Kriza ne Maqedoni

[mani]

Pasha Kuranin nga keta "heronjet dhe patriotet"e sotem nejriu do ndegjoj gjithcka.Edhe kjo eshte nje lloj politike,por e mbrapsht.Ku ka ne bote te ndodhine tragjedi apo te keqija kur gjerat shkojne mire dhe perpara.Kjo mund te ndodhe vetem te ata te cilet jan te semuar ne krye dhe qe ne shpirte kane interesat personale dhe ata te cilet jane analfabete e mundohen te jene ne politike.Allah , allah cka nuk ndien sot nga potikajt tane bashkohor.


A.Ahmeti: Përshkallëzimet e fundit janë provokuar pas zhvillimeve progresive në rajon

Shkup, 11 shtator - Kryetari i BDI-së Ali Ahmeti në një deklaratë për opinion thotë se përshkallëzimet e fundit janë provokuar pas zhvillimeve progresive në rajon nga strukturat, siç thotë ai, antireformiste, antidemokratike dhe antishqiptare të mbetura në UDB-ja, të cilat kanë për qëllim ndarjen e Kosovës, mosekzistimin Maqedonisë dhe destabilizimin e rajonit. Ahmeti ka shtuar se partia e tij është e vendosur të zbatojë obligimet e marra nga populli dhe se në këtë rrugë ecin bashkë me NATO-n, Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Bashkimin Evropian. Sipas Ahmetit dështimi i jetësimit të Marrëveshjes së Ohrit do të thotë mosekzistimi i Maqedonisë si shtet. (QIK)

--------------------------
mani

[mani]

MAQEDONI, Xhevat Ademi jep dorëheqjen nga kryesia e BDI-së


SHKUP (11 Shtator) - Xhevat Ademi, një nga figurat kryesore të Bashkimit Demokratik për Integrim ka dhënë dorëheqjen nga kryesia e partisë. Ademi tha se me aktin e dorëheqjes, shpreh pakënaqësi për shkallën e realizimit të marrëveshjes që ish-partia e tij, Partia Demokratike Kombëtare nënshkroi për bashkimin me BDI-në. Në qershor të këtij viti, udhëheqësit e dy partive ranë dakord të formojnë një parti të re, e cila do të mbante emrin e Bashkimit Demokratik për Integrim. Iniciatori i idesë së bashkimit, ishte vetë Ademi, atëherë ish-sekretari i përgjithshëm i PDK-së. "Isha i detyruar të paraqes dorëheqje të parevokueshme për arsye se i shfrytëzova të gjitha mundësitë për të vënë në lëvizje procesin e bashkimit të PDK-së dhe BDI-së, proces i cili po rri në vendnumëro prej gati katër muajsh", tha ai. Ndërkaq nënkryetari i BDI-së, Hysni Shaqiri, qëndrimin e zotit Ademi e cilëson si të shpejtuar dhe kërkon që ai ta rishqyrtojë këtë vendim. ro/ro (BBC/BalkanWeb)
----------------
mani

[dodoni]

Vizitë në rajonin e krizës - mes postblloqeve policore, fshatrave të shkatërruar, njerëzve të braktisur

Një ditë në fshatrat e rrethuar të Likovës

Banorët shqiptarë janë të lodhur nga lufta. Ata kërkojnë vetëm të trajtohen si shtetas të Maqedonisë

