Pushime te mbara ne Sarande (po ua mbajti kuleta)

[Eni]

Inaugurohet hoteli i vëllait të Arben Malajt

Me një investim prej 1 milionë dollarësh, vëllai i Arben Malajt ia ka arritur të inaugurojë në hyrje të sezonit turistik hotelin e vet luksoz në qytetin e Sarandës. I ndërtuar në një vend mjaft të privilegjuar të qytetit, hoteli ka mbi 20 dhoma dhe është ndërtuar për të shërbyer sipas një praktike klienteliste. menazheri i hotelit i deklaroi dje gazetarit të gazetës "55" se klientët e privilegjuar të sezonit janë kreditorët e firmës piramidale "Cenaj& Co". Edhe pse nuk janë të qarta lidhjet e investimit të vëllait të Arben Malajt me kreditorët e një skeme piramidale, për lulëzimin e së cilës Malaj investoi gjithë pasurinë e vet intelektuale, kreditorët e skemës piramidale kanë mundësi të gëzojnë çmime të ulura në hotelin më të ri të sarandës, ndërkohë që vetë Malaj ndoshta ka mundësi të kryejë një procves çlirimi shpirtëror. Ceremonia e inaugurimit ka qenë një eveniment i vërtetë mondan për elitën socialistë të Tiranës e të jugut të vendit, por së shpejti mendohet që një ceremoni tjetër të rinovohet në mes të sezonit turistik për kreditorët e Cenajt. Menazheri i hotelit së shpejti pritet të vihet në krye të një fushate publicitare për hotelin, por nuk është e qartë nëse një foto familjare e vëllezërve Malaj do të jetë në qendër të posterave të shtypur për atë rast.

[Eni]

Nga Fiqiri Sejdiaj/

Pasi kalon Qafen e Gjashtes, befas te shfaqet kaltersia e detit Jon dhe pamja e nje qyteti ne forme amfiteatri. Pallatet dhe vilat nga varen lulet e ndezura te Bukoviles ngjiten shkalle-shkalle shpatit te malit. Palmat shoqerojne rruget. Kjo eshte Saranda, qyteti port me jugor i vendit. Epitetet per te jane te shumta. Ciceroni qysh ne shekullin e I para eres sone e quante: "nje liman te volitshem per lundrim nga Epiri drejt gadishullit italik". Po ne kete shekull Straboni do ta veconte limanin e Onhezmit (Saranda e sotme) perballe Kerkyres midis 12 limaneve te tjere. Pubkivi gjithashtu. Artiste, poete, kineaste, piktore e fotografe kane gjetur ne Sarande frymezimin e munguar. Ata e kane quajtur margaritari yne i rivieres. Ciftet e sapomartuar vene ne Sarande per te kaluar muajin e mjaltit. Ky eshte qyteti qe ka vetem nje stine. Ketu njerezit asnjehere nuk kane pare se si bien gjethet e pemeve ne vjeshte. Ashtu si kaltersia e detit edhe gjelberimi eshte i perjetshem. Ky qytet piktoresk ruan ne gjirin e vet thesare te nje kulture e qyteterimi te lashte. Butrinti eshte njeri prej tyre. Finiqi gjithashtu. Me male, fusha, lumenj, liqene e me nje bregdet te rralle kur gjiret e virgjer nuk kane fund, Saranda perben rajonin me te pasur ne Shqiperi per zhvillimin e turizmit ne te kater stinet e vitit. Megjithate Saranda, ne fund te fundit, eshte qyteti i 40 mije banoreve me halle e preokupime te shumta qe keto dite kane vetem nje merak: si te presim pushuesit, te cilet kete vit kane bujtur qysh ne muajin maj? Si te perballojne fluksin dhe kerkesat e tyre ne rritje?

