UÇK dhe prapaskenat

[Brari]

Gazeta TEMA


----------

ANALIZA

Dëshmi tonditëse për prapaskenat e uzurpimit të UÇK-së në Kosovë (1)

Si u eleminuan themeluesit e UÇK-së

Dëshmi mbi eleminimet në kreun e UÇK në Kosovë, shmangien e Adem Jasharit nga drejtimi i UÇK-së dhe vrasjen e disa drejtuesve kryesorë të saj

Një intervistë-dëshmi e Saim Tahiraj, një prej themeluesve të grupeve guerrile në Kosovë qysh në vitin 1991. Dëshmitari flet për rolin që ka pasur Shqipëria në organizimin e grupeve ilegale në Kosovë, armatosjen e tyre, stërvitjen në kampet shqiptare, rolin e Adem Jasharit dhe Sali Cekajt, në këto organizime. Dëshmitari i identifikuar si pjestar i grupit të Sali Cekajt flet për krimet e vitit 1998 1999, kur krerët realë të UÇK-së u eleminuan nga celula marksiste të drejtuara nga shërbimi sekret i Tiranës. Gazeta TemA po boton në disa numra dëshminë e tij

Sefedin Krasniqi

& Beqir Kameraj

Në përvjetorin e pestë të luftës së Jasharëve në Prekaz, të 5, 6, dhe 7 marsit 1998, shtypi i shkruar i Kosovës ka botuar artikuj të ndryshëm lidhur me përgatitjet e luftës, ushtrimeve të grupeve të para në Shqipëri në vitin 1991 deri në fillimin e luftës së hapur dhe zhvillimin e saj në Kosovë. Prej mbarimit të luftës është folur dhe janë realizuar shumë intervista me komandantë dhe ushtarë apo veprimtarë që e kanë ndihmuar çlirimin e Kosovës. Janë botuar edhe shumë libra, shumë të tjera janë në botim e sipër. Por shumë gjëra kanë mbetur pa u thëne nga shkaku se shumë ushtarë të UÇK-së gjëndeshin ende nëpër burgjet serbe. Pasi në burgjet serbe, sipas të gjitha gjasave, nuk ka më pjestarë të UÇK-së, intervista dhe fejtone, me rrëfime për luftën, prapë kanë vërshuar në shtypin e Kosovës. Interesim i veçantë është shfaqur për rrëfimet e anëtarëve të familjes së Adem Jasharit. Në rrëfimin e Rifat Jasharit flitet edhe për disa pjestarë të grupit të Sali Çekajt, sidomos për familjen e vëllezërve Tahiraj nga Belegu si dhe të Osman Ferizit nga Kodralia. Për këto familje ka folur për së gjalli edhe Hamzë Jashari, i cili në intervistën e Shpresë Mulliqit, të botuar post-mortum në kombëtaren "Bota sot" më 16, 17 dhe 18 prill 1998, ka deklaruar: "Familja Jashari e njeh mirë familjen Tahiraj nga Belegu si dhe familjen Ferizi nga Kodralia etj." Në një intervistë të gjatë, në muajin shtator të vitit 2002, në gazetën "Zëri", Rifat Jashari ka deklaruar fare ngjashëm sikur vëllai i tij Hamza. Për komëtaren "Bota sot", e lutëm njërin nga vëllezërit Tahiraj, Saim Tahirajn, pasi që ky ishte edhe më aktivi në grupin e Sali Çekajt, që të flasë më imtësisht rreth veprimtarisë së këtij grupi si dhe zhvillimeve të luftës në përgjithësi. Gjatë bisedës të pranishëm kanë qenë edhe vëllezërit Ismet dhe Sami Tahiraj.



Intervistë dëshmi e Saim Tahiraj, një prej themeluesve të gupeve guerile në Kosovë qysh në vitin 1991

Ushtarët dhe armët erdhën nga Shqipëria

Ku dhe kur kanë filluar kontaktet e juaja me Adem Jasharin dhe Grupin e luftëtarëve të Drenicës dhe të Llapit? Cilat ishin lidhjet e Grupit të Salih Çekajt me këto grupe?

Saim Tahiraj: Dua të jem i qartë. Ne nuk kemi punuar kokë më veti. Para se të fillojmë me përgatitjet ushtarake në Shqipëri, në mes të institucioneve të shtetit shqiptar dhe atyre të Kosovës, sa di unë, është arritur një marrëveshje. Protogonistët e kësaj marrëveshje janë gjallë, si në Kosovë edhe në Shqipëri. Ata më në fund duhet të flasin e ta thonë të vërtetën. Këtë ia kanë borxh historisë dhe gjithë shqiptarëve, por në veçanti ua kanë borxh Salih Çekajt, Adem Jasharit dhe Zahir Pajazitit. Për mua këto tri persona janë tri shtyllat kryesore të luftës së armatosur për çlirimin e Kosovës. Ata e përgatitën luftën, i realizuan aksionet e para kundër ushtrisë serbe dhe vazhduan me luftën e hapur derisa ranë heroikisht në fushën e nderit. Ndërsa për kontaketet me Adem Jasharin dhe me grupe të tjera luftëtarësh do të flas në kuadër të kontakteve që kemi pasur me rastin e përgatitjes së Grupit të Dytë në Shqipëri, e sidomos pas hyrjes së këtij grupi në Kosovë.

Atëherë na thoni diçka më imtësisht, për përgatitjet ushtarake dhe futjen e këtyre grupeve në Kosovë.

Saim Tahiraj: Pas daljes së Salih Çekajt në Gjermani, veprimtaria e tij zhvillohet në dy drejtime: në atë politik, duke u kyçur në LDK me qendër në Shtutgard, sepse ndërsa ishte në Kosovë ishte anëtar i kësaj partie. Drejtimi tjetër ishte fillimi i veprimtarisë ushtarake, e që në atë kohë ka vepruar në kuadër të Qeverisë së Kosovës e cila punonte në egzil. Ai pra kishte marrë instruksionet nga njerëzit e qeverisë për të filluar përgatitjet e para ushtarake, bashkë me shumë shokë dhe njerëz të besueshëm të çështjes kombëtare. Pas shumë analizave dhe konsultimeve, Salihu ka shkuar në Shqipëri dhe atje bashkohet me rreth 60 djem të zgjedhur nga të gjitha viset shqiptare jashtë Shqipërisë Londineze. Me këta djem ka bërë përgatitje ushtarake në Surrel të Tiranës, në malin Dajt. Ky ka qenë grupi i parë i ushtarëve të Republikës së Kosovës.