Nga korrespondenti ynë, Ylber Lili

Likova, gjatë kësaj periudhe është konsideruar si “model” i ish-zonave të krizës gjatë konfliktit të vitit 2001. Faktikisht ky rajon ishte i zhytur në krizë. Gjatë qëndrimit tonë në qendrën e Likovës dhe në fshatrat e saj përreth, konstatuam se atje çdo element ishte pjesë e një krize të thellë, dhe të pazgjidhshme për momentin. Asnjë investim, asnjë monedhë për dëmtimet, që kishin pësuar fshatrat e kësaj komune. Askush nuk kujtohej për të stabilizuar sadopak gjendjen e tmerrshme ekonomike dhe sociale. Të vetmit që i bënin shoqëri kësaj zone të mbytur me probleme ishin vëzhguesit e OSBE-së, të cilët herë pas here bënin ndonjë guidë nga ato anë. Ndërsa tani, ata shihnin veç ndërrime postblloqesh dhe ndryshime fytyrash të policëve që vinin nga Shkupi dhe instaloheshin në udhëkryqet kryesore, të cilat lidhin fshatrat me njëri-tjetrin. Në zemër të Likovës ishte një postbllok, aty çdo makinë e dyshuar ndalej dhe kontrollohej. Në fakt postblloqe të tilla ishin ngritur në çdo pjesë hyrëse dhe dalëse. Njerëzit ishin të stërlodhur dhe të stresuar, nuk kishin forcë të shqiptonin fjalën “luftë”. Banorët e 22 fshatrave të Likovës i trembeshin “luftës”. Ata nuk besonin më te ajo, si mjet për zgjidhjen e problemeve. Zhgënjimi i luftës së vitit 2001 kishte depërtuar deri në placë te banorët e këtij rajoni. “Përse u bë lufta?”- shtronin pyetjen banorët e fshatrave të Likovës dhe vetë përgjigjeshin: “për të ardhur ca njerëz nga kurbeti në pushtet”. “Kjo është e pafalshme, kemi humbur njerëzit më të shtrenjtë, jemi shkatërruar ekonomikisht, asnjë e drejtë nuk është realizuar… Ne nuk kemi besim dhe nuk duam luftëra. Ajo e vitit 2001 na ka shkatërruar totalisht në të gjitha dimensionet e jetës”. Mbretëronte një hije pesimizmi tek këta banorë. “E bëmë një luftë dhe çfarë fituam? .. Kam dy vëllezër dëshmorë, dhe për çfarë ranë ata? - thotë për “Shekullin” Ismaili 27 vjeç duke psherëtirë. “Duam të jemi të barabartë me maqedonët, jemi të dërrmuar ekonomikisht, duhet përfundimisht një zgjidhje politike, ose … të bashkohemi me Shqipërinë”,- ndërhyn një djalosh tjetër, i cili ende kishte të pashëruar këmbën nga plagët e marra 2 vite më parë. Duke u përgjgjur se çfarë rreziku sjell rajoni i Likovës për shtetin maqedonas, që është i rrethuar nga policia, Sabriu nga Orizara thotë: “Asnjë rrezik, por qeveria e Maqedonisë kërkon të na frikësojë dhe të na mbajë të izoluar”. “Epo të bësh një luftë për pushtet dhe të sjellësh prapë policinë këtu, kjo është marrëzi”,- shprehet Afrimi. Realiteti që pamë ishte i tillë, siç e prezantonin banorët e asaj ane. Rajoni i Likovës, që përfshinte 22 fshatra ishte pushtuar nga forcat speciale maqedone. Çdo hyrje e dalje vrojtohej, ndërsa të “dyshimtët” kontrolloheshin dhe vështirë se mund t’i shpëtonin pyetjeve të pakuptimta të policëve. Gazetarët, sidomos nëse konstatohej se ishin nga Shqipëria, nuk u lejohej të depërtonin në vendngjarje. Për të depërtuar nga fshatrat e Malësisë së Likovës, e mos të flasim për Brezën, duhej të kishe një leje të posaçme nga ana e Ministrisë së Brendshme, gjë që faktikisht ishte e pamundur.

