imagjinoni sikur nje dite kur vini ne shtepi, prinderit ju thojn qe je i/e adoptuar. si do reagonit? do benit ndonje gje? nese po cfar? apo sdo kishit ndonje reagim te madh dhe do kishit vazhduar me jeten tuaj si me perpara, sikur kjo gje nuk kishte ndodh fare.
ne qefin tim
Shumė temė e bukur Shkoder Girl... kam par disa filma qe i perket pyetjes tende. Dhe kam menduar si do reagoja ose si do ndihesha neqoftese prindėrit do me thonin qe jam e adoptuar. Do ndihesha shumė keq sigurisht, por do lendohesha me shumė per asyen qe nuk jan ata "my biological parents''
I don't care how poor a man is; if he has family, he's rich.
te jeshe jetim nuk eshte gje e lehte,por edhe te jesh i adoptur perseri eshte e veshtire.Kurse per sa i perkete anes tjeter, se si do reagoja une po te isha i adoptuar!Do te thoja qe do shikoja realitetin dhe do ti vija gjerat ne peshore,sepse ka shume arsye qe ndikojn,e para perse prinderit me /apo e braktisen kete foshnje qe ne maternitet ,dhe a u interesuan ndonje here per femijen qe e adoptuan dhe e riten te tjeret,dhe do shikoja se si me kan trajtuar ata qe me kan adoptuar,dhe do ti vija gjerat ne peshore dhe pastaj do vendosja.Perseri eshte e veshtire te ndahesh edhe nga ata qe te adoptuan,sepse edhe ata qe te adoptuan,kan vuajtur per ty, te riten apo te edukuan te dhane shkolle.Une do te isha kurioz te mesoja se kush ishin prinderit e vertet dhe sa interesim kishin per femijen e tyre qe e kishin adoptuar te tjeret,dhe neqoftese ata nuk kishin interesim atehere do ishte me mire ti haroje, dhe te bashkjeto/ j/e/ me ata qe te adoptuan qe nuk te lane ta ndjeje mungesen e prinderve te vertet.Ndonje here realiteti eshte i hidhur por qe duhet pranuar
Nuk ka me qorre nga ai qe nuk do te shohi me syte e tija[/FONT][/COLOR]
Do pesoja shok.(shock) Nuk e di se sa kohe do me duhej per ta kaluar kete gjendje te veshtire. Do preferoja qe te mos ma thonin kurre. Nuk do kerkoja kurre per te gjetur prinderit e mij te vertete. Besoj se pasi te kisha kaluar gjendjen e veshtire, do shihja "prinderit" e mij si prinder te vertete dhe nuk do t'i braktisja kurre.
The experience of love, is not when you receive it, but when you give it! - Durin Hufford
po te isha e adoptuar do kerkoja prinderit e mi te vertet dhe do ju kerkoja te pakten 1 shpjegim pse me abandonuan..
mbase ogni tanto do shkoja ti takoja por nuk do jetoj kurre me to.. do jetoja me familjen qe me rriti e qe me do
Per mendimin tim duhet qe personi qe e ka biresuar femijen tia thote te drejten se ai nuk eshte babi i tij ose nena e tij dhe pervec kesaj ta trajtoje si femije te tijin pavarsisht se nuk e ka.Eshte e drejta e femijes te di atesine e tij ose nene etij dhe sduhet te lejohet fshehja e prinderve.
Si do veproja sikur prinderit e mi te mos ishin prinderit e mi?
Pasi te kisha rikuperuar disi nga shokimi psikollogjik, do kisha per ti falenderuar per mbeshtetjen e tyre te pakushtezuar, per keshillat, per verejtjet, per dashurine e tyre, per castet e lumtura qe me kane dhuruar, do i falenderoja qe gjate gjithe kesaj kohe me kane trajtuar dhe jane kujdesur sic do benin per femine e tyre.
Me pas sigurisht do doja te informohesha mbi prinderit e mi biologjik dhe arsyen shtytese qe une u dhash per adoptim. Sikur te ishte e mundur qe une te takohesha me prinderit bio. , nuk jam shume koshiente se sa do i pranoja shpjegimet e arsyeve te tyre per dhurimin tim pasi cdo veshtiresi qe mund te kene pasur ne jeten e tyre kur erdha dhe une ne kete bote nuk do shfajesonte dot braktisjen e tyre. Nuk dua te dukem egoiste aspak, po thjesht nuk mendoj qe do pranoja idene e abandonimit nga prinderit per cfaredo lloj arsye, mbase po te ishin kriminele e me dhane po prape do me kishin dhene tek te afermit, gjyshe teze a ku di une. Megjithate keto mendimet e fundit jane relative pasi as vete nuk jam e bindur se cdo beja.