Kryeministri

Trageti ankorohet ne port dhe turistet zbresin njeri pas tjetrit. Ne Sarande cdo dite hyn dhe del te pakten nje traget me turiste te huaj. Ata vijne nga Korfuzi, vizitojne Butrintin, hane nje dreke ne Sarande dhe ne mbremje kthehen perseri ne Korfuz. Numri i tyre varion nga 80 deri ne 120 turiste ne dite. Ndersa shohin kishen ne qender te qytetit, turistet pyesin te habitur: po a nuk eshte Shqiperia nje vend mysliman? Vangjel Xhani, shoqerues dhe ciceron i grupeve turistike qe vijne ne Sarande, nxjerr 100 leke dhe ndersa u tregon portretin e Fan Nolit te stampuar ne banknot u thote: "Ky ka qene kryeministri i qeverise se pare demokratike ne Shqiperi. E quajne Fan Stilian Noli. Eshte i krishtere". "Prift?"- thone turistet, duke pare banknoten shqiptare me portretin e Fan Nolit. "Jo, nuk ishte prift,- ua kthen Vangjeli.- Ishte peshkop. Urdhero banknoten dhe mbaje si kujtim per te kuptuar me mire Shqiperine. Dokument me te mire se ky nuk ka". Tre-kater ilandeze pyesin per tolerancen fetare. Duke u treguar kishen ne qender te qytetit, Vangjeli u thote: ne kete kishe me shume vijne myslimane se sa te krishtere. Irlandezet rrudhin buzen ne shenje mosbesimi. Atehere, Vangjeli vazhdon me tej. Ne nje qytet te vogel, jo shume larg prej ketej, ne Libohove i biri i priftit u martua me te bijen e hoxhes. Oh, jo! Nuk ka mundesi! "Kjo eshte e paimagjinueshme!"- thone gati ne kor irlandezet dhe turistet e huaj. Disa pyesin perseri nese e kane kuptuar mire apo jo ate qe u ka thene Vangjeli. Ai, megjithese e flet anglishten shume mire, ua perserit romancen e dashurise midis djalit te priftit dhe vajzes se hoxhes edhe njehere. "A e dinin prinderit kete lidhje? Cfare bene kur e moren vesh?" - ngulin kembe irlandezet. "Po ata me deshiren e prinderve u martuan,- perfundon Vangjeli.- Ne dasmen e tyre shkoi gjithe fshati, te krishtere e muhamedane". Per turistet irlandeze dhe per shume te tjere kjo eshte teper shokuese.

Amerikania

Diana Dishnica, 20 vjec, lindur dhe rritur ne Amerike, ka ardhur nga Uashingtoni per te vizituar Saranden. Ajo i lutet se emes te shkojne ne Lekurs. Eshte mbremje, vone, dhe e ema kundershton. "Mos harro,- i thote ajo,- si na kane porositur? Asnje udhetim naten ne Shqiperi". Ne bisede futet shoferi i taksise, i cili i garanton se jo ne Lekurs, por kudo mund t'i coje pa asnje problem. Shoferi i taksise tregon se ka nje eksperience te bollshme nga frika dhe dyshimet e te huajve per Shqiperine. Mirepo sa kalon dita e pare ata binden per te kunderten. Edhe mamaja e Dianes me ne fund bindet qe te shoqeroje vajzen ne Lekurs, por me dyshim te madh vetem se atje sheh drite. Kur kthehen ne hotel te dyja grate ndjehen te kenaqura. "Frika kot, dyshime kot, propaganda e madhe", - ia ben plaka si ne enderr.

Jorgo

Tek "Palma" ne periferi te qytetit nje klient ngre zerin. I zoti i lokalit afrohet me nxitim, e merr menjane dhe i thote me ze te ulet: "Te lutem Jorgo, me ze te larte ne lokalin tim mos fol. As sherr nuk dua! Ndyrshe i thashe djalit te te marre me makine te te coje ose ne shtepi ose ne polici, more vesh apo jo?" Tjetri hesht. Pas ketij fakti kushdo e kupton arsyen pse ne Sarande keto dy vjetet e fundit nuk ka pasur asnje krim apo incident. Te gjithe perpiqen te ruajne rendin, qetesine dhe sigurine. Ne Sarande ka mbi 40 cekice te rende pneumatike qe thyejne shkembin per te hapur vendin ku po ngrihen rreth 300 hotele te reja. Sipas nje urdhri te bashkise per muajt e veres ne qytet jane ndaluar punimet me cekic pneumatik.