Peripecitë drejt Likovës
Udhëtimi drejt zonës, e cila konsiderohej e izoluar nga shtetrrethimi i hekurt policor, ishte i vështirë. Në të hyrë të Likovës u ndeshëm me një postbllok policor. Ata na ndaluan për të na kërkuar dokumentet. Rreth makinës tonë silleshin policë të armatosur gjer në dhëmbë… Diku 10 apo 15 metra larg dukeshin koka të tjera policësh që ishin strukur ferrave dhe barishteve të fushave. Shpresonim që gjithçka do të ishte në rregull. Komunikimi me policët nuk ishte shumë i vështirë, pasi për “fatin e mirë” mes uniformave ishte dhe një polic shqiptar. Mirëpo ndërsa prisnim që të merrnim dritën jeshile nga ana e policëve, këta të fundit na drejtuan një sërë pyetjesh: Ku shkoni, keni leje për të depërtuar në këtë zonë, kush jeni (edhe pse ata në duar mbanin dokumentet e identifikimit dhe të profesionit), a keni marrë leje për të intervistuar dhe fotografuar etj. Na urdhëruan të fiknim makinën dhe të prisnim një urdhër të dytë. I thamë në shqip se kishim lënë takim me kryetarin e komunës së Likovës, por këto fjalë nuk u bënë përshtypje. Iu drejtuam policit shqiptar, por edhe ai dukej qartë se nuk kishte fuqi të na ndihmonte. “Unë jam polic i Kumanovës, ndërsa këta janë të Shkupit, nuk marrin vesh”, - na u drejtua ai. Në ato momente kontaktuam me telefon kryetarin e komunës, Hysamedin Halili, të cilit i thamë se (unë së bashku me gazetaren shqiptare R. Xhunga), ndodhemi në postbllokun e Bedinjes. Nuk kaluan pak minuta, ku në postbllok erdhi Halili, i cili na mundësoi të dilnim nga rrethimi i policëve. Rruga nga Bedinja (postblloku), një paralagje e qytetit të Kumanovës dhe deri në komunë të Likovës, ishte 12 km. Kaluam fshatin Llopatë, Opajë, lamë pas Sllupcanin dhe vazhduam drejt Orizares për të mbërritur në Likovë. Pamjet ishin trishtuese, nuk kishte shtëpi të mos mbante “stampën” e plumbave të trashëguara nga viti 2001.

Breza - Zona e padepërtueshme
Gjithsesi, qëllimi final i udhëtimit ishte mbërritja në zonën, e cila përjetoi ditët e një lufte të ashpër, të një ofensive ushtarake maqedonase mbi këtë fshat të braktisur dhe larg qytetërimit. Ishim shumë të interesuar të shkelnin në ato vende, ku ushtria dhe policia maqedone kishte bërë kërdinë, duke vënë në dispozicion edhe helikopterët. Nuk e marr përsipër një gjë të tillë… është shumë e rrezikshme - na u drejtua me dashamirësi, kryetari Halili, duke na përshkruar me imtësi interearin e lëvizjes. Mësuam se postblloku i përqëndruar te diga sipër Likovës ishte i pakalueshëm. “Atje, as miza nuk shpëton pa u kontrolluar”, - na tha më pas një banor i cili ishte nga fshati Gushincë.
Mësuam se edhe banorët që kishin mundur të zbrisnin nga fshatrat pranë Brezës, e kishin shumë të vështirë për t’u ngjitur sërish. Alternativa e vetme ishte të shkonim drejt postbllokut dhe të provonim edhe një herë përballjen me policinë.