Do të ishte me interes të thuani diçka për këtë grup. Në opinion dihet shumë pak. A janë futur në Kosovë ushtarët e këti grupi të armatosur dhe me uniforma ushatarake?

Saim Tahiraj: Jo, ata nuk kanë qenë të armatosur as të uniformuar. Pas ushtrimeve ushtarake një muajshe, qëllimi i tyre ka qenë futja në Kosovë nëpër rrugë dhe mënyra të ndryshme. Përjashtim bëjnë Salih Çekaj dhe Zymer Lulaj. Këta të dy kanë udhëtuar nga Shqipëria në drejtim të Kosovës dhe kanë qenë të armatosur. Mendoj që për këtë duhet të flas më gjerësisht Zymer Lulaj. Ai është dëshmitar i gjallë. Por e di që ata në Deçan i kanë vënë bazat e para për ushtarët e ardhshëm të Republikës së Kosovës.

Në këtë grup veç Salih Çekajt dhe Zymer Lulajt, a dini edhe ndonjë emër tjetër të rëndësishëm që duhet përmendur?

Saim Tahiraj: Po, në këtë grup ka qenë edhe Zahir Pajaziti, i cili, gjithashtu bëri shumë për formimin e bërthamave të para të luftëtarëve të lirisë të Llapit por edhe më gjerë.

Për vrasjen e tij para luftës, e në veçanti pas saj, ka pasur polemika nga individë të ndryshëm. Çfarë mendoni ju?

Saim Tahiraj: Fatkeqësisht, ai u vra herët nga forcat serbe. Rreth vrasjes së tij është folur e përfolur shumë, janë dhënë vlerësime dhe spekulime, por unë nuk dua të ngatërrohem me gjëra që nuk i di.

Atëherë, si qëndron puna me grupin e Dytë të ushtarëve të Republikës së Kosovës?

Saim Tahiraj: Unë kam pasur privilegjin që grupit të dytë t’ia bashkangjes një grup djemsh nga komuna e Deçanit. Edhe ky grup është stërvitur në Surrel të Dajtit, në të njëjtën bazë stërvitore ushtarake. Pasi unë bashkë me shumë djem të tjerë i kishim filluar aktivitetet tona, ende pa filluar ushtrimet në Shqipëri, posa u paraqit nevoja udhëtova nga Zvicra në Kosovë. Në Deçan kontaktova me Xhemail Berishën, një veprimtar mjaft i denjë për kohë të vështira dhe kushtet në të cilat vepronim atëherë. Me Xhemailin u dakorduam rreth organizimit dhe ai, pa vonuar, filloi përgatitjen e njerëzve dhe të terrenit se kush mund të ishte në grupin e dytë nga komuna e Deçanit, ndërsa unë u ktheva në Zvicër. Posa e morëm sinjalin e duhur nga njerëzit përgjegjës, nga Kosova në Zvicër, erdhën bashkë me Xhemail Berishën, Osman Ferizi, Shkëlzen Gjoni dhe Hasan Ferizi. Vëllai im, Sami Tahiraj, ndodhej në Zvicër. Meqenëse, ky tashmë ishte i kyçur në këtë organizim, iu bashkua këtij grupi në Zvicër dhe udhëtuan të gjithë së bashku në Shqipëri. Ushtrimet kanë zgjatur 30 ditë dhe ato i kanë udhëhequr oficerë të specializuar të ushtrisë shqiptare. Pas ushtrimeve në Shqipëri, qëllimi kryesor ishte që me një pjesë të armatimit të depërtojnë ilegalisht në Kosovë. Pra ky mision delikat, i kalimit ilegal të kufirit Shqipëri-Kosovë, me 33 ushtarë të armatosur, iu besua Salih Çekajt, tash hero kombëtar.

Cilat kanë qenë arsyet që determinuan që Salih Çekaj t’i printe këtij grupi për t’u futur në Kosovë? Kush ia besoi këtë rol dhe a ishte ai komandanti i parë i grupeve të armatosura të luftëtarëve të lirisë?

Saim Tahiraj: Arsyet që Salih Çekaj duhej t’i printe këtij grupi ishin të shumta dhe të ndryshme. Por, arsyet kryesore ishtin se ai kishte njohuri ushtarake pasi ishte oficer rezervë dhe për këtë fushë posedonte njohuri profesionale, pastaj ishte person që njifte më së miri terrenin kah duhej të hyhej nga Shqipëria në Kosovë. Sali Çekaj ishte njeri i qetë, serioz, i besës dhe një intelektual që dinte shumë mirë çfarë duhej bërë për Kosovën. Udhëheqës e kanë zgjedhur ushtarët që përgatiteshin të futen në Kosovë.

Kështu pra, pas 30 ditë ushtrimesh prej 55 ushtarëve sa ishin në grupin e dytë, vetëm 34 veta u nisën drejt Kosovës me 75 kallashnikovë, me një pjesë municioni e me bomba dore. Me këtë rast dëshiroj ta cek, por nëse është nevoja edhe ta përseris, se kjo është thyerja e parë e kufirit dhe jo siç po pretendohet, se thyerja e kufirit u bë vetëm në vitin 1999. Jo, thyerja e kufirit, për trima, është bërë në vitin 1991. Atëherë ishte tepër vështirë dhe gati e paimagjinuar një ndërmarrje e këtillë. Ka njerëz që kanë kaluar kufirin Shqipëri-Kosovë; dy, tre a më shumë veta, por me qëllime luftarake, të armatosur dhe të organizuar në baza institucionale, kjo është hera e parë deri në fillimin e luftës së hapët. Të tjerët le të thonë si të duan e çka te duan. Grupe bashibuzukësh mund të ketë pasur edhe para vitit ’91 dhe pas vitit ’91, por ky ishte një rrugëtim me detyrë, i mbështetur nga institucionet e atëhershme të Republikës së Kosovës. Pastaj në këtë rrugëtim ka qenë edhe legjenda e mëvonshme e luftës së vitit ’98, Adem Jashari. Kjo thyerje kufiri nuk u ndal më as për Salih Çekajn, as për Adem Jasharin, as për Zahir Pajazitin. Qëllimi i futjes së armatimit në Kosovë ishte armatosja e bërthamave të para të njësiteve ushtarake për çlirimin e Kosovës, të cilat quheshin njësitet e para vetëmbrojtëse.
----------

TEMA

[Brari]

TEMA


---------

ANALIZA

Dëshmi tonditëse për prapaskenat e uzurpimit të UÇK në Kosovë (2)

33 ushtarët e parë të UÇK-së

Pas mbarimit të ushtrimeve në Shqipëri, pra grupi prej 33 vetave, nën komanden e Sali Çekajt niset për Kosovë. Si rrodhën punët në vazhdim?

