Aborti, Kush ka te drejten e jetes?

[Estella]

Me ngavash djema me ngazazh. Jo me kaq yrysh, vrull.
I kam ndjekur te gjitha diskutimet dhe po me terheq kjo teme edhe me shume.

ja se si do te veproja une si femer per rastet e mesiperme.

N.q.s femija do te lindte me shume komplikime dhe jeta ime apo e femijes rrezikohej atehere duhet vene situata ne kandar, (peshore). Cila ane rendon me shume?

Une dhe partneri im fare lehte mund te lindnim nje femije tjeter se bashku. jeta ime rrezikohet, sigurisht edhe e femijes, por duke marre parasysh kohet e sotme dhe gjithcka tjeter do te thoja se do te zgjidhja jeten time.
Perderisa une kam ardhur ne kete bote, jam ketu per nje qellim. Qellimi i vetem nuk eshte qe une te lind ate femije, por ta ushqej me gjirin tim dhe ta edukoj ta nxjerr ne jete. Si do te rritej ky femije pa nene?
Pastaj varet se c'fare relatash keni me partnerin apo burrin tuaj.
N.q.s do te isha e martuar dhe me femije, nuk do te vija kurre femijet para burrit tim. Me ate do kaloj jeten do te ndaj kafshiten e bukes dhe gjithcka tjeter. Femijen kam per detyre ta nxjerr ne jete ti tregoj rrugen e suksesit, c'fare zgjedhje bejne ata eshte puna e tyre. Do ti dua me shume se cdo gje tjeter, por nuk do ti krahasoja kurre kurre me dashurine per partnerin, shokun e jetes. Nje krahasim i tille eshte i pamundur.

Ne anen tjeter n.q.s femija qe une kisha ne bark do te lindte jo normal, varet se ne c'fare shkalle do te ishte abnormaliteti.

N.q.s femija i lindur do te ishte i paralizuar dhe nuk do te mundte kurre te arrinte te bente dicka vete, e si mund une si nene ta sillja ate ne jete. Do te me mallokonte gjithe jetes se tij, per c'fare e kisha lindur, c'fare arsyme me kishin shtyre ta beja ate.
Jam me se e informuar dhe e sigurt se shkenca gabon por duke u bazuar ne statistike sa prej 100 rasteve shkenca ka gabuar?

Po ju tregoj nje histori familjare.
Daja dhe nusja e dajes sim kishin nje djale. mbas 2 vjetesh linden nje vajze. Kur vajza ka linduar doktori e ka kuptuar se jeta e saj nuk do te ishte e gjate sepse grupet e gjakut te tyre ishin te njejte dhe ajo nuk ishte vaksinuar qe te perballonte dicka te tille.
Vajza u rrit dhe u be 1 vit e gjysem dhe semuret shume shume rende. I duhej me patjeter transfuzion gjaku. Gjinekologu ua beri prinderve te ditur se dicka e tille do te ndodhte ne vitet e para te jetes se saj. Ata nuk e degjuan. e rriten vajzen pothuajse 2 vjet dhe u vdiq. Jepnin e merrnin dhe pyesnin veten pse e kishin bere kete kur ata e dinin dicka te tille. faktikisht para se te lindte femija.
E ku nuk u perpoqen prinderit e shkrete ta conin madje edhe ketu ne Amerike e sollen por asgje nuk ishte e mundur.

Mbas 2 muajsh mbasi i kish vdekur goca ajo ngeli perseri shtatzane por kete here kish bere gjilperen dhe femija (djali) i doli normal pa asnje komplikacion. Ai gezon shendet te plote dhe ata jane shume shume te lumtur.
Ky eshte vetem nje shembull i cili ka ndoshur ne familjen time. Ka shume te ngjashem me kete. Une ne kete rast do te kisha zgjedhur te abortoja femijen dhe te mundohesha perseri te ngelesha shtatzane serish.

Ju falenderoj per cka shkruani por perseri dua te shtoj se vendimet varen nga situatat ne te cilat ndodhen njerzit.

Me respekt
Estella

[Shpresmiri]

I nderuar Anakondakiss, të përshëndes!
Ti e di se po bisedojmë për gjëra delikate dhe të rëndësishme. Në rend të parë nuk mund të pajtohem me mendimin tënd: "...mendoj se e drejta per jete e embrionit (sepse nuk mund ta quash njeri) kalohet nga e drejta e femres ..."
Në çka e bazon këtë pohim: embrioni nuk është njeri?
Lidhur me rastes që i ke parashtruar do të sjell reflektimin tim pak më poshtë.
-------
GUESS^WHO, më vjen keq që nuk më ke kuptuar!
-------
E nderuar Estella, përshëndetje!
Para se t'i shqyrtojmë rastet e sjella, pak t'i përsërisim disa gjëra.

Ç'është aborti? Aborti është nxjerrja e fetusit – fëmijës nga kraharori i nënës me ndërhyrjen e njeriut për ta vrarë. Kemi dy lloje të abortit:
a) abortimi spontan – pa ndërhyrjen e njeriut. Kjo ndodh për shkak të defekteve të proceseve natyrale në nënën.
b) Abortimi i qëllimshëm – kjo është ndërhyrje e njeriut në mënyrë që të vritet fëmija i palindur, për ta nxjerrë jashtë prej ambientit natyror dhe për ta vrarë. Mirëpo, këtu lypset dalluar: - abortimi direkt (i drejtpërdrejt) kur me vetëdije njeriu niset për të vrarë; - abortimi indirekt (jo i drejtpërdrejt) (profesionalisht përdoret fjala: actu cum duplici efectum) ndodhet diçka tjetër në akcion, edhe pse dihet se kjo do të lë si pasojë abortimin – shërohet ndonjë organ, e në të njëjtën kohë dihet se ky ilaç do të sjell dështimin e fëmijës.

Aborti është vrasje e rendit të parë. Çdo qenie njerëzore (embri, fetusi, fëmija) ka të drejtën për jetë prej Zotit, jo prej prindërve apo dikujt tjetër; nuk ekziston kurrfarë pushteti që do të kishte mundur të dispononte me jetën e njeriut; vetëm aborti indirekt (jo i drejtpërdrejtë) mund të jetë i arsyetuar dhe i toleruar. Në këtë rast (që ndërlidhet me ato rastet e sjellura) ne nuk shkojmë për ta vrarë personin (kjo apsolutisht është e ndaluar), por shkojmë për ta shëruar nënën (në rastin tonë). E për shkak të kësaj ndoshta do të ndodhë vdekja e fëmijës, mirëpo ky është si pasojë, efekti i dytë i aktit (për dallim prej të parit që është shërim i nënës = prandaj quhet: actus cum duplici efectum).

Jeta ka vështirësi, ka drama, ka traume, ka kryqe. Kjo është normale – po të ishte e kundërta do të ishte diçka abnormale. Me abortim nuk pushojnë problemet – ato qysh me të fillojnë.
Prindërve që kanë fëmijë të sëmurë duhet dhënë zemër, dhe jo t'u flitet se është dashur të bënin abort – kjo është një logjikë e djallit (satanit) nëse ua imponojmë mendimin se është dashur të bënin abort. Familja duke u përkujdesur për fëmijën e hendikepuar pjeket dhe bëhet e vetëdijshme për vlerat e vërteta të jetës.
Duhet ndryshuar kushtet shoqërore, dhe jo të mbytet fëmija. Standardi nuk guxon të bëhet ai që e përcakton numrin e fëmijëve. Ata që kanë më shumë fëmijë janë më të lumtur dhe më të kënaqur se ata që kanë pak fëmijë. Njeriu ka fëmijë jo për shkak të pareve por për shkak të dashurisë.