Ndalesë në Sllupcanin e shkatërruar
Rreth dy kilomentra larg Likovës, vinte fshatin Sllupcan. Menduam se duhej të ndalonim e të bisedonim edhe me banorët e kësaj zone. Por për të mbërritur aty na duhej të kalonin një tjetër postbllok. Na ndalën - ishim të vetëdijshëm për këtë – dhe na kërkuan sërish dokumentet. Pasaporta e Shqipërisë, dukej që i nervozonte dyfish policët. Pranë nesh kaluan disa fëmijë, të cilët kthyen kokat me frikën se diçka mund të ngjiste. Të nervozuar i thamë policit shqiptar që t’u shpjegonte maqedonasve se jemi gazetarë e se ktheheshim nga një takim me kreun e komunës së Likovës. Por ende pa mbaruar fjalën, ata na urdhëruan të zbrisnim nga makina… Pasi telefonuan postbllokun në dalje në zonës, ata na kthyen dokumentet. Iu drejtuam Sllupçanit. Sapo mbërritëm u ndeshëm me banorë, të cilët na ofruan kafe… Ishin shumë dashamirës dhe mjaft mikpritës. Biseda më banorët ishte rrëqethëse.. Ata nuk donin të dëgjonin për luftëra, kishin të tjera halle, dikush ende mbante në trup plagët e luftës së vitit 2001, dikush tjetër tregonte më dorë se 100 m më sipër dergjen trupat e dëshmorëve, dhe duke psherëtirë na thonin luftuam, dhe nuk fituam asgjë. Një i moshuar u shpreh: “Jemi të mbaruar nga të gjitha drejtimet. Edhe për 20 vjet nuk mund të kthehemi në gjendjen e para luftës. Shihni dhe do të bindeni për këtë... Kjo qeveri nuk ka hedhur asnjë kacidhe për të rregulluar shtëpitë e shkatërrura, asnjë punësim, asnjë ndihme për të mbajtur shpirtin gjallë. Ne në këtë fshat kemi me dhjetëra shtëpi, që tani janë pa zot. Ata ranë në luftë dhe tani prehen në varrezat e dëshmorëve sipër fshatit… ”. Ata nuk linin radhë të flisnin. Mund të dalloje qartë se ishin shumë të revoltuar me partinë shqiptare në pushtet. “Na premtuan në zgjedhje se do të bënin mrekullira, por në fakt na sollën me shumë dhimbje”. U larguam nga rajoni i Likovës, pa përfunduar misionin tonë të plotë, duke lënë pas postblloqe policore, forca speciale, shtëpi të rrënuara, njerëz të gjymtuar, dhe panik nga ndonjë ndërhyrje me forcë e policisë.



Rrëfen kreu i Likovës
Maqedonasit u tregojnë muskujt fshatarëve të varfër

Ndaluam para komunës së Likovës, dalluam flamurin kuq e zi, dhe vrimat e mëdha të ciflave të predhave që nga konflikti i armatosur. Pranë ndërtesës së komunës ndodhej një ndërtesë, e cila rrethohej nga fëmijë. Ishte shkolla e fshatit, e cila ngjasonte me një gërmadhë të vërtetë. Nëpunësit e komunës na uruan mirëseardhjen, dhe u ngjitëm për në zyrën e kreut komunal. Zyra e njeriut, i cili ka qenë që nga konflikti i vitit 2001 mik i pandarë i mediave nga të gjitha hapësirat shqiptare por dhe gjetkë, ishte e thjeshtë pa ndonjë komoditet të madh. Fillimisht e falenderuam që na mundësoi të mbërrinim deri aty. “Jeni më fat, sepse ndoshta një ditë ata mund të më pengojnë edhe mua si kryetar i 22 fshatrave të hyj në këtë zonë”, - na thotë Halili. Biseda me Hysamedin Halilin u fokusua te situata në rajonin e kësaj komune dhe të fshatrave që u përfshinë në përleshje të armatosur me ushtrinë dhe policinë maqedone të dielën e kaluar. “Jemi shumë pranë me Brezën” – rrëfen Halili. “Unë dhe të gjithë banorët e kësaj ane jemi zgjuar të dielën më shpërthime të fuqishme granatash… nga larg dallohej se në Brezë kishte tym e flakë, dhe ngjau dhe ajo që është tragjike… të vrarë dhe të plagosur. Pakënaqësia e shqiptarëve të këtyre anëve i ka kaluar përmasat, shikoni se çfarë ndodh rreth e përqark, survejime, postblloqe, polici, shkatërrime të trashëguara që nga 2001. Policia dhe ushtria maqedone kanë vepruar me një logjikë për të treguar agresivitet dhe forcë. Nga kush rrezikohej shteti, në atë vend të thellë siç është Breza? Po Likova çfarë rreziku përbën, që mbahet e rrethuar nga të katër anët? ”, - këto ishin fjalët e numrit një të Likovës. Ai mendonte se për të arrestuar një person apo më shumë, ka mënyra të tjera që janë në kuadër të policisë, por jo dhe të ushtrisë. Ai na njohu me situatën reale që mbretëronte në zonën e tij, duke lënë të kuptojmë se kontakti me njerëzit do të na e përforconte edhe më shumë idenë se çfarë ndodhte në këto anë.


