia e Zejnulla Ballancës
I vitlindjes 1920, pedagog në Universitetin Shtetëror të Tiranës, dëshmonte me 19 mars 1983 se në vitin 1972 kishte qenë me shërbim në Kosovë. Atje, në Prishtinë kishin ardhur dy djem dibranë, Triumf e Përtef Turkeshi, të cilët i kishin deklaruar se kur Telat Agolli kishte qenë në Dibër, ishte grindur me një oficer të UDB-së të quajtur Edip Ohri. Telati kishte mbrojtur Enverin, ndërsa Edipi, Titon. Kjo grindje kishte pasur jehonë në Dibër.
Rrëfimi i Peco Kallucit
I vitlindjes 1924, lindur në Nokovë, Gjirokastër, oficer i vjetër, pensionist, dëshmonte më 3 shkurt 1983 për vrasjen pa gjyq të ushtarit në Gjirokastër, vrasje që përmendet edhe në dëshmitë e tjera. Vrasja kishte ndodhur në vitet e para pas lufte. Sipas tij, Xhemal Orhani dhe Zaim Myftari ishte baxhanakë dhe bënin ç’të donin aty. Ushtari quhej Haziz Hajredin Loka (sipas të dhënave të tjera, personi ishte i vitlindjes 1922, e më 17 shtator 1947). Arrestimin e kishte bërë oficeri Miti Teneqexhiu. Nga rrahja e madhe dhe mungesa e mjekimit i ishin gangrenizuar këmbët. Nga Tirana Kadri Hazbiu kishte nisur një telegram që ushtarin “ta nisnin në Tiranë”. Ky për dëshmitarin ishte kombinacion. Dëshmitari kishte qenë i ndaluar për 5 ditë për thyerje shërbimi. Gjatë kësaj kohe, Zaim Myftari, Thanas Liço, etj, kishin marrë dy ushtarë të tjerë dhe e kishin pushkatuar ushtarin në vendin e quajtur vendi i kazermave në Gërhot. Të nesërmen Xhemal Orhani i kishte kërkuar dëshmitarit të shkruante me makinë shkrimi, që ushtari Haziz Loka u nis me makinë në Tiranë, i shoqëruar nga Thanas Liçi dhe një nënoficer i quajtur Koço. Rrugës, tek plepat e Drinos, gjoja ishte hedhur nga makina për t’u arratisur dhe në këto rrethana e kishin vrarë. Sipas tij, procesverbali duhet të ishte në arkivat e sigurimit të divizionit të 5. Për vrasjen nuk ishte lajmëruar familja. Pas “kthesës” së vitit 1948, familja e kërkonte ushtarin duke besuar se ai ishte së paku në burg. Në këto rrethana, familja u sqarua sipas kombinacionit që ishte bërë. Më 1979 Hysen Gorica filloi të interesohej për këtë ngjarje. Zaim Myftari, Xhemal Orhani dhe Miti Teneqexhiu ishin hequr sikur nuk dinin gjë, ndërsa Kadri Hazbiu në fund i kishte thënë Hysenit mos ta luante atë mesele të vjetër. Dëshmitari ishte zhvendosur më pas në Tiranë, për t’u bërë sekretar i Mehmet Shehut qoftë si ministër, qoftë si kryeministër. Për Mehmetin thoshte se lexonte shumë libra e revista, madje i porosiste ato. Po ashtu, dëshmitari përmendte edhe vrasjen e një oficeri në Gjirokastër, por pa thënë emrin e tij.

vijon…

Pakti i fshehtë i Fiqerete Shehut me Hetuesinë

Fiqrete Shehu dhe i biri, Skënderi, të arrestuar 20 ditë pas vetëvrasjes së Mehmetit, fillimisht e shpërfillën ofertën e bashkëpunimit me hetuesinë për të zbardhur rrethanat e aktit fatal të 17-të dhjetorit. Të ardhur në burgun e Tiranës nga Belshi i Elbasanit ku ishin internuar, menduan ta sfidonin drejtësinë e kohës me heshtje totale. Po kjo nuk zgjati shumë. Njëri prej hetuesëve të çështjes, tregon për gazetën “Panorama” se pas arrestimit të Bashkimit, djalit tjetër të Mehmetit, dhe vdekjes në kushte të dyshimta të vëllait të madh, Vladimirit, ata u gjunjëzuan totalisht para organit të akuzës duke pranuar të nënshkruajnë gjithçka nga aktakuza e hartuar në zyrat e Sigurimit. Pikërisht pas këtij pakti, gruaja e ish kryeministrit filloi të ligjëronte jashtë vullnetit të saj duke pohuar se Mehmet Shehu kishte qenë agjent i hershëm i UDB-së, CIA-s, zbulimit jugosllav, britanik etj. Ndërkaq, Skënder Shehu, i biri, i porsa kthyer nga studimet pas universitare në Suedi, dëshmonte se kishte shkuar aty jo thjesht për një diplomë, por për të kryer ndërlidhësin e të atit me agjenturat perëndimore. Këtë radhë, “regjizorët” e procesit, u përkujdesën që deponimet e të vesë së kryeministrit dhe djalit të saj, ti rregjistronin në një kasetë për të bërë xhiron e institucioneve shtetërore. Ligjërata e Fiqrete Shehut për komplote pas komplotesh të ideuar nga bashkëshorti i saj dhe të tjerë vetëm për të hequr qafe Enver Hoxhën, për ditë të tëra shokoi opinionin publik. Me zërin e saj me theks teatral, e veja e kryeministrit fliste lirshëm duke denoncuar tërë lidershipin e Sigurimit, si armiq të betuar sipas një skeme të përsëritur rëndom seancë pas seance. Nga mënyra si shfaqej në vido Shehu, dukej sikur lexonte ato që i kishin mësuar. Në fakt, shpreht ish hetuesi i çështjes, ajo nuk bënte gjë tjetër vetëm artikulonte çafrë i diktohej. E gjitha kjo sipas tij, me qëllimin e vetëm për të shpëtuar pjesën tjetër të familjes, fëmijët. Ishte ky tjetërsim i saj që ngriti alibinë e tmerrshme mbi bazën e së cilës shkuan para plumbit një dyzinë me “tradhtarë” e “agjentë”.



AFRIM IMAJ