Do ju sugjeroja te ndiqni ne TEMA nje seri shkrimesh mbi Indro Montarellin.
Meson njeriu aty shum gjera.
Ja nje Shkrim.
nga gazeta Tema
-----
KOMENTI
Të dielën me INDRO MONTANELLI-n * Letra & Editorial
Shkëmbimi i letrave të famshme Berlusconi – Montanelli
Më 11 janar 1994, në “Giornale” botohet ky shkëmbim letrash midis botuesit Silvio Berlusconi dhe drejtorit Indro Montanelli
X X X
Letra e Berlusconit
I dashuri Indro,
Deklaratat tuaja të djeshme më kanë çuditur dhe hidhëruar. Je i lirë të kultivosh çdo opinion tëndin dhe të mendosh se unë jam një i çmendur, që idetë e mia mbi politikën italiane dhe të ardhmen e këtij Vëndi, janë të gabuara, që unë po sillem si shpëtimtar dhe që kam humbur të mirat e intelektit. Je krejt i lirë të ndahesh prej meje dhe t’i sigurosh vetes dhe bashkëpunëtorëve të tu një ndërmarrje tjetër profesionale. Nuk më shkon aspak nëpërmënd që ta favorizoj ose ta pengoj këte tërheqje.
Por tani duhet të më lejosh të të them, me të gjithë sinqeritetin, se opinionet tuaja janë vetëm paragjykime, gë që e tregon e gjithë historia yte dhe e jona. Ti sot po merr brohoritjet e pakushtëzuara dhe të zellshme të atyre të cilët dje të denigronin. I je nënshtruar përqafimit të ngrohtë të të gjithë atyre personave, të cilët në vitet e ashpra kur liria e mendimit dhe e shtypit, ishin vërtet të kërcënuara, patën kërkuar me çdo mënyrë që ta shuanin zërin tënd.
Për mua ka qenë blatim i jetës nderi për t’i dhënë një dorë ndërmarrjes sate botuese, sado shtrenjtë që të kushtonte ajo, gjë që unë e kam bërë për një pasion civil, sepse ndaja me ty dhe themeluesit e “Il Giornale”-s të përbashktën tonë të vlerave liberale. Tani më bie që të ndodhem para një spektakli grotesk: atë të Piero Ottone-s (1) që ti e flake për luajtje bishti, i pritur më së miri nga “radical-chic”-u i një të majte violente dhe fanatike, që çohet peshë si gjykatëse dhe mjeshtre, dhe që prapa shpinës tënde lëshon vajtimin hipokrit me të cilin njëzet vjet më parë të jipte goditjen pas shpine.
Jepi Indro: por këte spektakël mund ta ndalonim si ti ashtu dhe unë. Ty të kanë thënë se je provokuar nga një Telegiornale e imja, e unë do të jem dukur ty një i sëmurë nga nervat, ashtu si një kal që qet shkelma, ngaqë them me pasion gjëra në të cilat besoj, dhe prap mendoj se ky Vend nuk duhet qeverisur prej së majtës joliberale dhe as nga ata të cilët nuk dijnë të llogarisin, gjëra që ti i shfaq, mjerisht duke i kaluar në revistë. Por që mbi këte bazë të ndodhte që të shfaqej skena e gazetarit të madh që rebelohet ndaj botuesit të keq, këte nuk ma kishte marrë mëndja kurr.
Me të vërtetë, që më vjen keq. Shpresoja se bashkëpunimi ynë nuk do të mbaronte asnjëherë dhe shpresoj ende. Je i lirë të besosh se unë e kam tradhtuar rolin tim të botuesit, ndaj të cilit ti ke qenë gjithmonë bujar në mirënjohje; jam i lirë edhe unë që të mendoj se ti rrezikon të tradhëtosh rolin tënd të kampionit të lirisë, ndaj të cilit për njëzet vjet kam ndjerë një devocion të sinqertë.
Me përzemërsi të vërtetë dhe me një ndjenjë të pandryshueshme miqësie. I yti.
Silvio,
Arcore, 10 janar
Letra e Montanelit,
I dashuri Silvio,
Besoja se bashkëbisedimi ynë i djeshëm në Rrugën Rovani, do të ishte privat dhe i tillë duhej të mbeste. Por duke qenë se ti e bëre publik përmbajtjen, ritheksoj opinionin që të kam manifestuar:
1.E konsideroj hyrjen tënde në jetën politike një veprim të pafat., mbi të gjitha për ty; dhe mbasi nuk jam një shërbëtor i màrrë si ata të cilët të kanë shërbyer në televizion për të më denigruar, besoj se ishte detyra ime të ta thoja, dhe besoj ende,
2. Ata të cilët janë me mua, nuk e bëjnë këte, ose të paktën nuk e bëjnë vetëm për miqësi; e bëjnë për të mbrojtur një parim, të cilin ti ke lënë përshtypjen se e shkel. Nëse kjo i përgjigjet nëpërmëndjeve tuaja ose ti përkundrazi ikën për fjalësh e për duarsh, çka mjerisht të ndodh shpesh, nuk e di; fakti është që kolegët e rreshtuar nga ana ime (praktikisht të gjithë), kanë dashtë të mbrojnë me mua të drejtën e një drejtori përgjegjës për vijën e gazetës.
3. Nuk e kam thënë dhe nuk do ta them kurr, që je një botues i keq. Përkundrazi, gjithmonë kam thënë se të jam mirënjohës për autonominë, që deri pak muaj më parë, ma ke lejuar dhe që nuk ke ndërhyrë në jetën e gazetës. Por pikërisht pse të detyrohem diçka, kam besuar se më takonte të të ruaja nga ajo që mua më dukej një gabim i madh. Këtij sinqeritetit tim, i je përgjigjur duke ardhur në asamblenë e redaksisë për të më propozuar një ndryshim të “Giornale”-s në përshtatje të një vijë politike të ndryshme, në thelb dhe në formë, nga ajo e ndjekur prej meje, dhe me këte i ke ndalë rrugën çdo mundësie për marrëveshje.
Të uroj me gjithë zemër që të mos pendohesh në vendimet tuaja; unë jam i sigurtë që nuk do të pendohem në këshillat që të kam dhënë. I yti
Indro,
Milano, 10 janar
SHEN I PERK.:
(1) Piero Ottone – (1924). Gazetar, drejtor i “Secolo XIX”, dhe “Corriere della Sera” .
---------
Krijoni Kontakt