Vasil Barka

Vasil Barka drejton nje nga agjencite turistike te Sarandes. Kater here ne jave ai pret dhe percjell anijen "Santa", qe vjen nga Korfuzi me turiste te huaj. Duke kaluar sa ne nje cep ne cepin tjeter te portit, ai perpiqet qe te mbaroje sa me shpejt formalitetet portuale. Me tutje nje vinc shkarkon cimento. Mendoni sikur braga te keputet dhe thesi i cimentos te bjere ne toke prane kembeve te turisteve, qe kalojne per te hypur ne autobus. O do presesh e do percjellesh turiste, - thote Vasil Barka,- ose do te shkarkosh hekur e cimento. Te dyja bashke ne te njejten kala nuk shkojne. O njera, o tjetra! Terminali i ri kete vit nuk u be. Vend per anijet e tjera nuk ka. Per jate jo e jo. Porti mbetet ndoshta pika me e dobet ne Sarande qe duhet rregulluar. Ashtu sic duhen rregulluar vizat hyrese per turistet lindore. Nje cek, i cili ndodhet me pushime ne Korfuz, nuk mund te vije kurre ne Sarande. Nese ka deshire, atehere duhet te lere pushimet, te shkoje ne Prage, te beje kerkese prane ambasades shqiptare atje dhe pasi te vije kerkesa ne Ministrine e Jashtme e te miratohet, vetem atehere mund te vije ne Shqiperi.

Lekursi

Luli, qe ka ndjekur nga afer rikonstruksionin e kalase dhe te kompleksit turistik te Lekursit, na sqaron se ketu ka qene nje garnizon italian qysh ne Luften e Pare Boterore. Ndertesa e vogel dykateshe e ngritur mbi shkemb ka ekzistuar qysh ne ate kohe. Me '97 ajo u rrafshua krejt. "Mirepo sic e shihni, - vazhdon Luli,- gjurmet e atij viti te mbrapshte nuk shihen asgjekundi." Per restaurimin e kesaj pike kane punuar specialistet me te mire te Institutit te Monumenteve te Kultures si dhe guregdhendesit me te mire te Gjirokastres, Tepelenes dhe Sarandes. Ajo qe e ben me interesante kete pike eshte shikimi 360 grade. Dmth duke qene ne kulmin e saj ju mund te shijoni pamjen madheshtore te perendimit te diellit, lindjen e tij, fushen e Vurgut, Butrintin, Ksamilin, Liqenin, Bistricen, Delvinen, Finiqin, Korfuzin e me tej. "Duke perfituar nga pozicioni gjeografik kemi porositur dy teleskope qe vizitori te shohe vertet Italine, - thote manaxheri i kompleksit turistik te Lekursit. - Gjithashtu kalaja do te kthehet ne nje skene artistike ku cdo nate do te kete muzike."

Ku te vemi?

