Flutura

[Brari]

GAZ:SHQIP:
--------------------

E diela letrare
Faqe e pergatitur nga Ledia Dushi

Jashtë dhe brenda jetës sime
Poezi nga Flutura Açka


--------------------------------------------------------------------------------

KUJTIMET

Drita të ndezura
dhezëllijnë
rrëzat rrugëve qytetit
të ftohtë frullimë.
Kur nata iret
gjejnë kohë
të qejfërojnë me hapat e mi
hijet.

Po ç'epsh u ndjell endja ime?

Si një xhaketë të arnuar
i vesha kujtimet
por, kopsat e zgjyrta
m'i regëzin mosdurimi
si thirravaj
dëgjohen vite që shkepen
qaj, medet
për shqymjet
që kurrë s'do qepen.


JASHTË DHE BRENDA JETËS SIME

Si shpirt shpendi pa kokë
rrëgjakem
me kohën marrë
nën sqetull
si e marrë.
Jashtë dhe brenda jetës sime
zbehen
skuqen
zverdhen
këndellen
kërthndezen
e s'pendohen
vetëm të PACIPET.


TË MIRIT

Më fal, njeri
me fatin
vetëm të më njihje,
vetëm të më prekje,
vetëm të më mbroje,
gjithçka tjetër mërgoi
askund.
Ti s'e di
sa mirë, Zot, që s'e di
ç'është askundi im
miturak
tragjizmi im dhëmbshak.

Më fal,
o ëngjëll, i pafat
të desha pak, pak!


RILIGHT MY FIRE

Rindize zjarrin e harruar
nga vera që lugajat m'i dogji
e myshkët do më zbresë dalldia
si të gjitha rizgjimet, e kthjellët
zgjuar prej tingujsh sjellë nga pafundi:
rilight my fire.
Rrugës për të gjetur veten
përfundi përgjonte shëmbëllimi yt
prej mirazhesh që ndjellin gjumin
ëmbëlak
të mbërritjes në ëndrrën tonë
që s'ish ' si të tjerat, e zbrazët,
aty, ku shkërbyem
dhe shkapitëm njëri-tjetrin;
tani, unë s'jam veçse ti
dhe ty, në gjak të përzihem
e të shtriqem gjymtyrëve
duke pëshpërirë:
rilight my fire.


METAMORFOZË VETMIE

Dikur vetmia
e mpakët
shtriqej të mbërrinte
fundin e shtratit.
Stërkequr si e pavend
tani mbledh këmbët
prej gjatërisë.


HOLLANDA

Fushëtirë
ekuilibër gjeneratash
ngarkuar me hejbe dëshirash për hapësirë.
Ma fal marrëzinë e të qenit
njeri pa liri në vendin e lirisë.
Të dua, o ankth i pakryer
magji e zhbërë nga dhimbje të vjetra
që i mbaj si tatuazhe në gjakun tim të athët
ballkan.
Falma,
se dua të kthehem atje
ku dhimbja është mort,
ku vdekja është art,
ku arti s'ka fat.
S'e ndjen
nga largesa ndjehem shkokluar
si shkëmb buzë brigjesh të paqetë.
Unë nga vendi ku
tani as për varre s'ka vend
vij këtu dhe nga dystia
më merren mendtë.


SHKËRBIM

Demi që shkërbeve
dimëroi pragun
ku hynim vetëm të dy,
s'kishte vend për tre.
Bishëzuar
përreth mureve të qelqta
të ëndrrës sonë dashurore
hendeqe ka vite që me brirë
rrëmon.
Ka kohë që shtigjeve
ngre leqe.

Demi që shkërbeve
dimër nëpër qelqe
do të të sjellë
qetësisht.


FËMIJËRIA

U mbushën me ujë shiu
shoshonet e zbrazura të fëmijërisë
harruar diku në skutë
të kujtesës sime qaramane
prej inatesh që s'i nxorra
prej mërish të harruara
nga vrapi për të mos qenë fëmi.


PËR BURRIN ME SJELLJE TË ÇUDITSHME

Rrugët nga ujërat hapën plagë
drurët-ditë vunë gunga nga pesha

një burrë vrapon të zërë mes dimrash
pse-të kokëshkreta që s'rrinë më
brenda.

[rolua]

po ti o lal pse nuk shkruan poezit tende?




..............."roeli"......................