Me dhimbje ...?
kushtuar viktimave te militantizmit.
Me dhimbje! (anonim)
.................................................. ..................................................
............duke vene doren ne goje u ktheva nga dritarja,ku loja e debores vazhdonte akoma atje jashte me te njejtin ritem,si kjo e jona ketu brenda.Me erdhi prape per te vjelle.
***
Me erdhi te pija nje kafe,me teper per te bere dicka,se sa me pihej.
U ngrita e u nisa drejt kafeterise po rruges u kujtova se do ti gjeja atje dhe me erdhi prape per te vjelle .U ktheva dhe shkova ne banje,futa gishtat ne goje dhe volla kafen e mengjezit,qe sishte me e zeze,ishte zbardhur disi nga qendrimi ne stomak,dicka midis kafes dhe te verdhes.Aftesia ime per te permiresuar boten- mermerita duke pare lengun te rreshkiste ne brimen e tualetit dhe dola me deshiren per te vjelle gjithe ckisha brenda,zorret,stomakun ,mushkerite..
Kur u ula serish perballe dritares debora po shterronte,floket e saj ishin bere me te imta dhe tashme ato mund te qendronin mbi qelqin qe po mbulohej prej tyre pak nga pak.U kujtova perseri per vdekjen.Edhe mund te vdes vertete,mendova,dhimbja poshte zemres spo me ndahej.Kjo mu duk me e mundshme,me reale,po sme solli asgje,as pikellim,as lehtesim.Bosi hynte e dilte si hije,duke me hedhur nje sy shkarrazi,po pa me folur fare.Te isha ne vendin tend do te kisha zene me shkelma-mendova dhe per nje cast me vetetiu ne mendje bosi i ulur ne karrigen time me duart mbi koke per tu mbrojtur.
Telefoni spipetinte.Qe prej mengjezit,i heshtur si nje mace e zeze ne skaj te tavolines.Mace e ngordhur-sdi pse me pushtoi papritur nje meri ndaj tij-e zeze dhe e ngordhur, dhe pata nje deshire te befte ta perplasja per toke.
Nuk po duroja dot me per nje cigare dhe vendosa te shkoj ne kafeteri .Duke hapur deren ndjeva zhurmen e zakonshme qe vinte nga tavolina e tyre po ishte vone te kthehesha.Me pane dhe me thirren.Nuk di pse ate cast se ndjeva me ate bezdine e zakonshme,bile mu duk se po shkoja me kenaqesi.Ndofta nga qe sdoja te mbetesha vetem ,sdoja te mendoja me.
Ata rrinin ulur ne te dy anet e tavolines se madhe,perpara taseve plastike me gjelle te gatuara nga grate e tyre,shisheve plastike me lengje te blera tek makina automatike e kafeterise dhe disa kodrave te vogla me leter te bardhe te ricikluar qe i perdornin per te fshire here pas here buzet e ndotura nga yndyra.
Hanin me nxitim,me kafshata te medha dhe mua me dukej se nuk pertypeshin fare ,thua se dikush do te vinte e do tjua hiqte ato tasat plastike dhe do tju mbeteshin vetem luget e pirunjte nder duar...Zakonisht fillonin te flisnin pa mbaruar mire se ngreni, kur luget nisnin e perplaseshin ne fundin e tasave pothuaj te boshatisur dhe bashke me fjalet qe shkembenin ndodhte shpesh qe fluturonin edhe sterkala peshtyme e grimca ushqimi nga njera ane e tavolines ne tjetren .
Dikush nga njera ane e tavolines leshonte fjaline e pare qe ngjante me nje hungerrime ngaqe ishte duke u pertypur akoma.Shpesh ndodhte qe ajo te ishte nje gjysme fjalie sepse dicka i ngecte ne fyt,kollitej,ndalej ,pinte pak leng dhe kur behej gati te vazhdonte nuk mundej me sepse ose e kishte harruar ckishte filluar te thoshte ,ose sepse nga ana tjeter dikush kishte ngritur zerin per ta kundershtuar.Pastaj nje i trete,i cili gjithashtu kundershtohej dhe brenda pak minutash te gjithe do te ishin duke folur;pastaj ironia ,fyerja, sharja pushtonin perfundimisht tavolinen e ndotur qe i ngjante nje fushe beteje te cuditshme me tasat e permbysur,letrat e shperndara,mbeturinat e ushqimit te sapongrene dhe midis tyre pirunat metalike,qe shpesh mua me dukej se do ti rrembenin me nxitim per ti ngulur ne fytyrat akoma te yndyrta te njeri tjetrit. Dicka me pas dikush kujtohej i pari, hapte rrembimthi canten plastike ku mbante tasin e ushqimit , fuste doren thelle,dic trazonte atje dhe pastaj me triumf nxirrte qe andej nje cope leter te bardhe te ndotur me njolla yndyre dhe e tundte mbi koken e vet, duke i pare ata matane me sy te ngazellyer sikur tu thoshte : po tani cdo te thoni?