Resurset turistike dhe variacionet turistike te Sarandes jane te shumta. Nje dite ne Butrint eshte e padiskutueshme. Kjo eshte pika me e madhe arkeologjike ne Shqiperi per te gjithe vizitoret qe vijne ne Sarande. Butrinti permendet qe ne shekullin IV para Krishtit. Ketu mund te shohesh amfiteatrin, keshtjellen veneciane, keshtjellen e Ali Pashe Tepelenes qe ua mori francezeve te Bonapartit, Pusin e ninfave, Baptisterin, Porten e Luanit, Baziliken etj. Ne rrugen e Butrintit ndodhet Gjiri i Ksamilit nga me te bukurit e detit Jon. Te tille e bejne kete gji kater ishujt e vegjel qe nuk i kalojne te 400 m gjatesi e 150 m gjeresi. Nese nuk doni te shkoni me makine, atehere mund te shkoni me anije ne Kakome, Korze e Bunec. Gjiri i Kakomese futet mbi 500m ne brendesi te tokes. Ai eshte nje plazh i mrekullueshem ranor, i virgjer e me nje bukuri qe s'hiqet kurre nga mendja. Syri i Kalter, eshte nje objekt tjeter turistik ku mund te shkosh gjate diteve qe je me pushime ne Sarande. Nje kafe ne mengjes mund ta pish ne cdo cep te qytetit nga duket deti. Mund te shkosh edhe ne hotel "Butrint". I ngritur 30 vjet me pare ndertesa e ketij hoteli te vjeter ka ndryshuar krejt lukun e tij. Jane dashur 18 muaj per t'i dhene pamjen qe ka sot me nje standard te larte sherbimi, por edhe me cmime te kripura per vendasit. Hoteli ka rreth 500 vende te ulura, dhoma suit, dhoma vip, piano bar, pub bar, restorant, piceri te castit, pishine, terren sportiv per minifutboll, tenis, basketboll e volejboll, salle konference, dyqane, parking etj. Hotel "Butrinti" dhe Lekursi, jane dy objekte te reja pa te cilat as qe mund te kuptohet Saranda turistike e ketij viti.

Cmimet

Nje grup kosovaresh pasi kishin bere 14 ore rruge per te pare Saranden, u habit`n jo vetem me bujarine e sarandioteve, por edhe me cmimet e tyre. "Cka bahet bre vlla! Shume shtrenjt po na duket!" "Epo ka investuar vllau ne shkemb, -ia kthen i zoti i lokalit. 15 milione leke kam harxhuar vetem per te hapur themelet. Kur do t'ia nxjerr paret, kur te vdes"? "Di me te than se keshtu s'esht mbare. Ke me falimentu se po largon klientet. Cmimi i unjet i afron klientet, rrit xhiron, qarkullimin e parave dhe fitimin", kundershton kosovari. Cmimet ne Sarande jane vertet te kripura. Po sherbimet? Para shume vitesh Ministria e Tregtise nga varet turizmi dergoi ne Itali nje grup pasticieresh per te mesuar se si pergatitej akullorja. Ata qendruan ne Itali 15 dite. Tani vetem ne Sarande ka me dhjetra djem e vajza qe kane punuar jo 15 dite, por te pakten 3 vjet ne lokalet me te mira te Korfuzit, Rodosit dhe krejt Greqise. Ata kane mesuar jo vetem se si behet akullorja, por krejt pasticeria dhe piceria. Si sherbehet ne hoteleri qe nga recepsioni e deri ne dhome. Kjo do te thote se sherbimi ne Sarande ka ndryshuar per mire.





© Koha Jone 2001 All Rights reserved

[Brari]

Fiqiri Sejdia eshte nga te dalluarit ne Rebelizmin e 97-tes..
I takon atij te haje e te pije gratis ne SARANDEN e MAFIES.
Se mos i marrin leka kamarieret atij..
Mo na turperojne ata malukater kamariera me shoket na Tirana qe mezi i kemi qe i pacim sa malet me ne krie shoket Gramoz e Arben Malaj.

[ChuChu]

