(ne dhjete vitet e ndarjes me Agim Spahiun)
Ata qe nuk harrojne dhe nukharrohen jane , Poetet!
Te bindurit e dhimbjes e te pabindurit e vdekjes jane , Poetet!
Emigrimi na ben te gjitheve nga pak poet, ne ate qe i thyhemi shpesh dhimbjes dhe mallit, per te gjitha dashurite qe i lame ne atdhe me atdheun, ndonese jo pergjithmone.
Ketu dites tone i dridhen gjunjet nga lodhja e punes qe nuk na ben me te pasur se ishim. Po ja qe, ne fatin tone ra edhe ky short, (i emigrimit)
Ketu mbasdites dhe mbremjes u dridhen qerpiket e mallit.
E enderrat na e kthejne gjumin ne ankth.
Pernate i kam lotet te varur ne keto qerpike (qerpiket e mallit)
Percast e kam shpirtin te varur ne shresen e kthimit
Ndersa sonte kam princ te kujtimve, Agim Spahiun!
Malet e dhimbjes se tij me behet se i mbaj une
(sidomos kete dhjetor).
Zjarrin e fjales se tij, me behet se e ve ne udhen
ku takohen shpirtrat tane me te tijin.
Rreshqas neper vargje-dhimbje te tije
dhe nuk qaj per vdekjen ,
te ciles ai nuk i qenkeka bindur ende!
Ai thjesht e ka mashtruar vdekjen si nje kafshe te keqe
qe e besdis,
dhe i ka hedhur trupin
si nje cope mish
qe vdekja t'i hiqej qafe.
E tash jeton krejt ne paqe
me dhimbjet , me dashurite
me shpirtin e derdhur passosshmerisht
ne shume vargje.
Eshte ky liber ("eshte koha te duhemi")
eshte ky poet, qe m'u prin kujtimeve sonte
m'i fryn prushit te zjarrit qe kam ne gji,
te mos m'u shuaka,]
ma shperfill trokitjen e vdekjes ne secilen dere
te dashurive te mija
E, me thote me ze te larte
-Ti nuk je trupi qe te ben te vertete.
Trupin mund te ta mbyllin ne kutine e drunjte
me permasa te caktuara
e te ti shtojne vetmi familjes dhe miqeve te tu
por kurre ate, per te cilin te deshen,
Shpirtin.
(kjo eshte edhe kryepoezia e tij qe me mbarsi te them e te dhimbem si thashe e si u dhimba me lart)
"Eshte koha te duhemi"
Ali Podrimjes (leter e paderguar)
Mire qofsh, vella i madh i fjalve te gjalla fluturuese
per tek njeriu,
shpirtkalluri i fjalve te bardha si bora e virgjer e Pikellimes!
Mire jemi te gjithe!
Dje gjithe diten e lume peshkova Drinin e Bardhe
e Drinin e Zi,
s'e di qysh m'u dha e u cmalla,
fola e dola me gjallicen si me ty...
Ne darke, sa hapa deren e shtepise,
djali m'u derdh ne gryke
e fort iu cel gjahut te mbare:
-Te lumte, babe, tha. Sonte kemi miq!
Mbreme kisha mik Lumin o i lumi vella,
se Lumi vec yti nuk mund te jete ma.
Aiiiiiih, Ali Podrimja, lot e gaz te madh kemi pase
qejf e meri deri ne tavan kemi ba!...
Darkuam ngjala te Drinit te Bardhe
e krap te Drinit te Zi,
dhane e moren perralla me Arbrin gjer ne mesnate,
sa u paken e befas Lumi erdh e m'u nxi si moti per shi.
u mrrol, e fol, o gur...I ziu une, thashe,
miku m'u ftoh, m'u prek!
Dhashe e mora me te mire e fjale e bese
ia qita ne pellembe te dores.
e pashe se bese me zu, e sekretin e ka folur:
E kish djeg flaka e mallit per ty Ali, vella.
Atebote u shprangova, u lehtesova.
I zoti isha ta mbushja me Ali
vrik ne kembe e librin tend ne duart e Lumit
e leshova;Ty e cmalljen si krejt boten
E gjithe naten e lume pa gjume kemi ndejte,
o i lumi vella,
me shpirtin tend ne duar, per bese...
Lexo une e lexo Zana ime qe fort i ngjante me Fitore Podrimjen.
E Lumi prek me gishta fjalet
si buzet, gojen tende te paheshtur.
Dhe asnje minute heshtje nuk deshen.
E as une nuk e di qene nje a dy, hyne te njeri- tjetren
LUMARBERI-
E dhimbja mes nesh nuk matej me centimeter a meter,
me hapesire dhimbja matej...Pa ane e cak-
Planet.
Aiiiiiiiii, Ali Podrimja, lot e gaz te madh kemi pase,
qejf e merzi deri ne tavan kemi ba!...
Agim Spahiu.
(...... ndezim qirinj po poetin....)
Revista Kuvendi- elinda marku. Dhjetor 2003.
Krijoni Kontakt