T'i themi edhe disa fjalë me rastin e mbarsjes me dhunë.
Fëmija që është ngjizur me dhunë mund të pranohet. Është gënjeshtër se nuk mund të pranohet. Kisha dhe karitasi u kanë thënë haptas të gjithë atyre që janë shtatzënë me dhunë se do t'i pranojë ajo fëmijët dhe se do të përkujdeset për ta.

Spitalet janë për t'i shëruar fëmijët dhe të rriturit, nuk janë këtu për të vrarë. Për fat të keq në disa «spitale» më shumë mbysin se sa shërojnë.

Pas kryerjes së abortit 80% të femrave sëmuren prej sëmundjeve të ndryshme; 60% të femrave ndjehen fajtore që kanë bërë abort. Aborti është faktor rreziku dhe shpesh herë lind sëmundje.

Me shpresë se ju kam përgjigjur dhe sqaruar çështjet, ju përshëndes sinqerisht dhe miqësisht duke jua dëshiruar të mirën!

[Klerinda]

Ne radeh te pare keni kap nje teme qe nuk do i gjeni kurre zgjidhjen dhe nuk i dihet mbarimi.Tani persa i perket abortit te them te drejten jam shume kundra sepse nje jete qe ta dha zoti sepse ti ose ai nuk ishte i kujdesshem eshte krimi me i madh qe ta besh po ta hedhesh posht eshte nje krijese qe sado duket si pa goje po po te kishte goje do thoshte te njejten gje qe keni them edhe ju. Pse nuk u kujdeset ??
Mendoni sikur nenat tuaja te benin nje abort kur kane qen vajza te reja dhe sikur ajo krijes te ishit ju ca do thonit????
Nuk eshte e leht te gjykosh asnjeri po dhe qe te besh nje krim ndaj nje krijese qe eshte si engjell dhe nuk ka te drejten e mendimit dhe te fjales kur ndodhet ne barkun e nje femre.Nuk e di se si mendoni por dhe djemt jane nje nga arsyjet qe femrat bejne abortet dhe jo per gje po me eshte dhene rasti te njoh nje gjinekollog i cili eshte shume i ri ne moshe (ata qe jetojne ne tirane duhet ta njohin nejse) . Ne nje bisede qe bera me te mbi abortin ai me tha qe shumica e vajzave ose e femrave qe vijen ketu ne spital eshte sepse te dashurit e tyre u thone qe une nuk te dua dhe ti bej ca duash une nuk pergjigjem per ate femi. Dhe si komkluzjon dhe qe te mos kene dhe probleme me te shtepis i bien shkurt'' ABORT'' dhe jo me shume nuk mendojne fare se ai abort mund di ler ato femra dhe pa femi gjithe jeten e tyre por kete nuk e mendojne shume ne ato caste vetem thon si e si te shpetojne per momentin .
Tani sa per ate qe thoni po sikur femia te kete probleme te jete me problem mendore ose fizike . Dhe per kete kam nje pergjigje .Ne qoftese ti gjithe jetes tende ke qen nje njeri i pa meshire per te tjeret dhe ke qen i keq zoti te shikon e ta jep aty ku te dhem me shume shpirti dhe me kete rast ta jep te femia dhe te gjitha te keqiat e tua qe ke ber ti kur ke qen i ri i paguan ajo krijese e pafajshem.
Me falni n.q.f. kam prekur dike qe nuk eshte keshtu po ky eshte mendimi im dhe po ju them dhe nje gje qe te besh nje gabim ne jete nuk ka gje se me siper do e rregullosh po te besh nje vrasje nuk te fal zoti sa te jesh gjalle mos ne nje vend ne nje tjete do ta japi qe keshtu mendimi im eshte qe si ju femrat dhe ju meshkujt mendohuni mire kur doni te keni sex me nje vajze sepse nuk eshte vetem qefi po ka raste qe ndoshin dhe gabime te tilla dhe pastaj doni si e si te shpetoni nga ajo qe bete duke bere nje krim .
Ky qe mendimi im .
Me shume respekt Klerinda

[Anakondakiss]

I nderuar Shpresmir te pershendes dhe une serisht,

ne rradhe te pare doja te beja nje sqarim te vogel 'teknik'. Jam:
E nderuar Anankondakiss, dhe jo'I nderuar'. Megjithate nuk ka problem.

Tani te futem ne teme.
E shoh se ke lexuar filozofi, por nese do te kishe lexuar pak me tej, do te kishe pare se argumenti qe quhet actus cum duplici efectum' njihet ne filozofi dhe si 'slipery slop argument', dmth nje nga argumentet me te dobet qe njeh historia e filozofise, qe bazohet vetem ne loje fjalesh dhe 'empty reasoning'. (Te me falni qe perdor diku anglishten, e kam me te lehte me disa terma)

Ti thua qe po shpeton nenen, dhe vdekja e fetusit eshte vetem efekt dytesor. Ti nuk ke per qellim te vrasesh fetusin. Si ka mundesi kur ti E DI se duke shpetuar nenen, do te vdes fetusi(duke shpetuar nenen ti vret fetusin)Ti nuk e ke qellim te vrasesh fetusin megjithate e di se do te vdese me ate qe ti po ben.
Eshte nje shembull qe perdoret shume ne kete rast si pegjigje:


Une kam dike perpara meje. Kam edhe nje pistolete ne dore. Vendos te shkrep pistoleten, POR PA PATUR QELLIM te vras personin qe kam perpara. Une e di qe po te shkrep pistoleten personi do te vdes por ama nuk eshte qellimi im qe ta vras ???????? Kjo eshte loja me e madhe e fjaleve. Nuk e shikon se argumenti qe ti ofron nuk mund te qendroje, sepse nuk bazohet ne ekzistence te premisave nga te cilat rrjedh konkluzioni llogjik. Eshte nje argument vetshkaterrues.

Nga ana tjeter, ne c'baze vendose te shpetosh nenen e jo fetusin? Nuk duhet te kene, sipas mendimit tend te njetat te drejta mbi jeten? Pse mos te themi atehere, nena vdes ne menyre indirekte nga tentativa per te shpetuar fetusin? (per ty jetet e tyre duhet te kene te njeten vlere meqe te dy jane njerez te te njetit nivel)

Kur une tashe me siper se nuk e konsideroj fetusin njeri, sepse me njeri ne pergjithesi nenkuptoj nje qenie e afte per te menduar with reasoning ability) Fetusi pervec ndertimit te sistemit te organeve, nuk ka asgje tjeter te perbashket. Ne qofte se thua se perseri nuk mund ta vrasesh se edhpse nuk eshte njeri (me kuptimin qe shpreha me lart-ose mund ta quaj person per te evituar konfuzion) ne te ardhmen mund te behet, eshte njesoj sikur te thuash: eshte krim qe te hedh kete fidanin poshte sepse ne te ardhmen do te behet nje lis gjigand, dhe se fidani ka brenda esencen e te qenit lis.
Me kupto nuk dua te krahasoj njeriun me lisin. Dhe edhepse duket sikur jam ndaj abortit nuk eshte e vertete, thjesht nuk jam bardh e zi ne lidhje me kete teme, kam dyshimet e mia. Nuk me pelqen ideja e abortit por thjesht me duket se argumentat e tua nuk mbrojne qendrimin tend ashtu sic edhe te miave ua gjen anet e tyre.