Rrëfimi i një dite vere në Sarandë - Nga Mira Danaj

Është e vërtetë se aty diku nga mesi i pranverës na kap "ankthi" i pushimeve verore. Përveç dietave ekspres, pareve dhe çantave shumëngjyrëshe të plazhit, që në më të shumtën e rasteve lihen për momentin e fundit, problemi kryesor është se ku do i kalojmë pushimet. Me mundësitë e shumta jashtë dhe brenda vendit, shtohen dhe dilemat dhe pavendosmërite e njerëzve. Kjo dilemë na kapi edhe ne*, Turqi, Qeparo, Tunizi, Sarandë apo pushime dy ditore në Vlorë, Mal të Zi apo Pogradec. Por, kudo që unë të shkoj me pushime, nuk ka më kuptim vera pa disa ditë në Sarandë. Për faktin që kam jetuar disa kohë aty, për faktin që sa herë që shkoj me kaplon një ndjenjë qetësie, hapësire dhe paqeje me veten që asnjë qytet tjetër nuk ka mundur të më falë. Kështu pra, edhe këtë verë pushimet e mia filluan në Sarandë (me shpresën që ndoshta dhe aty do mbyllen, diku nga shtatori). Nuk e di per cilën arsye të qartë më kapi dëshira që të përshkruaj një ditë pushimesh në Sarandë, ndoshta sepse të gjithë flasin për pushimet verore, për turizmin, pati më pak apo më shumë pushues, kaq përqind më mirë dhe kaq përqind më keq, etj, etj. ...

Në përgjithësi zgjoheshim herët në Sarandë. Por megjithatë zgjimi nga zhurma e detit është shumë e këndshme. Edhe këtë verë u zgjuam shpejt por prej zhurmës së një betoniere tek pallati që po ndërtohej aty afër. Është normale në fakt që shumë ndryshime dhe shumë ndërtime do të bëhen në Sarandë, një qytet i tillë, shumë i bukur dhe shumë tundues nuk mund të rrijë në vend. Por, për ne, ndërtimi i pallateve 9-katëshe, apo më tepër, në mes të qytetit, ishte paksa i papranueshëm.

Në fakt ishim mësuar me një qytet të vogël, super të këndshëm, me ngjyra të celëta, me shkallë, ku çdokujt i jepej mundësia të shikonte pak hapësirë deti, në fund të fundit s'mund ta kuptosh Sarandën pa të. Dhe papritmas, kur ti gjendesh para një karabinaje 8-katëshe (me mundësi shtimi katesh), pyet veten se mbi çfarë logjike bazohet kjo arkitekturë e re e qytetit (sepse në fakt nuk është vetëm një ndërtesë 8 katëshe, por disa të tilla, me perspektivë shtimi). Ka ndonjë qëllim vallë?, shërben ndoshta për zhvillimin e mëtejshem të qytetit (gjë fort e pamundur...)? apo mos ndoshta është parashikuar që popullsia e Sarandës do rritet në mënyrë kaq të shpejtë sa nevojiten ndërtesa shumëkatëshe për ta përballuar ? Në fakt ekziston dhe hipoteza që shumë banorë të Tiranës mund të vërshojnë të blejnë apartamente në Sarandë ashtu siç kanë bërë në Durres, por të themi të drejtën kur mendon gjendjen e të dyja rrugëve që të shpien në Sarandë, edhe kjo bie vetiu. Nuk e gjejmë dot arsyen dhe gjithashtu nuk mund të ndryshojmë asgjë. Sepse siç ndodh rëndom me qytetarin në Shqipëri, për sa kohë gjërat i ecin mirë, është gjithçka në rregull, por sapo ke një problem apo thjesht dëshiron të kundërshtosh diçka që ty të duket e padrejtë, menjëherë para teje ngrihet një mur i pakapërcyeshëm. Nejse i vemë kapak dhe nisemi për në plazh, dhe për fat të mirë, plazhet e bukura nuk mungojnë.