Unë me detyrë udhëtova nga Zvicra me aeroplan për Kosovë. Atje bashkë me Xhemail Berishën e kemi pasur për detyrë ta presim grupin prej 34 vetave që do të vinin të armatosur nga Shqipëria. Veç kësaj, ishim të caktuar të vëzhgonim forcat serbe, qofshin ato të policisë apo të ushtrisë. Përmes kanaleve tona e lajmëruam Salihun të mos nisej në kohën që ishte e cakuar, meqë kishte lëvizje shumë të mëdha të ushtrisë dhe policisë serbe, sidomos rreth kufirit në zonën e Rekës së Keqe e deri te Juniku dhe Pobërgja. Kështu, Salihu e shtyn udhëtimin për pak kohë. Përveç që e shtyn udhëtimin, e ndërron edhe drejtimin. Merr një udhë tjetër, e jo atë që ishte planifikuar. Në vend se të arrinin për 3 orë e gjysmë, udhëtimi u kishte zgjatur nëntë orë. Megjithatë, të prirë nga Salih Çekaj, arritën rreth orës 5 të mëngjesit dhe u vendosën në fshatin Voksh; në shtëpinë e Salih Panxhajt dhe Avdyl Panxhajt. Pushuan pak. E lanë armatimin dhe u ndanë në tri grupe. Një grup erdhi te unë në Beleg, pasi vëllai im, Samiu, kishte ushtruar dhe udhëtuar me ta. Të tjerët u vendosën në Kodrali në shtëpitë e Osman Ferizit, Hasan Ferizit dhe Shkëlzen Gjonit. Adem Jashari ka qenë me grupin që u vendos në Kodrali, të cilin grup e ka bartur me qerre kuajsh Bajram Selim Tolaj nga Pobërgja. Pra, po theksoj dhe le të dihet për jetë të jetëve, se në mesin e 33 ushtarëve, nën udhëheqjen e Salih Çekajt, ndodhej edhe Adem Jashari, Ilaz Kodra, Fadil Kodra etj... Por, edhe le të dihet për jetë e mot se Salih Çekaj ishte komandanti i parë i formacioneve të para ushtarake që filluan përgatitjet për çlirimin e Kosovës me luftë qysh në vitin ’91. Në atë kohë ngjarjet janë zhvilluar kështu. Për hir të vërtetës dhe përgjegjësisë historike, versionet tjera, nga kushdoqoftë, do t’i demantoj sa herë që të më jepet rasti. E vërteta është një dhe nuk ndryshohet sipas politikës ditore. Ajo nuk mund të ndyshohet, të mohohet, as të thjeshtësohet për hatër të askujt. Fundja, ne kemi edhe listen e 34 ushtarëve që kanë hyrë në Kosovë, me emër e mbiemër të secilit prej tyre. Kemi edhe numrin e secilës armë, si dhe sasinë e municionit. Pastaj e dimë edhe kush i ka mbushur karikatorët dhe ku janë përgatitur! Kush ua ka përgaditur edhe bukën për drekë këtyre trimave etj,... Ja edhe lista, të cilën e ka edhe Niman Muçaj, autori i filmit dokumentar dhe librit "Sali Çekaj gurthemel i pavarësisë së Kosovës".

Veç kësaj ne kemi edhe fotografinë e ushtarëve të Grupit të Dytë, ndërsa forografinë e Grupit të Parë ku figuron edhe Zahir Pajaziti na e ka dhënë Lutfi Haziri, tash kryetar i komunës së Gjilanit.

Emri dhe mbiemri Komuna PU.A. Nr. Karikatorë Fishekë
1. Hasan Ferizi Deçan 20102614 4 120
2. Shkelzen Gjoni Deçan 20097018 4 120
3. Sami Tahiraj Deçan 17029553 4 120/5
4. Osman Ferizi Deçan 4176733 4 120/20
5. Muharrem Bobi Przeren 7350 4 120/150
6. Hilmi Peci Mitrovicë 12133987 4 120
7. Ramadan Begu Mitrovicë 11113957 4 120
8. Nazmi Bajrami Mitrovicë 4176505 4 120/6
9. Ejup Murseli Mitrovicë 20115049 4 120/24
10. Shahin Bejtullahu Mitrovicë 20112290 4 120/180
11. Lutfi Jonuzi Mitrovicë 20060919 4 120
12. Fadil Kadria Skenderaj 11112153 4 120
13. Iljaz Kadria Skenderaj 111174110 4 120
14. Adem Jashari Skenderaj 20109662 4 120
15. Murat Jashari Skenderaj 20084113 4 120/7
16. Avni Rama Skenderaj 20061583 4 120/28
17. Sahit Jashari Skenderaj 20103940 4 120/38
18. Shaqir Salihi Skenderaj 11125407 4 120
19. Xhemajl Kelmendi F.Kosovë 20096701 4 120
20. Naim Gubetini Prishtinë 20098575 4 120
21. Shemsi Zeqiri Prishtinë 20102917 4 120/6
22. Xhavit Gubetini Prishtinë 20113567 4 120
23. Faton Gajtani Prishtinë 20108076 4 120/8
24. Isuf Ismajli Prishtinë 20065291 4 120/32
25. Driton Restelica Podujevë 11101858 4 120/240
26. Ekrem Sheholli Podujevë 1112249 4 120/2
27. Qenan Azizi Tetovë 20106021 4 120
28. Feriz Xhemaili Tetovë 20060106 4 120
29. Nuri Bexheti Tetovë 20027760 4 120
30. Bujar Zeneli Kumanovë 20063866 4 120
31. Orhan Ibrahimi Kumanovë 20050812 4 120
32. Jakup Limani Shkup 411651 4 120
33. Halil Palloshi Shkup 12123606 4 120
LISTA E 33 USHTARËVE QË HYNË NË KOSOVË NË DHJETOR TË VITIT ’91:
Gjithsejt 33 132 3960

Me datën 08. 12. 1991

Ushtari i 34 ishte komandanti Salih Çekaj

Ku ishit ju ditën kur ata u futën në Kosovë, si u pritën nëpër familje dhe si kanë rrjedhur më vonë ngjarjet e asaj dite?