Nuk me duket se ka te drejte apo te gbuar, per mua ndikon shume situata konkrete,

Me respekt, Anakondakiss

[Shpresmiri]

Anakondakiss E nderuar (kërkoj falje që gabova gjininë të mramen herë)!

Më duket se po nxjerr bishta atje ku nuk ka!
Ato thëniet në anglisht për fat të keq nuk i kam kuptuar pasi nuk di anglisht, kështu që nuk mund të them nëse qëndron ai mendim atje.

Të kuptohemi: unë jam gjithmonë kundër abortit, që mos të dalë se unë po nxjerr bishta këtu. Dhe për dallim nga ti unë jam gjithmonë kundër abortit, në çdo situatë (a u morem vesh?!).
Në rastin që e kemi n'goje, fjala është për rast SPECIFIK! Ky rast është kur DËSHIROJMË ta shpëtojmë një JETË! E kemi fjalën për QËLLIMIN e njeriut, sepse në bazë të qëllimit njeriu është përgjegjës për një akt! Për shkak se aborti gjithmonë është KRIM që duhet ndëshkuar, për këtë arsye sollëm rastin specifik duke treguar se këtu jemi munduar të mbrojmë një jetë që ka qenë në RREZIK (nëna) dhe duke i ndihmuar kësaj për t'ia shpëtuar JETËN, ka ardhur edhe deri te aborti! Me një mënyrë "përligjemi" për këtë akt! Embri, fetusi është i varur nga nëna! Unë nuk kam thënë se e dijmë SIGURISHT (!) se do të vdesë fëmija si efekt dytësor, por NËSE vdes atëherë mund të shfajësohemi duke u bazuar në shërimin e nënës.
Kështu, pra, sigurisht se unë kurrë nuk do ta kish këshilluar nënën e fëmijës në këtë rast: Aborto nëse dëshiron të jetosh. Fjalën e kemi për përgjegjësinë morale (fajin) që do të lindte pasi të është bërë aborti! Kur kemi të bëjmë vetëm me dy alternativa, atëherë është më së vështiri - sepse jemi të detyruar të zgjedhim. Në rastin tonë nëna do të jetë në pozitën më të vështirë. Nëse aborton e më vonë kjo e keqe i kthehet "kundër", e të filloj ta "godasë" në kokë, do të thotë: pse nuk e lash të jetojë fëmija im ndërsa unë më mirë të kisha vdekur? Në këtë qëndrim shpirtëror do të më kishte mallkuar edhe mua që e kam këshilluar të abortojë.

Edhe me atë shembullin me pistoletë kundër sulmuesit, mund të them se: në këtë rast kemi të bëjmë me agrosorin. Mirëpo, edhe në këtë rast unë nuk shtje në personin për ta vrarë, por që ta bëjë të paaftë për të mos ma marrë jetën. Kemi të bëjmë prapë me QËLLIMIN e personit. Sigurisht se nuk është njënjë të dëshirosh ta vrasësh dhe të dëshirosh ta mbrosh jetën tënde. A po më kupton?

Ti the:
"...e di qe po te shkrep pistoleten personi do te vdes por ama nuk eshte qellimi im qe ta vras..."

Prapë ajo e jotja e pakuptueshme "E DI", e di, por nuk është e thënë se do të vdesë patjetër: e di se do ta bëj të paaftë, se a do të vdesë apo jo, kjo është dytësore - nuk është e sigurtë! Prandaj edhe po e cek qëllimin e njeriut, sepse nëse ky (me pistoletë) shkon direkt për të vrarë edhe nëse nuk vjen te vdekja e sulmuesit, ai (me pistoletë) është fajtor sepse ka dashtë ta vrasë njeriun.

Unë nuk po loz me fjalë dhe aspak nuk është qesharake, të lutem!!! Sot është në këtë gjendje dikush i huaj, kush thotë se nesër nuk do të gjendesh ti në një pozitë të tillë. Atëherë ke për të kërkuar të vendosë dikush tjetër në vend tënd, por nuk do të kesh askënd!

Mos harro: shumë nëna e pranojnë që ato të VDESIN në vend të fëmijës, por ç'ti bësh kur ti nuk je e informuar për këtë. Shumë nëna heroike japin JETËN për fëmijën e vet. A e kupton ti këtë? Dhe unë pikërisht këto nëna dëshiroj t'i paraqes si shembull për të gjithë nënat tjera. Shpesh herë ka ndodhur që edhe kjo të jetojë pasi është shpëtuar fëmija.

Edhe një herë: nuk kam thënë se ME SIGURI do të vijë deri te aborti si efekt dytësor, por e kam nënkuptuar NËSE vjen... Dhe pikërisht për shkak të pasigurisë që ndodhet në shërimin e nënës, kemi të bëjmë me shfajësimin tonë... Sepse, kuptohet, po ta dija unë ME SIGURI se fëmija do të lindte i shëndoshë, atëherë edhe rasti është krejt tjetër. A më kuptove?

Tani të lutem jam shumë kurioz të di qëndrimin tënd lidhur këtë rastin e nënës kur duhet të zgjedhë: VETEN APO FËMIJËN? Çka do të kishe bërë ti? Unë ta kam dhënë përgjigjen, të shohim çfarë argumentesh ke ti për një vepër të këtillë, pasi mendon se argumentet e mia nuk mbrojnë qëndrimin tim. T'i shohim argumentet tua!

Me nderime!

[Anakondakiss]

Shpresmir,vete per faktin se nuk ke mundur te kuptosh fjalet e mia ne anglisht, duhet te jesh me i kujdesshem ne te replikuar. Si mund te me kundervihesh kur ke kuprtuar vetem nje pjese te idese qe une kam shprehur.

Shembullin me pistoleten qe une solla, me vjen keq qe e ke interpretuar ne menyre krejtesisht te gabuar . Sitiuatata eshte e bazuar ne hipoteze. Nuk ekziston agresori, je ti psh qe mban ne dore nje pistolete dhe dikush tjeter qe nuk ka lidhje me ty dhe as qe ka bere gje kunder teje. Dhe nuk mund te fillosh te nxjerresh alternativa per te dale nga kjo sitiuate sepse nuk eshte ai qellimi i saj. Eshte stuate e perdorur vetemsi paralelizem m rastin e abortit. Ideja nuk eshte te analizosh shembullin por paralelizmin.Mund te vazhdoj edhe me tej per kete por nuk dua te zgjatem sepse nuk eshte e rendesishme.

Me c'te drejte me drejtohesh duke me thene 'A e kupton ti kete?' Nese une kam marr mundimin te trajtoj kete teme eshte sepse shoh dicka shqetesuese ne te. Dhe kur vendos pozicionin tim ne lidhje me nje problem eshte pasi kam imagjinuar vetem time ne te. Nese une them se ne nje situte te caktuar aborti mund te lejohet, dua te them,= ne nje situate te caktuar UNE mund te kisha abortuar.