Kafen e mëngjesit e pijmë tek Hotel Butrinti (nuk ka nevojë për komente të tepërta) ose tek « Breshka » buzë detit (nuk jam shumë e sigurtë për emrin e vërtetë të lokalit sepse ne gjithnjë i kemi thënë tek Gjoni). Sido që të jetë, në Sarandë njerëzit janë të sjellshëm dhe lokalet e këndshme, në përgjithësi kafja të shijon kudo. Në fakt kjo ndalesë ështe paksa strategjike sepse, është si një lloj pushimi para se të hysh në rrugën që dikur ne i thoshim "rruga e Kampit" meqë të çonte te Kampi i Punëtorëve, dhe që tani është plot me hotele nga më të ndryshmet, shumica e të cilave për fat të mirë e kanë ruajtur veçantinë e ngjyrave të bukura të Sarandës. Meqënëse permëndëm ish Kampin e Punëtorëve, kush ka qenë më parë në Sarandë dhe e njeh pak, çuditet tek e sheh ne atë gjendje të mjeruar, një gërmadhë e vërtetë dhe imagjinon ditën kur dikush ta kthejë atë ndërtesë në një resort të mrekullueshëm, me sallë lojrash, me një park të gjelbërt, me ambjente të ndryshme, me fitnes etj. Le të kthehemi tek rruga, e cila do të ishte shumë e bukur në qoftë se nuk do të ishte plot me gropa, me gurë dhe mbeturina të hedhura nga ndërtimet që vazhdojnë. Them do të ishte, sepse nuk është më. Dhe më e trishtueshmja është se sa vjen e keqësohet. Dhe në momentin që ti pyet se kush e ka fajin, se si ka mundësi që një rrugë e tillë kryesore, vazhdon të jetë në këtë gjendje të mjeruar, përgjigjet kundërshtojnë njëra tjetrën, ndërmjet shtetit dhe pronarëve të hoteleve. Edhe kjo është një vecanti tjetër tona, një kërkim i pambarim i fajtorit, dhe ndërkohë çdo gjë shkon për më keq.

Megjithatë, ideja që ti ecën buzë detit t'i qeteson mendimet, dhe sapo e kalon pjesën e keqe të rrugës, e harron atë (ndoshta shoferi jo dhe aq...). Ditët e para problemi kryesor është zgjedhja e plazhit sepse janë të shumtë, duke filluar nga plazhet më të afërt e deri më tej Ksamilit. Për sa i përket rrugëve në Sarandë duhet përmendur dhe diçka tjetër, policia rrugore. Policet rrugorë në Sarandë janë shumë të sjellshëm dhe përpiqen që pushuesve të mos u shkaktojnë probleme të kota.

Kur shkon në Sarandë nuk mund të rrish pa vajtur pak dhe në Ksamil. Por menjëherë sapo hyn në qytezë, vë re, se dhe në Ksamil gjërat ndryshojnë. Kaosi i ndërtimeve dhe i mbetjeve inerte vazhdon, madje me më shumë vrull gjatë sezonit të verës. Dhe ti prapë pyet veten se ccfarë po ndodh. Si ka mundësi që nuk ndalohet kjo çmenduri? Ndoshta duhen mbyllur sytë, duhet fjetur mendja, dhe duhen shijuar vetwm deti, prodhimet e tij, peisazhi, buzëqeshja e njerëzve të sjellshëm (në fakt jo gjithnjë por pjesa e pasjellshme është shumë e pakët).

A nuk do ishte më mirë që gjërat të ndryshojnë pak në realitet dhe jo vetëm në imagjinatë? Është e disata pyetje pa përgjigje kështu që po vazhdojmë më tej. Përmendëm diku më sipër njerëzit në Sarandë, në përgjithësi janë vërtet të sjellshëm dhe përpiqen që t'iu shërbejnë sa më mirë pushuesve. Por megjithatë ti çuditesh kur dëgjon se si një plazh publik, i hapur për të gjithë, brenda natës ndryshon status, duke u kthyer në një plazh "privat", ku pronari i lokalit pranë tij ka vendosur shezlongë që kushtojnë 500 Lekë të reja çifti dhe për më tepër janë vënë aq shumë shezlongë sa ti nuk e ke mundësinë të vendosësh çadrën tënde dhe të shijosh bregun dhe detin që janë pronë e të gjithëve, pa përjashtim. Më shume prej inatit se sa prej çmimit një pjesë e njerëzve preferojnë të gjejnë një plazh tjetër. Por në Sarandë një pjesë të mirë të tregëtarëve i ka kapur sëmundja e fitimit ekspres, brenda natës, që në fakt rezulton fort i pasigurt. Megjithatë, ka plot plazhe të tjera, gjithnjë shumë të bukur, me ndonjë lokal shumë të thjeshtë, me dërrasa dhe kashtë, po ku peshku i pjekur në zgarë të shijon më shumë se çdo gjë tjetër. Kjo është Saranda, i gjen dhe provon të gjitha.