Saim Tahiraj: Unë atë ditë kam shkuar në Gjakovë për t’u dëgjuar në telefon me Imer Berishen dhe Ismet Avdullahun, të cilët si pjestarë të organizimit duhet të flasin për detyrat dhe përgjegjësit që i kanë pasur në atë kohë. Ata sot mund të kenë ndërruar kampin, por për hir të gjakut të atyre që sakrifikuan jetën duhet të flasin. Pra, atë ditë këta ushtarë kanë drekuar në Beleg dhe Kodrali. Pastaj janë shpërndar, nëpër shtëpitë e veta. Para se të shpërndahen, u dakorduam që pas dy javësh të vinin për ta marrë armatimin. Nga entuziazmi që kishin, nuk respektuan marrëveshjen por filluan të vijnë pas dy-tre ditësh.

Ndërkohë, Salih Çekaj erdhi bashkë me Demë Tolajn te ne, në Beleg, dhe më tha që grupi i tretë që e kishte përtaditur Xhemail Berisha, Ismet Mehmetaj, Sokol Gjocaj dhe Ismet Tahiraj mos të udhëtonin për në Shqipëri sepse kushtet ishin të vështira dhe duhej të pritnin një moment më të volitshëm. Mbeti që Salihi të na sinjalizonte. Veç kësaj, Salihi me Samiun (Tahirajn) biseduan rreth shpërndarjes së armatimit. Ai na tha, shkoni e merren armatimin në Bërliq, i cili armatim, nga Vokshi ishte bartur në Pobergjë, në shtëpinë e Fadil Tolajt, e pas disa ditësh nga Pobërgja bartet nga Agron Tolaj dhe Halit Tolaj me vëllezër në Broliq në shtëpinë e Salih Çekajt. Prej Broliqi nga Musa Çekaj dhe Smail Çekaj, 34 kallashnikovë i morëm unë me Xhemail Berishen dhe Sami Tahirajn dhe filluam t’i shpërndajmë së bashku me Grupin e Deçanit ku bënin pjesë edhe Osman Ferizi, Shkelzen Gjoni e Hasan Ferizi. Dua ta theksoj se më vonë punët për shperndarjen e këtij armatimi kanë mbetur në duar të Ismet e Bajram Tahiraj, si dhe të Avdyl Molliqt.



Adem Jashari, i pari për të marrë armatimin

Kush ishin të parët që erdhën për të marrë armatim?

Saim Tahiraj: I pari ka ardhur vetë Adem Jashari. Me Ademin ka qenë edhe Xhafer Zena nga Majanci i Podujevës, por me banim në Prishtinë. Atë natë pasi hangrëm darkë e pitëm çaj, ne vëllezërit Tahiraj, Adem Jasharit ia kemi dhënë 13 kallashnikovë si dhe municion e nevojshëm. Këtu do ta përshkruaj momentin e nisjes së Ademit dhe dialogun e tij me Xhafer Zenën. Pasi i futën 12 kallashnikovë në arkën e veturës të markës Askona me ngjyrë të kuqe e me targa të Prishtinës, Xhaferi u ulë në vendin e shoferit ndërsa Ademi u ulë përpara në anën e djathtë të tij. Ademi kallashnikovin e vetë, me dy karikatorë, e vuri në prehër, ndërsa Xhaferi i tha: "Adem ndoshta është më mirë që edhe këtë ta maskosh pak"? Ademi iu përgjegj, "me tërë këto armë, i gjallë s’ka kush që më delë përpara". Natën udhëtuan me Xhafer Zenën për Drenicë e Llap për ta shpërndarë atë armatim. Kështu u shpërnda një pjesë e madhe e armatimit. Pastaj, Nazmi Bajrami nga Shipoli i Mitrovicës dhe Ramadan Begu erdhën nga Mitrovica, të cilët i kanë përcjellë Osman Ferizi dhe Shkëlzen Gjoni nga Kodralia pas mes nate.

Në atë kohë dihet se u kryen aksionet e para kundër policisë serbe. A ishin këto armët e para që me ushtimën e tyre lajmëruan çlirimin e Kosovës, i cili do te pasojë më vonë?

Saim Tahiraj: Pas shpërndarjes së këtij armatimi, duhet theksuar se grupi i Llapit kishte bërë sulmin e parë mbi punktin e policisë, qysh në vitin ’91. Salih Çekaj me një pjesë të shokëve sulmon patrullën e policisë në aksin rrugor Deçan-Lumbardh. Ndërsa Adem Jashari, me Hamzën dhe Rifatin rezistojnë në Prekaz në shtëpinë e tyre dhe i plagosin dy policë serbë. Për rezistencën e vëllezërve Jashari, ata kanë folur edhe vetë: Hamëza pak ditë para se të flijohet për lirinë e Kosovës, ka dhënë një intervistë e cila është botuar post-mortum, më 16, 17, 18 prill 1998 në gazetën "Bota sot", ndërsa Rifati në fejtonin e gazetës "Zëri" ka dhënë një inervistë, e cila është botuar në cilësinë e fejtonit gjatë muajit shtator të vitit 2002. Me këtë rast ka folur edhe Murat Jashari, i cili ishte edhe vetë me Adem Jasharin në Shqipëri në Grupin e Dytë. Më vonë Baca Rifat ka qartësuar edhe shumë gjëra, në një intervistë para disa ditësh në "Zëri". Gjithmonë duke pasur respekt për familjen e tij do ta lusja që t’i sqaroj edhe shumë gjëra për figuren e Salih Çekajt, sepse edhe vetë Baca Rifat ka qenë në të njëjtin organizim. Nuk ka nevojë që askush të flas në emër të familjes Jashari, siç po tentohet, kur fatmirësisht disa anëtar të kësaj familjeje i shpëtuan masakres së policisë serbe. Fundja Baca Rifat e di se edhe në Gjermani kemi pasur kontakt me të. Ai e ka njohur shumë mirë Salih Çekajn, i cili ndejti te Baca Rifat në Munchen nëntë ditë në të pame pas vrasjes së Adem Jasharit dhe anëtarëve tjerë të familjes.

----------

[erzeni]

Tema


------

ANALIZA

Dëshmi tonditëse për prapaskenat e uzurpimit të UÇK në Kosovë (7)

UÇK, FARK, dhe vrasja e minsitrit Krasniqi

A ka ekzistuar FARK-u?