Po heshtja dhe hutimi ishin fare te shkurter.Ne fillim nga ana tjeter,por pothuajse ne te njejten kohe edhe ata perballe,si ne nje makth kolektiv,nxitonin te benin te njejten gje.Fusnin duart akoma te palara neper canta ,xhepa pantallonash,nga pas, anash, ne xhepin e vogel te bluzave,disa ne astarin e kapeles;disa ngriheshin ne kembe duke rrezuar karriget qe te mund te vepronin me shpejt; te tjere hutoheshin per nje cast ku e kam lene? dhe pastaj kujtoheshin e fillonin te germonin perseri neper xhepat e pafund dhe pas nje casti te gjithe do te ishin duke i tundur njeri tjetrit ato copa letrash te njollosura duke folur me ze te larte,duke i komentuar permbajtjen,disa bile i lexonin,shiko,shiko cfare thote.
Nje beteje letrash fillonte ,beteje moderne,pttuuh,dhe mua me vinte keq qe ajo beteja primitive e pirunave su zhvillua kurre.Isha fare i bindur qe me pirunat nder duar,mbase edhe me tasat,me kockat e mbetura,me shishet bosh,cantat e zbrazura ata do te me dukeshin me te vertete,me reale.Isha i bindur qe do te me pelqenin me shume,sepse ajo me letra,me artikuj gazetash ishte shume e thjeshte dhe e merzitshme : cdo gje qe thuhej nga njere ane,kundershtohej nga ana tjeter.Ajo qe ishte e bardhe per njeren ane,per tjetren ishte e zeze,dhe anasjelltas,si nje flamur piratesh,me fushen e zeze dhe me kafken e kockat e bardha ne mes. E vetmja gje qe kishin te perbashket,pervec tavolines se lyrosur.
U ula ,ndeza cigaren dhe duke hedhur syte mbi ta me nje ndjenje habie mendova se ata ishin koleget e mij,se me ta kisha harxhuar vite te tere te jetes sime.Mu duk se dhe une isha nje nga ata,se papritur mund te nxirrja nga xhepi nje tufe me letra te bardha dhe tjua perplasja ne tavoline,bile se mund te merrja nje pirun dhe ta ngulja me force ne mes te tavolines si shpallje lufte,si dikur ne mesjete kur midis dy ushtrive hidhej shpata e sfides.Mes shtellunges se tymit qe sapo kisha nxjerre nga mushkerite e mija mu be sikur vertete shikoja te ngulur ne mes te tavolines nje shpate te cuditshme ,me disa tehe,si nje pirun stermadh ,qe lekundej ngadale dhe kullonte nje gjak te ngjitshem si yndyre.U tremba dhe pothuaj me panik i mbeshteta te dy duart mbi tavoline qe te mund ti kontrolloja.
Sa here ulesha mes tyre me kujtohej episodi i nje filmi qe kisha pare dikur ne femini,apo ndofta diku e kisha lexuar,nuk isha i sigurte,ndofta ishte pjelle e vete mendjes sime.Me perfytyrohej nje ushtri qe,ndofta nga erresira e nates apo ndofta nga terreni i veshtire,ndofta nga te dyja bashke,ishte corientuar, shkeputur ne dy pjese,dhe pastaj ne kerkim te njera tjetres,pikerisht kur ishin takuar serishmi kishin kujtuar secila me vehte se kishin hasur armikun dhe ishin grire e vrare deri tek i fundit.Mbas disa ditesh korbat dhe hienat kishin fshire cdo gjurme dhe kurre nuk u muar vesh se ckishte ndodhur ne te vertete.
Ndjeva se po me pyesnin,shikimet e tyre ishin ngulur mbi mua si me habi dhe padurim.Me flisnin po une si degjoja tinguj qe nxirrnin buzet e tyre.Nuk e di pse mu duk se asgje sishte me reale aty,mbase doja qe asgje te mos ishte reale.Me kujtohet qe u ngrita ne kembe ,hodha mbi tavoline cigaren qe me ishte fikur ne dore dhe ndersa po hidhja hapin e pare per tu larguar pata nje deshire munduese te thosha me ze te larte: nuk dua te vdes ketu dhe ika i krrusur.
Tek dera ktheva koken si per te shkundur nga shpina shikimet e tyre te egersuara dhe me shembellyen ashtu te ulur ne te dy anet e tavolines si dy turma qensh qe i lehnin njera tjetres qe nga fillimi i botes
***
Kete rradhe pata deshiren te villja gjithcka kishte mbetur,edhe kujtimet....
.................................................. ..................................................
shenim - Ne te dale te shkurtit kishte rene aq shume debore sa m'u desh per dy dite rresht te shkoja ne pune me transport publik. Diten e trete ,pas nje ere te papritur dhe aq te nxehte sa qe te dukej se kishte ardhur nga shkretetirat arabike,debora filloi te shkrije me te shpejte dhe ishte pikerisht atehere qe gjeta krejt rastesisht nje fletore te vogel mbeshtjelle me celofan.E kisha gjetur pra,krejt rastesisht, ne trotuar para se te merrja kthesen kur ishja duke shkuar tek ai. As qe e shpjegoj dot pse u ula dhe mora; mbase me kishte mbetur zakon qe nga feminia.. Ajo qe munda te deshifroj eshte pikerisht fragmenti me lart.Pjesa tjeter ishte lagur dhe demtuar aq shume sa s'mund te lexohej asgje. Vendosa ta sjell ketu se mbase ku ta dish ai/ajo qe e shkroi mund t'i bjere rruga ketej e ta gjeje.Ku ta coja ,ne polici?
Krijoni Kontakt