P.S. Eh nese jam e sigurt per ndonje gje ne jeten time jane prinderit e mi sidomos im ate se vallaj jam misherimi i karakterit te tij, tamam e bij e ba'se, mamin shpesh e dyshoj po nuk mbetet mbrapa jo
Toleranca, eleksiri i lirisė.
lol me shkrive... kurse un i dyshoj te dyPostuar mė parė nga KaLTerSi
mamin shpesh e dyshoj po nuk mbetet mbrapa jome bejn ti dyshoj vete, me gacomojn dhe thon "Ana ti nuk na ngjan ne fare, shiko motrat e tua ngjajn me ne dhe me njera tjetre.... kurse ti me asnjerin... te kemi ngatruar ne maternitet "
mire qe ma thon kte ne kete moshe
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga *~Rexhina~* : 09-02-2004 mė 23:50
I don't care how poor a man is; if he has family, he's rich.
flm per pergjigjet tuaj edhe i lexova te gjitha
Une gjithashtu mendoj se si reagon dikush ka te bej edhe me mosh. Sa me i madh te jesh, je dhe me i pjekur ne veprime dhe dicisions qe ben. Vepron me mendje, kurse nje adoloshent mund te shperthej. Kjo nuk i perket te gjithve se jo te gjith jan njesoj, por ne pergjithsi kshu eshte...te pakten keshtu mendoj une.
ne qefin tim
Neqofse dicka e tille do te me ndodhte to i falenderoja prinderit perzemersisht qe me moren ne familjen e tyre, me rriten, me dhuruan dashuri dhe nuk me lane vetem te jetoja neper shtepiat e femijve. Ato per mua do ishin 100% prinderit e vertete nen zemren time. Do ti respektoja nje mijeeee here me teper sec i kam pasur, aktin e tyre qe me rriten nuk do ta harroja kurre dhe do beja c'fare te mundesha tia shperbleja.Postuar mė parė nga Shkoder_Gurl
imagjinoni sikur nje dite kur vini ne shtepi, prinderit ju thojn qe je i/e adoptuar. si do reagonit? do benit ndonje gje? nese po cfar? apo sdo kishit ndonje reagim te madh dhe do kishit vazhduar me jeten tuaj si me perpara, sikur kjo gje nuk kishte ndodh fare.
Sigurisht qe do kerkoja dhe prinderit e lindjes, do mundohesha te krijoja nje lidhje miqesore me ato. Por perpara prinderve qe me rriten nuk do ti vija.
Postuar mė parė nga Shkoder_Gurl
imagjinoni sikur nje dite kur vini ne shtepi, prinderit ju thojn qe je i/e adoptuar. si do reagonit? do benit ndonje gje? nese po cfar? apo sdo kishit ndonje reagim te madh dhe do kishit vazhduar me jeten tuaj si me perpara, sikur kjo gje nuk kishte ndodh fare.
urime per temen
nam fare eshte pyetja
shum keq dhe teper e lenduar shpirterisht . pse?
sepse ne qofte se prinderit qe me kishin rritur nuk me kan trajtuar mir dhe nqs ato sme kan len ose skishin len ne asnje vend me shoqerin time etj etj ....do vazhdoja jeten time por do kisha dhe rrespekt sepse me kan mbajtur me buk dhe gjithashtu me kan rritur
po prap pastaj do jetoja jeten time
hey i love this topic i swear
sikur te me ndodhi mu kshu sa mir
se beja ca te doja un
muahz ju puth te gjithve
shkdora gurl vote ke na mua
Hi Shkoder gurl shum teme e mire!!
Asht shum shum veshtir te dihet se si reagohet pa e provuar po dihet nje gja se kurr situata ska me qane njelloj ne ate familje si me pare!!!!!
If u r successful,u will win some false friends and some true enemies; Succeed anyway.
Nje shokut tim te ngushte i ndodhi kjo ngjarje !
...pasojat ishin traumatike.