Si institucion i Republikës së Kosovës po, si strukturë ushtarake anti UÇK, siç propagandonin antiinstitucionaliatët, kurrë. Unë nuk kam parë kurrë emblema të FARK-ut.

Përndryshe, vetë ministri Ahmet Krasniqi e ka spjeguar çeshtjen e FARK-ut në “Revistën Ushtarake”, numri 1, të 15 qershorit 1998. Në faqen 31, në komunikatën nr. 7 shkruan kështu: “Në bazë të urdhërit nr.5/10 të Komandantit të Shtabit të Përgjithshëm të Forcave të Armatosura, për përdorimin e simboleve të njësive, komandave dhe shtabeve, Drejtoria informative njofton se përdoren këto simbole:

1. UÇK (Ushtria Çlirimtare e Kosovës)

2. UÇK (Policia Ushtarake)

3. AL-MKA (Aviacioni Luftarak)

4. MTK (Mrojtja Teritoriale e Kosovës)

Për të katër këto shenja ekziston edhe spjegimi se si duhej të dukeshin ato.

Çdo ushtarak i cili me sinqeritet do t’i komentonte këto shenja do të konkludonte se ministri Ahmet Krasniqi nuk ka menduar vetëm për luftën por edhe për pasluftën. Ai nuk ka dashur që pas luftës të demobilizohej ushtria në parti politike siç ka ndodhur më vonë. Ai sigurisht e ka ditur se invalidët e një ushtrie të demobilizuar dhe të shndërruar në parti politike vështirë se do t’ia arrijnë t’i realizojnë të drejtat e tyre si ushtarë dhe çlirimtarë të Kosovës. Shikoni, tri vjet pas mbarimit të luftës, invalidët e luftës duhet të pajtohen me fatin dhe të kënaqen me ndihma humanitare të shoqatave të ndryshme dhe me tubime përkujtimore. Ministri Ahmet Krasniqi ishte strateg i madh ushtarak. Pse u sakirfikua në këtë mënyrë, ai që diti t’u eskivojë likuidimeve dhe të mbetet gjallë edhe pastri luftërave në ish-Jugosllavi, për t’u vrarë nga maskat në Tiranë, duhet të flasin ata që janë kompetent.

Të themi Qeveria e atëhershme e Kosovës në krye me Bukoshin, pastaj ata që bënë marrëveshjen në Oslo në emër të Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së (Adem Demaçi etj.) të cilën marrëveshje nuk e respektuan kurrë, por edhe ata që organizuan ahengje gëzimi kur kriminelë të regjur e vranë ministrin Ahmet Krasniqi.



Pas vrasjes së ministrit Ahmet Krasniqi u çrregulluan shumë gjëra që veçsa kishin filluar të marrin të mbaren. Si gjindet në keto rrethana grupi Salih Çekajt?

Po, është e vërtetë se gjërat ndyshuan deri në themel. Vrasja e ministrit Ahmet Krasniqi na goditi të gjithëve. Atëherë, Salihu na thirri dhe na tha: “Asnjë furnizim më për askend. Çdo gjë vetë do ta dërgojmë drejt e në Koshare”. Prap nga e para, filluam prap ta bëjmë furnizimin në formë të pavarur. Nuk dështuam duke iu falënderuar njërëzve tanë, që ende respektonin strukturat e institucioneve të Kosovës. Këta na i kompenzuan shpenzimet. E kam fjalën për Shaip Kastratin me shokë. Edhe Shaip Kastrati di shumë si kanë shkuar punët dhe ka shumë dokumente që qartësojnë si ka shkuar financimi. Salihu prap shkon në Papaj me Agim Ramadanin. Fillojnë përgaditjet por mungesa e mjeteve financiare edhe mungesa e armatimit si dhe e ushatrëve i detyrojnë që në janar të vitit 1999, të dytë të vijnë në Zvicër. Pas dy dite kemi shkuar të takohemi me Agim Ramadanin në banesën e tij. Për mungesë të mjeteve materiale Agim Ramadani qëndroi disa ditë në Zvicër për të zhvilluar aktivitetin e vet. Salihu më urdhëroi që t’ia organizojmë disa tubime. Ia organizuam tri tubime si, në Surse, në Collombey-le-Grand dhe një në Neuchâtel ku haptaz Agim Ramadani fliste për planet e tyre dhe kërkoi mjete dhe ushtarë. Kësaj radhe Xhafer Rraci na ka ndihmuar me një shumë të caktuar frangash.



Pasi Salih Çekaj i takonte LDK-së, pse këto tubime nuk i organizoi atëherë LDK-ja? Ku ishte Dega e LDK-së në Zvicër?

Po, kanë pasur takime edhe me Kryesin Degës së LDK-së në Zvicër. Përkundër premtimeve, nuk di çfarë ndodhi, por di që nuk doli gjë. Premtimet që iu dhanë Agim Ramadanit i pengoi dikush. Më mirë e dinë anëtarët e Kryesisië së atëhershme si dhe kryetari i LDK-së për Zvicër.

Diku...dy a tri netë para se të vritej, Salihi më thirri në telefon dhe më tha: “Mbledhi ata pizgauverë që i ke dhe merre Ismet Çekajn në Tiranë e ejani në Koshare se sot po më duheni më shumë se kurrë”. Si duket ishte rrezikuar vendi sepse aty kishin depërtuar njerëz tjerë, ushtarë tjerë... kishin depërtuar njerëz të Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së dhe fatkeqësisht iu kishte rrezikuar edhe qëndrimi dhe veprimatria e tij atje. I mora nëntë pizgauverë dhe dy kamionë e u nisëm për Bari me disa shokë. Atje më bllokuan, por më liruan të nesërmen dhe prisja që të më lirohen edhe pizgauverat. Në mbrëmje më lajmëroi Skënder Tolaj se Salih Çakaj ishte vrarë. Tash lindën nevoja dhe probleme tjera. U ktheva nga Bari dhe pas një jave i mora ata pizguaverë dhe shkova në Ministrinë e Mbrojtjes në Tiranë. Aty i dorëzova. Fatkeqësisht, asnjë prej tyre, në atë kohë, nuk shkoi në Koshare por në drejtime të tjera. Unë, Zymer Lulaj dhe Ismet Çekaj shkuam në Shkodër. Atje takuam Musa Çekajn. Pastaj shkuam për t’u aktivizuar në vend të Salih Çekajt. Lajmërohemi në Qendën Stervitore në Papaj te komandanti i kësaj qendre Gani Ahmetaj dhe në prezencën e tij, të zëvendësit tij komandantit Adem Zekajt si dhe ndihmësit tij komandantit Demë Mahmutajt, Nasim Haradinaj mu ka kërcënuar me këto fjalë: “Nëse nuk kthehesh kah ke ardhur do të likuidoj ose do të çoj në Burrel”. Nga këtu shkuam në Padesh dhe ia paraqitëm këtë rast Rustem Berishës, i cili nuk reagoi fare dhe as që i bëri përshtypje kjo punë. Muarëm mobilin, kompjuterin dhe një pjesë të gjërave personale të Salihut dhe u kthyem po atë natë. Nga Papaj deri në Tropojë kemi qenë vetëm tre veta dhe ka mundur të na ndodhë më e keqja. Fati e deshti që të shpëtojmë. U kthyem në Zvicër, e nga këtu shkuam në Shtutgard dhe u takuam me Hafiz Gagicën me të cilin debatuam shumë gjatë për shumë gjëra.