Jepni dhe ju mendimin tuaj mbi këtë artikull









Copyright 2002 Shekulli

[dodoni]

Postuar më parë nga dodoni
“Duam të jemi të barabartë me maqedonët, jemi të dërrmuar ekonomikisht, duhet përfundimisht një zgjidhje politike, ose … të bashkohemi me Shqipërinë”,- ndërhyn një djalosh tjetër, i cili ende kishte të pashëruar këmbën nga plagët e marra 2 vite më parë. [/B]

Pajtohem plotësisht me këtë të riun se nëse nuk ka mundësi të jetojnë shqiptaro-maqedonët me sllavo-maqedonët të barabartë (gjë që përvojat e deritanishme e kanë dëshmuar mija herë) duhet bashkuar me Shqipërinë dhe kjo zaten duket se ka mbetur zgjidhja e vetme e problemit. Po deshën sllavo-maqedonasit si shqiptar të asimiluar dhunshëm që janë të kthehen në identitet të tyre dhe të jetojnë me ne së bashku në Shqipërinë natyrale edhe më mirë, e nëse jo atëherë përfundimisht duhet ndarë Maqedonia.
Maqedonia i ka ditët e numëruara tani, ose ti bashkohet e tëra Shqipërisë ose të ndahet.

Përshëndetje

[Klevis2000]

Eshte vendosur nga politika nderkombetare se maqedonia do ndahet dhe pjesa shqiptare do bashkohet me kosoven dhe pjesa sllave me bullgarine ndoshta dhe me greqine.Por Do derdhet gjak keshtu ka vendosur politika Amerikane ne planet e saj per ballkanin.

[dodoni]

Unë me ato temat e mia nuk kam dashur të marr pjesë në këtë temë të këtij kush është ky nuk e di, por qenka ...
Unë kam hapur temë të re me ato temat e mia po pse Albo i ka sjell ketu e di ai për qëllimet e tia banale.
Përshëndetje

[dodoni]

A. XHAFERRI: "AKSH-JA, METAFORË E PAKËNAQËSISË SË SHQIPTARËVE NDAJ ZGJIDHJEVE TË DERITANISHME"



Arbër Xhaferri, kryetar i PDSH-së në IRJM


RADIO EVROPA E LIRË
Zoti Xhaferri, a ballafaqohet Maqedonia me krizë të sigurisë?

ARBËR XHAFERRI
Maqedonia në mënyrë ciklike hyn në kriza politike dhe të sigurisë. Vetë nevoja e qeverisë aktuale që të ketë gjithnjë marrëveshje politike me partnerë të ndryshëm, flet për jostabilitetin e kësaj qeverie. Nga ana tjetër më duket se egziston një lidhje e ngushtë mes mediave dhe kësaj qeverie, meqë mediat në mënyrë pompoze shprehin se egziston një krizë, duke i dhënë leje qeverisë aktuale që të ndërmarrë masa represive. Masat represive që u ndërmorrën kundër fshatrave të Karadakut, nuk përkojnë me nevojën që të intervenohet. Kjo qeveri ndërmerr hapa të tilla ushtarako-policore, me siguri për të mbuluar krizën e thellë ekonomike, sociale dhe politike që egziston në shtet.

RADIO EVROPA E LIRË
Si i komentoni faktin se organizatat ndërkombëtare u dhanë mbështetje aksioneve të tilla të policisë?