Do flas perciptas me vone
Cdokush do te reagonte perpara nje fakti te tille. Sikur te me ndodhte mua... Do te ndihesha keq per prindin biologjik qe me ka braktisur ose qe nuk ka qene i zoti te me meritoje dhe do te doja me shume prinderit qe me rriten sepse kjo eshte detyre me e veshtire se te te sjellin ne jete.
Kenga me e larte qe mund te degjoje njeriu eshte belbezimi i shpirtit njere
..Pyetja pare zotit dhe vetes do ishte, pse tek mua?
Urrejtja do ishte e pa kontrolluar. Urrejtje per prinderit biologjik pse e sjellin nje jete ne kete bote kur skane kushte e tej|?
Me mire te me kishin hequr qe ne bark sesa te rritesha pa prinderit e vertet,pastaj urrejte per prinderit qe me adoptuan nese do me tregonin me vonese por gjithashtu mirnjohes qe me rriten dhe me cuan deri ne moshen e llogjikes nese do me thonin ne ate moshe.
! Do ikja dikur larg ne park ose diku ku s`do te kishte njeri te shtrihesha ne bar te shikoja ne qiell dhe mos levizja per nja 4-5 or te mira!
Ne vetvete gjen qetesine ndonjeher..!
Jam JETUS jo TREGUS!.
Te njejten situate dhe te njejtin perfundim do tregoja me lart !Postuar mė parė nga Mina
Cdokush do te reagonte perpara nje fakti te tille. Sikur te me ndodhte mua... Do te ndihesha keq per prindin biologjik qe me ka braktisur ose qe nuk ka qene i zoti te me meritoje dhe do te doja me shume prinderit qe me rriten sepse kjo eshte detyre me e veshtire se te te sjellin ne jete.
...dhe ngjarja ishte shume e dhimbshme . ( do flas shume perciptas per te respektuar identitetin e shokut dhe ndjesine shpirterore te tij , te cilen vetem mua ma shprehu )
Ishte koha matures.
Moshe pothuajse e pjekur dhe e vetdijshme per veprimet qe ben.
Prinderit i shqetesonte nje fakt - ti thonin te verteten femijes !
Djali as nuk e kishte idene se cfare " e vertete " gjendej , pertej asaj qe njihte ai.
Nganjehere kur prinderit kane nje shqetesim te madh , i transmetohet edhe femijes ne menyre platonike. ( kete psikologjia ndoshta e shpjegon me qarte )
...dhe keshtu ndodhi :
Nje nate vere , djalit i shfaqet ne enderr nje Femer e veshur me kemishe nate , te bardhe .
Shikonte ne enderr sikur ishte ne klase dhe bie dera . Mesuesja e hap dhe pasi bisedon me personin pas dere , therret nxenesin ( x ) per te dale perjashta sepse e kerkonin . Nderkohe i permend emrin e personit qe e kerkonte ( nena jote )
Cuditet i shkreti se nena ishte ne pune dhe kurre nuk kishte shkuar ne shkolle ta kerkonte ( nena qe e rriti ).
Kur del tek dera , shikon nje femer te bukur , e cila ishte e veshur vetem me kemishe nate .
Femra vetem qante , qante dhe qante duke i perkedhelur floket .
I habitur nga kjo ngjarje dhe i nevrikosur per perdorimin e fjales " nene " me te cilen femra kishte genjyer mesuesen , djali i flet me ze te ashper :
Kush je ti moj shoqe ? C'kerkon nga une ? Pse i the meueses qe je nena ime ?
Genc ... me tha ai . Sapo ajo femer foli ne enderr , mua mu drridh trupi dhe u zgjova direkt . Fjalet e saj ishin " Cfaredo te mendosh ti , Une jam NENA jote . Me fal o bir qe te largova dhe falenderoj ZOTIN qe qenke shendoshe si molla "
Pasi kalon disa kohe ne dhomen e tij , i therret mendjes dhe qesh me veten sesi ka mundesi qe u fut ne keto mendime idioteske vetem nga nje enderr qe pa . E heq mendjen qe andej dhe ulet poshte .
Ne kushine ndodhej babai dhe nena - gjithashtu dhe motra e vogel , e cila kishte lindur 7 vjet pasi keto kishin adoptuar cunin . ( dhurate e ZOTIT )
Nderkohe qe po grindeshin me motren , prinderit i bertasin dhe djali u kundervihet me nje gjuhe te cilen se kishte perdorur kurre :
Ca kini o njerez - thote ai - kesaj i kushtoi gjithmone me teper rendesi se mua dhe perhere e keni trajtuar me mire !