Dihet që pas vrasjes së Agim Ramadanit dhe Salihut fronti në Koshare ka rënë. Me këta dy ideatorët, por me një ide për thyerjen e kufirit në Koshare lidhet edhe lufta e Kosharës. Lidhet pra me emrat e Salih Çekajt dhe Agim Ramadanit.

Megjithatë, sikur mos të ishte intervenimi i NATO-s, nuk e di se çka do të kishte ndodhur! Sigurisht që Kosova sot do të kishte tjetër strukturë dhe përbërje të popullsisë.



E pëmendët me lartë, disa herë, kolonel Tahir Zemajn. A jeni takauar më herët më te?

Po, në vitin 1993 e kam takuar në banesën e Jashar Salihajt në Zvicër. Ka qenë takim i rastit. Tahiri erdhi me dhëndërin e vet Fadil Tolajn te Jashari. Fadili dhe Jashari kanë pasur raporte të mira miqësore. Fadili ka qenë edhe nxënës i Jasharit. Në atë takim kemi qenë të pranishëm, Salih Çekaj, Osman Ferizi dhe unë. Takimi ka pasur për qëllim bashkëveprimin sepse në vitin 1991 në ushtrime në Shqiperi ka qenë edhe miku i Jasharit, Hasan Ferizi.



A ju kujtohet ndonje detal i asaj bisede?

Më kujtohet propozimi i Jasharit i cili na thoshte: “Financim kemi sa të doni, por njerëzit që veprojnë konkretisht po na mungojnë”. Megjithatë, marrëveshje konkrete nuk kemi arritur. Në ndarje Jashari na tha: “Ju vazhdoni andej, unë këndej, ndoshta takohemi dikund”.



E përmende kompjuterin e Salih Çekajt. Pasi u vra Salihi kush ua dorëzoi kompjuterin e tij dhe a kishte pasur ndonjë shenim në te?

Kompjuterin na e ka dorezuar një ushtar në prani të Rrustem Berishës. Zymer Lulaj e ka kontrolluar dhe ka konstatuar se në të nuk ka pasur asgjë. Përndyshe Zymeri është gjallë dhe mund të flas vetë.



Tash lufta ka mbaruar. Janë mbajtur dy herë zgjedhjet legjislative dhe njëherë zgjedhjet nacionale. Të tre herat ka fituar LDK. Kanë ndodhur shumë ndyshime. Megjiathatë Pavarësia e Kosovës ende nuk është realizuar. Çka mendoni, pse ndodhë kjo?

Si ta realizojmë Pavarësinë e Kosovës kur projektin e presidentit Rugova të planifikuar mëse 12 vite më parë, nga megalomania, secili politikan po mundohet ta nëpërkëmbë. Këtu duhet shtuar edhe hilet e Tiranës e të mos flasim ato të Beligradit. Pavarësia është shpallur njëherë. Në vend se të përkrahet kërkesa e presidentit Rugova për “njohjen formale të saj nga faktroi ndërkombëtar”, kryeministri Rexhepi kërkon “Pavarësi të kushtëzuar”, Ramush Haradinaj me AAK kërkon ta rishpallë edhe një pavarësi, ndërsa Hashim Thaçi me PDK kërkojnë ”Moratorium”.



Z. Saim Tahiraj keni qartësuar shumë gjëra. A ka mbetur edhe diçka pa u thënë. Ndoshta keni të shtoni edhe diçka? Ku është i rreshtuar sot Saim Tahiraj? Ku janë të rreshtuar pjestarët tjerë të grupit të Salih Çekajt?

Për luftën kurrë nuk është e mundur të thuhen të gjitha. Me qëllim i kam përseritur disa gjëra që të kuptojnë të gjithë ata që po mundohen me zhurmë, dhe për hesape politike, ta shurdhojnë popullin. Më duhet të them se lirinë nuk e kam menduar kështu. Dihet që shoqëri perfekte të organizuar nuk ka askund në botë, por nuk kam besuar se do të ketë krime politike në mes të shqiptarëve aq shumë të vuajtur dhe të përsekutuar nga regjimet serbe për 90 vite me radhë. Ndërsa, unë dhe pjestarët tjerë të Grupit të Salih Çekajt jemi aty ku ishim. Jemi aty ku ishte Salih Çekaj, në LDK dhe nuk do të ndalemi për ta thënë të vërtetën e luftës dhe atë me këmbëngulje, sepse përkundër ndonjë çalimi, është kjo LDK që ka qenë motor i të gjithave ndodhive politike, por edhe ushtarake, prej formimit të saj nën udhëheqjen e mrekullueshme të presidentit Rugova. A nuk e shpallën 2 Korrikun delegatët e Kuvendit të Kosovës, pastaj Kushtetuta e Kaçanikut nën strehën e LDK-së (1990). A nuk e organizoi LDK-ja referendumin për Pavarësinë e Kosovës (1991), si dhe zgjedhjet e para presidenciale më 24 maj të vitit 1992. A nuk ishte LDK-ja, ajo që organizoi arsimin në Kosovë dhe në diasporë? A nuk ishte LDK-ja që organizoi shëndetësinë dhe ndihma të ndryshme sociale në tërë Kosovën? A nuk ishin degët LDK-së në Perëndim që mbushen fondin e Qeverisë Bukoshi. Veç këtyre që i përmenda, po kjo LDK e ka mbushur edhe “Fondin e Emergjencës” dhe ka organizuar ndihma për Drenicën pas masakrave në Likoshan, Qirez dhe Prekaz. Fundi i fundit, a nuk ishin anëtarët e LDK-së që e mbushen edhe fondin “Vendlindja Thërret”, sepse partitë tjera në Perëndim nuk e kishin asnjë kolibë anëtarë. Në LDK ka hangër bukë i miri dhe i keqi, patrioti dhe përfituesi etj. Por kam një inat. Pse përgjegjësit kryesor të asaj kohe, ndonjë edhe i sotshëm, nuk po i shpjegojnë në detale se çka kanë bërë degët e LDK-së në Perëndim për çlirimin e Kosovës. Kur në muajin shtator 2002, foli në “Zëri” Rifat Jashari, intervista e tij shkaktoi një ortek. Ajo intervsitë detyroi shumë persona të prononcohen për markat që Qeveria e Kosovës i kishte derdhur në “Fondin e Emergjencës”. Pas gjithë atyre sharjeve që ka përjetuar Qeveria Bukoshi, institucionet tjera të Republikës së Kosovës, e në veçanti LDK-ja, nga Drejtoria politike e UÇK-së, kush do të besonte se përgjegjësit kryesor të “Fondit të Emergjencës” do të pranonin, më në fund, se vetëm në vitin 1998 në “Fondin e Emergjencës” janë derdhur nga Qeveria e Kosovës më tepër se gjashtë milion (6’000.000) marka. Kush do të besonte se përgjegjësi i ketij fondi do të pranonte, më në fund, se me këto marka janë ndihmuar të gjitha zonat operative të UÇK-së!?