Dhe meqe me kerkove pergjigje per pyetjen qe une te drejtova, po te pergjigjem:

Ne rradhe te pare dua te perseris, ate c'ka kam thene vahdimisht, qe per mua aborti varet nga situata.
Nese une personalisht do te isha shtatzan, dhe do te informohesha se nese lind femijen, une do te vdes por nese jetoj une, do te vdes femija, atehere, nese mua me thuhet se po te linde femija do te jetoje pa probleme, atehere besome pa pike dyshimi une do te zgjihja te lindja femijen. (dhe dicka, nuk mund te perpiqesh ti t'i mesosh dashurine e nenes per femijen nje femre, edhe nese nuk eshte ende nene.)
Ne kete situate nuk do te zgjidhja abortin.
POR
Ne nje situate tjeter: psh ne rast perdhunimi, pa pike dyshimi, do te vendosja te abortoja.

Shpresoj se iu pergjigja pyetjes tende. Dhe te lutem nuk eshte e domosdoshme te me pyesesh nese 'te kuptova'. Vete fakti qe po nxjerr ''bishta'' tek ti e tregon kete.

Dhe je here dua te perseris, se nuk ka te drejte apo te gabuar ende per kete problem, por ka NDJENJE per te drejte e te gabuar, dhe besome, ndryshime eshte i madh.

me shume nderime, Anakondakiss

[Shpresmiri]

E nderuar Anakondakiss, shoh se tani e ke kuptuar më mirë atë që kam shkruar. E sheh se edhe unë mund të jem i pakëndshëm. Pranoj se kam qenë pakëz i ashpër në të shprehur për faktin se shkrimin tënd të parafundit e kam përjetuar si "ironi" ndaj asaj që unë kisha shkruar më parë. Në rend të parë për principin "actus cum duplici efecu" që e rrotullove sipas qejfit. E dyta, në shkrimin tënd (të parafundit) pata përshtypjen se unë po bëja lojë fjalësh, kurse unë kisha shkruar diçka shumë serioze - jo që kishte të bënte me ty, por me një mentalitet të prishtë (perendimor) helmues që i ka bazat jo në dashuri ndaj jetës por në gënjeshtra fëmijësh që premton lumturi të lirë.

Për atë fjalën "a e kupton ti këtë" që t'u kam drejtuar, më beso asgjë nuk kam pasur që të përul apo diçka tjetër, vetëm se kam dashur të ta tërhjek vërejtjen se është diçka me rëndësi për qëllimin e asaj që shkruaja dhe argumentoja, me shpresë që mos të më rrotullohen fjalët. Ndoshta në Shqipëri ajo fjalë është ofenduese (nuk jam nga Shqipëria), kështu që në atë rast të kërkoj falje.

Në përgjithësi, kam shkruar me një stil pakëz më të ashpër, dhe këtë me vetëdije, sepse mentaliteti shkatërrues ka marrë hov edhe tek shqiptarët, e nuk e dëshiroj një Atdhe vrastar!

Edhe diçka, mos mendo se është lehtë të flitet për jetën e njeriut, sidomos kur sulmohet ajo, dhe në të ardhmën unë do të jem gjithmonë i ashpër ndaj kësaj çështje që po trajtojmë, sepse realiteti është i tillë që kërkon seriozitet, dhe mos prit se unë do të lëshoj pe në ndonjë "situatë" tënde!
Unë assesi nuk dyshoj në dashurinë tënde për fëmijën personal. Sigurisht se për shumë gjëra të këqia që bëhen nuk është fajtor vetëm njëra palë, këtë duhet ta kemi të qartë, pasi njeriu nuk është ishull. Mirëpo, duhet të luftojmë për një botë më të drejtë, ku nuk do të ketë dhunë dhe vrasje!
Unë assesi s'mund të pajtohem me qëndrimin "...ne rast perdhunimi, pa pike dyshimi, do te vendosja te abortoja." Për këtë kam shkruar më parë. Vetëm një po e them: askush nuk ka të drejtë t'i merrë jetën tjetrit! A e ke pyetur ndonjëherë veten: ç'faj ka fëmija që ka ardhë në botë në atë mënyrë?! A thua e ka pyet ndokush para se kjo të ndodhte! Ai është këtu - ky është realiteti, kurse personi që dëshiron ta likvidojë nuk dëshiron ta sheh realitetin dhe ta pranojë atë, dhe për këtë arsye nuk mund të tolerohet një gjë e tillë.
Mos mendo se unë do të detyroj që ta pranosh këtë gjë! Jo, jo, fare! Dhe ti e di këtë fort mirë, se secili vendos për jetën e vet, sepse secili e ka vullnetin e lirë. Unë nuk jam kurrfarë polici këtu, apo kontrollori që të shikoj se kush çka po bëka! Unë po të flas nga ajo që kam dëgjuar e që kam parë, se të "heqësh qafesh" një jetë është tragjedi që sjell tragjedinë e personit bërës dhe të afërmëve të tij përreth. Dhe për këtë arsye do ta luftoj një qëndrim shkatërrues sepse mund të bëhet pretekst për shumë persona tjerë që të veprojnë sipas tij. Nuk e bën jetën të lumtur komfori por jeta e ndershme me sakrifica, flijim dhe dashuri të sinqertë.

Me shpresë se jemi pajtuar të përshëndes si motrën time!

[Albo]

A mund te quhet "nene" nje femer qe i merr jeten gjakut te gjakut te vet, dhe mishit te mishit te vet? Nuk e di se si mund te jetoje me veten e saj nje femer qe aborton nje femije megjithate me duhet te pranoj qe njerezit jane te ndryshem.

Une personalisht mendoj se pavaresisht nga rrethanat, pavaresisht se si nje femer perfundon me nje femije te padeshiruar, ti mohosh asaj femije jeten, eshte krim.

[Anakondakiss]

i dashur shpresmir,

shoh se nuk me paske kuptuar fare, megjithate nuk te ve faj, dhe nuk do te vazhdoj duke e vene ne pah kete.

Vetem dicaka doja te thosha, qe eshte e mundur te abortosh qe ne faza shume te para, kur nuk ekziston asnje forme njeriu ne barkun e nenes, kur nuk jane krijuar as format e para neper te cilat kalon per te arritur ne forme njerezore, por kur embrioni eshte i paforme vetem bashkim qelizash. Si mund te thuash qe po vret nje femije kur ne fakt nuk ekziston asnje femije, asnje lloj i perngjashem me te vetem nje grusht qelizash. (eshte sikur te thuash nuk i pres floket se po vras nje pjese te njeriut, ju lutem shikoni paralelizmin dhe mos u mundoni te analizoni shembullin qe dhash: ...jo po ne kete rast ...e jo po ne ate rast)
Aborti nuk ndodh vetem ne muajt e avancuar kur ke t besh me nje forme humane. Megjithate jam shume e bindur se edhe per kete do te kthesh pergjigje negative. Por sic e the edhe ti vete, ketu nuk shkruaj per ti kthyer mendjen njeriut.

Perpiquni te vehgoni me teper jeten sesa teorite letrare. Don kishotizmi eshte i rrezikshem, sepse eshte i verber, edhepse ka romantiiszmin. Shpresoj se e merrnin kuptimin, pa qellim personal.

Me respekt Anakondakiss.