...keto fjale bene qe pjata ti binte nenes nga duart dhe babai te tronditej aq shume sa te shperrthente ne lot .
Fjalet qe tha djali nuk ishin te verteta , por ama prinderit i therren ne zemer .
Pasi djali u kerkon falje per fjalet e pamatura ( kete djale e kane rritur si ne pellembte te dores ) , ulet ne kolltuk dhe i kerkon prinderve qe ti tregonte enderren qe kishte pare .
I tregon enderren dhe situata emocionale nese deri qepari ishte keqesuar , tashme shperrtheu fare .
Nuk gjeten rruge tjeter prinderit , por duke pasur parasysh moshen ( per te cilen kishin pritur deri tani , sepse kerkonin qe djali te ishte i pjekur ) dhe duke u indinjuar nga ndodhite e mengjesit - I treguan te verteten !
...Ti je i adoptuar i thane . Kur te sollem ne shtepi , jeta jone ndricoi . Zoti na dhuroi dhe femije me vone . Etj etj
Shokim i vertete per ate djale !
...Sesi rrjedhuan ngjarjet me vone - do i diskutoj mrapa .
Tani po jua le juve te mendoni sesi veproi djali pasi degjoi " te verteten "
Cfare ndjesie iu krijua per prinderit biologjik dhe per ato jo-biologjik ?
Keni te drejte te komentoni !
Vereni veten ne ate situate dhe mendoni sesi do reagonit ju ...
-----------------
...DeuS...
auuuuuuuuuuu
sa e dhimbsur qenka kjo ngjare
perzotin mu be mishi kokrra kokrra seriozisht
o zot ozot
un them se djali do ket par jeten e vet pastaj
ose ku di un ua per koken time qenka vertet shum ngjarje e hidhur
Deus e vertet kjo?
o gosh
po mir cfare ndodhe me tutje?
vertet e dhimbshme kjo ngjarje
un perveten time sdo dija cfar te beja. do isha shume shocked sa nuk do flisja dot. e kur do e mirja veten do i falenderoja qe me trajtuan dhe me rriten si femin e tyre. pavaresisht se ata nuk jam prinderit e mi biologjik prap do i quaja "mama" dha "baba". do me lindte kurioziteti per te ditur prinderit e mi te vertet e pse me lan per adoptim. por s'do e kerkoja per te gjetur mama sepse mamin e kam se ajo nen qe me ka dashur e me ka rritur eshte nen per mua. por do doja ta fusja maman time biologjike ne jeten time nese ajo do donte por do e therrisja me emer e jo mami. kshu do beja un. kurse per sa i perket ketij shokut tend deus s'di cfar te them, mbase i ka falenderu prinderit dhe do te dinte pse mamaja e tij biologjike e la ate si disa te tjeret.
gjithashtu edhe un kam pas nje shok qe eshte i adoptuar, por ketij nuk i ben pershtypje fare. asqe nuk i ka lind deshira per te njohur prinderit e tij biologjik. asgje fare. kur e mori vesh spati reagim, vazhdoi me jeten e tij si gjith ditet e tjera. ne fillim mendova se mbase e mbante brenda ndenjat qe kishte dhe nga paraqitja dukejsh ndryshe. por nuk ishte ajo, atij me te vertet si beri pershtypje. kjo gje me cuditi pak dhe jam kurioze ta di pse por me vjen pak zor ta pyesja. nejse tani ai nuk jeton me ketu so nuk e mar do kurajon ta pys.
ne qefin tim
Shyqyr qe une e kam te sigurte se nuk jam e adoptuar sepse jam shembelltyra e babit..
Ajo histori ishte shume e dhimbshme ajo siper.
Sikur une te isha e adoptuar do doja me mire prinderit mos te ma tregonin... sepse do kaloja per momentin, dhe se s'ben do mundohesha te gjeja prinderit biologjik.
Une me ty pata fillu
vec ta bej tjetrin xheloz,
e tash me ty jam dashuru,
...kjo pune me ben nervoz....
hmm une do imallkoj / nuk dua ti shija kurr prindit biologjik qe me kan adoptuar se me pa qen prinder te mire me kishin majt e rrit dhe do i adhuroj prindit qe me kan marr e rritur
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga DaNgErOuS : 25-03-2004 mė 10:04
O Azem shqipe malsie,
Per ty loti na ka hije.
Regullat e Postimit
Pėrgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt