Close
Duke shfaqur rezultatin -19 deri 0 prej 2
  1. #1
    PoEti ReBeL
    Anëtarësuar
    27-04-2002
    Postime
    71

    (Shkeputur nga ditari im) "NA ISHTE NJEHERE ... OTRANTO 97"

    Na ishte njehere ... Na ishte njehere qielli , dielli , jeta . Na ishin njehere njerezit qe qeshnin , qe i gezoheshin lindjes se diellit . Dhe erdhi pranvera . Nje pranvere pa lule , plot dhimbje . Erdhi dhe u rrembeu njerezve buzeqeshjen . Ajo u ngriu ne buze . Deti u prishi gjumin femijeve . Deti u prishi endrrat nenave , kurse dielli qau deshperimin e tyre . Mbytej dhe ai ne det te dhimbshem lotesh . Njerezit ecnin rrugeve , kurse une ... une i shikoja tek qanin . Degjoja klithmat e shpirtit te tyre , veshtroja tek dridheshin si femiije burra qe ... dikur ishin te forte dhe vuaja . Sa fort te lendon dhimbja .
    Degjoja nenat te mallkonin detin . Shikoja qytetin tim te nxihej nga shamite e zeza , e degjoja tek therriste nga dhimbja , e ndieja dhe ... heshtja .
    Une nuk kisha ndonje te aferm atje . Nuk prisja askend , por rrija zgjuar naten duke pire duhan , ndersa hena coptohej pellgjeve me uje . Nuk njihja asnje fytyre , asnje emer , por me dridheshin duart kur degjoja :"Otranto" , "Otranto" , "Otranto", varri i shqiptareve , varri i shpreses , varri i jetes . Varri i fjaleve te pathena , i endrrave te pazena , varri i dashurive dhe i femijeve .
    Dhe njerezit prisnin . Priste nena nje kufome qe deti t'ia dhuronte tokes . Pritje e gjate . Priste nena te njihte pantallonat xhins , priste t'i puthte floket para se ta niste . Oh , ç'tmerr . Oh , njerez te pafat , viktima te dhimbjes , kufoma te heshtjes te se vertetes .
    Sot mbi ta u hodhen lule . Perseri vershuan lumenj lotesh . Kush mbeti pa qare ? Qane dhe ushtaret , ata kane zemer te forte . Qane dhe guret per arkivolet e engjejve te shpreses . Mallkuan djajte , lotuan per dhimbjen e tyre . Sot disa nga ata ju dorezuan tokes , kurse te tjeret enden si shpirtra te lire , nuk gjejne dot prehje . Sot mbi trupat e tyre celen trendafila , celen gonxhe .
    Po fajtori ? Kush ishte fajtori i gjithe kesaj tragjedie ? Si...? Nuk e dini ? Fajtori jane "ATA" qe e dine te verteten e kesaj tragjedie , qe e dine shkaktarin e vertete por qe nuk u intereson ta tregojne . Luajne te paditurin dhe jane gati te marrin mallkimin e dhjetrave shpirtrave te pafajshem qe sot enden deteve sepse u ka mbetur varri i hapur . Fajtori ... Politika e cmendur qe me ne po luan teater .
    Ehhh , na ishte njehere ... do te tregojme ne .
    Te vdesesh me endrra perlotur shiut .
    Te vdesesh me psheretima ngrohur diellit .
    te vdesesh per te jetuar .

    " RENKIMET"
    Disa renkime gjumin ma prishin
    dal dhe degjoj se nga vijne .
    Nga ballkoni im duket qarte deti
    dhe une shoh nje drite qe del nga fundi i tij .
    Jane shpirtrat qe nga fundi i tij renkojne ,
    sepse vendin e tyre kerkojne .
    Jane shpirtrat e engjejve te vegjel qe qajne ,
    se kane ftohte , se aty s'rrine me dot .
    Nje drithme trupin me pershkon
    dhe nje prej engjejve me degjon .
    Afrohet dhe me shikon
    me prek dhe me vezhgon .
    Ti je gjalle ! - me thote
    dhe syte e tij leshojne lot .
    Mos qaj ! - i them - Te lutem !
    Se s'te shoh dot .
    Mos kujto se s'te kuptoj
    se edhe mua me dhemb ne zemer fort ,
    por s'mund te t'i thaj ata lot ,
    se edhe po ti thava ,
    t'i thaj kot
    se deti syte do t'i njome ,
    dhe ti do kesh perseri ftohte .
    Edhe ai duke qare iku ,
    u zhduk neper mjergull e drita u fik
    e ai vazhdonte te qante ,
    se kishte frike , shume frike .

    Shkeputur nga ditari im ! Auloni .

  2. #2
    madmoiselle Maska e angeldust
    Anëtarësuar
    08-06-2002
    Vendndodhja
    Michigan
    Postime
    1,368
    Aulon, na solle kujtime te hidhura te nje kohe qe mundohemi ta harrojme e ta hedhim pas shpine...

    Por ndoshta s'duhet harruar, duhet te perkujtohet gjithmone e shkuara qe brezat qe vijne te mos perserisin gabime historike. Vetem duke mesuar nga e shkuara njerezimi arrin ne nje shkalle me te larte te civilizimit. Ne te kundert, historia perseritet ne nje rreth vicioz te vetin, ku edhe djeg brezat e ardhshem ashtu sic dogji ata te djeshmit.

    Le te shpresojme se brezat e ardhshem te shqiptareve (sidomos ata qe kane ne dore te ndryshojne dicka) do te mesojne nga e shkuara, te cilen si komb e kemi te tejet-ngarkuar historikisht.

    Respekte, angeldust.
    In the sweetness of friendship let there be laughter, for that's how heart finds its morning and is refreshed.

Tema të Ngjashme

  1. Dhimiter Pango - "Enigma Otranto '97"
    Nga shigjeta në forumin Shkrimtarë shqiptarë
    Përgjigje: 1
    Postimi i Fundit: 23-03-2009, 00:57

Regullat e Postimit

  • Ju nuk mund të hapni tema të reja.
  • Ju nuk mund të postoni në tema.
  • Ju nuk mund të bashkëngjitni skedarë.
  • Ju nuk mund të ndryshoni postimet tuaja.
  •