[Taulanti]

Nje nga pyetjet me interesante dhe me te rendesishmet qe kam lexuar.
Kam pare filmin shqiptar"Une e dua Eren" dhe me ka prekur
Une per veten time jam kunder abortit dhe pajtohem me albon dhe shpresmirin.E kam fjalen se jemi njerez ne fund te fundit.
Ana ke bere nje paralelizem te goditur sepse keshtu do quanim kriminele ato vajza qe pijne kontraceptive qe shkaterrojne keto qeliza. E leme anen sentimentale dhe ti kthehemi fakteve.
Por a je e sigurt se aborti nuk do ndikoje ne sterilizim duke te hequr mundesine e te qenurit nene??? Kuptohet jo gjithnje aborti shoqerohet me sterilizim.Por a do ta benit ju abortin duke e ditur kete fakt??
Me nderime

[Anakondakiss]

Shpresoj se ne jeten reale mos te me duhet te bej nje zgjedhje te tille, por nese do te gjendesha perballe nje situate ku vendimi im per te abortuar do te perballej me mundesine per tu mbetur sterile, atehere une do te zgjidhja te lindja femijen, sepse nuk dua tu heq mundesine per te ardhur ne jete atyre femijeve qe UNE do te vendos te lind(dua te them kur une vendos te mbetem shtatzan).

Nuk e di sa eshte kuptuar nga ato qe une kam thene dhe me pare, por nje nga rastet ku une mund te zgjidhja abortin (jo ne lidhje me shembullin e mesiperm)eshte atehere kur une kam mbetur shtatzan pa e vendosur, apo zgjedhur vete.

Me respekt, Anakondakiss.

[Estella]

N.q.s nje femer merr vesh se ajo nuk do te kete me mundesi per te lindur nje femije mbas abortit qe ajo do te kryeje, nuk besoj se ajo do te abortonte.
N.q.s eshte e vetmja mundesi per tu bere nene atehere nje person me ndjenja te verteta nuk do te abortonte.

Prandaj edhe kam theksuar se varet nga situata. Kjo eshte pikerisht njera nga situatat qe aborti te mos kryhet.

[baobabi]

Nuk kisha idene mbi abortin para se te shihja nje film amerikan ne televizionin shqiptar ku trajtohej problemi i abortit.

Ne film u bene demonstrata te medha pro dhe kunder abortit, foli kisha e kush nuk dha mendim.

Aty e kuptova cfare ishte aborti dhe po pershkruaj pak ketu.

Skenari ka keto protagoniste

1. Shoqeria
2. Femija
3. Nena
4. Babai

Secili prej ketyre elementeve ka rolin e vet.

Shoqeria e konsideron krijimin e njeriut si nje vullnet reciprok te nenes dhe babes, dhe kete e sanksionon me ligj.

Shoqeria vendosi me ligj se deri ne tre muaj prej fekondimit i njeh te drejten prinderve qe te vendosin per krijesen.

Pas kesaj periudhe askush ska me te drejte te vendose sepse femija quhet njeri dhe jeta e tij mbrohet nga ligji.

Pra njeri quhesh pas tre muajsh qe nga momenti i fekondimit.

Afati prej tre muajsh eshte percaktuar per aresyet e njohura qe jane shendetesore dhe sociale.

Aresyeja kryesore eshte ajo shendetesore. Pra shoqeria eshte e detyruar qe te mbroje femijen por gjithashtu edhe nenen.

Ne kete rast i jepet e drejta nenes qe te mos demtohet nga shendeti i vet dhe t'a abortoje femijen para muajit te trete.

Afati prej tre muajsh u vendos ne konsultim me sistemin mjekesor i cili percaktoi se deri atehere embrioni eshte ne zhvillim dhe se teknikisht aborti mund te kryhej pa shume komplikacione.

Kjo eshte e lidhur edhe me anen sociale te ceshtjes.

Meqenese femija ska fuqi qe te ushqehet vete dhe te mbijetoje, dikush e ka per detyre qe t'a beje kete. Ne qofte se vullneti i krijuesve pra nena dhe babai mungon atehere ngelet qe shoqeria te kujdeset per kete gje.

Porse edhe shoqeria vete nuk eshte e interesuar qe te mbaje dhe rrise pa hesap femije.

Duke qene se shoqeria detyron prinderit qe te rrisin femijet deri ne moshen 16 vjec atehere ajo eshte e ndergjegjeshme se duhet qe ti njohe te drejten qe te lindin aq sa ka takat.

Gjithe ky kontekst vjen nga marrja e kontaktit seksual si nje e drejte qytetare.

Dmth, by default, ky veprim qe ne fakt ne shumicen e rasteve kryhet per qejf, eshte nje e drejte njerezore dhe se veprimi me qellim krijimin e femijes eshte nje ceshtje biologjike dhe sociale.

Une nuk e di nese do vije ndonje dite qe shoqeria do heqe dore nga ky lloj qejfi dhe do e perdore kontaktin vetem per riperteritje

Por derisa te vije ajo dite nuk mund te pranohet qe nga cdo kontakt te linde femije se kjo nuk do ti pergjigjej ritmeve te zhvillimit.

Pra u njihet prinderve e drejta te vendosin si dhe koha e duhur per kete.

Ketu kuptohet se nena do te favorizohet sepse aty zhvillohet femija.
(brenda tre muajshit te pare)
Problemi me i madh eshte kur Babai e do femijen dhe nena jo.

Ne kete rast femija nuk mund te abortohet nga nena ne menyre te nje aneshme. Kjo mund te behet vetem kur vendoset qe te shpetohet shendeti i nenes.

Porse kur babai nuk deshiron dhe nena do atehere ligji nuk i njeh te drejte babait.

Dmth ligji i njeh te drejte prinderve vetem ne shume pak raste

Edhe politikat mjekesore simulojne metodat mbrojtese dhe pjese e abortimit eshte keshillimi i vazhdueshem per mos kryerjen e tij.

[Estella]

te falenderoj i dashur per c'ka ke sjelle ne kete teme.
Te respektoj per mendimet dhe komentet e dhena.

Me respekt
Estella

[Estella]