Në fakt, mbas disa dilemash, stacioni ynë u bë përsëri plazhi tek "Hotel Nertili" por që shumica e njohin me emrin « tek Nexhipi ». Hoteli ndodhet në zonën midis qytetit dhe ish Kampit. Deti ështe shumë i pastër dhe shumë blu. Një pjesë e kësaj zone fatkeqësisht është bllokuar nga mbetjet inerte të hedhura në breg të detit duke e bërë të pashfrytëzueshëm. Ndërsa në pjesën tjetër janë ndërtuar disa hotele me plazhe të rregulluara me zhavor ose pllaka betoni. Një prej tyre është edhe Hotel Nertili. Është një vend ku hahet shumë mirë, edhe pse në krahasim me vitin e kaluar çmimet ishin rritur paksa (kjo gjë ishte e përgjithshme). Është shumë pastër, plazhi është i këndshëm, dhe deti i mrekullueshëm (si kudo në Sarandë), shërbimi është shumë i mirë dhe njerëzit të sjellshëm madje në disa raste më shumë se ç'duhet. E them këtë sepse shpesh herë jemi dhe vetë ne pushuesit që e teprojmë dhe abuzojmë. Nuk na kushton asgjë që ti flasim kamarierit për shembull, në mënyre normale, me një buzëqeshje madje, duke mos këmbëngulur ti tregojmë që ai është «një copë» kamarier, shërbyes i thjeshtë dhe meqënse ne paguajmë mund ti flasim si të duam dhe ta fyejmë.

Për më tepër, tek Nexhipi, shezlongët dhe çadrat ishin falas, një tundim me tepër ky. Në përgjithësi aty të krijohej një ide që ti nuk ishe nje klient i rëndomtë dhe i zakoshëm por diçka më tepër, ndoshta sepse Nexhipi shërbente vetë, shkëmbente disa fjalë me klientët, dhe kjo të bënte të ndjeheshe më mirë, më i mikluar. Aty nuk ka meny, sepse Nexhipi i thotë të gjitha përmendësh, sipas një rregulli të caktuar, shpesh herë duke influencuar në zgjedhjet e tua (ndërkohë që ti përsëri nuk zhgënjehesh). Ndërsa e sheh tek flet shpejt, me një papijon të zi në qafë, mendon se ai e di shumë mirë si ta trajtojë klientin; e vetmja gjë që mund ti uronim është të mos e kapë sëmundja e fitimit brenda natës që përkthehet në rritje çmimesh dhe ulje cilësie.

Tek rri shtrirë në një nga shezlongët e plazhit, me sytë gjysëm të mbyllur, duke dëgjuar dallgëzimin e detit, veshi të kap dhe një tingull ose zhurmë tjetër, atë të matrapikut që gërmon shkëmbin në Sarandë. Në fakt duhet thënë « të matrapikëve » sepse ka ngado, në çdo moment të ditës. Aty e kupton se tashmë në Sarandë, nuk të shoqëron më në sfond zhurma e detit por e matrapikut, e prerjes së hekurave, e shkarkimit të betonierave. Dhe përsëri pyet veten se çfare ndodh në Sarandë gjatë sezonit ? A nuk ka mundësi që punimet dhe ndërtimet të ndërpriten gjatë sezonit turistik në mënyrë që të mos largohen pushuesit ?