--------TEMA --------

[erzeni]

Zoteria lart mes tjerash shkruan dhe:

""Nasim Haradinaj mu ka kërcënuar me këto fjalë: “Nëse nuk kthehesh kah ke ardhur do të likuidoj ""


-----

Ja cfar filozofije .. i thot bashk atdhetarit qe ka ardhur te luftoj..""Do te likujdoj"..
Shum here i del emri ketij banditi enverist ramizist ne vrasje te pebesa ne Kosove e Shqiperi..

NASIM HARADINAJ -->nje emer i urryer, nje Kriminel gjakpires..nje funderrine e kombit..

[Llapi]

Antihistoria e një teksti të mjerë të histories- Shkruan Ahmet Qeriqi


Tekstin e historisë për klasën e nëntë të mësimit të orientuar e ka lejuar për botim Ministria e Arsimit. Autorë: Fehmi Rexhepi dhe Isa Bicaj, rezensues: Dr. Emine Bakalli, Dr. Gazemnd Riza dhe profesor Frashër Demaj. Redaktor, Osman Zeka, kryeredaktor, Refik Bekteshi. Tërë ky staf historianësh ka lejuar që ky libër të botohet dhe nga ky libër të mësojnë nxënësit tanë historinë kombëtare.

Libri, Historia për klasën e nëntë të mësimit të orientuar, përmbledh njësi mësimore prej kohës së gurit e deri në kohën e sotme, deri me çlirimin e Kosovës nga okupimi më 11 qershor të vitit 1999. Sesi mund të përmblidhet krejt historia e së kaluares në një libër shkollor 216 faqesh, dhe çfarë masakrimi i është bërë kësaj historie, të cilën mjerisht duhet ta mësojnë nxënësit tanë të mësimit të orientuar, sipas mendjes dhe dijes së Rexhep Osmanit me kompani, do të shihni dhe do të bindeni po ta lexoni me kujdes, këtë tekst të mjerë të historisë sonë të shenjtë. Dhe, nuk është për t`u çuditur pse ndodh kështu. Sepse kështu ndodh kur historinë e shenjtë kombëtare e hartojnë sharësit e deridjeshëm të nacionalizmit shqiptar, diferencuesit, bashkëpunëtorët e UDB-ës dhe mjeranët e përjetshëm të pacifizmit, të tipit esattoptanist.

Sesi ka shkruar dikur ky farë Fehmi Rexhepi kundër NDSH-së, kundër nacionalzmit dhe irredentizmit, kundër mulla Idriz Gjilanit, kjo dihet. Cila ka qenë karriera e tij e shkuar dhe përkatësia politike partiake edhe kjo dihet. Cili është niveli i tij profesional dhe i atyre të tjerëve që kanë shënuar emrat dhe titujt e tyre, do të mësoni po të shkëputni vetëm një fjali në faqen e fundit të librit ku shkruan, tekstualisht. Kosova u çlirua nga forcat ushtarake, policore paramilitare serbe. (teksti në fjalë f.221). Natyrisht se këtu bëhet fjalë për territorin e Kosovës por edhe për banorët e Kosovës, të cilët me ndihmën e UÇK-së dhe të NATO-s e çliruan atë nga forcat ushtarake, policore dhe paramilitare serbe dhe kurrsesi nuk mund të pranohet gjykimi sipas së cilit Kosova u çlirua nga forcat ushtarake, policore dhe parmilitare serbe. Këso lajthitjesh dhe këso formulimesh të papërgjegjshme, këso damkash të turpshme janë hartuar në këtë histori, e cila ka kaluar nëpër duart e mendjet e robëruara të tërë atyre farë titujve shekncorë, të shkollave të dikurshme titiste, kardeliste, avnojiste të shkollave të Lidhjes Komuniste të Jugosllavisë. Se cila është vlera arsimore pedagogjike, vlera njohëse dhe faktografike e këtij teksti të mjerë të historisë, këtë do të duhej ta thoshin ata që veten e quajnë kompetentë, profesionistë, historianë me nga dy e tre tituj shkencorë, dhe ata që mund ta kenë lexuar, apo do të duhej ta kishin lexuar këtë tekst shkollor, para se të jetë botuar.

Si u prezentua lufta e Ushtrisë Çlrimtare të Kosovës në këtë tekst invalid të historisë?

Nga 216 faqe sa ka ky tekst historie, luftës së lavdishme të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, i kushtohet vetëm një e katërta e një faqeje, me një fotografi të legjendarit Adem Jashari, e cila është vendosur pas fotografisë së Ibrahim Ukë Rugovës. (Ky i fundit edhe për së gjalli është futur në histori, sipas përzgjedhjes së lakejve të tij, që shkruajnë libra patriake të historisë).

Edhe pse është prezentuar fotografia e legjendarit Adem Jashari, nuk shkruhet as një fjalë e vetme për të, madje as viti i lindjes, apo i rënies, madje as vendlindja e tij, që sipas metodologjisë së punës profesionale shkencore, nuk mund të anshkalohet në asnjë rast. Për luftën trimërore titanike të legjendarit Adem Jashari dhe të Jasharëve të Prekazit thuhet se ka qenë një masakër!!!