Dr. S. AKSOY
Abortimi çdo herë ka qenë temë diskutimi nga ana e mjekëve, filozofëve, avokatëve dhe teologëve prej këndëvështrimeve të ndryshme. Këtu do të përmendi vetëm disa prej këtyre argumenteve dhe do të mundohem të vij në kokludim rreth
etikës së abortit. Në të vërtetë, ne do ta marrim parasysh vetëm etikën e kësaj praktike veç më shumë të shpërndarë dhe në shpërndarje e sipër, në të gjitha
viset e botës. Aborti është shkatërrim i qëllimtë i fetusit në mitër, apo çfarëdo lindje e para kohe me qëllim që të shkaktohet vdekje e fetusit. Siç është evidente në definicionin e dhënë, qëllimi është që të përfundohet jeta e një krijese të gjallë, që e bën abortin temë kaq kontraverze. Hipokrati ka shënuar në betimin e
tij të famshëm: "Nuk do t’i jap leje gruas që të shkaktojë abortin". Historia e abortit shkon aq larg prapa, ndoshta edhe më tepër. Si është e mundur që aborti, i cili është në kundërshtim me urdhërat bazik të praktikës mjekësore, siç janë "Mos dëmto" apo "Respektoje jetën njerëzore", të jetë aq thellë i rrënjosur në historinë e asaj praktike? Çka kanë bërë (dhe më tej bëjnë) punëtorët shëndetësorë që të pakësojnë numrin e aborteve
që gjenden në një shkallë të lartë?
Dy lloje parimore të indikacioneve janë definuar për "përfundimin e shtatzënisë". Lloji i parë, i quajtur "indikacione mjekësore", në të hynë 1) Kur vazhdimi i shtatzënisë do ta rrezikonte jetën e gruas shtatzënë, apo shëndetin fizik dhe psikik të saj, apo madje edhe të fëmijës, në përmasa shumë më të mëdha sesa po
të ndërpritej shtatzënia, 2) Po të ekzistonte rreziku, po të lindej foshnja do të kishte abnormalitete fizike dhe mentale që do ta ç’aftësonin seriozisht.
Lloji i dytë i indikacioneve, të ashtuquajturat "indikacione sociale", janë më të ndërlikuara dhe ndryshojnë mes kulturave dhe epokave kohore. Disa shembuj janë: shtatzënitë që rezultojnë prej marrëdhënieve jashtëmartesore, prej
dhunimeve apo incesteve, shtatzëni të padëshiruara apo paplanifikuara, shtatzëni në moshë shumë të re apo shumë të vjetër, pritje e foshnjës së gjinisë së "gabuar" - informatë kjo e cila në ditët e sotme sigurohet nga teknologjia e
zhvilluar. Mund të themi se janë në rend të parë "shkaqet sociale" të këtij lloji që shpiejnë prindërit që të kryejnë abortin. Përfundimet aktuale të shtatzënive janë bërë gjithashtu pa kujdesin e punëtorëve shëndetësorë apo nga ndonjë person i pakualifikuar, në disa raste edhe nga vetë femra shtatzënë.
Abortimi çdoherë ka qenë temë diskutimi nga ana e mjekëve, filozofëve, avokatëve dhe teologëve prej këndvështrimeve të ndryshme. Këtu do të përmendi vetëm disa prej këtyre argumenteve, dhe do të mundohem të vij në konkludim rreth etikës së abortit. Në të vërtetë, ne do ta marrim parasysh vetëm etikën e kësaj praktike
veç më shumë të shpëmdarë, dhe në shpëmdarje e sipër, në të gjitha viset e
botës. Një milion e gjysmë abortime kryhen vetëm në SHBA për çdo vit, një e
treta e lyre në tinejxhere ndërmjet moshës 12 dhe 17 vjeçare. Andaj, është
vështirë të diskutohet mbi përgjegjësinë morale të diçkahit që është e pranishme
në masë aq të madhe. Anketa e Harris J. e vitit 1991 ka treguar se 81% e të
moshuarve në Angli janë deklaruar në favor të së drejtës së femrës për të
zgjedhur se a do të aplikojë abort në tre muajt e parë të shtatzënisë. Mason
J.K. shënon: "Tipar i rëndësishëm nuk është aq shumë numri i përgjithshëm i
aborteve, por eskalimi i qëndrueshëm në numra në krahasim me vitet e kaluara. Të
dhënat tregojnë se këtu kemi të bëjmë me rritje të pranueshmërisë publike të
abortit si mënyrë normale e jetës". Dunstan G.R. duke komentuar këtë fakt thotë:
"Aborti tani është duke u legalizuar dhe praktikuar edhe më tepër për shkak se
ajo është çfarë njerëzit duan - indikacion për intervenim mjekësor për
shkatërrimin e jetës, e panjohur në etikën tonë më parë."
Njerëzit që kanë shkruar për çështjen e abortit janë koncentruar më tepër në dy
çështje: e para, të "drejtat" e fetusit dhe nënës, veçanërisht e drejta e femrës
në trupin e saj; dhe e dyta, çështja e "personalitetit" të foshnjës së palindur.
Judith Jarvis Thompson është njëra prej atyre që i drejtohet çështjes nga
perspektiva e të "drejtave" të fetusit dhe nënës. Ajo nuk ka vështirësi ta njohë
"personalitetin" e fetusit. Ajo thotë se çdo person ka të drejtë të jetojë, pra edhe fetusi ka të drejtë të jetojë. Sidoqoftë, ajo beson se nëna është ajo që mban të drejtën të vendos se çfarë do të ndodhë në dhe me trupin e saj.
Njerëzit të cilët kanë definuar pikëpamjet rreth kësaj çështjeje, në përgjithësi marrin njërën nga këto tri pozita: 1) aborti është çdoherë i gabuar dhe nuk duhet lejuar në asnjë kohë dhe për kurrfarë arsye, 2) aborti mund të aplikohet
në çdo kohë dhe për çfarëdo arsye, 3) aborti duhet lejuar vetëm deri në një stadium të caktuar të shtatzënisë, pas të cilit nuk mund të lejohet, me përjashtim nën rrethana të posaçme.
Njerëzit e grupit të parë nuk janë shumë në numër. Ata veprojnë sipas mësimeve të kishës Romake Katolike, e cila thotë: "Nuk mund të jemi absolutisht të sigurtë se kur jeta zen vend, apo kur fetusi është personalitet njerëzor; por ndoshta kjo mund të jetë saktësisht në momentin e fekondimit. Sipas kësaj, do të
ishte gabim serioz të shkatërrohet qeliza vezë e fekonduar kurdoqoftë, përshkak se kjo do të thotë vrasje e krijesës njerëzore". Sipas kësaj thënie rigoroze, aborti është i ndaluar edhe atëherë kur jeta e nënës është në rrezik, apo kur
shtatzënia është rezultat i ndonjë ngjarjeje të padëshiruar, si për shembull dhunimi apo incesti.
Qëndrimin e dytë e marrin ata të cilët avancojnë argumentin "personalitet". Harris J. është njëri ndër ata që thonë: " Personi është kreaturë e aftë të vendosë për ekzistencën e vet, dhe asnjë person ose person potencial nuk duhetbërë përjashtim në këtë drejtim për shkak se vdekja nuk i ka privuar ata prej asgjëje për çka mund të vendosin. Nëse ata nuk mund të dëshirojnë të jetojnë, ata nuk mund ta kenë të frustruar këtë dëshirë duke u mbytur." Pozicioni i tretë i cili mund të definohet si "i moderuar" thotë se aborti nuk duhet lejuar pas një stadiumi të caktuar të shtatzënisë dhe vetëm nëse rrethana
të caktuara e justifikojnë atë. Për shëmbull, është shumë në rregull që shtatzënia të ndërpritet nëse jeta e nënës është në rrezik. Disa njerëz mendojnë se aborti është po ashtu moralisht i justifikueshëm kur shtatzënia është rezultat i dhunimit apo incestit, dhe kur janë diagnostifikuar abnormalitete të
fetusit në zhvillim. Madje disa sugjerojnë se përfundimi i shtatzënisë mund të jetë i lejueshëm edhe nëse nëna potenciale është tepër e re. Një rrethanë e veçantë që justifikon abortin, nga kjo pikëpamje, është diagnostifikimi i abnormaliteteve të rënda në fetusin. Argumenti është se është gabim të sillen në botë vuajtje të cilave mund t’u shmangemi dhe ne jemi
moralisht të obliguar të përfundojmë jetën e fetusëve seriozisht të hendikepuar. Dikush ka shpjeguar se nuk është e pranueshme ta pranojmë këtë arsyetim si "në llogari të" fetusit. Në realitet, shmangia e vuajtjeve është shmangie në llogari
të nënës dhe përkujdesësve të tjerë potencial. Duhet të jemi të qartë rreth asaj se, përfundimi në bazë të paaftësisë, a kryhet duke pasur në konsideratë interesin e supozuar të foshnjës së palindur - se do të ishte "më mirë" për
fëmijën të mos jetojë fare se sa të jetojë me gjithë ato hendikepe të dukshme - apo në "interes" të atyre të cilët duhet të kujdesen për atë fëmijë, duke përfshirë këtu dhimbjet dhe mundimet e tij. Williams është i prerë se aborti në
rrethana të tilla është në të mirë të prindërve, jeta e të cilëve do të ishte e vështirësuar me përkujdesjen e fémijës krejtësisht të paaftë.
Pas tërë debatit, sugjerimeve dhe alternativave, duket se aborti do të mbetet dilemë siç ka qenë me shekuj. Sidoqoftë, duhet të kemi parasysh faktin thelbësor se aborti është përfundim i jetës së qenies së gjallë. Duhet ta trajtojmë përfundimin e jetës së fetusit me aq kujdes dhe ndjeshmëri, sikur të ishim duke
i dhënë fund jetës së çdo qënie tjetër të gjallë, dhe nuk duhet ta përfundojmë jetën e asnjë krijese të gjallë pa nevojë dhe pa ndonjë arsye shumë të mirë.
Rreth çështjes së "personalitetit" të fetusit, ne mund të jemi të sigurt vetëm në atë se asnjëherë nuk do të jemi të sigurtë rreth asaj, nëse së paku nuk gjejmë ndonjë indikator që do të vendoste çështjen. Rreth asaj se statusi moral
i fetusit nuk është diçka materiale, duhet t'i drejtohemi autoritetit të diturive metafizike dhe transcendentale, ndër të cilat është edhe religjioni.
Siç jam munduar të dëshmoj edhe gjetkë, jo vetëm që të gjithë religjionet por edhe shumë filozofé, prej Aristotelit e këtej, kanë deklaruar se qeniet njerëzore përbëhen nga shpirti dhe trupi. Nga pikëpamja e religjionit, ekzistimi i qenies së gjallë në tokë mbaron kur shpirti lëshon trupin. Ne nuk dimë shumë rreth asaj se kur dhe si shpirti largohet, por në Librin e Zotit, Kur'anin Famëlartë, gjejmë shpallje të qarta rreth kohës dhe mënyrës së paraqitjes së tij. Po ashtu disa informata të tilla gjejmë edhe në Tallmud, si dhe disa shpjegime të detajizuara në punimin e Akuinit.
Të gjitha argumentet shkencore (anatomike dhe fiziologjike) dhe metafizike (religjioze dhe shpirtërore) na tregojnë se, nëse aty ka kohë ndërmjet fekondimit dhe lindjes në të cilën fetusi "pranon njerëzoren", "bëhet person", "bëhet moralisht i rëndësishëm" apo sido që ta kishim quajtur atë, ajo është më e mundshme të jetë diku në javën e tetë. Në përfundim: madje edhe në fillimin më të hershëm të ekzistencës së fetusit, ne duhet ta respektojmë atë, por pas kohës tetë javëshe përfundimi i jetës së tij do të duhej të definohej si vepër tejet e papranueshme moralisht.
Mund të parashtrohet pyetja, nëse fetusi "bëhet person i vërtetë" pas tetë javëve, atëherë si do ta konsiderojmë embrionin? Donceel J.F. ka thënë: "Edhe pse embrioni paranjerëzor nuk mund të kërkon nga ne respektin absolut të cilin ne ia kemi borxh njeriut, ai meriton konsideratë shumë të madhe, për shkak se ai është qenie e gjallë, që synon njerëzimin e mëtutjeshëm. Prandaj, mendoj se
vetëm shkaqe shumë serioze mund të na lejojnë t'i japim fund ekzistencës së tij". Siç duket, është një gjë të thuash se atij i mungon dinjiteti për t’u bërë
person në kuptimin e plotë të "personit", ndërsa tjetër është të thuash se ai nuk ka asnjë vlerë. Embrioni mundet, në këtë drejtim, të konsiderohet ngjashëm si me kufomën njerëzore. Në momentin e caktuar asnjëri prej tyre nuk është qenie humane. Embrioni do të bëhet ajo, që trupi i pajetë dikur ka qenë. Prandaj ua kemi borxh respektin që të dyve. Nëse e dëmtojmë dhe nënçmojmë kufomën, kjo do të jetë diçka jomorale dhe e turpshme. Njëjtë, nëse e shkatërrojmë apo i japim fund jetës së embrionit, kjo nuk është sulm mbi qenien individuale njerëzore (humane), por mbi qenien edhe më tej jonjerëzore dhe jodinjitoze. Sidoqoftë, ndonjëherë është e nevojshme të ndërmarrim veprim të pamoralshëm dhe jonjerëzor që të mbulojmë disa veprime tjera më jonjerëzore dhe më të pamoralshme, siç është dhunimi.
Mënyra në të cilën Dunstan G.R. ka shprehur dilemën e tij për abortin i jep drejtimin më të mirë moralit tonë për të menduar për të: "Duhet të kalojmë prej pyetjes, çfarë dëmi jemi duke i bërë fetusit duke e shkatërruar atë, te pyetja, çfarë dëmi po i shkaktojmë vetvetes, njerëzimit, kur ne veprojmë kështu ?".
Nga anglishtja: Avni Lecaj ne revisten VEPRA