Kthehemi në qytet, mbas nje ditë plazhi të lodhshme, por megjithatë të bukur. Tek rri në mbrëmje, tek Limani, fillon të diskutosh me të tjerët për çmimet e rritura këtë verë në qytetet turistike të Shqipërisë, për ndërtimet që sikur intensifikohen më shumë gjatë sezonit turistik, për rrugët që prishen dita ditës, rruga e Bregut (përveç pjesës së Llogarasë të bërë para nja tre vjetësh) është një tmerr i vërtetë. Të duash të shkosh në Bunec apo Borsh që normalisht janë shumë afër Sarandës, duhet të mendohesh mire. Ndoshta është e vërtetë kur thonë se pushimet nuk kanë shumë lezet kur çdo gjë është perfekte sepse duhet pak aventurë dhe çrregullsi; megjithatë them se na mjafton të mos shkojmë me pushime për të jetuar aventurën dhe kaosin. Përsëri aty tek Limani, buzë detit ku ti thith aromën e veçantë te detit, edhe pse në sfond dëgjohet matrapiku, e kupton që Saranda mbetet shumë e bukur. A nuk do te ishte më e bukur me sistemin e ndërtesave të ulëta, ngjyrat e çelëta dhe qetësine?!....

Tashmë është natë e thellë. Nga kalaja e Lëkursit dëgjohet një muzikë popullore që shpesh herë mbytet nga ritmet tekno te Mangos apo Afrikas, dhe çdo gjë përzihet lehtë me detin. Për mua tingulli më i bukur i natës në Sarandë kanë qenë dhe mbeten, fshesat e pastrueseve që pastrojnë qytetin dhe nuk lenë që Saranda të humbasë veçantinë e një qyteti shumë të pastër. Dhe përsëri mendoj se është shumë bukur në Sarandë, imagjinoni sikur ....

*P.S. Në këtë rrëfim bëhet fjalë për një grup njerëzish me një punë dhe rrogë pak mbi mesataren, me një makinë në dispozicion që ia lejojne vetes të bëjnë dhe të zgjedhin se ku do t'i bëjnë pushimet. Për ata që s'i kanë këto mundësi ....


@ SPEKTRI

[Brari]

mira Danaj.. ka te ndrejte te shkruaj per Saranden..
Dikur aty ish zot Koco Danaj..

ishin koh te bukura athere..
Ndonje 18-20 vjecar kish enderruar para kohe te shikonte boten.. por i ngrati donte ta shikonte jo nga dera qe kalonte neper Komitet qendror e Ministri e Brendeshme por nga nje der e zgjedhur vete sipas kartes se Helsinkit.. dhe te mjeret shkonin ne Sarande e i hypnin Detit me krah.. per te kaluar dhe ata ne boten e Lire..

Mirpo ish e ndaluar.. nga kuqalashet e Kico Koco dano Blusho ramiz dullave.. realizimi e ndonje endrre..

vigjilenca e kuqalashve vendas ngrinte ne allarm komunistet dritero agollas..jo per ti cuar qumesht a buke ndonje fshati a shkolle a konvikti..jo mo jo..por per te kapur ata djem guximtare..qe guxonin te shkonin ne boten matane pa leje..ashtu me not mes dallgesh e kuptohet ishin me te shpejta kateret silurues te Mao cEdunit e Stalinit qe ja kishin dhebe Dulles te mbroje shqiperine nga imperializmi e qe Koco danot i perdornin per te kapur djem nenash shqiptare ne mes te detit e pastaj ehh pastaj.. Nuk i harron Saranda skenat makabre..

Ata djem silleshin te lidhur me zinxhire ne betonin e portit te sarandes e me urdher te Dull kico Kocove u jepnin kuqalasheve kazma e lopata tu binin kokes atyre djemve te rinj e ti benin cop cope e ashtu cop cope i terhiqnin me zetor ne shetitoren ekzotike te sarandes qe ti shihte kuqalasheria tjeter e ta conte lajmin kudo e ti shkonte ne vesh tere djemve shqiptare se...ja ku perfundoni po te guxoni...

keshtu..ishin punet dikur..

sot Partia u ka lene deren e hapur rinise.. te vetve.. thas me euro te marra ne tenderat..e pasosha me 7 vula marre tek Lino Xhefri i CIas.. e atyre fukarenjve kokrra fotoksine te shkojne ne te semes..

qashtu..