Për UÇK-në në këtë tekst shkollor janë shkruar vetëm tri fjali.

Lidhjes Demokratike të Kosovës dhe politikës qyqare pacifiste i janë kushtuar tri faqe të plota me dy fotografi. Krahasuar me prezentimin e UÇK-së, në këtë plehurinë shkrimore, LDK-ja zë 25 herë më tepër vend.

Autorët e këtij teksti, kuadro të LDK-së dhe kundërshtarë të verbër të UÇK-së dhe të luftës së lavdishme çlirimtare, kanë zbuluar jo vetëm mungesën e dijes së tyre historike para opinionit lexues, por edhe mërinë e tyre bastarde, esattoptane kundër militantizmit kombëtar.

Mënyra e tillë karikaturale dhe nënçmuese e paraqitjes së luftës sonë çlirimtare, në një tekst me të cilin pretendohet të edukohen brezat që e kanë parë për së afërmi edhe vetë këtë luftë, është fare e papërgjegjshme dhe kombëtarisht e dënueshme, moralisht e turpshme, njerëzisht e papranueshme. Në tri fjalitë e shkruara në këtë tekst shkollor për Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës, në njërën nga ato shkruan: UÇK gjatë luftës pati rreth 1500 ushtarë që ranë dëshmorë për lirinë e Kosovës dhe rreth 2000 të plagosur. Sipas këtij rezonimi sharlatanesk dhe idiotik të gjithë ushtarët e UÇK-së paskan ra dëshmorë, ndërsa paskan mbijetuar vetëm rreth 2000 invalidë.

Që hatuesit e këtij teksti të historisë nuk e dinë numrin e saktë të dëshmorëve, kjo nuk iu shihet për të madhe, sepse ata kanë qenë dhe kanë mbetur kundërshtarë të UÇK-së, po aq sa kriminelët e regjimit të Milosheviqit. Skribët e këtij teksti të historisë nuk i kanë shfletuar dokumentet e publikuara, në vëllimin e parë të monografisë Feniksët e lirisë, ku janë prezentuar të dhënat elementare dhe gjeneraliet për 1925 dëshmorët e lirisë. Kështu ndodh kur hartuesit e një teksti të tillë të historisë janë të devotshmit e bashkim-vëllazërimit, sharësit e nacionalizmit dhe të irredentizmit, dorëzgjaturit e çdo regjimi okupator, çanaklëpirësit e çdo regjiimi antikombëtar dhe antipopullor, projektuesit dhe aktualisht rizbatuesit e bashkëjetes së shqiptarëve me sllavët, dhe, urrejtësit e sëmurë të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.

Populli liridashës i Kosovës do të duhej të reagonte në përmbajtjen e kësaj plehurine nga e cila pretendohet të edukohen brezat e nxënësve tanë në klasën e nëntë eksperimentale. Kundër këtij teksti të historisë kanë reaguar shoqatat trashëgimtare të UÇK-së.

Do të ishte e rrugës të reagonin dhe kryesuesit e atyre partive të cilat para elektoratit rrahin gjoks se janë parti të dala nga lufta.

Kundër këtij libri do të duhej të reagonin edhe mësuesit e historisë, ata që kanë për detyrë t`i edukojnë nxënësit në frymë kombëtare, sidomos ata që kanë qenë përkrahës apo edhe pjesëmarrës të luftës së Ushtrisë Çlirimtare. Do të duhej të reagonin edhe prindërit e nxënësve, do të duhej të reagonin edhe historianët, që i japin zjarr patriotizmit nëpër foltore, kur janë të ftuar të flasin për dëshmorët. Do të ishte e rrugës të reagonin edhe insitucionet përkatëse të historisë dhe të albanologjisë. Historia e mësimit të orientuar e klasës së nëntë vuan edhe nga shumë e shumë falsifikime të tjera, të cilat zbulojnë faqe botës nivelin dhe përgatitjen profesionale të autorëve të këtij teksti, ndërsa të mos flasim për përgjegjësinë morale, profesionale, kombëtare e njerëzore të atyre që kanë lejuar të botohet dhe të atyre që kanë urdhëruar të mësohet kjo histori në shkollat tona, edhe ashtu eksperimentale dhe të robëruara nga njëmendësia arsimore Shuvariane e kohës së kaluar

[Brari]

Ka pasur ne Kosove luftar qe i thonin vehtes "Jena te UCK-s" si dhe luftar qe i kan than vehtes "Jemi te FARKUT".

Farku nuk pretendonte ta zhdukte UCk perkundrazi nuk merziteshin fort a i quaje UCk apo Fark.
E kunderta ndodhte me militantet politik te UCk qe gjat gjith kohes me propogande dhe kallash u perpoqen ta zhdukin FARK-un.
Fark-u kurre nuk i tha uck-es ..jeni tradhtare... kurse njerez nga UCk gjat gjith kohes dhe sot vazhdojn ta etiketojn FARK-un si Ushtri Tradhetare.

Kulmi i kti banditizmi nga militantet e uck-es ishte organizimi i vrasjes se Ministrit Ahmet Krasniqi, eprorit te larte te FARK-ut... dhe kulmi i turpit se kjo vrasje u be ne Tiran.

Edhe sot bandat qe cfaqen si "te dala nga UCK" vazhdojne te vrasin luftare te FARK-ut dhe jo vetem kaq por po vrasin dhe shum luftetare te UCK sikurse Drinin, Uk Bytyqin etj etj..

Pra ju uck-at nuk keni cka historie te kerkoni sepse as Kosov nuk cliruat..as Popull nuk mbrojtet e as Adem Jasharin nuk e shpetuat nga masakra serbe..

Llap i thuj historianve te shkruajne se Shtabi i uck-es ne kohen kur digjej Kosova merrej me burgosje e torturime te fshatareve Shqiptar..

I thuj te shkruajn se Shpallesi i UCK daut Haram-uti.. ka vra 4 luftar shqiptar e se Gjenerali i Uck sali veseli ka vra komandantin e njesiteve UCk te Prizrenit..Komandant Drinit..e u thuj se kur Kosova digjej Hashim Jakupi e Rexhep Qosja pinin kafe ne Rogner te Tiranes..

qashtu pra me qense po don Histori..

[Llapi]

A histori se jo mahi din ti brari haha!!!
Kur nuk din me mier eshte te heshtesh nga njiher se me i shti hunt gjithkund.
qashtu