[tiziana]

DITARI I NJE FEMIJE QE S'LINDI KURRE[/U]

5 TETOR Sot kam filluar te jetoj.Prinderit e mi akoma nuk e dine,por une jam tashme. Dhe do te jem nje vajze. do t'i kem floket e verdha dhe syte e kalter.Gjithcka eshte gati e vendosur,edhe fakti qe do t'i dua edhe lulet.

19 TETOR Dikush thote qe akoma nuk jam nje person,qe ekziston vetem mamaja ime.Por une jam me te vertete nje person,ashtu sic edhe nje therrime buke eshte me te vertet BUKE.
Mamaja ime ekziston.Une ekzistoj.

23 TETOR Sot goja ime po fillon te hapet.Mendoni, mbas rreth nje viti do te qesh dhe me vone do te flas.Di edhe kush do te jete fjala ime e pare: MAMA.

25 TETOR Sot zemra ime ka filluar te rrahe vete.Qe ketej e tutje do te rrahe embelsisht per gjithe kohen e diteve te jetes time pa pushuar asnjehere!Dhe pas shume vjetesh do te lodhet.
Do te pushoje e atehere do te vdes.

2 NENTOR Rritem pak nga pak cdo dite.Krahet dhe kembet fillojne te marrin forme.Por duhet te pres akoma derisa keto kembe te me lejojne te kerceje deri ne krahet e mamase time,dhe krahet e mi te vegjel mund te mbledhin lule dhe te perqafojne babane tim.

12 NENTOR Ne duar po fillojne te formohen gishterinj te vegjel.Sa te vegjel qe jane!Me ato do te mund te ledhatoj floket e mamase time.

20 NENTOR Vetem sot mjeku i tha mamase qe jam edhe une e jetoj nen zemren e saj.Oh, sa e lumtur duhet te jete! Je e lumtur mami?