ARBËR XHAFERRI
Është e natyrshme që faktori ndërkombëtar gjithmonë do t'a mbështetë qeverinë dhe institucionet e saj në ekskursione të tilla. Unë mendoj se faktori ndërkombëtar më shumë do të parapëlqente një paqe të keqe, sesa një luftë të mirë.

RADIO EVROPA E LIRË
A mendoni se problemet që lidhen me sigurinë në vend, mund të lidhen me Kosovën?

ARBËR XHAFERRI
Propaganda, që është e shfrenuar kohët e fundit në Maqedoni, kërkon të gjejë një pretekst të fortë. Gjithmonë e kërkojnë armikun jashtë vetvetes. Ai armik është ose faktori perëndimor, që kinse i ndihmon shqiptarët për t'a destabilizuar Maqedoninë, ose Kosova, ose ndonjë faktor tjetër i jashtëm. Kriza egziston brenda në politikën aktuale të qeverisë, që nuk di se si t'i zgjidhë këto probleme.

RADIO EVROPA E LIRË
Keni thënë se shqiptarët në Maqedoni duhet t'a kenë të drejtën e vetëvendosjes deri në shkëputje. Por kjo është në kundërshtim me Marrëveshjen e Ohrit që nënshkruat edhe ju.

ARBËR XHAFERRI
Çështja e vetëvendosjes është një e drejtë njerëzore, që nuk mund të tjetërsohet me çfarëdo politikë që mund të aplikohet. Vetëvendosja aktivizohet vetëm atëhere kur zgjidhje të tjera kanë dështuar. Zgjidhje të tjera për një marrëveshje paqësore, për një afrim, për një mirëkuptim, për një tolerancë në Maqedoni kanë dështuar prandaj automatikisht hapet çështja e vetëvendosjes. Ne e mbështetëm Marrëveshjen e Ohrit, sepse pandehnim se qeveria e ardhshme e Maqedonisë, me seriozitet dhe përgjegjësi do t'i qasej implementimit të kësaj marrëveshjeje. Mirëpo të gjitha analizat tona tregojnë se nuk ka zbatim të asaj marrëveshjeje që ne e kemi nënshkruar.

RADIO EVROPA E LIRË
Por qëndrimi i faktorit ndërkombëtar është kundër ndryshimit të kufijve në Ballkan.

ARBËR XHAFERRI
Edhe unë mendoj se ndërrimi i kufijve nuk është zgjidhje e vetme, me kusht që marrëdhëniet ndëretnike të ndërtohen mbi bazat e të drejtave të barabarta. Meqënëse nuk ka të drejta të barabarta, atëhere duhet të hapen kategori të tjera.

RADIO EVROPA E LIRË
A mendoni se AKSH-ja është realitet në Maqedoni?

ARBËR XHAFERRI
AKSH-ja është në esencë metaforë e pakënaqësisë së shqiptarëve ndaj zgjidhjet që janë ofruar deri tani. AKSH-ja egziston vetëm si një ide që kërkon legjitimitetin e vet në gabimet e kësaj qeverie.

Intervistoi Ivan Bllazhevski

[dodoni]

Arbër Xhaferri është një nga politikanët më të mirë jo vetëm shqiptar por edhe europian e botëror.
Maqedonia si shtet i pavarur i ka ditët e numëruara tani dhe tani pritet ose ndarja e Maqedonisë dhe bashkimi i pjesës shqiptare me Shqipërinë ose bashkimi i gjithë Maqedonisë duke pasur parasysh se edhe ata sllavo-maqedon janë shqiptaro-maqedon të sllavizuar dhunshëm.

Përshëndetje

[nusret]

pershndes...

vallai une nuk jam i mindimi tende reth arben xhaferite se kinse ai "patrioti" te koka politikani me imir ne evrope, u pa se sa eshte politikan me imre ne zgjdhje mu u paskan politikan me i mire ekihst zgjdh populli....ka kalur koha e xhferit dhe menduhhit bashke me vllaun te ti georgievski ato tash i ka haruar koha dh ka te rinje keshtu te lus qe me mos ti perkujtojme me................. kaolfshe mire .