25 NENTOR Mami dhe babi me siguri po mendojne se si do te me quajne.Por as nuk e dijne qe jam vajze.Do te me pelqente te me quanin Katerina.Tashme jam duke u rritur.

10 DJETOR Po me rriten edhe floket.Jane te bute dhe te ndritshem.Kushedi si do t'i kete floket mami im!

13 DJETOR Gati shikoj.Eshte komplet erresire.Kur mamaja te me lindi do te shoh diellin edhe lulet.Por gjeja e vetme qe deshiroj mbi te gjitha te shoh eshte mami im.Si je, mami?

24 DHJETOR Pyes veten se mamaja ime e ndjen rrahjen e zemres time. Ka disa femije qe lindin edhe te semure.Por zemra ime eshte e shendetshme dhe e forte.Rreh ne nje menyre kaq te rregullt : tap-tap, tap-tap. Do te kesh nje vajze te shendetshme mami!

28 DHJETOR Sot mamaja ime me vrau.

[Estella]

Njerzit qe kyrejne demonstrata kundra abortit perpara klinikave te abortit, tashme kane gjetur nje menyre tjeter per te influencuar femrat qe te mos kryejne aborte. Ata nxjerrin ne fotografi te gjitha femrat qe hyjne dhe dalin nga klinikat dhe i vendosin fotografite e tyre ne internet per tu treguar te gjitheve se cilat prej tyre kryejne aborte.

Disa femra jane teper te revoltuara per kete madje duan te hedhin ne gjyq grupe te ndryshe, sepse simbas tyre shume femra nuk do te deshironin qe dicka e tille te ishte publike.

[erin73]

Nuk dua të bëj polemika për sa i përket atyre që janë thënë më lart,por do të doja të shprehja mendimin tim për sa i përket temësNë fillim nuk ka veçse një embrion në mitrën e nënës,në muajin e tretë fillon prodhimi i gjakut dhe i sekrecioneve biliare,krijimi i shtresave të lëkurës,krijimi i mushkërive.në pankreas fillojnë të krijohen gjendrrat e insulinës....Në muajin e katërt bëhet ndarja e zemrës në barkushe,në kocka fillon të depozitohet kalcium etj.etj...
Por deri në momentin e mos krijimit të këtyre ,nuk është veç një embrion,dhe çdo grua ka të drejtë ta vazhdojë ose ta ndërpresë një situatë të tillë,qoftë kjo për egoizëm apo për arsye të tjera.Nuk kuptoj diçkase aborti trajtohet si një krim,ndërkohë që shumë mirë e dimë se sa e sa fëmijë të braktisur "jetojnë" në botë të paushqyer o të sëmurë me AIDS për "meritë" të këtyre prindërve jo "kriminelë"!!????Nuk është edhe vetë lindja një akt egoist yni?A nuk e bëjmë vallë për të lënë pas vetes dikë që të na kujtojë e të na dojë?Apo për të dhënë ne dashuri që është formë egoizmi gjithësesi?Pse atëherë,ti kursesh vuajtjet një krijese të pafajshme qenka krim,egoizëm e poshtërsi ?????Mendohuni mirë e mundohuni të kuptoni................

[Estella]

Dicka tjeter qe me erdhi ne koke ne keto momente.

Eshte marre vesh se femija qe do te lindi eshe i infektuar nga SIDA ose AIDS. A do te lejonit abortin ne keto kushte?

[berat96]

Disa metoda qe perdoren per abortim
====================================

1. Kembet e femijes kapen me nje si tip pince dhe trupi terhiqet poshte. Pastaj, ai qe kryen abortin e kap femijen prej qafe dhe me gershere i can pjesen e prapme te kafkes. Fut ne brendesi te carjes nje pajisje tjeter per t'i thithur materialin e trurit.

2. Trupi i femijes behet cope-cope duke perdorur nje vegel qe ka nje thike prerese qe rrotullohet. Pasi eshte copetuar ne grimca te vogla hiqet nga uterusi dhe ky i fundit pastrohet per te larguar dhe ndonje pjese qe mund te kete ngelur.

3. Injektohet nje solucion i kripur ne lengun amniotik, i cili shkakton djegien e lekures dhe pas disa oreve te trupit.

4. Thithja, si ajo e fsheses me korrent - shkakton copetimin e trupit te femijes ne pjese te ndryshme qe kalojne nepermjet nje tubi ne nje kavanoz.

Kur fillon jeta
====================================
Abortimi eshte vrasje, sepse zigotes, e cila ploteson kriterin e nevojshem per formimin e jetes biologjike (duke perfshire metabolizmin, aftesine per te reaguar ndaj stimulanteve, riprodhimin e qelizave etj) i jepet fund. Qenia ne mitren e nenes eshte qenie njerezore sepse eshte produkt i dy qenieve njerezore dhe ka nje kod gjenetik krejtesisht te vecante. E verteta qe aborti i jep fund nje jete njerezore eshte i mbeshtetur edhe shkencerisht.
Dr. Micheline Matthew-Roth, nje nder kerkuesit shkencore kryesore te Shkolles per Mjekesi ne Harvard thote se "Eshte shekncerisht e sakte qe te thuhet se jeta e nje qenie njerezore fillon qe ne ngjizje, kur veza dhe sperma bashkohen per te formuar zigoten, dhe ky njeri qe po zhvillohet eshte anetar i llojit tone qe nga fillimi i jetes se tij."

Shkencetari i njohur francez, Jerome L. LeJune shprehet: "Pranimi i faktit se pas fertilizimit kemi te bejme me nje jete njerezore nuk eshte me ceshtje opinioni. Natyra njerezore e qenies njerezore qe nga ngjizja e deri sa vdes nuk eshte pretendim metafizik, por evidence eksperimentale"

Dr. Hymie Gordon, profesor i njohur shkencave gjenetike shprehet: "Mendoj se tani mund te themi se pyetje 'kur fillon jeta?' nuk eshte me nje pyetje per teologet e filozofet. Eshte tashme nje fakt shkencor. Jeta fillon ne momentin e ngjizjes."

Dr. Francis Beckwith shprehet: "Nga nje pikepamje rigoroze shkencore, nuk ka asnje dyshim se zhvillimi i nje individi fillon qe nga ngjizja. Si rrjedhoje, eshte shume e rendesishme qe lexuesi te kuptoje se ai/ajo nuk erdhi nga nje zigote, porse ai/ajo ishte nje zigote; ai/ajo nuk erdhi nga nje embrion, porse ai/ajo ishte nje embrion; ai/ajo nuk erdhi nga nje fetus, porse ai/ajo ishte nje fetus; ai/ajo nuk erdhi nga adoleshenca, porse ai/ajo ishte adoleshent."

Po e mbyll me nje shprehje nga Bibla:

PSALMI 139:13-16
"Po, ti me ke formuar te perbrendshmet e mia, te me ke endur ne barkun e nenes sime. Une do te kremtoj, sepse jam krijuar ne menyre te mrekulluar; veprat e tua jane te mrekullueshme, dhe une e di shume mire kete gje. Kockat e mia nuk ishin nje e fshehte per ty kur u formova ne fshehtesi duke u endur ne thellesite e tokes. Dhe syte e tu pane masen pa trajte te trupit tim, dhe ne librin tend ishin shkruar ditet qe ishin caktuar per mua, megjithese asnje prej tyre nuk ekzistonte ende."